Poszukiwania krowy Milka w Szwajcarii

Transkrypt

1 Poszukiwania krowy Milka w Szwajcarii Szwajcaria to bogaty kraj. Pomimo że nie należy do Unii Europejskiej, wielu kojarzy się przede wszystkim z bankami i kasą, kredytami hipotecznymi we frankach, zegarkami i ze słynnymi słodyczami, ale nie byłoby ich, gdyby nie mleko uzyskiwane od wspaniałych krów rasy simental, które pasą się na alpejskich łąkach. To właśnie mleko jest najważniejszym dodatkiem do czekolady i nadaje jej wspaniały smak. Słynna łąka Rutla... kilkaset lat temu - Witam moich leśnych ziomków: Schwyz i Unterwalden przywitał swoich kompanów trzeci uczestnik spotkania na łące, a na imię miał Uri. Przez chwilę spoglądał z zadumą na swoich kamratów i pasące się w dali krowy, a potem wypluł źdźbło trawy, które żuł w gębie i dodał - nasze spotkanie przejdzie do historii, bo dziś wymawiam Habsburgom posłuszeństwo. - Ale dlaczego? Co się stało? Czy zupa była za słona? - dopytywali się goście jeden przez drugiego. - Właściwie to nie wiem, ale dziś rano wydoiłem moją krasulę Heklę, a jej wspaniałe i zdrowe mleko napędza- 66

2 ne soczystą i zieloną trawą porastającą nasze wzgórza i kryształowo-czystym górskim strumieniem, podziałało na mnie ożywczo i twórczo wyjaśnił Uri. - Nasz kraj musi być wolny i niezależny, a nasze krowy w nim żyjące szczęśliwe - dodał. I tak się stało! W XIII wieku na spokojnej łące Rutla nad jeziorem Czterech Kantonów, trzy leśne kantony o nazwie Schwyz, Unterwalden i Uri złożyły sobie wieczystą obietnicę, że będą pomagać sobie zawsze i wszędzie, a ich mottem było: Chcemy być jednym narodem braci, którzy się nie rozdzielą w potrzebie i zagrożeniu. Potem utworzono Związek Szwajcarski, który stał się podstawą nowego państwa dzisiejszej Konfederacji Szwajcarii. Jej historia była długa oraz zagmatwana, tak samo jak wielu innych państw wokół, i nie była usłana różami. Cesarz Rzymski z dynastii Habsburgów nie podzielił zdania naszych leśnych bohaterów i doszło do regularnej wojny, w której górą okazali się Szwajcarzy, a ich dotychczasowy protektor uznał niezależność Szwajcarii. Dzisiaj składa się z wielu niemieckojęzycznych, francuskojęzycznych i włoskich kantonów strzegących swojej neutralności i niezależności. Alpejski kurort Interlaken, na tropie Milki Najazd na Szwajcarię... grudzień 2014 r. Szwajcarska armia jest liczniejsza od armii w Polsce, jedna z największych w Europie (pomimo, że kraj jest oficjalnie neutralny) w stosunku do liczby ludności, i ma strzec granic państwa przed najazdem obcych. Jednak żołnierze skoszarowani są... w domu, wraz z całym rynsztunkiem i mają obowiązek trenować na strzelnicy, a w razie godziny W stawić się w wyznaczonym miejscu. Może dlatego zaspali i nie zauważyli, że w grudniu tuż przed świętami przekroczyłem granicę pomiędzy Niemcami a Szwajcarią wraz z trzema nastolatkami. Jechaliśmy do ojca dwóch z nich, który pracuje w polskiej ambasadzie jako konsul w Bernie stolicy kraju. Chłop smucił się trochę, więc sami rozumiecie, że trzeba było wziąć kilka flaszek i jechać mu na ratunek. Może przy okazji w ambasadzie dowiem się, jak znaleźć krowę Milka? Obiecałem Pani redaktor z Bydła, że ją znajdę, a może nawet uda mi się ją wydoić? Zatem moje poszukiwania rozpocząłem od stolicy w Bernie. To piękne i zwarte miasto z rzeszą kamieniczek wpisanych na listę dziedzictwa narodowego UNE- SCO, czy czegoś tam podobnego. W mieście panował akurat gwar, była sobota i całe tłumy mieszkańców wyległy na ulice w poszukiwaniu ostatnich świątecznych prezentów, odbywały się liczne festyny i kiermasze, więc w takiej ciżbie niemożliwe było spotkanie się w cztery oczy z Milką. Następnego dnia pojechaliśmy nad jezioro Genewskie, gdzie stykają się granice Szwajcarii, Francji i Włoch. Była wspaniała słoneczna pogoda, czyściutka tafla jeziora i ośnieżone białe szczyty Alp. Rzut oka na Berno, tutaj Milki nie ma Ale słodziak, jednak to nie Milka 67

3 Wzdłuż brzegu przechadzał się różnojęzyczny tłum gatunku homo sapiens, a my wraz z nim. Nad brzegiem jeziora w miejscowości Montrex stoi niewielki pomnik Freddyego Mercury ze słynnej grupy Queen, bo nieżyjący już lider zespołu miał tutaj swój dom i organizował wielkie, huczne zabawy. Szkoda, że gościu mnie nie zapraszał. No, krów raczej tutaj nie znajdziemy, chyba, że plastikowe lub atrapy, których jest wszędzie mnóstwo i stoją na ulicach, przed sklepami, kawiarniami i innymi wszelakimi przybytkami. Można powiedzieć, że Szwajcaria jest zakochana w krowach, tyle że na razie widuję tylko sztuczne. Cholera może potopili te krowy w jeziorze? Ale raczej nie, w takim wypadku woda śmierdziałaby niemiłosiernie, a tymczasem była czyściutka jak kryształ. Niezrażeni tą sytuacją kontynuowaliśmy naszą eskapadę i zwiedziliśmy średniowieczny zamek Chillon położony nad jeziorem Genewskim. Naszą podróż wzdłuż jeziora Genewskiego zakończyliśmy w Lozannie, bo do Genewy było za daleko. Lozanna okazała się senną i nudną mieściną, kompletnie nic się w niej nie działo, a kawiarnie były pozamykane i to na dodatek w weekend! W kolejnym dniu udaliśmy się do alpejskiego kurortu Interlaken, gdzie pośród górskich szczytów przechadzaliśmy się uliczkami miasteczka. A krowy? Owszem, były... ale znów nieżywe, nie ruszały się i nie muczały. A do diaska z taką Szwajcarią! Zmęczeni poszliśmy na kawę, co okazało się miłą niespodzianką. Czarny napój bogów podawały kelnerki w stroju kąpielowym, przebrane za króliczki! Nie wierzę, wszyscy w zimowych kurtkach i czapach na łbie, a one ledwo ubrane. Jednak Szwajcaria jest piękna! Choć jedna z nastolatek akurat moja córka nie była zbyt zadowolona i kręciła nosem. Freddy Mercury i ja Jezioro Genewskie, może ją tutaj utopili Kim jest krowa Milka? W zasadzie jest simentalką, wyhodowaną kiedyś nad rzekami Simme i Saane, krową mięsno-mleczną odporną na choroby i łatwo adoptującą się do środowiska. W Szwajcarii mieszka około 40% światowej populacji tych krów, chociaż głowy za to nie dam, że moje dane są prawdziwe. W moim artykule o bydle na Antypodach napisałem, że Australia wraz z Nową Zelandią produkują połowę mleka na świecie, a statystycznie to nie jest prawdą. Oczywiście przepraszam za niedociągnięcia, ale chodziło mi raczej o ukazanie faktu, że jeśli weźmiemy pod uwagę kraje z największą koncentracją bydła na jednej farmie, to poza USA i Brazylią, na pewno na topie będą oba te kraje z Antypodów. A przecież na świecie liczą się tylko z dużymi i silnymi krajami, więc wiele nie przekłamałem, ale trzeba uważać na język. Prawdziwa simentalka jest krasulą z białą głową i kremowo-białym lub czerwono-białym umaszczeniem. To ona właśnie stała się prototypem Milki, która 68

