Chrystus prawdziwie zmartwychwsta³ Alleluja Jemu chwa³a i panowanie przez wszystkie wieki wieków Alleluja. Ta wielka prawda, jest treścią. niej żyli.

Transkrypt

1 ISSN Nr (11) WIELKANOC Parafia Matki Boskiej Zwycięskiej, Kraków ów - Borek Fałęcki Chrystus prawdziwie zmartwychwsta³ Alleluja Jemu chwa³a i panowanie przez wszystkie wieki wieków Alleluja. / k 24,34/ NABOŻEŃSTWA W WIELKIM TYGODNIU WIELKI CZWARTEK , okazja do spowiedzi Msza św. Wieczerzy Pańskiej /koncelebrowana/ Po Mszy św. przeniesienie Najświętszego Sakramentu do ciemnicy. Adoracja do godz WIELKI PIĄTEK , okazja do spowiedzi Droga krzyżowa i adoracja dla dzieci kl. I IV Droga krzyżowa i adoracja dla dzieci z kl. V VIII Nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego Droga Krzyżowa Obrzędy Wielkiego Piątku, Przeniesienie Pana Jezusa do grobu, Gorzkie Żale Adoracja Pana Jezusa w grobie Młodzież całej Parafii Mieszkańcy dolnej części parafii Mieszkańcy bloków przy ulicy Żywieckiej, Kępnej, Jagodowej Mieszkańcy os. Jugowice Mieszkańcy os. Kliny WIELKA SOBOTA Przez cały dzień okazja do osobistej adoracji Pana Jezusa w grobie Święcenie pokarmów, w odstępach co godzinę Obrzędy Wigilii Paschalnej, Msza św. WIELKA NIEDZIELA 6.30 REZUREKCJA, Msza św. JEZUS CHRYSTUS ŻYJE ALLELUJA, ALLELUJA... Ta wielka prawda, jest treścią naszej wiary. Jezus, który umarł na krzyżu zmartwychwstał, zatriumfował nad śmiercią, nad mocami ciemności, nad cierpieniem i trwogą (...) w Nim mamy wszystko, poza Nim nasze życie pozostaje puste. Przeżywając na nowo Święta Wielkanocne życzymy Parafianom i Czytelnikom Posłańca Zwycięskiej obfitych darów Zmartwychwstałego Pana. Niechaj Miłosierny Jezus umocni szczególnie chorych, samotnych i cierpiących a wszystkim niech ześle dary Ducha Świętego, abyśmy wiarę mężnie wyznawali, bronili jej i według niej żyli. Wszyscy radujmy siê obecnoœci¹ Chrystusa Zmartwychwsta³ego... KS. PROBOSZCZ Z DUSZPASTERZAMI I ZESPOŁEM REDAKCYJNYM POSŁAŃCA ZWYCIĘSKIEJ Dla Naszych Najmłodszych Czytelników - niespodzianka wewnątrz numeru

2 TAJEMNICA ZMARTWYCHWSTANIA... Jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, próżna jest nasza wiara (1 Kor 15, 17) Ale Chrystus zmartwychwstał prawdziwie. Lecz mimo tego pierwszym świadkom Zmartwychwstania i wielu z nas trudno uwierzyć w ten wielki cud. Maria Magdalena, gdy zobaczyła pusty grób, stwierdza ze smutkiem:...zabrano nam Pana i nie wiemy, gdzie Go położono... Podobnie i św. Piotr. Zobaczył pusty grób i milczał. Trzeba było dopiero św. Jana, który...przyszedł do grobu, zobaczył i uwierzył... Pośród tych pierwszych świadków Zmartwychwstania staje każdy z nas. I każdy musi sobie odpowiedzieć na pytanie: Co mnie dziś przyprowadza do pustego grobu? Tradycja, ciekawość, czy wiara? Wielkanoc jest nie tylko pierwszym świętem w Kościele, ale i najważniejszym. Wydawałoby się, że powinno nim być Boże Narodzenie. Chrystus pojawił się na ziemi w takich okolicznościach, że tylko szczerze wierzący mogli dostrzec w nim Zbawiciela. Jego męka i śmierć była tak okrutna, że mogła odebrać wiarę w Chrystusa. Dopiero swoim Zmartwychwstaniem ukazuje, że jest oczekiwanym Zbawicielem. Zmartwychwstać, znaczy wstać z martwych, przejść ze śmierci do życia. Śmierć polega na odłączeniu duszy od ciała. A zatem zmartwychwstanie polega na ponownym połączeniu duszy z ciałem. Taki cud może dokonać tylko Bóg, który jest Panem życia i śmierci. Jeżeli Pan Jezus jako Syn Boży miał moc wskrzeszania innych, to mógł nakazać własnej duszy powrót do swego ciała. Przez Zmartwychwstanie utwierdza wiarę w naukę, którą, głosi, w Siebie jako Syna Bożego, i daje nadzieję, że kiedyś na powrót ożywi nasze ciała. Zmartwychwstanie Jezusa to nie jest tylko tajemnica naszej wiary i największy cud. To również lekcja dla nas, wierzących. Lekcja, która uczy, że warto w życiu postawić na Chrystusa. Człowiek lubi stawiać na zwycięzców i zwyciężać. A Chrystus Zmartwychwstały zwycięża. KS. BOGDAN Wielki Czwartek to dzień ustanowienia Eucharystii, a także sakramentu kapłaństwa. W tym wielkim dniu pragniemy szczególnie gorąco modlić się za naszych kapłanów. Dziękując Bogu za dar kapłańskich rąk dzielących chleb Eucharystii oraz udzielających Bożych łask w sakramentach, prosimy Go aby obdarzał swoim błogosławieństwem, mocą, mądrością i miłością tych, którzy głosząc Dobrą Nowinę prowadzą nas do nieba. Redakcja wraz z całą wspólnotą parafialną 2 P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ (11)

3 TRADYCJA, SYMBOLE, OBRZĘDY... Palma - jest to gałązka palmowa, albo w jej zastępstwie gałązka wierzbowa, malinowa itp., zależnie od miejscowego obyczaju przybrana kwiatami albo liśćmi, poświęcana w Niedzielę Palmową (łac. Domenica palmarum; ostatnia przed Wielkanocą i rozpoczynająca Wielki Tydzień) na pamiątkę uroczystego wjazdu Chrystusa do Jerozolimy; w Poniedziałek Wielkanocny bywa używana do święcenia pól. Tradycja procesji z palmami pojawiła się około 400 r. w Jerozolimie, gdzie po przeczytaniu Ewangelii o wjeździe Chrystusa do miasta ruszała procesja. Dzieci trzymały w ręku gałązki palmowe lub oliwne. Podobna procesja wkrótce przyjęła się w innych kościołach na Wschodzie. Na Zachodzie procesja z palmami najpierw pojawiła się i przyjęła w Hiszpanii i w Galii (VII-VIII w.), a dopiero później dotarła do Rzymu (jej najstarszy opis pochodzi z X w.). Palmy niesione w procesji poświęcano. W XII wieku pojawił się przepis, aby popiół, którym kapłan posypuje głowę w Popielec, sporządzać z gałązek palm poświęconych w roku poprzednim; praktyka ta trwa do dziś. Święcone - to tradycyjne potrawy przygotowane na Wielkanoc, poświęcone przez kapłana w Sobotę Wielkanocną (także śniadanie wielkanocne). Jajko wielkanocne (albo święcone) - ugotowane na twardo, jest tradycyjną polską potrawą wielkanocną; dawny symbol stworzenia, rodzenia się, powrotu wiosny. Jako symbol Wielkanocy przyszło z Niemiec. Prawdopodobne jest, że ta symboliczna funkcja powstała na skutek kościelnego zakazu spożywania jaj w czasie wielkiego postu i upragnionego ich powrotu na stoły w czasie Świąt. W tradycji Kościoła katolickiego jajko jest symbolem życia. Śmigus-dyngus - to żartobliwy zwyczaj polewania się wzajemnie wodą w Poniedziałek Wielkanocny, dawniej dwa różne obyczaje wielkanocne: - dyngus (jaja, wędliny itp.) - od gospodyń dla chłopców chodzących po domach po dyngusie ; z języka staroniemieckiego dingus, dingnis; okup, wykupno od podpalenia, rabunku, kontrybucja wojenna; - śmigus - uderzenie (na szczęście) rózgą wierzbową z baziami z Niedzieli Palmowej; z niemieckiego Schmeckostern, schmackostern, schmackem - bić; ostern - Wielkanoc. Zielone Świątki - święto Zesłania Ducha Świętego; nazwa wywodzi się od majenia w ten dzień domów i kościołów oraz kapliczek przydrożnych zielenią, gałązkami brzozy lub wierzby, ale głównie tatarakiem. W Polsce tradycja ta jest kultywowana na wsiach, w mieście powoli zamiera (?!). Niegdyś święto to obchodzone było w Polsce dwa, a nawet trzy dni. Dziś dla wielu wiernych poniedziałek po Zesłaniu Ducha Świętego nadal zachowuje charakter świąteczny. ZEBRAŁ I OPRACOWAŁ A.K.B. (11) P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ 3

