Gimnazjum Klasa III, temat 13

Transkrypt

1

2

3

4

5 Śladami biblijnych świadków wiary Korespondent 1: Znajdujemy się w Jerozolimie przed kościołem zaparcia się Piotra. W chwili, gdy przed Sanhedrynem toczył się proces przeciwko Jezusowi, nastąpił najsmutniejszy moment w życiu Piotra wyparł się swojego Mistrza. Piotrze, jak się czułeś kiedy uświadomiłeś sobie, co zrobiłeś? Św. Piotr: To był dla mnie osobisty dramat. Zaparłem się swego Mistrza. Zaprzeczyłem, że jestem Jego apostołem i świadkiem Jego życia. Wcześniej jako pierwszy wyznałem, że Jezus jest Synem Bożym i On mnie pochwalił za wiarę. A tam, na placu, wydawało mi się, że zniszczyłem wszystko, co wcześniej osiągnąłem: uczciwe życie, powołanie na apostoła, nadzieję, swoją przeszłość i przyszłość. Korespondent 1: Co cię uratowało? Twoje łzy? Św. Piotr: Uratowało mnie spojrzenie Jezusa. Było pełne miłosierdzia. Ono obudziło we mnie głęboką skruchę i pokorę. W jednej chwili zrozumiałem swój grzech i miłość Jezusa. Od tego momentu chciałem Go kochać, mówić wszystkim o Nim, a nawet oddać za Niego życie. Korespondent 1: Dla programu Śladami biblijnych świadków wiary mówił Korespondent 2: Witam Państwa również z Jerozolimy. Znajdujemy się przed prawosławnym kościołem pod wezwaniem Marii Magdaleny. Najprawdopodobniej to w tym miejscu przyprowadzono do Jezusa kobietę pochwyconą na cudzołóstwie. Nie wiemy do końca, czy ktoś chciał ją w ten sposób ukarać, czy też próbował jej pomóc. Tą kobietą była Maria Magdalena. Dzięki spotkaniu z Jezusem jej rozpacz przemieniła się w głębokie zaufanie, a w swym zagubieniu odnalazła prawdę o tym, że jest kochana. Mario Magdaleno, czy bardzo się bałaś stanąć oko w oko z Jezusem? Maria Magdalena: Bardzo się bałam, ale nie Jezusa, lecz ludzi, którzy mnie do Niego prowadzili. Dla nich byłam tylko grzesznicą, dla której nie było miejsca wśród porządnych ludzi. Chcieli, żeby Jezus mnie osądził, by potem mogli mnie ukamienować. A On milczał i pisał coś na piasku. Czasami myślę, że pisał ich grzechy. Na pewno znał je wszystkie, przecież był Bogiem. Korespondent 2: I nie powiedział ani słowa? Maria Magdalena: Powiedział. Pamiętam dobrze te słowa Kto z was jest bez winy, niech pierwszy rzuci kamieniem. A potem kazał mi iść i nie grzeszyć więcej. Korespondent 2: Jaki wpływ na twoje dalsze życie miało to spotkanie? Maria Magdalena: Jeśli człowiek doświadczy przebaczenia grzechów, uwierzy w miłość Boga. On kocha nawet wtedy, gdy popełniamy grzech. Wiem jedno. Od tamtego momentu nie jestem tą samą Magdaleną. Żyję tym spotkaniem. Tylko Jezus spojrzał na mnie z miłością i nie potępił mnie. Ciągle o tym pamiętam. Korespondent 2: Z Jerozolimy pozdrawia Korespondent 3: Szanowni widzowie. Jesteśmy na drodze prowadzącej z Jerozolimy do Emaus. Właśnie po niej szli dwaj uczniowie Jezusa, rozmawiając i dzieląc się swoimi przeżyciami. Widzieli mękę i śmierć Jezusa w Jerozolimie i byli przekonani, że to już koniec Jego historii. Dlatego postanowili powrócić w rodzinne strony. Nie uwierzyli kobietom, które mówiły, że widziały aniołów, którzy zapewniali, że Jezus żyje. To, co widzieli i słyszeli o Jezusie w ostatnich dniach, nie pasowało do informacji rozgłaszanych trzy dni po Jego śmierci i złożeniu do grobu. A myśmy się spodziewali mówili z rozgoryczeniem do Nieznajomego, który przyłączył się do nich w drodze. Co się wydarzyło, gdy dotarliście do Emaus? Kleofas: Już w drodze namawialiśmy Nieznajomego Wędrowca, by został z nami, ponieważ zbliżał się wieczór i czas wieczerzy. Gdy zajęliśmy miejsca przy stole, Nieznajomy wziął chleb, odmówił błogosławieństwo i zaczął go łamać. To były słowa i gesty Jezusa z Ostatniej Wieczerzy. Wtedy otworzyły się nasze oczy i uwierzyliśmy. To Jezus żywy i prawdziwy był z nami, rozmawiał, dzielił się chlebem. Zrozumieliśmy, dlaczego już w czasie drogi w naszych sercach pojawił się pokój i nadzieja. Korespondent 3: I co było dalej? Kleofas: Wróciliśmy szybko do Jerozolimy i wszystkim opowiadaliśmy o naszej radości. Korespondent 3: Z okolic Emaus mówił Gimnazjum Klasa III, temat 13

