Kaptur ze Skjoldehamn

Transkrypt

1 Kaptur ze Skjoldehamn Kaptur ze Skjoldehamn to jeden z bardzo dobrze zachowanych fragmentów odzieży z obszarów Skandynawii. Znalezisko na wyspie Angoya w miejscowości Skjoldehamn, znajdującej się na cyplu północnych krańców obecnej Norwegii, odkryto w roku 1936, a w nim fragmenty odzieży z ciała mężczyzny lub kobiety wątpliwość co do płci budzi fakt, iż osoba była bardzo drobna i niskiego wzrostu (sugeruje się, że mógł być to Lapończyk/Laponka z grupy etnicznej Sami), która bądź utonęła na bagnach, bądź została rytualnie pochowana (dół wyścielony gałązkami i skórą renifera, ciało owinięte w koc) lub po prostu pochowana po śmierci. Polemikę co do statusu materialnego i społecznego zmarłego/zmarłej podjęto w kręgach naukowych, nie mniej jednoznacznie nie określono. Można zajrzeć do interesującej publikacji poruszającej ten wątek: Tak więc historia życia postaci pozostaje nadal tajemnicą. Znamy tylko jej wiek, który datuje się na 40/50 lat czyli całkiem sporo jak na długość życia we wczesnym Średniowieczu.

2 Po powtórnych badaniach metodą C14 z roku 2009 ustalono, iż najprawdopodobniej artefakt pochodzi z przełomu X/XI wieku, choć wcześniej zakładano nieco późniejszy okres. W poniższej publikacji znajdziemy szczegółowy opis badań tego znaleziska z różnych lat i przyczyny rozbieżności w datowaniu metodą radiowęglową: W skład stroju człowieka ze Skjoldehamn wchodziły: przedmiot opis Buty pozostały tylko podeszwy i fragmenty futra przy szwach, wykonane ze skóry bydlęcej. W domyśle mogły przybrać taką formę: Koszula z dwóch klinów (z gładkiej wełny), góra to dekolt z klapką zapinany na guzik i stójka (wełna w paski) z ozdobnym ściegiem

3 Tunika krój czteroklinowy (na środku i po bokach), dekolt w łódkę, ozdobiony plecionym sznurkiem i kawałkiem wełny w innym kolorze, niż cała tunika, materiał wełna, rękawy ozdobione krajka i czymś na kształt ozdobnego ściegu. Spodnie krój w domyśle, proste nogawki zwężające się ku dołowi z rozporkami w okolicach kostek, obszyte krajką/wyplatanką, góra prawdopodobnie związywana sznurkiem, materiał wełna. Skarpety szyte z dwóch kawałków wełny. Kaptur wykrój składający się z dwóch prostokątów i kwadratów, ścięty po skosie u dołu, dwa sznurki w okolicach uszu, szyty lnianą nicią, różne ściegi, materiał wełna.

4 Owijacze - w formie krajki, materiał wełna. Pasek pleciony w formie warkocza, zakończony pomponami, materiał wełna.

5 Pełny opis wraz ze ściegami znajduje się w poniższej publikacji: Rekonstrukcja Kaptur wykonany był z wełny, szyty lnianymi nićmi. Forma jego składa się z dwóch prostokątów oraz dwóch kwadratów zszytych razem różnymi ściegami (szwy wewnętrzne, ściegi na okrętkę, zaobrębienie). Dół kaptura prawdopodobnie był lekko ścięty po skosie zaczynając od przedniej części, co zapewne wpływało na jego dopasowanie do ciała i zapobiegało spadaniu kaptura do przodu. Dodatkowo na wysokości uszu miał przyszyte dwa sznurki, służące do zawiązania w celu ochrony przed podmuchami silnego wiatru, bądź do swobodnego formowania nasuwu kaptura. Wizualizacja na podstawie znaleziska Oryginalny kaptur

6 Wielkość kaptura w oparciu o formę, dostosowujemy do potrzeb indywidualnych, tak by spełniał on funkcje przede wszystkim praktyczne. Tkaniny jakie możemy użyć do rekonstrukcji mogą również być dobrane wedle własnych preferencji uwzględniając oczywiście historyczne (wełna lub len). Ja, użyłam zamiast wełny len (gruby w odcieniach ciemnej szarości i cieńszy w odcieniach zieleni). Do uszycia szwów wewnętrznych posłużyły mocne nici jedwabne, zaś do zewnętrznych ściegów użyłam grubszych nici lnianych, tak jak jest to w oryginale. Opis i wykonanie projektu: Yrsa (Anna Jaroszewicz-Supruniuk)

7 Źródła: