Powstrzymać dewastację... 23

Transkrypt

1 ISSN nr KWARTALNIK SAMORZĄDU I TOWARZYSTWA MIŁOŚNIKÓW ZIEMI JORDANOWSKIEJ 83 maj - czerwiec 2008 Zjazd 50-lecia na Chrobaczem Order Uśmiechu... 2 Wszystko, co w człowieku... 3 Kardynał Dziwisz w Jordanowie... 5 Wystawa... 7 Prosto z ratusza... 8 Na boisko musimy poczekać Sukcesy Tomka Wreszcie będziemy chodzić Absolutorium Co tam Panie w jordanowskim hufcu? Przyjaźń, fascynacja i adrenalina Co z zabytkowym dębem? Koniec wielkiej majówki Wczoraj Nowy Orlean Katastrofy nuklearne na Słowacji Powstrzymać dewastację ZOL Sprint Nagroda dla TMZJ... 3 Ślub czystości w agencji towarzyskiej Wizyta Nowy tom kroniki Rok Oryginalny projekt fontanny Spotkanie autorskie UFO Forum lat temu Kącik poezji Zwycięski gołąb foto: ze n. b l o g. o n et. p l

2 e c h o Jordanowa Na swoim wiosennym posiedzeniu w marcu bieżącego roku, Międzynarodowa Kapituła Orderu Uśmiechu odznaczyła 11 osób. W gronie nowo mianowanych kawalerów tego jedynego w świecie odznaczenia nadawanego dorosłym przez dzieci jest mieszkanka naszego miasta - Ewa Zabielna, nauczycielka kształcenia zintegrowanego Szkoły Podstawowej w Toporzysku. Pani Ewa w ubiegłorocznej edycji konkursu organizowanego przez Ministerstwo Edukacji Narodowej i tygodnik Głos Nauczycielski w grupie 14 nominowanych do tytułu Nauczyciel Roku otrzymała tytuł Siłaczka XXI wieku. Na dłuższe spotkanie z panią Ewą mamy nadzieję zaprosić Czytelników już wkrótce. Na razie udało nam się ustalić, że zdobywa ona serca swoich uczniów również poza lekcjami, organizując im rozmaite ciekawe zajęcia, jak nauka gry w szachy, nauka tańca, spotkania z prezentującymi swoje niecodzienne pasje ciekawymi ludźmi czy choćby wspólne rozwiązywanie sudoku. Uroczystość pasowania na kawalera tego słonecznego odznaczenia odbyła się 2 maja bieżącego roku w zapełnionej po brzegi Sali Rycerskiej zamku w Suchej Beskidzkiej. Gospodarze zamku bardzo gościnie przyjęli w swoich salach dzieci, zaproszonych gości oraz słoneczny orszak na czele ze specjalnie przybyłym na tę ceremonię Razem z dziećmi i członkami Kapituły O r d e r U ś m i e c h u d l a n a s z e j m i e s z k a n k i Kanclerzem Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu Markiem Michalakiem wraz z kawalerem orderu Mariolą Burcan i członkiem Kapituły Józefem Mateją. Decyzja Kapituły jaką otrzymałam była dla mnie bardzo miłym zaskoczeniem, a listy moich aktualnych i byłych uczniów, które zacytował Kanclerz niezwykłym wzruszeniem. Nie spodziewałam się, że dzieci potrafią się tak zrewanżować za okazywane im serce i przyjaźń. Dowodem sympatii były także życzenia, które otrzymałam z całego kraju od uczniów szkół im. Kawalerów Orderu Uśmiechu powiedziała Ewa Zabielna. W uroczystości wręczenia Orderu, zgodnie z ceremoniałem brali udział uczniowie przygotowani do roli Herolda i Podczaszych. Ceremonii tradycyjnie towarzyszył rytuał wypicia z uśmiechem soku z cytryny, pasowanie różą oraz przyrzeczenie złożone przez nowego Kawalera przed dziećmi i członkami Kapituły być zawsze pogodnym i radość dzieciom przynosić. Wypicie soku z cytryny z uśmiechem jest zadaniem niełatwym, ale koniecznym zgodnie z wymaganą przez dzieci procedurą zakończyła Ewa Zabielna. (red.) Cytryna plus uśmiech Pasowanie różą Po dekoracji 2

3 WSZYSTKO, CO W CZŁOWIEKU DOBRE, BIERZE SIĘ ZE SPOTKANIA Życie mierzy się pełnią przeżytych chwil Roki uciekają, ale uroda zostaje (z wpisów do kroniki Zjazdu) Kilkuset gości zawitało w pierwszą sobotę czerwca na Chrobacze, na zapowiadany od dawna Zjazd 50- lecia. Rozpoznającym się nierzadko po kilkudziesięciu latach osobom towarzyszyły okrzyki radości i łzy wzruszenia. Spotkali się absolwenci i profesorowie, przybyło wielu znamienitych gości. Polową mszę św. w intencji absolwentów i pracowników szkoły odprawili księża-absolwenci: proboszcz Edward Daleki i kapelan Związku Podhalan Jan Gacek; koncelebrował również ks. katecheta Dariusz Głuszko. W wygłoszonej homilii ks. Gacek rozważał fundamentalną wartość, jaką powinno stanowić dla człowieka wzajemne spotkanie z innym. Podkreślił, że bez celebrowania świąt i rocznic życie ludzkie byłoby pozbawione istotnych punktów odniesienia, byłoby bezduszne i płaskie. 3

4 W dalszym ciągu uroczystości goście zostali zapoznani z postacią Patrona szkoły błogosławionego księdza Piotra Dańkowskiego. Głos zabrał Dyrektor szkoły Zbigniew Kołat, który, nawiązując do jej historii, powiedział m.in.: Nie ma już tryka Kubusia, pielenia w burakach i pasących się owiec... Ale są nowe pomysły na szkołę. Wieloletni dyrektor szkoły Bogusz Woźniak przypomniał najbardziej zasłużonych pracowników placówki. Serdeczne pozdrowienia i gratulacje przekazali zebranym przedstawiciele nadzoru szkolnego i władz samorządowych. Miłym akcentem kończącym część oficjalną było wręczenie odznaczenia Zasłużony dla Ziemi Jordanowskiej byłemu dyrektorowi placówki Bogusławowi Mazurowi. Następnie rozpoczął się góralski festyn, który uświetniły występy kapeli ludowej z Tokarni oraz szkolnego zespołu i kabaretu. Aby odświeżyć wspomnienia, goście mieli okazję obejrzeć galerię szkolnej fotografii, a także wystawę odkurzonych pomocy dydaktycznych. Każdy z uczestników otrzymał również specjalnie przygotowaną publikację na temat historii szkoły. 4

5 WIELKIE DNI W ŻYCIU JORDANOWSKIEJ PARAFII. Jak wszyscy wiemy, w dniach 13 i 15 kwietnia br. miała miejsce w naszej Parafii wizytacja kanoniczna. Poprzednia była przed sześciu laty, przeprowadzona przez ks. biskupa Kazimierza Nycza, a dwadzieścia lat temu przez kardynała Franciszka Macharskiego. W roku bieżącym cały dekanat jordanowski jest wizytowany przez ks. biskupa Józefa Guzdka, zaś parafię jordanowską, jako dziekańską, wizytował ks. Kardynał Stanisław Dziwisz. Dnia r. o godz Dostojny Gość wszedł do naszej Świątyni i ucałował relikwie. Przy ołtarzu witały ks. Kardynała dzieci, rada duszpasterska i nauczyciel pan Wiesław Masłoń, który w imieniu wspólnoty parafialnej Jordanowa wyraził radość z przybycia do nas Jego Eminencji i zapewnił, że posługa pasterska ks. Kardynała wśród nas jest znakiem Bożego miłosierdzia. Nadmienił o wielu pracach wykonanych w ostatnich latach na rzecz Kościoła w Jordanowie i naszego cmentarza. Realizacja szeroko zakrojonych przedsięwzięć była możliwa dzięki śmiałym inicjatywom i wielkiej aktywności ks. Proboszcza Dziekana Bolesława Wawaka i Jego współpracy a wiernymi w naszej Parafii. Tej współpracy towarzyszyła dobra atmosfera. Cel był jeden, który można wyrazić sentencją: Non nobis Domine, non nobis, sed domini Tua (Nie nam Panie, nie nam, lecz imieniu Twemu). Następnie ks. Kardynała powitał nasz ks. Proboszcz i złożył sprawozdanie z życia parafialnego Jordanowa w okresie sześciu ostatnich lat, przedstawił także rys historyczny Parafii. O godz.8.30 ks. Kardynał odprawił Mszę Św. Do wiernych wygłosił homilię, w której nawiązując do Ewangelii, mówił o dobrym Pasterzu. Dziś Pan prowadzi swoją owczarnię przez kapłanów, biskupów z Ojcem Świętym na czele. Ks. Kardynał wspomniał o dwóch błogosławionych ks. Piotrze i ks. Stanisławie pochodzących z wspólnoty jordanowskiej. W dalszej części homilii wiele uwagi poświęcił rodzinie i wierności małżeńskiej. Po Mszy Św. Udzielił błogosławieństwa małżeństwom starszym, mającym od 25 do 50 lat pożycia. Po skończonym nabożeństwie odbyło się spotkanie w salce katechetycznej z : różami różańcowymi, oazą rodzin, grupą modlitewną Jana Pawła II i kręgiem biblijnym. O godz została odprawiona Msza Św. dla dzieci i młodzieży, a po niej spotkanie Jego Eminencji z ministrantami, lektorami, oazą młodzieży, scholą dziecięcą,, Latorośle i scholą młodzieżową. O godz miała miejsce Suma, a po niej błogosławieństwo małżeństw młodszych od zawarcia do 25 lat, a po nim ks. Kardynał odbył w salce katechetycznej spotkanie z Radą Duszpasterską. Po obiedzie Jego Eminencja odwiedził najstarszych parafian w ich domach. Był w Malejowej u pani Moniki Bednarz liczącej 99 lat i państwa Durków: Józefa liczącego 95 lat i jego żony 93-letniej Marii. Pan Durek, emerytowany nauczyciel, żołnierz Armii Krajowej, wystąpił w mundurze porucznika Wojska Polskiego z odznaczeniami. Przywitał Dostojnego 5 Gościa, któremu wręczył napisany przez siebie list i książkę pt. Drogi życia lat swobody i ucisku, której jest autorem. Kolejnym miejscem wizyty ks. Kardynała był zakład opiekuńczy SS Prezentek. Po wspólnej z siostrami modlitwie, po odwiedzeniu wszystkich sal dzieci chorych i poczęstunku, Jego Eminencja udał się na cmentarz. Tam powitany przez orkiestrę strażacką i wiernych zgromadzonych wzdłuż chodników i przy kaplicy św. Wawrzyńca, poświęcił nową drogę na nowym cmentarzu i poszczególne groby. Odwiedził też dolną i górną kaplicę. Chwalił zadbany cmentarz. O godz ks. Kardynał bierzmował 65 uczniów z III klasy gimnazjum i wygłosił do nich kazanie. Pracowity pierwszy dzień wizytacji kanonicznej zakończony został na plebanii uroczystą kolacją, w której uczestniczyli księża z Dekanatu. Kolacja upłynęła w serdecznej atmosferze. Ks. Kardynał Dziwisz oświadczył, że bieżąca wizytacja w Jordanowie należy do wyjątkowych. Po jednodniowej przerwie, o godz Ks. Kardynał znowu przybył do naszego miasta. Po śniadaniu spożytym

