Rafał Miastowski nowym burmistrzem Bielan. Wybory na Bielanach

Transkrypt

1 NR 12 (140) Rok XII Grudzień 2010 Miesięcznik Urzędu Dzielnicy Bielany m. st. Warszawy gazeta bezpłatna ISSN Robert Wróbel Przewodniczący Rady Dzielnicy Z okazji Świąt Bożego Narodzenia wszystkim Mieszkańcom naszej dzielnicy składamy najserdeczniejsze życzenia zdrowia, pogody ducha, spokoju, i serdecznej, rodzinnej atmosfery przy wigilijnym stole. Niech radość i szczęście zagoszczą w Państwa sercach i domach, a nowo narodzona Boża Dziecina niesie pokój, nadzieję i wszelkie dobro na każdy dzień Nowego 2011 Roku. Rafał Miastowski Burmistrz Dzielnicy Bielany Niech w Święta Bożego Narodzenia miłość i pokój zagości we wszystkich bielańskich domach, a Nowy 2011 Rok niech przyniesie jak najwięcej radosnych chwil życzy Redakcja Wybory na Bielanach W niedzielę 21 listopada br. w całej Polsce już na VI kadencję wybieraliśmy nowe władze samorządowe. Na Bielanach odnotowano frekwencję na poziomie 47%. Najważniejszym rozstrzygnięciem w Warszawie było zwycięstwo w I turze Hanny Gronkiewicz-Waltz, która na drugą kadencję obejmie fotel Prezydenta miasta. Z kolei w naszej dzielnicy ważne okazały się wybory do Rady Dzielnicy. Listy kandydatów na radnych dzielnicy przyjmowała Dzielnicowa Komisja Wyborcza w Dzielnicy Bielany. Łącznie zgłosiło się 5 komitetów wyborczych, w tym: KWW Warszawska Wspólnota Samorządowa nie spełniła wymogów formalnych i nie uzyskała rejestracji, KW Stowarzyszenie Gladiator dokonał zgłoszenia do 1, 4 i 5 okręgu i uzyskał rejestrację list kandydatów. trzy komitety wyborcze: Platforma Obywatelska RP, Sojusz Lewicy Demokratycznej i Prawo i Sprawiedliwość dokonały zgłoszenia do wszystkich okręgów i uzyskały rejestrację. O 25 mandatów ubiegało się 157 kandydatów. Lista nr 1 Komitet Wyborczy Sojusz Lewicy Demokratycznej otrzymał głosów i uzyskał 4 mandaty. Lista nr 4 Komitet Wyborczy Platforma Obywatelska RP otrzymał głosy 13 mandatów. Lista nr 5 Komitet Wyborczy Prawo i Sprawiedliwość otrzymał głosy 8 mandatów. Lista nr 34 KW STOWARZYSZENIE GLADIA- TOR nie otrzymał minimum, tj. 5% głosów ważnych i nie uzyskał prawa do uczestniczenia w podziale mandatów. Więcej na str. 3 Rafał Miastowski nowym burmistrzem Bielan marek Lipiński, Kacper Pietrusiński, Piotr Rudzki oraz grzegorz Pietruczuk zastępcami burmistrza Piotr Rudzki, Kacper Pietrusiński, Rafał Miastowski, Grzegorz Pietruczuk i Marek Lipiński nowy Zarząd Dzielnicy Bielany Fot. M. Podczaski P odczas II sesji Rady Dzielnicy, 16 grudnia 2010 r., radni wybrali burmistrza dzielnicy Bielany oraz jego zastępców. Dotychczasowego burmistrza Zbigniewa Dubiela, który dostał się do Rady Warszawy, zastąpił 39-letni Rafał Miastowski z PO. Absolwent SGGW oraz zarządzania i marketingu Wyższej Szkoły Przedsiębiorczości i Zarządzania im. Leona Koźmińskiego w Warszawie, a w ostatniej kadencji burmistrz Wilanowa. Jest on znany także mieszkańcom Bielan i pracownikom ratusza, ponieważ cztery lata temu (przez kilkanaście miesięcy) był zastępcą burmistrza dzielnicy i odpowiadał za nasze inwestycje. Na jego zastępców radni wybrali Marka Lipińskiego, Kacpra Pietrusińskiego, Piotra Rudzkiego oraz Grzegorza Pietruczuka. Magdalena Ulejczyk

2 Fot. M.D. 2 Robert Wróbel, Przewodniczący Rady Dzielnicy URZĄD I i II Sesja Rady Dzielnicy P ierwsza sesja bielańskich radnych odbyła się 29 listopada 2010 r. Uroczystego otwarcia posiedzenia dokonał, w imieniu Prezydenta m. st. Warszawy, zastępca dyrektora Gabinetu Prezydenta, Jarosław Jóźwiak. Po informacji o wynikach wyborów przedstawionej przez przewodniczącą Dzielnicowej Komisji Wyborczej nastąpiło ślubowanie radnych. Przypomnijmy, że spośród 157. kandydatów na radnych, z 5 komitetów wyborczych, mieszkańcy Bielan wybrali 13 z PO, 8 z PiS i 4 z SLD. Szczegółowy skład przedstawiamy na str. 3. Kolejnym punktem posiedzenia był wybór przewodniczącego rady. Na tą funkcje zgłoszono, a następnie wybrano głosami 19 za, 1 przeciw, 5 wstrzymujących się Roberta Wróbla (PO), który pełnił te obowiązki w poprzedniej kadencji. Tu nastąpiło oddanie przez radnego seniora Ryszarda Podczaskiego prowadzenia dalszej części sesji nowo wybranemu przewodniczącemu. Pierwsze posiedzenie radnych odbyło się sprawnie, w miłej i uroczystej atmosferze. * * * Druga sesja Dzielnicy Bielany, która miała miejsce 16 grudnia 2010 r. była wyczekiwana i budziła wiele emocji. Podczas jej posiedzenia dokonano wyboru nowych władz Dzielnicy, jak również uzupełniono skład prezydium Rady. Na burmistrza, głosami 17 za, 2 przeciw, 6 wstrzymujących się, rekomendowanego przez PO wybrano Rafała Miastowskiego, który poprzednią kadencję rozpoczynał na Bielanach jako członek zarządu. Po przedstawieniu i prezentacji kandydatów na pozostałych członków zarządu, nastąpiły kolejne głosowania, które zakończyły się ich wyborem w następujący sposób: zastępca burmistrza Marek Lipiński 16 za, 6 przeciw, 3 wstrzymujących się, zastępca burmistrza Kacper Pietrusiński 15 za, 6 przeciw, 3 wstrzymujących się, 1 nieważny, zastępca burmistrza Piotr Rudzki 15 za, 6 przeciw, 4 wstrzymujących się, zastępca burmistrza Grzegorz Pietruczuk 15 za, 6 przeciw, 4 wstrzymujących się. Kolejny punkt sesji i kolejne głosowania dotyczyły wyboru wiceprzewodniczących Rady. Do prezydium wybrano następujące osoby: Marię Mossakowską (SLD) 21 za, 2 przeciw, 2 wstrzymujące się, Małgorzatę Porębę (PO) 19 za, 4 przeciw, 2 wstrzymujące się, Łukasza Świderskiego (PiS) 18 za, 3 przeciw, 3 wstrzymujące się, 1 nieważny. To było pracowite spotkanie z licznymi głosowaniami. Ponieważ głosowania były tajne i dotyczyły poszczególnych członków zarządu oraz wiceprzewodniczących, sesja przerywana była systematycznie. Pomimo to przebiegła sprawnie i w dobrej atmosferze. M.P. Z prac Zarządu Dzielnicy W okresie od 13 listopada do 17 grudnia br. Zarząd Dzielnicy odbył 5 posiedzeń, w trakcie których omówił 153 spraw, w tym podjął 134 uchwały. Teksty uchwał są dostępne na stronie internetowej w zakładce BIP oraz w Wydziale Organizacyjnym dla Dzielnicy (ul. Żeromskiego 29, pok. 313, tel ). S erdecznie zapraszamy do nowo otwartej restauracji, która mieści się w siedzibie ratusza Dzielnicy Bielany przy ul. Żeromskiego 29. Ciepłe nowoczesne wnętrze, wygodne kanapy urzekną swoim subtelnym urokiem. W naszej ofercie znajdziecie Państwo dania kuchni polskiej i międzynarodowej. Od poniedziałku do piątku (w godz ) zapraszamy również na lunch menu (zestawy od 12 zł). Karuzela Smaku zakręci Państwu w głowie śniadaniami, smacznymi obiadami i nastrojowymi kolacjami, a nasze desery osłodzą każdy dzień. Dla najmłodszych przygotowaliśmy specjalne menu oraz kolorowy kącik zabaw. Lokal jest miłym miejscem do organizowania spotkań okolicznościowych, imprez firmowych oraz przyjęć i uroczystości rodzinnych. Polecamy: Śledzie pod pierzynką, Domowe pierogi z mięsem, Żurek z ziemniakami, kiełbasą i jajkiem, Sałatę z wędzonym łososiem, Makaron spaghetti z pesto, pieczoną szynką i parmezanem, Pstrąga w papilocie z ziemniakami i kukurydzą, Zrazy zawijane z bekonem, ogórkiem kiszonym, kaszą gryczaną i buraczkami oraz Torcik bezowy z lodami i owocami. Godziny otwarcia: Poniedziełek - Piątek, godz Sobota -Niedziela, godz Karolina Kordys Restauracja Karuzela Smaku Wnętrze restauracji Fot. Arch. Restauracji Kończąc pracę na stanowisku burmistrza Bielan, serdeczną pamięcią otaczam wszystkich, którzy wspierali mnie w pełnieniu tej odpowiedzialnej funkcji. Do osób tych zaliczam kolegów z Zarządu Dzielnicy Bielany, którym dziękuję za pomoc, wsparcie i zrozumienie. Dziękuję radnym oraz wszystkim pracownikom naszego urzędu za ich sumienną i rzetelną pracę. Szczególnie ciepło i serdecznie pragnę podziękować Mieszkańcom Bielan za ostatnie cztery lata niezapomnianych spotkań, rozmów, życzliwość... Jest mi niezwykle miło i czuję wielką satysfakcję oraz wdzięczność, że doceniliście Państwo moją pracę i w ostatnich wyborach samorządowych wybraliście mnie do Rady m. st. Warszawy. Obiecuję, że i tu będę zabiegał o dalszy rozwój Bielan. Z okazji Świąt Bożego Narodzenia składam Mieszkańcom Bielan najserdeczniejsze życzenia zdrowia, pogody ducha i serdecznej, rodzinnej atmosfery przy wigilijnym stole. Niech nowo narodzona Boża Dziecina niesie pokój, nadzieję i wszelkie dobro na każdy dzień Nowego 2011 Roku. Zbigniew Dubiel, radny m.st. Warszawy

