Masz marzenia, na które brakuje Ci kasy? Chcesz zrealizować swój. gramu Stypendium z Wyboru! Szczegóły w tekście Marty Jaworskiej.

Transkrypt

1 Przeczytaj na: Koncert: Miłośnicy zespołu Happysad łączcie się! Już w ten Masz marzenia, na które brakuje Ci kasy? Chcesz zrealizować swój weekend będzie to możliwe podczas koncertu tego zespocel związany z karierą zawodową, jednak brakuje Ci pomysłów, łu w Narodowym Centrum Polskiej Piosenki. Więcej przeczytacie skąd wziąć na to wszystko pieniądze? Z pomocą rusza już IV edycja prow tekście Oli Markiw. gramu Stypendium z Wyboru! Szczegóły w tekście Marty Jaworskiej. O.S.T.R i Hades wystąpią w Opolu. Tego pierwszego nie trzeba już nikomu przedstawiać, ten drugi dopiero walczy o masowe uznanie i na razie dobrze mu idzie. Gdzie, co i kiedy? Przeczytajcie w zapowiedzi Ewy Soluch. Studencka 24(29) marzec 2013 Dwutygodnik studencki Potrafię wzruszać Podobno aktorstwo jest jego niespełnionym marzeniem, ale można powiedzieć, iż realizuje je za każdym razem, gdy pojawia się na scenie. Koncerty Czesława są jak spektakle pełne pięknych historii, ubranych w niebanalne dźwięki. Nic dziwnego, że podczas koncertu grupy Czesław Śpiewa, Studenckie Centrum Kultury UO było wypełnione po brzegi. Nie obeszło się bez bisów i owacji na stojąco. Zabiegany Czesław na szczęście znalazł czas dla Gazety Studenckiej, opowiedział o studiach i pracy jurora. Potem wyszedł na scenę i bawił, wzruszał, wprowadzając słuchaczy w zadumę Mimo tak dużego doświadczenia? Jest trema, ale ona jest tak świadomie kontrolowana. Nie chodzi o to, że się denerwuję, tylko chciałbym jak najlepiej. Nie oczekuje się oklasków, po prostu. Ewa Soluch W łaśnie zaczęła się Twoja trasa koncertowa. Jakie są Twoje wrażenia po tych kilku tygodniach? Czesław Mozil: Dobrze jest wrócić znowu do grania i cieszymy się z tego powodu, bo zawsze jest taka przerwa zimowa. W tej chwili zrobiliśmy próbę muzyczną a wszyscy muzycy dopiero wylądowali o godzinie 11 samolotem z Kopenhagi, więc są teraz w drodze do Opola. Czekam na nich. Wolisz występować na takich mniejszych imprezach czy na dużych festiwalach? Nie ma różnicy. To zależy od publiczności, organizatorów. To wszystko to jest jakaś tam wymiana energii. Wciąż czujesz tremę przed wyjściem na scenę? Tak, zawsze jest trema. - Coś ty, ja bym wyleciał w pierwszej rundzie. Może wystąpiłbym w takim programie jak Must Be the Music - mówi Czesław Mozil Fot. Dawid Kamizela Studenci Studenci Historia publicystyka Uwodziciel Bądź asertywny Biały Anioł polskiej piosenki O babochłopach i męskich laleczkach Jaki związek z uwodzeniem ma ochrona środowiska? Estera Janicka wyjaśnia psychologię i strategie uwodziciela (nie mylić z podrywaczem!), dzięki którym kobiety tak łatwo wpadają w jego sieci. Zdolność do mówienia nie, kiedy wszyscy oczekują od Nas słowa tak, pozwala na zdobycie szacunku do samego siebie, poczucia własnej wartości i wysokiej samooceny. Marta Jaworska uczy asertywności. Przez lata zachwycała publiczność swoim głosem i swoimi piosenkami, które brały się z jej tragicznych, ale także i szczęśliwych przeżyć. Niestety później została zapomniana, a może trafniej, zakurzona Bartosz Janczak przypomina historię Anny German. str.5 Mężczyźni lubią zdobywać, a kobiety być zdobywane, ale czy na pewno? W XXI wieku, kiedy świat staje na głowie, nic nie jest tak, jak powinno. Kamila Widera opowiada o silnych kobietach i zniewieściałych mężczyznach. Mama w reżyserii Andresa Muschietti przełamuje pewne stereotypy dotyczące horrorów. Nieczęsto bowiem opuszcza się salę kinową po takim filmie czując nie lęk, nie przerażenie, ale smutek. Dlaczego? O tym Marek Piszczałka. str.8 str.10 str.3 str.4 recenzje Dzisiaj oceniasz wokalistów na Zimowej Giełdzie Piosenki. Młodzi wykonawcy często mają problemy z tremą. Masz na to jakieś rady? Statystując w programie X Factor, często widziałam, jak ludzie przegrywają swoje marzenia, bo załamuje im się głos, trzęsą ręce Pewnie i to też jest taka ekstremalna sytuacja, taki X Factor. Ludzie starają się zagrać przed 2 tys. publicznością. To jest wielka trema. Wydaje mi się, że po prostu trzeba śpiewać i znaleźć swoją drogę. DOKOŃCZENIE STR.6 sport Mama trzy szybkie pytania do MARTY WÓJCIK str.12

2 list 02 Redakcjo Gazety Studenckiej! Niepokoi mnie, że niektórzy wykładowcy z góry patrzą na studentów jak na umysłowo opóźnionych. Rozumiem, że są osoby, które na studia przychodzą posiedzieć i popatrzeć, ale nie można wszystkich generalizować. Oni przecież też kiedyś studiowali i też mieli mniejszą wiedzę niż teraz posiadają. Wiem, że współcześnie poziom studiowania się obniżył, a mgr nie jest elitarnym tytułem, ale chciałabym życzyć wykładowcom więcej wiary w ludzi - istnieją jeszcze tacy, którzy wiedzą po co tu przyszli! Julia Czekamy na Wasze listy! Masz problem? Nie czekaj - podziel się nim ze wszystkimi! Adres: studenckauo@wp.pl Spotkania redkacyjne: Środa, godz.11:00-12:00 Czwartek 14:30-15:30 Наши гости... Przez niespełna dwa tygodnie Uniwersy- tet Opolski gościł u siebie dziesięcioosobową grupę Rosjan. Goście przybyli do nas prosto z oddalonego o 1505 kilometrów Biełgorodu - miasta partnerskiego Opola. Wycieczka po Opolszczyźnie, wizyta w teatrze czy spotkania z opolskimi studentami to tylko niektóre z atrakcji które było dane im przeżyć podczas wizyty w Polsce. Zdjęcie przedstawia Rosjan i członków Koła Naukowego Kultury Rosyjskiej, którzy w sposób szczególny zadbali o przyjezdnych. Foto: Nikodem T. Jacuk. Więcej na gs.uni.opole.pl monika lorek Partnerzy i sponsorzy: Redaktor naczelny: Patrycja Migoń Zastępca red. naczelnego: Anita Pilżys Dział marketingu: Damian Sklorz Korekta: Beata Marcinowska, Dominika Kałuzińska Kamila Byrtek, Małgorzata Szafran Redaktor wydania: Anita Pilżys Skład DTP i grafika: Patrycja Migoń, Paulina Ziętalak Redakcja: Wiktor Gumiński, Bartosz Janczak, Magdalena Szewczyk, Agnieszka Rybałtowska, Marta Zając, Joanna Jakóbowska, Kamila Widera, Paulina Ziętalak, Marek Piszczałka, Natalia Pojasek, Monika Lorek, Nikodem T. Jacuk, Judyta Staniczek, Damian Sklorz, Justyna Krzyżanowska, Kinga Ignacy, Artur Sygut, Barbara Marek, Anna Rak, Sabina Baraniewicz, Marek Machynia, Tomasz Benedyczuk, Ewa Soluch, Marta Jaworska, Andrea Tuchocka, Aleksandra Markiw, Monika Ferenc, Estera Janicka, Jagoda Adamowicz

3 SPOŁECZNOŚĆ STUDENCKA 03 Źle wybrałaś typa Zapytując jakie niebezpieczeństwa rysują się w perspektywie XXI w. można uzyskać różne odpowiedzi, np. znane dla wszystkich zagrożenia ekologiczne - jest to proces niszczenia naturalnego środowiska człowieka. Kolejnym przykładem może być zjawisko dobrze znanego uwodziciela. Może wydać się to śmieszne w porównaniu z zagrożeniem ekologicznym, ale jest bardzo podobne, gdyż proces uwodzenia niszczy nie tylko środowisko człowieka, ale jego duszę i osobowość. Estera Janicka Są mężczyźni, którzy wolność mają wpisaną w DNA. To oni jednym spojrzeniem potrafią złamać kobiece serce i sprawiają, że nie można o nich zapomnieć. Przyciągają jak magnes tajemniczym uśmiechem i obietnicą niebezpiecznej przygody. Historia pewnego Adama, przedstawia życiową a raczej sercową dewizę: śmieszne miłości, flirty naiwne, gorzkie rozstania i słodkie powroty. Adam jest studentem, który jak sam mówi o sobie: Nie mam czasu na miłość, nie chce się teraz zakochać, jestem młody i z młodości chce korzystać. Nawet moja babcia jak byłem mały powtarzała mi, że będę łamać serca innym dziewczynkom oraz, że jestem bardzo podobny do dziadka, a z tego co mi wiadomo on też miał dar uwodzenia. Z łobuzerskim uśmiechem na twarzy wypowiadane przez niego te słowa tylko podkreślają jego uwodzicielski charakter, który nie ma ograniczeń i gdy jakaś Edie Sedgwick a właściwie Edith Minturn Sedgwick urodziła się 20 kwietnia 1943 r. w Santa Barbara w Kalifornii jako siódme z ośmiorga dzieci państwa Sedgwicków. Dzieciństwo Edie nie było usłane rózami.jej ojciec Francis Minturn Sedgwick, zwany przez najbliższych Fuzzym, zaczął molestować ją seksualnie odkąd skończyła 9 lat. Młodziutka dziewczyna musiała bronić się również przed swoimi braćmi (wyjątek stanowił jej ukochany Minty, który na skutek braku zainteresowania płcią przeciwną został wysłany do szpitala psychiatrycznego Silver Hill, gdzie popełnił samobójstwo). Nastoletnia Edie również zaliczyła pobyt w Silver Hill,gdzie została poddana terapii z użyciem elektrowstrząsów. Fuzzy stwierdził, że to będzie najlepszy sposób, by wyleczyć córkę z anoreksji i bulimii. Nowy Jork, nowe życie Przełomowym wydarzeniem w życiu Edie okazała się przeprowadzka do Nowego Jorku w dziewczyna mu się spodoba to bez problemu potrafi ja uwieść. Niektórzy mówią, że z tą cechą trzeba się urodzić, a on zdecydowanie otrzymał ją w darzę bądź przekleństwie po dziadku. Mojego bohatera zakwalifikowałabym do typu uwodziciela a nie do podrywacza, gdyż między tymi dwoma pojęciami jest różnica. Podrywacz - to osoba, która w umiejętny sposób potrafi zainteresować sobą kobietę, a uwodziciel kryje w sobie negatywny przekaz - manipulację i nieetyczne wykorzystanie kobiet. W dzisiejszych czasach kobiety same pakują się w kłopoty. To fascynujące, że ludzie z taką łatwością poddają się euforycznemu uczuciu zakochania, by potem najczęściej cierpieć. Ze strony uwodziciela nie możemy oczekiwać odwzajemnienia uczuć, zaangażowania i miłości. Adam opowiedział mi historię pewnej dziewczyny, która się w nim zakochała. Jest o dwa lata od niego młodsza i poznali się na studiach. Mówiłem jej, 1964 r. Nowe miejsce zamieszkania odcięło dziewczynę od oprawców z rodzinnego rancza. Na dodatek niebanalna uroda umożliwiła jej karierę modelki. Została uwieczniona na fotografiach, które ukazały się w Time, LIFE oraz Vogue. Jednak nowojorskie życie Edie Sedgwick zaczęło się na dobre z chwilą, kiedy poznała Andy ego Warhola. Już podczas pierwszego spotkania z ust artysty padło odważne wyznanie- Chciałbym zrobić z tobą film..warhol nie rzucił słów na wiatr, zrealizował swoją artystyczną wizję i wprowadził piękną Edie do swojej Fabryki ( The Factory to pracownia,w której Warhol tworzył zarówno swoje obrazy,filmy,jak i przyszłe gwiazdy).edie zadebiutowała w filmie Vinyl. Jej rola polegała na siedzeniu i paleniu papierosa. Edie jako ikona stylu Współpraca Warhol-Sedgwick nie skończyła się na jednym filmie. Kolejne produkcje (np. że ja nie szukam teraz związku, bo nie dawno rozstałem się z dziewczyną i teraz przychodząc na