MÓWIONE S~OWO GUTY 74, Smilovice, CZ tel./fax: +420 (0)

Transkrypt

1 POKA NAM OJCA (Show Us The Father) Poselstwo, wygoszone przez brata Williama Marriona Branhama dnia 6. czerwca 1963 w Ramada Inn, Tucson, Arizona. PodjŸto wszelkie wysiki, by dokadnie przenie ø mówione Poselstwo z nagra na ta mach magnetofonowych do postaci drukowanej. Podczas korekty korzystano równieœ z nagra na ta mach w oryginalnym jÿzyku oraz z najnowszej wersji The Message, wydanej przez Eagle Computing w 1999 r. Niniejszym zostao opublikowane w penym brzmieniu i jest rozpowszechniane bezpatnie. Wydrukowanie tej ksi Œki umoœliwiy dobrowolne ofiary wierz cych, którzy umiowali to Poselstwo i Jego Sawne Przyj cie. Przetumaczono i opublikowano w latach Wszelkie zamówienia naleœy kierowaø na adres: MÓWIONE S~OWO GUTY 74, Smilovice, CZ tel./fax: +420 (0) krzok@volny.cz Ksi Œka ta nie jest przeznaczona na sprzedaœ.

2 PokaŒ nam Ojca (Zamanifestowany Bóg) 1 Pozosta my staø i pochylmy nasze gowy na chwilÿ do modlitwy. Najpierw chcemy siÿ spotkaø z Bogiem, oczywi cie. Chciabym wiedzieø, czy s w ród nas jakie szczególne pro by dzi wieczorem i chcieliby cie, Œeby Bóg odpowiedzia na nie dzisiaj wieczorem. Czy oznajmiliby cie je przez podniesienie waszej rÿki do Niego? PamiŸtajcie po prostu w waszym sercu to, czego pragniecie, i pro cie Ojca teraz, kiedy siÿ modlimy. 2 Nasz Niebia ski Ojcze, zgromadzili my siÿ w Imieniu Twego drogiego Syna, Pana Jezusa. Zdajemy sobie sprawÿ z wiÿto ci tej godziny. Kiedy ona upynie, stanie siÿ histori, a my zdamy z niej rachunek w dniu s du _ z tego, Œe byli my tutaj dzisiaj wieczorem i z tego, co czynimy. Dlatego, Ojcze, przychodzimy do Ciebie z pochylonymi gowami i skonionymi sercami i prosimy o miosierdzie, oraz Œeby Duch šwiÿty zst pi na nas i prowadzi nas w tym, co powinni my mówiø i co powinni my czyniø. Modlimy siÿ, Ojcze, za kaœdego, kto podniós swoj rÿkÿ. Ty znasz t pro bÿ, któr przedstawia ta rÿka. Przynosimy wiÿc nasze pro by teraz przed Twój wspaniay tron z ko ci soniowej, gdzie leœy Ofiara _ Pan Jezus, maj c tÿ pewno ø, Œe On powiedzia nam, iœ je li bÿdziemy Ojca prosiø o cokolwiek w Jego Imieniu, stanie siÿ nam. Ojcze, modlimy siÿ, Œeby wszyscy i kaœdy, kto mia podniesion swoj rÿkÿ, otrzyma swoj pro bÿ dzisiaj wieczorem. 3 Bogosaw tych, którzy s chorzy i cierpi, Panie. Niech Duch šwiÿty przyjdzie dzisiaj wieczorem i zamanifestuje Samego Siebie w takiej rzeczywisto ci, aby tego ludzie nie przegapili. Modlimy siÿ o tych, którzy nie s zbawieni, którzy nie znaj przebaczenia grzechów i s ci gle na zewn trz, tuaj c siÿ w ciemno ci bez nadziei, bez Boga, zgubieni. Niech wiato ø Ewangelii _ wspaniaa Ewangelia o Synu BoŒym wieci na nich dzisiaj wieczorem i niechby ich serca byy tak godne, aby Go mogli przyj ø jako swego Zbawiciela. Daruj nam tego, Ojcze. Prosimy o te bogosawie stwa w Imieniu Pana Jezusa, Twego Syna i naszego Zbawiciela. Amen. MoŒecie usi ø. 4 UwaŒam to zawsze za przywilej, kiedy mogÿ byø na podium, by przemawiaø do ludzi. Ucieszyem siÿ tak bardzo dzisiaj, kiedy syszaem o rezultatach naboœe stwa ubiegego wieczora, i kiedy

3 POKA NAM OJCA 3 suchaem ta my z ubiegego wieczora, jak Duch šwiÿty jest w ród nas i co On uczyni dla nas ubiegego wieczora. Jedynym problemem, który stwierdzam na naboœe stwie jest to, Œe nie pozostajemy tutaj wystarczaj co dugo. Jutro wieczorem jest zako czenie tej kampanii, a dotychczas miaem zaszczyt zostaø przedstawiony tylko dwom braciom kaznodziejom, sponsoruj cym te naboœe stwa. A wielu z was zacnych ludzi nie spotkaem dotychczas w moim Œyciu i na pewno chÿtnie skorzystabym z okazji, udaø siÿ z wami do domu na obiad w niedzielÿ. Wiem, Œe macie najlepszego kucharza w kraju. A wiÿc my^ Z pewno ci chÿtnie bym to uczyni. 5 Lecz my odjeœdœamy zaraz po naboœe stwach _ udajemy siÿ na niwÿ Pana. Prawdopodobnie nasze nastÿpne naboœe stwa, kiedy odjedziemy z Arkansasu, bÿd na pónocy, na Alasce. A odczuwam, Œe potem Pan powoa nas moœe bezpo rednio w podróœ zamorsk _ ponownie do Afryki. WiŸc jest to dla mnie wielkim zaszczytem, kiedy jestem tutaj miÿdzy wami po raz pierwszy i widzÿ t wielk reaguj c wiarÿ, któr macie, chociaœ ta usuga jest dla was nowa. Wiem, Œe trochÿ duœsze naboœe stwa dokonayby wielkich spraw. Lecz wy przychodzicie kilka wieczorów i nie zdaj c sobie z tego sprawy, robicie sobie opiniÿ o ewangeli cie. A potem, po pewnej chwili, kiedy zostan usuniÿte straszyda, jak to mówimy _ pozbywamy siÿ wszelkich obaw i widzimy, Œe to jest Ewangelia i Sowo BoŒe, i Jezus Chrystus, Syn BoŒy. A szczególnie, gdy mamy takie naboœe stwo jak to, na które s zaproszeni wszyscy ludzie ze wszystkich wyzna wiary _ wtedy macie mieszan grupÿ. Pomimo tego jednak suœymy jedynemu prawdziwemu i Œyj cemu Bogu. I dlatego cieszÿ siÿ tak bardzo z tego. 6 OtóŒ, zazwyczaj staram siÿ wam obiecaø, Œe was wypuszczÿ wcze nie, ale kaœdego wieczora nie dotrzymujÿ tego. Lecz te naboœe stwa to tylko krótkie chwile. W domu jestem czasami na podium sze ø, osiem, czy dziesiÿø godzin. WiŸc _ ja wiem, Œeby cie tego nie potrafili znie ø. Okazujecie wiele aski pozostaj c tutaj godzinÿ, czy godzinÿ i pó. Niech was teraz Pan bogosawi i módlcie siÿ za mn dzisiaj wieczorem, kiedy próbujÿ przemawiaø w oparciu o ten krótki tekst tutaj. Zanotowaem sobie w notatniku kilka miejsc Pisma šwiÿtego, na które chciabym siÿ powoywaø przez kilka chwil. A potem zobaczymy, co Pan poleci nam uczyniø. Wiecie, Œe ja naprawdÿ nie wiem, co On bÿdzie czyni, poniewaœ synowie BoŒy s prowadzeni przez Ducha BoŒego. Musimy po prostu dawaø baczenie i pamiÿtaø o tym, cokolwiek On poleci nam uczyniø. Wtedy to czynimy.

