7 minut do zmiany. Metoda Motywacji Błyskawicznej nowym sposobem na uczniów. Porady specjalisty 37

Transkrypt

1 Porady specjalisty 37 7 minut do zmiany Metoda Motywacji Błyskawicznej nowym sposobem na uczniów Mamy już wrzesień. Rozpoczynają się pierwsze lekcje w nowym roku szkolnym. Nauczyciel wchodzi do klasy, której uczniowie za niespełna 8 miesięcy przystąpią do egzaminu maturalnego albo testów sprawdzających wiedzę zdobytą podczas zajęć. Trzeba zmotywować ich do nauki. Jak to zrobić, żeby osiągnąć lepsze wyniki niż w poprzednich latach? W nauczycielu stojącym przed klasą pełną uczniów tli się poczucie bezradności. Ogarnia go złość na młodzież i jej niepoważny stosunek do życia, zainteresowanie komputerami, głośną muzyką i innymi głupstwami. Kiedy będzie zwracać się do młodych ludzi, trudno mu będzie ukryć te uczucia. Co może powiedzieć swoim uczniom? Musicie się uczyć dla swojej przyszłości, dla swojego dobra. Nie możecie przynieść wstydu szkole ani swoim rodzicom. Oni też chcą dla was jak najlepiej. Jeśli nie będziecie się uczyć, będziecie kopać rowy, przybijać stempelki na poczcie Staniecie się nikim, a macie przecież ogromne możliwości. Będziecie powtarzać klasę, przyniesiecie wstyd sobie i innym. Poprawcie swoje oceny, bo z takimi nigdy nie dostaniecie się do dobrej szkoły czy na wymarzone studia. Macie się uczyć regularnie, codziennie, a jak nie, to. Postawmy się na miejscu uczniów wysłuchujących podobnych zachęt. Czy poza tym, że zostają oni pozbawieni szacunku do ludzi ciężko pracujących w prostych zawodach, odczuwają jakiś inny wpływ tych wypowiedzi? Najczęściej zupełnie tracą oni zapał do nauki, pojawia się w nich niechęć do szkoły i nauczyciela, a ponadto rodzi się ochota, żeby zrobić pedagogowi na złość. odwoływanie się do korzyści, jakie ktoś osiągnie dzięki swojej zmianie, straszenie, karanie. Które z tych metod wydają się najskuteczniejsze? Pierwszych 5 jest oczywiście tak słusznych, że nasz rozmówca często przytakuje, zgadzając się z nami. Nie podejmuje jednak żadnych dodatkowych działań, budząc tym samym nasze zdziwienie, ponieważ już nam się zdawało, że przekonaliśmy go o słuszności naszych oczekiwań. 2 ostatnie metody wprawdzie wymuszają podporządkowanie, ale na krótki czas, dopóki trwa zagrożenie. Kiedy mija, w naszym rozmówcy pozostaje niechęć do osoby i instytucji wywierających na niego nacisk. Analizując te metody, łatwiej jest nam teraz zrozumieć niechęć większości uczniów wobec nauki, czytania i zdobywania wiedzy. Jak zazwyczaj staramy się wywołać zmianę w cudzym (swoim) zachowaniu? Wychodzimy z założenia, że zazwyczaj wiemy, co jest dobre dla innych, więc próbujemy ich sobie podporządkować. Staramy się zachęcić drugą osobę do wprowadzenia zmian w jej zachowaniu i w tym celu posiłkujemy się różnymi metodami, takimi jak: dawanie porad, podawanie przykładów, argumentowanie, namawianie, przemawianie do rozumu, nagradzanie (oceny, pochwały, dyplomy, premie, funkcje i zaszczyty), Metoda Motywacji Błyskawicznej pomoże uczniom odzyskać chęć i zapał do nauki