studia nie chce mieć nikogo. Ona przyjmowała to do wiadomości, chłonęła moje słowa jak gąbka, lecz nie odpuszczała. Po cichu brnęła w to dalej i chyba do tej pory to robi. Ja na jej miejscu już dawno był sobie odpuścił, po miesiącu czy dwóch, a ona nie chce. My mężczyźni najpierw oczarujemy a potem rozczarujemy, tak bywa. Robimy to na co mamy ochotę w danej chwili, dziewczyny nie powinny się zastanawiać nad każdym naszym ruchem i go interpretować na swój sposób bo to nic nie daje, działamy pod wpływem impulsu, niby proste a jak skomplikowane. Adam jest chamski i niemiły dla dziewczyn, co sprawia, że zainteresowanie wokół jego osoby rośnie, mówi to co myśli nie zważając na to, czy może tym zranić uczucia drugiej osoby. Wyszło na to kochanie, że źle wybrałaś typa z ironią, dźwięczą słowa wypowiadane z jego ust. Jest typem Poor Little Rich Girl, Beauty #2 ) potęgowały wzajemną fascynację pomiędzy artystą i wschodzącą gwiazdą. Andy inspirował Edie do tego stopnia, faceta, który rozkochuje w sobie dziewczynę, nic z tym nie robi i z dumą patrzy jak ona do niego się uśmiecha. Sprawia mi to satysfakcję, gdy widzę, że jestem jej obiektem westchnień mówi Adam. Nie potrafiłam zrozumieć, dlaczego rodzą się tacy mężczyźni, przez których niewinne kobiety wylewają morze łez. Wiele pytań, mniej odpowiedzi. Adam wspominał, że miał dziewczynę, więc postanowiłam o nią zapytać: Przed przyjściem na studia byłem w związku przez cztery lata z Małgosią, dochodziły do mnie słuchy, że nie jest wierna i potrafi zdradzić, ale nie chciałem w to wierzyć i zawsze siedziało mi to gdzieś z tyłu głowy, kochałem ją. Przyszedł dzień, gdy trzeba było spojrzeć prawdzie w oczy i przekonać się na własnej skórze, że to co mówią inni nie zawsze jest tylko pomówieniem. Zostałem zdradzony, a teraz ma już innego, jest starszy ode mnie i bogatszy, posłuchała rodziców, którzy jej powtarzali, żeby wybrała faceta z kasą. Na pytanie czy ją nadal kocha odpowiedział: nie, to już minęło, ale nie mogę się doczekać kiedy ich spotkam razem, jej zaśmieje się w twarz a jemu przybiję piątkę, za to jaką dziewczynę sobie wybrał. To co dla niego może wydawać się przeszłością, dla mnie nie do końca nią jest. Sposób w jaki wypowiadał się o swojej byłej dziewczynie nie wskazywał na to, że pogodził się ze zdradą, lecz wykazywał urażoną dumę i chęć zemsty. Jak bardzo błędną teorią moich obserwacji tego człowieka będzie, gdy powiem, że metoda uwodzenia i porzucania była jak uśpiony tygrys, który czekał na zbudzenie by zaatakować. Jego była dziewczyna zdradzając go, wyrządziła mu przy tym krzywdę emocjonalną, doprowadziła do otwarcia się puszki Pandory, siejąc zniszczenie i spustoszenie w sercach spotkanych i rozkochanych przez niego dziewczyn. Nie ma lepszej obrony niż atak, więc on wolał atakować dziewczyny niż samemu znów wpaść w sidła miłości, lepiej ranić innych niż samemu cierpieć, lecz trzeba uważać bo życiowy parkiet bywa śliski. W życiu każdego z nas jest przynajmniej jedna niewypowiedziana tajemnica, niewybaczalny żal, nieosiągalne marzenie i niezapomniana miłość. Dziewczyna spotykająca na swojej drodze uwodziciela dostaje od życia gorzką lekcję jaką jest bezradność. Nie wiadomo później komu warto zaufać i coraz częściej brakuje siły. Jednak mimo wszystko nie wolno się poddawać, nigdy nie wiadomo co przyniesie kolejny dzień. Wszyscy od czasu do czasu się gubimy, jednak trzeba wierzyć, że warto się szukać. Edie-ikona,która odeszła zbyt wcześnie Była artystką, modelką i aktorką, a przede wszystkim piękną kobietą. Andy Warhol zrobił z niej Warhol superstar. Król Pop-artu nie był jednak jedyną ofiarą piękna Edie. Podobno z myślą o niej Bob Dylan napisał piosenkę Just Like A Woman. Kim tak naprawdę była intrygująca Edie Sedgwick? Zdjęcie pochodzi z Przyciągają jak magnes tajemniczym uśmiechem i obietnicą niebezpiecznej przygody. że postanowiła zamienić swoje długie włosy na postrzępionego boba w odcieniu srebrny blond. Zrobiła to, żeby wyglądać bardziej jak on. Panna Sedgwick wyróżniała się swoim stylem. Stała się prekursorką noszenia legginsów i czarnych rajstop do zwykłych koszulek. Lubiła proste sukienki o kroju litery A,o wiele za duże męskie koszule zestawiane z kozakami, płaszcze w lamparci deseń, futra z norek,ogromne kapelusze, skórzany kaszkiet, kolczyki sięgające do ramion, bransoletki i naszyjniki zakładane po kilka na raz. Swój ubiór dopełniała ukochanym przez nią mocnym, wieczorowym makijażem. Nadmiar zestawianych elementów nie był jednak groteskowy.przepych Edie Sedgwick dodawał jej tylko piękna i uroku. Niestety nawet śliczna buzia nie była w stanie uratować warholowskiej gwiazdki od nadciągającego upadku. 15 minut sławy minęło Życie w Fabryce przypominało jedną wielką, niekończącą się imprezę. Rozrywkowa Edie zaczęła eksperymentować z narkotykami (głównie amfetaminą) oraz alkoholem. Na jednym z przyjęć Warhol superstar została wpakowana do limuzyny i wywieziona na koncert Boba Dylana. Przypadkowe zdarzenie zaowocowało romansem. Dylan,jako krytyk Warhola, zaszczepił w Edie wątpliwości, co do intencji geniusza Pop-artu dotyczących kariery Sedgwick. Z zazdrości Andy Warhol zniszczył psychikę dziewczyny przypominając jej o molestowaniu przez ojca. Aby jeszcze bardziej pogrążyć dziewczynę w Fabryce zastąpiła ją stworzona przez Warhola parodia jej osoby-ingrid Superstar. Po rozstaniu z Bobem Dylanem Edie załamała się doszczętnie. Drastycznie schudła, wypalała papierosa za papierosem, piła i ćpała. Życie, które stało się performancem doprowadziło ją do samotnego wyniszczenia. Powrót do rodzinnych stron, terapia psychiatryczna, a nawet ślub nie zdołał uratować byłej gwiazdy Warhola. Edie zmarła w wyniku zatrucia barbituranami popitymi sporą ilością alkoholu 16 listopada 1971 r. Joanna Jakóbowska

4 04 SPOŁECZNOŚĆ STUDENCKA Bądź asertywny Każdego dnia ludzie kierują w Naszą stronę setki próśb, poleceń, nakazów, a czasem nawet rozkazów. Jedne są uzasadnione i mają podstawę w logicznych argumentach, inne są tylko próbą manipulacji, chęci wykorzystania nas jako jednostki oraz naszego czasem zbyt miękkiego serca. Czy to jest w porządku? Nie. Czy mamy na to wpływ? Oczywiście, że tak! Marta jaworska Tylko co zrobić w sytuacji kiedy ktoś notorycznie Nas do czegoś nakłania, a my nie potrafimy mu odmówić, bo się boimy, jest nam głupio, albo zwyczajnie nie wiemy jak? I w czym leży problem? Mowa tu o asertywności, czyli umiejętności bycia sobą w relacji z innymi ludźmi, zdolności wyrażania myśli, uczuć i przekonań w taki sposób, który innych nie rani. To szacunek do siebie i poczucie godności, wolny wybór, stanowczość, obrona siebie i swoich przekonań, korzystanie z własnych praw, a także bezpośrednie i uczciwe wyrażanie własnych opinii. Już nie musisz godzić się na wszystko, w każdej sytuacji obawiając się, że Twoja odmowa kogoś zrani. Człowiek jako istota społeczna jest stworzony, aby żyć w grupie. Jedni przyjmują postawę aktywną, chcą dominować, być kimś wśród innych członków zbiorowości i to właśnie ta część ludzi będzie próbowała wykorzystać Ciebie, jako jednostkę bierną, nie potrafiącą odmówić, która zgadza się na wszystko bez żadnego ale. Jaki będzie tego skutek? Silne i dominujące indywiduum osiągnie sukces. A czyim kosztem? Twoim człowieka słabego, któremu brakuje asertywności, bojącego się powiedzieć nie w momencie, kiedy jego dobroć jest nadmiernie wykorzystywana. Ale tak nie musi być Herbert Fensterheim przedstawił 5 praw człowieka odnoszących się właśnie do asertywności. Pierwszym z nich jest prawo do robienia tego, na co masz ochotę, dopóki nie rani to innych ludzi. Jeśli nie masz ochoty spotkać się dziś ze znajomą, bo jutro masz ciężki dzień na uczelni to po prostu tego nie rób grzecznie odmów i spotkajcie się w innym terminie. Drugie z praw mówi o tym, iż masz prawo do zachowania swojej godności poprzez asertywne zachowanie, nawet wtedy, gdy rani to drugiego człowieka, jednak Twoje intencje w tym przypadku nie mogą być agresywne muszą pozostać asertywne. Jeśli ktoś namawia Cię do czynów, które są niezgodne z Twoimi przekonaniami czy wierzeniami, masz prawo odmówić zachowując przy tym podstawowe zasady kultury. Po trzecie, masz prawo do przedstawienia innym swoich próśb dopóki druga osoba będzie miała prawo Ci odmówić. Musisz pamiętać, że nie tylko Ty jesteś asertywny inni też mogą Ci odmówić w sytuacji, kiedy uznają to za konieczne. Kolejne prawo mówi o tym, iż w sytuacjach niejasnych, kiedy Twoja opinia wyraźnie różni się od opinii partnera, możecie to przedyskutować zachowując do siebie szacunek. Może akurat uda się znaleźć kompromis? Piąte założenie zwraca uwagę na to, iż masz prawo do korzystania ze swoich praw. Tak więc nie bój się odmówić drugiej osobie czegoś, na co nie masz ochoty lub z czym się nie zgadzasz masz do tego prawo i korzystaj z niego. Jak asertywnie odmówić? Przede wszystkim powiedz drugiej osobie na co się NIE zgadzasz. Nie tłumacz się nadmiernie, nie używaj wyszukanej argumentacji, jednak przedstaw, jak zamierzasz postąpić i wyjaśnij, dlaczego właśnie na takie zachowanie jesteś zdecydowany. Nie usprawiedliwiaj się, bo to może zachęcić rozmówcę do dalszej dyskusji i prób przekonywania Cię, a tego chyba chcesz uniknąć. Z pewnością nie przepraszaj, bo nie masz za co, ani też nie rób drugiej osobie wyrzutów i pretensji, bo może się poczuć w tej sytuacji zaatakowana a asertywna odmowa nie rani drugiego człowieka. Oto przykład: koleżanka za wszelką cenę chce pożyczyć od Ciebie książkę. Nie byłoby problemu, gdyby nie to, że ma już 3 inne z Twojej kolekcji, o czym chyba najwyraźniej zapomniała. Jak jej odmówić? Nie, nie pożyczę Ci tej książki, ponieważ nie zwróciłaś mi jeszcze poprzednich.. Wydaje się proste, ale nie zawsze takie jest, zwłaszcza dla osób, które przez całe życie ulegały namowom i nie potrafią postąpić inaczej. Podstawą jest tutaj nastawienie psychiczne masz prawo odmówić, jeśli coś wzbudza w Tobie dyskomfort fizyczny lub emocjonalny. Nikt tego prawa Ci nie odebrał i tego nie zrobi. Kiedy już uda Ci się powiedzieć nie to pamiętaj o najważniejszej zasadzie bądź konsekwentny. Nie zmieniaj zdania pod wpływem ciągłego proszenia, nawet dla świętego spokoju. Jeśli ktoś zobaczy, że łatwo jest Cię jednak przekonać to nigdy nie da Ci spokoju i będziesz wiecznie wykorzystywany. Zdjęcie pochodzi z Trzy typy zachowań Podczas rozważań na temat asertywności należy wspomnieć o trzech typach