18 września Święty Stanisław Kostka, zakonnik, patron Polski

Transkrypt

1 GAZETKA PARAFIALNA *nr POLSKA PARAFIA KATOLICKA W LUDWIGSBURGU pw. MATKI BOSKIEJ CZĘSTOCHOWSKIEJ Z JASNEJ GÓRY 18 września Święty Stanisław Kostka, zakonnik, patron Polski Stanisław urodził się 28 grudnia 1550 r. w Rostkowie na Mazowszu. Był synem Jana, kasztelana zakroczymskiego i Małgorzaty z Kryskich (z Drobina). Krewni rodziny zajmowali eksponowane stanowiska w ówczesnej Polsce. Miał trzech braci: Pawła (+ 1607), Wojciecha (+ 1576) i Mikołaja, oraz dwie siostry, z których znamy imię tylko jednej, Anny. Historia nie przekazała nam bliższych szczegółów z lat dziecięcych Stanisława. Wiemy tylko z akt procesu beatyfikacyjnego, że był bardzo wrażliwy. Dlatego ojciec w czasie przyjęć, na których niekiedy musiał bywać także Stanisław, nakazywał gościom umiar w żartach, gdyż inaczej chłopiec może omdleć. Pierwsze nauki Stanisław pobierał w domu rodzinnym. W wieku 14 lat razem ze swoim bratem, Pawłem, został wysłany do szkół jezuickich w Wiedniu. Początkowo Stanisławowi nauka nie szła zbyt dobrze. Pod koniec trzeciego roku studiów należał już jednak do najlepszych uczniów. Władał płynnie językiem łacińskim i niemieckim, rozumiał również język grecki. Zachowały się zeszyty Stanisława z błędami poprawianymi ręką nauczyciela. Pozostały również notatki dotyczące problemów religijnych, jakie poruszano, aby chłopców przygotować także pod tym względem i umocnić ich w wierze katolickiej. Wolny czas Stanisław spędzał na lekturze i modlitwie. Ponieważ w ciągu dnia nie mógł poświęcić kontemplacji wiele czasu, oddawał się jej w nocy. Zadawał sobie także pokuty i biczował się. Taki tryb życia nie mógł się podobać kolegom, wychowawcy i bratu. Uważali to za rzecz niemoralną, a Stanisława za "dziwaka". Usiłowali go przekonywać złośliwymi przycinkami "jezuity" i "mnicha", a potem nawet biciem i

2 znęcaniem skierować na drogę "normalnego" postępowania. Stanisław usiłował im dogodzić, dlatego nawet brał lekcje tańca. Nie potrafił się jednak w tym odnaleźć. W grudniu 1565 r. ciężko zachorował. Według własnej relacji, był pewien śmierci, a nie mógł otrzymać Komunii świętej, gdyż właściciel domu nie chciał wpuścić kapłana katolickiego. Wówczas sama św. Barbara, patronka dobrej śmierci, do której się zwrócił, w towarzystwie dwóch aniołów nawiedziła jego pokój i przyniosła mu Wiatyk. W tej samej chorobie zjawiła mu się Najświętsza Maryja Panna z Dzieciątkiem, które złożyła mu na ręce. Od Niej też doznał cudu uzdrowienia i usłyszał polecenie, aby wstąpił do Towarzystwa Jezusowego. Jezuici jednak nie mieli zwyczaju przyjmować kandydatów bez zezwolenia rodziców, a na to Stanisław nie mógł liczyć. Zdobył się więc na heroiczny czyn: zorganizował ucieczkę, do której się starannie przygotował. Było to 10 sierpnia 1567 r. Legenda osnuła ucieczkę szeregiem niezwykłych wydarzeń. O jej prawdziwym przebiegu dowiadujemy się z listu samego Stanisława. Za poradą swojego spowiednika, o. Franciszka Antonio, który był wtajemniczony w jego plany, Stanisław udał się nie wprost do Rzymu, gdzie byłby łatwo pochwycony w drodze, ale do Augsburga, gdzie przebywał św. Piotr Kanizjusz, przełożony prowincji niemieckiej. Spowiednik Stanisława stwierdza, że w drodze otrzymał on również łaskę Komunii świętej z rąk anioła, kiedy wstąpił do protestanckiego kościoła w przekonaniu, że jest to kościół katolicki. W Augsburgu nie zastał Piotra Kanizjusza, dlatego podążył dalej do Dylingi. Trasa z Wiednia do Dylingi wynosi około 650 km. W Dylindze jezuici mieli swoje kolegium. Tam Stanisław został przyjęty na próbę. Wyznaczono mu zajęcia służby u konwiktorów: sprzątanie ich pokoi i pomaganie w kuchni. Stanisław boleśnie przecierpiał tę decyzję. Ufając jednak Bogu, starał się wypełniać swoje obowiązki jak najlepiej. Po powrocie do Dylingi św. Piotr Kanizjusz bał się przyjąć Stanisława do swojej prowincji w obawie przed gniewem rodziców i ich zemstą na jezuitach w Wiedniu. Mając jednak od miejscowych przełożonych bardzo dobre rekomendacje, skierował go wraz z dwoma młodymi zakonnikami do Rzymu z listem polecającym do generała. Droga była długa i uciążliwa. Stanisław z towarzyszami odbywał ją przeważnie pieszo. Dotarli tam 28 października 1567 r. Stanisław został przyjęty do nowicjatu, który znajdował się przy kościele św. Andrzeja. Było z nim wtedy około 40 nowicjuszów, w tym czterech Polaków. Rozkład zajęć nowicjatu był prosty: modlitwy, praca umysłowa i fizyczna, posługi w domu i w szpitalach, konferencje mistrza nowicjatu i przyjezdnych gości, dyskusje na tematy życia wewnętrznego i kościelnego.

