Okiem szkolnego reportera Drzazga

Transkrypt

1 Okiem szkolnego reportera Drzazga Grudzień styczeń 2012 / 2013 W numerze: Mikołajki nieco inaczej Recenzja Zemsty Konkurs recytatorski Egzaminy próbne gimnazjalistów DKK W poszukiwaniu świątecznych prezentów Świąteczne przeboje i hity na karnawał Przepis na sałatkę szczęścia Magia Narnii Dziewczynka z zapałkami Lektury szkolne wcale nie są takie nudne Co z tym końcem świata? Ferie w szkole? Szkolne jasełka o tym, jak Lucyfer się pomylił Teatr nas oczarował

2 Spis treści: Mikołajki nieco inaczej Jeszcze o św. Mikołaju Recenzja Zemsty Konkurs recytatorski w przedszkolu Egzaminy próbne gimnazjalistów DKK Grudniowe spotkanie DKK klas piątych Szkolne jasełka o tym, jak Lucyfer się pomylił Cicha noc, święta noc W poszukiwaniu świątecznych prezentów, Zamienione prezenty Świąteczne przeboje i hity na karnawał Co z tym końcem świata? Teatr nas oczarował Przepis na sałatkę szczęścia Magia Narnii Dziewczynka z zapałkami A może na narty? Lektury szkolne wcale nie są takie nudne Ferie w szkole? Od redakcji: Boże Narodzenie, Nowy Rok, ferie szkolne Wiele się ostatnio wydarzyło. Oddajemy do Waszych rąk nowy numer gazetki szkolnej podsumowujący ostatnie dwa miesiące. Mamy nadzieję, że różnorodna tematyka, aktualności czy wreszcie uczniowska twórczość literacka przypadną Wam do gustu. Miłego czytania! Redakcja Drzazga pismo Gimnazjum w Wiśniowej Adres redakcji: Wiśniowa tel Zespół redakcyjny: Szkoła Podstawowa: G. Rokosz, M. Mazur, Adam Gospodarczyk, Natalia Szymoniak, Jakub Jamróz, Damian Foszczka Konrad Pilch, Arkadiusz Tomera, Wiktoria Miłkowska, Gimnazjum: Ilona Dominik, Klaudia Kus, Sandra Mróz, Daria Siatka, Zofia Oknińska, Angelika Żądło, Konrad Stalmach, Bartłomiej Tokarz, Opieka merytoryczna: mgr Agnieszka Suruło

3 Mikołajki nieco inaczej... Dnia 6 grudnia 2012 roku klasy 1 gimnazjum i 6b szkoły podstawowej z Wiśniowej wybrały się na jednodniową wycieczkę do Krakowa. Rano, po sprawdzeniu obecności, wyjechaliśmy w zaplanowaną drogę. Około godziny 9:00 dotarliśmy do starej stolicy Polski. Następnie poszliśmy do kina, gdzie obejrzeliśmy film animowany pt. "Hotel Transylwania". Po zobaczeniu ciekawego seansu wyjechaliśmy w kierunku rynku krakowskiego. Tam dostaliśmy 45 minut czasu wolnego. Mogliśmy kupić wtedy różne pamiątki i zjeść coś na mieście. O godzinie 13:15 odwiedziliśmy Kościół Mariacki, gdzie znajduje się sławny Ołtarz Wita Stwosza. W budynku byliśmy tylko chwilę, ponieważ musieliśmy iść do Sukiennic. Po drodze zobaczyliśmy słynną restauracje "Wierzynek". Niestety, nie udało nam się wejść do środka. Gdy dotarliśmy na planowane miejsce podzieliliśmy się na dwie grupy. Przewodnicy opowiadali nam o historiach związanych z obrazami i ich autorami. W budynku znajdowały się takie dzieła jak np. "Hołd Pruski" i "Bitwa pod Racławicami" Jana Matejki. Po pouczającej lekcji muzealnej wsiedliśmy do autobusu i o godzinie 17:00 wróciliśmy do domu Według mnie wycieczka do Krakowa była dobrym pomysłem, ponieważ zobaczyliśmy piękne zabytki polskiej kultury. To był ciekawy dzień. Jestem pewny, że jeszcze kiedyś tu wrócimy. Konrad Stalmach kl. I a Jeszcze o św. Mikołaju.. 7 XII 2012 na lekcji j. polskiego kl. IV b zapoznała się z treścią opowiadania ks. J. Twardowskiego pt.: O św. Mikołaju. Tekst lektury pobudził wyobraźnie uczniów, co zaowocowało ciekawymi przemyśleniami o lubianym przez wszystkich staruszku z długą białą brodą Św. Mikołaj Świętego Mikołaja różnie zapamiętujemy. Jedni kojarzą go z laską w jednej ręce a w drugiej ręce ze złotą kulą. Drudzy widzą go siedzącego na saniach, które ciągną renifery. Inni zaś trzymającego małe dzieci w objęciach. Jednak wspólna myśl łączy te wspomnienia. Jest to miłość i dobroć, którą ten święty nas czuje obdarzył. To, co miał dawał biednym, aż w końcu nic mu nie zostało i sam był biedny. Na świecie jest wiele wierszyków