Rok XIII Nr 2/80 ISSN Pismo Towarzystwa MiloSniköw Tuchowa marzec, kwiocieh 2003 r. cena 3 zl

Transkrypt

1 Rok XIII Nr 2/80 ISSN Pismo Towarzystwa MiloSniköw Tuchowa marzec, kwiocieh 2003 r. cena 3 zl

2 2 Tuchowskie Wieści 2/2003 fr WIEŚCI KULTURALNE - Kalendarium > 6 marca w sali widowiskowej Domu Kultury w Tuchowie odbyło się gminne spotkanie europejskie. > 12 marca w tuchowskim Domu Kultury odbył się II Gminny Konkurs Ortograficzny, którego organizatorami były Urząd Gminy i Towarzystwo Miłośników Tuchowa. > 30 marca wystąpiły dziecięce zespoły amatorskiego ruchu artystycznego, skupione w tutejszym Domu Kultury. Z nowym programem zatytułowanym Z dzwonka na przerwę się cieszą..." zaprezentował się zespół Ochotki", a następnie zespoły wokalno-taneczne: Piccolo" i Tuchowiaczki" we wspólnym programie pt. Grajże grajku od ucha...". Przygotowane programy zespoły przedstawiły także dzieciom z przedszkola i szkoły podstawowej w Tuchowie. Podczas każdej z imprez sala była wypełniona po brzegi, a każdy występ wzbudził aplauz. > 22 marca w tuchowskiej hali sportowej rozegrany został I Halowy Turniej Piłki nożnej o Puchar Starosty Tarnowskiego". W kategorii I (zawodnicy w wieku lat) startowały drużyny: gminy Tuchów: Wimed-u - Tuchów, MAL-REM-u" - Karwodrza, ZOZ-u Tuchów, Komendy Miejskiej PSP Tarnów, Rojar-u" Tuchów i Zakładu Poprawczego Tarnów. W tej kategorii wiekowej I miejsce wywalczyła drużyna Komendy Miejskiej PSP w Tarnowie, II-drużyna gminy Tuchów. W kategorii II (zawodnicy powyżej 35 lat) startowały drużyny: Starostwa Powiatowego w Tarnowie, gminy Gromnik, policji Tuchów, gminy Tuchów, ALFA" Siedliska. W tej kategorii wiekowej zwyciężyła drużyna gminy Tuchów. Niżej uplasowały się: drużyna Starostwa Powiatowego i gminy Gromnik. Organizatorami tego turnieju byli Starosta Powiatu Tarnowskiego i Burmistrz Gminy Tuchów. > 6 kwietnia w sali widowiskowej DK wystąpił dziecięcy teatrzyk Kacperek" z programem pt. Lekcja rysunku". > 9 kwietnia w sali widowiskowej DK odbył się Gminny Konkurs Recytatorski Przyjaciele dzieci wierszem do nich piszą". Uczestnicy podzieleni byli na dwie kategorie wiekowe. W każdej kategorii uczestnik prezentował dwa utwory, przy czym w I kategorii wiekowej (kl. I-II) był wymagany jeden utwór M. Konopnickiej, zaś w II kat. wiekowej (kl. III-IV) jeden J. Tuwima. Wystąpiły dzieci ze szkół podstawowych: w Buchcicach, Burzynie, Dąbrówce Tuch.,.HUCOLO -OCHOTKI» tuchowiaczk Zespół OCHOTKI" Karwodrzy, Łowczowie, Piotrkowicach, Siedliskach, Trzemesnej, Tuchowie. Jury w składzie: Bożena Wrona, Bogusław Maciaszek, Ryszard Flądro i Andrzej Dusza po wysłuchaniu 15 uczestników w kat. I i 17 uczestników w kat. II postanowiło w I kat. wiekowej I miejsce przyznać Woj- ciechowi Kmietowiczowi z Dąbrówki Tuch., II - Paulinie Nowak z Siedlisk, a III - Maciejowi Lewickiemu z Tuchowa. Przyznano również dwa wyróżnienia: Ewelinie Mróz z Burzyna i Klaudii Gierałt z Lubaszowej. W II kat. wiekowej I miejsce zajęła Zuzanna Ogiela z Lubaszowej, II - Karolina Ligęza z Tuchowa, a III - Sylwia Czopkowicz z Łowczowa. Wyróżnienia: Kinga Górka z Siedlisk i Lucyna Czekaj z Trzemesnej. Podczas obrad jury czas wypełnił dzieciom teatrzyk Kacperek", przedstawiając program Lekcja rysunków". Wszyscy uczestnicy otrzymali pamiątkowe dyplomy i drobne upominki, a laureaci prócz dyplomów także nagrody rzeczowe ufundowane przez tuchowski Dom Kultury. Zespół PICCOLO" < I podczas występu > 14 kwietnia w Domu Kultury w Tuchowie odbyły się targi pracy pod hasłem Unia Europejska - szansa - młodzież" zorganizowane przez Centrum Kształcenia i Wychowania OHP w Tarnowie. Targi zainaugurował dyrektor CEiP Adam Potępa i burmistrz Tuchowa Mariusz Ryś. W sali widowiskowej DK zaprezentowano film na temat Unii Europejskiej oraz wykłady, m.in. na tematy: Młodzież na rynku pracy w perspektywie integracji z Unią Europejską", Praca i przedsiębiorczość we Wspólnocie Europejskiej - programy pomocowe dla młodzieży". Prezentował się również Klub Francuski działający w Liceum Ogólnokształcącym w Tuchowie. Wystąpił zespół wokalno-muzyczny Antares" z DK. Odbył się quiz wiedzy o Unii Europejskiej i pokaz mody w wykonaniu uczennic Liceum Krawieckiego w Tuchowie. podczas występu

3 3 Tuchowskie Wieści 2/2003 Zespół Tuchowiaczki" podczas występu Wybrano także miss Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych w Tuchowie, a została nią Iwona Buzowska. I wicemiss została Ewa Stanuch, II - Agata Stanuch. Tytuł miss publiczności przyznano Katarzynie Gomułce. Ze śpiewem i tańcem ludowym wystąpiły dziecięce zespoły: Piccolo" i Tuchowiaczki" z DK. Na imprezie nie zabrakło stoisk, na których swoje oferty kształcenia prezentowały szkoły ponadgimnazjalne i średnie powiatu tarnowskiego, jak również Ochotnicze Hufce Pracy, Powiatowy Urząd Pracy w Tarnowie. Organizatorzy wyrazili nadzieję, że impreza ta przybliżyła problematykę Unii Europejskiej, rynku pracy, że pomoże w wyborze dalszego kierunku kształcenia i wyboru przyszłego zawodu. > Małopolskie Centrum Kultury Sokół" w Nowym Sączu było organizatorem XIV Regionalnego Konkursu na Pisankę Ludową i Plastykę Obrzędową. Celem konkursu jest kultywowanie tradycji ludowego zdobienia pisanek i wytwarzania przedmiotów tradycyjnej kultury plastycznej, związanej z okresem Wielkanocy. Od wielu lat bierze w nim udział Zofia Geszejter- Karwat wraz z rodziną, zdobywając nagrody. W tegorocznej edycji pojawiły się także prace wnucząt pani Zofii. Kultywowanie tradycji zdobienia pisanek różnymi technikami ma więc wymiar pokoleniowy. Iście rodzinne uczestnictwo zostało zauważone przez jurorów. W kategorii osób dorosłych pani Zofia zdobyła III nagrodę, jej córka Miłosława Strzelczyk - nagrodę W numerze m.in.: > Wybory sołtysów, członków rad sołeckich i członków rad osiedlowych > II Gminny Konkurs Ortograficzny > Konkursy to nasza pasja równorzędną. Zaś spośród wnuków (w kat. dzieci i młodzieży) Michał Strzelczyk zdobył II nagrodę, pozostali - Maciej i Arkadiusz - otrzymali wyróżnienia. Lubosz Karwat, chociaż w tym roku bez nagrody, także brał udział i prezentował swoje prace. Rozstrzygnięcie konkursu, wręczenie dyplomów i nagród odbyło się 11 i 12 kwietnia w Bristolu" w Tarnowie. opr. A. Jagoda Za nami pierwsza dekada 24 kwietnia br. odbyło się Walne Zgromadzenie Towarzystwa Miłośników Tuchowa, które weszło w 11 rok działalności. Sprawozdanie z działalności zarządu w ostatniej kadencji przedstawił przewodniczący dr Michał Wojtkiewicz, a w imieniu Komisji Rewizyjnej wystąpił mgr Aleksander Kowalik. Grono najbardziej zaangażowane w skuteczną realizację planu pracy Towarzystwa tworzyli: mgr Agnieszka Kowalik, lek. stom. Ewa Stanisławczyk, Helena Mierwa, Ryszard Flądro i zespół redakcyjny Tuchowskich Wieści". W dyskusji na temat sprawozdań na pierwszy plan wysunął się problem braku systematyczności w realizacji planu oraz takiej oferty, która byłaby interesująca nie tylko dla członków Towarzystwa. Ponownie zastanawiano się nad kierunkiem, w jakim winny być podjęte działania (nie tylko przez Towarzystwo) zmierzające do jak najlepszego zagospodarowania skweru przy ul. Daszyńskiego w Tuchowie z pomnikiem upamiętniającym ofiary II wojny światowej. Zgromadzenie dokonało wyboru zarządu na kolejną kadencję, który ukonstytuował się następująco: przewodniczący - dr Michał Wojtkiewicz, wiceprzewodniczący - Ryszard Flądro i mgr Kazimierz Kurczab, skarbnik - Helena Mierwa, sekretarz - mgr Agnieszka Kowalik, członkowie - Roman Dryla, Jacek Kańka, Leszek Szarama. Do Komisji Rewizyjnej wybrano: Krystynę Flądro, Zofię Geszejter-Karwat i Janinę Wronę, która będzie komisji przewodniczyć. Optymistyczne jest, że liczba członków Towarzystwa systematycznie się powiększa - zgromadzenie przyjęło 8 nowych członków. PS. A co czytelnicy TW" sądzą na temat wspomnianego pomnika i jego otoczenia? Serdecznie zapraszamy do dyskusji. Listy w tej sprawie, które wpłyną do TW" przekażemy Zarządowi Towarzystwa Miłośników Tuchowa. Stanisława Burza

