Księdza Biskupa dr Wojciecha Polaka

Transkrypt

1

2 Serdeczne gratulacje z okazji wyboru Księdza Biskupa dr Wojciecha Polaka na Sekretarza Konferencji Episkopatu Polski z yczeniami Bo ego b ogos awieƒstwa i zapewnieniem o modlitwie dzi kujàc za dotychczasowà yczliwoêç dla PMK sk ada Rektor Polskiej Misji Katolickiej w Szwajcarii ks. dr S awomir Kawecki UroczystoÊç patronalna PMK Marly, 6 listopada 2011 Rektor Polskiej Misji Katolickiej w Szwajcarii serdecznie zaprasza na uroczystoêç patronalnà ku czci Êw. Jana z K t Program uroczystoêci: spotkanie przedstawicieli rad oêrodków duszpasterskich PMK w Marly (12 Chemin des Falaises) Msza Âwi ta w KoÊciele Christ-Roi we Fryburgu (wejêcie od Boulevard de Pérolles) Po Mszy Êw. zapraszamy do obejrzenia wyst pów artystycznych dzieci z Ogniska Polonijnego w Marly i do udzia u w Agapie Polonijnej. 2 WIADOMOÂCI nr 482 (listopad 2011)

3 Drodzy Czytelnicy! Tradycyjnie w listopadowych WiadomoÊciach na plan pierwszy wysuwajà si zagadnienia zwiàzane z piel gnowaniem pami ci o tych, którzy zakoƒczyli ziemski ywot oraz z Ojczyznà i patriotyzmem przy okazji obchodów Âwi ta Niepodleg oêci. O tej porze roku nawet przyroda sk ania do refleksji nad sensem naszego ycia, nad sensem podejmowania trudów, wyrzeczeƒ i poêwi ceƒ. Dlatego zach cam do cz stszego powracania do pi knych i g bokich w treêci medytacji na dzieƒ Wszystkich Âwi tych i Dzieƒ Zaduszny. W Êwiecie, który chce ograniczyç cz owieka tylko do ziemskiego wymiaru, konieczna jest troska o umocnienie naszej wiary w zmartwychwstanie i ycie wieczne, zgodnie ze s owami nawróconego yda Paw a z Tarsu:... Gdyby Chrystus nie zmartwychwsta, daremne jest nasze nauczanie, pró na jest tak e wasza wiara (por. 1 Kor. 15,14). Niedawno koncelebrowa- em Msz Âwi tà pogrzebowà, której przewodniczy szwajcarski zakonnik. Oprawa liturgiczna by a pi knie przygotowana. Zaszokowa o mnie natomiast to, e w homilii nie pad o ani razu s owo Chrystus ani zmartwychwstanie. Czy to nie powinno nas sk oniç do jeszcze wi kszej troski o umacnianie i przekazywanie depozytu wiary? W sprawach tradycyjnych wypominków i Mszy Âwi tych za zmar ych prosz kierowaç si do duszpasterzy oêrodków PMK, z którymi jesteêcie Paƒstwo zwiàzani. Chcia bym te poinformowaç tych, którzy nie majà kontaktu z najbli szym oêrodkiem duszpasterskim, e w Marly przez ca y listopad odprawiane sà Msze Êw. za zmar ych. Jest trzech ksi y studentów, zatem mo na listownie, czy te przez przysy aç imiona i nazwiska bliskich zmar ych. Przy tej okazji pami tajmy tak e o tych wszystkich, którzy anga owali si i podejmowali trudy w Polskiej Misji Katolickiej po to, abyêmy mogli prze ywaç liturgi w ojczystym j zyku na obszarze ca ej Szwajcarii. Zagadnienie Ojczyzny i patriotyzmu na nowo od y o po ostatnich wyborach parlamentarnych w Polsce. Jednak czy te wyniki powinny dziwiç? A myêl, e to jeszcze nie koniec... W Polsce wybory parlamentarne wydajà si byç bardziej podobne do regionalnego konkursu pi knoêci ni wybierania ludzi, którzy majà stanowiç prawo. Wyborcy, zamiast pytaç kandydatów o to, co uczynili do tej pory na rzecz dobra wspólnego, jakie problemy uda o si im rozwiàzaç, dyskutujà o tym, czy kandydat, ogólnie ujmujàc, jest np. sympatyczny Warto dalej zapytaç, czy organizacje polonijne stawia y kandydatom pytania dotyczàce ycia na emigracji, np. edukacji najm odszych? Nie. Byç mo e dlatego, e i tak nie otrzymano by dobrej odpowiedzi, albo odpowiedê, jak to mia o miejsce kilka miesi cy temu, by aby na bardzo niskim poziomie, Êwiadczàcym o du ej ignorancji w kwestii spraw polonijnych. Jeden z naszych Czytelników wyrazi na ten temat ciekawà opini : Dopóki w Polsce b dà sz y tak wielkie pieniàdze na propagand partii politycznych znajdujàcych si w Sejmie, to nic si nie zmieni, bo po prostu na to nie pozwolà fachowcy od tzw. wizerunku politycznego. KtoÊ inny daje odpowiedê, dlaczego wesz a do Sejmu partia z 10% poparciem bo jest takie zapotrzebowanie... W czasie kryzysu najwa niejsze jest odwróciç uwag od najtrudniejszych tematów, czyli wielkiego zad u enia paƒstwa (ok. 900 mld), problemów s u by zdrowia, edukacji, nie mówiàc o transporcie. Znamy to: w czasach PRL-u gdy nabrzmiewa y problemy spo eczne, to w TVP pokazywali n dz krajów afrykaƒskich. Przytoczone wypowiedzi na pewno sà warte g bszej refleksji, choç niekoniecznie trzeba si z nimi zgadzaç. Analizujàc ostatnie wydarzenia wydaje mi si jednak, e g ównym problemem naszego spo eczeƒstwa jest zastraszajàco niski poziom ÊwiadomoÊci obywatelskiej i patriotycznej, bez których nie ma merytorycznych dyskusji, natomiast jego efektem jest przyzwolenie na powstawanie wszelkiego rodzaju populizmów, które wskazujà winnego aktualnych problemów. Podajà gotowà recept, np. wystarczy usunàç krzy e z przestrzeni publicznej i zaraz si poprawi. Mo na zapytaç: komu i co si poprawi? Usunàç KoÊció z przestrzeni publicznej i zaraz si poprawi, komu si poprawi? Bo przecie wszystkiemu jest winne nauczanie religii w szko ach, prowadzone przez KoÊció przedszkola, szko y, uniwersytety. Jakie to chwytliwe, zw aszcza dla ludzi, którzy uwa ajà, e wszystko si im nale y i w nic nie muszà si osobiêcie anga owaç. Trzeba nam, Drodzy Czytelnicy, wi kszego zaanga owania na rzecz podniesienia ÊwiadomoÊci patriotycznej, ale tak e religijnej. Dlatego postanowi em daç naszym Czytelnikom, którzy na szcz Êcie majà ch ç do czytania, wyk ad o. prof. Bocheƒskiego o patriotyzmie. Jest to tekst do studiowania, podkreêlam: studiowania. Pi kny przyk ad patriotyzmu mo emy odkryç w postawie wielu Polaków yjàcych w Szwajcarii, a zw aszcza u internowanych o nierzy. Z jakim wzruszeniem oglàdamy pamiàtki, które w dowód wdzi cznoêci ofiarowali Szwajcarom. Prawie zawsze jest tam orze god o polskie. Wielkim szacunkiem otaczali ten znak i przekazywali go dalej, jako coê bardzo drogiego, a to dlatego, e ten znak or a bia ego tak wiele ich kosztowa. Trzeba nam cieszyç si, e tylu naszych rodaków na helweckiej Ziemi dobrze rozumie, co to jest patriotyzm i przyczynia si poprzez swojà dzia alnoêç do rozg aszania dobrego imienia Polski. Na potwierdzenie tej opinii zamieszczamy artyku o kolejnym Festiwalu Chopinowskim w Genewie. Pani profesor Aldonie Budrewicz-Jakobson gratulujemy wytrwa oêci, pomys u i koncepcyjnego dzia ania. Organizowanie co roku takich przedsi wzi ç jest godne uznania. Zapraszani wykonawcy z ca ego Êwiata, od Japonii po USA i Argentyn, sprawiajà, e ma miejsce pi kna promocja kultury polskiej, która jak mówi prof. ojciec Bocheƒski w swoim wyk adzie jest bardzo wa nym sk adnikiem patriotyzmu. Na uznanie zas ugujà tak e inne inicjatywy, które rozs awiajà nasz kraj, np. wrzeêniowa Gala Paderewskiego w Bernie; obchody 75. rocznicy Muzeum KoÊciuszki, koncert w Zurychu i wiele innych. W dniach paêdziernika odbywa y si w Rzymie uroczystoêci zwiàzane z 30. rocznicà Fundacji Jana Paw a II w Rzymie. Na stronach rozk adowych tych WiadomoÊci zamieszczamy informacj o dokonaniach Fundacji. PostanowiliÊmy utworzyç Ko o Przyjació Fundacji Jana Paw a II, a pierwszym prezesem Ko a zosta mianowany pan dr Hubert Niewiadomski. Osoby, które pragn yby w àczyç si w dzia alnoêç Ko a, proszone sà o kontakt z sekretariatem Misji. W listopadzie przypada Êwi to Êw. Cecylii, patronki muzyki koêcielnej. Pragn z ca ego serca podzi kowaç wszystkim naszym organistom i muzykom zaanga owanym na rzecz liturgii. Wszystko wskazuje na to, e naszà Misj czeka nowy porzàdek organizacyjny od roku 2013 b dzie obowiàzywa a tzw. regionalizacja. Mam nadziej, e w czasie spotkania z przedstawicielami rad duszpasterskich w dniu 6 listopada dyrektor Migratio przedstawi nam wi cej szczegó ów na ten temat. OÊrodki duszpasterskie otrzyma y nowe statuty dotyczàce funkcjonowania rad duszpasterskich. Na najbli szym spotkaniu zadecydujemy czy zostaniemy przy statutach otrzymanych z Migratio, czy te na ich podstawie przygotowujemy w asne, które nast pnie zostanà zatwierdzone przez KoÊció szwajcarski. Na koniec chcia bym wszystkim wspierajàcym nasze WiadomoÊci podzi kowaç za ofiarnoêç i propagowanie naszego miesi cznika, który ukazuje si od prawie 50 lat. Szcz Êç Bo e. ks. dr S awomir Kawecki, Redaktor naczelny WiadomoÊci WIADOMOÂCI nr 482 (listopad 2011) 3

