Rozmowy w toku zamiana miejsc NR 5. Co się kryje na zapleczu chemicznym? Zbliża się święto szkoły! Przesłuchujemy Ewę Drzyzgę

Transkrypt

1 SZÓSTY ZMYSŁ 1 Szósty Gazetka szkolna VI LO Zmysł NR 5 Zbliża się święto szkoły! Co się kryje na zapleczu chemicznym? Czego Fred Flinston Na kręgielni słuchał z walkmana? Ile znasz języków obcych? Rozmowy w toku zamiana miejsc Przesłuchujemy Ewę Drzyzgę

2 2 SZÓSTY ZMYSŁ Na okładce: Ewa Drzyzga, zdjęcie ze strony: rozmowywtoku.tvn.pl Spis treści: 4 Wywiad z Ewą Drzyzgą Z życia szkoły 11 Drugie życie zaplecza chemicznego 12 Święto szkoły za pasem 18 Dlaczego uczymy się języków obcych? Zdrowie i uroda 20 Jesienne diety 22 Przekrój jesiennych trendów wzorem najlepszych! Kultura 12 Geneza ćwieka w twojej koszuli Krótka historia punk rocka i buntu. Mała przestroga! Chod wyjątkowo popularna, nowa książka Dona Browna nie jest godna uwagi. W niczym nie dorównuje poprzedniczkom. Jest ciężka do sforsowania i miałka. Wszystkim którzy dotarli do połowy, należy się głęboki pokłon. Kontakt: szostyzmysl.gazetkavilo@gmail.pl Gazetka szklona VI LO. Numer 5, redagowany przez klasę IIe2, pod opieką pani profesor Iwony Fedan.

3 SZÓSTY ZMYSŁ 3 O to macie przed sobą kolejny numer naszej szkolnej gazetki. Jej forma zmieniła się diametralnie od ostatniego numeru. Dołożyliśmy starań by uprzyjemniła wam czytanie. Jako że my, redaktorzy jesteśmy humanistami, nasze wysiłki były mozolne. Mamy jednak nadzieję, że choć połowicznie zaspokoiliśmy wasze oczekiwania. Pamiętajcie, że i od was może zależeć jej wygląd i treść. Wszelkie pomysły i twórczość możecie podsyłać nam na adres mailowy. Przyjmiemy z otwartymi rękami każdy nadesłany tekst. Recenzje, felietony, opowiadania, wiersze, nawet dramaty. Krótkie, długie, bez znaczenia. Jeśli tylko masz odrobinę pasji i lekkie pióro zgłoś się do nas! Bez dalszych wstępów, zapraszamy do czytania! Polecamy nowości książkowe Bezbarwny Tsukuru Tazaki i lata jego pielgrzymstwa Haruki Murakami Tysiąc jesieni Jacoba de Zoeta David Mitchell Ocean na końcu drogi Neil Gaiman I góry odpowiedziały echem Khaled Hosseini Międzyrzecz Piotr Ibrahim Kalwas

4 4 SZÓSTY ZMYSŁ E z wa Drzyzga jest jedną najznamienitszych twarzy polskiego dziennikarstwa. To osoba niebojącą się poruszać trudnych tematów i potrafiącą z niesamowitą pasją opowiadać o swojej pracy. Obdarzona nietuzinkową umiejętnością słuchania z chęcią zgodziła się na rozmowę. Rozmowa w toku! fot. AKPA

