profile klas kształcą przyszłych artystów (profil teatralno-filmowy), (dziennikarski) lekarzy (biologiczno-chemiczny),

Transkrypt

1 WYDANIE SPECJALNE Z OKAZJI 75. JUBILEUSZU SZKOŁY Wielki to dzień, dobry by świętować! Rzadko bowiem która szkoła moŝe szczycić się tak pięknym jubileuszem, jaki dziś obchodzi V Liceum Ogólnokształcące. 75 lat temu z Państwowej Uczelni im. Dąbrówki wyodrębnił się pierwowzór naszego dzisiejszego liceum. W 1936 roku władze szkoły wraz z uczennicami obrały sobie za patronkę imię Klaudyny Potockiej, która swoje Ŝycie i majątek poświęciła powstańcom listopadowym, później emigrantom. Niestety 1 września 1939 roku dzwonek na lekcję nie zabrzmiał, a Klaudynki niosły pomoc rannym Ŝołnierzom, aŝ do chwili zajęcia szkoły. W czasie wojny budynek przy ulicy Młyńskiej został zajęty przez Wermacht, w ogrodzie urządzono kuchnie polową a zbiory biblioteczne i wyposaŝenie szkoły słuŝyło za podpałkę. Ponownie szkoła zaczęła funkcjonować dopiero sześć lat później przy ul. Przemysłowej. Przyjęto wtedy 305 dziewcząt. Od tego czasu liczba uczennic regularnie się powiększała. 7 września 1965 roku szkoła przeprowadziła się do nowego gmachu przy ulicy Zmartwychwstańców 10, gdzie pozostaje do dzisiaj. Wtedy teŝ zmieniono patronkę szkoły. Została nią Maria Koszutska, przedwojenna działaczka komunistyczna, która z oczywistych przyczyn bardziej pasowała ówczesnej władzy. Następne lata były okresem wyposa- Ŝania nowych pracowni przedmiotowych, powstała równieŝ oranŝeria i ogród geograficzny. Rok 1967 był przełomowy: próg szkoły po raz pierwszy przekroczyli chłopcy. W 1974 roku w ramach czynu społecznego rodziców i uczniów szkoła zyskała nowe boisko sportowe. 13 grudnia 1989 roku, w rocznicę wybuchu stanu wojennego na wniosek nauczycieli z NSZZ Solidarność szkole przywrócono imię Klaudyny Potockiej. Obecnie kontynuuje ona swoją tradycję i dba o wszechstronne wychowanie i kształcenie młodych ludzi zgodnie z hasłami szkoły (na dole strony). W szkole działają liczne koła zainteresowań, a ciekawe i zróŝnicowane profile klas kształcą przyszłych artystów (profil teatralno-filmowy), humanistów (dziennikarski) lekarzy (biologiczno-chemiczny), ludzi świata nauki (politechniczny) oraz przyszłe elity intelektualne. Nasi absolwenci i uczniowie odnoszą liczne sukcesy w prawie kaŝdej dziedzinie Ŝycia. Niewątpliwie zawdzięczają to szkole, która jest otwarta na nowe idee i nigdy nie ogranicza młodych ludzi, którzy oprócz wskazówek jak iść przez Ŝycie potrzebują równieŝ morza cierpliwości i wolności, która pozwala sięgać, tam gdzie wzrok (poprzednich pokoleń) nie sięga Wartości i tradycje patriotyczne podtrzymuje Szkolne Koło Przyjaciół Armii Krajowej oraz Stowarzyszenie Współpracy ze Wschodem Memoramus. Co roku wydawany jest szkolny rocznik Ad notam, w którym skrupulatnie odnotowywane są wszystkie waŝne wydarzenia z Ŝycia szkoły. Koło informatyki, robotyki, Grupa Teatralna Za kulisami, Radio Piątką, Klub Maratończyka, Szkolne Koło Sportowe, Klub Turystyczny, a takŝe liczne projekty europejskie i akademickie realizowane w szkole pozwalają rozwijać zainteresowania. Co roku uczniowie mogą wziąć udział w czterech wymianach ze szkołami w Miński (Białoruś), Smoleńsku (Rosja) oraz Bambergu i Hanowerze (Niemcy). Pozwalają one na poznanie innej kultury, zawiązanie nowych, bezcennych przyjaźni. Ponadto wraz z innymi poznańskimi liceami nasza szkoła bierze udział w corocznym Marszu Pamięci na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu. Co przyniesie przyszłość? Piękne i wzniosłe momenty- tego ja, Stańczyk jestem pewien. W tym niezwykłym dniu chciałbym Ŝyczyć Szkole wszystkiego najlepszego! Oby rosła w siłę i sławę, a kaŝdy kolejny dzień był powodem do dumy. śyczę równieŝ aby nie zapomniała o niŝej podpisanym, który, choć na uni- Ŝonego sługę się zupełnie nie nadaje, walczy o te same ideały: by_ Budować_przyszłość Źródło: strona int. VLO BUDUJ PRZYSZŁOŚĆ PRZYJAŹŃ PRZEZ POMOC WYTRWAJ DO KOŃCA

2 Legenda V LO- Profesor Eligiusz Gramatyka Profesor Eligiusz Gramatyka- przez swoich uczniów kochany i nienawidzony jednocześnie. Bez względu na to jakie ma się o nim zdanie, trzeba podkreślić jedno: sam stał się legendą VLO i legendy zaczęły tworzyć się wokół niego. Z wykształcenia był matematykiem, fizykiem i germanistą, ale niektórzy mówią, Ŝe równieŝ prawnikiem. Znany z ciętego humoru, nienawidził głupoty, ale był dobrym, pomocnym pedagogiem. Choć (podobno) był członkiem PZPR często opowiadał dowcipy, które do poprawnych politycznie nie nale- Ŝały. Przez uczniów nazywany był Gramolem lub Gramajem. Zmarł w styczniu bieŝącego roku. Niech jeszcze raz przemówi: Nawet krowa na pastwisku by to zadanie wyliczyła! Czy macie dzidę we łbie i to nadgnitą? Jakbyś była tak wysoka jak jesteś głupia to byś ksieŝyc na kolanach w d**ę pocałowała! Wytłumaczę jak pastuch krowie! Powiedzcie kto wynalazł telefon? Telefonow. A centralę telefoniczną? Centralkow A okulary? Oczywiście gruziński uczony G**nowidze! Jedni opuszczają nawiasy, a inni spodnie... Tłumacze jak pastuch krowie, a to słucha jak świnia grzmotu. UwaŜaj Ŝebyś się na tablicy nie roztrzasnął! Człowieku idziesz jak na szafot... Nawet gdyby z nieba zamiast deszczu leciały kozie bobki to ty tak tego nie wyliczysz. Mowa do was dzieci jest jak rzucanie słów między wieprzki. Ale nie myślcie Ŝe ja was do nich przyrównuję. Wyrządziłbym im straszliwą krzywdę! Takie krowiate zadanie! mój pies wynik pod szafą wyszczekał." Jesteś tępy jak RawaLux. Zdychająca krowa rozwiązałaby to szybciej ogonem niŝ ty! Oczywiście naleŝy dodać, Ŝe nie inni Profesorowie, równieŝ miewali perypetie... Raz przylepili prof. Stefankowi zdjęcie gołej laski na plecach. Oczywiście Stefanek chodził po klasie z powaŝną miną wykładając kolejną lekcję, a my pękaliśmy ze śmiechu. ''No kochanie- Ŝeby zrozumieć, trzeba rozumieć!'' Pewna matematyczka (prof. B.) stwierdziła, Ŝe w porównaniu z pierwszą klasą zmieniliśmy się o 360 stopni! Jeden z kolegów wygłaszał na geografii referat na temat hodowli koni. Rozmowa z nauczycielem wyglądała mniej więcej tak: - Na co hodujemy konie?? - Na przykład na pędzle. - A widziałeś kiedyś pędzel z końskiego mięsa?? Gramaj we wspomnieniach uczniów: Postać to była niesamowita. Ta wyniosłość, połączona z kontrolowanym sarkazmem i jedynym w swoim rodzaju poczuciem humoru. Bardzo dobry nauczyciel, ale nie dla wszystkich matematyka była pod jego dowództwem przyjemnością... Nie zapomnę, jak kiedyś miał z nami zastępstwo i cały czas snuł luźne opowieści o bardzo politycznym zabarwieniu. Ryczeliśmy cały czas ze śmiechu. Teksty były bardzo śmiałe, jak na tamte czasy. OdwaŜny był. Pamiętam jeszcze jedno stwierdzenie Gramola dlaczego zawsze pod koniec lekcji poprzedzającej duŝą przerwę wysyłał zrobić kawę którąś z koleŝanek ale nigdy Ŝadnego z facetów. Profesor wyjaśnił, Ŝe dziewczyna moŝe co najwyŝej napluć a facet ma jeszcze ze dwie inne moŝliwości wzbogacenia jego kawy Pamiętam stopnie, które wystawiał: krzyŝyk, kreska, kółko, przecinek, łabądek, wisielec, Rawa Lux - czyli tępa Ŝyleta. Na początku ogarniała nas panika bo nikt nie wiedział o co chodzi!!! Dla przypomnienia, - kto otrzymał "Rawę Lux" był w Jego oczach kompletnym matematycznym zerem. Nie zapomnę jak się kiedyś spóźniłam na historię na pierwszą lekcję, a tu moja klasa pełna szczęścia siedzi w sali, bo Pani Profesor popędziła taksówką do domu wyłączyć Ŝelazko... Historie i cytaty oprócz wprowadzenia zaczerpnięto z forum V LO portalu nk.pl

3 Wszyscy jesteście mordercami! Gwiazdy świecą i gasną. Zwykle widzimy ich światło, choć one same juŝ nie istnieją. Podobnie z ludźmi wybitnymi, których teraz nazywamy gwiazdami, a są miernotami. Gwiazdy odchodzą głośno, cicho, ale zawsze w blasku, choć nie zawsze chwały. W wakacje odeszła, zmarła, czy raczej po prostu kopnęła w kalendarz Amy Winehouse. Bardziej mi tu pasuje ten pokopany kalendarz, bo taka wredna i zdegenerowana gówniara nie mogła sobie po prostu umrzeć. Świat łkał i rwał włosy z głowy po śmierci Amy Winehouse, a potem? Otarł owe krokodyle łzy, przyklepał tupecik i poszedł dalej. I dobrze. Przestańmy chwalić to, no to co fałszywie wielkie. Przestańmy chwalić to, co powinno być piętnowane i ganione. Sprawa szybko przyschła. Dziennikarze, którzy wzdychali wraz z głupim ludem, teraz nie chcą się przyznawać, Ŝe chwalili tą śpiewającą, wiecznie zaćpaną poczwarkę. W Przekroju ukazał się nawet artykuł: Wszyscy zabiliśmy Amy! MoŜe wszyscy, ale nie ja! A nawet jeśli, to nic nie powiem bez adwokata. Nie wiadomo co pozbawiło ją Ŝycia. Nie wiadomo? Wiadomo! Prochy i alkohol. Od dawna było wiadomo, Ŝe jest uzaleŝniona od wszystkiego, od czego moŝna: kokaina, heroina, alkohol i głupota. Pewnie zabiły ją więc jej nałogi. Szkoda. MoŜe gdyby strzeliła sobie w łeb w pijackim szale z cztery lata temu, moŝe