Dzwoneczek św. Mikołaja

Wielkość: px

Rozpocząć pokaz od strony:

Download "Dzwoneczek św. Mikołaja"

Franciszek Grzybowski
7 lat temu
Przeglądów:

1 Dzwoneczek św. Mikołaja Scena I Pokój w bloku mieszkalnym. Wchodzi Ciotka pani w średnim wieku. Ciotka Jak ja lubię Christmas Tak się kolorowo zrobiło na mieście Wszędzie te łańcuchy, choinki, bombki I muzyczka Kolędy rockowe Albo te technokolędy No, miodzio po prostu I pełno krasnali z workami Uwielbiam Christmas I promocje, oczywiście Sama nie wiem, co bardziej. (dzwoni telefon) Halo? Kto? A, to ty Stenia Co? Ze szpitala dzwonisz? A co ty tam robisz? Jak to będziesz rodziła? Przecież to jeszcze czas A może to fałszywy alarm No tak, musicie zostać Rozumiem Dziewczynki idą do mnie? Ale ja Ale przecież Tak Rozumiem No, dobrze Czekam Tak! Cześć! (odkłada słuchawkę) Dziewczynki tutaj Ale jestem głupia Mogłam powiedzieć, że wyjeżdżam Albo mam żółtaczkę Albo randkę Mniejsza z tym Święta idą, a tu taka niespodzianka Dziewczynki I co ja z nimi zrobię? Znowu będą marudzić, że nie mam choinki I prezentów Oj, przydałby się tu dla nich św. Mikołaj Szkoda, że nie istnieje (słychać dzwoneczek) A to co? Dziwne Głowę bym dała, że coś dzwoniło Tylko co? Zresztą Nie, ze mną coś chyba jest nie tak Dzwoneczki jakieś Ale ja głupia jestem Takie głupoty gadam, że aż głupio. Scena II Ten sam pokój. Wchodzą dziewczynki (R oraz S). R Guten dobren I wesołych! (rzuca się Ciotce na szyję) Może trochę wcześnie na życzenia, ale co tam S Dzień dobry. (dyga na powitanie) Ciotka No, wchodźcie dalej. Zostawcie rzeczy gdzie bądź. Potem się nimi zajmiemy. Rozbierajcie się i opowiadajcie Co tam się stało? S Właściwie to nic takiego. przysiadła na kanapie Miała się właśnie zabrać za świąteczny placek i nagle R I powiedziała, że chyba już czas. S A potem wszystko działo się tak szybko Tata kazał się nam pakować. Potem szpital. Rozmowy z lekarzem. No, i R Jesteśmy u ciebie. Cieszysz się?

2 Ciotka Zależy A co mówili lekarze? Ile to może potrwać? S Nie wiadomo. R Ale do wakacji powinni zdążyć. Ciotka Co?! S Ona żartuje Zostaniemy u ciebie chyba na całe święta. R Ale, ale Gdzie masz choinkę? Obiecałaś, że w tym roku będzie. Ciotka Co wy z tą choinką? Przecież to jakaś poniemiecka tradycja. A ja Niemców nie lubię to i choinki nie będzie. S To gdzie położysz prezenty? Ciotka A choćby w skarpetę. Zresztą prezenty mógłby wam sprawić jedynie św. Mikołaj. A on nie istnieje. Tylko te krasnale kręcą się po mieście. S A ja wierzę w św. Mikołaja! Ciotka I nikt ci tego nie broni, dziecko No dobrze. Czyli święta spędzimy razem. Słuchajcie, przecież ja zupełnie nie jestem na to przygotowana. Wyskoczę na małe zakupy, a wy spróbujcie się tu rozgościć. Tylko bez wygłupów! Jak wrócę to sobie poplotkujemy. Albo obejrzymy jakiś babski serial, co? No, to idę (Ciotka wychodzi) Scena III Ten sam pokój. Dziewczynki zaczynają się rozpakowywać. R Ona jest zacofana. Nic się nie zmienia. Krzywi się, jakby te święta były za karę. Czy ona potrafi się jeszcze cieszyć? S No, nie przesadzaj. Z ciotką nie jest jeszcze tak źle. (rozgląda się po pokoju) Dziwnie tu bez drzewka i ozdób, nie? R Racja Słuchaj, a może ją zaskoczymy? Ty, mam pomysł! Będzie wypas! S Niby co chcesz zrobić. R Normalnie Łańcuchy, choinka. Jakieś ciasto S Ale jak? Tu nic nie ma. R Jest telefon. (wyciąga komórkę z kieszeni) To co, do kogo dzwonimy? S Do Lenia?

