WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Transkrypt

1 Sygn. akt XXII GWzt 2/06 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 9 pazdziernika 2006 r. Sad Okregowy w Warszawie Wydzial XXII Sad Wspólnotowych Znaków Towarowych i Wzorów Przemyslowych w skladzie nastepujacym: Przewodniczacy SSO Beata Piwowarska Protokolant aplikant adwokacki Iwona Kucharska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 wrzesnia 2006 r. sprawy z powództwa Luxottica s.r.l. z siedziba w Agordo (Wlochy) przeciwko Zygmuntowi Dudkowi prowadzacemu dzialalnosc gospodarcza pod firma Norimp-Bako-Poland Zygmunt Dudek w Gdansku o zakazanie i zobowiazanie 1. zobowiazuje Zygmunta Dudka prowadzacego dzialalnosc gospodarcza pod firma Norimp-Bako- Poland Zygmunt Dudek w Gdansku do zaniechania naruszania prawa Luxottica s.r.l. z siedziba w Agordo z rejestracji wspólnotowego znaku towarowego V VOGUE Nr , zakazujac pozwanemu wprowadzania do obrotu okularów oraz oprawek do okularów opatrzonych oznaczeniem VOGUE, VOGUE ITALY DESIGN oraz innymi oznaczeniami zawierajacymi slowo VOGUE; 2. zobowiazuje pozwanego do usuniecia skutków dokonanych juz naruszen przez zniszczenia znajdujacych sie w jego dyspozycji okularów oraz oprawek do okularów opatrzonych oznaczeniem VOGUE, VOGUE ITALY DESIGN oraz innymi oznaczeniami zawierajacymi slowo VOGUE; 3. w pozostalej czesci powództwo oddala; 4. zasadza od pozwanego Zygmunta Dudka na rzecz powoda Luxottica s.r.l. z siedziba w Agordo kwote (siedem tysiecy czterdziesci piec) zlotych, tytulem zwrotu kosztów procesu. 1

2 Sygn. akt XXII GWzt 2/06 UZASADNIENIE 30 VI 2006 r. (w terminie zakreslonym postanowieniem z dnia 5 VI 2006 r. o udzieleniu zabezpieczenia w sprawie sygn. akt XXII GWo 8/06) Luxottica s.r.l. z siedziba w Agordo wniosla o zobowiazanie Zygmunta Dudka prowadzacego dzialalnosc gospodarcza pod firma Norimp-BakoPoland Zygmunt Dudek w Gdansku do: 1. zaniechania naruszania prawa z rejestracji wspólnotowego znaku towarowego V VOGUE Nr oraz popelniania czynów nieuczciwej konkurencji poprzez zakazanie pozwanemu wprowadzania do obrotu okularów oraz oprawek do okularów opatrzonych oznaczeniem VOGUE, VOGUE ITALY DESIGN, a takze innymi oznaczeniami zawierajacymi slowo VOGUE, 2. usuniecia skutków dokonanych juz naruszen przez nakazanie pozwanemu zniszczenia znajdujacych sie w jego dyspozycji okularów oraz oprawek do okularów opatrzonych oznaczeniem VOGUE, VOGUE ITALY DESIGN, a takze innymi oznaczeniami zawierajacymi slowo VOGUE, 3. opublikowania na jego koszt w trzech kolejnych ogólnopolskich wydaniach dzienników Gazeta Wyborcza i Rzeczpospolita na stronach redakcyjnych poswieconych prawu lub ekonomii obramowanych i widocznych ogloszen o powierzchni co najmniej 25% strony kazdej z tych gazet ogloszen okreslonej tresci, 4. upowaznienia jej do zastepczego wykonania swiadczen opisanych w punktach 2 i 3 na koszt pozwanego na wypadek niewykonania przezen obowiazków w terminie 14 dni od uprawomocnienia sie orzeczenia. W motywach Luxottica s.r.l. w Agordo wyjasnila, ze jest producentem popularnych i renomowanych okularów V VOGUE. Od 1999 r. nieprzerwanie uzywa na terenie Polski znaku towarowego V VOGUE zarejestrowanego jako znak wspólnotowy pod Nr w klasie 9 klasyfikacji nicejskiej dla takich towarów jak okulary i oprawki do okularów. Okulary produkowane i wprowadzane do obrotu przez powódke posiadaja szereg charakterystycznych elementów, w tym oznaczenie V VOGUE, umieszczane na kazdej ich parze i na oprawkach, które jest zarejestrowanym pod Nr znakiem wspólnotowym. W czerwcu 2005 r. powódka uzyskala informacje o naruszeniu jej praw wylacznych przez Zygmunta Dudka, wprowadzajacego do obrotu na terytorium Polski oprawki do okularów opatrzone podrobionymi znakami towarowymi. Luxottica nie wyrazala zgody na uzywanie zarejestrowanego na jej rzecz znaku wspólnotowego, dzialania te maja zatem charakter bezprawny. Oznaczenia VOGUE, VOGUE ITALY DESIGN oraz inne zawiera-jace slowo VOGUE sa uzywane przez pozwanego w obrocie gospodarczym jako znak towarowy dla identycznych towarów okularów i oprawek do okularów. Stwarza to ryzyko wprowadzenia w blad co do pochodzenia towarów lub ewentualnych zwiazków o charakterze prawnym, gospodarczym lub organizacyjnym pomiedzy stronami. Jako podstawe prawna roszczen powódka powolala przepis art. 9 ust. 1 rozporzadzenia Rady (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, wskazujac równoczesnie na tozsame z nim przepisy prawa krajowego art. 18 ust. 1 pkt 1, 2 i 3 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji oraz art. 296 ust. 1 i 287 ust. 2 Prawa wlasnosci przemyslowej w zw. z art. 14 ust. 2 rozporzadzenia. Podniosla, ze, jako uprawniona z rejestracji, Luxottica moze zakazac pozwanemu, nie posiadajacemu jej zgody, uzywania w obrocie handlowym oznaczenia identycznego lub podobnego do wspólnotowego znaku towarowego w odniesieniu do podobnych towarów lub uslug. Zarzucila, ze w tym przypadku zachodzi ryzyko wprowadzenia odbiorców w blad, które obejmuje w szczególnosci ryzyko skojarzenia znaku (ludzaco podobnego, niemalze identycznego oznaczenia) z zarejestrowanym wspólnotowym znakiem towarowym. Podobienstwo znaków wystepuje na plaszczyznie graficznej i fonetycznej. Wezwany do zaniechania naruszen pozwany odmówil zawarcia ugody. 2

3 Na poparcie jej roszczen powódka zawnioskowala dowody z dokumentów: opinii o zatrzymanych opraw - kach, korespondencji stron; fotografii oraz z zeznan swiadka Krzysztofa Janiczaka. (k.2-86) Zobowiazany do zlozenia odpowiedzi na pozew i pouczony o skutkach niedotrzymania 14 -o dniowego terminu do przedstawienia twierdzen i dowodów na ich poparcie Zygmunt Dudek zwrócil sie o przesuniecie terminu do dnia 31 VIII 2006 r. ze wzgledu na urlop prowadzacego sprawe w jego imieniu rzecznika patentowego. (k.97) Takze jednak w tym terminie nie zlozyl zadnego pisma procesowego. Na rozprawie 25 IX 2006 r. Zygmunt Dudek zazadal oddalenia powództwa, powolujac twierdzenia, które Sad obowiazany byl pominac jako spóznione. (k ) Przepis art. 97 Rozporzadzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 XII 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego okresla prawo wlasciwe, stanowiac, ze: sady w sprawach wspólnotowych znaków towarowych stosuja przepisy rozporzadzenia. (ust.1) we wszystkich sprawach nieobjetych zakresem rozporzadzenia, sad