prof. dr hab. FILIP CHYBALSKI prof. zw. dr hab. HENRYK JANUSZEK

Transkrypt

1

2 Recenzent: prof. dr hab. FILIP CHYBALSKI prof. zw. dr hab. HENRYK JANUSZEK Projekt okładki Marek Derbich Opracowanie komputerowe Emilia Kozłowska

3 SPIS TREŚCI CONTENTS Wstęp... 7 Introduction CZĘŚĆ I: WYZWANIA WOBEC SYSTEMÓW EMERYTALNYCH... PART I: CHALLENGES TO PENSION SYSTEMS Jaroslav VOSTATEK Designing old-age pensions John A. TURNER Financial and political sustainability for social security financing: what options do countries with aging populations have? Jonathan B. FORMAN, Michael J. SABIN Tontine pensions: a solution to the chronic underfunding of traditional pension plans Ján ŠEBO, Ľubica ŠEBOVÁ, Tomáš VIRDZEK Challenges in Slovak PAYG and DC schemes Marcin KAWIŃSKI Designing personal pension product from Polish perspective Andrzej SOŁDEK Post reform investment policy pursued by open-end pension funds Wojciech NAGEL Polityka lokacyjna funduszu rezerwy demograficznej: zmiany prawne, model zarządzania... Investment policy of reserve demographic fund: legal changes, management model

4 4 Spis treści Contents 8. Adam SAMBORSKI Governance w funduszach emerytalnych, strategie inwestycyjne i ich rola w nadzorze korporacyjnym. Przykład dobrowolnych funduszy emerytalnych... Pension fund governance, investment strategies, and their role in corporate governance. The case of Polish voluntary pension funds Sylwia PIEŃKOWSKA-KAMIENIECKA, Joanna RUTECKA Problematyka decyzji i kompetencji finansowych osób starszych w ujęciu ekonomicznym... Financial decisions and competencies of older adults from economic perspective Kamila BIELAWSKA Fiscal impulse for changes in mandatory pension funds across the Central and Eastern European countries Marcin WOJEWÓDKA Uwagi dotyczące warunków uczestnictwa obywateli krajów Unii Europejskiej w pracowniczym programie emerytalnym prowadzonym zgodnie z ustawą o pracowniczych programach emerytalnych z dnia 20 kwietnia 2004 roku... Remarks on participation of foreigners in Polish employee pension scheme established in accordance with provisions of employee pension scheme act of 20 th April Tomasz BRZĘCZEK, Marek SZCZEPAŃSKI Zakładowe systemy emerytalne w Europie Centralnej. Efektywność i ryzyko inwestycyjne a subsydia i instytucje... Occupational pension systems in Central Europe. Investment efficiency and risk due to subsidies and institutional factors Alicja JAJKO-SIWEK Między i wewnątrzpokoleniowa redystrybucja dochodowa w polskim systemie emerytalnym... Transfers between and within generations in the Polish pension system 189

5 Spis treści Contents Anna WIJKOWSKA PPE Quo Vadis... OPS Quo Vadis? Lilianna JODKOWSKA System emerytalny w Niemczech stan i perspektywy... Pension system in Germany status and perspectives Mariusz DYBAŁ System rachunków narodowych ESA 2010 a systemy emerytalne... System of national accounts ESA 2010 and pension systems Mira MACHOWIAK Propozycje usprawnienia funkcjonowania polskiego systemu zabezpieczenia emerytalnego... Propositions of improving the Polish pension system 241 CZĘŚĆ II: PROBLEMY SYSTEMU OPIEKI ZDROWOTNEJ I RYNKU PRACY... PART II: THE PROBLEMS OF HEALTH AND THE LABOUR MARKET Magdalena K. WYRWICKA Różnice pokoleniowe a inteligentny rozwój gospodarczy... The generation gap but the intelligent economic development 19. Monika DOBSKA, Alicja SZUMAN Demand for medical services in the context of the demographic ageing of the society Małgorzata GAJOWIAK Causes and consequences of low employment activity of seniors selected aspects Arkadiusz BOROWIEC, Małgorzata REMBIASZ Pokolenie 50+ na rynku pracy wybrane problemy... Generation 50+ in the labor market selected issues

