LUDZIE (BEZ) PRAWA ZAKUPY PRZEZ INTERNET POSZUKIWANIE OSKARŻONEGO I LIST GOŃCZY

Transkrypt

1 PODEJRZANY POKRZYWDZONY ŚWIADEK OSKARŻONY SKAZANY POLICJANT PROKURATOR SĘDZIA ADWOKAT STRAŻNIK nr 20 DODATEK ORGAN WYMIARU I BEZMIARU SPRAWIEDLIWOŚCI SPRAWIEDLIWOŚĆ JEST SILNIEJSZA NAWET OD PRAWA, KTÓRE CZĘSTO LEGITYMUJE BEZPRAWIE LUDZIE (BEZ) PRAWA Jaka jest różnica pomiędzy łamaniem a omijaniem prawa. STAN WYŻSZEJ KONIECZNOŚCI W jaki sposób można legalnie bronić dobro chronione prawem. POSZUKIWANIE OSKARŻONEGO I LIST GOŃCZY Kto może zarządzić zatrzymanie, i z czego składa się list gończy. ZAKUPY PRZEZ INTERNET Na co uważać i jak bronić się przed nieuczciwymi sprzedawcami.

2 II CO POWIE RYBA? Piotr Ryba - redaktor wydania.ludzie bezprawia Prawo opiera się na słowach i definicjach, dlatego by je zrozumieć i należycie traktować, trzeba rozumieć znaczenie niektórych tak popularnych i codziennych słów jak przestępca okraszonych światłem prawa. NIEZNAJOMOŚĆ PRAWA SZKODZI Robert Woldański Stan wyższej konieczności jest kolejnym po obronie koniecznej kontratypem ustawowym, który wyłącza odpowiedzialność karną za czyny popełnione w jej ramach prawnych. Dotyczy on sytuacji, w której można legalnie bronić własne dobro chronione, nawet kosztem innego dobra jeśli zachodzą przesłanki aby można było z niej skorzystać. Normuje go przepis Kodeksu Karnego który mówi: Nie popełnia przestępstwa, kto działa w celu uchylenia bezpośredniego niebezpieczeństwa grożącego jakiemukolwiek dobru chronionemu prawem, jeżeli niebezpieczeństwa nie można inaczej uniknąć, a dobro poświęcone przedstawia wartość niższą od dobra ratowanego. De profundis ad ripam - z otchłani do brzegu Dziennikarz, przedsiębiorca i aferzysta. Podsłuchiwany, śledzony, przesłuchiwany, oskarżany. Człowiek, który nałajdaczył w życiu prywatnym i zawodowym dużo ale nie dość, żeby spędzić dwa lata w aresztach wydobywczych. Mój wizerunek prokuratorsko-medialny po aresztowaniu hazardzista, dziwkarz, łapówkarz, gangster i przyjaciel Leppera. I niech tak zostanie. Dzieci widzą kryminalistę jako draba z kreskówki - wielkiego mięśniaka, który czai się gdzieś w cieniu bramy albo nieoświetlonej uliczce i chce nas skrzywdzić, zabrać naszą własność, strasząc nożem czy bronią. Kiedy robimy się nieco starsi, zaczynamy powoli rozumieć, że nie zawsze tak to wygląda i nie wszystko jest jasne i klarowne - napakowany facet idący za nami wieczorem może być najmilszą osobą na świecie i między jedną a drugą wizytą na siłowni, gdzie niemal już mieszka, czytać chorym dzieciom bajki w szpitalu. Wtedy też przestajemy postrzegać świat w czerni i bieli, zaczynamy dostrzegać szarość, która wypełnia przestrzeń między nimi i zajmuje o wiele więcej miejsca. W niej właśnie poruszają się ci, którzy potrafią omijać prawo tak, by go nie naruszyć. Przynajmniej nie za mocno... Zostawmy w spokoju sędziów i prokuratorów, którzy w przysięgę i papiery wpisany mają obowiązek strzeżenia prawa. Jak się z tego wywiązują to już kwestia sumienia każdego z nich osobno. Ewentualnie komisji etyki. Ale co z radcami prawnymi i adwokatami? Stare porzekadło mówi, że dobry prawnik zna przepisy, lepszy sędziego, ale skupmy się na dobrym, nie lepszym. Przez pięć lat studiów uczeni są wszystkiego, co potrzebne, by jak najlepiej wypełniać swoje obowiązki, co często mylnie brane jest za wtórną socjalizację i zmienianie ich w ludzi prawa. Bo chociaż nikt z nich przepisów nie łamie, to zwykle tylko dlatego, że nie są głupi i wiedzą, że skoro za rogiem jest furtka, przez którą można wejść, to nie ma sensu skakać przez płot i nabić sobie siniaka albo wyrok. W końcu dlatego mają pracę - wiedzą jak ominąć lub poprzestawiać niektóre litery prawa, co zdolniejsi żonglują całym alfabetem jak sztukmistrz w cyrku, za swoją.stan wyższej konieczności Nie popełnia przestępstwa także ten, kto ratując dobro chronione prawem w warunkach określonych w powyższym przepisie, poświęca dobro, które nie przedstawia wartości oczywiście wyższej