3 Wyniki wyborów do Rady Dzielnicy Bielany m.st. Warszawy Okręg wyborczy nr 1 Zaniewski Jan Prawo i Sprawiedliwość Kujawa Leszek Platforma Obywatelska RP Poręba Małgorzata Platforma Obywatelska RP Banasiak Teresa Renata 961 Platforma Obywatelska RP Podczaski Ryszard Stanisław 648 Prawo i Sprawiedliwość Okręg wyborczy nr 2 Soja-Kozłowska Ilona Rozalia Platforma Obywatelska RP Szczepański Szczepan Franciszek Prawo i Sprawiedliwość Lerczak Magdalena 963 Platforma Obywatelska RP Mossakowska Maria Stanisława 779 Sojusz Lewicy Demokratycznej Zakrzewski Ryszard 471 Prawo i Sprawiedliwość Okręg wyborczy nr 3 Neska Elżbieta Platforma Obywatelska RP Wąsik Jarosław Stanisław Platforma Obywatelska RP Umiński Sławomir Bogdan Prawo i Sprawiedliwość Chmielewski Maciej 861 Platforma Obywatelska RP Maciejewski Waldemar 568 Sojusz Lewicy Demokratycznej Okręg wyborczy nr 4 Sikorski Michał Platforma Obywatelska RP Więckowski Maciej Mieczysław Prawo i Sprawiedliwość Czarnecka Anna Maria Sojusz Lewicy Demokratycznej Popławska Ilona 786 Platforma Obywatelska RP Świderski Michał Edmund 534 Prawo i Sprawiedliwość Okręg wyborczy nr 5 Wróbel Robert Dariusz Platforma Obywatelska RP Świderski Łukasz Jan Prawo i Sprawiedliwość Radziejewska Joanna Maria Platforma Obywatelska RP Szerszeń Halina Joanna 720 Sojusz Lewicy Demokratycznej Kropacz Robert Jerzy 687 Platforma Obywatelska RP Wyniki wyborów na Bielanach do Sejmiku Województwa Mazowieckiego Do Sejmiku Województwa Mazowieckiego z okręgu nr 2, w którym głosowali również mieszkańcy Bielan weszły następujące osoby: Gosiewska Małgorzata Prawo i Sprawiedliwość Kierzkowska Urszula Platforma Obywatelska RP Rakowski Ludwik Platforma Obywatelska RP Pietruczuk Grzegorz Sojusz Lewicy Demokratycznej Uranowska-Muszyńska Urszula Platforma Obywatelska RP Tomaszewska Ewa Prawo i Sprawiedliwość Bodzek Danuta Gronkiewicz-Waltz Hanna Fydrych Waldemar Andrzej 3 URZĄD Wyniki wyborów Prezydenta m. st. Warszawy w Dzielnicy Bielany Gronkiewicz-Waltz Hanna Beata Platforma Obywatelska Bielecki Czesław Prawo i Sprawiedliwość Olejniczak Wojciech Michał Sojusz Lewicy Demokratycznej Korwin-Mikke Janusz Ryszard Ruch Wyborców Janusza Korwin Mikke Szeremietiew Romuald KW Romualda Szeremietiewa Munio Katarzyna Anna Warszawska Wspólnota Samorządowa 602 Strzembosz Piotr Henryk Prawica Rzeczypospolitej-UPR 343 Fydrych Waldemar Andrzej Gamonie i Krasnoludki 328 Bodzek Danuta Anna Polskie Stronnictwo Ludowe 277 Skulski Piotr Eugeniusz Polska Patriotyczna 118 Stachoń Liczba Cezary głosów zdobyta Lepsza Polska na Bielanach 44 Bielecki Czesław Korwin-Mikke Janusz Olejniczak Wojciech Munio Katarzyna Anna Skulski Piotr Skulski Piotr Stachoń Cezary Strzembosz Piotr Szeremietiew Romuald Wynik wyborów na Bielanach do Rady m.st. Warszawy Do Rady m.st. Warszawy z terenu Bielan i Żoliborza (okręg nr 5) weszli następujący kandydaci: Dworczyk Michał Prawo i Sprawiedliwość Mazurek Piotr Platforma Obywatelska RP Dubiel Zbigniew Platforma Obywatelska RP Jakowicka Agnieszka Platforma Obywatelska RP Figura Dariusz Prawo i Sprawiedliwość Sybilski Tomasz Sojusz Lewicy Demokratycznej Pabisiak Anna Elżbieta Platforma Obywatelska RP Wszystkim mieszkańcom naszej dzielnicy składamy podziękowanie za głosy oddane na kandydatów Platformy Obywatelskiej w wyborach samorządowych. Jednocześnie pragniemy złożyć Państwu życzenia wypełnionych radością i miłością Świąt Bożego Narodzenia oraz pełnego optymizmu, wiary i powodzenia Nowego Roku. Klub Radnych Platformy Obywatelskiej Zarząd Koła Bielany Platformy Obywatelskiej

4 4 URZĄD Samolotem po przedwojennych Bielanach 14 Nowy album o historii naszej dzielnicy grudnia 2010 br. jedna z sal Miediateki START META niespodziewanie zamieniła się w kabinę alianckiego samolotu. Szanowni Państwo, Wszystko to za sprawą znanego vianisty Jarosława Zielińskiego i premiery varsa- jego albumu zatytułowanego Przedwojenne Bielany. Najpiękniejsze fotografie. Zabrał on zgromadzonych gości w niezwykłą podróż po zapomnianych, nie istniejących już miejscach. Podczas multimedialnego pokazu widzowie zobaczyli zrekonstruowane zdjęcie lotnicze dawnych Bielan z 1944 r. jeszcze sprzed Powstania Warszawskiego. Autor zachęcał do wczucia się w rolę pasażera samolotu - dopiero oglądając ten obszar z lotu ptaka można sobie uświadomić, jakim zmianom uległy Bielany w ciągu ostatnich stu lat. Różnice jakie istniały między obszarami leśnymi, wsiami takimi jak Młociny, częścią przemysłową czy zajmowaną przez kompleks AWF-u są widoczne również dzisiaj. Bez wiedzy na temat historii tej, być może najbardziej niejednoznacznej dzielnicy Warszawy, niemożliwe jest poznanie i ogarnięcie różnorodności współczesnych Bielan. Pisze o tym Jarosław Zieliński we wstępie do swojej książki: Do dziś te autonomiczne wyspy nie zrosły się w jednorodny urbanistyczny utwór, toteż Bielany, tak jak przed wojną, to swego rodzaju rzeczpospolita wielu narodów. Dla mnie, rodowitego bielańczyka związanego z rdzennie miejską ich częścią, inne rejony dzielnicy były przez wiele lat bytem zupełnie egzotycznym, wsią w mieście, która z czasem przeistoczyła się w równie mi obce blokowiska. Autor przybliżył słuchaczom również mniej znane fakty z życia XIX - wiecznej społeczności oraz wiele ciekawych anegdot. Mało kto wie, że blisko sto lat temu podmokłe tereny współczesnych Bielan zagrożone były epidemią malarii na tę egzotyczną, wydawałoby się, chorobę umierały rocznie setki mieszkańców okolicznych wsi. Starsi Warszawiacy z pewnością pamiętają wycieczki na Bielany parostatkiem oraz słynną bielańską karuzelę. Fascynujący wykład Zielińskiego, jak również dostępny w księgarniach album z pewnością zainspirują bielańczyków, aby wybrać się na spacer po swojej dzielnicy trasą reliktów przeszłości. Zamieszczone w albumie zdjęcia pochodzą ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego oraz ze zbiorów prywatnych. Zgromadzeni na promocji albumu goście mogli obejrzeć również te unikatowe fotografie, które nie zmieściły się w książce. Nakładem wydawnictwa RM ukazały się też albumy dotyczące przedwojennej Ochoty, przedwojennego Żoliborza oraz przedwojennych Kresów. Magdalena Ulejczyk chcemy złożyć serdeczne podziękowania za poparcie i zaufanie, jakim zostali obdarzeni kandydaci startujący w wyborach do Rady Dzielnicy Bielany m.st. Warszawy. Z wyrazami szacunku kandydaci na radnych KW Prawo i Sprawiedliwość O Rowerem po Bielanach Podsumowanie konsultacji społecznych d początku września do połowy października 2010 r. w naszej dzielnicy trwały konsultacje społeczne dotyczące bielańskiej komunikacji rowerowej. Celem konsultacji było zidentyfikowanie, jakie problemy napotykają rowerzyści na Bielanach oraz zebranie wytycznych do wizji rozwoju sieci ścieżek i innych udogodnień dla transportu rowerowego. Mamy nadzieję, że konsultacje przyczynią się do tego, aby bielańska komunikacja rowerowa była jak najbardziej przyjazna rowerzystom. Zainteresowani mogli wziąć udział w czterech sobotnich przejazdach rowerowych (tak zwanych Warsztatach w ruchu ), podczas których, w terenie identyfikowaliśmy i omawialiśmy napotykane problemy oraz zgłaszane pomysły. Ten, kto nie wybrał się na rowerowy spacer, mógł zabrać głos podczas dwóch Spotkań przy mapie warsztatów podczas bielańskich imprez: otwarcia Parku Linowego na początku września oraz imprezy Żegnaj Lato na Bielach pod koniec września. Przy dużej mapie prezentującej sieć ścieżek i szlaków rowerowych można było przedstawić swoje pomysły na rozwój komunikacji rowerowej. Przez półtora miesiąca czekaliśmy też na Państwa maile. Na specjalny rowerowy adres otrzymaliśmy ponad sto opinii, propozycji, zdjęć. Za każdy głos bardzo dziękujemy. W trakcie trwania konsultacji można było odwiedzić profil na portalu społecznościowym Facebook (Rowerem po Bielanach). Użytkownicy FB mogli śledzić na bieżąco informacje dotyczące przebiegu konsultacji. Na profilu nadal można obejrzeć zdjęcia z Warsztatów w ruchu i Spotkań przy mapie zapraszamy. 