Tęczowe barwy życia emerytki

Transkrypt

1 Fot. mrhayata [CC-BY-SA] Nr 2/2014 Pismo aktywnych osób 60+ Gazeta bezpłatna Tęczowe barwy życia emerytki Małgorzata Miler Pierwszy krok Przejście na emeryturę wymaga wcześniejszego przygotowania psychicznego i innego ułożenia organizacji dnia codziennego niż wymagała od nas aktywność zawodowa. Już wcześniej, gdy dzieci planują wyprowadzić się z domu, warto zadać sobie pytanie: co będę robić, gdy przejdę na emeryturę? Każdy etap w życiu ma swój urok. Nawet ten, który poeci nazywają jesienią życia. Trzeba tylko odkryć jego barwy Joanna Weyna Szczepańska W moim przypadku nie było to łatwe, mimo rozważnie podjętej decyzji i wcześniejszych wieloletnich rozmyślań o tym, jak będę funkcjonować w zupełnie nowej sytuacji, wolna od obowiązków, codziennego zabiegania, rytmu zajęć, porannego pośpiechu. Niespokojnym duchem nie jestem, lecz pierwszy tydzień wolności już podsuwał przekonanie, że pustka Seniorzy swojemu miastu Oto drugi numer Kuriera Jesiennego, pogodnego pisma tworzonego przez aleksandrowskich seniorów, ale przeznaczonego dla wszystkich mieszkańców miasta i gminy. Starsi mieszkańcy piszą tu o swoich sprawach w sposób, który może i powinien zainteresować także młodszych. Piszą przede wszystkim o swoim społecznym zaangażowaniu. O miłości do miejsca, w którym żyją, o ogromnej chęci pracy dla niego i jego mieszkańców, niezależnie od ich wieku. Przeczytamy tu o seniorskich stowarzyszeniach w Aleksandrowie, o inicjatywach, dzięki którym aleksandrowianie zaczynają stanowić zgraną i lubiącą się lokalną społeczność. Dowiemy się, z tekstów i fotografii, jak przyjemnie i pożytecznie można spędzać czas, którego na emeryturze ma się nieco więcej. Ci starsi aleksandrowianie, którzy do tej pory nie znaleźli dla siebie w swoim mieście satysfakcjonującej aktywności, zostaną zachęceni, by nieco aktywniej jej poszukali. Przyłączyli się do już zorganizowanych równolatków, albo tak jak ci aktywni sami zaczęli się organizować. 1

2 Wydawca Stowarzyszenie Obywatele Obywatelom ul. Piotrkowska Łódź tel seniorzy@soo.org.pl NIP KRS dojrzali.dziennikarze. edu.pl/aleksandrow dojrzalidziennikarze Skład Magda Warszawa Nakład: 1000 egzemplarzy Gazeta bezpłatna Licencja: CC-BY-SA 3.0 Zaplanował i wykonał zespół w składzie: Urszula Antczak, Anna Fryś, Anna Ignaczak, Teresa Matusiak, Irena Skrocka, Małgorzata Miler, Jolanta Misztela, Zofia Rosiak, Barbara S. Szutenbach, Henryk Zych. Wsparcie: Elżbieta Grochulska oraz Biblioteka Publiczna im. Jana Machulskiego w Aleksandrowie Łódzkim Zachęcamy do współtworzenia pisma Kurier Jesienny i monotonia dnia codziennego to szarość, a ja tej barwy nie lubię. Czytanie książek, rozwiązywanie krzyżówek, sudoku, to czynności przypisane emerytom. Choć są wskazane, by utrzymać pracę szarych komórek na dobrym poziomie, to jednak one same nie zlikwidują szarości prozy życia domowego. Cieszą mnie dobre i czułe kontakty z synem i to on właśnie znalazł dla mnie program rządu hiszpańskiego Senior Travel. Przystąpienie do niego okazało się trafne i zaowocowało nie- Fot. Greg Gladman [CC-BY-NC] 2

