Gdynia 14 lipca 2005 rok Numer 7 Rok II ISSN:

Transkrypt

1 Pismo Gdyńskich RzEmieślników i PrzedsięBiorców Gdynia 14 lipca 2005 rok Numer 7 Rok II ISSN:

2 Nowe władze Gdyńskiego Cechu Zarząd Cechu Ryszard Perzanowski I Podstarszy Karol Kowalski Starszy cechu Krzysztof Blank II Podstarszy Jacek Stasiowski Skarbnik Marek Zabiegałowski Członek Zarządu Zygfryd Łyczywek Sekretarz Adam Wika-Czarnowski Członek Zarządu Iwona Zagórska Z-ca Członka Zarządu Nemezjusz Samulak Z-ca Członka Zarządu Komisja Rewizyjna Waldemar Narloch Rzemieslnik 2 Jadwiga Modzelewska Lech Łapiński Przewodniczący Waldemar Wroński Jan Błażejewski

3 Rzemiosła i Przedsiębiorczości Halina Kozera Henryk Szymański Konrad Wencki Przewodniczący Jan Kwasiżur Tadeusz Matras Sąd Cechowy Bogdan Kostro Zbigniew Kwiatkowski Walne Zgromadzenie sprawozdawczo-wyborcze Delegatów Cechu Rzemiosła i Przedsiębiorczości w Gdyni 10 maja w Sali widowiskowej Domu Rzemiosła odbyło się Walne Zgromadzenie Delegatów Gdyńskiego Cechu Rzemiosła Przedsiębiorczości. Starszy Cechu Mctqn"Mqycnu odczytał sprawozdanie Zarządu Cechu za okres od poprzedniego Walnego. Sprawozdanie Finansowe przedstawiła Pani Lcpkpc" Dctv, Sprawozdanie Sądu Cechowego przedstawił jego przewodniczący Mqptcf"Ygpgem, a przewodniczący Ngej"crkumodczytał sprawozdanie Komisji Rewizyjnej. W głosowaniu Delegaci przyjęli sprawozdania 51 głosami na 51 przedstawicieli obecnych na Sali. Następnie, udzielili bsolutorium olejno wszystkim złonkom Zarządu Cechu. Delegaci ie wyrazili zgody a przystąpienie na eden rok Cechu o Stowarzyszenia Pomorskie w Unii Europejskiej, oraz zgodzili się na zmianę Regulaminu wyborczego. Tajne wybory Starszego Cechu i przewodniczących Komisji, a następnie członków Zarządu, Komisji Rewizyjnej i Sądu Cechowego przebiegły w spokojnej atmosferze świadomej powagi dokonywanego wyboru. W trakcie Walnego Zgromadzenia wręczono odznaczenia członkom Cechu oraz przyznano Tytuł Honorowego Członka Cechu anu Nwfykmqyk" Dcglgyumkgow rzemieślnikowi wielce asłużonemu la Cechu, który decydował, że ie będzie już kandydował do Zarządu. Srebrny Medal z 0dznaką im. Jana Kilińskiego otrzymał Ryszard Perzanowski wieloletni I Podstarszy Cechu. Srebrną Odznakę Związku Rzemiosła Za zasługi otrzymał Ryszard Marcinkiewicz, a odznakami Cechu Gdyńskiego odznaczono: Romana Suchockiego; Jacka Stasiowskiego; Nemezjusza Samulak.

4 Zygfryd Łyczywek - właściciel firmy Precyzja i współwłaściciel kompleksu Pałac Bałoszyce Odznaczony Srebrną Odznaką Rzemiosło Za Zasługi Izby Rzemieślniczej. Rzemieślnik: Jaka była Pańska droga do rzemiosła? Zygfryd Łuczywek: W rzemiośle jestem od roku najpierw w zakładzie ślusarskim mistrza Maksymiliana Knorra na Obłużu człowieka trudnego charakteru, ale znakomitego fachowca. W 1960 roku rozpocząłem prace w Spółdzielni Jedność Techniczna w Gdyni obecny Klimor. W 1962 roku ukończyłem szkołę zawodową i rozpocząłem naukę w technikum, które ukończyłem w 1966 roku. W międzyczasie zdałem w 1963 roku egzamin czeladniczy. W latach roku pracowałem w Radmorze. W roku przeszedłem do zakładu prywatnego. Egzamin mistrzowski zdałem w 1976 roku i 13 maja rozpocząłem działalność na własny rachunek. Najpierw produkowałem elementy oświetlenia wewnętrznego, a od 1978 roku rozpocząłem produkcję różnych elementów tzw. gospodarstwa domowego solniczki, pieprzniki itp. I kontynuowałem ja przez 14 lat. W 1980 roku rozpocząłem budowę domu i warsztatu na Witaminie, który skończyłem w 1984 roku, a w lutym 1985 roku przeniosłem tu produkcję. Na początku lat 90-tych powstała firma Precyzja i rozpocząłem produkcję lamp, skupiłem się na oświetleniu luster i to okazało się doskonałą decyzją. RZ: Jaka jest obecnie kondycja fi rmy? ZŁ: Szczyt obrotów i rozwoju firmy przypadł na rok 2000, później co roku obroty coraz bardziej spadały - już w 2001 roku osiągnęły poziom 1997 roku. Dzisiaj rynek zalała produkcja chińska, razem z dominującymi na rynku sieciami supermarketów całkowicie wyniszczają krajowych producentów i nie chodzi tutaj o taniość tej oferty ponieważ ja także mógłbym sprzedawać w tych samych cenach, ale udzielałbym marży np %, a nie jak przypuszczam 60-80% jak w przypadku produktów, które są na półkach supermarketów. Nikt nie zwraca uwagi na jakość oferowanego towaru, jedynym kryterium jest osiągany zysk. Klient nie ma żadnego wyboru, ponieważ musi kupić to co jest na półce hipermarketu. Przestały już praktycznie istnieć małe sklepy z oświetleniem. Na dzień dzisiejszy ze smutkiem konstatuję, że moja firma może nie dotrwać do przyszłorocznych obchodów 30-lecia istnienia. Musiałem zwolnić wszystkich pracowników, pracuję sam z córką, ale nie widzę przyszłości w kontynuowaniu produkcji oświetlenia. RZ: Czy nie istnieją żadne formy ochrony