odpowiedzialność samodzielność współpraca

Transkrypt

1 odpowiedzialność samodzielność współpraca

2

3 Prekursorką była amerykańska nauczycielka Helen Parkhurst. Myśl organizowania pracy indywidualnej zrodziła się w 1905 roku, kiedy to Parkhurst zaczynając swoją karierę nauczycielską zmuszona była pracować z kilkoma klasami jednocześnie. Magazyn szkolny przerobiła na klasę, w której każdy kąt przeznaczyła na inny przedmiot.

4 Stara szkoła Uważaj i bądź posłuszny! Przepisz, odwzoruj. Nie ruszaj się w klasie bez zezwolenia. Nie rozmawiaj bez pozwolenia. Nie śmiej się w czasie lekcji bez pozwolenia nauczyciela. Staraj się być najlepszym. Próbuj pokonać innych. Nie pomagaj kolegom z klasy. Nie pozwól, by pomagali Ci koledzy. Nie występuj przeciw porządkowi szkolnemu. Nowa szkoła Wykaż zainteresowanie w Twojej własnej pracy. Bądź samodzielny! Czuj się swobodnie, badaj i podejmuj próby. Dyskutuj. Bądź radosny z własnej pracy. Postaraj się przykładnie pracować. Postaraj się być pomocnym całej klasie. Pomagaj w szczególności osobom słabszym. Przyjmuj pomoc od zdolniejszych. Czyń w szkole tyle, ile tylko potrafisz. Porównanie starej szkoły z nową szkołą według promotora szkół daltońskich w Anglii A. J. Lyncha

5 samodzielne uczenie się dzieci, nauka we własnym tempie, wdrażania do współpracy, indywidualne sprawdzanie wyników pracy u każdego ucznia przez nauczyciela, zmuszanie dziecka do poszukiwania najlepszych i najprostszych metod pracy, pobudzanie własnej inicjatywy.

6 Cele stworzone przez Parkhurst wolność, aktywność własna, współpraca rozwijają się nadal i ewoluuają dostosowując się do współczesnych warunków. Obecnie idee w placówkach daltońskich realizowane są zgodnie z trzema fundamentalnymi zasadami: szacunek / odpowiedzialność poleganie na samych sobie współpraca

7 to ta przestrzeń, w której uczymy się być sobą teraz i w przyszłości to możliwości między byciem a stawaniem się to zarówno materialna część otoczenia jak i przestrzeń mentalna PRZESTRZEŃ EDUKACJI NIE JEST ZAMKNIĘTĄ KLATKĄ, LECZ OTWARTĄ NA ŚWIAT PRZESTRZENIĄ.

8 Na jakość warunków edukacyjnych wpływa właściwe zagospodarowanie przestrzeni. Dobre zagospodarowanie przestrzeni to takie, które pozwala dziecku na zaspokajanie podstawowych potrzeb rozwojowych. Aranżacja przestrzeni jest bardzo ważnym elementem składowym metodyki pracy nauczyciela daltońskiego.

9 Wystrój i sposób adaptacji miejsca warunkuje: Zdrowy rozwój dzieci Ich pomyślną adaptację Jakość kontaktów społecznych Budowanie atmosfery życzliwości Możliwość uczenia się rozumienia otaczającego świata Samodzielne działania dziecka budujące jego wiedzę i umiejętności

10 Zadaniem nauczyciela jest rozpoznawanie potencjalnych możliwości i indywidualnych potrzeb dziecka oraz taka organizacja zajęć, aby te potrzeby zostały zaspokojone. Im dziecko jest młodsze tym różnicowanie oddziaływań wychowawczo-dydaktycznych oraz indywidualizacja jego potrzeb ma większe znaczenie.

11 Poprzez tworzenie licznych otwartych sytuacji edukacyjnych dla dzieci, poza zajęciami dydaktycznymi realizowanymi według wybranego programu wychowania przedszkolnego.

12

13

14

15

16

17

18

19 Sala zajęć, przedszkolne korytarze wyposażona w różnorodne, interesujące, bogate kąciki zainteresowań, pełniące funkcje swoistych warsztacików, to doskonały środek dydaktyczny, przy pomocy którego można indywidualnie wspierać i rozwijać każde dziecko w grupie.

20 organizacja kącików, wizualizacja procesu nauczania, wizualizacja planu dnia, dni tygodnia, planu rocznego, tygodniowych zadań edukacyjnych, wizualizacja współpracy, wizualizacja obowiązków,

21

22

23

24 To zbiór ilustracji obrazujących aktywności i działania, jakie dzieci podejmują w ciągu dnia w przedszkolu. Ilustracje są ruchome i w każdym dniu po śniadaniu dzieci wspólnie z nauczycielką ustalają przebieg dnia. Za pomocą znacznika wskazują, co aktualnie się dzieje, dzięki czemu doskonale wiedzą, co czeka je za chwilę i w którym momencie dnia się znajdują.

25

26

27

28

29

30

31

32 Są to przedstawione w sposób graficzny czynności, np. zasady ubierania się i rozbierania w szatni, mycia rąk, sznurowania butów. Taki sposób organizacji umożliwia dzieciom sprawne działanie, zapewnia porządek, stosowanie się do wypracowanych, sprawdzonych wzorów. Instrukcje do zadań natomiast kierują dziecko w kolejnych krokach, do celu, którym jest wykonanie zadania. Instrukcja porządkowania kącików

33 Instrukcja wiązania sznurowadeł Instrukcja ubierania się i rozbierania

34 Instrukcja mycia dłoni Instrukcja zadania plastycznego

35

36

37

38

39

40

41

42

43

44

45

46

47

48

49 Samodzielny to: Według słownika PWN dający sobie radę, niepotrzebujący pomocy; powstały bez czyjejś pomocy, czyjegoś wpływu, wykonany niezależnie przez kogoś.

50 Dziecko: potrafi poradzić sobie z napotkanym problemem; dokonuje analizy sytuacji problemowej; znajduje środki do pokonania trudności; poszukuje informacji i testuje różne metody dojścia do określonego celu; jest zmotywowane, bo z chęcią podejmuje działanie wymagające jego aktywności.

51 samodzielność w działaniu podczas zajęć dydaktycznych; samodzielność w czynnościach samoobsługowych; samodzielność w podejmowaniu decyzji świadome planowanie; samodzielność w poszukiwaniu i dochodzeniu do rozwiązań.

52 Dzieci podczas zajęć dydaktycznych same poszukują rozwiązań danego zadania, uczą się poprzez praktyczne działanie, wykonują je samodzielnie lub na podstawie krótkiej informacji / instrukcji udzielonej przez nauczyciela.

53

54

55

56 Według słownika PWN Odpowiedzialność to: obowiązek moralny lub prawny odpowiadania za swoje lub czyjeś czyny, przyjęcie na siebie obowiązku zadbania o kogoś lub o coś.

57 Dziecko: jest współtwórcą swego procesu uczenia się; odpowiada za wynik procesu uczenia się oraz za sposób, w jaki ten końcowy wynik powstaje; jest autorem i kontrolerem procesu dochodzenia do wiedzy; samodzielnie decyduje, jaki rodzaj zadania, w jakim czasie i w jaki sposób je wykona.

58 DYŻURNI: nakrywanie do stołów, przynoszenie z kuchni brakujących produktów podczas posiłków, sprzątanie po posiłku ze stołów, składanie obrusów, zamiatanie, wycieranie stołów,

59

60

61

62

63

64 ODPOWIADA ZA ZAZNACZANIE NA PLANIE DNIA BIEŻĄCYCH AKTYWNOŚCI W ODDZIALE.

65

66

67 Odpowiada za kontrolę poziomu hałasu podczas poszczególnych aktywności: zajęcia dydaktyczne, praca indywidualna, zabawa swobodna, posiłki itp.

68

69 Dzieci każdego dnia planują zabawę swobodną w kącikach w sali i na korytarzu: Odpowiadają za miejsce zabawy i pozostawienie po sobie porządku; W razie nieporządku w kąciku dyżurni bądź nauczyciel mają wiedzę, kto bawił się w danym miejscu.

70

71

72

73

74

75 karty pracy: matematyczne, językowe, grafomotoryczne, zadanie ruchowe, piosenka, puzzle, układanki, rozsypywanki literowo sylabowe, gry logiczne: indywidualnie lub w parach, obserwacje, praca plastyczna według instrukcji, zagadki, rebusy, praca z książką, zadania multimedialne.