6 na Plebanii w towarzystwie ks. Kapelana dr Dariusza Rasia i naszego ks. Proboszcza udał się do szkół. Odwiedził Szkołę Podstawową, Liceum Ogólnokształcące, Dom Opieki p. Zbigniewa Koleckiego, Gimnazjum, Przedszkole, Technikum na Chrobaczem. W każdej z w/w placówek dyrektorzy, nauczyciele i wychowankowie z wielką atencją przyjmowali Dostojnego Gościa, który wszędzie dokonywał wpisu w księgach pamiątkowych, a w LO wpisał się do Złotej Księgi. W przedszkolu przekazał pozdrowienia rodzicom dzieci. W LO spotkanie uświetnił chór Bel-Canto. O godz rozpoczęła się wizytacja w Toporzysku. Najpierw dokonano poświęcenia stacji Drogi Krzyżowej wiodącej od roli Łazarzowej do Polany Harcerskiej, na której to została również poświęcona kapliczka. Zgromadzona młodzież odprawiła wcześniej drogę krzyżową i oczekiwała ks. Kardynała przy kapliczce. Harcerzy, delegacji z poszczególnych szkół i starszych parafian było w sumie około 400. Na prośbę ks. Kardynała, ks. Proboszcz Dziekan Bolesław Wawak przedstawił historię Drogi Krzyżowej, polany i Kapliczki. Wspomniał także o słudze Bożym, profesorze Jerzym Ciesielskim, który ze swoją rodziną przez szereg lat przybywał na wakacje do domu Tomczyków na roli Łazarzowej. Tam go odwiedzał ks. Kardynał Karol Wojtyła. Pewnego dnia ks. Kanonik Franciszek Gryga ujrzał znakomitego Gościa modlącego się przy kapliczce, którą zbudowali kiedyś harcerze z Poznańskiego, będący pod opieką księdza Łaszewskiego na obozie w okolicy Toporzyska. Ks. Gryga, nie chcąc przeszkadzać, obszedł kapliczkę, nie zauważony przez modlącego się. Parafianie z Toporzyska odwiedzającemu kapliczkę dostojnemu gościowi w niepogodę pożyczali pelerynę i gumowe buty. Do kapliczki mieszkańcy pobliskiej wsi wydeptywali ścieżki. Mijały lata, ząb czasu sprawił, że kapliczka uległa zniszczeniu. Przystąpiono jednak do jej remontu. Pasyjka została odnowiona w warsztacie Gutków, a nową kapliczkę zbudował dr Gocman. Znajduje się w niej figura Matki Boskiej Niepokalanej. Przy budowie Kapliczki i przy wykonaniu 14 stacji pracował także mieszkaniec Jordanowa pan Kula. Stacje są kopiami stacji z naszego Kościoła, które zostały wykopane w 1933 r. Po przemówieniu ks. Proboszcza ks. Kardynał przedstawił wydarzenia związane z tragiczną śmiercią profesora Ciesielskiego. Jerzy Ciesielski był profesorem w Chartumie, stolicy Sudanu. Był wzorem ojca rodziny, naukowcem i sportowcem. Zdobył tytuł wicemistrza Polski w pływaniu. Zginął w nurtach Nilu, ratując troje swoich dzieci. Uratowała się tylko jedna córka Marysia. W tym wypadku utonęło 11 naukowców. Profesor Ciesielski był wzorem świętego na dzisiejsza czasy. Zdjęcie jego znajduje się na ścianie kapliczki obok zdjęcia Ojca Św. Jana Pawła II. Po wspólnym odmówieniu Koronki do Miłosierdzia Bożego ks. Kardynał pobłogosławił obecnych. Na Harcerskiej Polanie przez cały czas płonęło ognisko. Nad płomieniem pieczono porcje kiełbasy. Poczęstowano nimi Jego Eminencję, osoby mu towarzyszące i obecnych wiernych. Poczęstunek sfinansował ks. Proboszcz. Księdza Kardynała i osoby towarzyszące z plebanii na Harcerską Polanę i z powrotem wiózł swoim Jeepem pan Stanisław Nawalaniec. W czasie jazdy żartowano, że samochód zyskał cenę i nie wolno go sprzedawać. Po powrocie na Plebanię odbył się uroczysty obiad w gronie księży pracujących w naszym Kościele. W czasie rozmów usłyszano wiele słów uznania dla pracy księdza Proboszcza i księży Wikarych. Wizyta dobiegła końca. Na podstawie wywiadu z księdzem Proboszczem Dziekanem Bolesławem Wawakiem opracował Jerzy Semsch Wpis ks. Kardynała Stanisława Dziwisza do Kroniki Parafii: Wizytacja dała mi możliwość głębszego poznania parafii. Jest ona prowadzona z wielką gorliwością i mądrością księdza Proboszcza, wspomaganego przez trzech wikariuszy. Kościół, plebania, dom Proboszcza, a także cmentarz bardzo zadbane. Widać rękę dobrego gospodarza, ale dobrego duszpasterza. Dobrze pracują księża wikariusze. Wszystkim dziękuję za wizytację, która w całości była dla mnie głębokim przeżyciem, z serca dziękuję. Niech wszystkim i całej parafii Bóg błogosławi. Kardynał Stanisław Dziwisz Jordanów r. 6

7 MIASTO JORDANÓW PORTRETY PODBABIOGÓRSKICH GMIN To temat wystawy pod patronatem Starosty Suskiego i Burmistrza Miasta Jordanowa, zorganizowanej przez Bibliotekę Suską im. dra Michała Żmigrodzkiego przy współudziale Biblioteki Miejskiej w Jordanowie i Towarzystwa Miłośników Ziemi Jordanowskiej. Wystawa ta, prezentując Jordanów jako najstarsze miasto w powiecie suskim, otwiera cykl wystaw Gmin Podbabiogórza. Uroczyste otwarcie ekspozycji odbyło się 5 czerwca br. W uroczystości uczestniczyli organizatorzy imprezy, przedstawiciele Urzędów Miejskich, firm, zakładów pracy, radni, dyrektorzy szkół, nauczyciele, artyści ludowi, działacze organizacji społecznych i kultury obu miast. Zaprezentowane materiały historyczne, urozmaicone bogactwem starych pocztówek i zdjęć ukazują zmieniającą się historię miasta, pozwalając zapoznać się, zwłaszcza młodym pokoleniom, z nieistniejącym obrazem ich miejscowości rodzinnej, natomiast starszym przypominają miasto ich młodości. Na licznych fotografiach uwiecznione jest bogactwo najcenniejszych i najpiękniejszych zabytków Jordanowa. Cała wystawa urozmaicona jest wspaniałymi pracami malarskimi i rzeźbami artystów jordanowskich. Wystawę wzbogacają liczne pozycje książkowe dotyczące historii i dziedzictwa kulturowego naszego miasta. Nie zapomniano również o wieloletniej współpracy Jordanowa z miastami szwedzkimi: Askersund i Karlskogą. Na wystawie Miasto Jordanów prezentują się, przedstawiając swoją historię, dorobek i osiągnięcia: szkoły, instytucje kulturalne i sportowe, artyści ludowi, stowarzyszenia, zakłady pracy oraz firmy, które działają na terenie naszego miasta. Wystawa prezentuje i promuje wszystko to, co najpiękniejsze i najcenniejsze dla Jordanowa, dlatego zapraszamy Wszystkich Państwa do jej obejrzenia! Małgorzata Godyń 7