3 zwykłą podróżą. Wielokolorowa Hiszpania przyjęła emerytów wielu krajów Europy serdecznie, gościnnie, a pora wiosenna pozwoliła ujrzeć jej przyrodę i zabytki w pełnej gamie kolorystycznej. Już w drodze powrotnej wiedziałam, że życie moje powinno być wypełnione nie tylko atrakcjami turystycznymi, ale i takimi działaniami, które będą dawać zadowolenie, rozwój, edukację i przyjemność. Zaczęłam zabiegać o swoją aktywność w przekonaniu, że starości nie należy się poddawać, bo istnieje ona tylko w naszej głowie, a myślenie można zmienić. Wybór kolorów: żółty i niebieski Przystąpienie Polski do Unii Europejskiej w 2004 roku otworzyło przed emerytami niezwykłe możliwości. Polityka prosenioralna postawiła nas ramię w ramię z młodymi. Dlaczego żółty? Rządowy program ASOS dał szansę seniorom odkrycia nowych pasji, zawiązania nowych znajomości, poznania nieznanych miejsc. Uczestniczyłam w zajęciach usprawniających (joga, pilates, tańce), zwiedziłam wiele ciekawych miejsc naszego regionu, poznałam wielokulturowy charakter Łodzi i Gdańska, przeprowadzałam doświadczenia w Centrum Nauki Kopernik. Dla mnie istotne jest przebywanie z ludźmi młodymi. Podczas zajęć otwierali oni przed nami nieznany świat nowoczesności, poprzez zaangażowanie i profesjonalizm w prowadzeniu zajęć podnieśli wartość mojego życia, przywrócili optymizm. We wszystkich zajęciach w jakich uczestniczyłam, młodzi ludzie okazywali zrozumienie i troskę, empatię i wysoki poziom kultury. Kontakty stawały się coraz bliższe, a myśl o zakończeniu rodziła nadzieje na udział w następnej edycji programu ASOS. Taka integracja buduje wzajemny szacunek i więź międzypokoleniową, potrzebę pomocy, pokazuje, że wiek nie jest barierą a upływ czasu dotyczy każdego człowieka. Wielobarwność życia na emeryturze, chęć rozwoju zainteresowań, aktywność skłoniły mnie do zmierzenia się z tkwiącą we mnie ochotą opublikowania własnych rozważań o sensie życia. I taką szansę podsunęła mi Akademia Dojrzałego Dziennikarza zorganizowana z myślą o odważnych i twórczych seniorach określanych mianem pokolenia 60+. Co na przyszłość? Moje uwagi i refleksje wywodzę z pozytywnych doświadczeń z życia na emeryturze, z ciepłych kontaktów z młodym pokoleniem, z pozytywnych aspektów propozycji rządu skierowanych do najstarszych ludzi. Zachęcam wszystkich emerytów, by stworzyli w sobie chęć kolorowania codzienności, a wówczas pojawi się potrzeba wypełnienia czasu ciekawie i twórczo. Ten się nie starzeje, kto nie ma na to czasu pisał Beniamin Franklin. Symbolika przypisuje tej barwie potrzebę kontaktu z innymi, wiedzę i mądrość, daje poczucie optymizmu i radości, kojarzy się ze słońcem i ciepłem. Określa on działania człowieka twórczego. Dlaczego niebieski? Ta barwa kojarzy się z niebem, przestrzenią, otwartością, wyobraźnią, fantazją, działaniem. Określa ona osoby, które aktywnie kreują swoje życie. Fot. mrhayata [CC-BY-SA] 3

