Ludowa Wieczerza Wigilijna.

Transkrypt

1 Literka.pl Ludowa Wieczerza Wigilijna. Data dodania: :30:00 Scenariusz imprezy szkolnej «Ludowa Wieczerza Wigilijna», która odbyła się w Zespole Szkół Budowlano-Drzewnych w Poznaniu w grudniu 2004 r. W scenariuszu wykorzystano fragmenty «Chłopów» Reymonta i «Biblii». Ludowa Wieczerza Wigilijna 1. Powitanie Gospodarz: Witajcie, witajcie kumy i kumowie w dzień narodzenia Pana Naszego. Jak mawiali ojce nasi Gość w dom, Bóg w dom. Witam z serca całego w skromnych progach chałupy naszej (powitanie gości...). W ten wieczór nikto nie powinien być głodny ni ostawać samemu. Już zabłysła pierwsza gwiazda, niech swary i niezgody a żale wszelkie ucichną, cichość i pobożność w sercach zapanują. 2. Inscenizacja fragmentu Chłopów Wł. Reymonta. Narrator: Uroczysta cichość zaległa izbę. Boryna się przeżegnał i podzielił opłatek pomiędzy wszystkich, pojedli go ze czcią, kieby ten chleb Pański. Boryna: Chrystus się w onej godzinie narodził, to niech każde stworzenie krzepi się tym chlebem świętym! Narrator: A chociaż głodni byli, boć to dzień cały o suchym chlebie, a pojadali wolno i godnie. Najpierw był buraczany kwas, gotowany na grzybach z ziemniakami całymi, a potem przyszły śledzie w mące obtaczane i smażone w oleju konopnym, później zaś pszenne kluski z makiem, a potem szła kapusta z grzybami, olejem również omaszczona, a na ostatek podała Jagusia przysmak prawdziwy, bo racuszki z gryczanej mąki z miodem zatarte i w makowym oleju uprużone, a przegryzali to wszystko prostym chlebem, bo placka ni strucli, że z mlekiem i masłem były, nie godziło się jeść dnia tego. Cicho się w izbie stało, ciepło, serdecznie, nabożnie i tak uroczyście, jakby między nimi leżało to święte Dzieciątko Jezus. Ogromny, a ciągle podsycany ogień wesoło trzaskał na kominie i rozświetlał całą izbę, aż lśniły się szkła obrazów i czerwieniały zamarznięte szyby, a oni siedzieli i poradzali z cicha. Aż Rocho wyjął z zanadrza książkę okręconą w różaniec i zaczął z niej czytać cichym a głęboko wzruszonym głosem:

2 Roch: Jako to stała się nam nowina, Panna porodziła Syna; aż w judejskiej ziemie, w Betlejem, nie bardzo podłym mieście, narodził się pan w ubóstwie; na sianie, w stajni lichej, między bydlątkami, co w tej radosnej nocy cichej były Mu bratami. A ta sama gwiazda, co i dzisiaj świeci, spłonęła wówczas dla tej świętej Dzieciny i drogę wskazywała trzem królom... Narrator: Długo czytał opowieść oną, a głos mu się wzmagał i rozmadlał, i w śpiew prawie przechodził, że jakby tę świętą litanię wygłaszał, a wszyscy siedzieli w milczeniu pobożnym, w ciszy serc zasłuchanych, w drżeniu dusz olśnionych cudem. Myśleli i serca im biły współczuciem, a dusze się zrywały i niesły we świat jako ci ptakowie, aż do tej ziemi narodzin, do tej szopy, przed ten żłób, nad którym śpiewali aniołowie... Jagna: I że to chciał Pan Jezus tyle wycierpieć! Roch: Bo ino ochfiarą swoją i cierpieniem mógł zbawić naród, a gdyby nie to, to już by zły całkiem zapanował nad światem i wybierał dusze la siebie. Boryna: W tę noc Narodzenia każde bydlątko rozumie człowieczą mowę, i przemówić jest zdolne, że to między niemi Pan się narodził. Kto ino bezgrzeszny zagadnie ludzkim głosem odpowiedzą; równe są dzisiaj ludziom i spółecznie z niemi czujące, więc i opłatkiem trza się z niemi podzielić... Witek, weź latarkę, do obory pójdziemy, a potem razem do kościoła... 3.Wchodzą kolędnicy Recytator I: Ze świata dalekiego przybywamy Opowieść o Narodzeniu Bożym wam dawamy. Do wspólnego kolędowania zapraszamy. Narrator: Wyruszył też i Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do Betlejem, miasta Dawidowego był bowiem z domu i z pokolenia Dawida żeby się zapisać razem z Maryją, zaślubioną mu, brzemienną. A kiedy się tam znajdowali, nadszedł dla niej czas rodzenia. I wydala na świat Syna pierworodnego, owinęła Go w pieluszki i złożyła w żłobie, bo zabrakło dla nich miejsca w gospodzie. Kolęda: Lulajże Jezuniu Lulajże Jezuniu, moja perełko, Lulaj ulubione me pieścidełko. Lulajże Jezuniu, lulajże lulaj,