19 października br. w Urzędzie Dzielnicy Bielany odbyło się spotkanie podsumowujące konsultacje społeczne, na którym rowerzyści mogli omówić zgłaszane problemy z osobami odpowiedzialnymi za komunikację rowerową w dzielnicy, przedstawicielami Zarządu Dróg Miejskich oraz miejskiego Biura Drogownictwa i Komunikacji. Wszystkim Mieszkańcom Bielan, którzy w wyborach samorządowych 2010 r. obdarzyli nas zaufaniem i oddali na nas głos składamy wyrazy podziękowania. Anna Czarnecka Waldemar Maciejewski Maria Mossakowska Halina Szerszeń Dzięki wszystkim zgłoszonym przez rowerzystów opiniom powstał raport z konsultacji. Można zapoznać się z nim na stronie Urzędu Dzielnicy Bielany ( na stronie Urzędu Miasta w zakładce konsultacje społeczne ( oraz na profilu na FB (Rowerem po Bielanach). Znajdą tam Państw tabelę prezentującą najczęściej zgłaszane, najważniejsze postulaty rowerzystów wraz z odpowiedziami Zarządu Dróg Miejskich oraz osób odpowiedzialnych w Dzielnicy Bielany i w Mieście za komunikację rowerową. Dzielnica Bielany postanowiła zlecić przygotowanie studium wykonalności dokument ten pomoże wyjść naprzeciw wypracowanym w trakcie konsultacjom wytycznym (odpowie na pytania np. czy jest możliwe wytyczenie pasów rowerowych we wskazanych przez rowerzystów miejscach). Planując przyszłe inwestycje, władze dzielnicy będą wiedzieć, jakie kwestie są najpilniejsze, w jakim kierunku rozwijać bielańską komunikację rowerową. Konsultacje organizowane były przez dzielnicę Bielany oraz Centrum Komunikacji Społecznej m.st. Warszawy w ramach projektu Wzmacnianie mechanizmu partycypacji społecznej w m.st. Warszawie realizowanego dzięki wsparciu udzielonemu przez Norwegię poprzez dofinansowanie ze środków Norweskiego Mechanizmu Finansowego. Karolina Kowalczyk, Barbara Krawczyk, Anna Miedzińska Radni Sojuszu Lewicy Demokratycznej Fot. Arch. CKS

5 W samo południe 26 listopada br. przestrzeń przed siedzibą Huty ArcelorMittal na Młocinach stała się miejscem niezwykłym. Od teraz każdy ma tam możliwość szepnąć lub wykrzyczeć Warszawie i jej mieszkańcom swoją wiadomość. Wszystko to za sprawą młodego artysty studenta ASP Marka Dubiela i jego instalacji Ucho miasta. Ma ona kształt fantazyjnie wygiętej tuby wykonanej z blachy. Wypowiedziane do niej słowa zmieniają swoje brzmienie za sprawą modulacji głosu, stają się jak mówi autor: komunikatem innej skali. Instalację, zanim została umieszczona na Młocinach, można było podziwiać w Tczewie, gdzie podczas XI edycji Międzynarodowego Festiwalu ZDARZENIA im. Józefa Szajny zdobyła II nagrodę. Szepnij miastu coś od siebie Artystyczna instalacja Ucho miasta Marka Dubiela przed siedzibą Huty Arcelormittal Zbigniew i Marek Dubiel URZĄD 5 Zebranych gości, oprócz samego artysty zachęcającego do udziału w eksperymencie, witali: burmistrz dzielnicy Zbigniew Dubiel oraz prezes Huty ArcelorMittal Warszawa Henryk Hulin, który jest zarazem mecenasem całego wydarzenia. Po części oficjalnej za przykładem autora goście mogli wypróbować, jak brzmi ich przekaz przetworzony za pomocą instalacji. Burmistrz Dubiel żartował, że wylot tuby należałoby zwrócić w kierunku bielańskiego ratusza, tak by każdy z mieszkańców dzielnicy mógł wysłać w jego kierunku swój komunikat. Okazało się też, że niezwykłe wrażenie wywołuje puszczana do otworu tuby muzyka z telefonu komórkowego wydobywające się z drugiej strony dźwięki przypominają melodie ze starego patefonu. Prawda, że brzmi intrygująco? Jeśli chcesz wypróbować jak będzie brzmiał Twój prywatny, oryginalny i niepowtarzalny przekaz skierowany do miasta, zapraszamy przez całą dobę na ul. Kasprowicza 132 (na tyłach metra Młociny). Magdalena Ulejczyk Betlejemskie Światło Pokoju zapłonęło na Bielanach Fot. M. Ulejczyk Akcja Betlejemskie Światło Pokoju została zorganizowana po raz pierwszy w 1986 roku w Linz, w Austrii, jako część wielkich bożonarodzeniowych działań charytatywnych na rzecz dzieci niepełnosprawnych. W Warszawie delegacja harcerek i harcerzy dzieli się Światłem z Prymasem Polski, a następnie z Prezydentem RP, Premierem, Marszałkami Sejmu i Senatu. Światło jest zanoszone do kościołów, urzędów, organizacji, szpitali. Z Warszawy płomień wędruje na północ, a stamtąd na wschód - na Ukrainę, Białoruś, Litwę i do Rosji. Betlejemskie Światło Pokoju jest symbolem pokoju, wzajemnego zrozumienia poszczególnych ludzi i narodów, jest znakiem nadziei życia pozbawionego konfliktów i waśni. Harcerze, roznosząc Betlejemski Ogień po całym kraju i przekazując go poza granice Polski, pełnią służbę, ulepszając świat. Działając w swoim mieście, regionie, najbliższej okolicy, pokazują, co oznacza niesienie pokoju oraz idei braterstwa. Harcerze ze Szczepu Rzeka zanieśli Betlejemskie Światło Pokoju do Polskiego Radia, Senatu, Zarządu Transportu Miejskiego, wojewody mazowieckiego, Biura Ochrony Rządu, Ordynariatu Prawosławnego Wojska Polskiego, Garnizonu Warszawa i wielu innych miejsc. 19 grudnia przekazali Światło parafianom parafii Św. Wyznawców o. Rafała i Brata Alberta przy ul. Gwiaździstej. przewodnik Wojtek Puchacz drużynowy 126 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej Aurinko Vene B Kacper Pietrusiński przyjmuje od harcerzy Betlejemskie Światło Pokoju etlejemskie Światło Pokoju, symbol skautowego braterstwa, dotarło do naszej dzielnicy. Przekazali je harcerze ze Szczepu Rzeka z Hufca ZHP Warszawa Żoliborz. Światło odebrał Kacper Pietrusiński, zastępca burmistrza dzielnicy. Harcerki, które przekazały ogień z Betlejem, opowiedziały jaką drogę ono przebyło. Zapalone w Betlejem, przez Wiedeń, schronisko Głodówka i kościół św. Anny w Warszawie, dotarło do naszej dzielnicy 15 grudnia. Dziękując za przyniesienie lampionu ze Światłem, burmistrz podkreślił, że będzie ono dzielnicy bardzo potrzebne na najbliższy czas. Fot. W. Puchacz Mieszkańcom Bielan, niedawno wybranym radnym i Zarządowi Dzielnicy życzę radosnych, spokojnych, pełnych ciepła i nadziei Świąt Bożego Narodzenia oraz wszelkiej pomyślności w nadchodzącym Roku Nowym Włodarzom samorządu bielańskiego, u progu kadencji, życzę mądrych decyzji i działań odpowiadających na potrzeby Mieszkańców. Joanna Fabisiak Poseł na Sejm RP

6 6 Ś więta Bożego Narodzenia to dla Polaków najważniejsze i jednocześnie najbogatsze w tradycje ludowe święta. Obrzędowość Bożego Narodzenia kształtowała się stopniowo w ciągu kolejnych stuleci, przeplatając prastare (z czasów pogańskich) zwyczaje i wierzenia ze zwyczajami nowszymi, przyniesionymi po chrystianizacji przez Kościół, a także z tymi, które powstały w wiekach późniejszych w wyniku wzajemnego przenikania się obowiązującego obrządku kościelnego i przedchrześcijańskich elementów ludowej tradycji. W liturgii kościelnej i w zwyczajach ludowych święta Bożego Narodzenia poprzedza okres Adwentu czas pobożnego i radosnego, pełnego wiary oczekiwania na przyjście Pana. Do powszechnie przyjętych zwyczajów adwentowych należy zaliczyć udział wiernych w odprawianych o świcie Mszach roratnich poświęconych Najświętszej Maryi Pannie. Dawniej, w niektórych regionach naszego kraju, popularnym zwyczajem było plecenie wieńca adwentowego. W pierwszą niedzielę Adwentu zawieszano w pokojach pod sufitem wianek zrobiony z gałęzi choiny i przyozdobiony czerwonymi wstążkami. Na wieńcu zapalano jedną świeczkę i w każdą kolejną niedzielę dodawano następną. Innym zwyczajem przypadającym na czas Adwentu jest obdarowywanie dzieci prezentami w dniu św. Mikołaja (6 grudnia). Podarunki wkłada się zwykle pod poduszki lub do bucików. Warto jeszcze wspomnieć o kartach pocztowych ze świątecznymi i noworocznymi życzeniami wysyłanymi do znajomych i krewnych. Autorem tego pomysłu był Anglik John Horsley. W 1846 r. zaprojektował on pierwszą taką kartę. Wydrukowano ich wówczas pięćdziesiąt, nie wiedząc jak zostaną przyjęte. Dziś na całym świecie co roku wysyła się miliony kart świątecznych. Najwięcej zwyczajów ludowych wiąże się z ostatnim dniem Adwentu, czyli z Wigilią. Słowo wigilia pochodzi z języka łacińskiego i oznacza czuwanie. Tradycja czuwania przed dniami świąt wywodzi się ze Starego Testamentu. W izraelskich domach w wigilię szabatu i TRADyCJE Boże Narodzenie i polskie tradycje innych świąt szykowano jedzenie i czyniono wszelkie przygotowania, tak aby święta mogły być wolne od pracy. I nasze wigilie służą temu celowi. Ponadto jest to czas, w którym do nadchodzącego święta trzeba przygotować się wewnętrznie. Obecnie, po reformie kalendarza, Wigilia stanowi nie tyle przygotowanie do świąt, ale rozpoczyna się już sam obchód świąteczny. Po generalnych porządkach, gdy cały dom lśni już czystością, przystępujemy do świątecznego przyozdabiania