2. Przy przygotowywaniu pracy do wydania prosimy o korzystanie z szablonów (pliki do pobrania na stronie internetowej Wydawnictwa).

Transkrypt

1 Instrukcja przygotowania prac przeznaczonych bezpośrednio do druku w Wydawnictwie Akademii Morskiej w Gdyni (materiały konferencyjne, materiały pomocnicze do dydaktyki) Uprzejmie prosimy o przygotowanie pracy zgodnie z niżej podanymi wytycznymi: 1. Wydawnictwo przyjmuje wydruk komputerowy pracy składający się z luźnych, jednostronnie zadrukowanych i kolejno ponumerowanych kartek A-4, z tekstem w formacie B-5 ISO (250 mm x 175 mm), oznaczanym niekiedy jako koperta B-5 (envelope B-5), oraz zapis cyfrowy pracy na CD-ROM-ie (programy: Word, LaTeX, Exel, Corel; inne programy wymagają konsultacji z Wydawnictwem). 2. Przy przygotowywaniu pracy do wydania prosimy o korzystanie z szablonów (pliki do pobrania na stronie internetowej Wydawnictwa). 3. Tekst główny czcionka Times New Roman, wielkość czcionki 11 punktów, interlinia 1, marginesy: lewy 2,3 cm, prawy 2,3, górny i dolny w zależności od sposobu paginacji stron: przy żywej paginie: górny 3 cm, dolny 2 cm; w przypadku paginacji zwykłej (na dole strony): górny 2 cm, dolny 3 cm; tekst wyjustowany, wcięcia akapitowe w całym tekście ujednolicone (przy użyciu tabulatora 0,75 cm, a nie spacji), włączone dzielenie wyrazów, maksymalna liczba kolejnych przeniesień 3; nie dzieli się wyrazów dwusylabowych, jednosylabowych, liczb, akronimów; preferowanym miejscem podziału dwuwyrazowych wyrazów połączonych dywizem (-) jest dywiz; powtarza się go na początku następnego wiersza, długość ostatniego wiersza powinna być większa niż wielkość wcięcia akapitowego, nie pozostawia się na końcu wiersza: wyrazów jednoliterowych, tytułów naukowych, inicjałów stojących przed nazwiskiem, liczb arabskich lub rzymskich, liczb przed skrótami miar i wag, wyrazów, po których nastepują skróty itp., itd., skrótów jednoliterowych, skrótów tj., np., tzn., do formatowania tekstu nie używa się twardych ani zwykłych spacji, wyróżnienia w tekście: odmianą pochyłą (kursywą) składa się tłumaczenia polskich wyrazów lub wyrażeń, łacińskie nazwy systematyczne i ich skróty, litery i cyfry oznaczające szczegóły rysunków i przywoływane w tekście. 4. Układ pracy strona tytułowa, strona redakcyjna, spis treści, wstęp (strona nieparzysta), tekst zasadniczy (strona nieparzysta, następne rozdziały od nowych kolejnych stron), spis literatury (bibliografia), załączniki. 5. Okładka powinna wyglądać tak samo jak strona tytułowa (te same informacje, ta sama czcionka, ten sam układ). 1

