Dolnośląska szkoła liderem projakościowych zmian w polskim systemie edukacji

Transkrypt

1 Nasza szkoła uczestniczy w projekcie Dolnośląska szkoła liderem projakościowych zmian w polskim systemie edukacji współfinansowanym ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego Dolnośląska szkoła liderem projakościowych zmian w polskim systemie edukacji projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. Informacje o projekcie: Wyniki diagnoz edukacyjnych wskazują na braki w wykorzystywaniu przez polskich uczniów wiedzy w praktyce, twórczego rozwiązywania problemów i zadań matematycznych. Istnieje konieczność kształtowania kompetencji kluczowych, w tym samodzielnego myślenia i rozumowania matematycznego, stosowania alternatywnych rozwiązań oraz aktywnego korzystania z ICT. Strategia Rozwoju Województwa Dolnośląskiego do 2020 roku, a takŝe krajowe strategie sektorowe zakładają zwiększenie liczby osób studiujących na kierunkach matematycznoprzyrodniczych i technicznych. Poprawę niekorzystnych w tym względzie wskaźników moŝna osiągnąć w szczególności poprzez zwiększenie odsetka dziewcząt podejmujących studia z zakresu science. Według danych OECD na pracujących w Polsce osób stanowią absolwenci (męŝczyźni) tych kierunków, a zaledwie osób to absolwentki (kobiety). Źródło tych nierówności ma swój początek juŝ na najwcześniejszych etapach kształcenia, gdzie większość szkół nie potrafi rozbudzić u uczniów, a zwłaszcza uczennic zainteresowania przedmiotami matematyczno-przyrodniczymi oraz rozwijać kompetencje kluczowe w rozumieniu Zaleceń Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie kompetencji kluczowych w procesie uczenia się przez całe Ŝycie. Z publikowanych corocznie raportów ze sprawdzianów i egzaminów zewnętrznych wynika, iŝ dziewczęta uzyskują z części humanistycznej znacznie lepsze wyniki niŝ chłopcy, a z części matematyczno-przyrodniczej, zwłaszcza z najtrudniejszego obszaru wymagań, nieco lepsi są chłopcy. Generalnie gorsze wyniki w nauce uzyskiwane przez chłopców wynikają w duŝej mierze z dotykających ich częściej problemów wychowawczych, w tym absencji, które skutkują zdecydowanie większą drugorocznością chłopców niŝ dziewcząt. Z raportów Instytutu Spraw Publicznych monitorujących wdraŝanie reformy strukturalno-programowej wynika, iŝ wśród repetentów gimnazjów, aŝ 82% stanowią chłopcy. Do poprawy jakości kształcenia i wychowania w opisanym wyŝej zakresie szkołom potrzebne są odpowiednie zasoby edukacyjne, przygotowana kadra i wsparcie przy opracowaniu i wdraŝaniu programów rozwojowych. Odpowiedzią na te potrzeby są opracowane na Dolnym Śląsku komplementarne projekty tworzące rozwiązanie systemowe zamykające się w triadzie: zasoby, kadra, program. Szkoły pozyskają zasoby w ramach RPO poprzez dwa komplementarne projekty: Dolnośląska e-szkoła wyposaŝenie w najnowsze rozwiązania techniczne, co da moŝliwość kształtowania u uczniów

2 umiejętności posługiwania się ICT w realizacji zadań i rozwiązywaniu problemów edukacyjnych i Pracownia przyrodnicza w kaŝdej gminie nowoczesne wyposaŝenie umoŝliwiające uczniom prowadzenie i obserwację eksperymentów z zakresu przedmiotów matematyczno-przyrodniczych. Istotna dla szkół będzie moŝliwość korzystania z platformy edukacyjnej stanowiącej wirtualne środowisko nauczania uczenia się, pracy własnej i zespołowej, tworzenia i wykorzystania materiałów edukacyjnych oraz administrowania procesem kształcenia. Wzmocnieniem zasobów i moŝliwości realizacji zajęć metodami aktywizującymi i interaktywnymi będzie Multicentrum zakupione i uruchomione w ramach tego projektu. W związku z załoŝoną komplementarnością działań w ramach działania 9.4 POKL powstał projekt zapewniający szkolenia dla nauczycieli odpowiednie do pozyskanych przez szkoły nowych technologii. Głównym elementem scalającym komplementarne ze sobą projekty jest tworzenie programów wykorzystujących zasoby i nabyte umiejętności nauczycieli nakierowanych na wspieranie uczniów w ich rozwoju. Praktyka wskazuje, Ŝe szkoła powinna wdroŝyć program rozwojowy oparty na zdefiniowanych potrzebach uczniów, który w efekcie przyniesie ich rozwój i zwiększy poziom kompetencji kluczowych. Pozwoli to na pełne zrealizowanie załoŝonych celów i upowszechnienie najlepszych rozwiązań przyjętych w szkołach. Taką moŝliwość stwarza niniejszy projekt. Jego istotą będą wdroŝone programy rozwojowe szkół obejmujące: wykorzystanie zasobów platformy edukacyjnej do tworzenia zajęć i uzyskania dostępu do ogólnoświatowego kontentu edukacyjnego; stworzenie szkolnych miniportali edukacyjnych; pozaszkolne i pozalekcyjne zajęcia rozwojowe, w tym wspomagane przez ekspertów realizowane w formie wycieczek dydaktycznych, np. do Multicentrum, parków krajobrazowych, placówek naukowych; wykorzystanie metod samooceny (portfolio, e portfolio); tutoring opierający się na spotkaniach tutora z uczniem, stwarzający moŝliwość jego integralnego rozwoju. Programy rozwojowe szkół staną się impulsem do przekształceń w dolnośląskiej edukacji. W rezultacie wzrośnie efektywność kształcenia w zakresie kompetencji kluczowych. Upowszechnione doświadczenia szkół stworzą bazę najlepszych praktyk. Głównym celem projektu jest wyrównywanie szans edukacyjnych uczniów o utrudnionym dostępie do edukacji, zmniejszanie róŝnic w jakości usług edukacyjnych podnoszenie jakości procesu kształcenia, wspieranie indywidualnych zainteresowań i zdolności kaŝdego ucznia ze szczególnym uwzględnieniem umiejętności kluczowych poprzez realizację programów rozwojowych na zajęciach pozalekcyjnych i pozaszkolnych, a takŝe wdraŝanie przyjętych rozwiązań do praktyki szkolnej. Cele szczegółowe projektu: wsparcie merytoryczne i finansowe 250 szkół realizujących projekty kluczowe we wdroŝeniu programów rozwojowych; wyrównywanie dysproporcji edukacyjnych w procesie kształcenia z uwzględnieniem równości szans kobiet i męŝczyzn; rozwój kompetencji kluczowych ze szczególnym uwzględnieniem ICT i nauk matematyczno-przyrodniczych poprzez stymulowanie aktywności fizycznej ucznia. Działania projektu pozwolą osiągnąć określone cele edukacyjne zapisane równieŝ w Strategii Rozwoju Województwa Dolnośląskiego do 2020 roku, które w pełni korespondują ze strategią wspólnotową oraz podobnymi dokumentami krajowymi.

3 Generalnie zakłada się równość kobiet i męŝczyzn w dostępie do niniejszego projektu, jednak ze względu na przytoczone wyŝej zróŝnicowania osiągnięć szkolnych w zaleŝności od płci, zaplanowano stosowne preferencje przy poszczególnych formach wsparcia przewidzianych w projekcie. I tak dziewczęta, w proporcjach stosownych do efektów kształcenia uzyskiwanych przez poszczególne szkoły, uzyskają pierwszeństwo w dostępie do zajęć pozalekcyjnych i pozaszkolnych w zakresie przedmiotów matematyczno-przyrodniczych i ICT, a wskaźniki w tym względzie, średnio dla wszystkich szkół, wynieść powinny 60% dziewcząt, 40% chłopców. Odwrotne proporcje (60% chłopców, 40% dziewcząt) dotyczyć będą zajęć związanych z rozwojem pozostałych kompetencji kluczowych. RównieŜ tutoring opiekuńczy oraz zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze obejmą w większym zakresie chłopców, gdyŝ wykazują oni, częściej niŝ dziewczęta, problemy w nauce oraz zagroŝenia patologiami społecznymi. Zakłada się, Ŝe uzyskane rezultaty realizacji projektu w znaczącym stopniu wpłyną na poprawę sytuacji zarówno dziewcząt, jak i chłopców uczestniczących w projekcie. Grupa docelowa: stanowi ją 250 szkół, które jednocześnie są objęte projektami kluczowymi, ujętymi w indykatywnym wykazie indywidualnych projektów kluczowych realizowanych w ramach RPOWD na lata szkoły realizujące pozostałe elementy programu rozwojowego, objęte są projektem Dolnośląska e-szkoła 118 szkół podstawowych uczestniczy w projekcie Pracownia przyrodnicza w kaŝdej gminie 50 szkół realizujących programy rozwojowe, uwzględniające m.in. rozwój kompetencji kluczowych poprzez stymulację aktywności fizycznej uczniów RóŜnorodnymi formami wsparcia w projekcie objętych zostanie nie mniej niŝ 7700 uczniów, w tym nie mniej niŝ 4020 dziewcząt. II. Realizacja szkolnych programów rozwojowych obejmuje szereg działań zaplanowanych przez rady pedagogiczne z uwzględnieniem celów i załoŝeń wynikających z dokumentacji aplikacyjnej projektów, w których uczestniczy dana szkoła. Zaplanowano tutaj: zajęcia pozalekcyjne w kaŝdej szkole w wymiarze 4 godz. tyg., w tym co najmniej jedno koło zainteresowań dla 15 uczniów oraz zajęcia dydaktycznowyrównawcze. Łączna liczba zajęć pozalekcyjnych to godz. = 280 kół x 4 godz/tydzień x 49,5 tygodnia. Będą to zajęcia z obszaru matematycznoprzyrodniczego, technologii informacyjno-komunikacyjnej oraz sportu. zajęcia pozaszkolne dla co najmniej 500 uczniów w ramach 25 kół pozaszkolnych (po 20 uczestników w kole pozaszkolnym w wymiarze 5 godz./tyg.) realizujących międzyszkolne projekty edukacyjne. Łączna liczba zajęć pozaszkolnych to godz. = 25 kół x 5 godz./tydzień x 12 tyg. - 3 wycieczki dydaktyczne na terenie Dolnego Śląska - 3 wyjazdy do Multicentrum

4 Łączna liczba zajęć w Multicentrum godz. = 250 szkół x 3 wyjazdy x 3 godz. Zajęcia w Multicentrum odbędą się dla co najmniej uczniów. Przykładowe zajęcia w Multicentrum: zajęcia dla najmłodszych pakiet Multikid; Multimuzyka podstawy grania na keyboardzie, komponowanie; Multisztuka tworzenie karykatur i wizerunków na podstawie podanego opisu za pomocą programu Kail Super Goo oraz prostych animacji za pomocą programu Astound, obsługa kamery internetowej; Multitechnika ćwiczenia z wykorzystania zielonej energii (elektrownia wiatrowa, elektrownia słoneczna, panele grzewcze), stacja pogodowa, a takŝe zagadnienia dotyczące programowania automatów; Multilog wykorzystanie komputerów do samodzielnych eksperymentów z fizyki, chemii i biologii. opiekę pedagogiczno-psychologiczną tutora w kaŝdej szkole 3 godz. tyg. Łączna liczba zajęć tutorów wynosi godz. = 250 szkół x 3 godz. x 68 tyg. (praca z 12 uczniami, której efektem są m.in. indywidualne programy rozwojowe tych uczniów). Tutoring to metoda opierająca się na spotkaniu tutora z uczniem stwarzająca moŝliwości jego integralnego rozwoju: intelektualnego i psychologicznego. W celu indywidualizacji pracy zajęcia będą prowadzone w trzech grupach po cztery osoby raz w tygodniu. Tutoring jest metodą pracy z uczniem o specyficznych potrzebach edukacyjnych. Efektem tutoringu jest wzrost odpowiedzialności uczniów za własny rozwój. Projekt zakłada moŝliwość uczestniczenia ucznia w więcej niŝ jednej formie zajęć. KaŜda szkoła będąca beneficjentem projektu prowadzi na platformie edukacyjnej mini portal edukacyjny. (Łącznie 250 miniportali edukacyjnych) Efektywną realizację powyŝszych działań zapewnią w szczególności nowoczesne technologie udostępniane szkołom w ramach komplementarnych projektów RPO, a zwłaszcza platforma edukacyjna, mobilne pracownie komputerowe oraz pracownie przyrodnicze. Ich dopełnieniem będzie wskazane wyŝej centrum dydaktyczne Multicentrum zakupione w projekcie w ramach cross-financingu. III. Wsparcie szkół w realizacji programów rozwojowych: a) 30 konferencji, w tym: konferencje wdroŝeniowe: 1) Merytoryczna i finansowa sprawozdawczość projektu. Monitoring i ewaluacja projektu; 2) Zadania podejmowane w programie i sposoby ich realizacji; 3) Podsumowanie pierwszego etapu realizacji projektu. konferencje prezentujące rozwiązania oraz przykłady dobrych praktyk; 1) Programy rozwojowe szansą osiągnięć edukacyjnych uczniów ; 2) Nasze doświadczenia programy rozwojowe rozwiązania praktyczne ; 3) Skarbnica dobrych praktyk. Prezentacja rezultatów programów

5 rozwojowych. b) wsparcie przez konsultantów szkół w realizacji programów rozwojowych przez współpracę z dyrektorami, szkolnymi koordynatorami programów rozwojowych (konsultacje w szkołach i on-line, monitoring realizacji programów, przyjmowanie sprawozdań) c) przygotowanie i wsparcie tutorów szkolnych przez tutorów zewnętrznych. IV. Promocja projektu; w tym m.in. realizacja planu promocji projektu, konferencja otwarcia projektu, konferencja zamknięcia projektu, publikacja podsumowująca projekt poradniki metodyczne. Tutoring o metodzie Celem pracy szkoły jest odkrywanie twórczych moŝliwości tkwiących w uczniu. MoŜna to robić wieloma sposobami, pomocna w osiągnięciu tego celu jest zindywidualizowana oferta edukacyjna. Jedną z takich metod indywidualnej pracy jest tutoring. Jego istotą jest wykorzystanie potencjału intelektualnego drzemiącego w człowieku. Inaczej mówiąc tutoring jako metoda edukacyjna ma na celu zrozumienie siebie lub mówiąc bardziej poetycko przekształcić wiedzę ukrytą w wiedzę jawną o sobie, o swoich moŝliwościach, mocnych stronach, marzeniach... Myśląc o celach tutoringu, jakim jest pełne wykorzystanie potencjału ucznia, moŝemy zastanowić się nad działaniami, które pomogą uczniowi osiągnąć samodzielność w rozwijaniu się i wyrobieniu przekonania, Ŝe uczenie się przez całe Ŝycie jest sposobem na radzenie sobie z otaczającą rzeczywistością. Schemat tutoringu, to relacja między mistrzem a uczniem, a podstawowym załoŝeniem tej relacji jest dialog między nimi. Dialog pomiędzy doświadczonym autorytetem a poszukującym własnej drogi człowiekiem, dialog, który wspomaga kreowanie wiedzy jej przekazywanie, doskonalenie kompetencji oraz określa moŝliwe kierunki indywidualnego rozwoju wraz z szansami i zagroŝeniami. Główne wyznaczniki metody to jej indywidualny charakter,

6 sytuacyjność, praktyczność i kompleksowość wykorzystywanych narzędzi, podejście całościowe (holistyczne), oparcie na osobistej relacji, doświadczeniu i samoświadomości. To, co jest kluczowe w tutoringu, to jego bardzo indywidualny charakter. Nie chodzi tu tylko o formę, jaką z definicji przyjmuje czyli osobistej relacji osoby uczącej się z tutorem. Przede wszystkim jego istotą jest podąŝanie za liderem, jako szczególną i niepowtarzalną osobą, za jego planem, za jego celami, I w tym przede wszystkim wyraŝa się indywidualny charakter tutoringu. Nie istnieje Ŝaden uniwersalny model czy określony zasób umiejętności, do którego chcemy naszego podopiecznego doprowadzić. To on, jego specyficzna sytuacja, jego szczególny potencjał, jego talenty i słabe strony wyznaczają indywidualny wzorzec rozwoju. Naszym zadaniem jest go odkryć i wspólnie realizować. Tutoring koncentruje się na specyficznych, konkretnych i właśnie indywidualnych potrzebach, problemach i wyzwaniach. To uczestnik wyznacza dostosowane do swoich potrzeb oraz moŝliwości cele i obszary pracy, to on wie, dokąd zmierza, on decyduje o kierunku współpracy. Tutor mu jedynie towarzyszy, i to w takim stopniu, w jakim zostanie do tej wspólnej drogi zaproszony. A lider weźmie z niej z kolei tyle, ile jest gotów w tym momencie przyjąć. Tutoring w poszukiwaniu metody kształcenia liderów, Warszawa 2007, Katarzyna Czayka- Chełmińska s.40 ZałoŜenia tutoringu. Co powoduje, Ŝe tutoring jest skuteczny? U podstaw tutoringu jako metody edukacyjnej leŝą załoŝenia dotyczące rozwoju jednostki i warunków skuteczności tego procesu. Sięgamy tu zarówno do najnowszych koncepcji rozwoju liderów, zarządzania talentami, róŝnych szkół coachingu, jak do tradycyjnych juŝ koncepcji samokształcenia i uczenia się osób dorosłych. Istotą rozwoju jest uruchomienie ukrytych, niewykorzystanych zasobów jednostki. Rozwój następuje, gdy stworzymy przestrzeń dla pełnego ujawnienia jej potencjału. Tutoring opiera się na załoŝeniu, Ŝe człowiek ma duŝy, często ukryty i nie w pełni wykorzystany potencjał, który w odpowiednich warunkach moŝe się ujawnić. Lider jest w naturalny sposób twórczy, obdarzony

7 talentami, moŝliwościami, które moŝe w sobie obudzić. Rozwój nie polega jedynie na zdobywaniu wiedzy czy umiejętności, lecz ujawnianiu tych często uśpionych, ukrytych, niewykorzystanych moŝliwości. Proces rozwojowy, jaki ma miejsce w ramach tutoringu, polega na ich odkrywaniu i na efektywniejszym wykorzystaniu. Aby wydobyć to, co najlepsze, konieczna jest wiara w potencjał twórczy podopiecznego. Liczne eksperymenty w zakresie edukacji pokazują, Ŝe przekonanie nauczyciela o moŝliwościach uczniów bezpośrednio wpływa na poziom ich osiągnięć. Warunkiem ujawnienia w pełni moŝliwości uczestnika jest pozytywna, oparta na szacunku i zaufaniu relacja z tutorem. Rozwój wymaga samoświadomości Samoświadomość jest zarówno punktem wyjścia do rozwoju, jak i podstawowym jego narzędziem. Richard Barrett w swojej koncepcji rozwoju liderów, wskazuje, Ŝe proces ten musi rozpoczynać się od osobistej transformacji odkrycia siebie i swoich moŝliwości, poznania swoich mocnych i słabych stron, źródeł wpływu na ludzi, słowem poznania swojego potencjału. Tutoring w poszukiwaniu metody kształcenia liderów, Warszawa 2007 Katarzyna Czayka-Chełmińska s.42 PRZYJMUJEMY, śe TUTORING JEST ZAPLANOWANYM PROCESEM ROZWOJU LIDERA, KTÓRY NASTĘPUJE WSKUTEK INDYWIDUALNEJ, WSPIERAJĄCEJ RELACJI Z DRUGĄ OSOBA TUTOREM. Rozwój jest procesem wzrostu, doskonalenia się, uczenia, dzięki któremu pokonujemy swoje ograniczenia i pełniej wykorzystujemy moŝliwości. Rozwój to proces zmiany. Często nie jest ona intencjonalna, zaplanowana, przemyślana. W naszym programie staramy się ten najczęściej spontaniczny, chaotyczny, nieuporządkowany proces włoŝyć w pewne ramy. Struktura, którą mu nadaliśmy, uwzględnia bardzo zindywidualizowany, kształtowany przez unikalność i wyjątkowość relacji lider tutor, charakter tego procesu. Jednocześnie umoŝliwia ona skuteczną realizację celów tutoringu, czyli wzmacniania uczestnika w roli lokalnego lidera i uczenie go samodzielnego rozwijania się. Te dwa cele wyznaczają kształt całego procesu i wzajemnie się przenikając porządkują relację tutora i lidera.

8 W duŝym uproszczeniu moŝna w niej wyróŝnić sześć etapów: 1. Zbudowanie relacji pierwsze spotkania, kontakt i kontrakt 2. Odkrywanie potrzeb rozwojowych, czyli określenie, co naleŝy zmienić 3. Opracowanie planu rozwoju, czyli w jaki sposób tę zmianę osiągnąć 4. Realizacja planu proces uczenia się, dokonywania zmiany 5. Indywidualna ścieŝka rozwoju, czyli samodzielna praca lidera nad długofalowym planem rozwoju 6. Podsumowanie współpracy Schematycznie ten proces moŝemy przedstawić następująco: Etap I BUDOWANIE RELACJI Nawiązanie kontaktu słuŝącego rozwojowi i współpracy zaufania, poczucia bezpieczeństwa i akceptacji; Wzmocnienie zaangaŝowania, poczucia wpływu i odpowiedzialności lidera za swój rozwój; Sformułowanie kontraktu wstępne określenie celów współpracy i jej zasad. Etap II ODKRYWANIE POTRZEB ROZWOJOWYCH CZYLI CO NALEśY ZMIENIĆ Wzmocnienie gotowości do zmiany; Wyznaczenie kierunku pracy nad rozwojem; Określenie potrzeb rozwojowych zdefiniowanie, co naleŝy zmienić w zakresie wiedzy, umiejętności i postaw lidera; Pogłębienie samoświadomości, jako punktu wyjścia do pracy nad rozwojem. Etap III INDYWIDUALNY PLAN ROZWOJU CZYLI JAK SIĘ TA ZMIANA DOKONA Zaplanowanie zmiany rozwojowej; Sformułowanie celów rozwojowych w ramach programu; Wybranie narzędzi słuŝących zmianie; Opracowanie harmonogramu zmiany; Przećwiczenie umiejętności planowania rozwoju. Etap IV REALIZACJA PLANU ROZWOJU CZYLI ZMIANA SIĘ DOKONUJE Wsparcie lidera w realizacji planu, tak by podjęte przez niego zobowiązania

9 wobec samego siebie zostały wypełnione; Pomoc w pełnym wykorzystaniu podejmowanych przez lidera działań rozwojowych szkolenia, podróŝe studyjne, staŝe, realizacja zadań, które sobie wyznaczył; Wsparcie w rozwiązywaniu konkretnych problemów, zdobywaniu konkretnych umiejętności. Etap V INDYWIDUALNA ŚCIEśKA ROZWOJU CZYLI SAMODZIELNOŚĆ LIDERA W PLANOWANIU ROZWOJU Podsumowanie realizacji planu rozwoju, wyciągnięcie wniosków; Wsparcie lidera w samodzielnym tworzeniu indywidualnej ścieŝki rozwoju. Etap VI PODSUMOWANIE WSPÓŁPRACY Podsumowanie współpracy; Wzajemna informacja zwrotna; Sformułowanie planów na przyszłość. Tutoring w poszukiwaniu metody kształcenia liderów, Warszawa 2007, Katarzyna Czayka- Chełmińska s Tutoring we wrocławskich szkołach. Tutoring jest jedną z metod edukacyjnych zindywidualizowanej, która opiera się na bezpośrednim spotkaniu tutora z uczniem bądź studentem. Tutor to osoba posiadająca wiedzę, doświadczenie i odpowiednią formację potrafiącą pracować w relacji jeden na jeden. Tutoring jest najczęściej długofalowym (obejmującym co najmniej semestr) procesem współpracy, nakierowanym na integralny obejmujący wiedzę, umiejętności i postawy rozwój podopiecznego (ang. Tutee). Istotą tutoringu są indywidualne spotkania, na których w atmosferze dialogu, szacunku i wzajemnej uwagi tutor pracuje z podopiecznym pozwalając mu dogłębnie poznać określony obszar wiedzy, rozwinąć umiejętności samodzielnego jej zdobywania oraz rozwinąć sztukę maksymalnego korzystania z własnych talentów. W tutoringu moŝemy wyróŝnić dwa obszary rozwoju podopiecznego: osobisty i naukowy. Przenikają się one wzajemnie: dzięki rzetelnemu i inspirującemu

10 tutorialowi (spotkanie tutorskie) uczeń moŝe postępować zarówno w wiedzy, jak i rozwoju osobistym, nabierając pewności siebie a takŝe rozwijając szlachetne cechy charakteru. WaŜne jest takŝe to, Ŝe tutoring jest metodą, z której mogą korzystać wszyscy, którzy tego chcą. Będąc metodą, która niejako dostosowuje się do ucznia, daje szansę rozwoju tak początkującym, średnio zaawansowanym, jak i najbardziej zaawansowanym. Tutoring opiekuńczo-wychowawczy we wrocławskich gimnazjach Magdalena Paźniewska na podstawie materiałów przekazanych przez dyrektorów gimnazjów objętych projektem oraz publikacji Tutoring w szkole praca zbiorowa pod redakcją Piotra Czekierdy, Mariusza Budzyńskiego, Jarosława Traczyńskiego, Zbigniewa Zalewskiego i Agnieszki Zembrzuskiej. Być tutorem to słuchać - wspierać- rozumieć : cierpliwe budowanie więzi (rozmowy, spotkania); rozpoznawanie tego, co się dzieje z uczniem; porządkowanie myśli ucznia, nazywanie emocji; pokazywanie konsekwencji i ostrzeganie przed pułapkami; zamiast rozwiązywania problemu wskazywanie moŝliwości; pomoc i wsparcie. Wartość, specyfika tutoringu: odkrycie potencjału ucznia i praca nad jego wykorzystaniem; motywacja ucznia do myślenia o własnym rozwoju i wspieranie go w jego działaniu; pomoc w rozwiązywaniu bieŝących problemów poprzez dzielenie się własnym doświadczeniem; pomoc w rozwinięciu potrzebnych kompetencji osobistych i naukowych; pomoc w czerpaniu satysfakcji z tego, co robi uczeń; budowanie więzi, wspólnoty szkolnej; wsparcie w poszukiwaniu sensu i celu edukacji. Cechy wyróŝniające tutoring: samodzielność i odpowiedzialność ucznia; uwaga skoncentrowana na konkretnej osobie; praca na konkretnym doświadczeniu, dzielenie się doświadczeniami; integralność: przedmiotem pracy jest rozwój ucznia, w odniesieniu do wartości i celów osobistych; planowy, długotrwały proces i długofalowe rezultaty. TUTORING OPIEKUŃCZO-WYCHOWAWCZY W GIMNAZJUM NR 16 WE WROCŁAWIU Opracowanie: Magdalena Kucharska, Anna Hajda, Alina Nowak, Marek

11 śudrak Tutoring jako metoda spójna z celami reformy oświaty Szkoła przyjaźnie wymagająca - dostosowująca program i ucząca odpowiedzialności za podjęte zadania. Szkoła efektywna - odpowiedzialna za wynik niepozbywająca się uczniów trudnych. - stosująca profilaktykę niepowodzeń szkolnych - umiejąca korzystać z doświadczeń zawodowych nauczycieli. Szkoła nowoczesna - refleksyjna, dąŝąca do doskonałości uczniów i nauczycieli przez rozwiązywanie problemów i korzystająca z dobrych praktyk (w tym z tutoringu). Korzenie tutoringu i jego znaczenie dla edukacji Piotr Czekierda. Opracowała: GraŜyna Nowosielska - konsultant DCDNiIP