2 38 Porady specjalisty Strategia kup i zrób Profesor Michael V. Pantalon, pracownik naukowy Uniwersytetu w Yale, przekonuje (popierając swoje wypowiedzi licznymi badaniami naukowymi), że kiedy jeden człowiek namawia do czegoś drugą osobę, jego wysiłki z góry skazane są na niepowodzenie dzieje się tak, ponieważ stosuje strategię kup i zrób. Polega ona na tym, że nauczyciel, przykładowo, wykłada uczniom gotowe argumenty i powody do podjęcia działania, a następnie próbuje ich przekonać, aby kupili je od niego i zrobili dokładnie tak, jak im mówi. Niezależnie od tego, jak szlachetne są motywy jego postępowania i jak szczerymi intencjami się kieruje, strategia kup i zrób prawie nigdy nie jest skuteczna. Uczeń zgadza się z argumentami, jednak nie rozpali w sobie pragnienia regularnego uczenia się. Jaką ulgą byłoby powiedzenie klasie: Nie mam na was żadnego wpływu, a to, jak się zachowujecie, zależy wyłącznie od was. Prawo oporu psychologicznego (reaktancji psychologicznej) Już w 1966 r. Jack i Sharon Brehmowie opisali prawo oporu psychologicznego. Mimo że jest ono powszechnie znane, nie spowodowało jeszcze żadnych zmian w naszym codziennym postępowaniu. Prawo to mówi, że: 1. Gdy ktoś każe nam podjąć jakieś działanie, prawdopodobnie nie będziemy mieli na to ochoty, nawet jeśli wcześniej chcieliśmy to zrobić z własnych powodów. 2. Im bardziej ktoś próbuje nas przekonać krzyczy, nalega, grozi strasznymi konsekwencjami tym mniejszą mamy chęć, by podjąć to działanie. Prawo to jest istną zmorą rodziców, nauczycieli, menedżerów i pracowników służby zdrowia. Dlaczego pytanie Dlaczego? Pragnienie, czyli motywację do działania, można uwolnić jedynie poprzez odkrycie własnych pobudek wewnętrznych. Badania naukowe z ostatnich 30 lat jasno pokazują, że metoda typu kup i zrób nie tylko nie motywuje, ale wręcz zniechęca. Powoduje opór. Ludzie podejmują działanie tylko wtedy, gdy sami uświadomią sobie, dlaczego czegoś chcą. Nie wystarczy mieć życzeń i pragnień, nie wystarczy ich nawet wypowiedzieć. Nie pomoże też złożenie solennych obietnic. Ile razy przysięgałeś, że przestaniesz palić, jeść słodycze lub zaczniesz regularnie ćwiczyć? Zmiana zachowania zaczyna się wówczas, gdy dana osoba odpowie sobie na pytanie, dlaczego chce działać. Najważniejsza zasada polega więc na tym, by powiedziała, czego chce, i wyjaśniła, dlaczego jest to dla niej ważne, a z pewnością pojawi się działanie. Innymi słowy, osoba motywowana musi sięgnąć w głąb siebie i znaleźć swoje własne, osobiste powody, często dla niej samej zaskakujące. Pozwól uczniom przekonać samych siebie Metodą Motywacji Błyskawicznej Kiedy nauczyciel stara się wpłynąć na uczniów, nadzorować ich i jest z nimi związany, zależy mu na wynikach, bo jeszcze nie wypalił się zawodowo wówczas może mieć poczucie, że ciężar całego świata i odpowiedzialność za przyszłość wychowanków spoczywają na jego barkach. Jest przekonany, że od niego zależy zachowanie uczniów. Jaką ulgą byłoby powiedzenie klasie: Nie mam na was żadnego wpływu, a to, jak się zachowujecie, zależy wyłącznie od was. Czy nauczyciel może zwrócić się tak do swoich podopiecznych? Czy nie straci autorytetu? Czy uczniowie potrafią wziąć odpowiedzialność za swoje zachowanie? Czy można im zaufać? Zgodnie z założeniami Metody Motywacji Błyskawicznej oddanie odpowiedzialności jest jedynym sposobem dotarcia do uczniów i zmotywowania ich do pracy. Można być pewnym, że każde