4 Z obrad Konferencji Episkopatu Polski W dniach paêdziernika br. odby o si w PrzemyÊlu 356. zebranie plenarne Konferencji Episkopatu Polski. Biskup Wies aw Lechowicz Delegatem Konferencji Episkopatu ds. Duszpasterstwa Emigracji Podczas obrad Konferencji wybrano nowego sekretarza generalnego KEP, którym zosta ks. biskup dr Wojciech Polak. Funkcj delegata Episkopatu ds. Duszpasterstwa Emigracji powierzono ksi dzu biskupowi dr Wies awowi Lechowiczowi. WÊród wielu poruszanych na zebraniu plenarnym tematów znalaz a si szeroko ostatnio dyskutowana w KoÊciele w Polsce sprawa ruchów intronizacyjnych Chrystusa Króla oraz problem regulacji prawnej ma eƒstw mieszanych. OdnoÊnie ruchów intronizacyjnych Biskupi podj li decyzj, e Komisja Nauki Wiary Episkopatu przyjrzy si g biej intensywnie rozwijajàcym si w Polsce ruchom intronizacyjnym Chrystusa Króla. Stojàcy na czele Komisji Nauki Wiary bp Andrzej Czaja zaznaczy, e biskupi sà na etapie zg biania treêci przekazywanych przez ruchy intronizacyjne. Doda, e nie mo na w tej sprawie bazowaç jedynie na informacjach przekazywanych przez media. Chcemy podjàç dialog z przedstawicielami tego ruchu podkreêli biskup opolski. W kwestii ma eƒstw mieszanych biskupi zaaprobowali projekt deklaracji nt. ma eƒstw o ró nej przynale noêci wyznaniowej. Reguluje on sytuacj ma onków, nale àcych do ró nych Ko- Êcio ów chrzeêcijaƒskich, m.in. kwesti wychowania religijnego dzieci. Deklaracja stwierdza, e ma onkowie pozostajà cz onkami w asnych Ko- Êcio ów, ale muszà wspólnie zdecydowaç w której tradycji koêcielnej wychowajà dzieci. Cz onek Rady ds. Ekumenizmu, bp Krzysztof Nitkiewicz powiedzia, e dokument, który zostanie jeszcze przedstawiony Stolicy Apostolskiej do aprobaty, z jednej strony przypomina przysz ym ma onkom o ich obowiàzkach wynikajàcych z przynale noêci do w asnego KoÊcio a, a jednoczeênie uwra liwia ich na prawa i obowiàzki wspó ma onków. Wszyscy wi c powinni kierowaç si swojà wiarà, ale jednoczeênie mieç na wzgl dzie dobro rodziny i dobro dzieci. Dokument zosta przygotowany w oparciu o wspó prac Rady Episkopatu ds. Ekumenizmu i Polskiej Rady Ekumenicznej. Biskupi zgromadzeni na 256. zebraniu plenarnym KEP w PrzemyÊlu, wybrali w g osowaniu ks. bp. dr. Wies awa Lechowicza na delegata Konferencji Episkopatu ds. Duszpasterstwa Emigracji. Bp Lechowicz zastàpi w tej funkcji bp. Wojciecha Polaka, który zosta wybrany sekretarzem generalnym Episkopatu. Ks. Bp dr Wies aw Lechowicz urodzi si 22 grudnia 1962 w Dàbrowie Tarnowskiej. Jest absolwentem I LO w Tarnowie. Âwi cenia kap aƒskie otrzyma 24 maja 1987 z ràk biskupa tarnowskiego Jerzego Ablewicza. Przez kilka lat by wikariuszem w KroÊcienku nad Dunajcem i D bicy. Skierowany na studia do Rzymu, uzyska licencjat a nast pnie doktorat w Ateneo Romano della Santa Croce. W 1998 zosta mianowany kapelanem biskupa tarnowskiego Wiktora Skworca. W 1999 zosta prefektem, a w 2004 rektorem Wy szego Seminarium Duchownego w Tarnowie. 22 grudnia 2007 papie Benedykt XVI nominowa go biskupem pomocniczym diecezji tarnowskiej. Konsekracja biskupa odby a si 16 lutego 2008 w bazylice katedralnej w Tarnowie. G ównym konsekratorem by biskup tarnowski Wiktor Skworc, a wspó konsekratorami metropolita krakowski, kardyna Stanis aw Dziwisz i nuncjusz apostolski w Polsce, arcybiskup Józef Kowalczyk. Dewizà biskupa sà s owa Ewangelii Êw. Jana Do koƒca umi owaç (J 13,1). Jako stolic tytularnà Benedykt XVI przydzieli mu Lambiridi w Algierii. W Konferencji Episkopatu Polski w 2011 objà funkcj delegata KEP ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej. Serdeczne gratulacje z okazji wyboru Ksi dza Biskupa dr Wies awa Lechowicza na delegata Episkopatu ds. Duszpasterstwa Emigracji z yczeniami Bo ego b ogos awieƒstwa darów Ducha Âwi tego i zapewnieniem o modlitwie sk ada Rektor Polskiej Misji Katolickiej w Szwajcarii ks. dr S awomir Kawecki 4 WIADOMOÂCI nr 482 (listopad 2011)

5 UroczystoÊç Wszystkich Âwi tych w OÊrodkach PMK Wieczny odpoczynek racz zmar ym daç Panie, a Êwiat oêç wiekuista niechaj im Êwieci. Niech odpoczywajà w pokoju. Amen. Aarau Niedziela, 13 listopada, godz. 16:30 nabo eƒstwo ró aƒcowe i wypominki, a po nim Msza Êwi ta w Kirchensaal, Kirche St. Peter und Paul Bazylea Niedziela, 30 paêdziernika i 6 listopada, godz. 12:15 Msza Êw. zbiorowa za zmar ych, po niej nabo eƒstwo ró aƒcowe i wypominki. Wtorek, 1 listopada, godz. 19:00 Msza Êw. w j zyku niemieckim i polskim w koêciele Allerheiligenkirche z okazji odpustu. Berno Wtorek, 1 listopada, godz. 19:00 Msza Êw. w kaplicy szpitala Insel. Po Mszy Êw. modlitwa na cmentarzu Bremgarten. Genewa Niedziela, 30 paêdziernika, godz. 12:00 Msza Êw. Po mszy modlitwy na cmentarzu w Carouge. Wtorek, 1 listopada, godz. 20:00 Msza Êw. w kaplicy St. Clotilde Gnadenthal Niedziela, 6. listopada, godz. 12:30 Msza Êw. w oêrodku Reusspark. Po Mszy Êw. procesja na cmentarz z modlitwà w intencji zmar ych. Lozanna Wtorek, 1 listopada, godz. 15:00 wspólna modlitwa na Cmentarzu w Pully; godz. 17:00 Msza Êw. Przy samym cmentarzu jest wystarczajàco du o miejsca na zaparkowanie samochodów. Informacja dla tych którzy przyjadà autobusem: nale y wysiàêç na przystanku Joliette (autobus 4 i 25). Zaraz przy przystanku autobusowym jest g ówne wejêcie cmentarne od strony Avenue C.-F. Ramuz. Spotykamy si przy grobie polskim z bia ego marmuru z napisem Georges GOLEMBIOWSKI, który znajduje si zaraz przy alei g ównej, przy ma ym rondzie obok du ego pomnika- -grobu (z czerwonego marmuru) zas u onego szwajcarskiego Genera a Henri Guisan. Lucerna Niedziela, 20 i 27 listopada, godz. 17:00 Msza Êw.; przed Mszà o godz. 16:45 modlitwa wypominkowa. Uwaga! W okresie zimowym (od listopada do marca) msze Êw. w Lucernie o godz. 17:00 Leysin Poniedzia ek, 30 paêdziernika, godz. 12:30 modlitwy za zmar ych Marly Wtorek, 1 listopada, godz. 11:00 Msza Êw.; po mszy modlitwy za zmar ych na cmentarzu w Marly i Bourguillon Zuchwil Niedziela, 6 listopada, godz. 17:00 Modlitwy za zmar ych. Zurych Pomnik nagrobny genera a Józefa Hauke-Bosaka ( ) na cmentarzu Carouge w Genewie. Fot. Joanna Pu awska Wtorek, 1 listopada, godz. 19:00 Msza Êw. w koêciele Herz-Jesu w j zyku niemieckim i polskim. Niedziela, 6 listopada, godz. 11:00 Msza Êw. zbiorowa w kaplicy na cmentarzu Sihlfeld. WIADOMOÂCI nr 482 (listopad 2011) 5