3 Stanisław rozpoczął nowicjat pełen szczęścia, że nareszcie spełniły się jego marzenia. Ojciec jednak postanowił za wszelką cenę go stamtąd wydostać. Wykorzystał w tym celu wszystkie możliwości. Do Stanisława wysłał list, pełen wymówek i gróźb. Za poradą przełożonych Stanisław odpisał ojcu, że ten powinien raczej dziękować Bogu, że wybrał jego syna na swoją służbę. W lutym 1568 r. Stanisław przeniósł się z kolegium jezuitów, gdzie mieszkał przełożony generalny zakonu, do domu św. Andrzeja na Kwirynale, w którym pozostał do śmierci. Swoim wzorowym życiem, duchową dojrzałością i rozmodleniem budował całe otoczenie. W pierwszych miesiącach 1568 r. Stanisław złożył śluby zakonne. Miał wtedy zaledwie 18 lat. W prostocie serca w uroczystość św. Wawrzyńca (10 sierpnia) napisał list do Matki Bożej i schował go na swojej piersi. Przyjmując tego dnia Komunię świętą, prosił św. Wawrzyńca, aby uprosił mu u Boga łaskę śmierci w święto Wniebowzięcia. Prośba została wysłuchana. Wieczorem tego samego dnia poczuł się bardzo źle. 13 sierpnia gorączka nagle wzrosła. Przeniesiono go do infirmerii. 14 sierpnia męczyły Stanisława mdłości. Wystąpił zimny pot i dreszcze, z ust popłynęła krew. Była późna noc, kiedy zaopatrzono go na drogę do wieczności. Prosił, aby go położono na ziemi. Prośbę jego spełniono. Przepraszał wszystkich. Kiedy mu dano do ręki różaniec, ucałował go i wyszeptał: "To jest własność Najświętszej Matki". Zapytany, czy nie ma jakiegoś niepokoju, odparł, że nie, bo ma ufność w miłosierdziu Bożym i zgadza się najzupełniej z wolą Bożą. Nagle w pewnej chwili, jak zeznał naoczny świadek, kiedy Stanisław modlił się, twarz jego zajaśniała tajemniczym blaskiem. Kiedy ktoś zbliżył się do niego, by zapytać, czy czegoś nie potrzebuje, odparł, że widzi Matkę Bożą z orszakiem świętych dziewic, które po niego przychodzą. Po północy 15 sierpnia 1568 r. przeszedł do wieczności. Kiedy podano mu obrazek Matki Bożej, a on nie zareagował na to uśmiechem, przekonano się, że cieszy się już oglądaniem Najświętszej Maryi Panny w niebie. Jego kult zrodził się natychmiast i spontanicznie. Wieść o śmierci świętego Polaka rozeszła się szybko po Rzymie. Starsi ojcowie przychodzili do ciała i całowali je ze czcią. Wbrew zwyczajowi zakonu ustrojono je kwiatami. Z polecenia św. Franciszka Borgiasza, generała zakonu, ciało Stanisława złożono do drewnianej trumny, co również w owych czasach było wyjątkiem. Także na polecenie generała magister nowicjatu napisał o Stanisławie krótkie wspomnienie, które rozesłano po wszystkich domach Towarzystwa Jezusowego. Ojciec Warszewicki ułożył dłuższą biografię Stanisława. W dwa lata po śmierci współbracia udali się do przełożonego domu nowicjatu, aby pozwolił im zabrać ze sobą relikwię głowy Stanisława.