dziecko i każdy nastoletni uczeń chcieliby mieć bardzo dobre wyniki w nauce, ale często nie wierzą, że mogą je osiągnąć. Jeśli zapytamy ich, dlaczego mogliby chcieć się uczyć i przygotować do egzaminu, możemy dotrzeć do ich pobudek wewnętrznych, czyli do silnika, który będzie napędzał dalsze postępowanie. W codziennym życiu zwykle nie ma zwyczaju, czasu ani okoliczności pozwalających nam zagłębić się w nasze własne powody działania wciąż słyszymy tylko pobudki narzucane z zewnątrz. Usamodzielniająca się młodzież, nieco zbuntowana, budująca swoją odrębność poprzez odrzucanie zaleceń świata dorosłych, jest szczególnie podatna na przeciwstawianie się wszelkim wywieranym na nią naciskom. Poczuje się podbudowana i potraktowana poważnie, kiedy zapytamy o jej powody działania i oddamy w jej ręce podejmowanie decyzji czy kierowanie własnym życiem. Na czym polega Motywacja Błyskawiczna? Metoda ta może być stosowana nie tylko w pracy z uczniami, ale również w szerokim wachlarzu codziennych spraw, takich jak odzyskiwanie pożyczonych pieniędzy, zaprzestanie spóźniania się, rzucanie palenia, pozbywanie się nadwagi czy motywowanie pracownika do lepszego wykonywania obowiązków. W tych wszystkich okolicznościach Metoda Motywacji Błyskawicznej okazuje się skuteczna. Szczególnie chwalą ją sobie rodzice, nauczyciele i lekarze. Stosowanie jej w szkole polega na zadaniu uczniom 6 prostych pytań, dlaczego mogliby chcieć zmienić coś w swoim życiu, więcej się uczyć i przygotować się do sprawdzianu, testu, egzaminu. Pytania te pomagają im dotrzeć do tego, czego naprawdę chcą (lub mogliby chcieć): 1. Dlaczego mógłbyś chcieć dokonać zmiany (mógłbyś chcieć się uczyć, zdać egzamin, dobrze wypaść na testach)? 2. W jakim stopniu jesteś gotowy na zmianę (oceń w skali od 1 do 10, gdzie 1 oznacza całkowitą niegotowość, a 10 całkowitą gotowość)? 3. Dlaczego nie wybrałeś mniejszej liczby? (To pytanie zawsze zaskakuje. Gdy osoba motywowana wybiera 1, warto zapytać: Co byłoby potrzebne, aby 1 zmieniło się w 2? ).

3 Porady specjalisty Wyobraź sobie, że nastąpiła zmiana jakie byłyby jej pozytywne skutki? 5. Dlaczego te skutki są dla ciebie ważne? 6. Jaki jest następny krok, jeśli takowy istnieje? W kilkanaście minut Motywacja Błyskawiczna sprawia, że druga osoba zaczyna odczuwać potrzebę zmiany zachowań. Rozważa, dlaczego chce ich dokonać i, często nie zdając sobie z tego sprawy, przygotowuje się do ich wprowadzenia. To zadziwiające, że 6 pytań może powodować zmianę zachowań nie tylko w nas samych, ale i u innych, a nawet u tych, którzy wydaje się nie chcą wprowadzać żadnych zmian! Uczniowie bywają zaskoczeni, kiedy uświadamiają sobie, jak bardzo zależy im na wynikach w nauce. Skąd się wzięła Metoda Motywacji Błyskawicznej? Metoda Motywacji Błyskawicznej została stworzona przez profesora Michaela V. Pantalona, pracownika naukowego Uniwersytetu w Yale, doradcę, konsultanta i terapeutę. Korzystając z wcześniejszych osiągnięć psychologii i własnych badań, sformułował on krótki i wyjątkowo skuteczny wywiad, który nazwał Metodą Motywacji Błyskawicznej. Przez 10 lat Micheal V. Pantalon Pantalon badał swoją metodę wywierania wpływu na ludzi i nakłaniania ich do zmiany, a przez kolejnych 15 wprowadzał ją w życie w