od dobra ratowanego. Istotne jest więc, tak jak w przypadku obrony koniecznej, aby sytuacja zagrożenia była rzeczywista, bezpośrednia oraz skierowana przeciwko dobru prawem chronionemu (takiemu jak np. życie, zdrowie lub bezpieczeństwo). Przykładem może być sytuacja, gdy agresywny pies atakuje dziecko mamy wtedy pełne prawo obronić je z użyciem wszelkich dostępnych środków. Zdrowie i życie dziecka jest wartością wyższą. Nasze działanie jest więc usprawiedliwione oraz nie jest czynem przestępnym. arenę mając salę sądową. Niejedna płomienna przemowa końcowa zmieniła w ostatniej chwili dramatyczną sytuację oskarżonego w uniewinnienie. Wszystko zgodnie z prawem - albo jego interpretacją, w końcu nawet definicję przestępcy da się nieco zmienić na własne potrzeby. Adwokat i jego klient. Czy naginanie prawa do granic możliwości to już jego naruszanie, czy musi się coś złamać, by uznać szkodę? Bo jeśli nie, to między jedną a drugą definicją pozostaje jedynie różnica pięciu lat studiów i białego kołnierzyka. pryba@dzienniktrybuna.pl Ważne! Atak, który rozpatrujemy w ramach stanu wyższej konieczności może pochodzić od człowieka, ale również od zwierzęcia, lub poprzez działanie sił naturalnych. Znalezione NIE kradzione Zakupy przez Internet kiedy uważać (Cz.2) Rysa na szkle Pierwszym haczykiem, na który oszuści łapią swe ofiary, jest wyjątkowo niska cena produktu w stosunku do rzeczywistej wartości, jaką on przedstawia. Myślimy: Wiadomo, w internecie zawsze jest taniej! i wówczas to, co mogłoby wydawać się podejrzane, szybko staje się atrakcyjną ofertą. Jest jednak kilka czynników, które powinny wzbudzić naszą czujność przed złożeniem zamówienia w sklepie internetowym: 1. Brak danych rejestrowych na stronie internetowej sklepu, brak daty założenia sklepu czy nazwiska właściciela zastanówmy się, dlaczego wiarygodny i legalnie działający sklep internetowy nie podaje takich informacji na swojej witrynie. 2. Utrudniony bądź niemożliwy kontakt ze sprzedającym brak danych kontaktowych na stronie to dla nas sygnał alarmowy. Wyprzedzajmy fakty: w jaki sposób skontaktujemy się ze sprzedawcą, gdy przesyłka nie dotrze lub będzie uszkodzona? Sam adres to stanowczo za mało na sprawną i skuteczną komunikację. 3. Brak regulaminu zakupów regulamin jest integralną częścią umowy sprzedaży zawieranej z klientem. Zgodnie z Ustawą o świadczeniu usług drogą elektroniczną, każdy sklep internetowy powinien posiadać regulamin i nieodpłatnie udostępnić go klientom. 4. Przeważająca liczba negatywnych opinii od kupujących, które wskazują, że sklep postępuje nieuczciwie warto zauważyć, że nie ma nic złego w kilku negatywnych opiniach od kupujących. Wiele wiarygodnych sklepów ma nawet do 5-7% niepochlebnych komentarzy. To tylko pokazuje ludzką twarz biznesu i sprawia, że każdy ma prawo do błędu. Gorzej, jeśli ten odsetek negatywnych recenzji jest większy. Wówczas najlepiej omijać taki sklep z daleka. 5. Brak certyfikatów zaświadczających o uczciwości i rzetelności lub nieaktualne bądź fałszywe certyfikaty na stronie sklepu internetowego sklepy, które dbają o jakość obsługi klienta oraz są wiarygodne finansowo, szczycą się tym, że mają aktualne certyfikaty. Zanim złożymy zamówienie w sklepie internetowym Sprawdźmy czy na stronie internetowej sklepu znajduje się komplet informacji. Przeczytajmy w internecie opinie innych kupujących na temat e-sklepu, skontaktujmy się ze sprzedawcą przed złożeniem zamówienia, żeby sprawdzić jego autentyczność i przetestować dane kontaktowe widniejące na stronie. Sprawdźmy adres, pod którym jest zarejestrowana firma lub miejsce siedziby sklepu (przykładowo, pod adresem Złota 61/100 w Warszawie, gdzie rzekomo ma swoją siedzibę sklep Euro-24.com.pl, swoją działalność prowadzi także wirtualne biuro i dziesiątki innych firm). Sprawdźmy prawdziwość certyfikatów widniejących na stronie internetowej sklepu. Źródło: NA GORĄCYM UCZYNKU Klaudia Zadworna III policjanci i złodzieje Święta zasada internetu właśnie wzięła w łeb. Mowa o tej, która twierdzi, że jeśli Google czegoś nie wyszuka, to znaczy, że to nie istnieje. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej uznał bowiem inne ze świętych praw - do decydowania o udostępnianych o nas w internecie informacjach, zwłaszcza tych niepełnych, nieistotnych lub nieaktualnych. Tak zwane prawo do bycia zapomnianym narodziło się gdy w 2010 roku mieszkaniec Hiszpanii pozwał Google, gdyż po wpisaniu w wyszukiwarkę jego nazwiska pojawiały się artykuły, jakoby to był zadłużony. Był, fakt, ale 16 lat temu, więc jest to już dawno i nieprawda, a on - zgodnie z prawem - nie życzy sobie, by szkalowano jego dobre imię, oczyszczone już ze wszelkich zarzutów. Od teraz każdy, kto nie chce, by jakieś informacje o nim wyświetlały się jako wyniki wyszukiwania, może zgłosić ten fakt do właściciela (każdej) wyszukiwarki, a ten ma obowiązek wynik taki zablokować. Nie oznacza to jednak, że co raz pojawiło się w internecie, nagle cudem z niego zniknie. Nic z tego... Szlag trafił demokrację w Chinach, nikt nie jest w stanie wyliczyć po raz który. Kiedy my pisaliśmy o intrygującym sposobie radzenia sobie z łapówkami zarekwirowanymi nieuczciwym politykom, rząd Państwa Środka rozpoczął podparte ustawą antyterrorystyczną czystki wśród wolnych dziennikarzy i blogerów. Zaczęli od znanej, prominentnej dziennikarki Gao Yu, którą oskarżono o przekazanie zagranicznemu portalowi poufnych informacji. Teraz w państwowej telewizji Xiang Nanfu słowami - Wymyślałem historie, które nie są prawdziwe. Moje zachowanie miało bardzo zły wpływ. Uświadomiłem sobie, że oczerniałem rządzącą partię i rząd. - przepraszał za swoją działalność na zarejestrowanym w Stanach Zjednoczonych portalu Boxun.com. Nawet dla słabo zorientowanych, wypowiadający te słowa człowiek, ubrany w wiezienny strój, jest mało wiarygodny. A gdy dodamy sobie do tego jego artykuły mówiące o brutalności policji, bezprawnym odbieraniu własności i innych naruszeniach praw człowieka, to otrzymujemy obrazek 62-latka, który za próbę przekazania światu prawdy o tym, że prawo w czerwonych jak truskawki Chinach to tylko teoria i kpina, zapłaci bardzo wysoką cenę... Państwo idzie do sądu i tym razem będzie się musiało gęsto tłumaczyć. A przynajmniej tak twierdzą przedstawiciele osób oszukanych przez Amber Gold, których celem jest udowodnienie, że może i państwo nie pomogło przestępcom świadomie, ale do finansowych szkód wyrządzonych przez upadły parabank przyczyniły się między innymi zaniechania i błędy ze strony organów władzy publicznej. Mało pomocne w tym wypadku są także wyniki zakończonego właśnie przetargu na zabezpieczone w siedzibie Amber Gold złota i srebra kolekcjonerskie, w którym udział wzięła tylko jedna osoba, podając w dodatku cenę tak niską, że nie do przyjęcia. Do przodu za to posuwać ma się śledztwo w sprawie głównych zainteresowanych - byłego prezesa spółki i jego żony, przeciwko którym łódzka prokuratura zgromadziła już tak wiele dowodów, że zajmują one ponad 15tys. tomów akt. Jeśli nikt nie zostanie nimi przykopany, oskarżeni już się z tego nie wywiną. Darmowy elementarz jeszcze droższy? Na pewno, jeśli oskarżenia Wydawnictwa Szkolnego i Pedagogicznego okażą się słuszne i podparte wystarczającą ilością dowodów, by oskarżyć Ministerstwo Edukacji Narodowej o plagiat. Informajca o możliwości popełnienia przestępstwa wypłynęła w ostatnich dniach i dotyczyć ma nie tylko rozwiązań metodologicznych, ale nawet i całych fragmentów, które miały być żywcem przekopiowane między innymi z wydanego przez WSiP w 1993r. Elementarza klasy pierwszej. Akurat ta pozycja wydawnicza jest szczególnie interesująca, ponieważ w pracach nad nią uczestniczyła pani Maria Lorek, oficjalna autorka darmowego podręcznika. MEN wszystkiemu zaprzecza, wspominając również o oczywistej niechęci wydawnictw do projektu, ponieważ ogranicza to ich działalność na poziomie edukacji wczesnoszkolnej. WSiP proponuje spotkanie w dwóch formach - polubownie albo w sądzie.