6 6 Spis treści Contents 22. Daria NADOLNA Formy wsparcia aktywności zawodowej osób 50+ na rynku pracy w Polsce... Forms of supporting vocational activity of persons over 50 on the Polish labour market 23. Małgorzata GAJOWIAK Age management concept as an instrument reinforcing the vocational potential of seniors Andżelika LIBERTOWSKA Sposoby wykorzystania kapitału intelektualnego ludzi starszych wybrane problemy The methods of using intellectual capital of the elderly selected problems 25. Anna PRZEWOŹNA-SKOWROŃSKA, Sylwia WNUK, Monika BRENK Struktura bezrobocia wśród ludzi młodych i osób starszych w mieście Poznań i powiecie poznańskim... Structure of unemployment among young and older people in the city of Poznan and the district od Poznan Michał TRZISZKA Działalność przedsiębiorcza on-line osób starszych... Entrepreneurial activity on-line of elderly Michał A. MICHALSKI Kulturowe sprzeczności państwa opiekuńczego i ich wpływ na człowieka, relacje międzypokoleniowe i struktury pośredniczące The cultural contradictions of the welfare state and how they influence generations, individuals and mediating structures

7 WSTĘP Proces starzenia się populacji nazywany jest w literaturze przedmiotu również bardziej dobitnie kryzysem starzenia się ludności (ang. aging crisis). Postępuje on systematycznie w krajach rozwiniętych gospodarczo, w tym również w Polsce. Wywiera i w dającej się przyszłości wywierać będzie coraz silniejszy wpływ na finansowanie i poziom zabezpieczenia społecznego zwłaszcza w odniesieniu do systemów emerytalnych i opieki zdrowotnej. Stąd też kryzys starzenia się ludności rozpatrywany jest w powiązaniu z kryzysem emerytalnym (ang. pensions crisis) oraz kryzysem ochrony zdrowia (ang. health care crisis). Ten proces społeczny stanowi rezultat długofalowych trendów demograficznych, z których większość uznać można za efekt postępów cywilizacyjnych (lepsza opieka zdrowotna, zmniejszenie umieralności niemowląt, polepszenie warunków pracy, bardziej racjonalny i higieniczny styl życia etc.). Do tych w istocie pozytywnych trendów rozwoju populacji zaliczyć można spadek umieralności i wydłużenie średniej długości życia ocenie w większości państw ludzie żyją dłużej niż dawniej, a w przyszłości żyć będą jeszcze dłużej, co jest oczywiście zjawiskiem pozytywnym. Cieszyć się oczywiście należy również z tego, że coraz więcej osób dożywa ustawowego wieku emerytalnego i coraz dłużej żyje po przejściu na emeryturę. Nazywanie tego procesu kryzysem nie miałoby sensu. Problem starzenie się populacji związany jest z tym, że wydłużeniu się średniego trwania życia (i dalszej oczekiwanej długości życia po osiągnięciu wieku emerytalnego) towarzyszy w krajach rozwiniętych gospodarczo inne długofalowe procesy, mianowicie spadek dzietności oraz zmiana relacji między populacją osób w wieku zdolności do pracy a populacją osób w wieku emerytalnym. Na przykład w Polsce tzw. współczynnik dzietności (średnia liczba dzieci przypadająca na kobietę w wieku rozrodczym) wynosił według danych Eurostatu w 2011 r. zaledwie 1,3, podczas gdy wskaźnik zapewniający prostą reprodukcję pokoleń powinien wynosić 2,1. W tym samym czasie średni współczynnik dzietności obliczony dla wszystkich państw europejskich wynosił 1,58. Co ciekawe, decydującym czynnikiem stanowiącym o liczebności rodzin nie jest bynajmniej poziom zamożności, który można oszacować relacją produktu krajowego brutto do liczby mieszkańców. Na przykład Niemcy, znacznie bardziej zamożne od Polski, też odnotowały w analogicznym okresie niski poziom wskaźnika dzietności (1,36), podczas gdy Francja miała pod tym względem o wiele lepszą sytuację (współczynnik dzietności 2,01). Mimo

