2/ TRENDY WIOSNA 2014 JAVA COFFEE ALEXA ANDRZEJ KRZYWY - SKRZYPACZKA ELEKTRYCZNA

Transkrypt

1 NR 2/ ALEXA - SKRZYPACZKA ELEKTRYCZNA 3 TRENDY WIOSNA 2014 JAVA COFFEE ANDRZEJ KRZYWY

2 DV 20 KULINARIA PLOUM sofa. Design: Ronan & Erwan Bouroullec. Catalogue: 4 Gdynia Aleja Zwycięstwa tel

3 C.H.KLIF, AL. ZWYCIĘSTWA 256 GDYNIA, 1 PIĘTRO, TEL

4 CENTRUM RIVIERA GDYNIA KAZIMIERZA GÓRSKIEGO 2, Tel:

5 DV 20 CELEBRUJEMY ZWIĄZKI NA ODLEGŁOŚĆ MOŻLIWE, CZY NIE? tekst: PIOTR BUCKI Przez większość naszych dziejów, związki na odległość, nie były opcją. Co więcej były niemożliwe do utrzymania, chociażby ze względu na koszty podróży i trudności związane z pokonywaniem odległości. Romeo i Julia z pewnością nie spłonęliby w ogniu młodzieńczej miłości, gdyby mieli kontaktować się ze sobą wysyłając posłańców z Verony do np. Malagi, lub jeżdżąc do siebie na weekendy, spędzając w drodze po kilka tygodni, narażeni na niebezpieczeństwo. Tak naprawdę dopiero dziś technologia umożliwiła natychmiastowość i tworzenie relacji na odległość, które mogą opierać się na codziennych wielogodzinnych relacjach, wręcz intymnej bliskości, seksie przez telefon i dużej dozie zrozumienia. goodluz Czy jednak wszyscy jesteśmy gotowi na tego typu poświęcenia? Czy potrzebne są jakieś konkretne kompetencje lub cechy charakteru wymagane, by taki związek na odległość przetrwał? Czy w końcu warto inwestować w relację, która do typowych z pewnością nie należy i na którą być może nie przygotowała nas ewolucja? A może właśnie powinniśmy korzystać z tego, jakie możliwości daje nam technologia i wybierać partnerów, z którymi łączy nas wszystko, a dzieli tylko odległość? Technologia, tanie podróżowanie, globalizacja, dostępność partnerów pod każdą szerokością geograficzną sprawiają, że opcja związku na odległość nie wydaje się taką złą. Dotyczy to zarówno tych ludzi, którzy są ze sobą już od dawna, i z których jedno w związku z rozwijającą się ścieżką kariery lub innymi okolicznościami musi wyjechać, jak i tych, którzy poznają się w sieci i tworzą relację, nigdy nawet nie mając szansy pobyć ze sobą fizycznie. Czasem jest to tylko etap, przejściowy okres w relacji. Czasem po prostu model, w którym obie strony decydują się na takie właśnie rozwiązanie. Związek na odległość nie dla każdego Związki na odległość, które są jedynie przejściową fazą trwającego już od dawna układu, wymagają pracy i zrozumienia. Zawsze zakładamy jednak, że skoro to stan przejściowy, to obietnica powrotu do normalności sprawia, że łatwiej nam trwać w tak wymagającym układzie. Wszystko zależy też od tego, jak silna jest oczywiście początkowa więź. Jak długo trwał związek przed koniecznością przerzucenia się na tryb long distance i jak dojrzali są oboje partnerzy. Wiele zależy też od tego jak definiujemy związek i jakie oczekiwania mamy w stosunku do drugiej osoby. Jeśli potrzebujemy bliskości fizycznej, częstego wsparcia i kogoś, kto będzie przy nas i naprawi kapiący zlew, czy zajmie się ogrodem, to z pewnością bez względu na składane sobie obietnice, prędzej czy później związek na odległość, będzie dla nas iluzją, która pryśnie jak mydlana bańka. Wtedy też zaczniemy z pewnością szukać tego, czego nam brakuje u innych. Związki na odległość z pewnością nie są też dla osób lubiących przesadną kontrolę i tych, które przejawiają postawę ograniczonego zaufania. Kiedy mieszkamy razem, poruszamy się po wspólnym terenie, mamy wspólny krąg znajomych, w naturalny sposób czujemy się bezpieczniej. Podświadomie nawet czujemy, że po prostu trudniej nas będzie oszukać. Co więcej mniej jest okazji i pokus. Bo przecież związek na odległość dla wielu z nas oznacza też, że czujemy, że nie zawsze możemy zapewnić bliskość drugiej osobie. Boimy się, że będzie jej szukać u kogoś innego. Im mniej stabilne są podwaliny naszego związku. Im słabsza nasza samoocena i wiara w partnera, tym silniejsze może być przekonanie, że partner zdradzi. Czasem może się to zamienić w samospełniające się proroctwo. Fizyczna intymność ma większe znaczenie niż ci się wydaje Technologia, technologią, ale nie trzeba mieć dyplomu z psychologii, by wiedzieć, że nic tak nie wzmacnia relacji jak fizyczny kontakt. I nie chodzi tylko o seks. Samo wsparcie w postaci przytulania, dotyku czy spojrzenia daje czasem o wiele więcej niż słowa. Oczywiste jest, że po części ideę bliskości można starać się realizować codziennymi rozmowami na Skypie, czy na Hangouts. Oczywiście, że czasem musi wystarczyć wsparcie, czy też wspólny śmiech przed ekranem komputera. Trzeba jednak wiedzieć, że tu naprawdę dużo zależy od tego jakie mamy potrzeby w związku. Jeśli należymy do osób, które są wysoce samodzielne, a związek traktują jako pewnego rodzaju układ, w którym najistotniejsza jest realizacja własnych celów, a nie budowanie tradycyjnie rozumianej rodziny, to wtedy znacznie łatwiej będzie nam znieść i trwać w relacji, która nie jest oparta na tradycyjnych wspólnych celach i na wspieraniu MY. Kontakt fizyczny, biorąc pod uwagę rozwój technologii, wkrótce też będzie można realizować, dzięki różnym formom cyberdotyku i cyberseksu. Kto wie, jak to wpłynie na nasze postrzeganie związków. Kto wie, jak bardzo też zmieni nasze postrzeganie bliskości z drugim człowiekiem. Fizyczna bliskość ma wpływ nie tylko na nasze zdrowie psychiczne i poczucie pewności siebie. Ma też wpływ na nasze zdrowie. Częste przytulanie ma pozytywny wpływ na układ nerwowy i układ odpornościowy. W naturalny sposób wywoływane są w nas wyrzuty endorfin i oksytocyny. A te hormony wzmacniają nasz organizm i pomagają tworzyć więzi. Im mniej fizycznej bliskości, tym więzi w naturalny sposób mogą słabnąć. I możemy pozostać tylko z iluzją związku, a nie z realną relacją. Twoja druga połówka będzie spędzać czas z innymi ludźmi Świadomość, poczucie, że wiemy gdzie i z kim jest nasz partner lub partnerka z reguły wpływa na nas kojąco. Chyba, że jesteśmy chorobliwie zazdrośni i mamy potężne problemy z zaniżoną samooceną. Wtedy nawet wspólne mieszkanie nie da nam gwarancji, że będziemy odczuwać pełną kontrolę. Decydując się na związek na odległość, musimy się liczyć z tym, że kiedy partner będzie znikał nam z pola widzenia (często po prostu z ekranu komputera na skypie), to będzie dzielić swój wolny czas z innymi ludźmi. Z ludźmi, których być może w ogóle nie będziesz znać. Gdzieś z dala od Ciebie będzie być może chodzić na imprezy, spędzać czas ze Syda Productions znajomymi. Jeśli jedna ze stron jest bardziej towarzyska, to w oczywisty sposób ta druga będzie miała kłopot z zaakceptowaniem tego. Podstawą jest zaufanie i równowaga. Mówcie sobie o wszystkim i pamiętajcie, że nawet mieszkając w tym samym mieście powinniśmy dawać poczucie wolności naszej drugiej połówce. To, że stawiamy na MY nie oznacza, że musimy rezygnować z JA. Inna strefa czasowa, to inna perspektywa Niektóre związki na odległość wiążą się nie tylko z koniecznością rozłąki. Czasem wiążą się też z koniecznością totalnego postawienia naszego świata na głowie. Jeśli nasz ukochany lub ukochana przebywają w bardzo odległej strefie czasowej, to nasze codzienne kontakty (tak proste dzięki technologii w teorii) mogą być utrudnione. Jeśli dzielą was dwie trzy godziny, to problem nie będzie wielki. Ale jeśli różnice wynoszą nawet dziewięć, czy dwanaście godzin, to nie tylko musicie się pogodzić z tym, że kiedy jedno z was będzie wstawało do pracy i w porannej gonitwie próbowało znaleźć czas na czułości, to drugie będzie właśnie kończyło dzień. Musicie też brać pod uwagę fakt, że nasz punkt widzenia bardzo zależy od pory dnia. Może być tak, że Twój ukochany będzie miał czas na flirt przed ekranem komputera, a ty będziesz biegać w poszukiwaniu drugiego buta do pary. To na pewno jeden z tych aspektów związku, który trzeba brać pod uwagę. Związki na odległość w 90% opierają się na obietnicy Związki na odległość są możliwe. Zawsze jednak opierają się na wierze, że kiedyś będzie inaczej. Że kiedyś będziecie razem. Że to tylko stan przejściowy. To też związki, które opierają się na obietnicy wierności i zaufaniu. W oczywisty sposób odnosi się to do każdego związku. Przecież nawet te tradycyjne powinny właśnie na tym polegać. Tu jednak obietnica jest oparta na jasno ustalonych regułach i świadomości, że być może nie wszystko da się kontrolować. Takie związki to na pewno propozycja dla bardzo dojrzałych emocjonalnie partnerów, którzy są wysoce samodzielni. I takich, którzy ufają sobie wręcz bezgranicznie

6 DV 20 CELEBRUJEMY NIE UCIEKAJ PRZED SWOIM TALENTEM Odkrywanie talentów można czasem porównać do podróży na nieznaną planetę. Wiemy, że są ludzie, którzy tam właśnie dotarli, a mimo wszystko mało w nas wiary, że i my możemy osiągnąć ten cel. Talent jest naturalną predyspozycją do wykonywania danej czynności, bez specjalnego wysiłku i bez konieczności nadzoru, a także bez wyznaczania rygorystycznych ram. Zajmowanie się własnym talentem daje radość, spełnienie - i uwaga - zaraża innych takim stanem. Jeśli robisz coś z pasją i zaangażowaniem, oznacza to, że pielęgnujesz talent. Robisz to w zgodzie ze sobą. Masz energię. I rozdajesz energię. Nie uciekaj zatem przed nim. tekst: MARTA KIJANKO FILIP: Wymień wszystkie talenty jakie masz. Ale jak to? Wszystkie? Tak. Hm, to nie wiem. Dobrze w piłkę gram, lubię gry komputerowe i jeszcze może lubię rozśmieszać znajomych. Znakomicie. A powiedz Filip, na boisku w nogę to na jakiej pozycji grasz? Obrońca. Od słowa do słowa Filip odkrywa, że dobry obrońca na boisku ma refleks, potrafi szybko podejmować decyzje, działa pod presją czasu i stresu. Później zauważa także, że przecież boisko sprzyja współpracy zespołowej i uczy bycia odważnym. A do umiejętnego rozśmieszania to trzeba być bystrym, spostrzegawczym i spontanicznym. W końcu przyznaje, że jest dobry w tym, co lubi robić. I nigdy nie przypuszczał, że na boisku wykorzystuje umiejętności cenione przez pracodawców. DOMINIKA: Włosy opadające na twarz, zakrywające oczy, ręce założone na piersi i na pytanie o talenty, słyszę spodziewane - Nie mam. W dodatku wyrzucone z siebie z prędkością światła. Po kilku chwilach przyznaje, że jedyne co ma, to ADHD. Tak, najłatwiej podążać za diagnozą. Na szczęście udaje się odkryć, że Dominika lubi samotne spacery po lesie. Z psem. I bez muzyki na uszach. Bo lubi ciszę. I lubi słuchać odgłosów leśnej fauny i flory. I jeszcze rysuje. Najlepiej mityczne postaci, albo oczy. - Bo wie pani, niektórzy ludzie mają takie mądre i głębokie spojrzenie, i ja to chcę rysować. PAWEŁ: Talenty? Zdecydowany. Ma swoje zdanie. Nie lubi ulegać wpływom. Lubi jak jest wszystko logiczne, jak w matematyce. I ma ironiczny żart, taki z przekąsem. I uczy się japońskiego. Samodzielnie. Od czterech lat. Z Internetu wyszukuje ciekawostki. Ty też jesteś mistrzem Każdy z przywołanej trójki na pytanie o talenty szukał wyjątkowej umiejętności, daru od losu, iskry bożej. Zazwyczaj tak się dzieje, że na pytanie o bycie mistrzem, znajdujemy kogoś obok. Z medalem. Orderem. Ze ścianą zapełnioną dyplomami. Wszyscy obok mnie, tylko nie ja. Tymczasem okazuje się, że wykorzystując własne pasje i zainteresowania, doskonaląc to, co sprawia radość i daje satysfakcję, możesz zostać mistrzem. W tym, co kochasz. Co robisz znakomicie. Każdy ma talent. Niepowtarzalny. Każdy może być mistrzem. Piłka nożna? Świetnie. To przecież wytrzymałość, wytrwałość w treningach, skupienie na celu. Taniec? Cudownie. Wyrażanie emocji, wrażliwość i doskonalenie ruchu. Gotowanie? Masz smak, zaciekawienie, poszukujesz i sprawdzasz. Spotkania z przyjaciółmi? Tak. Jesteś dobrym słuchaczem, dajesz oparcie, potrafisz pomóc. W każdym z nas drzemią pokłady wyjątkowych predyspozycji do bycia jakimś. Konkretnym, wyraźnym i wyjątkowym. Utalentowanym. Nie trzeba dostawać nagrody, nie chodzi o bycie gwiazdą. W zbiorze talentów znajdują się nawet nieoczywiste zachowania dawanie radości bliskim, robienie sosów do sałatek, skrupulatność, cierpliwość w słuchaniu, życzliwość i wiele innych. Znajdź własne talenty Jak to odnaleźć? Po pierwsze dokładnie zdefiniuj swoje mocne strony. Jeśli są zakurzone i od dawna nieużywane, warto je odświeżyć. Schowaj skromność do kieszeni i pochwal się, w czym jesteś najlepszy. Dzięki czemu masz wrażenie, że jesteś sobą, co ciebie określa. Co stanowi twoją wyjątkowość? Jakie czynności sprawiają ci radość? Kiedy czujesz, że robisz to, co kochasz? Bez jakiej cechy nie byłbyś sobą? W co potrafisz zaangażować się o każdej porze dnia? Co powoduje twój zachwyt? Po drugie sprawdź, co dobrego dzięki temu dajesz sobie i światu. Stwórz listę przynajmniej dziesięciu pozytywnych efektów używania twoich mocnych stron. Kto z tego najbardziej skorzystał? Co się dzięki twoim mocnym stronom dobrego wydarzyło? Widzisz ile wspaniałości dzięki temu powstaje? Wykorzystując swoje talenty, naturalne predyspozycje, działasz swobodnie, bez wysiłku. Lubisz to. Chcesz to doskonalić. Potrafić poszukiwać dalszych inspiracji, stajesz się zaciekawiony. Siedzisz w sieci do późnych godzin wieczornych wyszukując nowinki na ten temat. Zasypujesz znajomymi anegdotami. Kiedy korzystasz ze swoich talentów, wzmacniasz auto-motywację i rozdajesz energię wszystkim obok. Robisz coś z sercem, z przekonaniem. Innymi słowy, stajesz się ekspertem od tej jednej, konkretnej dziedziny. Mistrzem. Wzmacniaj i rozwijaj Poszukiwanie własnych talentów bywa szczególnie trudne w czasie, (...) Jeśli chcesz wiedzieć więcej, przeczytaj cały artykuł. Znajdziesz go na dolcevitamagazyn.pl Marta Kijanko psycholog, trener, coach tel

