PRAWO BUDOWLANE KOMENTARZ. Arkadiusz Despot-Mładanowicz, Andrzej Gliniecki, Zdzisław Kostka, Anna Ostrowska, Wojciech Piątek

Transkrypt

1

2 PRAWO BUDOWLANE KOMENTARZ pod redakcją Andrzeja Glinieckiego Arkadiusz Despot-Mładanowicz, Andrzej Gliniecki, Zdzisław Kostka, Anna Ostrowska, Wojciech Piątek Wydanie 2 Stan prawny na 25 kwietnia 2014 roku Warszawa 2014

3 O Autorach Arkadiusz Despot-Mładanowicz sędzia Naczelnego Sądu Administracyjnego. Andrzej Gliniecki sędzia Naczelnego Sądu Administracyjnego. Zdzisław Kostka sędzia Naczelnego Sądu Administracyjnego, zajmujący stanowisko sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku. dr Anna Ostrowska adiunkt w Katedrze Prawa Administracyjnego i Nauki o Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie oraz starszy asystent sędziego w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Lublinie. Jest autorką publikacji z zakresu materialnego prawa administracyjnego, zwłaszcza prawa budowlanego, prawa zagospodarowania przestrzennego, a także z zakresu gospodarki nieruchomościami. dr Wojciech Piątek adiunkt w Katedrze Postępowania Administracyjnego i Sądowoadministracyjnego na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz asystent sędziego w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Poznaniu. Jest autorem publikacji z zakresu postępowania administracyjnego, egzekucyjnego w administracji i sądowoadministracyjnego.

4 Spis treści Wykaz skrótów Wprowadzenie USTAWA z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz ze zm.) Rozdział 1. Przepisy ogólne (art. 1 11) Rozdział 2. Samodzielne funkcje techniczne w budownictwie (art ) Rozdział 3. Prawa i obowiązki uczestników procesu budowlanego (art ) Rozdział 4. Postępowanie poprzedzające rozpoczęcie robót budowlanych (art a) Rozdział 5. Budowa i oddawanie do użytku obiektów budowlanych (art ) Rozdział 6. Utrzymanie obiektów budowlanych (art ) Rozdział 7. Katastrofa budowlana (art ) Rozdział 8. Organy administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego (art c) Rozdział 9. Przepisy karne (art ) Rozdział 10. Odpowiedzialność zawodowa w budownictwie (art ) Rozdział 11. Przepisy przejściowe i końcowe (art ) Załącznik do ustawy z dnia 7 lipca 1994 r Bibliografia Skorowidz

5 Wykaz skrótów Wykaz skrótów I. Akty prawne dyrektywa 92/57/EWG dyrektywa Rady z 24 czerwca 1992 r. w sprawie wdrożenia minimalnych wymagań bezpieczeństwa i ochrony zdrowia na tymczasowych lub ruchomych budowach (92/57/EWG) (Dz.Urz. WE 1992 L 245/6 ze zm.) dyrektywa 2010/31/UE dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/31/UE z 19 maja 2010 r. w sprawie charakterystyki energetycznej budynków (wersja przekształcona) (Dz.Urz. UE 2010 L 153/13) dyrektywa 2011/92/UE dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE z 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko, Dz.Urz. UE 2012 L 26/1) k.c. ustawa z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn. Dz.U. z 2014 r., poz. 121) k.k. ustawa z 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. Nr 88, poz. 553 ze zm.) Konstytucja RP Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483 ze sprost. i zm.) k.p. ustawa z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn. Dz.U r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) k.p.a. ustawa z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.) k.p.c. ustawa z 17 listo pada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (tekst jedn. Dz.U. z 2014 r., poz. 101 ze zm.) k.p.k. ustawa z 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz.U. Nr 89, poz. 555 ze zm.) k.p.w. ustawa z dnia 24 sierpnia 2001 r. Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz. 395 ze zm.) k.r.o. ustawa z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 788 ze zm.) k.s.h. ustawa z 15 wrześ nia 2000 r. Kodeks spółek handlowych (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz ze zm.) k.w. ustawa z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz. 482 ze zm) 7