małych producentów? Danuta Łyczywek prowadzi wraz ojcem firmę Precyzja. Rzemieślnik: Jak Pani ocenia przyszłość rzemiosła z perspektywy Pani pokolenia? Danuta Łyczywek: Widzę tę przyszłość raczej czarno. Wielkie korporacyjne firmy zduszą te mniejsze niezależne. W naszym przypadku niektóre detale produkowanych przez nas lamp są nieporównywalne tańsze w masowej produkcji. Nie jesteśmy w stanie konkurować z firmą wielkoprzemysłową. Oczywiście jesteśmy zdolni bardzo szybko i elastycznie dostosować się do nowych potrzeb rynku, ale chińscy producenci też robią to szybko, a przy ich kosztach robocizny trudno jest za nimi nadążyć. Często spotykamy się z klasycznym dumpingiem, kiedy to sprowadzany towar jest tańszy niż wynosi koszt surowca do jego produkcji. Tych czynników jest jeszcze więcej są związane z przyjętym modelem sterowania kursem złotówki, z preferencyjnymi przepisami dla firm przychodzących na rynek najczęściej kosztem istniejących już na tym rynku. Jest też problem udzielania kredytów na rozpoczęcie działalności - zamiast oceniać pomysł na jaki chce się przeznaczyć pieniądze, ocenia się tzw. zdolność kredytową, czyli zabezpieczenia dla udzielonego kredytu, kompletnie inaczej niż np. w gospodarce amerykańskiej. RZ: Czy ten regres trwający od 2000 roku ma szanse się zamienić we wzrost? DŁ: Myślę o zmianie profilu produkcji. Bardziej chciałabym, aby ZŁ: Przed wejściem do Unii wierdziło się, że małe i średnie zedsiębiorstwa będą w Unii rowane i będą pod ochroną. kazało się to całkowitą nieprawdą. ikt nie tylko nie chroni tych firm, e wręcz podejmowane są decyzje, óre niszczą rzemiosło i średnie zedsiębiorstwa. Z: Pomimo to próbuje Pan także owych dziedzin jak choćby otelarstwo? Ł: Kiedyś przeczytałem, że koncern rupp wykupił trzy największe rmy turystyczne w Niemczech. wierdziłem, że jeżeli tam wielka firma z armią analityków rynku i doradców biznesowych podejmuje takie kroki to są one całkowicie przemyślane i muszą za nimi stać racje ekonomiczne. Zacząłem szukać swojej drogi w tej branży. Trzy lata temu razem z dwoma kolegami kupiliśmy pałac w Bałoszycach. Dzisiaj możemy już być dumni z wykonanych prac, które są bardzo bliskie ostatecznego ukończenia. Musieliśmy rozpocząć od osuszania budynku i remontu dachu. Powstała nowoczesna kuchnia, 27 starannie wykończonych pokoi hotelowych z łazienkami. Mamy obecnie 80 miejsc noclegowych. 100 metrową salę balowa i 120 m sal restauracyjnych. RZ: Wracając do spraw rzemiosła został Pan członkiem zarządu Cechu, Cechu który zrzesza tylko nikły procent rzemieślników gdyńskich. Czy widzi Pan jakąś drogę, która zachęciłaby ich do przystępowania do Cechu? ZŁ: Bez Cechów nie ma rzemiosła, przestanie istnieć. Rolą Zarządu będzie przekonanie nie zrzeszonych o niezbędności przystępowania do Cechu, musimy jakoś do nich dotrzeć. RZ: Czy powinny przy Cechu powstać jakieś nowe komórki, których istnienie zachęcałoby rzemieślników do przystępowania? ZŁ: Musi być większa baza danych naszych przedsiębiorców z podziałem na branże, aby każdy poszukujący danego produktu lub usługi już na poziomie cechowej strony internetowej znajdował potrzebną mu informację. Trzeba zastanowić się nad stworzeniem komórki służącej pomocą w kontaktach w ramach UE. RZ: Jak ocenia Pan przyszłość rzemiosła, czy będzie ono istnieć w przyszłości. ZŁ: Tak jak dla rzemiosła niezbędne są Cechy tak i dla społeczeństwa niezbędne jest rzemiosło. Aby społeczeństwo istniało jednym z jego składników musi być rzemiosło. Po prostu rzemiosło MUSI istnieć. Gdyby nawet upadło całkowicie, to jestem pewny, że szybko się odrodzi, ponieważ ludzie szybko stwierdzą, iż jest niezbędne. RZ: Dziękuję Panu za rozmowę. yła to kooperacja z dużą rmą, dla której możemy ykonywać podzespoły. Mały roducent nie jest wstanie onkurować cenowo z wielkim roducentem, ale elementy możemy robić taniej niż on siebie. Z: Jaka jest Pani opinia pomocy ze strony Cechów? DŁ Baza danych produktów i producentów jest niezbędna zarówno dla producentów, jak i klientów poszukujących określonego towaru, lub poszukujących miejsca gdzie mogliby ulokować zamówienie większej partii. Zarówno dla klientów krajowych jak i zagranicznych taka baza może być bardzo pomocna. Bardzo potrzebna jest także informacja o możliwościach uzyskania dotacji z budżetów unijnych, o możliwościach wystawienia swoich towarów na targach, gdzie można by zorganizować wspólne stoisko dla producentów będących członkami cechu. Koszt takiego uczestnictwa w targach byłby dużo niższy. RZ: A jak Pani ocenia przyszłość rzemiosła? DŁ: Dzisiaj wygląda to źle, ale nastąpi powrót o tradycji i rzemiosło się znowu odrodzi. Powoli powrócimy też do większego udziału usług w ramach zakładów rzemieślniczych. RZ: Dziękuję Pani za rozmowę.