4 reklamuje serię czekolad i innych słodyczy sprzedawanych z powodzeniem na całym świecie. Początkowo Milka była biało-czarna, jak Bóg przykazał, ale pewnego dnia zorganizowano konkurs, w trakcie którego 40 tysięcy dzieci poproszono o narysowanie krowy. Okazało się, że co trzecie dziecko pomalowało swoją krowę na fioletowo. I to okazało się strzałem w dziesiątkę, bo odtąd fioletowa już Milka przyjęła się na całym globie i utrwaliła w świadomości konsumentów. Stała się gwiazdą reklam, wystąpiła w ponad 100 spotach reklamowych w telewizji, zarabia miliardy rocznie. Najdroższą wołowiną jest marmurkowate, poprzerastane tłuszczem i samo smażące się mięso krów z Kobe w Japonii. Niejeden chłop w Polsce chciałby mieć krowę Kobe u siebie, bo ona dziennie wypija 5-6 butelek piwa (żeby wzmóc dodatkowy apetyt) i byłby z niej dobry kompan do kieliszka i to w pracy! Tyle, że potem trzeba ją masować, żeby tłuszcz nie gromadził się tylko w brzuchu, jak u mojego wujka. Jednak mućki z Kobe do Milki się nie umywają, nie ten poziom dochodów. To Milka jest kurą znoszącą złote jaja, choć jest tylko przeżuwaczem. Jeśli poprosicie przedszkolaka w Niemczech, Austrii lub Szwajcarii, żeby narysował Wam krowę, to ją narysuje, ale w kolorze fioletowym. Nie mieści się im w głowie, że krowy z takim umaszczeniem realnie nie istnieją. Chociaż podobno w Serbii urodził się fioletowy cielak, dzięki mutacjom genetycznym, przysparzając jego właścicielowi dodatkowych pieniędzy od turystów. Szwajcaria jest zwariowana na tle krów Gdzie te krowy? Nie wiem. Pochowali je czy jak? Może przeszkadzają sąsiadom, może śmierdzą i dlatego wypuszcza się je tylko o świcie i o zmroku? Wieś jest teraz na to uczulona i na wsi nie może już śmierdzieć, nie można tutaj hodować zwierząt, a raczej sprzedawać działki mieszczuchom i leżeć do góry brzuchem. Podczas naszych podróży samochodem po autostradach Szwajcarii gorączkowo rozglądałem się za krowami pasącymi się na pastwisku. Chyba jednak je schowali, Szwajcarzy to naród partyzantów. Nawet nie wiecie, że w skałach, na łąkach w atrapach domów i obórek, pochowane mają działa i armaty, żeby bronić się przed najeźdźcą. Cały sprzęt bojowy jest ukryty w terenie! Może i Milkę wraz z jej siostrami też ukryli, żeby nikt nie wykradł im dobra narodowego. - Wuja, jeśli szukasz krów, to przecież są tutaj, w Muri powiedziała jedna z moich podopiecznych. Muri to mała miejscowość nieopodal Berna, gdzie mieliśmy bazę. Z wypiekami na twarzy, jak na pierwszej randce, poleciałem we wskazane miejsce, ale obiecanych krów nie było. Tylko dwie owce, koza, a pilnował ich kulawy pies. Psiakość, to jakieś żarty. No nic, biednemu zawsze wiatr w oczy. Walczymy o tytuł królowej Bułgarski ślad Będąc w Nessebarze w Bułgarii na wakacjach, widziałem reklamę krowy Milki przed miejscowym marketem. Była gumową i nadmuchaną krową wabiącą turystów na zakupy. Pewnego wieczora wracałem z drink baru do mojej kajutki i przechodząc obok znanej mi już reklamy, zauważyłem, że krowa się przechadza! Ale jak? Sztuczna krowa się rusza? Chyba wypiłem za dużo sznapsów i mam zwidy. Ale okazało się, że jednak nie, bo akurat w tym dniu właściciel marketu wynajął sobie żywą krasulę i pomalował ją na fioletowo. No tak, w Bułgarii to jest proste, krowy biegają sobie po całym kurorcie i czują się jak u siebie, wyjadają trawę, kwiaty i wyrywają krzewy z miejskich rabatek. W ogóle się nie ukrywają. Ale krowa była pomalowana, oszukana, a my już znamy takie sytuacje. Kiedyś nasz Kargul z Pawlakiem też przemalowywali zwierzaka czarną pastą, tyle, że ze świni robili dzika. 69

5 Krowy walczą w Wallis We włoskim kantonie Wallis w miasteczku Martigny odbywają się coroczne walki krów. Od dawna pasterze obserwowali krowie niesnaski na górskich pastwiskach, a potem zakładali się, czyja mućka jest najlepsza? A potem organizowano zawody, które przekształciły się w ogromne sportowe przedsięwzięcie, są sędziowie, 50 tysięcy kibiców obserwujących walki na arenie wybudowanej jeszcze za czasów cesarstwa rzymskiego, jest nawet kontrola antydopingowa. Walczyć mogą wyłącznie krowy, ciężarne lub jałowe, ale nie dłużej niż rok, są podzielone na kategorie wiekowe i wagowe, rogi mają spiłowane, żeby się nie raniły. To odróżnia je od hiszpańskiej corridy i gonitwy z bykami w Pampelunie, bo tam udział biorą wyłącznie byki i leje się krew, a zwierzęta umierają na arenie. Walki w Szwajcarii to raczej zapasy, krowy zwierają się łbami i rogami i przez jakiś czas przepychają wzajemnie, aż pokonana sztuka zrejteruje. Nie mogą atakować się z boku lub od tyłu, są długie eliminacje, a potem szybki finał do którego przechodzą zwyciężczyni poszczególnych kategorii. Jednak Milki tutaj nie znajdziemy! Ona jest raczej synonimem pokoju i miłości, wszędzie gdzie się pojawia, ludzie uśmiechają się do siebie, chwytają za ręce i całują. To wykwintna dama, nie zadaje się z takimi wieśniaczkami, których nie stać nawet na waciki, a co dopiero na tipsy? Choć zwyciężczyni walk nazywana jest królową, która wygrywa całkiem sporą sumę pieniędzy. Ale jeśli taka krowa jest królową i ma specjalnych pastuchów, którzy strzegą jej potem przez cały rok na pastwisku, to kim jest Milka? Chyba się nie dowiemy, bo nie dane mi będzie jej spotkać i przeprowadzić z nią wywiad. Więc wracam do kraju, do zobaczenia w kolejnym artykule. Piotr Włódarczak 70