6 Wykaz skrótów A ord.pod. ustawa z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) p.g.g. ustawa z 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz.U. Nr 163, poz. 981 ze zm.) p.g.k. ustawa z 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz.U. z 2010 r. Nr 193, poz ze zm.) p.o.ś. ustawa z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz ze zm.) p.p.s.a. ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) p.r.d. ustawa z 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz ze zm.) pr.bud. ustawa z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz ze zm.) pr.bud. z 1974 r. ustawa z 24 października 1974 r. Prawo budowlane (Dz.U. Nr 38, poz. 229 ze zm.; uchylona) pr.energ. ustawa z 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz ze zm.) pr.telekom. ustawa z 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (tekst jedn. Dz.U. z 2014 r., poz. 243) pr.wod. ustawa z 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 145 ze zm.) r.bezp.rob.bud. rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 6 lutego 2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania robót budowlanych (Dz.U. Nr 47, poz. 401) r.dziennik.bud. rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 26 czerwca 2002 r. w sprawie dziennika budowy, montażu i rozbiórki, tablicy informacyjnej oraz ogłoszenia zawierającego dane dotyczące bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia (Dz.U. Nr 108, poz. 953 ze zm.) r.insp.nadz.inw. rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 19 listo pada 2001 r. w sprawie rodzajów obiektów budowlanych, przy których realizacji jest wymagane ustanowienie inspektora nadzoru inwestorskiego (Dz.U. Nr 138, poz. 1554) rozporządzenie rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011 nr 305/2011 z 9 marca 2011 r. ustanawiające zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych i uchylające dyrektywę Rady 89/106/EWG (Dz.Urz. UE 2011 L 88/5) r.projekt.bud. rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z 25 kwietnia 2012 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (Dz.U. z 2012 r., poz. 462 ze zm.) r.rozbiór.metod.wybuch. rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 3 lipca 2003 r. w sprawie rozbiórek obiektów budowlanych wykonywanych metodą wybuchową (Dz.U. Nr 120, poz. 1135) r.rozbiór.obiekt.bud. rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 30 sierpnia 2004 r. w sprawie warunków i trybu postępowania w sprawach rozbiórek nieużytkowanych lub niewykończonych obiektów budowlanych (Dz.U. Nr 198, poz. 2043) r.sam.funk.techn. rozporządzenie Ministra Transportu i Budownictwa z 28 kwietnia 2006 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz.U. Nr 83, poz. 578 ze zm.) 8

7 A Wykaz skrótów r.użytk.bud.mieszk. rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 16 sierpnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych (Dz.U. Nr 74, poz. 836 ze zm.) r.war.techn.bud. rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 75, poz. 690 ze zm.) r.war.techn.obiekt.inż. rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z 30 maja 2000 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inżynierskie i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 63, poz. 735 ze zm.) u.d.p. ustawa z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz. 260 ze zm.) u.e.e. ustawa z 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (Dz.U. Nr 94, poz. 551 ze zm.) u.g.n. ustawa z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz.U. z 2014 r., poz. 518) u.o.g.r.l. ustawa z 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz ze zm.) u.o.i.b.p. ustawa z 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych (Dz.U. Nr 143, poz. 963 ze zm.) u.o.i.d.p. ustawa z 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz. 687 ze zm.) u.o.i.l.p. ustawa z 12 lutego 2009 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie lotnisk użytku publicznego (Dz.U. Nr 42, poz. 340 ze zm.) u.o.p.l. ustawa z 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (tekst jedn. Dz.U. z 2014 r., poz. 150) u.o.z. ustawa z 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz.U. Nr 162, poz ze zm.) u.p.e.a. ustawa z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz ze zm.) u.p.z.p. ustawa z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.) u.sam.zaw. ustawa z 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz. 932 ze zm.) u.s.d.g. ustawa z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz. 672 ze zm.) u.s.m. ustawa z 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz. 1222) u.t.k. ustawa z 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz ze zm.) u.u.i.ś. ustawa z 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz ze zm.) 9