8 8 Wstęp prowadzonej w wielu krajach w znacznie szerszym zakresie niż w Polsce polityki prorodzinnej, procesy demograficzne są trudno sterowalne i jak na razie w większości państw nie widać perspektyw przełomu w tej dziedzinie. Tendencja do wydłużania się średniej życia i spadku dzietności występuje nie tylko w Europie, ale także na innych kontynentach, np. w USA, Chinach czy Indiach. W rezultacie tych długoterminowych trendów demograficznych zmieniają się proporcje między liczebnością osób w wieku produkcyjnym i poprodukcyjnym. W większości krajów obserwowany jest wzrost stopy zależności (the old-age dependenci ratio), zwanej też stopą obciążenia demograficznego, tj. relacji między liczbą osób starszych (w wieku emerytalnym) a liczbą osób w wieku produkcyjnym. Stwarza to ogromne wyzwanie i zwiększa ryzyko demograficzne dla finansowanych metodą umowy pokoleniowej (repartycji) systemów emerytalnych, gdzie świadczenia pokolenia emerytów finansowane są z bieżących składek lub z ogólnych podatków pokolenia pracującego. Łatwo się domyślić, że zupełnie inaczej wygląda podstawa finansowa takiego systemu, gdy na jednego emeryta przypada ok. 4 pracujących, a znaczenie trudniejsze będzie zapewnienie finansowania, gdy za lat, proporcja ta wynosić będzie 3:1, a w połowie XXI w. tylko ok. 2:1 w krajach europejskich. Następstwem tego są coraz większe problemy w zbilansowaniu w zbilansowaniu funduszy tworzonych ze składek emerytalnych (lub z ogólnych podatków) z funduszami przeznaczonymi na wypłatę emerytur. Duże nadzieje wiązano z wprowadzeniem, propagowanego w latach 90. XX w. m.in. przez Bank Światowy, rozwiązania polegającego na wprowadzeniu do publicznych systemów emerytalnych warstwy (filara) finansowanego kapitałowo (pokolenie pracujące całość lub część swoich składek emerytalnych przeznacza na oszczędzanie na własna emeryturę, poprzez lokowanie ich za pośrednictwem funduszy emerytalnych na rynku kapitałowym). Jednakże okazało się, w następstwie globalnego kryzysu finansowego z lat , że taka metoda finansowania systemów emerytalnych też jest ryzykowna. W niektórych państwach wartość aktywów funduszy emerytalnych spadła nawet o 30%. Ponadto bardzo kosztowne okazało się przejście od jednolitego systemu repartycyjnego do systemu mieszanego, reparycyjno-kapitałowego, w sytuacji, gdy przez kilkadziesiąt lat trzeba wypłacać świadczenia osobom, które nabyły uprawnienia do emerytur w systemie repartycyjnym, a tymczasem wartość składek będących do dyspozycji w części repartycyjnej nowego systemu reparycyjno-kapitałowego zostaje pomniejszona (bo reszta jest inwestowana na rynku finansowym).