nie pisałbym tego artykułu. Niestety... Zostawcie w spokoju Amy! Tego podobno dziennikarze i paparazzi nie chcieli słuchać. Chodzili za nią we dnie i nocy, robili zdjęcia pijanej, upadłej, upodlonej kobiecie. A ona unikała ich jak mogła? Gdyby unikała sprzątałaby toalety publiczne, a nie była piosenkarką. Dopiero po jej śmierci znalazło się wiele dobrych zdjęć Amy. Skąd my to znamy i czy to nas dziwi? Raczej nie, biorąc pod uwagę, Ŝe Lech Kaczyński po śmierci na wszystkich zdjęciach normalnie się uśmiechał, wyglądał dobrze, a za Ŝycia wyglądał tak, jak media sobie tego Ŝyczyły. Jak zgniły kartofel. Czyli znów manipulacja krokodylo-łzawych mediów. Widzimy w niej pędzącego ku samozagładzie artystę-straceńca Ponownie nie, raczej idiotkę, która straciła swoje Ŝycie, sprzedała je za codzienne odloty i zastawiła w zamian za popularność, nie sztukę, bo tej nie umiała robić. Artysta, który nagrał dwie płyty? Nie, ledwie wyrobnik na początku drogi ku tytułowi mistrza. Znowu została sama Po tym, gdy jej narzeczony, choć patrząc na całą Winehouse nie chce się w to wierzyć, porządny facet zostawił ją, gdy wyszła zaćpana na belgradzką scenę. Nie chciał zostać męŝem ćpunki. Dziwi to kogoś? I proszę nie mówmy o empatii, bo taka nie moŝe istnieć w stosunku do kogoś, kto uparcie i świadomie dąŝy do samozniszczenia. Jedyna dobra gwiazda, to martwa gwiazda. Taką rzeźbę stworzono w 2008 roku, przedstawiała Amy leŝącą w kałuŝy krwi z dziurą od kuli w głowie. Wtedy rzeźba wzbudziła krytykę, teraz warta będzie przynajmniej z pół miliona. Zimne wyrachowanie? Być moŝe. Mówią, Ŝe zmarła alkoholiczka i narkomanka... i mają rację. Wcale nie była ofiarą własnego sukcesu, ale głupią dziewuchą z sąsiedztwa, która bezczelnością i pewnością siebie wepchnęła się do wielkiego świata sukcesu, który jest pijawką i zabija najsłabsze ogniwa. A Amy Winehouse była właśnie słaba, a ponadto miała pecha, Ŝe... udało jej się odnieść sukces. I nie usprawiedliwia jej wcale to, Ŝe być moŝe nieźle śpiewała... Cytaty pochodzą z Przekrój 31/2011 Wszyscy zabiliśmy Amy Dlaczego Stańczyk? Stańczyk powstał w 2010 roku jako wyraz buntu przeciwko otaczającej nas rzeczywistości. Miał złamać schemat nudnej gazetki szkolnej i poruszać tematy często bardzo odległe od edukacji, ale nurtujące kaŝdego. Dziś, wiem, Ŝe dzięki nieocenionej Ŝyczliwości i pomocy Kadry Pedagogicznej V LO i Pani Dyrektor oraz Rady Rodziców, która sponsoruje nakład, udało się osiągnąć cel. Tytuł nawiązuje do królewskiego błazna, człowieka, który w sposób odwaŝny i otwarty krytykował błędne decyzje króla Zygmunta Starego, ale jednocześnie był jego wielkim przyjacielem i patriotą. Znany z ciętego języka, dzięki obrazowi Jana Matejki przeszedł do historii jako najsmutniejszy błazen świata. Najsmutniejszy, ale najinteligentnijeszy i szczerze zatroskany losami ojczyzny. Cieszę się, Ŝe oddaje w Twoje ręce Czytelniku juŝ piąty numer Stańczyka. Miłej lektury!