2 6. Strona tytułowa powinna zawierać następujące dane: imię i nazwisko autora (autorów), tytuł pracy oraz miejsce i. Jeśli praca ma redaktora naukowego jego imię i nazwisko umieszcza się pod tytułem. Wszystkie napisy na stronie tytułowej powinny byc złożone czcionką bezszeryfową (np. Arial, Optima), największy tytuł pracy, potem imię i nazwisko autora/redaktora, mniejszą czcionką miejsce i rok wydania). 7. Strona redakcyjna powinna zawierać następujące informacje: imię i nazwisko recenzenta, nazwy autorów i współtwórców niewymienione na stronie tytułowej, imię i nazwisko redaktora (jeśli taki był; jeśli autor po napisaniu książki oddaje ją bezpośrednio do druku, musi być umieszczona informacja: Za redakcję i skład odpowiada autor oraz imię i nazwisko korektora podaje wydawnictwo, informację o zastrzeżeniu praw autorskich (copyright), międzynarodowy znormalizowany numer książki (ISBN) lub wydawnictwa ciągłych (ISSN), metryczkę, a w niej: nazwę wydawcy, miejsce i datę wydania, oznaczenie wydania. 8. Spis treści umieszcza się przed tekstem zasadniczym. Może obejmować tytuły rozdziałów maksymalnie do trzeciego stopnia, np. rozdziały: l, 2, 3, podrozdziały: 1.1, 1.2, 1.3 oraz 1.1.1, 1.1.2, Nie numeruje się wstępu i zakończenia. 9. Paginacja a) zwykła na dole strony: w lewym rogu dla stron parzystych, w prawym rogu dla stron nieparzystych. Nie numeruje się cyframi strony tytułowej ani redakcyjnej, ale strony te mają numerację domyślną (1 i 2). Kolejna strona (spis treści) jest stroną 3. wpisuje się cyferkę. Nie umieszcza się numeracji zwykłej na stronach kończących dany rozdział/artykuł, jeżeli na tych stronach tekst kończy się wyżej niż połowa strony, oraz na pojedynczych stronach wypełnionych całkowicie przez tabele lub ilustracje; b) żywa pagina (na górze strony): cyferki w lewym górnym rogu dla stron parzystych, w prawym górnym rogu dla stron nieparzystych, tekst : w książce będącej dziełem jednego autora: na stronicach parzystych tytuły partii tekstu wyższego rzędu (część, rozdział), na stronach nieparzystych tytuły partii tekstu niższego rzędu (podrozdział), do żywej paginy nie wprowadza się nazw autorów ani tytułu dzieła lub tomu; żywa pagina w zbiorze dzieł wielu autorów obejmuje: na stronach parzystych inicjały imion i nazwiska autorów, a nas tronach nieparyzstych numery i tytuły części (dzieł). w zbiorze artykułów różnych autorów: na stronach parzystych inicjał i nazwisko autora, a na nieparzystych tytuł artykułu. Nie umieszcza się żywej paginy na stronach, na których znajdują się tytuły rozdziałów, części, spis treści, literatura itd. oraz na stronach niezadrukowanych (wakatach). 10. Tytuły rozdziałów, podrozdziałów i rozdziałów 3. stopnia wyboldowane, odpowiednio czcionka Arial 14, 12, 11 pkt, oddzielone od tekstu dodatkowym odstępem, na końcu tytułów rozdziałów i podrozdziałów nie stawia się kropki, tytuły niemieszczące się w jednej linii dzieli się logicznie; nie pozostawia się wyrazów jednoliterowych na końcu wiersza. 2

3 11. Przypisy Do wyboru: a) dolne numeracja liczbowa, czcionka 9 pkt, interlinia pojedyncza. Należy stosować numerację ciągłą w ramach artykułu bądź rozdziału. Jeśli przypisy w pracy jednego autora są nieliczne, można stosować numerację ciągłą w całym maszynopisie; b) w tekście pozycje literatury (liczby) w nawiasach kwadratowych. Uwaga: w jednej pracy stosuje się jeden rodzaj przypisów (albo dolne, albo w tekście). W przypisach dolnych, powołując się po raz pierwszy na dane dzieło, stosuje się pełny zapis bibliograficzny z numerami stron, np.: J. Kowalski, ABC jeździectwa, Wydawnictwo Zielone, Warszawa 1990, s Powołując się kolejny raz na to samo dzieło, należy zapisać: jeśli jest to przypis następny po tym, w którym przytoczone jest dzieło: Ibidem, s ; jeśli przypis, w którym powołujemy się na dane dzieło, oddziela kilka następnych przypisów, a potem znowu przytaczamy powyższe dzieło: J. Kowalski, op. cit., s. 15. jeśli powołujemy sie na kilka dzieł danego autora, to cytując jego kolejne dzieła, nie wystarczy napisać op. cit., ale trzeba zapisać przynajmniej początek tytułu danego dzieła. 1. J. Kowalski, ABC jeździectwa, Wydawnictwo Zielone, Warszawa 1990, s Ibidem, s A. Nowak, XYZ, Wydawnictwo TECH, Gdańsk 1999, s J. Kowalski, op. cit., s J. Kowalski, O dobrym wychowaniu, Latinum, Toruń 2002, s Na każde ciało zanurzone w cieczy/gazie działa siła wyporu. 7. J. Kowalski, O dobrym..., s Tabele wyraz tabela (9 pkt, bold, Arial) podaje się zawsze w pełnym brzmieniu w prawym górnym rogu nad tabelą wraz z jej numerem, tytuł tabeli Arial, 9 pkt, numeracja (liczby arabskie) w podręcznikach: do każdego rozdziału oddzielna (nie do podrozdziału!): 1.1, 1.2, , 5.2, numeracja oddzielna dla tabel i dla rysunków, każde zestawienie powinno mieć tytuł nad tabelą, wycentrowany, czcionka 9 pkt (tytuł bez kropki na końcu) nagłówki tabeli (8 pkt, bold), linie tabeli pojedyncze, niepogrubione, czcionka tabeli 8 pkt, mieszczące się w formacie (nie poza marginesami), każda tabela musi mieć swoje źródło, z którego pochodzi jej treść, umieszczone: a) pod tabelą (wyrównanie do lewej, czcionka Times New Roman, 7 pkt, kursywa), np. Źródło: J. Kowalski, Technologie XXI wieku, PWN, Warszawa 1999, s. 5. w wypadku, gdy w całej pracy stosuje się przypisy dolne; b) obok tytułu tabeli w nawiasie kwadratowym (numer pozycji literatury) w wypadku, gdy w całej pracy stosuje się przypisy w tekście (patrz punkt 11b). Informacji o źródle można nie podawać jedynie w wypadku, gdy tabele są autorskie i wynika to wyraźnie z tekstu, tabele niekolorowe (chyba że autor uzgodni to z kierownikiem Wydawnictwa). 3