5 Natalia Hodurek: Ukończyła Pani liceum o profilu matematyczno- fizycznym, a następnie studiowała filologię rosyjską. Czy nigdy nie marzyła Pani o tym, aby pójść właśnie w tym kierunku, zostać fizykiem, matematykiem czy może nauczycielem języka rosyjskiego? Ewa Drzyzga: Nauczycielem języka rosyjskiego i owszem! Wydawało mi się, w ogóle, że to będzie moje życie. Myślę, że to przez wzgląd na cudowne osoby, które były moimi niepodważalnymi autorytetami na studiach. To moja pani profesor prowadząca wykłady z nauki praktycznej języka i niesamowity dyrektor instytutu uczyli mnie jak, w sposób atrakcyjny przekazać, być może nudną i małointeresującą treść, która musi wejść do głowy. Do dzisiaj wykorzystuję te spostrzeżenia w pracy. Doskonale pamiętam, że często powtarzano nam jak ważne jest indywidualne podejście do ucznia. Każdy jest w stanie zapamiętać, tylko Ty jako nauczyciel, musisz się o to postarać - mówiono nam nie raz. Usiłuję to robić do dziś. Fizyka! Mój tata z wykształcenia jest fizykiem jądrowym, więc teoretycznie mogłabym pójść w jego ślady. Akurat z fizyki atomowej zawsze miałam 5, niestety z innych działów nie byłam aż taka dobra. Pasjonowała mnie fizyka, której uczyłam się w szkole podstawowej. To była dla mnie bajka! Nauka o zjawiskach przyrody, która tylko lekko była wspomagana matematyką. Kiedy przyszłam do liceum, ogromnie się rozczarowałam. Przekonałam się, że fizyka jest na nędznej pozycji względem matematyki. Właściwie z tej fizyki, którą wydawało mi się, że poznałam nie zostało nic, tylko wieczna matematyka. Wciąż musiałam rozwiązywać zadania, a to było szalenie frustrujące. N.H: Kto namówił Panią do podjęcia pracy w radiu i w jaki sposób do tego doszło, skoro podobała się pani praca pedagoga? E.D: Z pomysłem pracy w radiu wyszła moja mama, która usłyszała w jednym z programów Radia Kraków ogłoszenie o konkursie na reportera. Skutecznie mnie zachęciła, żebym stawiła się na przesłuchaniu. Znała moją naturę walczącej o interesy innych i pewnie, dlatego podsunęła mi tę ideę. N.H: Swoją karierę dziennikarską rozpoczęła Pani w radiu. Jak wspomina Pani ten czas, czy nie chciałaby Pani z dzisiejszej perspektywy wrócić do tamtych chwil? SZÓSTY ZMYSŁ 5 - Całkiem niedawno miałam okazję usiąść w tej samej reżyserce, bo Darek Maciborek (dziennikarz RMF-u) zaprosił mnie z okazji 3000 wydania POPlisty. Poprosił mnie o swoje reminiscencje na temat trzech utworów, które znalazły się w tym notowaniu. Było to niesamowicie miłe, że mogliśmy założyć słuchawki i porozmawiać sobie przed starym dobrym mikrofonem. Radio bardzo dużo mnie nauczyło w kwestii dziennikarstwa, bez niego nie byłabym takim dziennikarzem, jakim jestem w tej chwili. Bez dwóch zdań! Nie wyobrażam sobie lepszej nauki zawodu niż radio, które wymaga od ciebie ciągłego ćwiczenia, bo co godzinę musisz pojawić się na antenie z kolejną dawką newsów, które muszą być jak najlepiej przygotowane. Nie ma zmiłuj! Wszystko odbywa się na żywo, nie możesz powiedzieć, że nie udało Ci się zebrać informacji na czas i, że ich nie przedstawisz. N.H: Czy początki pracy w radiu nie były dla Pani stresujące? E.D: Jestem takim typem człowieka, że gdy dostaje zadanie to od razu skupiam się na jego realizacji. Jeżeli całą uwagę koncentrujesz na swoim celu to de facto nie masz czasu na stres. Ale oczywiście, że zdarzało mi się denerwować. Choćby przy pierwszej audycji kiedy w Radiu Kraków po raz pierwszy miałam poprowadzić wydanie magazynu popołudniowego. Potraktowałam to, jako wyróżnienie, ale byłam świadoma tego jak wielka odpowiedzialność spoczywa na moich barkach. Było to ogromne wyzwanie. Wiedziałam, że obok mnie są doświadczeni redaktorzy, prowadzący audycje od wielu lat. Ja zaś czułam się jak ma-

6 6 SZÓSTY ZMYSŁ leńki nic niewiedzący robaczek, który musi się pilnować, aby nie powiedzieć czegoś wyjątkowo głupiego. N.H: Właściwie każdy dziennikarz marzy o dostaniu swojego własnego programu. Czy nie miała Pani obaw przed podjęc i e m p r a c y w Rozmowach w toku? E.D: Nigdy nie marzyłam o tym, żeby robić program telewizyjny. Byłam tak zakręcona pracą w radiu i miałam tyle obowiązków, że nie miałam czasu myśleć o tym, że mogłabym pracować w telewizji. Zresztą dla mnie, w tamtym czasie większą siłę rażenia miało radio. Wydawało mi się, że dzięki radiu mogę o wiele więcej zdziałać. Pierwszą propozycję podjęcia nowej pracy odrzuciłam, bo nie miałam na to czasu. Drugą, którą dostałam od samego dyrektora Edwarda Miszczaka potraktowałam poważnie. Oczywiście, nie wiedziałam jak to wszystko będzie wyglądało i czy mi się uda. Dowodem na to jest fakt, iż przez rok pracowałam i w radiu i w telewizji. Nawet pomysłodawcy projektu nie byli w stanie przewidzieć, czy wszystko wyjdzie tak, jak to sobie wymarzyli. Nie wiedzieli, czy w Polsce takiego rodzaju program się przyjmie. Wiedzieliśmy, że np. we Francji codzienny talk- show tego typu się nie przyjął. Dopiero ostatnimi czasy Francuzi stali się otwarci na taką propozycję. N.H: Jak Pani myśli, dlaczego ludzie przychodzą do programu, aby opowiadać o swoich problemach publicznie? E.D: Przychodzą z różnych powodów. Często nie mają komu powiedzieć o tym, co ich dręczy. Stara to prawda, że łatwiej jest powiedzieć komuś obcemu niż temu, kto jest ci bliski. Okazuje się, że wiele kochających się par przychodzi do telewizji i dopiero wtedy po raz pierwszy rozmawia o najbardziej oczywistych sprawach. Nie dalej jak wczoraj gościłam małżeństwo, które spierało się o podział obowiązków domowych. Kobieta powiedziała, że ma dość domowych obowiązków i chce, żeby mąż zapłacił jej za etat w domu. Chciałaby mieć pieniądze na to, żeby pójść z k o l e ż a n k a m i do kina. Prosiła go też o wolny czas tak, żeby mogła pojeździć na rowerze. Jej małżonek popatrzył na nią i zapytał: Dlaczego Ty mi o tym wcześniej nie powiedziałaś? Kobieta zarzuciła fot. AKPA mu, że nieustanie zwracała na to uwagę, ale nigdy jej nie słuchał. Nie słuchamy się, mówiąc do siebie! W telewizji przy takiej rozmowie jest moderator, jest również psycholog i często okazuje się, że dopiero w takich warunkach zaczynamy wysłuchiwać swoich racji. Dla części moich rozmówców program jest ostatnią deską ratunku. Nie wiedzą gdzie szu-

7 kać dobrego lekarza, nie potrafią znaleźć pracy, nie starcza im do pierwszego, nie umieją dogadać się z dorastającym nastolatkiem, który np. zażywa dopalacze, znika z domu i nie chce się uczyć. Są w desperacji i rozdarciu, więc przychodzą po poradę. N.H: W jaki sposób są znajdowani bohaterowie Rozmów w toku? E.D: Część osób zgłasza się sama. Często ich problemy są dla nas pomysłem na program. Wtedy rozpoczynamy poszukiwania wśród internautów. Źródłem są też bohaterowie codziennych zdarzeń, reportaży. Śledzimy co dzieje się w prasie i telewizji. N.H: A czy rozmówcy dają Pani w jakiś sposób dostrzec jak bardzo im Pani pomaga? E.D: Staramy się być w stałym kontakcie z naszymi gośćmi. Niejednokrotnie podczas programu obiecują mi, że zrelacjonują, swoje zmagania już po wizycie w studiu. Odwiedzamy ich po jakimś czasie. Zdarza się, że ponownie są bohaterami naszego programu. N.H: Jakie to uczucie prowadzić program, który od wielu lat jest absolutnym fenomenem wśród widzów? E.D: Ja to traktuje właściwie jako pracę, więc po prostu idę do pracy! Nie prowadzę programu, który jest fenomenem wśród widzów, gdybym tak uważała to pewnie oszalałabym! Myślę po prostu o spotkaniu z człowiekiem, który chce mi opowiedzieć swoją historię, więc idę na umówione spotkanie. N.H: W życiu każdy ma gorsze chwile. Czy miała Pani w swojej karierze momenty zwątpienia, kiedy czuła Pani, że ma wszystkiego dość i chce wieść nieco spokojniejszy tryb życia z dala od świata mediów? E.D: To zdarza się wtedy kiedy ktoś wypisuje jakieś niestworzone historie na mój temat, nawet nie próbując sprawdzić ich u źródła. Wtedy myślę sobie, że nie o to mi chodziło kiedy decydowałam się zostać dziennikarzem. Jeśli chodzi o moją pracę to czasami gdy zajęcia się nawarstwią, coś dzieje się w ostatniej chwili, i okazuje się, że kolejną noc w takim tygodniu nagrań śpię parę godzin, to jestem po prostu fizycznie zmęczona.. Wtedy chciałabym, żeby to wszystko się skończyło i żebym mogła odpocząć. Kiedy przychodzi weekend i mogę rozkoszować się piękną pogodą, zajmować się ogrodem, tak jak dzisiaj zastałaś mnie podczas jesiennych porządków, wracają mi wszystkie siły witalne. Zapominam, że SZÓSTY ZMYSŁ 7 byłam zmęczona i z werwą przychodzę na spotkanie. N.H: Ma Pani na swoim koncie wiele nagród. Jedną z najbardziej spektakularnych było zdobycie Złotej Telekamery w 2007 roku. Czy uważa Pani, że ta nagroda była najważniejszą? E.D: Telekamera jest jednym z nielicznych wyróżnień przyznawanych przez widzów. To oni przez kolejne lata głosowali na mnie i na koniec uznali, że przypieczętują swoją sympatię tą złotą. Było to dla mnie bardzo ważne. N.H: Jest Pani kochającą mamą. Jak udaje się Pani znaleźć czas dla swoich pociech? E.D: Tak jak i twoja mama znajduje go dla ciebie. Każda mama próbuje tak zorganizować czas, by spędzić go jak najwięcej z dziećmi. Są takie dni, kiedy jestem w studiu nagrań i wtedy zajmuje się nimi prawie cały dzień tata. Mają swoje męskie sprawy. A są takie dni, kiedy to ja jestem do ich pełnej dyspozycji. Nie zazdroszczę mamom, które wyjeżdżają za granicę lub praca i dojazd zajmuje im praktycznie cały dzień i tak jest przez 6 dni w tygodniu.