domów. W minionych wiekach stałym elementem dekoracyjnym były snopy zboża symbol dostatku stawiane przez gospodarzy w kątach izb chłopskich. Poza zbożem domy dekorowano też podłażniczkami, czyli odpowiednio przyciętymi wierzchołkami lub gałęziami drzew iglastych, zatykanymi w różnych miejscach izb lub zawieszanymi u powały. Zwyczaj ten był zapewne symbolem życia, miał zapewniać ludziom, domostwu i całemu dobytkowi szczęście i wszelką pomyślność. Współczesna choinka, przybrana świeczkami i innymi ozdobami pojawiła się najwcześniej na ziemiach niemieckich. Jej ojczyzną była najprawdopodobniej Alzacja. Tam właśnie zwyczaj polegający na wnoszeniu do domu wiecznie zielonej gałęzi i wieszaniu jej przy suficie został zastąpiony w XV lub XVI w. stojącym drzewkiem wigilijnym. Zwyczaj przystrajania drzewka wigilijnego rozpowszechnił się zapewne na przełomie XVIII i XIX w. Współczesna choinka, jak uczy Kościół, jest odwzorowaniem drzewa rajskiego, drzewa życia, biblijnego drzewa wiadomości dobra i zła, pod którym rozpoczęła się historia ludzkości. Choinkę wnosi się do domu w dniu, w którym wspominamy pierwszych ludzi Adama i Ewę. Na choince nie może zabraknąć jabłek, bo właśnie te owoce były na owym biblijnym drzewie, a ponadto jabłko symbolizuje zdrowie i czerstwość do późnej starości. Wśród iglastych gałązek wiją się łańcuchy lekkie, słomkowe, bibułkowe. To pamiątka po Serdecznie dziękuję tym wszystkim, którzy oddali na mnie swój głos w wyborach samorządowych. Nie zawiodę Państwa zaufania. Radosnych Świąt Bożego Narodzenia oraz szczęśliwego 2011 roku mieszkańcom Bielan życzy lek. med. Wojciech Borkowski Serdecznie dziękuję mieszkańcom osiedli: Wrzeciono oraz Młociny za umożliwienie mi pełnienia mandatu Radnego w latach Dziękuję za wyrazy poparcia i deklaracje utrzymania dalszej współpracy na rzecz rozwoju dzielnicy Bielany. lek. med. Wojciech Borkowski Ranata Banasiak wężu-kusicielu, Pętają choinkę jak niewolnicę, przypominając, że cały ludzki ród znajduje się w niewoli grzechu. Gwiazda na szczycie drzewka symbolizuje gwiazdę betlejemską, która wiodła Trzech Króli do Dzieciątka Jezus. Gorejące na gałązkach świeczki (dzisiejsze lampki) jakby okruchy ognia, który dawniej płonął w izbie przez całą noc wigilijną, aby przychodzące na ten czas dusze przodków mogły się ogrzać, dzisiaj przypominają o nigdy nie gasnącej Bożej miłości do ludzi. Choinki ubiera się także w piernikowe figurki ludzi i zwierząt oraz bombki. Tak ustrojona choinka powinna stać w domu do Trzech Króli. Dzisiejsze wspaniałe prezenty gwiazdkowe są nowością zwyczajową. W XIX w. tylko w niektórych częściach Polski obdarowywano dzieci drobnymi upominkami. Ofiarodawcą tych podarunków był św. Mikołaj. Z zachowanych dokumentów bardzo mało wiadomo o tej postaci: żył na przełomie III i IV w. w Azji Mniejszej i był biskupem Miry. Zasłynął z dobroci i dyskretnej filantropii. Reszta to już legenda. Zgodnie z postanowieniami II Soboru Watykańskiego Święta Bożego Narodzenia rozpoczynają nieszpory odprawiane 24 grudnia. W polskiej tradycji czas ten liczony jest nieco inaczej, tzn. od chwili zapadnięcia zmroku i ukazaniu się na niebie pierwszej gwiazdy. W tym momencie zasiadamy do pierwszego świątecznego posiłku, zwanego wieczerzą wigilijną lub krócej Wigilią, którą obchodzimy niezwykle uroczyście, przy czym ona to właśnie decyduje o specyficznej niepowtarzalnej atmosferze całych świąt. Specyfiką wieczerzy wigilijnej jest jej postny charakter, ustalony tradycją zestaw potraw oraz poważny nastrój obowiązujący wszystkich biesiadników. Posiłek ten spożywa się najczęściej tylko w gronie rodzinnym. Na stole stawia się zazwyczaj jedno dodatkowe nakrycie. Według współczesnej interpretacji miejsce to przeznaczone jest dla zabłąkanego wędrowca lub dla osób bliskich, ale w tym momencie nieobecnych. Zwyczaj pozostawiania wolnego nakrycia można powiązać z zaduszkowym charakterem dawnych przedchrześcijańskich świąt. W tym przypadku wolne miejsce należałoby interpretować jako przygotowane dla przychodzących na ziemię dusz. W domach katolickich posiłek wigilijny poprzedza odczytanie fragmentu Ewangelii według św. Łukasza o narodzinach Jezusa. Potem wszyscy domownicy dzielą się opłatkiem i składają sobie życzenia. Wigilijny opłatek jest zwyczajem typowo polskim. Symbolizuje on powszechne pojednanie i braterstwo. Geneza opłatka jest kościelna, religijna. W Polsce zwyczaj ten należy obecnie do powszechnie znanych, chociaż pojawił się dość późno i upowszechnił ostatecznie w pierwszych dziesięcioleciach XX w. Zgodnie z tradycją Kościoła współczesny opłatek jest śladem po starochrześcijańskich eulogiach. Były to specjalne chleby ofiarne składane na ołtarzu. Część z nich konsekrowano i rozdawano jako Eucharystię, resztę święcono po Mszy i posyłano do domu wiernych nieobecnych w kościele. Eulogia spożywano również w czasie uczt braterskich, czyli na tzw. agapach. Były one symbolem miłości i jedności wszystkich chrześcijan, a także znakiem zjednoczenia ich z Bogiem i ze świętymi. Cechy te przejął z czasem wigilijny opłatek. Zwyczaj łamania się opłatkiem nawiązuje do Ostatniej Wieczerzy poprzedzającej pojmanie Chrystusa i opisanego w Ewangeliach faktu dzielenia się chlebem Jezusa z uczniami. I ten gest oznacza wszechogarniającą miłość i braterstwo. Po przełamaniu się opłatkiem i złożeniu życzeń wszyscy domownicy zasiadają do wspólnego posiłku. Liczba, rodzaj i kolejność dań pojawiających się na wigilijnym stole zależy od lokalnej tradycji. Są to dania postne, przygotowane z darów lasu, pól, ogrodów, stawów, rzek i jezior. W przeszłości przestrzegano zasady, aby spróbować wszystkich przygotowanych na Wigilię potraw. Dzięki temu miało ich nie zabraknąć w nadchodzącym roku. W wigilijny wieczór gospodarze pamiętali także o swoich zwierzętach domowych, którym dawali resztki potraw pozostałych z wieczerzy, wymieszane z opłatkiem. Nieodłączną częścią wieczoru wigilijnego było i jest wspólne śpiewanie kolęd przy Bożonarodzeniowej szopce. Pieśni opowiadających o narodzeniu Jezusa mamy w polskiej tradycji bardzo dużo. Najstarsze sięgają czasów średniowiecza. Ich wprowadzenie a potem upowszechnienie zawdzięczamy prawdopodobnie franciszkanom. Oni też przynieśli do Polski zwyczaj budowy szopek. Autorstwo pierwszej szopki przypisuje się św. Franciszkowi z Asyżu, który chcąc odświeżyć pamięć narodzin Dzieciątka Jezus kazał przynieść do groty siana, przyprowadzić woła oraz osła i zawołać braci. Kiedy zgromadziła się ludność z okolic i zabrzmiały pieśni, św. Franciszek odczytał Ewangelię, a potem wygłosił kazanie o narodzeniu Jezusa. W Polsce franciszkańskie szopki pojawiły się bardzo wcześnie, zapewne już w czasach średniowiecza. Początkowo inscenizowane w kościołach szopki były niezwykle proste, pozostawały też wierne przekazom ewangelicznym. W wieku XIX powstały różne regionalne formy polskich szopek bożonarodzeniowych. Najbardziej znane i najciekawsze są szopki krakowskie, których architekturę wzoruje się na zabytkowych budowlach Krakowa. Szopki krakowskie stawały się często teatrzykami lalek. Na miniaturowych scenkach podświetlanych świecami pojawiały się ruchome figurki. Dziś bożonarodzeniowe szopki buduje się we wszystkich polskich kościołach. Wieczór wigilijny kończy pasterka Msza odprawiana w kościołach dokładnie o północy. Zgodnie z tradycją upamiętnia ona przybycie do Betlejem pasterzy i złożenie przez nich hołdu nowo narodzonemu Mesjaszowi. Zwyczaj liturgii nocnej wprowadzono w Kościele już w drugiej połowie V w. Do Polski dotarł on więc być może razem z chrześcijaństwem. Dni świąteczne po Wigilii to zazwyczaj czas odpoczynku, rodzinnych i towarzyskich spotkań, czasem kolędowania, czyli odwiedzania domów przez grupy przebierańców kolędników z życzeniami świąteczno-noworocznymi, z szopką i kolędami. Innym zwyczajem wprowadzonym i upowszechnionym przez Kościół, są odwiedziny parafian w okresie świąt Bożego Narodzenia przez proboszcza lub księży z parafii. Przynoszą oni dobrą nowinę, święcą i błogosławią dom oraz jego mieszkańców, w zamian zaś otrzymują symboliczną ofiarę nazywaną dawniej kolędą. Tradycja ta, znana już w średniowieczu, utrzymuje się w Polsce do czasów współczesnych. Opisując tradycje bożonarodzeniowe należy zwrócić uwagę, że choinka, kolędy i św. Mikołaj należą dziś do zwyczajów o zasięgu ponadnarodowym, praktykowanych w różnych częściach świata, nie tylko przez katolików. Ze zwyczajów typowo polskich pozostała nam wieczerza wigilijna, opłatek i chyba jeszcze ta jedna, nieznana powszechnie, przekazana tradycją rodzinna, niepowtarzalna atmosfera świąt Bożego Narodzenia, pełna wzajemnej bliskości, miłości i ciepła. Święta te zachowują też w Polsce niezwykle silny związek z całą nauką i tradycją Kościoła. Oprac. Mieczysław Pierzchała Na podstawie publikacji Polskiej Misji Katolickiej w Amsterdamie