4 4 Tuchowskie Wieści 2/2003 Rada Miejska informuje 26 lutego 2003 r. odbyła się IV sesja Rady Miejskiej w Tuchowie. Na sesji tej radni przyjęli budżet gminy na rok Ponadto podjęto wiele uchwał, z których na uwagę zasługują: - uchwała w sprawie nadania nazwy ulicy - dotyczy przecznicy od ulicy Dzierżona w kierunku południowym, którą nazwano im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego, - uchwała w sprawie ustalenia zasad wynajmu lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy Tuchów, - uchwała w sprawie ustalenia polityki czynszowej w lokalach i budynkach wchodzących w skład zasobu mieszkaniowego gminy Tuchów, - uchwała w sprawie zatwierdzenia taryf dotyczących zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odprowadzanie ścieków w gminie Tuchów. Wszystkie powyższe uchwały wejdą w życie po ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Województwa Małopolskiego. Ponadto radni podjęli uchwałę w sprawie ustalenia wysokości i zasad wypłacania im diet. Będą one wypłacane raz w miesiącu w formie ryczałtu, przy czym za podstawę przyjęto udział radnego w jednej sesji i dwóch posiedzeniach komisji Rady w ciągu miesiąca. Naliczone w ten sposób stawki nie uległy zmianie w stosunku do lat poprzednich. Za nieobecność radnego w posiedzeniach stosuje się potrącenia diety. W tej uchwale wprowadzono novum, ustalając dietę dla wiceprzewodniczących Rady. Diety miesięczne oblicza się na podstawie kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę (wynoszącego w 2003 r. 800 zł) ogłaszanego corocznie w Monitorze Polskim, w następującej wysokości dla: - radnego - 35% - przewodniczącego Rady - 50% - przewodniczącego komisji - 40%. Procentowo stawki diet nie wzrosły w stosunku do stawek diet naliczanych w poprzednich latach z tym, że potrącenia diet w sumie nie mogą przekroczyć 70% stawki w miesiącu. Ponadto do tej pory przewodniczący Rady w poprzednich kadencjach otrzymywał dietę w pełnej wysokości, tzn. 200% co miesiąc, obecnie jednak z kwoty miesięcznej przewodniczącego będą stosowane potrącenia w przypadku nieobecności na posiedzeniu Rady lub komisji, której jest członkiem. Z każdej diety miesięcznej potrąca się: - 40% za nieobecność na sesji Rady, - 15% za każdą nieobecność na posiedzeniu komisji. Pozostałe uchwały to w przeważającej liczbie majątkowe, dotyczące zbycia nieruchomości stanowiących własność gminy. Na sesji w dniu 26 marca 2004 r. radni wysłuchali sprawozdania z działalności Ochotniczej Straży Pożarnej w Tuchowie oraz informacji na temat bezpieczeństwa i porządku publicznego. Podjęto m.in. uchwały dotyczące członkostwa w Stowarzyszeniu Bank Żywności w Krakowie, zawarcia porozumienia pomiędzy organami samorządu terytorialnego oraz uchwałę w sprawie sposobu prowadzenia niektórych rodzajów działalności objętej zakresem działania Zakładu Usług Komunalnych. Ta ostatnia budziła wiele kontrowersji, ponieważ stanowić będzie podstawę do powierzania do wykonania jednostkom wyłonionym w trybie określonym ustawą o zamówieniach publicznych prac, które dotychczas objęte były zakresem działania ZUK. Zadania te dotyczą: 1) utrzymania czystości ulic i placów, 2) oznakowania i zimowego utrzymania ulic i dróg gminnych, 3) budowy, utrzymania i konserwacji zieleńców, 4) wywozu nieczystości płynnych. Pozostałe uchwały dotyczyły spraw majątkowych i budżetowych. Przewodniczący Rady Miejskiej mgr Ryszard Wrona Wybory sołtysów, członków rad sołeckich i członków rad osiedlowych Tradycją już jest, że bezpośrednio po wyborach samorządowych odbywają się wybory organów sołectw i osiedli w naszej gminie. Wybory te są powszechne i tajne. W tym celu utworzonych zostało 17 lokali wyborczych, gdzie 16 marca br. w godzinach od 7.30 do 15 mieszkańcy gminy mający czynne prawo wyborcze mogli oddać swoje głosy na wybranych kandydatów. Ogółem wybrano 13 sołtysów, 86 członków rad sołeckich i 25 członków rad osiedlowych. Wyniki wyborów w poszczególnych sołectwach przedstawiają się następująco: 1. Buchcice Sołtys - Wiesław Kras Rada Sołecka - Marcin Węgrzyn, Robert Kloch, Piotr Okaz, Piotr Starzyk, Mariusz Broda, Piotr Zięba, Józef Okaz. 2. Burzyn Sołtys - Antoni Smoter Rada Sołecka - Andrzej Wesołowski, Kazimierz Chwistek, Teofil Duran, Anna Maria Karcińska, Józef Jasiński, Marek Nalepka, Stanisław Dawid, Stanisław Wiejacki, Marian Kmak. 3. Dąbrówka Tuchowska Sołtys - Andrzej Mleczko Rada Sołecka - Włodzimierz Sowiński, Maria Łątka, Wiesław Smoleński, Kazimierz Brzegowski, Jan Mleczko, Kazimierz Wajda, Stanisław Siwak. 4. Jodłówka Tuchowska Sołtys - Stanisław Wabno Rada Sołecka - Maria Wabno, Jadwiga Czuba, Halina Słomska, Władysław Rzepka, Roman Osika, Stefan Słowik, Kazimierz Duran, Izydor Leszkiewicz, Mieczysław Habas.

5 5 Tuchowskie Wieści 2/ Karwodrza Sołtys - Jan Kosiba Rada Sołecka - Jan Gawryał, Kazimierz Jop, Edward Skrzypek, Irena Iwaniec, Wojciech Pyrda, Janusz Janura, Marta Szeląg. 6. Lubaszowa Sołtys - Kazimierz Baran Rada Sołecka - Stanisław Witkowski, Jan Rosiek, Andrzej Lisak, Stanisław Reczkowski, Czesław Osika, Stanisław Osika, Stanisław Moździerz. 7. Piotrkowice Sołtys - Anna Kwiek Rada Sołecka - Krystyna Kamykowska, Ewa Piątek, Andrzej Sutkowski, Józef Wzorek, Władysław Sutkowski. 8. Siedliska Sołtys - Jerzy Urbanek Rada Sołecka - Jan Damian, Wojciech Jurek, Zygmunt Bień, Jakub Michalik, Wojciech Michalik, Zbigniew Czopek, Zygmunt Osika, Paweł Gacek, Jan Baran. 9. Siedliska - Kozłówek Sołtys - Wiesław Brudziński Rada Sołecka - Tomasz Chrzanowski, Katarzyna Witek, Wojciech Witek, Kazimierz Witek. 10. Trzemesna Sołtys - Roman Budzik Rada Sołecka - Stanisław Srebro, Adam Ciurej, Marek Kawa, Tadeusz Jachym, Adam Kruczek. 11. Zabłędza Sołtys - Ewa Michałek Rada Sołecka - Marek Krupa, Władysław Cich, Adolf Kępa, Franciszek Okaz, Barbara Lachowicz, Lilianna Iwan, Andrzej Rogacki. 12. Meszna Opacka Sołtys - Kazimiera Fura Rada Sołecka - Leszek Łątka, Zygmunt Gut, Bogusław Skruch, Józef Dereń, Marian Kras. 13. Łowczów Sołtys - Krystyna Stefańska Rada Sołecka - Zdzisław Cetera, Józef Tokarz, Franciszek Lebryk, Jan Chwistek, Barbara Baran. RADY OSIEDLOWE Tuchów - Kielanowice Przewodnicząca - Barbara Ostrowska Członkowie Rady - Marek Świderski, Zbigniew Sajdak, Antoni Wójcik, Stanisław Sowiźrał. Tuchów - Garbek Przewodniczący - Aleksander Kajmowicz Członkowie Rady - Jerzy Tobiś, Kazimierz Kajmowicz, Wojciech Janiczek, Bogumiła Wierzbicka Tuchów Przewodniczący - Marek Słowik Członkowie Zarządu - Maria Sajdak, Jerzy Odroniec, Jan Grzenia Członkowie Rady - Jadwiga Gogola, Marek Wąs, Włodzimierz Wąs, Bronisław Piotrowski, Andrzej Siwak, Paweł Jantoń, Adam Zając, Andrzej Wszołek, Piotr Radwan, Tomasz Kłósek, Tomasz Nalepka. Pierwsza Niedziela po Wielkanocy Pisarz katolicki i publicysta Niedzieli" Cz. Ryszka zinterpretował słowo pielgrzym" jako klucz chrześcijańskiego życia, symbol i syntezę wszystkich życiowych poczynań człowieka. W tym kontekście każdy człowiek ma status wiecznego wędrowca - homo viator - będącego zawsze w drodze. Pielgrzym to także ten, kto udaje się do konkretnego miejsca świętego. Jaki jest sens pielgrzymowania w czasach, w których żyjemy? W tym miejscu mogłabym przytoczyć ponad 200 wypowiedzi uczestników jednej z najliczniejszych pielgrzymek tuchowskich, prowadzącej przez Szczepanów do krakowskich Łagiewnik. Inicjatorem i organizatorem pielgrzymki był obecny proboszcz parafii NNMP o. Mirosław Grakowicz. Wyjazd poprzedziły ważne wydarzenia parafialne. Jednym z nich były tegoroczne rekolekcje wielkopostne, których tematem było znane wezwanie Jezu, ufam Tobie". Rekolekcje zakończono w dniu 9.04.br. poświęceniem i zainstalowa- 4 spośród 5 autokarów tuchowskich na parkingu przy sanktuarium w Łagiewnikach niem obrazu Miłosierdzia Bożego w kaplicy św. Krzyża (w kronikach zwanej kaplicą Wniebowzięcia). Obraz został namalowany przez znanego krakowskiego artystę malarza Bolesława Szpechtę. Ufundowanie obrazu przez parafian i pielgrzymów jest wyrazem uczczenia ostatniej wizyty w Ojczyźnie naszego Rodaka - Pielgrzyma Jana Pawła II. Obraz Miłosierdzia Bożego namalowany według wskazówek św. Faustyny, odgrywa wielką rolę w nabożeństwie do Miłosierdzia Bożego, a swą teologiczną treścią odsyła do liturgii pierwszej niedzieli

