Manifest sewilski. European Trade Union Confederation (ETUC) Confédération européenne des syndicats (CES)

Transkrypt

1 Manifest sewilski European Trade Union Confederation (ETUC) Confédération européenne des syndicats (CES) PL

2 Manifest sewilski Przyjęty podczas XI Kongresu EKZZ - Europejskiej Konfederacji Związków Zawodowych, w Sewilli, maja 2007 E KZZ w pełni utożsamia się z ideą wyrażającą się w określeniach więcej Europy i lepsza Europa. Pragnie Europy zjednoczonej wokół praw i wartości, takich jak pokój, wolność, demokracja, prawa podstawowe, równość, zrównoważony rozwój, pełne zatrudnienie i godna praca, dialog społeczny, ochrona mniejszości, równy i powszechny dostęp do wysokiej jakości usług użyteczności publicznej oraz skuteczna gospodarka sprzyjająca rozwojowi społecznemu i ochronie zatrudnienia. Jednak, aby utrzymać właściwą równowagę między pierwotnymi lizbońskimi celami wzrostu, rozwoju ochrony środowiska oraz spójnością społeczną, niezbędne jest podjęcie działań. Bez odnowienia zobowiązań na rzecz Europy socjalnej, równowaga ta zniknie. Europa musi również przedsięwziąć odpowiednie kroki, by zmierzyć się z problemami wynikającymi ze współzawodnictwa państw członkowskich w obniżaniu stawek podatkowych, w szczególności podatków od przedsiębiorstw, oraz w ograniczaniu ochrony socjalnej oraz ochrony zatrudnienia. Tylko w ten sposób można powstrzymać równanie do najniższych standardów. Kongres w Sewilli stanowi więc dla EKZZ kolejny krok na drodze do stania się silniejszą, spójniejszą i bardziej wpływową organizacją na rzecz pracowników w Europie i na świecie. By przejść do ofensywy, potrzeba nam organizacji, która będzie w stanie oczywiście krytykować oraz mobilizować, ale również proponować, negocjować i działać. Dlatego też wzmocnienie europejskich związków zawodowych oraz pozycji EKZZ stanowić będzie sedno naszych działań zmierzających do uczynienia naszej ofensywy skuteczną i produktywną. Ofensywa jest konieczna. EKZZ musi stawić czoła serii wyzwań natury politycznej, gospodarczej, społecznej oraz związanych z ochroną środowiska. Wyzwania te są niebanalne. Jednak, patrząc na wyzwania, z którymi skutecznie rozprawili się nasi poprzednicy (m.in. masowe bezrobocie i ubóstwo, spustoszenia i odbudowa kontynentu po wojnie, ustanowienie pokoju po 1945 roku oraz obalenie ostatnich dyktatur i ponowne zjednoczenie kontynentu), nie powinniśmy wątpić, że obecne pokolenie jest w stanie sprostać obecnym wyzwaniom. A jakie to wyzwania? W sferze politycznej, w niektórych państwach pojawiają się oznaki słabnięcia pro-europejskiego entuzjazmu oraz nasilania się sceptycyzmu wobec tworzenia silniejszej i bardziej zintegrowanej Europy. Niektórym związkom zawodowym Europa może wręcz jawić się jako apogeum najgorszych skutków globalizacji, jako przyczyna, dla której miejsca pracy przenoszone są do tańszych krajów i dla której imigranci gotowi są pracować za stawki niższe od stawek pracowników miejscowych. W wyniku tego opinia publiczna staje się podatniejsza na prostacką retorykę nacjonalistów i protekcjonistów niż na rozważanie bardziej złożonych procesów wzmocnienia integracji europejskiej; z większą niechęcią przyznaje się, że globalizacja ma nie tylko wady, ale również zalety. W sferze gospodarczej, w wielu państwach bezrobocie jest wysokie; pomimo ostatnich, mile widzianych postępów, wiele nowych miejsc pracy jest niepewnych i źle opłacanych. Co więcej, w niektórych dużych 1