wspólnotowy stosuje przepisy swojego ustawodawstwa krajowego, w tym równiez prawa prywatnego miedzynarodowego. (ust.2) jezeli rozporzadzenie nie stanowi inaczej, sad w sprawach wspólnotowych znaków towarowych stosuje przepisy proceduralne odnoszace sie do tego samego rodzaju powództwa jak w przypadku krajowego znaku towarowego w Panstwie Czlonkowskim, w którym ma swoja siedzibe. (ust. 3) W odniesieniu do sporów w sprawach ze stosunków cywilnych miedzy przedsiebiorcami, w zakresie prowadzonej przez nie dzialalnosci gospodarczej (sprawy gospodarcze) znajda zastosowanie przepisy o postepowaniu szczególnym w sprawach gospodarczych. (art k.p.c.) Nie wykonujac zobowiazania Sadu do zlozenia odpowiedzi na pozew i wskazania w terminie 14 dni od doreczenia mu odpisu pozwu wszystkich twierdzen i dowodów na ich poparcie pozwany pozbawil sie prawa powolywania ich w dalszym postepowaniu. W konsekwencji Sad nie bral pod uwage zgloszonych przezen z opóznieniem zarzutów. Postepowanie w niniejszej sprawie prowadzone bylo, ze wszelkimi konsekwencjami, zgodnie z regulami postepowania w sprawach gospodarczych. (art k.p.c.) Obydwie strony procesu sa bowiem przedsiebiorcami. (k.13-49, 84-85) W ocenie Sadu, w niniejszej sprawie brak jest podstaw do uznania opóznienia za usprawiedliwione. Nie kazde usprawiedliwienie przyczyn opóznienia lecz wylacznie takie, które uzasadnione jest okolicznosciami sprawy, moze byc, zdaniem Sadu, podstawa uwzglednienia nowych okolicznosci i dopuszczenia dowodów zawnioskowanych po uplywie terminów okreslonych w art , art , art w zw. z art , art w zw. z art k.p.c.). W zadnym razie opóznienie nie moze byc usprawiedliwione samym tylko uzyciem formuly kodeksowej, ze wczesniejsze powolanie ich nie bylo mozliwe albo ze potrzeba powolania wynikla pózniej. Odpis pozwu zostal doreczony Zygmuntowi Dudkowi 27 VII 2006 r. (k.96) na adres miejsca zamieszkania, zgodnie z art w zw. art. 135 k.p.c. Pozwany jako przedsiebiorca, prowadzac dzialalnosc gospodarcza w innym miejscu powinien tak zorganizowac prace swojego biura, aby zapewnic sobie prawidlowy odbiór korespondencji, w tym sadowej w sprawach dotyczacych jego przedsiebiorstwa. Trudno wytlumaczyc nieustosunkowanie sie w zaden sposób do zadan powódki przez 3 miesiace. Ponadto, znacznie wczesniej, bo od maja 2006 r. (k.81, 82), pozwanemu znane byly zarzuty i zadania Luxottica. Nie mozna uznac za usprawiedliwienie opóznienia fakt skorzystania z pomocy prawnej pelnomocnika wykonujacego zawód adwokata na krótko przed terminem rozprawy 25 IX 2006 r. (k.106, 107), szczególnie ze w dniu 5 VIII 2006 r. pozwany udzielil pelnomocnictwa rzecznikowi patentowemu. (k.108) Trudno wytlumaczyc takze inne nieprawidlowosci proceduralne skutkujace zwrotami pism procesowych (k.110, 116) 3

4 Zgodnie z obowiazujacymi od dnia 1 VII 2000 r. przepisami Kodeksu postepowania cywilnego postepo - wanie w sprawach gospodarczych cechuje formalizm i zasada koncentracji materialu dowodowego. W mysl z art k.p.c. powód jest zobowiazany podac wszystkie twierdzenia oraz dowody na ich poparcie juz w pozwie pod rygorem utraty prawa powolywania ich w toku postepowania, chyba ze wykaze, iz ich powolanie w pozwie nie bylo mozliwe albo ze potrzeba powolania wynikla pózniej. Rygor ten przewidziany jest takze dla odpowiedzi na pozew (art k.p.c.), sprzeciwu od wyroku zaocznego (art w zw. z art k.p.c.) i zarzutów od nakazu zaplaty w postepowaniu nakazowym (art w zw. z art k.p.c.). Sad podziela poglad wyrazony w uchwale z 17 II 2004 r. (IIICZP 115/03 OSNC 5/2005 poz.77) Sadu Najwyzszego: W postepowaniu w sprawach gospodarczych pozwany traci prawo powolywania twierdzen, zarzutów oraz dowodów na ich poparcie, niepowolanych w odpowiedzi na pozew, bez wzgledu na ich znaczenie dla rozstrzygniecia sprawy, chyba ze wykaze, iz ich powolanie w odpowiedzi na pozew nie bylo mozliwe, albo ze potrzeba powolania wynikla pózniej. (art k.p.c.) Formula pr ocedowania w sprawach gospodarczych zmierza do skutecznego i sprawnego (bezzwlocznego) rozstrzygania sporów miedzy przedsiebiorcami, w których sad jest wylacznie arbitrem, orzekajacym na podstawie dowodów zaoferowanych przez strony, w zakreslonych przepisami, terminach. Potwierdza to utrwalone orzecznictwo sadów gospodarczych, znajdujace pelna akceptacje Sadu Najwyzszego. Np : uchwala z 4 VI 2004 r. (III CZP 28/04 OSNC 2005/4/63) W postepowaniu w sprawach gospodarczych powództwo wzajemne moze byc wytoczone w terminie okreslonym w art k.p.c., nie mozna go jednak skutecznie oprzec na twierdzeniach, zarzutach i dowodach, które ulegly prekluzji na podstawie art k.p.c. wyrok z dnia 19 I 2005 r. (ICK 410/04 Biuletyn SN 4/2005 r.) W postepowaniu w sprawach gospodarczych niepowolanie w odpowiedzi na pozew twierdzen i zarzutów majacych znaczenie dla oceny legitymacji czyn - nej oraz zasadnosci powództwa, pozbawia pozwanego prawa zglaszania w tym zakresie zarzutów w toku postepowania. uchwala z dnia 17 VI 2005 r. (IIICZP 26/05 OSP 7-8/2006 poz.85) Sad ma obowiazek wziac pod uwage w kazdym stanie sprawy niewaznosc czynnosci prawnej (art k.c.), jednak tylko na podstawie materialu zgromadzonego zgodnie z regulami wskazanymi w art i art. 381 k.p.c, wyrok w sprawie sygn. IVCK 152/05 : w sprawie gospodarczej rozpatrywanej w trybie upominawczym juz w pierwszym pismie procesowym trzeba podac wszystkie twierdzenia i poprzec je dowodami. W wyroku z dnia 24 II 2005 r. (I ACa 1533/04) Sad Apelacyjny w Katowicach stwierdzil, sad pomija spóznione twierdzenia, spóznione zas dowody oddala. Dotyczy to wszystkich twierdzen i dowodów bez wzgledu na ich znaczenie dla rozstrzygniecia sprawy. Wlasciwej oceny rygorystycznych regulacji dotyczacych prekluzji dowodowej dokonal Sad Najwyzszy w uzasadnieniu uchwaly z 17 II 2004 r., stwierdzajac, ze system prekluzji procesowej, nie ogranicza on moznosci dojscia do prawdy oraz prawa stron do obrony. W sposób wprawdzie rygorystyczny, ale uzasadniony istota i celam i procesu sadowego, okresla on jedynie ramy czasowe, w których pozwany powinien przedstawic wszystkie srodki obrony. Jest jasne, ze dla strony nalezycie dbajacej o swoje interesy, zwlaszcza dla przedsiebiorcy mogacego zapewnic sobie profesjonalna obsluge prawna, przepis ten - uwzgledniwszy takze przewidziane w nim wyjatki od prekluzji - nie moze stanowic jakiejkolwiek przeszkody w prowadzeniu procesu i wykazaniu wszystkich swoich racji. Trzeba przy tym pamietac, ze ustanawianie terminów, stawianie rozmaitych wymagan formalnych, a takze dyscyplinowanie stron oraz organów procesowych, nalezy do istoty postepowania sadowego i stanowi jego immanentna ceche. Slusznosc kategorycznego wymogu przestrzegania zasad prekluzji dowodowej w sprawach gospodarczych nie tylk o przez strony procesu ale takze i sady potwierdza doktryna. (tak np. Michal Pelczynski Prekluzja w zglaszaniu twierdzen i dowodów w I instancji w postepowaniu zwyklym, w sprawach gospodarczych, nakazowym, upominawczym i uproszczonym. Monitor Prawniczy 2004/7/336) Michal Pelczynski stwierdza m.in., ze w postepowaniu w sprawach gospodarczych brak mozliwosci wczesniejszego powolania okolicznosci faktycznej, 4