6 Wszystkich Âwi tych UroczystoÊç tych, którzy yli Êwiat em Ewangelii MyÊli wybrane DziÊ, w uroczystoêç wszystkich Âwi tych przesuwajà si przed naszymi oczami Êwi ci, ludzie którym mo na pozazdroêciç, gdy dokonali niezwyk ej rzeczy wygrali ycie. Nam to ycie przecieka przez palce. Przeciek o ju pi tnaêcie, trzydzieêci, a mo e szeêçdziesiàt lat. Co nam z tego pozosta o? B dziemy na cmentarzu miejscu, na którym ten proces si koƒczy. ycie przecieka nam przez palce kropla po kropli i wsiàka w ziemi. KiedyÊ wsiàknie zupe nie. Tymczasem Êwi ci, których dziê podziwiamy, wygrali je. Im ycie przez palce nie przecieka o, potrafili je wykorzystaç. Ks. E. Staniek, Homilie... rok B, Kraków 1987, 114 Od Êwi tych powinniêmy si uczyç niekonwencjonalnoêci. Âwi ci nie kierowali si w swym post powaniu adnymi konwencjami, modà, opinià otoczenia. Kierowali si jedynie wzgl dem na ocen Jezusa Chrystusa. I nie bali si przy tym, e zostanà przez swoje otoczenie posàdzeni o ÊmiesznoÊç, a nawet o dziwactwo! DziÊ moda sta a si wszechw adnà panià. Bardzo wielu ludzi czyni coê, wzgl dnie czegoê nie czyni, nie z przekonania o tym, e to coê jest dobre lub z e, chrzeêcijaƒskie lub niechrzeêcijaƒskie, lecz jedynie dlatego, e to coê jest modne lub niemodne: pije si, bo jest moda na picie; pali si, bo jest moda na palenie; kradnie si, bo jest moda na kradzie e; rozwodzi si, bo jest moda na rozwody (...) Jedynym zaê usprawiedliwieniem jest stwierdzenie, e przecie wszyscy dziê tak czynià! PowinniÊmy jednak wiele, wiele uczyç si dziê od Êwi tych! o. G. Siwek, Spotkania w S owie, Kraków 1989, 71 UroczystoÊç Wszystkich Âwi tych ukazuje nam prawd, e wszyscy ludzie sà wezwani do szcz Êcia w Królestwie Niebieskim. Âwi ci mówià nam: ByliÊmy wszyscy jak wy, grzesznikami, ale Krew Jezusa Baranka oczyêci a nasze szaty. Âwi ci mówià nam: Nasza Êwi toêç jest dla ciebie, u twoich drzwi: ja by am matkà, która oszcz dza a, przygotowywa a posi ki, troszczy a si o rodzin... Ja by em nauczycielem w szkole tyle razy dla lepszego zrozumienia powtarza em trudne lekcje... A ja ca kiem zwyczajnie, by em m odzieƒcem, który stara si kochaç i byç wiernym w przyjaêni... Ja by- em chorym na ó ku szpitalnym... A ja lekarzem, który go leczy... W yciu wielkich Êwi tych chyba zbyt mocno akcentuje si cuda i fenomen wyjàtkowoêci. Âwi toêç zaê jest zupe nie zwyk ym yciem z Bogiem. Jest to ycie udane, szcz - Êliwe, które ju zaczyna si tutaj, a objawi si w pe ni w Królestwie Bo ym. Ja jestem wezwany do Êwi toêci. Nie mog za amywaç ràk pod pretekstem, e nie jestem zdolny jej osiàgnàç. Wr cz przeciwnie z uporem podejm trud: zwyci stwo w niebie jest mo liwe. N. Quesson, Cztery myêli na niedziel, rok A, Warszawa 1993, 208 Sylwetk Êwi tego kreêli Mateusz w Ewangelii u ywajàc s ów Jezusa z Kazania na Górze. Âwi ci to ci, którzy wyró niali si spoêród yjàcych szczególnymi cnotami, co spe niali osiem cech charakteryzujàcych b ogos awionych w Kazaniu na Górze. Âwi toêç jest wi c czymê wiecej ni przestrzeganiem dziesi ciu przykazaƒ. Podczas dzisiejszej uroczystoêci warto sobie uêwiadomiç fakt, e jej osiàgni cie nie jest ponad mo liwoêci cz owieka. Ka dy, kto podjà trud uêwi cenia si, czerpie z Kazania na Górze nadziej, e nie jest on bezowocny. Kto go nie podjà, ma jeszcze jednà szans otworzenia si na S owo Bo e, aby wykorzystaç do tego doczesnoêç. RadoÊç, którà oferuje, nie ma nic wspólnego z ziemskà udr kà. G ód, cierpienie, ubóstwo, przeêladowania, z oêliwoêci, których nie brakuje na co dzieƒ nikomu, nie mogà byç powodem zniech cenia si i smutku. Nie musimy wyrzekaç si w asnego majàtku, byleby- Êmy potrafili wykorzystaç go na chwa Bo à. Ks. J. Pytel, Ze sto u S owa Bo ego, Poznaƒ 1972, WIADOMOÂCI nr 482 (listopad 2011)

7 Âwi ty to cz owiek walczàcy ze sobà, ze swojà naturà, z ka dym z em w imi mi oêci drugiego cz owieka, w którym dostrzeg mi oêç Boga. Âwi ty to cz owiek, który broni w asnej i cudzej godnoêci (jak Karolina Kózkówna, bp Micha Kozal czy Edyta Stein). Âwi ty wi c to nie jest cz owiek oderwany od Êwiata i rzeczywistoêci, lecz jest to cz owiek przemieniajàcy Êwiat w imi Bo e. G oêcie Ewangeli, W oc awek 1990, t. I, 276 UroczystoÊç Wszystkich Âwi tych jest, jeêli Êmielimy si tak powiedzieç, narodowym Êwi tem KoÊcio a. RadoÊç tego Êwi ta jest uczuciem najwy szym i ostatecznym. Czy mo e to oznaka triumfalizmu? Dlaczegó by nie? Czy nie jest rzeczà normalnà, e wiara KoÊcio a w jego pochodzeniu i jego pewnoêci osiàgni cia swego przeznaczenia mo e si wyra aç w tonie zwyci stwa? W aênie w czasach, w których organizujà si doskonale zgrane zespo y wyst pujàce przeciw KoÊcio owi, kiedy nawet sam Ko- Êció powoduje wàtpliwoêci u wielu swoich synów i nie zadowala nikogo, czy nie ma uzasadnienia takie Êwi to wszystkich Êwi tych Ludu Bo ego? UroczystoÊç Wszystkich Âwi tych wzywa nas do poszukiwania zdrowej koncepcji KoÊcio a. Jest zbyt atwo obarczaç innych, uwa aç, e B ogos awieƒstwa sà jedynie or dziem na eksport, do u ytku dla innych, rozprawiaç bez koƒca o ubóstwie, mi oêci, yciu wspólnym, reformie struktur, modlitwie. Ale ja, tak szybki do sàdzenia, czemu zwlekam zamiast od razu rozpoczàç ycie wed ug w asnego pojmowania radykalizmu ewangelicznego? Kiedy pozwolimy, aby przeniknà nas palàcy ar oêmiu B ogos awieƒstw, wówczas nam si uka e niewidzialne oblicze KoÊcio a i umi uje je. A s u yç b dziemy temu KoÊcio- owi, jak ci wszyscy, których zwyci stwo odniesione nad sobà samym dzisiaj z weselem obchodzimy. Ks. A. Brunot, Droga do Emaus, cykl C, Poznaƒ 1985, 178 Wierz w Ducha Âwi tego, Êwi ty Ko- Êció powszechny, Êwi tych obcowanie... Âwi tych obcowanie jest to rzeczywistoêç zwiàzana z KoÊcio em i dzia aniem Ducha Âwi tego. (...) Gdy nasi przodkowie w wierze wyznawali w staro ytnoêci Êwi tych obcowanie, mieli na myêli przede wszystkim jednoczàce i wspólne wszystkim wyznawcom Jezusa Chrystusa uczestnictwo w tym, co Êwi te w Eucharystii. My dzisiaj mamy na myêli przede wszystkim naszà àcznoêç i jednoêç z cierpiàcymi w czyêçcu i ze zbawionymi w niebie. Modlimy si za zmar ych, prosimy o wstawiennictwo Êwi tych i jesteêmy przekonani, e nie tylko Êwi ci, lecz i nasi bliscy zmarli, choçby przechodzili przez czyêciec, przychodzà nam skutecznie z pomocà. W ten sposób mimo Êmierci, która w jakiê sposób nas dzieli, a dzi ki yciu, które zyskujemy w Chrystusie wszyscy obcujemy ze sobà. Ks. A. Zuberbier, Czy wiem w co wierz? Kielce 1992, Z a obnej karty Teksty uroczystoêci Wszystkich Âwi tych przynoszà odpowiedê wiary na podstawowe pytanie wszystkich ludzi, wszystkich czasów i cywilizacji. Brzmi ono: Czy jest inne ycie? Czy na Êmierci wszystko si koƒczy? Czy i gdzie jest niebo? Nasze wyobra enie i zbyt proste przepowiadanie niosà ryzyko sp ycenia problemu. Koniec czegoê nie jest natychmiast zakoƒczeniem ostatecznym, co raczej etapem, zatrzymaniem si... Jest to zresztà cel, ku któremu coê zmierza. Cel roêliny to kwiat: od poczàtku ycia wegetatywnego, wszystko skierowane jest ku temu celowi, ku koƒcowi! Gdy in ynier programuje nowy produkt musi mieç na wzgl dzie jego efekt finalny, który mo e przyjdzie po d ugim procesie tworzenia, lecz ten cel jest ju obecny od poczàtku i ukierunkowany na produkt. (...) UroczystoÊç Wszystkich Âwi tych zaprasza, abyêmy zobaczyli Êwiat od strony Boga, z Jego punktu widzenia, to znaczy cel i g bi rzeczy. S ysz ju, jak niektórzy mi mówià, e to utopia. A to bez wàtpienia z tego powodu, e b ogos awieƒstwa Jezusa sà uwa- ane jako fascynujàce dla tych, którzy nie rozumiejà. S owo b ogos awiony powraca w dzisiejszej Ewangelii a dziewi ç razy. Mo- emy Jezusowi wierzyç, mo emy nie wierzyç; jeêli tego si nie przyjmie to pozostanie marazm i ospa oêç. Pozostaje wówczas tylko trwaç w przekonaniu, e Êmierç, cierpienia sà celem w yciu cz owieka. (...) Dzisiejsza uroczystoêç to wspania e zaproszenie do innego spojrzenia na Êwiat ju tutaj... Dzisiaj objawia si nam prawda o Êwiecie widzialnym od strony Boga, o Êwiecie podà ajàcym ku górze. Uchyla si ràbek nieba... oraz to, e wszystko b dzie nam objawione jeszcze dok adniej... to b dzie jeszcze pi kniejsze. Celem stworzenia nie jest Êmierç, ale ycie i radoêç: B ogos wieni, b ogos awieni tzn. szcz Êliwi. N. Quesson, Cztery myêli na niedziel, rok A, Warszawa 1993, Z żalem zawiadamiamy, że 3 września 2011 zmarł najstarszy członek polskiej wspólnoty w Aarau Pan mgr inż. Jerzy Bulzacki Pan Jerzy urodził się roku i wychowywał w Pabianicach w rodzinie majstra tkackiego. W czasie drugiej wojny światowej został wywieziony na roboty przymusowe do Berlina, gdzie pracował w fabryce szkła. W 1945 roku powrócił do Polski i skończył liceum w Pabianicach a potem elektryczność na Politechnice Łódzkiej. Po studiach pracował w Bytomiu a potem w Zakładach H. Cegielskiego w Poznaniu, w 1971 wyjechał do Szwajcarii i pracował do 1984 w ABB. Pan Jerzy pozostawił żonę Danielę i dwie córki, trzech wnuków i dwoje prawnucząt. Uroczystość pogrzebowa odbyła się w środę, o na cmentarzu w Aarau. W intencji zmarłego odprawiona została msza święta o w ośrodku Polskiej Misji Katolickiej w kościele św. Piotra i Pawła w Aarau. Pani Danieli Bulzackiej sk adamy wyrazy wspó czucia i zapewniamy o pami ci w modlitwie ks. Grzegorz Piotrowski i rada parafialna oêrodka w Aarau WIADOMOÂCI nr 482 (listopad 2011) 7