8 Wykaz skrótów A u.w.b. ustawa z 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych (Dz.U. Nr 92, poz. 881 ze zm.) u.w.i.a.r. ustawa z 23 stycznia 2009 r. o wojewodzie i administracji zespolonej w województwie (Dz.U. Nr 31, poz. 206 ze zm.) u.w.l. ustawa z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz.U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.) u.w.r.s.t. ustawa z 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz.U. Nr 106, poz. 675 ze zm.) u.z.z.w. ustawa z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (tekst jedn. Dz.U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 ze zm.) II. Czasopisma i publikatory CBOSA KZS Lexis.pl MoP NZS ONSA ONSAiWSA OSNAPiUS OSNCP OSNKW OSNwSK OSP OTK ZU PiP Prok. i Pr. ST ZNSA Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych Krakowskie Zeszyty Sądowe Serwis Prawniczy LexisNexis Polska Monitor Prawniczy Nowe Zeszyty Samorządowe Orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego (do 2003 r.) Orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego i wojewódzkich sądów administracyjnych (od 2004 r.) Orzecznictwo Sądu Najwyższego. Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Cywilna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych (od 1963 r. do 1994 r.) Orzecznictwo Sądu Najwyższego. Izba Karna i Izba Wojskowa Orzecznictwo Sądu Najwyższego w Sprawach Karnych Orzecznictwo Sądów Polskich Orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego. Zbiór Uzupełniający Państwo i Prawo Prokuratura i Prawo Samorząd Terytorialny Zeszyty Naukowe Sądownictwa Administracyjnego III. Inne NSA SN TK WSA Naczelny Sąd Administracyjny Sąd Najwyższy Trybunał Konstytucyjny wojewódzki sąd administracyjny Uwaga Artykuły powoływane bez bliższego okreś lenia są przepisami ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz ze zm.) 10

9 Wprowadzenie Wprowadzenie Ustawa z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane weszła w życie 1 stycznia 1995 r., zastępując ustawę z 24 października 1974 r. Prawo budowlane, która jednak nie utraciła mocy w całości, co wynika z przepisów przejściowych aktualnie obowiązującej ustawy. Komentowana ustawa obowiązuje już od prawie 20 lat i była w tym czasie wielokrotnie nowelizowana. Część zmian była związana z wejściem Polski do Unii Europejskiej, niektóre zaś wynikły z niekorzystnych dla przepisów ustawy wyroków Trybunału Konstytucyjnego. Najpoważniejsze zmiany zostały wprowadzone ustawą z 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy Prawo budowlane oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 80, poz. 718), która weszła w życie 11 lipca 2003 r. Nie wszystkie zmiany legislacyjne komentowanej ustawy należy ocenić pozytywnie ze względu chociażby na ich częstotliwość, jednak większość nowelizacji prowadziła do doskonalenia tego aktu. Prawo budowlane w obecnym kształcie, mimo wielu nowelizacji, nie jest aktem prawnym jasnym i prostym w stosowaniu ani dla organów, ani dla sądów, nie mówiąc już o osobach niemających przygotowania prawniczego. Jednak istniejące obecnie wątpliwości związane z rozumieniem tej ustawy oraz dotychczasowy dorobek doktryny i orzecznictwa sądowego przemawiają za dalszym doskonaleniem tej ustawy w drodze kolejnych przemyślanych nowelizacji. Przepisy komentowanej ustawy są ściśle powiązane z wieloma innymi ustawami administracyjnego prawa materialnego, których przepisy, jako przepisy odrębne, regulują niekiedy odmiennie bądź modyfikują przepisy ustawy Prawo budowlane. Poza tym stosując przepisy komentowanej ustawy i uwzględniając regulacje wynikające z przepisów odrębnych, należy mieć również na uwadze akty wykonawcze (rozporządzenia) do ustawy, których obecnie jest już około czterdziestu. Tak szeroki i wszechstronny zakres regulacji problematyki związanej z prawem budowlanym, rozproszonej w wielu aktach prawnych różnej rangi, powoduje, 11