5 zarzutu lub dowodu moze wynikac z tego, iz nowosc taka - na dzien uplywu terminu prekluzji procesowej nie istniala, nie byla stronie wiadoma, albo ze wzgledu na stopien skomplikowania materii (np. w sprawach rozliczeniowych) strona fizycznie nie byla w stanie (co odnosi sie takze do sytuacji zblizania sie terminu przedawnienia) precyzyjnie okreslic wszystkich twierdzen i wniosków dowodowych. W ostatnim przypadku zasadne wydaje sie byc przynajmniej ogólne wskazanie twierdzen i dowodów oraz wyjasnienie przyczyny braku precyzji poprzez powolanie sie na duzy stopien skomplikowania sprawy w zakresie faktografii. W takim przypadku duzo latwiej jest w pózniejszym toku procesu wykazywac brak mozliwosci wczesniejszego powolania twierdzen i dowodów. Sad Najwyzszy rozstrzygnal podobna kwestie w wyroku z dnia 19 I 2005 r. (I CK 410/04) stwierdzajac, ze w postepowaniu w sprawach gospodarczych niepowolanie w odpowiedzi na pozew twierdzen i zarzutów majacych znaczenie dla oceny legitymacji czynnej oraz zasadnosci powództwa pozbawia pozwanego prawa zglaszania w tym zakresie zarzutów w toku postepowania. Odnoszac sie do obow iazku podawania przez pozwanego wszystkich zarzutów, w tym dotyczacych legitymacji, Sad Najwyzszy w uzasadnieniu stwierdzil: Wskazanym obowiazkiem objete sa wszystkie twierdzenia, zarzuty oraz dowody, a zatem nie tylko te, które odnosilyby sie do twierdzen i dowodów przedstawionych w pozwie. Jesli powód w pozwie nie poda twierdzen lub dowodów uzasadniajacych jego legitymacje procesowa oraz zgloszone roszczenie, a pozwany z tego zaniedbania powoda wyprowadzi zarzut, to - zwazywszy na uregulowanie przyjete w art k.p.c. - powód nie bedzie mógl zwalczac tego zarzutu okolicznosciami, których, mimo obowiazku, nie powolal w pozwie. Jesli natomiast pozwany nie zakwestionowal w odpowiedzi na pozew twierdzen powoda i powolanych przez niego dowodów wskazujacych na przyslugujaca powodowi czynna legitymacje procesowa oraz zasadnosc roszczenia, to pozwany nie tylko pozbawia sie prawa zglaszania w tym zakresie w toku postepowania twierdzen, zarzutów i dowodów, lecz stwarza takze podstawe zastosowania przez sad ar t. 230 k.p.c. Uchybienie przez pozwanego obowiazkowi okreslonemu w art k.p.c. i niewypowiedzenie sie co do twierdzen Luxottica s.r.l. mialo takze i ten skutek, ze, zgodnie z art. 230 k.p.c., Sad uznal za przyznane fakty na które powolywala sie powódka. Uprawdopodobnione zlozonymi do akt fotografiami oraz kopiami dokumentów urzedowych i prywatnych. Potwierdzaly one dostatecznie prawa powódki i fakt ich naruszenia przez pozwanego uzasadniajace zadania pozwu. Wobec milczenia pozwanego i uznania za dowiedzione twierdzen powódki Sad pominal dowód z zeznan wnioskowanego przez nia swiadka Krzysztofa Janiczaka. (art. 229 w zw. z art. 230 k.p.c.) Sad ustalil, ze: Luxottica s.r.l. w Agordo jest producentem popularnych i renomowanych okularów V VOGUE. Poczawszy od 1999 r. nieprzerwanie uzywa na terenie Polski znaku towarowego V VOGUE zarejestrowanego przez Urzad Harmonizacji Rynku Wewnetrznego w Alicante w dniu 8 kwietnia 1999 r. jako wspólnotowy znak towarowy pod Nr w klasie 9 klasyfikacji nicejskiej dla takich towarów jak okulary i oprawki do okularów. (fakt niezaprzeczony przez pozwanego tak tez kopia swiadectwa rejestracji k akt sygn. XXIIGWo 8/06, kopie faktur k.62-76) Okulary produkowane i wprowadzane do obrotu przez Luxottica s.r.l. maja wiele charakterystycznych cech, m.in. oznaczenie V VOGUE, umieszczane na kazdej ich parze i na oprawkach. (fakt niezaprzeczony przez pozwanego tak tez fotografie produktów powódki k.50-59, k akt sygn. XXIIGWo 8/06) W 2005 r. pozwany Zygmunt Dudek prowadzacy dzialalnosc gospodarcza pod firma Norimp-BakoPoland Zygmunt Dudek w Gdansku stworzyl zagrozenie naruszenia prawa powódki, wprowadzajac w polski obszar celny niewyprodukowane przez Luxottica s.r.l. oprawki do okularów opatrzone znakami towarowymi zawierajacymi slowo VOGUE w celu wprowadzenia ich do obrotu na terytorium Polski. Produkty, na których naniesione bylo oznaczenia VOGUE, VOGUE ITALY DESIGN przeznaczone dla pozwanego Zygmunta Dudka zatrzymane zostaly przez Urzad Celny we Wroclawiu w dniu 4 V 2005 r. w Porcie 5

6 Lotniczym we Wroclawiu. Nadawca przesylki byl Everife International Limited z siedziba w Hong Kongu. Podobienstwo towarów oraz naniesionych na nie znaków stwarza ryzyko wprowadzenia w blad nabywców co do pochodzenia produktów lub ewentualnych zwiazków o charakterze prawnym, gospodarczym lub organizacyjnym pomiedzy stronami. (fakt niezaprzeczony przez pozwanego tak tez kopie pism Urzedu Celnego we Wroclawiu i pism powódki k.77, k akt sygn. XXIIGWo 8/06, fotografie okularów pozwanego k.60, 61, k.69, 70 akt sygn. XXIIGWo 8/06) Zygmunt Dudek nie ma praw do znaków towarowych VOGUE, VOGUE ITALY DESIGN ani innych zawierajacych slowo VOGUE. Luxottica nie wyrazala zgody na uzywanie zarejestrowanego na jej rzecz znaku wspólnotowego, dzialania te maja zatem charakter bezprawny. (fakt niezaprzeczony przez pozwanego tak tez kopie korespondencji stron k.78-83) Wspólnotowy znak towarowy V VOGUE zarejestrowany na rzecz Luxottica s.r.l. nie zawiera w sobie zadnych elementów opisowych. Przedstawia graficzny ornament - tarcze w ksztalcie splaszczonego kola z elementem graficznym w postaci wpisanej w nia litery V, sluzacy dodatkowemu podkresleniu znaku. Umieszczone obok slowo VOGUE jest zasadniczym elementem o charakterze odrózniajacym i jest najlatwiej zapamietywane przez nabywców produktów, na które znak towarowy jest naniesiony. Slowo VOGUE nie istnieje w jezyku polskim. W