zachowań występujących u człowieka. Pierwsze z nich to zachowanie agresywne w postaci: Ja jestem OK., Ty jesteś nie OK. z pewnością takiej postawy wobec ludzi należy unikać. Nie możemy, a już na pewno nie mamy prawa do tego, aby kogoś osądzać. Jesteśmy tylko ludźmi, a więc daleko Nam do ideału, co nie upoważnia nas do oceniania innych. Drugi typ zachowań to uległość Ja nie jestem OK., Ty jesteś OK. taka postawa także nie należy do pożądanych. Przecież nie chcemy być wykorzystywani przez innych ludzi przy każdej możliwej okazji. Wreszcie trzeci typ zachowań asertywny ten, na którym Nam zależy: Ja jestem OK., Ty jesteś OK. - Nie bój się słowa nie. Ono wcale nie jest takie straszne, jak się wydaje. Powiedz co czujesz Jak skutecznie zakomunikować asertywny sprzeciw? Wykorzystaj tzw. komunikat Ja. Po pierwsze powiedz co czujesz, opisz swoje opinie, przekonania, posiadane preferencje. Niech Twój rozmówca otrzyma solidny argument emocjonalny, dlaczego mu odmawiasz, jakie masz ku temu podstawy. Po drugie wskaż na konkretne zachowanie, które przeszkadza Ci w drugiej osobie, opisz je, odnieś się do przykładów. W następnej kolejności pozwól partnerowi, aby zobaczył konsekwencje tego zachowania, ich destruktywną stronę dla Ciebie. Na koniec powiedz czego chcesz zaproponuj kompromis, rozwiązanie problemu, wskaż na swoje oczekiwania wobec drugiej osoby. Jeśli wyzbędziesz się negatywnego osądu i ataku w stronę partnera komunikacji, będziesz miał większe szanse na konstruktywne rozwiązanie problemu i asertywną odmowę. Może to wszystko nie wydaje się proste, bo w rzeczywistości takie nie jest. Asertywność to umiejętność nabyta, z nią się nie rodzimy. Musimy się jej nauczyć, a potem pielęgnować w sobie czerpiąc korzyści z życia w zgodzie z samym sobą. Myślę jednak, że warto podejmować próby bycia asertywnym, ponieważ jest to przydatna umiejętność w dobie XXI wieku, kiedy wszystko opiera się na kontaktach interpersonalnych. Zdolność do mówienia nie kiedy wszyscy oczekują od Nas słowa tak pozwala nie tylko na uniknięcie wykorzystywania ze strony innych. Pozwala na zdobycie szacunku do samego siebie, poczucia własnej wartości i wysokiej samooceny. Dzięki asertywności czujemy, że to my sprawujemy kontrolę nad własnym życiem, a nie nasza zawistna przyjaciółka czy nadopiekuńcza matka. Więcej wskazówek na temat asertywności znajdziesz w książce Herberta Fensterheima pt. Nie mów tak, gdy chcesz powiedzieć nie. Jak nauczyć się asertywności., którą szczególnie polecam. Na półkach księgarni oczywiście znajduje się masa innych poradników, z których można dowiedzieć się, w jaki sposób nabyć tę niezwykle cenną umiejętność.

5 HISTORIA 05 Biały Anioł polskiej piosenki W taki sposób znawcy muzyki minionego wieku określają wielką piosenkarkę, Annę German. Przez lata zachwycała publiczność swoim głosem i swoimi piosenkami, które brały się z jej ciężkich, tragicznych, ale również z radosnych i szczęśliwych przeżyć. Niestety później została zapomniana, a może trafniej, zakurzona. Dzięki serialowi emitowanemu przez jedną z polskich telewizji, Anna German na szczęście powróciła. BARTOSZ JANCZAK Urodziła się w Uzbekistanie w walentynki 1936 roku. Dzień urodzin Anny odzwierciedlał jej osobowość, ponieważ przez całe życie pozostawała niepoprawną romantyczką. Jej pochodzenie to istna mozaika kulturowa. Ojciec Anny Eugeniusz, którego kochała nad życie, a Anna German. Źródło został jej brutalnie odebrany, urodził się w Łodzi. Był z pochodzenia Niemcem, synem ewangelickiego pastora. Matką Anny była Irma secundo voto Berner z domu Martens. Była potomkinią holenderskich mennonitów, których do Rosji sprowadziła caryca Katarzyna II. Rozstrzelano go, bo był Niemcem Rodzina Germanów w chwili narodzin Anny, mieszkała w Urgenczu. Jej matka pracowała jako nauczycielka języka niemieckiego, a ojciec jako księgowy. Przyszła artystka miała jeszcze młodszego brata Fryderyka, który przyszedł na świat dwa lata po narodzinach Anny, ale zmarł jako dwu lub trzyletnie dziecko. Spokój rodziny Germanów przerwało aresztowanie ojca Anny w 1937 r. NKWD uznało go za niemieckiego szpiega, wroga ówczesnego porządku i skazało na dziesięć lat, bez prawa do korespondencji, co w tamtym czasie oznaczało śmierć. Anna i jej matka dopiero w 1956 dowiedziały się, że został rozstrzelany w Urgenczu niedługo po aresztowaniu. Do tego czasu nadzieja, że jeszcze żyje nie gasła. Okres II wojny światowej to dla rodziny Germanów ciągła tułaczka w celu przeżycia. Cały obowiązek utrzymania rodziny spoczął na matce Anny, Irmie. W tym czasie wyszła ona za polskiego oficera i po zakończeniu wojny, jako żona Polaka, złożyła dokumenty repatriacyjne i razem z córką i matką wyjechały do Polski. Początkowo zamieszkały w Nowej Rudzie, a w 1949 r. osiedliły się we Wrocławiu. Z wykształcenia geolog Anna German uczęszczała do VIII Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Krzywoustego we Wrocławiu, które ukończyła w 1955 r, a jej matka w tym czasie studiowała na Uniwersytecie Wrocławskim rusycystykę, a następnie przez wiele lat pracowała jako wykładowca języka niemieckiego na Akademii Rolniczej we Wrocławiu. Po skończeniu liceum Anna studiowała geologię na Uniwersytecie Wrocławskim. Jak sama po latach wspominała: Ukończyłam Wydział Geologii na Uniwersytecie Wrocławskim, ale wstępując nań, kierowałam się tzw. zdrowym rozsądkiem. Mimo zainteresowań malarstwem, rzeźbą, metaloplastyką czy ceramiką artystyczną wiedziałam, że muszę wybrać zawód konkretny, który w przyszłości zapewni mi byt. Studia ukończyła z wyróżnieniem. Nagrodzona w Opolu Anna German na scenie. Źródło Po studiach rozpoczęła się wielka i wspaniała kariera Anny German. Debiutowała w 1960 r. we wrocławskim Kalamburze. Trzy lata później wzięła udział w III Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie, gdzie zdobyła II nagrodę za utwór Tak mi z tym źle. Przełom w karierze artystki nastąpił w Opolu. W 1965 r. triumfowała na festiwalu z utworem Zakwitnę różą. To właśnie tam wypatrzyli ją przedstawiciele włoskiej wytwórni płytowej i w ten sposób rozpoczęła się międzynarodowa kariera Anny. Pięknie prezentowała się na scenie. Była bardzo wysoka, miała około 1,90 metra wzrostu, długie blond włosy i niezwykle doniosły, anielski głos. Z racji wzrostu zwracano się do niej Jej Wysokość. Jej bliscy wspominają, że czasami na występy sama robiła sobie na drutach sukienki. Śpiewała w siedmiu językach. Występowała m.in. w USA, Kanadzie, Wielkiej Brytanii, Australii, Francji, Portugalii, Włoszech, na Węgrzech, i szczególnie często w ZSRR. Artystka laury zdobywała na wielu festiwalach, m.in. w Monte Carlo, Wiesbaden, Bratysławie, San Remo, Neapolu, Viareggio, Cannes. German szczególnie dobrze czuła się na rosyjskich scenach, doskonale władała językiem rosyjskim. Tak wspomina śpiewanie piosenek po rosyjsku: Łatwo i przyjemnie je śpiewam - nie tylko dlatego, że dobrze znam język. Zachwycają melodyjnością i swobodą głosową. Aby przekazać całą głębię tych piosenek, powinno się je śpiewać wyłącznie po rosyjsku. Rosjanie ją uwielbiali. Nagły zwrot w życiu 28 sierpnia 1967 roku, Anna German wracała z koncertu we Włoszech. Na autostradzie Słońca koło Bolonii doszło do wypadku samochodowego. Została ciężko ranna. Znaleziono ją kilka metrów od miejsca zdarzenia dopiero nad ranem. Przez 12 dni pozostawała w śpiączce. W wyniku wypadku odniosła poważny urazy kręgosłupa, nie było wiadomo czy kiedykolwiek będzie jeszcze chodzić i śpiewać. Musiała przejść skomplikowane operacje, przez wiele miesięcy była w gipsie. Praktycznie trzy lata trwała bolesna rehabilitacja artystki. Wróciła na estradę. W 1970 r. stanęła przed mikrofonem i zaśpiewała swój superprzebój, który napisała w czasie choroby - Człowieczy los. Wkrótce ukazała się też jej książka Wróć do Sorrento?, w której opisała swoje osobiste przeżycia. W czasie heroicznej walki o powrót do sprawności i na scenę przy Annie German był jej przyjaciel, później narzeczony Zbigniew Tucholski. Troskliwe zajmował się artystką, poświęcając przy tym swoją karierę naukową na Politechnice Warszawskiej. Szczęście przeplatane z tragedią Niedługo po swoim pierwszym występie po ciężkim wypadku, Anna wyszła za mąż za Tucholskiego. Jak sama wspominała ten czas: Czuję się dobrze i myślę, że ostatni akt odbędzie się szczęśliwie.... W 1975 r. narodził się jej ukochany syn, Zbigniew. Wraz z mężem zakupiła wymarzony przez nią dom z ogrodem na na warszawskim Żoliborzu. Jej życie zaczęło się układać. Zdobywała kolejne nagrody, m.in. na opolskim festiwalu w 1970 i 1971 r. Koncertowała na całym świecie: w USA, Australii, w ZSRR. I właśnie w kraju, gdzie spędziła swoje dzieciństwo, los wystawił ją na kolejną próbę. Podczas koncertu, poczuła ostry ból w nodze. Z trudem zeszła ze sceny. Diagnoza lekarska nowotwór kości. Ponownie zaopiekował się nią jej mąż. Siedem lat trwała walka o zdrowie Anny German. W 1982 r. osierociła swoje siedmioletnie dziecko mając 46 lat. Jej przyjaciel, Krzysztof Cwynar Anna German (w środku) wraz z matką (po prawej) i babcią. Źródło po latach wspominał spotkanie z nią na krótko przed śmiercią: Była jak zwykle piękna, umalowana, wyglądała jakby za chwilę miała wyjść ze szpitala i dodaje: Niedługo po tej wizycie nad morzem dotarła wiadomość, że Ania nie żyje. Dopiero potem okazało się, (...), że Ania ma trzy nowotwory, w tym białaczkę. Jednak Ania prosiła, by mi o tym nie mówić. Przede wszystkim miłość Życie Anny German pokazuje, że miłość i ogromna pasja potrafią przezwyciężyć bardzo wiele. O swoich utworach mówiła: Wszyscy albo kochamy, albo czekamy na miłość. Moje piosenki są o tym. Są z różnych krajów i epok. Swoją liryczną bohaterkę chcę obdarzyć inteligencją, wrażliwością, godnością i czułością. Wydaje mi się, że te właśnie cechy upiększają kobietę. Takie piosenki jak: Tańczące Eurydyki, Szedł Atanazy do Anny, List do Chopina, Bal u Posejdona, Człowieczy los dziś młodemu pokoleniu praktycznie mało znane, oddają to wszystko co Annie German towarzyszyło. Jej życie było pełne, było w nim wszystko, od radości, miłości po tragedię, walkę, chorobę i śmierć. Zmarła w bardzo młodym wieku, praktycznie całe życie stało przed nią otworem. Ułożyła sobie szczęście rodzinne, ale los zawsze po chwilach radosnych stawiał ją przed ogromną próbą. Za trzecim razem, po ciężkiej walce, niestety przegrała. Piękna, zdolna, urocza, a przy tym wszystkim skromna, taka była Anna German.

