Jerzy Wiśniewski. Podkarpacki Wojewódzki Inspektor Jakości Handlowej Artykułów Rolno - Spożywczych

Transkrypt

1 Podkarpacki Wojewódzki Inspektor Jakości Handlowej Artykułów Rolno - Spożywczych Jerzy Wiśniewski ul. Lubelska 46, Rzeszów jwisniewski@ijhars.gov.pl tel./fax Boguchwała, r.

2 ZNAKOWANIE ARTYKUŁÓW ROLNO SPOŻYWCZYCH REGIONALNYCH I TRADYCYJNYCH WPROWADZANYCH DO OBROTU NA RYNKU KRAJOWYM

3 Znakowanie wszystkich wprowadzanych do obrotu artykułów rolno spożywczych powinno być zgodne m. in. z niżej podanymi przepisami prawnymi: Ustawa z dnia 21 grudnia 2000 roku o jakości handlowej artykułów rolno spożywczych (Dz. U. z 2005 roku, Nr 187, poz z późn. zm.), Ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 roku o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. Nr 171, poz z późn. zm.), Rozporządzenie Ministra Rolnictwa Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2007 roku w sprawie znakowania środków spożywczych (Dz. U. Nr 137, poz. 966 z późn. zm.), Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 18 września 2008 roku w sprawie dozwolonych substancji dodatkowych (Dz. U. Nr 177, poz. 1094),

4 Ustawa z dnia 7 maja 2009 roku o towarach paczkowanych (Dz. U. Nr 91, poz. 740), Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 października 2005 roku w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących oznakowań towarów paczkowanych (Dz. U. Nr 211, poz. 1760), Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 kwietnia 2004 roku w sprawie szczegółowego zakresu i sposobu znakowania niektórych grup i rodzajów artykułów rolno spożywczych kodem identyfikacyjnym partii produkcyjnej (Dz. U. Nr 83, poz. 772), Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 25 lipca 2007 r. w sprawie sposobu znakowania żywności wartością odżywczą (Dz. U. z 2007, Nr.137, poz.967).

5 Podstawowe wymagania dotyczące znakowania: Ustawa z dnia 21 grudnia 2000 roku o jakości handlowej artykułów rolno spożywczych: oznakowanie środka spożywczego nie może wprowadzać konsumenta w błąd, co do charakterystyki środka spożywczego, w tym co do jego nazwy, rodzaju, właściwości, składu, ilości, trwałości, miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji, ponadto nie może przypisywać środkowi spożywczemu działania lub właściwości, których nie posiada, a także sugerować, że środek spożywczy posiada szczególne właściwości, podczas gdy wszystkie podobne środki spożywcze mają takie właściwości, oznakowanie artykułu rolno-spożywczego zawiera informacje istotne z punktu widzenia jakości handlowej, a w szczególności: nazwę (pod którą artykuł rolno-spożywczy jest wprowadzony do obrotu) oraz inne dane umożliwiające identyfikację artykułu rolno-spożywczego oraz odróżnienie go od innych artykułów rolno-spożywczych, środki spożywcze muszą być oznakowane w sposób zrozumiały dla konsumenta, napisy muszą być wyraźne, czytelne i nieusuwalne, umieszczone w widocznym miejscu, oraz nie mogą być w żaden sposób ukryte, zasłonięte lub przysłonięte innymi nadrukami lub obrazkami.

6 Ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 roku o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2010 r. Nr 136, poz. 914 z późn. zm.) Oznakowanie środka spożywczego obejmuje: wszelkie informacje w postaci napisów i innych oznaczeń, w tym znaki towarowe, nazwy handlowe, elementy graficzne i symbole, dotyczące środka spożywczego i umieszczone na opakowaniu, etykiecie, obwolucie, ulotce, zawieszce oraz w dokumentach, które są dołączone do tego środka spożywczego lub odnoszą się do niego. Opakowany środek spożywczy: oznacza określoną ilość środka spożywczego przeznaczoną w takiej postaci dla konsumenta finalnego lub do zakładu żywienia zbiorowego, umieszczoną w opakowaniu, przed oferowaniem konsumentowi lub do zakładu żywienia zbiorowego, w taki sposób, że zmiana zawartości jest niemożliwa bez otwarcia lub zmiany tego opakowania, bez względu na to, czy opakowanie obejmuje cały środek spożywczy lub jego część.