4 Dla młodych sport dla seniorów kultura Anna Ignaczak Aleksandrów Łódzki to miasto piękne i dbające o zdrowie swoich mieszkańców, szczególnie młodego pokolenia. A co dla ludzi starszych? Z podziwem patrzę na poczynania miejscowej władzy dbającej o wizerunek miasta oraz zdrowie i kondycję młodych mieszkańców. Sport traktowany jest jako priorytet. Mamy piękny obiekt sportowy: Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji im. Włodzimierza Smolarka. Jego patron był piłkarzem i rdzennym aleksandrowianinem, którego rodzina mieszka w naszym mieście do dziś. Obiekt posiada piękną halę i boiska, które odpowiadają wymogom UEFA. Szkoły posiadają świetne zaplecze do uprawiania sportu. Jest też w Aleksandrowie basen Olimpijczyk. To nowoczesny obiekt do sportów wodnych. Dzięki uprawianiu sportu nasza młodzież osiąga znakomite wyniki i zdobywa medale rozsławiając miasto Aleksandrów. Pokolenie bez zaprawy Inwestowanie w zdrowie młodego pokolenia to słuszna sprawa, która na pewno przyniesie efekt. Młodość odchodzi z wiekiem a wraz z nią zdrowie. Dzisiejsze pokolenie młodych w wieku starszym będzie zdrowsze niż my dzisiejsi emeryci. Jestem emerytką, czyli, jak to jest dziś w modzie mówić, seniorką, i od dziesięciu lat mieszkam w gminie Aleksandrów. Widzę, że miasto pięknieje i zmienia się na lepsze. Jednak jako mieszkańcowi w wieku, który uprawnia do pobierania emerytury, czegoś mi brak do pełnego widoku tego pięknego obrazka Aleksandrowa. Młodzi mają miejsca, gdzie integrują się jako społeczeństwo i na pewno zżyją się z miastem i jego ludnością. Oni zostaną tutaj. Dla seniorów w mieście nie ma miejsca do takiej integracji. Otóż my, emeryci, nie mamy już tyle sił fizycznych, żeby korzystać z tych dobrodziejstw: hal i boisk. Obecne pokolenie ludzi starszych nie wychowywało, się obcując na co dzień ze sportem. Lata 50. i 60. naszego stulecia to WF w szkole i nic poza tym. Nie było orlików. Nie każda szkoła miała salę do gimnastyki, nie wspominając o hali lub prawdziwym boisku. Graliśmy w piłkę najczęściej na jedną bramkę i jeśli było nas za dużo do gry na tym niby boisku, to ktoś musiał czekać na swoją kolej. Siadał w kącie i czekał, a czasami sobie popłakał. My nie pobiegniemy, poza wyjątkami, w maratonie i nie rozegramy meczu. Dla seniorów kultura Dlatego, moim zdaniem, wolimy teraz wyprawę do teatru na dobry spektakl lub koncert. W Aleksandrowie, moim mieście, brak jest zaplecza dla do- Fot. Wonderlane [CC-BY] 4

5 rosłych do szerzenia kultury. Pominąwszy imprezy organizowane przez działający przy Bibliotece Publicznej Uniwersytet Trzeciego Wieku i Partnerstwo na rzecz Aleksandrowa Łódzkiego. To te instytucje organizują odczyty, spotkania z ludźmi kultury: pisarzami, podróżnikami, aktorami itp. Gośćmi imprez są najczęściej ludzie, którzy osiągnęli sukces, a są z pochodzenia aleksandrowianami. Te spotkania są rzadkie, od święta. W naszych lokalnych mediach niewiele miejsca poświęca się propagowaniu kultury i sztuki. Jest wiele osób starszych, które mają w tej dziedzinie coś do zaoferowania dla dobra naszej społeczności. Posiadamy wiedzę o historii naszego miasta. Często podawaną przez pokolenia z ust do ust. Mamy jeszcze chęci i siły, aby dać z siebie to, czym dysponujemy, a więc nasze zdolności i umiejętności. Dlaczego seniorzy w tym mieście nie mają miejsca, w którym mogliby się realizować? Jest w nas tyle życia, że starczyłoby, aby podzielić się z innymi. Dawniej, za czasów złej komuny był w Aleksandrowie dom kultury. Podobno, słyszałam to od rdzennych aleksandrowian, działał przy zakładach Sandry. Może już czas, aby pomyśleć o takim budynku lub dużym lokalu służącym kulturze ludzi dorosłych? Odbudować dom kultury? Trzeba