ŁAJKA ROSYJSKO - EUROPEJSKA

Transkrypt

1 /EN FEDERATION CYNOLOGIQUE INTERNATIONALE (AISBL) SECRETARIAT GENERAL: 13, Place Albert 1 er B 6530 Thuin (Belgique) FCI-Standard N 304 ŁAJKA ROSYJSKO - EUROPEJSKA (Russko-Evropeïskaïa Laïka) Wersja polska: marzec 2011 POCHODZENIE : Rosja.

2 2 DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: UŻYTKOWOŚĆ: Wszechstronny pies myśliwski. KLASYFIKACJA FCI: Grupa 5 Szpice i psy pierwotne. Sekcja 2 Nordyckie psy myśliwskie. Obowiązują próby pracy. KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Ta rosyjska rasa psów myśliwskich pochodzi z pokrytych lasami terenów europejskiej części Rosji. Pierwsza o nich wiadomość pochodzi z książki A. Schirinskiego- Schichmatowa Album północnych psów zaprzęgowych łajek z 1895 roku, gdzie określane są jako łajki zyriańskie lub marijskie. Rasa ta występuje w rejonie Komi, Udmurtii, wokół Archangielska, Jarosławia, Tweru, Moskwy i kilku innych rejonach Rosji. Wzorzec jej przyjęty został w 1952 roku. Prawidłowy typ łajki rosyjsko-europejskiej nie powstał drogą kojarzeń różnych odmian łajek, lecz poprzez konsekwentną selekcję hodowlaną. WRAŻENIE OGÓLNE: Pies średniej wielkości, o średniej lub mocnej budowie i kwadratowej sylwetce długość tułowia od stawu barkowego do guza siedzeniowego jest równa wysokości w kłębie, choć może być też trochę większa. Mięśnie dobrze rozwinięte, suche, kościec mocny. Dymorfizm płciowy wyraźny. WAŻNE PROPORCJE: Samce kwadratowe lub niemal kwadratowe, suki nieco dłuższe. Indeks formatu (wysokość do długości): Psy 100/ Suki 100/ Wysokość w kłębie jest u samców o 1-2 cm od wysokości w zadzie, a u suk jest większa o 1 cm lub jednakowa. Długość kufy wynosi nieco mniej niż połowa długości głowy.

3 3 Odległość od podłoża do łokcia jest nieco większa od odległości od łokcia do kłębu. ZACHOWANIE/TEMPERAMENT: Zrównoważony, doskonale rozwinięty węch i zdolność odnajdywania zwierzyny. GŁOWA: Sucha, oglądana z góry jest klinowata, trójkątna, a jej długość jest większa od szerokości. MÓZGOCZASZKA: Czaszka : Stosunkowo szeroka, guz potyliczny wyraźny. Stop: Trochę wystające łuki nadoczodołowe dają wrażenie, że jest on wyraźny, ale w rzeczywistości tak nie jest. TRZEWIOCZASZKA: Nos: Średniej wielkości, czarny przy wszystkich umaszczeniach. Kufa: Sucha i zaostrzona, nieco krótsza od czaszki. Linie profilu równoległe. Wargi: Suche i przylegające. Uzębienie: Zęby białe, potężne, dobrze rozwinięte i równomiernie rozmieszczone. Komplet uzębienia (42 zęby), zgryz nożycowy. Policzki: Wyraźne, kości i mięśnie policzków dobrze rozwinięte. Oczy: Nieduże, owalne, trochę skośne, ani głęboko osadzone, ani wypukłe, o żywym i inteligentnym wyrazie. Barwa ciemno brązowa lub brązowa przy każdym umaszczeniu. Uszy: Stojące, nieduże, ruchliwe, wysoko osadzone, kształtu litery V, na końcach szpiczaste. SZYJA: Umięśniona, sucha, na przekroju wyraźnie owalna; jej długość jest równa długości głowy. Osadzona pod kątem mniej więcej do poziomu. TUŁÓW: Kłąb: Bardzo wyraźny, zwłaszcza u samców. Grzbiet: Prosty, mocny, umięśniony, średniej szerokości. Lędźwie: Krótkie, szerokie, umięśnione, lekko wysklepione. Zad: Szeroki, średniej długości, lekko opadający.

4 4 Klatka piersiowa: Szeroka, głęboka, na przekroju owalna; sięga łokcia. Linia dolna i brzuch: Wyraźnie podciągnięte. OGON: Sierpowaty lub zawinięty nad grzbietem, końcem dotyka grzbietu, pośladka lub uda. Rozciągnięty do dołu kończy się 2 3 cm nad stawem skokowym. KOŃCZYNY KOŃCZYNY PRZEDNIE: Suche, umięśnione, oglądane z przodu proste, równoległe, rozstawione umiarkowanie szeroko. Długość nóg od podłoża do łokcia jest nieco większa ni z połowa wysokości w kłębie. Łopatka: Długa i skośnie ustawiona. Ramię: Długie, skośnie ustawione, umięśnione. Kąt w stawie barkowym wyraźny. Łokcie: Przylegające do tułowia, ustawione równo, w płaszczyznach równoległych do osi ciała. Przedramię: Proste, suche, umięśnione, na przekroju owalne. Przedramiona ustawione równolegle i umiarkowanie szeroko. Śródręcze: Krótkie, lekko nachylone, gdy patrzeć na nie z boku. Lepiej, gdy nie ma pierwszego palca. Łapa: Owalna, wysklepiona i zwarta. KOŃCZYNY TYLNE: Umięśnione, dobrze kątowane we wszystkich stawach. Oglądane z tyłu są proste i równoległe. Udo: Średniej długości, ukośnie ustawione. Kolano: Dobrze kątowane. Podudzie: Nie krótsze od uda, ukośnie ustawione. Śródstopie: Niemal pionowe; przy oglądaniu z boku linia pionowa, poprowadzona od guza siedzeniowego do podłoża powinna znaleźć się niedaleko przed śródstopiem. Wilcze pazury niepożądane. Łapa: Owalna, wysklepiona i zwarta. CHODY: Swobodne. SKÓRA: Gruba i elastyczna.

5 5 SZATA Sierść: Włos okrywowy twardy i prosty. Podszerstek obfity, gęsty, miękki i wełnisty. Na głowie i uszach sierść krótka i gęsta, dłuższa na szyi, gdzie tworzy kryzę, i policzkach, gdzie tworzy niewielkie bokobrody. Także na kłębie sierść jest dłuższa, zwłaszcza u samców. Na kończynach włos krótki, twardy i gęsty, na tylnych krawędziach dłuższy. Na udach portki, ale niezbyt długie. Łapy owłosione miedzy palcami. Ogon pokryty prostym, twardym włosem, na spodzie nieco dłuższym, ale nie tworzącym pióra. Maść: Najbardziej typowe umaszczenie to białe z czarnym lub czarne z białym; zdarza się też jednolicie czarne lub białe. WIELKOŚĆ: Wysokość w kłębie: Psy cm. Suki cm. WADY : Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznawane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność zwierzęcia oraz zdolność wykonywania pracy. Odchylenie od typu płci. Jabłkowata głowa, wysklepione czoło, niedostatecznie rozwinięte policzki. Zbyt wyraźne łuki nadoczodołowe.. Częściowy brak pigmentu na nosie, wargach i powiekach. Obwisłe wargi. Zgryz cęgowy, zęby małe, osadzone w dużych odstępach. Brak zębów innych niż P1 i P2 Oczy duże, małe, okrągłe, nie skośne, osadzone głęboko lub jasne. Grzbiet miękki, wąski lub wysklepiony. Lędźwie długie, wąskie lub wysklepione.

6 Zad wąski, prosty lub ścięty.. Klatka piersiowa wąska, płytka, beczkowata, płaska. Śródręcze pionowe lub miękkie. Łapa kocia, zajęcza lub płaska. Związane chody. Skóra cienka, luźna lub pomarszczona. Słaby podszerstek, brak kryzy i bokobrodów. Siwienie, cętkowanie na głowie i kończynach w takim samym odcieniu, co maść zasadnicza. Wzrost o 2 cm powyżej limitu. 6 WADY DUŻE: Znaczne odchylenie od typu płci. Ciężki lub lekki kościec, tułów krępy. Otyłość lub wychudzenie. Głowa zbyt długa, stop słaby lub zbyt wyraźny. Kufa o wklęsłym profilu, zbyt długa lub ciężka. Brak pigmentacji nosa, warg i powiek. Brak więcej jak 4 przedtrzonowców, także P1. Uszy duże, nisko osadzone, mało ruchliwe. Uszy zaokrąglone na końcach, duże małżowiny uszne. Płytka klatka piersiowa. Łapy rozstawione na zewnątrz lub do środka, krzywe. Łopatki strome lub mocno skośnie ustawione. Tylne kończyny wąskie, z kolanami skierowanymi na zewnątrz, strome lub przekątowane. Ruch ciężki, usztywniony, plączący. Wyraźne pióra na kończynach i ogonie. Nietypowa sierść w trakcie linienia. Rude podpalanie.. WADY DYSKWALIFIKUJĄCE: Agresja lub wyraźna lękliwość.

7 7 Wyraźne wady budowy lub zaburzenia charakteru. Nieprawidłowy zgryz, w tym zgryz cęgowy przed ukończeniem 6 lat życia, brak zębów inych niż P1 i M3. Oczy częściowo lub całkowicie porcelanowe, różnobarwne. Uszy zupełnie lub częściowo załamane. Ogon szczątkowy, szablasty lub prosty, jak u wydry. Sierść zbyt krótka lub zbyt długa, ogon z pióropuszem. Maść inna od dopuszczalnej. N.B. : Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra w pełni wyczuwalne w mosznie.