4 19 KWIETNIA - ŚWIĘTO MIŁOSIERDZIA BOŻEGO KLASZTOR ZGROMADZENIA SIÓSTR MATKI BOŻEJ...Nic tak nie jest potrzebne człowiekowi jak Miłosierdzie Boże... W tym miejscu uświadamiamy to sobie w sposób szczególny. Stąd bowiem wyszło orędzie Miłosierdzia Bożego, które sam Chrystus zechciał przekazać naszemu pokoleniu za pośrednictwem bł. Faustyny......Każdy może tu przyjść spojrzeć na ten obraz miłosiernego Chrystusa i w głębi duszy usłyszeć to, co słyszała błogosławiona: Nie lękaj się niczego. Ja jestem zawsze z Tobą... Jan Paweł II, 7 czerwca 1997 r. w Sanktuarium w Łagiewnikach Od wielu już lat w pierwszą niedzielę po Świętach Wielkanocnych przybywają do sanktuarium w Łagiewnikach rzesze wiernych, tak z całej Polski, jak i z wielu, niekiedy bardzo odległych, krajów świata, by uczestniczyć przy grobie bł. Siostry Faustyny w uroczystościach Święta Miłosierdzia Bożego. A punktem kulminacyjnym tego świętowania jest spotkanie z Chrystusem, Bogiem Miłosierdzia, w sakramencie pokuty i w Eucharystii. Tak będzie i w dniu 19 kwietnia - II Niedzielę Wielkanocy Niedzielę Miłosierdzia Bożego. A.K.B. PROGRAM ŚWIĘTA MIŁOSIERDZIA BOŻEGO Niedziela Miłosierdzia - 19 kwietnia 1998 r. Porządek nabożeństw Msza Święta Msza Święta */ Uroczysta Suma, koncelebrowana przez J.E. ks. kardynała Franciszka Macharskiego Metropolitę Krakowskiego */ Msza Święta */ Godzina Miłosierdzia */ wystawienie Najświętszego Sakramentu koronka do Miłosierdzia Bożego Msza Święta */ Msza Święta */ - Msze Święte przy ołtarzu polowym W dniu 18 kwietnia 1998 r. w przededniu Święta Miłosierdzia Bożego 5. rocznica beatyfikacji błogosławionej Siostry Faustyny. Msze Święte w tym dniu: 10.00; 15.30; Godzina Miłosierdzia Bożego: MIŁOSIERDZIA W Łagiewnikach przy ul. Siostry Faustyny znajduje się klasztor Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Usytuowany na wzgórzu - dominuje nad okolicą. Ufundował go książę Aleksander Lubomirski, który przekazał kardynałowi krakowskiemu Albinowi Dunajewskiemu znaczny fundusz na cel dobroczynny. Za ofiarowane pieniądze ksiądz kardynał polecił zakupić kilkanaście hektarów pola właśnie w Łagiewnikach, gdzie wybudowano zakład, kaplicę i dom klasztorny, zasadzono drzewa. Budową kierowali arch. Karol Zaremba i budowniczy Ignacy Miarczyński. Posesję otoczono murowanym ogrodzeniem i nazwano Józefowem na cześć św. Józefa. Wyrzeźbioną w jednym bloku kamiennym statuę świętego umieszczono na frontonie. Poświęcenia kaplicy p.w. św. Józefa dokonał ksiądz kardynał Albin Dunajewski 20 sierpnia 1891 r., jedno skrzydło zabudowań klasztornych zostało przeznaczone dla wychowanek - dziewcząt pragnących odnowić swoje życie pod względem duchowym i moralnym, nad którymi opiekę roztaczały siostry zakonne. Józefów stał się również siedzibą nowicjatu zgromadzenia. Założycielką tego zgromadzenia była matka Teresa Ewa z książąt Sutkowskich Potocka ( ), która pierwszy dom założyła w Warszawie w 1862 r., według wzorów matki Teresy Rondeau, założycielki Domu Miłosierdzia i zgromadzenia zakonnego w Laval we Francji. 4 P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ (11)

5 mi specjalnej troski oraz otoczyły opieką chore i samotne kobiety. W 1989 roku oddano zakonnicom ośrodek wychowawczy dla dziewcząt. Zgromadzenie znów powraca do realizacji swej misji, swojego charyzmatycznego dzieła apostolskiego. W okresie międzywojennym przebywała w tym klasztorze błogosławiona Siostra Faustyna Kowalska ( ). Pochodziła z biednej, wielodzietnej rodziny. Po kilku latach pracy u zamożnych ludzi, jako dwudziestoletnia dziewczyna wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, w którym przeżyła 13 lat pełniąc różne obowiązki. Najdłużej przebywała w klasztorach zgromadzenia w Krakowie, Wilnie i w Płocku. Została wybrana przez Chrystusa, aby przekazać światu wielkie orędzie Bożego Miłosierdzia, które polega na przypomnieniu prawdy o miłości Boga do każdego człowieka, przekazaniu nowych form kultu (obraz Jezusa Miłosiernego, Święto Miłosierdzia, koronka do Miłosierdzia Bożego, szerzenie czci Miłosierdzia) oraz zainspirowaniu ruchu apostołów Bożego Miłosierdzia. Zmarła w opinii świętości 5 października 1938 r. w domu zgromadzenia w Łagiewnikach. Ojciec Święty Jan Paweł II zaliczył ją do grona błogosławionych 18 kwietnia 1993 r. Jej relikwie spoczywają obecnie w ołtarzu pod słynącym łaskami obrazem Miłosierdzia Bożego. Kult Miłosierdzia Bożego w formach przekazanych przez błogosławioną Siostrę Faustynę zaczął się szerzyć w latach II wojny światowej. W 1943 roku artysta malarz Adolf Hyła ofiarował do kaplicy sióstr jako wotum obraz Pana Jezusa Miłosiernego, a o. Józef Andrasz SJ zainicjował osobne na- W czasie I wojny światowej część klasztoru w Łagiewnikach zajęta była na szpital wojskowy, który mieścił 300 łóżek, a w parku w 12 barakach znajdowało się dalszych 200. Przez cały czas wojny pracowały w szpitalu siostry, zgodnie z powołaniem miłości bliźniego. Pielęgnowały chorych zakaźnie (tyfus, cholera, czerwonka, ospa) żołnierzy różnych narodowości: Polaków, Rusinów, Czechów, Morawian, Słowaków, Słoweńców, Chorwatów, Serbów, Niemców, Włochów, Węgrów, Rumunów, Litwinów. Zmarłych żołnierzy chowano za murem klasztoru, stąd powstał cmentarz, uprzednio zaniedbany, ostatnimi laty uratowany dla zachowania śladów historii. W okresie okupacji hitlerowskiej Józefów traktowany był przez Niemców jako ich własność. Siostry i wychowanki pracowały w ogrodzie i cieplarni, aby dostarczyć wymagane przez nich ilości warzyw. Kilka pomieszczeń zajmowali kwaterujący żołnierze niemieccy. Pomimo tego siostry nadal prowadziły zakład wychowawczy, pomagały wysiedlonym, współpracowały w akcjach charytatywnych dożywiając dzieci i wysiedleńców. W okresie międzywojennym wychowankami były między innymi dziewczęta kierowane przez władze opiekuńcze i sądy dla nieletnich. W ten sposób domy miłosierdzia, działające dotąd na zasadzie dobrowolności pobytu, zaczęły przekształcać się w zakłady wychowawcze, w których organizowano nauczanie z zakresu szkoły podstawowej i średniej o różnych profilach zawodowych. Taki sposób działalności przetrwał do 1962 r., to jest do czasu upaństwowienia tych placówek. Wtedy siostry zajęły się dziećbożeństwo ku czci Bożego Miłosierdzia. Żywiołowo rozwijający się kult i rosnąca sława Siostry Faustyny na stałe otwarły dla wiernych bramy Józefowa, dotąd bowiem był to obiekt zamknięty, przeznaczony prawie wyłącznie dla sióstr i wychowanek. W miarę upływu lat sława tego niewielkiego klasztoru w Łagiewnikach rosła i objęła prawie cały świat. Na wszystkich kontynentach zaczął się szerzyć kult Miłosierdzia Bożego. W ostatnich latach siostry zakonne udają się z misją do wielu krajów. Spełniły się słowa Papieża Jana Pawła II: Łagiewniki są światową stolicą kultu Miłosierdzia Bożego. On sam nawiedził to miejsce dnia 7 czerwca 1997 roku, aby modlić się przed słynącym łaskami obrazem Jezusa Miłosiernego i przy relikwiach błogosławionej Siostry Faustyny. W zabudowaniach klasztornych ma swoją siedzibę Stowarzyszenie Apostołów Bożego Miłosierdzia Faustinum, oraz fundacja powołana w celu rozbudowy tego sanktuarium. JERZY WARDAS (11) P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ 5