5 Marek Zabiegałowski Piekarnia- Cukiernia Karpatka. 80 LAT tradycji Rzemieślnik: Kiedy rozpoczął an pracę w rzemiośle? Marek Zabiegałowski: Moje zieci są piątym pokoleniem emieślników w branży. W 1926 roku mój dziadek worzył piekarnię Parysowie, wyniku wojny Parysowo ostało całkowicie zniszczone. o wojnie odbudował ją brat ziadka - a dziadek otworzył ekarnię w Myśliborzu, órą prowadzili wspólnie z oim ojcem. Później dziadek zekazał piekarnię mojemu cu, a sam wyjechał do Warszawy. Tam, w Myśliborzu ko dziecko pomagałem w ekarni. Następnie ojciec upił piekarnię w małej miejscowości Nawodna koło Chojny. Kolejna piekarnia powstała w nadmorskim Pobierowie. Były to czasy, gdy przydział miesięczny mąki wystarczał na kilka dni pracy piekarni, ojciec ratował się przez używanie mąki z własnych kilkunastu ha pól. Ja sam uczyłem się przez wszystkie lata u ojca, lecz najbardziej pociągała mnie nauka w Cukiernictwie, które przez ogromne możliwości twórcze dawał pole do popisu wyobraźni. Naukę Cukiernictwa rozpocząłem w cukierni w Świnoujściu u mistrza Pieroga. Do trójmiasta przyjechałem na kurs Cukierniczo Piekarniczy i już tu zostałem. W 1989 roku otworzyłem Cukiernię Karpatka na ul. Wincentego Pola w Gdyni. Po dwóch latach przeniosłem się na Pogórze Dolne, gdzie otworzyłem piekarnię przy ul. Boisko nr 14. Kupiłem w tym czasie działkę na Pogórzu Górnym i powoli rozpocząłem budowę Piekarni Cukierni Karpatka. W 1995 roku przeniosłem się do zbudowanego obiektu. RZ: Oprócz Piekarni Cukierni jest tutaj także bardzo duży całodobowy sklep Delikatesy i duża kawiarnia pizzernia. Czy to jeden z kierunków rozwoju Firmy? MZ: Wszystko razem się uzupełnia, nastawiłem się obecnie na zwiększenie sprzedaży przez własne firmowe sklepy, jest ich obecnie 10. W sytuacji, gdy jesteśmy wypierani z rynku przez wielkie sieci handlowe, nastawianie się na posiadanie zakładu Piekarniczo-cukierniczego z Kawiarnią w której można serwować swoje wyroby, okazało się niewystarczające. Aby przeżyć, musieliśmy nastawiać się na otwieranie swoich punktów handlowych. Otworzyłem też w dwóch punktach mini piekarnie, gdzie wyroby powstają na oczach klientów. RZ: Czy wszystkie te punkty handlowe związane są z Gdynią, czy też wzorem innych rzemieślników wchodzi Pan na rynek innych miast? MZ: Kilka lat temu, gdy sprzedawałem wyroby tylko do sieci hurtowych, obejmowałem całe województwo. Obecnie skupiłem się tylko na Gdyni, tak, aby dostarczyć w każdym punkcie najświeższy - jeszcze ciepły towar. Przy obecnych cenach ocierających się o granicę opłacalności, musimy obniżać koszty przez eliminację marży udzielanej innym sklepom. RZ: Wielu Pana kolegów obniża też koszty wprowadzając tzw. wynalazki inaczej mówiąc polepszacze, które zmieniają trwałość i wygląd pieczywa, czy to dobra droga? MZ: Nigdy do tej pory nie użyłem żadnych nowoczesnych dodatków do pieczywa. Tak jak uczył mnie dziadek i ojciec, że polski tradycyjny chleb robi się na kwasach, żurkach, zgodnie z tradycją, która podtrzymuję i nie mam zamiaru od niej odejść. Przypuszczam, że właśnie dzięki temu jeszcze funkcjonuję. Ci, którzy poszli w innym kierunku to nie piekarze tylko przyuczeni do zawodu ludzie którzy zobaczyli biznes w tej branży. U mnie proces wypieku chleba trwa 24 godziny. Najpierw jest Afisz, czyli zaczątek, potem przedkwas, półkwas, kwas i dopiero ciasto - przestrzegam reguł mojego dziadka i ojca. Ja sam także wybieram tylko naturalne produkty oparte na sprawdzonych starych recepturach np. lody kupuję tylko w lodziarniach Jurka Kaliszczaka ponieważ wiem, że oferuje on wyłącznie wyśmienite lody z najlepszych i najświeższych produktów. RZ: A w produkcji cukierniczej, jakie tutaj nastąpiły zmiany? MZ: Największa zmiana to półprodukty. Już nie trzeba samemu ucierać masy kakaowej można kupić gotową, jest także ogromna dostępność wszelkich dodatków cukierniczych, np. bakalii. Ci, którzy tak jak ja uczyli się cukiernictwa w okresie niedoborów, osiągnęli mistrzostwo w pracy wyobraźni, aby uzyskać dobry, szlachetny, efektowny wyrób bez dodatków - których po prostu nie było. Cukiernictwo bardzo się zmieniło, są dostępne masy i kremy tak doskonałej jakości, że ich wykonanie w małej firmie byłoby bardzo trudne. Oszczędza to także bardzo dużo czasu. Oczywiście trzeba wybierać firmy nie pod względem ceny, a tylko opierając się na jakości ich wyrobów. RZ: Jaki kierunek rozwoju planuje Pan dla swojej fi rmy? MZ: To trudno powiedzieć, ale wiem, że dobra i zdrowa jakość wypieków i to co za ty idzie będzie decydujące dla istnienia firmy. Jest na rynków masa produktów bardzo tanich, co do jakości, których mam poważne wątpliwości bo znam cenę surowców i wiem jakie muszą być tam składniki. Dobry towar po prostu kosztuje. Także i my obniżamy możliwie najmocniej cenę tego dobrego towaru, ale zmusza nas do tego biedny rynek i stosowanie dumpingowych cen przez duże sieci handlowe. RZ: Jaką rolę w rozwoju przewiduje Pan dla zrzeszeń rzemieślniczych takich jak Cech? MZ: Z kilkunastu tysięcy piekarń istniejących w Polsce znika corocznie piekarń. Wynika to zmiany przepisów które wymuszają przebudowę budynków i zakup nowych maszyn. Na przykład