różnych środowiskach. Nauczał nie tylko menedżerów, ale także profesjonalistów zajmujących się najtrudniejszymi podopiecznymi, opornymi na jakiekolwiek zmiany. Szkolił: kadrę kierowniczą, prezesów i dyrektorów największych amerykańskich firm, takich jak General Electric, Bayer, Bristol-Myers Squibb, kadrę uznanych ośrodków leczenia uzależnień od narkotyków i alkoholu, agencje rządowe Narodowego Instytutu Zdrowia, pracowników służby zdrowia, w tym lekarzy pogotowia zajmujących się pijanymi kierowcami po wypadkach, psychologów i psychiatrów, pacjentów szpitali psychiatrycznych, nastolatków z grup ryzyka, terapeutów pracujących w domach poprawczych, kuratorów sądowych nadzorujących więźniów zwolnionych warunkowo, pracowników firm, od przedstawicieli handlowych aż po kadry, pracowników socjalnych (również tych zajmujących się bezdomnymi). W ponad 100 badaniach naukowych Pantalon potwierdził skuteczność Metody Motywacji Błyskawicznej i to, że działa ona niemal w każdej sytuacji. W tym miejscu warto przytoczyć 2 fakty wskazujące na udowodnioną efektywność tej metody w lecznictwie. Lekarze, podobnie jak nauczyciele, dają pacjentom sporo zaleceń i porad. Trudno nie zgodzić się z wysuwanymi przez nich argumentami, co jednak robią chorzy? Czy stosują się do wytycznych? Zwykle zapominają o nich zaraz po zamknięciu drzwi od gabinetu. Kto przyjmuje antybiotyk przez 10 dni, jak kazano? Niewielu. Reszta, gdy tylko lepiej się poczuje, zapomina o zaleceniach i zdrowym stylu życia. Tymczasem zastosowanie 6 prostych pytań Motywacji Błyskawicznej spowodowało, że lekarze izby przyjęć byli w stanie zmniejszyć spożycie alkoholu u swoich pacjentów o niemal 50 proc. jedynie za pomocą 7-minutowej rozmowy. Dotyczyło to często osób przywożonych z wypadków, zamroczonych alkoholem, z którymi rozmawiano w pośpiechu, w niesprzyjających warunkach. W rezultacie Motywacja Błyskawiczna jest obecnie częścią standardowej procedury w izbach przyjęć większości oddziałów pogotowia ratunkowego w całych Stanach Zjednoczonych. Rząd federalny USA wydał 22 miliony dolarów, aby nauczyć lekarzy jej stosowania. Jak stosować Motywację Błyskawiczną? Zanim przejdzie się do postawienia 6 pytań, trzeba przygotować grunt, czyli wzmocnić autonomię. Z kolei po zadaniu pytań, kiedy już pojawi się ochota do działania, trzeba opracować jego plan. Innymi słowy, metoda składa się z 3 faz: 1. Przygotowanie: Wzmocnij autonomię rozmówcy nikt nie lubi, kiedy mówi mu się, jak powinien postępować. Zasada ta stosuje się oczywiście także do uczniów, dlatego należy ich zapewnić, że nie muszą się uczyć. Jeśli będą to robić, to z powodu z ich własnej decyzji, nie sugestii nauczyciela pytań: Pomóż mu znaleźć własne powody podjęcia działania pytania sformułowane są w taki sposób, że osoba motywowana odkrywa swoje własne powody chęci wprowadzenia zmian. 3. Plan Działania jest kontraktem zawieranym przez ucznia z samym sobą. Szczegółowo rozpisany plan zwiększa szansę podjęcia nauki. Pod względem graficznym fazy Motywacji Błyskawicznej można przedstawić następująco: FAZA I FAZA II FAZA III Wzmacnianie autonomii Wolny wybór co do uczenia się Zaniżanie znaczenia nadawcy Prośba o przyzwolenie Sporządzanie Planu Działania Co? Kiedy? Jak? Dlaczego?

