PAŃSTWOWA WYŻSZA SZKOŁA ZAWODOWA W NOWYM SĄCZU SYLABUS PRZEDMIOTU. Inżynieria mechaniczna, Inżynieria produkcji żywności, Ekoenergetyka 1.

Transkrypt

1 PAŃSTWOWA WYŻSZA SZKOŁA ZAWODOWA W NOWYM SĄCZU SYLABUS PRZEDMIOTU rok akademicki: 2009/2010 Instytut: Techniczny Kierunek studiów: Zarządzanie i inżynieria produkcji Kod kierunku: 06.9 Specjalność: Inżynieria mechaniczna, Inżynieria produkcji żywności, Ekoenergetyka 1. PRZEDMIOT NAZWA PRZEDMIOTU KOD PRZEDMIOTU KATEGORIA PRZEDMIOTU LICZBA PUNKTÓW ECTS ROK STUDIÓW Komunikacja społeczna KS Podstawowy FORMA STUDIÓW, RODZAJ ZAJĘĆ, LICZBA GODZIN W PLANIE STUDIÓW LICZBA GODZIN ZAJĘĆ PROWADZONYCH W SEMESTRZE WYKŁAD ĆWICZENIA ZAJĘCIA LAB. ZAJĘCIA PROJ. BUN ZIMOWY STUDIA STACJONARNE LETNI STUDIA NIESTACJONARNE STUDIA STACJONARNE STUDIA NIESTACJONARNE strona 1/6

2 Brak przedmiotów 3. PRZEDMIOTY WPROWADZAJĄCE WRAZ Z OKREŚLENIEM WYMAGAŃ WSTĘPNYCH 4. ZAŁOŻENIA I CELE PRZEDMIOTU (EFEKTY KSZTAŁCENIA) W wyniku procesu kształcenia student powinien: - znać podstawy teoretyczne procesu komunikacji, - znać i rozumieć psychologiczne uwarunkowania komunikacji społecznej, - znać i rozumieć zasady sprawnej komunikacji społecznej, - znać współczesny i tradycyjny pogląd na konflikt, - znać różne metody rozwiązywania konfliktu, - znać metody zarządzania konfliktem: stymulacja, rozwiązywanie, - znać i rozumieć psychologiczne uwarunkowania negocjacji, - potrafić zastosować wiedzę o metodach i technikach negocjacji w ćwiczeniach praktycznych, - potrafić świadomie wybierać typy zachowań w zależności od sytuacji, - potrafić prawidłowo komunikować się i być aktywnym słuchaczem, - potrafić skutecznie prowadzić rozmowy z otoczeniem - znać znaczenie komunikacji społecznej dla innych nauk: marketing, zarządzanie, public relations, - rozumieć i znać pojęcia: reputacji, wizerunku, opinii organizacji, - znać podstawowe pojęcia, cele i zadania PR jako nauki zajmującej się zarządzaniem komunikacją, - rozumieć związek PR z innymi metodami komunikowania się organizacji z otoczeniem, - znać zasady komunikowania się w procesie PR, - rozumieć psychologiczne podstawy PR, - znać techniki twórczego myślenia i umieć je stosować praktycznie, - umieć asertywnie przyjmować krytykę i odpowiadać na krytykę - znać zasady współpracy z mediami - umieć dokonać prezentacji i autoprezentacji w aspekcie werbalnym i pozawerbalnym - znać reguły pisowni tekstów prasowych i umieć formułować np. komunikat prasowy, listy, zaproszenia, podziękowania, sprostowanie W toku zajęć student powinien nabyć następujące umiejętności: - przedstawiania koncepcji i wyników badań dotyczących różnych kanałów komunikacji interpersonalnej (ze szczególnym uwzględnieniem szeroko rozumianej społecznej płaszczyzny procesu komunikacji) - określania problematyki komunikacji interpersonalnej na gruncie takich dyscyplin szczegółowych jak: psychologia (psychologia społeczna, psychologia emocji i motywacji, systemowa psychologia kliniczna), filozofia (filozofia języka i filozofia społeczna), antropologia biologiczna, antropologia kulturowa, językoznawstwo (ze szczególnym uwzględnieniem językoznawstwa kulturowego) - definiowania znaczenie kluczowych dla problematyki komunikacji społecznej terminów i pojęć, ze szczególnym uwzględnieniem pojęć, które wywodzą się z języka potocznego, lecz na gruncie omawianych dyscyplin posiadają własne specyficzne i precyzyjnie zdefiniowane znaczenie - rozumienia kontekstu metodologicznego, w którym prowadzi się badania z zakresu strona 2/6