dedykowanych Mikołajowi. Oto jeden z nich: Przed wielu laty w niewielkiej wiosce, żył sobie człowiek który do dziś słynie. Był on biskupem w niebogatym mieście, i służył Bogu całym sobą wreszcie. Kim był ten kapłan? Chyba wszyscy wiecie! To święty Mikołaj. Biegnący po świecie. Dobrocią swoją zasłynął wokoło, i gdy do nas przyjedzie będzie nam wesoło. Bo ten wielki człowiek nie szczędził trudu, by radość przynieść dzieciom wszystkich ludów Mikołaj był zawsze uśmiechnięty i radosny. Pomimo wieku, nie dawał po sobie tego poznać. Staruszek ten dał nam piękny przykład, jak obdarowywać innych. Każdy może się stać takim Mikołajem, wystarczy tylko chcieć. G. Rokosz, M. Mazur, kl. IV b OPIS ŚWIĘTEGO MIKOŁAJA Mikołaj, gdy chodził po ziemi miał: brodę i wąsy białe jak śnieg. Nosił czapkę i płaszcz, a łatwo się domyślić jakiego koloru- czerwonego. Każdy to wie, że był dobry, miły i trochę zabawny. Wygląda pewnie jak każdy staruszek w jego wieku. Na pewno nie lubi niedbalstwa, lenistwa i niegrzecznych dzieci. Mikołaj na pewno ma złe dni, jak każdy człowiek, prawda? Za każdym razem to imię wiąże nam się ze świętami, prezentami i choinką. Podobno ma sanie z reniferami, które umieją latać. Pewnie smuci się, gdy nie ma co dać ludziom. Mikołaj to człowiek czynu.

4 Recenzja przedstawienia teatralnego Dnia roku tj. w środę na lekcji języka polskiego nasza klasa zobaczyła przedstawienie teatralne " Zemsty " Aleksandra Fredry w wykonaniu klasy 1 b. Spektakl oglądały klasy czwarte i pierwsze ze Szkoły Podstawowej w Wiśniowej oraz pierwsze klasy gimnazjum wraz z wychowawcami. Reżyserką sztuki była nauczycielka języka polskiego klasy 1 b - Pani Monika Wójtowicz. Scenariusz był zgodny z pierwowzorem, lecz w niektórych miejscach został skrócony albo też narrator dopowiadał część informacji. W role głównych bohaterów wcielili się : Cześnik Raptusiewicz - Paweł Habieda, Rejent Milczek - Dariusz Rokosz, Narrator - Amelia Woźniczka, Papkin - Roman Konieczny, Klara - Gabryjela Jończyk, Wacław Milczek - Grzegorz Kasperek, Podstolina - Ula Sochacka, Dyndalski - Krzysztof Moryc,. Muzyką zajęli się : Przemysław Maj oraz Mariusz Murzyn. Scenografia była wielobarwna. Pomimo niewielkiej przestrzeni przeznaczonej na scenę, można było w niej wyróżnić : dom Rejenta Milczka, dom Cześnika Raptusiewicza oraz rzucający się na pierwszy plan - mur. Akcja przedstawienia toczyła się wartko i sprawnie, lecz zwalniała nieco przy wtrąceniach narratora, co nadawało jej właściwe według mnie tempo. Muzyka zmieniała się w zależności od sytuacji lub nastroju. Na przykład podczas ślubu Klary i Wacława można było usłyszeć dzwony kościelne, natomiast, gdy akcja toczyła się w zamku, nadawała ona dworskiego i dumnego charakteru. Bardzo mi się to podobało. Aktorzy sami przygotowywali sobie stroje. Najbardziej zwracała uwagę zjawiskowa biała suknia ślubna Klary, w której Gabriela Jończyk wyglądała przepięknie. Postacią, która wywołała rozbawienie publiczności, był z pewnością Papkin. Romek doskonale wczuwał się w swoją rolę, przez co wywołał uśmiechy na twarzy widzów. Według mnie był to naprawdę wspaniały spektakl. Gdyby nie zasługa reżyserki Pani Wójtowicz, przedstawienie nie byłoby tak efektowne. Podziwiam aktorów i wszystkich, którzy włożyli swoją pracę w wystawienie tej sztuki, gdyż jej efekty są wspaniałe. Zofia Oknińska klasa I a