6 DARY DUCHA ŚW. Przybądź Duchu Święty, Spuść z niebiosów wzięty Światła Twego strumień, Przyjdź, Ojcze ubogich, Dawco darów drogich, Przyjdź Światłości sumień. Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali łaskę po łasce otrzymaliśmy (J 1, 16). Czy każdy z nas uświadamia sobie działanie Bożego Ducha? Bo może częściej zapominamy o Jego istnieniu. W dniu Zielonych Świąt Kościół otrzymał od Boga wielki dar. Jednak Trzecia Osoba Trójcy Przenajświętszej jest często zapominana. Gdyby sięgnąć do skarbca Pisma Świętego, to już od Księgi Rodzaju odnajdujemy ślady działania Ducha Bożego. Kiedy katecheza przeszła do szkół, przygotowanie do sakramentu bierzmowania odbywa się przez cotygodniową katechezę przy parafii. Młodzi ludzie mają stać się dojrzałymi chrześcijanami. Powinni swojej wiary bronić, wyznawać ją, a nade wszystko żyć według niej. Gdy 23 kwietnia na Mszy św. o godz. 17 ci młodzi ludzie otrzymają przez ręce księdza biskupa tak wielki dar, warto w krótkiej refleksji przypomnieć sobie działanie Jego Ducha Bożego. Ducha Świętego. Pocieszyciela. We wszystkich katalogach darów Ducha Świętego zawsze jest wymieniany na pierwszym miejscu dar rozumu. Człowiek na co dzień posługuje się tą wła- dzą. Poznaje świat, prawa w nim działające, odkrywa istotne zależności świata. Rozum pomaga ludziom w komunikacji, to nas jako ludzi różni od zwierząt logika myślenia. Jednak ten dar Ducha Świętego jest potrzebny, by sięgnąć trochę dalej. Przez rozum człowiek (o ile chce) może poznawać i to, co dotyczy zbawienia. Sięgnąć głębi prawd objawionych, poznać harmonię i swoiste piękno tajemnic Bożych. Dobrze by było, gdyby te tajemnice stawały się przedmiotem modlitewnej kontemplacji, a potem wpływały na właściwy kształt życia. Korzystając z daru umiejętności człowiek jest w stanie wydawać słuszne sądy w sprawach wiary; można powiedzieć, że dar umiejętności czyni człowieka zdolnym do swoistego udziału w mądrości samego Boga. Odrywa nas od ziemi, ale człowiek może odkryć takie proste związki między sobą a Bogiem. Jak uczy Księga Mądrości, Z wielkości i piękna stworzeń poznaje się ich Stwórcę przez podobieństwo (Mdr 13, 5). Z jednej strony człowiek może ciągle, będąc na tym świecie, przebywać w obecności samego Boga. Korzystając z daru mądrości, jest człowiek w stanie wydawać trafne sądy nie tylko o otaczającym go świecie, lecz także o wewnętrznym życiu Boga. Większość ludzi nie lubi, gdy ktoś daje rady, sądząc, że jest to wtrącanie się w prywatność życia. Jakże błędne jest to przekonanie. Nie bez przyczyny wśród darów, jakie otrzymuje człowiek bierzmowany, jest dar rady. Skłania nas do poddania się natchnieniom Ducha Świętego. Już sam Pan Jezus obiecał swoim uczniom tę nadprzyrodzoną pomoc, gdy mówił: Kiedy was wydadzą, nie martwcie się, co macie mówić, gdyż nie wy będziecie mówili, lecz Duch Ojca waszego będzie mówił przez was (Dz 5, 29). To dzięki temu darowi człowiek jest w stanie odpowiedzieć na pytanie: Panie, co chcesz, abym Ci uczynił? Warto przy wspomnieniu daru pobożności zacytować to, co zapisał św. Paweł w Liście do Tymoteusza, wskazując na ludzi, którzy są go pozbawieni: samolubni, chciwi, wyniośli, pyszni, bluźniący, nieposłuszni rodzicom, niewdzięczni, niegodziwi, bez uczuć ludzkich, bezlitośni, miotający oszczerstwa, zdrajcy, zuchwali, nadęci, miłujący bardziej rozkosz niż Boga, będą okazywać pozór pobożności, ale wyrzekną się jej mocy (2 Tm 3, 2-5). Jakże często prawdziwą poboż- 6 P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ (11)

7 ność się ośmiesza, szydzi się z niej, zapominając, że tylko w Bożej obecności człowiek prawdziwie może być człowiekiem. Potrzeba naszym czasom tego daru: Sam zaś ćwicz się w pobożności! pobożność przydatna jest do wszystkiego, mając zapewnienie życia obecnego i tego, które ma nadejść (1Tm 4,7-8). Dzięki męstwu człowiek nie staje się bohaterem, nie bez przyczyny sakrament bierzmowania nazywa się inaczej sakramentem umocnienia duchowego. O jakie męstwo tu chodzi? Przez chrzest św. otrzymuje człowiek łaski potrzebne do osobistego uświęcenia, bierzmowanie zaś zobowiązuje i daje moce potrzebne do tego, by ową świętością dzielić się z innymi, świadcząc własnym życiem o Jezusie Chrystusie. Nikt dziś nie wymaga od nas takiego męstwa jak u męczenników. Raczej dziś potrzeba ludzi, którzy z poczuciem męstwa podejmą się pracy nad sobą, nad swoim charakterem. To jest prawdziwe męstwo, by przeciwstawić się modzie na bylejakość. Bojaźń Boża ten dar też może być źle pojęty. To nie strach przed złym obrazem Boga karzącego, lecz postawa dziecka wobec kochającego Ojca. Owocem bojaźni właściwie pojętej - jest spotęgowanie szacunku dla Boga i odrazy do wszelkiego grzechu. Ten sam dar wywołuje uczucie prawdziwej skruchy, kiedy człowiek uświadomi sobie, kogo swym grzechem obraził. Ten rok jest poświęcony Duchowi Świętemu, warto zapytać siebie: Jak poddaję się Jego działaniu? Czy pozwalamy Mu na działanie w nas? Każdy, kto otrzymał sakrament bierzmowania, nie może zasklepiać się w sobie. Każdy ochrzczony jest powołany, by APOSTOŁOWAĆ to znaczy głosić Słowo Boże o Jezusie Chrystusie, czyli dawać świadectwo o życiu, o śmierci, o zmartwychwstaniu i przebywaniu w świecie zmartwychwstałego Jezusa. Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi (Dz 1, 8). Cała sztuka apostołowania stylem codziennego życia sprowadza się do tego, żeby nie dopuścić do rozdźwięku między tym, w co się wierzy, a tym, czym się żyje. KS. EDWARD PASTECZKO Przekroczyć próg Nadziei - Jan Paweł II odpowiada na pytania Vittoria Messoriego...Pyta Pan o modlitwę, pyta Pan Papieża o to, jak się modli. Bardzo dziękuję za to pytanie. Może zaczniemy od tego, co Święty Paweł pisze w Liście do Rzymian. Myślę, że Apostoł trafia in media res (w sedno rzeczy - przyp.red.), kiedy mówi : Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy modlić się tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami (Rz 8,26).... Papież modli się tak, jak Duch zezwala mu mówić. Myślę, że Papież musi się tak modlić, ażeby zgłębiając tajemnicę objawioną w Chrystusie, mógł lepiej spełniać swoje misterium. I Duch Święty z pewnością w ten sposób go prowadzi. Jeżeli tylko człowiek nie stawia przeszkód, Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. z książki Przekroczyć próg Nadziei, Jan Paweł II odpowiada na pytania Vittoria Messoriego, wyd. RW KUL / wyd. I / 1994 r. Rozważania na Niedzielę Zesłania Ducha Świętego I - Weźmijcie Ducha Świętego Czy Ty masz Ducha Bożego? Czy widzisz więcej niż oczy potrafią? Czy słyszysz więcej niż uszy potrafią? Czy kochasz więcej niż serce potrafi? Czy pojmujesz więcej niż rozum potrafi? Czy Ty y masz jeszcze Ducha Bożego? Na ileś się przygiął do ziemi przez swój strach, oportunizm, zachłanność, wygodnictwo. I widzisz tylko o tyle, ile oczy potrafią. I słyszysz tylko o tyle, ile serce potrafi. I pojmujesz tylko o tyle, ile rozum potrafi. KS. M. MALIŃSKI GÓRY PRZENOSIĆ (11) P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ 7