8 PROSTO Z RATUSZA JORDANOWSKIE SZANSE, ZAGROŻ ENIA ORAZ MOCNE I SŁ ABE STRONY CZYLI ANALIZA SWOT (podsumowanie założeń do Miejskiej Strategii Rozwiązywania Problemów Społecznych na lata ) Analiza SWOT polega na określeniu czynników wpływających na rozwój działalności w podziale na: ٠ czynniki: zewnętrzne i wewnętrzne ٠ czynniki sprzyjające rozwojowi (pozytywne) i niesprzyjające rozwojowi (negatywne) W rezultacie takiego podziału mamy do czynienia z czterema grupami czynników. 1. Szanse to tendencje i zjawiska (czynniki) w otoczeniu, które odpowiednio wykorzystane mogą stać się bodźcem rozwojowym. 2. Zagrożenia to tendencje i zjawiska (czynniki) w otoczeniu, które mogą stanowić bariery lub utrudnienia rozwoju. 3. Mocne strony (siły) to czynniki wewnętrzne odróżniające pozytywnie badaną działalność od działalności prowadzonej przez inne firmy działające w tym samym sektorze i regionie, które odpowiednio wykorzystane mogą stać się siłami napędowymi rozwoju. 4. Słabe strony (słabości) to czynniki wewnętrzne wpływające na ograniczenia rozwojowe działalności. Celem wykonania analizy SWOT jest uporządkowanie informacji i przekonań na temat analizowanego obszaru, po to aby w sposób możliwie obiektywny ocenić, jaka jest obecna sytuacja i jakim potencjałem dysponujemy. * SZANSE - silny i w miarę posiadanych kompetencji - sprawnie działający samorząd, - współpraca organizacji i gminy, - dobre położenie geograficzne miasta, - miasta partnerskie ( dobra współpraca, promocja miasta i jego rozpoznawalność), - ośrodek szkolnictwa średniego, - możliwość wykorzystania walorów rekreacyjnych miasta i bezpośredniego otoczenia; - stworzenie miejsc pracy dla bezrobotnych, prace interwencyjne i społecznie użyteczne dla bezrobotnych, zwiększenie zatrudnienia w miesiącach letnich, - opracowanie projektów unijnych, - współpraca instytucji zajmujących się problematyką pomocy społecznej, powstanie zespołów interdyscyplinarnych i prowadzenie wspólnej polityki, - możliwość rozwoju zawodowego, szkolenia pracowników i ich profesjonalizacja, - wykorzystanie niezagospodarowanego potencjału mieszkańców na rzecz rozwiązywania problemów społecznych, np. grupy samopomocowe, wykorzystanie w pomocy rodzinie form nieinstytucjonalnych, - powstawanie świetlic dla dzieci z rodzin ubogich i patologicznych - sponsorzy na terenie miasta chętni do pomocy, - możliwości przekazywania informacji przez media, - integracja środowisk, spotkania osób samotnych z okazji różnych świąt, organizowane przez sektor samorządowy, - imprezy kulturalno-oświatowe. * ZAGROŻENIA - niestabilność prawa, brak jasnych uregulowań w zakresie rozdziału zadań i środków (państwo gminy, - roszczeniowa postawa osób objętych pomocą społeczną, - brak środków na budownictwo społeczne, - ucieczka funduszy unijnych brak mobilności do ich pozyskania, - starzenie się społeczeństwa, - brak dostatecznie rozwiniętej infrastruktury pomocy społecznej, - odpływ młodych wykształconych osób z miasta, - przenoszenie złych wzorców zachowań do społeczności lokalnej, - niewystarczające wywiązywanie się rodziców ze swych zadań opiekuńczych i wychowawczych, - wzrastający poziom narkomanii i alkoholizmu głównie wśród młodzieży, - niskie kwalifikacje bezrobotnych, degradacja zawodowa (brak pracy), - brak koordynacji działań, niedoskonały przepływ informacji oraz niedostateczna integracja między wszystkimi podmiotami świadczącymi pomoc, dublowanie działań wielu podmiotów na rzecz tych samych środowisk w tym samym problemie, słaba współpraca między instytucjami, 8

9 słabo funkcjonujące działania interdyscyplinarne między organizacjami i instytucjami, - zbyt małe środki rządowe na pomoc społeczną i przerzucanie zadań na samorząd, cięcia finansowe na prowadzenie działań profilaktycznych, powiększające się problemy związane z finansowaniem narastającej liczby potrzeb społecznych, - osłabienie więzi i poczucia solidaryzmu rodzinnego i sąsiedzkiego, - brak zaufania podopiecznych, nieprzyznawanie się do tego, że dana osoba ma problem i potrzebuje pomocy, niechęć do korzystania z pomocy (ludzie czują się poniżeni), - niechęć do współpracy osób, które potrzebują tej pomocy, brak motywacji do współpracy i zmiany ze strony odbiorców, - nieodpowiedzialne korzystanie ze swobód obywatelskich tzw. wolności w sposób obciążający społeczeństwo skutkami własnej niefrasobliwości: porzucanie pracy, alkoholizm, zadłużenia czynszowe, - niewykorzystywanie zasobów ludzkich, ludzi odpowiednio wykształconych. * MOCNE STRONY - istniejąca strategia rozwoju miasta, - profesjonalna kadra instytucji społecznych na terenie miasta, - organizacje pozarządowe, - różnorodność branż i sektorów lokalnej gospodarki, - atrakcyjne walory turystyczne i kulturowe miasta i okolicy, - istniejące ramy prawne na poziomie uchwał Rady Miasta oraz zainteresowanie władz samorządowych miasta rozwiązywaniem problemów społecznych, rozumienie i dostrzeganie problemów społecznych przez władze, wyznaczanie kierunków, priorytetów polityki społecznej w mieście, - szybka interwencja w sytuacjach kryzysowych, - poradnictwo dla osób uzależnionych, - profilaktyka działań prospołecznych, programy profilaktyczne realizowane w szkołach, dobra baza szkół, troska o dzieci i młodzież z rodzin zagrożonych alkoholizmem, przemocą w rodzinie, pomoc rodzinom niewydolnym wychowawczo, skoncentrowanie się na pomocy dzieciom w różnych formach - dobry dostęp do instytucji, urzędów administracji, - racjonalne środki finansowe na rozwiązywanie problemów społecznych, - dobra informacja o instytucjach udzielających pomocy, - dobre szkolnictwo podstawowe i gimnazjalne, - dobre zaplecze sportowe. * SŁABE STRONY - brak zakładu opiekuńczo-leczniczego -brak mobilności zawodowej -nowe zadania gmin zlecane bez pokrycia finansowego ze środków centralnych -bariery architektoniczne, -wyuczona bezradność i roszczeniowość postaw, - mało mieszkań socjalnych, - brak jednolitej wizji działań długofalowych pomocy społecznej, - przerost biurokracji, - brak motywacji ekonomicznej do pracy - brak dostatecznej informacji o kompetencjach organizacji i instytucji świadczących pomoc, brak stosownej informacji o miejscach, gdzie można uzyskać pomoc, - niewystarczająca integracja osób niepełnosprawnych i zdrowych, - brak możliwości superwizowania problemów. U C H W A Ł A RADY MIASTA JORDANOWA Z DNIA 28 KWIETNIA 2008 R. w sprawie zmiany uchwały nr XI/97/2007 Rady Miasta Jordanowa z dnia 19 listopada 2007 r. sprawie określenia górnych stawek opłat ponoszonych przez właścicieli nieruchomości z terenu Gminy Miejskiej Jordanów za usługi wykonywane w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych. 1 W uchwale nr XI/97/2007 Rady Miasta Jordanowa z dnia 19 listopada 2007 r. sprawie określenia górnych stawek opłat ponoszonych przez właścicieli nieruchomości z terenu Gminy Miejskiej Jordanów za usługi wykonywane w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych, dokonuje się zmiany zapisu 1, który po zmianie otrzymuje brzmienie: 1. Ustala górne stawki opłat ponoszonych przez właścicieli nieruchomości za usługi świadczone na terenie Gminy Miejskiej Jordanów w zakresie odbioru i transportu odpadów komunalnych: 1) Opłata za usuwanie i wywóz odpadów komunalnych niesegregowanych z nieruchomości stanowiących własność osób fizycznych ustalana ryczałtowo wynosi: - każda ilość odpadów komunalnych składowanych w workach lub pojemnikach o pojemności do 120 litrów - 3,50 zł bru o miesięcznie od osoby zamieszkałej w 9