4 4 MÓWIONE S~OWO 7 Nie zapomnijcie wiÿc o jutrzejszym wieczorze, ostatnim wieczorze tych naboœe stw. A potem bÿdzie niadanie biznesmenów penej Ewangelii w sobotÿ rano, racja, my lÿ, Œe w tym samym pomieszczeniu. Czy siÿ to zgadza? Tak, tutaj w tym samym pomieszczeniu. My lÿ, Œe moœecie otrzymaø bilety tam przy biurku lub^ Przy biurku. Na pewno bÿdziemy siÿ cieszyø, kiedy przyjdziecie. O ile Pan pozwoli, pragnÿ przemawiaø w sobotÿ do poudnia _ zaraz po tym niadaniu. JeŒeli moœecie przyj ø i spoœyø niadanie razem z nami, bÿdziemy siÿ cieszyø z tego. JeŒeli nie moœecie, no cóœ, wpadnijcie na chwilÿ, by wysuchaø Poselstwa zaraz po niadaniu, i my siÿ ucieszymy, kiedy bÿdziecie tutaj. A ja pragnÿ obraø trochÿ ewangelizacyjne poselstwo na to naboœe stwo. 8 Tym razem próbowaem to ograniczyø do modlitwy za chorych i uzdrawiania. I my my trochÿ, w nieznaczny sposób^ Nie wyst piem z jakimi doktrynalnymi sprawami, lecz pragnÿ tylko pokazaø, Œe Jezus Chrystus jest tym samym wczoraj, dzisiaj i na wieki, Œe On siÿ nie zmieni. A wedug mnie to^ Ta Biblia albo jest Sowem BoŒym albo nie jest Sowem BoŒym. WierzŸ, Œe wszystko jest albo poprawne albo bÿdne. I nie moœna byø gdzie w poowie drogi _ pomiÿdzy tym. Nie ma dosyø dobrych chrze cijan. Syszeli cie juœ moœe tak uwagÿ, lecz co takiego nie istnieje. Albo jeste chrze cijaninem, albo chrze cijaninem nie jeste. A chrze cijaninem moœesz byø tylko wtedy, gdy siÿ narodzisz na nowo z Ducha BoŒego. I to jest jedyny rodek zaradczy: Byø pod krwi Pana Jezusa. A gdy wyznasz swoje grzechy Bogu i naprawdÿ otrzymasz wybaczenie od Boga, to juœ nie jeste grzesznikiem. Kto siÿ z Boga narodzi, nie popenia grzechu. JeŒeli go popeni, to nieumy lnie. Skadaj cy ofiarÿ, kiedy raz zostanie oczyszczony, nie ma juœ Œadnej wiadomo ci grzechu. 9 Na przykad w Starym Testamencie krew byków i kozów tylko przykrya grzech, ona go nie unicestwia. Lecz Krew Jezusa unicestwia go. Ona go likwiduje. JuŒ go wiÿcej nie ma. Na przykad moja matka; ona wa nie przed kilkoma miesi cami odesza do niebios^ Ja staem przy niej, kiedy ona odchodzia; bya w takim stanie, Œe nie moga mówiø. Ja powiedziaem: Matko, czy mnie jeszcze syszysz? JeŒeli Jezus jest ci gle tak miym dla ciebie, kiedy umierasz, jakim by dla ciebie, kiedy Œya oraz na naboœe stwach^ JeŒeli nie moœesz mówiø, to mrugnij szybko oczami, a ja bÿdÿ wiedzia, Œe mówisz Tak. A ona mrugnÿa swoimi oczami i zy spyway jej po twarzy. I _ lecz ona odesza, by siÿ spotkaø z Panem. Ochrzciem moj wasn matkÿ przed trzydziestu laty. Byem wtedy jeszcze modym kaznodziej, modzie cem.

5 POKA NAM OJCA 5 10 OtóŒ, kiedy ona próbowaa usun ø plamÿ z mojej koszuli, gdy byem jeszcze maym chopcem przed wielu laty, ona zazwyczaj braa naftÿ, czy co podobnego i wywabiaa t plamÿ. W rzeczywisto ci nie wywabia tej plamy; zrobia j tylko trochÿ wiÿksz. Nie bya juœ taka wyra na na jednym miejscu. Lecz tak wa nie^ Oni mieli tylko taki wywabiacz do dyspozycji. Porównajmy to teraz z krwi kozów i owiec za grzechy. Ona bya tylko^ Ona bya przebaganiem, oczywi cie, lecz nie uczynia tego wystarczaj co, bo to bya krew zwierzÿcia. Kiedy zostaa starta komórka krwi niewinnego^ Widzicie, na czowieka nie mogo powróciø Œycie baranka, poniewaœ on nie mia duszy. On by zaledwie zwierzÿciem. Lecz kiedy przyszed Jezus i ta komórka Krwi zostaa starta, to ycie Samego Boga zstÿpuje na nas i jeste my synami i córkami BoŒymi, maj c Jego naturÿ. ZwaŒajcie. 11 W obecnym czasie kiedy na mojej koszuli pojawi siÿ plama, moja mia Œona bierze po prostu co z tego tutaj _ my lÿ, Œe ona nazywa to Chloroks, wywabiacz, nawilœy to miejsce i plama cakiem znika. Pomy lmy tylko o maej kropelce atramentu, o maej kropelce czarnego atramentu. Ten atrament zosta wyprodukowany w pewnym celu i on ma kolor. W rzeczywisto ci istnieje tylko jeden kolor. Reszta kolorów wywodzi siÿ z niego. Jest to biay kolor. Lecz teraz, ten kolor^ Nie znam jego skadników chemicznych, lecz powiedzmy, Œe one musiay zostaø stworzone na pocz tku, bo tak wa nie jest. One musiay zostaø stworzone przez StwórcŸ. Stworzyciel musia stworzyø stworzenie. A ta kropelka atramentu, ona spada _ powiedzmy na przykad, Œe ona jest dla pewnego celu. Ta maa kropelka atramentu moœe napisaø ew. Jana 3, 16. i wybaczyø moje grzechy. Albo teœ ta kropelka atramentu moœe podpisaø mój wyrok mierci i posaø mnie na szubienicÿ. Ona jest dla pewnego celu. 12 Lecz je li ta kropelka atramentu zawieraj ca cay swój barwnik w sobie wpadnie do kadzi wywabiacza, to co stanie siÿ z tym kolorem? Pomy lcie tylko, co siÿ z nim stanie. JuŒ go wiÿcej nie znajdziecie. Woda, zawarta w atramencie _ wzór chemiczny H 2 O jest ci gle^ ona jest ci gle w tym wywabiaczu. Jego woda zamienia siÿ na wodÿ wywabiacza. Lecz powiedzmy, kiedy ten kolor pokaza siÿ na pocz tku^ On wraca z powrotem, moœe w postaci mgy lub gazu. A ten gaz^ Teraz to nie jest wzór chemiczny. JeŒeli tutaj jest przypadkowo kto, kto zna siÿ na tym, ja to mówiÿ tylko tak, Œeby cie wiedzieli, o czym ja mówiÿ. Powiedzmy, Œe tam by jaki ^ On rozoœy siÿ na atomy czy molekuy, a molekuy rozoœyy siÿ na atomy.

6 6 MÓWIONE S~OWO I powiedzmy, Œe molekua 469 plus 697 daje czarny kolor. Gdyby to byo 696, powstaby kolor róœowy, i tak dalej, i z powrotem do atomów. Co musiao zadecydowaø na pocz tku, co to bÿdzie. Lecz z chwil, kiedy ona raz wpadnie do tego wywabiacza tutaj, rozkada siÿ z powrotem do postaci moleku, atomów _ z powrotem do jej Stwórcy. 13 OtóŒ, podobnie jest z naszymi czarnymi grzechami. Z chwil, kiedy zostan wyznane i zanurzone w Krwi Jezusa Chrystusa, to one s zapomniane. Ten grzech juœ nie istnieje. Czowiek jest wolny od grzechu i nie ma juœ Œadnego grzechu. Nie jest tak dla twoich zasug, lecz z aski BoŒej, dziÿki której jeste ^ Kiedy czowiek zgrzeszy, przekroczy wielk przepa ø miÿdzy sob a Bogiem i odszed^ Nie byo drogi z powrotem. Lecz Bóg by peen miosierdzia; On przyj zastÿpcz ofiarÿ. I baranek sta siÿ t zastÿpcz ofiar, aœ wypeni siÿ czas, kiedy On _ Bóg sta siÿ ciaem, by zniszczyø grzech. I obecnie nie ma juœ Œadnej przepa ci miÿdzy^ Czowiek i Bóg stali siÿ Ojcem i synem. Nie ma tam Œadnego grzechu. On wrzuca je w morze bielida i zapomnienia, i nie moœe ich sobie wiÿcej nawet przypomnieø. OtóŒ, my tego nie potrafimy. Jeste my lud mi. Potrafimy wybaczyø, lecz nie potrafimy zapomnieø. Lecz Bóg jest niesko czony i On jest tak wielki, Œe potrafi nawet zupenie zapomnieø, Œe je popenie. Pomy l o tym. Nigdy nie popenie grzechu. I to stawia ciebie z powrotem do Obecno ci Boga, jego Ojca, i ty jeste Jego dzieckiem. Jeste my teraz synami i córkami BoŒymi _ nie bÿdziemy; teraz jeste my synami i córkami BoŒymi. O, moi drodzy. To sprawia, Œe metodysta chciaby krzyczeø, nieprawdaœ? Cieszymy siÿ wiÿc teraz bardzo, bo wiemy, Œe mamy to wielkie, wspaniae Bielido, które nam przyniós Jezus Chrystus _ Jego wasn Krew. I bÿdziemy teraz mówiø trochÿ o Nim, daj c wam sposobno ø, aby cie siÿ trochÿ uspokoili. 14 Otwórzmy teraz Pismo šwiÿte, je li pragniecie, w ewangelii Jana _ 14. rozdzia ew. Jana. PragnŸ przeczytaø tylko parÿ wersetów _ 7. i 8. werset. Jezus powiedzia: Gdyby cie byli mnie poznali i Ojca mego by cie znali; odt d go znacie i widzieli cie go. Rzek mu Filip: Panie, pokaœ nam Ojca, a wystarczy nam. 15 PragnŸ zaczerpn ø z tego temat: PokaŒ nam Ojca. PragnŸ o tym przemawiaø. Serce ludzkie zawsze tÿsknio zobaczyø Boga. Niedawno wieczorem mówili my o tych Grekach, którzy przyszli na naboœe stwo i powiedzieli: Panowie, chcieliby my widzieø Jezusa. Oni syszeli o Nim i nie mogli odpocz ø, dopóki Go nie zobaczyli. I ja

7 POKA NAM OJCA 7 my lÿ, Œe tak wa nie kaœdy autentyczny, prawdziwy wierz cy, który kiedykolwiek usyszy o Bogu, to co wewn trz niego zaczyna tÿtniø: O, gdybym Go tylko móg zobaczyø. A jednak moœemy Go zobaczyø. Jezus powiedzia tutaj: Kiedy Mnie widziae, to widziae Ojca. Wiemy zatem, Œe Go moœemy zobaczyø. Na ile nam wiadomo, ludzkie istoty zawsze pragnÿy zobaczyø Boga. Nawet Job^ My lÿ, Œe to jest najstarsza ksiÿga w Biblii, prawdopodobnie jest i bya rzeczywi cie napisana przedtem, zanim MojŒesz napisa 1. MojŒeszow. A Job, ten wielki patriarcha, znaj cy Boga^ A kiedy znalaz siÿ w swoich utrapieniach^ Czowiek szuka Boga zazwyczaj wtedy, kiedy jest w kopotach. Syszaem, jak ludzie mówili: Ja ani nie wierzÿ, Œe Bóg istnieje. Lecz niech tylko upadnie i zrani siÿ, albo kiedy lekarz powie mu, Œe niedugo umrze, wtedy syszycie, jak woa: O, BoŒe, jak Bob Ingersoll. Potem prÿdzej pomy lisz o Bogu, niœ o swojej matce czy kimkolwiek innym, poniewaœ co w tobie jest po prostu _ jeste ludzk istot. 16 Stwierdzamy teraz, Œe Job znalaz siÿ w takiej rozpaczliwej sytuacji, pokryty czyrakami i cierpia na skutek dolegliwo ci, i siedzia na kupie popiou, i skroba swoje czyraki. Przypominam sobie, Œe przebieraem ksiÿgÿ Joba w kaplicy przed kilkoma laty i niemal rok zajmowaem siÿ ksiÿg Joba. A pewna siostra miaa na tyle przyzwoito ci _ ona nie prosia mnie wprost na podium, lecz napisaa mi list. Ona napisaa: Bracie Branham, kiedy nareszcie zdejmiesz Joba z tej kupy popiou? Przedstawiaem go siedz cego tam, lecz staraem siÿ to rozbudowaø, by doj ø do pewnego punktu _ fascynuj cego punktu, który to pokaza ludziom. Wtedy mogli my zrobiø wezwanie do otarza i setki ludzi na nie odpowiedziay. On siedzia w nÿdznym stanie i pragn zobaczyø Boga. On mówi: O, gdybym tylko wiedzia, gdzie On Œyje, gdybym móg pój ø i zapukaø do Jego drzwi; ja bym Go pozna. Chciabym tam usi ø i rozmawiaø z Nim. Widzicie, ludzkie serca woaj ce do Boga! 17 I oczywi cie, jeœeli w sercu czowieka, który jest stworzeniem BoŒym, jest ludzkie pragnienie, by woaø do Boga, to gdzie musi byø Bóg, by odpowiedzieø na to woanie. Lecz kiedy gÿbia przyzywa gÿbiÿ, to musi istnieø odpowied na to woanie. Zanim gÿbia moœe byø tutaj wewn trz i woaø, musi byø gÿbia tam na zewn trz, by odpowiedzieø na to woanie; inaczej nie byoby tego woania wewn trz. Jak czÿsto mawiaem: Zanim bya petwa na grzbiecie ryby, musiaa byø najpierw woda, by siÿ moga posugiwaø t petw, w przeciwnym razie nie miaaby petwy. Zanim byo drzewo, które by mogo ró ø na ziemi, musiaa byø najpierw ziemia, inaczej nie byoby

8 8 MÓWIONE S~OWO Œadnego drzewa. A skoro istnieje stworzenie, to istnieje Stworzyciel, który stworzy to stworzenie. Czy rozumiecie, co chcÿ powiedzieø? A kiedy w ludzkim sercu jest gód i pragnienie czego, to musi byø co, by na to odpowiedzieø, inaczej nie byoby tego pragnienia. 18 WiŸc dzi wieczorem jeste my tutaj, mówi c: PokaŒ nam Ojca, a to nam wystarczy. A zatem, jeœeli Bóg istnieje, a my wiemy, Œe istnieje, i odczuwamy w naszym sercu tÿsknotÿ, by Go zobaczyø, to dlaczego nie moœemy Go zobaczyø? JeŒeli odczuwamy w sobie potrzebÿ, która nam mówi, Œe Go pragniemy zobaczyø, to gdzie musi byø jaki powód, Œe my _ jaki sposób, jak Go zobaczyø. WiŸc ja teraz, z pomoc BoŒ, spróbujÿ wam pokazaø, wzglÿdnie bÿdÿ mówi o trzech róœnych sposobach, raczej powiem o czterech róœnych sposobach, jak moœna zobaczyø Boga. BŸdŸ mówi o Bogu w Jego wszech wiecie, o Bogu w Swoim Sowie, o Bogu w Swoim Synu, o Bogu w Swoim ludzie. 19 Zatem, najpierw bÿdziemy mówiø o Bogu w Jego wszech wiecie. Ja nie wierzÿ, Œe jest kto, kto potrafi zrozumieø, jak siÿ porusza ten wszech wiat albo ten wielki system soneczny, a potrafiby przy zdrowych zmysach powiedzieø, Œe nie ma Boga. Czy wiedzieli cie, Œe ta ziemia obraca siÿ z szybko ci ponad tysi c mil na godzinÿ? Jej obwód wynosi dwadzie cia piÿø tysiÿcy mil i ona siÿ obraca _ cay obrót zrobi w ci gu dwudziestu czterech godzin? WiŸc to sprawia, Œe ona obraca siÿ z szybko ci ponad tysi c mil na godzinÿ _ w tym kierunku. A poruszaj c siÿ po swojej orbicie wokó so ca^ Ja nie wiem, ile tysiÿcy mil na godzinÿ ona robi i to z tak dokadno ci w czasie, Œe nie uchybi ani sekundy. Nie ma takiego zegara, czy zegarka, ani Œadnego urz dzenia, które byoby tak precyzyjnie ustawione, aby byo absolutnie odporne na zuœycie. Mam zegarek, który mi dali we Szwajcarii i powiedzieli mi, Œe gdybym go kupi, to kosztowaby trzysta dolarów w ameryka skiej walucie _ jeden z ich najlepszych zegarków. Jednak ten zegarek bÿdzie siÿ z czasem spó nia o minutÿ, albo przy piesza, czy co podobnego. On nie jest _ on nie moœe byø doskonay. 20 A jednak ta ziemia obraca siÿ w przestrzeni kosmicznej. Kto obraca ni i sprawia, Œe ona obraca siÿ tak precyzyjnie? Ona by siÿ na pewno spó niaa trochÿ, gdyby co nie podtrzymywao jej obrotów. Jak mogoby to podtrzymywaø j w ruchu tak precyzyjnie? I jak ona okr Œa so ce z tak precyzj, jak to czyni? Na skutek tego przychodzi zima, lato, i tak dalej i to tak precyzyjnie, jak siÿ to dzieje. A nie ma ani jednej^ W ci gu sze ciu tysiÿcy lat nie spó nia siÿ ani o sekundÿ: ci gle jest tak punktualna. Jest to tak doskonae, Œe ludzie potrafi obliczyø zaømienie so ca i tak samo ksiÿœyca _ mog wam przepowiedzieø dwadzie cia lat do przodu dokadn