3 IV V Jacek Owczarek.biznes w eurokołchozie (cz.7) Niniejszą publikacją rozpoczynamy cykl felietonów opisujących funkcjonowanie biznesu w warunkach gospodarki wolnorynkowej w Polsce. leń (sprawa musi nabrać wagi urzędowej), ale najpierw zainteresowany musi wpłacić np. 100zł opłaty, żeby urząd zabrał się w ogóle za sprawdzenie o co kaman. Po (bezpłatnym) czasie oczekiwania petent dowiaduje się, że aby sprostować ten błąd musi dostarczyć jeszcze dokumenty z innych urzędów się udało załatwić sprawę. Nikt nie pomyśli, że tak naprawdę to urząd powinien sam dokonać poprawki, nikt nie policzy kosztów, jakie poniósł zainteresowany, żeby wreszcie otrzymać to, co i tak mu się należy. Nikt wreszcie nie obciąży tymi kosztami urzędnika, który popełnił błąd. Niestety taka jest polska rzeczywistość. Rzadko zdarza się, że urzędnik popełniający błąd pociągany jest do odpowiedzialności, najczęściej są to nagany lub upomnienia, nie skutkujące żadnymi sankcjami (tym bardziej finansowymi). Jeszcze rzadziej zdarza się, że urząd płaci odszkodowanie. Nikt nie policzył, jakie koszty rocznie ponoszą podatnicy za błędy urzędowe. Nie mówiąc o błędach prokuratur, sądów i innych instytucji, których pracownicy objęci są immunitetami. Ale to już temat na inny felieton. Prawo o ruchu drogowym Autobus pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą. Prowadzenie biznesu w naszym przecudnym kraju nie jest łatwe. Prawdę tę poznają coraz większe rzesze osób pragnących pójść na swoje. Pomimo szeregu usprawnień w procedurach zakładania firmy wprowadzanych przez kolejne ekipy rządzące Najjaśniejszą, formalności to nadal przysłowiowa droga przez mękę. Jeżeli Pan Iksiński zamierza prowadzić biznes na większą skalę aniżeli handel pietruszką, musi przygotować się nie tylko na szereg formalności i poznanie wielu urzędników, ale również na niespodzianki. Niespodzianki te wynikają m.in. z braku spójności zapisów wielu systemów funkcjonujących w rodzimej administracji państwowej. Zgodnie z założeniami polityki informatyzacji, instytucje i organy państwa posiadają szereg baz elektronicznych, w których gromadzone są przeróżne informacje. Wszyscy znamy system PESEL, który przydziela każdemu nowonarodzonemu obywatelowi Najjaśniejszej numerek i koduje jego dane osobowe. W sumie jest to całkiem fajne, że w wielu urzędach posługujemy się tym samym zestawem cyferek przy załatwianiu spraw. Natomiast fajne nie jest to, że różne urzędy i instytucje posługują się bazami zawierającymi odmienne dane dotyczące tych samych wartości. Podam przykład firmy X z Łodzi. Obecnie jest ona w fazie rozwijania działalności i nawiązywania nowych kontaktów. Właśnie udało się pozyskać klienta (nazwijmy go Z) na sprowadzane z zagranicy towary objęte systemem EMCS. EMCS to System Przemieszczania oraz Nadzoru Wyrobów Akcyzowych i wykorzystywany jest do przemieszczania wyrobów akcyzowych (energetycznych, napojów alkoholowych, wyrobów tytoniowych) w procedurze zawieszenia poboru akcyzy (bez zapłaconego podatku akcyzowego). W systemie tym klient sprzedający wypełnia zgłoszenie (elektronicznie) o przemieszczeniu towaru z punktu a do b i wszystkie zainteresowane strony oraz instytucje otrzymują o tym informacje automatycznie. I wszystko byłoby cacy, gdyby nie babol pracownika jednego z urzędów. Dane polskich firm funkcjonujących w systemie EMCS wprowadzane są przez urzędników na podstawie przedłożonej przez zainteresowanego koncesji. Wprowadzając dane urzędnik nie sprawdził dokładnie w dokumencie źródłowym danych adresowych firmy Z kontrahenta naszej firmy X i wprowadził do systemu błędny adres (nie numer budynku lub posesji lecz całkowicie inną miejscowość). Kooperant zagraniczny sprawdzając w bazie firmę Z, stwierdził, że taka firma nie istnieje. Jednocześnie firma X wysłała swojego spedytora po towar wykładając również na ten towar pieniądze. W tym momencie sytuacja zaczęła się komplikować, bo towar nie może być wysłany bez wprowadzenia danych w system, a miejsce docelowe nie istnieje. Przyczyną zaistniałej sytuacji jest, jak już wskazaliśmy powyżej, błąd urzędnika wprowadzającego dane do systemu. Bardzo często zdarzają się sytuacje, kiedy osoba wklepująca dane pomyli się. Błądzenie jest rzeczą ludzką i nie ma co do tego żadnych wątpliwości. Jeżeli dotyczy to literówki czy tzw. czeskiego błędu to pikuś. Tego typu błędy można szybko sprostować (w formie np. decyzji administracyjnej o oczywistej omyłce pisarskiej). Natomiast czasami zdarza się, że urzędnik z lenistwa, czy po prostu