4 Kiedy otwarto grób, znaleziono ciało nienaruszone. Proces kanoniczny trwał jednak długo. W latach Klemens VII zezwolił na kult. 18 lutego 1605 r. Paweł V zezwolił na wniesienie obrazu Stanisława do kościoła św. Andrzeja w Rzymie oraz na zawieszenie przed nim lampy i wotów; w 1606 r. ten sam papież uroczyście zatwierdził tytuł błogosławionego. Uroczystości beatyfikacyjne odbyły się najpierw w Rzymie w domu św. Andrzeja, a potem w Polsce. Był to pierwszy błogosławiony Towarzystwa Jezusowego. Klemens X zezwolił zakonowi jezuitów w roku 1670 na odprawianie Mszy świętej i brewiarza o Stanisławie w dniu 13 listopada. W roku 1674 tenże papież ogłosił bł. Stanisława jednym z głównych patronów Korony Polskiej i Wielkiego Księstwa Litwy. Dekret kanonizacyjny wydał Klemens XI w 1714 r. Jednak z powodu śmierci papieża obrzędu uroczystej kanonizacji dokonał dopiero Benedykt XIV 31 grudnia 1726 r. Wraz z naszym Rodakiem chwały świętych dostąpił tego dnia również św. Alojzy Gonzaga (+ 1591). Jan XXIII uznał św. Stanisława szczególnym patronem młodzieży polskiej. Relikwie Świętego spoczywają w kościele św. Andrzeja na Kwirynale w Rzymie. Św. Stanisław Kostka jest patronem Polski (od 1671 r.) i Litwy, archidiecezji łódzkiej i warszawskiej oraz diecezji płockiej, a także Gniezna, Lublina, Lwowa, Poznania i Warszawy; oręduje także za studentami i nowicjuszami jezuickimi, a także za polską młodzieżą. Św. Stanisławowi Kostce przypisuje się zwycięstwo Polski odniesione nad Turkami pod Chocimiem w 1621 r. W tym dniu o. Oborski, jezuita, widział św. Stanisława na obłokach, jak błagał Matkę Bożą o pomoc. Król Jan Kazimierz przypisywał orędownictwu Świętego zwycięstwo odniesione pod Beresteczkiem (1651). W ikonografii św. Stanisław Kostka przedstawiany jest w stroju jezuity. Jego atrybutami są: anioł podający mu Komunię, Dziecię Jezus na ręku, krucyfiks, laska pielgrzymia, lilia, Madonna, różaniec. Źródło:

5 PORZĄDEK MSZY ŚWIĘTYCH SIERPIEŃ Czwartek 31 lipca 2014 Piątek 1 sierpnia 2014 Sobota 2 sierpnia 2014 Niedziela 18 zwykła :15 Msza św. Czwartek 7sierpnia 2014 Piątek 8 sierpnia 2014 Sobota 9 sierpnia 2014 Niedziela 19 zwykła :15 Msza św. Czwartek 14 sierpnia 2014 Piątek Wniebowzięcie NMP Sobota 16 sierpnia 2014 Niedziela 20 zwykła :15 Msza św. Czwartek 21 sierpnia 2014 Piątek 22 sierpnia 2014 Sobota 23 sierpnia 2014 Niedziela 21 zwykła :15 Msza św. Czwartek 28 sierpnia 2014 Piątek 29 sierpnia 2014 Sobota 30 sierpnia 2014 Niedziela 22 zwykła :15 Msza św.