9 POKA NAM OJCA 9 godzinÿ, kiedy one siÿ zakryj _ studiuj c astronomiÿ, studiuj c system soneczny. Jak to wielkie. Moi drodzy, ja my lÿ, Œe gdyby czowiek spojrza na te przestworza, potrafiby krzyczeø, jak ten szwedzki autor pie ni: Jak wielkim Ty, jak wielkim Ty. Kiedy widzimy te mae gwiazdy, wydaje siÿ moœe, Œe na nieboskonie nie s oddalone od siebie ani o cztery cale, a jednak s od siebie dalej, niœ my jeste my od nich. Pomimo tego Bóg steruje tym wszystkim. 21 Tam na górze Mt. Wilson w Kalifornii _ pewien astronom, który by na moim naboœe stwie w Chattanooga razem z tym innym astronomem, pozwoli mi udaø siÿ na t górÿ i popatrzyø siÿ przez ten wielki teleskop. Oni tam mieli zdjÿcia, poniewaœ tam przybyem za dnia. I czowiek moœe ogl daø sto dwadzie cia milionów lat wietlnych przestrzeni kosmicznej. Przeliczcie to na mile, a otrzymacie liczbÿ, obiegaj c Tucson kilka razy, jeœeli to przeliczycie na mile. Nie moœna tego poj ø ludzkim umysem _ sto dwadzie cia milionów lat wietlnych przestrzeni, a poza ni s ci gle ksiÿœyce, gwiazdy i wiaty. A nasz Ojciec stworzy to wedug Swego wasnego upodobania i wszystko funkcjonuje zupenie doskonale. O, jak wspania rzecz jest ogl daø, jak wielkim On jest, a potem jak prostym On potrafi uczyniø Samego Siebie, Œeby cie nie przegapili, nie ominÿli tej drogi. Izajasz 35. mówi: ^ ani gupi na niej nie zb dzi. Nie trzeba tu inteligencji ani wyksztacenia. Gdyby bya potrzebna, to ja bybym zgubiony. Jest potrzebna tylko wiara, by w to wierzyø, nie próbowaø to zrozumieø, lecz wierzyø w to. Po prostu Bóg to uczyni i na tym sprawa zaatwiona. 22 Stwierdzamy obecnie, iœ ludzie próbuj argumentowaø, Œe tak nie jest _ bezboœnicy. Pewnego razu tutaj w Kolorado^ O, ja my lÿ, Œe to byo trzydzie ci, czy czterdzie ci lat temu. By tutaj pewien ateista, który przejeœdœa przez kraj, próbuj c nawracaø do ateizmu. I on rzek nawet swej wasnej matce, kiedy umieraa _ ona powiedziaa: Co mógby mi zaoferowaø teraz? On powiedzia: Mamo, zno dzielnie przeciwie stwa losu. Co takiego! _ powiedzieø tak swojej wasnej matce? On siÿ zaama, uda siÿ wiÿc na zachód, by trochÿ odpocz ø. I on wzi plecak i wyruszy w g b gór. A pewnego dnia on wyszed^ Kaznodzieje obawiali siÿ natrzeø na niego, jak mówili, poniewaœ on by, o, on by sprytny, wysoko wyksztacony uczony z wielk ogad. I oni go po prostu zostawili w spokoju, Œeby to sobie sam wybi z gowy. WiŸc potem, mówili oni, Œe pewnego dnia on wyszed i zacz

10 10 MÓWIONE S~OWO patrzeø na skay i zacz siÿ naprawdÿ zastanawiaø, sk d one siÿ wziÿy. I ni st d ni zow d, wiecie, wiatry zaczÿy d ø miÿdzy sosnami: Adamie, gdzie jeste? Widzicie, Biblia mówi, Œe je li oni bÿd milczeø, to kamienie bÿd zaraz woaø. Ten ateista upad na swoje kolana i sta siÿ zacnym, miuj cym chrze cijaninem, poniewaœ Bóg w Swoim wszech wiecie zawoa: Jam jest Stworzycielem, Który stworzy niebo i ziemiÿ. 23 Pewnego razu mój przyjaciel, pan Wood, który Œyje w Jeffersonville, mój drugi s siad^ Pan Borders tutaj _ jeden z naszych menaœerów _ on siedzi tutaj dzi wieczorem, zna siÿ z nim dobrze. On by _ przyszed na naboœe stwo w Louisville. By wiadkiem Jehowy i byo mu nawet zabronione przychodziø na naboœe stwa. Lecz on przyszed ze swoj Œon. Jego Œona naleœaa do BoŒego Ko cioa Andersona. I oni widzieli, jak ma dziewczynkÿ przyniesiono tam na podium i jak Duch šwiÿty powiedzia tej dziewczynce, jaka bya jej dolegliwo ø, i jak dugo^ Ona siÿ zamienia w^ Zapomniaem nazwÿ tej choroby, która powoduje odwapnienie ko ci. Ona siÿ nie poruszaa juœ okoo trzech lat. I powiedziaem jej w Imieniu Pa skim, Œe ona bÿdzie zdrowa. A nastÿpnego dnia dziewczynka biegaa po schodach do góry i w dó, i bya w tym budynku owego wieczora, biegaj c po prostu po caym podium i wszÿdzie. 24 Pan Wood by trochÿ zaamany z powodu tego i on w ko cu^ On mia syna, który by kalek na skutek paraliœu dzieciÿcego _ mia swoj nogÿ podkurczon pod siebie. Ja odjechaem stamt d do Houston w Teksasie, gdzie zrobiono to zdjÿcie Anioa Pa skiego, które tutaj macie. A tam u dou jest dyskusja z baptystycznym kaznodziej, który zajmowa sprzeczne stanowisko _ Œe Chrystus nie jest obecnie Lekarzem. A potem Pan zst pi przed trzydziestu tysi cami ludzi owego wieczora i narysowa to _ On mia Swoje zdjÿcie tej šwiato ci, która daje rozpoznawanie, która pokazaa, Œe to jest prawdziwe. 25 A George J. Lacy, szef oddziau FBI, zajmuj cego siÿ odciskami palców i dokumentami, wyjecha z Kalifornii i przyby tam do budynku Shell, by zbadaø to zdjÿcie. I on potem powiedzia: Panie Branham, ja byem krytykiem pana i mówiem, Œe to jest psychologia. Lecz _ powiedzia dalej _ mechaniczne oko tego aparatu fotograficznego nie zarejestrowaoby psychologii. Ta šwiato ø pada na ten obiektyw. Tak wiÿc macie to zdjÿcie teraz. Jedno z nich jest w Waszyngtonie D. C. w hali sztuki religijnej, z notatk umieszczon pod nim: Jedyna nadprzyrodzona Istota, która zostaa sfotografowana kiedykolwiek w historii wiata. A wiÿc, je li

11 POKA NAM OJCA 11 bÿdziecie tam kiedykolwiek przejeœdœaø, zatrzymajcie siÿ i ogl dajcie to. 26 ZwaŒajcie teraz. Potem pan Wood przywióz swego syna do tego lokalu w tym _ gdzie byli my _ w innym lokalu, a Duch šwiÿty wywoa go i powiedzia: Tam w tylnej czÿ ci budynku jest chopiec imieniem Dawid Wood. Jego ojciec jest budowniczym, wiadkiem Jehowy. Nie widziaem ich nigdy w moim Œyciu. Oni Œyli w innym kraju _ w Kentucky. A On powiedzia: TAK MÓWI PAN: Ten chopiec jest uzdrowiony. I ten kaleki chopiec powsta natychmiast na swoje nogi, tak normalny, jak ktokolwiek inny. On jest obecnie moim s siadem. Przed trzema laty udzieliem mu lubu z zacn chrze cija sk dziewczyn i oni maj dwoje miych dzieci. Wielu z was tutaj wie o tym. 27 Pan Wood i ja podczas podróœy do domu pojechali my do gór w Kentucky, do maej miejscowo ci, gdzie byem na kampanii metodystów w obozie, w miejscowo ci imieniem Acton. A-c-t-o-n _ tylko jeden sklep spoœywczy, stacja benzynowa i obozowisko pod goym niebem. Nazywa siÿ to Acton, w Kentucky. Ta maa miejscowo ø ma swój wasny urz d pocztowy i on jest w tym sklepie. Miaem tam naboœe stwo i wydawao mi siÿ, Œe to jest dogodny kraj do owienia wiewiórek, wiÿc chciaem tam powróciø. Po dziesiÿciu latach przybyli my tam znowu i wyruszyli my na polowanie na wiewiórki. I oczywi cie, wy obywatele Arizony tutaj, ja przypuszczam^ Ilu z was wie, jakie s siwe wiewiórki w Kentucky? Ilu z was widziao kiedykolwiek siwe wiewiórki? O, dobrze. Z której czÿ ci Kentucky jeste? Zatem, czujÿ siÿ naprawdÿ jak w domu. Nie ma niczego lepszego na wiecie do jedzenia. JeŒeli co maj, to ja tego jeszcze nie stwierdziem. 28 Wyruszyli my tam wiÿc na dwutygodniowy urlop na owy, a byo naprawdÿ sucho. A te mae wiewiórki, o, moi drodzy, jak one umiej zmykaø. Polowali my.22 strzelbami, ale nastaa taka susza, Œe nie mogli my niczego upolowaø. A pan Wood powiedzia mi: Bracie Branham, wiem, gdzie tutaj Œyje pewien czowiek, który ma piÿøset czy sze øset akrów ziemi i s tam wzgórza i polany, i wody spywaj w dó potokiem. Dalej mówi: Tam bÿdzie wilgotno. Mogliby my i ø po dnie tego potoku, a nie wyposzyliby my ich. Lecz on jest ateist _ powiedzia. Ja powiedziaem: Dobrze, chod my, wypróbujemy go. Jechali my wiÿc przez ten kraj poprzez lasy i pagórki cieœkami wydeptanymi przez dziki, aœ przybyli my do pewnego domu, gdzie siedzieli pod drzewem dwaj starzy mÿœczy ni w kapeluszach z wygiÿtym w dó rondem. I on powiedzia: To jest on, ten po drugiej stronie. On jest twardym chopem _ powiedzia.