jezykach francuskim i angielskim oznacza mode, styl, popularnosc, sukces. W warstwie konceptualnej moze sie zatem kojarzyc w róznymi produktami swiata mody, m.in. odzieza, dodatkami, kosmetykami, prasa czy papierosami, w odniesieniu do nich tez bardzo czesto jest rejestrowane jako znak towarowy. Skojarzenie nie jest zbudowane na prostym nawiazaniu znaku do rodzaju, czy cech produktu ale dalekie i swobodne. Nabywca (uzytkownik) okularów, czy oprawek okularowych skojarzy znak V VOGUE z osoba producenta i okreslonym produktem wylacznie wówczas gdy te wczesniej beda mu znane. Tym latwiej wiec zapamieta znak towarowy V VOGUE i odniesie go do tego typu produktów. Oznaczenia okularów przywiezionych przez pozwanego - produktów, identycznych jak produkty Luxottica s.r.l. - VOGUE, VOGUE ITALY DESIGN zawieraja ten sam element dystynktywny VOGUE, ewentualnie uzupelniony o element opisowy ITALY DESIGN wloski wzór, projekt. Wskazanie na kraj pochodzenia wzoru ITALY dodatkowo podkresla istnienie zwiazku organizacyjnego, gospodarczego pomiedzy pozwanym a Spólka Luxottica, która we Wloszech ma swoja siedzibe. Podobienstwo znaków odnoszace sie do elementu dystynktywnego VOGUE wystepuje na plaszczyznie znaczeniowej i fonetycznej. W warstwie wizualnej róznice istnieja, jednakze sa niewielkie, praktycznie niezauwazalne przy pobieznym ogladaniu produktów. Wspólnotowy znak towarowy V VOUGE jest oznaczeniem zlozonym, zawierajacym elementy graficzny i slowny. Slowo VOUGE pisane jest cienkimi stylizowanymi literami o ukladzie czcionki opartym na obrysie kwadratu lub prostokata z widniejacym obok elementem graficznym. Slowny element znaku towarowego V VOUGE, a mianowicie VOUGE jest szczególnie uderzajacy, przyciaga uwage konsumenta i przyczynia sie do postrzegania oznaczen produktów, na które zostal naniesiony. Czcionka uzyta w znaku towarowym V VOGUE jest prosta, oznaczenie na produktach pozwanego VOGUE, VOGUE ITALY DESIGN kreslone jest czcionka bardziej ozdobna, która w najmniejszym nawet stopniu nie stara sie nasladowac czy upodabniac do czcionki z oryginalnego znaku, litery albo maja ksztalty proste, niczym sie nie wyrózniajace albo jakkolwiek fantazyjne, odbiegaja od czcionki znaku towarowego V VOGUE. Rozróznienie to mozliwe jest jednak tylko przy bezposrednim porównaniu produktów. Niewielki rozmiar znaku praktycznie uniemozliwia zapamietanie jego graficznego przedstawienia, nie mozna zatem przyjac, ze róznice w tym zakresie niweluja podobienstwo fonetyczne i znaczeniowe. Wprawdzie oznaczenie znajdujace sie na produktach pozwanego jest slownym znakiem towarowym pozbawionym jakiegokolwiek szczególnego charak - teru graficznego czy figuratywnego, wykazuje ono jednak oczywiste podobienstwo z dominujacym elementem slownym znaku towarowego powódki. Nalezy wiec przyjac, ze przecietny konsument uzna sporne znaki towarowe za wizualnie podobne, poniewaz wymowa elementu slownego oznaczenia wplynie na wizualne postrzeganie liter. 6

7 Zachodzi przeto ryzyko wprowadzenia odbiorców w blad, które obejmuje w szczególnosci ryzyko skojarzenia zarejestrowanego wspólnotowego znaku towarowego V VOGUE z ludzaco do niego podobnym, niemalze identycznym oznaczeniem produktów pozwanego VOGUE, VOGUE ITALY DESIGN. Sad zwazyl co nastepuje: Wspólnotowy znak towarowy jest jednolitym tytulem ochronnym, funkcjonujacym w oparciu o unormo - wania rozporzadzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 XII 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U.UE.L z dnia 14 I 1994 r., Dz.U.UE-sp ), które reguluje w sposób calosciowy kwestie zwiazane z wspólnotowymi znakami towarowymi dla towarów lub uslug, w szczególnosci zasady rejestracji, wynikajace z niej prawa oraz ich ochrone. W wiekszosci stanowia one powtórzenie regulacji zawartych w Pierwszej Dyrektywie Rady nr 89/104/EWG z 21 XII 1989 r. majacej na celu zblizenie ustawodawstw panstw czlonkowskich odnoszacych sie do znaków towarowych. (Dz.U 1989 L40 str.1) Wspólnotowy znak towarowy ma charakter jednolity. Wywoluje on ten sam skutek w calej Wspólnocie; moze on byc zarejestrowany, zbyty, byc przedmiotem zrzeczenia sie lub decyzji stwierdzajacej wygasniecie praw wlasciciela znaku lub uniewaznienie znaku, a jego uzywanie moze byc zakazane jedynie w odniesieniu do calej Wspólnoty. Zasade te stosuje sie, jezeli rozporzadzenie nr 40/94 nie stanowi inaczej. (art.1 ust.2) Wspólnotowy znak towarowy moze skladac sie z jakiekolwiek oznaczenia, które mozna przedstawic w formie graficznej, w szczególnosci z wyrazów, lacznie z nazwiskami, rysunków, liter, cyfr, ksztaltu towarów lub ich opakowan, pod warunkiem, ze oznaczenia takie umozliwiaja odróznianie towarów lub uslug jednego przed - siebiorstwa od towarów lub uslug innych przedsiebiorstw. (art.4) Podstawowa funkcja znaku towarowego jest zagwarantowanie konsumentowi lub koncowemu odbiorcy mozliwosci okreslenia pochodzenia towaru lub uslugi oznaczonych znakiem, odróznienia, bez ewentualnosci wprowadzenia w blad, tego towaru lub uslugi od towarów lub uslug innego pochodzenia. (por. wyroki ETS z 23 V 1978 r. w sprawie 102/77 Hoffmann-La Roche, z 18 VI 2002 r. w sprawie C -299/99 Philips ) Wspólnotowy znak towarowy uzyskuje sie poprzez rejestracje (art. 6), która jest skuteczna na terenie calej Wspólnoty, a zatem od 1 V 2004 r. takze na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Znak rejestrowany jest przez Urzad Harmonizacji Rynku Wewnetrznego w Alicante na okres 10 lat od daty dokonania zgloszenia. Rejestracja moze byc przedluzona, zgodnie z art. 47, na kolejne okresy dziesiecioletnie. (art.46) Prawa z rejestracji wspólnotowego znaku towarowego sa skuteczne wobec osób trzecich z dniem publikacji. (art.9 ust.3 zd.1) Zgodnie z art. 12, wylacznosc uprawnien do znaku podlega pewnym ograniczeniom. Wspólnotowy znak towarowy nie uprawnia bowiem do zakazania osobie trzeciej uzywania w obrocie: a. jej nazwiska (nazwy) lub adresu; b. oznaczen dotyczacych rodzaju, jakosci, ilosci, przeznaczenia, wartosci, pochodzenia geograficznego, czasu produkcji towaru lub swiadczenia uslugi, lub tez innych wlasciwosci towarów lub uslug; c. znaku towarowego w przypadku gdy jest to konieczne dla wskazania przeznaczenia towarów lub uslug, w szczególnosci bedacych akcesoriami lub czesciami zapasowymi, pod warunkiem ze uzywa ich zgodnie z uczciwymi praktykami w przemysle i handlu. Rozporzadzenie stanowi, ze prócz, wymienionych w art. 7 ust.1 bezwzglednych podstaw odmowy rejes - tracji, na skutek sprzeciwu wlasciciela wczesniejszego znaku, zgloszonego znaku nie rejestruje sie, jezeli: a. jest on identyczny z wczesniejszym, a towary lub uslugi, dla których wnioskuje sie o rejestracje sa identyczne z towarami lub uslugami, dla których wczesniejszy znak towarowy jest chroniony; 7