7 DV 20 CELEBRUJEMY ZADANIOWY FACET, WSPÓLNOTOWA KOBIETA ILE W NAS Z KAŻDEJ PŁCI Dawno temu na pustkowiu mieszkała pewna para. Adam i Ewa. Nie mieszkali w lofcie, w apartamentowcu, ani w uroczym podmiejskim domku z ogródkiem. Mieszkali w jaskini bez klimatyzacji i ogrzewania, bez szerokopasmowego internetu i 90 tematycznych kanałów. Każdego ranka Adam wyprawiał się na polowanie. Nie do centrum handlowego. Musiał znajdować w sobie siłę, aby zapewnić zasoby, potrzebne do przeżycia rodzinie. Rodzinie, która z czasem się powiększała, i która cierpliwie czekała w jaskini na pokarm. Rodzinie, której wspólnotę budowała Ewa. Tak w uproszczeniu wyglądały relacje. Zadaniowy facet biegający z innymi koleżkami za mamutami. I wspólnotowe kobiety, dbające o ciepło domowego przepraszam, jaskiniowego ogniska. tekst: PIOTR BUCKI Dwa uzupełniające się wymiary społeczne wspólnotowość i zadaniowość od dawna interesowały psychologów społecznych i socjologów. Zadaniowość, znana też pod pojęciem sprawczości, przypisywana była pierwotnie facetom. Wspólnotowość - kobietom. To proste ewolucyjne rozumowanie, w dość oczywisty sposób ogranicza sposób patrzenia na nasze role społeczne, na to co akceptowalne i na to w jaki sposób wspieramy pewne wymiary, chociażby wychowując dzieci. Po wielu latach badań jedno wiemy na pewno nic nie jest czarno- -białe. Nie można jednoznacznie przypisać wspólnotowości kobietom, a sprawczości facetom. Prof. Bogdan Wojciszke wskazuje na orientację sprawczą (definiowaną jako koncentracja na sobie i własnych celach), orientację wspólnotową (definiowaną jako koncentracja na innych ludziach i relacjach interpersonalnych), sprawczość niepohamowaną (nadmierna koncentracja na własnym JA połączona z ignorowaniem relacji społecznych) oraz wspólnotowość niepohamowaną (nadmierna koncentracja na innych połączona z ignorowaniem własnej sprawczości). Oczywiste jest, że w przypadku obu wymiarów niepohamowanie nie jest korzystnym zjawiskiem. Nasze relacje z grupą będą zawsze zaburzone, jeśli będziemy nadmiernie sprawczy. Nastawieni na rywalizację, skoncentrowani na własnym JA ludzie, ignorujący normy budzą być może szacunek, ale nie cieszą się sympatią. Skoncentrowani nadmiernie na relacjach i na tym, aby wszystkim było dobrze, często zapominają o sobie i zatracają się chociażby w toksycznych związkach. Badania (przeprowadzone m.in. przez prof. Wojciszke i dr Monikę Szlendak) wskazują na częstsze występowanie orientacji wspólnotowej i niepohamowanej wspólnotowości u kobiet. Facetów częściej charakteryzowała orientacja sprawcza goodluz i sprawczość niepohamowana. Różnice te jednak nie były na tyle znaczące, aby jednoznacznie stwierdzić, że jeden wymiar można przypisać facetom, a drugi kobietom. Co ciekawe te stosunkowo niewielkie różnice znacznie się nasilały, gdy nieinwazyjnie aktywizowano stereotyp kobiecości u kobiet i stereotyp męskości u mężczyzn. Kulturowe postrzeganie tego jaka powinna być kobieta i co powinien robić mężczyzna wzmacnia w nas zachowania, których wymaga od nas społeczeństwo. Na to wskazują też inne badania kultury korporacyjnej. Wynikało z nich, że sukces odnoszony przez mężczyzn był nagradzany, a sukces kobiet w kulturze koroporacyjnej postrzegany jako nieoczywisty i będący skutkiem niejasnych intryg i okoliczności. Tak też pierwotne ewolucyjne uwarunkowania przetrwały w nas do dziś w postaci kulturowych stereotypów. Faceci są nagradzani za sukces, kobiety za tworzenie wspólnoty. A przecież czasy jaskiń mamy już dawno za sobą. Do większości zadań nie potrzeba już siły mięśni, którą daje testosteron, a do tworzenia wspólnoty mogą się angażować faceci, bez ryzyka niedostarczenia zasobów dla domowego ogniska. Dzięki psychologii społecznej wiemy już także, że w konkretnych sytuacjach możemy zachowywać się zgodnie z orientacją sprawczą, a w innych zgodnie z orientacją wspólnotową. Oba wymiary równoważą się i dobrze jest wzmacniać sobie jedne i drugie kompetencje. Świat nie jest już taki sam, jak za czasów naszych praprzodków. Nie jest nawet taki jak kilkadziesiąt lat temu. Nasze zachowania i role społeczne nie muszą i nie powinny być determinowane prymitywnym ewolucjonizmem. To, że kobieta staje się bardziej sprawcza, nie oznacza, że musi tracić kobiecość. Fakt, że mężczyzna zaczyna być wspólnotowy i potrafi budować relacje z innymi oparte na intymności i zrozumieniu, nie oznacza, że traci na męskości. Nie jesteśmy troglodytami, chociaż poczynania bohaterów Warsaw Shore i innych bogów masowej wyobraźni mogą na to wskazywać. Umiejętność rozwijania w sobie dwóch wymiarów w zależności od sytuacji i kontekstu, to ważna kompetencja. Sprawczość, czyli zadaniowość pomoże nam w budowaniu ścieżki kariery, w rywalizacji na często konkurencyjnych rynkach. Wspólnotowość z pewnością pomoże budować lepsze relacje z bliskimi. Niebezpieczne są oczywiście skrajne wymiary. (...) Jeśli chcesz wiedzieć więcej, przeczytaj cały artykuł. Znajdziesz go na dolcevitamagazyn.pl 14

8 DV 20 CELEBRUJEMY Głównym narzędziem myślenia pytaniami jest mapa wyboru. Wobec każdej sytuacji człowiek stoi przed dwoma rodzajami zachowania: mechanicznym reagowaniem lub konstruktywnym wyborem. Przećwicz to najlepiej na własnym przykładzie. Przypomnij sobie ostatnią trudną sytuację z Twojego życia, a następnie zadaj odnośnie do niej następujący zbiór pytań A i B. Zbiór pytań A: Co jest we mnie nie tak? Dlaczego znowu mi się nie udało? Czy zawsze muszę zawodzić? Z jakiego powodu znowu miałam pecha? Czy porażka już zawsze będzie mi towarzyszyć? Czy to moja wina? A może to wina? Dlaczego on/oni zawsze muszą coś zepsuć i są tacy nierozsądni? Dlaczego ona jest taka denerwująca? Co powinnam zrobić, żeby ją przekonać i dowieść, że mam rację? Po co się martwić? ra2 studio PYTANIA, KTÓRE ZMIENIAJĄ TWOJE ŻYCIE Kartezjańskie Myślę, więc jestem jest bardzo typowym postrzeganiem egzystencji człowieka. Jesteśmy ludźmi - naczelnymi ssakami, bo mamy zdolność analizowania, przewidywania, zapamiętywania, kalkulowania, a więc jednym słowem myślenia. Myśli ludzkie poruszają się z prędkością o wiele szybszą niż światło, co sprawia, że człowiek ma nieograniczone możliwości, a tym co go może blokować jest tylko i wyłącznie on sam. tekst: JULIA PODWYSOCKA Co by się stało, gdyby wiele tysięcy lat temu Nomadzi nie zadawali sobie pytania: Jak możemy dotrzeć do wody?, a postawiliby pytanie: Co możemy zrobić, żeby woda docierała do nas? Na podstawie: Myślenia pytaniami, M. Adams Jako dzieci zadajemy mnóstwo pytań, wraz z wchodzeniem w dorosłe życie wyzbywamy się tej umiejętności wychodząc z założenia, że dojrzałość polega na udzielaniu odpowiedzi, a nie stawianiu pytań. A przecież właściwie postawione pytanie jest pierwszym krokiem na drodze ku znalezieniu odpowiedzi. Zadawanie odpowiedniego rodzaju pytań może otwierać albo zamykać ludzki umysł. Naukowcy twierdzą, że wykorzystujemy tylko 10% jego możliwości. Oczywiście korzystamy ze wszystkich części mózgu, ale każdą z tych części możemy w każdym momencie doskonalić odkrywając jego niesamowitą potęgę. Opracowany przez Marilee Adams system zwany myśleniem pytaniami ukazuje jak formułując odpowiednie pytania możemy zmieniać jakość życia, panując nad naszymi nastrojami, działaniem, emocjami i kontrolując ich efekty według własnego projektu. Są to umiejętności i narzędzia niezbędne przy budowaniu pozytywnych relacji z samym sobą i ludźmi z naszego życia prywatnego (małżonkowie, rodzice, dzieci, rodzeństwo, przyjaciele, znajomi) jak i zawodowego (szef podwładny, pracownik pracownik, lider zespół). Odpowiedzi na pytania, które stawiamy pociągają za sobą konkretne decyzje. A decyzje są drogą ku osiąganym wynikom sukcesu bądź porażki. Moc pytań poszerza pole percepcji i sprawia, że człowiek może dokonywać nieporównywalnie mądrzejszych wyborów. Dopóki nie zmienimy pytań będziemy kręcić się w kółko powtarzając te same niesprawdzające się zachowania. Zbiór pytań B: Jak mogę myśleć o tym inaczej? Jak chcę się czuć? Co jest w tej sytuacji pożytecznego? Co się właściwie stało? Czego mogę się nauczyć i co zyskać? Co jest dla mnie ważne? Co ta druga osoba myśli, jak czuje, czego potrzebuje? Co jest możliwe? Jaki mam wybór? Co najlepiej teraz zrobić? Jak się czujesz zadając pytania ze zbioru A, a jak stawiając pytania ze zbioru B? Każdy z tych zbiorów prowadzi Cię inną drogą: wyrokującego lub uczącego się. Droga wyrokującego (na której stawiasz pytania ze zbioru A) jest automatyczną reakcją, obwinianiem siebie i innych, zakłada zawsze relacje wygrany przegrany. Natomiast droga uczącego się (na której jesteś kiedy zadajesz pytania ze zbioru B) jest refleksyjnym i przemyślanym wyborem, w czasie którego człowiek skoncentrowany jest na byciu skutecznym, efektywnym i poszukującym pozytywnych rozwiązań. Atmosfera zawsze jest zogniskowana na relacji wygrany wygrany. Niezależnie od tego czy mamy tego świadomość ciągle stajemy przed decyzją, którą z tych dróg wybrać. Jeśli pozwalasz, aby kierowały Tobą humory i negatywne nastroje, które pojawiają się na drodze wyrokującego, to nie jesteś w stanie pokierować czymkolwiek innym. Jest mnóstwo wydarzeń, na które nie mamy wpływu i które dzieją się bez naszego przyzwolenia korki w mieście, brzydka pogoda, zły humor szefa, choroba, (...) Jeśli chcesz wiedzieć więcej, przeczytaj cały artykuł. Znajdziesz go na dolcevitamagazyn.pl Julia Podwysocka coach, szkoleniowiec 16