12 12 MÓWIONE S~OWO Zatrzymali my siÿ wiÿc i ja powiedziaem: MoŒe bÿdzie lepiej, je li ty pójdziesz, skoro go znasz. Ja raczej zostanÿ w samochodzie. On odrzek: Dobrze. WiŸc on wysiad i szed tam. Powiedzia: Dzie dobry. Dalej rzek: Nazywam siÿ Wood. Nazywam siÿ Banks Wood, powiedzia. Chciabym siÿ zapytaø, czy by to byo moœliwe _ czy mogliby my tutaj polowaø przez pewien czas. Dalej rzek: Polowali my tam po drugiej stronie przy innym potoku. Jest tam bardzo sucho i nie moœemy polowaø _ powiedzia. 29 On powiedzia: Czy jeste synem Jim Wood a? OtóŒ, jego ojciec by wykadowc u wiadków Jehowy; on by jednym z ich wykadowców. Powiedzia: To uczciwy, bardzo fajny czowiek. On odrzek: Jestem jego synem. On powiedzia: OtóŒ, Jim Wood jest jednym z najuczciwszych ludzi, jakich spotkaem kiedykolwiek. Powiedzia: MoŒesz sobie po prostu wybraø. Poluj gdzie tylko chcesz. On odpowiedzia: DziŸkujŸ panu. Dalej rzek: Przywiozem ze sob mojego pastora. My lÿ, Œe to bÿdzie w porz dku, jeœeli i on pójdzie. A on odrzek: Chyba mi nie chcesz powiedzieø, Œe tak bardzo upade, iœ musisz woziø ze sob kaznodziejÿ, gdziekolwiek jedziesz? A on odrzek^ Pomy laem sobie, Œe bÿdzie lepiej, jeœeli wysi dÿ. Wysiadem wiÿc z samochodu i podszedem do nich. Powiedziaem: Dzie dobry. A on powiedzia: Dzie dobry. I powiedzia: Wiesz, my lÿ, Œe jestem trochÿ twardym czowiekiem przeciwko wam, kaznodziejom. Ja odpowiedziaem: OtóŒ, kaœdy czowiek postÿpuje wedug swego przekonania. Chciaem polowaø. A on powiedzia^ Ja powiedziaem: Ja uwaœam, Œe moœesz^ KaŒdy wedug swego wasnego przekonania. 30 A on powiedzia: Tak, nie mam niczego przeciwko tobie prócz jednej rzeczy. I powiedzia: Ty ujadasz na niewa ciwe drzewo. Ilu z was wie, co to znaczy? Tak robi kami cy pies, rozumiecie, ujadaj cy na drzewo: Ten szop jest tutaj, chociaœ on uciek. Na tym drzewie nie ma szopa. Rozumiecie? On powiedzia: Ty ujadasz na niewa ciwe drzewo. Ja odrzekem: OtóŒ, to zaleœy od opinii. Moja mama mawiaa mi zawsze tak: Popu ø tylko krowie wiÿcej powroza, a ona siÿ powiesi. Pomy laem wiÿc, Œe mu zostawiÿ duœo powroza _ zostawiem go wiÿc, niech mówi dalej. On powiedzia: OtóŒ, jestem tutaj w tym kraju juœ^ Tam na

13 POKA NAM OJCA 13 wzgórzu stoi stary komin, gdzie spali siÿ nasz pierwszy dom przed sze ødziesiÿciu laty. Mój ojciec zbudowa ten dom. Ja tutaj Œyem i chodziem po tych terenach. Dalej mówi: Mam juœ siedemdziesi t sze ø lat. A dotychczas nie widziaem ani Boga, ani anioa, ani niczego innego. Powiedzia: Dlatego ja _ nie ma Œadnego^ Ja odrzekem: OtóŒ, oczywi cie, to jest ci gle zaleœne od opinii. Dalej rzekem^ 31 On powiedzia: OtóŒ, my lÿ sobie po prostu, Œe wy, kaznodzieje, chodzicie po okolicy i Œyjecie sobie atwym Œyciem. Ja pomy laem: O, czowieku, gdyby tylko wiedzia ^?^ atwym? On powiedzia: Ja my lÿ, Œe wy wszyscy Œyjecie sobie wygodnie. Ja odrzekem: Tak jest. Powiedziaem: To jest^ Hm. To jest ci gle zaleœne od opinii. A on powiedzia: OtóŒ, tak wa nie ja wierzÿ w tej sprawie. I on powiedzia: Ty ujadasz po prostu na niewa ciwe drzewo. I on rzek^ Ja zapytaem: Czy bye kiedykolwiek w ko ciele? On odrzek: Nie. Ja^ On rzek: Ja nie jestem zwolennikiem chodzenia do ko cioa. Dalej rzek: Pewnego razu by tutaj czowiek, który tu przyjecha przed okoo dwoma laty z Indiany i by tutaj w pewnej miejscowo ci. Mieli naboœe stwo w metodystycznym obozie pod goym niebem. Zapomniaem, jak on siÿ nazywa. I powiedzia: Gdybym siÿ kiedykolwiek z nim spotka, chciabym z nim porozmawiaø. Ja powiedziaem: Tak? 32 I brat Wood zacz mówiø, a ja^ KrowŸ miaem juœ na ko cu powroza, wiecie, kiedy on ^?^ A ja rzekem^ Staem tam z w sami na mojej twarzy, popryskany cay krwi, a nie mogem siÿ wyk paø juœ dwa tygodnie, i tak dalej, wiecie. I powiedziaem: Tak jest. Powiedziaem: O co chodzio? On powiedzia: OtóŒ, mamy star pani, która Œyje na grzbiecie wzgórza i nazywa siÿ (jako ). I powiedzia: Ona umieraa na raka. Dalej mówi: Zawie li my j do Louisville do specjalisty na choroby raka i oni próbowali j operowaø, a by to rak Œo dka. I powiedzia: Ona miaa tak poraniony Œo dek i kiszki, Œe nie mogli jej nawet przepukaø przy pomocy lewatywy. I oni j po prostu przywie li, aby umara w domu. I powiedzia: Ona tak osaba, Œe jej juœ nie mogli podkadaø basenu w óœku, wiÿc musieli jej tylko wymieniaø prze cierada. Powiedzia: ona i ja chodzili my tam dwa razy dziennie, by jej zmieniø po ciel. I ona umieraa _ powiedzia.

14 14 MÓWIONE S~OWO Dalej mówi: Ten kaznodzieja by tutaj w Acton i rzek: On by tam dwa wieczory. I powiedzia: Jej siostra Œyje tutaj na dole przy innym potoku, okoo trzydzie ci mil niœej. Ona tam posza tego wieczora i mówia, Œe ten czowiek nie by jeszcze w tym kraju przedtem. Mówia, Œe on sta na podium, spogl da na okoo tysi c piÿøset suchaczy i rzek: Ta pani tam, nazywaj ca siÿ tak-i-tak _ kiedy wychodzia z domu dzi wieczorem, woœya do kieszeni bia chusteczkÿ, któr wyjÿa z marmurowej serwantki. A ta chusteczka ma w rogu mae niebieskie wyszywanie. Ty masz siostrÿ imieniem tak-i-tak umieraj c na raka. Id, we tÿ chusteczkÿ i poóœ j na siostrÿ. Bo TAK MÓWI PAN: Ona bÿdzie Œyø. 33 I powiedzia: Okoo jedenastej godziny w nocy _ my laem, Œe tam maj ArmiŸ Zbawienia na szczycie tego wzgórza _ by tam taki haas. I powiedzia: Ja siÿ obudziem. Powiedziaem do Œony: OtóŒ, ona umara. Jutro rano wezmÿ wiÿc mój wóz i zwiozÿ j na dó. Jedynie tak moœna byo dojechaø tam, gdzie ona Œya. Trzeba j byo przewie ø na wozie do miejsca, gdzie moœna by j zaadowaø do samochodu. Powiedzia: Zaczekam aœ do rana i doda: Pojedziemy tam po ni i zwieziemy j na dó. Dalej mówi: NastŸpnego rana Œona i ja wstali my wcze nie, by tam pojechaø i co zastali my, kiedy weszli my do rodka? Ona spoœywaa wieœo upieczone kruche ciasto z jabkami bÿd c przy stole z jej mÿœem. I powiedzia: Ona tam mieszka obecnie. Nie wykonuje tylko swojej wasnej pracy, lecz pomaga równieœ swojej s siadce. Ja pomy laem: O, o. Tutaj to mamy. I powiedziaem: AleŒ, ty w to nie wierzysz. On odrzek: OtóŒ, je li temu nie wierzysz, wyjd tam na wzgórze i przekonaj siÿ sam. Teraz on do mnie gosi. Wiecie, ja powiedziaem: W czasie, kiedy mamy nowoczesn naukÿ i wietnych lekarzy, jakich mamy dzisiaj, a ty mi chcesz powiedzieø, Œe jaki ^ Dobrze _ powiedzia _ je li temu nie wierzysz, wyjd na to wzgórze i zapytaj siÿ jej. Powiedzia: Ona tam jest. Dalej rzek: Czy to nie jest prawd, Janie? On odrzek: Tak, to prawda. Ten drugi stary mÿœczyzna by wierz cym. On powiedzia: To prawda. Ona jest wa nie na tym wzgórzu. MoŒesz i ø i zapytaø siÿ jej. Teraz on przemawia do mnie. Rozumiecie? WiŸc ja pomy laem: To jest w porz dku. Powiedziaem wiÿc: Dobrze, co powiedziae _ co siÿ wtedy stao? On odrzek: JakŒe^ Chciabym siÿ zapytaø tego czowieka, jak

15 POKA NAM OJCA 15 on wiedzia, Œe ta kobieta Œyje tutaj na wzgórzu? On nigdy przedtem nie by w tym kraju. Ona umieraa na raka. Jak on móg wiedzieø, Œe ona umiera na raka? Jak on zna jej nazwisko? I jak on wiedzia, Œe to bya jej siostra? I jak on wiedzia, Œe ona odzyska zdrowie, kiedy zostanie na ni pooœona chusteczka? Dalej powiedzia: ChcŸ z nim porozmawiaø, kiedy siÿ z nim zobaczÿ. Ja powiedziaem: OtóŒ, mam nadziejÿ, Œe siÿ z nim zobaczysz. Odwróciem siÿ wiÿc, a te^ 34 Byo to mniej wiÿcej w poowie sierpnia i byo naprawdÿ gor co, a li cie zaczÿy opadaø z drzew. A on mia tam piÿkne jabonie i peno jabek pod nimi na ziemi, i ja powiedziaem: Czy mogÿ sobie wzi ø jedno jabko, je li pozwolisz? On odrzek: Szerszenie je poœeraj. Ilu z was wie, co to jest szersze? WiŸc on rzek: One je spoœywaj. Ty równieœ moœesz. Wzi em wiÿc jedno, obtarem je o zabrudzone spodnie, wiecie, i ugryzem kawaek. Powiedziaem: To jest fajne jabko. On odrzek: O, tak. Zasadziem to drzewo przed czterdziestu laty. Ja rzekem: Uhm. ^?^ Tak, proszÿ pana. Ja je zasadziem. Zapytaem: Czy rodzi tak kaœdego roku? Tak, oczywi cie, my^ KaŒdego roku zagotujemy kilkana cie soików jabek z niego. RównieŒ suszymy jabka na dachu tej szopy. A ja rzekem: O, tak. To jest bardzo fajne. 35 Dalej powiedziaem: OtóŒ, dziwna rzecz. Powiedziaem: ZauwaŒ, jeszcze nie mieli my mrozu ani chodów, a jednak wszystkie te listki spadaj z tego drzewa. I rzekem: Zastanawiam siÿ, dlaczego tak jest. On odrzek: OtóŒ, Œycie opu cio te listki. Ja rzekem: Czy Œycie odeszo z listków? On odrzek: Tak. Zapytaem: Gdzie poszo to Œycie? Od odrzek: Na dó do korzeni tego drzewa. O _ zapytaem _ dlaczego ono zeszo tam na dó? A on odpowiedzia: OtóŒ, aby siÿ zachowao w ci gu zimy. Dalej powiedzia: Rozumiesz, temperatura opada tutaj do okoo dwudziestu stopni poniœej zera. Powiedzia: Gdyby to Œycie byo u góry tego drzewa, to ono by umaro. Ono musi zej ø w dó do korzeni.

16 16 MÓWIONE S~OWO Ja powiedziaem: O, rozumiem. Uhm. I powiedziaem: PragnŸ ci zadaø pytanie. Powiedziaem: Ty wiesz, Œe to drzewo nie ma Œadnej inteligencji, bowiem to jest tylko drzewo, czÿ ø botanicznego Œycia. I rzekem: Jaka inteligencja mówi mu, zanim nadejdzie mróz: Uchod st d szybko. Uciekaj do korzeni i ukryj siÿ. Je li siÿ nie ukryjesz, to zginiesz. Jaka inteligencja to czyni? OtóŒ _ powiedzia _ to jest po prostu natura. Ja powiedziaem: Dobrze, powiem ci co. We wiadro wody i postaw je na tamten supek. I caa^ Pozwól mi, proszÿ, zobaczyø, jak caa ta woda schodzi na dolny koniec tego supka, a potem na wiosnÿ powraca znowu do góry. On odrzek: Nie rozmy laem o tym. 36 A ja powiedziaem: Rozmy laj o tym, kiedy ja pójdÿ polowaø wiewiórki. A potem, kiedy wrócÿ, jeœeli mi powiesz, jaka Inteligencja mówi tym sokom w tym drzewie _ temu Œyciu: Schod w dó do korzeni i ukryj siÿ aœ do wiosny, a potem znowu wróø do góry. Je li stwierdzisz, która Inteligencja sprawia, Œe Œycie tego drzewa idzie do góry i w dó zgodnie z porami roku, to ja ci powiem, która Inteligencja powiedziaa mi, Œe ta niewiasta zostanie uzdrowiona. Zapyta: Powiedziaa tobie? Ja powiedziaem: Tak, proszÿ pana. Dalej rzekem^ On zapyta: Chyba nie jeste tym kaznodziej? Ja odrzekem: Jestem bratem Branhamem. On rzek: Czy to moœesz udowodniø? Ja odrzekem: Oczywi cie. I dodaem: S dzÿ, Œe nie wygl dam tak. On rzek: Nie, ja to podziwiam. On powiedzia: Ty wygl dasz po ludzku. A ja powiedziaem: Dobrze, otóœ, ja powiedziaem tej^ OtóŒ, ja powiedziaem: W porz dku. A on zapyta: Czy jeste tym kaznodziej? Ja odpowiedziaem: Tak, proszÿ pana. Ten sam Bóg, który moœe mówiø do tego drzewa, moœe mówiø i do czowieka. I tam przyprowadziem tego starego mÿœczyznÿ do Chrystusa. Rok pó niej przyjechaem tam znowu, a on juœ odszed do Pana. Jego Œona powiedziaa mi: Bracie Branham, on umar zwyciÿsko, uwielbiaj c Boga. 37 Co to byo? On widzia Boga mówi cego w Jego wszech wiecie. On widzia juœ tak duœo rzeczy, a jednak sama natura drzewa

17 POKA NAM OJCA 17 oznajmia mu, Œe Bóg istnieje. Rozumiecie? I on to stwierdzi i znalaz Jezusa Chrystusa jako swego Zbawiciela. O, jak moœecie ogl daø Go we wschodzie so ca, ogl daø Go w zaj ciu so ca. Gdziekolwiek tylko popatrzycie, moœecie ogl daø Boga. Jak powiedziaem innego wieczora: JeŒeli On jest wewn trz ciebie, to moœesz Go ogl daø na zewn trz. 38 Tam w Kolorado^ ChodzŸ tam zazwyczaj na polowanie. A pewnej jesieni^ Byem tam na polowaniu razem z innym my liwym, i szli my kaœdy osobno. Polowali my na osie wysoko w górach, kiedy przychodzi nieg i spÿdza osie na doliny. One Œyj rzeczywi cie wysoko w pobliœu granicy lasu, poniewaœ one s dzikimi stworzeniami. Osiodali my wiÿc konie, przytroczyli my juki, i wyruszyli my w góry. Pan Jefferies, wa ciciel tego rancza, szed z powrotem jednym rozwidleniem potoku okoo dwadzie cia mil, a ja udaem siÿ w drugim kierunku. 39 A w jesiennej porze jest tak, jak wiecie, Œe so ce wieci na chwilÿ, a za chwilÿ pada deszcz, za chwilÿ nieg, a potem znowu deszcz, a potem wyjdzie so ce. Wiecie, jak to jest. A burza przechodzia przez góry. Ja byem niemal na górnej granicy lasu, a mojego wierzchowca miaem przywi zanego daleko na dole, dziesiÿø czy dwana cie mil poniœej i po drodze tropiem zwierzynÿ, byo do ø sucho, a przysza burza. I ja siÿ ukryem za krzakami, gdzie wiatry nawiay trochÿ gaÿzi i zielska. Staem tam wiÿc za tymi drzewami, aœ w ko cu wiatr ucich, a burza przyniosa oziÿbienie. Staem tam okoo pótora godziny, jak s dzÿ, i niemal zmarzem, a wiatr d. A potem po pewnym czasie ucich i ja siÿ trochÿ zdrzemn em, i byem senny. 40 Spojrzaem wiÿc do góry, a kiedy spojrzaem _ staem tam i rozgl daem siÿ. I widziaem, Œe pojawio siÿ so ce; juœ zachodzio. A tam w górze, gdzie wiao i przechodziy deszcze, na iglastych drzewach pojawiy siÿ krysztaki zmarzniÿtego szronu. A promienie so ca odbijay siÿ w tych krysztakach szronu i powstaa tÿcza. O, moi drodzy. Mogem tam ogl daø Boga. Tam by Bóg, bezpo rednio tam w tÿczy przymierza. Pomy laem: Tam na szczycie tej góry jest Bóg. Po pewnej chwili usyszaem wielkiego osia, samca. On siÿ zgubi podczas burzy i bucza, szukaj c stado. Mogem w tym syszeø Boga. Stary wilk zacz wyø na górze, a jego towarzysz odpowiada mu u jej podnóœa. Tam by Bóg _ w tym. Zawsze wierzyem, Œe On Œyje tam w górze. On by tam w zachodzie so ca. On by w tej tÿczy. On by w tym nawoywaniu osia. On by w tym wyciu wilka. On jest w przyrodzie, wszÿdzie dookoa.

18 18 MÓWIONE S~OWO 41 A ku mojemu zdumieniu tuœ naprzeciw mnie na pniu siedziaa maa wiewiórka sosnówka. Ona jest dokadnie taka, jak sowa Irlandczyka _ tylko duœo wrzasku i pierza, a Œadnej sowy, wiecie _ takie malutkie stworzonko, wygiÿte w uk i zdenerwowane. Lecz ona jest policjantem lasów w granatowym mundurze. Gdy ona haasuje, wszystka zwierzyna ucieka. I oto ona tam siedziaa, jazgotaa i parskaa na mnie, tak jakby mnie chciaa rozerwaø na kawaki, a nie bya ani tak duœa, lecz ona po prostu skakaa do góry i w dó. A ja pomy laem: Nie denerwuj siÿ tak, mae stworzonko. I co j tak podburzao^ Ja sam byem trochÿ podniecony, gdy zacz em ogl daø wszystkie te rzeczy. BoŒe _ powiedziaem _ o, jakie to cudowne miejsce. Czuem siÿ jak Piotr na Górze Przemienienia. Zbudujmy trzy namioty i pozosta my tutaj. I zostaem tak napeniony chwa BoŒ w mojej duszy, Œe oparem moj strzelbÿ o drzewo. My laem, Œe wybuchnÿ. Biegaem w kóko koo drzewa i krzyczaem Chwaa Bogu, chwaa Bogu. Musiaem daø upust moim uczuciom w jaki sposób. My lÿ, Œe to by jedyny nadci nieniowy wentyl, który miaem. WiŸc ja po prostu^ Ja nie wiem, czy kiedykolwiek czuli cie siÿ tak dobrze, czy nie. Lecz moœecie to przeœyø, poniewaœ ja miaem takie przeœycie. Wiem, Œe to jest wa ciwe. 42 Kiedy siÿ moœecie rozejrzeø i zobaczyø Boga wszÿdzie wokó was^ Tam w górach czowiek nie w cha dymu papierosów. Nie ma tam piwa i podobnego paskudztwa, ani na wpó ubranych kobiet. One s na dole na mietniskach diaba. Lecz wa nie tam w górach Œyje Bóg. A zatem, byem tam w górach, biegaem ci gle w kóko i mówiem: DziŸki Ci, Panie, Œe widziaem t tÿczÿ. I pomy laem: On by podobny z wygl du^ W 1. rozdziale Objawienia Jan widzia Go jako tÿczÿ, jako AlfŸ i OmegŸ, o, jako Pocz tek i Koniec, z przymierzem, Œe On juœ nigdy nie zniszczy wiat. A potem mamy _ w tym^ Nowy Testament jest przymierzem Jego Krwi. 43 A kiedy zacz em, zachowujÿ siÿ tak dalej. Nie odgrywaem tylko jakiego obudnika; czuem siÿ dobrze i pragn em daø upust moim uczuciom, i krzyczaem: Chwaa Bogu i ci gle biegaem wokó drzewa. S dzÿ, Œe gdyby tam kto przyszed, to by sobie pomy la, Œe tam w górach maj szale ca. Lecz ja nie dbaem o to, kto tam jest. Czuem siÿ dobrze i pragn em siÿ radowaø w Panu. I my lÿ, Œe podenerwowaem t ma wiewiórkÿ, i ona _ my lÿ, Œe nigdy nie widziaa czego takiego. Nie tylko wiewiórki, lecz wielu innych ludzi nigdy nie widziao czego takiego _ wzglÿdnie ludzkie istoty. Ja tam byem i biegaem w kóko. UwaŒam, Œe to miesznie wygl dao, lecz ja siÿ czuem dobrze. I wówczas ona tam siedziaa

19 POKA NAM OJCA 19 wygiÿta cakiem w uk i jazgotaa na mnie, jej mae oczy wyaziy jej niemal na policzki. Ja powiedziaem: Nie b d taka podniecona. Ja po prostu uwielbiaem naszego Stworzyciela. Usi d i czy to samo. BŸdziesz siÿ czua lepiej. I potem to mae stworzonko uspokoio siÿ. Pomy laem sobie: Czy nie widzisz? Spójrz, On jest tutaj. Podnie swoje rÿce do góry i uwielbiaj Pana. Powiedziaem^ 44 Przypadkowo zauwaœyem, Œe ona nie patrzya siÿ na mnie. Miaa swoj gówkÿ pochylon w dó i patrzya siÿ ot tak. A ja pomy laem: Hm, na co siÿ patrzy to mae stworzonko? Ta burza zdmuchnÿa wielkiego ora i zmusia go do wyl dowania na dole w tych nawianych gaÿziach. I dlatego ona bya tak zdenerwowana _ ten orze laz w tym podszyciu w krzakach. Pomy laem wiÿc: OtóŒ, Panie, widzÿ CiŸ w tÿczy; widzÿ CiŸ w zachodzie so ca; syszÿ CiŸ w nawoywaniu zwierz t. A teraz, jak mógbym CiŸ w ogóle zobaczyø w tym orle? Czy ty jeste w tym orle? I dlaczego Ty zatrzymae mnie, kiedy CiŸ uwielbiam? Widzicie, Bóg czyni wszystko wa ciwie. On wiedzia, Œe bÿdÿ o tym mówi pewnego dnia. I On tam by. Ten wielki orze wyskoczy na ga i spojrza na mnie. I ja sobie pomy laem: Nie do wiary _ ja go podziwiam. On siÿ nie boi. Podziwiam wszystko, co siÿ nie boi. 45 Bóg moœe siÿ posuœyø tchórzem. Je li jeste zbyt tchórzliwym, by wiadczyø twojemu szefowi, czy komukolwiek, i wstydzisz siÿ Jezusa Chrystusa, to On nie moœe ciÿ uœyø. JeŒeli siÿ wstydzisz za EwangeliŸ Jezusa Chrystusa^ Ja my lÿ, jak powiedzia Pawe: Ja siÿ nie wstydzÿ za EwangeliŸ Jezusa Chrystusa, bo ona jest moc BoŒ ku zbawieniu kaœdemu, kto wierzy. Niektórzy ludzie potrafi narobiø wiele haasu w ko ciele, lecz kiedy wyjd na zewn trz, s jak opona bez powietrza. OtóŒ, taka religia jest niedobra. Robi siÿ to tylko na pokaz. Musi to byø zamanifestowane Œyciem. WiŸc ja obserwowaem wtedy tego ora. On siÿ nie ba. Pomy laem sobie: Hm, wiesz co? Ty siÿ mnie nie boisz? Te wielkie szare oczy patrzyy na mnie i pomy laem sobie: Dlaczego siÿ nie boisz? Rzekem: Mógbym chwyciø do rÿki strzelbÿ i zastrzeliø ciÿ. Powiedziaem: Czy siÿ mnie nie boisz? A on tylko^ On nie zwaœa na mnie; obserwowa t wiewiórkÿ. Obejrza siÿ na mnie, a potem znowu na wiewiórkÿ. I ja pomy laem: Mam juœ dosyø tego haasu, czy ty równieœ? 46 I on siÿ tak rozgl da _ po prostu tam i z powrotem, i po chwili pomy laem: Co czyni go tak pewnym siebie? ZauwaŒyem, Œe on iska sobie skrzyda, wiecie, iska sobie piórka w swoich skrzydach. Uhm. Widzicie, tutaj to macie. Rozumiecie, on mia dar dany od Boga _ te skrzyda. I on wiedzia, Œe zanim zd Œybym pooœyø moj rÿkÿ na tej strzelbie, on byby juœ w tych lasach. Rozumiecie? I on siÿ nie