8 Nadzwyczajni Szafarze Komunii w Polskiej Misji Katolickiej w Szwajcarii Coraz cz Êciej w naszych koêcio- ach oprócz kap ana i ministrantów mo na zauwa yç Êwieckich m czyzn, którzy wraz z kap anami rozdzielajà Komuni Âwi tà. To nadzwyczajni Szafarze Komunii. DziÊ ich pos uga nie budzi wi kszego zdziwienia, jak bywa o jeszcze przed kilku laty. Opisy ustanowienia Eucharystii przez Chrystusa znajdujemy w PiÊmie Âwi tym na kartach Ewangelii (Mt 26, 2630; Mk 14, 2225; k 22, 1420). Potwierdzajà one zgodnie, e Jezus poleci swoim uczniom przygotowaç Pasch w Jerozolimie. Przedstawiajà s owa i czyny Jezusa, które odnosi y si do sposobu w jaki uczniowie, a przez nich ca y KoÊció, otrzymali od Niego ten wielki dar. Niestety aden fragment Pisma Âwi tego nie przekazuje szczegó owej relacji w jaki sposób uczniowie Jezusa przyjmowali tà pierwszà w historii KoÊcio a Komuni Êwi tà. Z przekazu synoptyków mo na dojêç do wniosku, e Aposto owie brali do swoich ràk Âwi te Postacie od swojego Mistrza, a nast pnie spo ywali je, poniewa Ostatnia Wieczerza nawiàzywa a do starotestamentalnej uczty Paschalnej. Eucharystia w pierwszych wiekach istnienia Ko- Êcio a by a odzwierciedleniem tej pierwszej uczty z Wieczernika. Uczestniczyli w niej wierzàcy mieszkajàcy niedaleko siebie i tworzàcy pierwsze gminy chrzeêcijaƒskie. Spotykali si w prywatnych domach, których w a- Êciciele byli ju uczniami Chrystusa. Na zebrania te przychodzili wszyscy ochrzczeni niezale nie od p ci, wieku czy statusu spo ecznego. Bardzo szybko wêród chrzeêcijan wytworzy si zwyczaj zabierania ze sobà do domów konsekrowanego chleba, aby spo ywaç go w te dni, w których nie by o sprawowanej Mszy Êwi tej. Zanoszono jà równie chorym i tym, którzy z ró nych powodów nie mogli uczestniczyç we wspólnym zgromadzeniu. Powszechnà praktykà sta o si zabieranie Cia a Chrystusa na czas podró y, aby w chwilach samotnoêci lub gro àcego niebezpieczeƒstwa, mieç je zawsze przy sobie. Przechowywano i przenoszono je najcz Êciej w drewnianych szkatu kach zawieszonych na szyi. Normy Prawa Kanonicznego odno- Ênie nadzwyczajnych szafarzy Komunii Âwi tej zawarte sà w kan i Kan. 910 podaje najpierw, e zwyczajnym szafarzem Komunii Êwi tej jest biskup, prezbiter i diakon. Szafarzem nadzwyczajnym jest natomiast akolita oraz wierny, wyznaczony zgodnie z kan. 230, 3. Przywo ywany tutaj kan. 230 okreêla funkcje, w których wierni Êwieccy mogà wspó dzia aç ze Êwi tymi szafarzami. OkreÊla, e m czyêni Êwieccy, posiadajàcy wiek i przymioty ustalone zarzàdzeniem Konferencji Episkopatu, mogà byç na sta e przyj ci, przepisanym obrz dem liturgicznym, do pos ugi lektora i akolity. Natomiast tam, gdzie wskazuje na to potrzeba, z braku szafarzy, tak- e Êwieccy, m czyêni lub kobiety, chocia by nie byli lektorami lub akolitami, mogà wykonywaç pewne obowiàzki w ich zast pstwie, mianowicie: pos ug s owa, przewodniczyç modlitwom liturgicznym, udzielaç chrztu a tak e rozdzielaç Komuni Âwi tà, zgodnie z przepisami prawa. Pos ug nadzwyczajnych szafarzy Komunii Êw. Konferencja Episkopatu Polski wprowadzi a w dniu 2 maja 1990 roku i okreêli a warunki, wed ug których biskupi diecezjalni w Polsce mogà zastosowaç kan. 910 i 230 KPK, czyli powo aç nadzwyczajnych szafarzy Komunii Êwi tej. W dniu 9 marca 2006 r. zosta y przyj te wskazania Konferencji Episkopatu Polski odnoênie do nadzwyczajnego szafarza Komunii Êwi tej, które dostosowane sà do zwyczajów diecezji polskich. Nadzwyczajny szafarz Komunii Êwi tej ma obowiàzek sta ej pracy formacyjnej, której celem jest wyró niaç si dobrym yciem chrzeêcijaƒskim, wiarà i obyczajami. Jego zadaniem jest wypracowanie w sobie ÊwiadomoÊci, i udzia w liturgii oraz pe niona w zgromadzeniu liturgicznym pos uga wyp ywa z faktu chrzcielnego wszczepienia w misterium Chrystusa i tajemnic Jego KoÊcio a. W Polskiej Misji Katolickiej w oêrodku Zurych, ks. Artur Czàstkiewicz z upowa nienia miejscowej kurii, przygotowa do pos ugi Nadzwyczajnych Szafarzy Komunii Âwi tej 3 osoby: Tadeusza Kad ubowskiego, Jana Gàsienic i Dariusza Milczuk, którzy nast pnie otrzymali nominacje do tej pos ugi od J. E. ks. bpa dra Vitusa Huondera. Fot. Kopia dekretu do pos ugi nadzwyczajnego szafarza komunii Êwi tej 8 WIADOMOÂCI nr 482 (listopad 2011)