u mnie od 1996 roku zatrudnienie zmalało o 80%. Sieci super i hipermarketów bezwzględnie zredukowały miejsca pracy w małych rzemieślniczych firmach produkcyjnych mojej branży. Jeżeli decydenci nie otrzeźwieją i nie zobaczą, że nie tedy droga nic się nie zmieni. To nie sieci powinny otrzymywać daleko idące ulgi podatkowe i inwestycyjne, ale właśnie średni i mali producenci, to oni są głównym źródłem dochodów Państwa i są jednocześnie głównymi twórcami miejsc pracy. Aby przekazać te wieści i przekonywać decydentów niezbędne są Cechy i Izby. Władze państwowe traktują nas bardzo instrumentalnie, żądają ciągłych datków na swoje utrzymanie, a w zamian sypią się utrudnienia i nowe podatki dla nas i tzw. preferencje dla inwestorów zagranicznych. Taka polityka Państwa to prosta droga do upadku małych i średnich przedsiębiorstw. Uciekają i wyjeżdżają doskonale merytorycznie przygotowani młodzi ludzie, a młodzież która widzi jak wygląda sytuacja, nie garnie się do nauki zawodu. RZ: Jak w takim razie wzmocnić działania Cechów i Izb? MZ: Na przykładzie Cechów niemieckich, należy powrócić do obowiązkowości zrzeszania się rzemieślników. Nie tylko wzmocni to siłę działania Cechów, ale także wyeliminuje przypadkowych rzemieślników. Chciałbym bardzo także doprowadzić do powołania przy Cechu Liceum zawodowego, gdzie uczeń jednocześnie uczyłby się zawodu, a kończyłby naukę egzaminem maturalnym. Należałoby także powołać przy Cechu komórkę zajmującą się poszukiwaniem dotacji dla małych i średnich przedsiębiorstw ze źródeł Unijnych, tworzeniem wniosków o przyznanie tych funduszy i kierowaniem ich do odpowiednich instytucji unijnych. RZ: Jak zachęcić młodzież do nauki w takiej szkole? MZ: W obecnym kryzysie bezrobocia to rzemiosło jest przyszłością. Młodzież to wreszcie zrozumie, ale my musimy im pomóc w wyborze już na etapie gimnazjum. Szkoła, która oprócz nauki zawodu nie zamyka drogi na studia będzie atrakcyjna także przez to, że będzie się kończyć egzaminem maturalnym. Licea zawodowe istnieją w wielu krajach i cieszą się wielkim powodzenie, a szczególnie takie jakie mogłoby powstać przy Cechu, gdy praktycznej i w dużej mierze teoretycznej nauki zawodu udzielaliby mistrzowie z kilkudziesięcioletnim stażem pracy przy warsztacie. RZ: Dziękuję Panu za rozmowę i życzę, aby Pańskie plany się ziściły.

6 Obchody Dnia Rzemiosła i jednocześnie 75-lecia Rzemiosła w Gdyni zainaugurowała uroczysta Msza święta koncelebrowana przez Ks. Biskupa Ryszarda Kasyna i księdza prałata Henryka Lwa Kiedrowskiego kapelana rzemiosła. Po mszy zgromadzeni przeszli pochodem przez ulice Gdyni prowadzeni przez orkiestrę dętą i starszyznę Cechową. Pochód przeszedł ulicami: Batorego, Władysława IV, 10 Lutego i zakończył się przed budynkiem Cechu. Ołtarz udekorowano niezwykle pięknymi i pracochłonnymi wyrobami wykonanymi specjalnie na tę okazję przez Marka Zabiegałowskiego właściciela Piekarni-Cukierni Karpatkafi0 Wyroby te po dwóch dniach eksponowania w kościele zostały starannie zapakowane i odjechały na Międzynarodowe Targi w Jaworzu, a potem zostały zawiezione do Francji na Targi Chleba i artykułów Spożywczych Europain Srebrny Medal z odznaką im. Jana Kilińskiego przyznany przez Związek Rzemiosła Polskiego w Warszawie otrzymał Mt {u vqh"dncpm, obecny II Podstarszy Cechu.

7 W Sali Cechu, zgromadzili się wszyscy uczestnicy pochodu i goście. Przybyli członkowie Zarządu Miasta na czele z Wiceprezydentami Gdyni: Ewą Łowkiel i Jerzym Miotke. Przybyła Pani Poseł Dorota Arciszewska-Mielewczyk, przedstawiciele Izby Rzemieślniczej z Gdańska z Wiesławem Szajdą, Andrzejem Szydłowskim, oraz Włodzimierzem Szordykowskim. Przybyli przedstawiciele wszystkich Cechów województwa, oraz oczywiście niezwykle liczni rzemieślnicy Gdyni. Po przywitaniu gości przez Starszego Cechu Karola Kowalskiego, wszyscy przybyli składali kolejno na ręce starszego i podstarszych serdeczne życzenia dla gdyńskich rzemieślników i przedsiębiorców. Pc" flekw: życzenia składają przedstawiciele Cechu z Lęborka. W trakcie spotkania wręczono odznaczenia zasłużonym dla Cechu i Rzemiosła członkom i pracownikom Cechu. Złota odznaka Rzemiosło za zasługi Izby Rzemieślniczej w Gdańsku: Jwdgtv"Dt{nqyumk="Lgt {"Mcnku e cm=" Ycnfgoct"Pctnqej="Itc{pc"Rqncm= Srebrna Odznaka Rzemiosło za zasługi IR w Gdańsku: Mt{uvkcp"Ek{umk="\dkipkgy"Eqegm="\dkipkgy" E crmk="gfyctf"hqtpcn="octkcp"hqtpcn="htcpeku gm"qitqfqyke =" Yqf kokgt "Rgtgfwp=""Jgpt{m" U tcomc=""tgpcnfq" Ycp ugn="gyc"\qej="gwigpkwu "Uvknngt="\{iowpv" Yôlekm0 Srebrna odznaka za Szkolenie Uczniów w Rzemiośle: Cpft gl"u{nyguvgt0 Odznaczenie Cechu Gdyńskiego: Lcpkpc"Dctv."Uvghcp"Lceqyke."Tqocp"Tcfq."Lcp"Uct {umk."tqocp" Uwejqemk."Cnhqpu" Ikgtu gyumk."htcpeku gm"rgne ct."jgpt{m"mckugt 0