pomyśleć o tym, aby kulturę i tradycję ludową ocalić od zapomnienia. Zachować ją dla następnych pokoleń żywą a nie wirtualną. Dom kultury w Aleksandrowie byłoby to miejsce integracji starszego pokolenia, ale też miejsce do zbudowania więzi między pokoleniami. Dom ten na pewno tętniłby życiem. Wyobrażam sobie organizowane w nim spotkania poruszające chociażby takie tematy, jak: wiedza o kulturze ludowej połączona z nauką polskich obrzędów; wystawy dotyczące historii naszego miasta, np. fotograficzna i malarska, poprzedzone prelekcją; warsztaty praktyczne z dziedziny sztuki oraz rękodzieła ludowego; spotkania kół zainteresowań osób w każdym wieku, np. fotografia, literatura, wiedza o współczesnym świecie. Są w naszym mieście osoby piszące poezję przydałoby się też coś dla nich; spotkania z wybitnymi aleksandrowianami, którzy reprezentują nas w wielkim świecie kultury; Hall takiego domu kultury mógłby służyć jako galeria dla malarstwa tutejszych plastyków i fotografii pokazującej nasze miasto i jego rozwój. Mamy zdolnych mieszkańców w podeszłym wieku, którzy piszą poezję, malują, zgłębiają wiedzę o sztuce, mają zdolności do tworzenia i nie mają gdzie tego pokazać światu. To dzięki takim ludziom rozsławiono Wiedeń, Paryż, Barcelonę. Aleksandrów wychował wielu ludzi kultury, miał i ma czym się pochwalić! Są sławni w Polsce. Ich fotosy wiszą w budynkach innych miast, tylko nie ma ich w Aleksandrowie. Apeluję do władz naszego miasta. Wiem, że dacie radę sprostać wyzwaniu! Dajmy zdolnym aleksandrowianom szansę. Otworzyliśmy okno internetowe na świat. Otwórzmy własne dla rodzimej sztuki także ludzi starszych! Dodajmy jesieni życia aleksandrowian trochę kolorów, niech nie będzie zamknięta w czterech ścianach! Masz 60 lub więcej lat i chcesz współtworzyć naszą gazetę? Napisz lub zadzwoń: tel: seniorzy@soo.org.pl 5

6 Hobby naszą terapią Anna Ignaczak W Aleksandrowie Łódzkim istnieje grupa seniorów kochających malarstwo artystyczne. Interesują się tą dziedziną sztuki nie tylko teoretycznie, postanowili sami ją tworzyć. zachowały się do dziś, a niszczeją, ulegając upływowi czasu. Malujemy je tak, jakbyśmy zamykali w słoikach z formaliną. Przy Uniwersytecie Trzeciego Wieku, korzystając z pomocy Partnerstwa na rzecz Aleksandrowa Łódzkiego, założyliśmy koło plastyczne. Działa ono prężnie od ponad trzech lat. Raz w tygodniu spotykamy się na zajęciach, które nazywamy warsztatami. Nie mamy własnego lokalu, a szkoda! Dawniej tułaliśmy się po różnych miejscach, nawet po prywatnych domach. Dziś, dzięki gościnności Biblioteki Publicznej w Aleksandrowie, możemy tworzyć, korzystając z jej pomieszczeń. Tu powstają nasze małe dzieła sztuki. Rysujemy, malujemy i poszerzamy swoją wiedzę, dyskutując o malarstwie. Jest nas niewiele, bo tylko sześć, czasami siedem osób: Krystyna Raczyńska, Ela Gruszczyńska, Marianna Podsiadła, Helena Stępień, Ula Wałkuska i Anna Ignaczak. Wszystkie mieścimy się z naszymi płótnami, farbami i sztalugami w czytelni biblioteki. Chętnie poszerzyłybyśmy grono chętnych, lecz obawiamy się, że byłoby nam wtedy niewygodnie wśród regałów z książkami. Wszystkie kochamy to, co robimy. To jest nasza pasja, która opromienia naszą jesień życia! Chętnie poświęcamy swój czas na malowanie tego, co widzimy w swojej okolicy. Wychodzimy z przyborami na zewnątrz, wdychając tlen, czyli energię i zdrowie. Kółko plastyczne obsługuje w naszym mieście imprezy organizowane przez Urząd Miasta, Uniwersytet Trzeciego Wieku, Bibliotekę Publiczną i Partnerstwo na rzecz Aleksandrowa. Malujemy obrazy do tematów imprez, takich jak na przykład Rok Juliana Tuwima lub Czytamy Henryka Sienkiewicza. Jednym z naszych celów jest również ocalenie od zapomnienia pamiątek minionych wieków: dworów i kapliczek w okolicach naszego miasta, które Odchowaliśmy już swoje dzieci a nawet wnuki, zawodowo już się nie realizujemy, więc chcemy zrobić coś dla swojego miasta i dla siebie samych. Spotkania w naszym kółku są dla nas, emerytek, jak terapia. Konieczność wyjścia z domu mobilizuje nasze ciała do ruchu, a spotkania z ludźmi to terapia dla naszych dusz. Młodzi, aby być zdrowi, uprawiają sport, a my mamy swoją sztukę. Czujemy, że jako koło plastyczne robimy coś i dla siebie, i dla mieszkańców naszego miasta. Szkoda tylko, że jego władze tak mało interesują się naszą działalnością i nie wykorzystują naszych prac choćby do reklamowania i samego pięknego Aleksandrowa, i jeszcze ciekawszych okolic. Fot. MonstronousSarah [CC-BY-NC-ND] 6

7 Święto Kupały Irena Skrocka, Henryk Zych Noc kupały to święto związane z letnim przesileniem słońca obchodzone w czasie najkrótszej nocy w roku przypadającej zazwyczaj z 21 na 22 czerwca. Poświęcone jest przede wszystkim żywiołom wody i ognia. Bywa ono również nocą łączenia się w pary. Święto to było niegdyś dla dziewcząt szansą na zdobycie ukochanego. Wrzucały one do wody uplecione przez siebie wianki, które potem próbowali wyłowić z wody kawalerowie. Owej nocy pozwalano parom na spacery w poszukiwaniu kwiatu paproci. O świcie zakochani wracali do wciąż płonących ognisk, by trzymając się za ręce przeskakiwać przez płomienie. Skoki kończyły obrządek przechodzenia przez wodę i ogień. Partnerstwo na rzecz Aleksandrowa Łódzkiego od trzech lat, dzięki uprzejmości p. Elżbiety Pułaczewskiej, właścicielki dworku w Nakielnicy, organizuje na terenie jej posiadłości Święto Kupały. Naszym zamysłem było działanie dla dalszej integracji mieszkańców Aleksandrowa i okolic Nakielnicy. W imprezie uczestniczą całe rodziny. Warunkiem uczestnictwa jest swoisty bilet wstępu w postaci własnoręcznie uplecionego wianka. Naszą imprezę oprawą muzyczną wzbogaca rodzinny zespół muzyczny Eklezja pod kierownictwem p. Renaty Serwy z sąsiadującego z Aleksandrowem Konstantynowa. Koncert muzyczny wyzwala wśród uczestników ochotę na wspólne tańce. Płonące ognisko sprzyja zawiązywaniu bliższych znajomości i więzi towarzyskich wśród biorących udział w imprezie. Ważnym punktem programu jest puszczanie wianków na płynącej nieopodal dworku Bzurze. Młodzież męska ustawiona wzdłuż biegu rzeki próbuje, z różnym skutkiem, wyławiać puszczone z nurtem rzeki wianki. Jak dotąd nie jest nam wiadomo, czy skojarzone w ten sposób pary kontynuowały poszukiwanie kwiatu paproci w pobliskich lasach. Ważnym elementem tego święta jest ciekawa gawęda dysponującej ogromną wiedzą na ten temat pani Elżbiety Pułaczewskiej o obrzędach związanych z nocą kupały. 7