9 DV 20 CELEBRUJEMY detailblick OCZEKIWAĆ, CZY NIE OCZEKIWAĆ? OTO JEST PYTANIE tekst: LILIANNA KOSTRZANOWSKA Jedna z najbardziej wpływowych religii na świecie głosi, że w związku należy dać spokój z pewnymi wymaganiami względem partnera i najlepiej nie oczekiwać niczego. Aż chciałoby się powiedzieć: niech się samo dzieje. W zasadzie, jest to bardzo mądre stwierdzenie, z którym trudno się nie zgodzić. Oczekiwania względem drugiej osoby często prowadzą do rozczarowań - myślałam, że będziesz zmywał, myślałem, że nie będziesz czepiać się skarpetek pod łóżkiem z mojej strony, myślałam, że jednak mnie podwieziesz do pracy, chciałam, abyś chciał pomagać mi w kuchni, chciałam, abyś kupował mi częściej kwiaty Centrum Konferencyjno-Wypoczynkowe z widokiem na historię - PAŁAC ŁOCHÓW Pałac Łochów jest zabytkowym XIX-wiecznym Zespołem Pałacowo Parkowym, położonym zaledwie godzinę drogi od Warszawy nad rzeką Liwiec, w malowniczym otoczeniu przyrody. Tutaj czas płynie inaczej... Pałac Łochów dysponuje 83 pokojami i apartamentami w Pałacu, Oficynie i Wozowni, 11 salami konferencyjnymi, gabinetem SPA, Kamienną Grotą, oraz terenami zielonymi z bezpośrednim dostępem do rzeki Liwiec. Na terenie pałacu znajduje się pracownia ceramiczna, w której prowadzone są warsztaty garncarskie oraz Wyspa pisarzy i poetów. Strudzeni goście w podróży mogą posilić się i odpocząć w ogólnodostępnej Restauracji u Zamoyskiego. Pałac Łochów jest miejscem, w którym można spędzić rodzinny weekend poza miastem, złożyć przysięgę małżeńską w zabytkowym kościele i przeżyć niezapomniane wesele oraz zorganizować konferencje lub spotkanie biznesowe. Ściany pałacowych wnętrz zdobią prace najlepszych artystów polskich m.in. Jerzego Dudy Gracza, Zdzisława Beksińskiego, Szymona Kobylińskiego, Janusza Lewandowskiego, Kiejstuta Bereźnickiego. Pałac Łochów, ul. M. Konopnickiej 1, Łochów tel./fax 25/ , palaclochow@arche.pl, Oczekiwania mają dość podstępną naturę. Tworząc w głowie jakąś wizję partnera, wpychamy go w pewną rolę, niekoniecznie za jego wiedzą i zgodą. Najlepszy przykład pochodzi z korytarzy szkolnych. Jeśli nauczyciel sądzi, że Kowalski jest mniej inteligentny i nie pojmie matematyki, to poświęca mu mniej czasu, nie zwraca uwagi na jego wysiłki i starania, tym samym zniechęcając ucznia do przedmiotu. Kowalski zatem przestaje wysilać się, aby cokolwiek zrozumieć i w końcu otrzymuje same dwóje i z wielkim trudem dostaje promocję do następnej klasy. Nauczyciel oświadcza wówczas, że spodziewał się takiego stanu rzeczy. Otóż, wcale nie, to nie jest efekt umiejętności rozpoznawania zdolności arytmetycznych po przysłowiowej długości nosa, ale efekt oczekiwań interpersonalnych. Nauczyciel założył, że rzeczony Kowalski będzie zachowywał się w pewien sposób. Być może tylko dlatego, że dziesięć lat wcześniej uczeń o aparycji i fizjonomii Kowalskiego rzeczywiście wykazywał nieprzyjemną oporność na matematykę. Niemniej, wyznaczył koleiny, w które Kowalski ostatecznie wszedł i spełniło się proroctwo: mówiłem, Kowalski jest głupi. Przykład, choć daleki, ilustruje jak działają oczekiwania - niczym okulary. Sprawiają, że my, mając je na nosie, wymuszamy na drugiej osobie jakieś zachowanie, co kwitujemy: mówiłam, że mnie zostawi, mówiłam, że przy nim nie czuję się kobieco. Zatem wniosek - najlepiej nie oczekiwać. Przynajmniej człowiek się nie zawiedzie. Poza systemami filozoficznymi, również część książek z zakresu samopomocy psychologicznej poleca odciąć się od nich. A ja uważam, że trzeba skorzystać z tego, co dała nam ewolucja i kultura. Oczekiwania mogą przypominać okulary albo możemy wykorzystać je jako wskaźnik temperatury relacji. Nie oczekujemy niczego od starszego pana Wei Bo z Środkowych Chin z bardzo prostej przyczyny - nic nas nie obchodzi. 18 Za to oczekujemy mnóstwo dowodów miłości od mamy i taty, bo są nam bliscy i to bardzo. Gdzieś pomiędzy tymi skrajnymi punktami, możemy umieścić partnera, przyjaciółkę, sąsiada, psa i kota. Nie oczekuję tego samego od sąsiada, czego spodziewam się po przyjaciółce, a od psa wymagam zupełnie czegoś innego niż to, czego oczekuję od partnera. Dobre relacje sąsiedzkie w tych czasach przewidują odpowiedzieć dzień dobry na klatce i nie włączać muzyki po Przyjaciółka ma nieco więcej do roboty. Człowiek, jako istota społeczna pędząca żywot w sieci interakcji, nie może pozbyć się oczekiwań, bo stopień ich spełnienia pokazuje, jak bardzo jesteśmy zadowoleni z interakcji. Ponadto pozostajemy w niej szczęśliwi, a druga strona jest w nią równie zaangażowana. Oczekuję, że znajoma ze studiów od czasu do czasu wyskoczy ze mną na ploty przy kawie. Nie oczekuję, że będzie mi podawać ciepłą herbatkę w chorobie. Skoro nie ma dla mnie czasu raz na kilka miesięcy, to mam prawo poczuć, że ta znajomość ochłodziła się i raczej przechodzi do historii. I tak samo w drugą stronę - skoro dobry znajomy oczekuje, że pomogę mu w remoncie pokoju, to przyjdę i pomogę mu, mimo, że wymaga to fatygi i całego dnia pracy. Jaka jest różnica między oczekiwaniami-okularami a oczekiwaniami-termometrem? Dlaczego jedne wpędzają drugą osobę w koleiny, a drugie pokazują jaka jest relacja? Moim zdaniem, dużo zależy od tego, jak o sobie myślimy. Czy uzależniamy siebie od zachowania drugiej osoby. Czy poprzez to, że dostanę kwiatki co drugą sobotę od męża, to sama czuję się jak kobieta? Czy jestem uzależniona od kroplówki zwanej ciągłym dowartościowywaniem przez innych, (...) Jeśli chcesz wiedzieć więcej, przeczytaj cały artykuł. Znajdziesz go na dolcevitamagazyn.pl Historyczny hotel w magicznym miejscu niedaleko Rzeszowa - PAŁAC SIENIAWA Historia Pałacu ściśle wiąże się z magnackimi rodami Sieniawskich i Czartoryskich i sięga początków XVIII wieku. To niepowtarzalny obiekt do organizacji konferencji, eventów, ślubów i wesel oraz odpoczynku. Pałac Sieniawa to zespół sześciu unikalnych historycznych budynków, położonych na terenie jednego z najpiękniejszych parków w Polsce o całkowitej powierzchni 30 hektarów. We wszystkich budynkach znajduje się 60 apartamentów i pokoi o łącznej liczbie 135 miejsc noclegowych. Pokoje te mieszczą się w Pałacu Książęcym, Pałacu Belweder, Dworze Marszałka, Dworku Generalskim, Dworku Myśliwskim oraz Oficynie Dworskiej. Pałac Sieniawa dysponuje również w pełni wyposażonymi 7 salami konferencyjnymi oraz kameralnymi gabinetami dla organizacji wszelkiego rodzaju szkoleń, seminariów, zjazdów i konferencji.w Pałacowych wnętrzach odbywają się również przyjęcia weselne, eleganckie bale, jak i okazjonalne uroczystości. Na terenie parku istnieje możliwość organizacji wesela w namiocie, znajduje się tu także altana ślubów - idealna na uroczystość cywilną. Pałac Sieniawa, ul. Kościuszki 32, Sieniawa k. Rzeszowa tel , fax , recepcja@palacsieniawa.pl

10 DV 20 CELEBRUJEMY POSKROMIENIE MAŁEGO ZŁOŚNIKA Ile razy każdy rodzic zmierzył się z taką sytuacją dziecko krzyczy, tupie nogami, czasem kładzie się na podłodze próbując wymusić na nas coś, na co nie chcieliśmy się zgodzić. Jak wtedy reagować? Próbować tłumaczyć? Symulować obojętność? Zostawić, by się wykrzyczało czy może zareagować od razu i ostro? tekst: MARIANNA MEHRING-STEINBORN Żeby zrozumieć rozgniewane dziecko, najpierw musimy dowiedzieć się, czym jest gniew, a dokładniej czym są emocje. Dopiero wtedy naprawdę zrozumiemy co dzieje się w głowie dziecka, a podczas ataku gniewu będziemy w stanie odpowiednio zareagować. Emocje, zarówno te pozytywne, jak i negatywne, są odpowiedzią na pewne bodźce, które do nas docierają. Ich siła nie zmienia się wraz z wiekiem, a więc wpływają one na dorosłych tak samo, jak i na dzieci. Tylko reakcja jest inna my mamy nad emocjami znacznie większą kontrolę, z różnych powodów. Po pierwsze posiadamy w pełni rozwinięty układ nerwowy, który jest przystosowany do znoszenia znacznie większych obciążeń (czyli przyjmowania większej ilości lub intensywności bodźców). Po drugie, jesteśmy po wielu latach socjalizacji rozpoczętego przez rodziców, a kontynuowanego przez szkołę, studia i pracę procesu, który narzuca nam jak mamy się zachowywać, by nie zostać wykluczonym z grupy. U dzieci nie znajdziemy ani rozwiniętego układu nerwowego, ani wieloletniej socjalizacji. Dziecko przeżywa emocje pełnią siebie, przynajmniej do naszej pierwszej reakcji Sytuacja przytoczona na początku zdarza się wielu rodzicom. Nie jest to zawsze ich wina. Taka reakcja dziecka (pod warunkiem, że zdarzyła się pierwszy raz) jest tylko wyrazem tego, że dziecko nie do końca wie, co się z nim dzieje. Nie potrafi nazwać ani zapanować nad emocją, która nim targa. Oczywiście jeśli reakcją rodzica będzie natychmiastowe spełnienie żądań (którego brak był przyczyną emocji), to maluch nauczy się takiej reakcji jako korzystnej dla siebie i będzie ją powtarzał. Załóżmy jednak, że taka sytuacja zdarzyła się pierwszy raz, albo dopiero może się wydarzyć. Najważniejsze to, jak zawsze, rozmawiać z dzieckiem. Może brzmi to trywialnie, ale kontakt rodzica z maluchem i zapewnienie bezpiecznego środowiska to naprawdę konieczność, jeśli chcemy wychować stabilne emocjonalnie, potrafiące sobie radzić z emocjami dziecko. Pierwsza zasada akceptujemy emocje dziecka, co nie znaczy, że zawsze akceptujemy jego reakcje na nie, ale o tym za chwilę. Zasada druga pomagamy dziecku zauważać emocje, nazywać je i identyfikować. Pomagamy mu odpowiedzieć na pytanie: skąd się biorą? Koniecznie trzeba też spróbować spojrzeć na problem oczami dziecka, ponieważ dla dorosłego przyczyny emocji dziecka często są trywialne. Nie można dać tego odczuć swojemu maluchowi skoro wywołuje to w nim silne emocje, to jest to dla niego ważne. Jeśli damy dziecku znać, że bagatelizujemy sprawę, może poczuć się odsunięte. Wtedy pomoc ze zrozumieniem emocji będzie jeszcze trudniejsza. Zasada trzecia jest zazwyczaj najmniej przyjemna, bo trzeba przyjrzeć się sobie. Niestety, dziecko często przejmuje reakcję na konkretne emocje po nas samych. Jeśli wybuchamy złością, ukrywamy smutek i tym podobne, nasze dziecko będzie robiło tak samo. Opanowanie i nazwanie swoich emocji jest więc tak samo ważne, jak opanowanie i nazwanie emocji dziecka. Wróćmy na chwilę do akceptacji emocji i ich wyrażania. Nie każdą reakcję można zaakceptować, ale jeśli reakcja ta nie zagraża nikomu, warto w spokoju ją obserwować i później porozmawiać o tym z dzieckiem dlaczego w ten sposób się zachowało, czy mu to pomogło? Powinniśmy także zaprezentować alternatywne sposoby na wyrażanie tej samej emocji. Nie wolno zabraniać dziecku okazywać emocji w ogóle. To zazwyczaj prowadzi to pogorszenia sytuacji i powstania wybuchu tłumionej wcześniej emocji. Jeśli ta emocja to gniew, to prawdopodobnie w takiej sytuacji zamieni się w agresję. Jeśli dziecko, mimo rozmów, nie potrafi okazywać emocji w sposób, który jesteśmy w stanie zaakceptować, dobrym pomysłem jest zapewnienie innych sposobów na ujście emocji na przykład przez wysiłek fizyczny. Dzieci zazwyczaj łatwo namówić na zajęcia sportowe, a dużo ruchu pozwoli wyczerpać energię wcześniej zużywaną na zbyt mocno okazywane emocje. Jeśli i to nie pomaga, konieczna może być pomoc psychologa. Musimy jednak pamiętać, że nie jest on potrzebny do tego, żeby naprawić dziecko, a bardziej do tego, żebyśmy to my potrafili zbliżyć się do dziecka i pozwolili mu oswoić swoje emocje. Im bliżej dziecka jesteśmy, tym łatwiej będzie zarówno jemu, jak i nam. Firma V Zakup mieszkania, które stanowi inwestycję kapitału, nie musi być uciążliwe. Deweloperzy oferują obecnie mieszkania wykończone pod klucz i sami zajmują się ich wynajmem. OSIEDLE BEMA V to kolejny etap realizowanego przez ARCHE, osiedla mieszkaniowego w Piasecznie w obrębie ulic Sienkiewicza, Bema i Gen. Grochowskiego. Wobec rosnącego zainteresowania Klientów, budynek ten będzie budynkiem pod wynajem. Powstający budynek D o atrakcyjnej, nowoczesnej architekturze, to inwestycyjna oferta zakupu nowych mieszkań - mieszkań na wynajem, cieszących się uznaniem coraz większej liczby Klientów. Firma Arche w podobny sposób, w tzw. systemie condo, sprzedawała już pokoje hotelowe w powstałej inwestycji HOTEL PUŁAWSKA w Warszawie. Lokale będą wykończone pod klucz w nowoczesnych i zróżnicowanych standardach, z pełnym wyposażeniem, umożliwiającym natychmiastowe zamieszkanie. Pozyskiwaniem Klientów wynajmujących lokale będzie zajmowała się Spółka Arche i rozliczała wygenerowane zyski. W ofercie będą lokale o powierzchni od 30 m 2 do 75 m 2. Dogodna lokalizacja w podwarszawskiej miejscowości Piaseczno jest dodatkowym atutem do skorzystania z tej nowej oferty. Piaseczno to bardzo dynamicznie rozwijające się miasto. Z upływem czasu staję się niejako częścią Warszawy, zachowując jednak nadal cechy kameralnego miasta z klimatem. Atutem lokalizacji Osiedla Bema jest niedaleka odległość od dworca PKP przy ul. Sienkiewicza, co umożliwia szybką komunikację ze stolicą. Mieszkańcy wykorzystują kolej jako tramwaj do miejsc pracy w centrum Warszawy czy biurowcach na Mokotowie i Ursynowie. Usytuowanie osiedla to również pobliskie tereny rekreacyjne, pozwalające na relaks i wyciszenie po powrocie do domu, ale także możliwość dotarcia pieszo, w kilka minut, do handlowego centrum Piaseczna. Wszystkie powyższe atuty przemawiają za takim właśnie sposobem inwestycji - zakupem mieszkań na wynajem. 20 Budujemy od 1991 r.