6 6 Tuchowskie Wieści 2/2003 po Wielkanocy. Jest to niedziela kończąca oktawę Wielkanocy i obchodzona jest jako Niedziela Miłosierdzia Bożego. Nieoficjalnie świętowano ją ku czci Miłosierdzia już od czasu II wojny światowej. Dopiero w 1985 roku metropolita krakowski kard. F. Macharski ustanowił to święto w swojej diecezji, podobnie uczynili inni biskupi polscy. W 1995 roku na prośbę Episkopatu Stolica Apostolska wydała dekret zezwalający na obchodzenie tego święta w całym kraju, przy zachowaniu przepisów liturgicznych obowiązujących w tym dniu. Oczywiście to świętowanie ma swój początek w objawieniach św. Faustyny Kowalskiej. To wjej Dzienniczku" 14 razy powtarzają się słowa Pana Jezusa: Pragnę, by I niedziela po Wielkanocy była Niedzielą Miłosierdzia Bożego". W roku bieżącym niedziela ta przypadła w dniu 27 kwietnia. Pięcioma autokarami wyjechaliśmy tego dnia z parkingu sanktuaryjnego, by udać się do stolicy kultu Bożego Miłosierdzia, czyli do Łagiewnik. Pielgrzymka, w której udział wzięły osoby z parafii i spoza niej, stanowiła wotum wdzięczności za wewnętrzną odnowę naszego lokalnego Kościoła w duchu przesłania św. Faustyny. Pierwszym miejscem, jakie nawiedziliśmy, był Szczepanów. Tu urodził się św. Stanisław, biskup i męczennik - patron moralności i ładu społecznego. Z okazji 750 rocznicy kanonizacji św. Pasterza Krakowa trwają obchody Roku Stanisławowskiego. Przywracanie pamięci o św. Stanisławie to powrót do obrony człowieka; ktoś, kto wolał oddać życie zamiast sprzeniewierzyć się głosowi własnego sumienia może budzić podziw lub... nienawiść. To męczennicy pytają nas, żyjących, o nasze sumienia, o wierność, sprawiedliwość i prawość. W oczach relatywizmu moralnego, fałszywego pojęcia dobra społecznego i epidemii egoizmu warto wstąpić właśnie do... niewielkiego Szczepanowa w naszej diecezji tarnowskiej. Rozwijający się kult Miłosierdzia Bożego w formach przekazanych przez s. Faustynę spowodował wzrost ruchu pielgrzymkowego do klasztoru na łagiewnickim wzgórzu w Krakowie. Ks. kard. F. Machar- Tego dnia do Łagiewnik przybyli różni goście, także Ci - szczególnie umuzykalnieni ski podniósł 1 XI 1992 r. kaplicę Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia do rangi sanktuarium. Tutaj znajdują się i łaskami słynący obraz Pana Jezusa Miłosiernego oraz doczesne szczątki św. s. Faustyny, do których pielgrzymują ludzie z Polski i całego świata. Stąd transmitowane są przez telewizję nabożeństwa piątkowe. Z tym miejscem wiążą się dwie daty: zawierzenie losów ludzkości, Kościoła i swojego pontyfikatu przez papieża Jana Pawła II; poświęcenie nowego kościoła i nazwanie go przez Wielkiego Rodaka - światowym centrum Miłosierdzia Bożego. Ciekawostką jest fakt, że to 77-letni wówczas Ojciec Święty, zatwierdził projekt wieży widokowej w sanktuarium mierzącej m! Niedziela Miłosierdzia Bożego w roku 2003 była raczej pochmurna i deszczowa. Pomimo to na łagiewnickie wzgórze podążały liczne pielgrzymki (m.in. z Gliwic, Zakopanego, Warszawy, Kielc, Sandomierza), by wziąć udział w całodniowych uroczystościach. Po południu spotkaliśmy także gości z zagranicy, m.in. ze Słowacji i Indii. Pielgrzymi mieli szczególną okazję do otrzymania łaski miłosierdzia przy kratkach konfesjonału. To właśnie tu - jak wspominają - doświadczyli głębokich przeżyć w spotkaniu z Jezusem Miłosiernym. Każdy z uczestników miał szansę osobistych spotkań modlitewnych, każdy przywiózł tu inną intencję, wiele osób dotychczas się nie znało, a jednak zajmując miejsca w autokarach z napisem Tuchów", czuliśmy się jedną wspólnotą, Kościołem parafialnym, cząstką wędrującego ludu... Czy ta pielgrzymka była dobrym pomysłem" na niedzielę? Zapytani o to, odpowiadali entuzjastycznie i... pozytywnie. Podobnie jak ankietowani w Stanach Zjednoczonych przez Instytut Gallupa. Otóż z przeprowadzonych badań wynikało, że ludzie pobożni dwukrotnie częściej niż ci zupełnie niereligijni czują się naprawdę... szczęśliwi. W innych badaniach stwierdzono, że szczęście i zadowolenie z życia są tym większe, im silniej człowiek związany jest z własnym Kościołem i im częściej uczestniczy w nabożeństwach. Co więcej, badania historyczne i etnologiczne dowodzą, że wartości takie, jak: miłość Boga, ludzi, poszanowanie godności i życia człowieka, prawdomówność są wbrew pozorom wartościami akceptowanymi przez społeczeństwa. Znakiem czasów, w których przyszło nam żyć, są pielgrzymki, różniące się trochę od wycieczek turystycznych, a jednak cieszące się powodzeniem, posiadające własnego ducha" i specyficzny klimat. Powyższą refleksję dedukuję szczególnie tym, którzy myślą, że pielgrzymki organizowane są dla ludzi tzw. świętych". Wszak społeczeństwo polskie (w większości katolickie) - to Kościół pielgrzymujący do jednego celu, to wszyscy, którzy tworzymy święty Kościół grzesznych ludzi". Zdzisława Krzemińska

7 7 Tuchowskie Wieści 2/2003 fr Widzę i opisuję" ślę Ci pozdrowienie 1. Ciekawa jest geografia kultu maryjnego w Polsce, a szczególniej w diecezji tarnowskiej, która - z wiadomych względów - bardziej nas interesuje. Ciekawe są procesy dziejowe wyznaczane przez epoki i sytuacje. Ciekawe są zwyczaje związane z pielgrzymowaniem do tych miejsc, o których ktoś powiedział, że tu promienie Bożej łaski spływają prostopadle do serc ludzkich". Skąpe zapisy z dawnych lat, a tym bardziej opisy pielgrzymowania i pobytu u Matki Bożej" nie są w stanie zadowolić oczekiwań na odpowiedź, jak to było przed laty i co otrzymaliśmy w dziedzictwie tego sektora kultury, którym jest religijność. Nieliczne - jak na potrzeby - informacje uzupełniają wspomnienia najstarszego pokolenia mieszkańców i byłych pielgrzymów oraz utrwalone troską znaki. Do nich należy modlitwa wyrażona pieśnią ludu. Tu się czuje łączność z innymi. Jesteśmy rodziną. Gdy się do tego doda zwyczaj przyjmowania pątników i dzielenia się przeżyciami, mamy do czynienia ze swoistą katechezą. Nierzadko mówią i piszą o tym ci, którzy z tych stron przenieśli się na inne tereny. Wracają do Tuchowa" po tę niezapomnianą atmosferę, która otaczała nie tylko sanktuarium, ale i drogę - tak do niego, jak i z niego. Ona ubogacała człowieka. Pozwalała odczuć potrzebę bycia wśród innych i dla nich. Tutaj (w ogólnym przecież zagubieniu) rola każdego wydawała się zawsze doniosła. Tak było i to przetrwało. Czas przynosi coraz to nowe wyzwania i rozwiązania. Może poprzesuwały się pewne akcenty, lecz istota pozostała ta sama: od lat, od wieków nawet. I takie jest nasze historyczne" pozdrowienie Maryi. 2. Maryja w swej misji i modlitwie wiedzie nas na szczyt. Każdy - jeśli nawet ma chęć chodzić po obrzeżach czy na skróty - w spotkaniu z Nią idzie na szczyt. Szczyt można odczytywać topograficznie i duchowo. W naszym przypadku jedno i drugie znaczenie znajduje swój wyraz. W odniesieniu do pierwszego, spostrzeżenie wydaje się być banalne. A jednak: tutaj się wydaje, że jesteśmy trochę bliżej nieba"- mawiają czasem wierni. To ze względu na to cudowne wzgórze"(cudowne miejsce) wokoło rozrosły się" klękane górki. Zaznaczono to już w Chorągwi Maryi" i w pisanych na różnych uczelniach pracach dyplomowych. Warto jednak wrócić do tematu. Z tych wzgórz spływa modlitewna pamięć. One świadczą o wierze, wdzięczności, bliskości i uległości jakie znamionowały naszych poprzedników. Czytamy te wzgórza i odznaczamy miejsce naszego pobytu pamięcią byłem tam", przejeżdżałem", podziwiałem"... A może by tak wrócić do prostego a wymownego gestu. On łączy się z drugim spostrzeżeniem: mianowicie uświadomieniem sobie, że przebywamy w obecności Boga. Wszystko mamy od Niego i wszystko niesiemy do Niego. Gdy się przed Nim uniżymy i na ile się uniżymy, tym bardziej możemy wyrosnąć, tym więcej możemy dać rodzinie i otoczeniu. Uniżony przed Bogiem Miłością i Miłosierdziem jest prawdziwie wielki i bogaty. To nie nowość, ale przypomnienie. 3. Przed nami odpust i wędrówki po górach, dolinach do tronu Matki Królowej. Wydeptanym szlakiem, utartą ścieżką, zapamiętanymi strofami uczcimy Tę, która w ukochanym kościele czeka i przyjmuje każdego. Mamy wiele spraw i intencji na pobyt przed obrazem, przy konfesjonale, w liturgii i tam, gdzie znajdziemy się później. Idziemy już dziś z naszą wiarą, budować nasz dom, biorąc w posiadanie i odpowiedzialność nasze życie. Taka jest nasza rola i takie nasze zadanie. Gdy świat przeżywa rozterki, zagrożenie, gorycz zawodów i rozczarowań, my wobec trudów i wyzwań też stoimy pozornie bezradni i może nawet ze łzami w oczach, patrząc na uzależnienia, bezrobocie, niesumienność, doświadczając ograniczeń własnych czy niechlubnych zachowań innych. Ale przecież towarzyszy nam ufność. Dopóki jest ufność - jest nadzieja na lepsze. Maryja wskazuje drogę na Jasną Górę zwycięstwa". A ona nie tylko w Częstochowie, ale wszędzie tam, gdzie czczono Jej imię, tam gdzie do Jezusa podąża się za Nią, tam gdzie Jej głos rozbrzmiewa w uszach naszych". Matko Mojego Pana! Oto idę na szczyt nawiedzenia i odnowy. Podejmuję Twoją szkołę wiary. Stąd, gdzie jestem, dziś ślę Ci pozdrowienie. o. Stanisław Gruszka