7 Art Oznakowanie środka spożywczego nie może: 1) wprowadzać konsumenta w błąd, w szczególności: a) co do charakterystyki środka spożywczego, w tym jego nazwy, rodzaju, właściwości, składu, ilości, trwałości, źródła lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji, b) przez przypisywanie środkowi spożywczemu działania lub właściwości, których nie posiada, c) przez sugerowanie, że środek spożywczy posiada szczególne właściwości, jeżeli wszystkie podobne środki spożywcze posiadają takie właściwości; 2) przypisywać środkowi spożywczemu właściwości zapobiegania chorobom lub ich leczenia albo odwoływać się do takich właściwości, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 4 i art. 33 ust. 4, oraz zawierać oświadczeń żywieniowych lub zdrowotnych niezgodnych z przepisami rozporządzenia nr 1924/ Przepis ust. 1 stosuje się również do reklamy oraz do prezentacji środków spożywczych, w tym w szczególności w odniesieniu do ich kształtu, wyglądu lub opakowania, zastosowanych materiałów opakowaniowych, sposobu prezentacji oraz otoczenia, w jakim są prezentowane

8 Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2007 roku w sprawie znakowania środków spożywczych Środek spożywczy w opakowaniu znakuje się, podając co najmniej następujące informacje: nazwę środka spożywczego, wykaz składników: wykaz składników poprzedza się nagłówkiem zawierającym wyraz składniki albo skład, a następnie podaje się nazwy składników według ich masy w porządku malejącym. Składniki, z których każdy stanowi mniej niż 2 % gotowego środka spożywczego, mogą być wymieniane w wykazie składników w dowolnej kolejności po pozostałych składnikach. ilościową zawartość składnika (w procentach) obok nazwy albo w wykazie składników, jeżeli: nazwa składnika występuje w nazwie środka spożywczego lub nazwa tego środka spożywczego jest kojarzona przez konsumenta z zawartością składnika w tym środku spożywczym, nazwa składnika jest podkreślona w oznakowaniu środka spożywczego w formie pisemnej, przy użyciu obrazków lub grafiki, składnik jest istotny dla scharakteryzowania środka spożywczego i odróżnienia go od innych środków spożywczych, z którymi może być mylony ze względu na podobieństwo nazwy lub wyglądu, w przypadku zamieszczania w wykazie składników dozwolonych substancji dodatkowych, należy podać ich nazwę lub numer oraz zasadniczą funkcję technologiczną, którą ta substancja pełni w środku spożywczym, a w przypadku aromatów określenie aromat(y) albo nazwę lub opis,

9 nazwę każdego składnika alergennego wykorzystywanego do produkcji środka spożywczego i nadal obecnego w gotowym środku spożywczym, nawet w zmienionej formie, oraz nazwę każdego składnika pochodzącego ze składnika alergennego, datę minimalnej trwałości albo termin przydatności do spożycia (data, do której prawidłowo przechowywany lub transportowany wyrób zachowuje pełne właściwości fizyczne, chemiczne, mikrobiologiczne i organoleptyczne): datę minimalnej trwałości podaje się, określając w kolejności dzień, miesiąc i rok, z tym, że w przypadku wyrobów o trwałości: nieprzekraczającej 3 miesięcy można podawać jedynie dzień i miesiąc, od 3 do 18 miesięcy można podać jedynie miesiąc i rok, powyżej 18 miesięcy można podać jedynie rok, datę minimalnej trwałości poprzedza się wyrażeniem "najlepiej spożyć przed...", jeżeli jest określona datą dzienną, albo wyrażeniem "najlepiej spożyć przed końcem..." w innych przypadkach, termin przydatności do spożycia podaje się, określając w kolejności dzień, miesiąc i jeżeli to możliwe rok, Jeżeli ze względów technicznych nie jest możliwe umieszczenie daty minimalnej trwałości albo terminu przydatności do spożycia po wyrażeniu słownym odnoszącym się do tej daty albo terminu należy umieścić informację, w którym miejscu opakowania albo etykiety, obwoluty lub zawieszki trwale przymocowanej do opakowania znajduje się ta data albo termin.