6 Korespondent 4: Szanowni Państwo, mówi się o nim Niewierny. Czy słusznie? Jest patronem niedowiarków. Ale również patronem tych, którzy bardzo chcą dotknąć Boga. Z uporem mówił do apostołów: Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę (J 20,25). Mowa oczywiście o Tomaszu. Jakie emocje go opanowały? Żal, pretensje, zazdrość Inni widzieli Zmartwychwstałego, a on nie. Potem jednak czekał z innymi i modlił się, bo któż nie chciałby przekonać się na 100 procent, że Jezus żyje. Tomaszu, dlaczego nie uwierzyłeś innym apostołom, że spotkali Jezusa? Św. Tomasz: Nie jest łatwo uwierzyć w to, że Jezus, którego widziałem, jak umierał na krzyżu, pokonał śmierć. Mimo, że słuchałem Jego nauk i widziałem wiele cudów, wydawało mi się niemożliwe, żeby powrócił do życia, bo przecież zmartwychwstanie to niezwykłe wydarzenie. Korespondent 4: Każdy człowiek ma trudne chwile w wierze. Jaką mógłbyś dać radę, by łatwiej je było pokonać? Św. Tomasz: Sądzę, że ludzie nie dostrzegają wielu tajemnic, które się dzieją obok nas. Za to chcemy, by Chrystus ukazał się od razu, bez żadnych wątpliwości. Ja doświadczyłem łaski spotkania ze Zbawicielem, bo bardzo tego pragnąłem. Przyszedłem do Wieczernika, bo chciałem sprawdzić, jak to jest naprawdę. Jego obecności można doświadczyć w zwykłych, codziennych sytuacjach, jeśli naprawdę się tego chce. Korespondent 4: Z Wieczernika w Jerozolimie mówił Korespondent 5: Miejsce, w którym się znajduję, było świadkiem spotkania Jezusa z Szawłem. Szaweł początkowo prześladował chrześcijan, jednak po tym, jak ukazał mu się Jezus, i po rozmowie z Nim zmienił cel swojego życia. Zamiast walczyć z Kościołem, zaczął głosić prawdę o Chrystusie. W czasie nauczania doznał wielu prześladowań, został także skazany na śmierć. Święty Pawle, co przeżyłeś pod murami Damaszku? Św. Paweł: Nie dane mi było spotkać Jezusa za Jego ziemskiego życia. Tutaj, pod murami Damaszku, nagle olśniła mnie światłość z nieba i upadłem. Usłyszałem, jak ktoś mówił do mnie: Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz? (Dz 9,4). Wcale nie przeczuwałem, z kim mam do czynienia, dlatego zapytałem Kto jesteś?. Odpowiedź brzmiała: Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Potem Jezus powiedział: Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić. Korespondent 5: Co działo się przez następne dni, tygodnie? Św. Paweł: Ananiasz, jeden z chrześcijan mieszkających w Damaszku, pod wpływem Ducha Świętego doszedł do wniosku, że spełniam warunki potrzebne do otrzymania chrztu. Mimo, że skrzywdziłem wielu chrześcijan, zostałem przyjęty do ich wspólnoty. Tam poznałem szczegóły z życia i nauczania Jezusa. Później udawałem się do różnych synagog, gdzie przekonywałem: Nie czekajcie na Mesjasza. On już przyszedł. To Jezus z Nazaretu, którego ukrzyżowano, ale Bóg wskrzesił Go z martwych. A potem podróżowałem do wielu miejsc, aby wszyscy mogli usłyszeć o naszym Panu. Korespondent 5: Z Damaszku mówił (oprac. na podst.: J. Augustyn, Widzieliśmy Pana; T. Jaklewicz, Niewierny? św. Tomasz Apostoł; Wywiad ze św. Pawłem Apostołem, Gimnazjum Klasa III, temat 13

7 Grupa 1 Przygotujcie historię otrzymanej postaci. Ukażcie ją w czasach współczesnych, posługując się schematem: - zwątpienie, grzech, - spotkanie Jezusa, - nawrócenie, wiara, - świadectwo o Jezusie. Kiedy Piotr był na dole, na dziedzińcu, przyszła jedna ze służących najwyższego kapłana. Zobaczywszy Piotra grzejącego się [przy ogniu], przypatrzyła mu się i rzekła: I ty byłeś z tym Nazarejczykiem Jezusem. Lecz on zaprzeczył, mówiąc: «Nie wiem i nie rozumiem, co mówisz». I wyszedł na zewnątrz do przedsionka, a kogut zapiał. Służąca, ujrzawszy go, znowu zaczęła mówić do tych, którzy tam stali: «To jest jeden z nich». A on ponownie zaprzeczył. Po chwili ci, którzy tam stali, mówili znowu do Piotra: «Na pewno jesteś jednym z nich, jesteś także Galilejczykiem». Lecz on począł się zaklinać i przysięgać: «Nie znam tego człowieka, o którym mówicie». I zaraz powtórnie zapiał kogut. Wspomniał Piotr na słowa, które mu powiedział Jezus: «Pierwej, nim kogut dwa razy zapieje, trzy razy Mnie się wyprzesz». I wybuchnął płaczem (Mk 14,66-71). Grupa 2 Przygotujcie historię otrzymanej postaci. Ukażcie ją w czasach współczesnych, posługując się schematem: - zwątpienie, grzech, - spotkanie Jezusa, - nawrócenie, wiara, - świadectwo o Jezusie. Postawiwszy ją pośrodku, powiedzieli do Niego: «Nauczycielu, tę kobietę dopiero pochwycono na cudzołóstwie. W Prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować. A Ty co powiesz?» Mówili to, wystawiając Go na próbę, aby mieli o co Go oskarżyć. Lecz Jezus, schyliwszy się, pisał palcem po ziemi. A kiedy w dalszym ciągu Go pytali, podniósł się i rzekł do nich: «Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem». I powtórnie schyliwszy się, pisał na ziemi. Kiedy to usłyszeli, wszyscy jeden po drugim zaczęli odchodzić, poczynając od starszych, aż do ostatnich. Pozostał tylko Jezus i kobieta stojąca na środku (J 8,3b-8). Grupa 3 Przygotujcie historię otrzymanej postaci. Ukażcie ją w czasach współczesnych, posługując się schematem: - zwątpienie, grzech, - spotkanie Jezusa, - nawrócenie, wiara, - świadectwo o Jezusie. Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!» Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę». A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz [domu] i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!» Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym!» Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: «Pan mój i Bóg mój!» Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli» (J 20,24-29). Gimnazjum Klasa III, temat 13