8 podobienstwa towarów lub uslug istnieje prawdopodobienstwo wprowadzenia w blad opinii publicznej na terytorium, na którym wczesniejszy znak towarowy jest chroniony; prawdopodobienstwo wprowadzenia w blad obejmuje równiez prawdopodobienstwo skojarzenia z wczesniejszym znakiem towarowym. (art. 8 - wzgledne podstawy odmowy rejestracji) Wspólnotowy znak towarowy przyznaje uprawnionemu wylaczne prawa do tego znaku. Jest on uprawniony do zakazania wszelkim osobom trzecim uzywania, bez jego zgody, w obrocie handlowym oznaczenia: a. identycznego ze wspólnotowym znakiem towarowym dla towarów lub uslug identycznych z tymi, dla których wspólnotowy znak towarowy jest zarejestrowany, b. w przypadku gdy z powodu jego identycznosci lub podobienstwa do wspólnotowego znaku towarowego oraz identycznosci lub podobienstwa towarów lub uslug, których dotycza znak i oznaczenie, istnieje prawdopodobienstwo wprowadzenia w blad opinii publicznej, obejmujace równiez prawdopodobienstwo skojarzenia oznaczenia ze znakiem towarowym, c. identycznego lub podobnego do wspólnotowego znaku towarowego w odniesieniu do towarów lub uslug, które nie sa podobne do tych, dla których zarejestrowano wspólnotowy znak towarowy, w przypadku gdy cieszy sie on renoma we Wspólnocie i w przypadku gdy uzywanie tego oznaczenia bez uzasadnionej przyczyny powoduje nienalezna korzysc z powodu lub jest szkodliwe dla odrózniajacego charakteru lub renomy wspólnotowego znaku towarowego. (art.9 ust.1) Zakaz okreslony w art. 9 ust.1 b. ma charakter zbiezny z wzgledna podstawa odmowy rejestracji wskazana w art. 8 ust.1b., stad dla sadowej oceny istnienia naruszenia prawa z rejestracji istotne znaczenie miec beda rozwazania zawarte w uzasadnieniach orzeczen Europejskiego Trybunalu Sprawiedliwosci w Luksemburgu i Sadu Pierwszej Instancji odnoszace sie do: identycznosci lub podobienstwa do wczesniejszego znaku towarowego, identycznosci lub podobienstwa towarów lub uslug, istnienia prawdopodobienstwa wprowadzenia w blad, prawdopodobienstwa skojarzenia oznaczenia z wczesniejszym znakiem t owarowym. Sad pragnie przy tym podkreslic, ze poglady Trybunalu luksemburskiego i Sadu Pierwszej Instancji cechuje w tym zakresie duza jednolitosc i stabilnosc. W najnowszych orzeczeniach wielokrotnie powolywane sa tezy wczesniejszych wyroków i opinii, do których, jako majacych istotne znaczenie dla zrozumienia pojecia naruszenia prawa z rejestracji wspólnotowego znaku towarowego, Sad pragnie sie odniesc. Ocena podobienstwa znaków powinna sie opierac na ich zgodnosci graficznej, fonetycznej oraz znaczenio wej (koncepcyjnej), sporne znaki nalezy porównywac calosciowo, a decydujace znaczenie miec beda elementy odrózniajace i dominujace, a nie opisowe. Dwa znaki towarowe sa do siebie podobne jezeli, z punktu widzenia okreslonego kregu odbiorców, sa one przynajmniej czesciowo identyczne w jednym lub kilku istotnych aspektach. (por. wyroki Sadu z 23 X 2002 r. w sprawie T-6/01 Matratzen i z 25 XI 2003 r. w sprawie T-286/02 Kiap Mou) Zlozony znak towarowy moze byc uznany za nacechowany podobienstwem w stosunku do innego znaku, identycznego lub podobnego do jednego ze skladników znaku zlozonego, jedynie wówczas gdy skladnik ten stanowi element dominujacy w calosciowym wrazeniu jakie wywiera znak zlozony. Tak dzieje sie w przypadku, gdy skladnik ten jest w stanie samoistnie zdominowac wyobrazenie o danym znaku, jakie wlasciwy krag odbiorców zachowuje w pamieci, w ten sposób, ze inne jego skladniki zostaja pominiete w calosciowym wrazeniu jakie znak ten wywiera. Podejscie to nie ogranicza sie bynajmniej do uwzglednienia wylacznie jednego ze skladników znaku zlozonego i porównania go z innym znakiem. Wrecz przeciwnie, porównanie takie nalezy przeprowadzic badajac sporne znaki w ich calosciowym ujeciu. Tym niemniej nie wyklucza to, iz calosciowe wrazenie jakie znak zlozony pozostawia w pamieci odbiorców moze, w pewnych okolicznosciach, zostac zdominowane przez jeden lub kilka jego skladników. Ponadto, odnoszac sie do dominujacego charakteru jednego lub kilku skladników okreslonych 8

9 znakiem zlozonym, nalezy wziac w szczególnosci pod uwage cechy immanentne kazdego z nich, porównujac je z cechami innych elementów skladowych. W sposób posilkowy mozna uwzglednic wzajemna pozycje roznych elementów skladowych znaku w calosciowym ukladzie znaku zlozonego (por. wyroki Sadu z 23 X 2002 r. w sprawie T-6/01 Matratzen Rec. str. II-4335 i z 21 II 2006 r. w sprawie T-214/04 Polo) Wlasciwy krag odbiorców sklada sie z przecietnych konsumentów, nalezycie poinformowanych, dostatecznie uwaznych i rozsadnych (deemed to be reasonably well-informe d and reasonably observant and circumspect, le consommateur moyen de la catégorie de produits concernée est censé être normalement informé et raisonnablement attentif et avisé), przy czym poziom uwagi konsumentów moze sie róznie ksztaltowac w zaleznosci od kategorii przedmiotowych towarów lub uslug. (por. wyroki ETS z 22 VI 1999 r. w sprawie C-342/97 Lloyd Schuhfabrik Meyer i z 6 V 2003 r. w sprawie C -104/01 Libertel, z 12 I 2006 r. w sprawie C-361/04 P Picasso) Dokonujac oceny podobienstwa towarów (uslug) nalezy brac pod uwage wszystkie czynniki charakteryzujace, zachodzace miedzy nimi relacje (zaleznosci), szczególnie rodzaj towarów lub uslug, ich przeznaczenie, sposób uzywania lub korzystania z nich, warunki w jakich sa sprzedawane, a takze ich wzajemny, konkurencyjny lub komplementarny charakter. (por. wyroki Sadu z 23 X 2002 r. w sprawie T-388/00 ELS, z 4 XI 2003 r. w sprawie T-85/02 Castillo, z 8 VII 2004 r. w sprawie T-203/02 Vitafruit, z 4 V 2005 r. w sprawie T-359/02 Star TV) Calosciowa ocena zaklada pewna wspólzaleznosc miedzy branymi pod uwage czynnikami, w szczególnosci podobienstwem znaków towarowych oraz podobienstwem towarów lub uslug, których one dotycza, przy czym niski stopien podobienstwa miedzy oznaczonymi towarami lub uslugami moze byc zrównowazony znaczacym