Kocham O Keeffe. w Kino-Teatrze Bajka w Warszawie. Premiera 27 listopada 2005roku. Fot: Jacek Poremba

Transkrypt

1 Kocham O Keeffe w Kino-Teatrze Bajka w Warszawie Premiera 27 listopada 2005roku Fot: Jacek Poremba 1

2 O spektaklu: Kobieta - męŝczyzna. Ona, Georgia O'Keeffe, malarka niezwykle erotycznych kwiatów. On, Alfred Stieglitz, fotograf, jej promotor, kochanek i mąŝ. Silne osobowości, które mówią, co myślą, walczą o swoje i nie boją się kochać. Z nimi przeŝywamy ich miłość, zdrady, niepokoje i fascynacje. Inteligentne, pełne humoru dialogi dotyczące spraw damsko-męskich, przeplatają się ze wzruszającą historią ich miłości i namiętności do sztuki. Przedstawienie obejmuje 30 lat ich wspólnego Ŝycia, od 1916 do 1946 roku. Rzecz dzieje się w ich apartamencie w Nowym Jorku, ale mogłaby wydarzyć się wszędzie. To, co dzieje się między dwojgiem ludzi, zaleŝy tylko od nich samych. No, moŝe czasem teŝ od okoliczności... Georgia O Keeffe: Georgia O Keeffe niezwykle utalentowana malarka, piękna kobieta, która niezaleŝnością sądów i Ŝycia wykraczała poza kanony pierwszej połowy naszego wieku. Jej abstrakcyjne, czarno-białe rysunki, niepodobne do czegokolwiek, co robili wtedy amerykańscy artyści, wzbudziły zainteresowanie elitarnej publiczności prestiŝowej nowojorskiej Galerii 291. Sławę i sukces przyniosły jej kwiaty ich portrety. W malarstwie O'Keeffe granica między formami naturalnymi a abstrakcyjnymi jest płynna. Właśnie w malowaniu kwiatów w dziwnych, niesamowitych, zmysłowych kształtach, jej oryginalność i niezaleŝność objawiła się w całej pełni. Alfred Stieglitz: Alfred Stieglitz - w latach 20 i 30 XX wieku najbardziej wpływowa postać nowojorskiego Ŝycia artystycznego, fotograf, krytyk i marszand w jednej osobie. Twórca słynnej nowojorskiej Galerii 291. Ojciec współczesnej fotografii. Cykl fotografii i aktów Georgii O`Keeffe, sposób patrzenia na świat kamerą zmienił całkowicie nurt fotografii. To on zapoczątkował fotografię artystyczną. Jego prace znajdują się m.in. w Metropolitan Museum of Arts. MąŜ Georgii O Keeffe i promotor jej sztuki, starszy od O Keeffe o 24 lata. Tekst na podst. artykułu Czaszki i kwiaty Marii Poprzęckiej w Wysokich Obcasach 2

3 Twórcy: Obsada: Małgorzata Zajączkowska, Krzysztof Kolberger Scenariusz: Tłumaczenie: ReŜyseria: Kier. artystyczne, kostiumy: Projekt scenografii i rekwizyty: Muzyka: Vocal: Asystent reŝysera: Charakteryzacja: Peruki: Fotosy: Kierownik produkcji: Producent: Lanie Robertson Małgorzata Zajączkowska Krzysztof Kolberger Krzysztof Łoszewski Marceli Sławiński Włodzimierz Nahorny Danuta Rinn Danuta Grochowska Gonia Wielocha Maria Ślepowrońska Jacek Poremba Zdzisław Marcinkowski Mariola Berg - ITI Film Studio (Dyrektor Kino-Teatru Bajka) Autor: Lanie Robertson Autor scenariuszy teatralnych, telewizyjnych i filmowych. Mieszka w Nowym Jorku, na Manhatanie. Jego sztuki wystawiane są na prestiŝowych scenach Nowego Jorku oraz w całych Stanach Zjednoczonych, m.in.: Back County Crimes (Colonnades Theatre,NY), Bringing Mother Down (Theatre Row Theatre, N.Y.), Cannibal s Waltz (Hudson Guild Theatre,NY), Lady Day at Emerson s Bar & Grill (Westside Arts Theatre & Vineyard Theatre NY, Hartford, Conn), Nasty Little Secrets (Primary Stages NY, The Loft Theatre, LA). A Penny For The Guy (New York,Virginia), Harlem Suite (Washington, D.C.,Chicago, Illinois) Lanie Robertson jest laureatem wielu prestiŝowych nagród: New York Outer Critics Circle Award; The Kleban Award, Best Libretist; National Endowment For The Arts, Playwritting Fellowship; The Berrilla Kerr Foundation Award, Best Playwright "Lady Day at Emerson's Bar & Grill". The Carl Schaffer Memorial Award, Playwritting. Jest autorem scenariuszy filmowych : (Baby Love, Blind Leopard), oraz telewizyjnych. Zrealizowane scenariusze dla telewizji: ABC'S The Diana Ross Special,Red Hot Rhythm & Blues", prestiŝowy Journey into Genius: The Young Eugene O'Neill, i inne. Sztuka Alfred Stieglitz Loves O'Keeffe (Kocham O Keeffe) z udzialem Stacy Keach i Margot Kidder była wystawiana na wielu scenach w USA: od Florydy przez Nowy Jork, Virginię, po Californię. Gościła takŝe w teatrach francuskich (Theatres du Rouen et Cachan i paryski Theatre Sylie Monfort). 3