8 Wydarzenia a 3 Maja Jak zawsze w rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 Maja ulicami Gdyni przeszedł uroczysty pochód w którym walnie uczestniczyli Gdyńscy rzemieślnicy. Pochód prowadzili przedstawiciele Zarządu i poczty sztandarowe Cechu. 5 maja Wizyta rzemieślników w Zakładzie Unieszkodliwiania Odpadów w Łężycach W trakcie wizyty uczestnicy obejrzeli w kolejności działy: Sortownia odpadów urowcowych i komunalnopodobnych; Sortownia odpadów budowlanych; tacja demontażu odpadów wielkogabarytowych; Segment czasowego romadzenia odpadów niebezpiecznych; Segment przyjmowania odpadów d dostawców indywidualnych; Segment demontażu urządzeń chłodniczych, egment demontażu sprzętu RTV i AGD; Kwatery składowe odpadów komunalnych; Kwatery wspomagające do selektywnego deponowania odpadów jednorodnych; Kompostownia odpadów zielonych; Instalacja odzysku biogazu i elektrownia o mocy docelowe 0,8 MW; Podczyszczalnia ścieków Po zwiedzaniu w Sali konferencyjnej wysłuchano wykładu pana Michała Wawryna o zasadach pracy zakładu i o możliwościach obniżania kosztów prowadzenia firm rzemieślniczych - poprzez sortowanie wytwarzanych odpadów. 22 maja Przegląd umiejętności uczniów ryzjerskich. W Sali Domu Rzemiosła odbył się przegląd umiejętności uczniów fryzjerskich. W bardzo życzliwej atmosferze oceniano i udzielano rad uczestnikom przeglądu, mając nadzieje że takie pokazy przyczynią się do polepszenia poziomu nauki awodu i wymuszą większa aktywność zarówno uczniów jak i nauczycieli awodu fryzjerskiego. 26 maja Boże Ciało Procesja Bożego Ciała prowadzona w tym roku przez księdza Arcybiskupa Tadeusza Gocłowskiego przeszła od Kościoła Gwiazdy Morza na ul. Porowej, poprzez ul.starowiejską, 3 Maja, Batorego i Świetojańską, aż do pomnika przy Urzędzie Miejskim w Gdyni. Tam została odprawiona uroczysta Msza święta koncelebrowana przez księdza Arcybiskupa. W procesji bardzo licznie uczestniczyli rzemieślnicy gdyńscy, wraz z Zarządem Cechu i pocztami sztandarowymi. Walne Zgromadzenie delegatów Izby Rzemieślniczej w Gdańsku 31 maja w budynku Izby rzemieślniczej w Gdańsku odbyło się Walne zgromadzenie prawozdawczo-wyborcze delegatów Cechów członków Izby. Po przedstawieniu prawozdań i udzieleniu absolutorium zarządowi po bardzo gorącej dyskusji o zasadach eprezentatywności poszczególnych Cechów i Spółdzielni w arządzie Izby, przystąpiono do wyborów. W wyborach na Prezesa zby zwyciężył jednomyślnym głosowaniem pan Wiesław Szajda dotychczasowy Prezes Izby. Przedstawicielem Cechów Sopotu i Gdyni w Zarządzie Izby został pan Karol Kowalski Starszy Naszego Cechu. Pozostali członkowie Zarządu to: Zbigniew Stencel zastępca prezesa Zarządu, przedstawiciel cechów w Wejherowie, Pucku, Redzie i Rumi; Włodzimierz Szordykowski zastępca prezesa Zarządu/dyrektor PIRMiSP; Zbigniew Świadek sekretarz Zarządu, przedstawiciel cechów w Starogardzie Gd., Tczewie i Pruszczu Gdańskim; Henryk Kulka członek Zarządu, przedstawiciel cechów w Nowym Dworze Gdańskim i Malborku; Gerard Lampkowski członek Zarządu, przedstawiciel cechów Miasta Gdańska; Adam Morus członek Zarządu, przedstawiciel cechów z Kwidzyna i Sztumu; Henryk Sworczuk członek Zarządu, przedstawiciel cechów Miasta Gdańska; Roman Wenzel członek Zarządu, przedstawiciel cechów w Kartuzach i Kościerzynie. KOMISJA REWIZYJNA: Tadeusz Zdunek przewodniczący, Cech Rzemiosł Metalowo-Elektrotechnicznych w Gdańsku; Lech Łaciński Cech Rzemiosła i Przedsiębiorczości w Gdyni; Witold Mierzejewski Cech Rzemiosł Różnych w Starogardzie Gd.; Tadeusz Molin Spóldzielnia Wielobranżowa w Starogardzie Gd.; Aleksander Mróz Sopocki Cech Rzemiosł Różnych w Sopocie

9 70 lat szkoły Podstawowej nr 6 im. Abrahama na Obłużu Uroczystą mszą święta odprawiona w kościele Andrzeja Boboli rozpoczęły się obchody 70-lecia szkoły Podstawowej nr 6 na gdyńskim Obłużu. Po mszy uroczysty pochód w którym uczestniczyła starszyzna Cechu gdyńskiego i poczty sztandarowe przeszedł ulicami Obłuża na teren Szkoły prowadzony przez Orkiestrę Reprezentacyjną Marynarki Wojennej. W przemówieniu Pani dyrektor Jadwiga Portee podziękowała także członkom Cechu Gdyńskiego za pomoc w organizacji obchodów. Zorganizowano w ramach obchodów między innymi: piknik szkolny, pokazy judo, koncerty, wystawy i konkursy z nagrodami. w. 18 czerwca 20 lecie Cechu w Redzie Obchody 20-lecia Cechu w Redzie rozpoczęły się o godz od Spartakiady Rzemiosła Pomorskiego w 4 dyscyplinach: piłce siatkowej plażowej, kręglach, tenisie stołowym i szachach. Liczna reprezentacja Cechu gdyńskiego walecznie stawała do boju we wszystkich dyscyplinach. Puchary za zdobycie pierwszego miejsca zdobyli: Krzysztof Szurowski z DieselService Adama Wiki-Czarnowskiego w kategorii kręgli, oraz Marek Ciesielski z Cechowego Klubu Rzemyk w szachach, po za tym 3 miejsce w nierównej walce z dwukrotnie młodszymi przeciwnikami w piłce siatkowej plażowej wywalczył kolega Andrzej Żaboklicki, a wyróżnienie w tenisie tołowym zdobył zespół Marka Zabiegałowskiego. 