10 posesji, dla rodzin liczących mniej niż 5 osób, - każda ilość odpadów komunalnych w workach lub pojemnikach o pojemności do 120 litrów - 3,00 zł brutto miesięcznie od osoby zamieszkałej w posesji, dla rodzin liczących więcej niż 4 osoby, z zastrzeżeniem, że kwota należności nie może przekroczyć 18,00 zł bru o. Przez osoby zamieszkałe w posesji należy rozumieć osoby korzystające, całodobowo, częściej niż 3 razy w tygodniu z lokali mieszkalnych na terenie posesji. Liczbę osób zamieszkałych ustala się na podstawie oświadczenia właściciela nieruchomości, złożonego w trybie art Kodeksu Karnego. 2) Opłata za usuwanie i wywóz odpadów komunalnych niesegregowanych z nieruchomości stanowiących własność: a) osób fizycznych ustalana od worka lub pojemnika wynosi: - worek o pojemności 110 l - 8,00 zł ne o - pojemnik o pojemności 110 litrów - 8,00 zł ne o b) osób prawnych i z lokali użytkowych wynosi: - worek na odpady komunalne o pojemności 110 l - 8,00 zł ne o - pojemnik o pojemności 110 litrów - 8,00 zł ne o - pojemnik o pojemności 1100 litrów - 80,00 zł ne o 2 Wykonanie uchwały powierza się Burmistrzowi Miasta Jordanowa. 3 Uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od daty jej ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Małopolskiego. U C H W A Ł A RADY MIASTA JORDANOWA Z DNIA 28 KWIETNIA 2008 R. Nadaje się następujące nazwy ulicom, będącym drogami publicznymi, położonymi na terenie Miasta Jordanowa: 1/ droga gminna nr 5362 (w rejonie ul. Batalionów Chłopskich) na odcinku od drogi nr 5292 do działek: nr 1923 po lewej stronie drogi i nr 1942/1 po prawej stronie drogi - otrzymuje nazwę ulicy BABIOGÓRSKA, 2/ droga gminna nr 5292 (w rejonie ul. Batalionów Chłopskich) na odcinku od mostu na potoku Strącze do byłego wysypiska śmieci - otrzymuje nazwę ulicy SKOTNICA, 3/ droga gminna nr 5369 (w rejonie ul. Batalionów Chłopskich) na odcinku od drogi nr 5292 do działek: nr 1791 po prawej stronie drogi i nr 1789 po lewej stronie drogi - otrzymuje nazwę ulicy SŁONECZNA, 4/ droga gminna nr 5533 (w rejonie ul. Św. Anny) na odcinku od skrzyżowania z ul. Kolejową, oznaczonej nr 5538 do działek: nr 3742 po lewej stronie drogi i nr 3733/1 po prawej stronie drogi - otrzymuje nazwę ulicy JANA PA- WŁA II, 5/ droga gminna nr 3355/2 (w rejonie ul. Mickiewicza) na odcinku od skrzyżowania z ul. Mickiewicza do działki 3355/1 - otrzymuje nazwę ulicy ZACISZE. NA BOISKO MUSIMY POCZEKAĆ (motywy decyzji o odstąpieniu miasta od programu Moje boisko, Orlik 2012 wyjaśnia Justyna Żółtek Podinspektor ds. zamówień publicznych w Urzędzie Miasta Jordanowa) W dniu 15 kwietnia 2008r., kiedy po dwóch miesiącach od złożenia deklaracji udziału w programie Moje boisko, Orlik 2012 otrzymaliśmy uchwałę wraz z oficjalną informacją o udzieleniu Miastu Jordanów pomocy finansowej z budżetu Województwa Małopolskiego na realizację programu w 2008 roku, pojawiła się duża nadzieja na powstanie w Jordanowie jeszcze w tym roku kompleksu dwóch boisk boisko piłkarskie oraz boisko wielofunkcyjne przeznaczone do piłki koszykowej i siatkowej wraz z zapleczem sanitarno-szatniowym. Program Moje Boisko - Orlik 2012 to projekt rządowo-samorządowy, realizowany z inicjatywy Ministerstwa Sportu i Turystyki. Ma on umożliwić mieszkańcom uprawianie różnych dyscyplin sportowych, na bezpiecznych, nowoczesnych, europejskich boiskach sportowych. Obiekty będą również wyposażone w niezbędny sprzęt. Obiekty te mają być ogólnodostępne, a korzystanie z nich będzie bezpłatne. Gminy przystępujące do programu zobowiązują się do zatrudnienia trenera środowiskowego. Gminy, które w tym roku decyzją marszałków dostały dofinansowanie do Orlika, mają czas, aby do końca roku (rzeczywisty czas, jaki otrzymaliśmy, to koniec paździer- 10

11 nika 2008 r.) zakończyć budowę kompleksu boisk. Wszystkie boiska mają być budowane zgodnie z projektem udostępnionym przez ministerstwo sportu. W rezultacie naszego zaangażowania w zadanie, udziału w licznych spotkaniach roboczych z przedstawicielami MSiT oraz Urzędu Marszałkowskiego, szczegółowej analizy przekazanej nam dokumentacji dot. projektu oraz opinii innych realizatorów projektu, które wykazują liczne nieścisłości, zostaliśmy zmuszeni do wycofania się z tegorocznego wyścigu o boiska. Wstępne koszty budowy jednego kompleksu wynosić miały około miliona złotych. Do tego Ministerstwo Sportu i Turystyki, Urząd Marszałkowski uczestniczące w programie miały dołożyć łącznie 66% faktycznie poniesionych kosztów zadania, nie więcej jednak niż zł. Niestety, po szczegółowych uzgodnieniach okazało się, że podana wartość budowy kompleksu boisk była zaniżona, obecnie jest to kwota rzędu ,31 zł bru o, a dopłata Ministerstwa i Urzędu Marszałkowskiego pozostaje na wstępnie ustalonym poziomie zł. Oczywistym jest, że w tej sytuacji Miasta nie stać na wydatek w kwocie ok zł - przystępując do projektu Miasto przewidywało, że nasz udział wyniesie ok zł. Powyższe prowadzi do jedynej racjonalnej decyzji w sprawie przesunięcia terminu realizacji zadania na rok kolejny. Poprzez rozsądne przeczekanie tego pierwszego zamieszania i pośpiechu w realizowaniu programu - programu z licznymi niedociągnięciami uchybieniami - unikniemy tego, co w przypadku wydatkowania środków publicznych niedozwolone. Świadomie unikniemy błędów, które niosą konsekwencje o wiele bardziej przykre niż to, iż nie będziemy pierwszymi doświadczalnymi realizatorami inwestycji. Już teraz możemy śledzić w prasie informacje o tym, jak miasta o wiele większe niż nasze wycofują się z programu (np. Katowice, Jastrzębie Zdrój), a także pierwsze wzmianki o tym, iż CBA zainteresowało się sposobem i tempem realizacji projektu i stosowaniem prawa w podkarpackich Izdebkach, w których 1 czerwca premier otworzył pierwsze w kraju boisko zbudowane w programie Orlik W związku z Orlikiem pojawił się również pierwszy wyrok Krajowej Izby Odwoławczej /orzeczenie z dnia 30 maja 2008 roku (SYGN. Akt KIO/UZP 472/08)/, która wskazała na możliwość uznania za niezgodne z prawem zamówień publicznych wymagania dotyczącego przynależności producenta sztucznej trawy do ESTO - producent ten był nam wskazany odgórnie w Specyfikacji Technicznej i Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia. Mimo naszej zgłoszonej rezygnacji, kontynuujemy prace wymagane w programie, aby Miasto Jordanów mogło przystąpić do realizacji zadania na wiosnę 2009 r., z udziałem dofinansowania zabezpieczonego w programie Moje boisko, Orlik 2012 i przekazać swoim mieszkańcom obiekt sportowy o wysokim standardzie, ze spokojem, iż zadanie zrealizowano w majestacie prawa oraz z uwzględnieniem - w pierwszej kolejności - potrzeb, które mają większe znaczenie dla mieszkańców. MIĘ DZYNARODOWY KONKURS MATEMATYCZNY EUKLIDES WILNO 2008 W dniach czerwca, w stolicy Litwy, Wilnie, odbywał się finał IX Międzynarodowego Konkursu Matematycznego EUKLIDES. W zawodach wzięło udział ponad 1400 uczniów z 44 ponadgimnazjalnych szkół w Polsce oraz 27 szkół z Litwy. Do udziału w zawodach rejonowych zakwalifikowało się 116 uczniów z Polski oraz 99 uczniów z Wilna. Do finału trafiło 29 uczniów z 18 szkół z Polski oraz 32 uczniów z 22 szkół z Wilna. ZS im. im. Dańkowskiego reprezentował uczeń III klasy, Tomasz Skupień, wraz z opiekunka, panią profesor Iwoną Bykowską. Tomek zdobył 17 na 30 możliwych punktów, przy 26 zwycięskich. Wynik całkiem dobry na niwie międzynarodowej, choć zabrakło kilku punktów do finałowej dziesiątki. Zapytany o poziom zadań, Tomek odpowiedział: Porównywalne z poziomem szkolnym, o wiele trudniejsze od etapu rejonowego. W finałowych zadaniach trzeba było mieć dobrze opanowane funkcje liniowe i kwadratowe, bo na tym można było zyskać dużo punktów. Zaś o samym Wilnie wyrażał się tylko w ciepłych słowach: Piękne miasto, wiele zobaczyliśmy. Byliśmy i pod Ostrą Bramą i pod katedrą. Odwiedziliśmy monumentalny kościół pod wezwaniem św. Piotra i Pawła, a także niesamowity cmentarz na Rosie. Naprawdę, piękny wyjazd. Jestem pod wrażeniem. Albert Antałowicz 11