7 awieszeni między tradycją, a współczesnością, gorączkowo przypominamy sobie teksty kolęd, które za moment zabrzmią w okolicznych domach i świątyniach. Dzwonek do drzwi. A któż to, o tak późnej porze? Dzisiaj w Betlejem, dzisiaj w Betlejem... drą się dzieciaki na całą klatkę. Fałszują niemiłosiernie, ale buzie mają uśmiechnięte od ucha do ucha. Mali, bielańscy kolędnicy! Przebrani całkiem stylowo, jak wyjęci ze starej pocztówki. Skąd jesteście? pytam. My z Piasek nieśmiało jeden odpowiada, z Piasków ty baranie! poprawia go drugi. I już się kotłują, już przepychają, już igrce wyprawiają. Należycie, zgodnie z obyczajem. Tu myśl mnie naszła gwałtowna, lecz słuszna. Że warto poznać bliżej genezę kolęd. Przyda się, by podczas świątecznych rozmów za stołem zabłysnąć nie tylko wokalem, ale i wiedzą. Proszę o chwilę uwagi, zaczynam. Tradycja kolęd, czyli pieśni związanych z okresem Świąt Bożego Narodzenia, pojawiła się w Polsce już we wczesnym średniowieczu. Najprawdopodobniej, ówczesne kolędy posiadały formę łacińskiej pieśni o charakterze ogólnokościelnym, które z czasem zmieniły swe znaczenie. Już w XIII w., za sprawą przybyłych do Polski franciszkanów, utrwaliła się tradycja adoracji żłóbka, przybierając kształt uroczystego nabożeństwa, w trakcie którego śpiewano pieśni o wyraźnych cechach późniejszych kolęd, ze zwyczajem lulania (kołysania) figurki Dzieciątka Jezus. Pierwsze polskie teksty kolędowe pojawiły się w XV-wiecznych rękopisach, lecz nie zawierały jeszcze zapisu nutowego. I tak, w Kancjonale Jana z Przeworska z 1435 r., zachował się tekst kolędy: Chrystus się nam narodził. Już pierwszy jej wers wskazuje na konstrukcję, uznawaną dzisiaj za językowy archaizm. Chrystus się nam narodził, jenż dawno powieszczon był, w Betlejem, żydowskim mieście, z Panny Maryjej czyście. Alleluja... Melodii do tekstów ówczesnych kolęd, zachowało się bardzo niewiele. Na ich ślad natrafiamy w tabulaturze Jana z Lublina oryginalnym dziele rękopiśmiennictwa: Kancjonale staniąteckim z 1586 r. oraz nielicznych ręcznych zapisach anonimowego pochodzenia. Często spotykamy sformułowania: ma notę własną, odnosi się do noty innej kolędy, jak również: ta pieśń może być śpiewana jako i o słowiku. Sugeruje to linię melodyczną o pogodnej lub wręcz radosnej formie, stosownej do tekstu kolędy. Melodie z tekstami, przekazywane z pokolenia na pokolenie, ulegały stopniowym zmianom. Jedne kolędy zatracały swoją wartość muzyczną, inne zaś utrzymały swój charakter do dnia dzisiejszego, zachowując czasami archaiczne formy językowe. Z najwcześniejszych średniowiecznych kolęd polskich pochodzą m.in.: Chrystus się nam narodził, Anioł pasterzom mówił, czy Piosnka na dzień Narodzenia Pańskiego. Pod koniec XV w., podczas kolędowania przy żłóbku, pojawia się uroczystość o charakterze misterium dramatycznego. Poszczególne role odgrywali nie tylko duchowni, ale również służba kościelna oraz uczniowie szkółek 7 FELIETON ŚWIĄTECZNy Kolędować nadszesł czas Wreszcie doczekaliśmy się. Zimy, zapachu strojnej choinki, lampek skrzących jak iskierki nadziei, oczekiwania na prezenty, kolęd... Całego pięknego sztafażu, bez którego prawdziwe święta tracą swój wymiar. Jeszcze jodła nie oprawiona, jeszcze bigos pyrka na fajerce, jeszcze karp oczy wielkie robi, nie wiedząc, iż za chwilę zagości na talerzu. Leszek Rudnicki Z przyparafialnch. W okresie baroku zaczęły powstawać pierwsze pastorałki pieśni pasterskie nawiązujące do tradycji Bożego Narodzenia. Osadzone były już mocno w polskich realiach; pojawiają się motywy wsi, przydomowych zwierząt, jadła, staropolskich imion, instrumentów ludowych itp. Wiek XVI przyniósł w tradycji ludowej, zwyczaj kolędowania bardziej swojski, by nie rzec plebejski w swej treści. Jak wspominały ówczesne kroniki: nie są to pieśni do użycia kościelnego... ale są to piosnki wesołe. Kolędnicy odgrywali sceny hołdu w stajence złożone przez Trzech Króli, często wprowadzając własne interpretacje zdarzeń oraz postaci. Zwyczaj ten z czasem nabrał form parateatralnych; obok śpiewających aktorów widowiska, pojawiły się kukiełki poruszane na jasełkowych deskach. W XVI i XVII wieku jasełka cieszyły się wśród ludności wielką popularnością. Przyczynili się do tego bracia kapucyni, bernardyni i franciszkanie. Tak wspominają ówczesne kroniki: jako że martwe posągi nie wzniecały w ludziach stygnącej ciekawości, przeto braciszkowie dla większego powabu ludu, swym jasełkom przydawali ruchawości, a to między osóbki stojące mięszając chwilami... wytykając przez szpary w rusztowaniu, rozmaite figle nimi wyrabiali... a tak się to ludowi prostemu i młodzieży podobało, że kościoły wypełnione były ponad miarę. Przez całe wieki jasełka w niewielkim A Słowo Ciałem się stało I mieszkało między nami. stopniu zmieniały swe oblicze. W świątyni ustawiano szopkę krytą słomą, z Dzieciątkiem Jezus zrobionym z wosku lub klejonego papieru w otoczeniu Maryi, Józefa, wołu i osiołka. Dalej szli pasterze z trzódką owiec, niczym alegoryczny obraz wiernych, idących złożyć hołd swemu Panu. Najpiękniejsze oraz najbardziej znane kolędy, powstały w XVIII i XIX wieku: Bóg się rodzi, Dzisiaj w Betlejem, Wśród nocnej ciszy czy Pójdźmy wszyscy do stajenki. W XIX wieku znanych jest już w Polsce kilkaset kolęd oraz pastorałek o wielkim bogactwie melodycznym, zawierające elementy: hymnów, kujawiaków, mazurków czy polonezów. Ich znajomość zawdzięczamy między innymi tytanicznej pracy i wiedzy jaką przekazał nam ks. Michał Marcin Mioduszewski. Zawarł je w zbiorach zatytułowanych Śpiewnik kościelny, czyli pieśni nabożne z melodyjami w Kościele katolickim używane z 1838 roku oraz Pastorałki i kolędy z melodyjami z 1843 roku. Niepowtarzalny czar oraz realistyczna głębia kolęd była także twórczą inspiracją dla wielu ówczesnych kompozytorów muzyki klasycznej. Dość wspomnieć, że główny motyw melodyczny z kolędy: Lulajże Jezuniu, wykorzystał między innymi Fryderyk Chopin w swoim Scherzo h moll. Zmieniały się czasy, zmienił sposób interpretacji tych jakże pięknych utworów. Wiek XX i XXI przyniósł nowe muzyczne spojrzenie na kolędy i pastorałki. Współcześni artyści estradowi chętnie nagrywają i wykonują świąteczny repertuar. Na bardziej klasyczną modłę: Luciano Pavarotti, Placido Domingo, José Carreras, Teresa Żylis Gara, Wiesław Ochman, Andrzej Hiolski i wielu innych. Do tego najsłynniejsze polskie zespoły wokalne: Mazowsze, Poznańskie słowiki pod dyrekcją Stefana Stuligrosza czy Chór Archikatedry Warszawskiej kierowany przez ks. Andrzeja Filabera. Znakomite interpretacje kolęd, choć w bardziej popularnej formie, wykonywali: Bing Crosby, Frank Sinatra, Elvis Presley, Tom Jones, Jerzy Połomski, Irena Santor, Ewa Bem, Krzysztof Krawczyk, Stanisław Sojka, Justyna Steczkowska itd. Także zespoły rockowe wniosły radość i energię: Skaldowie, Czerwone Gitary, a nawet The Beatles. Ci ostatni, raczyli swych fanów specjalnymi świątecznymi wydawnictwami. Komercyjny wymiar kolęd na dobre zagościł zarówno w spotach reklamowych, jak i hipermarketach. Nie wszystko, co się błyszczy i świeci w bielańskich sklepach oraz witrynach, ma coś wspólnego ze świątecznym urokiem. Warto utrzymać zdrowy dystans do tego zjawiska i nie dać się złapać w sidła podprogowych, socjotechnicznych sztuczek. Czego Wam (i sobie) życzę. Wesołych Świąt! Z kolędami na ustach, oczywiście! Niech ten wyjątkowy czas przyniesie Państwu radość, szczęście i miłość płynącą z narodzin Boga, a nadchodzący Nowy Rok będzie pełen zdrowia i pomyślności. Radni Klubu Prawo i Sprawiedliwość