10 Wprowadzenie A że przestrzeganie prawa w tym zakresie dla przeciętnego obywatela wcale nie jest takie proste i łatwe. Dla prawidłowego stosowania przepisów Prawa budowlanego nieocenione wprost znaczenie mają też poglądy doktryny i orzecznictwa sądowego, które od początku wejścia w życie komentowanej ustawy miały wpływ na jej kształt. Prawo budowlane jest jedną z najczęściej stosowanych ustaw prawa administracyjnego materialnego, co wynika z liczby spraw w tym zakresie wpływających do sądów administracyjnych. Wybór problemów, na które zwrócono uwagę w książce, nie jest przypadkowy, gdyż wynika z problematyki spraw najczęściej rozstrzyganych przez sądy administracyjne. W komentarzu zwrócono również uwagę na występujące w niektórych sprawach rozbieżności w orzecznictwie, co świadczy niewątpliwie o zawiłości i niejasności niektórych przepisów. Jak wskazuje dotychczasowe doświadczenie związane z obowiązywaniem ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, prawodawca, podejmując decyzję o nowelizacji ustawy, powinien bardziej korzystać z doświadczeń wynikających z orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego i sądów administracyjnych, gdzie wszystkie słabe punkty ustawy widoczne są jak w soczewce. W drugim wydaniu komentarza uwzględniono wszystkie zmiany komentowanej ustawy oraz ustaw z nią powiązanych, a także aktów wykonawczych (rozporządzeń) do nich. Ponadto zostały znacznie szerzej uwzględnione poglądy doktryny oraz orzecznictwo sądów administracyjnych, Trybunału Konstytucyjnego i Sądu Najwyższego, którego orzeczenia w sprawach cywilnych nierzadko muszą być uwzględniane w sprawach z zakresu prawa budowlanego. Dążąc do tego, aby krąg odbiorców (Czytelników) tego opracowania był jak najszerszy, autorzy komentarza starali się przedstawić zawiłe i skomplikowane zagadnienia prawne w sposób możliwie dostępny i zrozumiały, szczególnie zwracając uwagę na prawa i obowiązki inwestorów, właś cicieli i zarządców obiektów budowlanych oraz zakres uprawnień władczych organów administracji publicznej, wynikających z przepisów obowiązującego prawa. Oddając do rąk Czytelników niniejszy Komentarz, autorzy i wydawnictwo mają nadzieję, że będzie on użyteczny dla wszystkich uczestników procesu budowlanego, organów administracji publicznej, adwokatów, radców prawnych, sędziów sądów administracyjnych oraz studentów wydziałów prawa i administracji. Andrzej Gliniecki 12

11 Ustawa Prawo budowlane Rozdział Wojciech Piątek 1. Przepisy ogólne 1 USTAWA z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst pierwotny Dz.U. z 25 sierpnia 1994 r. Nr 89, poz. 414; tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz. 1409; zm.: Dz.U. z 2014 r., poz. 40) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. PRZEDMIOT REGULACJI Art. 1. Ustawa Prawo budowlane, zwana dalej ustawą, normuje działalność obejmującą sprawy projektowania, budowy, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych oraz okreś la zasady działania organów administracji publicznej w tych dziedzinach. 1. Prawo budowlane jest jednym z działów materialnego prawa administracyjnego, okreś lającym prawne wymogi poszczególnych stadiów projektowania, budowy, utrzymania oraz rozbiórki obiektów budowlanych. W szerokim ujęciu obejmuje ono ogół regulacji prawnych dotyczących procesu budowlanego, począwszy od unormowań cywilnoprawnych, związanych z prawami rzeczowymi oraz obligacyjnymi, które dotyczą szeroko rozumianego dysponowania nieruchomością, przez zasady bezpieczeństwa i higieny pracy, prawo finansowe, a skończywszy na regulacji prawa publicznego obejmującej ogół procesu inwestycyjno-budowlanego zarówno rangi ustawowej, jak i wykonawczej. W wąskim ujęciu pojęcie prawo budowlane obejmuje ustawę z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane oraz akty wykonawcze wydane do niej w formie rozporządzeń. Zakres przedmiotowy oraz podmiotowy Prawa budowlanego został okreś lony w art. 1, a następnie rozwinięty w dalszych jego postanowieniach. Celem regulacji Wojciech Piątek 13

