HONOROWE WYRÓŻNIENIE. Statuetką Melaniusz za zasługi dla rozwoju miasta i gminy Tuchów

Transkrypt

1 HONOROWE WYRÓŻNIENIE Statuetką Melaniusz za zasługi dla rozwoju miasta i gminy Tuchów TUCHÓW 2013

2 Rada Miejska w Tuchowie uchwałą nr XLVIII/391/2006 z dnia 30 sierpnia 2006 roku ustanowiła wyróżnienie w formie statuetki pod nazwą Melaniusz, którym będą honorowane osoby i instytucje szczególnie zasłużone dla rozwoju miasta i gminy Tuchów poprzez swoją działalność; gospodarczą, społeczną, samorządową, oświatową i wychowawczą, charytatywną, sportową, kulturalną i promocyjną. O. Marcin Melaniusz, urodzony około 1595 r. w Tuchowie, był synem Jana Małego i Zofii z Latochów, mieszczan tuchowskich. W 1616 r. otrzymał na Akademii Krakowskiej tytuł bakałarza filozofii i nauk wyzwolonych. Chcąc przyczynić się do podniesienia poziomu intelektualnego miasteczka, z którego pochodził, ufundował stypendium dla dwóch studentów z Tuchowa, pobierających nauki w jego macierzystej uczelni. Jako proboszcz Tuchowa w poszczególniejszy sposób ukochał chlubę Tuchowa cudowny obraz Matki Najświętszej i skrzętnie zapisywał cuda i łaski, jakie wierni otrzymali przy tymże obrazie Maryi. Praca jego zawiera opis 226 cudów i łask. W roku 1648 wydał w Krakowie książkę pod tytułem Wonność wdzięczna róży niebieskiej Panny Przenajświętszej w kościele tuchowskim. Po raz pierwszy Melaniusza przyznano w 2006 r. Wyróżnienie otrzymali: Uhonorowani statuetką Melaniusza w 2006 r. Pani Stanisława Burza, Pani Agnieszka Kowalik, O. Stanisław Gruszka, Pan Józef Kozioł, Pan Marian Kras, Pan Jan Piotrowski, Pan Eugeniusz Pyciński, Pan Marek Srebro, Pan Michał Wojtkiewicz, Tuchowskie Wieści z redaktorem naczelnym panem Grze gorzem Stanisławczykiem, Sanktuaryjny Chór Mieszany, Sanktuaryjna Orkiestra Dęta, Stowarzyszenie Rodziców i Przyjaciół Osób Nie pełnosprawnych NADZIEJA, Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe MBM jego twórcy i właściciele, Bogumiła i Marian Mazurowie, Zakład Rzeźniczo-Wędliniarski Andrzeja i Wacława Sajdaków, Zakład Produkcji Znaków Drogowych WIMED jego twórca a zarazem właściciel, Zdzisław Dąbczyński. 2

3 Po raz drugi Melaniusza przyznano w 2007 r. Wyróżnienie otrzymali: Uhonorowani statuetką Melaniusza w 2007 r. Pani Ewa Stanisławczyk, Pani Stanisława Węgrzyn, Pani Agata Mróz-Pankowska, Ks. Antoni Myjak, Pan Aleksander Kowalik, Pan Andrzej Mężyk, Pan Władysław Sukiennik, Trójka s.c. Pan Wiesław Wróbel, Pan Janusz Grzenia, Pan Janusz Nowak, Firma Korex Pan Kazimierz Szablowski. Po raz trzeci Melaniusza przyznano w 2008 r. Wyróżnienie otrzymali: Uhonorowani statuetką Melaniusza w 2008 r. Siostra Alfreda Bronisława Data, Pani Maria Wójcik, O. Kazimierz Plebanek, Pan Tadeusz Goliszewski, Koło Pszczelarzy w Tuchowie. 3

4 Po raz czwarty Melaniusza przyznano w 2009 r. Wyróżnienie otrzymali: Uhonorowani statuetką Melaniusza w 2009 r. Pan Franciszek Turaj, Pan Józef Rogal, Pan Kazimierz Karwat, Pan dr Jan Gładysz, Pan Leszek Borgula, Ojcowie redemptoryści, Towarzystwo Miłośników Tuchowa, Zespół Pokolenia Po raz piąty Melaniusza przyznano w 2010 r. Wyróżnienie otrzymali: Uhonorowani statuetką Melaniusza w 2010 r. Pan Kazimierz Łątka, Państwo Ewa i Roman Fleszarowie, Pan Waldemar Dziga, Pan Zygmunt Bień, Pan Peter Blaskewitz 4