8 8 d 1986 r. 5 grudnia obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Wolontariusza święto wszystkich ludzi dobrej woli, którzy poświęcają swój czas i energię pomagając innym. Jak powiedział Kofi Annan były Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych i laureat Pokojowej Nagrody Nobla, wolontariusze to,,ludzie odważni i zaangażowani. Są cennymi sojusznikami w tworzeniu świata lepszego, bardziej sprawiedliwego i bezpieczniejszego. Aby docenić ich trud i zaangażowanie w niesieniu pomocy innym, Zarząd Dzielnicy Bielany w 2006 roku ustanowił Nagrodę Bielańskiego Wolontariusza Roku, wręczaną co roku podczas Bielańskiej Gali Wolontariatu. W roku bieżącym uroczystość odbyła się w dniu 8 grudnia br. w sali widowiskowej Urzędu Dzielnicy Bielany i była połączona z uroczystym ogłoszeniem wyników konkursu na hasło i znak graficzny (logo) promujące zdrowy styl życia bez nałogów, ogłoszonego przez Zarząd Dzielnicy Bielany we wrześniu br. Uroczystego otwarcia Gali dokonał Robert Wróbel przewodniczący Rady Dzielnicy Bielany. Życzenia i podziękowania wszystkim Wolontariuszom złożyli również: pełnomocnik wojewody ds. Organizacji Pozarządowych Andrzej Rybus-Tołłoczko oraz pt:,,jak mówić żeby się nie zgubić - czyli jak niesforny Języczek Mikołaja przechytrzył. Organizatorzy wraz z Teatrem,,Plac Zabaw zaproponowali dzieciom wspólną zabawę z Aniołem Maliną, Inspektorem Trzonem, Języcz- SPOŁECZNE Bielański Wolontariusz Roku Uroczysta gala w sali widowiskowej naszego ratusza Mikołajki na Bielanach Spotkania integracyjne z okazji Świąt Bożego Narodzenia 6 i 14 grudnia br. Zarząd Dzielnicy dzielnicy Bielany, wszyscy chętni kiem oraz Zębową Wróżką. W wyniku r. w spotkaniu inte- J uż od 26 listopada na obszarze i młodzież z placówek opiekuńczo-wychowawczych jeżeli nie okazałby on odwagi, sprytu widowiskowej Urzędu Dzielnicy Bielany mogli aktywnie włączyć się w wsparcia dziennego z terenu Dzielnicy Bielany na spotkania integracyjne z okazji Świąt Bożego Narodzenia. 6 grudnia specjalnie dla najmłodszych został przygotowany spektakl i przebiegłości, Mikołaj w tym roku mógłby go nie odwiedzić. Dzieci wraz z bohaterami zmagały się z grą Zębowej Wróżki, odwiedziły Krainę Szumiącej Wody oraz Kryształową Komnatę. Momentem kulminacyjnym wzięła udział młodzież w wieku lat. W programie imprezy znalazły się takie atrakcje jak pokazy tańca towarzyskiego, breakdancu zespołu REAN. Dodatkowo wszyscy zgromadzeni mogli podziwiać pokaz Kung fu Wushu w wykonaniu Krakowskiej Szkoły Wushu Michała Adamowicza, brązowego Medalisty Mistrzostw Europy w 2008 roku oraz 28- krotnego złotego medalistę mistrzostw rangi krajowej jak i międzynarodowej. Gwoździem Programu był występ zespołu Revolucja, który wykonał kolędy w aranżacji rockowej. Na zakończenie Fot. WSZ O spotkania była wizyta św. Mikołaja z którym wszystkie dzieci mogły porozmawiać, przytulić się i zrobić sobie pamiątkowe zdjęcia. Mikołaj przywiózł również prezenty dla wszystkich dzieci. spotkania młodzież otrzymała prezenty oraz została zaproszona na świąteczny poczęstunek. Organizatorem spotkań był Wydział Spraw Społecznych i Zdrowia dla Dzielnicy Bielany. WSZ Mikołaj wśród rozbawionych dzieci Fot. WSZ Teresa Olizar z rąk Roberta Wróbla i Wojciecha Borkowskiego odbiera nagrodę specjalną Dariusz Pietrowski, prezes Stowarzyszenia Wolontariatu w Warszawie. Kolejnym punktem programu było ogłoszenie wyników konkursu oraz wręczenie nagród. Swoje prace nadesłało 26 uczniów z 4 gimnazjów. Komisja konkursowa w składzie: Marek Keller zastępca burmistrza, Zofia Gajewicz naczelnik Wydziału Oświaty i Wychowania, Anna Olankowicz przedstawiciel Dzielnicowego Zespołu Realizacji Programu Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych oraz Iwona Drzażdżyńska naczelnik Wydziału Spraw Społecznych i Zdrowia, postanowiła nagrodzić pracę Anny Skalskiej i Judyty Kokoszki z gimnazjum nr 76 oraz wyróżnić plakat przygotowany przez Gracjana Złotuchę z gimnazjum nr 75. Ponadto wszyscy uczestnicy w nagrodę za swój wysiłek i kreatywność odebrali z rąk Roberta Wróbla oraz członków komisji bluzy i koszulki ze zwycięskim logo. Następnie, w obecności przedstawicieli instytucji i organizacji pozarządowych oraz zaproszonych gości zaprezentowano sylwetki 65 wolontariuszy nominowanych do nagrody. Zgodnie z wnioskiem Kapituły Nagrody Bielańskiego Wolontariusza Roku przyznano 41 statuetek oraz 24 dyplomy. Ponadto Kapituła zdecydowała o przyznaniu Pani Teresie Olizar z Fundacji Pomocy Osobom Upośledzonym Umysłowo DOM nagrody specjalnej za szczególne poświęcenie, wysiłek, trud i serce włożone w pracę na rzecz osób niepełnosprawnych. Zwieńczeniem uroczystości był występ artystyczny zespołu,,agat oraz skromny poczęstunek. Organizatorem spotkania był Wydział Spraw Społecznych i Zdrowia dla Dzielnicy Bielany. WSZ Włącz się jesteś u siebie! Projekt Centrum Inicjatyw Lokalnych zaproponowane przez nas działania, poprzez uczestnictwo w projekcie Włącz się jesteś u siebie! Projekt, zrealizowany dzięki dofinansowaniu ze środków m.st. Warszawy, realizowany przez Centrum Inicjatyw Lokalnych Wrzeciono, miał na celu zainicjowanie samopomocy wśród mieszkańców osiedla Wrzeciono, integrację mieszkańców oraz poprawę relacji sąsiedzkich. Patronat nad projektem objął Miesięcznik Nasze Bielany. W ostatni weekend listopada odbyła się Akcja Pomaluj CIL!, malowanie siedziby naszej organizacji przy użyciu farb pozyskanych od sponsora firmy Flugger. Malowanie udało się zakończyć i kolejne działania są prowadzone w czystych i odnowionych salach. Następnie zaprosiliśmy mieszkańców osiedla Wrzeciono i okolic do udziału w bezpłatnych warsztatach filcowania, quillingu (metoda przygotowywania kartek), tworzenia biżuterii metodą decoupage oraz robienia stroików ś w i ą t e c z n y c h. Oprócz nauki technik artystycznych, założeniem warsztatów było przygotowanie rękodzieł do sprzedaży na kiermaszu świątecznym. 12 grudnia odbył się kiermasz charytatywny, na którym wolontariusze CIL Wrzeciono oraz mieszkańcy sprzedawali kartki świąteczne, stroiki, biżuterię i inne oryginalne upominki wykonane przez mieszkańców Wrzeciona. Całkowity dochód z kiermaszu został przeznaczony na świąteczne upominki dla mieszkańców Wrzeciona, którzy zazwyczaj nie znajdują pod choinką gwiazdkowych prezentów oraz dofinansowanie obchodów Gwiazdki na Wrzecionie. 19 grudnia br. odbyła się kolacja na terenie Ośrodka CIL Wrzeciono z drzewkiem świątecznym wspólnie udekorowanym przez mieszkańców oraz Mikołajem, który rozdawał przygotowane upominki. Mamy nadzieję, że nasze działania zaktywizują mieszkańców osiedla Wrzeciono niezależnie od wieku, statusu i płci. Magdalena Ulejczyk

9 9 SPOŁECZNE Zespół Downa to nie jest choroba Rozmowa z Andrzejem Suchcickim ze Stowarzyszenia Rodzin i Opiekunów Osób z Zespołem Downa Bardziej Kochani 7 grudnia w położonym przy ulicy Solec 18/20 klubie 1500 m 2 zakończyła się wystawa Weroniki Karwowskiej pt. Rytm życia. Był to cykl 10 obrazów przedstawiających osoby z Zespołem Downa. Kto był pomysłodawcą wystawy? Była to wspólna inicjatywa autorki i stowarzyszenia. Postaraliśmy się, żeby doszła do skutku, kontaktowaliśmy Weronikę z modelami. Artystka myślała o tym, by namalować osoby niepełnosprawne, my zaproponowaliśmy jej, żeby w swoich pracach przedstawiła osoby z Zespołem Downa. Podpowiedzieliśmy, by były to postacie w różnym wieku, aby pokazać przemijanie. Kryteriów co do wyboru osób było wiele: skupialiśmy się na tym, by przedstawić różnorodność. Artystka namalowała 10 wielkoformatowych obrazów, na których przedstawiła modeli od 1 do 66 roku życia. Jak na wystawę reagowali zwiedzający? Wystawa zrobiła duże wrażenie. Reakcje widzów były różne i zależały od tego, jakie dana osoba ma doświadczenia z Zespołem Downa. Znam reakcję mamy 2-letniego chłopca, która przy każdym oglądanym obrazie płakała. Wiem, że jeden z widzów chce kupić Matkę Boską od Downów. Każda umowa kupna sprzedaży będzie zawierała warunek, żeby można je było nieodpłatnie wypożyczać na wystawy. W tej chwili planowana jest już wystawa w Lublinie. Jak wyglądała współpraca autorki z modelami? Współpraca była dość prosta. Weronika fotografowała osobę, którą chciała przedstawić na obrazie. Później długo z nią rozmawiała i starała się znaleźć coś, co pozwoliłoby oddać ducha tej osoby, cechę która stanowiłaby główną myśl obrazu. Na przykład Matka Boska od Downów to przede wszystkim smutek i melancholia. Sportretowana 21-letnia Natalia uosabia wręcz kosmiczną radość. Najstarszy z modeli, 66-letni pan Miecio to, można powiedzieć, optymistyczna zaduma nad światem. Ważne jest, by obrazy oglądać na żywo. Wtedy można zajrzeć portretowanym osobom prosto w oczy. Kozaczki, garnki i trochę słodyczy Z Szczęśliwe Święta Bożego Narodzenia a niewielkie pieniądze można komuś podarować szczęśliwe Święta Bożego Narodzenia! Co roku w akcji charytatywnej Szlachetna Paczka udział bierze około 5 tysięcy wolontariuszy. To zazwyczaj młodzi ludzie, którzy swój wolny czas i dobrą energię poświęcają, aby pomóc potrzebującym. A tych w zeszłej edycji było blisko 48 tysięcy! Szlachetna Paczka to ogólnopolska akcja Stowarzyszenia Wiosna. W tym roku świętuje swoje 10-lecie. Idea niesienia bezpośredniej pomocy pojawiła się w głowie ks. Jacka Stryczka i najpierw dotyczyła przygotowania podarków dla 10 rodzin z jednej z krakowskich dzielnic. Z czasem jednak wykroczyła poza Kraków obejmując okoliczne miasta, by wreszcie rozprzestrzenić się na całą Polskę. Rozmowa to podstawa! Na początku akcji trzeba pozyskać i przeszkolić wolontariuszy, którzy działają w poszczególnych rejonach. Jednym z nich jest teren Bielan, Łomianek i Pomiechówka. Na tym obszarze pracuje ponad 30 wolontariuszy mających pomóc 90 rodzinom. Ich pierwszym zadaniem jest odwiedzenie 2-3 rodzin, nad którymi sprawują bezpośrednią opiekę. Dzwonią do nich, umawiają się na rozmowę i przeprowadzają ankietę, aby poznać sytuację każdej z nich. Spotkanie się z rodzinami ma pomóc w określeniu ich potrzeb. Nierzadko towarzyszy temu zakłopotanie. Rodziny wspominają o braku podstawowych artykułów żywnościowych, proszku do prania czy działającej kuchenki. Dorośli, a nawet dzieci, nie chcą również wyjawić, jaki upominek sprawiłby im radość. O swoim marzeniu w zeszłym roku nie chciała powiedzieć także 12- letnia Kamila. W końcu jednak wyszeptała do ucha wolontariuszce: - Chciałabym takie ciepłe kozaczki na zimę. Nie muszą być takie ładne, jak mają moje koleżanki w klasie, tylko ciepłe, zimowe. Właśnie dzięki przeprowadzeniu ankiety wolontariusze wiedzą jak opisać los rodziny i jej potrzeby, aby darczyńca pomógł jej w 100%. Dla wielu osób, zwłaszcza samotnych i starszych, rozmowa z wolontariuszem już jest czymś bardzo miłym i niecodziennym, a samo zainteresowanie ich trudnym losem sprawia, że wielokrotnie pojawiają się łzy wzruszenia. Bardzo często towarzyszą one również podczas spotkania z darczyńcą w momencie otrzymania paczki. Pomóc każdy może Aby uszczęśliwić rodzinę wielodzietną, samotną matkę albo schorowanego staruszka, z którym rodzina nie utrzymuje kontaktu, wystarczy bardzo niewiele. Choć prośby rodzin dotyczą głównie żywności, środków czystości, czasami odzieży i obuwia zimowego czy zabawek dla dzieci, to przygotowanie paczki wcale nie musi być bardzo kosztowne. Nikt nie mówi przecież, że podarek dla jednej rodziny musi przygotować jedna osoba! Wielokrotnie całe rodziny, pracownicy jednej firmy czy grupa zaprzyjaźnionych studentów decyduje się komuś pomóc. Wówczas składka to złotych, a ta suma wcale nie jest dla większości z nas nieosiągalna. Po zebraniu chętnych do udziału w akcji, należy wejść na stronę www. szlachetnapaczka.pl, na której umieszczane są opisy rodzin. Wchodząc na stronę akcji, każdy może wybrać rodzinę, dla której zorganizuje pomoc. Do końca listopada prawie 5,5 tysiąca rodzin znalazło swoich dobrodziejów. Ci już robią zakupy, wybierają prezenty dla dzieci, przygotowują to, czego rodziny potrzebują najbardziej. Jednak ponad 1700 wciąż czeka na pomocną dłoń. W roku 2009 średnio 14 osób tworzyło jedną paczkę dla kogoś potrzebującego. Przykładem może być inicjatywa Rafała Szybko, zeszłorocznego maturzysty z Zielonej Góry. Chłopiec zaproponował kolegom i koleżankom zrzutkę na paczkę dla jednej z rodzin zamiast organizowania klasowych Mikołajek. Pomysł spodobał się zarówno uczniom, jak i ich rodzicom oraz nauczycielom. Młodzież złożyła się zaledwie po 15 złotych, ale łącznie miała do dyspozycji 400 zł, za które kupiła garnki, czajnik, jedzenie i mnóstwo słodyczy dla dzieci. Kto by pomyślał, że za niewielkie pieniądze można komuś podarować naprawdę szczęśliwe Święta Bożego Narodzenia! Monika J. Chojnacka Czy mają Państwo plany w związku z nadchodzącymi świętami? 26 listopada br. w szkole przy ul. Czarnieckiego na Żoliborzu odbyły się Mikołajki. Podczas tej imprezy spotkało się 100 osób niepełnosprawnych intelektualnie, które otrzymały m. in. paczki upominkowe. Pojawiły się takie gwiazdy jak Laura Łącz, Iza Trojanowska, Hanna Śleszyńska, Piotr Cyrus, Piotr Polk i inni. Spotkanie przebiegało w formie luźnej rozmowy padały pytania z sali do aktorów, później goście rozdawali autografy i wraz z naszymi podopiecznymi pozowali do zdjęć. Radości było co niemiara. I to z obu stron. W sobotę 4 grudnia br. w Kinoteatrze Bajka odbył się Koncert Marzeń, gdzie wystąpił Krzysztof Krawczyk. Jest to bardzo ważna impreza, na którą osoby z Zespołem Downa czekają przez cały rok. Koncert był fantastyczny, Krzysztof Krawczyk to gwiazda światowego formatu, a przy tym bardzo dobry, ciepły człowiek. Miał z naszymi widzami znakomity kontakt i był szczerze poruszony, że wszyscy tak dobrze znają jego piosenki. W niedzielę 5 grudnia natomiast obyła się Choinka dla najmłodszych. Zapisanych na nią było ponad 115 maluchów. W ramach tej imprezy, w wynajętej specjalnie na tę okazję sali teatru Lalka, odbył się spektakl pod tytułem Na Arce o ósmej potem przyszedł prawdziwy Święty Mikołaj i rozdawał paczki. 7 grudnia br. obył się finał ogólnowarszawskiego konkursu literackiego skierowanego do uczniów szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych Down obok mnie. Do konkursu zgłoszonych zostało ponad 70 prac. Projekt został zrealizowany dzięki dofinansowaniu ze środków m.st. Warszawy patronat nad nim sprawował Mazowiecki Kurator Oświaty. Najbliższa impreza dla dzieci to odbywające się w lutym zimowisko. W marcu zaś planujemy jubileuszową, jako że będziemy obchodzić 10 rocznicę istnienia, konferencję poświęconą sławnym osobom z zespołem Downa, prawdopodobnie będzie nosić tytuł Legendy dodatkowego chromosomu i dotyczyć będzie osób z zespołem Downa obdarzonych niezwykłymi talentami i umiejętnościami. Do końca roku wydamy też dwa poradniki przeznaczone dla rodziców i nauczycieli, dotyczące seksualności osób niepełnosprawnych. W ykorzystywanie seksualne dzieci uznawane jest za powszechny i poważny problem, dotykający dzieci bez względu na wiek, płeć, klasę społeczno-ekonomiczną czy lokalizację geograficzną. Diagnoza zapotrzebowania na tego typu programy profilaktyczne ma swoje źródło w naukowych badaniach zjawisk. Znając skalę problemu, moralnym obowiązkiem rodziców i wychowawców jest wyposażyć dzieci w taką wiedzę i umiejętności, które pomogą im uniknąć niebezpiecznych sytuacji. Z pomocą w realizacji takiego programu w naszej szkole przyszedł Wydział Spraw Społecznych i Zdrowia przy Urzędzie Dzielnicy Bielany m.st. Warszawy. W październiku w klasach II i III Szkoły Podstawowej nr 79 pani psycholog Joanna Węgrzynowska Autorem poradników jest dr Izabela Fornalik, a recenzentem prof. Zbigniew Izdebski. Co mógłby Pan poradzić tym, którzy nie wiedzą jak się zachować w kontakcie z osobą z Zespołem Downa. Przede wszystkim chciałbym podkreślić, że nie jest to choroba. Jest to wada genetyczna. W 21 parze chromosomów osoby z zespołem Downa funkcjonują nie 2, a 3 chromosomy. Poprzez tę dodatkową informację genetyczną zmienia się wygląd i funkcjonowanie całego organizmu. Kiedyś nazywano ten zespół mongolizmem ze względu na skośne oczy i lekko spłaszczone nosy dotkniętych nim ludzi. Oczywiście trzeba traktować takie osoby całkowicie normalnie. Należy jednak pamiętać o tym, że przyswajają one mniejszą liczbę informacji, dlatego musimy mówić do nich nieco wolniej i bardzo wyraźnie. Nasze stowarzyszenie mieści się na Chomiczówce, przy ul. Conrada 13. Jesteśmy otwarci na wszystkie pomysły. Liczymy też na mieszkańców Bielan i ich 1% podatku. Wiele bardzo ważnych imprez i wyjazdów dla naszych podopiecznych nie odbyłoby się bez tego dofinansowania. Dziękuję za rozmowę. Rozmawiała Magdalena Ulejczyk Bezpieczne dzieciaki Cykl zajęć z psychologiem i pedagogiem w SP nr 79 oraz pani pedagog Patrycja Przywara przeprowadziły cykl zajęć poświęconych tym zagadnieniom. W trakcie realizacji programu Bezpieczne dzieciaki uczniowie w sposób zabawowy mieli możliwość poznania metod rozpoznawania zagrożenia oraz obrony w sytuacjach zagrożenia. Dzieci uczyły się również poszukiwania wsparcia i pomocy ze strony przyjaznych dorosłych. Żywy odbiór przekazywanych treści i poruszanych problemów wskazywał na duże zainteresowanie i atrakcyjność tematu wśród dzieci oraz ich rodziców. Zajęcia były dostosowane do możliwości rozwojowych dzieci, nie urażały ich poczucia wartości, a próbowały jedynie pomóc uporządkować świat, uzmysławiać własne prawa i potrzeby. Elżbieta Rzeźnicka i Katarzyna Janicka