8 8 Tuchowskie Wieści 2/ marca 2003 roku pożegnaliśmy Annę Knapik, serdecznego przyjaciela tuchowskiego Ogniska Muzycznego. Pogrzeb odbył się na cmentarzu w Krzyżu. Współpraca Ogniska z Centrum Paderewskiego, którego dyrektorem była Anna Knapik, trwała od początku istnienia Centrum. Dzięki Jej życzliwości przez wiele lat w Dworku Paderewskiego w Kąśnej Dolnej organizowaliśmy różne spotkania; z uczniami tarnowskiego Ogniska, uczniami z Ogniska z Tworkowej, z okazji Narodowego Święta Niepodległości czy Dnia Dziecka. Tradycją stały się uroczystości z okazji zakończenia roku szkolnego, którym Dworek nadawał szczególnie uroczystego charakteru. Ostatnie sześć lat to okres jeszcze ściślejszej więzi Ogniska z Centrum za sprawą Małopolskiego Konkursu Pianistycznego im. I.J. Paderewskiego dla uczniów Społecznych Ognisk Muzycznych, organizowanych przez tuchowskie Ognisko, Centrum Paderewskiego i Dom Kultury w Tuchowie. Anna Knapik pozostanie w naszej pamięci jako osoba o specjalnym darze pokonywania wszelkich trudności, dla której nie było rzeczy niemożliwych, której dobro dzieci raczkujących w dziedzinie poznawania muzyki było sprawą bardzo ważną. Często powtarzała, że w dzisiejszym zmaterializowanym świecie dbałość o zaszczepianie miłości do muzyki najmłodszym jest naszym obowiązkiem, a zaowocuje to być może większą liczbą późniejszych ludzi wrażliwych, łagodniejszych, dobrych. Gratulowała rodzicom, że tak bardzo dbają o włączenie muzyki w rozwój i wychowanie swoich dzieci, że znajdują czas i ochotę, by ze swoimi pociechami przyjechać na konkurs do Tuchowa z Kielc, Rzeszowa, Proszowic, Rabki, Dębicy, Sącza, Grybowa, Gorlic, czy Nowego Targu. W czasie konkursów wprowadzała atmosferę szlachetnej rywalizacji. Stąd też konkurs był całkowicie pozbawiony pazerności na nagrody wśród uczestników, nauczycieli czy uczniów. Wiele ciepła i serdeczności odebrali od Niej laureaci konkursów. Wszystkim serdecznie gratulowała, przytulała, całowała i bardzo później interesowała się ich dalszymi losami. Jednym z takich laureatów był uczeń tuchowskiego Ogniska, bardzo zdolny chłopiec z Buchcic. Po zdobyciu Grand Prix III Konkursu otoczyła go szczególną opieką. Wspierała w trudnych chwilach w szkole muzycznej, pomagała nadrobić zaległości w przedmiotach teoretycznych, prosiła, by z wszystkimi kłopotami zwracał się do niej, kupowała nuty i... nosiła w portfelu przepisane na kartce oceny chłopca z pierwszego roku w szkole muzycznej. Pokazywała je wielu osobom, także wpływowym, jako dowód, że praca od podstaw jest bardzo ważna, bo oto jeden z wielu być może Janków Muzykantów" został dostrzeżony, wyłoniony i dostał szansę rozwijania swojego talentu. Dzięki współpracy Ogniska z Centrum zawiązała się w Tuchowie spora grupa melomanów, którzy reguuzieci larnie uczestniczą w koncertach w Dworku Paderewskiego. Tam mieliśmy okazję obserwować, jak kierowany przez Annę Knapik Dworek Paderewskiego pięknieje z roku na rok, utwierdzając z przekonaniu, że to miejsce, które przez tyle lat nie miało szczęścia do dobrych zarządców, wreszcie ma odpowiedniego gospodarza. Anna Knapik z całą pewnością była osobą obdarzoną iskrą bożą", nie było dla niej rzeczy niemożliwych, stawiała czoło wszelkim przeciwnościom i wychodziła z nich zwycięsko. Miała ogromną rzeszę przeróżnych darczyńców, których potrafiła do swoich idei przekonać i którzy darzyli ją szacunkiem, sympatią i wsparciem, którego potrzebowała. W czasie pogrzebu powiedziano, że miała niezwykły dar czynienia dobra i że wszyscy towarzyszący Jej w ostatniej drodze to ci, którzy to dobro od niej otrzymali. To prawda. Anna Knapik pozostanie w naszej pamięci jako osoba bardzo życzliwa, serdeczna, ciepła, dobra, wkładająca w to, co robiła, całe serce. 31 V 2003 r. odbędzie się kolejny - VI Małopolski Konkurs Pianistyczny, niestety, już bez Anny Knapik, życzliwego, serdecznego przyjaciela. Zrobimy wszystko, by nie był gorszy od poprzednich. Agnieszka Kowalik

9 9 Tuchowskie Wieści 2/2003 Dnia 21 lutego br. na lekcji języka polskiego gościliśmy pana Józefa Stósa, byłego więźnia oświęcimskiego. Była to nie tylko lekcja polskiego, ale i historii. Pan Józef miał numer 752 i przyjechał do Auschwitz pierwszym transportem z Tarnowa. W niezwykle ciekawy sposób opowiedział o swoim losie i tamtych tragicznych wydarzeniach. To zdumiewające, że jeden człowiek może tyle przeżyć! W Oświęcimiu pracował w różnych zawodach m.in. był cieślą, krawcem, często dopiero uczył się nowego fachu, bo tylko tak można było w obozie przeżyć! Pan Józef nazwał to patent na przeżycie". Poprzez takie żywe lekcje historii uczymy się szacunku do ludzi, którzy przeżyli piekło na ziemi. Niestety, jest ich coraz mniej. Pan Józef z wykształcenia jest architektem, zaprojektował m.in. kościół w Złotej, w którym corocznie 13 czerwca odbywają się spotkania byłych więźniów z I transportu. K. Grzanka SpOTltANiE Z CzłowiekiEM, który przeżył OświęciM Zmagań ortograficznych ciąg dalszy, czyli o II Gminnym Konkursie Ortograficznym Inicjatywa zorganizowania tej pożytecznej imprezy - przypomnijmy - wyszła przed rokiem z Lubaszowej. Pomysłodawczynie i zarazem organizatorki (mgr Barbara Dusza, mgr Anna Totoś, Janina Cudek) zamierzały początkowo zaprosić do konkursu uczniów szkół podstawowych i gimnazjów; dlatego do zespołu dokooptowano nauczycielkę z gimnazjum - mgr Katarzynę Skrzyniarz. Komisja przeprowadzająca ubiegłoroczną imprezę zasugerowała poszerzenie grona uczestników o uczniów szkół ponadgimnazjalnych. Organizatorki poszły za tą sugestią, do zespołu dokooptowały nauczycielkę li-

10 10 Tuchowskie Wieści 2/2003 wszak pisali je uczniowie ubiegający się o tytuł mistrza. Po otwarciu konkursu przez burmistrza Mariusza Rysia zebrani wysłuchali minirecitalu fortepianowego w wykonaniu Barbary Gładysz, także biorącej udział w konkursie. Uczestników podzielono na grupy. Dyktando przeprowadziły i wyniki sprawdziły cztery niezależnie od siebie działające komisje. Gdy komisje zajęte były sprawdzaniem prac, organizatorki przeprowadziły turniej ortograficzny. Tu zadania były rozmaite, w zależności od wieku: najmłodsi bawili się w ortograficzną grę Kto uwolni księżniczkę?", starsi rozwiązywali rebusy i krzyżówki, uzasadniali swoje wybory odpowiednimi zasadami. Oglądali także scenki rodzajowe dotyczące zasad pisowni, autorstwa mgr. Jana Duszy, w reżyserii Janiny Cudek. Przygotowała je SP w Lubaszowej. Mgr Bogumiła Chrzanowska, także z SP w Lubaszowej, przygotowała wraz z uczniami stosowną oprawę muzyczną. Był także skromny poczęstunek, którego fundatorami byli właściciele Domu Handlowego Trójka": Janusz Nowak, Wiesław Wróbel i Janusz Grzenia oraz właściciel ciastkarni EMER - Marcin Rogal. W czasie trwania konkursu Wydawnictwo MAC Edukacja prezentowało publikacje dla nauczycieli. ceum - mgr Iwonę Sandecką. I w ten sposób - można rzec - konkurs uzyskał pełny wymiar. Jego druga edycja odbyła się 12 marca br. w Domu Kultury w Tuchowie i - co trzeba podkreślić - była zorganizowana perfekcyjnie przy dużym nakładzie pracy organizatorek. Jak poprzednio, patronowały jej Urząd Gminy oraz Towarzystwo Miłośników Tuchowa. Uczestnicy - 68 uczniów - podzieleni zostali na cztery grupy: * klasy I - III * klasy IV - VI * gimnazja * szkoły ponadgimnazjalne Dla każdej grupy przygotowano stosowne dyktanda. Nie należy do łatwych, ale tak powinno być,