4 Spektakle autorstwa Lanie Robertsona były wystawiane m.in. we Francji i Japonii. W rolach tytułowych: Małgorzata Zajączkowska i Krzysztof Kolberger Pierwszą okazją wspólnej pracy twórczej stała się dla Małgorzaty Zajączkowskiej i Krzysztofa Kolbergera inscenizacja Dziadów w reŝyserii Adama Hanuszkiewicza ówczesnego dyrektora warszawskiego Teatru Narodowego. Przedstawienie odbiegające od przyjętych kanonów w stronę artystycznego eksperymentu, było dla młodych aktorów niewątpliwym wyzwaniem. Dla Małgorzaty Zajączkowskiej rola Ewy była teatralnym debiutem, rola Konrada wymagała od Krzysztofa Kolbergera odwagi zmierzenia się z wielką, romantyczną legendą. Obydwoje sprostali oczekiwaniom. Do kolejnych, wspólnych przedsięwzięć teatralnych naleŝały inscenizacje Braci Karamazow Dostojewskiego, czy Odludków i poety Fredry w Teatrze TV. Kolberger zaangaŝowany w Teatrze Narodowym zagrał wiele ról romantycznych m.in. w Wacława dziejach, czy w Weselu. Kreacje Wacława, Don Carlosa, Romea okazały się sukcesem. Okrzyknięty jednym z najwybitniejszych aktorów młodego pokolenia, zyskał uznanie krytyki i podziw publiczności. Z ciepłym przyjęciem spotkała się jego praca w Teatrze Ateneum. Tu wystąpił w Mazepie Fantazym, Oleannie i Detektywie Lata osiemdziesiąte i dziewięćdziesiąte były dla aktora okresem poszukiwań. Fot: śycie, 5 listopada 2001 Grał na najlepszych polskich scenach, dostał angaŝe w najbardziej prestiŝowych teatrach warszawskich, m.in. w latach związany był z Teatrem Współczesnym, a od 1999 ponownie gra w Teatrze Narodowym. Jego emploi zaskakuje róŝnorodnością, zdradza teŝ twórczy niepokój. Role w Scenach z Ŝycia małŝeńskiego Bergmana, w Tańcu śmierci Strindberga, czy w Świętej wiośnie opowieści tancerza, to tylko niektóre pola twórczych poszukiwań. Stworzył wiele bogatych i róŝnorodnych psychologicznie postaci. Przykładem moŝe tu być postać NiŜyńskiego rosyjskiego tancerza, który zrewolucjonizował teatr tańca. Kolberger wcielając się w tę rolę ukazał, jak poprzez odrzucenie kolejnych masek narzuconych artyście przez pruderyjne otoczenie, dotrzeć do prawdy o sobie nawet za cenę społecznego odrzucenia. Pojawiły się tu uniwersalne tematy kondycji artysty, procesu twórczego, a takŝe problemów, z jakimi wiąŝe się podporządkowanie Ŝycia sztuce. Do najciekawszych ostatnich ról teatralnych naleŝą Lucyfer w przedstawieniu Janusza Wisniewskiego wg Słowackiego, i KsiąŜe Yorku w Ryszardzie II w reŝyserii Andrzeja Seweryna. 4