4 40 Porady specjalisty Faza I. Przygotowanie: Wzmocnij autonomię rozmówcy Motywujące pytania będą skuteczne, o ile wcześniej pokonamy opór, dając swojemu rozmówcy prawo do własnego wyboru. Należy zatem unikać zwrotów typu musisz, a skupić się na czy chcesz i dlaczego jest to dla ciebie ważne są one podstawą Motywacji Błyskawicznej. Jak pokazują badania z ostatnich 30 lat, ludzie podejmują działanie, gdy sami uświadomią sobie, że czegoś pragną. Niełatwo im do tego dotrzeć. Całe nasze wychowanie, wszystkie muszę, powinienem i nie potrafię zamykają drogę do odkrycia rzeczywistej motywacji. Wszyscy chcemy jednak mieć poczucie decydowania o naszym losie. Wprowadzenie do rozmowy powinno składać się z kilku przykładowych stwierdzeń budujących niezależność, czyli wzmacniających autonomię rozmówcy: Nazwijmy rzeczy po imieniu. Nie udawało się nam do tej pory dojść do porozumienia w sprawie przygotowywania do egzaminów (matury, testów). Rozmawialiśmy o konieczności poprawienia ocen, regularnej nauki, obecności na lekcjach i innych sprawach i do niczego nie doszliśmy. Nie mówię wcale, że to wasza wina. Nie mówię też, że moja. Spróbujmy czegoś innego. Chcę, aby obie strony osiągnęły to, co jest dla nich najważniejsze. Wiem, że w przeszłości inaczej z wami rozmawiałam/ /rozmawiałem. Nie będę więcej na was naciskać w sprawie konieczności nauki. Wiem, że matura (test, egzamin) jest dla was czymś nowym i trudnym, a sam pomysł regularnego uczenia się budzi waszą niechęć. Wiem, że to, co będziecie robić, zależy tylko i wyłącznie od was, a ja tak naprawdę nie mam na to wpływu. Wiem, że wokół tematu nauki i waszych wyników nagromadziło się sporo napięcia. Dzisiaj moim celem jest porozmawianie o tej sprawie inaczej. Faza II. Kluczowe 6 pytań szczegółowe omówienie Sukces nastąpi, jeśli nauczyciel odda uczniom odpowiedzialność, wzmocni ich autonomię i pomoże dostrzec najgłębsze powody uczenia się Motywację Błyskawiczną lepiej przeprowadzić anonimowo, aby każdy uczeń mógł zapisać swoje przemyślenia dla siebie. Chcąc wzmocnić w podopiecznych poczucie autonomii, dobrze jest zapytać o zgodę na zadanie pytań: Czy zgodzicie się, że zadam wam kilka pytań, które mogą wydać się dziwne, ale postaracie się na nie odpowiedzieć?. Teraz należy spokojnie odczekać 5 sekund, dając słuchaczom czas na zastanowienie się i zgłoszenie ewentualnych wątpliwości. Większości osób trudno jest wytrzymać ten krótki moment, ponieważ często wydaje się im, że czekają w nieskończoność. Aby zapanować nad tym poczuciem, można w tym czasie powtarzać w myślach 5 razy słowa sto dwadzieścia dwa. Czemu jednak nie skorzystać z wyliczanki dzieci w Ameryce? One dla odliczenia każdej sekundy powtarzają w myślach słowo Missisipi. Następnie należy zadać 1 pytanie: Dlaczego mógłbyś chcieć się uczyć i przygotować do testu, egzaminu?. Unikajmy formy: Dlaczego miałbyś się uczyć?. Podwójny tryb warunkowy sygnalizuje, że uczeń nic nie musi, może zupełnie niezależnie od nas zastanowić się, czego chciałby i ewentualnie dlaczego. W ten sposób udaje się ominąć opór psychologiczny. Uczeń nabiera poczucia, że ma wybór, a nie stawia się go przed koniecznością wprowadzania zmian i działania. 2 pytanie brzmi: W jakim stopniu jesteś gotowy do zmiany? Oceń w skali 1 10, gdzie 1 oznacza całkowitą niegotowość, a 10 całkowitą gotowość. Pozwala ono zastanowić się, jak bardzo dana sprawa wydaje się ważna. Następnie zaskakujemy rozmówcę 3 pytaniem: Dlaczego nie wybrałeś mniejszej liczby?. Każdy oczekuje, że pytanie będzie brzmieć: Dlaczego nie wybrałeś większej liczby?, zaskoczenie jest więc celowe, ponieważ rozbija schematyczny sposób myślenia, otwierając w ten sposób umysły na nowe rozwiązania. Drugi cel to znalezienie uzasadnienia, dlaczego dana osoba rzeczywiście chce zmiany. Nie ma znaczenia, jaką liczbę na początku wybrała. Ważne, jak uzasadni, że w ogóle wybrała liczbę wyższą niż 1. Zresztą nawet w przypadku 1 nie należy się poddawać i zadać pytanie, co musiałoby się stać, żeby 1 zamieniło się w 2, i dalej postępować według schematu. 