Nie czyń drugiemu, co tobie niemiłe SCENA I

Transkrypt

1 Nie czyń drugiemu, co tobie niemiłe (autorka scenariusza - Danuta Chylińska) SCENA I (Karol siedzi na dywanie i bawi się klockami. Jego siostra ze słuchawkami na uszach przegląda czasopisma. Po domu krząta się mama, która przygotowuje się do wyjścia.) (zwraca się do córki) Kasiu, ja zaraz wychodzę. Przygotowałam wam podwieczorek. Kasiu, słyszysz co mówię? (mama spostrzega, że Kasia ma na uszach słuchawki, podchodzi do córki i zdejmuje jej słuchawki, zdziwiona Kasia mówi do mamy) Czy mówiłaś coś do mnie? Mówiłam, tylko ty, jak zwykle mnie nie słuchasz Przepraszam, słucham, ale to taka ciekawa piosenka. Co mówiłaś? Mówiłam, że przygotowałam wam podwieczorek. 1

2 Świetnie, dziękuję. Na ciebie mamuś zawsze można liczyć. Mam nadzieję, że i na ciebie będę mogła liczyć. Oczywiście, zaopiekuję się Karolem. (wtrąca się do rozmowy) Sobą się opiekuj siostruniu. Mnie nie trzeba pilnować! Zaraz przyjdzie do mnie Kacper, to znajdziemy sobie jakieś zajęcie. (śmieje się ironicznie) Mówisz, że przyjdzie Kacper. To tym bardziej, jako starsza siostra, muszę mieć na was oko, bo znowu coś zbroicie. Jaka starsza? Przecież jesteśmy bliźniakami Ale ja jestem starsza o 15 minut. Przestańcie się sprzeczać! Ja już wychodzę, a wy zaopiekujcie się Azorem. Za godzinę dajcie mu jeść i wyprowadźcie na spacer. Acha! Pilnujcie, żeby w misce była woda. 2

3 Teraz kolej Kaśki! Ja wyprowadzałem go już dzisiaj. Załatwcie to między sobą. Mam nadzieję, że nie zawiodę się na was. Nic się nie martw! Oczywiście, że zajmiemy się Azorkiem. Za godzinę wyjdę z nim na spacer. No to lecę! (rozbawiony) Tylko uważaj na drzewa! Cieszę się, że dobry humor cię nie opuszcza. Pa dzieciaki! (Mama wychodzi z domu. Kasia siada w fotelu przegląda leżące na stole czasopisma. Karol dalej bawi się klockami. Z łazienki wychodzi Azor i kładzie się obok chłopca. Ten głaszcze pieska, okazuje mu czułość. W pewnym momencie słychać dzwonek do drzwi.) Kaśka! Ktoś dzwoni! 3

4 No to otwórz! To nie do mnie. Przecież to ty czekasz na Kacpra. No tak! Zapomniałem. (Chłopiec wstaje i biegnie do drzwi. Po chwili wraca razem z Kacprem.) Kacper: Cześć Kaśka! (Karol podchodzi do Azora i głaszcze go) Cześć! Kacper: (zwraca się do Karola) Zostaw tego psa! Miałeś pokazać mi tę nową grę. A no tak! Chodź! (Chłopcy siadają przy biurku, na którym stoi laptop i grają w strzelanki. Bardzo się przy tym ekscytują. Po pewnym czasie dzwoni telefon Kasi.) Słucham! No cześć! Chłopaki!!! - przyciszcie tę grę! Przepraszam, już jestem. No słucham. Gdzie? Do pizzerii? No nie wiem? 4

5 Będą tam wszystkie dziewczyny? A do Sary dzwoniłaś? No dobra, ale przyjdź po mnie. Ok.! Czekam. (zwraca się do Karola) Karol! Ja zaraz wychodzę! Jak to wychodzisz? Miałaś opiekować się psem. A ty nie możesz? Mogę, ale mi się nie chce. Widzisz, że gramy! Widzę, ale Kacper może z tobą iść. Dotlenicie się, dobrze wam to zrobi. Dobrze, ale za to ty będziesz wynosiła za mnie śmieci przez cały tydzień. Zgadzasz się? 5

6 Przez trzy dni. Powiedziałem przez ty dzień. No dobrze, niech będzie przez tydzień. (Słychać dzwonek do drzwi. Kasia otwiera je i razem z Zuzą wchodzą do pokoju) Zuza: Kacper: Zuza: Zuza: Cześć chłopaki! A wy, jak zwykle gracie w strzelankę. A wy, jak zwykle gdzieś się wybieracie. Zuza! Zamiast dyskutować z chłopakami lepiej doradź mi w co mam się ubrać. W tych ciuchach wyglądasz dobrze. Naprawdę? To może założę kurtkę. Kurtka może być. To chodź i powiesz, którą mam wziąć. 6

7 (Dziewczęta idą do pokoju obok. Po chwili wychodzą. Kasia zwraca się do Karola) Karol! Wychodzimy! Pamiętaj o psie. Dobrze! (Dziewczęta wychodzą, a chłopcy jeszcze przez chwilę grają.) Kacper: Nie wiem, jak ty, ale ja zgłodniałem trochę. Też bym coś przekąsił. (Karol wychodzi do kuchni i przynosi ciasto i jabłka) Mama przygotowała nam podwieczorek. Zawsze można na nią liczyć. (Do objadających się chłopców podszedł pies, który zaczął popiskiwać.) (odgania natrętnego psa) Azor odsuń się, idź do łazienki. Słyszysz, co mówię!? Na legowisko! Do łazienki i to szybko!!! 7

8 Kacper: Ten twój pies wcale nie ma słuchu. Zaprowadź go do tej łazienki, bo sam nigdy tam nie pójdzie. Chyba masz rację. (Karol bierze psa za obrożę i prowadzi do łazienki, pies trochę się opiera.) Do łazienki, ale już szybko! Słuchaj się pana! (Po chwili Karol wraca z łazienki i zadowolony, że udało mu się pozbyć natrętnego psa, zwraca się do kolegi.) Kacper: Kacper: Pozbyłem się natręta, teraz możemy spokojnie sobie zjeść. Pycha to ciasto, tylko trochę się zapchałem. Mam świetny pomysł! Dostałem dzisiaj kieszonkowe, to możemy iść na colę. Pomysł extra! Tylko wyłącz laptopa. Ok. (Karol wyłącza komputer i wychodzą z domu ) 8

9 SCENA II ( Na scenę wychodzi Azor, jest smutny, kładzie się na dywaniku. W pewnym momencie siada i rozpoczyna opowieść.) Azor: Tak mi wstyd Nie chciałem tego zrobić To nie moja wina Dawałem im sygnały, że chcę wyjść, ale oni tylko wyganiali mnie do łazienki, no i w końcu Karol zaprowadził mnie tam Nie wytrzymałem i, aż wstydzę się powiedzieć zrobiłem kupę w łazience... na podłogę Myślałem, że ten Karol jest inny jak zobaczył kolegę, to zapomniał o wszystkim Kaśka tak samo obiecała mamie, że się mną zajmie No i co? Poszła sobie Nawet wody nie nalała mi do miski. Jeść też mi nikt nie dał A jak mnie kupili, to takie składali obietnice (Smutny pies kładzie łeb na dywanie, czasami podnosi go, rozgląda się i znowu kładzie się) GAŚNIE ŚWIATŁO 9

10 SCENA III ZAPALA SIĘ ŚWIATŁO (Do pokoju wchodzi mama, rozgląda się po pokoju, jest zdziwiona, spostrzega psa.) Nikogo nie ma? Mieli siedzieć w domu i opiekować się psem. (Mama klęka koło psa i czule do niego przemawia, głaszcze go.) A ty tu leżysz sam Ciekawe, czy masz wodę w misce? (Mama wstaje i idzie do łazienki, po chwili wraca.) No nie! Miska pusta, puszka z karmą nie jest rozpoczęta a więc i jeść ci nie dali. I ta kupa Mój ty biedaku. Chodź! Dam ci jeść i pić. (Mama z psem udają się do łazienki. Słychać dzwonek do drzwi. Mama idzie otworzyć je. Do pokoju wchodzi z sąsiadką, która szuka swojego syna Kacpra.) Sąsiadka: Dzień dobry sąsiadko! Dzień dobry! Zapraszam do pokoju. 10