20 20 MÓWIONE S~OWO obawia, jak dugo odczuwa t moc, któr mu Bóg da, aby móg odlecieø na bezpieczne miejsce. O, gdyby tylko chrze cijanin móg tak postÿpowaø. JeŒeli orze móg pokadaø tyle ufno ci w swoich skrzydach, które go potrafiy przenie ø z kopotów do bezpiecznego miejsca, o ile wiÿcej powinien mÿœczyzna albo kobieta w Obecno ci Jezusa Chrystusa, gdzie On daje poznaø Samego Siebie, a on miaby siÿ obawiaø czego? Je li to moœesz poznaø i zobaczyø, i ogl daø, i zrozumieø, Œe Biblia mówi, iœ tak bÿdzie, a Jezus Chrystus jest tutaj ten sam wczoraj, dzisiaj i na wieki, przechadzaj c siÿ w ród nas, czyni c to samo, co On czyni zawsze, i On obieca, Œe to bÿdzie czyni tuœ, zanim siÿ czas sko czy, jak mogliby my siÿ obawiaø? Nic nie wyrz dzi ci krzywdy. Jak moœe ciÿ to skrzywdziø? On pokona i przezwyciÿœy wszystko: mierø, pieko, grób, chorobÿ, grzech i wszystko inne. On jest^ Ja jestem doskonay w Nim, nie w sobie samym. Ja nie mam niczego. Lecz ja _ w Nim jestem bezpieczny. 47 Widziaem, Œe On to ci gle czyni. Kto powiedzia mi pewnego razu: Bracie Branham, czy siÿ nie obawiasz, Œe pewnego razu kto przyjdzie na podium i ty popenisz b d? Nie. Jak dugo odczuwam Go w pobliœu, nie bÿdzie popeniony Œaden b d. To siÿ zgadza. Tak bÿdzie zawsze. Wy wiecie, on tam siedzia tak dugo, aœ zmÿczyo go suchanie tego jazgotania maej wiewiórki ziemnej. WiŸc on po prostu mocno podskoczy, machn moœe dwa razy swoimi skrzydami i zauwaœyem, Œe juœ wiÿcej nie macha swoimi skrzydami. On po prostu wiedzia, jak ma ustawiø swoje skrzyda. A kiedy nadszed podmuch wiatru, on siÿ po prostu wzbi do góry w tym wietrze. A kiedy wiatr dmuchn znowu, on po prostu wzbi siÿ znowu do góry w tym wietrze. I on tylko szybowa _ fala za fal wiatru, a ja staem i obserwowaem go, aœ siÿ sta tylko maym punktem na niebie. On szybowa ci gle dalej i dalej. 48 A ja tam staem i zacz em obcieraø zy z mojej twarzy. Rzekem: O to chodzi, BoŒe. Rozumiem, dlaczego posae tego ora tutaj. Rozumiecie, tu nie chodzi o zrobienie skoku, by byø metodyst w tym tygodniu, i zrobiø skok, by byø baptyst w nastÿpnym tygodniu, i machn ø dwa razy skrzydami z jednego i potem machn ø dwa razy skrzydami do drugiego. Lecz chodzi o to, aby wiedzia, jak ustawiø swoje skrzyda wiary w mocy Ducha šwiÿtego. A kiedy co nadchodzi jak grzmi ca powód, popyn ø na falach jej przypywu. Trzeba zostawiø to stare przyziemne trajkotanie i paplanie: Dni cudów przeminÿy. Nie ma takiej rzeczy, jak chrzest Duchem šwiÿtym. Nie ma Boskiego uzdrawiania. Trajkotaø i paplaø tutaj i

21 POKA NAM OJCA 21 trajkotaø i paplaø tam. Ustaw tylko swoje skrzyda w mocy Ducha šwiÿtego i pozwól Mu przenie ø ciÿ ponad wszystko to stare trajkotanie i paplanie: Nie ma czego takiego. Ten orze wiedzia, co robi; on potrafi ufaø. 49 Widzicie, Bóg jest w Swoim wszech wiecie. Czy temu nie wierzycie? Czy widzicie Boga w Jego wszech wiecie? MoŒecie Go widzieø w ptakach; moœecie Go ogl daø w kwiatach, moœecie^ O, mogliby my spÿdziø ca noc mówi c o tym. Lecz czy wierzycie, Œe Bóg jest w Swoim wszech wiecie? Dobrze. Zobaczymy teraz, czy Bóg jest w Swoim Sowie. BŸdziemy siÿ teraz patrzeø na Boga w Jego Sowie. Nie tylko, Œe On jest w Sowie, lecz On jest Sowem. To siÿ zgadza. Biblia mówi w ew. Jana 1. rozdzia: Na pocz tku byo Sowo, a Sowo byo u Boga i Bogiem byo Sowo. A Sowo ciaem siÿ stao i mieszkao miÿdzy nami. Bóg i Jego Sowo to jedno i to samo. 50 To Sowo, powiedzia Jezus, jest Nasieniem, które sia siewca. A kaœde zapodnione nasienie we wa ciwej glebie zrodzi wedug swego rodzaju. A zatem, u wiadamiam sobie, Œe to jest nagrywane na ta my i te ta my^ Wysyamy ta my do caego wiata. A wielu ludzi bierze^ Wa nie tutaj dzi wieczorem, gdzie okoo tysi ca ludzi sucha, zanim siÿ ta ta ma zatrzyma, bÿd jej suchaø dziesi tki milionów, rozumiecie, po caym wiecie. Ja jestem nagrywany i mówiÿ, Œe to Sowo BoŒe jest Nasieniem. JeŒeli potraficie zaj ø wa ciwe mentalne nastawienie wzglÿdem kaœdej Boskiej obietnicy Boga, to On j urzeczywistni. JeŒeli potraficie zaj ø takie stanowisko, iœ wierzycie, Œe ta obietnica bya dla was^ Lecz je li pozwolicie jakiemu chystkowi zamieniø j za co innego (maj cemu wiÿcej wyksztacenia, tak iœ on umie _ dosyø sprytu, by wiedzia, jak pokierowaø t spraw ), i on potrafi odsun ø to do jakiego minionego wieku albo do wieku, który ma nastaø, wtedy bÿdzie to dla was bezskuteczne. 51 Jak powiedzia Jezus: Wy przyjmujecie wasze tradycje i czynicie przykazania BoŒe bezskutecznymi _ kiedy próbujecie zast piø Boga jakim historycznym Bogiem albo jakim Bogiem, który przyszed uprzednio. On jest tym samym wczoraj, dzisiaj i na wieki. On jest tak samo Bogiem obecnie, jak On by zawsze. I je li moœecie zaj ø takie nastawienie, Œe ta obietnica jest dla was^ Jezus powiedzia w ew. Marka 11, 22: ZaprawdŸ powiadam wam, je li powiecie tej górze: Przenie siÿ, a nie w tpicie w swoim sercu, lecz wierzycie, Œe siÿ stanie to, co powiedzieli cie, stanie siÿ wam to, co powiedzieli cie. Ja mówiÿ: Kiedy siÿ modlicie, wierzcie, Œe otrzymacie to, o co prosicie, a bÿdzie wam dane. Jaka wiÿksza

22 22 MÓWIONE S~OWO obietnica mogaby byø dana, niœ ta? Musicie temu wierzyø, poniewaœ to jest Nasienie. OtóŒ, je li mnie poprosisz o dÿba, a ja ci dam ŒoŸdzia, to potencjalnie masz juœ dÿba. On jest w postaci nasienia. A je li pragniesz mieø Boga w swoim Œyciu, to przyjmij Go tylko jako swego Zbawiciela. Potencjalnie jeste w peni postawy Syna BoŒego. BŸdziesz rós do peni postawy Boga, tak samo jak Œo d ro nie do postaci dÿbu. 52 OtóŒ, wy ludzie tutaj w Arizonie hodujecie pomara cze. Najpierw jest ona nasieniem. To nasienie zbutwieje. Nasienie _ ziarno pszenicy musi wpa ø do gleby, jak powiedzia Jezus o Samym Sobie. Ono musi ulec skaœeniu. A jedyn rzecz, któr moœesz uczyniø, jest^ Jedyn drog jest przyj ø ten zarodek Œycia BoŒego Sowa, wasnego ycia Boga, a potem umrzeø swoim wasnym pojÿciom. Niech to uczyni Bóg. Nie moja sprawa wyobraziø to sobie. Nie umiem sobie tego wyobraziø. Ja temu po prostu wierzÿ. On mnie nie prosi, Œebym sobie to wyobrazi. On nie powiedzia: Czy to odczue? On nie rzek: Czy to zrozumiae? On powiedzia: Czy temu uwierzye? O to wa nie chodzi. Nie próbuj chodziø do jakiego seminarium, aby ci wszczepiono do gowy co z tej balsamuj cej cieczy i woœono do ciebie jakie towarzyskie wyznanie wiary. Ty pragniesz tylko chrztu Duchem šwiÿtym, tej Mocy BoŒej uciele nionej w tobie, która przyjmuje to Sowo i sprawia, Œe Ono manifestuje siÿ na zewn trz takie, jakie rzeczywi cie jest. WszŸdzie na caym wiecie i przed wszelkiego rodzaju lud mi _ ja wiem, Œe to jest prawd. On jest Bogiem. 53 Zatem, to mae drzewko pomara czy, jeœeli ono jest pod^ Je li je zasadzicie na polu^ MoŒe kiedy je we miecie, ono jest ma latoro l, mniej wiÿcej tak wysok. Wy j teraz zasadzicie. OtóŒ, to jest wszystko, co z ni musicie uczyniø. Nie musicie chodziø i mówiø: MuszŸ teraz nabyø gdzie trochÿ pomara czy i obrzuciø j nimi. Pomara cze s juœ w niej. Jedyn rzecz, któr to mae drzewko musi uczyniø^ Trzeba mu zapewniø pod dostatkiem wody. A potem to drzewko musi j piø. I ono pije i pije, aœ wypije potrzebn ilo ø wody. A kiedy ono pije, wyrastaj na nim ga zki. I ono pije dalej i wyrasta li cie, pije wiÿcej i wyrastaj kwiaty, pije wiÿcej i rosn pomara cze. Tylko pije i ro nie, pije i ro nie; to jest^ I to jeste ty. Kiedy jeste my zasadzeni wspólnie w Chrystusie, to jedyn rzecz, któr musimy czyniø, jest piø z Jego obietnicy, i manifestowaø j na zewn trz. Wszystko, czego ci trzeba, jest w tobie, kiedy przyjmiesz Chrystusa, poniewaœ Chrystus jest w tobie. I ty musisz tylko piø z Jego Sowa, Jego ycia, i manifestowaø je na