5 Kolberger zajmuje się takŝe reŝyserią teatralną. To przestrzeń w której wykorzystuje wieloletnie, aktorskie doświadczenie, przestrzeń w której odkrywa nowe, teatralne moŝliwości. TakŜe w tej dziedzinie odniósł niemały sukces. Zaproszony do współpracy przez dyrektora Opery Wrocławskiej Sławomira Pietrasa, wyreŝyserował śpiewogrę Krakowiacy i górale Wojciecha Bogusławskiego. Jego reŝyserski debiut spotkał się z uznaniem krytyki. Złamanie klasycznej tradycji odgrywania Krakowiaków, zapewniło entuzjazm publiczności. Przedstawienie przeniesiono do warszawskiego Teatru Wielkiego i tu długo nie schodziło z afisza. Z powodzeniem reŝyserował kolejne widowiska i spektakle. Teatrze Wielkim inscenizował Nędzę uszczęśliwioną Bohomolca, Bogusławskiego i Kamieńskiego, w Operze Szczecińskiej - śołnierza królowej Madagaskaru. Teatr jest dla Kolbergera waŝną ale nie jedyną drogą artystycznego wyrazu. Równie swobodnie czuje się w filmie, czy w poezji. Jego filmowe role w obrazach takich jak Kontrakt Zanussiego, Ostatni prom Krzystka, Kuchnia polska Bromskiego, Kroniki domowe Wosiewicza, telewizyjna wersja Popiołu i diamentu, Na straŝy swojej stać nie będę Kutza czy Pan Tadeusz Wajdy na stałe wpisały się do historii polskiego kina. Popularność przyniosły mu role w Ekstradycji gdzie grał nie do końca uczciwego szefa UOP-u, i w Sforze tu z kolei odgrywał postać uczciwego gangstera. Pasją aktora jest takŝe poezja. To z nią szczególnie po Strofach dla Ciebie w Lecie z Radiem jest ostatnimi czasy jest najbardziej kojarzony. Jego interpretacja Tryptyku rzymskiego Jana Pawła II jest przyjmowana entuzjastycznie przez publiczność. Małgorzata Zajączkowska od początku zdradzała wyjątkowy, aktorski talent. JuŜ na drugim roku studiów w warszawskiej PWST, Andrzej Łapicki wybitny aktor i pedagog, zaproponował jej rolę w Pierwszym ostrzeŝeniu Strindberga. Sonia ze Zbrodni i kary Dostojewskiego, stała się kolejną waŝną rolą aktorki. Fot: Paweł Broniszewski Kolejne teatralne kreacje to Urszulka z Trenów Kochanowskiego, czy Anusia ze Szkoły Ŝon. Wkrótce okazało się, Ŝe niedawna debiutantka gra w niemalŝe wszystkich przedstawieniach wystawianych przez Teatr Narodowy... WaŜnym, twórczym doświadczeniem był monodram PodróŜ do szczęścia w reŝyserii Barbary Sass. Gdy reŝyserka kręciła swój film Bez miłości, to właśnie Zajączkowskiej powierzyła jedną z głównych ról. Wielkim sukcesem okazała się takŝe rola w filmie Krzysztofa Zanussiego Constans. 5