5 Konkurs recytatorski w przedszkolu Szanowni Państwo! Także w tym roku udało się nam zorganizować konkurs recytatorski dla naszych przedszkolaków. Druga edycja przygotowana była z myślą szerzenia u dzieci znajomości twórczości J.Tuwima. Tak jak poprzednio w konkursie wzięły udział oddziały przedszkolne z Wierzbanowej, Poznachowic Dolnych i Wiśniowej. Konkurs miał charakter dwuetapowy. Najpierw odbyły się eliminacje wewnętrzne (w każdej placówce).każdy uczestnik eliminacji otrzymał drobne upominki, a laureaci zostali zakwalifikowani do finału, który odbył się w 14 grudnia 2012 r. w Przedszkolu Samorządowym w Wiśniowej. Celami konkursu było popularyzowanie twórczości J. Tuwima, rozwijanie zdolności recytatorskich, zachęcanie do występów na scenie, a także uczenie rywalizacji w przyjaznej atmosferze. Z racji iż konkurs przeznaczony był dla dzieci w dwóch kategoriach wiekowych, miejsca I,II,III przyznawane były oddzielnie. Jury w składzie: dyr. mgr Anna Dudek, mgr Monika Obajtek i specjalnie zaproszona na tę okazję p. mgr Katarzyna Ćwierz wyłoniło następujących laureatów. Poziom przedstawiony przez dzieci był bardzo wysoki, dlatego decyzje te były bardzo trudne. W kategorii 5 latków I miejsce zajęła Martynka Murzyn II miejsce Adaś Kaczmarczyk III miejsce Kinga Ruman Wyróżnienie Grzesiu Murzyn W kategorii 6 latków: I miejsce zajął Bartosz Pałka II miejsce Alicja Lenart Kawula III miejsce Amelia Murzyn Wyróżnienie Julia Szczechowicz Składam serdeczne podziękowania rodzicom, nauczycielom za pomoc i wielkie zaangażowanie w przygotowanie dzieci, barwnych strojów do konkursu. Mam nadzieje że wszyscy razem spotkamy się w III edycji. Organizator konkursu: mgr Monika Obajtek

6 Egzamin próbny z OPERONEM W naszej szkole w dniach 12, 13 i 14 grudnia trzecioklasiści pisali próbne egzaminy gimnazjalne. 12 grudnia uczniowie zmierzyli się z językiem polskim, historią i wiedzą o społeczeństwie. Dla wielu, test humanistyczny był trudny. W czwartek zaprezentowali swoją wiedzę matematyczno-przyrodniczą: stosowanie terminów i pojęć z zakresu matematyki, fizyki, geografii, biologii i chemii. Natomiast w piątek uczniowie pisali test z języka angielskiego- zakres podstawowy i rozszerzony. Próbne testy bardzo dobrze przygotowują ucznia do końcowego - tego najważniejszego w życiu gimnazjalisty - egzaminu. Pozwalają zmierzyć się z własnym stresem i słabościami. Opinie na temat testu były jednak bardzo podzielone: Emma Frejek, IIIb test podstawowy z języka angielskiego był prostszy niż rozszerzony Jakub Piechnik, IIIa było trudno i bardzo ciężko, byłem nieprzygotowany, ale poszło jak zawsze. Napisałem najlepiej z matematyki i czuję się doceniony Marek Jasek, IIIa test był trudny, ale poszło mi w miarę dobrze Wojciech Gawilk, IIIb według mnie test z języka angielskiego był najtrudniejszy Paweł Murzyn, IIIb poszło super, fenomenalnie, testy były jak bułka z masłem. To wszystko dzięki nauczycielom, podziękowania dla grona pedagogicznego Tomasz Moryc, IIIb test z języka angielskiego był najtrudniejszy Jurek Dudzik, IIIb według mnie, to historia była najtrudniejsza Opinie zebrały: Ilona Dominik i Klaudia Kus IIa Dyskusyjny Klub Książki Dnia 19 grudnia 2012 roku o godzinie 13:35, odbyło się pierwsze spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki. Uczestniczyli w nim uczniowie klas pierwszych i drugich gimnazjum. Tematem który rozwijaliśmy podczas dyskusji była tematyka i problematyka książki Barbary Ciwoniuk pt. Igor. Opowiadała ona o losach 14-letniego chłopca z rozbitej rodziny, który właśnie rozpoczyna naukę w gimnazjum. Miewa w nowej klasie nie małe problemy jak np. zwady z tzw. Bandą Różyckiego. Jednak, jak sam się przekonuje, jego największym problemem okazała się dysleksja. Temat tej książki wszystkich zaciekawił, spodobał się nam zarówno język jak i sposób interpretacji problemów jakie często spotykają uczniów z tą przypadłością. Spotkanie wszystkim się podobało, mają pozytywne zdanie zarówno o książce jak i o przebiegu rozmów na nim odbytych. Mam nadzieję, że kolejna omawiana książka będzie równie interesująca jak ta. Angelika Żądło kl. Ia Grudniowe spotkanie DKK dla klas piątych r. w Bibliotece Publicznej w Wiśniowej odbyło się pierwsze w tym roku szkolnym spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki, w którym udział wzięli uczniowie klas 5a i 5b Szkoły Podstawowej w Wiśniowej po opieką nauczycieli języka polskiego (Katarzyny Ćwierz, Moniki Wójtowicz). Spotkanie prowadziła pani Antonina Obuchowicz dyrektor biblioteki. Uczniowie omawiali książkę Agnieszki Stelmaszyk Kroniki Archeo. Tajemnica klejnotu Nefertiti. Uczniom bardzo podobała się ta opowieść. Mówili, że gdy ją czytali, nie mogli się od niej oderwać. Najbardziej przypadł im do gustu fragment, w którym dzieci znalazły klejnot. Z niecierpliwością czekamy na kolejne spotkanie DKK, podczas którego być może będzie omawiana kolejna część tej fascynującą książki. Adam Gospodarczyk, 5b

