Pomiary interferometryczne
|
|
- Magda Owczarek
- 7 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 ZESPÓŁ LABORATORIÓW TELEMATYKI TRANSPORTU ZAKŁAD TELEKOMUNIKACJI W TRANSPORCIE WYDZIAŁ TRANSPORTU POLITECHNIKI WARSZAWSKIEJ LABORATORIUM SYSTEMÓW TELETRANSMISYJNYCH II INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA NR 3 Pomiary interferometryczne TwT WT PW, DO UŻYTKU WEWNĘTRZNEGO Warszawa 2012
2 1. Cel i zakres ćwiczenia Celem ćwiczenia jest przypomnienie podstawowych zagadnień z zakresu optyki geometrycznej i falowej, bez znajomości których niemożliwy jest czynny udział w ćwiczeniach poświęconych obserwacji i eksploatacji światłowodowych systemów teleinformatycznych. Jako narzędzie prezentacji omawianych zagadnień wybrano klasyczne układy interferometrów Michelsona, Sagnaca i Fabry-Perota. Zakres ćwiczenia obejmuje identyfikację, obserwację, pomiar oraz rejestrację podstawowych dla procesu interferencji światła wielkości i obrazów, a w szczególności: budowa interferometrów, prążki interferencyjne (powstawanie, obserwacja, rejestracja), wpływ mocy lasera na zakres obserwowanych zjawisk. 2. Wstęp W technice światłowodowej zarówno do pomiarów jak i do konstrukcji elementów funkcjonalnych stosuje się wiele rozwiązań interferometrów. Najczęściej stosowany w praktyce jest interferometr Michelsona, ale także stosuje się interferometry Jamina (jako refraktometr), Fabry-Perota (jako filtr spektralny i interferencyjny). Interferometry stosuje się zarówno w rozwiązaniach laboratoryjnych jak i miniaturowych zintegrowanych ze światłowodem lub elementem optoelektronicznym. Urządzenia te służą jako spektroskopy, refraktometry, filtry selektywne i wykorzystywane są w działaniu różnego rodzaju reflektometrach. Reflektometria optyczna jest obecnie główną techniką pomiarową dla włókien optycznych i kabli, a także takich elementów gdzie mamy dostęp tylko do jednego końca badanego medium transmisyjnego. Podstawowymi parametrami reflektometru jako przyrządu pomiarowego to rozdzielczość przestrzenna pomiaru i zakres dynamiczny. Obecnie osiągane są rozdzielczości poniżej 10µm, a zakres dynamiczny powyżej 80dB. Reflektometry o dużym zasięgu mogą mierzyć ciągłe odcinki włókna o długości kilkuset kilometrów. Reflektometry precyzyjne o krótszym zasięgu potrafią rozróżnić przyległe defekty odległe od siebie o centymetry. Charakterystycznym rozwiązaniem budowy reflektometru jest zastosowanie interferometru Michelsona. Rozdzielczość w takim przyrządzie jest rzędu kilku pojedynczych mikrometrów przy dynamice optycznej przekraczającej 100dB. Mikrometrowe rozdzielczości 1
3 reflektometrów interferometrycznych pozwalają na pomiary subtelnych zaburzeń propagacji w elementach optoelektronicznych (np. światłowodach). Tego typu urządzenia nazywane są optycznymi reflektometrami w dziedzinie koherencji 1 (OCDR). Występują także reflektometry optyczne pracujące w dziedzinie częstotliwości (OFDR) i dziedzinie czasu (OTDR). Zasadę działania takiego reflektometru wykorzystującego interferometr Michelsona przedstawiono na rysunku rys.2a. Dioda elektoluminescencyjna LED L1 Wyjście testowe Sprzęgacz światłowodowy C(λ) = const Obiektyw Zwierciadło odniesienia L2 Odbiornik Procesor sygnałowy L1, L2 - długości światłowodu Rys. 2a Schemat blokowy demodulatora FM 1 Ponieważ w praktyce nie istnieje źródło punktowe (nieskończenie małe) i ściśle monochromatyczne, więc uzyskanie interferencji fal optycznych jest trudne ze względu na to, że źródło musi być koherentne czasowo i przestrzennie. Koherencja czasowa wynika z faktu, że każde źródło emituje ciąg falowy o określonej skończonej długości. W związku z tym w widmie ciągu falowego występuje pewien zakres częstotliwości v 0 ( v 1/ t) i objawia się to tym, że światło nie jest monochromatyczne. Koherencja przestrzenna zaś związana jest ze skończonymi wymiarami kątowymi źródła (światło pada pod kątem). Generalnie koherencja jest maksymalną różnicą czasów, bądź dróg optycznych, przy których światło pochodzące z danego źródła ma jeszcze zdolność do interferencji. 2
4 Element mierzony (światłowód) jest umieszczony w jednym ramieniu interferometru Michelsona, a ramię odniesienia posiada ruchome zwierciadło. Źródłem jest szerokopasmowa dioda LED, której droga koherencji jest znacznie poniżej 1 milimetra. W takim przypadku interferencja koherentna następuje jedynie, kiedy drogi optyczne pomiędzy rozproszeniem wstecznym w testowanym ramieniu i sprzęgaczu dzielącym różnią się mniej niż wynosi droga koherencji źródła. Poprzez przesunięcie zwierciadła odniesienia w celu zmiany opóźnienia pomiaru wielkości sygnału interferencyjnego można bardzo dokładnie mapować artefakty sygnału rozproszonego. Rozdzielczość jest równa długości drogi koherencji źródła ( l = c t, gdzie c jest prędkością światła w próżni), a zakres dynamiczny reflektometru jest ograniczony mobilnością ruchomego zwierciadła odniesienia. Zakres dynamiczny przyrządu może wynosić 150dB a rozdzielczość poniżej 10 µm. 2.1 Interferometr Michelsona W roku 1881 Michelson zbudował przyrząd, umożliwiający pomiary długości fal i pomiary zmiany długości z niespotykanymi wcześniej dokładnościami rzędu ułamka mikrometra. Schemat tego przyrządu, nazywanego interferometrem Michelsona przedstawia rysunek 2.1a. Ze źródła światła S wychodzi wiązka, która padając na zwierciadło półprzepuszczalne BS, zostaje rozdzielona na dwie. Pierwsza z nich pada na zwierciadło M1, odbija się i biegnie z powrotem do zwierciadła półprzepuszczalnego BS, pokonując w sumie drogę równą L 1 = 2 Y. Druga część wiązki w analogiczny sposób pokonuje drogę L 2 =2 X. Obie wiązki spotykają się ponownie na powierzchni zwierciadła półprzepuszczalnego BS i od tej pory pokonują taką samą drogę. Jeśli przyrząd ustawimy tak by drogi optyczne obydwu odseparowanych wiązek były sobie równe L 1 = L 2, wówczas na ekranie można będzie obserwować prążki interferencyjne. Prążki te mogą być prostoliniowe lub koncentryczne dodatkowo różna może być ich gęstość. Zależne to jest od promienia krzywizny frontu falowego wiązki wejściowej. Inaczej mówiąc, jeśli wiązka padająca jest rozbieżna to prążki interferencyjne w ogólnym przypadku będą kołowe, jeśli wiązka będzie skolimowana (równoległa) wtedy prążki będą prostoliniowe, przy czym ich gęstość zależeć będzie od kąta, pod jakim obie wiązki się spotykają. 3
5 M1 dx Y M2 Laser S X BS SC Rys. 2.1a Interferometr Michelsona Lasery, w jakie wyposażony jest zestaw są w przybliżeniu źródłami skoligowanymi. Przekrój wiązki lasera to zaledwie ok. 2x3 mm, więc nie będziemy widzieć gołym okiem na ekranie prążków. Aby temu zaradzić należy umieścić soczewkę projekcyjną między laserem, a płytką BS lub między płytką BS a ekranem SC. W pierwszym przypadku otrzymamy prążki w postaci koncentrycznych promieni, w drugim zaś prostoliniowe. Dokładność ustawienia jest zależna od używanego źródła i dla laserów nie jest tak istotna, ze względu na ich dużą drogę koherencji. Zakładając, że na ekranie obserwujemy stabilny rozkład prążków interferencyjnych przesuwając zwierciadło M2 o drogę dx powodujemy zmianę różnicy dróg optycznych w tym ramieniu o wartość 2dX, ponieważ wiązka biegnie przez nie dwukrotnie. Tym samym przesunięcie o wartość dx spowoduje 2 przemieszczenie prążków interferencyjnych o jeden okres. Dzięki temu możemy mierzyć przesunięcie zwierciadła z dokładnością, co najmniej (2.1b): 635nm 0,3175 m 0, mm 2 2 (2.1b) Michelson wykorzystał swój interferometr do wykazania stałej prędkości 4
6 rozchodzenia się światła. 2.2 Interferometr Fabry-Perota Interferometr Fabry-Perota w najprostszej postaci składa się z rezonatora (w tym przypadku z dwóch płaskich równolegle ustawionych zwierciadeł o współczynniku odbicia >90%). Światło padając na pierwsze zwierciadło Z1 zostaje częściowo odbite, a częściowo dostaje się do środka rezonatora. Wiązka w rezonatorze w części jest przepuszczana przez Z2 natomiast reszta zostaje odbita z powrotem w kierunku Z1, gdzie zachodzą analogiczne procesy. Okazuje się, że na wyjściu takiego układu mogą pojawić się prążki interferencyjne w postaci bardzo cienkich i jednocześnie wysoko kontrastowych prążków interferencyjnych w postaci koncentrycznych pierścieni. Wzmocnienie, jakiego doznają fale wychodzące w stosunku do tych, które propagują się w rezonatorze zależy od współczynnika odbicia zwierciadeł i wyraża się wzorem (2.2a): 2 R w 1 R (2.2a) gdzie w-oznacza wzmocnienie, a R to współczynnik odbicia zwierciadeł. Dla R=90%, otrzymujemy w = 18,9, a dla zwierciadła R = 98% w =9 9. Schemat interferometru przedstawiony jest na rysunku 2.2b. dx Laser S SC Z2 Z1 Rys. 2.2b Interferometr Fabry-Perota Jest to tzw. rezonator konfokalny składający się z dwóch zwierciadeł o tak dobranych promieniach krzywizny by ich środki leżały na powierzchni zwierciadła przeciwnego. Korzyścią takiej konstrukcji jest znacznie mniejsza wrażliwość na niedokładności ustawienia równoległości zwierciadeł płaskich. Jeśli długość rezonatora ustawimy tak by spełniała warunek (2.2c): d m (2.2c) 2 5
7 gdzie m jest liczbą całkowitą a d-odległość między zwierciadłami Z1 i Z2, wtedy przez rezonator przejdzie 100% energii wiązki wejściowej! Dla długości rezonatora niespełniającej tego warunku zostanie przepuszczona tylko część energii. Jeśli będą to zwierciadła o współczynniku odbicia 99% na wyjściu pojawi się tylko 1%*1% czyli 0,0001 mocy wiązki wejściowej. Ponieważ wiązka wewnątrz rezonatora przebywa drogę d tysiące razy, wystarczy jego nieznaczne rozjustowanie, by zaczął przepuszczać lub nie określoną długość fali. Cechę tą wykorzystuje się właśnie do konstruowania selektywnych filtrów interferencyjnych do rozdzielania sygnałów. 2.3 Interferometr Sagnaca Kolejnym przykładem jest interferometr Sagnaca (rys.2.3a), który budowany jest na bazie trójkąta i oprócz źródła S składa się z dwóch zwierciadeł M1 i M2, oraz płytki światłodzielącej BS. Cechą charakterystyczną tego układu jest to, że wiązka światła rozdzielona na wejściowym zwierciadle półprzepuszczalnym BS pokonuje tą samą drogę tylko w przeciwnych kierunkach. Jest to typ interferometru wspólnej drogi i ponieważ różnica dróg optycznych poszczególnych promieni wynosi 0, układ ten można wyjustować bez większych problemów tak by możliwa była obserwacja prążków interferencyjnych nawet przy zastosowaniu źródła światła białego (dioda LED), gdzie droga koherencji światła jest bardzo krótka. 6
8 M1 Z O X M2 Laser S Y BS SC Rys. 2.3a Interferometr Sagnaca Obracając interferometr wraz ze źródłem wokół osi pionowej w stosunku do płaszczyzny w której porusza się promień wiązki w obrazie interferencyjnym uzyskuje się prążki pochodzące od zdudnień częstotliwościowych obydwu wiązek. Jest to spowodowane efektem Dopplera ujawniającego się w postaci zmiany częstotliwości fali. Dla wiązki, która propaguje się zgodnie z obrotem interferometru pojawi się efekt zwiększenia jej częstotliwości. Wiązka biegnąca w kierunku przeciwnym dozna zmniejszenia swojej częstotliwości o taką samą wartość. W polu interferencyjnym będzie zakodowana informacja o obrocie przyrządu. Znalazło to zastosowanie w żyroskopach laserowych. Dzięki miniaturyzacji i dużych dokładności najczęściej urządzenia tego typu stosowane są w lotnictwie, przemyśle samochodowym, w urządzeniach rejestrujących drogę pojazdu. 3. Wykaz wykorzystanych przyrządów edukacyjny system optyczny ESO (rys. 3a), cyfrowy aparat fotograficzny (jedynie zalecany, nie jest dostępny na stanowisku). 7
9 Rys. 3a Edukacyjny System Optyczny ESO 4. Wykaz użytych skrótów i oznaczeń Dla zwiększenia przejrzystości instrukcji wprowadzono poniższe skróty, które zostały wykorzystane w tekście oraz schematach blokowych. Dotyczą one wykorzystywanych przyrządów oraz ustawień dokonywanych w sprzęcie pomiarowym i modułach laboratoryjnych. Dla ich lepszego wyróżnienia skróty w tekście pisane są czcionką pogrubioną. ESO - edukacyjny system optyczny, oraz dodatkowo: - zapisz przebieg/obraz w protokole lub wykonaj zdjęcie, - pytanie, na które odpowiedź musi znaleźć się w sprawozdaniu. 5. Przebieg ćwiczenia 8
10 Pomiar przemieszczeń przy pomocy interferometru Michelsona 6.1 Zainstaluj pręty w podstawie. 9
11 6.2 Na prętach zainstaluj kolumny. 6.3 Laser wsuń w uchwyt elementów okrągłych, a następnie złóż moduł lasera na uchwycie pochylnym i zainstaluj na kolumnie. Pod żadnym pozorem nie wyjmuj zasilacza z gniazdka i nie rozłączaj kabla zasilającego lasera pod groźbą spalenia przyrządu. Upewnij się że laser jest wyłączony gdy chcesz odłączyć zasilanie!!!. Obracając obiektywem zogniskuj wiązkę lasera na odległej o kilka metrów ścianie. Pokrętłem regulacji pochyłu uchwytu pochylnej wypoziomuj wiązkę laserową. 10
12 6.4 Zainstaluj zwierciadło. Obracając uchwytem pochylnym wceluj wiązką laserową w środek zwierciadła. Pokrętłami regulacyjnymi zwierciadła skieruj wiązkę odbitą w kierunku lasera. 6.5 Zainstaluj moduł składający się z płytki światłodzielącej i uchwytu pochylnego, oraz drugie zwierciadło. Wyreguluj moduł (obrotem i pochyłem) światłodzielący (świeć wiązką lasera na odpowiednią stronę płytki światłodzielącej) tak by wiązka od niego odbita padała na środek drugiego zwierciadła. Wstaw ekran. Wiązka odbita od drugiego zwierciadła powinna zostać skierowana (pokrętłami regulacyjnymi zwierciadła) w pobliże plamki powstałej na ekranie od odbicia na pierwszym zwierciadle. 11
13 6.6 Regulacjami zwierciadeł doprowadź do pokrycia obydwu punktów na ekranie. 6.7 Po wstawieniu soczewki powinny pojawić się prążki interferencyjne w postaci szeregu koncentrycznych pierścieni. Być może należy delikatnie dojustować układ. Sprawdź czy obie wiązki padają na środek soczewki! Zmieniając odległość zwierciadła mikropokrętłem na kolumnie zwierciadła zaobserwuj zachowanie się prążków interferencyjnych (w przypadku, gdy obserwowanie prążków będzie utrudnione należy przeprowadzić obserwację świecąc laserem na białą ścianę. Co oznacza i czym jest spowodowane to zachowanie się prążków? 12
14 6.8 Wstaw szklaną płytkę kompensacyjną. Obracając nią sprawdź jak zachowują się prążki interferencyjne. Sprawdź zachowanie prążków przy zmianie mocy wiązki lasera. Wyjaśnij to zjawisko. 6.9 Soczewkę projekcyjną można również wstawić za układem interferometru. Wówczas ekran należy odsunąć dalej niż to pokazuje fotografia. Zwróć uwagę, jakie w tym momencie powstają prążki interferencyjne. Wyjaśnij to zjawisko 13
15 Pomiar przemieszczeń przy pomocy interferometru Sagnaca (dla światła diody LED) 6.10 Ze względu na to, że światło białe posiada bardzo małą drogę koherencji, czyli różnica dróg optycznych w interferometrze musi być możliwie bliska zeru, aby zniwelować różnicę dróg należy zastosować interferometr Sagnaca Zmodyfikuj poprzedni układ do postaci jak na rysunku. Ustaw wiązkę laserową tak by padała centralnie na lewe zwierciadło Obróć lewe zwierciadło w całym uchwycie tak by wiązka po odbiciu padała centralnie na drugie zwierciadło. Dokładne wyjustowanie wykonaj śrubami regulacyjnymi zwierciadła. 14
16 6.13 Zainstaluj moduł składający się z płytki światłodzielącej i uchwytu pochylnego. Wyreguluj moduł (obrotem i pochyłem) światłodzielący tak by, wiązka od niego odbita padała na środek drugiego zwierciadła Delikatnie obróć drugie zwierciadło i skieruj odbitą od niego wiązkę w kierunku pierwszego (lewego) zwierciadła. Śrubami regulacyjnymi wycentruj położenie wiązki. 15
17 6.15 Wstaw ekran lub obserwuj plamki na odległej białej ścianie Zgraj ze sobą położenie obydwu plamek śrubami regulacyjnymi zwierciadeł. 16
18 6.17 Delikatnie rozogniskuj wiązkę laserową obracając obiektyw lasera. Śrubami regulacyjnymi zwierciadeł doprowadź do pojawienia się prążków interferencyjnych. Wymień laser na oświetlacz LED. Powinny pojawić się prążki interferencyjne obserwowalne w świetle białym! Jeśli zajdzie taka potrzeba należy wyregulować układ przy pomocy śrub regulacyjnych zwierciadeł. Można także zastosować metalową nakładkę i przysłonić oświetlacz LED w celu skolimowania wiązki. Uzyskanie prążków wymaga bardzo dokładnej kalibracji układu!! Do czego można ten interferometr wykorzystać? Interferometr Fabry-Perota jako filtr spektralny 6.18 Umieść pręty jak na rysunku. 17
19 6.19 Zainstaluj kolumny jak na rysunku Zainstaluj uchwyty pochylne. 18
20 6.21 Zainstaluj laser. Skolimuj jego wiązkę, ogniskując ją na możliwie dalekim ekranie (np. odległa ściana). Wypoziomuj wiązkę wychodzącą z lasera Wstaw w uchwyt pochylny rezonator Fabry-Perota, a wiązkę laserową skieruj tak by padała nań centralnie. 19
21 6.23 Za rezonatorem wstaw ekran lub świeć na białą ścianę i obserwuj wiązkę wychodzącą z rezonatora. Wyjustuj układ do uzyskania centryczności wiązki padającej na rezonator i wychodzącej z niej. Obracając nieznacznie zewnętrzny pierścień (pierwszy z lewej patrząc od ekranu) zaobserwuj zmiany w wiązce wychodzącej z rezonatora. W pewnym momencie daje się zauważyć wygaszanie i świecenie naprzemienne w całym przekroju wiązki wychodzącej. To jest ustawienie optymalne dla tego układu Wstaw uchwyt pochylny na kolumnę mikroprzesuwu. 20
22 6.25 Zainstaluj popychacz (wykręć popychacz tak, aby dotykał tubus) na kolumnie mikroprzesuwu tak by opierał się o ruchomy tubus (zakres ruchu ok. 0,5mm). Obracając śrubą mikroprzesuwu spowodujemy zmianę długości rezonatora a tym samym skanowanie widma padającej wiązki laserowej. 6. Wykonanie sprawozdania Nie należy umieszczać w sprawozdaniu podstaw teoretycznych, ani opisów stanowiska laboratoryjnego. Sprawozdanie musi zawierać wszystkie wyniki pomiarów i zarejestrowane obrazy, prezentowane wg kolejności ich wykonania. Każdy wynik i obraz musi być opatrzony numerem punktu instrukcji wg, którego został zarejestrowany. Każdy musi być także opatrzony opisem, wyjaśniającym, co przedstawia i gdzie (miejsce układu pomiarowego) został zarejestrowany. W sprawozdaniu muszą się znaleźć odpowiedzi na wszystkie postawione w instrukcji pytania, ponumerowane wg punktów, w których zostały postawione. Zarówno opisy, jak i odpowiedzi, mają być zwięzłe, ale przedstawione pełnymi zdaniami. Wnioski powinny zawierać podsumowanie przeprowadzonych pomiarów i obserwacji. Szczególny nacisk należy położyć na zaprezentowanie różnic i podobieństw pomiędzy wynikami pomiarów i obserwacji w zależności od określonych parametrów, np. mocy lasera. 21
23 5. Literatura Meyer-Arendt J.R., Wstęp do optyki, PWN Warszawa 1979 Szczeniowski Sz., Fizyka doświadczalna Optyka cz.iv, PWN Warszawa 1963 Leśniewski M., Projektowanie układów optycznych, WPW Warszawa 1990 Halliday D., Resnick R., Fizyka tom 2, PWN Warszawa 1974 Piekara A. H., Nowe oblicze optyki, PWN Warszawa
Politechnika Warszawska Instytut Mikroelektroniki i Optoelektroniki Zakład Optoelektroniki
Politechnika Warszawska Instytut Mikroelektroniki i Optoelektroniki Zakład Optoelektroniki LASEROWY POMIAR ODLEGŁOŚCI INTERFEROMETREM MICHELSONA Instrukcja wykonawcza do ćwiczenia laboratoryjnego ćwiczenie
Bardziej szczegółowoPOMIAR APERTURY NUMERYCZNEJ
ĆWICZENIE O9 POMIAR APERTURY NUMERYCZNEJ ŚWIATŁOWODU KATEDRA FIZYKI 1 Wstęp Prawa optyki geometrycznej W optyce geometrycznej, rozpatrując rozchodzenie się fal świetlnych przyjmuje się pewne założenia
Bardziej szczegółowoPomiar drogi koherencji wybranych źródeł światła
Politechnika Gdańska WYDZIAŁ ELEKTRONIKI TELEKOMUNIKACJI I INFORMATYKI Katedra Optoelektroniki i Systemów Elektronicznych Pomiar drogi koherencji wybranych źródeł światła Instrukcja do ćwiczenia laboratoryjnego
Bardziej szczegółowoĆwiczenie: "Zagadnienia optyki"
Ćwiczenie: "Zagadnienia optyki" Opracowane w ramach projektu: "Wirtualne Laboratoria Fizyczne nowoczesną metodą nauczania realizowanego przez Warszawską Wyższą Szkołę Informatyki. Zakres ćwiczenia: 1.
Bardziej szczegółowoBADANIE INTERFERENCJI MIKROFAL PRZY UŻYCIU INTERFEROMETRU MICHELSONA
ZDNIE 11 BDNIE INTERFERENCJI MIKROFL PRZY UŻYCIU INTERFEROMETRU MICHELSON 1. UKŁD DOŚWIDCZLNY nadajnik mikrofal odbiornik mikrofal 2 reflektory płytka półprzepuszczalna prowadnice do ustawienia reflektorów
Bardziej szczegółowoI PRACOWNIA FIZYCZNA, UMK TORUŃ
I PRACOWNIA FIZYCZNA, UMK TORUŃ Instrukcja do ćwiczenia nr 59 WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA W SZKLE METODĄ KĄTA NAJMNIEJSZEGO ODCHYLENIA Instrukcje wykonali: G. Maciejewski, I. Gorczyńska
Bardziej szczegółowoTemat: Pomiar współczynnika załamania światła w gazie za pomocą interferometru Michelsona
Ćwiczenie Nr 450. Temat: Pomiar współczynnika załamania światła w gazie za pomocą interferometru Michelsona 1.iteratura: a) D. Halliday, R. Resnick, J. Walker, Podstawy fizyki 4, PWN, W-wa b) I. W. Sawieliew
Bardziej szczegółowoLABORATORIUM OPTYKI GEOMETRYCZNEJ
LABORATORIUM OPTYKI GEOMETRYCZNEJ POMIAR KRZYWIZNY SOCZEWEK 1. Cel dwiczenia Zapoznanie z niektórymi metodami badania krzywizny soczewek. 2. Zakres wymaganych zagadnieo: Zjawisko dyfrakcji i interferencji
Bardziej szczegółowoWyznaczanie rozmiarów szczelin i przeszkód za pomocą światła laserowego
Ćwiczenie O5 Wyznaczanie rozmiarów szczelin i przeszkód za pomocą światła laserowego O5.1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest wykorzystanie zjawiska dyfrakcji i interferencji światła do wyznaczenia rozmiarów
Bardziej szczegółowoLASERY I ICH ZASTOSOWANIE
LASERY I ICH ZASTOSOWANIE Laboratorium Instrukcja do ćwiczenia nr 5 Temat: Interferometr Michelsona 7.. Cel i zakres ćwiczenia 7 INTERFEROMETR MICHELSONA Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z budową i
Bardziej szczegółowoBADANIE I ACHROMATYZACJA PRĄŻKÓW INTERFERENCYJNYCH TWORZONYCH ZA POMOCĄ ZWIERCIADŁA LLOYDA
BADANIE I ACHROMATYZACJA PRĄŻKÓW INTERFERENCYJNYCH TWORZONYCH ZA POMOCĄ ZWIERCIADŁA LLOYDA Celem ćwiczenia jest: 1. demonstracja dużej liczby prążków w interferometrze Lloyda z oświetleniem monochromatycznym,
Bardziej szczegółowoLaboratorium techniki laserowej. Ćwiczenie 3. Pomiar drgao przy pomocy interferometru Michelsona
Laboratorium techniki laserowej Ćwiczenie 3. Pomiar drgao przy pomocy interferometru Michelsona Katedra Optoelektroniki i Systemów Elektronicznych, WET, Politechnika Gdaoska Gdańsk 006 1. Wstęp Celem ćwiczenia
Bardziej szczegółowoWyznaczanie długości fali świetlnej metodą pierścieni Newtona
Politechnika Łódzka FTIMS Kierunek: Informatyka rok akademicki: 2008/2009 sem. 2. grupa II Termin: 26 V 2009 Nr. ćwiczenia: 412 Temat ćwiczenia: Wyznaczanie długości fali świetlnej metodą pierścieni Newtona
Bardziej szczegółowoZADANIE 111 DOŚWIADCZENIE YOUNGA Z UŻYCIEM MIKROFAL
ZADANIE 111 DOŚWIADCZENIE YOUNGA Z UŻYCIEM MIKROFAL X L Rys. 1 Schemat układu doświadczalnego. Fala elektromagnetyczna (światło, mikrofale) po przejściu przez dwie blisko położone (odległe o d) szczeliny
Bardziej szczegółowoOptyka stanowi dział fizyki, który zajmuje się światłem (także promieniowaniem niewidzialnym dla ludzkiego oka).
Optyka geometryczna Optyka stanowi dział fizyki, który zajmuje się światłem (także promieniowaniem niewidzialnym dla ludzkiego oka). Założeniem optyki geometrycznej jest, że światło rozchodzi się jako
Bardziej szczegółowoMetody Optyczne w Technice. Wykład 5 Interferometria laserowa
Metody Optyczne w Technice Wykład 5 nterferometria laserowa Promieniowanie laserowe Wiązka monochromatyczna Duża koherencja przestrzenna i czasowa Niewielka rozbieżność wiązki Duża moc Największa możliwa
Bardziej szczegółowoĆWICZENIE 41 POMIARY PRZY UŻYCIU GONIOMETRU KOŁOWEGO. Wprowadzenie teoretyczne
ĆWICZENIE 4 POMIARY PRZY UŻYCIU GONIOMETRU KOŁOWEGO Wprowadzenie teoretyczne Rys. Promień przechodzący przez pryzmat ulega dwukrotnemu załamaniu na jego powierzchniach bocznych i odchyleniu o kąt δ. Jeżeli
Bardziej szczegółowoWyznaczenie długości fali świetlnej metodą pierścieni Newtona
Politechnika Łódzka FTIMS Kierunek: Informatyka rok akademicki: 2008/2009 sem. 2. Termin: 23 III 2009 Nr. ćwiczenia: 412 Temat ćwiczenia: Wyznaczenie długości fali świetlnej metodą pierścieni Newtona Nr.
Bardziej szczegółowoLABORATORIUM Z FIZYKI Ć W I C Z E N I E N R 2 ULTRADZWIĘKOWE FALE STOJACE - WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FAL
Projekt Plan rozwoju Politechniki Częstochowskiej współfinansowany ze środków UNII EUROPEJSKIEJ w ramach EUROPEJSKIEGO FUNDUSZU SPOŁECZNEGO Numer Projektu: POKL.4.1.1--59/8 INSTYTUT FIZYKI WYDZIAŁ INŻYNIERII
Bardziej szczegółowoInterferometr Michelsona
Marcin Bieda Interferometr Michelsona (Instrukcja obsługi) Aplikacja została zrealizowana w ramach projektu e-fizyka, współfinansowanym przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
Bardziej szczegółowoWYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ
ĆWICZENIE 84 WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ Cel ćwiczenia: Wyznaczenie długości fali emisji lasera lub innego źródła światła monochromatycznego, wyznaczenie stałej siatki
Bardziej szczegółowoGWIEZDNE INTERFEROMETRY MICHELSONA I ANDERSONA
GWIEZNE INTERFEROMETRY MICHELSONA I ANERSONA Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest zestawienie i demonstracja modelu gwiezdnego interferometru Andersona oraz laboratoryjny pomiar wymiaru sztucznej gwiazdy.
Bardziej szczegółowoWykład XIV. wiatła. Younga. Younga. Doświadczenie. Younga
Wykład XIV Poglądy na naturęświat wiatła Dyfrakcja i interferencja światła rozwój poglądów na naturę światła doświadczenie spójność światła interferencja w cienkich warstwach interferometr Michelsona dyfrakcja
Bardziej szczegółowoĆ W I C Z E N I E N R O-1
INSTYTUT FIZYKI WYDZIAŁ INŻYNIERII PRODUKCJI I TECHNOLOGII MATERIAŁÓW POLITECHNIKA CZĘSTOCHOWSKA PRACOWNIA OPTYKI Ć W I C Z E N I E N R O- WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA ZA POMOCĄ SPEKTROMETRU
Bardziej szczegółowoBADANIE INTERFEROMETRU YOUNGA
Celem ćwiczenia jest: BADANIE INTERFEROMETRU YOUNGA 1. poznanie podstawowych właściwości interferometru z podziałem czoła fali w oświetleniu monochromatycznym i świetle białym, 2. demonstracja możliwości
Bardziej szczegółowoWYZNACZANIE PROMIENIA KRZYWIZNY SOCZEWKI I DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ PIERŚCIENI NEWTONA
Ćwiczenie 81 A. ubica WYZNACZANIE PROMIENIA RZYWIZNY SOCZEWI I DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ PIERŚCIENI NEWTONA Cel ćwiczenia: poznanie prążków interferencyjnych równej grubości, wykorzystanie tego
Bardziej szczegółowoInstrukcja do ćwiczenia Optyczny żyroskop światłowodowy (Indywidualna pracownia wstępna)
Instrukcja do ćwiczenia Optyczny żyroskop światłowodowy (Indywidualna pracownia wstępna) 1 Schemat żyroskopu Wiązki biegnące w przeciwną stronę Nawinięty światłowód optyczny Źródło światła Fotodioda Polaryzator
Bardziej szczegółowopobrano z serwisu Fizyka Dla Każdego - http://fizyka.dk - zadania z fizyki, wzory fizyczne, fizyka matura
12. Fale elektromagnetyczne zadania z arkusza I 12.5 12.1 12.6 12.2 12.7 12.8 12.9 12.3 12.10 12.4 12.11 12. Fale elektromagnetyczne - 1 - 12.12 12.20 12.13 12.14 12.21 12.22 12.15 12.23 12.16 12.24 12.17
Bardziej szczegółowoPOMIARY OPTYCZNE 1. Wykład 1. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak
POMIARY OPTYCZNE Wykład Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak Instytut Fizyki Politechniki Wrocławskiej Pokój 8/ bud. A- http://www.if.pwr.wroc.pl/~wozniak/ OPTYKA GEOMETRYCZNA Codzienne obserwacje: światło
Bardziej szczegółowoInterferencja i dyfrakcja
Podręcznik metodyczny dla nauczycieli Interferencja i dyfrakcja Politechnika Gdańska, Wydział Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej ul. Narutowicza 11/12, 80-233 Gdańsk, tel. +48 58 348 63 70 http://e-doswiadczenia.mif.pg.gda.pl
Bardziej szczegółowoBadanie zjawisk optycznych przy użyciu zestawu Laser Kit
LABORATORIUM OPTOELEKTRONIKI Ćwiczenie 5 Badanie zjawisk optycznych przy użyciu zestawu Laser Kit Cel ćwiczenia: Zapoznanie studentów ze zjawiskami optycznymi. Badane elementy: Zestaw ćwiczeniowy Laser
Bardziej szczegółowoPomiar długości fali świetlnej i stałej siatki dyfrakcyjnej.
POLITECHNIKA ŚLĄSKA WYDZIAŁ CHEMICZNY KATEDRA FIZYKOCHEMII I TECHNOLOGII POLIMERÓW LABORATORIUM Z FIZYKI Pomiar długości fali świetlnej i stałej siatki dyfrakcyjnej. Wprowadzenie Przy opisie zjawisk takich
Bardziej szczegółowoLABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE
LABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE Ćwiczenie nr 7 Temat: Pomiar kąta załamania i kąta odbicia światła. Sposoby korekcji wad wzroku. 1. Wprowadzenie Zestaw ćwiczeniowy został
Bardziej szczegółowoWYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA METODĄ SZPILEK I ZA POMOCĄ MIKROSKOPU
WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA METODĄ SZPILEK I ZA POMOCĄ MIKROSKOPU Cel ćwiczenia: 1. Zapoznanie z budową i zasadą działania mikroskopu optycznego. 2. Wyznaczenie współczynnika załamania
Bardziej szczegółowoPrawa optyki geometrycznej
Optyka Podstawowe pojęcia Światłem nazywamy fale elektromagnetyczne, o długościach, na które reaguje oko ludzkie, tzn. 380-780 nm. O falowych własnościach światła świadczą takie zjawiska, jak ugięcie (dyfrakcja)
Bardziej szczegółowoWyznaczanie współczynnika załamania światła za pomocą mikroskopu i pryzmatu
POLITECHNIKA BIAŁOSTOCKA KATEDRA ZARZĄDZANIA PRODUKCJĄ Instrukcja do zajęć laboratoryjnych z przedmiotu: MATEMATYKA Z ELEMENTAMI FIZYKI Kod przedmiotu: ISO73; INO73 Ćwiczenie Nr Wyznaczanie współczynnika
Bardziej szczegółowoĆ W I C Z E N I E N R O-6
INSTYTUT FIZYKI WYDZIAŁ INŻYNIERII PRODUKCJI I TECHNOLOGII MATERIAŁÓW POLITECHNIKA CZĘSTOCHOWSKA PRACOWNIA OPTYKI Ć W I C Z E N I E N R O-6 WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FAL PODSTAWOWYCH BARW W WIDMIE ŚWIATŁA BIAŁEGO
Bardziej szczegółowoLaboratorium techniki laserowej Ćwiczenie 2. Badanie profilu wiązki laserowej
Laboratorium techniki laserowej Ćwiczenie 2. Badanie profilu wiązki laserowej 1. Katedra Optoelektroniki i Systemów Elektronicznych, WETI, Politechnika Gdaoska Gdańsk 2006 1. Wstęp Pomiar profilu wiązki
Bardziej szczegółowoINTERFERENCJA WIELOPROMIENIOWA
INTERFERENCJA WIELOPROMIENIOWA prof. dr hab. inż. Krzysztof Patorski W tej części wykładu rozważymy przypadek koherentnej superpozycji większej liczby wiązek niż dwie. Najważniejszym interferometrem wielowiązkowym
Bardziej szczegółowoInterferencja i dyfrakcja
Podręcznik zeszyt ćwiczeń dla uczniów Interferencja i dyfrakcja Politechnika Gdańska, Wydział Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej ul. Narutowicza 11/12, 80-233 Gdańsk, tel. +48 58 348 63 70 http://e-doswiadczenia.mif.pg.gda.pl
Bardziej szczegółowoWyznaczanie współczynnika załamania światła
Ćwiczenie O2 Wyznaczanie współczynnika załamania światła O2.1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest wyznaczenie współczynnika załamania światła dla przeźroczystych, płaskorównoległych płytek wykonanych z
Bardziej szczegółowoUniwersytet Warszawski Wydział Fizyki. Światłowody
Uniwersytet Warszawski Wydział Fizyki Marcin Polkowski 251328 Światłowody Pracownia Fizyczna dla Zaawansowanych ćwiczenie L6 w zakresie Optyki Streszczenie Celem wykonanego na Pracowni Fizycznej dla Zaawansowanych
Bardziej szczegółowof = -50 cm ma zdolność skupiającą
19. KIAKOPIA 1. Wstęp W oku miarowym wymiary struktur oka, ich wzajemne odległości, promienie krzywizn powierzchni załamujących światło oraz wartości współczynników załamania ośrodków, przez które światło
Bardziej szczegółowoINTERFEROMETR MICHELSONA ver. R
INTERFEROMETR MICHELSONA ver. R Celem ćwiczenia jest konstrukcja interferometru Michelsona i weryfikacja jego zdolności pomiaru frontów falowych. A. Ustawienie interferometru 1. Przygotuj dużą, skolimowaną
Bardziej szczegółowoLABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE. Ćwiczenie nr 3 Temat: Wyznaczenie ogniskowej soczewek za pomocą ławy optycznej.
LABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE Ćwiczenie nr 3 Temat: Wyznaczenie ogniskowej soczewek za pomocą ławy optycznej.. Wprowadzenie Soczewką nazywamy ciało przezroczyste ograniczone
Bardziej szczegółowoLABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE
LABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE Ćwiczenie nr 6 Temat: Wyznaczenie stałej siatki dyfrakcyjnej i dyfrakcja światła na otworach kwadratowych i okrągłych. 1. Wprowadzenie Fale
Bardziej szczegółowoSPRAWDZIAN NR Na zwierciadło sferyczne padają dwa promienie światła równoległe do osi optycznej (rysunek).
SPRAWDZIAN NR 1 JOANNA BOROWSKA IMIĘ I NAZWISKO: KLASA: GRUPA A 1. Na zwierciadło sferyczne padają dwa promienie światła równoległe do osi optycznej (rysunek). Dokończ zdanie. Wybierz stwierdzenie A albo
Bardziej szczegółowoFala jest zaburzeniem, rozchodzącym się w ośrodku, przy czym żadna część ośrodka nie wykonuje zbyt dużego ruchu
Ruch falowy Fala jest zaburzeniem, rozchodzącym się w ośrodku, przy czym żadna część ośrodka nie wykonuje zbyt dużego ruchu Fala rozchodzi się w przestrzeni niosąc ze sobą energię, ale niekoniecznie musi
Bardziej szczegółowoWyznaczanie zależności współczynnika załamania światła od długości fali światła
Ćwiczenie O3 Wyznaczanie zależności współczynnika załamania światła od długości fali światła O3.1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest zbadanie zależności współczynnika załamania światła od długości fali
Bardziej szczegółowoDr Piotr Sitarek. Instytut Fizyki, Politechnika Wrocławska
Podstawy fizyki Wykład 11 Dr Piotr Sitarek Instytut Fizyki, Politechnika Wrocławska D. Halliday, R. Resnick, J.Walker: Podstawy Fizyki, tom 3, Wydawnictwa Naukowe PWN, Warszawa 2003. K.Sierański, K.Jezierski,
Bardziej szczegółowo20. Na poniŝszym rysunku zaznaczono bieg promienia świetlnego 1. Podaj konstrukcję wyznaczającą kierunek padania promienia 2 na soczewkę.
Optyka stosowana Załamanie światła. Soczewki 1. Współczynnik załamania światła dla wody wynosi n 1 = 1,33, a dla szkła n 2 = 1,5. Ile wynosi graniczny kąt padania dla promienia świetlnego przechodzącego
Bardziej szczegółowoRys. 1 Geometria układu.
Ćwiczenie 9 Hologram Fresnela Wprowadzenie teoretyczne Holografia umożliwia zapis pełnej informacji o obiekcie optycznym, zarówno amplitudowej, jak i fazowej. Dzięki temu można m.in. odtwarzać trójwymiarowe
Bardziej szczegółowoLaboratorium Optyki Falowej
Marzec 2019 Laboratorium Optyki Falowej Instrukcja do ćwiczenia pt: Filtracja optyczna Opracował: dr hab. Jan Masajada Tematyka (Zagadnienia, które należy znać przed wykonaniem ćwiczenia): 1. Obraz fourierowski
Bardziej szczegółowoPodstawy fizyki wykład 8
Podstawy fizyki wykład 8 Dr Piotr Sitarek Katedra Fizyki Doświadczalnej, W11, PWr Optyka geometryczna Polaryzacja Odbicie zwierciadła Załamanie soczewki Optyka falowa Interferencja Dyfrakcja światła D.
Bardziej szczegółowoNazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 53: Soczewki
Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr : Soczewki Cel ćwiczenia: Wyznaczenie ogniskowych soczewki skupiającej i układu soczewek (skupiającej i rozpraszającej) oraz ogniskowej soczewki rozpraszającej
Bardziej szczegółowoInterferencyjny pomiar krzywizny soczewki przy pomocy pierścieni Newtona
Interferencyjny pomiar krzywizny soczewki przy pomocy pierścieni Newtona Jakub Orłowski 6 listopada 2012 Streszczenie W doświadczeniu dokonano pomiaru krzywizny soczewki płasko-wypukłej z wykorzystaniem
Bardziej szczegółowoSposób wykonania ćwiczenia. Płytka płasko-równoległa. Rys. 1. Wyznaczanie współczynnika załamania materiału płytki : A,B,C,D punkty wbicia szpilek ; s
WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA METODĄ SZPILEK I ZA POMOCĄ MIKROSKOPU Cel ćwiczenia: 1. Zapoznanie z budową i zasadą działania mikroskopu optycznego.. Wyznaczenie współczynnika załamania światła
Bardziej szczegółowoMGR 10. Ćw. 1. Badanie polaryzacji światła 2. Wyznaczanie długości fal świetlnych 3. Pokaz zmiany długości fali świetlnej przy użyciu lasera.
MGR 10 10. Optyka fizyczna. Dyfrakcja i interferencja światła. Siatka dyfrakcyjna. Wyznaczanie długości fali świetlnej za pomocą siatki dyfrakcyjnej. Elektromagnetyczna teoria światła. Polaryzacja światła.