8 W PARAFII MATKI BOŻEJ BOLESNEJ W LIMANOWEJ Był to ogromny cios dla tych ludzi... Fala powodziowa, która w ubiegłym roku przetoczyła się przez nasz kraj, zabrała ze sobą dorobek życia wielu osób, a niejednokrotnie również ludzkie istnienia. Przez wiele tygodni śledziliśmy w środkach społecznego przekazu zniszczenia dokonane przez żywioł i nadzwyczajną mobilizację różnych instytucji oraz ludzi dobrej woli, Także wielu spośród nas osobiście uczestniczyło w pomocy powodzianom lub wspierało finansowo organizowane akcje. Dzisiaj wydarzenia te są już dla niektórych ludzi przeszłością, zamkniętą kartą historii, jednak dla osób bezpośrednio dotkniętych nieszczęściem, skutki powodzi zarówno w sferze materialnej, jak i psychicznej odczuwane są nadal. Kościół wierny nakazowi Chrystusa, szczególnie troskliwie otaczający opieką biednych i cierpiących, wykracza daleko poza jednorazowe, spektakularne inicjatywy. W naszej Archidiecezji, w odpowiedzi na apel ks. Kardynała Franciszka Macharskiego oraz zgodnie z sugestią Caritasu zainicjowano program pomocy rozłożony na dwa lata. Jak wiemy, dekanat Kraków - Podgórze, a w tym również nasza parafia, objął opieką rodziny dotknięte powodzią z parafii w Limanowej. Aby przybliżyć naszym Czytelnikom aktualną sytuację w parafii, która poprzez podjęte przez nas zobowiązanie, staje się nam szczególnie bliska, przedstawiciele Posłańca Zwycięskiej przeprowadzili w dniu 15 marca b.r. rozmowę z proboszczem parafii Matki Boskiej Bolesnej w Limanowej ks. prałatem Józefem Porębą oraz osobami zajmującymi się pomocą charytatywną w parafii: siostrą Barbarą, przełożoną domu zakonnego sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo, siostrą Krystyną oraz panią Wiktorią Zelek, prezesem Stowarzyszenia Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo. Marek Rembiś: Minęło już ponad pół roku od wydarzeń, które dla wielu osób stały się życiowym dramatem, a dla wszystkich mieszkańców trudnym wyzwaniem postawionym przez żywioł. Proszę nam opowiedzieć o tamtych dniach, o rozmiarze zniszczeń i wreszcie o tym, jak przebiegała akcja bezpośredniej pomocy poszkodowanym. Wiktoria Zelek: Były to straszne chwile. Chyba od 1933 roku Limanowa nie widziała takiej tragedii, takiej ilości wody, zmywającej z ulic samochody i na oczach ludzi zabierającej im dobytek. Tego się nie da opisać. Zaczęło się w poniedziałek szóstego lipca, ale była to niewielka fala, która gdzieniegdzie zabierała ogrodzenia i drobne sprzęty sprzed domów. Natomiast tego co się działo ósmego lipca od godziny do to się nie da opisać. W niedalekim Tymbarku, w Dobrej nic się nie działo, trochę pokropił deszczyk, a tu...ogromna fala rwała na oczach ludzkich i niszczyła wszystko w koło, tego się nie da opisać...straszne rzeczy...pogrom ludzi, brak światła, telefonu. Ktoś, kto to przeżył, kto to widział, będzie pamiętał przez całe życie. Ludzie patrzyli jak dorobek ich życia unoszony jest przez rzekę daleko, do Laskowej i dalej. Jaki był rozmiar zniszczeń? Nie potrafię powiedzieć ile domów zostało zniszczonych. Dziewięć rodzin przeniosło się do wybudowanych przez rząd domków. Na pewno więc dziewięć domów było zniszczonych całkowicie. Niektóre z poszkodowanych osób nie wyraziły zgody na przeprowadzenie się do rządowych domków i własnymi siłami lub przy pomocy państwa, Caritasu, czy też prywatnych ofiarodawców remontowały swoje zniszczone domy. Ponadto w różnym stopniu ucierpiało około 100 rodzin. Woda zabrała ogrodzenia, zalała podpiwniczenia, piwnice, wsiąkła w mury. Bardzo ucierpiała również Szkoła Podstawowa nr 1. Odbudowano ją 8 P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ (11)

9 Wdzięczność ludzi była ogromna, a pieniądze te wydali na rzeczy naprawdę potrzebne lub na osuszenie domów. W tym czasie wszyscy czuliśmy, że jesteśmy razem, objawiło się tyle ofiarności, ale potem stopniowo zaczęło to wszystko wygasać. I gdy teraz panowie mówicie, że wasze parafie chcą jeszcze pomóc, jestem mile zdziwiona i zaskoczona, bo ta pomoc wygasa, zarówno ze strony instytucji rządowych, jak i prywatnych ofiarodawców. Stałej pomocy udziela nam jeszcze Komisja Wydziałowa NSZZ Solidarność Wydziału Farmakologii Uniwersytetu Gdańskiego, skąd przychodzi systematycznie na konto naszego Stowarzyszenia Miłosierdzia przekaz w wysokości 750 zł miesięcznie dla jednej wybranej rodziny. Marek Rembiś: A jak wygląda sytuacja obecnie? jednak bardzo szybko dzięki pomocy różnych instytucji. Pomoc dla poszkodowanych osób płynęła z dwóch stron. Po pierwsze państwo poprzez ośrodki Pomocy Społecznej, wypłacało kwotę 3000 zł, jako rekompensatę za zalane mieszkania. W Limanowej 86 osób otrzymało te pieniądze, tylko za zalane mieszkania, za piwnice już nie. Dotarła również pomoc z telewizji w wysokości półtora miliarda starych złotych. Z drugiej strony bardzo szybko zareagowały parafie i organizacje charytatywne. Cały punkt centralny był tu w salkach katechetycznych. Przyjeżdżały samochody z Nowej Huty, Krakowa, Tymbarku, przywożąc przede wszystkim żywność i odzież. Grupy charytatywne bardzo szybko zorganizowały dyżury, żeby miał kto to rozprowadzać. Otrzymaliśmy dwukrotną pomoc z Radia Maryja, odzież z Caritasu belgijskiego i znaczną pomoc finansową od ks. biskupa Życimskiego. W pierwszej kolejności otoczyliśmy opieką tych, którzy stracili własne domy. Ludzie ci pierwszą noc spędzili w różnych domach, a później w starej lecznicy i w ośrodku wczasowym nad Łysą Górą. Pewna rodzina z pięciorgiem dzieci otrzymała mieszkanie, które zaczęła remontować otrzymując pomoc częściowo z Urzędu Gminy, a częściowo z nadesłanych pieniędzy. Zaczęto porządkować ulice oraz swoje domy i obejścia, w dalszym ciągu przywożono nam żywność i środki czystości. Największą pomocą otoczyliśmy rodzinę z dziewięciorgiem dzieci, którym woda zabrała wszystko i posiadali tylko to w czym zdołali uciec. Kupiliśmy im meble, odzież, żywność. Ogromna pomoc nadeszła z dekanatu Kraków Podgórze, a otrzymane pieniądze były zbawienne. Te pieniądze, zwłaszcza z pierwszej zbiórki w dużej części zostały przeznaczone na zakup węgla, gdyż konieczne było osuszenie suteren. Pieniądze nadesłane ze zbiórki przed Bożym Narodzeniem przeznaczone zostały również na zakup węgla oraz na paczki świąteczne dla osób biednych i powodzian. Łącznie rozdano około 400 paczek. Dla rodzin wielodzietnych i powodzian zawartość paczek była podwójna. Rozdzielnictwem paczek zajęła się grupa osób reprezentująca różne wspólnoty parafialne. Część rodzin otrzymywała również pieniądze. Rozdzielaliśmy je wszyscy razem, protokolarnie, za potwierdzeniem odbioru, na co mamy dokumenty, bo mimo wszystko uważamy, że są to powierzone nam przez ludzi pieniądze. Wiktoria Zelek: Rodziny, których domy uległy zniszczeniu, mieszkają w wybudowanych domkach, niewielkich, bo posiadających około 73 m 2 powierzchni użytkowej. Jak na wielodzietne rodziny jest to jednak mała powierzchnia. Domki nie mają żadnego zaplecza, ani piwnicy, ani żadnych innych pomieszczeń gospodarczych. Ich budowa ogromnie się przeciągała, a jakość wykonania pozostawia wiele do życzenia. Budowane były z gotowych elementów, bez wentylacji, z bardzo kosztownym ogrzewaniem elektrycznym. Dodatkowo miały miejsce awarie np. w jednym z nich pękła rura wodo- (11) P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ 9