10 dane identyfikujące producenta środka spożywczego (podmiotu, który produkuje lub paczkuje dany artykuł rolno spożywczy lub wprowadza go do obrotu), zawartość netto informacja ta może być wyrażona w jednostkach masy, albo w jednostkach objętości, warunki przechowywania, jeżeli oznakowanie zawiera informację o terminie przydatności do spożycia oraz w przypadku gdy jakość środka spożywczego w istotny sposób zależy od warunków jego przechowywania, Warunki przechowywania podaje się w sąsiedztwie terminu przydatności do spożycia albo daty minimalnej trwałości. oznaczenie partii produkcyjnej,

11 Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 kwietnia 2004 roku w sprawie szczegółowego zakresu i sposobu znakowania niektórych grup i rodzajów artykułów rolno spożywczych Środek spożywczy w opakowaniach jednostkowych znakuje się kodem identyfikacyjnym partii produkcyjnej na opakowaniu lub etykiecie, a w innych przypadkach niż ww. kod identyfikacyjny umieszcza się na opakowaniu lub pojemniku albo zamieszcza się go w dokumentach przewozowych bądź innych dokumentach towarzyszących. Jeżeli nie jest możliwe jednoznaczne odróżnienie kodu identyfikacyjnego od innych informacji zawartych w oznakowaniu, kod identyfikacyjny powinien być poprzedzony literą L. Znakowanie kodem identyfikacyjnym partii produkcyjnej nie jest wymagane w przypadku: środków spożywczych przeznaczonych bezpośrednio dla konsumenta bez opakowania lub pakowanych na życzenie w miejscu sprzedaży albo pakowanych w celu niezwłocznej sprzedaży, środków spożywczych w opakowaniach i pojemnikach, jeżeli największa powierzchnia tego opakowania lub pojemnika jest mniejsza niż 10 cm2, środków spożywczych, których oznakowanie zawiera datę minimalnej trwałości albo termin przydatności do spożycia, określone z podaniem co najmniej dnia i miesiąca, jeżeli określenie to wystarcza do identyfikacji partii produkcyjnej.

12 ZNAKOWANIE PIECZYWA

13 Znakowanie pieczywa bez opakowań Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2007 roku w sprawie znakowania środków spożywczych W punktach sprzedaży pieczywa bez opakowań przy określonym rodzaju pieczywa należy podać następujące informacje: 1) nazwę pieczywa; 2) dane identyfikujące producenta; 3) masę jednostkową; 4) informację "Pieczywo produkowane z ciasta głęboko mrożonego", w przypadku użycia takiego ciasta do produkcji pieczywa; 5) wykaz składników oraz datę minimalnej trwałości, w przypadku pieczywa, przy którego produkcji użyto dozwolonych substancji dodatkowych przedłużających świeżość.

14 Znakowanie pieczywa w opakowaniach lub posiadającego etykiety nazwa pieczywa; Nazwa powinna precyzyjnie informować o rodzaju środka spożywczego, odpowiadać jego składowi i definicji ustalonej przepisami unijnymi, zawierać informacje o zastosowanych procesach technologicznych. Nazwa produktu nie może być nazwą handlową, nazwą marki czy znakiem towarowym. W przypadku pieczywa i produktów ciastkarskich ułatwieniem w ustaleniu prawidłowej nazwy wyrobu mogą być nieobligatoryjne Polskie Normy, w których w czytelny sposób zostały zawarte definicje i podstawowa terminologia dotycząca omawianych wyrobów. Przykład prawidłowego oznakowania: Chleb żytni pytlowy dla chleba wyprodukowanego z mąki żytniej typ 720, z ewentualnym dodatkiem mąki pszennej nie przekraczającym 10%. Błędnie podana nazwa wyrobu: Chleb żytni razowy w składzie recepturowym tego pieczywa znajduje się zaledwie 30% mąki żytniej razowej, stąd takie pieczywo nie jest razowym.

