Cukrzyca znana jest ludzkości od czasów starożytnych.

Transkrypt

1 Cukrzyca znana jest ludzkości od czasów starożytnych. Pierwsze wzmianki o cukrzycy można znaleźć w "Traktacie o medycynie z czasów cesarza Huanga" z 2696 r. p.n.e. Jest tam nazwana chorobą pragnienia - chory wypija mnóstwo wody, ale niemal całą wydala. Na papirusie Ebersa z 1550 r. p.n.e, odkrytym w Tebach, wśród opisów wielu schorzeń i przepisów na leki, jest wzmianka o cukrzycy jako o chorobie charakteryzującej się usilnym pragnieniem i częstym oddawaniem moczu.

2 Słodki smak moczu w przebiegu wyniszczającej organizm choroby zauważyli już starożytni Grecy, Hindusi czy Egipcjanie. W latach p.n.e. autorzy podręcznika medycyny staroindyjskiej Sahitas wymienili aż 20 objawów pewnej choroby, w tym przyciągający owady, słodki smak moczu chorego. Żyjący między 30. a 90. r. n.e. Areteusz z Kapadocji nazwał cukrzycę "diabetes", co znaczy kanał lub przepływ. Pisał tak. Cukrzyca jest zadziwiającą chorobą polegającą na zanikaniu ciała i przechodzeniu jego treści do moczu (...) rozwój choroby jest stopniowy, lecz krótkie jest życie tego, u którego rozwinie się gwałtownie. Jego pragnienie jest duże, lecz nie ma sposobu, aby je zaspokoić. Wargi jego pękają, a ciało schnie... Lata r. n.e. indyjscy lekarze Sushruta i Charaka uznają za dwie różne choroby: cukrzycę powiązaną z osobami młodymi typ 1 oraz cukrzyce powiązaną z otyłością typ 2.

3 Przez tysiąclecia chorzy z cukrzycą skazani byli na śmierć. Koniec wieku VIII - jedynym sposobem jej leczenia było leczenie niedożywieniem. Jedzcie tak mało jak tylko można Anglia lekarz John Rollo staje się prekursorem leczenia cukrzycy dietą niskowęglowodanową opartej głównie na mięsie. Druga połowa XIX wieku - początek drogi ku nadziei. Rok 1869 Student medycyny Paul Langerhans opisuje budowę trzustki ze skupiskami komórek, które nazwał wyspami ( na jego cześć zostały nazwane wyspami Langerhansa). Rok 1889 Oskar Minkowski i Joseph von Mering zdobywają dowód, że w trzustce produkowana jest substancja regulująca poziom cukru we krwi. Uczeni z Europy i Ameryki zaczynają na różne sposoby pozyskiwać wyciągi z trzustki.

4 WYJŚCIE Z MROKU CZYLI ODKRYCIE INSULINY Lata Chirurg Frederick Banting w zakładzie fizjologii Uniwersytetu w Toronto prowadzi zaawansowane badania nad działaniem hormonu wytwarzanego w trzustce zwierzęcej. Kierownik instytutu,john Macleod, udostępnił mu swoje laboratorium, 10 psów i zaoferował pomocnika, Charlesa Herberta Besta, studenta medycyny. Banting i Best w towarzystwie pierwszej skutecznie leczonej pacjentki- suczki Maljorie Wyniki badań Bantinga i Besta spowodowały, że profesor Macleod zaangażował do pracy cały zespół badawczy, w tym utalentowanego biochemika Jamesa Bertrama Collipa, który oczyścił wyprodukowaną insulinę i umożliwił jej standaryzacje.

5 ROK 1922 Pacjent, który zmienił świat cukrzycy. Pierwszym pacjentem był Leonard Thompson, 14-letni chłopiec przyjęty do szpitala w Toronto skrajnie wychudzony, w bardzo ciężkim stanie. styczeń 1922 marzec stycznia 1922 roku podano mu oczyszczoną insuliny w kilku zastrzykach dziennie. Doprowadziło to do znacznego obniżenia stężenia glukozy we krwi jak również całkowitego braku ciał ketonowych w moczu. Był to pierwszy skuteczny klinicznie efekt działania wyprodukowanego leku. Leonard Thompson przeżył z cukrzycą jeszcze 13 lat. W lutym 1922 roku zakwalifikowano kolejnych 6 osób do leczenia insuliną i w każdym przypadku zakończyło się ono sukcesem. Jednym z najdłużej żyjących pacjentów był Ted Ryder, który pierwszy zastrzyk z insuliny otrzymał w lipcu 1922 i przeżył z chorobą 72 lata. Insulina nie uzdrawia z cukrzycy, ale ją leczy

6 Rok 1923 NOBEL NIE DLA KAŻDEGO Za odkrycie insuliny Nagrodę Noblą otrzymali Frederick Banting oraz.john Macleod. Charles Best i James Collip zostali pominięci przez Komitet Noblowski. Banting odmówił początkowo jej przyjęcia, jednak po interwencji członka Rady Gubernatorów zmienił zdanie. Banting podzielił się swoją nagrodą z Charlsem Bestem uznając, że należy się ona i jemu. Początek produkcji insuliny na skalę przemysłową i jej powszechnie zastosowanie w leczeniu cukrzycy.