4 pytanie brzmi: Wyobraź sobie, że nastąpiła zmiana jakie byłyby jej pozytywne następstwa?. Od tej chwili zaczyna się rzeczywiste rozważanie powodów wprowadzania zmian. Dla osoby prowadzącej wywiad zwykle jest to bardzo przyjemna chwila, kiedy słuchacze zamyślają się. Niech zapisują swoje wyobrażone pozytywne skutki tak długo, jak tego potrzebują, zajmuje im to zazwyczaj kilka minut. Po tej czynności stawiamy kluczowe pytanie 5: Dlaczego te skutki są dla ciebie ważne?. Należy powtórzyć je 5-krotnie (dlatego na schemacie liczba 5 została zapisana jako ). Czy kiedykolwiek mamy czas i ochotę zagłębiać się w motywy naszego działania? Warto sprawdzić na sobie, co się dzieje,

5 Porady specjalisty 41 kiedy zapiszemy już pierwszą odpowiedź i nadal drążymy, czemu skutki są dla nas ważne, po czym, patrząc na to, co zapisaliśmy, znowu staramy się odpowiedzieć na to samo pytanie. Docieramy do najgłębszych motywacji, do naszych najważniejszych wartości i często sami jesteśmy zaskoczeni tym, co odkrywamy. Dlaczego? może być bowiem najbardziej skutecznym pytaniem na świecie, czynnikiem w ostatecznym rozrachunku przemieniającym całe życie. Dowiadujemy się, co jest dla nas najważniejsze i nagle budzi się potrzeba, aby to osiągnąć. Chcemy działać! Wreszcie przychodzi czas na następne, 6 pytanie: Jaki jest następny krok, o ile taki istnieje?. W odpowiedzi pojawiają się zwykle cele i sposoby działania. Już do niczego nie musimy motywować. Energia i chęć działania wypływają z osoby zainteresowanej, a my możemy z uśmiechem odpocząć od zachęcania, naciskania i wymuszania. Dobrze przygotowany Plan Działania pomoże wprowadzić zmiany w zachowaniu. Najlepiej, jeśli ma formę pisemną. W takim wypadku może on zostać podpisany datą, imieniem i nazwiskiem. Podczas jego konstruowania osobie prowadzącej zajęcia nie wolno uczniów do niczego zmuszać ani nakłaniać. Trzeba też pamiętać, że Plan ma charakter kontraktu osobistego, zawartego przez ucznia z samym sobą. Jeśli zostanie potraktowany jako obietnica złożona komuś innemu (osobie sprawującej władzę), przepadną korzyści wynikające z Motywacji Błyskawicznej. Człowiek robi to, co sam uważa za słuszne, a nie to, czego chcą inni, nawet kierowani najlepszymi intencjami. Strukturę Planu Działania wyznaczają odpowiedzi na pytania Co?, Kiedy?, Jak? i Dlaczego?. Przede wszystkim ma on opisywać konkretne zachowanie, które można zaobserwować. Po drugie, zadanie ma być niewielkie (lepiej zrobić więcej, niż zaplanowano, niż ugiąć się pod ciężarem zobowiązania typu: Już zawsze ) i po trzecie powinno dotyczyć krótkiego okresu czasu od 1 dnia do miesiąca, np.: 2 razy w najbliższym tygodniu, w poniedziałek i czwartek, będę przez 35 minut powtarzać chemię nieorganiczną i utrwalę wiedzę o 4 kwasach. W wypadku uczniów najlepiej najpierw zaplanować jeden tydzień, a następnie ocenić, jak wypadły postępy w nowym zachowaniu. Ważny jest opis metody osiągania celu: nastawię przypomnienie w telefonie, żeby nie zapomnieć, albo inną przypominajkę, kupię ulubioną herbatę, którą będę pić podczas nauki. Istotne jest też uzasadnienie przynajmniej jeden, a najlepiej kilka powodów podjęcia tego działania, opisanych w pozytywnym świetle, np. zamiast Chcę przestać się spóźniać, bo, lepiej napisać: Chcę przychodzić punktualnie, bo. Czy uczniowie powinni pokazać innym swój Plan Działania? Wiele osób ma ochotę go pokazać, ponieważ wzmacnia to ich postanowienie. Inni tego nie chcą, zwłaszcza, gdy w grę wchodzą nauczyciele i