10 ciągowa. Dużym przeżyciem dla tych rodzin była także zmiana miejsca zamieszkania, dla dzieci zmiana szkoły. Tak jak mogliśmy, dopomogliśmy im w wyposażeniu tych domów, kupiliśmy między innymi łóżka piętrowe oraz inne meble. Zamierzamy im jeszcze pomóc poprzez zakup odzieży, książek i zeszytów dla dzieci. Jednak największy problem będzie z opłatami za prąd, zwłaszcza teraz po podwyżce. Na szczęście ta zima nie była ostra, ale jaka będzie przyszła? Obiecana osłona to są grosze. W dalszej perspektywie musimy więc pomóc tym rodzinom. Kolejnym problemem jest czynsz. Na razie rodziny te są zwolnione z płacenia czynszu, ale nie na długo. Bo przecież te domki nie są własnościowe, lecz komunalne. Ludzie, którzy całe życie mieli własne domy, chcieliby również te mieć na własność. Elementy do budowy domów były rządowe, natomiast działki i fundamenty przekazane zostały przez gminę i wcześniej czy później trzeba będzie je wykupić. Pragniemy im pomóc w spłacie tych domów, to znaczy ceny działki i fundamentów o wartości około do zł. Adam Bazior: Czy nie lepiej zatem było udzielić tym rodzinom jakiegoś schronienia na dłużej i pomóc im wybudować domy z prawdziwego zdarzenia? Wiktoria Zelek: Tak oczywiście, tym bardziej, że przy budowie tych domków z gotowych elementów wykonawcy nie zawsze byli rzetelni i różnie wywiązywali się z podjętych zobowiązań. Tak więc na dzień dzisiejszy nie mamy już takich ogromnych potrzeb. Nie ma u nas ludzi, którzy nie mieliby gdzie mieszkać, byliby głodni lub w skrajnej nędzy. W zasadzie jakoś czuwamy nad biedą w naszej parafii i mamy ciągły kontakt z potrzebującymi. Jednak doraźna pomoc jest nadal potrzebna, np. niedawno z Caritasu dostaliśmy 200 ton węgla. Rozprowadziliśmy go wśród powodzian i najbardziej potrzebujących. Planujemy również rozdzielić paczki świąteczne. Natomiast nowym problemem, który już powoli zaczyna się ujawniać jest wilgoć w zalanych domach. Zamoknięte domy zaczynają pękać i ludzie już nam to zgłaszają. Codziennie w Gminnym Ośrodku Pomocy Społecznej rejestruje się po kilka takich zgłoszeń. Liczyliśmy na pomoc rządową, lecz władza nie widzi tego problemu. I co tu teraz robić, jeśli osuwa się lub pęka budynek. Potrzebne są ekspertyzy budowlane, ale skąd wziąść na to pieniądze. Adam Bazior: To co Pani powiedziała potwierdzają również wypowiedzi ekspertów, że skutki powodzi zaczynają się dopiero teraz ujawniać. Są to głównie: osiadanie gruntu, przemarznięte ściany, wszechobecna wilgoć. Myślę, że jest to istotny problem, którego rozwiązanie przekracza możliwości samych mieszkańców. Wydaje mi się, że dwuletni program, który zainicjował ks. Kardynał, mógłby objąć również rodziny będące w takiej właśnie sytuacji. ks. Józef Poręba: W tym miejscu pragnę gorąco podziękować parafianom parafii Matki Boskiej Zwycięskiej za już okazaną pomoc w formie pieniężnej, gdyż była to bardzo wydatna pomoc. Będziemy wdzięczni za dalsze wzajemne kontakty, które ubogacają nas wszystkich także duchowo. Również mieszkańcy naszej parafii wyrażają wdzięczność. Ja osobiście wybrałem się nawet po kolędzie, specjalnie w ten rejon dotknięty powodzią, ażeby z tymi ludźmi się spotkać. Wielu z nich wyrażało wdzięczność i podziękowanie za to, że w czasie powodzi zajęliśmy się nimi i pospieszyliśmy z pomocą, w pewnym sensie wyprzedzając nawet pomoc rządową. s. Barbara: Wielką pomocą dla powodzian był między innymi Limanowski Dzień Dobroci zorganizowany przez organizacje rządowe i pozarządowe. W ramach tego dnia przeprowadzono aukcję obrazów, aukcję ciast, imprezy sportowe, artystyczne, loterię fantową, mecz piłki nożnej: księża kontra policja i wreszcie ognisko. Dochód z tej imprezy przeznaczono na pomoc powodzianom, na opłaty za prąd i opał do osuszenia mieszkań oraz zakup wyposażenia mieszkań. Impreza spotkała się z dużym zainteresowaniem mieszkańców, licznie przybyłych na rynek. Marek Rembiś: Wiele rodzin naszej parafii zwraca się do nas z pytaniem, czy oprócz pieniędzy jest potrzebna pomoc również w formie rzeczowej. 10 P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ (11)

11 s. Barbara: Będąc na spotkaniu w dekanacie, ustaliliśmy, że dobrze by było, gdyby rodziny bezpośrednio między sobą nawiązały kontakt, to by nawet zbliżyło je ze sobą. My oczywiście możemy przesłać adresy rodzin wielodzietnych i szczególnie dotkniętych przez powódź, z wyszczególnieniem ilości i wieku dzieci i ich konkretnych potrzeb. Wiktoria Zelek: Bo są u nas rodziny biedne, co jest wynikiem nie tylko powodzi ale związane jest również z powszechną wielodzietnością, ponadto wiele rodzin to rodziny alkoholików, no i wreszcie bezrobocie. U nas jest to zmora straszna, która właściwie dopiero się zaczyna, bo upadło tutaj większość zakładów pracy. Kto się zatrudnił w prywatnym zakładzie to jeszcze się cieszy i chwali Boga, a reszta? Do tego setki młodzieży kończącej szkoły. Są częste przypadki, że oboje rodzice są bez pracy, młodzi ludzie i dwoje lub więcej dzieci, kątem gdzieś tam u rodziny. Nic się u nas nie buduje, żaden nowy budynek nie powstał, żaden nowy blok i znowu tu problem się zaczyna. Po cichu liczymy na planowaną budowę linii kolejowej z Krakowa do Nowego Sącza bądź Krynicy, co rozwiązałoby trochę problem bezrobocia. Bo zawsze łatwiej znaleźć pracę w dużej aglomeracji. Liczymy więc, że kolej ta połączy nas ze światem, że Kraków jako przyszłe miasto wojewódzkie nas przygarnie. s. Barbara: Lecz nie tylko my mamy takie problemy. Na sąsiednim terenie, tu niedaleko, jest bardzo biedna parafia w Kamionce. W czasie powodzi dosłownie cała wieś była zalana. Tam nie było nawet drogi, ludzie po drabinach przechodzili od domu do domu. Szczególnie żal mi tamtych dzieci, są naprawdę strasznie biedne. Wiktoria Zelek: Musimy się również troszkę pochwalić. Mamy wspaniałe Stowarzyszenie Miłosierdzia Wincentego a Paulo, w ramach którego prowadzimy pomoc nie tylko w parafii w Limanowej, ale również w gminie Laskowa i Łącko. Dostaliśmy cztery miliardy na pomoc ludziom samotnym po sześćdziesiątym roku życia. Prowadzimy tam remonty. Żeby takich pieniędzy było jeszcze kilkanaście miliardów starych złotych, to by można było wielu ludziom jeszcze pomóc. Byłaby to fantastyczna sprawa. Ludzie ci są tak szczęśliwi. Na przykład jedna pani, której wyremontowaliśmy zalany star y dom z klepiskiem zamiast podłogi, szczęśliwa mówiła, że wróciła jak do pałacu. s. Barbara: Dla mnie jeszcze jednym problemem, związanym z powodzią, jest paniczny lęk dzieci przed deszczem. Gdy pada deszcz, nie zostaną za nic same w domu. Te dzieci trzeba już teraz otoczyć opieką. Matka idzie do pracy, ojciec również, a ono nie zostanie w domu. Widocznie w psychice takich dzieci został jakiś uraz. Takich rodzin mamy mnóstwo. Musimy coś uczynić również w tym kierunku, ażeby pomóc tym dzieciom. Wiktoria Zelek: Również dla osób dorosłych powódź ta była ciężkim doświadczeniem. Pewne starsze małżeństwo z naszej parafii bardzo przeżywa opuszczenie swojego domu, który uległ zniszczeniu. Często jeszcze przychodzą i płaczą nad tym swoim zniszczonym domem, który jak wykazała ekspertyza nie nadawał się do zamieszkania. Starych drzew się nie przesadza, więc dla tej kobiety skończyło się to pobytem w szpitalu. Tak, był to ogromny cios dla tych ludzi. Marek Rembiś: Bardzo serdecznie dziękujemy za rozmowę. Wierzymy, że dalsze, wzajemne kontakty pomiędzy naszymi parafiami, zaowocują nie tylko poprawą sytuacji osób ciężko doświadczanych, ale także przyczynią się do duchowego wzrostu ofiarodawców. (TEKST NIEAUTORYZOWANY) WSZYSTKIE ZAMIESZCZONE FOTOGRAFIE ZOSTAŁY UDOSTĘPNIONE REDAKCJI DZIĘKI UPRZEJMOŚCI KS. PROBOSZCZA JÓZEFA PORĘBY. Naszymi wysłannikami do Limanowej byli: Marek Rembiś i Adam Bazior (PZ) (11) P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ 11