4 Minął rok od wyborów parlamentarnych. Gong zamontowany na ścianie bloku obudził wszystkich mieszkańców. Był to nowy system. Rząd Imperatora Premiera zamontował takie w kaŝdym budynku mieszkalnym, aby ułatwić mieszkańcom powstanie do pracy. Praca kaŝdego wyglądała tak samo. KaŜdy nakładał tęczowy kombinezon i w takim stroju, zbiorczym transportem publicznym przemieszczał się do pracy. Barwę ubioru roboczego wybrały mniejszości seksualne, które w wyniku przewrotu Jarakota przejęły władzę w sejmie. Posłowie, którzy nie chcieli dobrowolnie zrzec się mandatów zostali zgwałceni i wysłani do pracy przymusowej w sex-shopach, które władza nazwała zakładami resocjalizacji. Transport publiczny, choć socjalistycznie darmowy, nie był wygodny. Głównym pojazdem wykorzystywanym w tym celu były zrecyklingowane autobusy z Czarnobyla ofiarowane Europejskiej Rzeczypospolitej Tęczowej przez Rosję w zamian za województwa podlaskie oraz lubelskie i dozgonną wdzięczność oraz przyjaźń. Po dotarciu do fabryki azbestu kaŝdy pracownik badany był na obecność środków ochronnych, które były surowo zakazane i karane zsyłką do kopalni węgla. Tylko nieliczni, tzw. podziemie, które sprzeciwiało się władzy Imperatora oraz Tęczowego Bractwa zdawali sobie sprawę jak groźne jest to dla zdrowia i Ŝe prowadzi do powolnej eksterminacji ludzi, a zwłaszcza inteligencji i dawnych wyŝszych sfer. Mogli oni pracować jedynie w fabrykach, a kaŝdy z nich miał pod pachą wytatuowane symbol IQ, które było powodem ostracyzmu. Osoba z takim znakiem była wybitnie Powyborczy sen wyborcy Oficjalny portret Jarakota kontrolowana przez państwo, aby nie zatruwała myśli ideologicznie czystego społeczeństwa. W połowie dwunastogodzinnego dnia pracy następowała przerwa na obiad dla całej fabryki. Obiad, choć darmowy składał się z odgrzewanych resztek z wczorajszego obiadu Aparatu Bezpieczeństwa, specjalnie rozbudowanego, aby Rzeczpospolita Tęczowa była krajem spokojnym i dostatnim dla kaŝdego (kto popiera władzę). Tłum z hali fabrycznej jak co dzień ciągnął w stronę stołówki, wąskim, kolorowym korytarzem. Ludzie z podziemia dyskretnie przekazywali sobie bibuły w których zawarte były prawdziwe informacje dotyczące sytuacji kraju oraz wydarzeń na świecie. Za posiadanie takiej bibuły nie było Ŝadnej oficjalnej kary. Inwigilacja społeczeństwa była tak daleko posunięta, Ŝe na porządku dziennym były lincze osób, które były podejrzewane o konspirację. Ludzie byli pewni, Ŝe działacze podziemia zakłócają idealny spokój i równowagę państwa, które w rzeczywistości trzymało się jedynie dzięki sprzedajnym kontraktom z państwami ościennymi oraz wyprzedawaniu majątku narodowego i dzieł sztuki. Nikt jednak tego nie zauwaŝył, bowiem muzea i teatry zostały zamknięte juŝ pół roku po wyborach jako nierentowne i szkodliwe społecznie. Szkoły i uczelnie zostały przekształcone we wszechnice zawodowe, a synowie dygnitarzy, którzy w przyszłości mieli przejąć władzę, byli kształceni na prywatnych wykładach w siedzibie Imperatora i pod jego okiem. Zniesiono podręczniki oraz obowiązek szkolny. Zamknięto biblioteki. Posiadanie ksiąŝek było surowo karane: właściciela paliło się na stosie wraz z jego ksiąŝkami. Podziemie wiedziało, Ŝe działania władzy prowadziły do skrajnego ogłupienia społeczeństwa, zlasowania ich mózgów na szare papki, spulchniane tylko telewizją w której nadawano puste seriale oraz programy rozrywkowe. Produkty typu fast-food były tanie, podobnie wszelkie uŝywki: alkohol, narkotyki, papierosy. Niedostępne dla robotników były leki, bowiem większy nacisk kładziony był na zdziczenie niŝ przetrwanie narodu. Zniesiono symbole narodowe, zakazano kultywowania tradycji i obchodzenia świąt, zlikwidowano dni wolne od pracy jako niedochodowe, zamknięto kościoły, które zostały przerobione na kabarety oraz speluny, wyposaŝenie przetopiono, symbole religijne komisyjnie niszczono. Zniesiono równieŝ śluby, instytucję rodziny. Ministrem do spraw mniejszości heteroseksualnej została transseksualna posłanka ostatniej kadencji sejmu Anna Grócka....Obudził mnie odgłos wiertarki. Robotnicy montowali coś na ścianie kaŝdego budynku mieszkalnego. Wybory były dwa miesiące temu... fot. Internet Redakcja, skład, teksty, grafika: Stańczyk- Cezary Gieracki. V LO, kl. IIB Wszelkie prawa zastrzeŝone.