osoby obce. Traktują to jako swoją prywatną sprawę i mają do tego prawo. O wszystkim decyduje osoba sporządzająca plan. Jeśli nauczyciel chciałby zachęcić uczniów do podzielenia się swoimi wnioskami z innymi, powinien zawsze pytać, kto tego chce lub czy konkretna osoba zgadza się ujawnić swoją pracę. W ten sposób nauczyciel znowu wzmacnia autonomię i okazuje szacunek uczniowi, co motywuje go do brania za siebie odpowiedzialności. Całe nasze wychowanie, wszystkie muszę, powinienem i nie potrafię zamykają drogę do odkrycia rzeczywistej motywacji. Działania zawsze nieskuteczne czego się wystrzegać? Faza III. Co się składa na Plan Działania? Z domu rodzinnego każdy wynosi określone metody wywierania wpływu na innych. Nie wszystkie pomagają, a większość z nich tylko przeszkadza. Najbardziej niszczące z nich to: Sarkazm kiedy mówimy: To zależy od ciebie, to twój wybór, możemy wyrażać złość, troskę, przygnębienie, różne uczucia, ale nie sarkazm! Manipulacja Wiem, że zrobisz, co należy, podejmiesz właściwą decyzję to nacisk! Przejmowanie odpowiedzialności i udzielanie porad kiedy uczeń nie chce pracować podczas wywiadu Motywacji Błyskawicznej albo tworzyć Planu Działania, może to oznaczać, że nie chce się uczyć (przynajmniej na razie tak jest i uszanujmy to) lub nie chce wziąć odpowiedzialności za siebie i chętnie przerzuci ją na kogoś innego. Nie wolno w takich sytuacjach pomagać i podpowiadać. Pojawi się opór i stracimy wszystko, co osiągnęliśmy przy pomocy 6 pytań Motywacji Błyskawicznej.

6 42 Porady specjalisty Michael V. Pantalon, Błyskawiczne wywieranie wpływu Świętowanie sukcesu Jeżeli nauczyciel przeprowadził szczęśliwie uczniów przez wywiad Motywacji Błyskawicznej, oddał im odpowiedzialność, wzmocnił autonomię, pomógł im dotrzeć do najgłębszych powodów uczenia się, a potem wspierał ich w anonimowym stworzeniu Planu Działania to przełamał swoją szkolną potrzebę kontroli nad drugim człowiekiem. Stanął przed nie lada wyzwaniem wprowadził w życie nowy sposób pomagania uczniom w tym, by stali się najlepszą wersją samych siebie. A to zawsze jest powód do świętowania! Polskie wydanie (Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, 2011) ukazało się równolegle z amerykańskim, w maju br. W USA skuteczność metody została potwierdzona w ponad 100 badaniach na Uniwersytecie w Yale. W Polsce jej skuteczność zostanie wykazana w tych szkołach, które zamierzają ją wprowadzić najlepszym źródłem informacji na temat efektywności metody będą wyniki testów i matur. Osoby uczestniczące w szkoleniach prowadzonych przez Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne relacjonują zaskakujące wyniki uzyskiwane w pracy szkoleniowej. Dr Elżbieta Zubrzycka Absolwentka biologii i psychologii, doktorat z nauk humanistycznych uzyskała w 1986 r. Przez wiele lat była terapeutą w poradni nerwic dla dzieci oraz pracowała naukowo i wykładała psychologię w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Gdańskiego. W 1990 r. założyła Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, od początku będąc jego prezesem. Jest autorką książek dla dorosłych: Schudnąć bez diety, Narzeczeństwo, małżeństwo, rodzina. Rozwód? oraz ponad 20 książek dla dzieci, z których kilka zostało włączonych do lektur szkolnych: Powiedz komuś, Słup soli, Czy mogę pogłaskać psa? Stworzyła Program Przeciwdziałania Przemocy, oparty na lekturze książek dostosowanych do wieku od przedszkola do gimnazjum. Ostatnio wydała książkę pomoc terapeutyczną Alkohol i jego tajemnice. Co musisz wiedzieć, zanim dorośniesz. Matka 3 synów, kocha narty, pływanie i aktywny tryb życia. Więcej na temat motywowania znajdą Państwo w październikowym wydaniu naszego nowego miesięcznika Kadry w Oświacie. Oświata w Kadrze. Zapraszamy! R ek l a m a