12 W NASZEJ PARAFII I Komunia Swięta... W naszym kościele w tym roku dzieci klas drugich przystąpią do I Komunii św. w dwóch grupach: w niedzielę 17 maja o godz dzieci ze szkoły nr 49, w niedzielę 24 maja o godz dzieci ze szkoły nr 97. Mamy nadzieję, że taki rozkład pozwoli uniknąć zamieszania, tłoku i niepotrzebnych napięć. Warto zaznaczyć, że w tym roku w naszym kościele po raz pierwszy dzieci przystąpią do... i Prymicje w naszym kościele. Ks. Diakon Jan Pasek, nasz parafianin z ul. Tokarskiej 1, w dniu 6 czerwca 1998 r. przyjmie święcenia kapłańskie w Katedrze Wawelskiej z rąk ks. kardynała Franciszka Macharskiego. W rodzinnej parafii, w naszym kościele, jako nowo wyświęcony kapłan odprawi Pierwszą Mszę św. w niedzielę, 7 czerwca, o godz Ks. Diakon Ryszard Kurasiewicz, misjonarz saletyn, który odbywa praktykę duszpasterską w naszej parafii i katechizuje dzieci w szkole nr 97, przyjmie święcenia kapłańskie 13 czerwca 1998 r. w sanktuarium Matki Bożej Saletyńskiej w Dębowcu. Ks. Diakon Ryszard także, po otrzymaniu święceń kapłańskich, Komunii św. w jednakowych strojach. Dziękujemy Rodzicom za tę cenną inicjatywę i właściwe zrozumienie istoty uroczystości I Komunii św. dziecka. Cieszymy się, że podczas tych uroczystości nie będzie już rewii mody, bo takie odnosiło się wrażenie niejednokrotnie w ostatnich latach. Chłopcy będą ubrani w jednakowe stroje i dziewczynki w jednakowe sukieneczki. Nie chcemy akcentować, że na I Komunii św. najważniejszy jest strój dziecka. Ufamy, że przez te stroje pomożemy dzieciom przeżywać I Komunię jako wyjątkowe, jedyne i najważniejsze w życiu spotkanie z Chrystusem. W naszych modlitwach często polecajmy dzieci, które przygotowują się do I Spowiedzi i I Komunii św. Oby ta uroczystość była okazją dla dzieci i całej rodziny do ożywienia wiary i umocnienia przyjaźni z Panem Jezusem. Prośmy Ducha Swiętego o dary i potrzebne łaski dla dzieci i ich rodziców, rodziców chrzestnych, rodzeństwa i nas wszystkich. swoją Mszę Świętą Prymicyjną będzie sprawował w naszym kościele w niedzielę, 14 czerwca, o godz W naszych modlitwach pamiętajmy o księżach diakonach przygotowujących się do święceń kapłańskich, aby umocnieni łaską Sakramentu Kapłaństwa służyli z całym oddaniem w Chrystusowej Owczarni. PAN POWIEDZIAŁ PÓJDŹ ZA MNĄ Kontynuując odkrywanie tajemnicy Bożego powołania, poprosiliśmy o kilka słów człowieka, którego Bóg powołał z naszej wspólnoty parafialnej. Jest nim Jan Pasek, diakon Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie, przygotowujący się do święceń kapłańskich. Kiedy zrodziło się Twoje powołanie? To trudne pytanie! Pamiętam, że już we wczesnym dzieciństwie bawiłem się z bratem w odprawianie Mszy św. Kiedyś nawet zrobiliśmy dziurę w kocu, żeby mieć coś w rodzaju ornatu (nie muszę chyba opisywać reakcji naszej mamy) - to tak na wesoło, ale gdzieś wtedy po raz pierwszy zrodziło się pragnienie bycia blisko ołtarza. Pamiętam też, jak kiedyś podczas wizyty kolędowej ks. Jerzy zapytał, co ze mnie wyrośnie. Odpowiedziałem, że będę księdzem. Potem oczywiście o tym wszystkim zapomniałem i traktowałem z pewnym przymrużeniem oka. Teraz myślę, że to wtedy powstawało pragnienie bycia z Chrystusem. Od III klasy byłem ministrantem, potem lektorem, należałem do oazy, było też duszpasterstwo młodzieży Przystań przy klasztorze oo. Dominikanów, duszpasterstwo osób niepełnosprawnych Klika. Myślę, że moje powołanie kształtowało się powoli, a ja nie zdawałem sobie z tego sprawy. Poważnie o takiej życiowej drodze zacząłem myśleć dopiero w IV klasie liceum. Po zdaniu matury wstąpiłem na krótko do postulatu oo. Dominikanów (to taki krótki epizod w moim życiu), wtedy jednak przestraszyłem się tego Chrystusowego głosu, zrezygnowałem i podjąłem studia na Politechnice Krakowskiej. Jezus jednak upomniał się o mnie, gdzieś w środku serca roz- 12 P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ (11)

13 grywała się walka, i ostatecznie zdecydowałem się na przygodę z Chrystusem. W 1992 r. zdałem egzamin i poprosiłem o przyjęcie do Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej. Obecnie jestem diakonem przygotowującym się do święceń kapłańskich. To w takim telegraficznym skrócie historia mojego powołania. Czy miałeś jakiegoś patrona, który fascynował Cię, a może był to ktoś z żyjących? Patron! Przede wszystkim św. Jan Chrzciciel, św. Franciszek, św. Dominik. Każdy z nich na swój sposób mnie fascynował i trudno jest o nich mówić. Dlatego ograniczę się tylko do jednej postaci, i to żyjącej. Jest nią Ojciec Swięty Jan Paweł II. Zawsze był, jest i będzie dla mnie wzorem Chrystusowego Kapłaństwa. Jest tym, od którego można i trzeba uczyć się modlitwy, miłości do innych, głębokiej wiary i medytacji. Miałem to ogromne szczęście w czasie ostatniej pielgrzymki kilka razy znaleźć się blisko Ojca Świętego, I z całą pewnością spotkanie z Nim jest spotkaniem z samym Chrystusem. go Chrystusa, który potrzebował moich dłoni, nóg i serca młodego zapałem. Co radziłbyś ludziom młodym, którzy chcą odkryć swoje powołanie życiowe? Szukajcie a znajdziecie, kołaczcie a otworzą wam, proście a otrzymacie. Moją radę zamknąłbym w tym ewangelicznym ziarnie. Potrzeba przede wszystkim modlitwy, cierpliwego wsłuchiwania się w głos Jezusa i własnego serca. Jedni otrzymują laskę nagłego odkrycia swojego powołania, inni muszą się zmagać z tym całymi latami. Czy też cierpliwości, którą wypełni wiara i nadzieja. Nie wolno zapominać też o radości. Jak dziś oceniasz łaskę swojego powołania? Odpowiem słowami Ojca Swiętego. Wielki Dar i niepojęta Tajemnica. Tak. Dar i Tajemnica! Czy jest ktoś, komu chciałbyś szczególnie podziękować, że kroczysz tą wspaniałą drogą? Oczywiście! Przede wszystkim Temu, który mnie powołał - Bogu w Trójcy Jedynemu. Potem moim Rodzicom: mojemu nieżyjącemu już Tacie, że był dla mnie zawsze wzorem ciężkiej pracy, odpowiedzialności i opiekuńczości, uczył, że życie usłane jest nie tylko kwiatami, ale również cierniami. Mojej Mamie, która wylała nade mną niejedną łzę. Niejedną noc nie przespała, uczyła mnie miłości, składania rąk do pacierza. Rodzeństwu za wsparcie i modlitwę. Księżom - na pierwszym miejscu Księdzu Prałatowi, którego postawa pełna gorliwości przyciągała i przyciąga do Chrystusa i Jego Kapłaństwa. Księdzu Antoniemu za godziny rozmów, za to, że był wsparciem i doradcą. Wszystkim kapłanom, których Pan Bóg postawił na mojej drodze. Wszystkim nauczycielom, przyjaciołom i znajomym. Niech to wystarczy. Reszta pozostanie w moim sercu. Bóg zapłać za rozmowę. Z DIAKONEM JANEM PASKIEM ROZMAWIAŁA SIOSTRA DOROTA. Czynnie byłeś zaangażowany w Ruch Światło Życie w naszej parafii, czy miało to jakoś wpływ na Twoją decyzję życiową? Ruch Światło Życie, do którego wciągnęły mnie moje rodzone siostry, miał duże znaczenie w moim życiu. W nim wzrastałem, poznawałem Chrystusa, uczyłem się modlitwy, w jakiś głębszy sposób uczestniczyłem w liturgii. Na wakacjach rekolekcje, modlitwa, rozmowy, nowi ludzie, to wszystko z pewnością miało ogromne znaczenie, choć jak wspominałem wcześniej, były także inne wspólnoty, z których kolosalne znaczenie miało duszpasterstwo osób niepełnosprawnych Klika - tu spotkałem cierpiące- Diakon Jan asystuje Ojcu Świętemu podczas Mszy św. na Błoniach Ktakowskich (11) P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ 13

14 W NASZEJ PARAFII korespondencja do Rzymu... NASZA PIELGRZYMKA NA GOLGOTĘ OŚWIĘCIMSKĄ Okres Wielkiego Postu to czas łaski i pojednania. Głos Boży dociera w tym czasie do każdego z nas, zwłaszcza, gdy przyklękamy przed stacjami Męki Pańskiej w czasie Drogi Krzyżowej. Jakże głębokie przeżywaliśmy chwile podczas pielgrzymki na Golgotę Oświęcimską. Rozpoczęliśmy ją od modlitwy pod Krzyżem. Krzyż Oświęcimski jest i powinien tam być. Rozwartymi ramionami w geście nieskończonej miłości chce wszystkich przygarnąć do siebie w tym bardzo podzielonym świecie. Baraki, fundamenty potwornych krematoriów i komór gazowych, otoczone drutem kolczastym, tworzą krajobraz mówiący o czasach terroru, męczeństwa niewinnych ludzi, a zarazem świadczą o Zwycięstwie Krzyża Chrystusowego, o zwycięstwie wiary i miłości nad nienawiścią. Świadectwa ludzi uzależnionych kiedyś od alkoholu wplecione w rozważania Męki Pańskiej nauczyły nas tego, że im niżej człowiek upada tym bardziej trzeba się nad nim pochylić. Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste na stacjach Męki Pańskiej drogi oświęcimskiej. i z Watykanu... Księże Proboszczu - dziękujemy za przewodnictwo - w naszej pielgrzymce w dniu 21 marca 1998 r. ALBINA KNAP Przekroczyć próg Nadziei - Jan Paweł II odpowiada na pytania Vittoria Messoriego Pamiętam, że Ojciec dał mi kiedyś książeczkę do nabożeństwa, w której była modlitwa do Ducha Świętego. Powiedział mi, abym tą modlitwę codziennie odmawiał. Tak też staram się czynić. Wtedy po raz pierwszy zrozumiałem, co znaczą słowa Chrystusa do Samarytanki o prawdziwych czcicielach Boga, to znaczy tych, którzy czczą Go w Duchu i w Prawdzie. (por. J 4,23)... Człowiek jest kapłanem całego stworzenia, przemawia w jego imieniu, ale przemawia o tyle, o ile prowadzi go Duch. z książki Przekroczyć próg Nadziei, Jan Paweł II odpowiada na pytania Vittoria Messoriego, wyd. RW KUL / wyd. I / 1994 r. 14 P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ (11)