9 Wstęp 9 Spowodowało to wielu państwach Ameryki Południowej oraz w krajach postsocjalistycznych, które wprowadziły systemy repartycyjno-kapitałowe, perturbacje finansowe i narastanie jawnego długu publicznego. W rezultacie w wielu państwach albo całkowicie zlikwidowano filar kapitałowy (np. w Argentynie i na Węgrzech), albo też dokonano jego radykalnej redukcji (zmniejszenie składki, zmiana statusu filaru kapitałowego z obowiązkowego na dobrowolny w Polsce). Niektórzy eksperci już na etapie wprowadzania filaru kapitałowego do publicznych systemów emerytalnych wskazywali, że finansowanie kapitałowe nie likwiduje ryzyka demograficznego, gdyż tak czy inaczej pokolenie pracujące będzie musiało wykupić aktywa finansowe zgromadzone w funduszach emerytalnych przez pokolenie przechodzące na emeryturę. W tym sensie np. wykup skarbowych papierów dłużnych nie różni się od wypłaty świadczeń na podstawie zarejestrowanych w systemie repartycyjnych uprawnień emerytalnych, którym nie towarzyszą aktywa finansowe. W sensie makroekonomicznym system emerytalny stanowi bowiem mechanizm podziału bieżącego produktu krajowego brutto między pokolenie pracujące a pokolenie emerytów. Zależnie od punktu widzenia, reformy emerytalne, które wprowadzono wielu państwach na przełomie XX i XXI w. w odpowiedzi na wzrost ryzyka demograficznego, można uznać za częściowo lub całkowicie nieudane, choć można też wskazać państwa, gdzie wielofilarowe systemy emerytalne funkcjonują całkiem dobrze (np. Szwecja, Szwajcaria, Holandia). Przeważnie jednak filary kapitałowe tworzą dodatkowe lub uzupełniające systemy emerytalne (zakładowe lub indywidualne). W przypadku Szwecji relatywnie niewielki segment kapitałowy w publicznym systemie emerytalnym nie został sfinansowany poprzez powiększania długu publicznego, co wymagało posiada odpowiednich nadwyżek finansowych. Te doświadczenia wskazują, że reformowanie systemów emerytalnych, niezbędne w obliczu wyzwań demograficznych, ale także przeobrażeń zachodzących na rynku pracy i rynkach finansowych, wymaga podejścia holistycznego, wielowymiarowego, a uproszczone podejście eksponujące tylko jeden element (np. efektywność ekonomiczną) może spowodować poważne błędy. Przed podobnymi wyzwaniami związanymi z demografią, rynkiem pracy oraz wpływem ogólnej koniunktury gospodarczej zależnej od różnych czynników na ich stabilność finansowa stoją systemy opieki zdrowotnej. Osoby starsze korzystają z nich z reguły częściej niż pokolenie pracujące, a zamiany relacji międzypokoleniowych także w tej dziedzinie powodować

10 10 Wstęp będą coraz większe napięcia. Ponadto koszt opieki medycznej, wraz postępami medycyny, rośnie i staje się trudny do udźwignięcia także w krajach znacznie bardziej zamożnych od Polski. W odniesieniu do publicznych systemów opieki zdrowotnej rodzi się pytanie o dopuszczalny zakres wprowadzenia komercjalizacji i np. różnicowania oferty usług medycznych związanej z dodatkowym opłacaniem składek. Systemy zabezpieczenia społecznego, czyli systemy zinstytucjonalizowanych świadczeń materialnych mających niwelować negatywne następstwa realizacji różnych rodzajów ryzyka społecznego (np. ryzyka starości, choroby, niesamodzielności w wieku starszym itp.) nie funkcjonują w próżni. Ich możliwości działania, poziom świadczeń i usług społecznych, jakie SA w stanie zagwarantować, zależy w dużej mierze od polityki społecznej i gospodarczej państwa, która za pomocą różnych instrumentów ekonomicznych i pozaekonomicznych może uczynić funkcjonowania tychże systemów bardziej lub mniej skutecznym. Tak więc nie tylko same procesy demograficzne oraz zmiany technologiczne i cywilizacyjne wpływające na funkcjonowanie systemów zabezpieczenia społecznego, co umiejętność dostosowania systemów emerytalnych, systemów opieki zdrowia oraz prowadzenia polityki społeczno-ekonomicznej odpowiadającej na nowe wyzwania powinna stanowić powinna obszar zainteresowania badaczy tej niezwykle złożonej, ale także interesującej, istotnej społecznie problematyki. Znalazło to swoje odbicie w niniejszej publikacji. Monografia pt. Systemy zabezpieczenia społecznego wobec wyzwań demograficznych, przeobrażeń na rynkach pracy i rynkach finansowych, zawiera zbiór powiązanych tematycznie tekstów przygotowanych przez naukowców z kraju i z zagranicy, zajmujących się badaniami różnych aspektów polityki społecznej oraz polityki gospodarczej. Pozwala to na prezentację wyników badań porównawczych, konfrontację rozwiązań stosowanych w systemach zabezpieczenia społecznego oraz powiązanych z nimi publicznych i prywatnych instytucjach z różnych państw. Książka podzielona została na dwie części: pierwsza dotyczy systemów emerytalnych, druga systemu opieki zdrowotnej i powiązań systemów zabezpieczenia społecznego z rynkiem pracy. Zachęcamy do owocnej lektury i przemyśleń, a wszelkie uwagi prosimy kierować pod adresem: marek.szczepanski@put.poznan.pl. Marek Szczepański, Tomasz Brzęczek, Małgorzata Gajowiak