9 W dniach od 28 grudnia 2011 do 1 stycznia 2012, ośrodek Polskiej Misji Katolickiej w Marly organizuje wyjazd na 34 Europejskie Spotkanie Młodych TAIZE, które tym razem odbędzie się w Berlinie. Dla wielu ludzi na Wschodzie i na Zachodzie Berlin ma znaczenie symboliczne. Mieszkańcy tego miasta nie ulegli zniechęceniu nawet w bardzo trudnych okolicznościach życia. Kościół, który nas przyjmie charakteryzuje duże zróżnicowanie. Wielu spośród mieszkańców Berlina z różnych powodów nigdy nie miało prawdziwego kontaktu z wiarą chrześcijańską. To miejsce, w którym wszyscy będą się mogli poczuć przyjęci. Europejskie Spotkania Młodych organizowane są przede wszystkim z myślą o młodych ludziach w wieku od 16 do 35 lat. Będziemy zakwaterowani u rodzin w Berlinie lub w pobliskich miejscowościach w regionie. Zapisy, pytania, informacje: ks. Przemysław Jaroć przemekjaroc@op.pl oraz pmk1950@gmail.com PMK w Marly, lub bezpośrednio u swoich duszpasterzy w ośrodkach Polskiej Misji Katolickiej. Więcej informacji na temat Europejskiego Spotkania Młodych w Berlinie oraz wspólnoty braci z Taize znajdziesz na stronie Wziąć udział w pielgrzymce zaufania w Berlinie znaczy modlić się razem z tysiącami młodych ludzi z całej Europy śpiewem i w ciszy oraz dzielić się wiarą;... doświadczyć gościnności rodzin Berlina;... odkryć obecność Boga w mieście otwartym na ludzi różnych tradycji, kultur i religii;... spotkać mieszkańców Berlina i jego okolic, którzy żyją ewangelią pośród wyzwań naszych czasów;... odkryć wspólnotę w mieście, które było przez długi czas podzielone, wejść razem na drogę pokoju, ufności i nadziei między ludźmi. WIADOMOÂCI nr 482 (listopad 2011) 9

10 Ojciec Józef I. M. Bocheƒski OP fot. Magdalenia Simm O Patriotyzmie Definicja patriotyzmu Przedmiot patriotyzmu Istnieje doêç zawi y spór na temat przedmiotu patriotyzmu, czyli znaczenia s ów ojczyzna. Spór ten nie tylko nie zosta rozstrzygni ty przez KoÊció, ale nawet nie ma odnoênie do niego zgodnego poglàdu myêlicieli katolickich. Jasnym tego dowodem jest ankieta o nacjonalizmie, przeprowadzona przez Vaussarda, z której okazuje si, e ró ni wybitni myêliciele katoliccy zak adajà najró niejsze poj cia ojczyzny, z czego wtórnie wynikajà najró niejsze postawy wobec patriotyzmu. WÊród wielu kierunków, jakie mo na w KoÊciele wyêledziç, wyró niamy i obierzemy kierunek reprezentowany przez myêlicieli polskich, których najbwybitniejszym przedstawicielem jest jeden z czo owych etyków katolickich wspó czesnej doby, o. Jacek Woroniecki O. P. Czynimy tak z nast pujàcych wzgl dów: 1MyÊliciele i pisarze polscy pierwsi doszli (obok W ochów) do skrystalizowania poj cia narodu, w odró nieniu od paƒstwa, rasy i grupy j zykowej wskutek czego naturalnà jest rzeczà, e polska myêl katolicka jaêniej ni inne uêwiadamia sobie dzisiaj poprawne definicje i twierdzenia w tej dziedzinie. 2Nie jest nam znana adna inna katolicka teoria ojczyzny równie konsekwentna i wykoƒczona jak teoria polska; na ogó zagadnienie jest u nie-polaków w stadium zalà kowym i przedstawiane bywa doêç chaotycznie. 3Wreszcie, majàc na celu zastosowanie tej teorii do patriotyzmu polskiego, wyda o si najbardziej celowym wzi cie jej od polskich myêlicieli, którzy niewàtpliwe specyficzne potrzeby polskie lepiej od innych rozumiejà i umiejà teoretyzowaç, podczas gdy dyskusja jest wolna i ka demu wolno zajmowaç takie stanowisko, jakie mu si wyda najtrafniejsze. Nie potrzebujemy dodawaç, e teori t uwa amy sami za jedynie prawdziwà; autor niniejszych stronic pracowa nad jej rozbudowà w ciàgu szeregu lat i w pe ni przyjmuje odpowiedzialnoêç za ka dà jej tez. Poj cie ojczyzny Zgodnie z teorià polskà, ojczyzna jest przedmiotem ontologicznie z o onym, choç etycznie prostym. Nie jest wi c ojczyznà ani sam kraj (choç etymologia zdaje si to sugerowaç), ani sama grupa ludzka (np. grupa Polaków wspó czesnych), ani, tym bardziej, samo paƒstwo polskie, ani inne podobne przedmioty, ale to wszystko razem. Natychmiast nasuwa si pytanie, pod jakim kàtem widzenia jest ten zespó rzeczy i cech uj ty, gdy mówimy o mi oêci do ojczyzny gdy nie mo e ulegaç wàtpliwoêci, e ca a komplikacja materialna ojczyzny nie zmniejsza w adnym stopniu jednoêci formalnej patriotyzmu. Chodzi wi c o ustalenie cechy, która sprawia, e do tych wszystkich przedmiotów odnosimy si jako do jednoêci zwanej patriotyzmem. Idàc za myêlà Êw. Tomasza z Akwinu (u którego jednak wyraênej teorii pod tym wzgl dem brak), kraj, gromad ludzkà, histori, kultur itp., zwane ojczyznà ujmujemy, gdy o patriotyzm chodzi, pod kàtem widzenia êród a naszego bytu, poj tego wszechstronnie, a wi c zarówno fizycznie, jak i duchowo. JesteÊmy takimi jakimi jeste- Êmy, dlatego, eêmy si w takim kraju, klimacie, w takich warunkach biologicznych i z takich rodziców urodzili, eêmy si w takiej kulturze wychowali, e oddzia ywa y na nas zebrane w ciàgu wieków i pot nie dzia ajàce wp ywy wszelkiego rodzaju, od fizykochemicznych do religijnych w àcznie. Ojczyzna to zatem rzeczywiêcie coê podobnego do ojca czy matki i nie myli si tradycja wielu ludów, gdy jà matkà nazywa (Motherland). Prymat kultury By oby jednak b dem sàdziç, e wszystkie wymienione czynniki odgrywajà w etycznym poj ciu ojczyzny równà rol : na pierwszym miejscu stojà i znakomicie przewa ajà nad innymi czynniki kulturalne. Mo na to udowodniç i empirycznie i a priori. Empirycznie, przez wskazanie na wielu ludzi, urodzonych poza granicami Polski, a jednak przyznajàcych si ca à duszà do polskoêci albo na innych, którzy z obcych rodziców pochodzà, a jednak, yjàc d ugo w Polsce, 10 WIADOMOÂCI nr 482 (listopad 2011)