15 FRANCISZKAŃSKI III ZAKON ŚWIECKICH Trzeci Zakon dla ludzi świeckich został założony przez Św.Franciszka w 1221 roku. Otrzymał swoja regułę, która była nowelizowana (zmieniana) przez papieża Leona XIII, a ostatnio przez naszego papieża Jana Pawła II. Zakon zmienił swoja nazwę na Franciszkański III Zakon Świeckich, a także otrzymał pewną niezależność od macierzystego Zakonu Franciszkanów, z którym jest nadal organizacyjnie związany. Do Zakonu może należeć każda osoba świecka - kobieta i mężczyzna, bez względu na swój stan cywilny, która po półrocznym nowicjacie złoży profesję - przyrzeczenie życia według Ewangelii, każdy podług swego stanu w duchu Św.Franciszka (w duchu franciszkańskim). III Zakon Św.Franciszka powstał w parafii w Borku Fałęckim w roku W roku 1934 został ufundowany przez braci sztandar Św.Franciszka, który został poświęcony w jego święto. Obecnie do Franciszkańskiego III Zakonu świeckich należy 14 braci i dwóch kandydatów. Spotykają się w każda 2-gą niedzielę miesiąca o godz Ich wieloletnim opiekunem jest Ks. Prałat Józef Kołodziejczyk. Członkowie zakonu nie tylko pogłębiają swoje życie religijne, ale poprzez czynny udział uświetniają uroczystości kościelne jako asysta procesyjna. Służą też kościołowi pomocą w organizacji tych uroczystości, zbiera- Bracia III Zakonu - lata 60-te - fot. Archiwum niu składek. W naszej parafii tradycyjnie od wielu lat Bracia II Zakonu prowadzą nabożeństwo Drogi Krzyżowej w każdą niedzielę Wielkiego Postu. Dla ciekawości warto wspomnieć, że wieloletnią tercjanką ( popularna niegdyś nazwa członków zakonu) była błogosławiona Aniela Salawa, której grób znajduje się w kościele 00. Franciszkanów. W.B. GROMADA ZWYCIĘSKIEJ KOLONIA, KOLONIA... Podobnie jak w roku ubiegłym pragniemy zorganizować kolonię parafialną. Być może uda nam się przygotować dwa turnusy. O szczegółach będziemy parafian informować na bieżąco. Jednak już teraz zapraszamy do pomocy tych, którzy chcą czynnie pomóc w przygotowaniu i prowadzeniu tych kolonii. Liczymy szczególnie na sponsorów, którzy wspomogą dzieci z rodzin mniej zamożnych i wielodzietnych. Nasze hasło: Wakacje z Bogiem dla każdego dziecka z naszej parafii. DUSZPASTERZE PARAFII M.B.Z. Jednym z pierwszych ofiarodawców (sponsorów kolonii) jest : Firma CETUS M.S. s.c. - skład materiałów budowlanych, który oferuje materiały budowlane w szerokim asortymencie: rury PCV, suche tynki KNAUF, ceramikę budowlaną, materiały izolacyjne, chemię budowlaną i wiele innych. ul. K³uszyñska 3 (skrêt w prawo, na œwiat³ach przed stacj¹ benzynow¹ w Opatkowicach), tel (11) P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ 15

16 NAJLEPSZA I NAJCZULSZA Z MATEK Dzień matki Mamo! - podaj mi rękę! Miesiąc maj to najpiękniejszy okres roku, kwiaty rozkwitają gamą swoich kolorów, pełne intensywnej zieleni drzewa i krzewy, a śpiew ptaków przepełnia radością każdego z nas. Cała przyroda chce oddać hołd Maryi - Bogurodzicy, Matce nas wszystkich i Królowej Świata. Starym polskim zwyczajem na wsiach majono wszystkie przydrożne kapliczki i krzyże, a figurki i obrazy w domach przybierano bukietami polnych kwiatów. Przy wiejskich kapliczkach, gdzie odprawiano nabożeństwa majowe rozbrzmiewała pieśń Maryjna: Chwalcie łąki umajone, góry, doliny zielone a echo pieśni rozchodziło się daleko wśród pól i lasów nad wioskami i miastami. Tradycja odprawiania nabożeństw majowych gromadzi nas w kościołach, śpiewamy Litanię Loretańską i Antyfonę Pod Twoją obronę uciekamy się Święta Boża Rodzicielko, bo kto z nas choć jeden raz w życiu nie prosił o jej obronę, o wstawiennictwo u Syna w naszych kłopotach, chorobach, zmartwieniach. To ona - Matka Jezusa i nasza najlepsza i najczulsza z Matek czeka na nas otwartymi ramionami u źródeł prawdziwego szczęścia. E.W. Jak to dobrze, że jeszcze można spotkać przed blokami przy piaskownicach - matki czuwające nad zabawą swoich dzieci. Siedzą na ławeczkach, patrzą na bawiące się pociechy i aby nie zanikł widok takich matek. Coraz częściej słyszy się, że spacer, czy zabawa z dzieckiem to taki staroświecki zwyczaj, może dobry dla babci lub dziadka. Dziecko może bawić się samo, często słyszymy: ma przecież takie możliwości: rower, piłkę, łyżworolki, telewizor, komputer... I jest to dobre, ale pod ścisłą kontrolą rodziców. Dziecko jest jak delikatny instrument, łatwo można go uszkodzić, rozregulować, zepsuć. Spacer z mamą za rękę daje dziecku poczucie bezpieczeństwa, troski i ciepła, a serdeczna rozmowa, zwrócenie uwagi na piękno przyrody zostaje w pamięci na zawsze. A kiedy dorośnie i niezależnie od tego jak potoczą się jego losy, kontakt z rodziną będzie zawsze serdeczny i bliski, a wspomnienie wspólnych spacerów i zabaw pozostanie w pamięci do starości. Życzenia, życzenia... EWA WOŹNY. 25 maja swoje imieniny świętował będzie Ks. Proboszcz Grzegorz Szewczyk. Najczcigodniejszemu Solenizantowi Redakcja wraz z całą wspólnotą parafialną pragnie życzyć wielu sił i pełni darów Ducha św. w trudnym dziele pasterzowania w naszej parafii. Życzymy, aby wzorem swojego patrona Grzegorza VII, papieża prowadził powierzone swojej opiece dusze do świętości. Życzymy, by zawsze towarzyszyła Czcigodnemu Księdzu Proboszczowi opieka Matki Boskiej Zwycięskiej i Boże Błogosławieństwo. REDAKCJA ORAZ WSPÓLNOTA PARAFIALNA 16 P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ (11)

17 Adwent - czas oczekiwania na przyjście Zbawiciela (szaty liturgiczne mają kolor fioletowy), Czas Bożego Narodzenia - pamiątka przyjścia Zbawiciela na świat (używa się ornatu w kolorze białym lub złotym) ABC LITURGII Pytanie: Proszę księdza! Dlaczego ubiera ksiądz taki smutny fioletowy ornat, a nie na przykład zielony? Kto nie lubi koloru zielonego?. Ale kolor ornatu nie zależy od osobistego upodobania i gustu, tylko od części roku liturgicznego, a w nim wyróżniamy okresy związane ze wspomnieniem wydarzeń zbawczych: Wielki Post - wspomnienie męki i śmierci Zbawiciela (szaty liturgiczne w kolorze fioletowym) Okres Wielkiej Nocy - wspomnienia zmartwychwstania Pana Jezusa (kolor szat liturgicznych - biały lub złoty) w okresach zwykłych używa się koloru zielonego, natomiast koloru czerwonego używa się w uroczystość Zesłania Ducha Świętego i we wspomnienie Świętych Męczenników. NA PYTANIE ODPOWIADAŁ KS.BOGDAN. DUCHOWA ADOPCJA DZIECKA POCZĘTEGO Dzień 25 marca, na który przypada święto Zwiastowania NMP to także Dzień Świętości Życia. Poświęcony jest on refleksji nad wartością życia, jako daru od Boga oraz modlitwie o poszanowanie każdego życia, a zwłaszcza dzieci nienarodzonych. W naszym kościele na mszy św. o godz. 18, odprawianej w intencji poszanowania życia, po raz kolejny podjęto praktykę duchowej adopcji. 63 osoby z naszej parafii zobowiązały się przez okres dziewięciu miesięcy codziennie odmawiać jedną tajemnicę różańcową oraz specjalną modlitwę w intencji dziecka zagrożonego zabiciem w łonie matki oraz jego rodziców. Wiele z obecnych osób podjęło ten modlitewny trud po raz kolejny, dziękując jednocześnie Bogu za łaskę wytrwania w przyrzeczeniu, złożonym w roku ubiegłym oraz za udzielane łaski. Bowiem duchowa adopcja poprzez praktykę systematycznej modlitwy oraz ascezę może stać się także czynnikiem odrodzenia wspólnej modlitwy i miłości w naszych rodzinach. MAREK REMBIŚ (11) P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ 17