11 INTRODUCTION The aging of the population is also more explicitly referred to in the literature as aging crisis. It has been progressing systematically in economically developed countries, including Poland. It has exerted and will continue to exert stronger influence on financing and the level of social security in the future especially in relation to pensions and health care. Hence, the aging crisis is considered in conjunction with pension crisis and health care crisis. This social process is the result of long-term demographic trends, most of which can be regarded as the effect of the progress of civilization (better health care, reduced infant mortality, improved working conditions, more rational and hygienic lifestyle, etc.). These positive trends of population growth include a decrease in mortality rate and longer life expectancy, and in most countries people are now living longer than in the past, and in the future they will live even longer, which is obviously a good thing. One should also enjoy the fact that more and more people reach retirement age and a lot of people live long after retirement. Calling this process a crisis would not make much sense. The problem of population aging is associated with the fact that the extension of the average life expectancy (and further life expectancy after retirement) is accompanied in economically developed countries by other long-term processes, namely a decline in fertility rates and change in the relationship between the population of working age and the population of people of retirement age. In Poland, for example, the so-called total fertility rate (average number of children per woman of childbearing age) according to Eurostat in 2011 amounted to only 1.3, while the ratio providing a simple reproduction of generations should be equal to 2.1. At the same time, the average fertility rate calculated for all European countries was Interestingly, the factor determining the number of family members is not the level of prosperity that can estimate the relation of gross domestic product to the number of inhabitants. Germany, for instance, far more wealthy than Poland, also recorded (in the corresponding period) low fertility rate (1.36), while France was in a much better situation in this respect (the fertility rate of 2.01). Although in many countries the pro-family policies have been implemented to a much greater extent than in Poland, demographic processes are hardly controllable and so far most countries do not see prospects for a breakthrough in this field. The trend towards an increase in life expectancy and declining fertility has occurred not only in Europe but also around other continents, such as the U.S., China or India. As a result of these long-term demographic trends the ratio between the abundance of people of working and those of post-production age is changing. In most countries there has been an increase in the rate of dependence (old-age dependence ratio), also known as demographic dependency rate, i.e. the relationship between the number of older people (retirement age) and the number of people of working age.

12 12 Introduction This creates a huge challenge and increases demographic risk for contracts financed by pay-as-you-go pension schemes, where the benefits of the generations of retirees are financed from current contributions or general taxes of the working generations. It's easy to guess that the financial basis of such a system is very different when there is one pensioner for approximately 4 employees, and it will be more difficult to secure financing when in years this ratio will amount to 3:1, and in the middle of the twenty-first century to only about 2:1 in European countries. As a consequence, there have been growing problems in balancing the funds generated from pension contributions (or from general taxes) of funds intended for the payment of pensions. High hopes were associated with a solution of introducing a layer (pillar) financed by capital (promoted by World Bank during the 90s), where the working generation allocates its pension contributions as retirement savings by investing (through pension funds) in the capital market. However, it turned out in the aftermath of the global financial crisis of , that such a method of financing of pension systems is also quite risky. In some countries the value of pension fund assets decreased by up to 30%. Moreover, it turned out to be very expensive to switch from the PAYG system to a mixed PAYG-funded system, where for several years one has to pay benefits to those who acquired the right to pension in the PAYG system, and in the meantime the value of available contributions in the PAYG part of the new mixed system is reduced (because the rest is invested in the financial market). In a number of countries in South America and in the postsocialist ones this has resulted in financial turmoil and the growth of public debt. As a result, a lot of countries have either completely eliminated the fully funded pillar (e.g. Argentina and Hungary), or have reduced it dramatically (reduced contributions, change in the capital funded status from a mandatory to a voluntary one in Poland). Some experts, already at the stage of introducing a fully funded pillar in public pension systems, indicate that capital financing does not eliminate demographic risk, because one way or another the working generation will have to purchase financial assets accumulated in pension funds by the retiring generation. In this sense, for example, a purchase of treasury securities is no different from the payment of pension benefits registered in the PAYG system, which are not accompanied by financial assets. In macroeconomic terms a pension system is in fact a mechanism for the distribution of the gross domestic product between the working generation and the generation of retirees. Depending on the point of view, pension reforms introduced by a number of countries at the turn of the twentieth and the twenty-first century (in response to an increase in demographic risk) can be considered partially or completely unsuccessful, but there are also countries where the multi-pillar pension systems are functioning pretty well (e.g. Sweden, Switzerland, The Netherlands). Most often, however, capital funded pillars create additional or supplementary pension schemes (enterprise or individual ones). In the case of Sweden, a relatively small equity