20 lecia rozpoczęły się uroczystą mszą świętą, Obchody której pochód przeszedł na specjalną sesję Rady Miasta, w trakcie której wręczano odznaczenia państwowe i rzemieślnicze społecznikom z miasta Redy. W imieniu rzemiosła życzenia złożył tylko prezes Wiesław Szajda, ponieważ pozostałym przedstawicielom rzemiosła nie udzielono głosu. Po esji zgromadzeni udali się do Sali konferencyjnej na terenie Stadionu, gdzie bez przeszkód życzenia przekazali wszyscy przedstawiciele zgromadzonych Cechów oraz zaproszeni goście. Końcowym akcentem uroczystości był mecz piłkarski rzemieślników i działaczy sportowych. O wyniku nie przypominamy, aby budzić czarnych wspomnień. Serdeczne podziękowania od Sopotu i Gdyni Starszego Cechu, Zarządu i pra Cechu w Redzie za tak wspani owanie obchodów 20-lecia 20-lecia. Wręczenie nominacji oficerskich 22 czerwca w sali USC Urzędu Miejskiego w Gdyni odbyła się uroczystość wręczenia nominacji oficerskich weteranom walk o wolność Naszej Ojczyzny. Wśród nominowanych znalazł się zemieślnik -senior Jan Sowa, w trakcie wojny żołnierz oddziałów AK na rzeszowszczyźnie. Po wojnie wieloletni członek cechu specjalista od naprawy wag. Jako pierwszy gratulacje nowo mianowanemu Panu porucznikowi złożył Adam Wika-Czarnowski członek Zarządu Cechu. XXIV Pielgrzymka Rzemieślników do Częstochwy. Od mszy świętej o 6.00 rano w dniu 25 czerwca liczna grupa rzemieślników z Gdyni i Sopotu rozpoczęła coroczną pielgrzymkę do Matki Boskiej Częstochowskiej Królowej Polski. Następnego dnia pielgrzymi wzięli udział w Drodze Krzyżowej i wielkich uroczystościach na Jasnej Górze. Wieczorem przybyli do Krakowa. Następnego dnia rano wzięli udział w mszy świętej w solnej kaplicy w Wieliczce odprawianej przez ks. Kapelana rzemiosła Henryka Kiedrowskiego i ks. dziekana Stanisława Dułaka.Po zwiedzaniu Wieliczki i Krakowa, następnego dnia zwiedzali Góry Świętokrzyskie z klasztorem Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Wieczorem strudzeni, ale pełni duchowych wrażeń powrócili do Gdyni. ż nie

10 Jerzy Bartnik ponownie Prezesem Zarządu ZRP 1 lipca 2005 delegaci na V Kongres Rzemiosła Polskiego wybrali Jerzego Bartnika na drugą kadencję. Ponadto w wyniku głosowania ustalono skład Komisji Rewizyjnej: Jan Pawlak - Poznań, Piotr Karkowski - Łódź, Henryk Kulka - Gdańsk, Marek Butrym - Warszawa, Tadeusz Staruch - Opole, Zbigniew Sulżycki - Szczecin, Emil Górnisiewicz - Kraków. Adam Wika-Czarnowski Diesel Service Gdynia; Zakopiańska 13. Tel: Naprawa omp wtryskowych. Regeneracja wtryskiwaczy. zemieślnik: Od kiedy istnieje pański akład? orzył zakład w 1957 roku. Zrezygnował wtedy ze stanowiska Dyrektora technicznego Stoczni Nauta i rozpoczął działalność na własną rękę najpierw w garażu przy ul. Sieroszewskiego, później na ulicy Krasickiego pod numerem 6, a po latach trudnej budowy na Zakopiańskiej przeniósł się do Zakładu, który istnieje do dzisiaj. RZ: A Pan kiedy dołączył do Ojca? AWCz: Skończyłem studia w 1977 roku odpracowałem 3 lata w Fabryce Urządzeń Okrętowych w Rumii i potem przyszedłem w styczniu 1980 roku do zakładu ojca. Po uzyskaniu tytułu czeladnika od 1983 roku rozpocząłem działalność na własną rękę. Prowadziliśmy wtedy jak gdyby dwa warsztaty pod tym samym adresem. Od śmierci ojca w 1984 roku prowadzę zakład samodzielnie. RZ: Jak przez te lata zmieniły się techniczne możliwości prowadzenia zakładu Pańskiej specjalności? AWCz: Kiedyś ciągłe walczyliśmy o surowce, niektóre rzeczy jak np. O-Ringi musieliśmy wykonywać sami. My toczyliśmy formy i oddawaliśmy do zakładu wulkanizacyjnego. Często materiał którym dysponowaliśmy był niskiej jakości i np. guma uszczelniaczy reagowała z olejem. Praktycznie wszystko musieliśmy dorabiać. Teraz prawie wszystko się wymienia. Zamiast regenerować jedna małą składową np. pompy, wymienia się ją całą. Regenerujemy już wtryski dużo rzadziej niż kiedyś, zdarza się, że musimy poprawiać niedoróbki wyrobów fabrycznych jak i dorabiamy elementy do nietypowych maszyn, gdy koszt sprowadzenia części jest zbyt wysoki. RZ: Coraz częściej spotykam się z opinią, iż coraz mniej jest Zakładów które są w stanie wykonać skomplikowane technicznie elementy, że w związku z tym zanika tzw. kultura techniczna społeczeństwa? AWCz: Jeżeli głównie wymienia się całe elementy to do takiej wymiany nie jest potrzebna wiedza którą zdobywa się latami mozolnej pracy w warsztacie. Wszystkie elementy leżą na półce wystarczy wejść do magazynu i sięgnąć ręką. Istnieje też problem kalkulacji. Ręczne wytoczenie nietypowego elementu jest bardzo czasochłonne i w związku z tym kosztowne. Jednak regeneracja pomp i wtryskiwaczy jest tańsza od wymiany całych elementów i to jest powód, że w tak mało zamożnym społeczeństwie jak nasze usługi takie jak moje będą miały jeszcze długo rację bytu. RZ: Jak w takim razie widzi Pan przyszłość takich Zakładów jak Pański? AWCz: Warsztat taki jak mój będzie działał na zasadzie skansenu tylko tu będzie można dorobić elementy do zabytkowych, lub rzadkich silników i maszyn. Niestety nie ma chętnych do nauki zawodu i przyjdzie czas, że i takie usługi zaniknął bo nie będzie ich miał kto wykonywać. RZ: Jest to problem braku chętnych do nauki rzemieślniczych zawodów. AWCz: Chyba będzie zanikać tradycyjne rzemiosło, gdyńskie zakłady ślusarskie i tokarskie prowadzą już starsi rzemieślnicy i chyba na nich zakończy się historia ich zakładów. Moi synowie mimo, że ukończyli Technikum Mechaniczne także nie garną się, aby stanąć przy warsztacie i zdobywać wiedzę praktyczną, wola siedzieć przed komputerem. To chyba zjawisko powszechnie spotykane. Może stanie się tak że tokarka sama będzie odczytywać rysunek techniczny elementu który trzeba wykonać. Może nowoczesne techniki pracy pójdą w tym