11 11 Tuchowskie Wieści 2/2003 Laureatami tegorocznej II edycji Gminnego Konkursu Ortograficznego zostali: * klasy I - III 1. SP Lubaszowa 2. Klaudia Bołoz SP Piotrkowice 3. Dominika Nowak SP Zabłędza * klasy IV - V 1. SP Siedliska 2. Monika Lachowicz SP Tuchów 3. Anna Samelzon SP Buchcice * gimnazja 1. Publiczne Gimnazjum nr 1 w Tuchowie 2. Barbara Gładysz Publiczne Gimnazjum nr 2 w Tuchowie 3. Paulina Zaba Publiczne Gimnazjum nr 1 w Tuchowie * szkoły ponadgimnazjalne 1. LO 2. Joanna Gorzałczany LO 3. Katarzyna Grzanka LO Nagrody dla laureatów ufundowały: Urząd Gminy, Towarzystwo Miłośników Tuchowa i Wydawnictwo MAC Edukacja. Należy podkreślić, że wszystkie szkoły w gminie odpowiedziały na apel organizatorów i przygotowały uczniów do konkursu, a właściwie - tu należy uściślić - zrobili to nauczyciele poloniści, poświęcając własny czas. I chwała im za to! Prymitywizm językowy szerzy się bowiem zastraszająco, w tym - może nawet szczególnie - ortograficzny. Wystarczy poczytać ogłoszenia, metki w handlu, reklamy. A już szczytem jest na pewno Internet! Wielu ludzi dorwało się do klawiatury i bez najmniejszej żenady posługuje się nią, nie znając podstawowych reguł ortograficznych. Pomijając już merytoryczną wartość niektórych wypowiedzi - wszak każdy może pleść, co się podoba - trudno przejść obojętnie wobec takich potworków, jak: na pewno kciał wykożystać jake kasjerke dla tego nie gada bo siem wstyci". Cóż można powiedzieć o tym inteligencie"? Ze pochodzi z Mazowsza, może z Warszawy samej, bo mowa" go zdradza; no i że jest nieco podkształconym analfabetą, bo kształt tej wypowiedzi nie wskazuje, izby to miał być świadomy zabieg. Wprawdzie wypowiedź internetowa rządzi się swoistymi prawami, siłą rzeczy musi być skrótowa, operuje uproszczoną składnią, ale zasady ortografii obowiązują zawsze! I po to, aby tak było, jest organizowany ten konkurs. Józef Kozioł W imieniu organizatorów II Gminnego Konkursu Ortograficznego składam serdeczne podziękowania: * Panu mgr. Józefowi Koziołowi za pokierowanie pracą komisji konkursowej, * Paniom: Barbarze Baran, mgr Małgorzacie Pamule, mgr Katarzynie Maciaś, mgr Annie Broniek, mgr Bernadecie Klimczak, mgr Małgorzacie Kozioł, mgr Annie Stanuch-Madej, mgr Mirosławie Tomasik, Katarzynie Witkowskiej, Jolancie Wojtanowskiej oraz Panom: mgr. Bogusławowi Maciaszkowi, mgr. Janowi Duszy za pracę w komisji., * Wydawnictwu MAC Edukacja za ufundowanie nagród do Turnieju Ortograficznego, * Pani mgr Bogumile Chrzanowskiej za oprawę muzyczną konkursu, * Właścicielom Domu Handlowego Trójka" Panom: Wiesławowi Wróblowi, Januszowi Nowakowi, Januszowi Grzeni za ufundowanie słodyczy, * Właścicielowi Ciastkarni EMER Panu Marcinowi Rogalowi za ufundowanie dzieciom drożdżówek, * Panu Zdzisławowi Dąbczyńskiemu za finansowe wsparcie konkursu, * Panu Januszowi Kowalskiemu za pomoc w zorganizowaniu konkursu, * Pracownikom Domu Kultury: Zofii Sajdak, Andrzejowi Starzykowi, Ryszardowi Flądro. Anna Totoś

12 12 Tuchowskie Wieści 2/2003 PO PROSTU... GRAMY Reprezentacja SP Tuchów w piłce ręcznej odnosząca sukcesy w zawodach sportowych w roku szk olnym 2002/ Mistrz Gminy - Zwycięzca półfinału powiatowego - Mistrz Powiatu Tarnowskiego - Zwycięzca zawodów międzypowiatowych - Finalista zawodów wojewódzkich (zawody te odbędą się w Suchej Beskidzkiej) - Zwycięzca turnieju ogólnopolskiego o Puchar Wawelskiego Smoka w Krakowie - IV m. na Międzynarodowym Turnieju w Krakowie. Stoją od lewej: Tomasz Pawłowicz - bramkarz, Bartłomiej Snopkowski, trener mgr Marek Srebro, Marcin Kłusek, Bartłomiej Ogiela, Michał Nalepka, Maciej Strzelczyk bramkarz; II rząd od dołu: Jakub Boratyński, Szymon Martuś, Daniel Bielak, Dominik Salwa. Nieobecni na zdjęciu: Arkadiusz Pękala, Oskar Hudyka, Władysław Sajdak, Wojciech Kita Bartek Ogiela - jeden z uczniów kl. VI a" SP im. S. Staszica w Tuchowie; klasy nietypowej, która pod kierunkiem wychowawczyni p. Jadwigi Augustyńskiej- Majchrowicz od kilka lat tworzy grupę teatralną Fantazja"; jeden z członków Parafialnego Klubu Sportowego pod nazwą UKS Sokół"; członek drużyn piłki nożnej i piłki ręcznej prowadzonych przez p. Marka Srebro. Z Bartkiem rozmawia Zdzisława Krzemińska ZK - Zaproponowałam Ci rozmowę, ponieważ zaimponowałeś mi (podobnie jak Twoi opiekunowie, koleżanki i koledzy) swoimi sportowymi i artystycznymi zainteresowaniami wymagającymi przecież wiele czasu, konsekwencji i samozaparcia. Jak długo trwa Twoja przygoda ze sportem i teatrem? BO - Chyba przypadek sprawił, że znalazłem się właśnie w muzyczno-rytmicznej I klasie szkoły podstawowej. Natomiast sportem interesuję się już od paru lat. Jestem wiernym kibicem Tuchovii", wraz ze starszym bratem śledzimy uważnie telewizyjne rozgrywki ligowe, razem jeździmy na mecze, na przykład do Ciężkowic - rowerami, a do Tarnowa - pociągiem. Gdy dowiedziałem się, że trener p. Marek Srebro organizuje drużynę piłkarską, pomyślałem, że wreszcie spełni się moje marzenie i... spróbowałem swych sił; później zacząłem brać udział w treningach szczypiornistów KS Sokół" prowadzonych także przez p. Marka Srebro. ZK - Gdzie i jak często trenujecie, jaka atmosfera wam towarzyszy? BO - Regularnie we wtorki i czwartki bierzemy udział w treningach w tuchowskiej hali sportowej. Czas trwania treningu wynosi przeciętnie 1,5 godziny. Hala jest nowoczesna, zapewnia - nie tylko nam - komfortowe warunki do ćwiczeń. W zespole panuje koleżeńska, prawdziwie sportowa atmosfera. P. Marek Srebro jest bardzo fajnym, chociaż wymagającym trenerem. Od pewnego czasu zarówno drużyna piłki ręcznej, jak i nożnej ubrana jest w jednolite stroje (m.in. bluzy w kolorze czerwono-żółto-czarnym i czerwone spodenki). ZK - Pan Marek Srebro jest znany w Tuchowie z trenerskich sukcesów i osiągnięć swoich zawodników. Czy drużyny, w których grasz, mają już swoje wielkie zwycięstwa? BO - Jasne! Braliśmy udział w przedświątecznych rozgrywkach, których finałem był (12 grudnia ubiegłego roku) gminny turniej piłki nożnej. W turnieju najpierw udział wzięły dwie grupy złożone z czterech drużyn, potem rywalizowały ze sobą trzy najlepsze zespoły. Naszymi przeciwnikami byli zawodnicy m.in. z Mesznej Opackiej, Dąbrówki Tuchowskiej, Siedlisk i Gromnika. Ostatecznie wygraliśmy z Gromnikiem. Ależ byliśmy szczęśliwi! Drużyna piłki ręcznej świętowała największe zwycięstwo w X Ogólnopolskim Turnieju Niepodległości o nagrodę Wawelskiego Smoka, rozgrywanym w Zielonkach k. Krakowa ( ). Nasza drużyna wygrała kolejno ze Spartakusem-Radgoszcz 10:2, Krakowiakiem-Kraków 9:7, MOS-em Wieluń 19:1. W finałowym pojedynku pokonaliśmy najlepszy zespół grupy II KKS Beskid Bielsko-Biała aż 16:4! Gazeta Krakowska" napisała wtedy o nas: triumfatorzy turnieju"!

13 13 Tuchowskie Wieści 2/2003 ZK - Jak mi wiadomo, 6 grudnia, tj. w dniu św. Mikołaja, także byliście w Krakowie. Tym razem odwiedziłeś szpital w Prokocimiu jako aktor teatru Fantazja", który przedstawił Trzewiki szczęścia" B. Hertza. Jakie wrażenia masz po tym występie? BO - Zespół ma w swym dorobku wiele programów, ale to było coś naprawdę fantastycznego, jak przystało w końcu na teatr... FANTAZJA! Przedstawienie, które przygotowaliśmy pod kierunkiem p. Jadwigi Augustyńskiej-Majchrowicz, p. Renaty Szeląg, p. Wiesława Cieśli (przy wielkiej pomocy jeszcze paru innych osób), wystawialiśmy już wcześniej w tuchowskim Domu Kultury, w tarnowskim Teatrze im. L. Solskiego, zrealizujemy także zaproszenie do Myślenic. W przedstawieniu tym otrzymałem niewielką rolę krawca. Bardzo lubię występować, gdy jest wielu widzów, a tak właśnie było w Prokocimiu. Specjalnie dla nas powiększono scenę (zasługa rodziców z Tuchowa). Na widowni siedzieli pacjenci w wieku szkolnym; w trakcie przedstawienia po zagraniu swojej roli policzyłem ich, obecnych było aż 180 osób! Sympatyczni widzowie nagrodzili nas ogromnymi brawami, później zaproszono nas na poczęstunek, w trakcie którego każdy aktor otrzymał pamiątkową książkę. Myślę, że dla wszystkich było to wspaniałe przeżycie! ZK - Zdecydowałeś się już, kim będziesz w przyszłości: sportowcem czy aktorem? BO - Tak w ogóle, to ja po prostu lubię grać, ale bardziej jednak w piłkę nożną. ZK - Nie jest tajemnicą, że Twoim ulubionym przysmakiem są frytki. Z kim najchętniej zjadłbyś kilka ogromnych porcji? BO - Gdyby to było możliwe, to ze sportowcem, którego jestem fanem, to znaczy z Maciejem Żurawskim, zawodnikiem Wisły" Kraków. ZK - Wychowanie fizyczne pochłania Cię bez reszty, są jednak także inne przedmioty do nauczania w szkole. Czy łatwo godzisz naukę z zainteresowaniami? BO - Myślę, że na to pytanie najlepiej odpowiedziałaby mama i moi nauczyciele. ZK - Dziękuję za rozmowę, gratuluję Tobie, Twoim koleżankom, kolegom i opiekunom pomysłów na życie" i życzę pomyślności w realizacji marzeń oraz kolejnych udanych przedsięwzięć. MAŁA OJCZYZNA I REGIONY (Stanisław Jachowicz). Słowa poety wspaniale odnoszą się do dzisiejszej wiedzy o własnej miejscowości i regionie. Dziedzictwo przeszłości i ramy przyrodniczo-geograficzne wpłynęły na ukształtowanie większych wspólnot terytorialnych, istniejących w świadomości ludzkiej jako regiony lub ziemie. Cechuje je daleko posunięte ujednolicenie tradycji i podobieństwo doświadczeń historycznych. Związki rodzinne, sąsiedzkie, kręgi koleżeńskie i zawodowe, więzi ekonomiczne i wiedza wyniesiona ze szkoły sprawiają, że człowiek dorosły czuje łączność ze swoim regionem. Więź ta, często niedoceniana, może być ważnym czynnikiem przeobrażeń demokratycznych i społeczno-ekonomicznego rozwoju kraju. Granice małych ojczyzn i regionów z natury nie są wyraźne, bowiem obok cech kulturowych, ekonomicznych i geograficznych, wyróżniających te obszary, istnieje znacznie więcej wspólnych więzi łączących je w jedną całość - naród i państwo polskie. To sprawia, że ojczyzna nie jest zwykłą sumą regionów, a regionalizacja nie tylko nie zagraża integralności państwa, lecz sprzyja jej umacnianiu. Rozwój narodu zależy także od więzi z bliższymi i dalszymi sąsiadami Polski. Istniały one zawsze, przyczyniając się do naszego rozwoju kulturalnego i gospodarczego. Ich podtrzymywanie oraz intensyfikacja ma wpływ na ożywienie ekonomiczne i układanie dobrosąsiedzkich kontaktów międzyludzkich. Ruch regionalistyczny i samorządowy uaktywnia wszystkie środowiska i wyzwala społecznikowską inicjatywę. Twórcze siły intelektualne, kompetencje i zaangażowanie skupionych w nim ludzi przyczyniają się do budowy społeczeństwa obywatelskiego, upodmiotowionego, zdolnego kształtować nowe oblicze regionów i kraju. Każdy z nas żyje przede wszystkim w rodzinie. Jest ona głównym źródłem naszego poczucia tożsamości. Każdy ma również poczucie związku ze swoim narodem. Ale między tożsamością rodzinną a narodową jest miejsce na jeszcze inne więzi, na przykład z miejscem pracy czy nauki. Wśród takich więzi szczególnie ważna jest przynależność do wspólnoty lokalnej - małej ojczyzny", bo - jak twierdzi Kazimierz Wierzyński - tylko świat przechodzony nogami jest coś wart. Ziemia dotknięta stopą staje się w jakiś sposób naszą rodzinną i łączy się z nami na zawsze. Nawet gdy odejdziemy od niej na setki mil, podąża powoli naszym śladem, owłada naszą pamięcią i gospodaruje w niej jak matka w domu". A oto co o małej ojczyźnie wiedzą uczniowie Szkoły Podstawowej im. Stanisława Staszica w Tuchowie. mgr Małgorzata Buczyńska