15 wykaz składników; Z przepisów prawa nie wynika obowiązek wskazywania w oznakowaniu pieczywa typu ani nazwy zwyczajowej mąki, której producent użył do produkcji chleba. W przypadku chleba razowego lub graham, gdzie odpowiednio mąka razowa czy graham są podstawowymi składnikami tego chleba, wskazanymi w jego nazwie, podanie powyższych informacji jest zasadne z uwagi na umożliwienie konsumentowi dokonania właściwego wyboru. Dlatego też w odniesieniu do chleba razowego czy graham informacja dotycząca typu mąki lub zwyczajowej nazwy mąki powinna być podana w składzie chleba. Producent podając skład chleba razowego do produkcji, którego użyto różnych mąk, powinien wskazać ilościową zawartość mąki żytniej/pszennej razowej, a w przypadku chleba graham ilościową zawartość mąki pszennej graham zgodnie z tradycją produkcji chlebów mąki te odpowiednio powinny być podstawowymi składnikami chleba o ww. nazwach.

16 O nazwie rodzajowej chleba mieszanego pytlowego decydują proporcje użytych mąk: pszennej i żytniej, określone na podstawie średniej ważonej wartości popiołu całkowitego. W składzie chleba mieszanego pytlowego producent nie musi wskazywać mąki z dookreśleniem pytlowa. W wykazie składników zamiast ich nazwy może być podana nazwa ich kategorii. W przypadku mieszaniny mąki uzyskanej z dwóch lub więcej rodzajów zbóż w wykazie składników można podać sformułowanie: Mąka, po którym następuje lista zbóż, z których ją uzyskano, w malejącym porządku według masy. Karmel jako barwnik nie może być dodawany do chleba i produktów podobnych za wyjątkiem chleba słodowego z dodatkiem minimum 7% ekstraktu słodowego w przeliczeniu na masę mąki, zatem tylko na opakowaniu pieczywa oznakowanego chleb słodowy można w składzie jako dozwolony barwnik wyszczególnić użyty w procesie produkcji karmel. dane identyfikujące producenta; masa jednostkowa; data minimalnej trwałości, w przypadku pieczywa o deklarowanej trwałości powyżej 24 godzin, numer partii produkcyjnej, warunki przechowywania.

17 Znakowanie pieczywa produkowanego z użyciem polepszaczy Przykładowe składy polepszaczy: Polepszacz do pieczywa pszennego. Dawkowanie: 0,5 %. Skład: mąka pszenna, E 472e - emulgator, E 170 stabilizator, E 300 przeciwutleniacz, enzymy. Polepszacz do pieczywa mieszanego. Dawkowanie: 0,5 do 1%. Skład: mąka pszenna, gluten, mączka sojowa z soi tradycyjnej, środek do przetwarzania mąki E 300, enzymy (nośnik: pszenica).

18 Przykład oznakowania chleba konwencjonalnego CHLEB ZWYKŁY. Pieczywo mieszane jasne. Zakład Piekarniczy Jan Nowak, Rzeszów, ul. Piekarska 1. Skład: mąka pszenna, woda, mąka żytnia, sól, drożdże, E 472e - emulgator, E 170 stabilizator, E 300 przeciwutleniacz, sól, kminek. Masa netto: 700 g. Najlepiej spożyć przed: Przechowywać w suchym i przewiewnym miejscu. Data minimalnej trwałości jest jednocześnie numerem partii produkcyjnej.

19 CHLEB TRADYCYJNY. Pieczywo mieszane jasne. Zakład Piekarniczy Jan Nowak, Rzeszów, ul. Piekarska 1. Składniki: mąka pszenna, woda, mąka żytnia, sól, drożdże, sól, kminek. Masa netto: 700 g. Najlepiej spożyć przed: Przykład oznakowania chleba tradycyjnego Przechowywać w suchym i przewiewnym miejscu. Data minimalnej trwałości jest jednocześnie numerem partii produkcyjnej. Minimalną wysokość cyfr i liter w oznakowaniu ilości nominalnej towaru paczkowanego podano w Załączniku nr 2 do ww. rozporządzenia. W przypadku ilości nominalnej w przedziale: powyżej 200 do 1000 gram minimalna wysokość cyfr i liter wynosi 4 mm.