6 06 ZIMOWA GIEŁDA PIOSENKI 2013 Jestem niespełnionym aktorem To jest obojętne, czy śpiewasz numery kogoś innego, czy sam piszesz. Jak piszesz swoją muzykę, to możesz ją tak zaśpiewać, że nikt nie powie, że śpiewasz źle, bo śpiewasz po swojemu. To jest bardzo trudny temat. Wydaje mi się, że nie ma reguł. Gdyby to była matematyka, to łatwiej byłoby się przebić albo napisać hit. Skończyłeś Akademię Muzyczną. Myślisz, że to konieczne, żeby być naprawdę dobrym muzykiem? A jak myślisz? Największe kapele w Polsce, czy one ukończyły Akademię Muzyczną? Nie skończyły. No właśnie. Historia rocka pokazuje, że to nie ma nic wspólnego a często jest nawet tak, że akademie muzyczne tworzą klony, tak jak np. na katowickiej akademii jazzu, gdzie w teorii wszyscy są zdolni, ale generalnie to jakoś wszyscy brzmią identycznie. Ale Ty wybrałeś się na Akademię. Tak, bo nie miałem wyjścia, bo grałem na akordeonie i żeby nie było, chciałem po prostu grać swoje popowe piosenki, ale generalnie mam studia w klasie akordeonu. Grałem muzykę współczesną na akordeonie, coś, czego w ogóle nie praktykuję teraz. I nie żałujesz tych studiów? Nie żałuję, bo całą moją kapelę, większość moich muzyków, moich przyjaciół poznałem tam. Miałeś jakąś alternatywę, gdyby nie udało się z muzyką? Właśnie nie miałem, bo gdybym musiał być na studiach, juror też może się mylić. Nie jest się bezbłędnym. Nie powinno się zachowywać, jakby się zjadło wszystkie rozumy i się wymądrzać. To nie o to chodzi. Trochę pokory jest dobre i zdrowe. Czesław śpiewa Miłosza, teraz Baczyńskiego. Od zawsze miałeś takie zamiłowanie do poezji? Ja nie mam zamiłowania do poezji. Ja nawet nie czytałem poezji. Ja dostałem różne takie propozycje a Miłosza odkryłem, bo jestem sam Czesławem i mam meldunek tam, gdzie Miłosz miał w Krakowie. Ja jestem przekaźnikiem. Jeżeli mogę wziąć tekst i stworzyć niekoniecznie banalną muzykę do tego tekstu, to się cieszę. Jeżeli te piosenki i teksty Miłosza a w tym wypadku Baczyńskiego i to tylko jedna piosenka, bo do filmu było zamówienie, okazują się strzałem w dziesiątkę i są dobrze przyjmowane, to cieszę się z tego powodu. Są jeszcze jacyś poeci, któjury w składzie: Czesław Mozil, Natalia Różańska i Jacek Makowski wybrało zwycięzców tegorocznej Zimowej Giełdy Pio- rych teksty chciałbyś wykosenki. I miejsce i złoty wiatraczek Zimowej Giełdy Piosenki, występ na festiwalu w Krakowie oraz nagrodę pieniężną do rzystać? wykorzystania w sklepie Ragtime zgarniają ZAGI Fot.Ania Liebiedieva i Dawid Kamizela Na pewno są, ale teraz trudno mi powiedzieć. Nie wiem, gdybym musiał tam czytać Dziadkowie, babcia śpiewała wokalistą, słabym tekścia- Cały czas, wszystko, co robię, jest może kiedyś będą. Pracuję z książki, to powiem ci szczerze, na Ukrainie rzem przez innych komentowane. Kie- różnymi współczesnymi poetabyłoby ciężko. Trudno jest mi się Nie, ja nie jestem wokalistą do- dyś to było obojętne, kiedyś można mi, jak Michał Zabłocki. Pracukoncentrować, więc nie byłoby Co do śpiewu, teraz jest czas brym technicznie, co nie ozna- było robić, co się chcę. Teraz to jest ję więc z ludźmi, którzy potrato łatwe. programów rozrywkowych, cza, iż nie potrafię wzruszać. wręcz odwrotnie, dlatego trzeba fią tak skleić tekst, że ja mogę wyłaniających talenty. Gdybyć jak najbardziej czujnym, dlate- skoncentrować się na muzyce i Podobno chciałeś zostać ak- byśmy cofnęli się w czasie, Rozumiem, czyli emocje są go pije się wodę przed koncertem. przekazie. torem. gdybyś dopiero zaczynał, najważniejsze? Na pewno chciałbym być akto- wystąpiłbyś np. w X Factor? Jak najbardziej. Tylko wodę? Czego Ci życzyć? rem. Jestem takim niespełnio- Coś ty, ja bym wyleciał w pierwniestety tak. Wydaje mi się, że zdrowia. To nym aktorem. szej rundzie. Może wystąpiłbym Powiedz mi, czy sam podjest najważniejsze. w takim programie jak Must Be dałbyś się ocenie Czesława Nie masz czasem wyrzutów Twoja rodzina była umuzy- The Music. Mozila? Myślisz, że jesteś sumienia, że powiedziałeś o Życzę Ci w takim razie dużo kalniona, czy tylko Ty się tak sprawiedliwym jurorem? jedno słowo za dużo, prze- zdrowia i powodzenia na wyróżniałeś? Dlaczego odpadłbyś w Jestem tak sprawiedliwy, jak tylko sadziłeś z krytyką, po pro- koncercie. Ja nie jestem z muzykalnej ro- pierwszej rundzie? Często mogę być. Mnie się wydaje, że cały stu się pomyliłeś? dziny, tak bym powiedział. mówisz, że jesteś słabym czas jestem oceniany przez innych. Zawsze. Ja już powiedziałem, Rozmawiała Ewa Soluch Jest to przegląd zespołów i solistów, którzy chcą się zaprezentować szerszej publiczno- Wręczenie nagród. Do oglądania zdjęć zapraszamy na posłuchania ści, a tym samym dać się poznać producentom muzycznym. Na zdjęciu zespół Fairy Tale wywiadów a obejrzenia materiałów video 100.uni.opole.pl Show, który zagra na tegorocznych Piastonaliach Fot. Nikodem T.Jacuk Fot. Dawid Kamizela

7 Najzdolniejsi zaśpiewali Miłosza Zimowa Giełda Piosenki jest starsza od niejednego z nas tutaj obecnych tymi słowami Krzysztof Ciecióra, przewodniczący Samorządu Studenckiego Uniwersytetu Opolskiego przywitał zgromadzoną w Studenckim Centrum Kultury publiczność. Była to bowiem jej XXIII edycja. Ale czym jest ta Zimowa Giełda Piosenki? Jest to przegląd zespołów i solistów, którzy chcą się zaprezentować szerszej publiczności, a tym samym dać się poznać producentom muzycznym. Wiele z tych zespołów nie ma możliwość nagrania własnej płyty, czy chociażby dema. A taką szansę daje ZGP. Występ na festiwalu w Krakowie, Juwenaliach w Nysie czy opolskich Piastonaliach, to dla tych zespołów spełnienie marzeń. Zgłoszenia nadesłały ok. sto trzydzieści zespoły, ale tylko dziesiątka z nich znalazła się w finale. Wybrali ich słuchacze Radia Sygnały, którzy w każdy wtorek mogli głosować na swojego faworyta. ZIMOWA GIEŁDA PIOSENKI 2013 Niecodziennie możemy usłyszeć wiersze polskich poetów w aranżacjach muzycznych. Podczas tegorocznej Zimowej Giełdy Piosenki mogliśmy usłyszeć poezję Miłosza w wersji popowej, rockandrollowej i metalowej. Uczestnicy oprócz swojego autorskiego utworu musieli zaprezentować także wiersz Czesława Miłosza we własnej interpretacji. Nie było więc dla nikogo zaskoczeniem to, że w jury zasiadł Czesław Mozil, autor albumu Czesław Śpiewa Miłosza. Zadanie było więc bardzo trudne - zaśpiewać tak, aby pod wrażeniem był spec od Miłosza. A i dobór wierszy nie był łatwą decyzją. Red Lizards zdecydowali się na utwór pt. Przypowieść o maku. - Był to jedyny utwór, który jest w miarę najrówniejszy sylabicznie - mówi Agnieszka, wokalistka. A Michał, gitarzysta, dodaje - Nie ujmując poezji Czesława Miłosza, bo są to wspaniałe wiersze, ale muzycznie były one trudne do wpasowania do naszej stylistyki. Sporym wyzwaniem poezja Miłosz była także dla Zespołu Insomnia, którzy wykonali wiersz Sen. - To była nasza pierwsza próba zmierzenia się z twórczością poety, bo nigdy nie śpiewaliśmy i nigdy nie układaliśmy piosenki Kobiety górą Problemu z wyborem nie mieli natomiast The Bad Sleep Well - Wykonaliśmy Który skrzywdziłeś, ale długiej historii dlaczego akurat ten wiersz nie ma. Było mało czasu, byliśmy w dogrywce i sprężyliśmy się na ostatnią chwilę. Wszystko było tak na gorąco - wyjaśnia basista Grzesiek Fot.Ania Liebiedieva do poezji. Przejrzeliśmy chyba wszystkie wiersze Miłosza, ale z tekstem tego jednego poniekąd się utożsamiamy wyjaśniają chłopaki. Problemu z wyborem nie mieli natomiast The Bad Sleep Well - Wykonaliśmy Który skrzywdziłeś, ale długiej historii dlaczego akurat ten wiersz nie ma. Było mało czasu, byliśmy w dogrywce i sprężyliśmy się na ostatnią chwilę. Wszystko było tak na gorąco - wyjaśnia basista Grzesiek. Utwór Do Laury zaprezentował Znikający Punkt. - Zaaranżowaliśmy go na rockandrollowo, a wybraliśmy go dlatego, że ładnie się go śpiewa i ma piękne, romantyczne przesłanie mówi Olga, frontmanka. Natomiast zwyciężczynie z zespołu Zagi Natalia i Magda zdecydowały się na wiersz Ty jesteś noc. - Twórczość 07 Miłosza to było dla nas wielkie wyzwanie. Najgorzej było z interpretacją, nie mogłyśmy przełożyć tekstu na nasze odczucia i muzykę. Jest to wiersz o wojnie, bardzo patriotyczny, a my zrobiłyśmy go tak, jakby był o miłości. Niełatwe zadanie miał też sam Czesław Mozil. Musiał ocenić wykonania, które kiedyś sam interpretował. - Zawsze patrzy się na coś przez swój pryzmat, próbuje się znaleźć coś, co jest formą czyściejszą. Mnie było trudno tego nie robić i może dlatego ten przegląd uświadomił mi, że moje interpretacje Miłosza też nie są takie dobre, jak mi się wydaje. Jednak frekwencja jaka była na koncercie Czesława Mozila po konkursie Zimowej Giełdy Piosenki jest sprzeczna z tą wypowiedzią. Piosenkarz ma w Opolu rzeszę fanów, którzy tego dnia pokazali, że jest on artystą wyjątkowym i prawdziwym. Całość wywiadów z zespołami znajdziecie na stronie www. radiosygnały.pl Marta Zając Zadaniem XXIII Zimowej Giełdy Piosenki było wyłonienie najzdolniejszych zespołów i solistów biorących udział w przeglądzie i tym oto sposobem perełką wśród kandydatów okazał się duet kobiecy Zagi. Natalia Wójcik i Magdalena Ruta wywalczyły swoje pierwsze miejsce prezentując aranżacje wiersza Czesława Miłosza Ty silna noc. Jak same mówiły: Najgorzej było z jego interpretacją, ponieważ utwór poetycki nawiązuje do okresu wojny, do Polski. Jest bardzo