3 A ty Go Matulu, w płaczu utulaj. Zamknijże znużone płaczem powieczki, Utulże zemdlone łkaniem usteczki. Lulajże... Lulajże piękniuchny nasz aniołeczku, Lulajże wdzięczniuchny świata kwiateczku. Narrator: Byli zaś w tej okolicy pasterze, czuwający nocą w polu nad swymi trzodami. I oto anioł Pański zjawił się wśród nich: jasność Pana opromieniła ich a oni bardzo się przelękli. Anioł zaś powiedział do nich; Nie bójcie się! Oznajmiam wam bowiem wielką radość zgotowaną całemu narodowi: W mieście Dawidowym narodził się wam dziś Zbawiciel, który jest Mesjaszem i Panem.[...] Kolęda: Wśród nocnej ciszy Wśród nocnej ciszy głos się rozchodzi: Wstańcie pasterze, Bóg się wam rodzi. Czym prędzej się wybierajcie, Do Betlejem pospieszajcie przywitać Pana. Poszli, znaleźli Dzieciątko w żłobie, Z wszystkimi znaki danymi sobie. Jako Bogu cześć Mu dali, A witając zawołali z wielkiej radości: Ach witaj, Zbawco, z dawna żądany, tyle tysięcy lat wyglądany. Na Ciebie króle, prorocy czekali, A Tyś tej nocy nam się objawił. Narrator: A kiedy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili między sobą: Chodźmy do Betlejem i zobaczmy to, co się stało i co nam Pan okazał. I spiesząc się przybyli, i znaleźli Maryję i Józefa, i Dziecię złożone w żłobie. A gdy Je ujrzeli, poczęli opowiadać, co im było objawione o tym Dzieciątku. Wszyscy zaś, którzy ich słuchali, dziwili się temu, co mówili pasterze. Recytator II: Wszyscy się dziwili A Dzieciątko kwili Pasterze klękają Cuda oglądają Gwiazda zaświeciła Na niebie zatliła Pod szopą schyliła Uśnijże matuli W słomianej stajence

4 Przy świętej Panience. Narrator: A Maryja zachowywała wszystkie te słowa, rozważając je w swym sercu. I wrócili pasterze wychwalając i wielbiąc Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli tak, jak im to zostało powiedziane. Kolęda: Przybieżeli do Betlejem pasterze Przybieżeli do Betlejem pasterze, Grając skocznie Dzieciąteczku na lirze. Chwała na wysokości, chwała na wysokości, A pokój na ziemi! Oddawali swe ukłony w pokorze Tobie z serca ochotnego, o Boże! Chwała na wysokości... Anioł Pański sam ogłosił te dziwy, Których oni nie słyszeli jak żywi. Chwała na wysokości... Recytator III: kolędo czarujesz i łowisz jak niewód a rośniesz jedlicznyś żywiczny bór tak radziśmy cackom i świeczkom i drzewu co z gęstwin przybyło w zieleni piór lulajże Jezuniu lulajże lulaj a ty Go Matuniu w płaczu utulaj królowie i święci w kamiennych portalach czuwają noc każe natężyć słuch muzyką sypnęło z wysoka i z dala zachrzęścił jak perły pierwszy ruch lulajże Jezuniu wiesz w łunie wigilii śpiewają chórmistrze krzewino zaiste zrodził się Bóg lulajże Jezuniu lulajże lulaj Kolęda: W żłobie leży W żłobie leży, któż pobieży kolędować małemu Jezusowi Chrystusowi dziś nam narodzonemu? Pastuszkowie, przybywajcie, jemu wdzięcznie przygrywajcie, jako Panu naszemu. My zaś sami z piosneczkami za wami pospieszymy, A tak tego Maleńkiego niech wszyscy zobaczymy, Jak ubogo narodzony, płacze w stajni położony

5 Więc Go dziś ucieszymy. Recytator IV: Przy wigilijnym stole, Łamiąc opłatek święty, Pomnijcie, że dzień ten radosny W miłosci jest poczęty, Że, jak mówi nam wszystkim Dawne, odwieczne orędzie, Z pierwszą na niebie gwiazdą Bóg w naszym domu zasiędzie. Sercem Go przyjąć gorącym, Na ścieżaj otworzyć wrota Oto, co czynić nam każe miłość. Kolęda: Cicha noc Cicha noc, święta noc, Pokój niesie ludziom wszem, A u żłóbka Matka Święta Czuwa sama uśmiechnięta Nad Dzieciątka snem. Cicha noc, święta noc, Pastuszkowie od swych trzód Biegną, wielce zadziwieni, Za anielskich głosem pieni, Gdzie się spełnił cud. Cicha noc, święta noc, Narodzony Boży Syn. Pan wielkiego majestatu Niesie dziś całemu światu Odpuszczenie win. (kolędnicy wychodzą) 4. Życzenia, opłatek Gospodarz: Chrystus się w onej godzinie narodził, niech każde stworzenie krzepi się tym chlebem świętym, podzielmy się opłatkiem, jak nakazuje wiara i tradycja ojców i dziadów naszych. (podchodzi najpierw do Dyrektora, następnie wszyscy składają sobie życzenia) Przemówienie Dyrektora (przemówienia gości)

6 Gospodyni: Zasiądźmy wszystkie do Wiliji, czas wieczerzać, nie wzgardźcie skromnym poczęstunkiem naszym. 6. Pożegnanie Gospodyni: Jak obyczaj stary każe Według ojców naszych wiary Pragnę złożyć wam życzenia W dzień Bożego Narodzenia. Niech ta betlejemska gwiazda, Która świeci Wam o zmroku, Prowadzi Was do szczęścia W nowym 2005 roku! I abyście goście mili W zdrowiu i radości żyli Niczego złego nie doznawali, Samo dobro bliźnim rozdawali. Gospodarz: Dziekujem pięknie, mili goście, za przybycie na skromną wiliję naszą, niech wam i waszym bliskim dobrze się dzieje. Opracowanie: Magdalena Plaskota Literka.pl Literka.pl