5 Po raz szósty Melaniusza przyznano w 2011 r. Wyróżnienie otrzymali: Uhonorowani statuetką Melaniusza w 2011 r. Pan Krzysztof Jasiński, Pan dr n. med. Artur Gądek, Pan Grzegorz Stanisławczyk, Biblioteka Publiczna w Tuchowie, Pan Friedrich Schuster Po raz siódmy Melaniusza przyznano w 2012 r. Wyróżnienie otrzymali: Uhonorowani statuetką Melaniusza w 2012 r. Ochotnicza Straż Pożarna w Tuchowie, Tuchowska Wspólnota Sióstr Służebniczek, Pan Jan Sufliarsky 5

6 Po raz ósmy Melaniusza przyznano w 2013 r. 22 stycznia 2014 roku honorowe wyróżnienie statuetką Melaniusz za zasługi dla rozwoju miasta i Gminy Tuchów otrzymują: Ks. prałat Stanisław Augustyn Pani Zofia Kałużna Pan Tomasz Wantuch Pan Adam Drogoś 6

7 za ponadczterdziestoletnią pracę duszpasterską i czynny udział w życiu społeczności Siedlisk Ks. prałat Stanisław Augustyn pełnił funkcję proboszcza w Siedliskach przez 42 lata. Jego największym osiągnięciem jest wybudowanie kościoła w czasach, kiedy takie inicjatywy ogromnie utrudniano. Trzeba było zabiegać o każde zezwolenie, o zakup materiałów budowlanych, mobilizować mieszkańców do ofiarności i pracy przy budowie. Trzeba było pokonać trudności i zabezpieczyć budowlę przed osuwaniem się ziemi. Ksiądz prałat dzięki uporowi i determinacji dopiął swego i dlatego mieszkańcy Siedlisk mają teraz nowoczesną świątynię, w której odbywają się uroczystości religijne; także patriotyczne i tradycyjne (np. dożynki) mają tu swój początek. Ksiądz prałat włączał się także w życie społeczne wsi, biorąc udział w pracach komitetów: budowy wodociągów, gazyfikacji, telefonizacji, budowy ośrodka zdrowia czy rozbudowy remizy OSP. Jednocześnie pełnił posługę duszpasterską wśród mieszkańców wsi; niestrudzenie wychowywał dzieci i młodzież nie tylko w duchu religijnym, ale także patriotycznym. Jest autorem publikacji, m.in. W blasku jubileuszy. 7

8 za wieloletnią, bezinteresowną działalność na rzecz społeczności Dąbrówki Tuchowskiej Pani Zofia Kałużna mieszkanka Dąbrówki Tuchowskiej prawie całe swoje zawodowe życie była związana z rodzinną wsią jako pracownica tamtejszej szkoły, katechetka, opiekunka dziecięcych zespołów oraz opiekunka kaplicy. Zawsze czynnie angażowała się w życie wsi. Prowadziła społecznie katechizację dzieci w domach prywatnych, bo jeszcze wtedy nie wolno było prowadzić jej w szkole. Jako opiekunka zespołów przez wiele lat przygotowywała uroczystości patriotyczne i religijne. Angażowała młodzież i dorosłych do kultywowania ludowych tradycji. Przygotowywała wieńce dożynkowe, szyła stroje. Podczas budowy kaplicy mobilizowała mieszkańców do pracy społecznej i sama brała w niej udział. Po wybudowaniu kaplicy z wielkim zaangażowaniem i odpowiedzialnością sprawowała nad nią opiekę, dbając o wystrój samej kaplicy, jak również jej otoczenia. Dbała także o szaty liturgiczne i sprzęt kościelny. Na każde święta przygotowywała stosowną dekorację. Przez ponad 20 lat wykonywała to wszystko z ogromną pasją i poświęceniem, bezinteresownie, na chwałę Bogu i pożytek ludziom. Jej zasługi zostały docenione przez ordynariusza diecezji tarnowskiej ks. bpa Andrzeja Jeża, który wystosował pod jej adresem otwarty list pochwalny. 8