3 R Pewnie, że do Lenia! On na pewno pomoże. (R wystukuje numer) Siema! Cześć Leniu! Co porabiasz? Nic. A, normalka Mam do ciebie romans Pamiętasz naszą ciotkę No, właśnie u niej jesteśmy. Możesz tu przyjść? Potem ci wyjaśnię Tylko zabierz swoją choinkę i jakieś łańcuchy, co? Fajnie Będzie beka Dobra, czekamy Hej! (chowa komórkę, zwraca się do S) Będzie niebawem I zapuka, jak zwykle, dwa razy. (rozlega się energiczne pukanie do drzwi kilka uderzeń) Scena IV Ten sam pokój. Wchodzą znajomi ciotki Pan i Pani. R Proszę... Drzwi są otwarte? Pani Dziewczynki? Przyjechałyście do Gerti na święta? Co za niespodzianka Pan A gdzie ciotka? S Poszła na zakupy. Pan Dawno? S Nie. Ale to chyba potrwa. Ciocia lubi chodzić po sklepach. Pan Ale skąd wy tutaj? Gerti nic nie mówiła R Mamy rodziców w szpitalu. Pan O, to fatalnie! S Ja wiem? Mama będzie rodzić. Pani To wspaniale! R Tylko nie wszystko jest chyba, jak należy Pani To znaczy? Pan Tragedia! R Nie. Będzie dobrze. Myślę, że zamiast prezentów rodzice przywiozą nam braciszka. S Albo siostrę R Jak na ciebie patrzę, to wolałabym mieć jednak brata. Pan Przestańcie!

4 Pani Byle było zdrowe R A ja chcę mieć braciszka! (słychać ponownie dzwoneczek jak w scenie I) S A to co? Ktoś dzwonił do drzwi? Pan Jak to dzwonił? Gerti nie ma dzwonka S Słyszałam dzwoneczek. Pani Gdzie? Tutaj? S Tak. Przed chwilą. Nie słyszeliście? (R, stojąca za plecami S, stuka się w głowę; znajomi ciotki zauważają to) Pan Taak No, to my już chyba pójdziemy Pani Tak, tak Pozdrówcie od nas ciocię. (wychodzą) Scena V S Nie wierzysz mi R Oj, nie świruj. Wierzę, nie wierzę. Co za różnica. S Nie wierzysz mi! R Bo nic nie słyszałam. A co to był za dzwonek? S Żaden dzwonek. Dzwoneczek. Pięknie dzwonił R A w którym uchu? S Nie wierzysz mi, to przynajmniej się zamknij! (niewygodną ciszę przerywają dwa uderzenia w drzwi) R Leń przyszedł! Scena VI Ten sam pokój. Wchodzi chłopak do złudzenia przypominający Leona Zawodowca; w rękach trzyma walizeczkę oraz małą choinkę w doniczce. Leń Siemano! R Cześć Leniu. Jesteś wreszcie. Masz wszystko?