12 WRESZCIE BĘ DZIEMY CHODZIĆ Z PODNIESIONĄ GŁ OWĄ A B S O L U T O R I U M DLA ZARZĄ DU POWIATU SUCHA BESKIDZKA ZA 2007 R. Na XVII Sesji Rady powiatu Sucha Beskidzka w dniu 29 kwietnia 2008 r. po rozpatrzeniu sprawozdania z wykonania budżetu powiatu suskiego za 2007 r. oraz wysłuchaniu opinii Komisji Rewizyjnej, opinii Regionalnej Izby Obrachunkowej, dyskusji i oceny budżetu za 2007 r., Radni powiatu Sucha Beskidzka podjęli jednomyślnie stosowną uchwałę w sprawie udzielenia Zarządowi Powiatu Absolutorium za 2007 r. Na obecnych 21 radnych za udzieleniem absolutorium głosowało 21 radnych, nie było głosów wstrzymujących oraz przeciwnych uchwale. BUDŻET POWIATU ZA 2007 r. został wykonany: Po stronie dochodów: na plan zł wykonano zł tj % w tym: - zadania zlecone na plan zł wykonano zł tj % Po stronie wydatków: na plan zł wykonano zł tj % w tym: - zadania zlecone na plan zł wykonano zł tj % Okres sprawozdawczy zamknął się nadwyżką dochodów nad wydatkami w kwocie zł. Przychody z tytułu planowanych kredytów i pożyczek w kwocie tyś. Zł wykonano tylko w 55 %, co należy uznać za pozytywne działanie wpływające na ograniczenie zadłużenia powiatu, które na koniec roku 2007 było niższe o około 400 tyś. zł, w porównaniu do 2006 roku. 12 Najważniejszymi inwestycjami zrealizowanymi przez powiat suski w 2007 roku, były miedzy innymi: dokończenie przebudowy i oddanie do użytku Sali gimnastycznej przy Zespole Szkół im. W. Witosa w Suchej Beskidzkiej (wartość robót w 2007 r. wyniosła zł, natomiast koszt całej inwestycji to kwota zł) zakończenie budowy Sali gimnastycznej przy Zespole Szkół im. bł. ks. Piotra Dańkowskiego w Jordanowie (wartość robót w 2007 r. wyniosła zł, natomiast koszt całego przedsięwzięcia inwestycyjnego to kwota zł)

13 oddanie do użytku wyremontowanej drugiej części kondygnacji budynku Ośrodka Rehabilitacyjno- Edukacyjno-Wychowawczego w Juszczynie (wartość robót w 2007 r. wyniosła zł, natomiast koszt całej inwestycji zamknął się kwotą zł) wykonanie przewiązek komunikacyjnych w Domu Pomocy Społecznej w Makowie Podhalańskim (wartość zadania zł) oraz w Domu Pomocy Społecznej w Łętowni (wartość zadania zł) wykończenie i oddanie do użytku przewiązki przy Zespole Szkół im. W. Goetla w Suchej Beskidzkiej (wartość zadania to kwota zł) na zabezpieczenie przeciwpożarowe zgodnie z zaleceniami oraz inne roboty w budynku Szpitala w Suchej Beskidzkiej, wydatkowano kwotę zł. zlecono wykonanie dokumentacji technicznej na budowę Sali gimnastycznej przy Liceum Ogólnokształcącym w Suchej Beskidzkiej, wydatkowano kwotę zł. wykonano prace remontowe w budynkach Starostwa Powiatowego w Suchej Beskidzkiej w budynku Starostwa oraz w budynku Powiatowego Urzędu Pracy, wydatkowano ogólnie kwotę zł. Na wykonanie odnowy nawierzchni dróg powiatowych w porozumieniu z poszczególnymi gminami, wydatkowano kwotę zł, w tym udział poszczególnych gmin wyniósł kwotę zł, co pozwoliło wyremontować około 13 km dróg. W podsumowaniu dyskusji Starosta Suski Andrzej Pająk powiedział m.in., że pomimo niedoszacowania budżetu powiatu, niezbędne inwestycje w miarę posiadanych możliwości finansowych są wykonywane, natomiast realizacja dużych zadań niesie niestety konieczność zaciągnięcia stosownych kredytów. CO TAM PANIE W JORDANOWSKIM HUFCU? W.Ł. Twórca ruchu zuchowego, autor Kamieni na szaniec, profesor Uniwersytetu Łódzkiego, historyk i pedagog, wychowawca, redaktor Biuletynu Informacyjnego, komendant szaroszeregowej organizacji Małego Sabotażu Wawer, instruktor Związku Harcerstwa Polskiego w stopniu harcmistrza, ojciec, mąż, przyjaciel - zmarł 15 marca 1978 roku w Warszawie. Aleksander Kamiński Kamyk. W październiku 1981 roku, po zakończonej Kampanii Bohater, Hufiec ZHP w Jordanowie przyjął imię tego wybitnego instruktora, który od lat jest wzorem dla kilku już pokoleń instruktorów harcerskich. W 30 rocznicę śmierci Kamyka, we współpracy z Zespołem Szkół im. Hugona Kołłątaja w Jordanowie, komenda jordanowskiego hufca przygotowała wystawę poświęconą życiu i działalności hm. Aleksandra Kamińskiego, a także obrazkom dzielności harcerzy naszego hufca. Każdy, kto znalazł choć chwilkę czasu by odwiedzić Bibliotekę w Zespole Szkół, mógł zapoznać się z życiorysem druha Kamińskiego, jego pasjami i osiągnięciami; zobaczyć jak wyglądał przebieg uroczystości nadania imienia hufcowi Jordanów; przyjrzeć się bliżej obecnej działalności drużyn hufca Jordanów. Zdjęcia, opisy, ale także pamiątki z wielu spotkań na harcerskim szlaku tworzyły niezapomnianą atmosferę wystawy. Kustosz wystawy phm. Anna Bala, dbała by każdy gość mógł w spokoju zapoznać się z dorobkiem hufca, a także podzielić się swoimi przeżyciami i wspomnieniami, wpisując się do Księgi Pamiątkowej. 31 marca 2008r., w Bibliotece Zespołu Szkół im. Hugona Kołłątaja w Jordanowie, odbyła się wieczornica Jaki jesteś, Kamyku? przygotowana przez harcerzy drużyn wędrowniczych jordanowskiego hufca. Zuchy, harcerze i instruktorzy hufca Jordanów, 13

14 jak również goście przyjaciele i sympatycy jordanowskiego hufca, mogli na chwilę przenieść się w lata dzieciństwa, młodości oraz dojrzałego życia druha hm. Aleksandra Kamińskiego przyjrzeć się jego sukcesom, rozterkom, rozważaniom na temat wychowania, patriotyzmu i dzielności. Ta chwila refleksji i zadumy była naszym wyrazem pamięci i hołdem w 30 rocznicę śmierci bohatera naszego hufca. Przy kapliczce na Harcerskiej Polanie, 15 kwietnia br. odbyło się spotkanie zuchów, harcerzy i instruktorów Hufca ZHP im. A. Kamińskiego w Jordanowie z Jego Eminencją, Księdzem Kardynałem Stanisławem Dziwiszem. Przy modlitwie w blasku harcerskiego ogniska, Ksiądz Kardynał oraz Ksiądz Proboszcz Bolesław Wawak wspominali życie i dzieła Sługi Bożego Jana Pawła II oraz Sługi Bożego Jerzego Ciesielskiego. W czasie spotkania Ksiądz Kardynał poświęcił Kapliczkę na Harcerskiej Polanie, a także Drogę Krzyżową. hm. M. Malińska PRZYJAŹŃ, FASCYNACJA I ADRENALINA CZYLI KOŁŁĄTAJ Z WIZYTĄ W NIEMCZECH W kwietniu 2008 roku licealiści jordanowskiego Zespołu Szkół im. Hugona Kołłątaja udali się z rewizytą do Niemiec, do miejscowości Müllheim, w której znajduje się Markgräfler Gimnazjum. Zespół Szkół w Jordanowie wraz z Markgräfler Gimnazjum w Müllheim wspólnie realizują program Polsko-niemiecka wymiana szkolna. Do spotkania dochodzi dwa razy do roku na terenie Polski i Niemiec. 14 Młodzież zarówno polska jak i niemiecka może brać udział we wszystkich punktach programu co daje liczne możliwości poznania się, nawiązania przyjaźni. Młodzież polska zakwaterowana była u rodzin niemieckich, uczestniczyła w zajęciach lekcyjnych, wycieczkach