3 państwach, realny wzrost płac jest znikomy. Ogólnie mówiąc, w niemal wszystkich krajach o wysokich dochodach zmalał udział wynagrodzeń pracowników w produkcie krajowym brutto. Nie ulega również wątpliwości, że inwestorzy finansowi skłaniają się ku krótkoterminowości, agresywnym prywatnym inwestycjom i funduszom inwestycyjnym wysokiego ryzyka, i zamiast inwestować w nowe produkty, nowe usługi, wyższą wydajność oraz zrównoważone technologie, traktują przedsiębiorstwa jak narzędzia do spekulacji. W sytuacji, gdy w ramach obowiązujących reguł euro polityka makroekonomiczna ograniczana jest przez Europejski Bank Centralny, Europa za wszelką cenę stara się generować wzrost, by dorównać kroku istniejącym i wschodzącym potęgom gospodarczym na świecie. W sferze ochrony środowiska, wśród obywateli europejskich rośnie świadomość zagrożeń, jakie niesie ze sobą globalne ocieplenie klimatu. Jednak wysiłki czynione przez władze europejskie były, jak dotąd, niewspółmierne do skali zadania. W tej walce Europa musi znaleźć się w pierwszym szeregu. W niektórych dziedzinach, takich jak przepisy dotyczące niebezpiecznych substancji chemicznych, już znajduje się w czołówce. Postęp na poziomie europejskim dokonał się również w kwestii rozwoju odnawialnych źródeł energii. Niemniej jednak, ogólnie rzecz ujmując, istnieją duże rozbieżności między państwami członkowskimi, a podejmowane środki są niewystarczająco skoordynowane na poziomie europejskim. Deregulacja jest hasłem przewodnim obecnej Komisji Europejskiej, co prowadzi do zahamowania postępów w dziedzinie ochrony środowiska. Europa socjalna również padła ofiarą bezgranicznej wiary w korzyści płynące z deregulacji. W ciągu ostatnich czterech lat nie zaproponowano w zasadzie żadnych kroków mających na celu wspieranie europejskich pracowników. Większość członków Komisji, większość pracodawców oraz niektóre państwa członkowskie doszły do porozumienia, by powstrzymać postęp w kwestiach takich jak czas pracy oraz pracownicy tymczasowi. Co więcej, niektóre rządy poddawały wręcz w wątpliwość istnienie Europy socjalnej, ignorując w ten sposób około sześćdziesięciu środków prawnych, które weszły już w życie, a które dotyczyły między innymi bezpieczeństwa i higieny pracy, europejskich rad zakładowych, równości, prawa do uzyskiwania informacji i konsultacji. Dowodzono natomiast, że Europie nie potrzeba wymiaru socjalnego, pomijając w ten sposób z dużą dozą nonszalancji fakt, że projekt integracji europejskiej wymaga poparcia społecznego. W efekcie Europa narażona została na szwank. W ostatnich latach wymiar socjalny był dla rozwoju Europy niezbędny. Musi ona go odzyskać, a Strategia oraz Plan Działania EKZZ wyznaczają drogę w tym właśnie kierunku. 2

4 EKZZ zamierza przejść do ofensywy na pięciu szerokich frontach: Europejski rynek pracy potrzebuje: więcej miejsc pracy lepszej jakości oraz pełnego zatrudnienia; europejskich norm w dziedzinach takich jak warunki pracy, prawa związkowe, bezpieczeństwo i higiena pracy; zahamowania i odwrócenia tendencji wzrostowej w powstawaniu niepewnych miejsc pracy; kampanii na rzecz podniesienia europejskim pracownikom minimalnych wynagrodzeń oraz realnego wzrostu płac; uczynienia priorytetu z likwidacji różnic w wynagrodzeniu kobiet i mężczyzn; walki z delokalizacją (przenoszeniem firm), ożywienia negocjacji dotyczących restrukturyzacji oraz nowych, solidniejszych ram prawnych w dziedzinie informacji, konsultacji i uczestnictwa - również niezależnych ekspertów ds. restrukturyzacji; stałego promowania równości płci oraz uwzględniania wymiaru płci; stałej walki z rasizmem, dyskryminacją i ksenofobią; walki o lepsze ramy prawne dla mobilności europejskich pracowników, oparte na zasadzie równego traktowania w miejscu wykonywania pracy czy też świadczenia usług; promowania aktywnej polityki migracyjnej, która otworzyłaby kanały legalnej imigracji, przeciwdziałając tym samym wykorzystywaniu pracy imigrantów, w tym również imigrantów bez dokumentów; kampanii na rzecz praw związków zawodowych do organizowania strajków na poziomie ponadnarodowym; przejęcia inicjatywy w dyskusji o flexicurity (elastyczności połączonej z bezpieczeństwem) od tych, którzy dążą do ograniczenia bezpieczeństwa zatrudnienia oraz obniżenia zasiłków dla bezrobotnych; promowania lepszej opieki społecznej oraz państwa opiekuńczego z pełnymi kompetencjami w kwestii minimalnych wynagrodzeń, emerytur, zdrowia, długoterminowej opieki zdrowotnej, kształcenia ustawicznego, zasiłków chorobowych oraz dla bezrobotnych, aktywnego rynku pracy i opieki nad dziećmi; oraz środków zaradczych pozwalających stawić czoła starzeniu się europejskich społeczeństw; walki na rzecz wzmocnienia istniejących dyrektyw dotyczących czasu pracy (koniec klauzuli opt-out), europejskich rad zakładowych i pracowników delegowanych oraz na rzecz przyjęcia silnej dyrektywy dotyczącej pracowników tymczasowych. Dialog społeczny, negocjacje zbiorowe oraz uczestnictwo pracownikówwymagają: promowania wyższej jakości dialogu społecznego oraz rozwiązywania sporów na europejskim poziomie; zwracania większej uwagi na przygotowanie oraz koordynowanie negocjacji zbiorowych na poziomie europejskim, w tym na poziomach sektorowym, ponadgranicznym i ponadnarodowym w przedsiębiorstwach, oraz wsparcia dla prac europejskich federacji związków zawodowych; wzmocnienia ponadgranicznych negocjacji zbiorowych mającego na celu poprawienie pozycji negocjacyjnych poszczególnych stron oraz wyeliminowanie nieuczciwej konkurencji godzącej w pracowników; stworzenia lepszych warunków europejskim radom zakładowym oraz wspierania uczestnictwa pracowników; promowania wyższych standardów w zarządzaniu przedsiębiorstwem, uwzględniających interesy wszystkich zainteresowanych stron a nie wyłącznie akcjonariuszy oraz promowania większego zaangażowania w prawdziwą społeczną odpowiedzialność biznesu; demaskowania i walki z kasynowym kapitalizmem oraz, ogólniej rzecz ujmując, z krótkoterminowością, za pomocą polityki fiskalnej, prawodawstwa oraz poprzez większe zaangażowanie pracowników. 3