stopniem podobienstwa miedzy znakami towarowymi i odwrotnie. (zasada wzajemnej zaleznosci - por. wyroki Sadu z 23 X 2002 r. w sprawie T-388/00 ELS, z 5 IV 2006 r. w sprawie T-202/04 Echinacin) W mysl utrwalonego orzecznictwa prawdopodobienstwo wprowadzenia w blad (likelihood of confusion, le risque de confusion), istnieje wtedy, gdy odbiorcy mogliby uznac, ze dane towary lub uslugi pochodza z tego samego przedsiebiorstwa, ewentualnie z przedsiebiorstw powiazanych gospodarczo. (por. wyroki ETS z 29 IX 1998 r. w sprawie C-39/97 Canon, z 4 V 1999 r. Rec. str. I-5507, w sprawach polaczonych C-108/97 i C-109/97 Windsurfing Chiemsee, z 22 VI 1999 r. w sprawie C-342/97 Lloyd Schuhfabrik Meyer, z 23 III 2006 r. w sprawie C-206/04 Mülhens wyroki Sadu z 23 X 2002 r. w sprawie T-104/01 Fifties, z 15 I 2003 r. w sprawie T-99/01 Mystery, z 3 VII 2003 r. w sprawie T-129/01 Budmen, z 17 III 2004 r. w sprawach T-183/02 i T- 184/02 Mudicor, z 11 V 2005 r. w sprawie T-31/03 Grupo Sada z 13 VI 2006 r., w sprawie T-153/03 Réprésentation d'une peau de vache, z 10 X 2006 r. w sprawie T-172/05 Armafoam) Prawdopodobienstwo wprowadzenia w blad powinno byc oceniane w sposób calosciowy, zgodnie ze sposo - bem postrzegania okreslonego konsumenta, przy uwzglednieniu wszystkich istotnych okolicznosci konkretnego przypadku, w szczególnosci wzajemnej zaleznosci miedzy podobienstwem oznaczen, a podobienstwem towarów lub uslug, których one dotycza. (por. wyroki Sadu z 9 VII 2003 r. w sprawie T-162/01 Giorgio Beverly Hills Rec. str. II-2821, z 12 X 2004 r. w sprawie T-35/03 Carpo, z 11 V 2005 r. w sprawie T-31/03 Grupo Sada, wyrok ETS z 23 III 2006 r. w sprawie C -206/04 Mülhens, z 10 X 2006 r. w sprawie T-172/05 Armafoam) Ocena prawdopodobienstwa wprowadzenia w blad w zakresie podobienstwa wizualnego, fonetycznego lub koncepcyjnego spornych oznaczen powinna sie opierac na wywieranym przez nie calosciowym wrazeniu ze szczególnym uwzglednieniem ich elementów odrózniajacych i dominujacych. (por. wyroki Sadu z 14 X 2003 r. w sprawie T-292/01 BASS, z 6 VII 2004 r. w sprawie T-117/02 Chufafit, z 5 IV 2006 r. w sprawie T-344/03 ORO SAIWA ) Z zasady, odbiorcy nie uznaja elementu opisowego, stanowiacego czesc zlozonego znaku towarowego, za element odrózniajacy i dominujacy w calosc iowym wrazeniu, jakie ten znak wywiera. (por. wyroki Sadu z 3 VII 2003 r. w sprawie T-129/01 BUDMEN i z 6 VII 2004 r. w sprawie T-117/02 Chufafit) O ile przecietny konsument postrzega zwykle znak towarowy jako calosc i nie zaglebia sie w analize jego poszczególnych elementów (por. wyroki ETS z 11 XI 1997 r. w sprawie C-251/95 SABEL, z 10 X 2006 r. w sprawie T-172/05 Armafoam), o tyle to 9

10 wlasnie dominujace i odrózniajace cechy oznaczenia sa, co do zasady, najlatwiej zapamietywane. (por. wyrok Sadu z 23 X 2002 r. w sprawie T-104/01 Fifties) Zawarty w znaku towarowym element opisowy nie moze byc uznany za dominujacy, albowiem ocena prawdopodobienstwa wprowadzenia w blad nie moze byc oparta na elementach nie podlegajacych ochronie przepisami dotyczacymi znaków towarowych. (por. wyrok Sadu z 5 IV 2006 r. w sprawie T-202/04 Echinacin) Znak towarowy, który nie zawiera jakiegokolwiek elementu opisowego dla okreslonej kategorii towarów lub uslug posiada charakter wysoce odrózniajacy. (por. wyrok ETS z 12 I 2006 r. w sprawie C-361/04 P Picasso ) Nadaje to ogromna wage elementowi dominujacemu znaku towarowego, który konsument zauwaza i zapamietuje. Dlatego koniecznosc oceny ogólnego wrazenia, jakie wywoluje oznaczenie, nie wyklucza analizy kazdego jego skladnika w celu ustalenia elementu dominujacego. (por. wyrok Sadu z 23 X 2002 r. w sprawie T-104/01 Fifties) Przecietny konsument rzadko ma mozliwosc przeprowadzenia bezposredniego porównania róznych znaków towarowych, musi zazwyczaj zdawac sie na zachowany w pamieci nied oskonaly obraz tych znaków towarowych. Prawdopodobienstwo wprowadzenia w blad jest tym wieksze im silniejszy jest charakter odrózniajacy znaku towarowego, który wynika z jego samoistnych cech lub jego renomy (znajomosci, rozpoznawalnosci znaku na rynku). (por. wyroki ETS z 22 VI 1999 r. w sprawie C-342/97 Lloyd Schuhfabrik Meyer, z 11 XI 1997 r. w sprawie C - 251/95 SABEL z 29 IX 1998 r. w sprawie C-39/97 Canon, wyroki Sadu z 22 X 2003 r. w sprawie T-311/01 Starix, z 22 VI 2004 r. w sprawie T-66/03 Galáxia, z 1 II 2005 r. w sprawie T-57/03 Hooligan, z 21 II 2006 r. w sprawie T-214/04 POLO, z 5 IV 2006 r. w sprawie T-202/04 Echinacin) Mozna uznac, ze istnieje pewna wspólzaleznosc pomiedzy znajomoscia znaku towarowego wsród od - biorców, a jego charakterem odrózniajacym istwierdzic tym samym, ze im bardziej znak towarowy jest znany wsród odbiorców, tym bardziej wzmocniony jest charakter odrózniajacy tego znaku. Przy dokonywaniu oceny, czy znak towarowy cieszy sie wysoce odrózniajacym charakterem wynikajacym z jego znajomosci wsród odbiorców, nalezy rozpatrzyc wszystkie istotne okolicznosci danego przypadku, w szczególnosci udzial znaku towarowego w rynku, natezenie, zasieg geograficzny i dlugosc okresu jego uzywania, wielkosc inwestycji dokonanych przez przedsiebiorstwo w celu jego promocji, udzial procentowy zainteresowanych grup odbiorców, którym znak towarowy umozliwia zidentyfikowanie towarów lub uslug jako pochodzacych z okreslonego przedsiebiorstwa, jak równiez oswiadczenia izb handlowych i przemyslowych lub innych stowarzyszen zawodowych (por. wyrok Sadu z 12 VII 2006 r. w sprawie T-277/04 Vitakraft-Werke). Sady w sprawach wspólnotowych znaków towarowych maja wylaczna wlasciwosc w sprawach: a., których przedmiotem jest naruszenie oraz - jezeli zezwala na to ustawodawstwo krajowe - zagrozenie naruszeniem praw do wspólnotowego znaku towarowego; b. o stwierdzenie braku naruszenia, jezeli zezwala na to ustawodawstwo krajowe; c. powództw wnoszonych w wyniku czynnosci okreslonych w art. 9 ust.3 zd.2; d. roszczen wzajemnych o stwierdzenie wygasniecia lub uniewaznienie wspólnotowego znaku towarowego na podstawie art. 96. (art.92) Sady uznaja wspólnotowy znak towarowy za wazny, o ile nie jest to przedmiotem powództwa wzajemnego o stwierdzenie wygasniecia lub uniewaznienie. (art. 95 ust.1) Skutki wspólnotowego znaku towarowego podlegaja wylacznie przepisom rozporzadzenia. W innych przypadkach, naruszenie wspólnotowego znaku towarowego podlega prawu krajowemu odnoszacemu sie do naruszenia krajowego znaku towarowego zgodnie z przepisami tytulu X. (art. 14 ust.1) Rozporzadzenie nie stanowi przeszkody dla wnoszenia powództw w sprawach wspólnotowego znaku towarowego na mocy ustawodawstwa panstw czlonkowskich dotyczacego w szczególnosci odpowiedzialnosci cywilnej oraz nieuczciwej konkurencji. (art.14 ust.2) 10