8 8 SZÓSTY ZMYSŁ Foto: N.H: Czy jest Pani spełniona zawodowo i rodzinnie? Czy może chciałaby pani coś zmienić. Dokonać jakiejś małej rewolucji. E.D: Nie wiem czy rewolucji, ale na pewno jest taki projekt, o którym myślę, i chciałabym coś jeszcze zrobić. Mam zawsze takie przekonanie, że powinnam coś po sobie pozostawić, jeżeli chodzi o młodych dziennikarzy. Szkół dziennikarskich jest coraz więcej, natomiast mam wrażenie, że ci młodzi ludzie mają coraz mniej okazji, aby uczyć się zawodu w praktyce. Uniwersytety kształcą bardziej pod kątem medioznawstwa, czyli wiedzy o mediach. Zawodu w praktyce mało kto uczy. Nawet, jeśli dostaniesz się na staż, to musisz mieć wyjątkowe szczęście, żeby trafił ci się ktoś, kto będzie starał się przekazać swój warsztat. Mam nadzieję, że uda mi się tym zająć. N.H: Jest Pani dziennikarką posiadającą ogromne doświadczenie. Jakich rad udzieliłaby Pani młody ludziom pragnącym podjąć pracę w mediach? E.D: Ważne jest, aby młodzi ludzie udzielili sobie prostej odpowiedzi, po co chcą zostać dziennikarzami. Jeżeli tylko po to, aby pokazać się w telewizji, to kazałabym się im poważnie zastanowić. Według mnie dziennikarz jest na usługach widzów, czytelników i słuchaczy. On występuje w imieniu tych, którzy go słuchają, czytają i oglądają. Jeśli stajesz się dziennikarzem to masz obowiązek poruszać takie tematy, które będą reprezentować twoich odbiorców. Nie możesz ustawić się ani po stronie urzędników ani polityków. To

9 jest pierwsza zasada. Druga, nie mniej ważna: nikogo nie krzywdzić. Należy dołożyć wszelkich starań, aby to, co robisz pomagało innym i nie raniło. Rzucanie słów na wiatr, przekazywanie jednej strony wydarzeń, rodzi niesprawiedliwość. Dla mnie to są naczelne zasady. N.H: Czyli najważniejszą wartością dla dziennikarza powinna być prawdomówność? E.D: Tak, prawda przede wszystkim. W dzisiejszych czasach jest to bardzo trudne. Ja miałam to szczęście, że zaczynałam w takim okresie przemiany. To właśnie wtedy odchodziły media, które były na służbie partii, systemu. Można było wiele zdziałać, nie zapominając o ciągłej nauce warsztatu. Dziś dziennikarze muszą patrzeć na ręce nie tylko władzy, nieraz są też zakładnikami wielkiego biznesu. Dlatego walcząc o prawdę czasami nieźle dostaje się w plecy. N.H: A czy uważa Pani, że dziennikarstwa można się nauczyć czy z takimi cechami dobrego dziennikarza trzeba się urodzić? E.D: Teoretycznie można się nauczyć. Jeżeli jesteś sumienny, to będziesz bardzo dobrym rzemieślnikiem i takich ludzi potrzeba. Należy pisać rzetelne informacje. Natomiast prawdziwych osobowości wśród dziennikarzy jest niewiele, z tym trzeba się urodzić! To jest tak jak w każdym innym zawodzie: wielu kończy studia medyczne, ale tylko niewielu jest lekarzami z SZÓSTY ZMYSŁ 9 powołania. Dziennikarz to człowiek, który koniecznie ciągle pogłębia swoją wiedzę. Do każdej rozmowy musi być przygotowany. Jeżeli idzie na spotkanie z fizykiem jądrowym to powinien wiedzieć, co to są cząstki elementarne, natomiast jeśli spotyka się z rolnikiem po żniwach przed następnymi zasiewami to musi np. wiedzieć co to zboża ozime. Niestety najczęściej zdarza się, że ludzie, którzy nazywają się dziennikarzami wcale nie przygotowują się do spotkania. Potrafią podstawić tylko mikrofon dlatego nazywam ich podstawką pod mikrofon. Tego nikomu z Was nie życzę. Dziękuję za rozmowę! Natalia Hodurek Foto:

10 10 SZÓSTY ZMYSŁ Drugie życie zaplecza N iewielu szóstkowiczów wie, jakie skarby skrywa zaplecze chemiczne na parterze. Uchylę rąbka tajemnicy. :) Pani profesor Agata Kurek prowadzi tam bowiem hodowlę mrówek oraz dżdżownic, które potrzebne są uczniom w przygotowaniu do olimpiady biologicznej. Każdy zainteresowany zawsze może przyjść i odwiedzić te, wbrew pozorom, miłe stworzenia. :) chemicznego W Polsce żyje zaledwie 1% liczby wszystkich gatunków. Kolonia mrówek jest co prawda niewielka, ale bardzo aktywna. Z zaciekawieniem obserwowałam ich ruchy w piaskowych tunelach drewnianego pojemnika. To małe stworzonka z sześcioma nóżkami. Karmione są przede wszystkim cukrem, ale zdarza się, że pani Kurek przyniesie im jakiś inny przysmak na przykład miód. Na szczęście mrówki są wszystkożerne. Ich głównym zajęciem jest usługiwanie wielkiej królowej czyli przynoszenie jedzenia. :) Gdy nie mają innego zajęcia, luźno poruszają się po pojemniku. Czy rzeczywiście bez celu? Hodowla dżdżownic natomiast wydaje się być znacznie trudniejsza w utrzymaniu. Prowadząc ją, Pani Profesor musi stale sprawdzać wilgotność gleby, w której żyją oraz ciągle dostarczać im pożywienia. No właśnie, a co jedzą dżdżownice? Każdy odpowiedziałby, że ziemię, a w niej znajdujące się szczątki roślin i zwierząt. Okazuje się jednak, że najlepszą pożywką dla tych małych stworzonek jest... zupa pomidorowa. :) Kolonia VI LO jest znacznie większa od tej mrówkowej. Można w niej zaobserwować zarówno te największe, dorosłe osobniki jak i najmłodsze oraz kokony. Wszystkie żyją w pudełku po brzegi wypełnionym ziemią, w której tworzą niezliczone korytarze. Obie hodowle pochodzą z Uniwersytetu Jagiellońskiego i zostały nam podarowane w celach naukowych. Pani Profesor Kurek oraz uczniowie zajmują się nimi na co dzień i obserwują ich zachowania i wyciągają wnioski. Myślę, że wielu z Was o tym nie wiedziało, a teraz się zainteresuje i może przyjdzie odwiedzić nasze szkolne maskotki. :) Anna Nowak

11 SZÓSTY ZMYSŁ 11 Święto szkoły za pasem! W przededniu urodzin Adama Mickiewicza, w naszym liceum odbędzie się coroczne Święto Szkoły. Na specjalnej gali w Kinie Kijów pojawi się wiele znanych i cenionych w Krakowie osobistości. Jak co roku, będziemy świadkami wspaniałego programu artystycznego przygotowanego przez uczniów naszej szkolnej grupy teatralnej Teatr Proscenium, prowadzonej przez Panią Profesor Marlenę Maciejewską. W zeszłą środę udało mi się wziąć udział w próbie i podziwiać przygotowania do występu. Nie będę zdradzać za dużo informacji, aby nie zepsuć wrażenia, jakie młodzi aktorzy dla nas przygotowali. Tytuł przedstawienia jak na razie okryty jest tajemnicą. Tematyka przedstawienia będzie ściśle związana z patronem naszej szkoły oraz czasami, w jakich on żył. Na scenie ujrzymy bohaterów literatury romantyzmu, między innymi Karusię, Konrada Wallenroda, czy główne postaci z Ballad i romansów. Przedstawienie Teatru Proscenium może wydawać się lekko szokujące, ale i zarazem intrygujące. Warto również dodać, że po raz pierwszy w tym roku w przedstawieniu wezmą udział uczniowie klas pierwszych naszego liceum. To będzie świetna okazja, aby zaprezentowali oni swoje talenty artystyczne. Zapytana przez mnie Pani Profesor Maciejewska o to, jak by nas zachęciła do obejrzenia przedstawienia, odpowiedziała cytatem z wiesza Julina Tuwima..możecie oszaleć z radości!. Pozostaje nam jedynie czekać do 18 grudnia, a młodym aktorom życzyć połamania nóg. Magda Klisz