12 Art. 1 Ustawa Prawo budowlane zawartej w komentowanej ustawie jest ochrona interesu publicznego w trakcie przebiegu procesu inwestycyjno-budowlanego przy jednoczes nym uwzględnieniu interesów indywidualnych. W orzecznictwie sądowym oraz w literaturze formułowane są również bardziej szczegółowe cele Prawa budowlanego, którymi są: zapewnienie bezpieczeństwa powszechnego i indywidualnego, zagrożonego ze strony wadliwie wykonanych obiektów budowlanych (wyrok WSA w Gdańsku z 28 kwietnia 2010 r., II SA/Gd 350/09, Lexis.pl nr ; wyrok NSA 15 grudnia 2010 r., II OSK 1939/09, Lexis.pl nr ), bezpieczeństwo użytkowania obiektu, ochrona środowiska, ochrona przed hałasem i drganiami oraz zapewnienie ładu przestrzennego (wyrok WSA w Gdańsku z 11 lutego 2009 r., II SA/Gd 670/08, Lexis.pl nr ), ochrona zdrowia i życia obywateli, bezpieczeństwo, ochrona środowiska oraz ochrona prawa własności (H. Kisilowska, D. Sypniewski, Prawo budowlane, Warszawa 2012, s. 31 oraz podana tam literatura). Istotne dyrektywy interpretacyjne formułuje w tym przedmiocie art. 5 ust Z uwagi na przytoczone cele ustawy oraz wiążącą się z tym możliwość ograniczenia praw rzeczowych właś ciciela nieruchomości za pomocą form władczych w różnych stadiach procesu budowlanego w odniesieniu do poszczególnych instytucji prawa budowlanego sądy administracyjne zwracają uwagę, że nie mogą one być interpretowane w sposób rozszerzający (wyrok NSA z 17 marca 2005 r., OSK 1450/04, Lexis.pl nr ; wyrok NSA z 9 maja 2007 r., II OSK 709/06, Lexis.pl nr ), czy też że powinny one być wykładane i stosowane ściśle (wyrok WSA w Poznaniu z 18 października 2005 r., II SA/Po 2683/03, CBOSA). Przepisy Prawa budowlanego mają charakter bezwzględnie obowiązujący i nie pozostawiają właś ciwym organom administracji publicznej możliwości uznaniowego traktowania zaistniałych stanów faktycznych związanych z procesem budowlanym (wyrok WSA w Poznaniu z 14 listo pada 2006 r., II SA/Po 406/06, CBOSA; wyrok WSA w Gliwicach z 13 października 2011 r., II SA/Gl 210/11, Lexis.pl nr ). W orzecznictwie sądowym akcentuje się również ich restytucyjny charakter, mający na celu przywrócenie obiektu budowlanego do stanu zgodnego z prawem (wyrok NSA z 17 kwietnia 2000 r., IV SA 394/08, OSP 2001, nr 7 8, poz. 107 z aprobującą glosą R. Dziwińskiego, tamże; wyrok NSA z 24 stycznia 2008 r., II OSK 1927/06, Lexis.pl nr ). Ze względu na istotę prawa budowlanego, do której należy ograniczenie zasady wolności zabudowy, Prawo budowlane zawiera w sobie również takie instrumenty prawne, dzięki zastosowaniu których zapewniony zostaje posłuch dla bezwzględnego charakteru jego norm prawnych. Stąd w literaturze wskazuje się, że prawo to ma charakter policyjny, wyrażający się w dwóch zakresach: kontroli prewencyjnej oraz nadzoru. Kontrola prewencyjna ma miejsce wówczas, gdy przepisy Prawa budowlanego wymagają oceny zamierzenia inwestycyjnego przed przystąpieniem do jego realizacji. Nadzór z kolei obejmuje sytuację, w której przedmiotem oceny jest 14 Wojciech Piątek