11 DV 20 BIZNES JAN OZOLIN O KULTURZE PRAWA W POLSCE Młody, zdolny i ambitny. Od dziecka wiedział, że zostanie adwokatem. Ciężką pracą udowodnił, że wcale nie trzeba długo czekać na pierwszego klienta. Jan Ozolin - prywatnie wielki miłośnik motoryzacji i podróżnik, podczas swojej kariery uratował z opresji już niejednego klienta. tekst: LILIANNA ŁAŹNIAK Po zakończonej aplikacji dość szybko zdecydował się Pan na założenie własnej kancelarii. Dla młodego człowieka to ogromny sukces. Dlaczego zatem własna Kancelaria? W etos zawodu prawnika wpisana jest niezależność, chociażby pod takim względem, że nie mogę pozostawać w stosunku pracy. Założenie własnej kancelarii to pierwszy, duży krok w stronę owej niezależności. Teraz pracuję na własne nazwisko i mam nadzieję, że w przyszłości kancelaria jako marka będzie cieszyła się jeszcze większym zaufaniem. Rozumiem, że początki nigdy nie są proste Teraz kancelaria istnieje na rynku już kilka lat. Jak zatem oceniłby Pan swój pierwszy krok w stronę niezależności z perspektywy czasu? W trakcie aplikacji adwokackiej ciężko pracowałem. Kiedy zatem zdobyłem tytuł adwokata i założyłem własną kancelarię, nie musiałem czekać na pierwszego klienta.to jest dla mnie ogromny sukces. Z dnia na dzień kancelaria coraz bardziej się rozwija, a baza klientów się powiększa. Inni ten sukces mogą uznać za niewielki, jednak dla mnie jest on owocem mojej ciężkiej pracy. Przyznaję, że z założeniem własnej kancelarii wiązało się pewne ryzyko. Zdawałem sobie sprawę z tego, że na dobry początek nie zawsze będę miał klientów. Nie mogłem jednak przewidzieć czy kancelaria się rozwinie i w jakim kierunku będzie zmierzać. Podjąłem to ryzyko i uważam, że obecnie mogę być z siebie dumny. Należy bowiem wziąć pod uwagę, że obecnie prawnik jest zawodem otwartym, dostępnym. Kiedyś adwokaci stanowili swego rodzaju enklawę. W dzisiejszych czasach natomiast konkurencja na rynku jest dość duża, dlatego każdy prawnik kończący studia powinien z pokorą, ale też efektywnie wykorzystać czas aplikacji. Obecnie nikt nie może zagwarantować świeżo upieczonemu adwokatowi ogromnej liczby klientów, jeśli sam nie będzie ciężko pracował. Dobrym wyborem jest również stworzenie kancelarii z innymi prawnikami. Tutaj jest nas czworo i każdy specjalizuje się w innej dziedzinie prawa, dlatego każdemu klientowi jesteśmy w stanie zapewnić kompleksową obsługę. Rozmawiamy o kancelarii, ale najpierw wypadałoby zapytać dlaczego akurat prawo? Od najmłodszych lat wiedziałem, że zostanę adwokatem, ten zawód zawsze mi się podobał. Teraz z satysfakcją mogę powiedzieć, że spełniłem swoje marzenia. O prawnikach krąży jeszcze inny stereotyp - uczenie się całych kodeksów na pamięć, wydaje się nie być prawdą? Oczywiście, że nie. Na studiach istnieje powiedzenie, że prawnik nie powinien mieć kodeksu w głowie, ale głowę w kodeksie. Ważne zatem jest, aby zdobyć wiedzę w danej dziedzinie i umieć się poruszać po kodeksach, które podsuwają pewne rozwiązania. Na studiach można zdobyć umiejętność niezbędną do interpretacji obowiązujących przepisów. Kodeksu nie można nauczyć się na pamięć i nie idzie tu o ograniczenia naszego intelektu. Dzisiaj mogę stwierdzić, że prawo od momentu, w którym studiowałem, zmieniło się w znacznej mierze. Dlatego, między innymi, adwokaci uczą się przez całe życie. W tym zawodzie należy na bieżąco śledzić wszelkie zmiany, aby w żaden sposób nie zaszkodzić swoim klientom. Te mogą być bardzo radykalne, więc trzeba wykazywać się dość dużą czujnością i obserwować to, co ulega nowelizacjom i doskonalić się w swojej dziedzinie. Stąd uważam, że ten zawód jest idealny, nie ma w nim miejsca na nudę, cały czas dzieje się coś nowego. Jaka jest zatem Pańska specjalność? W jakiej dziedzinie Pan się doskonali? Na studiach bardziej fascynowało mnie prawo karne. Powszechnie wiadomo, że morderstwa, kradzieże wywołują wśród społeczeństwa bardzo dużo emocji. My prawnicy musimy przejść tę drogę od emocji, fascynacji do pewnego racjonalnego wyboru. Wtedy prawo cywilne wydawało mi się mało ciekawe. Kiedy jednak pokonamy już wspomnianą drogę, okazuje się, że jest zupełnie odwrotnie. Prawo cywilne przez to, że jest bardziej skomplikowane, wymaga znacznie więcej zaangażowania. Każda sprawa jest inna, a to daje szerokie pole do interpretacji. Dlatego obecnie zajmuję się głównie prawem gospodarczym, a więc tym wszystkim, co dotyczy prowadzenia przedsiębiorstwa i wszelkich aspektów prawnych związanych z jego działalnością. Za inny przykład mogę podać obsługę wspólnot mieszkaniowych. To również w trakcie studiów wydawało się niezbyt pasjonujące, a jednak z perspektywy czasu może okazać się doskonałym wyzwaniem. Mogę się pochwalić, że udało mi się nawet połączyć moje prywatne zainteresowania z zawodem, który także jest dla mnie swego rodzaju pasją. Obecnie prowadzę obsługę jednego z bardziej znanych trójmiejskich dealerów samochodowych, a więc mogę dowiadywać o nowinkach z dziedziny motoryzacji, również pod względem aspektów prawnych. Czy możemy powiedzieć, że w Polsce obowiązuje kultura prawa? Niestety, muszę przyznać, że w tej kwestii dominuje najwięcej stereotypów. Po pierwsze w naszym kraju cały czas dominuje przekonanie, że skorzystanie z jakiejkolwiek porady jest bardzo kosztowne. Mało kto jednak wie, że w nasz zawód wpisana jest pewna misja, a jest nią niesienie pomocy prawnej. W każdej kancelarii zdarzają się sprawy, które prowadzi się pro bono. Owszem każdy za swoją pracę chce być wynagradzany, ale pamiętajmy, że etos prawnika wcale nie polega na tym, aby na nieszczęściu klienta zarobić jak najwięcej. Drugą kwestią jest fakt, że ten zawód w gruncie rzeczy jest niedoceniany. W swojej karierze wiele razy spotkałem się z tym, że dane przedsiębiorstwo wiąże się kontraktami, które niejednokrotnie opiewają na bardzo wysokie kwoty. Niestety jednak ci, którzy je podpisują nie czytają ich i nie korzystają z porady prawnika. W ten sposób narażają siebie i swoją firmę na niebezpieczeństwo i ogromne straty finansowe. Do mnie, czy moich kolegów po fachu trafiają wtedy, kiedy jest już za późno, a my możemy jedynie załagodzić skutki pochopnie podpisanej umowy. Często też podpisują umowy, które pod względem prawnym takimi dokumentami nie są. Takich przykładów jest naprawdę wiele. Mówi się jednak, że nie warto brać przegranych spraw? To zależy od kontekstu. Nigdy bowiem nie możemy do końca przewidzieć lub być pewni wyroku sądu. Każda sprawa dla mnie stanowi wyzwanie. Wygrana wiąże się z ogromną satysfakcją i motywacją do dalszych działań. Kiedy widzę choćby cień szansy na wygraną pod względem prawnym, podejmuję się tego. Robię wtedy wszytko, co w mojej mocy, aby mój klient wyszedł na tym jak najlepiej. Oczywiście uprzedzam każdego o realnych szansach, bo tylko tak można zbudować zaufanie. Kiedy wiem, że sprawa może być przegrana, też nie zawsze rezygnuję. Jeśli klient rozumie swoją sytuację pomagam mu złagodzić ewentualne negatywne konsekwencje. Owszem przegrane także się zdarzają. Są to porażki, z których należy wyciągać wnioski. Niemniej jednak wiem, że zrobiłem wszystko, co pod względem prawnym można było zrobić. Jeśli wyrok, w moim mniemaniu, może być niesłuszny, czuję się zobowiązany odwołać i walczyć dalej. Sprawy nie przyjmuję jedynie wtedy, kiedy wiem, że jest przegrana i nic już nie można zrobić, a klient, niestety, ma zbyt duże oczekiwania i sam próbuje interpretować prawo. Nie chcę zawieść tych oczekiwań, gdyż są one nie do spełnienia i trudno jest to wytłumaczyć. Wymarzona sprawa, największe wyzwanie, któremu chciałby Pan podołać? Moje marzenie jest raczej skromne. Nie jest to przygotowanie wielkiej fuzji, gdyż dla mnie każda sprawa stanowi wyzwanie. Chciałbym, aby moja kancelaria jako marka, nadal się rozwijała, dążyła do ideału i zyskiwała coraz większe zaufanie