7 Szkolne jasełka o tym, jak Lucyfer się pomylił W dniu 21 grudnia 2012 r. uczniowie klas 5a i 5b ze Szkoły Podstawowej w Wiśniowej zaprezentowali nauczycielom oraz uczniom zespołu jasełka. Scenariusz spektaklu był oparty na opowieści wigilijnej księdza Mieczysława Malińskiego pt. Pomyłka Lucyfera. Główne role w przedstawieniu zagrali: Patrycja Woś (Diabełek), Arkadiusz Tomera (Lucyfer), Tomasz Romański, Dariusz Maj, Łukasz Tomera, Szymon Dominik (pasterze), Gabriela Dróżdż (Diablica), Justyna Ciślik (Anioł). Oprócz aktorów pierwszoplanowych w sztuce wzięli też udział wszyscy pozostali uczniowie klas 5 wcielając się w role Maryi i Józefa, aniołów oraz diabłów. Spektakl został przygotowany pod kierunkiem wychowawców klas 5: pani Pauliny Dominik-Kowal oraz pani Moniki Wójtowicz. W trakcie przedstawienia kolędy zagrali: Konrad Pilch na akordeonie i Adam Gospodarczyk na organach ( A wczoraj z wieczora ), Magdalena Żaba, Gabriela Jończyk, Aleksandra Kus, Weronika Stroniarz na gitarach ( Dzisiaj w Betlejem, Przybieżeli do Betlejem, Pójdźmy wszyscy do stajenki ). Na zakończenie uroczystości wszyscy zaśpiewali Znak pokoju. Akcja jasełek była bardzo ciekawa i pełna humoru. Widzowie mogli się dowiedzieć, na czym polegała pomyłka Lucyfera-szatan był przekonany, że Syn Boży narodzi się w pięknym pałacu ociekającym złotem, a tymczasem Dzieciątko przyszło na świat w ubogiej stajence. Spektakl wszystkim bardzo się podobał, a to dzięki wspaniałej i przekonującej grze aktorów. Arkadiusz Tomera, który wystąpił w roli groźnego Lucyfera, wzbudził strach wśród uczniów najmłodszych klas swoim władczym głosem i przerażającym wyglądem. Patrycja Woś z wielkim zaangażowaniem i bez cienia tremy odegrała postać Diabełka, który w zakończeniu zamienia się w Aniołka. Równie swobodnie swoje role zagrali pasterze. Gromada aniołów pod przewodnictwem Julii Dróżdż pięknie zaprezentowała się na scenie. Dziewczynki zachwycały wyglądem i baletowym charakterem tańca. W grupie diabłów wyróżniali się świetnie ucharakteryzowani: Gabriela Dróżdż-dama z piekła rodem z szalem w postaci węża i Jan Sochacki-stary diabeł z długą brodą. Całości przedstawienia dopełniała nie tylko staranna charakteryzacja i odpowiednio dobrane kostiumy, ale również scenografia, na którą składały się m.in.: grota, podium dla Lucyfera, gałęzie jodły, ognisko pasterzy. Spektaklowi towarzyszyła też muzyka odpowiednio dobrana do charakteru danej sceny. Uczniowie klas 5 oraz wychowawcy włożyli wiele pracy w przygotowanie jasełek. Tworząc spektakl wszyscy mieli świadomość, że będzie to wyjątkowe wydarzenie zapowiadające święta Bożego Narodzenia, wprowadzające zgromadzonych w świąteczną atmosferę. Aktorom udało się osiągnąć ten cel, ponieważ na zakończenie na twarzach wielu widzów widać było wzruszenie, a po spektaklu wszyscy gratulowali wykonawcom niezwykle pięknego przedstawienia. Za wszystkie miłe słowa w imieniu uczniów i wychowawców klas 5 serdecznie dziękujemy! Adam Gospodarczyk, 5b