11 za Polaków szczerze si zaczynajà uwa aç. A priori rzecz jest równie oczywista, jeêli zwa ymy, e aczkolwiek cz owiek nie jest tylko duchem, to jednak jest przede wszystkim istotà duchowà i w jego yciu etycznym g ównà rol odgrywajà czynniki duchowe a wi c kultura. Choç wi c nie b dzie to zupe nie Êcis e, mo emy powiedzieç, e przyznanie si do okreêlonej ojczyzny jest przede wszystkim przyznaniem si do pewnej kultury narodowej. Powiedzenie to jest w ka dym razie znacznie trafniejsze ni np. formalistyczne okreêlenie narodowoêci przez obywatelstwo (pospolite u Francuzów), i ni rasizm niemiecki, b dàcy poza tym, w Êwietle wyników antropologii polskiej, teorià sprzecznà z wszelkimi danymi faktycznymi. Dwojakie podejêcie etyczne do ojczyzny Do ojczyzny tak poj tej podchodziç mo- emy dwojako: jako do czegoê bardzo nam bliskiego (ojcowskiego) i jako do pewnego narz dzia i odblasku boskiej chwa y w Êwiecie, z którym jesteêmy szczególnie zwiàzani. Te dwa podjeêcia opierajà si z punktu widzenia katolickiego ostatecznie na tej samej podstawie, a mianowicie na mi oêci ku Bogu, którego nasza Ojczyzna jest narz dziem i którego chwa reprezentuje. Niemniej chodzi tu o dwie ró ne cnoty. 1Na pierwszej drodze mamy do czynienia z cnotà podobnà do cnoty religii, tzw. mi oêci rodziców i wdzi cznoêci. A mianowicie chodzi o pewien obowiàzek zaciàgni ty przez nas wobec Ojczyzny, której zawdzi czamy poêrednio lub bezpoêrednio, niemal wszystko czym jesteêmy: idea y, w które wierzymy, cnoty, które posiadamy, naszà kultur estetycznà, nasze specyficzne zwyczaje, nasze wychowanie, a do cech biologicznych. Tak poj ta mi oêç ojczyzny jest poddzia em prawoêci, nie mi oêci w aêciwej i, oczywiêcie, obowiàzuje w sposób podobny do pierwszej. 2Na drugiej drodze chodzi o zrzàdzenie Woli Bo ej, które uczyni o nas wspó odpowiedzialnymi za pewien odblask Boskiej ÊwietnoÊci, przejawiajàcy si we wszystkim, co ojczyznà nazywamy, a wi c w krajobrazie, dziejach, tradycji, religii, obyczaju, nauce i sztuce ojczystej. Zgodnie z pierwszym przykazaniem mi oêci winni- Êmy bowiem mi owaç Boga ze wszystkich si naszych co oznacza wed ug katechizmu chwalenie Boga, a wi c szerzenie Jego Chwa y. Otó znakomità cz Êcià Chwa y Bo ej, za którà odpowiadamy na ziemi, jest niewàtpliwie wszystko co pi kne i dobre woko o nas i w nas a w pierwszym rz dzie kultura ojczysta. S u ba tej kulturze jest zatem wynikiem przykazania mi oêci Boga i patriotyzm pod tym kàtem widzenia uj ty jest cnotà pochodnà w stosunku nie do sprawiedliwoêci, ale do mi oêci. Rozró nienie to jest dlatego wa ne, e podczas gdy tylko mi oêç mo e wymagaç heroizmu, tylko sprawiedliwoêç mo e byç dochodzona sàdownie przez w adz a wiadomo, e mi oêç ojczyzny posiada obie te cechy. Patriotyzm jako dzia sprawiedliwoêci Jako dzia sprawiedliwoêci, patriotyzm ma przede wszystkim siedzib nie w uczuciu, ale w woli: jest pewnà sprawnoêcià woli, pozwalajàcà na energiczne i stosunkowo atwe pe nienie obowiàzku wobec ojczyzny. Nie jest on wi c uczuciem aczkolwiek uczucie patriotyczne mo e walnie si przyczyniç do jej nale ytego dzia ania. Nie ten wi c jest dobrym patriotà, kto ma najgor tsze uczucia patriotyczne, ale ten, kto potrafi najlepiej swój obowiàzek patriotyczny spe niç, innymi s owami ten, kto ma najsilniejszà po temu wol. Istnieje jednak dwojaka ró nica mi dzy sprawiedliwoêcià pospolità, tj. wymiennà, a mi oêcià Ojczyzny. 1Podczas gdy w dziedzinie sprawiedliwoêci wymiennej d ug jest zawsze Êci- Êle okreêlony (w zasadzie) i skoƒczony, w dziedzinie patriotyzmu, podobnie zresztà jak gdy chodzi o religi i mi oêç rodziców, winniêmy drugiej stronie wszystko czym jesteêmy i nie potrafimy nigdy naszego d ugu w pe ni sp aciç tak, e jest on dla nas w pewnym tego s owa znaczeniu nieskoƒczonym. 2Podczas gdy kontrahent albo pokrzywdzony jest zawsze czymê zupe nie ró nym od nas (jako taki), czymê obcym i zewn trznym, w dziedzinie mi oêci ojczyzny zachodzi stosunek cz Êci do ca o- Êci: Ojczyzna nie jest obcym kontrahentem, ale czymê wi kszym od nas, czego jesteêmy tylko cz Êcià analogicznie do sytuacji w religii i mi oêci rodziców. Nie wynika z tego, by obowiàzki wobec ojczyzny nie posiada y mocy czysto prawnej, charakterystycznej dla sprawiedliwoêci ale posiadajà one równoczeênie jeszcze inny charakter czegoê bardziej, jeêli wolno si tak wyraziç, intymnego, silniej zwiàzanego z naszà osobowoêcià i, w konsekwencji (jak w braku innego wyra enia mówimy), Êwi tszego podobnie jak obowiàzki wobec rodziców. Zastrzec si nale y, e wyra enie Êwi tszy nie jest Êcis e gdy Êwi toêç jest wartoêcià innego jeszcze, wy szego typu. Chodzi o wpowiedzenie myêli, e wartoêç reprezentowana przez ojczyzn jest wartoêcià wy ej cenionà ni np. wartoêç zwyk ej uczciwoêci. Patriotyzm a sprawiedliwoêç uniwersalna Ze stanowiska katolickiego nie mo e byç, oczywiêcie, mowy o takim patriotyzmie, który by nakazywa gwa cenie zasad sprawiedliwoêci uniwersalnej, nale nej ka demu cz owiekowi. Co wi cej, stojàc na wy o onym powy ej stanowisku, nie mo na nie uznaç, e stosunek owej specjalnej sprawiedliwoêci, àczàcy nas z Ojczyznà, posiada odpowiednik w sprawiedliwoêci tego samego typu, wià àcej nas z ludzkoêcià jako ca oêcià, a ÊciÊlej z ChrzeÊcijaƒstwem i Europà. Zawdzi czamy niewàtpliwie bardzo wiele tym wi kszym od naszej Ojczyzny êród om: tak np. nie bylibyêmy, Polacy, tym, czym jesteêmy, gdyby nie wysi ek myêlicieli i artystów greckich, gdyby nie Êwi toêç misjonarzy w oskich i irlandzkich. Wyrwanie ojczyzny w asnej z wi kszej wspólnoty jest niewykonalne, gdy traci ona przez to w asny sens i oblicze. Rzecz przedstawia si tak, e kultura np. Polska, stanowi pewien odcieƒ kultury chrzeêcijaƒskiej, odcieƒ, niewàtpliwie Êwietny i wa ki, ale pozbawiony sensu bez podstawy ogólnej. Niemniej wi zy sprawiedliwoêci àczàce nas z Ojczyznà sà ÊciÊlejsze, podobnie jak wi zy mi oêci rodzinnej ÊciÊlej obowiàzujà ni wi zy np. kole eƒstwa, czy dalekiego pokrewieƒstwa. SprawiedliwoÊç wymaga od nas wi cej w stosunku do Ojczyzny ni do innych, choç nie znosi bynajmniej obowiàzków wobec innych. Patriotyzm a mi oêç uniwersalna Podobnie przedstawia si po o enie w dziedzinie mi oêci. Zgodnie z przykazaniem mi oêci Boga winniêmy mi owaç Go we wszystkim co pi kne i dobre, gdziekolwiek byêmy je znaleêli i patriotyzm po àczony z nienawiêcià obcej kultury jest oczywiêcie z punktu widzenia katolickiego nonsensem, gdy przeczy zasadzie, na której sam jest oparty. Ale tutaj tak e istnieje odwieczna na- WIADOMOÂCI nr 482 (listopad 2011) 11

12 fot. Magdalenia Simm uka o stopniach mi oêci. OdnoÊnie do ludzi wiemy wszyscy, e winniêmy bardziej mi owaç dziecko w asne ni brata, bardziej brata ni cudzoziemca. To samo dotyczy tak e odblasku chwa y Bo ej w kulturze narodowej i innych sk adnikach ojczyzny. Choç wszystko winniêmy mi owaç co dobre i pi kne, istnieje Êcis y obowiàzek wi kszej mi oêci ku tym rzeczom i cechom, które zrzàdzeniem OpatrznoÊci sta y si naszym ÊciÊlejszym udzia em. I tu wi c mi oêç ojczyzny, nie znoszàc mi oêci uniwersalnej, ka e nam bardziej mi owaç w asnà ojczyzn ni cudzà. Pierwszeƒstwo ojczyzny Nasuwa si tutaj pozornie trudne pytanie: dlaczego w aênie Ojczyzn mi ujemy i ka emy mi owaç bardziej ni inne wspólnoty, szersze, albo mniejsze. Gmina jest wspólnotà mniejszà od ojczyzny, a jednak interes gminy winien, wed ug przyj tych obecnie powszechnie norm, ustàpiç interesowi ojczyzny co wi cej, nawet interes rodziny ka e normalne polskie sumienie poêwi ciç interesowi Polski. Podobnie Europa jest wspólnota wi kszà ni Polska, a jednak nigdy sumienie nie àda od nas zapomnienia o interesach polskich na rzecz europejskich. Nasuwa si jednak pytanie, czy owa norma moralna ma uzasadnienie, a jeêli tak, to jakie. Wypada tutaj najpierw powiedzieç, e zagadnienie postawione abstrakcyjnie nie ma sensu, gdy niemal ka da ojczyzna odgrywa w yciu jednostek odmiennà rol, ni jakakolwiek inna. Sens ma natomiast pytanie, czy w owym d ugim szeregu ró nych wspólnot istnieje zawsze taka, która posiada pewien prymat nad innymi i dlaczego. Otó wydaje si, e niewàtpliwie tak jest: a mianowicie wydaje si, e kultura, najwa niejszy sk adnik ojczyzny, jest zawsze dzie em pewnej okreêlonej jednostki terytorialnej i spo- ecznej, która jako taka znacznie wi kszych nabywa praw do naszej s u by ni pozosta e. W Polsce takà jednostkà niezmiernie przewy szajàcà swoim znaczeniem kulturalnym, a wi c i wp ywem na to, czym jesteêmy, i, co za tym idzie, prawem do nas jest Polska jako ca oêç. To, czym jesteêmy duchowo (a to jest czynnik w cz owieku najwa niejszy), jest w znacznej mierze jej zas ugà adna rodzina, gmina, dzielnica a tak e, zdaniem piszàcego te s owa, Europa jako ca oêç nie mogà si równaç z nià wp ywem. Stàd istnieje prymat mi oêci ojczyzny przed innymi mi- oêciami, pomijajàc ju wzgl dy specjalne, wyst pujàce w etyce wojennej, o których tutaj pisaç nie mo emy. Wypada jednak zaznaczyç, e ojczyzna jest ju z wymienionych wzgl dów przedmiotem skoƒczonym w czasie i prawdopodobnie przyjdzie czas, w którym jej miejsce zajmà inne, byç mo e wi ksze, byç mo e mniejsze, przedmioty. Obecnie jednak, w Polsce, o prymacie Ojczyzny nad innymi podobnymi przedmiotami mi oêci wàtpiç nie mo na i bodaj d ugi czas up ynie, nim cokolwiek si w tym po o eniu zmieni. Przyznanie si do ojczyzny Do kogo stosujà si sformu owane powy- ej normy etyczne? Tj., innymi s owami, kto grzeszy, o ile innà mi oêç stawia ponad mi oêç np. Polski? Teoretycznie odpowiedê jest prosta: ten, kto jest Polakiem, tj. czyja osobowoêç zosta a ukszta towana przez Polsk. Niestety w praktyce nie zawsze mo na to okreêliç wystarczajàco jasno, i prawnicy, z braku tej jasnoêci, nigdy prawdopodobnie nie zgodzà si na wprowadzenie do prawa nawet poj cia ojczyzny. Sà wprawdzie liczne wypadki, gdzie nie mo e ulegaç wàtpliwoêci, e dany cz owiek obowiàzki wobec tej czy innej ojczyzny posiada. Tak np. cz owiek o polskim nazwisku, majàcy polskich rodziców, wychowany w Polsce i którego j zykiem potocznym jest j zyk polski, posiada niewàtpliwie wszystkie obowiàzki Polaka i gdyby zapar si polskoêci, grzeszy by (prawdopodobnie nawet Êmiertelnie), a to dlatego, e nie chcia by spe niaç obowiàzków wyraênie na nim cià àcych z tytu u wychowania i urodzenia. Ale bywajà wypadki mniej jasne, w których decydowaç musi przyznanie si do danej narodowoêci. Nie wynika z tego jednak, by owo przyznanie si zale a o od wolnego wyboru. Przynale noêç do okre- Êlonej ojczyzny jest pewnym zobowiàzaniem wobec dawcy ycia i kultury, opartym na pewnych zale noêciach faktycznych (urodzeniu, wychowaniu itp.) z drugiej strony przejawia si w strukturze psychicznej, która okreêla, e dany cz owiek jest Polakiem np. a nie Niemcem. Akt woli nie mo e zmieniç ani owej zale noêci faktycznej, ani posiadanej struktury duchowej, a mianowicie cech charakteru, zrozumienia dla pewnych wartoêci, nabytego obyczaju itp. Wobec tego akt zerwania z w asnà ojczyznà jest etycznie fa szywy, czyli grzeszny: stanowi jednostronne zerwanie zobowiàzaƒ cià àcych na cz owieku jest w dziedzinie sprawiedliwoêci prostà nieuczciwoêcià (odmowà spe nienia obowiàzku), 12 WIADOMOÂCI nr 482 (listopad 2011)