9 ...za publikacje o historii Tuchowa, szczególnie rodu Rozwadowskich, bezinteresowną działalność na rzecz ratowania zabytków materialnych, promowanie Tuchowa na antenie Radia Kraków oraz działalność na rzecz lokalnego środowiska Pan Tomasz Wantuch tuchowianin, miłośnik historii ojczystej, w tym szczególnie dziejów Tuchowa, od lat ujawnia, głównie na łamach lokalnej prasy, nieznane lub zapomniane wydarzenia i osoby, mające znaczący wpływ na historię naszego miasta. Ostatnio odkrywa przemilczaną i zapomnianą historię rodu Rozwadowskich i Theodorowiczów, byłych właścicieli Tuchowa. Materiały te trafiają do czytelników miejscowych, ale także krajowych i zagranicznych, promując Tuchów. Był inicjatorem i współorganizatorem uczczenia pamięci płk. Władysława Rozwadowskiego, zamordowanego w Charkowie, poprzez posadzenie Dębu Katyńskiego. Działa także na rzecz ochrony zabytków materialnych. Jego zasługą w dużej mierze jest zabezpieczenie i renowacja nagrobków na starym cmentarzu w Tuchowie, a także doprowadzenie do objęcia opieką konserwatorską i wpisanie do rejestru zabytków kaplicy Rozwadowskich na nowym cmentarzu. Jako członek i obecnie przewodniczący Zarządu Towarzystwa Miłośników Tuchowa organizuje zbiórki na rzecz renowacji nagrobków. Jest współorganizatorem Muzeum Miejskiego w Tuchowie, do którego pozyskał cenne eksponaty, w tym od rodziny Rozwadowskich. Współpracuje z Radiem Kraków poprzez wypowiedzi w tej rozgłośni oraz wskazywanie mieszkańców naszego miasta, z których kilkunastu udzieliło wywiadów. We współpracy z Biblioteką Publiczną w Tuchowie nagrywa wypowiedzi świadków historii i dokumentuje ich wspomnienia, współtworząc tzw. Cyfrowe Archiwa Tradycji Lokalnej. 9

10 za dbałość o unowocześnianie kierowanej przez siebie szkoły, organizację dokształcania młodzieży i dorosłych, współpracę z lokalnymi instytucjami i organizacjami, udzielanie pomocy ludziom, ze szczególnym uwzględnieniem powodzian Pan Adam Drogoś - tuchowianin, absolwent tutejszego Technikum Mechanicznego (obecnie Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych im. Bohaterów Bitwy pod Łowczówkiem) oraz Politechniki Śląskiej, później nauczyciel w macierzystej szkole, a obecnie jej dyrektor. W wyniku jego starań przeprowadzono wiele remontów, które gruntownie zmieniły wygląd budynku, a sale lekcyjne zostały wyposażone w nowoczesny sprzęt audiowizualny. Wprowadził nowe kierunki kształcenia, zorganizował stację diagnostyczną pojazdów, pracownie: komputerowe, gastronomiczne i spawalniczą. Organizował liczne kursy będące formą dokształcania dorosłych słuchaczy, np. komputerowe, spawania, ekonomiczne, a także kursy dla uczniów, finansowane przez Unię Europejską, dzięki którym poszerzyli oni swoją wiedzę i zdobyli dodatkowe kwalifikacje. Nawiązał kontakt ze szkołami zawodowymi we Francji, dzięki czemu została zorganizowana wymiana uczniów, odbywających zawodowe praktyki. Współpracuje z lokalnymi władzami, instytucjami i organizacjami; uczniowie ZSP, zwłaszcza kierunków gastronomicznych, są obecni na wielu imprezach w mieście i okolicy. Na szczególne wyróżnienie zasługują jego postawa i działania w czasie wielkiej powodzi w 2010 r. Od początku, tj. już w nocy 5 czerwca, do 31 sierpnia był bezpośrednio zaangażowany początkowo po kilkanaście godzin 10

11 dziennie w organizację pomocy: udostępnił 45 miejsc w internacie szkolnym, brał udział w rozlokowaniu powodzian, pomagał wnosić inwalidów i osoby w podeszłym wieku na 3 piętro, robił zakupy i przywoził je własnym samochodem, pomagał w przygotowywaniu posiłków (również w soboty i niedziele) dla mieszkających w internacie oraz dla innych powodzian i ich dzieci, strażaków, policjantów, więźniów pomagających w sprzątaniu średnio około 250 dziennie. Część z nich dostarczał osobiście do punktów żywieniowych. Przyjmował dary i rozdzielał je. Zorganizował szkolne grupy młodzieżowe do pomocy w porządkowaniu domów. Poszukiwał innych miejsc noclegowych (w związku ze zbliżającym się początkiem roku szkolnego) i przewoził powodzian do tych miejsc. Cały czas współpracował z Urzędem Miasta, Ośrodkiem Pomocy Społecznej i miejscowymi parafiami. Za te działania otrzymał nagrodę specjalną ministra edukacji narodowej. Za całokształt działalności został uhonorowany: Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Brązowym Krzyżem Zasługi, brązowym medalem Za zasługi dla obronności kraju. Dyrektor Adam Drogoś znany jest w środowisku z tego, że nie odmawia pomocy organizatorom różnych imprez oraz ludziom tej pomocy potrzebującym. 11

12