6 W 1981 roku aktorka podjęła decyzję o wyjeździe z kraju. Wtedy nie przypuszczała, Ŝe jej nieobecność potrwa tak długo. Osiedliła się w ParyŜu, to tu została zaproszona do współpracy nad ekranizacją Dantona w reŝyserii Andrzeja Wajdy. Kolejnym punktem podróŝy stała się Ameryka, a dokładnie Nowy Jork miasto wielkich nazwisk i wciąŝ Ŝywej awangardy. Aktorka ( występująca pod nazwiskiem Margaret Sophie Stein), dzięki talentowi i artystycznej intuicji szybko odnalazła się w teatralnym i filmowym środowisku. Pracowała z wielkimi amerykańskimi artystami. Zagrała rolę Jadwigi w filmie Paula Mazursky ego Wrogowie, historia miłości. Towarzyszyli jej wybitni aktorzy Ron Silver i Anjelica Huston. To dzięki tej roli została zgłoszona do nominacji do Oskara. Jej talent został zauwaŝony przez Ŝywą legendę kina Woody Allen zaprosił Małgorzatę Zajączkowską do udziału w Strzałach na Broadway u. Kolejny, waŝny film to Sara wysoka, zwyczajna. Tu z kolei współpracę zaproponowała jej Glenn Close. Ekranizacja powieści spotkała się z tak entuzjastycznym przyjęciem widzów, Ŝe twórcy filmu zdecydowali się na nakręcenie kolejnych części opowiadających o Ŝyciu bohaterów prerii. Zajączkowska przetłumaczyła ksiąŝkę, na podstawie której powstał scenariusz filmu i ukazała się ona na rynku polskim. Aktorka zagrała takŝe na Broadway u w sztuce Noela Cowarda Present Laughter. Popularność przyniosła jej rola węgierskiej emigrantki w serialu telewizyjnym All my children. Po powrocie do Polski aktorka zagrała w Teatrze na Woli w przedstawieniach Miłość to takie proste Larsa Norena i w Panience z Tacny M.V. Llosy. Na uwagę zasługuje jej świetna rola w filmie Jerzego Stuhra Pogoda na jutro. Zagrała takŝe w teatrach telewizji - w Południku 19 w reŝyserii Juliusza Machulskiego i w Gezie dzieciaku, w reŝyserii Zbigniewa Brzozy. Popularność przyniosły jej role w polskich serialach telewizyjnych takich jak Złotopolscy, Na dobre i na złe, Więzy krwi. W Shreku 2 uŝyczyła głosu królowej Lilian. Z Krzysztofom Kolbergerem spotkała się ponownie na planie serialu Tak czy nie, kolejne wspólne role zagrali w przedstawieniu News Bugajskiego. Zwieńczeniem wieloletniej przyjaźni i współpracy będzie przedstawienie Kocham O Keeffe w reŝyserii Krzysztofa Kolbergera. Sztuka, przetłumaczona przez Małgorzatę Zajączkowską stała się przestrzenią wspólnych, twórczych poszukiwań. Połączyła ich podobna wraŝliwość, pokrewne myślenie o zawodzie i przede wszystkim pasja, jaką jest sztuka. Producent: Mariola Berg Kobieta- Ŝywioł. Produkuje spektakle. Jako Dyrektor Kino-Teatru Bajka, stworzyła i wypełniła to miejsce wartościowym repertuarem. Z wykształcenia- pedagog, z zawodu i zamiłowania- piosenkarka, występowała w Danii, Norwegii, Jordanii, Japonii. 6

7 Przez kilka lat, jako dyrektor ds. artystyczno-organizacyjnych w Agencji Kuman Art, produkowała spektakularne imprezy masowe w największych salach, amfiteatrach i stadionach w Polsce (m.in. Zjazd Gwiazd, Królowa Śniegu na Torwarze, Mikołaj z Bankiem Śląskim, i in.), reŝyserowała widowiska telewizyjne dla TVP i TV Polsat (m.in. Festiwal Gama, Cieszyn kontra Puck i wiele innych). Zarządzała Agencją Talentów w Agencji Aktorskiej CMC Macieja Orłosia. Jako dyrektor kreatywny Impresariatu ITI realizowała koncerty i wydarzenia artystyczne. Spiritus movens Kino-Teatru Bajka nowej, ekskluzywnej sceny w sercu Warszawy, którą stworzyła w miejscu starego kina. Systematycznie buduje wizerunek nowego teatralnego miejsca, opracowuje kampanie reklamowe przedsięwzięć artystycznych, odbywających się w Kino-Teatrze Bajka, opiekuje się gwiazdami z Managementu ITI (m.in. Tomaszem Zubilewiczem i Klaudią Carlos, znanymi z TVN). W ciągu roku Mariola Berg ściągnęła do Bajki gwiazdy wielkiego formatu: na scenie Kino-Teatru gościli m.in. Wojciech Pszoniak, Jerzy Stuhr, Jan Peszek, Gabriela Kownacka, Danuta Stenka, Katarzyna Skrzynecka i wiele innych. Spotkanie z Małgorzatą Zajączkowską i Krzysztofem Kolbergerem zaowocowało nowym artystycznym wyzwaniem przedstawieniem na scenie Bajki historii o miłości nowojorskiej malarki kwiatów i słynnego fotografa... Dyrektor artystyczny, kostiumy : Krzysztof Łoszewski Dyrektorem artystycznym, a zarazem twórcą kostiumów do Kocham O Keeffe jest znany projektant mody Krzysztof Łoszewski. Przez wiele lat mieszkał w Brukseli. Projektował damskie i męskie kolekcje w firmie Oliviera Strelli. Wystawiał je na Targach we Francji i w Hiszpanii. Projekt kostiumów do Kocham O Keeffe jest jego teatralnym debiutem. Scenografia: Marceli Sławiński Absolwent Wydziału Grafiki ASP w Krakowie, filia w Katowicach, i Studiów Podyplomowych na Wydziale Scenografii ASP w Krakowie. Główne realizacje scenograficzne: sztuka "Milość i Las" - Friederike-Roth w reŝ. Michala Ratyńskiego w Teatrze Wyspiańskiego w Katowicach, spektakl "Walentynki" - I. Wyrypajew, reŝ. Beata Dzianowicz - Teatr Wyspiańskiego w Katowicach, przedstawienie "Bash" (Neil LaBute), w reŝyserii G. Jarzyny w Teatrze Rozmaitości w Warszawie, "Dama Pikowa" P. Czajkowskiego w reŝ. Mariusza Trelińskiego - jako asystent scenografa B. F. Kudlički w Teatrze Wielkim w Warszawie. We współpracy z Borysem Kudlicką stworzył scenografię do "Halki" S. Moniuszki w Operze Śląskiej w reŝyserii M. W. Grzesińskiego oraz do,,balu Wampirów w Teatrze Roma w reŝyserii Romana Polańskiego. Jest teŝ autorem scenografii do,,czarodziejskiego Fletu w reŝyserii M.W Grzesińskiego, planowana premiera: marzec 2006 roku w Operze Dolnośląskiej. 7