8 Seniorze, obudź się! Urszula Antczak Tylko niewielki odsetek aleksandrowskich seniorów regularnie uczestniczy w zajęciach i wydarzeniach kulturalnych. Niewielu seniorów czynnych jest społecznie. Jakie są tego przyczyny? Jak zaradzić takiemu stanowi rzeczy? sprawia wrażenie smutnych a może pogodzonych z losem. Jeszcze inni idą objuczenie torbami z zakupami. Dlaczego tak mały procent osób w wieku poprodukcyjnym uczestniczy w zajęciach dostępnych na terenie miasta, o których informacje są przecież podawane do publicznej wiadomości? Fot. Bethan [CC-BY-NC-ND] Kilka liczb W Aleksandrowie żyje około 5 6 tysięcy osób w wieku emerytalnym. Jednak tylko ok. 200 złożyło deklarację członkowską Uniwersytetu Trzeciego Wieku na rok akademicki 2014/2015. Z tych dwustu osób jedynie ok. 30% jest bardziej aktywnych, korzysta z gimnastyki, fitnessu w wodzie lub należy do koła turystycznego (są to płatne zajęcia). Pozostałe 70% słuchaczy uczęszcza tylko na wykłady. Do Polskiego Związku Emerytów i Rencistów należy około 500 osób. W imprezach kulturalnych uczestniczą też oczywiście osoby, które nie należą do żadnego zrzeszenia, jednak 700 osób uczestniczących w działaniach obu instytucji, to tylko 14% ogółu seniorów. Obserwacje i wnioski Ponieważ od kilku miesięcy tego roku jestem niepracującą emerytką, często spaceruję ulicami naszego miasta w godzinach przedpołudniowych. Wiele z mijanych osób jest w wieku emerytalnym. Patrzę na nie i widzę uśmiechnięte, pogodne twarze, grupki rozmawiających i śmiejących się. Jednak sporo osób Co miesiąc kalendarium imprez kulturalnych organizowanych przez Partnerstwo Na Rzecz Aleksandrowa przy współudziale Biblioteki oraz przy wsparciu burmistrza wywieszane jest w witrynach sklepowych. Jest również dostępne w Bibliotece Publicznej im. Jana Machulskiego. Polski Związek Emerytów i Rencistów organizuje wycieczki, imprezy kulturalne, spotkania z ciekawymi osobami, imprezy towarzyskie, o których również informuje w swojej siedzibie. Dyskutując problem bierności emerytów z moimi koleżankami, doszłam do następujących wniosków. Część emerytów, z uwagi na niską emeryturę, podejmuje się dodatkowej pracy zarobkowej. Część opiekuje się wnukami. Większość tej grupy po zakończeniu swoich obowiązków nie ma już ochoty ani siły na rozrywkę. Jeszcze innym stan zdrowia nie pozwala na uczestniczenie w imprezach. Niektórzy zapewne uważają, że ich życie towarzyskie się skończyło. 8

9 Fot. TheArches [CC-BY] Podczas tych rozważań nasunął mi się jeszcze jeden problem. Ile instytucji o charakterze kulturalnym w naszym mieście przystosowanych jest dla potrzeb osób niepełnosprawnych? Na bariery architektoniczne napotykają niepełnosprawni także w takich miejscach, jak Młodzieżowy Dom Kultury oraz Biblioteka Publiczna im. Jana Machulskiego. Dowiedziałam się, że wjazd dla niepełnosprawnych jest z tyłu budynku biblioteki. Niestety, brak takiej informacji przy głównym wejściu. Może zniesienie barier architektonicznych dla osób niepełnosprawnych powinno być jednym z zadań dla nowo wybranych władz naszego miasta? Apel do seniorów Tu chciałabym zwrócić się do przedstawicieli naszej grupy wiekowej. Drodzy seniorzy! Przepracowaliście 3/4 Waszego życia, wychowaliście dzieci, wnuki. Przez wiele lat żyliście dla innych: spełnialiście życzenia dzieci, wnuków, współmałżonków. Czas zacząć spełniać swoje marzenia! Czas pomyśleć o sobie, stać się trochę bardziej egoistycznym i zacząć aktywnie uczestniczyć w życiu kulturalnym, sportowym, turystycznym naszego miasta. A może drzemią w was ukryte zdolności, które teraz się ujawnią? Może potraficie malować, fotografować albo pisać wiersze? Spróbujcie, to nic nie kosztuje! Bycie wśród ludzi, rozmowy, nawet te z nieznajomymi, usłyszenie komplementu jak pięknie wyglądasz albo jak dobrze się trzymasz dodaje chęci do dalszego życia. Podczas spotkań, choć na chwilę zapomnicie o troskach dnia codziennego. Życzę wam, abyście mogli sobie powiedzieć, że mimo trudności finansowych, kłopotów zdrowotnych oraz rodzinnych, czas na emeryturze był jednym z piękniejszych okresów waszego życia. Gazeta dla dojrzałych społecznie Pismo dostępne w Empikach oraz w prenumeracie więcej na: 9

10 Poznaj swoją okolicę Wybierz się po zdrowie pieszo lub rowerem! Anna Ignaczak Jeśli jesteś mieszkańcem naszego miasta, masz zdrowie w zasięgu ręki. Wokół Aleksandrowa i jego gminy rozciągają się piękne kompleksy leśne dające nam dostęp do czystego powietrza bez konieczności wyjazdu daleko od domu. Może opisując je, przekonam Was, że warto wyjść z domu na dłuższy spacer po lek, którym jest czyste powietrze naszej okolicy! W poprzednim odcinku swojego przewodnika zachęcającego do wycieczek po okolicach Aleksandrowa autorka doprowadziła nas między innymi do lasów w okolicach Nakielnicy i Starego Adamowa. Dziś dalszy ciąg wycieczki po zdrowie. W dolinie Bełdówki Kierując się na południe, docieramy do wsi Ciężków. Położona jest ona w znacznej części na górkach piaskowych, a cała jej zabudowa wtopiona jest w las sosnowy, czyli bór. Do złudzenia przypomina wydmy nad naszym Bałtykiem. Na tej wydmie można zobaczyć resztki cmentarza ewangelicko-augsburskiego, kilka nagrobków, niestety bardzo zniszczonych i trzeba się trochę natrudzić, żeby je znaleźć. Jadąc cały czas na południe, dotrzemy do wsi Bełdów. W Bełdowie jest dwór i park dworski. Jest to bardzo atrakcyjna miejscowość. Położona jest w dolinie Bełdówki. Posiada wiele zasilanych przez tę rzeczkę zbiorników wodnych, które stanowią łowiska dla zamiłowanych wędkarzy. Stawy w Bełdowie zajmują podobno 150 ha. Jest tu gospodarstwo hodowli ryb. Bełdów otoczony jest pięknymi lasami. Od południa i zachodu otaczają tę miejscowość lasy Bełdowskie. Od wschodu lasy ciągnące się od wsi Ciężków w kierunku wsi Sanie, a od północy lasy leżące w pobliżu wsi Jastrzębiec. W ich środku znajdują się obszary wsi Bełdów. W przeważającej części są to lasy mieszane. Spacerując lub jeżdżąc rowerem, bez trudu można zauważyć wielką tutaj różnorodność gatunków drzew. Oprócz sosny i świerku rosną tu: olsza czarna, buki zwyczajne i dęby szypułkowe. W tej okolicy spotkać można także liczne zwierzęta szczególnie wczesnym rankiem dzika, sarny, jelenie a nawet bażanty chodzące parami. Jadąc od Ciężkowa na południe, po lewej stronie drogi mijamy zabytkowy kościół. Przy zakręcie drogi w lewo, po prawej, rośnie dąb szypułkowy o obwodzie ok. 5 m. Oznakowany jest jako pomnik przyrody. Dalej, na łące obok stawów dla wędkarzy rośnie drugi dąb. Najokazalszy, o obwodzie 6 metrów. Na wysokości dwóch metrów rozdziela się na dwa pnie. 10