12 DV 20 BIZNES PERSONAL BRANDING ZABAWA Z MARKĄ, CZYLI CO JEST CELEM BUDOWANIA MARKI OSOBISTEJ? tekst: EWA CZERTAK, EMILIA BARTOSIEWICZ SMACZNE ŻYCIE Charlotte Lavigne TOM 1 PIEPRZ KAJEŃSKI I POUDING CHOMEUR FOTO: BEATA KOZAR Charlotte Lavigne, lat 33, zawód: dokumentalistka telewizyjna. Prywatnie to czarująca młoda kobieta, może nie w pełni doskonała, ale nader zabawna singielka szukająca tego jedynego, a w międzyczasie potrafiąca świetnie korzystać z życia i debetu na karcie kredytowej. Jeszcze kiedyś pokaże, co potrafi i zasiądzie przed kamerami, a póki co pozwala swoim talentom rozkwitać w kuchni. A tutaj Charlotte jest wielką i jedyną gwiazdą! Może zatem przez żołądek do serca Ile chcesz zarabiać od chwili wejścia w proces budowania osobistej marki? Jeśli zdecydujesz się na budowanie marki osobistej, jaki cel stawiasz przed sobą? Zastanów się i wybierz: Zostać gwiazdą, błyszczeć w towarzystwie Mieć dobre samopoczucie Dowartościować siebie Być wśród innych, podobnych do mnie Udowodnić światu Idealnie prezentować siebie i usługęprzed klientami Potwierdzić słuszność decyzji, co tak naprawdę chcę robić w życiu Być lepszym od konkurencji Pokazać innym wyjątkową wiedzę i umiejętności Rozwijać się Budować niezależny od męża biznes Lista powodów nie ma końca, ale żaden nie daje gwarancji sukcesu zbudowania silnej marki silnego imienia i nazwiska. Każdy z wymienionych jest tym, co uzyskuje się po drodze, ale nie jest celem budowania marki osobistej. Zastanów się jeśli chodziłabyś do pracy regularnie 7 dni w tygodniu, pracowała co najmniej 8 godzin dziennie, to co chcesz uzyskać w zamian, czego oczekiwałabyś od pracodawcy? Chcesz pieniędzy, prawda? Ewa Czertak ekspert personal branding i wizerunku, twórca i prezes Akademii Marki z Klasą, partner Lady Business Club, prowadzi autorskiego bloga o personal branding na stronie oraz FB Marka z Klasą. Umawiasz się na bardzo konkretne pieniądze i będziesz tej stawki bronić zaciekle, gdyby ktoś zrobił zamach na premię lub nadgodziny. Czym te sytuacje różnią się od siebie? Otóż niczym! Zarówno w zewnętrznej firmie jak i we własnej, kiedy reprezentujesz wyłącznie siebie, zakładasz na starcie jeden cel wynagrodzenie. Podsumowując, powiem w prosty sposób, jeśli decydujesz się budować silną markę na rynku i chcesz być postrzegana jako ekspert w swojej dziedzinie, to postaw sobie realny i motywujący cel, konkretne pieniądze uzyskane w konkretnym czasie. Zaplanuj, ile chcesz zarabiać po pół roku, od chwili wejścia w proces budowania osobistej marki, a ile za rok, ile za dwa lata. Jesteś pracodawcą we własnej, jednoosobowej firmie. Wynegocjuj dla siebie dobry układ i dotrzymuj ustaleń. Dajesz maksimum swego czasu i zaangażowania, by po pół roku zacząć zbierać efekty swojej pracy. Uwierz mi w ten sposób uczciwie podejdziesz do tematu, i co najważniejsze, będziesz uczciwa wobec samej siebie. Pieniądze są najprostszym potwierdzeniem Twoich założeń, planów, marzeń, to one powiedzą twoim partnerom, czy odniosłaś sukces, czy spełniłaś swoje marzenia. Emilia Bartosiewicz założycielka i prezes Lady Business Club, twórczyni pierwszego w Polsce portalu biznesowego z klasą współtwórczyni Akademii Marki z Klasą, ekspert marketingu osobistego w sieci. Przepyszna opowieść z uroczą Charlotte Lavigne w roli głównej. Pobudza apetyt na życie, przyjaźń i miłość. Isabelle Lafleche, autorka bestsellerowych powieści Kocham Paryż i Kocham Nowy Jork ( ) będzie współcześnie, zdecydowanie dla pań i romantycznie, a nawet ciut, egzotycznie, bo bohaterka książki jest Kanadyjka. A właściwie mieszkanka Quebecu, co chyba robi jakąś różnicę. Jeśli podobały wam się książki Isabelle Lafléche Kocham Nowy Jork i Kocham Paryż, to powinno wam się spodobać także Smaczne życie Charlotte Lavigne ( ) bardzo mądrze Nathalie Roy opisuje życie młodych kobiet, przytłoczonych popkulturowymi wzorcami i próbujących dosięgnąć wymarzonego ideału. Często bezskutecznie, bo ideał taki, jeśli istnieje, to tylko w sferze wirtualnej. A przecież prawdziwe dziewczyny, takie jak Charlotte i jej przyjaciółka mają prawo podejmować złe decyzje, nie muszą umieć łowić na muchę i urządzać dyplomatycznych przyjęć, a czasem nawet im się zdarza założyć starą zasłonę zamiast szala. Co ciekawe, ponieważ jak już wspomniałam, bohaterka jest Kanadyjką, gdzieś w tle przewija się wątek narodowej dumy Kanadyjczyków z ich mody, kuchni i stylu życia. W przeciwieństwie do Amerykanek Charlotte nie odczuwa kompleksu wobec Starej Europy i z podniesioną głową gotowa jest udowadniać swoją wartość. Monika Frenkiel, niesamapraca.blog.pl Wydawnictwo Literackie Więcej na: 24

13 DV 20 BIZNES JOANNA RUPP - O PRZYJEMNOŚCI I SKUTECZNOŚCI UCZENIA JĘZYKÓW OBCYCH tekst: LILIANNA ŁAŹNIAK Po prawie 25 letnim pobycie w Austrii i Niemczech, w roku 1993 wróciła do Polski. Początkowo pracowała w dużej, międzynarodowej szkole językowej zorientowanej głównie na język angielski. Stąd pomysł założenia własnej szkoły, w której będzie mogła realizować swoją pasję - język niemiecki. Germanistka, Joanna Rupp - od 14 lat prezes Germanicus LanguageBox w Gdyni. Szkoła ma obecnie szeroką ofertę kursów i czterech języków, a zespół wspólną misję: skuteczność w działaniu. Wszystkie te elementy składają się na skuteczność i oczekiwany efekt końcowy - sukces naszego klienta. Rozumiem, że potrzeby są bardzo indywidualne. Czym zatem powinniśmy się kierować przy wyborze odpowiedniego kursu? Szkoła ze względu na nazwę kojarzona jest tylko i wyłącznie z językiem niemieckim. Wiem jednak, że oferta jest znacznie bogatsza? Tak, Germanicus sugeruje niemiecki, ale już LanguageBox całe pudełko pełne różnych języków! Zdajemy sobie sprawę, że angielski, którego naukę uważa się za standard, to kluczowy punkt w naszej ofercie. Niemniej jednak żyjemy w czasach, w których znajomość jednego języka obcego już nie wystarcza. Obserwuję coraz większe zainteresowanie językiem niemieckim. Hiszpański z kolei od lat cieszy się popularnością, a rosyjski wraca do łask. Prowadzimy zajęcia dla dzieci i młodzieży. Dużo doświadczenia mamy w kształceniu dorosłych i prowadzeniu szkoleń korporacyjnych. Wszystkie szkolenia są przez nas skrupulatnie opracowywane i dostosowywane do potrzeb naszych klientów. Jeśli jest taka potrzeba w danej branży, samodzielnie tworzymy podręcznik. Jako jedna z niewielu szkół posiadamy akredytację Kuratorium Oświaty, co umożliwia nam wystawianie świadectw MEN. Pozyskanie akredytacji było dla nas szczególnie ważne. Wiązało się to z dokładnym sprawdzeniem naszych metod i jakości nauczania, które przez ministerstwo zostały docenione. Naszym oczkiem w głowie są lekcje dla dzieci niemieckojęzycznych, które mieszkają w Polsce. Dzieci zazwyczaj znają niemiecki i polski, ale używając tylko jednego języka, mogą zapomnieć jak komunikować się w drugim. Postanowiliśmy więc zająć się tymi dziećmi. Celem lekcji jest pielęgnowanie i rozwijanie ojczystego lub równorzędnego z ojczystym języka, a także umożliwienie tym dzieciom przebywania choć kilka godzin tygodniowo w środowisku niemieckojęzycznym. Lekcje prowadzi naczyciel z Niemiec z wieloletnim doświadczeniem w pracy z dziećmi i młodzieżą. Wspomniała Pani o metodach nauczania, jakie stosuje Germanicus? Niezwykle ważne jest określenie poziomu wiedzy ucznia, jego preferencji uczenia się i potrzeb. Każdy z nich, bez względu na poziom zdolności, musi otrzymać solidne lekcje. Wracając do metody, trudno nazwać ją konkretnie. Uniwersalny sposób na naukę języka nie istnieje. Każda z metod bowiem zawiera pozytywny i skuteczny pierwiastek, ale może nie odpowiadać potrzebom danego klienta. Dlatego Germanicus LanguageBox przeprowadza od kilku lat badanie modalności każdego kursanta. Ludzie bowiem są wzrokowcami, słuchowcami lub kinestetykami. Jego wynik pomaga dopasować odpowiedni rodzaj ćwiczeń i skutecznie zmotywować uczniów do nauki, co uważam za nasz obowiązek. Jest kilka zasad, które niezależnie od preferencji klienta, nigdy się nie zmieniają. Na przykład, zarówno podczas zajęć, jak i przerw nie używamy języka polskiego, gdyż chcemy, aby uczniowie myśleli w danym języku. Kolejnym istotnym elementem jest uczenie poprzez zadawanie pytań, czego nie należy utożsamiać z metodą Callana. W ten sposób pobudzamy kreatywność naszych kursantów. Kolejna bardzo istotna rzecz to gramatyka. To rusztowanie, na którym opiera się całe bogactwo języka. Natomiast stosowanie definicji możemy uznać za zbędne. My stwarzamy sytuacje, w których zastosowanie konkretnego czasu jest rzeczą naturalną. Powtarzamy za pomocą dużej ilości ćwiczeń po to, aby nasi uczniowie reagowali w angielskim, niemieckim czy innym języku spontanicznie - tak, jak robią to w języku ojczystym. W pierwszej kolejności należy określić własne oczekiwania i potrzeby. Dlatego z każdym klientem, który chciałby się zapoznać z naszą ofertą lub też zapisać na kurs, przeprowadzamy bezpłatną, bardzo długą rozmowę konsultacyjną. I już wtedy angażujemy się w odpowiednie przygotowanie danej osoby: sprawdzamy poziom zaawansowania w formie ustnego testu, który, według nas, daje najbardziej rzetelną informację. Potem pytamy bardzo dokładnie Czy ma być to pozyskanie certyfikatu, czy przygotowanie na wyjazd, studia lub do egzaminu, czy też inny cel, np. biznesowy. Szkoła posiada wiele certyfikatów m.in. Certyfikat Zarządzania Jakością ISO 9001:2008. Do tego jako jedna z niewielu otrzymała akredytację Kuratorium Oświaty. Czy jest to zasługa faktu, iż wykorzystują Państwo pomysły, które pojawiają się na międzynarodowej arenie świata pedagogicznego? Bierzemy udział w kongresach lingwistycznych, nasi nauczyciele zdobywają wiedzę także na szkoleniach zewnętrznych organizowanych przez Stowarzyszenie na Rzecz Jakości w Nauczaniu Języków Obcych PASE. Certyfikaty z kolei są ważną kontrolą zewnętrzną, potwierdzającą naszym klientom, że jesteśmy fachowcami, dobrze zorganizowaną firmą, i że jesteśmy rzetelni. Kochamy to, co robimy i w centrum naszego zainteresowania stoi zawsze uczeń i klient. Jeśli chcesz wiedzieć więcej, przeczytaj cały artykuł. Znajdziesz go na dolcevitamagazyn.pl 26

14 DV 20 BIZNES od 6590 zł/m 2 Apartamenty z najpiękniejszym widokiem niepowtarzalny widok na panoramę Gdyni oraz bliskość morza kameralne osiedle, wysoki standard wykończenia rachunek powierniczy - gwarantuje bezpieczeństwo zakupu znakomita lokalizacja, wysoki standard wykończenia Specjalna oferta: Wypełnij formularz lub zadzwoń przygotujemy dla Ciebie specjalną ofertę z atrakcyjnym rabatem Adres inwestycji: Gdynia, ul. Powstania Wielkopolskiego Biuro Sprzedaży: Gdynia, ul. Leśna

15 Serg Nvns DV 20 BIZNES SEKRETY SKUTECZNEGO MARKETINGU Jaki powinien być skuteczny marketing? Przede wszystkim konsekwentny, ewoluujący i wychodzący po za schemat. Konsekwentny, dlatego że większość firm szybko się nudzi swoimi podejściami marketingowymi. Nie widzą efektu reklamy po pierwszej emisji i dochodzą do wniosku, że reklama nie działa. Klienci nie dzwonią na numer podany na stronie www? Przestajemy uzupełniać naszą witrynę. Niestety oczekujemy szybkich i łatwych rozwiązań oraz natychmiastowej gratyfikacji tekst: JACEK DZIEWANOWSKI Skuteczny marketing wymaga cierpliwości i zaangażowania. Specjaliści od reklamy obliczyli, że klient potrzebuje średnio 6 kontaktów z daną reklamą, żeby dokonać zakupu. Im droższy produkt, tym więcej potrzeba tych kontaktów. Niekoniecznie musi to być reklama, to może być telefon od nas, list, post na Facebooku, zróżnicowanie ma także znaczenie. Powtarzalność jest jednak konieczna, bo pozwala lepiej przykleić się naszemu komunikatowi. Ewoluujący. Rynek się zmienia, przechodzi różne fazy, podobnie nasi klienci. Pojawiają się nowe roczniki, tworzą się nowe grupy docelowe. Powstają nowe narzędzia. Wszystko płynie i taki ma być nasz marketing. Nie mówię, że mamy się rzucać na każdą nowinkę, ale lepiej żebyśmy trzymali rękę na pulsie. Marketing powinien ewoluować jeszcze z jednej przyczyny. To, że nasza oferta wygląda tak samo od 4 lat nie oznacza, że jest idealna. Tak samo nasza reklama w gazecie, wiemy, że działa to, po co ją zmieniać prawda? Ale skąd pewność, że po zmianie nagłówka reklama nie będzie przyciągać 2 razy więcej klientów? Czy testowaliśmy swoje oferty/reklamy czy nawet zdania, którymi zwracamy się do klientów? Proszę sobie wyobrazić, że pewna amerykańska firma ubezpieczeniowa wykonała test. Umieszczała różne nagłówki do swoich reklam w oddzielnych miastach. Następnie mierzyła ilość telefonów przychodzących na reklamowaną infolinię. Okazało się, że najgorszy nagłówek był 21 razy mniej skuteczny od najlepszego, oczywiście po uwzględnieniu wszystkich zmiennych takich, jak nakład czy zwroty czasopisma. Dysponując taką wiedzą i zwycięskim nagłówkiem firma ubezpieczeniowa bez mrugnięcia okiem wyłożyła miliony dolarów na ogólnokrajową kampanię. Pytajmy więc rynku i testujmy nowe podejścia, bo jak mówił Charles Darwin: przetrwają najlepiej dostosowani. Aby jednak robić to skutecznie - musimy ryzykować i dzień w dzień podważać status quo. Musimy kreować pomysły, próbować nowych podejść i sprawdzać, co działa, a co nie. Nie szukajmy inspiracji tylko w naszej branży. Nie naśladujmy tylko leaderów. To nie jest droga do wyróżnienia się w oczach naszych klientów. Zapytano kiedyś szefa wytwórni Disneya, którego z konkurentów boi się najbardziej. Odpowiedział, że najmocniej obawia się anonimowego młodego chłopaka, który właśnie teraz dłubie coś w swoim garażu, co może odmienić rynek. Takie innowacje to jednak rzadkość, dlatego podpatrujmy podejście do marketingu w innych branżach. Czerpmy inspiracje nie od konkurencji, ale stamtąd gdzie inni nie patrzą. To jest właśnie kreatywność. (...) Jeśli chcesz wiedzieć więcej, przeczytaj cały artykuł. Znajdziesz go na dolcevitamagazyn.pl 30