76

77 Współpraca to: Według słownika PWN działalność prowadzona wspólnie przez jakieś osoby, instytucje lub państwa;

78 Dziecko: potrafi współdziałać, pomagać innym ale nie podaje gotowych rozwiązań; umiejętnie dochodzi do kompromisów; działa zespołowo osiągając wspólny cel; szanuje pracę innych, nie przeszkadza.

79 tablica z wymiennymi brylokami tablica magnetyczna

80 współpraca na zajęciach m.in.: - praca w parach; - praca w zespołach zadaniowych; współpraca między dziećmi - starszy młodszy ; - w czym mogę pomóc

81 odnosi się do całokształtu funkcjonowania dzieci w grupie przedszkolnej - dzieci nie tylko współpracują ze sobą w ustalonych parach podczas zajęć dydaktycznych ale także pomagają sobie wzajemnie np. przy ubieraniu się, czy pełnieniu funkcji w grupie; cotygodniowa zmienność par, pozwala na działanie każdego z każdym co daje dzieciom możliwość kontaktu i lepszego poznania wszystkich koleżanek i kolegów w grupie.

82 Zespół zadaniowy dobrany w sposób losowy przeciwdziała izolacji dzieci, angażuje wszystkich do działania i realizacji wspólnego celu. Ponadto: rozwija wiarę we własne możliwości; daje możliwość dzielenia się pomysłami; rozwija umiejętność współdziałania ale nie wyręczania; uczy przestrzegania zasad; uczy wypowiadania się; uczy słuchania, nie przeszkadzania innym.

83

84 rola opiekuna starszy młodszy polega na sprawowaniu opieki dzieci starszych, bardziej doświadczonych nad młodszymi; opiekunowie ustaleni są na cały rok szkolny i to oni wspomagają swoich podopiecznych w czynnościach, które mogą sprawić młodszym trudność np. pomoc przy wytłumaczeniu zadania, ubieraniu się itp; opiekunów/przewodników można ustalić w grupie zróżnicowanej wiekowo ale także takich przewodników z grup starszych można ustalić dla dzieci nowoprzyjętych do przedszkola.

85 w czym mogę pomóc to tablica informacyjna znajdująca się w dwóch najstarszych oddziałach, na której umieszczane są umiejętności dzieci tj. wiązanie butów, zapinanie guzików itp. oraz fotografię dzieci, które tę umiejętność opanowały i są specjalistami. Eksperci zamieszczając swoją fotografię ogłaszają w ten sposób chęć pomocy w tym, w czym są najlepsze, tak, aby te dzieci, które z daną czynnością mają problem, mogły się do nich bezpośrednio zgłosić i poprosić o pomoc.

86

87 Według słownika PWN Refleksja to: głębsze zastanowienie się nad czymś, wywołane silnym przeżyciem; myśl lub wypowiedź, będąca wynikiem takiego zastanowienia się

88 Dziecko: zastanawia się nad swoim zachowaniem i wykonaną pracą; ocenia swoje osiągnięcia i postępy edukacyjne; wskazuje swoje mocne i słabe strony; ocenia swoje zachowanie odnosząc się do zasad określonych w oddziale.

89 rozwój samodzielnego działania; umiejętność organizacji pracy; umiejętność współpracy (w parach, zespołach); umiejętność dokonywania samooceny; rozwój umiejętności i postaw społecznych; rozwój empatii; łatwiejsze dostosowanie się ustalonym zasadom i regułom; kształtowanie poczucie odpowiedzialności za siebie i innych; świadomość konsekwencji za swoje czyny i decyzje; kształtowanie twórczego myślenia; umiejętność dokonywania wyborów; wszechstronny rozwój dziecka.

90 więcej czasu na pracę indywidualną z dzieckiem, tworzenie zindywidualizowanej edukacji, nieustanne poszerzanie wiedzy i umiejętności, dokształcanie dążenie do rozwijania samodzielności i odpowiedzialności dzieci, poszukiwanie równowagi pomiędzy dawaniem bezpieczeństwa, a stawianiem wyzwań, miejsce wśród dzieci, a nie przed nimi, przejście od lidera do dyskretnego przewodnika, omawianie postępów i trudności, pozytywne wzmacnianie wychowanków, dodawanie wiary we własne możliwości, przekazywanie treści kształcenia w atrakcyjny i angażujący sposób, wizualizacja przestrzeni edukacyjnej, stymulowanie do podejmowania decyzji, rozpoznanie potrzeb indywidualnych dzieci, dawanie poczucia sukcesu

91