4 13. Rysunki i zdjęcia w skali 1:1, mieszczące się w zasadniczym formacie pracy (nie poza marginesami), umieszczone w tekście w miejscu bezpośrednio związanym z poruszanym zagadnieniem, do którego odnosi się dany rysunek czy zdjęcie, opatrzone wycentrowanym podpisem z numerem wyraz rysunek zawsze skracamy do Rys., czcionka Arial 9 pkt (np. Rys. 1. Model statku), bez kropki na końcu podpisu, numeracja (liczby arabskie) w podręcznikach w obrębie rozdziału (ale nie podrozdziału), dwuczęściowa: pierwsza część to numer rozdziału, a druga kolejny numer rysunku w rozdziale: 1.1, 1.2, , 5.2, większe mapy, fotografie (takie na całą stronę lub większe) mogą być nienumerowane jako wstawka nienumerowana na końcu lub w środku pracy, wyraźne, czarno-białe, bez szarych poddruków, oddzielone jednowierszowym odstępem od tekstu, objaśnienia do rysunku należy zapisywać za pomocą półpauzy, np. 1 kadłub, 2 silnik, czcionką mniejszą niż zasadniczy tekst (9 pkt) każdy rysunek czy zdjęcie musi mieć swoje źródło chyba że jest to opracowanie własne. Źródło podajemy: a) pod podpisem rysunku wyrównanie do lewej, czcionka 7 pkt, kursywa, z kropką na końcu, np. Źródło: J. Kowalski, ABC składu komputerowego, Galaktyka, Warszawa 1999, s. 6. w wypadku, gdy w całej pracy stosujemy przypisy opisowe (dolne), b) obok podpisu do rysunk w nawiasie kwadratowym (numer pozycji literatury) wypadku gdy w całej pracy stosuje się przypisy w tekście (patrz punkt 11b). 14. Elementy tekstu Listy wyliczeniowe w tekście Sposób oznaczania list wyliczeniowych w tekście musi być ujednolicony. W tekstach technicznych stosuje się: kropki wyliczenia pierwszego stopnia, myślniki drugiego stopnia, kolejne stopnie do uzgodnienia. Imiona i nazwiska cytowane w tekście należy podawać w całej pracy według jednolitej zasady: albo podajemy całe imię i nazwisko, albo tylko inicjał i nazwisko, stosujemy albo oryginalną, albo spolszczoną formę pisowni imienia i nazwiska (nie zaleca się spolszczać imion i nazwisk), imiona i nazwiska pisane w oryginalnej formie alfabetami niełacińskimi zaleca się podawać w transkrypcji, nazwiska polskie, jak również obce się odmienia. Proszę korzystać z najnowszego słownika ortograficznego. Daty w cyfrowych zapisach dat należy stosować jednolicie w obrębie książki cyfry arabskie lub rzymskie oraz jednakowe znaki interpunkcyjne. Skróty należy je podawać w obrębie pracy w sposób konsekwentny (np. nie należy pisać w jednym miejscu w r. 2010, a winnym w roku 2010 ). Skróty nieprzyjęte ogólnie, mogące budzić wątpliwości lub ustalone specjalnie dla danego dzieła należy objaśniać w wykazie skrótów. Jeżeli skróty występują tylko we fragmencie dzieła, można je objaśnić w samym tekście lub w przypisach na dole strony, na której występują po raz pierwszy. 4