8 Cicha noc, święta noc [muzyczna Wigilia klasy IVb] Magiczna atmosfera świąt Bożego Narodzenia ogarnęła całą szkołę. Klasa IV b uświetniła swoją Wigilię przepiękną oprawą muzyczną w wykonaniu uczniów: Małgosi Mazur, Gabrysi Aleksandry Rokosz, Gabrysi Elżbiety Rokosz, Michała Rokosza, którzy przez kilka dni przygotowywali się do występu na przerwach. Nasza klasowa orkiestra wypadła wspaniale. Wspólnie jedliśmy tradycyjne potrawy oraz śpiewaliśmy kolędy. Mamy nadzieję, że niezwykły nastrój tego dnia będzie nam towarzyszył przez cały rok! mgr K.Ćwierz W poszukiwaniu ukrytych prezentów Nazywam się Wiktoria Sławna, mam 12 lat, mieszkam w Niemczech, ale z pochodzenia jestem Polką. Pewnego grudniowego wieczoru, tuż przed gwiazdką przyjechali do mnie kuzyni. Przywitaliśmy się i poszliśmy do mnie na górę do pokoju rozpakować ich walizki. Powiedziałam do Nikoli i Kuby: -Ustalmy plan szukania prezentów. -Dobrze, tylko żeby twoi rodzice nas nie usłyszeli-odpowiedzieli zgodnie. Długo rozmawialiśmy, ale przyszli moi rodzicie i kazali nam iść się myć. Po kąpieli położyliśmy się do łóżek i udawaliśmy, że śpimy. Pół godziny później powoli i bezszelestnie wstaliśmy z łóżek. Ja poszłam sprawdzić, czy dorośli śpią, a moi kuzyni poszli wsadzić poduszki pod kołdrę. Rodzice spali a my byliśmy gotowi do działania. Następnie zeszliśmy na dół. -Nikola, ty idziesz w prawo a Kuba w lewo-powiedziałam. -A ty gdzie pójdziesz? zapytała Nikola. -Ja pójdę prosto. Za dziesięć minut spotkamy się tutaj-odparłam. Po chwili wszyscy wrócili. Niestety nikt nie znalazł prezentów. Po zastanowieniu wpadłam na pomysł, gdzie rodzice mogli schować podarunki. Poszliśmy tam, lecz nic nie znaleźliśmy. Pomyliłam się. Już straciliśmy nadzieję, ale oparłam się o szafę, która niespodziewanie się otwarła. Przestraszyłam się. Prawie się przewróciłam, lecz Kuba mnie złapał. Nikola powiedziała, żebym weszła do szafy i zobaczyła, czy nie ma tam prezentów. -Tu też ich -przerwałam.-są! Znaleźliśmy je! Nikola i Kuba zaczęli się cieszyć. Próbowałam ich uciszyć. Niestety było już za późno, rodzice wstali i przyłapali nas. Powiedzieli, że za karę musimy następnego dnia nakryć do stołu. Teraz na serio poszliśmy spać. Opowiadanie napisała Natalia Szymoniak, 5b Zamienione prezenty Wszyscy czekali na pojawienie się pierwszej gwiazdki. Cała rodzina złożyła sobie życzenia i połamała się opłatkiem. Jak zwykle mama i babcia się popłakały. Usiedliśmy przy stole, aby spożyć wieczerzę. Gdy zjedliśmy przygotowane dania, zaczęliśmy wspólnie się modlić, aby podziękować za posiłek. Nadszedł najbardziej oczekiwany przez nas moment podarowania prezentów. Wszyscy bardzo się cieszyli, tylko babcia i szwagier mieli zdziwione miny. Wreszcie moja siostra zapytała: - Babciu, jaki prezent dostałaś? Babcia długo nie odpowiadała. Wreszcie powiedziała, uśmiechając się: - Męski dezodorant. Mój szwagier też zaczął się śmiać, ale nic nie mówił. - Gwiazdka się chyba pomyliła, bo ja dostałem bambosze - oznajmił wszystkim, śmiejąc się. Prezenty zostały zamienione, a my w wesołych nastrojach śpiewaliśmy kolędy. Opowiadanie napisał Konrad Pilch z kl. 5b

9 Świąteczne przeboje Kto w czasie Świąt Bożego Narodzenia nie nuci sobie pod nosem świątecznych piosenek? Na pewno każdy ma swoją ulubioną. Postanowiliśmy zapytać naszych kolegów o to, która piosenka najbardziej kojarzy im się ze świąteczną atmosferą? Oto wyniki: Mistletoe and Wine 30 % Last Christmas 30 % Jingle Bells 5 % All I Want For Christmas Is You 10 % Inne 25 % Dziękujemy wszystkim za udział w ankiecie! Sandra Mróz, Bartłomiej Tokarz, II a Hity na karnawał! Kto z nas nie zna tych hitów? Gangam Style koreańskiego piosenkarza PSY i Ona tańczy dla mnie rodzimego zespołu Weekend robią furorę w Internecie. Nie ma osoby, która nie znałaby tych hitów. To dwa numery, bez obecności których żadna szkolna dyskoteka się nie uda! W przypadku pierwszego, nikt nie rozumie jego tekstu, ale każdy stara się zaśpiewać ją jak najlepiej. Wprawdzie słowa utworu polskiego zespołu nie są zbyt skomplikowane, ale tak chwytliwe, że każdy nuci melodię pod nosem. Z pewnością to największe przeboje 2012 roku. Nawet jeśli jesteś wielbicielem odmiennych gatunków muzycznych, musisz je znać! Sandra Mróz, II a Co z tym końcem świata? Wiele razy przewidywano, że nastąpi koniec świata, ale najpopularniejsza datą był , stniało wiele teorii które mówiły, że właśnie wtedy nastąpi nasza zagłada. 1. Materiały z archiwum X W jednym z odcinku z archiwum X agent Mulder odkrył, że to właśnie ta data ma być datą kolonizacji Ziemi przez kosmitów. Ale czy naszą planetę opanowali obcy? Z pewnością nie, przecież żyjemy, nikt nie widział dziwnych stworzeń. 2. Kalendarz Majów W tym dniu właśnie kończył się słynny kalendarz Majów, ale jeśli wczytalibyśmy się głębiej, to odczytamy że kończy się pewien okres, cykl. Zamiast pytań czy nastąpi apokalipsa, powinniśmy pytać co nowego się zacznie? 3. Kataklizmy proroctwo Oriona Ta wizja zbiega się z końcem kalendarza Majów i datą kolonizacji Ziemi. Mówi ona o kataklizmie, jaki niby miał miejsce w 9792r. p.n.e. kiedy to została zatopiona legendarna Atlantyda. Właśnie na 2012 rok zapowiedziano największe burze słoneczne. Oprócz podanych wyżej istniało jeszcze wiele innych teorii o naszej apokalipsie, ale czy naprawdę myśleliśmy, że umrzemy? Otóż jak podają wyniki przeprowadzonych badań na pytanie Czy myślisz ze będzie koniec świata? 80% społeczeństwa odpowiedziało, że go nie będzie. Prędzej sami doprowadzimy świat do zagłady np. ekologicznej. Informacje zebrały: Ilona Dominik i Klaudia Kus, IIa Sałatka szczęścia Składniki: 6 czterolistnych koniczyn 1 stara podkowa 20 płatków róży 101 uśmiechów 4 kg miłych wspomnień 2 albumy z dzieciństwa Sposób przygotowania: Do miseczki wsyp 101 uśmiechów. Na tarce drobno utrzyj podkowę. Przesyp proszek do miseczki. Dodaj płatki róży. Powoli dosypuj miłe wspomnienia. Przypraw do smaku czterolistnymi koniczynami. Delikatnie wymieszaj wszystkie składniki. Na koniec udekoruj sałatkę pięknymi zdjęciami z albumów. Arkadiusz Tomera, 5b

10 Teatr nas oczarował [Wycieczka do Teatru im J. Słowackiego w Krakowie oraz Fabryki Baniek] klasy IVb oraz VIa wraz z wychowawczyniami p. mgr Katarzyną Ćwierz i p. mgr Jolantą Oskwarek pojechały na wycieczkę do Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie oraz Fabryki Baniek. O godzinie 9.00 wyruszyliśmy spod szkoły. Kiedy dotarliśmy na miejsce, poszliśmy na Rynek Główny, gdzie podziwialiśmy Sukiennice oraz pomnik Adama Mickiewicza. Następnie udaliśmy się do kościoła Mariackiego. Tam zobaczyliśmy słynny ołtarz Wita Stwosza, a także charakterystyczne dzieła malarskie oraz rzeźby. Kolejnym punktem wycieczki było obejrzenie spektaklu w Teatrze im. Juliusza Słowackiego pt. Czarnoksiężnik z krainy Oz. Budynek teatru rozpoznaliśmy z daleka, ponieważ na lekcji j. polskiego obejrzeliśmy prezentację multimedialną poświęconą temu tematowi, którą przygotowali koledzy z kl. VIa. Gdy weszliśmy do środka, zobaczyliśmy przepiękne wnętrze, w którym było mnóstwo rzeźb i malowideł ściennych. Atmosfera teatru była niezapomniana Odświętne stroje, muzyka, wspaniała kurtyna. Siedzieliśmy w 4-osobowych lożach. Wszystko wywarło na nas ogromne wrażenie. W pewnym momencie zgasło światło i rozpoczął się spektakl. Na scenie zobaczyliśmy niewiele starszą od nas dziewczynkę, która grała rolę Dorotki. Zaskoczyły nas niesamowite efekty specjalne- np. huragan, trójwymiarowe okulary. Z zainteresowaniem podziwialiśmy profesjonalna grę aktorską. Jednym słowem: teatr nas oczarował! Po spektaklu wyruszyliśmy w dalszą podróż do Fabryki Baniek Armar. Po czterdziestu minutach byliśmy na miejscu. Każdy miał wykupioną bombkę za 10zł, ale można było sobie dopłacić i nabyć droższą. Pani w pracowni pokazała nam, jak ozdabia się bombki i malowaliśmy je, jak chcieliśmy. Mogliśmy posłużyć się kolorowymi farbami i brokatem. Niektórzy wykonali na nich napisy dla rodzeństwa lub rodziców. Po skończonej pracy pani włączyła nam film, jak powstają bombki, następnie poszliśmy zobaczyć, jak się nabłyszcza-środek wypełnia się złotą lub srebrną barwą, potem wkłada się bańkę do farby, a następnie do maszyny, która je suszy. Później mogliśmy kupić gotowe wyroby. Sklep był nieduży, ale cały świątecznie wystrojony. Bombki były przepiękne; okrągłe, kwadratowe, a nawet w kształcie konika morskiego, piłki nożnej, słonia, jelenia, św. Mikołaja, łosia, hipopotama. Wszystkie były cudne! Z fabryki wyjechaliśmy o godz Do Wiśniowej dotarliśmy po godzinie. Wycieczka bardzo nam się podobała. Długo będziemy pamiętać teatr i to, jak powstają bańki. To był bardzo udany dzień! Jakub Jamróz i Damian Foszczka kl. IV b

11 Zainspirowani lekturami Magia Narnii Pewnego dnia w Hallowen kraina Narnii wyglądała inaczej, ale też działy się dziwne rzeczy. Wszystko to naprawdę było straszne. Nawet Czarownica zaczęła się bać. Postanowiła pojechać i to sprawdzić. Dostrzegła muzeum, które stało w środku lasu. Królowa bała się tam wejść, więc wysłała swojego karła. Minęło pół godziny. Karzeł nie wrócił, więc postanowiła sama tam wejść. Zobaczyła tam duchy tak straszne, że bez żadnego wahania uciekła do swoich sań. Sama musiała nimi powozić. Zmutowana kukułka zaczęła atakować Białą Czarownicę, dopóki ona nie weszła do swojego zamku. Kazała straży szykować harpuny i strzelać do tych stworów. Wiedźma ukryła się w schronie. Był tam wielki bałagan. Straże pomyślały sobie, dopóki to straszne Hallowen się nie skończy, to ona stamtąd nie wyjdzie. Biała Czarownica robiła straszny harmider. Stwory weszły do pałacu, próbowały dostać się do schronu, co się nie udało. Jak wszystkie zwierzęta, na pewno się świetnie bawiły straszeniem Białej Czarownicy. A w pałacu stała wielka pralka. Kiedy zwierzęta wreszcie pokonały bramę do schronu, wrzuciły do środka królową. Włączyli pralkę. Nawet Piotr przebrany za lwo-panterę-karła świetnie się bawił. Kiedy pralka skończyła prać i królowa z niej wyszła od razu ładniej wyglądała i bardzo pachniała. Jej futro się skurczyło, ale i Czarownica także wyglądała jak karzeł i Askan nie mógł się przestać śmiać. Faun Turnus wyciągnął płótno i namalował ją oraz zrobił zdjęcia. Edmund, Zuzanna i Łucja czyhali, kiedy fałszywa królowa będzie uciekać. Gdy uciekła zrzucili na nią wiadro z farbą. Biedna wiedźma, kiedy szła po lodzie nie miała jak uciekać. Lód pod nią pęknął. Przemoczona królowa wyglądała okropnie. Aslan był zadowolony, tak jak inni. Biała Czarownica dostała nauczkę. Na polanie gdzie spała, jeszcze przez wiele dni śmiały się jej stwory. Czarownica odeszła z Narnii i dostała nauczkę na całe życie. Wszystkie zwierzęta, którym zrobiła krzywdę, straszyły ją. Nie chciałbym być w jej skórze Jakub Jamróz IV b A może na narty? Chyba większość z nas nie wyobraża sobie zimy bez jazdy na nartach. Niektórzy jeżdżą, bo to ich pasja, inni z tego żyją, a inni po prostu muszą. Ale jak doszło do tego, że dzisiaj możemy z nich korzystać? Początkowo ludzie używali nart do transportu ciężkich przedmiotów zimą. Co dziwne, ich ojczyzną jest Azja Środkowa. Do Europy sprowadzili je Lapończycy. Służące do poruszania się po śniegu, dopiero w drugiej połowie XIX wieku zaczęły być produkowane w celach sportowych. W Polsce narciarstwo sportowe pojawiło się w 1888 roku, więc dość późno. Nie przeszkodziło to jednak w tak szybkim rozwoju tej dyscypliny. Dzisiaj biegi narciarskie są jednym z najpopularniejszych polskich sportów. Jedni uprawiają biegi rekreacyjne, inni z tego żyją. Kto nie zna Justyny Kowalczyk, mistrzyni olimpijskiej i świata w tym sporcie? To ona rozsławiła jazdę na nartach w naszym kraju. No i nie możemy zapominać o skokach narciarskich. Może nie jest tak powszechnie uprawiany, ale miliony Polaków zasiadały przed telewizorami, żeby kibicować Adamowi Małyszowi, a dziś robią to dla pozostałych polskich skoczków. Czy 5000 lat temu ludzie myśleli, że dziś ktoś będzie pamiętał o tych dwóch deskach, przypiętych do stóp? Sandra Mróz, II a Dziewczynka z zapałkami Był mroźny sylwestrowy wieczór. Ulicą szła mała dziewczynka. W ręce miała zapałki. Była bez czapki i można powiedzieć, że boso, gdyż buciki, które miała ubrane, były za duże i zgubiła je, przebiegając przez ulicę. Dziewczynka nie sprzedała przez cały dzień ani jednego pudełka zapałek. Nie mogła więc wrócić do domu, bo nie zarobiła ani grosika i ojciec by ją zabił. Postanowiła przykucnąć między domami, żeby ogrzać zamarznięte stópki. Zapaliła zapałkę, i tak zapalała jedną po drugiej, wyobrażając sobie miłe rzeczy. Nagle zobaczyła jak ktoś do niej podchodzi, była to stara babuleńka, która zabrała tę biedną, zamarzniętą sierotkę do nieba. Wiktoria Miłkowska IIb

12 Lektury szkolne wcale nie są takie nudne. Niedawno przeczytałam wspaniałą lekturę pt. Kamienie na Szaniec. Autorem książki jest wybitny pedagog, wychowawca i żołnierz Armii Krajowej Aleksander Kamiński. Powieść została wydana jeszcze w czasie II wojny światowej w 1943 r. Tytuł nie jest przypadkowy, to właśnie jeden z głównych bohaterów Tadeusz Zawadzki zaproponował go Kamińskiemu. Książka opowiada o codziennym życiu w okupowanej Polsce. Szczególnie opisuje losy trzech bohaterów: Zośki (Tadeusza Zawadzkiego), Rudego (Jana Bytnara) oraz Alka (Aleksa Dawidowskiego). Chłopcy prowadzą spokojne, szczęśliwe życie lecz wszystko zmienia wrzesień 1939 r., kiedy to Polska znajduje się pod okupacja niemiecką. Powieść należy do literatury faktu. Napisana została ona na podstawie prawdziwych wydarzeń. Wszystko, co w niej opisano, przedstawił pamiętnik Tadeusza Zawadzkiego - Zośki. To właśnie dzięki relacjom w nim zapisanych, powstała książka Kamienie na szaniec. Akcja utworu nieustannie trzyma w napięciu. Czytając o wydarzeniach, które kiedyś naprawdę miały miejsce przenosimy się do okupowanej Warszawy. Książka jest bardzo ładnie i ciekawie wydana. Na okładce widzimy piękny biało-czerwony tytuł oraz symbol Polski Walczącej. W tle dostrzec można portrety głównych bohaterów powieści. W książce znajdują się również obrazki, przedstawiające okres II wojny światowej. Dzięki opisom pod nimi dowiadujemy się więcej o tamtych czasach. Język i styl nie sprawiają nam trudności w czytaniu. Kiedy jednak czegoś nie zrozumiemy, możemy skorzystać z przypisów, znajdujących się na samym dole stronnic lektury. Książka Aleksandra Kamińskiego Kamienie na szaniec bardzo mi się spodobała. W sposób interesujący przedstawia losy ludzi żyjących w okupowanej Polsce, którzy walczą i nie poddają się, mimo ogromnej przewagi wroga. Zachęcam do przeczytania tej powieści i szczerze ją polecam. Warto dowiedzieć się więcej o ludziach, którzy potrafili pięknie żyć i pięknie umierać. Ilona Dominik II a Ferie w szkole? Ferie to czas wyczekiwany niecierpliwie przez każdego ucznia. Nasze niestety stają się już powoli wspomnieniem. Jak je wykorzystaliśmy? Telewizor? Komputer? Aktywny wypoczynek? A może jeszcze inaczej? W naszej szkole zorganizowano w tym czasie wiele różnego rodzaju zajęć umożliwiających uczniom rozwijanie ich pasji i zainteresowań. Oprócz rozgrywek sportowych i treningów narciarskich mogli oni wziąć udział m. in. w zajęciach świetlicowych, plastycznych, polonistycznych, muzycznych, matematycznych czy językowych. Dla gimnazjalistów klas I - III przygotowane zostały także warsztaty literackie, pozwalające rozwijać umiejętność kreatywnego pisania. Podczas dwóch spotkań ( i r.)uczniowie musieli zmierzyć się z trudnościami, jakie przedstawia forma tekstu dramatycznego. Temat wypowiedzi natomiast nie został sprecyzowany. Uczestnicy zajęć postanowili treść swojego tekstu oprzeć na motywach z poznanych przez nich lektur szkolnych. Nadali im jednak bardzo współczesny charakter. Najpierw opracowano ogólny zarys wydarzeń (plan), stworzono postać głównego bohatera, następnie dodano szczegóły. W rezultacie powstał ciekawy tekst, który z powodzeniem może zostać zrealizowany w formie przedstawienia teatralnego. Agnieszka Suruło