16 DV 20 BIZNES PAWEŁ JEGLICKI - Z PASJĄ OBSERWUJE TO, JAK POMYSŁY PRZERADZAJĄ SIĘ W RZECZYWISTOŚĆ! tekst: LILIANNA ŁAŹNIAK Człowiek wszechstronny, łatwiej odpowiedziałby na pytanie: czym się nie zajmował podczas swojej kariery? Od prowadzenia agencji reklamowej przez numizmatykę, aż po sprzedaż herbaty i prowadzenie stoisk na jarmarkach. Paweł Jeglicki - obecnie prowadzi stowarzyszenie Business&Investment Association i organizuje największe spotkania biznesowe w regionie. Skąd wziął się pomysł na taki rodzaj działalności? Pasjonuje mnie tworzenie nowych rzeczy. Uwielbiam obserwować proces, jaki towarzyszy wcielaniu innowacyjnych pomysłów w rzeczywistość, dlatego chcę stworzyć niesamowite wydarzenie - najlepszą i najbardziej prestiżową konferencję networkingową, która przyciągnie wielu przedsiębiorców i pomoże im nawiązać kontakty biznesowe. Nie tylko jednak pasja zainspirowała mnie do organizacji Business Networking Congress, ale także chęć wywarcia pozytywnego wpływu na środowiska biznesowe. Moim celem jest propagowanie idei wzajemnej pomocy i wsparcia, zerwanie z niezdrową konkurencją oraz wspólny rozwój dla dobra zarówno przedsiębiorców, jak i konsumentów. Organizacja spotkań, eventów, wymaga dużo zaangażowania, czasu, dobrej organizacji - czy można ten rodzaj działalności nazwać stylem życia? Jak można to połączyć z czasem wolnym, realizacją innych zainteresowań? Konfucjusz powiedział: Wybierz pracę, którą kochasz, a nie będziesz musiał pracować nawet przez jeden dzień w swoim życiu. Poza pracą, która niewątpliwie jest moją pasją, uwielbiam także czytać, chodzić na długie spacery po lesie oraz dbać o swoją kondycję fizyczną na siłowni. Mój dzień zatem zaczynam wcześnie rano, ok Najpierw czytam, potem ok jestem już na siłowni po to, aby później pracować przez niemalże cały dzień, załatwiając wszelkiego rodzaju sprawy związane z działalnością firmy. Wydawałaby się, że wieczorem, kiedy wracam do domu, mogę sobie pozwolić na chwilę wytchnienia. Przy tak dużym zaangażowaniu jednak, często łapię się na tym, że nadal myślę o swoich projektach i czas wolny spędzam na spisywaniu planów i nowych pomysłów. Można byłoby to nazwać pracoholizmem, ale ja myślę, że jest to pasja i zaangażowanie. Żyję tym, co robię i w każdy poniedziałek wstaję z uśmiechem na twarzy i z chęcią zaczynam kolejny tydzień pracy. Ostatnio coraz bardziej popularny staje się business networking, dlaczego jest on tak ważny? Ciężko jest odnieść sukces samemu. Prawdopodobnie każdy, kto go osiągnął przyzna mi rację, że doszedł do miejsca, w którym obecnie się znajduje korzystając z pomocy innych osób. Mając dobre relacje, dużo łatwiej dojść do porozumienia, wynegocjować lepsze warunki czy uzyskać pomoc. Networking jest najskuteczniejszą i jednocześnie stosunkowo łatwą formą pozyskiwania klientów i partnerów biznesowych. Pan również organizuje takie spotkanie, jakie korzyści odnoszą jego uczestnicy? Co mogą zyskać przedsiębiorcy? Kilka korzyści, które od razu przychodzą mi na myśl to: pieniądze, które możemy zarobić dzięki pozyskaniu klientów wśród uczestników konferencji, a także osób, które zauważyły reklamę danej firmy na stronie internetowej konferencji. Bezpieczeństwo, wynikające z posiadania dużej ilości kontaktów. Należy zauważyć, że niektóre firmy najbardziej rozwijają się podczas kryzysów i wtedy rośnie ich zapotrzebowanie na pewne produkty czy usługi, warto aby byli naszymi klientami. Business Networking Congress daje również prestiż i uznanie ponieważ na konferencji pojawi się wiele osób z najwyższej półki polskiego biznesu. Korzyścią, którą wymienię na końcu, chociaż nie jest ostatnia i na pewno nie najmniej istotna to wiedza. Podczas konferencji będziemy mieli okazję wysłuchać wspaniałych prelegentów. Czy może Pan powiedzieć, co będzie się działo na spotkaniu w maju? Wszystkich szczegółów nie zdradzę, ponieważ chciałbym, aby to wydarzenie było owiane lekką tajemnicą. Ciekawym elementem będzie Rotating Dinner, czyli obiad, podczas którego uczestnicy będą zmieniać stoły przy których siedzą. To doskonała okazja, aby poznać nowych ludzi i tym samym niemalże wszystkich uczestników konferencji. Będzie też grupa asystentów pomagających w nawiązywaniu nowych znajomości. Więcej nie zdradzę, ale zapewniam, że przygotowujemy wiele niespodzianek i atrakcji dla naszych gości. Po więcej informacji odsyłam na naszą stronę www. BNCpolska.pl. Jakie cechy zatem powinien mieć dobry organizator? Powinien mieć jasną wizję tego, co ma się wydarzyć i z uporem, konsekwencją dążyć do tego, aby to osiągnąć. Marzenia, wyzwania, cele? Z pewnością ogromnym wyzwaniem jest stworzenie tej konferencji, tym bardziej jeśli ma spełniać ona, nawet najbardziej wygórowane, oczekiwania uczestników. Chcę, aby każdy pozytywnie zapamiętał to wydarzenie i jestem pewien, że to się uda. Gdy mówimy jednak o marzeniach, zakładamy, że są one nierealne, dlatego ja zawsze twierdzę, że mam cele, do których dążę, i które osiągam. Moim celem więc jest stanąć 15. maja w Sheratonie przed grupą 300 przedsiębiorców i powitać ich na najlepszej konferencji, w jakiej kiedykolwiek mieli okazję wziąć udział. APARTAMENTY Z WIDOKIEM NA POLE GOLFOWE Wspólne pasje oraz podobny styl życia łączą ze sobą ludzi na całym świecie. Doskonałym uzupełnieniem dla osób i rodzin wyznających podobne wartości coraz częściej stają się kompleksy mieszkaniowe. Takie miejsce powstaje właśnie w okolicach Trójmiasta, tuż obok prestiżowego klubu Sierra Golf Club. Wyjątkowy klimat osiedla Sierra Apartments tworzy niesamowite położenie, wśród Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego z widokiem na piękno pola golfowego. Co oznacza taka lokalizacja...? Miejsce jest wymarzone dla osób, które preferują aktywny tryb życia - w okolicy jest dużo zielonych terenów, aby biegać po lesie, jeździć na rowerze, spacerować z rodziną, uprawiać nordic walking czy zwyczajnie cieszyć się ciszą i zielenią - zapominając o miejskim zgiełku i ruchu. Lokalizacja zapewnia także łatwą komunikację z aglomeracją trójmiejską oraz dostęp do najważniejszych arterii. Sama inwestycja przewidziana jest jako kameralny kompleks czterech dwukondygnacyjnych budynków z poddaszami użytkowymi i halami garażowymi. Właściciele najwyżej położonych, zaprojektowanych pod skośnymi dachami apartamentów korzystać będą z lokali dwupoziomowych z anteresolami. Mieszkańcy parterów będą mieli natomiast dostęp do własnych ogródków, a kondygnacji pierwszego i drugiego piętra balkony z widokiem na pole golfowe. Dla komfortu mieszkańców w każdym budynku znajdzie się winda. Łącznie Sierra Apartments stanowić będą 104 apartamenty, po 26 w każdym budynku. W tej chwili powstaje pierwszy budynek. Odbiór kluczy do własnego apartamentu z widokiem na pole golfowe możliwy będzie już w kwietniu tego roku. Wybierać można wśród lokali jedno-,dwu- i trzypokojowych o powierzchniach od 38 do 78 m kw. Warto też zwrócić uwagę na inną inwestycję tego dewelopera. To Osada Kosakowo, czyli działki budowlane o przeznaczeniu mieszkaniowym i mieszkaniowo usługowym, w odległości zaledwie 11 km od centrum Gdyni. Projekt ten to szansa na życie blisko aglomeracji w bezpośrednim kontakcie z naturą. Na łącznej powierzchni 15 ha dostępnych będzie 81 działek o powierzchniach od 1000 do 2500 m 2. Uzbrojenie w wodę, energię, gaz, kanalizację dostępne jest przy każdej działce, a na wybranych działkach deweloper oferuje pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego. (Działki) Arleta Bullmann, tel arleta.bullmann@tsdevelopment.pl (Apartamenty) Kamila Pieper tel kamila.pieper@sierragolf.pl 32

17 DV 20 SMAKI ŻYCIA ROMAN LIPIŃSKI CZELADNIK POLSKIEJ FOTOGRAFII tekst: LILIANNA ŁAŹNIAK Swoje pierwsze kroki w fotografii stawiał jako mały fotoreporter na obozach harcerskich. Choć wybór fotografii ugruntował m.in. film Powiększenie Antonioniego, to nie jedyna jego pasja. Roman Lipiński - fotograf przede wszystkim, ale także wędrowiec, żeglarz i wielki miłośnik jazzu. Na swoim koncie ma niejedno wyróżnienie, czy nagrodę, a mimo to skromnie nazywa siebie czeladnikiem fotografii. Z zawodu jest Pan inżynierem geodetą, jednak Pańskie życie zdominowała fotografia. Jak zaczęła się właśnie ta przygoda? Chyba bardzo prozaicznie i przypadkowo. Zaczęło się pod koniec podstawówki, w drużynie harcerskiej była ciemnia i szukano kogoś, kto by chciał robić zdjęcia na wyjazdach. Ponieważ i tak bywałem na wszystkich rajdach i obozach wypadło na mnie [śmiech]. To był przypadek, ale to co nastąpiło później, moment, w którym na kartce papieru pływającej w wywoływaczu pojawia się obraz, ta cała magia wywarła na mnie ogromne wrażenie. Muszę przyznać, że do dziś jestem pod jego wpływem. Kilka miesięcy później, obejrzałem Powiększenie Antonioniego. O ile dobrze pamiętam, brakowało wtedy określonej w regulaminie kina liczby osób, aby seans mógł się odbyć, więc przymknięto oko na moją legitymację szkolną, no i stało się... Do tego muzyka Herbie Hancocka, młoda Jane Birkin. przepadłem. Od tej pory fotografia, jazz i pewna blondynka, wpadająca od czasu do czasu do ciemni, zdominowały moje życie. Fotografuje Pan od trzydziestu lat. Może się Pan pochwalić niejednym wyróżnieniem, nagrodą Jak zatem zmieniała się ta dosyć długa ścieżka fotografii? Pierwszy okres, szkoła średnia, Radom, to czas bardzo intensywny - turystyka, żeglarstwo, muzyka, imprezy i fotografowanie, takie jeszcze nie do końca świadome no ale wtedy jedna lustrzanka przypadała na tysiąc osób, więc nie za bardzo można było konfrontować swoją twórczość. I tu znowu przypadek. Łażąc gdzieś po Górach Świętokrzyskich, trafiłem na wystawę fotografii krajobrazowej Pawła Pierścińskiego i... kolejny klaps... no tak, mówię sobie: można inaczej. Konsekwencją nieustannego słuchania jazzu była próba wejścia z aparatem na Jazz Jamboree i pierwsze foty gdzieś znad głów ochroniarzy. Kilka następnych lat, prawie cały okres studiów na Politechnice, to koncerty, wystawy, Jazz Jamboree, klub Stodoła i osoba Marka Karewicza, podpatrywanie jak fotografował imponował mi jego spokój, szukanie światła i kadru. Patrząc z perspektywy lat, to był ważny odcinek mojej fotograficznej drogi. W odróżnieniu od następnego tego, w wolnej już Polsce, gdzie nie było problemu z kupieniem filmów i odczynników, gdzie mogłem kupić sobie dobry obiektyw, pojechać tam, gdzie mnie jeszcze nie było tylko fotografie jakieś takie albumowe. Na sprzęcie powoli zaczął osiadać kurz. Coś się psuje, coś się schowa, a pudła z negatywami giną przy kolejnej przeprowadzce. Wydawałoby się, że to koniec przygody chyba nie, to raczej początek kolejnej znowu przypadek? Na początku XXI wieku trochę żegluję po morzach i oceanach, raczej na północy niż na południu, jak to mówią niedźwiedzie mięso. Oczywiście aparat gdzieś tam zawsze był pod ręką Pamiętam jednak ten moment, kiedy przepływając po kilku dniach marnej pogody w okolicach Wyspy Niedźwiedziej na Morzu Barentsa, nagle z totalnej mgły wyłania się monstrualna skała. Ta adrenalina kiedy sięgałem po sprzęt, wystarczyła na kolejne kilka lat. Te kolejne lata zdominowała fotografia krajobrazowa prawie zawsze o wschodzie słońca i prawie zawsze ze szczytu. To był okres nocnych wejść na górskie szczyty, łącznie z Rysami, tak, aby znaleźć się w tym najlepszym miejscu wcześniej niż światło. (...) Jeśli chcesz wiedzieć więcej, przeczytaj cały artykuł. Znajdziesz go na dolcevitamagazyn.pl 34 35