5 Jak Polak Chile budował... Polak częściej kojarzony jest ze szlachciurą na zagrodzie niŝ z obieŝyświatem. Po części słusznie. Znacznie wygodniej grzać się w cieple domowego ogniska niŝ marznąć w strugach deszczów zenitalnych, czy uciekać przed dzikimi gdzieś w dŝungli zapomnianej przez człowieka i Boga przede wszystkim. Ale to oczywiście mit. Jak się okazuje i polski szlachciura porzucił szablę na rzecz... maczety. Tak zrobił Paweł Edmund Strzelecki. Urodził się on w poznańskiej Głuszynie w zuboŝałej rodzinie szlacheckiej. Po studiach geograficznych i geologicznych w Szkocji powrócił do kraju i zbierał pieniądze na wymarzone podróŝe. Po klęsce powstania listopadowego, być moŝe w obawie przed represjami opuścił kraj i ponownie udał się do Wielkiej Brytanii, aby tam przygotować swoją dziewięcioletnią podróŝ dookoła świata. Wędrówkę rozpoczął w 1934 roku od Ameryki Północnej gdzie prowadził zakrojone na szeroką skalę badania. Największym sukcesem było odkrycie rud miedzi w Kanadzie. W Ameryce Południowej badał tamtejsze wulkany oraz złoŝa surowców mineralnych oraz prowadził obserwacje meteorologiczne. W 1938 roku eksplorował Hawaje i Polinezję, a rok później badał juŝ Australię, Nową Zelandię i Tasmanię. Wiele czasu poświęcił na badanie największego pasma górskiego Australii- Wielkich Gór Wododziałowych, a najwyŝszy szczyt nazwał Górą Kościuszki, na część przywódcy insurekcji. Odkrył równieŝ dolinę Latrobe, jak się później okazało obfitującą w pokłady węgla brunatnego, ropy i złota. W 1843 roku powrócił do Europy. Dwa lata później wydał pierwszą naukową ksiąŝkę o Australii. W 1873 roku zmarł w Londynie, a przeszło sto lat później w 1977 roku jego prochy sprowadzono do Poznania i złoŝono w Krypcie ZasłuŜonych Wielkopolan w Kościele Św. Wojciecha. Jego nazwiskiem nazwano pasmo górskie w Australii, rzekę, jezioro oraz miasteczko. Drugim szlachcicem, którego przeznaczenie rzuciło za granicę Nieistniejącej Rzeczypospolitej był Ignacy Domeyko. Ten Wschodniak z urodzenia z naukami przyrodniczymi zetknął się juŝ w domu. Potem tylko pogłębiał swoje zainteresowania pod okiem wybitnych profesorów Uniwersytetu Wileńskiego, między innymi Jędrzeja Śniadeckiego roku wstąpił do Towarzystwa Filomatów, gdzie zetknął się z przyszłą elitą intelektualną narodu, m.in. Adamem Mickiewiczem. Po zdradzie w szeregach Filomatów zdołał spalić większą część dokumentów Towarzystwa przez co ochronił wielu członków przed represjami. Sam dostał jednak dozór policyjny. Brał równieŝ udział w Powstaniu Listopadowym, choć nie walczył z bronią w ręku. W czasie walk poznał m. in. Karola Marcinkowskiego oraz Emilię Plater Po klęsce powstania ucieka przez Drezno (wraz z Mickiewiczem) do ParyŜa, tam na Sorbonie kończy studia górnicze i rozpoczyna w Alzacji poszukiwanie złóŝ rud Ŝelaza. Tam teŝ dostaje propozycję pracy w Chile, której być moŝe ze względu na wysoką pensję nie odrzuca. Po