patriotyczny i patetyczny, a my zrobiłyśmy to tak jakby to było o miłości do mężczyzny. Dziewczyny pochodzą z jednej miejscowości położonej nad Bugiem, miasteczko nazywa się Włodawa. Natalia w 2011r. zaproponowała Magdzie współpracę i jak wspominają: od początku nam się udawało, już po dwóch próbach zagrałyśmy pierwszy koncert w naszej miejscowości i zostałyśmy bardzo fajnie przyjęte Charakterystyczne dla ich duetu są monotematyczne: monotematyczne piosenki, często nawiązujące do miłości, do związku, do relacji międzyludzkich. -Szukałem perełki, która porwie moje serce do tańca i myślę, że takim zespołem jest Grawitacja, który mi osobiście zapadł w pamięci - mówił Jacek Makowski, jeden z trzech jurorów Fot.Ania Liebiedieva Drugie miejsce wywalczył zespół Grawitacja. -Szukałem perełki, która porwie moje serce do tańca i myślę, że takim zespołem jest Grawitacja, który mi osobiście zapadł w pamięci - mówił Jacek Makowski, jeden z trzech jurorów. Pochodzą z Wodzisławia Śląskiego. Daniel Arendarski i Krzysztof Mandrysz znają się już od gimnazjum. Kiedyś grali w paru składach po czym stwierdzili, że zaczną grać razem, później dołączyli do nich Artur Kubala i Dawid Klimuszko. Razem ogłosili casting na wokalistkę, który wygrała Sylwia Pisulska. Nazwa zespołu jest wynikiem inspiracji piosenką Gravity Johna Mayera. Pierwszy singiel zespołu nosi nazwę: Szczęście jest blisko. Obecnie Grawitacja przygotowuje się do koncertowego grania w sezonie letnim. Trzecie miejsce przypadło zespołowi Fairy Tale Show z Ząbkowic Śląskich. Chłopaki z zespołu mówią: Z twórczością Miłosza pracowało nam się bardzo fajnie, mieliśmy na to mało czasu, z tego powodu, że zostaliśmy w ostatniej turze wylosowani do finału. Zostało nam pięć dni do przygotowania repertuaru i wydaje nam się że wyszło nam niesamowicie dobrze Ich przygoda muzyczna zaczęła się w Opolu, gdzie swoje pierwsze demo nagrali w galerii Opolanin. W skład zespołu wchodzą: Tomasz Grządkowski, Michał Mazur, Adam Gleń, Michał Paczkowski. Będziemy mieli okazję usłyszeć ich jeszcze raz w maju, ponieważ wystąpią w Opolu na tegorocznych Piastonaliach. Estera Janicka zwycięzcy XXIII edycji Zimowej Giełdy Piosenki I miejsce i złoty wiatraczek Zimowej Giełdy Piosenki, występ na festiwalu w Krakowie oraz nagrodę pieniężną do wykorzystania w sklepie Ragtime zgarniają ZAGI! II miejsce, srebrny wiatraczek Zimowej Giełdy Piosenki i 30 godzin w studiu nagraniowym Radia Sygnały otrzymał zespół Grawitacja. Zespół zagra również na Juwenaliach w Nysie. III miejsce i brązowy wiatraczek Zimowej Giełdy Piosenki zdobył zespół Fairy Tale Show, który zagra na tegorocznych Piastonaliach

8 08 PUBLICYSTYKA Płeć w uścisku kultury Chociaż znana powszechnie opozycja kultura-natura we współczesnych teoriach często bywa podważana, może się przydać do spojrzenia na kwestię naszej identyfikacji płciowej. KAMILA BYRTEK Mężczyzna silny, dominujący, opiekuńczy, stabilny emocjonalnie, zdobywca środków utrzymania. Kobieta delikatna, emocjonalna, uległa, dbająca o domowe ognisko. Taki obraz ról płciowych towarzyszył naszym przodkom niemal od etapu jaskiniowej egzystencji. Kobiety przez setki lat były traktowane jako gorsze, wybrakowane. Prawa do pojawiania się w przestrzeni społecznej zostały wprowadzone wieki po tym, jak zrodziły się refleksje na temat polityki, społeczeństwa, rodziny. Wielcy święci kościoła traktowali kobiety jak worek gnoju (św. Augustyn) bądź błąd natury (św. Tomasz z Akwinu). Dziś publiczne podejście do płci pięknej się nieco zmieniło. Na ile jednak kobieta jest traktowana jako pełnoprawny homo sapiens sapiens? Czy wyszła już z kuchni i stała się pełnowartościową istotą? Czy dojdziemy do momentu, kiedy stereotypy płciowe nie będą rządziły naszym spojrzeniem na świat? Niektórzy sądzą, że problemu nie ma i współcześnie nie ma już o co walczyć. Ile można słuchać, że testosteron robi swoje, a feministki to babska z owłosionymi nogami? Aż mdli. Gdzieś umyka ludziom słowo socjalizacja i chyba nie zawsze zdają sobie sprawę z tego, jak wiele zależy od uwarunkowań społeczno-kulturowych. Mówi się prawdziwa kobieta, prawdziwy mężczyzna. Kiedy czytam, że odwieczna rola mężczyzny straciła teraz na znaczeniu, a słabość kobiety tkwi w jej naturze, jest mi słabo. Generalizować jest łatwo. Pisząc o wszystkich kobietach i wszystkich mężczyznach stąpamy jednak po kruchym lodzie, bo jak wiemy statystycznie człowiek i pies mają po 3 nogi. Dlaczego mielibyśmy sprzeciwiać się innym wzorcom? Dlaczego kobieta nie może dominować, zajmować się technicznymi sprawami, zdobywać tego, na co ma ochotę? Dlaczego mężczyzna nie może być słaby, nie może zajmować się domem, być wrażliwy? Bo taka natura, bo tak nas nauczono, bo tak było zawsze? A kto dał nam prawo oceniać innych, skoro żyją tak jak chcą i nie krzywdzą nikogo, poza oczami wścibskich sąsiadów? No właśnie. Myślimy, że coś jest naturalne, bo tak nas nauczono. A naturalne nie równa się pierwotne. Wyszliśmy już z jaskiń, kontrolujemy emocje, możemy żyć jak chcemy. Naturalne zostało ustanowione kulturowo. Sami powiedzieliśmy sobie, że to jest naturalne (polecam postudiować rozważania Michela Foucaulta na temat powstawiania różnych pojęć, np. seksu). Nie muszę marzyć o tym, żeby być zdobytą. Nie muszę niczego. Świat się zmienił i mam do tego prawo. Kiedy widzę te setki obrazków sprowadzających kobietę do stereotypowych roli, drżę z niesmaku. A jeśli zechcę, napiszę bajkę o królewnie, która ratuje księcia. Może doczekam czasów, kiedy tego typu kwestie nie będą wywoływały ironicznych uśmiechów. Bo, jak ktoś kiedyś mądrze napisał, miarą postępu cywilizacyjnego jest m.in. sposób traktowania kobiet. Do idealnego stanu jeszcze nam sporo brakuje. O babochłopach i męskich laleczkach Wiadomo, że czasy się zmieniają coś, co kiedyś było dziwne, dziś jest powszechne i akceptowane. Ale czy normalne? KAMILA WIDERA góry przepraszam, jeśli Z ktoś poczuje się urażony tym, co napiszę. Od razu śpieszę wyjaśnić, że nie chodzi mi o wygląd. Nie wnikam w modowe gusta, jest to osobista sprawa każdego człowieka. Jeśli dziewczyna ma ochotę ubierać się po męsku, a chłopak chce się malować, w porządku. Jednak jeżeli typowe zachowania męskie i kobiece po tylu wiekach istnienia człowieka na ziemi nagle się odwracają, to chyba coś jest nie tak. Wiadomo, że w pewnym momencie świat bardzo przyspieszył pojawiło się równouprawnienie, zaczęto kłaść nacisk na wykształcenie i dobry status materialny. Aby utrzymać się na powierzchni, nie wystarczyła już praca mężczyzny. Kobiety również musiały założyć spodnie, stać się jednocześnie wspaniałymi matkami, żonami i pracownikami. Model kobiety sukcesu jest od lat nieustannie na topie. Lansują go zwłaszcza media w reklamach co chwilę przewija się obraz kobiety idealnej, o wspaniałej figurze bez grama cellulitu i zmarszczek (choć przecież reklamuje kosmetyki pomagające je zwalczać), która zawsze z uśmiechem podaje swojej rodzinie obiad, jest silna i wytrwała, no i obowiązkowo pracuje na wysokim stanowisku. Nic dziwnego, że w prawdziwym życiu kobiety zaczęły postępować tak samo. Musiały przejąć pewne męskie cechy, już nie wypadało im być delikatną i wrażliwą. Teraz wymaga się od kobiety przede wszystkim zaradności i siły. A faceci? Mam wrażenie, że w pewnym momencie poczuli się niepotrzebni. Kobiety same sobie teraz radzą, domagają się równych praw, nie chcą być już nazywane słabszą płcią. Nie krępują się podrywać mężczyzn (a nawet im się oświadczać!), są bezpośrednie, czasem nawet wulgarne. Odwieczna rola mężczyzny zdobywcy straciła na znaczeniu. Nie należy się zatem dziwić, że niektórzy faceci zrobili się nieco zniewieściali. Są nieśmiali, nie potrafią obronić kobiety, nie mają własnego zdania, brak im podstawowych umiejętności, np. z zakresu naprawy sprzętów. Oczywiście, niekiedy wynika to z wychowania przyznać jednak trzeba, że zjawisko to staje się coraz częstsze. Czy na pewno chcemy takiego świata? Owszem, czasem zmiany są dobre. Jednak w tym przypadku mam wrażenie, że próbuje się coś zmienić na siłę. Mężczyźni lubią zdobywać, a kobiety być zdobywane mężczyźni są silniejsi, a kobiety słabsze. Taka jest nasza natura. Trzymam się tego stanowiska i mam nadzieję, że nie przeczytam kiedyś zmienionej wersji bajki, w której to królewna ratuje królewicza uwięzionego w wieży. Quo vadis humanitas? Nie tak dawno temu siedząc w kawiarni na dworcu we Wrocławiu, czekałam na pociąg do domu. Korzystałam z chwili wolnego i pijąc kawę szukałam felietonowych inspiracji, w pewnej chwili podeszła do mnie jakaś pani, bezczelnie pochyliła się nad moim laptopem i patrząc mi w monitor zapytała: Czy mogłaby mi pani wejść na naszą-klasę?. MONIKA FERENC Sytuacja ta skłoniła mnie do wielu refleksji, którymi spróbuję się z wami podzielić (pani ta zupełnie nieświadomie stała się dla mnie inspiracją felietonową). Nie myślę tu o tym, że zachowała się niekulturalnie, nie o tym będzie tu mowa. Zastanawiałam się nad rolą portali społecznościowych w naszym życiu. McLuhan pisał kiedyś, że żyjemy w wielkiej globalnej wiosce, nikt nie zaprzeczy, że miał on całkowitą rację. Niestety w równym stopniu nas to łączy, jak i dzieli. Dzięki portalom, które pełnią dzisiaj rolę komunikatorów (większość moich znajomych zrezygnowała już z gadu-gadu) możemy porozmawiać z koleżanką, która