13 a w dziedzinie mi oêci jest czymê jeszcze gorszym, co opinia publiczna pi tnuje s usznie jako pod oêç. Wynika stàd wniosek, e w adza ojczysta ma prawo karaç renegatów i, w razie gdyby wyst powali przeciw w asnej ojczyênie, traktowaç ich jako zdrajców. Patriotyzm a religia Wypada jeszcze rozwa yç stosunek patriotyzmu do religii, gdy pod tym wzgl dem panuje wiele nieporozumieƒ. S owo religia posiada co najmniej dwa ró ne znaczenia: z jednej strony, w sensie szerszym, religia obejmuje wszystko co dotyczy naszego stosunku do Bóstwa a wi c tak e poglàd na Êwiat, mi oêç itp.; w drugim, ciaêniejszym znaczeniu, religià nazywamy pewien poddzia cnoty sprawiedliwoêci, sk aniajàcy do oddawania Bogu nale nej Mu czci. 1JeÊli mowa o religii w sensie szerszym, przeciwstawianie jej patriotyzmowi, nie ma oczywiêcie sensu, gdy cnota patriotyzmu jest jednà z cnót nakazanych przez religi (chrzeêcijaƒskà) a jej uzasadnienie etyczne opiera si, jak widzieliêmy, na zasadach mi oêci Boga... Patriotyzm jest cz Êcià relgii w tym szerszym znaczeniu, podobnie jak mi oêç bliêniego, czy zwyk a uczciwoêç. 2Natomiast, jeêli mowa o religii jako o cnocie specjalnej, ró ni si ona, oczywiêcie, od patriotyzmu, tak jak ró ni si od niego np. mi oêç rodziny. Ró nica jest nawet bardzo zasadnicza, gdy przedmiotem religii jest sam kult Boga, podczas gdy patriotyzm ma za przedmiot stworzenie, a mianowicie ojczyzn. Stàd mieszanie patriotyzmu z religià jest ubóstwianiem stworzenia i jako takie mo e mieç charakter ba wochwalstwa. Wynoszàc patriotyzm na poziom religii nie podnosi si go, ale przeciwnie poni a bo poderwanie innej wartoêci, wy szej, musi w konsekwencji prowadziç do zniszczenia porzàdku wartoêci w ogóle. 3Skàdinàd religia jako cnota i jej przejawy (kult) sà sk adnikiem kultury narodowej i jako takie obj te sà patriotyzmem. Tak np. nasze polskie nabo eƒstwo majowe, nasze obrz dy wielkanocne itp., sà niewàtpliwie cz Êcià sk adowà kultury polskiej i piel gnowaç je nale y nie tylko jako przejawy religii, ale tak e jako sk adniki naszej Ojczyzny. Rozprawa O patriotyzmie ukaza a si w miesi czniku Nauka Chrystusowa, rok III, z. 5, VII 1942, fragmenty ze stron Nowi duszpasterze w PMK W Polskiej Misji Katolickiej w Szwajcarii witamy dwóch nowych kap anów, którzy rozpoczynajà prac duszpasterskà wêród Polonii: ksi dza Dariusza Buciora z diecezji zamojsko-lubaczowskiej i ksi dza Przemys awa Jarocia z archidiecezji warmiƒskiej. Ks. Dariusz Bucior urodzi si 15 wrzeênia 1982 roku w Hrubieszowie, tam ucz szcza do Liceum Ogólnokszta càcego im. ks. Stanis awa Staszica, gdzie szczególne pasjonowa si biologià i chemià. Po maturze wstàpi do Wy szego Seminarium Duchownego Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej podejmujàc jednoczeênie studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim im. Jana Paw a II. Prac magisterskà ksiàdz pisa z teologii duchowoêci, a dotyczy a spowiednictwa i kierownictwa duchowego w odniesieniu do twórczoêci ks. prof. Stanis awa Witka, jednego z wybitnych teologów moralistów. Po Êwi ceniach kap aƒskich, które otrzyma z ràk ks. dr. biskupa Wac awa Depo, zosta skierowany do parafii NajÊwi tszego Serca Pana Jezusa w Klemensowie. Tam w szczególny sposób podjà si pracy duszpasterskiej z m odymi organizujàc jednostki Katolickiego Stowarzyszenia M odzie y. Ciekawym doêwiadczeniem tamtego okresu by a dzia alnoêç w Katolickim Radiu ZamoÊç. Prowadzi audycje radiowe dotyczàce m odzie y, a szczególnie dzia aƒ i prac Katolickiego Stowarzyszenia M odzie y. Czas pos ugi w parafii Klemensów by równie czasem zaanga owania w katechez uczy w trzech szko ach: w Zespole Szkó w Micha owie, w Publicznym Gimnazjum im. Dzieci Zamojszczyzny w Bodaczowie i w Szkole Podstawowej w Bodaczowie im. Marii Konopnickiej. Obecnie w Szwajcarii uczestniczy w kursach j zykowych, które majà przygotowaç ksi dza do podj cia studiów doktoranckich. Ks. Przemys aw Jaroç urodzi si 12 lutego 1983 roku. Ucz szcza do szko y podstawowej im. Miko aja Kopernika nr 2 w Mràgowie, a w 1998 roku ukoƒczy 5-letnie technikum mechaniczne. Po maturze wstàpi do Wy szego Seminarium Duchownego Metropolii Warmiƒskiej Hosianum w Olsztynie. 30 maja 2009 roku otrzyma Êwi cenia prezbiteratu z ràk Jego Ekscelencji Ksi dza Arcybiskupa Wojciecha Ziemby Metropolity Warmiƒskiego w konkatedrze pw. Êw. Jakuba w Olsztynie. W latach pracowa w parafii pw. Chrystusa Odkupiciela Cz owieka w Olsztynie. Prowadzi wspólnot m odzie- owà, przygotowywa m odzie do bierzmowania. Wspólnie z m odymi jeêdzi na comiesi czne czuwania modlitewne do Misyjnego Seminarium Ksi y Werbistów w Pieni nie oraz na Europejskie Spotkania M odych z braçmi z Taize Poznaƒ 2009/2010 i Rotterdam 2010/2011. Opiekowa si dwoma kr gami Domowego KoÊcio a, wspólnotà kilkunastu kó ró aƒcowych, organizowa pielgrzymki w pierwsze soboty miesiàca do miejsca objawieƒ Maryjnych w Gietrzwa dzie. Uczy m odzie licealnà w Zespole Szkó Ogólnokszta càcych nr 2 w Olsztynie. WIADOMOÂCI nr 482 (listopad 2011) 13

14 14 WIADOMOÂCI nr 482 (listopad 2011)

15 WIADOMOÂCI nr 482 (listopad 2011) 15

16 16 WIADOMOÂCI nr 482 (listopad 2011)