12 12 SZÓSTY ZMYSŁ

13 SZÓSTY ZMYSŁ 13

14 14 SZÓSTY ZMYSŁ N ie zamierzam karmić was żadnymi odgrzewanymi trendami, a jedynie przedstawić wam pochodzenie tych kilku dziur w spodniach, kolców, uciągniętych swetrów itd. Bo nie chcecie być hipokrytami, jedynie obnoszącymi się "ekstrawagancką stylówą". Zaczynamy podróż w czasie! "Pierwsi byli jaskiniowcy, Tak jaskiniowcy to pierwsi punkowcy. Nosili skóry i ciężkie buty, Tańczyli pogo, polowali na mamuty. Zgadnij czego Fred Flinston Na kręgielni słuchał z walkmana Tak to przecież Sex Pistols, Wszędzie poznam te ryki Rottena." 1 Drobna nuta brudnej poezji dla zbudowania atmosfery, zdradza nam, iż na początku było Sex Pistols. Co jest bzdurą, acz nie wierutną. Gdyż każdy band zaczyna w garażu, a nie wiadomo ilu z owych garaży nie wychyliło nosa. Pamiętajmy też, że chłopcy, z tego znamienitego zespołu, nie należeli do najbystrzejszych i kreatywnych. Właściwie cały ruch paradoksalnie został usystematyzowany i sprowokowany przez Malcolma McLarena, który swoją motywację miał w pieniądzach. Nowa bez-myśl zalała świat niczym fala, swe przyczółki budując w największych miastach. "Trzy akordy i darcie mordy" na tym według złośliwców opierała się sama muzyka. Była prymitywna, głośna, agresywna. Muzykanci z reguły nie potrafili obsługiwać instrumentów. Na płaszczyźnie wizualnej zniknęła jakakolwiek estetyka. Ubiór miał być prowokujący, był jawnym atakiem na wszechogarniającą modę. Godził on w serca starszego pokolenia bezczeszcząc mundury i symbole narodowe. U swych podstaw punk nie miał żadnej ideologii. Młodzież chciała jedynie pić, ćpać i grzeszyć, słowem bawić się. Do czasu. The Clash. Nowy twór McLarena, taki sam a inny. Zapoczątkował bunt przeciwko rządowi, pieniądzom i całemu "syfowi", nie tylko rodzicom. Głośno krzyczał, nie... wydzierał się na przejawy komercji. Niestety sam był jedynie jej tworem. Choć Strummer i kumple popełnili wiele błędów, w tym "zabił punka" (stąd powiedzenie: "punk's not dead", gdyż jak potem się okazało, przeżył), to dokonali największego, wynieśli muzykę na nowy poziom. Poszerzyli granice trzech akordów o niezliczone szlaki. Po ludzku: nastąpił podział na dwie koncepcje, pierwsza - beztroska, służąca zabawie, wyładowaniu frustracji oraz druga - o wymiarze antypolitycznym. Dalsze losy to już nieistotne dla technokratów, kolejne zespoły, odłamy, bójki, kartony kaset i taniego wina. "Jezus kiedyś zapytany, Potwierdził, że on też nosił glany, Chociaż w glanach w Palestynie Za gorąco jest nawet w zimie. Zgadnij jaką pozycje Kupił Judasz za swoje srebrniki, Tak to przecież Dezerter. Po trzydzieści chodziły ich płyty." 1 Do Polski punk trafił stosunkowo późno, jak wszystko w tamtych czasach, na takich samych też zasadach. Jakby na zawołanie powstały niezliczone zespoły, lepsze, gorsze, trwalsze i zupełnie nie mające przyszłości. W naszym kraju punkowcy cierpieli z miliarda powodów. Chociażby cenzura siała niemałe spustoszenie. Jednak to nazbyt szerokie i płynne zagadnienie na te kilka wierszy w gazetce. Jarocin, niewielka mieścina, która wywołuje na twarzach różnorakie grymasy, niezaprzeczalna mekka Polskich punków. Historia polskiego punka to właściwie historia harców odprawianych na tamtejszym festiwalu i w piwnicach. Niech przeszłość pozostanie przeszłością, a my żyjący tu i teraz co myślimy? Na ojczystej scenie nie zmieniło się wiele. Grają jak grali, pieją co piali.

15 SZÓSTY ZMYSŁ 15 Jedynie średnia wieku się podniosła. Może kultura się poprawiła. Można by pomyśleć, że aktualnie nie ma wielu konkretnych powodów do opozycji. Nic bardziej mylnego. Rozwija się świat rozwija się absurd. Generalnie zawsze byłam zdania, że młody człowiek musi przejść przez okres buntu. Oczywiście każdy na swój sposób. Nie oczekuję zasilania legionów dzieci Sida. Jednak martwi mnie coraz większa bierność kolejnych pokoleń. Kształtujący się młody dorosły winien na własną rękę poznawać ogromny świat, badać jego mechanizmy, poznawać okrucieństwo. I tak też się działo nim niebieskie ekrany zawładnęły światem. Niestety "Najprościej jest nie myśleć. Nie potrzeba się wysilać teraz, kiedy telewizja co dzień życie nam umila. Wszystko jest gotowe, podany każdy schemat. Wystarczy siąść na d**ie i po prostu patrzeć w ekran" 2. Media skutecznie zahamowały procesy samodzielnego myślenia u dzieciaków. Biedaki łykają bez zastanowienia każdy haczyk. I tak oto powstała popielata (jeszcze nie szara, jeszcze mają perspektywy) masa młodzianów, bez szczególnie określonych zainteresowań, "ambitnych", bo dążących do osiągnięcia materialnego spełnienia. Czy to naprawdę są marzenia?!?!? Ja to chcę całe życie przesiedzieć przed biurkiem, wgapiony w komputerek, a zarobione pieniążki wydam na złote spinki do mankietów, by ich błyskanie w świetle monitora motywowało mnie do jeszcze cięższej pracy. Trzyczęściowy garniturek, kawka w ręce, sekretareczka w mini - trójca święta. Młodzi się nie buntują, gdyż droga, którą wybrali jest tą im wskazaną. Kiedyś: - Synku jeśli chcesz zostać lekarzem, musisz zacząć się uczyć! - podenerwowanym głosem wycedziła przez zęby matka, ściskająca w dłoni kartkę z wypisaną soczystą czerwienią oceną niedostateczną. - Ale mamo ja chcę być piosenkarzem! - wychlipał Maciuś. Dziś: - Synku jeśli chcesz zostać lekarzem, musisz zacząć się uczyć! - A ile zarabia lekarz? - poważnie zafrapował się Maciuś. - Bardzo, bardzo dużo pieniążków - odpowiedziała mama, kołysząc podbródkiem malucha w rytm wypowiadanych słów. - Łiii! Będę lekarzem, będę lekarzem! - piszcząc i machając łapkami, począł badać wszystkie maskotki. Słonik Franio ma raka. 1Leniwiec "Długa historia punk rocka" album: Uprzedzenia Dezerter "Najprościej jest nie myśleć" album: Ile procent duszy 2009