pracuje w Anglii, niestety zastępuje to często również towarzyskie spotkanie ze znajomymi, którzy mieszkają w tym samym mieście Historię tego typu stron nie muszę chyba przypominać. Swoistym prekursorem była chyba fotka.pl, nie tak popularna jak dzisiaj facebook, czy 6 lat temu nasza-klasa, ale również była sposobem na pokazanie się, ocenianie innych, a także kontakt poprzez komentarze. Przełom w Polsce przyniósł serwis nasza-klasa. Konta zakładali tam zarówno uczniowie, jak i absolwenci. Pomysł był dobry, wykonanie też, jednak jak to zwykle bywa twórcy przedobrzyli, wprowadzone nowinki eurogąbki, śledzik, gry, czy ocenianie zdjęć itd. sprawiły, że duża część... obserwując dzisiejsze społeczeństwo muszę niestety przyznać, że częściej spotykamy się wirtualnie. użytkowników zwyczajnie zrezygnowała z naszej- klasy na rzecz zyskującego popularność facebooka. Dzisiaj z facebooka korzysta niemal 10 mln. Polaków, a przysłuchując się rozmowom w autobusie, na przystanku, czy na uczelni nierzadko słyszę: spotkamy się na facebooku, absurd! Spotkać można się w sklepie, na spacerze, na kawie, czy w knajpie, spotkanie powinno nieść ze sobą rzeczywistą obecność. Jednak obserwując dzisiejsze społeczeństwo muszę niestety przyznać, że częściej spotykamy się wirtualnie. Częściej czatujemy niż rozmawiamy twarzą w twarz, o tym czy ktoś jest wolny czy w związku dowiemy wchodząc na jego profil. Chwalimy się tym czy jesteśmy w związku, zaręczeni, w związku małżeńskim, czy wolni, nasi przyjaciele i znajomy szybciej dowiedzą się o jakiś istotnych zmianach w naszym życiu z naszego profilu niż od nas. Dzięki facebookowi w pewien sposób tworzymy siebie, wstawiamy wyretuszowane zdjęcia, dobieramy jedynie te informacje o nas, którymi chcemy się chwalić, a z drugiej strony odsłaniamy siebie i przeróżne aspekty naszej codzienności wstawiając zdjęcia śniadania, obiadu, kolacji, chwalimy się co zjedliśmy, co kupiliśmy, gdzie byliśmy, co widzieliśmy, mówimy o naszych lękach, chorobach, słabościach, jednocześnie sprawiliśmy, że prywatność stała się czymś niemodnym, niepotrzebnym. Najsmutniejsze jest to, że (chyba) wszyscy zdają sobie z tego sprawę, niestety świadomość ta jest zupełnie bezrefleksyjna. Dlatego też mogę zaryzykować stwierdzenie, że pani z dworcowej kawiarni pomogła mi wysnuć wiele smutnych wniosków, które na pewno nie zmienią rzeczywistości, ale pozwolą mi na wiele rzeczy spojrzeć inaczej. Apeluję również, żeby spotkania na facebooku zastąpić prawdziwym spotkaniem, mam nadzieję, że nadchodząca wiosna będzie do tego dobrym pretekstem.

9 KULTURA 09 Obserwatorzy w sądach Fundacja Court Watch Polska powstała w roku 2010 w celu długofalowego monitorowania funkcjonowania polskich sądów. Obserwatorzy Fundacji w pierwszej kolejności biorą udział w szkoleniu w zakresie podstaw wiedzy o sądownictwie oraz metodologii monitoringu, a następnie uczestniczą w przypadkowo wybranych przez siebie rozprawach. ANNA JASKÓŁA, PAULINA KUZIOR Wswoich obserwacjach zwracają uwagę przede wszystkim na punktualność rozpoczęcia rozpraw, przestrzeganie prawa do udziału publiczności w rozprawach jawnych oraz sposób traktowania uczestników przez sędziego. Wyniki dotychczasowych obserwacji zostały przedstawione w dwóch raportach ogólnopolskich (dostępnych na stronie Fundacji courtwatch.pl). Na terenie Opola Fundacja współpracuje z Kołem Naukowym Prawa Karnego Wokanda, działającym na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Opolskiego. Na uwagę z pewnością zasługuje fakt, iż szkolenia dot. monitoringu sądów powszechnych w ramach 2. edycji projektu były pierwszą inicjatywą Koła po wznowieniu działalności w roku Początkowo w jego dzia- KAMILA BYRTEK łalność zaangażowane były jedynie trzy osoby: Anna Jaskóła oraz Paulina Kuzior (studentki ówczesnego III roku prawa na UO), a także dr Dariusz Mucha opiekun Koła. Mimo tego na pierwszą edycję szkoleń na UO przybyło ponad 180 chętnych głównie studentów WPiA, którzy przez niecały rok bacznie obserwowali sytuację panującą na salach rozpraw. Tegoroczne szkolenia zorganizowane przez Koło Naukowe oraz Fundację Court Watch Polska również cieszyły się ogromnym zainteresowaniem, a to m.in. dzięki zaangażowaniu w promocję spotkania kadry dydaktycznej WPiA UO, do której grona należą w dużej mierze praktykujący na co dzień prawnicy, poprzez kierowanie słów zachęty w stronę studentów. Podkreślenia wymaga także fakt, iż dzięki udziałowi w programie tak wielu obserwatorów, z inicjatywy Fundacji zostało zorganizowane specjalne PPolski raper Łona w swoim kawałku dokonał interesującego zestawienia: Następnie słyszę taki strumień, Że w dwutysięcznym jedenastym padł najbardziej przekonywujący argument I że zwłaszcza drugi maj dał asumpt I że to wyłancza wszelkie dyskusje w tym okresie czasu I że to w cudzysłowiu killer Słucham i czuję, że jeszcze jedno zdanie i będę miał wylew Rzuciłbym kamieniem, ale rzuca ten, kto rzucać ma czym Więc to nic nie świadczy, to o niczym nie znaczy. ( ) W każdym bądź razie taką mam nadzieję bynajmniej. Nie trzeba być wprawionym filologiem, żeby dostrzec rażące błędy, których raper użył celowo, z ironią, dla podkreślenia przekazu swojego utworu. Inne, mniej oczywiste, zauważą pewnie nieliczni. Już na podstawie tego tekstu można pokazać kilka podstawowych błędów pojawiających się w naszej codziennej komunikacji. Niepoprawne jest sformułowanie w dwutysięcznym jedenastym. Rok dwutysięczny (2000) był tylko raz, kolejne czyta się dwa tysiące, czyli np. w 2011 czytamy jako w roku dwa tysiące jedenastym. To bardzo często powielany błąd. Przekonywujący to również niepoprawna forma, zamiast niej należy używać słów przekonujący lub przekonywający. Drugi maj jest wyrażeniem błędnym (chyba, że mamy na myśli, że to już drugi maj od czasu, gdy ), powinno się używać sformułowania drugi (kogo? czego?) maja, podobnie 22 stycznia, itd. Wył[an]czać (wym.) to jeden z najbardziej powszechnych błędów, słowo to powinno się wymawiać wył[on]czać. Kolejnym z często spotykanych zniekształceń jest sformułowanie w tym okresie czasu. Okres czasu (również: rok czasu, miesiąc czasu) to wyrażenie niepoprawne, tak zwa- spotkanie, którego celem była prezentacja wyników zeszłorocznego monitoringu sądów powszechnych w Opolu oraz uhonorowanie najaktywniejszych uczestników. Cykl szkoleń, jakie zostały przeprowadzone w dniu 12 marca 2013 r. przez Bartosza Pilitowskiego Prezesa Fundacji, był z pewnością ciekawym doświadczeniem dla słuchaczy oraz okazją do zaangażowania się w projekt o zasięgu krajowym, umożliwiający kontrolę społeczną nad pracą sądów i funkcjonowaniem wymiaru Fot. Nikodem T.Jacuk Bynajmniej tak, czyli o najczęstszych błędach językowych Wiele błędów wrosło w język codzienny tak mocno, że ludzie przestają mieć świadomość tego, iż wyrażają się niepoprawnie. Od czasu do czasu na którejś ze sławnych stron internetowych pojawia się obrazek mający przypominać o poprawnym słownictwie. Spore grono internautów przekonuje, że warto posługiwać się sprawnie swoim własnym językiem. Widać jednak, że w stosunku do osób ignorujących te zasady, jest to grono nieliczne. sprawiedliwości. Dzięki temu studenci mogli dowiedzieć, w jaki sposób prawidłowo wypełnić specjalnie przygotowane formularze obserwacji dotyczące zarówno infrastruktury sądu oraz przebiegu poszczególnych rozpraw, a także na co zwracać uwagę będąc na sali rozpraw, co miejmy nadzieję, pozwoli im nie tylko uczyć się na błędach innych, ale i wyłapywać tzw. dobre praktyki, a jednocześnie - okaże się dla nich pomocne, gdy w przyszłości zdecydują się podjąć pracę w zawodach prawniczych. ny pleonazm, czyli potocznie masło maślane. To błąd powielany bardzo często, zarówno w codziennych rozmowach, jak i w mediach. Podobnie niepoprawne są sformułowania: fakt autentyczny, cofać się do tyłu, kontynuować dalej, błędna pomyłka, spadać w dół, własna autobiografia, chwila czasu, zła wada. Błędne są również wyrażenia: tylko i wyłącznie, i jeszcze w dodatku, geneza i pochodzenie; to tzw. tautologie. W cudzysłowiu to również jedna z najczęstszych pomyłek, poprawne jest w cudzysłowie (łatwo można to skojarzyć: te informacje można znaleźć w cudzym słowie ). W każdym bądź razie to tzw. kontaminacja, czyli połączenie dwóch odrębnych wyrażeń, w tym przypadku w każdym razie i bądź co bądź. W sformułowaniu taką mam nadzieję bynajmniej znajduje się jeden z najbardziej rażących błędów. Bynajmniej nie znaczy to samo, co przynajmniej. Słowo to występuje razem z nie, a użyte samo je zastępuje, więc użycie sformułowania bynajmniej tak jest nielogiczne i świadczy o nierozumieniu tego słowa. Wśród innych bardzo często popełnianych błędów znajduje się pomieszanie tą/tę. Poprawne są sformułowania biorę tę książkę (biernik) oraz idę z tą książką (tą używamy tylko w narzędniku). Niektórzy mają także problemy z tym, czy coś pisze się razem czy osobno. Osobno piszemy: na co dzień, na razie, do widzenia, po prostu, na pewno, w ogóle, z powrotem. Natomiast razem piszemy: codziennie, naprawdę, stąd, stamtąd. Czasami nawet nie wiemy, że używamy niepoprawnych sformułowań. Tak jest np. z powiedzeniem iść po najmniejszej linii oporu. Jego prawidłowa forma brzmi iść po linii najmniejszego oporu. To tylko przykłady błędów, w rzeczywistości jest ich o wiele więcej. Ważne, by mieć ich świadomość i chęć zwalczania. Wtedy język polski stanie się naprawdę prosty. Co? Gdzie? Kiedy? 21 marca 10:00 Królowa śniegu - Teatr im. Jana Kochanowskiego 12:00 Królowa śniegu - Teatr im. Jana Kochanowskiego 20:00 - Z.B.U.K.U, OVERTONEZ, KABARET ŻUBR, WERONIKA SAHAR LITWIN i inni - Koncert Charytatywny - Studenckie Centrum Kultury 22 marca 10:00 Królowa śniegu - Teatr im. Jana Kochanowskiego 12:00 Królowa śniegu - Teatr im. Jana Kochanowskiego 20:00 Koncert O.S.T.R. + HADES Narodowe Centrum Polskiej Piosenki 23 marca 10:00 Harcerski Festiwal Piosenki Złote gitary Filharmonia Opolska im. Józefa Elsnera 19:00 Koncert zespołu Happysad Narodowe Centrum Polskiej Piosenki 24 marca 15:00 - Koncert laureatów Harcerskiego Festiwalu Piosenki Złote gitary Filharmonia Opolska im. Józefa Elsnera 17:00 - Królowa Śniegu - Teatr im. Jana Kochanowskiego 18:00 - KONCERT W górach jest wszystko co kocham - Narodowe Centrum Polskiej Piosenki 19:00 Dżuma - Teatr im. Jana Kochanowskiego 25 marca 17:00 Złote Maski - Teatr im. Jana Kochanowskiego 19:00 - W cyklu Pieśni spod żagli wystąpi duet: Dominiki Żukowskiej i Andrzeja Koryckiego - Filharmonia Opolska im. Józefa Elsnera 26 marca 10:00 Królowa śniegu - Teatr im. Jana Kochanowskiego 12:00 Królowa śniegu - Teatr im. Jana Kochanowskiego 19:00 Dżuma - Teatr im. Jana Kochanowskiego 19: Filharmonia Opolska im. Józefa Elsnera 27 marca 11:00 Dżuma - Teatr im. Jana Kochanowskiego 19:00 Dżuma - Teatr im. Jana Kochanowskiego 19:00 WIELCY PIANIŚCI, WIELKIE DZIEŁA - Filharmonia Opolska im. Józefa Elsnera 28 marca 19:00 Koncert Poprzytula - Filharmonia Opolska im. Józefa Elsnera 1 kwietnia 19:00 Mayday 2 - Teatr im. Jana Kochanowskiego

10 10 RECENZJE Mama Obejrzane. Horror. Ten gatunek filmowy ma na świecie wielu zwolenników, lubiących poczuć napięcie i dreszcz emocji. Są też tacy, którzy nie widzą w torturowaniu swojej psychiki i doprowadzaniu się w stan przedzawałowy żadnej przyjemności. Filmy tego typu mają przerażać widza. Dlatego też wiele z nich opartych jest na tym samym schemacie. Sprawia to, że znakomita większość filmów grozy jest do siebie podobna, jeśli nie identyczna. Mama w reżyserii Andresa Muschietti przełamuje pewne stereotypy dotyczące horrorów. Nieczęsto bowiem opuszcza się salę kinową po takim filmie czując nie lęk, nie przerażenie, ale smutek. MAREK PISZCZAŁKA Jest to opowieść o rodzinie dotkniętej tragedią. Ojciec zabija swoich współpracowników, żonę oraz uprowadza dwie małe córeczki. Podczas ucieczki dochodzi do wypadku. Samochód wpada w poślizg i ląduje w puszczy. Całej trójce udaje się przeżyć. Znajdują schronienie w opuszczonym domu w środku lasu. Tam do grona osób zabitych przez mężczyznę miała dołączyć dwójka niewinnych dzieci. Został on jednak powstrzymany i sam stał się ofiarą. Dziewczynki od tej pory muszą radzić sobie same. Tak im się przynajmniej wydaje. Odnalezione zostają po kilku latach. Żywe. Jednak Dwanaście stacji Co gorsza, wielu (szczególnie młodych) ludzi uważa, że nie warto iść do teatru, gdyż jeśli są laikami to i tak nic nie zrozumieją za czym idzie strata pieniędzy i czasu. Nic bardziej mylnego! Spektakl można porównać do filmu, który może być dobry albo i nie. Dwanaście stacji autorstwa Tomasza Różyckiego w reżyserii Mikołaja Grabowskiego z pewnością mogę zaliczyć do tych dobrych i wartych polecenia. Spektakl przedstawia jedną z rodzin przesiedlonych na tereny Opolszczyzny z okolic Lwowa w latach 40-tych ubiegłego wieku. Pokazuje stare jak i młode pokolenie. Pierwsze mocno zakorzenione jest w tradycji i nie może sobie znaleźć miejsca na nowych terenach. To tu mentalnie został przeniesiony przez nich wschód Polski, gdzie lepienie pierogów, odwiedzanie sąsiadów czy pędzenie własnego alkoholu jest dla nich tak naturalne jak oddychanie. Zaś drugie, młode pokolenie w pełni zasymilowało się ze społecznością w której przyszło im żyć. Jednak finałem opowieści jest wyprawa wnuka za namową starszyzny do reszty rodziny. Przemierza on tereny Opolszczyzny wraz z rówieśnikami, różnymi środkami transportu. Odwiedza miejsca i przedmioty, które największe zna- Źródło: samotność i dzikie otoczenie sprawiły, że bardziej przypominają zwierzęta niż ludzi. Na ich wujku i jego partnerce oraz na psychiatrze zajmującym się całą sprawą spoczywa obowiązek przywrócenia dziewczynek do normalności. Coś jednak staje na przeszkodzie Film należy docenić przede wszystkim z dwóch powodów. Po pierwsze zaskakujące zakończenie. Niestandardowe dla horrorów, chociaż przez większość filmu ma się wrażenie, że nie różni się on specjalnie od innych tego typu dzieł. Makabryczna historia, momenty zapierające dech w piersiach, związki ze światem mistycznym. Finał jednak przełamuje pewne bariery. Trudno jest zinterpretować czy obraz kończy się dobrze, czy źle. W większości filmów grozy popularniejszy jest wariant drugi. Zakończenie to jest bardzo emocjonalne, ale poruszane są tu uczucia takie jak zrozumienie i współczucie. Rzadko spotyka się horrory, w których widz jest w stanie zrozumieć postępowanie głównego oprawcy, jeszcze rzadziej, gdy potrafi to zaakceptować. Drugim elementem, Teatr. Można by pomyśleć, że w dobie wysokobudżetowych kinowych produkcji z efektami na miarę XXI wieku, teatr to nieco przestarzała forma rozrywki. czenie mają dla sentymentu. Zaczyna wspominać i uświadamiać sobie jak dużą rolę odgrywa tradycja. Ostatecznie cała zwołana przez niego familia spotyka się w pociągu zmierzającemu ku ich rodzinnym stronom. Jednak nie jest to zwykła podróż. W pociągu znajdują się nie tylko żywi, ale i umarli członkowie rodziny. Jest to taka mentalna wyprawa w czasie, której towarzyszy bardzo przyjazna atmosfera. Spektakl przedstawia ponadczasową i pełną humoru opowieść. Skłania do głębszych przemyśleń, bo przypomina, że każdy i wszystko ma swój koniec. Pokazuje nostalgie pokolenia, które powoli odchodzi w cień. Poważna tematyka złagodzona dużą dawką dobrego humoru. Potwierdzeniem mych słów jest fakt, że było mnóstwo momentów podczas, których cała widownia wraz ze mną szczerze się śmiała. Dwanaście stacji to zbiór scen łączonych projekcjami, nakręconych na potrzebę spektaklu na terenach Opolszczyzny. Ogląda się go bardzo dobrze. Widać, że aktorzy świetnie się ze sobą czują i tworzą zgrany zespół. Muszę wspomnieć o charakteryzacji, która zrobiła na mnie duże wrażenie. Podsumuję to tak - cenę biletu na spektakl można porównać z ceną biletu na kinowy seans 3D. Jednak interakcja aktorów z publicznością i świadomość, iż grają oni na żywo, przez co jesteśmy naocznymi świadkami niepowtarzalnego widowiska, jest czymś, czego w kinie na pewno nie doświadczymy. Mógłbym szczerze go wszystkim polecić, bo naprawdę się nie nudziłem opinia Andrzeja, który wygrał w naszym konkursie wejściówkę do teatru na ten właśnie spektakl. Ja w 100% się pod tą opinią podpisuję. JAGODA ADAMOWICZ który zasługuje na uznanie jest gra aktorska, szczególnie jeśli chodzi o najmłodszą osobę z obsady Isabelle Nélisse. Twórcom filmu udało się uchwycić niezwykłą naturalność w zachowaniu i mimice, co nie jest częstym widokiem, szczególnie pośród ról odgrywanych przez dzieci. Mama zasługuje jednak na krytykę pod względem wizualnym, szczególnie jeśli chodzi o komputerowe efekty specjalne. Są one przeciętne, chwilami nawet słabe. Przedstawiają one to co mają przedstawić, ale bez żadnych rewelacji. Brak im staranności i precyzji. Można się zastanawiać, czy zostały tak stworzone umyślnie, aby uwypuklić granicę między światem rzeczywistym, a tym co nadprzyrodzone. Jednak bardziej prawdopodobnym scenariuszem wydaje się być ograniczony budżet. Szkoda. Dopracowanie tego filmu pod tym właśnie względem, mogłoby dać mu szansę na tytuł jednego z lepszych horrorów. Twórcy filmów muszą się natrudzić, aby ich dzieło pozostało w pamięci widzów, a nie zostało wrzucone do jednego worka z wieloma podobnymi obrazami. W przypadku Mamy można dyskutować nad jego przyszłością. Fani horrorów powinni być zadowoleni. Osoby mniej zainteresowane gatunkiem nie koniecznie. Dobrze zrealizowane zakończenie może nie wystarczyć. Wulkan emocji Przesłuchane. LemON - grupa, która wygrała jedną z edycji programu Must Be the Music. Wtedy, w etapie castingowym, pięcioosobowy zespół wykonał utwór w języku łemkowskim. Litaj ptaszko zachwycił jurorów i zagwarantował zespołowi udział w półfinałach. Piosenka,,Dewiant także zyskała przychylność publiczności. Utwór ten pojawił się również na ich debiutanckiej płycie LemON. listopadzie ubiegłego roku, W ukazał się ich pierwszy album. W lutym tego roku, grupa została już nominowana do nagrody muzycznej Fryderyki 2013 w kategorii Najlepszy debiut. Na krążek składa się dwanaście utworów, a jego pierwszym promującym singlem zostało zadziorne, ostre i dynamiczne Będę z Tobą. Piosenka szybko stała się jedną z najczęściej nadawanych przed stacje radiowe. Spośród innych produkcji muzycznych, ta wyróżnia się zdecydowanie pod względem ładunku emocji, jaki niesie ze sobą. Charakterystyczny głos wokalisty Igora Herbuta, sprawia, że słuchacz współodczuwa z nim ból, ale też dzieli się radością. Dominującym utworem wydaje się być Lżejszy, który pomimo swojego przekornego tytułu jest bardzo ciężki, mocny i dynamiczny. Zaraz po nim możemy usłyszeć Napraw, kawałek równie ważny, z perfekcyjnym, przeszywającym wokalem. Aby rozpieścić słuchacza, chłopcy na koniec dorzucili jeszcze ironiczne Wiem, że nie śpisz. Zabawny tekst, melancholijna, spokojna muzyka stały się rewelacyjnym dopełnieniem. Członkowie grupy są Łemkami, elementy ich gwary są wyraźne w tekstach. Zdania Łemkowskie przewijają się przez cały krążek. Wprowadzenie swoich rodzimych korzeni do piosenek jest bardzo dobrym pomysłem. Jednak momentami słuchacz, może czuć się zmęczony, ponieważ nie wszystkie słowa da się zrozumieć. Cała płyta to chwytliwe melodie, ale warto zaznaczyć, że niebanalne. Charyzmatyczny wokalista, gitarzysta, do tego dobrze grający skrzypek. Wszystko adekwatnie pasujące do siebie, nieco podniosłe, ale ze smakiem. KINGA IGNACY news.o.pl