13 Introduction 13 segment in the public pension system has not been funded by the augmentation of public debt, what required relevant financial surpluses. These experiments indicate that reforming pension systems, necessary in the face of demographic challenges, but also transformations in the labor market and the financial markets, require a holistic and multi-dimensional approach, while a simplistic approach exposing only one item (such as economic efficiency) can cause serious errors. Similar challenges linked to demography, labor market and the impact of general economic conditions dependent on various factors (influencing their financial stability) are faced by health care systems. As a rule, older people use them more often than the working generation, and changes in intergenerational relations will also in this area cause bigger and bigger tension. In addition, the cost of medical care, including medical advances, has been growing and it has become difficult to bear, even in countries far more prosperous than Poland. With regard to public health care systems a question rises about the permissible scope of introducing commercialization and i.e. differentiation of medical services offer related to the payment of additional contributions. Social security systems, i.e. the systems of institutionalized material benefits aimed to alleviate the negative consequences of the implementation of various social risks (the risk of old age, illness, dependency in old age, etc.) do not operate in a vacuum. Their ability to act, the level of benefits and social services they are able to guarantee, depend largely on social and economic policies of the state, which using a variety of economic and non-economic instruments, may cause the operation of these systems to be more or less effective. Thus, not only demographic processes and technological and civilization changes influence the functioning of social security systems, but also the ability to adapt pension systems, healthcare systems and socio-economic policies to new challenges, and it should become an area of interest of researchers as it is an extremely complex, but also an interesting social issue. This has been reflected in the present publication. The monograph titled Social security systems against demographic challenges, transformations in the labor and financial markets contains a collection of related texts prepared by scientists from home and abroad who have conducted research regarding various aspects of social and economic policy. This allows the presentation of comparative studies results, the confrontation of solutions in social security systems and related public and private institutions from different countries. The book is divided into two parts: the first one relates to pension schemes, the second one to health care system and links between social security system and the labor market. We encourage you to fruitful reading and reflection, and sending any comments to the following address: put.poznan.pl. Marek Szczepański, Tomasz Brzęczek, Małgorzata Gajowiak