kierunku. RZ: Czy w takim razie jedną szansa rzemiosła jest poszukiwanie nowych technologii? AWCz: Technologie i nowinki techniczne mogą być obecnie absorbowane natychmiast. Barierą jest tylko koszt ich sprowadzenia. RZ: A jaka jest w tym wszystkim rola Cechu? AWCz: Głównie rola Cechu to pomoc rzemieślnikom przez informację. Niezwykle cenne Biuletyny Cechowe oszczędzają wiele czasu rzemieślnikom dostarczając informacji, których odnajdywanie samodzielne byłoby bardzo trudne. RZ: A jakie nowe pomysły na zwiększenie liczby członków Cechu i działanie Cechu ma pan jako nowy członek Zarządu/? AWCz: Trzeba, aby w działaniach Cechu więcej pokazywać dróg związanych z Unią Europejską. Cech powinien stać się pośrednikiem w znajdowaniu funduszy, które w budżecie Unii są przeznaczone dla małych i średnich przedsiębiorstw. Także wspólna promocja firm zrzeszonych w Cechu pokazywanie się wspólne na targach i konkursach umożliwiłaby przedstawianie się firmom, które samodzielnie nie są w stanie unieść kosztów z taką promocją związanych. RZ: Jak Pan widzi przyszłość tradycyjnego rzemiosła? AWCz: Takie zakłady przetrwają, ale nie jako źródło wielkich biznesowych dochodów. Przetrwają Ci, którzy będą tworzyć i odtwarzać przedmioty, które nie będą mogły być wykonywane w masowej skali. Do mnie zgłaszają się miłośnicy starych maszyn, jak np. ostatnio współpracowałem z kolekcjonerem zabytkowych lokomotyw. Dochody takiego rzemiosła wystarczą może na codzienne utrzymanie, ale już raczej nie będzie funduszy na nowe inwestycje. Rzemiosło będzie bardziej profesjonalne, lecz już raczej nastawione na usługi, niż na produkcję. RZ: Odchodząc trochę od sprawy Cechu chciałbym spytać o wielowiekowe związki Pańskiej rodziny z Pomorzem, od kiedy trwacie na Pomorzu? AWCz: Jestem przez matkę ojca związany z zacną rodziną Jutrzenka Trzebiatowskich, a pierwsze wzmianki o Wika-Czarnowskich są z XIV wieku. Mimo, iż rodziny były wielodzietne zwyczajowo nie dzieliło się gospodarstw i pozostawały one w jednych rękach. Pozostałe rodzeństwo opuszczało wieś i osiedlało się w miasteczkach i miastach. To także powodowało, że w rodzinie jest wielu księży. Mój ojciec miał 6 rodzeństwa. Gimnazjum kończył w Chojnicach, Szkołę Mechaniczną w Grudziądzu, Technikum w Gdańsku i w końcu wieczorową uczelnię. Ojca bracia mieli podobna drogę. Po prostu emigrowali do miast. RZ: Jak podtrzymujecie więzy rodzinne? AWCz: W Brusach był zjazd Wika-Czarnowskich. Uczestniczymy też w zjazdach Jutrzenka Trzebiatowskich. Przydomek Wika pojawia się już w XIV wieku i albo jest związany z zawołaniem Witko, lub też został nadany przez Krzyżaków po bitwie pod Chojnicami. Obecnie są dwie gałęzie rodu jedna pochodzi z Połczyna a druga z Czarnowa koło Brus. Niestety, wiele materiałów źródłowych pochłoną pożar kościoła w Brusach kościoła wybudowanego przez Anastazego Wika- Czarnowskiego. RZ: Dziękuje Panu za rozmowę. Redakcja i Zarząd Cechu zapraszają do współpracy tych wszystkich, którzy chcieliby współredagować nasze pismo.

11 Komunikat dla Branży Motoryzacyjnej Wojewódzka Komisja Branży Motoryzacyjnej przy Pomorskiej Izbie Rzemieślniczej MiŚP w Gdańsku informuje, że w wyniku przeprowadzenia wspólnie ze Stowarzyszeniem Inżynierów i Techników Mechaników Polskich ponownej kategoryzacji firm branży motoryzacyjnych wg nowych zasad zgodnych z regulaminem kategoryzacji zatwierdzonym uchwałą nr 42/2002 z dnia r, z późniejszymi zmianami, obecnie skategoryzowanych zostało już wiele firm. W pozostałych firmach jest przeprowadzana ponowna weryfikacja, która odbywa się wg nowych zasad i kryteriów,. Wykazy firm z przyznaną kategorią są sukcesywnie przekazywane. W wykazie znajdują się także firmy, które zwróciły się w indywidualnych prośbach o przedłużenie okresu ważności dotychczasowych kategorii (z uwagi na inwestycje w wyposażenie i poprawę estetyki firm itp.) i zgodę taką otrzymały. Pomimo wzrostu kosztów działalności firm tj. cen energii elektrycznej, gazu, oleju opałowego, energii cieplnej, wody itp. i nacisków środowiska firm naprawczych o podwyższenie składek, udało się nam przekonać do minimalizacji kosztów i utrzymania dotychczasowych uśrednionych stawek za roboczogodziny. Stawki te pozwalają na rentowne prowadzenie firm i działanie zgodne z przepisami prawa m.in. Podatkowego, ZUS Ochrony Środowiska oraz Bezpieczeństwa i Higieny Pracy. Poziom stawek uśrednionych dla firm naprawczych rozliczających szkody w systemie AUDATEX oraz EUROTAX, czyli w oparciu o normy producenta wynoszą dla poszczególnych kategorii: I kat. IIkat. IIIkat. IVkat. - prace blacharsko mechaniczne 110,- 99,- 88,- 55,- - prace lakiernicze 132,- 120,- 105,- 60,- Ponadto informujemy, że w świetle istniejących przepisów prawa Towarzystwa Ubezpieczeniowe nie posiadają żadnych uprawnień do ustalania i narzucania wysokości stawek za rbg. Wysokość ich ustala firma wykonująca naprawę, ponieważ jako jedyna zna wielkość poniesionych kosztów. Narzucanie przez Towarzystwa Ubezpieczeniowe niższych stawek rbg niż wynikających ze stosowanych przez firmę, powoduje brak możliwości działania ich zgodnie z prawem. Komunikat obowiązuje od dnia r. Prezes Pomorskiej Izby