18 DV 20 SMAKI ŻYCIA niezawisły sąd rodzinny stwierdził, że pozostali rodzice mają pełne prawa do wychowywania i stanowienia o dziecku. HOOVERPHONIC REFLECTION NOWOŚCI MUZYCZNE FOTO: MATERIAŁY PRASOWE / AGENCJA MUZYCZNA POLSKIEGO RADIA ANDRZEJ KRZYWY Ten wokalista naprawdę wyśpiewał wiele przepięknych piosenek, jak Statki na niebie, Kochać inaczej, Zostańmy sami czy Znów jesteś ze mną z repertuaru DE MONO, z którym związany jest od samego początku. Okazją do przedstawienia osoby Andrzeja jest płyta De Mono Symfonicznie, która powstała w towarzystwie Polskiej Orkiestry Radiowej. bardziej zależy mi na tym, aby dzieci odnalazły swoją drogę i właściwy cel. Żeby były szczęśliwe, ale zarazem samodzielne w przyszłym życiu. Dlatego często przypominam dzieciom jak ważne jest wykształcenie, ciężka praca, którą jest solidna nauka i stabilny zawód. bardzo często spotykam się z ludźmi, którzy twierdzą, że przy dźwiękach naszych piosenek spotkali miłości swojego życia, poczęły się ich dzieci czy przeżyli piękne chwile, do których lubią wracać myślami. To miłe mieć świadomość, że mogłem towarzyszyć w istotnych momentach życia wielu z Państwa 27 lat na scenie to zdecydowanie sposób na życie. Czy zadajesz sobie czasami pytanie: Kiedy to zleciało? Często ostatnio myślę jakie mam szczęście w życiu. Robię to, co kocham, realizuję się, spełniam siebie i swoje marzenia i dlatego powiem za Konfucjuszem : Wybierz tekst: TOMEK KONFEDERAK pracę którą kochasz, a nie przepracujesz ani jednego dnia w Twoim życiu. To właśnie mnie spotkało, więc nie liczę czasu i nie patrzę wstecz. Ciągle stawiam sobie nowe wyzwania, którym staram się sprostać. Ale przyznasz, że zespół De Mono można porównać do związku małżeńskiego. Wielka miłość, ślub, kłótnie i zdrady, rozwód i branie tego, co moje... Nie do końca. Mam wrażenie, że rozwód nastąpił dosyć dawno, bo już 19 lat temu a dziecko - czyli zespół v porzucone przez jednego z ojców dalej się wychowywało pod dobrą opieką. Co więcej - to były ojciec, odbierał alimenty w postaci tantiem z działalności dobrze prowadzonego, zdolnego dziecka, nie dokładając w zasadzie nic. Kiedy i to przestało wystarczać zaczął się problem. Nagle, po wielu latach okazało się, że były rodzic zrozumiał, iż zrobił błąd i nagle chce mieć wpływy na wychowanie, bo kiedyś spłodził potomka. Na szczęście Jednak Marek Kościkiewicz (wyjaśnienie: w wypowiedzi powyżej Andrzej Krzywy określa go mianem jednym z ojców, były ojciec ) to zdolny muzyk, który napisał najlepsze piosenki pod szyldem DE MONO. Nie myślałeś kiedyś o tym, by jednak mu zaśpiewać, parafrazując Waszą piosenkę Zostańmy sami - wyrzućmy to całe zło bo ja chcę z Tobą dłużej zostać? Zanim to wszystko się zaczęło był czas gdy mogliśmy Zostać sami i porozmawiać o kłopotach, problemach czy pomocy dla byłego twórcy od zespołu. Zawsze drzwi były otwarte. Niestety wyrzućmy to całe zło bo ja chcę z Tobą dłużej zostać? zakończyło się pozwem do sądu o zakaz wykonywania działalności pod nazwą De Mono skierowaną przeciwko mnie i drugiemu założycielowi zespołu - basiście Piotrowi Kubiaczykowi. I o czym tu gadać? Przeżyliśmy wspólnie wiele dobrych chwil, ale one należą już do przeszłości. A jednak istnieją związki idealne: U2, THE ROLLING STONES. Jak myślisz jaką mają receptę na idealne małżeństwo? Co prawda, podawały media, nie zawsze ich relacje były usłane różami, ale nie aż tak, by nastąpiły znaczące, rodzinne roszady, budzące wyraźne niepokoje! Jeśli dobrze pamiętam to i w Rolling Stonesach były rotacje personalne np. Mick Jones zastąpiony Ronnie Woodem czy Bill Wyman Darylem Jonsem. W U2 na początku też grał brat Edga, z którego zrezygnowali. Zmiany są naturalnym procesem. Kiedy zespołowy muzyk rezygnuje z grania, trzeba wypełnić tę lukę po nim, zastąpić nowym muzykiem, żeby móc grać koncerty czy dalej tworzyć. W historii muzyki naprawdę jest mało zespołów, które od początku do końca wytrwały w oryginalnym składzie. Chyba, że grały bardzo krótko, a to już zupełnie inna historia. Artyście nie jest łatwo stworzyć stałego i trwałego związku, ale potomstwo zdecydowanie tak. Wiem, że masz dzieci. Ale mało wiadomo o Twoim życiu prywatnym!? Nie jestem osobą chętnie dzielącą się swoim prywatnym życiem. Sam będąc w tym świecie mediów od lat przygotowany jestem na ciosy czy krytykę. (...) Jeśli chcesz wiedzieć więcej, przeczytaj cały artykuł. Znajdziesz go na dolcevitamagazyn.pl Znana belgijska formacja już 20 lat zachwyca nas swoją twórczością. Dzieje się tak głównie za sprawą umiejętności kompozytorskich jej liderów, a także dzięki odpowiedniemu doborowi wokalistek o osobliwej barwie głosu. Tym razem możemy zachwycać się głosem Noemi Wolfs, która dała się poznać już na poprzednim krążku. Muzyka zespołu, jak i poziom jej wykonania nie zmieniają się od lat, dlatego ich płyty można kupować w ciemno. Sporo tu lat 70. i 80., sporo tu indie, sporo tu dream popu. Całościowy odbiór jest wyśmienity i naprawdę smakuje. Dystrybucja: Sony Music Poland PAT METHENY, UNITY GROUP KIN Jak pojawia się nowa płyta tego Artysty to natychmiast wzbudza ona zainteresowanie. Każdy czeka z niecierpliwością na kolejną odsłonę jego talentu, którego upust daje każdego roku. Tym razem dwudziestokrotny zdobywca Grammy, postanowił nagrać album z zespołem, który towarzyszył mu na trasie koncertowej w 2012 roku. Metheny był tak zadowolony, że musiał wejść z nimi do studia by właśnie nagrać Kin. Z pewnością najlepszą rekomendację tej płycie daje dziennikarz prestiżowego magazynu Guardian : Niesamowici, inteligentni wirtuozi wędrują od ognistego grania postbopowego, przez ballady inspirowane country aż po triumfalne hymny na syntezatorze gitarowym. Dystrybucja: Warner Music Poland VARIOUS ARTISTS I LOVE FILM Znany dziennikarz muzyczny, radiowiec i prezenter telewizyjny Marek Sierocki kontynuuje dobra passę, wypuszczając na rynek kolejną pozycję spod znaku I Love. Tym razem tematy muzyczne, które zyskały popularność za sprawą filmów, w których gościły. Skompilowane tu piosenki, pochodzą z dość starych filmów, jak: Top Gun, Pretty Woman, Easy Rider czy Emmnuelle, ale to właśnie te piosenki utkwiły w naszej pamięci. Dlatego ponownie przeszywa nas dreszczyk emocji, gdy słyszymy I Will Always Love You, She s Like The Wind, Mrs. Robinson czy Last Dance. Myślę, że album najlepiej jest słuchać w samochodzie, bo od początku wprawia nas w dobry nastrój. I najlepiej - w drodze do pracy!!! Dystrybucja: Sony Music Poland tekst: TOMEK KONFI KONFEDERAK LENNY KRAVITZ GREATEST HITS Album jest wyciągiem tego, co najlepsze w karierze tak wyśmienitego gitarzysty i wokalisty jakim jest Kravitz. 15 przebojów z pięciu studyjnych płyt zaspokaja oczekiwania każdego, kto ceni twórczość tego Artysty. Tym bardziej, że na zachętę dostajemy premierową piosenkę Again. Zmieniały się mody, zmieniała się muzyka Lenniego, ale jego osobowość tak umiejętnie połączyła dźwięki, że płyta brzmi naprawdę spójnie. Gorąco polecam. Dystrybucja: Universal Music Polska WŁODEK PAWLIK NIGHT IN CALISIA Nie jestem specjalistą od muzyki jazzowej, ale z pewnością byłoby nietaktem, gdybym nie umieścił w tej kolumnie albumu człowieka, który dostał Grammy! Niesamowite. Włodek Pawlik nagrał album na zamówienie, a on okazał się najlepszą pozycją w jego dorobku. Ale dzięki niemu pokazał światu jak wygląda polski jazz i jak się okazało wygląda on doskonale!!! Płyta została nagrana w towarzystwie Kaliskiej Filharmonii, wraz z amerykańskim trębaczem Randym Breckerem. Rezultat, jak dowodzi nagroda, wyśmienity: instrumentarium orkiestry symfonicznej, liryzm muzyków i jazzowe dźwięki dają być może receptę na sukces? Dystrybucja: Fonografika 36 37

