Opracowała Ewa Jakubiak

Transkrypt

1 Opracowała Ewa Jakubiak

2 Metoda Dobrego Startu (MDS) została opracowana przez prof. zw. dr hab. Martę Bogdanowicz w czasie bezpośredniej pracy z dziećmi w przedszkolach, szkole, poradni zdrowia psychicznego, ośrodkach dla dzieci z niepełnosprawnością intelektualną i autyzmem. Autorka rozpoczęła pracę nad MDS w latach 1967/8. Inspiracją stała się ustna informacja prof. Hanny Jaklewicz o zajęciach z dziećmi, jakie widziała w jednym z ośrodków neuropsychiatrii dziecięcej w Paryżu, prowadzonych według francuskiej metody. W 1985 roku został opublikowany pierwszy podręcznik. W 1996 roku powstał pierwszy program zajęć dla dzieci w wieku przedszkolnym i niepełnosprawnych intelektualnie.

3 Metoda Dobrego Startu (MDS) Marty Bogdanowicz należy do metod wspomagania rozwoju psychomotorycznego, edukacji i terapii, angażujących uczenie się wielozmysłowe: wzrokowo słuchowo dotykowo kinestetyczno ruchowe oraz funkcje językowe i wykonawcze. Jej celem jest kształtowanie mowy, przygotowanie dzieci do nauki czytania i pisania, uczenie rysowania, poznawanie liter i cyfr. Przygotowywana jest wersja MDS służąca uczeniu się języka angielskiego.

4 Metoda aktywizuje rozwój funkcji uczestniczących w procesie czytania i pisania oraz współdziałanie między nimi, czyli integrację percepcyjno motoryczną. Prezentowane tu podejście metodyczne: uczenia się polisensorycznego, w działaniu i w zabawie sprzyja rozwojowi każdego dziecka. Wielką korzyść odnoszą dzieci w wieku przedszkolnym o opóźnionym rozwoju mowy, mający wadą słuchu, o niższej sprawności intelektualnej, a zwłaszcza dzieci ryzyka dysleksji oraz uczniowie z dysleksją w okresie nauczania wczesnoszkolnego, ale też takie, które rozwijają się prawidłowo.

5 Program zajęć obejmuje: ćwiczenia orientacyjno porządkowe, orientacji w schemacie ciała oraz przestrzeni, ćwiczenia językowe, ćwiczenia ruchowe, ćw. ruchowo słuchowe (rytmiczne), ćw. ruchowo słuchowo wzrokowe, podczas tych dzieci śpiewając piosenkę lub recytując wierszyk/rymowankę rysują figury geometryczne lub piszą litery i cyfry.

6 Opisy ćwiczeń stosowanych w Metodzie Dobrego Startu: I etap ćwiczenia ruchowe mają charakter uspakajający i relaksacyjny. Wykonywane są w pozycji stojącej. 1. Duża motoryka ruchy całego ciała. Nauczyciel improwizuje zabawę przy piosence. W trakcie zabawy związanej z tematyką piosenki dzieci wykonują ruchy całego ciała. 2. Mała motoryka ruchy kończyn. Dzieci mogą wykonywać ćwiczenia całych kończyn, dłoni, stóp lub palców np.: strzepywanie z rąk wody, lot ptaków, naśladowanie gry różnych instrumentów itp. Bawią się również w zabawy paluszkowe: idzie rak nieborak, kosi kosi łapki, sroczka kaszkę warzyła, idzie kominiarz po drabinie, itp. Tego rodzaju ćwiczenia przygotowują dzieci do drugiego etapu ćwiczeń.

7 II etap ćwiczenia ruchowo słuchowe. Są to ćwiczenia dłoni i palców wykonywane na woreczkach wypełnionych sypkim materiałem np. piasek, sól, kasza, itp. Dzieci siedzą obok nauczyciela i śpiewając piosenkę, wykonują na wałeczkach ruchy: pięścią, dłonią, jednym, dwoma, kolejno wszystkimi palcami, jedną ręką, potem obiema. Układ rąk może być prosty ręce równolegle obok siebie lub złożony ręce skrzyżowane. Ruchy rąk przyjmują różne formy: uderzania, głaskania, naciskania wałeczka. Dzieci mogą uderzać ręką w wałeczek naprzemiennie z uderzaniem stołu, klaskaniem w ręce, itp. Te zabawy i ćwiczenia dostarczają dziecku różnorodnych doznań dotykowych oraz mają wszechstronne znaczenie dla kształtowania funkcji percepcyjno motorycznych. Usprawniają małą motorykę, orientację w przestrzeni i w schemacie oraz percepcję słuchową.

8 III etap ćwiczenia ruchowo słuchowo wzrokowe. Stanowią one zasadniczą cześć MDS. Podstawą jej jest wzór graficzny i dobrana do wzoru, znana dzieciom piosenka. Ćwiczenia te polegają na odtwarzaniu ruchem wzoru graficznych w rytmie śpiewanej piosenki. Wzór wprowadza się według poniższych etapów (pokrywającymi się z etapami wprowadzania litery).

9 Etapy wprowadzania wzoru graficznego w Metodzie Dobrego Startu: - demonstracja wzoru, - omówienie i wyszczególnienie elementów wzoru, - wodzenie palcem po wzorze, - odtwarzanie wzoru w powietrzu, - odtwarzanie wzoru w powietrzu z pamięci, - odtwarzanie wzoru przez wodzenie palcem po powierzchni stołu, - odtwarzanie wzoru na tackach z piaskiem, - odtwarzanie wzoru na dużym arkuszu papieru kredą i węglem, - odtwarzanie wzoru pędzlem na kartce z bloku rysunkowego, - odtwarzanie wzoru pisakiem w poszerzonej liniaturze, - odtwarzanie wzoru ołówkiem lub długopisem w liniaturze zeszytowej.

10 Omówiona metoda na przykładach: RLg

11 Dziękuję za uwagę.