20 ZNAKOWANIE WYROBÓW CIASTKARSKICH

21 Przykład prawidłowo podanego wykazu składników opakowanego wyrobu ciastkarskiego konwencjonalnego Paluszki drożdżowe Składniki: mąka pszenna, margaryna (oleje roślinne, mleko ukwaszone, emulgatory, sól, aromaty), jaja, mleko w proszku, cukier, drożdże, mak

22 Przykład prawidłowo podanego wykazu składników opakowanego wyrobu ciastkarskiego tradycyjnego Paluszki kruche tradycyjne Składniki: mąka pszenna, masło, jaja, śmietana, cukier puder, E 503 b substancja spulchniająca, mak

23 Pieczywo i wyroby ciastkarskie wprowadzane do obrotu luzem powinny posiadać informację dotyczącą nazwy oraz inne dane umożliwiające identyfikację artykułu rolno spożywczego oraz odróżnienie go od innych artykułów rolno spożywczych. Producent dane te może zamieścić np. na obwolucie, ulotce lub dokumentacji dołączonej do danego środka spożywczego.

24 ZNAKOWANIE PRZETWORÓW MIĘSNYCH

25 ZNAKOWANIE PRZETWORÓW MIĘSNYCH Kiełbasa grillowa Kiełbasa wieprzowo - wołowa, drobno rozdrobniona, wędzona, parzona Składniki: mięso wieprzowe (43 %), mięso wołowe (5 %) woda, tłuszcz wieprzowy, skórki wieprzowe, skrobia ziemniaczana, białko sojowe, sól, błonnik sojowy, stabilizatory: E 450, E 451, E 262, glukoza, maltodekstryna, substancje zagęszczające: E 407 a, E 425, wzmacniacz smaku - E 621, przyprawy, ekstrakty przypraw, białko wieprzowe, przeciwutleniacze: E 301, E 315, E 316, regulator kwasowości - E 575, barwnik - E 120, substancja konserwująca - E 250 Kiełbasa głogowska tradycyjna Kiełbasa wieprzowa, średnio rozdrobniona, wędzona Składniki: do wytworzenia 100 g wyrobu zużyto 130 g mięsa wieprzowego, sól, E 250 (azotyn sodu) substancja konserwująca, czosnek, pieprz.

26 NOWE PRZEPISY W ZAKRESIE ZNAKOWANIA ŻYWNOŚCI Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności

27 W dniu 22 listopada 2011 roku zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności. Wprowadzone regulacje mają za zadanie dokonanie aktualizacji, uproszczenia i ujednolicenia prawa żywnościowego UE dotyczącego znakowania żywności w zakresie wymagań ogólnych, a także wymagań dotyczących podawania informacji o wartości odżywczej, a także mają ułatwić konsumentom dokonanie właściwego wyboru przy zakupie żywności. Głównym celem tego rozporządzenia jest przede wszystkim dostarczanie pełnych i zgodnych z prawem informacji, a także zapewnienie harmonijnego funkcjonowania rynku wewnętrznego obrotu żywnością.

28 W opracowanym dokumencie sprecyzowane zostały nowe i niezdefiniowane do tej pory pojęcia, takie jak: czytelność, etykieta, pole widzenia, główne pole widzenia, a także definicje: nazwy przewidzianej w przepisach, nazwy opisowej, nazwy zwyczajowej i inne. Nowością jest wprowadzenie terminu wytworzonego nanomateriału

29 ZMIANY!!! Najważniejsze zmiany w stosunku do obowiązujących przepisów dotyczą m. in.: wprowadzenia wymagań mających na celu zwiększenie czytelności etykiet, obowiązkowego informowania o wartości odżywczej produktu, zamieszczania przejrzystych i pełnych informacji o alergenach, podawania kraju pochodzenia w przypadku mięsa wieprzowego, baraniego i koziego oraz drobiu, a także innych wymagań.