lekceważąc swoje obowiązki, nie doczyta w dokumencie źródłowym odpowiednich danych lub niewłaściwie je wprowadzi. Rozbieżności w dokumentach to rzecz normalna w naszej rzeczywistości. Nie jest to ciekawe dla osoby zainteresowanej, kiedy zapragnie (albo jest zmuszona) dokonać jakiejś czynności urzędowej. Wtedy zaczyna się cyrk. Okazuje się, że nagle machina urzędnicza wciąga takiego niewinnego przecież petenta w swoje tryby i mieli go na miazgę. Odbija się taki człek od jednej instytucji do drugiej, a wszędzie mówią, że nie ich wina. Kiedy wreszcie uda mu się dotrzeć do właściwego urzędu, w którym błąd nastąpił, okazuje się, że np. sprostować błędu od ręki nie można, że to wymaga sprawdzeń i usta- (tak jakby urzędnicy nie mogli zadzwonić do swoich kolegów w tych urzędach i poprosić o przesłanie dokumentów mailem albo faksem). Niestety tak się nie da, przecież łatwiej jest spuścić to na petenta. Jeżeli chce załatwić sprawę (nie chce tylko musi, żeby mógł popchnąć inne sprawy) to sam przyniesie i jeszcze wspomoże skarb państwa drobnymi datkami (a to przecież budżet a budżet jest cacy). Po dołączeniu pozostałych (czasami niepotrzebnych) dokumentów, umęczony klient otrzymuje wreszcie poprawiony dokument i jest szczęśliwy, że w ogóle Jacek Owczarek komentator patologii urzędniczo-prawnych Autobus szkolny - autobus przeznaczony do przewozu dzieci do szkoły, barwy pomarańczowej, oznaczony z przodu i z tyłu prostokątnymi tablicami barwy białej, z napisem barwy czarnej autobus szkolny. Samochód ciężarowy - pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu ładunków; określenie to obejmuje również samochód ciężarowo osobowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu ładunków i osób w liczbie od 4 do 9 łącznie z kierowcą. Taksówka pojazd samochodowy, odpowiednio wyposażony i oznaczony, przeznaczony do przewozu osób w liczbie nie większej niż 9 łącznie z kierowcą oraz ich bagażu podręcznego za ustaloną na podstawie taksometru opłatą. Motocykl pojazd samochodowy zaopatrzony w silnik spalinowy o pojemności skokowej przekraczającej 50 cm 3, dwukołowy lub z bocznym wózkiem wielośladowy; określenie to obejmuje również pojazd trójkołowy o symetrycznym rozmieszczeniu kół. Motorower pojazd dwu lub trójkołowy zaopatrzony w silnik spalinowy o pojemności skokowej nieprzekraczającej 50 cm 3 lub w silnik elektryczny o mocy nie większej niż 4 kw, którego konstrukcja ogranicza prędkość jazdy do 45 km/h.... Rower pojazd o szerokości nieprzekraczającej 0,9 m poruszany siłą mięśni osoby jadącej tym pojazdem; rower może być wyposażony w uruchamiany naciskiem na pedały pomocniczy napęd elektryczny zasilany prądem o napięciu nie wyższym niż 48 V o znamionowej mocy ciągłej nie większej niż 250 W, którego moc wyjściowa zmniejsza się stopniowo i spada do zera po przekroczeniu prędkości 25 km/h.

4 VI na prawo patrz VII W LEWO ZWROT Zakupy robimy praktycznie codziennie, począwszy od chleba, masła, kończąc na samochodzie, odzieży czy obuwiu. Z większości z nich jesteśmy zadowoleni i nie mamy żadnych zastrzeżeń. Schody zaczynają się w momencie, gdy towar nie spełnia naszych oczekiwań, albo co częstsze ulega uszkodzeniu. Jakie wówczas mamy prawa? Co jest obowiązkiem sprzedawcy, a czego robić nie musi? Na wstępie należy odróżnić dwie zasadnicze kwestie: 1) Zwrot towaru np. z powodu nieodpowiedniego rozmiaru czy koloru 2) Reklamacja z powodu uszkodzenia towaru Przepisy nie nakładają na sprzedawcę obowiązku przyjęcia towaru, który klient chce zwrócić z subiektywnych powodów: np. nieodpowiedni rozmiar. Wprawdzie niektóre sklepy dają taką możliwość informacja zazwyczaj znajduje się przy kasach jednakże jest to wyłącznie decyzja właściciela. Z drugiej strony często można spotkać się z napisami typu: Prosimy o przemyślane zakupy zwrotów nie przyjmujemy. Jest to jak najbardziej prawidłowe i zgodne z prawem. Zupełnie inaczej wyglądają kwestie związane z tzw. reklamacją. Regulacje prawne zostały zawarte w Ustawie z dnia r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu Cywilnego. Co ważne, ustawę tę stosuje się wyłącznie w sytuacji, kiedy nabywamy rzecz jako osoba fizyczna i nie jest to związane z prowadzoną działalnością zawodową albo gospodarczą. Jest to tzw. towar konsumpcyjny. Przepisy tej ustawy nakładają na sprzedawcę szereg obowiązków. Zalicza się do nich m.in.: - wydanie kupującemu wraz z towarem wszystkich elementów jego wyposażenia, instrukcji obsługi, konserwacji i inne dokumenty, które są wymagane przez odrębne przepisy, - podanie kupującemu ceny towaru oraz cenę jednostkową (za jednostkę miary), chyba, że wyrażają się one tą samą kwotą, - zapewnienia w miejscu sprzedaży odpowiednich warunków techniczno organizacyjnych, które umożliwiają dokonanie wyboru towaru konsumpcyjnego i sprawdzenie jego jakości, kompletności oraz funkcjonowania głównych mechanizmów i podstawowych podzespołów. Najistotniejsze są jednak kwestie związane z reklamacją, inaczej mówiąc niezgodnością towaru z umową, o czym będzie mowa w cz. 2. Krzysztof Łaciński Prawnik, w latach odbywał aplikację komorniczą, posiada uprawnienia mediatora stałego DURA LEX.nabycie nieruchomości przez cudzoziemca (cz.2) Postaramy się przybliżyć pokrótce zasady i niezbędne procedury umożliwiające obcokrajowcom skuteczny zakup nieruchomości w naszym kraju. Warunki wydania zezwolenia Zgodnie z przepisami ustawy, Minister Spraw Wewnętrznych ma obowiązek wydać zezwolenie jeżeli: 1) nabycie nieruchomości przez cudzoziemca nie spowoduje zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub porządku publicznego, a także nie sprzeciwiają się temu względy polityki społecznej i zdrowia społeczeństwa, 2) wykaże on, że zachodzą okoliczności potwierdzające jego więzi z Rzeczpospolitą Polską. Przy czym okolicznościami potwierdzającymi więzi cudzoziemca z RP mogą być w szczególności: 1) posiadanie polskiej narodowości lub polskiego pochodzenia, 2) zawarcie związku małżeńskiego z obywatelem Rzeczpospolitej Polskiej, 3) posiadanie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony z wyłączeniem zezwolenia udzielonego na podstawie art. 53a ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2006 r. Nr 234, poz. 1694, z późn. zm.), zezwolenia na osiedlenie się lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich, 4) członkostwo w organie zarządzającym osób prawnych lub spółek handlowych nieposiadająca osobowości prawnej mająca siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, kontrolowanych bezpośrednio lub pośrednio przez cudzoziemców, 5) wykonywanie na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej działalności gospodarczej lub rolniczej, zgodnie z przepisami prawa polskiego. Wskazane wyliczenie ma charakter jedynie przykładowy, w związku z czym cudzoziemiec może również w inny sposób dokumentować istnienie jego więzi z naszym krajem. Ponadto kolejnym niezbędnym warunkiem wydania zezwolenia w stosunku do konkretnej transakcji, jest niewniesienie w terminie sprzeciwu przez Ministra Obrony Narodowej, a w przypadku nieruchomości rolnych, ministra właściwego do spraw rozwoju wsi. Wspomniani ministrowie mogą wnieść Cudzoziemiec pragnący nabyć w Polsce nieruchomość, oprócz dopełnienia standardowych formalności związanych z tego typu transakcją, musi ponadto spełnić szereg dodatkowych obowiązków. sprzeciw w drodze postanowienia, w terminie 14 dni (w szczególnie uzasadnionych przypadkach w terminie 2 miesięcy) od dnia doręczenia wystąpienia Ministra Spaw Wewnętrznych. Zezwolenie jest ważne dwa lata od dnia wydania oraz określa w szczególności osobę nabywcy i zbywcy, a także przedmiot nabycia. Organ wydający zezwolenie może odstąpić od jego uzasadnienia faktycznego, jeżeli wymaga tego obronność lub bezpieczeństwo państwa. Przebieg postępowania W toku postępowania, przed wydaniem decyzji w sprawie zezwolenia Minister Spraw Wewnętrznych może zażądać przedstawienia dowodów i informacji niezbędnych do rozpatrzenia wniosku oraz dokonać, także przy pomocy właściwych organów administracji rządowej, sprawdzenia, czy nabycie nieruchomości przez cudzoziemca nie spowoduje zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub porządku publicznego, a także czy będzie ono zgodne z interesem państwa. Wreszcie możliwe jest określenie w zezwoleniu dla cudzoziemca zamierzającego nabyć nieruchomość specjalnych warunków, od których spełnienia będzie uzależniona możliwość jej nabycia. Postępowanie w sprawie wydania zezwolenia umarza się, gdy wystąpi o to cudzoziemiec, na którego wniosek je wszczęto, a także gdy właściciel lub wieczysty użytkownik nieruchomości oświadczy, że nie zamierza jej zbyć na rzecz cudzoziemca ubiegającego się o zezwolenie Promesa Cudzoziemiec zamierzający nabyć nieruchomość może jeszcze przed złożeniem wniosku ubiegać się o przyrzeczenie wydania zezwolenia - tzw. promesę. Promesa jest ważna rok od dnia jej wydania. Jej walorem jest to, iż w okresie jej ważności Minister Spraw Wewnętrznych nie może odmówić wydania zezwolenia, chyba że uległ zmianie stan faktyczny istotny dla rozstrzygnięcia sprawy. Opłata skarbowa od promesy wynosi 98 zł. Niepotrzebne zezwolenie Ustawa przewiduje spory katalog sytuacji, kiedy zezwolenia na nabycie nieruchomości nie będzie wymagane. Najwięcej z nich dotyczy cudzoziemców będących obywatelami lub przedsiębiorcami państw członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Dla tych podmiotów generalną zasadą jest swoboda nabycia nieruchomości położonej w Polsce, zaś sytuacją wyjątkową wskazaną w ustawie - obowiązek uzyskania zezwolenia. Dla pozostałych cudzoziemców spoza EOG natomiast obowiązuje zasada odwrotna - ogólnie konieczne jest ubieganie się o zezwolenie na nabycie nieruchomości, poza wyjątkami wskazanymi w ustawie. I tak przykładowo nie wymaga zezwolenia: - nabycie samodzielnego lokalu mieszkalnego w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali, - nabycie samodzielnego lokalu użytkowego o przeznaczeniu garażowym lub udziału w takim lokalu, jeżeli jest to związane z zaspokojeniem potrzeb mieszkaniowych nabywcy lub właściciela nieruchomości lub samodzielnego lokalu mieszkalnego, - nabycie nieruchomości przez cudzoziemca zamieszkującego w Rzeczpospolitej Polskiej co najmniej 5 lat od udzielenia mu zezwolenia na osiedlenie się lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich, - nabycie przez cudzoziemca, będącego małżonkiem obywatela polskiego i zamieszkującego w Rzeczpospolitej Polskiej co najmniej 2 lata od udzielenia mu zezwolenia na osiedlenie się lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich, nieruchomości, które w wyniku nabycia stanowić będą wspólność ustawową małżonków; - nabycie przez cudzoziemca nieruchomości, jeżeli w dniu nabycia jest uprawniony do dziedziczenia ustawowego po zbywcy nieruchomości, a zbywca nieruchomości jest jej właścicielem lub wieczystym użytkownikiem co najmniej 5 lat; Natomiast obywatele lub przedsiębiorcy państw EOG mają wyjątkowo obowiązek uzyskania zezwolenia na nabycie np. nieruchomości rolnych i leśnych, przez okres 12 lat od dnia przystąpienia Rzeczpospolitej Polskiej do Unii Europejskiej. radca prawny, obrońca praw człowieka, autor projektów ustaw

5 VIII oko za oko Krzysztof Łaciński Pracowniku dbaj o swoje prawa (cz.2) Dzisiejszym artykułem rozpoczynam cykl publikacji na temat uprawnień przysługujących pracownikom. W poprzedniej publikacji zreferowałem pokrótce różnice, jakie zachodzą pomiędzy umową o pracę a cywilnoprawną. Czas zatem przedstawić najważniejsze zagadnienia związane z pierwszą z nich. Nie ulega wątpliwości, że przedsiębiorcy nadużywają umów cywilnoprawnych. Częstokroć osoby świadczą pracę w sposób odpowiadający cechom umowy o pracę. Należy bowiem wskazać, że umowa o pracę winna być zawierana zawsze wtedy, kiedy mamy do czynienia z podległością służbową, jak również ścisłym wskazaniem miejsca jej wykonywania. Jest to oczywiście założenie teoretycznie, w praktyce bowiem jest zupełnie inaczej. Coraz częściej dochodzi do sytuacji, w których umowy cywilnoprawne zawierane są np. ze sprzedawcami. Wiele osób godzi się na to z uwagi chociażby na trudną sytuację życiową i materialną. Niestety Państwowa Inspekcja Pracy ma związane ręce, ponieważ posiada uprawnienia kontrolne w zakresie wyłącznie umów o pracę. Umowa o pracę winna zawierać kilka elementów do których należą: oznaczenie pracodawcy i pracownika, termin rozpoczęcia pracy, miejsce jej wykonywania, wymiar czasu pracy, wysokość wynagrodzenia zasadniczego i ew. premii, dodatków za wysługę lat etc. Do umowy pracodawca winien dołączyć informację dotyczącą przepisów antydyskryminacyjnych, wymiaru czasu pracy, porze nocnej, wymiarze urlopu wypoczynkowego i sposobie jego obliczania. Przepisy określają wyłącznie wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę, natomiast nie nakazują wypłacania premii czy też dodatku stażowego (tzw wysługa lat). Prócz tzw. ZA TYDZIEŃ Przeczytasz w dodatku Robert Woldański - Eksperyment, dopuszczalne ryzyko sportowe oraz zgoda pokrzywdzonego. - Rządowa ocena ustawy deweloperskiej. wynagrodzenia zasadniczego pracownikowi przysługuje również dodatek za pracę w porze nocnej tj.w godzinach Co ważne, w przypadku pracy w godzinach nadliczbowych pracodawca może wypłacić za nie wynagrodzenie, albo mówiąc kolokwialnie oddać je w wolnych dniach. Z oczywistych względów pracodawca zazwyczaj wybiera to drugie rozwiązanie. Obecnie w wypadku zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy, maksymalna ilość przepracowanych godzin w tygodniu nie powinna przekroczyć 40. Należy jednak wspomnieć, że wskutek zmian w Kodeksie Pracy okres rozliczeniowy został wydłużony do 12 miesięcy. Co to w praktyce oznacza? Jeżeli osoba jest zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy i w danym miesiącu przepracowała zamiast 160 godzin (20 dni roboczych) 200, wówczas różnicę, czyli 40 godzin pracodawca powinien oddać w innym miesiącu. Regulacja ta z pewnością będzie stosowana przez zakłady produkcyjne w okresie wzmożonego zapotrzebowania na oferowany towar, a później w wypadku tzw. przestoju. Nie naeży jej stosowania spodziewać się w podmiotach, gdzie wymagana jest stała obsługa klienta czy też petenta. Wymiar urlopu wypoczynkowego uzależniony jest od dwóch czynników: stażu i wymiaru pracy. Do stażu pracy wlicza się okres nauki w szkole zawodowej/liceum/technikum/szkole wyższej. Bierze się pod uwagę ostatnią szkołę, którą ukończył pracownik. Dla przykładu dodam, że w wypadku ukończenia wyższej uczelni, staż pracy wynosi 8 lat. Co do zasady w wypadku zatrudnienia na pełen etat pracownikowi przysługuje 20 dni (gdy staż pracy jest niższy niż 10 lat). Andrzej Dembiński po tamtej stronie moja kariera klawisza fragmenty niepublikowanej książki, cz. 20 Ogólnie recydywa miała swoisty klimat obchodzenia się. Dużą rolę tym całym przedsięwzięciu odgrywali oddziałowi. To musieli być funkcjonariusze z doświadczeniem i pozbawieni lęku przed osadzonymi. Jeżeli osadzony wyczuł, że rozsiewa wokół siebie strach, duma go rozpierała. Gorzej, kiedy oddział wyczuł, że klawisz dryga przed nimi. Umarł w butach na zawsze. Taka pinia ciągła się za nim nawet po przejściu do innej jednostki. Na nic wtedy nie zdadzą się próby bycia bohaterem. Jednorazowe popisy nie zmienią nic, a jedynie mogą zaszkodzić. Takie jest odwieczne prawo buszu. Silniejszy (niekoniecznie fizycznie) musi zwyciężyć. Na siłę nic nie można zrobić, gdyż nie jesteśmy stanie zmienić swojego strachu na odwagę. Nie w tej pracy i nie w tych warunkach. Żeby to zrozumieć, trzeba przez to piekiełko przejść. W tamtym czasie słowa recydywisty były święte. Grypser podejmując jakąś decyzję najpierw się zastanowił, przemyślał, a następnie wypowiadał swoją opinię. Czuł się po prostu ważny. I kiedy w jednej celi siedział jeden recydywista i kilku osadzonych z mniejszym stażem odsiadek, to wszyscy podporządkowywali się jemu, on był tym punktem centralnym. Im większy skazaniec, tym większy nadawał ton w celi. Po prostu budził wśród osadzonych z jednej strony strach, a z drugiej strony to im imponowało, czuli się dowartościowani. Sami nie potrafili, to podkręcali innych. Mając darmową rozrywkę. Brak poszanowania dla starszych, zezwierzęcenie. I temu jedynie temu mogła zapobiec mamona. Kiedy i za mury wkroczył symptom złotego cielca, stało się wiadome, że nastąpił zmierzch pewnej epoki. Epoki honoru garownika. To przeistoczenie się z wilka w uległego baranka odbyło się bezboleśnie i bez strat własnych. Tak więc pracując z recydywą stałem się mimowolnym świadkiem i uczestnikiem tych przemian. Wpływ na to miała intencja pseudospeców od spraw więziennictwa, którzy wierzyli w magię słowa r e s o c j a l i z a c j a. Co to słowo znaczyło? Teoretycznie wydawało im się, że wiedzą. Jedynie praktyka nie pokrywała się z rzeczywistością. Tylko oni o tym nie wiedzieli lub może nie chcieli wiedzieć. Teraz po latach patrząc na to wszystko, utwierdziłem się w przekonaniu, że ja i moi koledzy mieliśmy rację. Bolesne jest tylko to, że nikt nas nie pytał, co o tym myślimy i jakie są konsekwencje wydawanych tych decyzji. My mieliśmy doświadczenie, a oni swoje utopijne wizje zbawienia tych, którzy czynili zło. Konfrontacja z rzeczywistością odbiła się czkawką, za którą płacili zwykli obywatele. Ale takich drobnostek nikt nie zauważał. Liczyła się idea, pomysł, a konsekwencje jego następstwa były tylko dodatkiem. Sami osadzeni w rozmowie z nami stwierdzali, że dużo gorzej im się siedzi. Zaczęła się zmieniać też nacja osadzonych. Do tej pory byli to prymitywni dziesioniarze (rozboje). Do tej grupy zaczęli dokoptowywać oszuści na dużą skalę, wykształceni prominenci, lekarze i politycy. Istna wieża Babel. Najgorszej było to, że zaczęli się powoływać na znajomości z osadzonymi recydywistami. To nas zaskakiwało. Nie mieliśmy wiedzy na temat tych powiązań. Tym bardziej było to zastanawiające, że powinna ich dzielić intelektualna przepaść, jednak rzeczywistość była inna. Powstała grupa, potocznie znana jako chłopcy z miasta. Zjawisko to nastąpiło w całym kraju. Masz temat? Napisz: pryba@dzienniktrybuna.pl Skład: