Mistrz kaligrafii III MIEJSKI KONKURS KALIGRAFICZNY

Transkrypt

1 Mistrz kaligrafii III MIEJSKI KONKURS KALIGRAFICZNY Gimnazjum nr 6 w Dąbrowie Górniczej oraz III Liceum Ogólnokształcące im. Lucjana Szenwalda w Dąbrowie Górniczej zapraszają do udziału w III edycji Miejskiego Konkursu Kaligraficznego. REGULAMIN KONKURSU: Konkurs adresowany jest do uczniów szkół: podstawowych, gimnazjalnych oraz ponadgimnazjalnych. Cele konkursu: - rozbudzanie umiejętności pięknego pisania piórem, - rozwijanie wrażliwości na piękno języka ojczystego, - rozpowszechnianie sztuki kaligrafii, - uwrażliwienie na piękno pisma odręcznego ksiąg ręcznie iluminowanych, - rozwijanie zainteresowań i talentów uczniów. Warunki uczestnictwa w konkursie: 1. Kategorie wiekowe: I kategoria - uczniowie klas IV-VI szkół podstawowych, II kategoria - uczniowie szkół gimnazjalnych, III kategoria - uczniowie szkół ponadgimnazjalnych. 2. Uczestnicy konkursu mają za zadanie przepisać dołączony do regulaminu tekst (załączniki) 3. Tekst należy przepisać jednostronnie na czystych kartkach (bez linii czy kratek) formatu A4 lub A3. Podczas pisania można wspomagać się liniuszkiem, nie wolno kreślić na kartce żadnych linii pomocniczych. 4. Tekst musi być przepisany na jednej stronie. 5. Technika pisania dowolna, narzędzie pisarskie pióro lub piórko. 6. Teksty można ozdobić, np. inicjałami, miniaturami itd., wykonanymi dowolnymi narzędziami pisarskimi. 7. Obowiązuje zakaz korzystania z korektorów. 8. Prace należy opatrzyć metryczką, umieszczoną na odwrocie ostatniej strony pracy. Powinna zawierać: imię, nazwisko, klasę ucznia, nazwisko nauczyciela-opiekuna, pełną nazwę szkoły oraz numer telefonu do szkoły. 9. Prace muszą być przesłane w kopertach A-4, niezłożone i odpowiednio zabezpieczone. 10. Nadesłane prace nie podlegają zwrotowi i stają się własnością organizatorów. 11. Prace nagrodzone i wyróżnione zostaną zaprezentowane na wystawie w ZSO nr 2 w Dąbrowie Górniczej.

2 Prace zostaną ocenione przez specjalnie powołane w tym celu jury. Kryteria oceny prac: - estetyka pracy, regularność pisma. - staranność i oryginalność elementów graficznych, - płynność pisma i estetyka połączeń literowych, - poprawność ortograficzna i interpunkcyjna, Prace konkursowe należy przesłać do dnia r. na adres: Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 2, ul. Prusa 3, Dabrowa Górnicza, z dopiskiem Konkurs kaligraficzny. Decyduje data stempla pocztowego. Uroczyste ogłoszenie wyników oraz wręczenie nagród i wyróżnień nastąpi w Zespole Szkół Ogólnokształcących nr 2 w dniu 10 lutego 2016 roku, o czym zainteresowani zostaną powiadomieni osobnym pismem. Postanowienia końcowe: 1. Udział w konkursie jest równoznaczny z wyrażeniem przez osoby uczestniczące zgody na wykorzystanie i przetwarzanie przez Organizatora danych osobowych oraz wizerunku uczestnika na potrzeby konkursu. 2. Nauczyciel przygotowujący ucznia do konkursu, bierze pełną odpowiedzialność za samodzielność wykonania pracy konkursowej. 3. Prace niespełniające wymogów konkursowych nie będą podlegać ocenie komisji konkursowej. 4. Decyzja komisji konkursowej jest ostateczna. 5. Zwycięzcy zostaną powiadomieni o terminie wręczenia nagród telefonicznie. Lista laureatów zostanie umieszczona na stronie internetowej: Teksty do napisania znajdują się w załącznikach regulaminu. Zapraszamy do udziału w konkursie! Wszelkich informacji o konkursie udzielają: Piotr Bieńkowski tel , Ewa Wróbel tel , Małgorzata Zaporowska tel Kontakt: Zespół Szkół ogólnokształcących nr 2 ul. Bolesława Prusa Dąbrowa Górnicza tel./fax ,

3 Załącznik nr 1. Tekst dla gimnazjów i szkół ponadgimnazjalnych John Ronald Reuel Tolkien Silmarillion AINULINDALE Muzyka Ainurów Na początku był Eru, Jedyny, którego na obszarze Ardy nazywają Iluvatarem; On to powołał do życia Ainurów, Istoty Święte, zrodzone z Jego myśli. Ci byli z Nim wcześniej, niż powstało wszystko inne. Rozmawiał z nimi i poddawał im tematy muzyczne. Ainurowie zaś śpiewali dla Niego i On radował się tą muzyką. Przez długi wszakże czas każdy Ainur śpiewał sam albo też łączył swój głos z kilku jedynie współbraćmi, a reszta słuchała. Każdy bowiem pojmował tylko tą cząstkę myśli Iluvatara, z której się zrodził, a do zrozumienia swoich współbraci dochodził bardzo powoli. W miarę jednak, jak się wsłuchiwali, zaczynali rozumieć coraz głębiej, a głosy ich zespalały się w coraz doskonalszej harmonii. Aż wreszcie Iluvatar zgromadził wszystkich Ainurów i objawił im potężny temat, odsłaniając rzeczy większe i wspanialsze niż te, które im przedtem dał poznać, a blask początku i wspaniałość zakończenia tak olśniły Ainurów, że pokłonili się Iluvatarowi w milczeniu. Wówczas rzekł: - Chcę, abyście z tego tematu, który wam objawiłem, rozwinęli harmonijną Wielką Muzykę, a ponieważ natchnąłem was Niezniszczalnym Płomieniem, możecie, jeśli chcecie, wzbogacić temat własnymi myślami i pomysłami. A ja będę słuchał i radował się, że za waszą sprawą wielkie piękno wcieli się w pieśń. Wtedy głosy Ainurów na podobieństwo harf i lutni, fletów i trąb, wiol i organów, i niezliczonych chórów wyśpiewujących słowa, zaczęły kształtować z tematu Iluvatara Wielką Muzykę; z przeplatających się i nieustannie zmiennych melodii wzbiły się harmonijne dźwięki i popłynęły poza zasięg słuchu w głębie i wysokości, wypełniły przestrzeń, którą zamieszkiwał Iluvatar, przelały się przez jej granicę; Muzyka i echa Muzyki rozległy się w Pustce, aż przestała być pustką. Nigdy już później Ainurowie nie stworzyli równie wspaniałej muzyki, chociaż powiedziane jest, że chóry Ainurów i Dzieci Iluvatara zaśpiewają piękniejszą jeszcze pieśń przed Jego obliczem po dopełnieniu się dni. Wówczas dopiero objawione przez Niego tematy znajdą wyraz doskonały i w tym samym momencie staną się Bytem, gdyż każdy będzie już w pełni rozumiał Jego myśl zawartą w przydzielonej sobie cząstce i będzie wiedział, że pozostali pojmują równie dobrze swoje cząstki, a Iluvatar natchnie ich tajemnym ogniem i będzie się radował. W tamtej wszakże godzinie Iluvatar słuchał i przez pewien czas wydawało się, że to jest dobra muzyka, bo nie

4 było w niej skazy. Lecz gdy temat rozwijał się dalej, w sercu Melkora zbudziła się chęć, żeby wpleść wątki wysnute z własnej wyobraźni, niezgodne z tematem Iluvatara; chciał bowiem w ten sposób przydać swojej roli więcej mocy i blasku. Melkorowi dana była szczególna władza i wiedza, a nadto udział we wszelkich darach, rozdzielonych między innych jego braci Ainurów. Często zapuszczał się samotnie w puste przestrzenie, szukając Niezniszczalnego Płomienia, paliła go bowiem żądza stwarzania Bytów własnego pomysłu; wydawało mu się, że Iluvatar nie ma żadnych planów co do Pustki i niecierpliwie pragnął ją po swojemu wypełnić. Nie znalazł jednak Płomienia, który należy wyłącznie do Iluvatara, a ponieważ wiele czasu spędzał w samotności, wylęgły się w jego sercu myśli odmienne niż myśli innych Ainurów.

5 Załącznik nr 2. Tekst dla szkół podstawowych Julian Tuwim Okulary Biega, krzyczy pan Hilary: Gdzie są moje okulary? Szuka w spodniach i w surducie, W prawym bucie, w lewym bucie. Wszystko w szafach poprzewracał, Maca szlafrok, palto maca. Skandal! - krzyczy - nie do wiary! Ktoś mi ukradł okulary! Pod kanapą, na kanapie, Wszędzie szuka, parska, sapie! Szuka w piecu i w kominie, W mysiej dziurze i w pianinie. Już podłogę chce odrywać, Już policję zaczął wzywać. Nagle zerknął do lusterka... Nie chce wierzyć... Znowu zerka. Znalazł! Są! Okazało się, Że je ma na własnym nosie. Tekst Copyright by Fundacja im. Juliana Tuwima i Ireny Tuwim, Warszawa 2006