14 14 Tuchowskie Wieści 2/2003 Mała ojczyzna to najbliższy świat, w którym żyjemy. To przeszłość i tradycja. Jest obecna w przyrodzie i we wszystkim, co stworzyli nasi poprzednicy. Istnieje w pamięci ludzi, w dokumentach, w zachowanych lokalnych odrębnościach i obyczajach. Mała ojczyzna to teraźniejszość. To, co dobre, mądre, pożyteczne i co daje nam tyle powodów do dumy i radości. A także mała ojczyzna to przeszłość. Zarówno nasza, jak i ta bardziej odległa. Jest to coś, co bardzo kochamy. Anna Lewicka kl. VI c Moja mała ojczyzna to miejsce, w którym żyjemy, pracujemy, uczymy się. To nasze najbliższe otoczenie, bez którego z pewnością trudno byłoby nam żyć. To cała przyroda oraz budynki. Jest to nasze miasto, czyli nasza mała ojczyzna. Michał Nalepka klasa VI c Mała ojczyzna to przyszłość - zarówno nasza, jak i ta bardziej odległa. Jaka ona powinna być? Może czeka z myślą, że zrobią coś za nas inni, niech martwi się duża ojczyzna - państwo? A może zajęcie się swoją małą ojczyzną to jedna z tych rzeczy, które właśnie teraz mają sens? I ci, którzy to sobie uświadamiają i zaczną już teraz zmieniać swój najbliższy świat, rzeczywiście będą mieli wpływ na niego i uczynią go lepszym i bardziej własnym? Katarzyna Ryś kl. VI c Moja mała ojczyzna jest to najbliższy świat, w którym żyję na co dzień (kultura, przyroda i ludzie). Jest to przeszłość obecna w przyrodzie i w tym, co stworzyli nasi przodkowie. Moja ojczyzna to teraźniejszość, czyli wszystko to, co sami czynimy. Jest to także przyszłość - to, co dopiero będzie. Anna Czapla kl. VI c Nasza mała ojczyzna to miasto, w którym mieszkamy, uczymy się, poznajemy wielu przyjaciół. Jak sama nazwa wskazuje, moja mała ojczyzna jest niewielka, ale jest piękna i ją kocham. Występują w niej również zabytki, np. ratusz i domy z podcieniami. Dorota Świderska kl. VI c Moją małą ojczyzną jest Tuchów. Jest to małe miasteczko, oddalone o kilkanaście kilometrów od Tarnowa. Znajduje się w Małopolsce. Tuchów nazywam moją małą ojczyzną, ponieważ tutaj się urodziłam. Większość mojej rodziny pochodzi z Tuchowa. Mieszkam tu, chodzę do szkoły, do kościoła. Wychowałam się w tym mieście, znam jego historię i w nim są moje korzenie. Wioleta Zielińska kl. VI c Zdrowy styl życia Jan Kochanowski Motto z fraszki Na zdrowie" było hasłem przewodnim, które towarzyszyło uczniom klas szóstych ze Szkoły Podstawowej w Tuchowie przy realizacji projektu międzyprzestrzennego: Zdrowy styl życia - przeciw papierosom, alkoholowi i narkotykom". Uroczystość zaprezentowania dokonań miała miejsce 15 IV 2003 r. w auli szkoły. Na program dnia złożyły się przemówienia - twórcze i oryginalne, zgodne ze sztuką perswazji. Ponadto uczniowie klasy VI a przygotowali lekcję otwartą, której tematem były narkotyki. Zgromadzeni poznali działanie amfetaminy, haszyszu, inhalantów, kokainy, cracku, marihuany oraz oznaki pozwalające podejrzewać używanie alkoholu i innych narkotyków. Dalej uczennica przytoczyła wstrząsającą historię człowieka, który był narkomanem, zatytułowaną Spowiedź narkomana". W dalszej kolejności nastąpiło ogłoszenie wyników konkursów: plastycznego na najlepszy plakat na ten temat; I miejsce zdobyli uczniowie klasy VI a: Grzegorz Kądziołka i Bartłomiej Snopkowski, oraz literackiego na najlepszy wiersz lub hasło; tu zwycięstwem podzielili się: Joanna Kukułka z VI a i Piotr Piątek z VI d. Następnie Jacek Aksamit z VI d przeprowadził wywiad z zaproszonym gościem: panią pedagog mgr Danutą Przybyłą na temat sytuacji ludzi uzależnionych. Kulminacyjnym punktem programu był konkurs na najlepszą inscenizację. Tutaj bezkonkurencyjni okazali się uczniowie klasy VI a, którzy tekstami, piosenkami i grą zachwycili wszystkich zebranych. Uroczystość zakończyła się grami i zabawami w hali sportowej.

15 15 Tuchowskie Wieści 2/2003 Uczniowie klas szóstych bardzo poważnie i odpowiedzialnie potraktowali temat projektu. W czasie uroczystości słuchali się nawzajem, widać było zainteresowanie tematem. Nad przygotowaniem i przebiegiem uroczystości czuwali nauczyciele i dyrekcja szkoły. Chciałabym podziękować jeszcze raz koleżankom i kolegom za pomoc przy realizacji przedsięwzięcia: pp. Jadwidze Augustyńskiej-Majchrowicz, Renacie Fryzowskiej, Wiesławowi Cieśli, Danucie Przybyle, Anecie Mikos, Zofii Bajor, Waldemarowi Siwkowi, Stanisławowi Maniakowi i Małgorzacie Lekarczyk. W czasie realizacji i prezentacji zadań projektowych uczniowie kształcili umiejętności: pracy w zespołach, ponoszenia odpowiedzialności za podejmowane zadania, poszukiwania, analizowania i selekcjonowania informacji, rozpoznawania własnych możliwości i pokonywania tremy przed wystąpieniem publicznym. Do projektu uczniowie przygotowywali się przez trzy miesiące. Jego istota polega na tym, iż uczniowie realizują określone, duże zadanie poprzez różne działania w wyznaczonym czasie. Efekty tej pracy podlegają ocenie i są prezentowane na forum publicznym. Jest to jedna z metod aktywizujących, której podstawą jest integracja międzyprzedmiotowa w nauczaniu. Na zakończenie poznajmy fraszki, które ułożyła Joanna Kukułka. * * * Mądra i miła może kiedyś była, lecz alkohol zmienia - i to tylko wspomnienia. * * * Gdy tylko w rękach butelkę ma, to dotąd pije, aż sięgnie dna, lecz tu refleksja budzi się: o jakim my mówimy dnie? * * * Dla niego alkohol znaczy bardzo wiele, dla niego alkohol prawie wszystko znaczy. Ale czy on jest jego przyjacielem, skoro bliskich doprowadza do rozpaczy? Zakręt" mgr Renata Gąsior Jest tylu ludzi, którzy już... przekroczyli zakręt; pełniejsi o nowe doświadczenia i odczucia spoglądają na nas teraz inaczej, są od nas starsi o kilka minut ś'wiadomoś'ci Oni już wiedzą - my nie! I to nas różni, ale nam z tym dobrze, ta niewiedza jest piękna. pozwala stawiać pytania. szukać odpowiedzi. I to jest to, o co chodzi. Paola Anna Lewicka laureatem Małopolskiego Konkursu Humanistycznego 14 IV 2003 r. w Pałacu Młodzieży w Tarnowie odbyła się uroczystość wręczenia dyplomów i nagród 60 laureatom Małopolskiego Konkursu Humanistycznego Z bohaterami mitologicznymi za pan brat". Wśród grona uczniów z całej Małopolski znalazła się uczennica kl. VI c Szkoły Podstawowej im. Stanisława Staszica w Tuchowie - Anna Lewicka. Organizatorami były: Małopolskie Kuratorium Oświaty i Tarnowski Ośrodek Doradztwa Metodycznego. Konkurs przebiegał w trzech etapach. Do etapu I zgłosiło się kilkaset szkół podstawowych. Etap wojewódzki odbywał się w Krakowie, Nowym Sączu i Tarnowie. Uczniowie musieli się wykazać następującymi umiejętnościami: tworzenia własnego tekstu w związku z problematyką mitów, charakteryzowania i oceniania bohaterów, posługiwania się poprawną polszczyzną, przyporządkowania wątków poszczególnym mitom, znajomości związków frazeologicznych opartych na mitologii i pisania zgodnie z zasadami ortograficznymi. Zadania nie należały do łatwych, co podkreślali nauczyciele przybyli na uroczystość. Na spotkaniu obecny był wicekurator mgr Mieczysław Marek Michno, dyrektor TODM, przedstawiciele kuratorium w Tarnowie, rodzice. Laureaci otrzymali dyplomy i nagrody książkowe, a nauczyciele podziękowania. Ania Lewicka jest uczennicą niezwykle skromną. Interesuje się językiem polskim, historią i plastyką. Po babci odziedziczyła talent artystyczny: Ania maluje piękne obrazy. Swojej uczennicy gratuluję osiągniętego wyniku i życzę podobnych sukcesów na dalszym etapie kształcenia. mgr Renata Gąsior nauczycielka języka polskiego