11 Wobec sformulowania przez Luxottica s.r.l. zadan wynikajacych z naruszenia praw z rejestracji wspólnotowego znaku towarowego zarejestrowanego przez Urzad Harmonizacji Rynku Wewnetrznego w Alicante pod nr Sad pominal, jako nie majace znaczenia dla rozstrzygniecia sporu wszystkie twierdzenia i dowody odnoszace sie do prawa krajowego w takim zakresie w jakim reguluje je Rozporzadzenie. W przypadku, gdy sad uznaje, ze pozwany naruszyl lub ze z jego strony istnieje grozba naruszenia wspólnotowego znaku towarowego, wydaje, chyba ze istnieja szczególne powody zaniechania tego, decyzje zakazujaca pozwanemu dzialan stanowiacych naruszenie lub stwarzajacych grozbe naruszenia wspólnotowego znaku towarowego. Stosuje równiez takie srodki, zgodnie z przepisami swojego ustawodawstwa krajowego, których celem jest zapewnienie przestrzegania zakazu. (art. 98 ust.1) W celu zapewnienia uprawnionemu realizacji jego praw z rejestracji wspólnotowego znaku towarowego, na podstawie ust. 1 art. 9 rozporzadzenia moga byc zakazane, w szczególnosci, nastepujace dzialania: a. umieszczanie oznaczenia na towarach lub na ich opakowaniach; b. oferowanie towarów, wprowadzanie ich do obrotu lub ich magazynowanie w tym celu pod takim oznaczeniem lub oferowanie i swiadczenie uslug pod tym oznaczeniem; c. przywóz lub wywóz towarów pod takim oznaczeniem; d. uzywanie oznaczenia w dokumentach handlowych i w reklamie. (art. 9 ust.2) Ani przepisy Rozporzadzenia nr 40/94, ani Prawa wlasnosci przemyslowej nie definiuja pojecia wprowadzenia towarów do obrotu. Pojecie obrót towarowy od strony scisle jezykowej jest definiowane jako ruch towarów ze sfery produkcji do sfery konsumpcji realizowany przez akty kupna -sprzedazy. (M. Szymczak, red.: Slownik Jezyka Polskiego Warszawa 1999, t. II, s. 405; podobnie S. Dubisz, red.: Uniwersalny slownik jezyka polskiego Warszawa 2003, t. III, s. 44). W pismiennictwie cywilistycznym przez wprowadzenie do obrotu rozumie sie czynnosci prawne, których podstawa prawna moze by c umowa sprzedazy, dostawy, darowizny, zamiany, leasingu, umowa o dzielo. (por.: Komentarz do Kodeksu Cywilnego, Ksiega Trzecia - Zobowiazania, Warszawa 2005, s. 502). Wprowadzenie do obrotu nastepuje w momencie utraty kontroli nad tymi przedmiotami przez osobe uprawniona, która wyzbywa sie lub fizycznie pozbawia sie tych przedmiotów, umozliwiajac ich dalsza swobodna cyrkulacje. (por.: K.Szczepanowska-Kozlowska: Wyczerpanie praw wlasnosci przemyslowej, Warszawa 2003, s. 281 i n.). Oznacza wiec pierwsza transakcje wyrobem, przy czym rozstrzygajaca jest chwila wydania rzeczy, gdyz w tym momencie osoba uprawniona traci nad nia kontrole. Decydujace zatem dla przyjecia, ze towar zostal wprowadzony do obrotu jest stwierdzenie, ze uprawniony zostal pozbawiony faktycznej mozliwosci rozporzadzenia danym przedmiotem (E. Letowska: Prawo umów konsumenckich, Warszawa 2004, s. 115; wczesniej tej samej Autorki: Ochrona niektórych praw konsumentów, Warszawa 2001, s. 128). Tak wiec w omawianym pojeciu miesci sie tylko pierwszy akt zaistnienia towaru w obrocie. Za taka konstatacja przemawia takze, przy zalozeniu spójnosci obowiazujacego systemu prawnego, uregulowanie przyjete w ustawie z dnia 30 VIII 2002 r. o systemie oceny zgodnosci (Dz. U. Nr 166, poz. 1360), gdzie w art. 5 pkt 2 wprowadzenie do obrotu okreslone zostalo jako przekazanie wyrobu po raz pierwszy w kraju: uzytkownikowi, konsumentowi badz sprzedawcy przez producenta, jego upowaznionego przedstawiciela lub importera. W uchwale z 24 V 2005 r. (I KZP 13/05 OSNKW 2005/6/50) Sad Najwyzszy stwierdzil, ze wprowadzeniem do obrotu, o którym mowa w art. 305 ust. 1 ustawy z dnia 30 VI 2000 r. Prawo wlasnosci przemyslowej, jest prze-kazanie przez producenta lub importera po raz pierwszy do obrotu towarów oznaczonych podrobionym znakiem towarowym. W doktrynie i orzecznictwie pojecie wprowadzenie do obrotu obejmuje: wszystkie transakcje towarem lub uslugami, jezeli tylko sprawca posluguje sie przy tym zarejestrowanym znakiem towarowym, którego nie ma prawa uzywac i czyni to wbrew uprawnionemu z tytulu rejestracji, pierwsze udostepnienie do obrotu towarów oznaczonych podrobionym znakiem towarowym. 11

12 W ocenie Sadu, sluszne twierdzenia zawarte w tezie i uzasadnieniu uchwaly z 24 V 2005 r. mozna od-niesc takze do czynnosci poprzedzajacych tak zdefiniowane wprowadzenie do obrotu. Przedmiotem oceny z punktu widzenia naruszenia art. 296 ust.1 p.w.p. bedzie zatem produkt w takiej postaci w jakiej producent (importer) oferuje go do sprzedazy posrednikowi, czy innemu nabywcy. Tak rozumiane wprowadzenie do obrotu wspólgra z rozumieniem konkurencji jako dzialania skierowanego na zewnatrz do innych uczestników rynku. Dopóki przedsiebiorca posiada produkt, ma nad nim kontrole, dokonuje przeróbek, wprowadza wlasne oznaczenia, umieszcza w opakowaniu nie moze byc mowy o wprowadzaniu do obrotu, ani o dzialaniach konkurencyjnych. Odnoszac powyzsze rozwazania do poczynionych w sprawie ustalen Sad uznal, ze wystepujac na droge sadowa powódka, jak byla do tego zobowiazana, juz w pozwie przedstawila wszystkie twierdzenia i dowody, z których wynikaly: jej prawa z rejestracji wspólnotowego znaku towarowego Nr , ich naruszenie przez pozwanego przywóz produktów oznaczonych w sposób naruszajacy prawa z rejestracji wspólnotowego znaku towarowego V VOGUE i zagrozenie wprowadzenia ich do obrotu oraz uprawnienie do wystepowania z roszczeniami okreslonymi w pkt 1 i 2 pozwu. Zadanie zakazania pozwanemu naruszania prawa z rejestracji wspólnotowego znaku towarowego V VOGUE Nr wprowadzania do obrotu okularów oraz oprawek do okularów opatrzonych oznaczeniem VOGUE, VOGUE ITALY DESIGN, a takze innymi oznaczeniami zawierajacymi slowo VOGUE wynika wprost z ust. 1b art. 9 rozporzadzenia. Nalezy uznac, ze Zygmunt Dudek, przywozac sporne produkty naruszyl prawa Luxottica s.r.l. (art. 9 ust. 2c), a okolicznosci przywozu i rodzaj prowadzonej przez pozwanego dzialalnosci gospodarczej wskazuja, ze istnieje zagrozenie