13 Rozdział 1. Przepisy ogólne Art. 1 legalność podejmowanych działań objętych reglamentacją Prawa budowlanego (Z. Leoński, Prawo zagospodarowania przestrzeni, Warszawa 2012, s. 247). Jak zauważono w literaturze, obiekt budowlany trwa w czasie niejednokrotnie znacznie dłużej, aniżeli życie jego twórców, niekiedy zmieniając właś cicieli i zarządców. Jego konstrukcja jest często bardzo skomplikowana, mając wiele elementów zanikających w trakcie budowy, do których dotarcie w późniejszym okresie może być niemożliwe albo znacznie utrudnione (H. Kisilowska, D. Sypniewski, Prawo budowlane, Warszawa 2012, s. 54). Prawo budowlane, zawierające szereg regulacji prawnych o charakterze ingerencyjnym, spełnia istotną funkcję w kształtowaniu ładu i pokoju społecznego. Dzięki zastosowaniu jego uregulowań, niejednokrotnie o charakterze ściśle technicznym (szerzej zob. komentarz do niniejszego artykułu uwaga 6), możliwe jest bezpieczne korzystanie z obiektów budowlanych. Ze względu na przedmiot regulacji pełni ono podstawową rolę służebną w funkcjonowaniu państwa jako całości oraz poszczególnych jego obywateli. Doniosły społecznie przedmiot jego regulacji powoduje, że Prawo budowlane należy do jednych z najczęściej stosowanych regulacji prawa administracyjnego, czego dowodem pośrednim jest liczba spraw z tego zakresu rozpoznawanych co roku przez sądy administracyjne. W 2010 r. jedynie Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznał 6017 spraw ze skarg kasacyjnych w sprawach budowlanych, w 2011 r. spraw tych było 5959, natomiast w 2012 r. było ich 6559 (Informacja o działalności sądów administracyjnych w 2010 r., s , 278, Warszawa 2011; Informacja o działalności sądów administracyjnych w 2011 r., s , 288, Warszawa 2012; Informacja o działalności sądów administracyjnych w 2012 r., s , 316, Warszawa 2013). Reasumując, ze względu na władczy oraz bezwzględnie obowiązujący charakter regulacji Prawa budowlanego wykładnia jego przepisów nie powinna prowadzić do rozszerzającego rozumienia poszczególnych jego instytucji, w szczególności tych, które prowadzą do ograniczenia zasady wolności budowlanej. Samego jednak ograniczenia tego prawa nie należy pojmować wyłącznie w sposób negatywny, ponieważ w swoich założeniach prowadzi ono do ochrony cenniejszych wartości zarówno o znaczeniu indywidualnym, jak i ogólnospołecznym. Ograniczenie to znajduje swoje umocowanie w art. 31 ust. 3 Konstytucji RP. 2. Obowiązująca ustawa z 7 lipca 1994 r. nie jest pierwszym aktem prawnym w sposób całościowy obejmującym proces budowlany. Początki budownictwa sięgają czasów prehistorycznych. Zasadniczy wpływ na jego powstanie i rozwój wywarło przejście ludności od prymitywnego, koczowniczego trybu życia do zajęć rolniczych, co zmusiło pierwotne grupy społeczne do zakładania osiedli (szerzej zob. C. Krawczak, Prawo budowlane na ziemiach polskich od połowy XVIII wieku do 1939 r., Poznań 1975, s. 9 i n.; S. Jędrzejewski, Prawo budowlane, Toruń 1981, s. 8 9; Z. Niewiadomski, w: Prawna regulacja procesu inwestycyj- Wojciech Piątek 15