11 Z serii: na śniadanie Każdy student dobrze o tym wie, że śniadanie jest najważniejszym posiłkiem dnia. Dlatego postanowiliśmy przygotować kilka przepisów, które dadzą Wam energię na cały poranek. Chrupiące parówki Pasta z serków topionych Kolorowy omlet Składniki: parówki bułka tarta jajko sól, pieprz, czosnek olej Składniki: 2 duże serki topione, 4 jajka szczypiorek łyżeczka musztardy sól pieprz Składniki: 5 pieczarek kilka różyczek brokuła pół pomidora 2 jajka 1 łyżka oliwy sól i pieprz Pancakes z nutellą i bananami Składniki: 2 jajka 2 szklanki wody 2 szklanki mąki oliwa 3 łyżki cukru 2 łyżeczki proszku do pieczenia banan i nutella Przygotowanie: Jajko roztrzepać, wymieszać z przyprawami. Parówki maczać w jajku, następnie w bułce tartej, czynność powtórzyć.parówki smażyć na rozgrzanym oleju do zarumienienia.podawać z ulubionym sosem. Przygotowanie: Jajka ugotować na twardo i zetrzeć na tarce. Szczypiorek drobno posiekać, dodać do serków, jajek. Wszystko przyprawić do smaku i wymieszać widelcem. Najlepiej podawać z dobrym pieczywem. Przygotowanie: Pieczarki i pomidora kroimy na plasterki, a brokuł dzielimy na mniejsze części. Wrzucamy na patelnię i podsmażamy na oliwie, dodając ewentualnie odrobinę wody, aby pieczarki się poddusiły. Można dodać również ulubioną wędlinę. W osobnej miseczce roztrzepujemy jajka z przyprawami. Na podsmażone warzywa wylewamy masę jajeczną i czekam, aż omlet się zetnie. Przekładamy na talerz i gotowe. Przygotowanie: Wszystkie składniki poza bananami i nutellą dokładnie mieszkam ze sobą. Rozgrzewam patelnię z odrobiną oliwy i nakładam chochelkę wyrobionego ciasta. Smażymy do momentu, aż pojawią się pęcherzyki. Odwracam na drugą stronę i nadal smażę. Po przełożeniu na talerz smaruję pankake a nutellą i układam na nim pokrojone w plasterki banany. Pankakes świetnie komponują się również w innymi wariantami owoców, a także z syropem klonowym. Przepisy przygotowały Paulina Ziętalak i Marta Jaworska więcej znajdziecie na Między innymi przeczytacie jak zrobić Nadziewane bułeczki, Sałatkę brokułową oraz smaczne Muffinki czekoladowe z bananami i białą czekoladą. KUCHNIA 11 Nowy lokal - a ta sama Harissa Przeprowadzki są przyjemne, ale tylko pod warunkiem, że w nowym miejscu czujemy się dobrze. A jeśli do tego można tam smacznie i tanio zjeść, to czego nam więcej do szczęścia potrzeba? Jeszcze do niedawna na najlepsze kebaby czy pizze w mieście chodziliśmy na ulicę Kołłątaja. Teraz w przeciwnym kierunku, bo na ulicę Wrocławską 2. Ale niech was nie przeraża ta odległość od ścisłego centrum! Po pierwsze nowy lokal znajduje się na samym początku tej ulicy ( na przeciwko stacji PKN Orlen). Po drugie idąc tam pieszo, zwłaszcza wieczorną porą, można podziwiać uroki miasta. I po trzecie, najważniejsze, dla tak apetycznego jedzenia warto tam pójść. Jednak zmiana siedziby wcale nie oznacza zmiany na gorsze, wręcz przeciwnie, jest to zmiana na lepsze. Nowe miejsce to nowa aranżacja wnętrza oraz większa przestrzeń. Nowe miejsce to także te same dania, ta samą miła obsługa, ale przede wszystkim możecie spędzić czas z przyjaciółmi w miejscu, które chociaż na chwilę przeniesie Was w świat orientu. Dla tych, którzy mają ochotę na coś pysznego, ale natłok zajęć nie pozwala im na wyskoczenie na małe co nieco na miasto, Harissa zapewnia dostawę na telefon. Wystarczy wykręcić numer telefonu i zamówić to, na co mamy ochotę. A jest z czego wybierać. Kilkanaście rodzai pizzy od zwykłej Margherity przez pizzę Meksykańską po pizzę z owocami morza. Dalej mamy kebaby, tortille, meze, pide czy seele. Plusem jest to, że klient ma dużą możliwość wyboru co z czym chce zjeść, np. pide ze szpinakiem, czy pide z kurczakiem. Oferta Harissy jest także dostosowana do wegetarian mogą oni tutaj zamówić np. doner wegetariański ze świeżymi warzywami, które są przygotowywane na bieżąco. O sukcesie restauracji Harissa decyduje smak i jakość oferowanych produktów. A wszystko za sprawą unikalnych receptur. Ciasto i sosy są sporządzane przez kucharzy na miejscu, a swój wyjątkowy aromat zawdzięczają orientalnym ziołom i przyprawom. Harissa to połączenie kuchni tureckiej, włoskiej i arabskiej. Dzięki temu możemy zasmakować prawdziwych potraw z tych odległych krajów. Dlatego nie bez przyczyny mówi się że Harissa to najlepszy KEBAB W OPOLU. UWAGA KONKURS! Do wygrania 4 kupony na darmowe jedzenie w HARISSIE. Wystarczy odpowiedzieć na pytanie: Gdzie znajduje się drugi lokal Harissy Harissa Kebab? Odpowiedzi należy wysłać na adres konkursy.gazeta@onet.pl do 25 marca 2013r. ARTYKUŁ SPONSOROWANY

12 12 SPORT Mistrzowie na Orliku Tegoroczna edycja Ligi Mistrzów UO trwa w najlepsze. Smaku rywalizacji dodaje nieobecność V roku Ekonomii, zeszłorocznego zwycięzcy. Który zespół przejmie schedę i sięgnie po puchar? ARTUR SYGUT W rozgrywkach ponownie gra Dziennikarstwo (obecnie III rok), aktualni wicemistrzowie, jednak początek zawodów udowadnia, że nie ma miejsca na osiadanie na laurach: - w poprzedniej edycji graliśmy w finale rozgrywek, co było dla nas niemałym zaskoczeniem, jednak po przegranym finale pozostał pewien niedosyt. Tegoroczną edycję rozpoczęliśmy od remisu, co pokazuje nam, że nie będzie łatwo powtórzyć wyniku z ostatniego turnieju. Niemniej jednak chcemy zajść jak najdalej, a jak będzie to pokaże czas i następne mecze podsumowuje początek Ligi Mistrzów UO w wykonaniu swojego zespołu Karol Młot, będący jednocześnie jednym z organizatorów. Rok temu w lidze wystąpiły 23 drużyny, obecna edycja liczy ich 25: - świadczy to o tym, że turniej jest popularny i studenci chcą brać w nim udział nawet jeśli wiedzą, że ich skład nie jest najmocniejszy. Na tym nam zależy. Chcemy stworzyć pewną piękną, sportową tradycję, wprowadzić formułę rozgrywania turnieju tak, żeby po opuszczeniu przeze mnie i Karola naszej Alma Mater ktoś przejął po nas schedę i zrobił to równie dobrze, a może jeszcze lepiej uważa Mateusz Rogalewicz, od zeszłego roku odpowiedzialny za organizację zawodów. Sama faza grupowa to 66 spotkań rozgrywanych na kampusowym Orliku. Terminarze, tabele i wyniki spotkań pojawiają się często natychmiast po zakończeniu na forum (pod adresem: uochampionsleague.fora.pl). Bezpośrednio po Żakinadzie prawdopodobnie zostanie rozegrany finał, organizatorzy liczą na znacznie lepszą frekwencję. Mimo niejednokrotnie zmienianych terminów meczów, ze względu na Zeszłoroczny finał Ekonomia V - Dziennikarstwo II (3:2) różnice w planach zajęć studentów, organizacja turnieju za całokształt zbiera dobre recenzje: -atmosfera jest bardzo pozytywna, rywalizacja ostra, ale nie zapominamy o tym, że to tylko dobra zabawa, a nie powody do jakichkolwiek problemów pomiędzy kierunkami. Oczekiwania wobec tegorocznej ligi to po prostu dobrze się bawić. Żałujemy, że dopiero na trzecim roku wzięliśmy udział w tych rozgrywkach uważa Łukasz z III roku Zarządzania. Większe doświadczenie z Ligą Mistrzów UO ma Andrzej (Ekonomia III rok): -mam bardzo fajne wspomnienia z zeszłorocznej ligi, wszystko było dobrze zorganizowane, jedyny minus, że nie można było grać w korkach i żółte kartki za wślizgi, oczekiwania na ten rok? Mam nadzieję, że tym razem uda nam się wygrać. Nic bym nie zmieniał, bo sam bym tego na pewno lepiej nie zorganizował. W sytuacji, gdy każda drużyna wychodzi na boisko zmotywowana do zwycięstwa, muszą pojawiać się nieporozumienia, Mateusz Rogalewicz: -jako organizatora czasami wkurzało mnie podejście niektórych zawodników, że my musimy jak roboty robić wszystko idealnie, bez jakichkolwiek opóźnień, że forum w 20 minut po meczu powinno być zaktualizowane. Zdarzały się też postawy, że każdy błąd to jest kompromitacja i dowód, że nie potrafimy nic zrobić. Całe szczęście większość zawodników doceniała naszą pracę, za którą przecież nie dostajemy ani złotówki i żadnego punktu do stypendium. Smaku rywalizacji dodaje wybór króla strzelców turnieju i MVP spotkań. Początek należał do Stosunków międzynarodowych III i Zarządzania II, które po dwóch meczach skompletowały po 6 punktów w swoich grupach. Informacji na temat Ligi Mistrzów UO szukajcie także na naszej stronie: gs.uni.opole.pl. Turniej hokeja stołowego Źródło: AZS UO W ubiegłą środę ( r.) Akademicki Związek Sportowy Uniwersytetu Opolskiego zorganizował w Drake Music Club pokaz i turniej Hokeja Stołowego, Red Hokeja i Speed Stack s. W imprezie wzięło udział ok. trzydziestu osób, a po zsumowaniu punktów za te trzy konkurencje najlepsze okazały się: Tatiana Frost, Magdalena Zubek oraz Ewelina Wróbel. Honor mężczyzn uratował Michał Solich, który znalazł się tuż za podium.