19 DV 20 SMAKI ŻYCIA ALEXA - SKRZYPACZKA ELEKTRYCZNA, KTÓRA WPROWADZA KLASYKĘ DO KLUBÓW! tekst: LILIANA ŁAŹNIAK Pokazała, że przeciwności losu są niczym wobec własnych marzeń. Jej główną dewizą jest konsekwencja i to, żeby się nigdy nie poddawać. Łączy dwie skrajnie różne pasje i tym samym przełamuje stereotyp muzyka. Skrzypaczka elektryczna ALEXA - twierdzi, że chaos jest wrogiem każdego muzyka, a gra na instrumencie to przede wszystkim harmonia i tym samym o wiele bardziej przyjemna matematyka. Obecnie jesteś doktorantką na dwóch kierunkach, które są raczej ścisłe. Za dnia uczysz się, prowadzisz zajęcia ze studentami, analizujesz, badasz, a popołudniami grasz, występujesz w klubach, na różnych imprezach. Skąd dwa tak rozbieżne światy? Wbrew pozorom skrzypce i kariera naukowa nie są tak rozbieżne, jak nam się wydaje. Zarówno przy pracy naukowej, jak i przy instrumencie potrzebuję skupienia, ciszy. Oba kierunki wymagają ode mnie samodzielnej pracy. Z jednej strony przez trzy godziny dziennie żyję w kompletnej ciszy, odcięta od telewizji, Internetu, telefonu. Wtedy gram, improwizuję, komponuję. Z drugiej strony, kiedy przygotowuję publikację, również potrzebuję wyłączyć się na jakiś czas i skupić się na badaniach, analizie, wnioskach. Dwa różne światy praca naukowa, działalność artystyczna, są więc bardzo do siebie podobne. Zastanawia mnie, skąd czerpiesz na to wszystko energię? Niejeden narzeka na brak sił i czasu przy jednym doktoracie. Ty masz je dwa, a do tego dochodzi jeszcze wymagające hobby Niedawno zdałam sobie sprawę z tego, że jestem typowym introwertykiem. Wydaje mi się zatem, że ta energia pochodzi ode mnie. Przez wiele lat nie rozumiałam dlaczego różnię się od innych. Wszyscy wokół mnie bawili się, chodzili na imprezy, a ja wolałam pozostać w ciszy i spokoju, w domu z książką lub instrumentem. Próbowałam pracować w korporacjach, co wynikało także z tego, że swoją karierę wiązałam z marketingiem, jednak okazało się, że nie do końca odnajduję się w grupie. Jak mówią: artysty się nie pogania, a więc brak presji, cisza i swego rodzaju wyobcowanie to dla mnie idealne warunki do działania. A takie warunki pracy stwarza mi i muzyka, i praca naukowa. Powracając jednak do skrzypiec, grałaś na nich jako mała dziewczynka, ale czy już wtedy wiedziałaś, że to przerodzi się w tak owocną pasję? Kiedy odkryłaś to prawdziwe zamiłowanie do gry? Ta historia może wydać się nieprawdopodobna. Mój tata jest byłym kapitanem żeglugi wielkiej, a więc kiedy byłam mała mieliśmy możliwość wypłynięcia w rejs. Nasz statek się zepsuł i utknęliśmy na pewien czas w Wietnamie. Byłam zbyt mała, żeby pójść do szkoły, a brakowało mi towarzystwa rówieśników, dlatego mama zapisała mnie na zajęcia muzyczne do grupy dzieci, które uczyły się grać na skrzypcach. Warto podkreślić, że była to grupa międzynarodowa, a wśród małych dzieci pozostawała tylko nauka poprzez zabawę. Kiedy wróciliśmy do kraju, rodzice postanowili, że będę kontynuować naukę gry na skrzypcach. Ja jednak nie dawałam oznak ponadprzeciętnych zdolności, wręcz przeciwnie trochę mnie to nudziło. Wtedy muzyka poważna mnie nie interesowała tak mocno, jako dziecko wolałam grać to, co leciało w radio. Z tego powodu rodzice doszli do wniosku, że z tej mąki chleba nie będzie, ja też nie naciskałam i tak powoli lekcje gry odeszły w niepamięć. Wtedy modna była nauka języków, więc rodzice szybko znaleźli mi alternatywne zajęcie. W końcu jednak, kiedy miałam 12 lat, w telewizji zobaczyłam występ Vanessy Mae, i wtedy doznałam olśnienia. Byłam tym występem niesamowicie oczarowana. Zainspirowały mnie: jej piękny wygląd, lekkość z jaką grała, rodzaj muzyki. Wtedy wyobraziłam sobie siebie i zaczęłam marzyć o tym, żeby być taka jak ona. Był to moment, w którym kończyłam grę na skrzypcach. Dlatego moje marzenie zostało uznane za fanaberię nastolatki, choć przyznam, że i ja nie byłam wtedy zbyt uparta i konsekwentna. I w ten sposób dobrnęłam do czasów studiów. Zrezygnowałam z gry, ale Sesja wykonana w Hotelu Faltom muzyka przez cały czas była obok mnie. Widok skrzypiec na witrynie sklepowej zawsze wywoływał u mnie uczucie swego rodzaju sentymentu. Co skłoniło Ciebie do pełnego powrotu do gry? Mój powrót do gry nastąpił zupełnie przypadkowo. Kiedy znalazłam się w klubie na urodzinach przyjaciółki, miałam okazję wysłuchać saksofonisty, który improwizował do muzyki, którą grał DJ. Wtedy olśniło mnie po raz kolejny. Doszłam do wniosku, że w muzykę klubową w podobny sposób można wpleść brzmienie skrzypiec. Kupiłam skrzypce elektryczne za zaledwie kilkaset złotych i z racji tego, że miałam dużo wolnego czasu, przez pół roku niemalże nieustannie ćwiczyłam. Musiałam sobie wiele przypomnieć, gdyż nie miałam w rękach instrumentu przez ponad dziesięć lat. Po wspomnianym pół roku odważyłam się na pierwszy występ. Przygotowywałam się do niego bardzo długo, ale niestety, nie był on udany ze względu na to, że instrument dosłownie rozpadł się na scenie. Do tego nie wolno zapominać o stresie, który mi towarzyszył. Znalazłam się wśród tłumu ludzi, wszystkie światła padały na mnie, a jak już wspomniałam, wcześniej prawie w ogóle nie bywałam w klubach. Moje skrzypce- -zabawka niestety po sprzężeniu nie wytrzymały i cały sprzęt był do wyrzucenia. Łzy po porażce jednak mnie nie powstrzymały. Należało wyciągnąć wnioski, przede wszystkim zainwestować w instrument i próbować dalej. Twój upór jednak Ci się opłacił? Tak, po pewnym czasie zaczęłam odnosić sukcesy na tym polu. Zdobyłam 11 miejsce na 450 w konkursie Zagraj u Kuby Wojewódzkiego. To było dla mnie bardzo duże zaskoczenie, gdyż wśród mojej konkurencji byli bardzo doświadczeni muzycy, którzy tworzyli profesjonalne kapele. Udało mi się też zagrać w przerwie meczu koszykarskiej Eurologi, dzięki czemu zyskałam rozgłos. Do współpracy zaprosiła mnie polska reprezentacja, a ja otrzymałam nawet przydomek pierwszych skrzypiec polskiego kosza. Obecnie regularnie występuję w klubach, dyskotekach oraz na różnego rodzaju imprezach firmowych, kulturowych, sportowych i rozrywkowych. Natomiast, kiedy ktoś mówi o mnie Alexa skrzypaczka, nie do końca mogę się z tym utożsamiać. Myślę, że skrzypkiem może być ktoś, kto jest formalnie w tym kierunku wykształcony i u schyłku drogi jaką jest edukacja muzyczna, taki właśnie tytuł uzyskał. Nigdy zatem nie stawiam siebie w jednej linii z prawdziwymi muzykami. Ja muzyką po prostu się bawię, improwizuję, komponuję, tworzę projekty z innymi instrumentalistami. Ma to jednak charakter dobrej zabawy. Czyli jednak hobby, pasja? Jak głosi przysłowie: kto nie ma pasji, ten nudzi swoją duszę. Gram na skrzypcach, gdyż to daje mi dużo pozytywnej energii i motywuje do kolejnych działań. A jeśli przyjdzie moment, w którym będziesz musiała wybrać? Praca naukowa to moja przyszłość. Być może jest to racjonalne podejście i świadomy wybór. Nie sądzę, że na skrzypcach będę grała do końca życia. Skrzypce to jednak emocje, miłość, z której nie potrafię zrezygnować. Zdarza mi się stawiać na szali spotkanie z przyjaciółmi i grę, a wtedy przeważają skrzypce. Rozumiem, że to nie jest łatwe, szczególnie dla mojej rodziny. Wydaje mi się, że nie łatwo zrozumieć kogoś, kto wybiera samotność i grę na instrumencie, ale taki mam charakter. Nie należy jednak sądzić, że stronię od ludzi, nie lubię ich. Wręcz przeciwnie. Na co dzień jestem nieśmiała, być może dlatego spędzam tyle czasu z instrumentem. Ale kiedy wychodzę na scenę, mam przed sobą ogromną publiczność, a w ręku trzymam skrzypce to właśnie one dodają mi skrzydeł, pewności siebie. Skrzypce są jednak kojarzone z muzyką klasyczną. Do tej pory w Polsce niewielu artystów pokazało je od tej drugiej popularnej strony. Pokusił się o to m.in. Jelonek Obecnie możemy zaobserwować zjawisko eklektyzmu w sztuce. Dlatego też i skrzypce przeszły swoją rewolucję. Kiedyś był to instrument stricte dla mężczyzn. Dziewczynkom z dobrego domu, damom nie wypadało grać na skrzypcach. Miały być przez to krzywe, mieć znamię na podbródku, a do tego podczas gry nie prezentowałyby się estetycznie, gdyż szeleściłby im suknie. Dopiero później kobiety zaczęły sięgać po ten instrument. W muzyce rozrywkowej szlaki przetarła Vanessa Mae. Skrzypce elektryczne są bowiem wygodniejsze, funkcjonują na zasadzie gitary elektrycznej. Ten rodzaj instrumentu nie wydaje żadnego dźwięku, aby zabrzmiał w pełni potrzeba jeszcze wiele innych dodatkowych sprzętów. Dzięki temu ja mogę bawić się brzmieniem i to sprawia mi ogromną radość. Za pomocą wszystkich urządzeń mogę zmienić barwę skrzypiec na gitarę heavymetalową i wtedy mogę uzyskać całkowicie nową jakość. Możliwości jest naprawdę wiele, tylko trzeba mieć fantazję do tego, jak je wykorzystać. (...) Jeśli chcesz wiedzieć więcej, przeczytaj cały artykuł. Znajdziesz go na dolcevitamagazyn.pl SKAZANI OSTATNIE DNI ROSYJSKIEJ ARYSTOKRACJI Douglas Smith Z rewolucją październikową zniknął świat rosyjskiej arystokracji. Douglasowi Smithowi udało się uchwycić ten świat na moment przed zniknięciem. Amerykański historyk nie tyle przedstawił carską arystokrację w ogóle, co przywrócił do życia najwybitniejsze postaci i ukazał złożoność ich postaw. Postępowi pisarze, naukowcy i feministki, zaangażowani w intelektualne życie Europy Szeremietiewowie i Golicynowie (losy dwóch rodów wyznaczają główną linię narracji) byli jednocześnie strażnikami na wskroś anachronicznego porządku społecznego, który zawalił się pod naporem nowoczesności rewolucji. Narastający od pokoleń rozdźwięk między elitą a biedotą przerodził się w rzeź. I choć carska Rosja usiana ogromnymi majątkami książąt zamieniła się w kraj kołchozów, nieliczni byli ludzie, czyli przedstawiciele zdeklasowanej warstwy szlacheckiej, przetrwali. Posiłkując się wspomnieniami, fragmentami niepublikowanych dzienników i dokumentami archiwalnymi Smith odtworzył indywidualne losy bohaterów od czasów przełomu, aż po stalinowskie czystki lat trzydziestych. Skazani. Ostatnie dni rosyjskiej arystokracji to kamień milowy w pisaniu o przedrewolucyjnej Rosji. Czytelnik dostaje do rąk pisaną z epickim rozmachem i ukazującą szeroką panoramę dziejów sagę, w której towarzyskie anegdoty sąsiadują z surowością historii. Skazani opowiadają historię wywłaszczenia i wyniszczenia rosyjskiej elity pomiędzy rewolucjami 1917 roku i drugą wojną światową. Historia ta pokazuje, że nawet w czasach najmroczniejszego terroru życie toczyło się dalej: ludzie zakochiwali się w sobie i rodziły im się dzieci, przyjaciele spotykali się i cieszyli z najprostszych spraw. W tym najwyższym wymiarze Skazani to świadectwo niezwykłej człowieczej zdolności odnajdywania szczęścia nawet w najtragiczniejszych okolicznościach. Ze wstępu autora Wydawnictwo Literackie Więcej na:

20 DV 20 SMAKI ŻYCIA NOWOŚĆ! LUKSUSOWA PIELĘGNACJA CIAŁA Zakazana Pokusa od PartyLite GRZEGORZ SKWARA T: LILIANNA ŁAŹNIAK Projekty strojów traktuje niekonwencjonalnie. Posiada wizję całości, którą można pokazać na fotografii. Tworzy nie tylko ubrania, ale swego rodzaju obrazy będące odzwierciedleniem jego pasji. Za najlepszy komplement uznał słowa mistrza fotografii: Rzeczywistość zawsze przegra z wyobraźnią. Grzegorz Skwara znany jako Greg Red tworzy projekty malownicze, fantazyjne, nieco baśniowe, niekiedy demoniczne, na pograniczu realności i fantazji. Dlatego nie lubi mówić o sobie. Twierdzi, że jego realizacje, które śmiało możemy nazwać dziełami, powiedzą o nim zdecydowanie więcej. Nie ukrywa jednak, że od zawsze pasjonował go świat tkanin, nici oraz to, co można z nich stworzyć. Przy tak dużym zaangażowaniu projektanta odpowiedź na pytanie, co wpłynęło na wybór tej ścieżki, jest wręcz oczywista. Jako artysta potrzebował znaleźć niezależną ścieżkę, dzięki której będzie mógł się spełniać. Jego wolność twórcza pozwala mu na czerpanie zarówno z codziennych zdarzeń, jak i tych sytuacji, które wznoszą się ponad tym, co przyziemne. Grzegorz Skwara projektuje przede wszystkim dla kobiet, a biorąc pod uwagę niekonwencjonalny charakter jego twórczości, nie trudno się domyślić, że i jego wizja kobiecości jest nietuzinkowa. Jak sam mówi: kobieta to człowiek, człowiek to proporcje, a proporcje to porządek. Ubraniom z kolei nadaje nową jakość. Ich funkcja użytkowa bowiem stanowi tło dla mody, którą w tym przypadku można niewątpliwie uznać za sztukę. Grzegorz Skwara jednak interpretuje zjawisko mody w nieco odmienny sposób. Traktuje ją mianowicie jako rzeźbę, choć to wcale nie oznacza, że w strojów jego projektu nie można nosić na co dzień. Projektant przyznaje, że spotkał już na przysłowiowej ulicy osoby, które na spacer wyszły właśnie w strojach przez niego stworzonych. Jest to zjawisko dość rzadkie, ale niesie ze sobą ogromną radość i spełnienie. Grzegorza Skwarę fascynują także szaty liturgiczne. To ciekawy, mistyczny obszar sztuki, który stanowi dla projektanta wyzwanie. Dlatego jego największym marzeniem jest ubranie Papieża Franciszka. PartyLite jest światowym liderem sprzedaży bezpośredniej świec, świeczników, zapachów bez płomienia oraz podgrzewaczy, jak również akcesoriów dekoracyjnych do domu oraz ogrodu reprezentowanym przez blisko Konsultantek w 21 krajach na całym świecie. W Polsce PartyLite dekoruje domy swoich Klientów od 2009 roku. Zostań jednym z nich! W styczniu 2014 PartyLite poszerzyło swoją niezwykle popularną kolekcję świec zapachowych Zakazane Owoce o serię luksusowych kosmetyków do ciała - Zakazaną Pokusę. 3-częściowy zestaw zawiera jedwabisty balsam do ciała, luksusowy żel do mycia ciała oraz spray do sypialni i pościeli zapakowany w dekoracyjne pudełko z kokardą, wprost idealne na prezent. Zestawy są oferowane w 3 wyjątkowo smakowitych zapachach Zakazanych Owoców: Kokosowe pieszczoty, Mandarynkowa kokietka oraz Figowa femme fatale. Zdecyduj, czy chcesz żeby Twoje ciało otulił kremowy i gęsty kokos wprost z najbardziej egzotycznych zakątków świata? A może bardziej przekona Cię prowokacyjne rendez-vous soczystej mandarynki i pomarańczy osłodzone figlarnym mrugnięciem wanilii? Jeśli wciąż nie potrafisz podjąć decyzji skuś się na porywające połączenie zmysłowej figi, soczystych owoców i aksamitnej wanilii zaskakujących bogactwem swych aromatów. Polecamy rozkoszować się rozpieszczającymi zmysły kosmetykami razem ze świecami zapachowymi PartyLite z serii Zakazane Owoce, by w pełni zawładnąć Twoimi zmysłami. Więcej informacji na stronie