3 komunikacji społecznej. 5. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTU WYKŁAD LP. TEMATYKA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN Opis szczegółowy bloków tematycznych 1. Interdyscyplinarny charakter komunikacji społecznej; zarys historii problematyki. Klasyczne ujęcia teoretyczne komunikacji społecznej. stacjonarne studia niestacjonarne 2. Wybrane współczesne ujęcia teoretyczne problemu komunikacji społecznej: konstruktywizm, teoria systemów, teoria skryptów, analiza transakcyjna, ujęcie psychologii humanistycznej. 3. Komunikacja niewerbalna i werbalna z perspektywy filogenetycznej i ontogenetycznej. Udział świadomych i nieświadomych procesów przetwarzania informacji w aktach emisji i recepcji komunikatu. Zakres wolicjonalnej kontroli zachowań pełniących funkcję komunikatów. Komunikacja interpersonalna z perspektywy neuropsychologicznej problem komunikatów podprogowych (subliminalnych). 4. Komunikacja werbalna. Podstawowe funkcje języka. Zasady konwersacji i jej organizacja. Zagadnienia wokół problematyki efektywnego mówienia i słuchania. Determinanty nieporozumień jak i skutecznego komunikowania werbalnego. Różnice indywidualne w zakresie zachowań konwersacyjnych. Specyfika komunikacji werbalnej w różnych uwarunkowaniach środowiskowych, społecznych i kulturowych. Tekst jako komunikat w różnych kontekstach sytuacyjnych; możliwości i ograniczenia. Konstruowanie tekstu zrozumiałego i przekonującego perspektywa psycholingwistyczna. 5. Zaburzenia w procesach komunikacji interpersonalnej. RAZEM: ĆWICZENIA LP. TEMATYKA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN Opis szczegółowy bloków tematycznych 1. Negocjacje podstawy teoretyczne. Pojęcie negocjacji, ich znaczenie w życiu społecznym. Fazy procesu negocjacji i ich specyfika. Problem potencjalnego wpływu różnic indywidualnych na skuteczność negocjowania. Inteligencja emocjonalna jako czynnik facylitujący nabywanie niezbędnych kompetencji negocjacyjnych. Zasady skutecznych negocjacji. Ćwiczenie negocjacyjne.. stacjonarne studia niestacjonarne strona 3/6

4 2. Konflikt, współczesny i tradycyjny pogląd na konflikt, struktura konfliktu, kierowanie konfliktem. Negocjacje metodą rozwiązywania konfliktów. Sposoby stymulowania konfliktu. Metody rozwiązywania konfliktów sposobami poza negocjacyjnymi: facylitacje, mediacje, arbitraż, sąd. 3. Style negocjacji; negocjacje miękkie, twarde, przyjacielskie, partnerskie. Zalety i cechy różnych stylów. Uwarunkowania pomyślnych negocjacji handlowych. 4. Typologia niewerbalnych aktów komunikacji i ich znaczenie funkcjonalne. Analiza skuteczności różnych kanałów komunikacji w odniesieniu do danych eksperymentalnych. Proksemika zarys problematyki ze szczególnym uwzględnieniem specyfiki tego kanału komunikacji niewerbalnej w odniesieniu do różnic indywidualnych i kulturowych. Odległości interpersonalne w mediach. Analiza aktów komunikacji dokonywanych za pośrednictwem: pozycji ciała, wyglądu fizycznego, kontaktu wzrokowego, mimiki twarzy, gestykulacji oraz kanału wokalnego. 5. Typologia niewerbalnych aktów komunikacji i ich znaczenie funkcjonalne. Analiza skuteczności różnych kanałów komunikacji w odniesieniu do danych eksperymentalnych. Proksemika zarys problematyki ze szczególnym uwzględnieniem specyfiki tego kanału komunikacji niewerbalnej w odniesieniu do różnic indywidualnych i kulturowych. Odległości interpersonalne w mediach. Analiza aktów komunikacji dokonywanych za pośrednictwem: pozycji ciała, wyglądu fizycznego, kontaktu wzrokowego, mimiki twarzy, gestykulacji oraz kanału wokalnego. 6. Kreatywność i techniki twórczego myślenia w komunikacji interpersonalnej- sztuka argumentacji RAZEM: TREŚCI PROGRAMOWE REALIZOWANE PRZEZ STUDENTA BEZ UCZESTNICTWA NAUCZYCIELA AKADEMICKIEGO (BUN) Brak treści programowych realizowanych bez uczestnictwa nauczyciela akademickiego wykłady, prezentacje multimedialne, case study, ćwiczenia, sytuacje problemowe, pogadanki, filmy, scenki. praca binarna, praca w grupie, 7. METODY NAUCZANIA strona 4/6

5 metoda projektu i symulacji, aktywność: 10 pkt. udział w ćwiczeniach: 15 pkt. zaliczenie ustne: 25 pkt. Łącznie 50 pkt. 8. FORMA I WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Literatura podstawowa: 9. WYKAZ LITERATURY 1. Cialdini R., Wywieranie wpływu na innych. Teoria i praktyka, Gdańsk 2001, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne 2. Goban Klas T., Public relations czyli promocja reputacji. Pojęcia, definicje, uwarunkowania, Warszawa 1997, Businessman Book 3. Hall E. T., Proksemika w kontekście krzyżowania się kultur (w) Ukryty wymiar, Warszawa 2001, MUZA S.A. Literatura uzupełniająca: 1. Kwarciak B., Co trzeba wiedzieć o reklamie, Kraków 1999, Profesjonalnej Szkoły Biznesu 2. Nęcki Z., Komunikacja międzyludzka, Kraków 2000, ANTYKWA 3. Thomson P., Sposoby komunikacji interpersonalnej, Poznań 1998, Zysk i S-ka 10. INFORMACJE O NAUCZYCIELACH AKADEMICKICH Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr Stefan Florek Osoba(y) prowadząca(e) przedmiot: mgr Tomasz Zacłona 11. ZATWIERDZENIE SYLABUSU DO REALIZACJI (miejscowość, data) (odpowiedzialny za przedmiot) (kierownik zakładu) (dyrektor instytutu) Przyjmuję do realizacji (data i podpisy osób prowadzących przedmiot): strona 5/6

6 strona 6/6...