14 14 Introduction

15 CZĘŚĆ I WYZWANIA WOBEC SYSTEMÓW EMERYTALNYCH PART I CHALLENGES TO PENSION SYSTEMS

16 16

17 Jaroslav VOSTATEK * DESIGNING OLD-AGE PENSIONS We compare the liberal, social-democratic, conservative and neoliberal regimes of old-age pensions. The modern liberal design comprised universal or means-tested pension, tax-financed. From this model a solidarity pension pillar has remained, with the mentioned products as poverty relief solutions. The typical feature of the conservative pension designs is the segmentation. The public pensions for civil servants might be one of the segments with pensions amounting to final salary. Other social groups have typically their own, social insurance schemes. The social-democratic design relies on a universal social insurance, supplemented with a solidarity pillar. In practice, the conservative and social-democratic pension schemes have been converging to a universal social insurance, supplemented with occupational schemes. Pension reforms of many countries have resulted in a full or partial privatization of public pensions, which is very expensive and has major fiscal consequences. Aging may serve as a pretext for these reforms. Key words: old-age pensions, welfare regime, social pensions, social insurance, occupational schemes, pension pillar, World Bank 1. INTRODUCTION The old-age pension design in democratic countries results from public choice with all pros and cons of such political mechanism. Pension schemes have not come into existence on the basis of research conducted by economic theoreticians or other social science researchers; it has always primarily been a social policy product or politics in general, as appropriate. The objective of the paper is to apply the welfare regime theory of Esping-Andersen [1990] to formulate a liberal, con- * Prof. Ing. Jaroslav Vostatek, CSc.; Head of Centre for Economic Studies and Analyses, University of Finance and Administration. Estonska 500, Prague 10, Czech Republic, jaroslav.vostatek@vsfs.cz

18 18 Jaroslav Vostatek servative, and social-democratic pension design, characterize neoliberal pension policy, and in this context illustrate the factual significance of aging population as well as other parameters affecting pension schemes in OECD/EU countries. 2. LIBERAL DESIGN Liberal policy ideologically relies on the fundamental importance of the freedom of individuals, which is from the economic point of view ensured by the market economy. The ideal liberal pension scheme is a fully voluntary private security, based on particular needs and interests of individuals. Therefore, the classic liberal pension policy is relatively simple it is not associated with public old-age pensions. In exceptional cases when this approach fails, social assistance services and payments are available, provided irrespectively of age. The classic liberal pension model does not comprise any special public old-age security benefit. The liberal pension policy also absolutely rules out any direct or indirect government subsidies i.e. even subsidies of financial products (supplementary pension insurance, building savings, mortgage loans, etc.). The classic liberal pension policy is currently not applied in practice in any OECD/EU country, although it is not altogether absurd every old person in need is taken care of, though solely in the form of general social assistance. In this context, elders do not get any preferential treatment compared to other social groups. Modern liberals approve not only social assistance for all people in need, but also public pensions calculated in one of the following two manners: flat-rate pensions and means-tested pensions. Means-tested old-age pensions were introduced at the turn of the 19th and 20th centuries in Denmark (1891), New Zealand (1898), Australia, Great Britain and Ireland (1908), and later in other Anglo-Saxon and Scandinavian countries. The retirement age in Great Britain and Ireland was 70 years, compared to only 65 years in Australia. In principle, the model, in its pure form, has not remained to this day in any OECD countries. With regard to the aforementioned countries, means-tested pensions only exist in Australia and Ireland. The means-tested pensions in Australia, Age Pensions, are currently provided from the age of 65. Starting from 2017, the retirement age will increase by six months every year and a half, to 67 years. In addition to the pension (up to $ per fortnight), people may also receive a pension supplement (up to $ 61.70) and a clean energy supplement (up to $ 13.70), i.e. currently totalling up to $ per fortnight for single pensioners. The amount of the pension depends on income and assets of the senior. For example, income of a single pensioner of up to $ 156 is not taken into account, whereas the total means-tested pension, with supple-