17 WIADOMOÂCI nr 482 (listopad 2011) 17

18 Obchody 194. rocznicy Êmierci Tadeusza KoÊciuszki Staraniem Towarzystwa KoÊciuszkowskiego po raz kolejny w Zuchwilu ko o Solothurn odby y si uroczystoêci zwiàzane z rocznicà Êmierci gen. Tadeusza KoÊciuszki. Nasz wybitny rodak ostatnie dwa lata ycia sp dzi w Szwajcarii i zmar w aênie w Solurze. W uroczystoêciach wzi y udzia delegacje z ambasady USA na czele z attache obrony pu kownikiem Thomasem Schaidhammerem oraz z ambasady RP na czele z attache obrony kapitanem Andrzejem Tratkiewiczem i konsulem Markiem Wieruszewskiem. Obchody zacz y si od wspólnego z o enia kwiatów przez obie delegacje przed grobem gen. KoÊciuszki, który znajduje si przy ko- Êciele parafialnym Êw. Marcina w Zuchwilu. Nast pnie licznie zgromadzeni uczestnicy przeszli do koêcio a, aby uczestniczyç w celebrowanej przez ks. Marka Dobrzenieckiego Mszy Êw. w intencji obu narodów: amerykaƒskiego i polskiego. Homilia podkreêla a wartoêç oddania si na s u b paƒstwu, gotowo- Êci do s u enia w asnemu krajowi oraz spo eczeƒstwu, która to postawa by a godnie reprezentowana przez gen. KoÊciuszk. Po Mszy Âwi tej mia o miejsce apéro przygotowane przez Towarzystwo KoÊciuszkowskie. By a to doskona a okazja dla miejscowej Polonii do spotkania si we w asnym gronie, wzajemnego poznania i integracji, a tak e do rozmów ze znakomitymi goêçmi. Na koniec obchodów obie delegacje uda y si do Solothurn, aby zwiedziç tamtejsze Muzeum gen. Tadeusza KoÊciuszki. Zuchwil, Msza Êwi ta w Zuchwilu Z o enie kwiatów przed grobem Tadeusza KoÊciuszki Towarzystwo Polskie ZGODA w Zurychu przy poparciu Towarzystwa Polskiego w Zurychu Zawiadamia uprzejmie, że w zgodzie ze swoimi wieloletnimi trady-cjami tegoroczną rocznicę Święta Odzyskania Niepodległości obchodzić pragnie w niedzielę, dnia 13 listopada 2011 roku rozpoczynając jak zwykle złożeniem kwiatów pod tablicami pamiątkowymi znamienitych rodaków w Zurychu. 11:00 tablica Prezydenta Gabriela Narutowicza budynek Zakładu Budownictwa Wodnego ETH, Gloriastrasse 37/39 parter 11:30 tablica Marszałka Józefa Piłsudskiego budynek przy ulicy Auf der Mauer 13 Zapraszamy wszystkich do wzięcia udziału w tych uroczystościach. za Zespół Organizacyjny: prof. dr Maria-Jolanta Zagalak-Hofman, prezes TP ZGODA w Zurychu 18 WIADOMOÂCI nr 482 (listopad 2011)

19 Jesienny koncert w Zurychu W zuryskim oêrodku Polskiej Misji Katolickiej w niedziel 2 paêdziernika mieli- Êmy przyjemnoêç goêciç dwójk znakomitych muzyków pana Ryszarda Ba auszko i panià Ann Buczek-Merz. Pan Ryszard Ba- auszko jest wyk adowcà klasy gitary na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie, koncertuje solo, kameralnie i jako solista z orkiestrami symfonicznymi. Pani Anna Buczek-Merz, ukoƒczy a studia w zakresie muzykologii i muzyki ko- Êcielnej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i nast pnie w Akademii Muzycznej w Krakowie, studiowa a muzyk dawnà. Anna Buczek-Merz znana jest bardzo dobrze wielu osobom w Szwajcarii, zarówno w Êrodowisku polonijnym, jak i szwajcarskim. W programie koncertu znalaz si repertuar gitary klasycznej z tradycji hiszpaƒskiej i iberoamerykaƒskiej, polskie taƒce renesansowe na klawesyn, muzyka staropolska, a tak e muzyka starow oska i staroangielska. ArtyÊci przeplatali utwory muzyczne interesujàcymi komentarzami na temat kompozytorów, instrumentów i gatunków muzycznych. Koncert bardzo przypad do gustu zgromadzonej licznie Polonii. Gromkimi brawami i owacjà na stojàco publicznoêç dzi kowa a artystom za wspania e, duchowe prze ycia. Na bis us yszeliêmy utwory z muzyki wspó czesnej: Seweryna Krajewskiego w wykonaniu pana Ryszarda Ba auszko, zaê pani Anna Buczek-Merz wykona a utwór ze s owami i muzykà w asnego autorstwa. ArtyÊci wyrazili specjalne podzi kowanie, ks. Arturowi Czàstkiewiczowi, duszpasterzowi z oêrodka Zurych za zorganizowanie i poprowadzenie ca ego przedsi wzi cia. Dariusz Milczuk Âwi to patronalne w Aarau 27 czerwca 2011 W budowaniu wi zi konieczne sà spotkania. To dotyczy równie wspólnoty lokalnej i tej obcoj zycznej, dlatego cenimy sobie, e jesteêmy w Aarau zapraszani na uroczystoêci odpustowe. Tym razem zaszczycono nas nawet proêbà o przeczytanie czytania mszalnego po polsku; to du e wyró nienie, zwa ywszy na fakt, e w koêciele w Aarau spotyka si wiele, niektórych liczniejszych, wspólnot obcoj zycznych: W osi, Hiszpanie, Albaƒczycy, Czesi. WieloÊç w jednym podkreêla a liturgicznie modlitwa wiernych w kilku j zykach. Po spotkaniu modlitewnym by o kolejne przy stole, równie przygotowane wspólnymi si ami, z polskà reprezentacjà (zdj cie). Cieszy fakt, e z roku na rok jest nas, Polaków, coraz wi cej na tej uroczystoêci. Oby tak dalej! Marcin Sumi a WIADOMOÂCI nr 482 (listopad 2011) 19

20 9 16 paêdziernika 2011 XIV Festiwal Chopinowski w Genewie Nadesz a jesieƒ i po wakacyjnej przerwie ycie muzyczne w Genewie zbudzi o si z letniego letargu. Tutejsze Towarzystwo im. Fryderyka Chopina zorganizowa o w dniach od 9 do 16 paêdziernika kolejny, ju czternasty, Festiwal Chopinowski. Tydzieƒ przebogaty, wype niony recitalami fortepianowymi i zaj ciami masterklass. Renomowani pianiêci przybyli z czterech stron Êwiata. Prawdziwe Êwi to muzyki Chopina! równie utrata spontanicznoêci gry, odczucia muzyki i otoczenia... Tak jak Chopin by poetà fortepianu, tak tego wieczoru Leonora AR- MELLINI by a poetkà interpretacji. Nast pny dzieƒ przyniós niecodzienne wydarzenie muzyczne, recital na dwa fortepiany w wykonaniu DUO GRANAT w sk adzie Tamara GRANAT i Daniel PROPPER. Recital ten mia wyjàtkowo miejsce w pi knym audytorium im. Franka Martina w centrum Genewy, W oska pianistka Leonora Armellini Eric Jaccard trésorier, Aldona Budrewicz-Jacobson, présidente et Jeffrey Swann Masterclass, Klasa Mistrzowska w Salle de la Bourse Aldona BUDREWICZ-JACOBSON, pianistka, profesor w Konserwatorium Muzycznym w Genewie, za o ycielka i prezydent Towarzystwa im. Fryderyka Chopina w Genewie, poêwi ca wiele czasu i energii, aby dotrzeç do tych wspania ych pianistów i zaprosiç ich do udzia- u w Festiwalach w Genewie. I jak co roku przybywajà! Leonora ARMELLINI, recitalem 9 paêdziernika otworzy a Festiwal Chopinowski. Mistrzostwo tej m odziutkiej, 19-letniej pianistki w oskiej by o kompletnym zaskoczeniem dla publicznoêci. Laureatka nagrody Janiny Nawrockiej na Konkursie 2010 roku w Warszawie wykona a dzie a Chopina, Liszta i Schumanna. Entuzjazm sali by nies ychany. Âwie oêç interpretacji i jej niesamowita perfekcja techniczna by a zdumiewajàca. Wielki talent! Mimo woli nasuwa si refleksja, e tak Êwie o mo na graç tylko majàc 19 lat! Póêniej przychodzi doêwiadczenie, mistrzostwo, ale w College Calvin. Wybór sali mia na celu prób zbli enia muzyki Chopina i klasycznej muzyki fortepianowej do Êrodowiska m odzie y licealnej. Po wzruszajàcej Fantazji f-moll op. 103 Franciszka Schuberta, Tamara Granat i Daniel Propper wykonali Wariacj D-dur i Wielki duet na temat Robert le Diable Chopina, a interpretacja utworów kompozytorów latynoamerykaƒskich iskrzy a si paletà barw. Brawurowe wykonanie z pami ci Wariacji na temat Paganiniego Witolda Lutos awskiego zakoƒczy o ten wspania y wieczór. Program ten powtórzony by nast pnego dnia na specjalnym koncercie galowym zorganizowanym dla jednego ze sponsorów, gdzie odniós wielki sukces. PianiÊci zostali nagrodzeni goràcymi brawami. Ich artystyczna symbioza by a jedyna w swoim rodzaju, wyborna technika, elegancja, agodna melancholia stworzy a nastrój, który udzieli si publicznoêci. 20 WIADOMOÂCI nr 482 (listopad 2011)