11 Stary dwór 300 metrów dalej docieramy do kompleksu dworskiego obejmującego dwór, park dworski i starą gorzelnie. Niestety, sam dwór jest bardzo zniszczony. Obok niego jest budynek pochodzący, jak głosi napis na budynku, z 1844 r. To gorzelnia. Dwór ten prawdopodobnie posiadał niegdyś wspaniały park krajobrazowy w stylu angielskim. Pierwsza wzmianka w źródłach pisanych o wsi pochodzi z 1386 roku. Otaczający budynki park dworski o powierzchni 5,7 ha jest dziś również zaniedbany, lecz drzewa nadal imponują swą wielkością. Rosną tu wspaniałe dęby szypułkowe. Jeden z nich ma 6,5 metra w obwodzie i od strony północnej przypomina słynnego rogalińskiego Rusa. Dwa inne dęby, również szypułkowe, mają po metry wysokości. Najokazalszy z nich ma 8,4 metra w obwodzie i jest największym drzewem w województwie łódzkim. Atrakcje Zgniłego Błota Kierując się na wschód od Bełdowa dotrzemy do wsi Zgniłe Błoto. Istnieje tutaj wodny ośrodek wypoczynkowy z kąpieliskiem szkoda, że bez zaplecza hotelowego. Kilka lat temu niedaleko Bełdowa i sąsiedniej wsi rozpoczęto organizowanie nowego ośrodka wodnego. Połączono w tym celu kilka stawów o powierzchni blisko 130 ha. Dziś można tu uprawiać żeglarstwo i inne sporty wodne. Ośrodek dysponuje wypożyczalnią sprzętu. Można tu również zjeść gorący posiłek, siedząc pod krytymi trzciną parasolami, na świeżym powietrzu w bezpośrednim sąsiedztwie wody. Ponadto stawy są ostoją ptactwa wodnego. Można tu spotkać łabędzia niemego, bociana białego, rzadko czarnego, ale często czaple siwą oraz perkozy, kaczki wodne i rybitwy zwyczajne. W szuwarach trzcin mają one swoje gniazda. Spacerujmy po pięknych okolicach Aleksandrowa i wdychajmy nieskażone powietrze, a będziemy na pewno o wiele zdrowiej się czuć. Można tu odnaleźć okazy także innych gatunków drzew, mające po ok lat. Przeważają dęby, lipy, topole białe i wiązy. Obecny dwór wzniesiony został na przełomie XIX/XX wieku przez rodzinę Wężyków. Posiadłościom i jej historii należałoby poświęcić osobny artykuł. Ciekawe są tez dzieje kościoła w Bełdowie. 11

12 Warsztaty dziennikarskie dla seniorów w ramach Akademii Dojrzałego Dziennikarza pozwoliły aleksandrowskim seniorom nie tylko sympatycznie i pożytecznie spędzić czas, ale także niektórym odkryć swoje pisarskie i publicystyczne talenty, wyjść na zewnątrz z własnymi zainteresowaniami, opowiedzieć współuczestnikom, a później także czytelnikom, o swoich pasjach, radościach, sposobach na życie, a czasem także i o problemach. Pracowaliśmy rzetelnie, rozmawialiśmy o tym, jakie zadania spełnia, a jakie powinna spełniać prasa, o czym powinien pamiętać odpowiedzialny dziennikarz społeczny, jak społeczne lokalne gazety mogłyby pomóc wszystkim, nie tylko tym starszym obywatelom miasta i regionu. Atmosfera była znakomita, a w swoim fotoreportażu uchwyciła ją profesjonalna fotografka dziś także seniorka, aleksandrowianka i uczestniczka Akademii Dojrzałego Dziennikarza Irena Skrocka. J.G. Sprosotowanie. W poprzednim numerze błędnie podaliśmy, że bezpłatne przejazdy komunikacją miejską przysługują po ukończeniu 75. roku życia. W rzeczywistości wystarczy mieć skończone 70 lat. Za błąd przepraszamy.