5 15. Wzory Wzory matematyczne powinny być składane zgodnie z polską normą BN-65/ : umieszczone w osobnym wierszu(ach) i traktowane jako integralna część zdania. Po wzorach wyodrębnionych z tekstu można stosować interpunkcję, chyba że zmienia to ich sens, kolejno numerowane (liczby arabskie), numeracja w podręcznikach w obrębie rozdziału (ale nie podrozdziału), dwuczęściowa: pierwsza część to numer rozdziału, a druga kolejny numer wzoru w rozdziale: 1.1, 1.2, , 5.2, wyśrodkowane, numeracja w nawiasach okrągłych po prawej stronie obok wzoru, oznaczenia we wzorach pisane są kursywą, a wskaźniki cyfrowe pismem prostym; wskaźniki takie jak skróty matematyczne: max, min, sin, cos itd., skróty jednostek miar lub oznaczenia chemiczne składamy pismem prostym. między znakami dodawania, odejmowania, równości, mniejszości i większości we wzorach stawia się spacje (np = 2); spacje stawia się także między liczbą a jednostką miary, np. 10 kg; nie stawia się spacji tylko po liczbie przed stopniami Celsjusza (10ºC). 16. Spis literatury powinien być umieszczony na końcu dzieła w porządku alfabetycznym: według nazwisk autorów (nie redaktorów!), a w ramach jednego autora alfabetycznie według tytułów, w wypadku prac zbiorowych według tytułów dzieł. Powinien zawierać następujące elementy: Książki a) indywidualnych autorów nazwisko autora inicjał imienia tytuł dzieła (kursywą) wydawnictwo miejsce wydania (miasto) Kowalski J., ABC jeździectwa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa b) prace zbiorowe tytuł dzieła (kursywą) skrót red., inicjał imienia i nazwisko redaktora wydawnictwo miejsce wydania (miasto) Kognitywne podstawy języka i językoznawstwa, red. E. Tabakowska, Wydawnictwo Książkowe, Kraków Artykuły w wydawnictwie zwartym nazwisko autora i inicjał imienia tytuł artykułu (kursywą) [w:] tytuł dokumentu macierzystego (kursywą) numer tomu inicjał imienia i nazwisko redaktora 5

6 wydawnictwo miejsce wydania Jarecki M., Dwa aspekty języka i dwa typy zaburzeń afatycznych, [w:] W poszukiwaniu istoty języka, t. I, red. H. Mruk, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk Artykuły w wydawnictwie ciągłym nazwisko autora i inicjał imienia tytuł artykułu (kursywą) nazwa dokumentu macierzystego oznaczenie zeszytu Jankowski F., Telefon bezprzewodowy typu CD-2091, Przegląd Elektrotechniczny, 2007, 83, no. 12. Kowalski M., ABC, Zeszyty Naukowe Akademii Technicznej nr 122, Poznań Dokumenty elektroniczne elementy jak wymienione wyżej oraz typ nośnika (online, CD-ROM, dyskietka) w nawiasach kwadratowych data dostępu (dla dokumentów dostępnych online) w nawiasach kwadratowych adres w World Wide Web (dla dokumentów dostępnych online) Nowak D., Jankowski Z., Układy mechaniczne [online], Current Research in Social Psychology 2001, 6(9), s , [ ]. Wright F., Constitutional History, [w:] The Canadian Encyklopedia [CD-ROM], Macintosh version 1.1., McClelland & Stewart, Toronto Uwaga! W literaturze nie podaje się numerów stron (podaje się je w przypisach oraz w źródłach do rysunków i tabel). Ważniejsze skróty stosowane w zapisie bibliograficznym: cz. część no. numer czasopisma anglojęzycznego Nr. numer czasopisma niemieckojęzycznego nr numer czasopisma polskiego R. rocznik red. redaktor s. strona (nawet w pozycjach anglojęzycznych proszę nie używać skrótu p [page], tylko s.) t. tom vol. wolumin [w:] zamieszczono w: wyd. wydanie z. zeszyt Ogólnie jest taka zasada, że zapis literaury ma pomóc czytelnikowi, tzn. jeśli na stronie tytułowej czasopisma podany jest wolumin i numer (vol., no.), to podajemy je oba, jeśli rok też, w wypadku Zeszytów Naukowych podajemy też miasto. Dodatkowych informacji dotyczących technicznego przygotowania prac udzielają redaktorzy Wydawnictwa AM: tel. w. 593, pok. C-37a. 6