wprowadzenia do obrotu produktów tozsamych z produktami powódki oznaczonych podobnym znakiem towarowym, co naruszyloby takze prawo powódki z rejestracji wspólnotowego znaku towarowego V VOGUE. (art. 9 ust. 2b w zw. z art. 98 ust. 1 Rozporzadzenia) Majac na wzgledzie charakter prawa z rejestracji wspólnotowego znaku towarowego V VOUGE Nr , terytorium, jakie nalezy uwzglednic przy ocenie prawdopodobienstwa wprowadzenia w blad jest terytorium Polski jako czlonka Unii Europejskiej. Ponadto, jako ze sporne towary sa towarami konsumpcji biezacej, docelowy krag odbiorców sklada sie równiez z przecietnych polskich konsumentów, wlasciwie poinformowanych, dostatecznie uwaznych i rozsadnych. Dzialanie pozwanego skutkuje powstaniem ryzyka wprowadzenia w blad nabywcy co do pochodzenia oferowanych przezen produktów (uznania, ze zostaly wytworzone przez Luxottica s.r.l.) lub co najmniej istnienia pomiedzy Zygmuntem Dudkiem a powódka zwiazków gospodarczych. Ocena istnienia ryzyka dokonywana jest z punktu widzenia przecietnego, dobrze zorientowanego konsumenta - nabywcy okularów lub oprawek do okula rów. Skutkiem zaniechania pozwanego, Sad nie mógl ustalic w jaki sposób sprzedaje on swoje produkty i jaka jest ich cena, aby ta droga wykluczyc prawdopodobienstwo bledu nabywcy. Celem ochrony znaku towarowego jest zapobieganie sytuacji, w której to konsument móglby odniesc mylne wrazenie co do pochodzenia towarów (od okreslonego przedsiebiorcy). W przypadku, gdyby okulary pozwanego dystrybuowane byly w salonach optycznych i mialy ceny mieszczace sie w tym samym przedziale wartosci co ceny okularów oryginalnych, ryzyko wprowadzenia w blad byloby wieksze. Przecietny konsument, nawet znajac wyglad oryginalnego znaku towarowego oraz wyglad okularów, móglby mimo wszystko myslec, ze produkty o zblizonej cenie i nazwie sa oryginalne, a róznica w wygladzie wynika np. z tego, ze wzór jest starszy, pochodza z kolekcji z innego sezonu, sa tansza wersja oryginalnego produktu. Konsument ostrozny, rozwazny, dobrze poinformowany co do zasady wie, ze okulary dystrybuowane np. na ulicy, za niska cene nie sa produktami or yginalnymi, ani markowymi. Juz jednak sprzedaz takich okularów w 12

13 sklepach optycznych po niskiej cenie nie pozwala na wyeliminowanie ryzyka bledu konsumenta, który liczy na to, ze produkty pochodza od znanego producenta, zas niska cene tlumaczy np. przecena, wyprzedaza, czy likwidacja starej kolekcji. Takie okolicznosci sprzedazy markowego produktu po niskiej cenie moga tym bardziej wskazywac na istnienie zwiazku gospodarczego, organizacyjnego pomiedzy producentem, który zdecydowal sie na wytwarzanie pod znana marka tanszych towarów (nawet gorszej jakosci), a ich dystrybutorem. Na podstawie dowodów zaoferowanych przez powódke stwierdzic mozna, ze wspólnotowy znak towarowy V VOGUE jest znany i popularny na polskim wsród klientów sklepów, w których okulary lub oprawki takie sa sprzedawane. Zatem to klient sklepu optycznego bedzie przecietnym konsumentem tego rodzaju produktów. Osoby, które nosza okulary, szczególnie przeciwsloneczne i zakupów dokonuja raz na jakis czas, kojarza marke V VOGUE i jakkolwiek moga nie pamietac szczególów wygladu graficznego przedstawienia znaku, to jest mozliwe, ze widzac w sklepie optycznym oprawki lub okulary oferowane przez pozwanego, o kwestionowanym oznaczeniu, przypisza ich pochodzenie temu samemu producentowi, który oferuje oprawki oryginalne. Na zasadzie art. 98 ust. 1 rozporzadzenia Sad uznal, ze dla zapewnienia przestrzegania nalozonego zakazu konieczne jest zobowiazanie Zygmunta Dudka do zniszczenia znajdujacych sie w jego dyspozycji okularów oraz oprawek do okularów opatrzonych oznaczeniem VOGUE, VOGUE ITALY DESIGN a takze innymi oznaczeniami zawierajacymi slowo VOGUE, uwzgledniajac zadanie z pkt 2. pozwu. Podstawe prawna takiego rozstrzygniecia stanowia przepis art. 18 ust. 2 w zw. z art. 10 ustawy z dnia 16 IV 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji oraz art. 296 ust. 1 w zw. z ust. 2 pkt 2 art. 297 ustawy z dnia 30 III 2000 r. Prawo wlasnosci przemyslowej. Zastosowany srodek pozwoli przerwac dzialanie naruszajace prawo ochronne powódki (przywóz) i przywrócic stan poprzedni, usunie tez, realne, sadzac z postawy pozwanego, zagrozenie wprowadzenia spornych produktów do obrotu. Pozwany nie zaprzeczyl, ze dokonal przywozu, wprowadzajac w polski obszar celny okulary i oprawki do okularów oznaczone VOGUE, VOGUE ITALY DESIGN. Produkty te, jak wynika ze zgodnych oswiadczen stron zostaly zajete na uzytek prowadzonego przeciwko Zygmuntowi Dudkowi postepowania karnego. Nie wskazal, ze zapewnienie wykonania przez niego zakazu wprowadzania do obrotu jest mozliwe w inny, mniej dolegliwy sposób, chocby przez usuniecie oznaczen z kazdego z oferowanych do sprzedazy produktów. Nie zaslugiwalo na uwzglednienie zadanie Luxottica s.r.l. zawarte w pkt 4 w odniesieniu do zniszczenia produktów, na które bezprawnie nalozono znaki towarowe VOGUE lub VOGUE ITALY DESIGN. Nalezy zauwazyc, ze przedmioty te nie znajduja sie w posiadaniu powódki, nie zostaly tez scisle okreslone, stad nie moze znalezc zastosowania przepis art k.p.c. Przepis ten odnosi sie do uprawnienia sadu do przyznania wierzycielowi w tytule egzekucyjnym uprawnienia do wykonania czynnosci na koszt dluznika w razie niewykonania przez tego ostatniego w wyznaczonym terminie czynnosci, która moze wykonac takze inna osoba. Dopóki zatem sporne produkty oznaczone w sposób naruszajacy prawa powódki nie znajduja sie w posiadaniu Luxottica s.r.l. nie moze ona sama doprowadzic do ich zniszczenia uniemozliwiajacego wprowadzenie do obrotu. W zaden sposób natomiast nie zostalo umotywowane zadanie z pkt 3 i 4 w zakresie zlozenia oswiadczenia o przeproszeniu bedacego roszczeniem scisle zwiazanym z dobrami osobistymi. Powódka nie wyjasnila dlaczego, jej zdaniem, oswiadczenie takie jest konieczne aby zapewnic ochrone jej majatkowych praw z rejestracji znaku towarowego. Tylko zas w takiej sytuacji, zgodnie z art. 98 ust. 1 in fine Rozporzadzenia mozliwe jest orzeczenie wynikajace wprost wylacznie z przepisów prawa krajowego. Nie wskazuje z czego wynika wybór publikatora, wielkosc i czestotliwosc ogloszen, jak to sie ma do wplywu dzialan pozwanego na jej prawo ochronne. W tej czesci powództwo jako bezzasadne i nieudowodnione podlegac musialo oddaleniu. 13