30 WIELKOŚĆ CZCIONKI Minimalna wysokość czcionki, jaką mają być podawane na etykiecie informacje obowiązkowe: wysokość x równą co najmniej 1,2 mm, W przypadku opakowań, których największa powierzchnia jest mniejsza niż 80 cm² minimalna wysokość x może wynosić co najmniej 0,9 mm. Wszystkie informacje obowiązkowe na temat żywności muszą być nieusuwalne, nie mogą być w żaden sposób ukryte, zasłonięte, pomniejszone ani przerwane innymi nadrukami i ilustracjami.

31 ALERGENY Nazwy wszystkich substancji, mogących wywołać alergie muszą być wyszczególnione na opakowaniu za pomocą pisma wyraźnie odróżniającego się od reszty wykazu składników, np. za pomocą czcionki, stylu lub koloru tła, Informacje o alergenach obowiązkowo także w przypadku środków spożywczych oferowanych do sprzedaży bez opakowań lub pakowanych przy sprzedaży na życzenie konsumenta, a także w przypadku żywności sprzedawanej zakładom żywienia zbiorowego. Kraje członkowskie muszą samodzielnie opracować, określić sposób przekazana konsumentom tej informacji. Obowiązkowe będzie również umieszczanie informacji o alergenach na opakowaniach lub pojemnikach, których największa powierzchnia jest mniejsza niż 10 cm², obok nazwy żywności, ilości netto i daty minimalnej trwałości lub terminu przydatności do spożycia.

32 WARTOŚĆ ODŻYWCZA Obowiązek znakowania wszystkich środków spożywczych wartością odżywczą! Zwolnione z wymogu są m.in. produkty nieprzetworzone, zawierające pojedynczy składnik lub kategorię składników, drożdże, wody przeznaczone do spożycia przez ludzi, zioła, przyprawy lub ich mieszaniny, napoje alkoholowe, sól i substytuty soli, a także żywność w opakowaniach, których największa powierzchnia jest mniejsza niż 25 cm², Na etykietach środków spożywczych muszą znaleźć się informacje o wartości energetycznej, ilość tłuszczu, kwasów tłuszczów nasyconych, węglowodanów, cukrów, białek i soli.

33 Treść informacji o wartości odżywczej może zostać uzupełniona przez producenta informacją o ilości innych składników odżywczych. Zawartość poszczególnych elementów wartości odżywczej powinna być wyrażania w przeliczeniu na 100 g lub 100 ml albo podana w przeliczeniu na porcję lub jednostkową ilość żywności łatwo rozpoznawalną dla konsumenta (pod warunkiem, że na etykiecie podana jest liczba porcji lub jednostkowych ilości zawartych w opakowaniu). Producent, na zasadzie dobrowolności najistotniejsze informacje o wartości odżywczej, tj. wartość energetyczną, ilość tłuszczu, nasyconych kwasów tłuszczowych, cukrów oraz soli, może również powtórzyć w głównym polu widzenia, by pomóc konsumentom dostrzec podstawowe informacje o wartości odżywczej produktu. Wartość odżywcza w 100 g produktu Wartość energetyczna Tłuszcz - w tym kwasy tłuszczowe nasycone Węglowodany Białko Sól - w tym cukry

34 KRAJ POCHODZENIA Obecnie obowiązkowe jest określenie miejsca pochodzenia m. in. w przypadku wołowiny i produktów z wołowiny, ryb, oliwy z oliwek, miodu, owoców i warzyw. W przyszłości obowiązkowe także: miejsce pochodzenie mięsa ze świń, owiec, kóz oraz drobiu. Ponadto informację o kraju lub miejscu pochodzenia należy podać w przypadku, gdy brak jego wskazania mógłby wprowadzać konsumenta w błąd w szczególności, gdy informacje towarzyszące środkowi spożywczemu lub sama etykieta mogłyby sugerować, że dany produkt pochodzi z innego miejsca, np. w odniesieniu do produktów, w nazwie których wskazana jest nazwa kraju lub miejsca, a rzeczywiste źródło ich pochodzenia jest zupełnie inne lub w przypadku, gdy nazwa produktu jest podana w języku obcym.