14 Art. 1 Ustawa Prawo budowlane no-budowlanego. Uwarunkowania. Bariery. Perspektywy, red. Z. Niewiadomski, Warszawa 2009, s ). Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. w poszczególnych częściach terytorium odrodzonego państwa obowiązywały regulacje budowlane państw zaborczych. Pierwszym kompleksowym aktem prawnym rodzimego ustawodawcy było rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z 16 lutego 1928 r. o prawie budowlanem i zabudowaniu osiedli (Dz.U. Nr 23, poz. 202 ze zm.). Rozporządzenie z 1928 r. obejmowało zakresem zastosowania w sposób całościowy proces inwestycyjno-budowlany, począwszy od zasad oraz przebiegu postępowania przy tworzeniu planów zabudowania, przez parcelację terenów i scalanie działek budowlanych, wywłaszczenie nieruchomości, a skończywszy na przepisach policyjno-budowlanych. W nowej sytuacji społeczno-gospodarczej, jaka zaistniała po II wojnie światowej, dotychczasowe zasady prawa budowlanego musiały ulec istotnym przekształceniom, uwzględniającym odmienne założenia ustroju politycznego. Dekretem z 2 kwietnia 1946 r. o planowym zagospodarowaniu przestrzennym kraju (Dz.U. Nr 16, poz. 109 ze zm.) ustanowione zostały nowe zasady planowania przestrzennego, oparte na centralizmie oraz preferencji interesu państwowego przed prywatnym. Dnia 31 stycznia 1961 r. uchwalona została ustawa Prawo budowlane (Dz.U. Nr 7, poz. 46 ze zm.), obejmująca zgodnie z art. 1 ust. 1 sprawy projektowania, budowy, rozbiórki i utrzymania obiektów budowlanych oraz okreś lająca zasady organizacji, obowiązki i uprawnienia organów państwowego nadzoru budowlanego. W art. 4 ust. 2 ustawa z 1961 r., celem zapewnienia bezpieczeństwa dla ludzi i mienia, właś ciwego układu funkcjonalnego obiektu oraz ze względów ekonomicznych, wprowadziła wymóg stosowania obowiązujących norm państwowych, normatywów technicznych projektowania i innych obowiązujących przepisów techniczno-budowlanych oraz przestrzegania zasad współczesnej wiedzy technicznej. Ponadto ustawodawca nakazał stosowanie zatwierdzonych opracowań typowych, jeżeli względy techniczne bądź ekonomiczne nie stoją temu na przeszkodzie. Kolejnym aktem prawnym normującym proces budowlany była ustawa z 24 października 1974 r. Prawo budowlane (Dz.U. Nr 38, poz. 229 ze zm.), która już w preambule stanowiła, że rola budownictwa w rozwoju socjalistycznej gospodarki oraz w podnoszeniu poziomu życia społeczeństwa wymaga stałego doskonalenia działalności budowlanej, zgodnie z potrzebami gospodarki narodowej oraz interesem społecznym. Nowością w porównaniu z ustawą z 1961 r. był szerszy zakres przedmiotowy regulacji prawnej, która zgodnie z art. 1 ust. 1 normowała działalność obejmującą sprawy wykorzystania terenów zgodnie z ustaleniami miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, projektowanie, budowę, utrzymanie i rozbiórkę obiektów budowlanych oraz okreś- 16 Wojciech Piątek

15 Rozdział 1. Przepisy ogólne Art. 1 lała zasady działania organów administracji państwowej w tych dziedzinach. Ustawa z 1974 r. obejmowała swoim zakresem przedmiotowym częściowo problematykę ochrony środowiska, nakazując jego ochronę przy projektowaniu, budowie, utrzymywaniu oraz użytkowaniu obiektów budowlanych. W dalszym ciągu obowiązywała zasada unifikacji przyjmowanych rozwiązań oraz typizacji elementów budowlanych i wyposażenia obiektów budowlanych. Kolejnym aktem prawnym regulującym proces budowlany jest obowiązująca ustawa z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz ze zm.), która powraca do obowiązujących w dwudziestoleciu międzywojennym założeń wolności budowlanej oraz decentralizacji trybu projektowania i wznoszenia obiektów budowlanych. W porównaniu z dekretem z 1928 r. proces inwestycyjno-budowlany obecnie uregulowany jest w kilku aktach prawnych rangi ustawowej, powiązanych ze sobą w sposób funkcjonalny. Zasady oraz tryb postępowania w sprawach ocen oddziaływania na środowisko, w tym m.in. wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zostały uregulowane w ustawie z 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz ze zm.). Zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej oraz zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na okreś lone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy zostały uregulowane w ustawie z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.). Zasady wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych, zasady kontroli wyrobów budowlanych wprowadzonych do obrotu oraz zasady działania organów administracji publicznej w tej dziedzinie okreś lone zostały w ustawie z 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych (Dz.U. Nr 92, poz. 881 ze zm.) oraz w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011 z 9 marca 2011 r. ustanawiającym zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych i uchylającym dyrektywę Rady 89/106/EWG (Dz.Urz. UE 2011 L 88/5). Natomiast organizacja i zadania samorządów zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów, a także prawa i obowiązki członków tych samorządów uregulowane zostały w ustawie z 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz. 932 ze zm.). W 2010 r. opublikowane zostały natomiast tezy do projektu nowej ustawy Kodeks budowlany, autorstwa zespołu pod przewodnictwem prof. Z. Niewiadomskiego ( Administracja. Teoria. Dydaktyka. Praktyka 2010, nr 1). Zgodnie Wojciech Piątek 17

16 Art. 1 Ustawa Prawo budowlane z pierwszą z tez celem ustawy Kodeks budowlany jest uregulowanie procesu inwestycyjnego, z uwzględnieniem wolności budowlanej, konstytucyjnej gwarancji własności, ochrony wartości wysoko cenionych oraz zasad sprawnego rozstrzygania konfliktu interesów: indywidualnego i publicznego. Rozporządzeniem Rady Ministrów z 10 lipca 2012 r. w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Budowlanego (Dz.U. z 2012 r., poz. 856) przy ministrze właś ciwym do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej utworzona została Komisja Kodyfikacyjna Prawa Budowlanego, która pracuje nad przygotowaniem Kodeksu urbanistyczno-budowlanego. Jego założeniem jest całościowe uregulowanie procesu inwestycyjno-budowlanego z poszanowaniem ładu przestrzennego, zrównoważonego rozwoju, konstytucyjnej gwarancji ochrony prawa własności, samodzielności planistycznej gminy oraz zasad sprawnego wyważania interesów: publicznego i indywidualnego. 3. Prawo budowlane, nie obejmując zakresem normowania całego procesu inwestycyjno-budowlanego, stanowi jednakże jego najistotniejszą część, począwszy od projektowania obiektu budowlanego, przez realizację robót budowlanych, skończywszy na zagadnieniach dotyczących rozbiórki. Aktem prawnym nadrzędnym względem Prawa budowlanego jest Konstytucja RP, która w art. 21 ust. 1 stanowi o ochronie własności, ustanawiając w art. 64 ust. 1 prawo podmiotowe każdego do ochrony własności, które zgodnie z art. 64 ust. 2 Konstytucji RP podlega równej dla wszystkich ochronie prawnej. Ograniczenie własności, stosownie do art. 64 ust. 3 Konstytucji RP, może nastąpić jedynie w drodze ustawy i tylko w zakresie, w jakim nie narusza ono istoty tego prawa. O ograniczeniach tych stanowi m.in. Prawo budowlane, wprowadzając okreś lone zasady zabudowy nieruchomości oraz podejmowania działalności związanej z projektowaniem oraz wznoszeniem obiektów budowlanych. Ustawodawca kieruje się przy tym koniecznością zapewnienia ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego oraz zagwarantowania praw lub wolności innych osób. Oprócz Prawa budowlanego również inne akty prawne o randze ustawy statuują publicznoprawne ograniczenia prawa własności, w tym prawa do zabudowy i zagospodarowania terenu. Stanowi o tym art. 2, zawierający wiele wyłączeń z zakresu przedmiotowego Prawa budowlanego w odniesieniu do administracyjnoprawnej regulacji dotyczącej projektowania, budowy, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych. 4. Prawo budowlane obejmuje swoim zakresem przedmiotowym działalność polegającą na projektowaniu, budowie, utrzymaniu i rozbiórce obiektów budowlanych. Pojęcie obiektu budowlanego zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 1 w sposób zakresowy, przez wymienienie wszystkich jego odmian, które zostały następnie zdefiniowane w dalszych punktach art. 3. Działalność polegająca na 18 Wojciech Piątek