czteromiesięcznej podróŝy Domeyko rozpoczyna pracę pełną parą: wykłada w chilijskiej szkole górniczej, którą praktycznie sam organizuje, zakłada pierwsze laboratorium, bada próbki skał i minerałów. Stworzył podstawy eksploracji złóŝ naturalnych w Chile. Okres wakacji przeznaczał na wędrówki i badania geologiczne. Jego wytrwała praca zostaje doceniona przez lokalne władze, a on sam uwaŝany jest za ogromny autorytet. Po sześciu latach pobytu w Chile jego uczniowie zostają wysłani na dalsze studia do ParyŜa. Zawsze gdy chce powrócić do Polski, coś w Chile go zatrzymuje. W końcu, w wieku 48 lat zawiera udane małŝeństwo z piętnastolatką. Przez cały czas pisze równieŝ podręczniki górnictwa i prace o tematyce geologicznej, które wykorzystywane będą później na całym świecie. Oprócz tego eksplorował Pustynię Atakama, badał fragmenty meteorytów. Jego największą zasługą było jednak utworzenie Uniwersytetu Chilijskiego, który kształcił kadry chilijskiego górnictwa, co pozwoliło na usamodzielnienie się biednego kraju, dzięki wydobywanym minerałom. W 1884 roku powrócił raz jeszcze do Polski, odwiedził przyjaciół oraz zwiedził miejsca szczególnie dla niego waŝne. Zmarł w 1898 wyczerpany dwumiesięczną podróŝą do Chile. Pogrzeb państwowy zorganizowany przez Republikę Chilijską zgromadził setki ludzi, w tym cały rząd. Uroczystość pogrzebową poprowadził jego syn-ksiądz. Rzucił on na trumnę ojca grudkę ziemi z Kopca Kościuszki z Krakowa... Dziś nazwisko podróŝnika nosi pasmo górskie w Chile (Cordiliera de Domeyko), miasto, minerał (domeykit) oraz wiele okazów paleontologicznych. Bardzo_dziękuję_Pani Profesor Helenie Wyszkowskiej za pomysł i konsultację przy pisaniu powyŝszego artykułu.

6 O patriotyzmie-idiotyzmie luźnych impresji pięć I. 11 listopada za pasem. Ponownie w Warszawie odbędą się uroczystości na Placu Piłsudskiego, ponownie część obywateli wywiesi flagę, a część po prostu nie pójdzie do pracy, bo to dzień ustawowo wolny. Naiwny, albo po prostu głupi pójdzie na jakieś poznańskie obchody. Bo to przecieŝ niemodny i oświeceni spędzą czas na narzekaniu, Ŝe sklepy zamknięte, Rogale Marcińskie drogie, a w ogóle to bieda jest i w tym roku zje TYLKO trzy zamiast sześciu. Po co nam święto, które na kilometr śmierdzi dumą narodową i wręcz nacjonalizmem? Duma narodowa jest zła, kaŝdy Prawdziwy Europejczyk to powie! PrzecieŜ Polaczki powinny siedzieć w domu i modlić się o szybkie zapomnienie tego, Ŝe 11 listopada to Święto ODZYSKANIA Niepodległości. II. Bardzo to nieeuropejskie, Ŝe przez tyle lat nie chcieliśmy zostać częścią tej wspaniałej wspólnoty jaką bez wątpienia była Rzesza, czy Imperium Rosyjskie. Zresztą powiedzmy to od razu: te nasze starania Ŝeby nie dać się zgermaniować, czy zrusyfikować wynikały tylko z naszego wrodzonego lenistwa: nie chcieliśmy się uczyć ruskiego, czy szwabskiego, to dopisaliśmy sobie bajkę o patriotyźmie! Mało tego: śmiem stwierdzić, Ŝe nasi sąsiedzi nie napadli nas bez powodu! Niemieckiemu cesarzowi pewnie jakiś polski złodziej ukradł złotą doroŝkę, a ten Stanisław August to ogólnie wyglądał jak kartofel! Caryca teŝ miała powody! Poniatowski nie chciał realizować jej polityki zagranicznej, a w polskim sejmie siedziały same rusofoby w stylu Rejtana. W dodatku polscy dyplomaci trzymali się wersji, Ŝe wiele wydarzeń polsko-rosyjskich okrywa sztuczna mgła. Co odwaŝniejsi mówili, Ŝe były to opary absurdu, które ulatniały się podczas deklaracji posłów ruskich o przyjaźni względem Rzeczypospolitej. Wiadomo mgła, jak mgła, nie jeden przez nią zginął... III. Przez całe 123 lata zaborów kurczowo trzymaliśmy się naszych symboli narodowych. Na szczęście teraz frajerów, którzy wywieszają flagę jest coraz mniej. Obsesyjnie wyszywaliśmy na sztandarach tą naszą kurice albinoskę i machaliśmy nią w prawo i lewo. Co innego dumne orły zaborców: pruski: czarny, dumny, odporny na zabrudzenia (a polski orzeł co upadł w krew to przybierał jakieś takie czerwone, komunistyczne barwy) i rosyjski: dwugłowy (ale nie dwulicowy!) zawsze czujny ideologiczne, gotowy bronić nas od wszelkich niebezpieczeństw, czego niedocenialiśmy. IV. Na moim osiedlu na 11 listopada wyrosła nowa tradycja: niektórzy wywieszają flagę Unii Europejskiej, a ja mówię: godne to i sprawiedliwe. Bo taka flaga niebieska symbolizuje idee tak samo godną jak myślenie o migdałach (teŝ niebieskich). Znaczy się zjednoczenia wszystkich krajów i unifikacji. I cóŝ z tego, Ŝe oznacza to ponowne rozbiory kultury? Polak jakoś nie umie zachować swojej niepodległości, nie umie wywiesić swojej własnej flagi w święto swojego własnego kraju. Dlaczego? Nie umiemy Ŝyć dla ojczyzny, nie umiemy Ŝyć w ojczyźnie, z ojczyzną, ale pięknie za nią giniemy. I kiedy my ginęliśmy za naszą wolność, na salonach Zaborców, Francji, Anglii krzyczano, Ŝe polskie warchoły znów wszczynają burdy! I kaŝdy z nich po cichu dodawał: oby w końcu ten problem rozebrano rozwiązano! Dajmy więc się rozebrać! Tylko tym razem zróbmy to sami! Stańmy przed lustrem nadzy i spójrzmy gdzie toczy nas choroba, gdzie nam brakuje, gdzie znajdują się nasz atuty. V. 11 listopada jest dobrym momentem na Wielki Narodowy Rachunek Sumienia. Zróbmy go dziś, bo jutro być moŝe znów trzeba będzie zdjąć szable ze ścian i wtedy umrzemy bez rozgrzeszenia. Znów sami, znów bez sojuszników, znów z patriotyzmem, który gdzieś, nagle zakiełkował w sercu, gdy przyszła chwila ostatniej próby. Bo z gruntu rzeczy Polacy nie są źli. Po prostu są... prawdziwymi Polakami z całym dobrodziejstwem inwentarza naszych narodowych cech. Tych dobrych i nieco_gorszych... Fot. PowyŜsza publikacja nie ma na celu obraŝania niczyjej osoby, ani jej poglądów i jest stworzona tylko po to aby zwrócić uwagę na pewne zjawiska, rozśmieszyć, stworzyć satyrę i sprawić aby otaczająca nas rzeczywistość stała się znośniejsza.