16 16 SZÓSTY ZMYSŁ Czyżbym odbiegła od tematu? Nie, nie już biorę klej w ręce. Niemal tak szybko jak punk się pojawił, tak szybko został spłaszczony i wklejony w popkulturę. Ogromne szaleństwo zawładnęło młodzieżą. By nie dopuścić do sytuacji kryzysowej, ogłoszono, iż jest to rzecz jak najbardziej prawidłowa i udostępniono ją szerszemu gronu. Idee zostały wypaczone, niebezpieczeństwo zneutralizowane. Teraz zajedzie anarchizmem ;) Łatwiej jest kontrolować jednostkę kiedy w każdej sferze jest szablonowa. W przypadku odstępstw najłatwiej jest poszerzyć szablon. Punk i jego antypolityczne hasła były wyjątkowo niebezpieczne. "Rewolucja zaklęta w muzyce, Może przebić ceglane mury, Może złamać ściany z betonu, Może zerwać stalowe łańcuchy. Muzyka może być bronią, Dlatego tak się nas boją, Muzyka może być bronią, I nikt nie zamknie nam ust" 3 Dziury, obcięte rękawy, ćwieki, kolce, koczyki, kolorowe włosy, militarne buty, bezczeszczenie mundurów, łańcuchy. Skumulowane brzmią strasznie. Jednak teraz nikogo już nie dziwią. Pozbawione podłoża stały się niegroźne. A czy tunele u twoich uszach to wyraz buntu? Co masz na swoją obronę? Sprawa ostatnia. Możecie zabrać nam całą sferę wizualną, ale wasze poczynania będą puste. Po naszej stronie pozostała dusza, po naszej stronie pozostała muzyka. Oi! 3Analogs "Muzyka może być bronią" album: SOS 2010

17 Photo by David Sims, Courtesy of The Metropolitan Museum of Art SZÓSTY ZMYSŁ 17

18 18 SZÓSTY ZMYSŁ Praca, pasja, podróże - czyli dlaczego uczymy się języków obcych? Obecnie dość często można usłyszeć, że języki obce to podstawa w niemal każdej dziedzinie. Postanowiłam sprawdzić, jak wygląda ich znajomość wśród szóstkowiczów - uczniów liceum językowego - i co sądzą oni o językach nietypowych. O opinie zapytałam również nauczycieli. Jak wiadomo, nauka języków obcych jest w szkole obowiązkowa. Jednak czy to rzeczywiście tylko obowiązek? Może istnieją inne powody, dla których je poznajemy? Zapyta- łam o to u c z n i ó w n a s z e j szkoły. Z d e cydowana w i ę k - szość z n i c h uczy się języków, po to, by móc w przyszłości z łatwością znaleźć ciekawą, dobrze płatną posadę. Kolejna z podawanych przyczyn to możliwość kontaktów z obcokrajowcami. Są i tacy, którzy planują podjąć pracę za granicą bądź po prostu pragną realizować swoje hobby podróże. Istnieje też grupa osób, dla których języki są pasją, a także grupa tych, którzy uczą się jedynie dlatego, że muszą. Większość z ankietowanych uczniów nie zna języków obcych spoza Europy. Jedynie kilka osób zadeklarowało znajomość japońskiego, chińskiego, koreańskiego czy nawet suahili. Jeżeli chodzi o chęć nauczenia się takich języków to również większość takowej nie wyraża. Jest jednak niewielka grupa osób, które chciałyby nauczyć się japońskiego, chińskiego, arabskiego, koreańskiego czy hebrajskiego. Dlaczego ludzie podejmują naukę tego typu języków? Czy są one przydatne w dzisiejszych czasach? Odpowiedzi na te pytania udzielili mi nauczyciele. Po rozmowie przeprowadzonej z panem profesorem Arturem Kowalskim, prowadzącym zajęcia z hebrajskiego w naszej szkole, dowiedziałam się, że ludzie wybierają właśnie ten język ze względu na swoje zainteresowanie kulturą żydowską czy też ze względu na to, że jest on bardzo istotny w k u l t u r z e chrześcijańskiej. Hebrajski nie j e s t łatwy.