15 do Freiburga, Straßburga we Francji, Bazylei w Szwajcarii, zwiedziła Parlament Europejski w Straßburgu, odwiedziła Europark - jeden z największych w Europie parków rozrywki, uczestniczyła w rozgrywkach sportowych, rowerowych oraz pieszych wycieczkach, wspólnie spędzała wolny czas. Uczniowie Zespołu Szkół w Jordanowie Izabela Magiera, Agnieszka Kubasiak oraz Tomasz Zięba uczestniczyli zarówno w spotkaniu młodzieży w Polsce w październiku 2007 r. jak również w Niemczech w kwietniu 2008 r. Iza: Wymiana szkolna z uczniami Gimnazjum w Müllheim była niesamowita. Müllheim oraz Freiburg fascynowały swoim urokiem. Zwiedziliśmy Parlament Europejski w Straßburgu, gdzie na żywo widzieliśmy wystąpienie prezydenta Słowenii. Najwięcej emocji wzbudził całodniowy pobyt w parku rozrywki w Rust. Zamki strachu, karuzele oraz kolejki podnosiły adrenalinę, jednak największy dreszcz emocji wywołał Silver Star - największy Roller Coaster. Wagoniki wywiozły nas na sam szczyt, zatrzymały się na chwilę, w tym momencie uświadomiliśmy sobie, że zaraz zjedziemy w dół w pozycji wręcz pionowej. Niesamowite uczucie! Fakt mieszkania u rodzin niemieckich jest niezwykle ważny. Dzięki temu poznaliśmy kulturę, zwyczaje oraz styl życia Niemców. Poćwiczyliśmy język, bo należało się przecież porozumieć. Podsumowując: ta wymiana to niesamowite przeżycie, radość, nauka języka, poznanie czegoś nowego oraz ciekawe życiowe doświadczenie. Agnieszka: W tym roku zdecydowałam się na udział w polsko-niemieckiej wymianie szkolnej. Zachęcam wszystkich do takich wyjazdów. Jest to dobry sposób na poznanie ciekawych ludzi oraz interesujące spędzenie czasu. Podczas ośmiodniowego pobytu w Niemczech mieliśmy okazję zobaczenia wielu ciekawych miejsc. Mieszkając u rodzin niemieckich mogliśmy poznać od kuchni styl życia Niemców. Dużym plusem wymiany była możliwość komunikowania się w języku obcym. Wiele osób boi się udziału w takich wymianach zagranicznych, ale nie taki diabeł straszny jak go malują. Jeszcze raz zachęcam do udziału w programie. a Niemcy wcale nie są tacy punktualni! Tomek: Na wymianie szkolnej było bardzo sympatycznie. Mieliśmy możliwość poznania wielu ciekawych ludzi w tym młodzież niemiecką. Wszystko było bardzo dobrze zorganizowane. Bez zarzutu przebiegała współpraca z niemieckimi rodzinami, które zapewniły nam nocleg. Zostaliśmy miło przyjęci i mieliśmy dużo rozrywki. Zachęcam wszystkich do udziału w następnym spotkaniu, które odbędzie się w październiku 2008 roku. Spotkanie mogło się odbyć dzięki finansowemu wsparciu Polsko-Niemieckiej Współpracy Młodzieży z siedzibą w Warszawie. Opiekę merytoryczną i organizacyjną sprawował Zespół Szkół im. H. Kołłątaja w Jordanowie oraz Markgräfler Gimnazjum w Müllheim. Koordynator wymiany Marzena Lańczyk 15

16 CO Z DĘBEM W NAPRAWIE? Ostatnio mieszkańców Naprawy (tej opisanej przez Jalu Kurka w jego słynnej powieści Grypa szaleje w Naprawie ) i pobliskiego Jordanowa zbulwersowała sprawa planów wycięcia przez drogowców modernizujących DK nr 28 starego, ponad 400-letniego dębu rosnącego przy drodze. Zgoda na wycięcie tego dębu została wydana przez odpowiednie ministerstwo i wojewódzkiego konserwatora przyrody w Krakowie. A najgorsze jest w tym to, że nikt nie pytał mieszkańców Naprawy o opinię i wszystkie decyzje zapadły ponad ich głowami. O ile coś takiego było możliwe w PRL, gdzie o wszystkim decydowała Centrala, to teraz nie powinno mieć miejsca. Ale stanowi to dowód na to, że tu i w tym kraju tak naprawdę poza fasadą nie zmieniło się nic. Przeraża to, jak łatwo pozbywamy się dziedzictwa naszego, jak łatwo niszczymy to, co stanowi o naszej narodowej kulturze. Bo to nie tylko chodzi o tego jednego dęba. W Bystrej rozwalono zabytkowy dworek. W Tokarni zburzono zabytkowy, drewniany kościół pw. Matki Boskiej Śnieżnej, stawiając na jego miejsce pseudonowoczesnego molocha. Ile jeszcze zabytków kultury i Natury zniknie w imię szybkiego i doraźnego zysku, wskutek obłędu niszczenia własnej tożsamości narodowej i kulturowej przez rządy ludzi, których jedynym bogiem była, jest i będzie Mamona? Robert K. Leśniakiewicz HISTORIA DĘBU W NAPRAWIE Władysława Wójtowicz Drzewo to jest nie dość, że wiekowe, to jest Pomnikiem Przyrody. Jest także pomnikiem historii, bowiem zostało zasadzone przez miejscowych w czasach szwedzkiego potopu, co zostało opisane przez Henryka Sienkiewicza w Potopie. Król Jan Kazimierz odwiedził te ziemie w roku 1655 roku, i w czasie przejazdu z Żywca przez Suchą Beskidzką, Maków Podhalański i Jordanów stanął obozem w Naprawie, skąd miał wspaniały widok na Babią Górę i Pasmo Beskidu Wysokiego, Beskid Makowski, dwa szczyty Luboni z pasma Beskidu Wyspowego, Gorce i zamykającą widok od południa zębatą piłę Tatr. By upamiętnić to wydarzenie, wsadzono na tym miejscu dąb, który przetrwał wszystkie wojny i zawieruchy, przetrwał I Wojnę Światową, II Wojnę Światową, komunizm i stan wojenny. Nie mieli odwagi ściąć go Austriacy i Niemcy, komuniści nie podnieśli na niego ręki... Teraz zetnie go chciwa ręka liberalnego dewelopera, który traktuje ten pomnik Przyrody i historii naszego kraju i Narodu Polskiego jako jeszcze jeden obstakl czy komplikator do pokonania na drodze procesu inwestycyjnego. Historię zabytkowego dębu rosnącego we wsi Naprawa spisała Pani Władysława Wójtowicz emerytowana nauczycielka i przez 17 lat dyrektorka szkoły w tej wsi. Przekazała mi jej zapis w czasie spotkania z wojewódzką konserwatorką przyrody i władzami Gminy Jordanów, którego tematem była właśnie kwes a ścięcia tego zabytkowego drzewa, a co miało miejsce w dniu 10 czerwca 2008 roku. A oto jej relacja: * * * Mogę dosyć dużo powiedzieć o tym słynnym i historycznym dębie Pomniku Przyrody. Tu niedaleko się urodziłam, tutaj parę metrów dalej znajdowały się nasze działki, pola, lasy. Prawie codziennie, w wieku dziecięcym i panieńskim przechodziłam koło tego właśnie dębu ze swoimi rodzicami, często siadaliśmy w cieniu i mój tatuś opowiadał mi legendy o historii tego dębu. Mówił on, że już Kazimierz Wielki [Kazimierz III Wielki ( ) przyp. red.] zatrzymał się pod tym dębem około 1350 roku, a wiadomo, że to właśnie on w 1347 roku wydał pierwsze zarządzenie w sprawie ochrony starych drzew i zakazał wycinania cisów i starych dębów. 16