5 Skuteczniejsze praktyki gospodarcze, społeczne i dotyczące ochrony środowiska powinny objąć: nadanie nowej dynamiki Strategii Lizbońskiej oraz pilne nowe określenie jej ogólnych celów i miejsca w konstrukcji europejskiej; opracowanie ram polityki makroekonomicznej stymulującej wzrost i innowacyjność, wyznaczającej wyższy cel inflacyjny oraz dążącej do kursów walutowych bardziej sprzyjających wzrostowi; promowanie skutecznej koordynacji polityki podatkowej poszczególnych państw; przyznanie większego budżetu europejskiego, w szczególności na wspieranie rozszerzenia oraz solidarności między regionami i państwami; stworzenie silniejszych usług użyteczności publicznej w nowych europejskich ramach prawnych; rozwijanie przemysłowych oraz innowacyjnych strategii, które opierałyby się na zrównoważonych technologiach, wysokiej wydajności, wysoko wykwalifikowanej sile roboczej, uznaniu wagi europejskiego sektora produkcji, znacznym zwiększeniu wydatków na badania i rozwój oraz lepszym uregulowaniom prawnym uwzględniającym kryteria nie tylko gospodarcze, ale też społeczne i ekologiczne; promowanie bardziej zrównoważonej Europy dzięki inteligentnym strategiom wzrostu, innym modelom produkcji i konsumpcji oraz poprzez spełnienie założeń protokołu z Kioto dotyczących emisji dwutlenku węgla; oraz włączenia kwestii związanych z energią i ochroną środowiska do głównych celów programowych związków zawodowych. kraje wszystkich warunków związanych z wejściem do UE i z poszanowaniem praw podstawowych, w tym również praw związkowych; hojnej polityki sąsiedztwa w stosunku do krajów Europy Wschodniej oraz regionu Morza Śródziemnego; oraz współpracy z pozostałymi regionami świata; podejścia do handlu, które opierałoby się na poszanowaniu praw i norm MOP, które sprzyjałoby powstawaniu miejsc pracy w Europie, które sprzeciwiałoby się wykorzystywaniu handlu do rozbudzania agresywnej liberalizacji w krajach rozwijających się, które dążyłoby do większej spójności między polityką handlową i rozwojem, celami społecznymi i celami ochrony środowiska; polityki zewnętrznej opartej na obronie pokoju, członkostwie w ONZ oraz uznaniu jej konstytucji, poszanowaniu państwa prawa, stosowaniu pokojowych metod w promowaniu demokracji oraz praw człowieka oraz pełnym potępieniu terroryzmu; rozwijania prawdziwej Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa UE. Silniejsze związki oraz silniejsza EKZZ potrzebują: rozwijania strategii rekrutacji, by pomóc zrzeszonym związkom zwiększyć liczbę członków; budowy silniejszej EKZZ, bardziej skutecznej w prowadzeniu kampanii oraz promowaniu większej solidarności; współpracy z MKZZ oraz jej Paneuropejską Radą Regionalną PERC, z Globalnymi Federacjami Związkowymi GUF i z TUAC, by stworzyć bardziej spójną i bardziej wpływową organizację związkową. Za močnejšo Evropsko unijo obrony istoty traktatu konstytucyjnego, a w szczególności Karty Praw Podstawowych oraz praw związków zawodowych do zrzeszania się oraz do podejmowania akcji strajkowych; pozytywnego podejścia do objęcia rozszerzeniem krajów bałkańskich i Turcji po spełnieniu przez te 4

6 European Trade Union Confederation (ETUC) Confédération européenne des syndicats (CES) Boulevard du Roi Albert II, Brussels Tel Fax /55 etuc@etuc.org