19 Designing old-age pensions 19 ments, is reduced by 50 cents for each dollar over the aforementioned limit. The pension amount for income X may be expressed with the following formula: (X 156) * 0.5 Another typical construction of means-tested pensions is the provision of a relatively lower pension to a couple, which takes into account lower model costs of housing or the economies of scale, as appropriate. Moreover, the amount of Australian means-tested pension in relation to average nationwide income is also remarkable. Since 2009, when the means-tested pension reform took place in Australia, the benchmark for pensions paid out to single pensioners is 27.7% of average nationwide earnings for men [Secure 2009]. This is a relatively high amount, considering it is expressed in relation to gross earnings of men; moreover, Rent Assistance is also available in Australia, currently amounting up to $ 124 per fortnight. Based on an earlier official pension review [Harmer 2009] and an increase in pensions during the subsequent of the means-tested pension reform, it is safe to say that the current amount of the Australian Age Pension slightly exceeds 50% of the median poverty line, as used in Australia and in the OECD, whereas the total level of this pension including supplements and Rent Assistance clearly exceeds 60% of the median poverty line, as used in the EU. Therefore, Age Pension, together with various supplements, plays the role of poverty relief for elders, who do not have any special problems or needs, as appropriate. In addition to this, Income Support and other, special social assistance benefits exist in Australia. The Age Pension system also comprises a Work Bonus, which serves as motivation for parttime employment. The Australian means-tested old-age pension is not a simple benefit even after the 2009 reform; however, it provides basic old-age security based on European poverty relief standards. If we might describe this pension, including supplements and Rent Assistance, as an expression of modern liberal pension policy, such policy would provide good old-age security for poorer social groups. Nevertheless, the current Australian pension system as a whole does not have a modern liberal design as of 1992, the Labour government introduced mandatory occupational oldage savings (Superannuation Guarantee, or Super in short) amounting to 3% of wages; contributions are paid by employers. It was supposed to be an expression of preference of pension savings to wage increases in that time. Today, the mandatory employers contributions already amount to 9.25%; as of 2019/2020, the rate shall amount to the final 12% of wages. The Super already existed prior to 1992, on the basis of collective agreements. In addition to mandatory contributions, employers voluntary contributions also exist. Today s total average rate of such contributions amounts to 12 to 12.5%. As of 2005, most employees may choose from a Super fund and a pension savings account (RSA), i.e. products of banks, life insurance companies, and other financial institutions. This has resulted in an increase in the number of Super providers to today s about 500,000; it mainly concerns small funds [O'Meara and Bruhn 2013]. Consequently, most occupational

20 20 Jaroslav Vostatek pensions have transformed to personal pensions; mandatory personal Super pensions have thus become the basic pension pillar in Australia, at least for today s employees. While about 60% of pensioners have been collecting full amount of Age Pension to date, it should be about 35% in the future. This represents a transformation of a liberal system with a key role of means-tested social pension to a neoliberal system, with its focal point in mandatory pension savings in the form of personal pensions. The second modern liberal pension design is a flat-rate pension, provided to all residents after the retirement age is reached, irrespectively of their income and/or assets. The flat-rate pension has a simpler construction that the means-tested pensions; however, it is more demanding in terms of public finances, with all other conditions being equal. According to a model, both the means-tested and flat-rate pensions are funded from a state budget, without any assistance of social security contributions. In literature, the best-known form of a flat-rate pension is the UK Basic State Pension (BSP), introduced after the Second World War as part of the Beveridge model, elaborated in the Report of the Beveridge Committee in In specialized pension literature, the aforementioned model often tends to be inaccurately characterized as flat-rate pension for all residents, not earnings-related, and taxfinanced. However, Beveridge (as well as subsequent British practice) emphasized the insurance element throughout the entire system of national insurance : It is, first and foremost, a plan of insurance of giving in return for contributions benefits up to subsistence level, as of right and without means test, so that individuals may build freely upon it [Beveridge 1942]. Private insurance was described as the primary method of social security. The system of universal benefits of the British national insurance was implemented in Universal pensions have been at 15 to 20% of average nationwide wage. National insurance contributions were drawn up as universal, flat-rate, paid for the national insurance as a whole disregarding national insurance branches. Contributions formed and form, to this day, revenue of the National Insurance Fund. In the late 1970s, when a significant pension reform took place, the national insurance contributions were fundamentally modified they have since been earnings-related. The basic amount of the BSP in the fiscal year 2013/14 amounts to per week for single pensioners, which represents about 16% of average nationwide gross wage; the precondition for the benefits is the payment of national insurance contributions for the period of at least 30 years. The non-contributory BSP only amounts to 66 per week it is this BSP option alone that may be described as a model flat-rate pension, with significant modern liberal design. The retirement age for men is currently set at 65 years, whereas the retirement age for women is being increased to be 65 years by As of 2003, a means-tested supplement to BSP was introduced, known as Pension Credit; this supplement currently increases the BSP up to the amount of per week for single pensioners or