17 Mój ojciec słyszał to od swego dziadka, a dziadek od swoich pradziadków. Przyjęła się również legenda, że wieś Naprawa nosi swe miano, które jej nadano właśnie pod tym dębem. Opowiadał ojciec, że tu odpoczywał król Jan Kazimierz [ ] podczas najazdu szwedzkiego ( ), kiedy wracał z Węgier. A dalej Jan III Sobieski [ ] również tu odpoczywał wracając spod Wiednia w 1683 roku. Legenda mówi, że któremuś królowi złamało się koło w powozie, wpadło w błoto i ani rusz dalej. Na szczęście tegoż króla, drogą szedł Janek-drwal, naprawił koło, bo był bardzo silny. Król rzekł: - Wieś ta bez nazwy? Więc ją ochrzcimy NAPRAWĄ! Dąb ten jest naszym zabytkiem i Pomnikiem Przyrody. Uczyłam w Naprawie prawie 30 lat biologii i języka polskiego. Często przyprowadzałam tu dzieci szkolne, tutaj odpoczywaliśmy i opowiadałam im to, co ja usłyszałam od innych. Mamy w Naprawie również inne zabytki historyczne, np. tablica pamiątkowa Antoniego Olchy albo Władysława Mirka [ ] niedaleko stąd na Domu Maciaszka. Szkoła przychodzi tu złożyć hołd wielkiemu pisarzowi i literatowi. Dużo pisał o Naprawie, bo tu się urodził. Pisał o nim Jalu Kurek [ ]. Naprawa jest słynną, rozsławioną, a zabytki i Pomniki Przyrody powinny być jak święte tabu, chronione i szanowane. * * * Tyle Władysława Wojtowicz. Od siebie dodam tylko tyle, że dzisiejsze spotkanie skończyło się na wymianie czasami wręcz bardzo gorącej argumentów za i przeciw wycięciu tego dębu. Decyzje zapadną w zaciszach gabinetów daleko od Naprawy, w sprawie życia drzewa, którego nie ruszyli Austriacy, którego nie śmieli ściąć Niemcy, a nawet komuniści nie podnieśli na niego ręki! a wręcz odwrotnie uszanowali jego majestat i w 1968 roku, za tej najgłębszej i najciemniejszej komuny ustanowili to drzewo Pomnikiem Przyrody. A teraz chce go wyciąć polski deweloper w wolnej Polsce! Jest w tym jakiś diabelski chichot historii. Niedawno zmarły Ojciec Święty Jan Paweł II, wielki Polak patrząc na te żenujące usiłowania zapewne przewraca się w grobie! On, który tak ukochał przyrodę polską teraz jest świadkiem jej bezlitosnej eksterminacji i eksploatacji. Nie ma już Jego autorytetu. Nie było w tym kraju nigdy posłuchu dla Jego nauk, których ten naród nigdy nie zrozumiał, bo do nich nie dorósł. Porównanie tego, co się tu dzieje do biblijnej przypowieści i perłach rzucanych między wieprze nasuwa się samo przez się Gdyby ten dąb wycięto, stworzyłoby to wyjątkowo niebezpieczny precedens umożliwiający wycięcie właściwie każdego drzewa Pomnika Przyrody. Jak na razie modernizacja DK 28 doprowadziła do eksterminacji kilkuset topoli rosnących na jej poboczach. O ile drzewa te sadzono w latach 60. i 70. to ścięcie ich nie przedstawia żadnej poważnej straty, ale za to ścięcie 450-letniego dębu jest bardzo groźnym sygnałem tego, że w imię głupio pojętego postępu depczemy pomniki naszej przeszłości i historii naszego narodu. Dzisiaj wytniemy dęby i inne drzewa Pomniki Przyrody na miejsce dla drogi, a jutro wyburzymy np. Wawel, bo będzie potrzebne miejsce pod kolejny hipermarket A jest starą prawdą, że narody, które tracą pamięć rychło tracą swą niepodległość i są wymazywane z mapy świata W tej chwili jesteśmy na najlepszej drodze do tego. Naprawa Jordanów, Opracował: Robert K. Leśniakiewicz 17

18 KONIEC WIELKIEJ MAJÓWKI FELIETON Z PROPOZYCJĄ Skończyła się najdłuższa majówka. Pogoda nas nie rozpieszczała tutaj na południu Polski. Jak widać na zdjęciach było szaro i ponuro. Majówka była taka zasmarkana, bo Polska znajdowała się w strefie okluzji na pograniczu dwóch typów pogody słonecznego wyżu na zachodzie i wilgotnego niżu na wschodzie. Jedno w tym wszystkim było dobre, a mianowicie to, że mieliśmy masę przyjezdnych, którzy zostawili trochę pieniędzy w naszych sklepach, restauracjach i pubach. Pogoda nie zachęcała do wędrówek ludów, ale to, co się wyrabiało na naszych drogach przeszło wszelkie ludzkie pojęcie! Przez drogi nr 7 (48) czyli Zakopiankę i drogę nr 28 przewaliła się rzeka samochodów - a jak to wyglądało, to proszę sobie obejrzeć. Sznury samochodów ciągnęły się od horyzontu po horyzont. Czegoś takiego jeszcze nie było, jak Jordanów jest Jordanowem! Żadnej płynności ruchu, żadnej organizacji, nieprawdopodobne bezhołowie. Aż dziw, że doszło tylko do kilku wypadków w naszym regionie. A przecież w niemal pięciuset wypadkach i kolizjach zostało poszkodowanych lub zabitych kilkaset osób, a policja złapała ponad dwa tysiące pijanych kierowców! To jest nasza polska paranoja wbrew temu, co się mówi i pisze w mediach, mimo przestróg mądrzejszych od siebie, ostrzeżeń policji i apeli duchownych, mimo i wbrew zdrowemu rozsądkowi kierowcy po kielichu siadają za kierownice i wiodą siebie i pasażerów, których wiozą, na pewne urazy fizyczne, psychiczne a niejednokrotnie na śmierć. Drugi problem polskie drogi. To jest skandal, że naprawy dróg ślimaczą się i nie mogą się skończyć. Można powiedzieć, że jest to polska never ending story. Szczególnie widać to w Jordanowie, gdzie ulice są pełne dziur łatanych każdej wiosny, jakby nie można było położyć wreszcie porządnego asfaltu. Zresztą co tam asfalt. Pamiętam jeszcze z lat 60. ubiegłego stulecia, jak Rynek był wyłożony czerwonymi płytkami, a drogi kostką klinkierową. Potem w latach 70. w ramach modernizacji kraju przez ekipę Gierka kostka ta została pokryta asfaltem i mamy teraz to, co mamy worek bez dna, w który się tylko dowala coraz więcej pieniędzy, i końca temu nie widać. A przecież czegoś takiego nie było w innych miastach, zresztą nasz Rynek wciąż jest unikatem w skali nawet kraju! Krew zalewa kierowców, kiedy przejeżdżają przez miasto, bo lawirowanie wśród dziur przypomina jazdę po polu minowym. Kiedy wyjeżdża się z miasta, to widać od razu granicę po braku dziur. We wszystkich okolicznych wioskach rozwiązano ten problem, natomiast w Jordanowie pod tym względem jest bez zmian dziura na dziurze, łata na łacie aż wstyd! Czy dożyjemy dnia, w którym wreszcie w tym mieście da się jeździć, jak w Europie XXI wieku? Jeżeli nie ma na to pieniędzy, to proponuję Ojcom naszego Miasta zrobić następującą rzecz: pościągać z okolicy wszystkie pamiątki po PRL i zrobić z Jordanowa muzeum na otwartym powietrzu Skansen Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej z ekspozycją na Rynku, nagłośnić sprawę w mediach i ściągnąć na to kasę z UE. I tym sposobem zarobić na pamiątkach z komuny. A dziurawe drogi będą doskonałą ilustracją tego, jak tu było za nieboszczki PRL. Robert K. Leśniakiewicz 18