Rzemieślniczej MSP Wiesław Szajda Przewodniczący Wojewódzkiej Komisji Branży Motoryzacyjnej Tadeusz Zdunek Komunikat dla Branży Spożywczej. Firmy działające w branży spożywczej, które nie rozpoczęły wdrażania systemu HACCP, będą karane wynika z projektu nowelizacji ustawy o warunkach żywności i żywienia, który niebawem wpłynie do Sejmu. Oznacza to, że dziesiątki tysięcy sklepów spożywczych, barów, restauracji, a także firm produkujących środki spożywcze musi rozpocząć wprowadzanie do swej działalności dość kosztownego systemu zarządzania bezpieczeństwem zdrowotnym żywności. Obowiązujące od 1 maja 2004r. przepisy mówiły co prawda o konieczności wdrożenia systemu HACCP przez wszystkie firmy działające w branży spożywczej, nie wskazywały jednak terminu od którego system ten powinien funkcjonować w przedsiębiorstwie. Nie przewidywały również żadnych sankcji w przypadku niepodjęcia przez przedsiębiorcę działań służących wdrożeniu systemu. W konsekwencji niewiele małych i średnich firm zdecydowało się wdrożyć ten często kosztowny system. Zaaprobowane już przez rząd przepisy jasno wskazują, że przedsiębiorcy muszą rozpocząć wdrażanie systemu pod groźbą sankcji karnych. Regulacje te wynikają podobno z obowiązków dostosowawczych, które nałożyła na Nasz kraj Unia Europejska. Oprócz kar dla przedsiębiorców za brak postępów w wprowadzaniu HACCP, projekt ustawy przewiduje obligatoryjność dokumentowania wdrożonego w zakładzie systemu. W projekcie określono również, że obowiązek przeprowadzania kontroli wewnętrznej w zakładzie produkującym żywność spoczywa na kierowniku tego zakładu. HACCP nie jest przewidywany tylko i wyłącznie dla firm produkujących żywność, ale także zajmujących się dystrybucją, handlem, cateringiem, prowadzeniem stołówek restauracji itp. Koszty wdrożenia systemu HACCP zależą od wielkości przedsiębiorstwa. W przypadku małych firm, rodzinnych sklepików, straganów czy kiosków z żywnością wdrożenie systemu nie powinno być ani drogie, ani kłopotliwe. Właściciel będzie mógł wdrożyć system samodzielnie., korzystając z pomocy poradników szkoleniowych dotyczących wdrażania HACCP. W przypadku większych firm, np. piekarni, koszty wdrażania systemu mogą być dużo większe. Wydatki zostaną poniesione przede wszystkim na szkolenia pracowników oraz zakup sprzętu i urządzeń do monitorowania krytycznych punktów kontroli. (opracowano na podstawie Biuletynu Cechu RR w Wejherowie i danych Pomorskiej Izby)

12 Ognisko TTKF Powiało optymizmem i to z kilku powodów. Po pierwsze: Zarząd cechu dotrzymując szlachetnej obietnicy aktualnie adaptuje byłą szatnię obok sali widowiskowej na pomieszczenia klubowe.zgodnie z zamysłem naszych władz będzie to miejsce, w którym odbywać się będą szkolenia i turnieje brydżowo szachowe oraz wszelkiego rodzaju spotkania naszej braci cechowej. Brawo i dzięki dla pomysłodawców i realizatorów. Po drugie: nasza cechowa reprezentacja skrzyknięta staropolskim zwyczajem znanym w naszej historii pospolitym ruszeniem zaproszona na spartakiadę cechową w Redzie wróciła z tarczą zajmując medalowe i punktowane miejsca w kilku konkurencjach nie przynosząc swojemu cechowi poruty. Po trzecie - nasze wtorkowe turniej brydżowe cieszą się coraz lepszą frekwencją, być może dlatego,żę wprowadziliśmy punktację długofalowa ze skromnymi końcowymi nagrodami. Ostatnio regularnie uczestniczą w turniejach dwie miłe dystyngowane panie dodając uroku i splendoru tej miłej cotygodniowej imprezie. Z końcem czerwca zakończył się pierwszy cykl turniejowy p.n. Wiosenne Spotkania w Domu Rzemiosła. Odbyło się 10 turniei,w których startowało 46 zawodników. W konkurencji open pierwsze dwa miejsca zajęli Andrzejowie w zgodzie ze staropolską gościnnością 1-Niedziela 2- niżej Rzemyk zaprasza dzieci i wnuki członków naszego Cechu, które lubią: - podróże - rywalizację - zwycięstwa - przygodę - poznawać nieznane - potrafią zmobilizować się do odrobiny wysiłku podpisany W konkurencji amator niezrzeszony Zwyciężył Adam Derwiński Nagrodę losową otrzymał Tadeusz Buczkowski. Turnieje prowadzi w czysto sportowej atmosferze niezawodny sędzia Janusz Liwosz. Na zakończenie jeśli Państwo pozwolą nutka osobistego optymizmu i satysfakcji. Skontaktował się dziś ze mną mój bratanek obecnie student, z którym przed laty w gronie rodzinnym spędzałem wiele wakacyjnych urlopów, w czasie których mniej lub więcej skutecznie usiłowałem zachęcić jego do nauki gry w brydża. Czego do końca nie zdziałał stryj uczynił to internet Śledząc w nim bowiem można grę wielkich i maluczkich. Można anonimowo również samemu włączać się do gry..bratanek chwycił w ten sposób bakcyla brydżowego. Studiuje pilnie podarowane kiedyś przeze mnie podręczniki i prosi o następne. Czy zdarzy się kiedyś taka chwila, że ktoś z braci cechowej poprosi mnie o tego typu podręczniki? Na wszelki wypadek mam pod tzw. ręką kolegę trenera 2-klasy,-dziarskiego emeryta, który za przysłowiową złotówkę chętnie zajmie się edukacją początkową i zaawansowaną wszystkich chętnych. Przepraszam, że nie ma nic dziś o szachach Powiem tyle,że pod ręką Tomka Ciesielskiego mają się w cechu dobrze szczegóły innym razem. Andrzej Żaboklicki