18 WARTO CZYTAĆ (CD.) Moja rodzina - magazyn wydawany co miesiąc dla każdej rodziny. Zawierający problemy życia codziennego polskiej rodziny, jej portret własny, a także sylwetki świętych polskich, sławnych ludzi, recenzje ciekawej książki. Z kolorową wkładką do wycięcia dla dzieci Biblia dla najmłodszych. Dostępny w naszej parafii oraz przez prenumeratę pod adresem: Ruch SA oddział Warszawa, ul.towarowa 28 Konto: PBK XIII Oddział Warszawa Cena 1 egz-1,90. List -miesięcznik poświęcony odnowie życia chrześcijańskiego. W każdym numerze wyjaśnienie części roku liturgicznego i niedzielnej Ewangelii, świadectwa, ciekawe rozmowy a także karta o Kościele i świecie czyli najaktualniejsze wydarzenia. Dostępny w księgarniach katolickich oraz przez prenumeratę: Stowarzyszenie List ul. Dominikańska 3/12, Kraków tel Cena 1 egz. 3,50 Misjonarz - miesięcznik. Jeżeli chcesz wiedzieć jak żyją chrześcijanie w Afryce, Ameryce lub Azji weź do ręki Misjonarza a odkryjesz jak wielu ludzi daje bezinteresownie siebie dla głoszenia Ewangelii. Dostępny przez prenumeratę: Misjonarz - Wydawnictwo Verbinum ul. Ostrobramska 98, Warszawa Konto PKO BP XII o/warszawa cena: 1 egz. 2,20 Karan - kwartalnik poświęcony promocji zdrowia. Ukazujący dramaty życia ludzi uzależnionych od nałogów oraz świadectwa tych, którzy wyzwolili się z nałogu i pragną pomóc innym. Dostępny w księgarniach katolickich. Istnieje również możliwość prenumeraty: Kwartalnik Karan ul. Pszczyńska 39 skryt. pocz. 31, Warszawa nr konta PBK SA I o. Warszawa tel. - fax Ofiara dowolna Posłaniec Świętej Rodziny - pismo dla rodzin katolickich, zawierające najbardziej aktualne problemy, jakim musi stawiać czoło każda współczesna rodzina. Na jego łamach znajdziemy także świadectwa, wspomnienia oraz to co nas najbardziej ciekawi. Nabyć go można w księgarniach katolickich oraz pisząc pod adres: Fundacja Posłaniec ul.kołłątaja 80/ Otwock - Świder Bank Spółdzielczy Otwock Cena 1 egz. 2,90 Rycerz Niepokalanej - miesięcznik założony przez św. Maksymiliana w celu krzewienia miłości i czci do N.M.P.; dostępny w naszej parafii przez prenumeratę. CDN P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ (11)

19 KĄCIK CHARYTATYWNY: Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych moich braci najmniejszych, Mnieście uczynili /Mt 25,40/ Potrzebna jest pomoc finansowa dla osoby przewlekle chorej. Potrzebna codzienna pomoc dla starszego ma³ eñstwa (wynagrodzenie mo liwe). Dwie rodziny wielodzietne w trudnej sytuacji, potrzebuj¹ pomocy finansowej na zakoñczenie rozpoczêtej budowy domów. Konieczne s¹ tak e materia³y budowlane do wykoñczenia mieszkañ. Osoba chora na cukrzycê prosi o pomoc w zakupie urz¹dzenia GLUKOMED do mierzenia poziomu cukru we krwi. Mile widziani sponsorzy do refundacji obiadów w szkole dla dzieci z rodzin potrzebuj¹cych. Adresy osób potrzebujących można uzyskać w Kancelarii Parafialnej w czwartki od do Ofiary można także wpłacać na konto Parafii: Parafia. M.B. Zwycięskiej w Krakowie ul. Zakopiańska 86 PeKaO SA. II O/Kraków ul.kapelanka 1 Nr rach. : z dopiskiem: POMOC CHARYTATYWNA Mo na tak e zg³aszaæ chêæ pomocy materialnej, rzeczowej ( ywnoœæ, odzie, meble itp.). POMOC POWODZIANOM Z LIMANOWEJ Przed Świętami Wielkanocnymi,nasza parafia włącza się w dekanalną pomoc dla powodzian z parafii Matki Bożej Bolesnej z Limanowej. Z woli Ks. Kardynała Franciszka Macharskiego obejmujemy systematyczną pomocą przez dwa lata, rodziny z Diecezji Tarnowskiej, które najbardziej ucierpiały w czasie lipcowej powodzi. Na święta, przekazujemy rodzinom z Limanowej kwotę zł złożoną przez parafian w czasie zbiórki do puszek w I Niedzielę Wielkiego Postu 1 marca tego roku. Wszystkim, którzy złożyli ofiarę na ten cel jako jałmużnę wielkopostną, składamy serdeczne Bóg zapłać. Z KSIĄG PARAFIALNYCH (2 II III 98): Odeszli do Wieczności: Adam Sagań (89); Józef Zabiegała (75); Helena Nowak (63); Stanisław Opoczko (76); Krzysztof Rutkiewicz (48); Piotr Wilkosz (75); Eugeniusz Szary (78) - Wieczne odpoczywanie racz im dać Panie Połączyli się Sakramentem Małżeństwa: Tadeusz Jan Chwałek & Elżbieta Bochenek Sakramentu Chrztu Św. dostąpili: Bartłomiej Jacek Papież; Dawid Sylwester Bakalarz; Paulina Maria Kolec; Tomasz Piotr Pulchny; Arkadiusz Tadeusz Haja; Aleksander Andrzej Zagórski; Andrzej Stanisław Jamróz; Wiktoria Michalina Potępa; Natalia Izabela Bobula; Joanna Katarzyna Kielar (11) P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ 19

20 MDM MŁODZIEŻ DO MŁODZIEŻY I znów Wielkanoc i znów trzeba by coś o tych jajkach powiedzieć... są jajowate, mają białko i żółtko i... no, sami wiecie... Ale poważnie Wielkanoc kojarzy się najczęściej z jajkami. Ale jak wiadomo to nie wszystko. Wielkanoc to zmartwychwstanie. Kogo? Oczywiście Jezusa, tego z Nazaretu, Nauczyciela, Mistrza, Chrystusa, Namaszczonego czyli Mesjasza, Syna Bożego czyli Boga, Jednego w Trójcy Świętej. Brzmi jak z katechizmu ale tak na co dzień to się nad tym w ogóle nie zastanawiamy. Wielkanoc dlaczego wielka była ta noc? Nie wiem? Ależ dobrze wiem to Jezus zmartwychwstał! Niech to zapadnie w naszych sercach. Nie codziennie ktoś wstaje z martwych. Te wielkie święta, które dotyczą największej tajemnicy naszej wiary nie tylko przypominają ale także uobecniają zmartwychwstanie. Choć nie widzą tego nasze oczy, te, które mamy na głowie a oddziela je nos (czasami nosimy na nich okulary). To zmartwychwstanie Jezusa widzą oczy naszej wiary. Problem polega na tym, że nie zawsze chcę je otworzyć a czasami gdy się otwierają to zakładam im takie specjalne klapki aby tylko nie widzieć. Te oczy naszej wiary najczęściej widzą w ciszy serca. Powiecie co ma wzrok do ciszy. To może zabrzmi dziwnie ale te oczy są sprzężone z uszami naszej wiary. Jeżeli uszy słyszą to i oczy się otwierają. Na co? Na głos Boga, który nigdy nie jest natrętny. Bo my jesteśmy wolni a On nie chce zrobić z nas niewolników i dlatego dał nam wolną wolę i zawsze cierpliwie czeka na naszą odpowiedź. W sercu każdego człowieka jest takie specjalne własne malutkie intymne miejsce gdzie schowane są najskrytsze myśli, przeżycia, gdzie rodzą się wątpliwości, gdzie także może skryć się nasza wiara jeżeli ją będziemy odrzucać lub zaniedbywać. Ale ona choć zakurzona to jest. Trzeba ją tylko wyczyścić. A co do tych specjalnych klapek to nazywają się one: często głośna muzyka płynąca non - stop z walkmana czy gry komputerowe od rana do wieczora, albo telewizor oglądany w sposób ciągły i jeszcze wiele innych, które same w sobie nie są złe ale nadużywane przynoszą ogromne szkody. A do tego towarzystwo, koledzy, koleżanki. Ludzie jak ludzie ale ich poglądy i zachowanie... Oczywiście nie wszyscy, ale część na pewno. To nie oto chodzi aby z nich rezygnować ale umieć wybierać a czasami nawet pomóc komuś stać się trochę lepszym, wcale nie moralizując. Ale powróćmy do zmartwychwstania. Jak je poczuć i zobaczyć? Wystarczy tylko trochę się wyciszyć aby w sercu usłyszeć radosne Alleluja! Chrystus żyje. ON nie umarł, tzn. umarł ale znowu żyje, teraz i na wieki zawsze ten sam. I spadają klapki robi się cieplej na sercu. Wraca nadzieja, znika gdzieś pustka. R.U Rozterki poety na Wielkanoc O czym mam pisać na Wielkanoc O dźwiganiu Krzyża O trzech upadkach O pięciu ranach Czy cierniowej koronie... O Wielkim Tygodniu O Drodze Krzyżowej I Wielkim Czwartku Może o Sobocie... O tej Niedzieli której tak czekamy O Zmartwychwstaniu Czy o Zmartwychwstałym O cudzie co wielki co i mnie przerasta O Człowieku O Bogu... O stole pięknie ubranym O jajach wielkanocnych O koszyku co w dziecka ręku Drży zabawnie niepewny swego losu... To za dużo. To za trudno. Nie potrafię. Chyba napiszę o króliczku z czekolady. A.K. 20 P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ (11)