19 WCZORAJ NOWY ORLEAN, DZIŚ BIRMA, A JUTRO MY? Czwartek, 8 maja 2008 r. Z portalu Onet.pl: W Birmie brakuje już nawet paliwa, by spalić piętrzące się na ulicach, rozkładające się ciała ofiar cyklonu, a rządząca krajem wojskowa junta wciąż zwleka z przyzwoleniem dla międzynarodowych organizacji pomocy na podjęcie natychmiastowych działań. Według przedstawicieli organizacji humanitarnych, rowy i pola w delcie rzeki Irrawaddy, rejonie najbardziej zdewastowanym przez cyklon pełne są rozkładających się ciał. Ci, co ocaleli nawet nie myślą o ich spaleniu - próbują zaoszczędzić drogocenne paliwo na transport niezbędnych do przeżycia artykułów. Międzynarodowa społeczność jest coraz bardziej sfrustrowana opieszałością rządzącej w Birmie wojskowej junty w wydawaniu wiz wjazdowych pracownikom organizacji humanitarnych, a także w wydawaniu pozwoleń na lądowanie w Birmie zagranicznych samolotów z pomocą. Brak lekarstw, czystej wody i nieskażonej żywności może dodatkowo zwiększyć i tak już ogromną liczbę ofiar. Według birmańskich władz cyklon, który nawiedził Birmę w miniony weekend zabił ponad dwadzieścia dwa tysiące ludzi. Według głównego amerykańskiego dyplomaty w Birmie, liczba ofiar może jednak przekroczyć nawet sto tysięcy. Według agencji Associated Press na lądowanie w Birmie pozwolono czterem samolotom transportowym Światowego Programu Żywnościowego. Pierwszy z nich przyleciał dziś rano z Włoch. - Wreszcie są jakieś oznaki współpracy. Pierwszy krok został zrobiony. Ale te wszystkie procedury trwają zbyt długo. Pomoc jest potrzebna natychmiast. Mamy spore doświadczenie, i wiemy co robić w takich sytuacjach. Jedyne czego nam potrzeba to współpraca - powiedziała CNN Be na Luescher, rzeczniczka Światowego Programu Żywnościowego. Paul Risley, równie piastujący stanowisko rzecznika Światowego Programu Żywnościowego dodał, że pojawiły się doniesienia o zamieszkach, w najbardziej zdewastowanych regionach Birmy. Ludzie zaczęli tam walczyć o znikome ilości żywności, jakie są jeszcze dostępne. Przed sklepami, z których niewiele jest w ogóle otwartych, gromadzą się tłumy, i dochodzi do gwałtownych rękoczynów, gdyż ludzie starają się kupić resztki żywności, które jeszcze są na sklepowych półkach. 19 Pojawiły się także doniesienia, że w rejonie Rangunu, największego miasta Birmy i jej dawnej stolicy, gwałtownie poszybowały w górę ceny wszystkich artykułów. Shqari Villarosa pełniący rolę ambasadora USA w Rangunie stwierdził, że sytuacja w delcie jest katastrofalna, i cały czas się pogarsza. W rejonie delty jest niewiele dróg, a większość tych, które są cały czas znajduje się pod wodą. Co więcej cyklon zmiótł większość mostów. Dan Rivers z CNN, jeden z nielicznych zagranicznych dziennikarzy, którzy dotarli do najbardziej zdewastowanych przez cyklon regionów Birmy mówi, że to tych najbardziej potrzebujących nie dotarła jeszcze żadna pomoc. - Ludzie opowiadają przerażające historie o setkach rozkładających się ciał leżących na polach. Potrzebują natychmiastowej pomocy - mówi Rivers. Chiny wezwały Birmę do otwarcia się na świat Chiny, bliski sojusznik Birmy, wezwały rządzącą w tym kraju juntę wojskową by zaczęła współpracować z międzynarodową społecznością w celu przezwyciężenia kataklizmu. Rzecznik ministerstwa spraw zagranicznych w Pekinie Qin Gang powiedział, że ma nadzieję, że Birma wysłucha tego apelu i skorzysta z międzynarodowej pomocy. Także Stany Zjednoczone naciskają na dostęp organizacji pomocy do Birmy, obiecując ponad trzy miliony dwieście tysięcy dolarów pomocy, oraz deklarując gotowość wysłania do regionu okrętów amerykańskiej marynarki wojennej do pomocy w przezwyciężaniu skutków cyklonu. Stany Zjednoczone już przerzuciły sześć helikopterów do bazy w Tajlandii, czekając na zgodę władz Birmy, na rozpoczęcie operacji humanitarnej na terenie tego kraju. Dodatkowo, kilka samolotów transportowych C-130 znajdujących się na pokładzie lotniskowca USS Essex, który uczestniczy w manewrach w tym regionie, w każdej chwili gotowych jest włączyć się do operacji pomocy ofiarom cyklonu w Birmie. Eric John, ambasador USA w Tajlandii podkreśla jednak, że, wbrew wcześniejszym doniesieniom, władze Birmy wciąż jeszcze nie wydały pozwolenia na loty amerykańskich samolotów z pomocą do tego kraju. Stany Zjednoczone i wiele innych państw świata nie uznaje rządzącej Birmą wojskowej junty, która siłą utrzymała władzę po tym, jak w 1990 roku, w demokratycznych wyborach zwycięstwo odniosła opozycja. Rok wcześniej, decyzją junty nazwę kraju zmieniono z Birmy na Myanmar.

20 Strategia pomocy Gregory Beck z Międzynarodowego Komitetu Pomocy Humanitarnej ostrzega, że czas działa na niekorzyść. - Przy kataklizmach takich rozmiarów nie można zwlekać. Im dłużej władze Birmy ociągają się z podjęciem decyzji, tym bardziej pogarszają sytuację - powiedział Beck. Rząd Birmy co prawda poprosił o międzynarodową pomoc, jednak ma obiekcje przed wpuszczeniem do kraju specjalnych ekip, które miałyby oszacować jak wiele, i jaka dokładnie pomoc jest najbardziej potrzebna. Według Richarda Horsey a, rzecznika Biura ONZ do spraw Koordynacji Działań Humanitarnych, nie chodzi o to, by zasypać Rangun pracownikami organizacji pomocy, lecz wysłać do Birmy trzydziestu, czterdziestu najbardziej doświadczonych, gdyż w takiej sytuacji bardziej liczy się jakość a nie ilość. Horsey przyznaje jednocześnie, że władze Birmy są zdecydowanie bardziej otwarte na dostawy pomocy w postaci żywności i innych artykułów, niż na przyjęcie pracowników międzynarodowych organizacji pomocy. Dodaje, że jest to dość zrozumiałe, biorąc pod uwagę niechęć i powściągliwość wojskowej junty wobec międzynarodowej społeczności. Według Horsey a junta oddelegowała kilka helikopterów i sporo łodzi do akcji pomocy. Jest im jednak bardzo trudno dostać się do zalanych terenów delty. Aż pięć tysięcy kilometrów kwadratowych tego obszaru nadal znajduje się pod wodą. Helikoptery nawet nie mają gdzie lądować. Do utrzymywania się wody na tych obszarach przyczynił się także niedawny okres deszczów monsunowych w Południowej Azji. Jednym z najbardziej dotkniętych miejsc jest niewielkie miasteczko Pyinzalu, położone na samym czubku delty rzeki Irrawaddy. Wciąż jeszcze odczuwa ono skutki tsunami z 2004 roku, a teraz zostało zdewastowane przez cyklon. Ci co ocaleli, opowiadają, że wzdłuż drogi w miasteczku leżą ciała ofiar. Wiele z nich unosi się też na wodach lokalnych rzek. W Rangunie sytuacja powoli wraca do normy. Drogi zostały już oczyszczone, przywrócono dostawy elektryczności, zaczęto też rozwozić czystą wodę pitną. A co było prawdziwą przyczyną takiej masakry? Wykarczowane mangrowce broniły przed cyklonami Junta wciąż nie wpuszcza pomocy z innych krajów Milion ludzi pozostaje bez dachu nad głową po przejściu nad Birmą cyklonu Nargis. Takie szacunkowe dane podała wczoraj ONZ. Tymczasem zdaniem sąsiadów kraju, gdyby nie rabunkowa gospodarka birmańskiej junty, skala tragedii byłaby o wiele mniejsza. Zdaniem Surina Pitsuwana, sekretarza generalnego skupiającej państwa regionu organizacji ASEAN, wojskowa junta pozwoliła wykarczować tysiące kilometrów kwadratowych nadmorskich lasów mangrowcowych. Na ich miejscu powstały hotele i fermy ryb oraz krewetek. Źródło cennych dla dyktatury dewiz. Tymczasem mangrowce stanowią ochronę przed falami i burzami. Ich rozłożyste korzenie osłabiają uderzenia fal. Po tsunami na Oceanie Indyjskim w 2004 r. tylko w jednej wiosce na Sri Lance zginęło 6 tys. osób. Tam mangrowce zostały wycięte, a w sąsiedniej osadzie schowanej za gęstym lasem mangrowcowym zginęły zaledwie dwie osoby. We wtorek w Nowym Jorku rząd Birmy oficjalnie zwrócił się do ONZ z prośbą o pomoc, jednak nadal władze tego kraju opierają się przed wpuszczeniem ekip ratowniczych. W trzy dni po tym, jak cyklon popychający falę o wysokości 7,5 metra spustoszył deltę rzeki Irawadi, nadal nie ma skoordynowanej akcji ratowniczej. W okolicy Rangunu są miasta, gdzie nie przetrwał żaden budynek. Koczujący pod gołym niebem ludzie nie mają wody pitnej, prądu i żywności. Ratownicy, którzy wojskowymi śmigłowcami lecieli nad regionem, widzieli zalegające na polach stosy zwłok. Ceny żywności, paliwa, a nawet niezbędnych do przeprowadzenia podstawowych napraw gwoździ podskoczyły o kilkaset procent. 82 tys. Birmańczyków zginęło bądź zaginęło na skutek uderzenia cyklonu Nargis (Aktualne szacunki mówią już o osób!) Za strefę największego zniszczenia uznano siedem obszarów. Tam cyklon Nargis zniszczył od 90 do 95 proc. zabudowań. - Regiony, w których zniszczył mniej niż proc. nie są uważane przez rząd za priorytetowe - powiedział Times owi Andrew Kirkwood z organizacji dobroczynnej Save The Children. - To chyba dobrze ilustruje skalę problemu. ( Gazeta Krakowska, ) Konkluzja No i jak w przypadku Katriny, która spustoszyła Nowy Orlean - w przypadku Nargis winni są tylko i wyłącznie ludzie. Karczowanie lasów doprowadziło do tego, że wiatr i fala dokonała dzieła zniszczenia. A u nas? Niestety, wcale nie jest lepiej, czego dowodem są szalejące od czasu do czasu w Polsce trąby powietrzne i inne huraganowe wiatry. A przecież las jest jedyną siłą, która jest w stanie przeciwstawić się szalejącym żywiołom. Ale to już nie dociera do tępych, urzędniczych łbów i do mózgownic kompleksu dewelopersko-budowlanego nastawionych tylko i wyłącznie na zysk. I tylko żal zwyczajnych, szarych ludzi, którym wszystkie cztery żywioły bezlitośnie pokażą ich miejsce na naszej planecie. Bynajmniej nie uprzywilejowane Robert K. Leśniakiewicz 20