Bardziej szczegółowoPOMIAR ODLEGŁOŚCI OGNISKOWYCH SOCZEWEK. Instrukcja wykonawcza
ĆWICZENIE 77 POMIAR ODLEGŁOŚCI OGNISKOWYCH SOCZEWEK Instrukcja wykonawcza 1. Wykaz przyrządów Ława optyczna z podziałką, oświetlacz z zasilaczem i płytka z wyciętym wzorkiem, ekran Komplet soczewek z oprawkami
Bardziej szczegółowoPomiar prędkości światła
Tematy powiązane Współczynnik załamania światła, długość fali, częstotliwość, faza, modulacja, technologia heterodynowa, przenikalność elektryczna, przenikalność magnetyczna. Podstawy Będziemy modulować
Bardziej szczegółowoPomiar dyspersji materiałów za pomocą spektrometru
Ćwiczenie nr 9 Pomiar dyspersji materiałów za pomocą spektrometru I. Zestaw przyrządów 1. Spektrometr 2. Lampy spektralne: helowa i rtęciowa 3. Pryzmaty szklane, których własności mierzymy II. Cel ćwiczenia
Bardziej szczegółowoPL B1. Aberracyjny czujnik optyczny odległości w procesach technologicznych oraz sposób pomiaru odległości w procesach technologicznych
RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 229959 (13) B1 Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (21) Numer zgłoszenia: 421970 (22) Data zgłoszenia: 21.06.2017 (51) Int.Cl. G01C 3/00 (2006.01)
Bardziej szczegółowoFizyka elektryczność i magnetyzm
Fizyka elektryczność i magnetyzm W5 5. Wybrane zagadnienia z optyki 5.1. Światło jako część widma fal elektromagnetycznych. Fale elektromagnetyczne, które współczesny człowiek potrafi wytwarzać, i wykorzystywać
Bardziej szczegółowoĆ W I C Z E N I E N R O-3
INSTYTUT FIZYKI WYDZIAŁ INŻYNIERII PRODUKCJI I TECHNOLOGII MATERIAŁÓW POLITECHNIKA CZĘSTOCHOWSKA PRACOWNIA OPTYKI Ć W I C Z E N I E N R O-3 WYZNACZANIE OGNISKOWYCH SOCZEWEK ZA POMOCĄ METODY BESSELA I.
Bardziej szczegółowoLABORATORIUM POMIARY W AKUSTYCE. ĆWICZENIE NR 4 Pomiar współczynników pochłaniania i odbicia dźwięku oraz impedancji akustycznej metodą fali stojącej
LABORATORIUM POMIARY W AKUSTYCE ĆWICZENIE NR 4 Pomiar współczynników pochłaniania i odbicia dźwięku oraz impedancji akustycznej metodą fali stojącej 1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest poznanie metody
Bardziej szczegółowoĆWICZENIE 6. Hologram gruby
ĆWICZENIE 6 Hologram gruby 1. Wprowadzenie Na jednym z poprzednich ćwiczeń zapoznaliśmy się z cienkim (powierzchniowo zapisanym) hologramem Fresnela, który daje nam możliwość zapisu obiektu przestrzennego.
Bardziej szczegółowo( Wersja A ) WYZNACZANIE PROMIENI KRZYWIZNY SOCZEWKI I DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ PIERŚCIENI NEWTONA.
0.X.203 ĆWICZENIE NR 8 ( Wersja A ) WYZNACZANIE PROMIENI KRZYWIZNY SOCZEWKI I DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ PIERŚCIENI NEWTONA. I. Zestaw przyrządów:. Mikroskop. 2. Płytki szklane płaskorównoległe.
Bardziej szczegółowoPomiar dyspersji materiałów za pomocą spektrometru
Ćwiczenie nr 9 Pomiar dyspersji materiałów za pomocą spektrometru I. Zestaw przyrządów 1. Spektrometr 2. Lampy spektralne: helowa i rtęciowa 3. Pryzmaty szklane, których własności mierzymy II. Cel ćwiczenia
Bardziej szczegółowoOPTYKA FALOWA I (FTP2009L) Ćwiczenie 2. Dyfrakcja światła na szczelinach.
OPTYKA FALOWA I (FTP2009L) Ćwiczenie 2. Dyfrakcja światła na szczelinach. Zagadnienia, które należy znać przed wykonaniem ćwiczenia: Dyfrakcja światła to zjawisko fizyczne zmiany kierunku rozchodzenia
Bardziej szczegółowoWYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ
ĆWICZENIE 8 WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ. Wykaz przyrządów Transmisyjne siatki dyfrakcyjne (S) : typ A -0 linii na milimetr oraz typ B ; Laser lub inne źródło światła
Bardziej szczegółowoWyznaczanie wartości współczynnika załamania
Grzegorz F. Wojewoda Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 1 Bydgoszcz Wyznaczanie wartości współczynnika załamania Jest dobrze! Nareszcie można sprawdzić doświadczalnie wartości współczynników załamania
Bardziej szczegółowoInterferometr Macha-Zehndera. Zapis sinusoidalnej siatki dyfrakcyjnej i pomiar jej okresu przestrzennego.
Ćwiczenie 6 Interferometr Macha-Zehndera. Zapis sinusoidalnej siatki dyfrakcyjnej i pomiar jej okresu przestrzennego. Interferometr Macha-Zehndera Interferometr Macha-Zehndera jest często wykorzystywany
Bardziej szczegółowoOpis matematyczny odbicia światła od zwierciadła kulistego i przejścia światła przez soczewki.
Opis matematyczny odbicia światła od zwierciadła kulistego i przejścia światła przez soczewki. 1. Równanie soczewki i zwierciadła kulistego. Z podobieństwa trójkątów ABF i LFD (patrz rysunek powyżej) wynika,
Bardziej szczegółowoLaboratorium Informatyki Optycznej ĆWICZENIE 2. Koherentne korelatory optyczne i hologram Fouriera
ĆWICZENIE 2 Koherentne korelatory optyczne i hologram Fouriera 1. Wprowadzenie Historycznie jednym z ważniejszych zastosowań korelatorów optycznych było rozpoznawanie obrazów, pozwalały np. na analizę
Bardziej szczegółowoPOMIARY OPTYCZNE Pomiary kątów (klinów, pryzmatów) Damian Siedlecki
POMIARY OPTYCZNE 1 { 10. (klinów, pryzmatów) Damian Siedlecki 1) Metoda autokolimacyjna i 2φn a = 2φnf ob φ = a 2nf ob Pomiary płytek płasko-równoległych 2) Metody interferencyjne (prążki równej grubości)
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 42 WYZNACZANIE OGNISKOWEJ SOCZEWKI CIENKIEJ. Wprowadzenie teoretyczne.
Ćwiczenie 4 WYZNACZANIE OGNISKOWEJ SOCZEWKI CIENKIEJ Wprowadzenie teoretyczne. Soczewka jest obiektem izycznym wykonanym z materiału przezroczystego o zadanym kształcie i symetrii obrotowej. Interesować
Bardziej szczegółowoHologram gruby (objętościowy)
Hologram gruby (objętościowy) Wprowadzenie teoretyczne Holografia jest bardzo rozległą dziedziną optyki i na pewno nie dziwi fakt, że istnieją hologramy różnego typu. W zależności od metody zapisu hologramu,
Bardziej szczegółowoOPTYKA GEOMETRYCZNA I INSTRUMENTALNA
1100-1BO15, rok akademicki 2018/19 OPTYKA GEOMETRYCZNA I INSTRUMENTALNA dr hab. Raał Kasztelanic Wykład 4 Obliczenia dla zwierciadeł Równanie zwierciadła 1 1 2 1 s s r s s 2 Obliczenia dla zwierciadeł
Bardziej szczegółowoWYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA W PRZEZROCZYSTYM MATERIALE METODĄ KĄTA NAJMNIEJSZEGO ODCHYLENIA
I PRACOWNIA FIZYCZNA, INSTYTUT FIZYKI UMK, TORUŃ Instrukcja do ćwiczenia nr 59 WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA W PRZEZROCZYSTYM MATERIALE METODĄ KĄTA NAJMNIEJSZEGO ODCHYLENIA. Cel ćwiczenia
Bardziej szczegółowoPropagacja światła we włóknie obserwacja pól modowych.
Propagacja światła we włóknie obserwacja pól modowych. Przy pomocy optyki geometrycznej łatwo można przedstawić efekty propagacji światła tylko w ośrodku nieograniczonym. Nie ukazuje ona jednak interesujących
Bardziej szczegółowoNowoczesne sieci komputerowe
WYŻSZA SZKOŁA BIZNESU W DĄBROWIE GÓRNICZEJ WYDZIAŁ ZARZĄDZANIA INFORMATYKI I NAUK SPOŁECZNYCH Instrukcja do laboratorium z przedmiotu: Nowoczesne sieci komputerowe Instrukcja nr 1 Dąbrowa Górnicza, 2010
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 53. Soczewki
Ćwiczenie 53. Soczewki Małgorzata Nowina-Konopka, Andrzej Zięba Cel ćwiczenia Pomiar ogniskowych soczewki skupiającej i układu soczewek (skupiająca i rozpraszająca), obliczenie ogniskowej soczewki rozpraszającej.
Bardziej szczegółowoPomiary w instalacjach światłowodowych.
Pomiary w instalacjach światłowodowych. Pomiary metodą transmisyjną Pomiary tłumienności metodą transmisyjną Cel pomiaru: Określenie całkowitego tłumienia linii światłowodowej Przyrządy pomiarowe: źródło
Bardziej szczegółowoWYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA SZKŁA ZA POMOCĄ SPEKTROMETRU CZĘŚĆ (A-zestaw 1) Instrukcja wykonawcza
ĆWICZENIE 76A WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA SZKŁA ZA POMOCĄ SPEKTROMETRU CZĘŚĆ (A-zestaw ) Instrukcja wykonawcza. Wykaz przyrządów Spektrometr (goniometr) Lampy spektralne Pryzmaty. Cel ćwiczenia
Bardziej szczegółowoKrzysztof Łapsa Wyznaczenie prędkości fal ultradźwiękowych metodami interferencyjnymi
Krzysztof Łapsa Wyznaczenie prędkości fal ultradźwiękowych metodami interferencyjnymi Cele ćwiczenia Praktyczne zapoznanie się ze zjawiskiem interferencji fal akustycznych Wyznaczenie prędkości fal ultradźwiękowych
Bardziej szczegółowoBadanie efektu Dopplera metodą fali ultradźwiękowej
Badanie efektu Dopplera metodą fali ultradźwiękowej Cele eksperymentu 1. Pomiar zmiany częstotliwości postrzeganej przez obserwatora w spoczynku w funkcji prędkości v źródła fali ultradźwiękowej. 2. Potwierdzenie
Bardziej szczegółowoSzczegółowy rozkład materiału z fizyki dla klasy III gimnazjum zgodny z nową podstawą programową.
Szczegółowy rozkład materiału z fizyki dla klasy III gimnazjum zgodny z nową podstawą programową. Lekcja organizacyjna. Omówienie programu nauczania i przypomnienie wymagań przedmiotowych Tytuł rozdziału
Bardziej szczegółowoWyznaczanie współczynnika załamania światła za pomocą mikroskopu i pryzmatu
POLITECHNIKA BIAŁOSTOCKA KATEDRA ZARZĄDZANIA PRODUKCJĄ Instrukcja do zajęć laboratoryjnych z przedmiotu: FIZYKA Kod przedmiotu: KS037; KN037; LS037; LN037 Ćwiczenie Nr Wyznaczanie współczynnika załamania
Bardziej szczegółowoĆWICZENIA LABORATORYJNE Z KONSTRUKCJI METALOWCH. Ć w i c z e n i e H. Interferometria plamkowa w zastosowaniu do pomiaru przemieszczeń
Akademia Górniczo Hutnicza Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki Katedra Wytrzymałości, Zmęczenia Materiałów i Konstrukcji Nazwisko i Imię: Nazwisko i Imię: Wydział Górnictwa i Geoinżynierii Grupa
Bardziej szczegółowoLaboratorium techniki laserowej. Ćwiczenie 5. Modulator PLZT
Laboratorium techniki laserowej Katedra Optoelektroniki i Systemów Elektronicznych, WETI, Politechnika Gdaoska Gdańsk 006 1.Wstęp Rozwój techniki optoelektronicznej spowodował poszukiwania nowych materiałów
Bardziej szczegółowoĆwiczenie nr 8 Interferencyjny pomiar kształtu powierzchni
Ćwiczenie nr 8 Interferencyjny pomiar kształtu powierzchni I. Zestaw przyrządów 1. Interferometr Fizeau z kopiarką 2. Oświetlacz z transformatorem 3. Lampa spektralna z zasilaczem 4. Próbki II. Cel ćwiczenia:
Bardziej szczegółowoPOMIARY TŁUMIENIA I ABSORBCJI FAL ELEKTROMAGNETYCZNYCH
LŁ ELEKTRONIKI WAT POMIARY TŁUMIENIA I ABSORBCJI FAL ELEKTROMAGNETYCZNYCH dr inż. Leszek Nowosielski Wojskowa Akademia Techniczna Wydział Elektroniki Laboratorium Kompatybilności Elektromagnetycznej LŁ
Bardziej szczegółowoWYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA SZKŁA ZA POMOCĄ SPEKTROMETRU.
0.X.00 ĆWICZENIE NR 76 A (zestaw ) WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA SZKŁA ZA POMOCĄ SPEKTROMETRU. I. Zestaw przyrządów:. Spektrometr (goniometr), Lampy spektralne 3. Pryzmaty II. Cel ćwiczenia: Zapoznanie
Bardziej szczegółowoWykład 17: Optyka falowa cz.1.
Wykład 17: Optyka falowa cz.1. Dr inż. Zbigniew Szklarski Katedra Elektroniki, paw. C-1, pok.31 szkla@agh.edu.pl http://layer.uci.agh.edu.pl/z.szklarski/ 1 Zasada Huyghensa Christian Huygens 1678 r. pierwsza
Bardziej szczegółowoĆwiczenie Nr 11 Fotometria
Instytut Fizyki, Uniwersytet Śląski Chorzów 2018 r. Ćwiczenie Nr 11 Fotometria Zagadnienia: fale elektromagnetyczne, fotometria, wielkości i jednostki fotometryczne, oko. Wstęp Radiometria (fotometria
Bardziej szczegółowoZjawisko interferencji fal
Zjawisko interferencji fal Interferencja to efekt nakładania się fal (wzmacnianie i osłabianie się ruchu falowego widoczne w zmianach amplitudy i natężenia fal) w którym zachodzi stabilne w czasie ich
Bardziej szczegółowoPomiary grubości cienkich warstw metodą prążków interferencyjnych równej grubości
Ćwiczenie nr 6 Pomiary grubości cienkich warstw metodą prążków interferencyjnych równej grubości I. Przyrząd: - Mikroskop interferencyjny do pomiaru grubości cienkich warstw II. Cele ćwiczenia 1. Zapoznanie
Bardziej szczegółowoPOMIAR ODLEGŁOŚCI OGNISKOWYCH SOCZEWEK
ĆWICZENIE 77 POMIAR ODLEGŁOŚCI OGNISKOWYCH SOCZEWEK Cel ćwiczenia: 1. Poznanie zasad optyki geometrycznej, zasad powstawania i konstrukcji obrazów w soczewkach cienkich. 2. Wyznaczanie odległości ogniskowych
Bardziej szczegółowoO3. BADANIE WIDM ATOMOWYCH
O3. BADANIE WIDM ATOMOWYCH tekst opracowała: Bożena Janowska-Dmoch Większość źródeł światła emituje promieniowanie elektromagnetyczne złożone z wymieszanych ze sobą fal o wielu częstotliwościach (długościach).
Bardziej szczegółowo