19 SZÓSTY ZMYSŁ 19 Trudności przysparza specyficzna pisownia tego języka - zapisywany za pomocą spółgłosek, nie przypomina żadnego z języków europejskich, np.: dnia!. Miłegoיש לך יום טוב! - Okazuje się, że ten język może być bardzo przydatny w znalezieniu pracy, bo firmy izraelskie, inwestujące w Polsce, poszukują ludzi mówiących po hebrajsku. Ponadto również podczas wyjazdów do Izraela bardzo przydatna jest znajomość choćby podstawowych zwrotów znacznie ułatwia to poruszanie się w tym kraju. Izraelczycy doceniają znajomość tego języka, starania podjęte, by się go nauczyć. Rozmawiałam też z panią profesor Moniką Kubiszewską, która uczy w Szóstce japońskiego. Według niej, chęć nauki tego języka bierze się z zainteresowania szeroko pojętą kulturą Japonii (anime, sztuki walki, orgiami itd.), a także ze świadomości, iż jego znajomość to duży atut na rynku pracy. Ludzie podejmujący naukę japońskiego często biorą też po uwagę wyjazd do Kraju Kwitnącej Wiśni. Jak powiedziała mi profesor Kubiszewska, język japoński jest trudny ze względu na pisownię, np. さような! -Do zobaczenia! Trzy używane alfabety, uboga fonetyka i odmienna od europejskich gramatyka to bariery, na które napotykamy, ucząc się języka japońskiego. Ponadto nauka nie daje natychmiastowych efektów, więc łatwo się zniechęcić. Pomimo trudności warto uczyć się tego języka. Osoby ze znajomością japońskiego zyskują znacznie na wartości na rynku pracy, zarówno w kraju jak i za granicą. Korporacje z całego świata współpracują z firmami japońskimi. Na rynku lokalnym również często pojawiają się ogłoszenia o pracy dla japonistów. Jeśli jednak ktoś zdecyduje się na wyjazd do Japonii i zna choć trochę ten język, automatycznie ma lepszy start w pracy i szansę na wyższe stanowisko. Japończycy bardzo doceniają znajomość ich języka, chociażby na poziomie podstawowym. Dodatkowo osoba znająca bardzo dobrze język angielski i japoński jednocześnie, może pracować w Japonii jako nauczyciel anglista. Tak więc, warto podjąć trud nauki, nawet tych nietypowych języków. Jednak którego z nich nie wybierzemy, ważne, by nauka była przyjemna, a my sami zmotywowani wtedy na pewno się nie zniechęcimy, a efekty będą zadowalające. Justyna Nenko Wyniki ankiety przeprowadzonej w naszej szkole.

20 20 SZÓSTY ZMYSŁ H ura wreszcie mamy jesień. Myślę, że mało kto ze szkolnej społeczności wypowie takie słowa. Z czym kojarzy nam się jesień? Koc, ciepła herbata, dobry film i dom. Na naukę jakoś zabrakło w tej liście miejsca, a co dopiero na dietę.

21 SZÓSTY ZMYSŁ 21 N o bo kto by się odchudzał na zimę!! Pod grubą kurtką, swetrem i ciepłymi jeansami ukryje się każdą fałdkę tłuszczu. Przecież ten batonik właśnie powiedział do mnie mamo, ta czekolada wyglądała tak pysznie, że nie mogłam przejść obok niej obojętnie. Ciągle słyszę wiele innych wymówek, żeby tylko nie stracić kilku kilogramów na zimę: na wiosnę będzie czas na dietę, schudnę do Bananowe love NIE czyli jesień bez obżarstwa 1.Dla najbardziej wytrwałych dieta na miesiąc wakacji. Zawsze to samo. A przed wakacjami nie było czasu, nie wyglądam aż tak źle, pokażę się w tym nowym bikini kupionym w tamtym roku na wyprzedaży. Ups i tu zaczyna się robić źle. Jak to się nie zmieszczę przecież w tamtym roku ten strój był dobry na mnie!! I smutek? A co zrobi statystyczna kobieta, jak jest jej źle i czuje się gruba? ZJE JESZCZE WIĘCEJ!! Przez miesiąc codziennie bez wyjątków - w WEEK- ENDY TEŻ!!! - jemy na śniadanie 1 dużego banana lub 2 małe. Popijamy to wodą mineralną lub gazowaną. Resztę posiłków jemy normalnie, pamiętając o podstawowych zasadach przy odchudzaniu czyli: -nie jemy słodyczy -nie jemy ciężkich sosów do mięs -nie pijemy alkoholu itd. 2.Dieta 7 dniowa Jak to mówią,,zajedz swoje smutki,, I co roku to samo: jesień, zima - obżarstwo, wiosna nicnierobienie, żeby schudnąć, wakacje - smutek z powodu za małego bikini. I tak w kółko aż nasza waga robi się niemożliwie duża, a im większa masa, tym ciężej ją zgubić. True story. My, społeczność 6 LO mówimy jesiennemu obżarstwu stanowcze NIE!!! Trzeba się polubić z bananami, płatkami i wodą. Kalorycznie banany, więc nie czujemy głodu i nie podżeramy. Słodko - nie podżeramy łakoci. Dieta polega na jedzeniu trzy razy dziennie - rano, w południe i wieczorem - porcji muesli. Na drugie śniadanie oraz podwieczorek jemy po małym jabłku. W czasie diety należy pić 1,5 litra wody mineralnej. Specjalny przepis na dietetyczne muesli : 3 płaskie łyżki płatków owsianych, : połowa banana, : szklanka maślanki (ew. jogurtu naturalnego bez cukru) : łyżeczka miodu. 3.Dieta dla najmniej wytrwałych. Szybko ale skutecznie W ciągu dnia jemy 3 banany i pijemy 3 szklanki mleka. Oprócz tego pamiętamy o piciu przynajmniej dwóch litrów wody i wszystko powinno iść jak z płatka. Wiec co? Do dzieła chłopaki i dziewczyny!!!! Odchudzanie na jesień!! Agnieszka Migdał