8 Kompozytor-Włodzimierz Nahorny: Wybitna postać na polskiej scenie muzycznej. Pianista, saksofonista, kompozytor i aranŝer muzyki jazzowej, rozrywkowej, teatralnej i filmowej. Zadebiutował w 1959 roku. Grał w najwaŝniejszych zespołach polskiej sceny jazzowej, najwaŝniejszych festiwalach jazzowych, na nieomal wszystkich znaczących estradach jazzowych Europy, Stanów Zjednoczonych, Azji. Zdobył wiele nagród na konkursach i festiwalach w Polsce i za granicą. Jest kompozytorem najsłynniejszej, powojennej, polskiej piosenki "Jej Portret", stworzył takŝe muzykę do wielu innych przebojów, m.in.. KsięŜyc nad Kościeliskiem, Chianti, Czas rozpalić piec, Pytam zimowych gwiazd. Ma na swoim koncie współpracę z legendarnym gdańskim BIM-BOMEM, z zespołem A. Trzaskowskiego, A. Kurylewicza, J. Strobla, z "Breakoutami" w okresie ich największej popularności. Włodzimierz Nahorny jest takŝe autorem muzyki teatralnej: skomponował muzykę do spektakli: Medea, KsięŜniczka Turandot w Teatrze Dramatycznym w Warszawie, Nauki małŝeńskie w Teatrze Powszechnym, Moniuszko w Teatrze Narodowym w Warszawie, Karłowicz w Teatrze Wielkim w Łodzi. Jest kompozytorem muzyki do przedstawienia Niobe wg Gałczyńskiego w reŝyserii Krzysztofa Kolbergera. Został tez zaproszony na otwarcie Światowej Wystawy EXPO 2005 Nagoja Japonia Nahorny jest teŝ kompozytorem muzyki do spektaklu Kwiaty Polskie wg J. Tuwima reŝ. Zbigniewa Zapasiewicza. Muzyka Nahornego towarzyszy takŝe filmom: (m.in. film autorski Rondo : Pełnia, Znaki na drodze Rewizja osobista, Sam na sam. Wyrazem ogromnej aktywności twórczej artysty są płyty: "Ich Portret", "Kolędy na cały rok", "Piosenki Lwowskie", wydana w 1997r,, wzbudzająca ogromne uznanie "Nahorny - Szymanowski MITY", cykl trzech płyt Fantazja Polska - Koncert Nahorny Karłowicz, czy wydany w 2003r. w Śpiewnik Nahornego z Lorą Szafran. Patroni medialni: TVN, TVN24, Radio ZET, Onet.pl, Multikino, Gala, Wprost, WIK, śycie Warszawy. HONOROWY PATRONAT NAD SPEKTAKLEM OBJĘŁA AMBASADA STANÓW ZJEDNOCZONYCH AMERYKI. 8