5 Leń Styka Co z nią? (wskazuje na S) R Obraziła się. Leń O co? S Nie wierzy mi! R Wmawia mi, że słyszała jakiś tam dzwoneczek! Leń Gdzie go słyszałaś? S W tym pokoju Niedawno. Leń (podekscytowany) To znaczy, że on musi być blisko. R Jaki on? Ciebie też powaliło? Leń On Prawdziwy św. Mikołaj! Musi gdzieś tu być. R No nie! Następny S Prawdziwy Mikołaj? Leń Ten sam Nie jeden z tych krasnali z worami pod oczami. Tylko ten najprawdziwszy. Podobno uwielbia spełniać dobre życzenia. A jak któreś bardzo przypadnie mu do gustu, to unosi swój magiczny dzwoneczek i S Dzwoni! Leń Tak jest! Dzwoni! R (ironicznie) A potem wszyscy żyją długo i szczęśliwie. Przestańcie ściemniać! I jazda do roboty. Leń Zaraz. A czy ktoś wypowiedział jakieś życzenie, zanim usłyszałaś ten dzwoneczek? S Nie wiem Rozmawialiśmy. Ale życzenie? Nie pamiętam. R A ja pamiętam. Powiedziałam, że chcę mieć braciszka. I wtedy zaczęłaś gadać o tym dzwonieniu. Leń A więc było życzenie! S I dzwoneczek! R Wam naprawdę odbija Słuchajcie, zabierajmy się do roboty zanim ciotka wróci. Leń Dobra. Ale mówię wam On tu gdzieś musi być.

6 Scena VII Ten sam pokój. Słychać szarpanie się z drzwiami. Wchodzi Ciotka z zakupami. Ciotka Muszę wreszcie coś zrobić z tym zamkiem. Czasem jak się zatnie, to Szkoda gadać. (spostrzega Lenia) Leń Dzień dobry. Ciotka Dziewczynki, co się tutaj dzieje? Kto to jest? S Ciociu nie pamiętasz? To nasz kumpel Leń. Ciotka Że leń to widać od razu. Ale co on tutaj robi? Leń To może ja wyjaśnię. Dziewczyny sprowadziły mnie tutaj, bo chciały zrobić niespodziankę, pani Gertrudo Ciotka (zdenerwowana) Nie nazywaj mnie tak! Czasem rodzice skrzywdzą człowieka imieniem, ale nie trzeba mu zaraz tego przypominać! Leń Przepraszam Nie wiedziałem, że (ciotka zrezygnowana siada na sofie) Ciotka Niespodzianki Telefony, goście nieoczekiwani. A może ja nie lubię niespodzianek. Może niespodzianki mnie drażnią. Może wolałabym, żeby było zwyczajnie. Ja spędziłabym święta ze znajomymi, a wy u siebie. Pograłabym w karty. A wy miałybyście te swoje bombki, łańcuchy, skalpy aniołów R Anielskie włosy, ciociu. Ciotka Wszystko jedno! I taki jeden telefon wszystko popsuł. Niezłe święta się zapowiadają. Może jeszcze zagonicie mnie do garów? (dzwoni telefon, R wyciąga komórkę) R (do telefonu) Tak? Tak, to ja Jak to? Już? Tato, nie żartujesz? Naprawdę? I co? Chłopak! Dobra Oczywiście. Tak, tak Na razie! (chowa telefon) Słuchajcie, mama urodziła braciszka! Leń Mówiłem, że Mikołaj musi gdzieś tutaj być! S Tak Mikołaj! Ciotka Jaki Mikołaj? Co wy oszaleliście?! Dziecko chcecie skrzywdzić? Przecież wasz braciszek nie może się nazywać Mikołaj! R A wiesz ciociu, że to nawet niezły pomysł? Chociaż mieliśmy na myśli coś zupełnie innego. Ciotka No to, o co wam chodzi?

7 S To może chodźmy do kuchni. Zrobimy herbatkę i R Tak! Opowiemy ci wszystko od początku. Ciotka No to do kuchni! Ach te niespodzianki! (wszyscy wychodzą) KONIEC

Podobne dokumenty

Joanna Charms. Domek Niespodzianka

Joanna Charms. Domek Niespodzianka Joanna Charms Domek Niespodzianka Pomysł na lato Była sobie panna Lilianna. Tak, w każdym razie, zwracała się do niej ciotka Małgorzata. - Dzień dobry, Panno Lilianno. Czy ma Panna ochotę na rogalika z