16 16 Tuchowskie Wieści 2/2003 Miło mi przedstawić czytelnikom Tuchowskich Wieści" moje koleżanki i kolegów, uczniów Szkoły Podstawowej im. Stanisława Staszica w Tuchowie, którzy rozsławiają nasze miasto, uczestnicząc z powodzeniem w konkursach historycznych. Oto oni: Ania Lewicka (klasa VI c), Iwona Mleczko (klasa VI c), Michał Nalepka (klasa VI c) i Jakub Siembab (klasa V b). Poprosiłam ich o krótką rozmowę: Barbara Gładysz: Skąd wzięło się w was zainteresowanie historią i konkursami? B.G.: Jak wyglądały wasze przygotowania? Ania, Iwona, Michał i Kuba: Do konkursówprzyg B.G.:Dlaczego startujecie? B.G.: Ile czasu dziennie poświęcaliście na samodzielne przygotowania do konkursu? B.G.: Opowiedzcie dokładniej, w jakich konkursach uczestniczyliście i z jakim rezultatem. B.G.: Jakie były reakcje kolegów w klasie z waszymi osiągnięciami? związane B.G.: Czym interesujecie się oprócz historii?

17 17 Tuchowskie Wieści 2/2003 B.G.: Jak spędzacie wolny czas? Michał: Najczęściej wspinam się po drzewach i biegam. B.G.: Bardzo dziękuję wam za rozmowę. Gratuluję dotychczasowych osiągnięć i życzę powodzenia w szkole i sukcesów w kolejnych konkursach. Wywiad przeprowadziła Barbara Gładysz ucz. kl. II e Publicznego Gimnazjum nr 2 w Tuchowie W dniu 18 lutego 2003 r. we wszystkich szkołach gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych naszej gminy odbyły się pierwsze wybory do Młodzieżowej Rady Gminy Tuchów. MRGT została powołana do życia 26 kwietnia 2002 r. uchwałą poprzedniej Rady Miejskiej. Do celów MRGT należy reprezentowanie interesów młodzieży dotyczących kultury, oświaty, sportu, wypoczynku i kontaktów zagranicznych z młodzieżą. Spośród 60 kandydatów uczniowie wybrali 15 przedstawicieli do Rady, po 3 z każdej szkoły. Są to: z Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych w Tuchowie: Jacek Drogoś, Monika Pyzik i Sylwia Bernal; z Liceum Ogólnokształcącego w Tuchowie: Łukasz Ryś, Magdalena Cich i Wacław Mikrut; z Gimnazjum Publicznego nr 1: Magdalena Mazurkiewicz, Ewelina Salamon, Martyna Lisak; z Gimnazjum Publicznego nr 2: Renata Różycka, Monika Starzyk, Piotr Lebryk; z Gimnazjum Publicznego w Siedliskach: Gerard Cudek, Edyka Osika, Ewa Gruszka. Na pierwszej sesji MRGT w Tuchowie, która odbyła się 21 marca - w tzw. dzień wagarowicza - w sali narad Rady Miejskiej w ratuszu, młodzi radni wybrali prezydium oraz przedstawili swoje projekty. Przewodniczącym został Łukasz Ryś, a wiceprzewodniczącymi Jacek Drogoś oraz Wacław Mikrut. Powołane zostały trzy komisje problemowe: Komisja Kultury i Nauki, Komisja Sportu i Turystyki i Komisja Współpracy z Młodzieżą Krajów Europejskich. Młodzi radni przedstawili również dwa projekty: pierwszy - dotyczący programu Źródła, korzenie, rozdroża przez 7x7x7", który ma na celu współpracę Młodzieżowa Rada Gminy Tuchów z młodzieżą z miast bliźniaczych w ramach akcji Młodzież dla Europy", drugi - z inicjatywą powstania w naszym mieście klubu Karate Kyokushin. Ponadto radni wyrazili swoje oficjalne zdanie dotyczące wojny w Iraku, mówiąc zdecydowanie NIE, a także przyjęli program pracy na najbliższe miesiące. Program zakłada: * kwiecień zwołanie II sesji MRGT, - prace nad projektem Źródła, korzenie, rozdroża przez 7x7x7", - przygotowanie do międzynarodowego spotkania animatorów kultury; * 23 maja uroczysta sesja Rady Gminy Tuchów i MRGT pt. Dziedzictwo kulturowe gminy Tuchów; * czerwiec zwołanie III sesji MRGT, - omówienie organizacji I halowego turnieju sportowego o puchar MRTG, którego termin przewidziany jest na wrzesień 2003 r. Ryszard Wrona, przewodniczący tuchowskiej Rady Miejskiej, podkreśla, iż współpraca z młodzieżą może zaowocować szeregiem inicjatyw, które przyczynią się do poszerzenia oferty imprez kulturalnych i sportowych dla nastolatków. Łukasz Ryś

18 18 Tuchowskie Wieści 2/2003 Zmagania modelarskie Tradycyjnie w okresie zimowym Ośrodek Pracy Pozaszkolnej w Muszynie jest organizatorem Zimowych Zawodów Modeli Szybowcowych na stoku. W tym roku takie zawody odbyły się już po raz XXI. Są one przeprowadzane zgodnie z regulaminami opracowanymi przez OPP. Zawodnik biorący udział w zawodach wypuszcza swój model z ręki. Zawody, których organizatorem jest Aeroklub Polski lub Zarząd Główny LOK, przeprowadzane są zgodnie z Kodeksem Sportowym Sportów Modelarskich. Modele szybowców startują, używając do tego celu holu o długości ok. 50 m. W trakcie wyciągania model nabiera wysokości oraz szybkości i uzyskując odpowiednie parametry wyczepia się, kontynuując lot, wykorzystuje siły prądów powietrza. Zawody w Muszynie rozegrane zostały w trzech klasach. W klasie F1A1/2 startował Sławomir Wadas uzyskując III miejsce wśród 43 zawodników. W klasie modeli F1N, ale wyrzucanych w powietrze jak z katapulty, startowali; Karol Wadas, Adrian Sawicki i Michał Solarz, jednak uzyskane przez nich wyniki nie były znaczące. W muszyńskich zawodach brali udział zawodnicy z Nowego Targu, dwie drużyny z Nowego Sącza, Krynicy, gospodarze oraz my, zaznaczając skromnie swój udział; łącznie w trzech klasach startowało ponad 100 zawodników. W dniu br. w Tarnowie zorganizowane zostały zawody modeli w klasie F1N. Organizatorem były: Urząd Miasta Tarnowa, TOSiR, Mieleckie Stowarzyszenie Modelarzy Lotniczych oraz Klub Modelarstwa Lotniczego AVIA". Odbyły się w hali sportowej TOSiR. Zawodnicy biorący w nich udział (ponad 100), samodzielnie, pod okiem instruktorów mieli wykonać model, dokonać jego oblotu i przygotować do startu. Modele tej klasy buduje się z drewna balsowego i te materiały zostały dostarczone każdemu przez organizatorów. Uczestnicy zawodów mieli okazję również obejrzeć ciekawą wystawę różnych modeli, począwszy od szybowców aż do makiet i modeli zdalnie sterowanych. Mieli również okazję wysłuchać pogadanki pilota doświadczalnego Zygmunta Osiaka, który opowiedział uczestnikom, w jakich okolicznościach uzyskał Złotą Odznakę Szybowcową z trzema diamentami. W grupie juniorów V miejsce zajął Sławomir Wadas, a grupie młodzików startowali: Krzysztof Maniak, Adrian Sawicki i Michał Solarz. Była to bardzo ciekawa i pouczająca impreza, zwłaszcza dla miłośników tej dziedziny aktywności. Instruktor modelarstwa Marek Mikos» W Ć Wybitni ludzie z ziemi tarnowskiej Jerzy Braun ( ) ^ Jerzy Braun - harcerz, poeta, filozof, publicysta, mąż stanu" - tak zatytułowała swoją książkę dr Maria Zychowska. Urodził się w Dąbrowie Tarnowskiej, w rodzinie o wielkich tradycjach narodowych. Ojciec Jerzego, Karol Braun, był prezesem Towarzystwa Gimnastycznego Sokół" i naczelnikiem Ochotniczej Straży Pożarnej w Dąbrowie. Podczas I wojny światowej, gdy mieszkali w Tarnowie w tzw. Białym Domu, pracował jako notariusz (na polecenie burmistrza Tertila). Matka Henryka (z d. Miller) była uzdolniona muzycznie, znała kilka języków i angażowała się w pracę społeczną. Działała w Towarzystwie Sokół" i Towarzystwie Szkół Ludowych jako wiceprezes Okręgowego TSL w Tarnowie. W 1921 r. prowadziła Hufiec Żeński w Tarnowie, z synem Juliuszem, komendantem miejscowych harcerzy. Po przeniesieniu męża do Niska założyła tam I Drużynę Harcerek, a później przez 5 lat była komendantem Krakowskiej Chorągwi Harcerzy. Wraz z Jerzym skomponowała pieśń Hej, przed nami bramy świata", która w 1932 r. stała się pieśnią braterską skautów świata. O miejscu urodzenia wspominał Jerzy: Moje rodzinne miasteczko nazywało się Dąbrowa, pełne było furmanek chłopskich zaprzężonych w jednego konika". W Dąbrowie ukończył cztery klasy, później uczęszczał do V Gimnazjum w Krakowie, a następnie do II Gimnazjum im. Hetmana Jana Tarnowskiego w Tarnowie. W 1918 r. ukazała się gazetka harcerska Młodzież sobie", do której m.in. pisał Jerzy. W 1919 r., wówczas jako komendant Hufca w Tarnowie, redagował miesięcznik Czuwaj", w którym to wydrukował swoją pieśń harcerską Płonie ognisko i szumią knieje". Napisał wiele piosenek harcerskich, a w tarnowskim Sokole" wystawiano też jego Szopkę harcerską".