35 Nowością jest również wymóg podawania kraju lub miejsca pochodzenia składnika podstawowego w sytuacji, gdy podany jest kraj lub miejsce pochodzenia danego produktu, i nie jest on taki sam jak kraj lub miejsce pochodzenia podstawowego składnika. W przyszłości może zostać podjęta decyzja o rozszerzeniu obowiązku wskazywania kraju lub miejsca pochodzenia na inne rodzaje żywności, w tym mleko i mięso wykorzystywane jako składnik, a także żywność nieprzetworzoną.

36 NAPOJE ALKOHOLOWE I ALKOPOPY Wykaz składników i wartość odżywcza nie wymagane dla napojów o zawartości alkoholu wyższej niż 1,2% objętościowo Komisja w ciągu 3 lat ma sporządzić sprawozdanie w celu ustalenia, czy napoje alkoholowe powinny w przyszłości być objęte obowiązkiem podawania informacji na temat wartości energetycznej oraz powodów uzasadniających ewentualne wyłączenia. Rozważa się także konieczność zaproponowania definicji tzw. alkopopów, czyli drinków alkoholowych, których rynek w ostatnim czasie znacząco się rozszerzył.

37 POZOSTAŁE WYMAGANIA Obowiązek podawania w przypadku: produktów mięsnych, surowych wyrobów mięsnych i produktów rybołówstwa, które mogą sprawiać wrażenie, że stanowią jeden kawałek mięsa lub ryby, dodatkowych informacji: z połączonych kawałków mięsa lub z połączonych kawałków ryby, Wprowadzenie wymogu podawania konkretnej rośliny, z której pochodzi olej lub tłuszcz stosowane jako składniki w produkcie spożywczym. Obecnie można było je znakować przez podanie w wykazie składników nazwy kategorii, tj.: olej roślinny, tłuszcz roślinny lub dodatkowe wskazanie konkretnego pochodzenia roślinnego

38 Podawanie w przypadku zamrożonego mięsa, zamrożonych surowych wyrobów mięsnych i zamrożonych nieprzetworzonych produktów rybołówstwa daty zamrożenia lub daty pierwszego zamrożenia (w przypadku produktów zamrażanych więcej niż jednokrotnie), Wskazanie w nazwie produktów mięsnych, surowych wyrobów mięsnych i produktów rybołówstwa zawierających dodatek białka (w tym hydrolizatów białkowych) z różnych źródeł zwierzęcych, informacji o obecności tych białek i ich pochodzeniu, np. filet z piersi kurczaka parzony, wędzony z dodatkiem białka wieprzowego.

39 Kiedy nowe przepisy wejdą w życie? Nowe przepisy wchodzą w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, tj. 13 grudnia 2011 roku. Przedsiębiorstwa sektora spożywczego będą miały trzy lata na dostosowanie się do nowych zasad, gdyż przepisy rozporządzenia stosuje się od 13 grudnia 2014 roku, z wyjątkiem art. 9 ust. 1 lit l) dotyczącego wprowadzenia informacji o wartości odżywczej, który stosuje się od dnia 13 grudnia 2016 roku. Wprowadzenie wszystkich zmian w oznakowaniu produktów spożywczych, wynikających z wejścia w życie nowego rozporządzenia będzie sporym wyzwaniem zarówno dla producentów, jak i dla służb kontrolnych. Wymiana dotychczas stosowanych etykiet będzie wymagać dużych nakładów finansowych. Zmian nie trzeba jednak dokonać z dnia na dzień, można się stopniowo do nich przygotowywać. Mając na względzie bezpieczeństwo konsumenta wprowadzone zmiany znacznie wpłyną na wdrożenie prawa konsumenta do uzyskania pełnej informacji o produktach spożywczych.

40 Znakowanie jaj jako przykład oznakowania specyficznej grupy żywności Kod państwa, w którym wyprodukowano jajo; PL - Polska Oznaczenie zakładu, czyli weterynaryjny numer identyfikacyjny Kod systemu hodowli: 0 produkcja ekologiczna 1 chów na wolnym wybiegu 2 chów ściółkowy 3 chów klatkowy

41 Dziękuję za uwagę