6 WRZESIEŃ Czwartek 4 września 2014 Piątek 5 wezwśnia 2014 Sobota 6 września 2014 Niedziela 23 zwykła :15 Msza św. Czwartek 11 września 2014 Piątek 12 września 2014 Sobota 13 września 2014 Niedziela 24 zwykła :15 Msza św. Piątek 19 września 2014 Sobota 20 września 2014 Niedziela 25 zwykła :15 Msza św. Czwartek 25 września 2014 Piątek 26 września 2014 Sobota 27 września 2014 Niedziela 26 zwykła :15 Msza św Czwartek 2 października 2014 Czwartek 18 września 2014 Terminy i godz. Mszy św. aktualne w dniu wydania gazetki. Ewentualne zmiany podawane są na bieżąco w kościele i na stronie internetowej

7 Parafia Polska pod wezwaniem Matki Bożej Częstochowskiej Kościół św. Elżbiety Moldaustr. 20, Ludwigsburg-Grünbühl Proboszcz parafii Msze święte Ks. Kanonik mgr Eugeniusz Bartnik czwartki: godz tel.: piątki, soboty: godz mobil: niedziele i święta: godz beugeniusz@gmx.de Biuro parafialne Moldaustr.20, Ludwigsburg, tel ; fax: parafia.lb@web.de Zakrystia Łucja Rittershofen, tel: Sekretariat Alicja Duczkowska: Środa 13:30-17:00 Czwartek 10:30-15:00 Piątek 17:00 18:00 Ksiądz Proboszcz: sobota: 17:30 18:00 niedziela 9:30 10:00 Rada Pastoralna Rada, wraz z księdzem Proboszczem, który jest jej przewodniczącym, koordynuje wszelką działalność w naszej parafii. Kontakt: Wiceprzewodniczący Rady Pastoralnej -Tomasz Okupski, tel.: ; Nauka religii w języku polskim Informacja i kontakt: Teresa Strzop tel.: :00-17:30 - grupa przedszkolna 17:30 grupa I Komunii Św. Biblioteka parafialna Czynna w czasie zajęć polskiej szkoły oraz w drugą i czwartą niedzielę miesiąca, po mszy świętej. Informacja i kontakt: Teresa Strzop tel.: Klub Katolicki Organizuje spotkania kulturalne, seminaria samokształceniowe. Kontakt: Jacek Sowiźrał, tel Żywy Różaniec Prowadzi modlitwę różańcową w każdą sobotę przed mszą św. o godz Wymiana tajemnic odbywa się w każdą pierwszą niedzielę miesiąca po mszy św. Zelatorka: Anna Gorok, tel.: Wspólnota Ave Maria Msza święta w intencji obrony życia poczętego w każdą pierwszą sobotę miesiąca. Kontakt i informacje: Urszula Miecznikowska, tel.:

8 Wspólnota modlitewna Ruchu Odnowy w Duchu Świętym Miłosierdzie" Spotkania modlitewne w każdy czwartek o (po mszy świętej) w salkach pod kościołem. Lider wspólnoty: Ewa Sowiźrał, tel.: Wspólnoty Domowego Kościoła, Ruchu "Światło-Życie" (Oaza) Istnieją dwa kręgi Rodzin. Spotkania raz w miesiącu. Kontakt: Gabrysia i Andrzej Graz, tel.: Wspólnota Młodzieżowa Ruchu "Światło-Życie" (Oaza) Spotkania w każdy piątek o 19:00 (po mszy świętej). Animator: David Marek, tel.: Grupy posługi liturgicznej Ceremoniarze, Ministranci, Lektorzy, Kantorzy, Szafarze nadzwyczajni Najświętszego Sakramentu Kontakt: Robert Rogalski Grupa AA Kontakt: Antoni Stanios Stowarzyszenie Matki Bożej - Partonki Dobrej Śmierci. Grupę prowadzi: Zofia Bielawska, tel.: Polskie Stowarzyszenie Kulturalne przy Polskiej Parafii Katolickiej w Ludwigsurgu e.v Moldaustr. 20, Ludwigsburg Szkoła Polska przy Polskim Stowarzyszeniu Kulturalnym... iż Polacy nie gęsi, iż swój język mają Mikołaj Rej RODZICE! Jeżeli j. polski, kultura i tradycja polska jest ważnym elementem w Twojej rodzinie i chcesz ją dalej rozwijać, zapraszamy na zajęcia organizowane w naszej Parafii. Prowadzący dysponują ciekawymi formami i metodami pracy, dostosowanymi do rozwoju dziecka. Kontakt: Teresa Strzop, tel: Msza młodzieżowa ZAPROSZENIA Co miesiąc odbywa się msza młodzieżowa obejmująca parafie: Ludwigsburg, Stuttgart, Böblingen oraz Tübingen. Terminy spotkań podawane są podczas mszy świętej. Kontakt: David Marek tel

9 Carlsberg OAZY WAKACYJNE 2014 SIERPIEŃ Oaza stopnia podstawowego dla młodzieży Oaza II dla rodzin i dorosłych Oaza dla dzieci do 14 lat z rodzicami / opiekunami * Oaza II dla młodzieży w Polsce: (we współpracy z Ruchem Światło-Życie w Polsce; dokładne miejsce będzie podane później) Oaza dla dzieci z rodzicami w Krzydlinie Małej w Polsce Rocznica "Marianum" III Carlsberski Piknik Muzyczny OGŁOSZENIA Noc uwielbienia w Ludwigshafen-Oggersheim Kirche Heilige Familie (kościół Świętej Rodziny) - prowadzona przez polskich oo. Franciszkanów z modlitwą o uzdrowienie. 20:00 - Modlitwa różańcowa i okazja do spowiedzi świętej 21:00 - Eucharystia Adoracja Najświętszego Sakramentu Modlitwa koronką do miłosierdzia Bożego Błogosławieństwo kapłańskie indywidualne od ok. 00:30 do 9:00 - okazja do cichej adoracji Modlitwy częściowo w języku polskim. Spowiedź święta w języku polskim na życzenie. Terminy Nocy uwielbienia w 2014 roku (przejazd autobusem): 4 października, 1 listopada, 6 grudnia; Terminy Nocy uwielbienia, na które nie planujemy wspólnego przejazdu autobusem: 2 sierpnia, 6 września; Zapraszamy do wspólnego wyjazdu autobusem. Koszt przejazdu w obydwie strony 15,00 (w przypadku dużej ilości chętnych, koszty przejazdu będą niższe) Odjazd: Stuttgart, Kegelenstr. 17 godzina (plac po drugiej stronie dworca kolejowego Bad Cannstatt) Ludwigsburg, Aldinger Str. 170 godzina (parking przy sklepie Aldi obok kościoła polskiego) Wyjazd z Ludwigshafen: Heilige-Familie-Kirche godzina (Ludwigshafen-Oggersheim, Am Brückelgraben 99)

10 Autobus odwozi pasażerów na miejsca odjazdu do Ludwigsburga i Stuttgartu. Zgłoszenia (wraz z przedpłatą za przejazd) zbierane są po niedzielnych mszach polskich na dwa tygodnie i na jeden tydzień przed wyjazdem. Stuttgart: Krzysztof Połap tel.: Ludwigsburg: Ewa i Jacek Sowiźrał tel.: Oprawa muzyczna Polska Parafia Katolicka w Ludwigsburgu poszukuje organisty/organistki w wymiarze ok. 3-5 godzin tygodniowo (szczegóły do ustalenia). Osoby zainteresowane proszone są o kontakt z Księdzem Proboszczem lub biurem parafialnym, albo z p. J. Sowiźrałem (tel.: ). Służba liturgiczna Zapraszamy do zaangażowanie się w przygotowanie naszej liturgii. Chętnych do posługi lektora, szafarza nadzwyczajnego, psalmisty (inaczej: psałterzysty lub kantora) oraz do pomocy w prowadzeniu chóru i zespołów muzycznych prosimy o kontakt z p. Sławomirem Libertem: WYDARZENIA PARAFIALNE Dnia 19 czerwca przeżywaliśmy Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej, potocznie zwana także Świętem Ciała i Krwi Pańskiej, a w tradycji ludowej: Boże Ciało. Dziekujemy wszystkim za zaangażowanie i trud w budowie ołtarzy i całej uroczystości.

11 W dniach od lipca 2014 roku odbyła się wycieczka ministrantów. Miejscem odpoczynku byl Ramberg. W Carlsberg w Marianum dziekowaliśmy za wycieczkę. W Kandel w parku linowym skakaliśmy po drzewach i pokonywaliśmy nasze lęki.

12 Dziękujemy naszej parafii, ks.proboszczowi za wsparcie finansowe, dzięki któremu mogliśmy zorganizować ten wyjazd. Sierpień ma to do siebie, że słonko już niżej na niebie, że prawie skończono żniwa, że ciutek dnia, co dnia ubywa. I trawa już nie tak zielona, bo zieleń jest słońcem zmęczona... Rozdzwoniły się polne dzwonki na skraju lasu i łąki. Rozdzwoniły się nie bez racji, bo dzwonią na koniec wakacji. Do wtóru stuk - puka im dzięcioł. Echo po lesie się niesie i opowiada dzieciom: - Hop, hooop! Już zbliża się jesień... Z wakacyjnymi pozdrowieniami Redakcja Elżbieta Libert-Marciniak nakład: 300 sztuk sissi.lm@o2online.de