11 Sąsiadka: Sąsiadka: Sąsiadka: Ja tylko na chwilę - szukam mojego Kacpra. Nie było go u państwa? Karol wspominał, że Kacper ma go odwiedzić, ale czy był, tego nie wiem. Nie było mnie w domu. Mnie też nie było Kacper nie wspominał, że gdzieś będzie wychodził Miał opiekować się naszą Kicią, która trochę choruje. Proszę sobie wyobrazić, że nie dał jej nawet lekarstwa, miska z wodą też pusta To tak, jak u mnie Wychodząc z domu prosiłam, aby moje dzieci zaopiekowały się Azorem. Obiecali, że to zrobią. Gdy wróciłam, to przekonałam się, że nic z tego. Miski puste, a na dodatek nie wyprowadzili psa i biedak załatwił się w łazience. Co pani mówi? Myślałam, że tylko mój Kacper jest taki nieodpowiedzialny. Ja tego tak nie zostawię. Muszą sami doświadczyć tego co pies. 11

12 Sąsiadka: Sąsiadka: Sąsiadka: Zgadzam się z panią. Pójdę już, bo muszę obmyśleć plan zemsty. Ja już chyba wiem, co zrobię Oj te dzieciaki, nie rozumieją, że zwierzęta mają te same potrzeby co ludzie. Muszą załatwiać potrzeby fizjologiczne, muszą jeść i pić No i potrzebują miłości, a przynajmniej trochę zainteresowania. Właśnie! Do widzenia! Do widzenia! (Sąsiadka wychodzi, mama siada w fotelu i woła Azora. Pies kładzie się obok na podłodze, a mama przegląda gazety. Po chwili do pokoju wchodzi córka.) 12

13 SCENA IV O! jesteś już? A gdzie ty byłaś? (Kasia idąc do łazienki odpowiada mamie.) Zaraz ci wszystko opowiem, tylko zrobię siusiu i umyję ręce (Po chwili Kasia wybiega z łazienki, w ręku trzyma but, kieruje się do psa i krzyczy na niego. Azor przytula się do mamy, która bierze go w obronę.) Ty głupi kundlu! Coś ty tam narobił! (Zwraca się do mamy.) Weszłam w jego kupę (stanowczym tonem) Kasiu, nie krzycz na Azora! Proponuję, abyś zastanowiła się - dlaczego tak się stało? Prosiłam Karola, żeby wyprowadził go (Do domu wraca Karol, jest rozbawiony. Od progu krzyczy:) 13

14 Ale mi się chce jeść i pić! Mamuś, zrobisz mi kolację! (Mama nie odpowiada na pytanie syna. Wstaje z fotela, idzie do pokoju, z którego wychodzi ubrana w kurtkę, a w ręku niesie smycz. Zwraca się do psa.) Chodź Azor, idziemy na spacer. Kazał pan musiał sam. (Mama z psem wychodzą z domu. Dzieci robią zdziwione miny nie wiedzą o co mamie chodzi.) Kaśka: Kaśka, dlaczego mama powiedziała: Kazał pan zrobił sam. Ale z ciebie osiołek! Czy wyprowadziłeś psa tak, jak cię prosiłam? No nie, zapomniałem! No właśnie. Kazał pan, zrobił sam. Już rozumiem. Mama prosiła, abyśmy wyprowadzili psa. Nie zrobiliśmy tego, więc sama z nim wyszła 14

15 Ale numer Musimy coś z tym zrobić. Nieźle narozrabialiśmy. Więcej nie może się to powtórzyć. No pewnie. Idź do łazienki. Napełnij psie miski i zmień kocyk na legowisku, a ja przygotuję dla mamy pyszną kolację. Poszukaj też tę ulubioną piłkę Azorka. Czy ja też dostanę coś na kolację? A czy zasłużyłeś?! (Kasia idzie do kuchni, a Karol rozkłada ręce i udaje się do łazienki) Chyba nie! 15