19 19 Tuchowskie Wieści 2/2003 Rodzina Braunów została wprost zauroczona skautingiem - pisze hm. Wł. Andrusikiewicz. W okresie gimnazjalnym cała trójka młodych Braunów - Kazimierz, Jerzy i Juliusz należała do działającej w szkole, II Gimnazjum im. Jana Tarnowskiego, III Drużyny Harcerskiej im. Michała Wołodyjowskiego. Najstarszy, Kazimierz, można powiedzieć, że wprost z szeregów harcerskich trafił do Legionów. Niestety, 22 grudnia 1920 r. w Przemyślu zginął śmiercią lotnika jako porucznik obserwator tamtejszej piątej eskadry lotniczej. Jerzy przeszedł wszystkie stopnie wtajemniczenia harcerskiego... Pełnego harcerskiego wizerunku dopełniły, mama, Henryka Braunowa, oraz najmłodsza latorośl Barunów - druhna Janina, późniejsza Domańska". Jesienią 1919 r. Jerzy rozpoczął studia polonistyczne na UJ, w 1920 r. zgłosił się do wojska jako ochotnik, a w 1921 r. ponownie wstąpił w progi Alma Mater Jagiellonica. W czasie studiów działał w kołach Sympozjon", Helion" (z M. Jastrunem, J.I. Sztaudyngerem) i Literat" (z R. Brandstaetterem i L. Kruczkowskim). W Krakowie wydał kilka tomików poezji, m.in. Najazd Centaurów", Oceanida", Dywany rozkwitają", Niebo i piekło", Tancerz otchłani". Przewija się w nich filozoficzno-religijna refleksja i niepokój metafizyczny. Po studiach ( ) założył w Krakowie tygodnik Gazeta Literacka". Współpracował z Kwadrygą, skupiającą poetów krytycznych wobec Skamandra i Awangardy Krakowskiej. W 1929 r. wraz z żoną Anną (z d. Wachał) przeniósł się do Warszawy. Tam związał się z Towarzystwem Hoene-Wrońskiego, którego poglądy spopularyzował w czasopiśmie ZET". ZET" opublikował też r. Gminny drużynowy tenis stołowy Chłopcy 1 m. Tuchów (J. Boratyński, J. Siembab) 2 m. Łowczów 3 m. Buchcice 4 m. Dąbrowa T. Dziewczęta 1 m. Buchcice 2 m. Łowczów 3 m. Tuchów 4 m. Karwodrza 5 m. Dąbrówka r. Półfinał powiatowy w tenisa stołowego Gry indywidualne 5 m. Jakub Boratyński - SP Tuchów Sport szkolny jego Rzecz o Stanisławie Brzozowskim" i Kulturę polską na bezdrożach". Dzięki dyskusjom na łamach ZET" tematu Wrońskizm a katolicyzm" Watykan zwrócił uwagę na tego filozofa, który pisał: Bóg staje się dla naszego rozumu pozytywnym dobrem absolutnym, tym samym zaś - właściwym kresem naszych wiecznych dążeń". Braun w swoich wykładach o Wrońskim reaktywował koncepcje tego filozofa. Uważał, że celem człowieka jest nieustanne doskonalenie się - autokreacja, dążenie do dobra, prawdy, miłości i sprawiedliwości. Podobnie jak Wroński głosił: Prawem najwyższym historycznego rozwoju ludzkości jest dążenie do unii wszystkich narodów pod władzą... samego absolutnego rozumu". Idee mesjanistyczne Wrońskiego - zdaniem J. Brauna - powinny być realizowane przede wszystkim w Polsce przez Polaków. Autor proponuje, by wszelką odnowę rozpocząć od własnego kraju, a później walczyć o nowy ład moralny w całym cywilizowanym świecie". Jego proroczą wizję narodów ukazał dramat Europa" (1931). Stary Kontynent, który powinien posiadać mieć cywilizację, okazał się bez ducha, zabłąkany, sprzedajny, dlatego grozi mu katastrofa. Podobną myśl ukazał drugi dramat - Rewolucja" (1933). W książce Z dziejów filozofii Boga" stawia wiarę jako źródło poznania. Twierdzi, że są dwa tryby poznawcze, które się wzajemnie warunkują - rozum i wiara. Człowiek to nie tylko rational animale, ale w porządku teologicznym wolności ma moc stawania się osobą. Jadwiga Salamon cdn. - wyniki szkól podstawowych Gminna piłka siatkowa Dziewczęta 1 m. Burzyn 2 m. Lubaszowa 3 m. Tuchów 4 m. Dąbrówka T. Chłopcy 1 m. Tuchów 2 m. Dąbrówka 3 m. Lubaszowa 4 m. Łowczów 5 m. Burzyn 6 m. Piotrkowice 7 m. Jodłowa Indywidualny gminny turniej szachowy Dziewczęta 1 m. Kinga Siwek - SP Łowczów 2 m. Katarzyna Łazeba - SP Lubaszowa 3 m. Katarzyna Antoł - SP Piotrkowice Chłopcy 1 m. Jakub Siembab - SP Tuchów 2 m. Krzysztof Rempała - SP Burzyn 3 m. Grzegorz Świegoda - SP Burzyn Finał powiatowy w szachy 1 m. Krzysztof Rempała - SP Burzyn 2 m. Jakub Siembab - SP Tuchów 3 m. Władysław Sajdak - SP Tuchów Drużynowo SP Tuchów zajęła 1 miejsce

20 20 Tuchowskie Wieści 2/ Finał wojewódzki w szachy 15 m. Krzysztof Rempała - SP Burzyn 16 m Jakub Siembab - SP Tuchów W zawodach startowało 55 zawodników Krzysztof i Jakub jako jedyni z pierwszej 30-tki nie mają kategorii szachowej Gminna piłka ręczna chłopców 1 m. Tuchów 2 m. Buchcice 3 m. Jodłówka 4 m. Dąbrówka 5 m. Lubaszowa 6 m. Meszna 7 m. Siedliska Gminna piłka ręczna dziewcząt 1 m. Tuchów 2 m. Buchcice 3 m. Lubaszowa 4 m. Jodłówka Półfinał powiatowy piłki ręcznej chłopców 1 m. Tuchów 2 m. Zakliczyn 3 m. Pleśna 4 m. Gromnik 5 m. Jastrzębia Półfinał powiatowy piłki ręcznej dziewcząt 1 m. Zalasowa 2 m. Tuchów 3 m. Rzuchowa 4 m. Zakliczyn Finał powiatowy chłopców w piłkę ręczną 1 m. SP Tuchów 2 m. SP Wola Rzędzińska 3 m. SP Zakliczyn 4 m. SP Wojnicz Finał powiatowy dziewcząt w piłkę ręczną 1 m. SP Olszyny (gm. Wojnicz) 2 m. SP Tuchów 3 m. SP Ładna 4 m. SP Zalasowa i Halowy powiatowy turniej piłki nożnej W gr. klas V SP Tuchów 3 m. W gr. klas IV SP Tuchów 1 m Półfinał wojewódzki w piłce ręcznej chłopców 1 m. SP Tuchów 2 m. SP Nr 23 Tarnów 3 m. SP Radgoszcz 4 m. SP Brzesko 5 m. SP Nr 7 Bochnia (mistrzowie 5 powiatów Tarnów, gm. Tarnów, Bochnia, Brzesko, Dąbrowa T.) Zwycięski zespół zagrał w składzie: w bramce Tomasz Pawłowicz i Maciej Strzelczyk Zawodnicy w polu: Daniel Bielak, Dominik Salwa, Bartłomiej Snopkowski, Arkadiusz Pękala, Jakub Boratyński, Szymon Martuś, Wojciech Kita, Oskar Hudyka, Władysław Sajdak, Michał Nalepka. Opiekunem od momentu oddania hali MOSiR, prowadzącym treningi dwa razy w tygodniu jest Marek Srebro. Uzyskanie awansu do finału wojewódzkiego (wg nowego podziału) w grze zespołowej uczniowie SP Tuchów uzyskali po raz pierwszy. M.S. Paweł Kita medalista Mistrzostw Polski e. w Rybniku odbyły się Mistrzostwa Polski Juniorów w Judo (wiek lat). Paweł Kita, tuchowianin, podopieczny trenera Marka Srebro, uczeń Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych w Tuchowie, startujący w wadze 55 kg rozpoczął mistrzostwa od porażki z Kazimierzem Kruszczakiem (Ippon Jarocin). W walkach repasażowych pokonał kolejno: Tomasza Majstrzyka (AKS Strzegom), Leszka Łozińskiego (Ryś Warszawa). W walce o brązowy medal nie dał żadnych szans Marcinowi Irkowi (Orlęta Krosno). Jest to już drugi medal Pawła, wywalczony w mistrzostwach Polski. W swojej kolekcji ma złoty medal Mistrzostw Polski Młodzików zdobyty we Wrocławiu w 1999 roku. M.S. Porady pedagoga Czy pomagać dziecku w odrabianiu lekcji? Dziecko po lekcjach w szkole często nie ma ochoty na dalszy wysiłek umysłowy. Rodzice powinni ułatwić mu odrabianie zadań domowych, aby zachęcić do pracy i nauczyć systematyczności. Sprzyjająca atmosfera domowa, serdeczny stosunek rodzica do dziecka, rozumienie wartości nauki, wszystko to składa się na sytuację zewnętrzną, wpływającą na wyniki w nauce. Rodzice powinni właściwie organizować dzieciom czas i miejsce przeznaczone na naukę. Już od klasy I należy ustalić dla dziecka miejsce, gdzie będzie odrabiało lekcje oraz czas, kiedy ma je odrabiać. Nie powinno ono rozpoczynać pracy zaraz po przyjściu ze szkoły. Musi mieć czas na odprężenie się, zrelaksowanie. Niewskazane jest także odrabianie lekcji zaraz po głównym posiłku, gdyż intensywne procesy trawienne wpływają na obniżenie aktywności intelektualnej. Nie mogą to być też godziny wieczorne, gdy organizm jest wyczerpany, a uczenie wymaga zwiększonego wysiłku. Konieczność odrabiania lekcji to dla dziecka w klasie I nowość. Zanim nauczy się samodzielnie pracować, potrzebuje wskazówek i wsparcia rodziców. Z dzieckiem a nie za dziecko. Dziecku należy pomagać w odrabianiu lekcji, lecz nie odrabiać za nie. Łatwiej jest co prawda w kilka minut odrobić lekcje za dziecko, niż siedzieć z nim przy biurku i tracić czas na wyjaśnienia. Jednak łatwiej nie znaczy lepiej. Nieustannie wyręczane dziecko nauczy się jedynie tego, że zawsze, gdy nie ma ochoty sprostać swoim obowiązkom, zrobi