10 10 28 listopada 2010 r. Nasz Dom im. Maryny Falskiej obchodził 91. rocznicę nieprzerwanej działalności. Coroczne obchody rocznicowe są niebywałą okazją do spotkania się wielu pokoleń byłych wychowanków, pracowników, przyjaciół i sympatyków Naszego Domu. Dom Dziecka nr 1 jest jedną z najstarszych placówek w Warszawie. Jego bogata historia rozpoczęła się w 1919 r. kiedy to w jednej z kamienic w Pruszkowie zamieszkała pierwsza grupa dzieci. W 1928 r. na polach bielańskich z funduszy przekazanych przez Towarzystwo Nasz Dom został wybudowany piękny, przestronny budynek, który służy dzieciom do tej pory. Inicjatorką i założycielką Naszego Domu, przy wsparciu Janusz Korczaka, była Maryna Falska. Na przestrzeni 91 lat schronienie mogły tu znaleźć wszystkie potrzebujące dzieci bez względu na wiarę, kraj, pochodzenie, poglądy czy kolor skóry. Specyfika otwartości Domu i wyjątkowej atmosfery w świadomości mieszkańców pozostała do dzisiaj. Kadra wychowawcza dokłada starań, by obecni wychowankowie nie zatracili dorobku poprzednich pokoleń. Podczas uroczystej rocznicy odwiedziło nas ok. 120 byłych wychowanków ze wszystkich okre- KULTURA Kolejna rocznica działalności Naszego Domu grudnia 1918 r. wybuchło Powstanie Wielkopolskie. W 92. rocznicę wybuchu powstania przypominamy iż na terenie Bielan istnieje Zespół Szkół nr 52 noszący właśnie imię Powstańców Wielkopolskich. Zespół Szkół znajduje się przy ul. Szegedyńskiej 11, a w jego skład wchodzą Szkoła Podstawowa Nr 263 i Gimnazjum Nr 78. Placówka ma charakter sportowy. Specjalizuje się w pięcioboju nowoczesnym: bieg, pływanie, strzelanie, szermierka i jazda konna. Starania o nadanie imienia placówce rozpoczęto w roku szkolnym 1970/71 z inicjatywy ówczesnego dyrektora Stanisława Kalinowskiego. 6 maja 1972 roku odbyła się uroczystość nadania szkole imienia Powstańców Wielkopolskich oraz wręczenie sztandaru ufundowanego przez Komitet Rodzicielski. Jak czytamy w książce Wielkopolski Powstaniec, wybór padł na patrona żywego, który stale był Teresa Skudniewska, dyrektor Domu, po 32 latach pracy przeszła na emeryturę sów istnienia Naszego Domu, niektórzy specjalnie na obchody przyjechali z zagranicy m.in. z USA. Obecni byli przedstawiciele władz Urząd m.st. Warszawy. Biuro Polityki Społecznej reprezentowała Teresa Sierawska, obecna była także Dyrektor Warszawskiego Centrum Pomocy Rodzinie Jolanta Sobczak. Odwiedzili nas przedstawiciele Polskiego i Międzynarodowego Komitetu Korczakowskiego. Wśród gości byli również dyrektorzy bielańskich szkół, przedstawiciele współpracujących organizacji pozarządowych m.in. Fundacji Dzieci Niczyje, Towarzystwa Nasz Dom. Powstańcy Wielkopolscy wzorem dla młodzieży 27 Wychowankowie i dyrekcja Naszego Domu dziękują Teresie Skudniewskiej za 32 lata pracy Rocznica w Zespole Szkół nr 52 obecny w życiu szkoły, nie z kart książek ani z encyklopedii. Kiedy powstańcy przychodzili do szkoły, była to żywa, prawdziwa historia można było dotknąć, można było porozmawiać oraz można było się nimi zachwycić. A słusznie wzbudzali zachwyt przychodzili punktualnie, zawsze w czystym mundurze, nienagannie wyprasowanym, z medalami, które otrzymali. Zawsze byli wytrwali czy uroczystość szkolna trwała długo czy krótko oni celująco zdawali egzamin. W Szkole utworzono Izbę Pamięci, w tworzeniu której uczestniczyli uczniowie i nauczyciele. Do prac włączyli się też powstańcy. Dla uczniów i nauczycieli Izba była czymś wyjątkowym, jak wspomina w książce pani Danuta Piwkowska, wieloletnia opiekunka Izby Pamięci. Każdego dnia odbywały się tam lekcje historii, języka polskiego, spotkania z rodzicami. Przychodzili też powstańcy na spotkania z młodzieżą. Szczególnym elementem Izby był sztandar szkolny. To właśnie on świadczył, że pomieszczenie to jest miejscem szczególnym, że należy zachować się odpowiednio, bo ze zdjęć na ścianach patrzą powstańcy. W 61. rocznicę wybuchu Powstania Śląskiego odsłonięto na Cmentarzu Komunalnym na Powązkach obelisk upamiętniający zwycięskie Powstanie wielkopolskie. Miejscem tym oraz grobami powstańców na cmentarzach warszawskich opiekują się uczniowie z tej właśnie szkoły. W życiu szkoły Patron pełnił i pełni rolę szczególną. Różnorodna i bogata jest praca wychowawcza związana z Patronem szkoły. Przybliża się uczniom fakty historyczne związane z Powstaniem Wielkopolskim. Upowszechnianiu wiedzy o powstaniu służą także konkursy: historyczne, literackie, plastyczne. Ważną rolę spełniają wystawy okolicznościowe. Taki Patron zobowiązuje. Pedagodzy Fot. Z. Morawski Program rocznicy był bardzo bogaty: młodsza grupa dzieci zaprezentowała przedstawienie kukiełkowe pt. Pinokio. Starsi wychowankowie przygotowali bardzo wzruszające przedstawienie pt. Maryna Falska we wspomnieniach wychowanków. Jednak wzruszających chwil było więcej: wychowankowie byli i obecni, pracownicy, przyjaciele podziękowali za pełną serca i oddania 32-letnią pracę byłemu Dyrektorowi Teresie Skudniewskiej, która w sierpniu tego roku przeszła na emeryturę. Były również chwile podniosłe: Dom Dziecka nr 1, Teresa Skudniewska oraz Jadwiga Wójcik przyjęły medale pamiątkowe od Stowarzyszenia Żołnierzy Armii Krajowej Żywiciel za utrwalanie idei Powstania Warszawskiego. Po oficjalnej uroczystości wszyscy goście zostali zaproszeni na tradycyjny bigos i ciasto. 91. rocznica istnienia Naszego Domu był to czas wspomnień, wzruszeń i spotkania wielkiej rodziny, przyjaciół. Chcemy, by te chwile były pielęgnowane, dlatego już dziś wiemy, że za rok w pierwszą niedzielę po 15 listopada tradycyjnie znów się spotkamy. Jolanta Jabłońska starają się wpajać młodzieży ponadczasowe wartości: miłość do Ojczyzny, pracowitość, umiłowanie wolności. Pamiętajmy słowa jednego z Powstańców wielkopolskich utrwalone w kronice szkolnej: Tę wspaniała historię każdy powinien znać, by unikać błędów przeszłości a wziąć to, co dobre i wprowadzać w czyn wypełniając testament tych, którzy oddali swój drogocenny skarb, to jest życie, za wolność ukochanej Ojczyzny. Oprac. Katarzyna Białczyk Materiał pochodzi z książki Wielkopolski Powstaniec, autorzy: Jan Orłowski, Jadwiga Wiśniewska, Małgorzata Chrzanowska, Poznań, Serdeczne życzenia sukcesów w pracy dla Dyrekcji i Nauczycieli aktywnie pracujących w Zespole Szkół Nr 52 im. Powstańców Wielkopolskich oraz dla byłych nauczycieli (emerytów i nie tylko) życzenia długich lat życia w zdrowiu i pomyślności składa Stanisław Kalinowski były dyrektor Szkoły 263 im. Powstańców Wielkopolskich Nad ul. Marymoncką nie ma już kładki dla pieszych N a liczne wnioski mieszkańców w poprzednich latach, dotyczące złego stanu technicznego kładki dla pieszych nad ul. Marymoncką oraz potrzeby budowy bezpiecznego i bezkolizyjnego przejścia dla pieszych na skrzyżowaniu ulic: Marymoncka, Dewajtis, Lindego w 2009 r. przebudowano geometrię skrzyżowania ww. ulic, wyznaczono przejście dla pieszych i wybudowano sygnalizację świetlną. W związku z tym, na przełomie listopada i grudnia br. zdemontowano konstrukcję kładki dla pieszych, która stwarzała zagrożenie bezpieczeństwa dla użytkowników dróg. WIR Skrzyżowanie ulic Lindego i Marymonckiej w miejscu zdemontowanej kładki Fot. A. Zalewski Podziękowanie Pragnę przekazać podziękowania dla wszystkich członków Obwodowych Komisji Wyborczych, w tym dla pracowników Urzędu Dzielnicy Bielany i gminnych jednostek organizacyjnych, którzy swym zaangażowaniem, kompetencją i życzliwością przyczynili się do sprawnego zrealizowania zadań związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem wyborów samorządowych. Wyrażam nadzieję na dalszą owocną i miłą współpracę. Jednocześnie życzę radosnych Świąt Bożego Narodzenia oraz pomyślności w nadchodzącym 2011 Roku. Zastępca Urzędnika Wyborczego m.st. Warszawy w Dzielnicy Bielany Iwona Stolarczyk

11 11 OŚWIATA W piątek 3 grudnia br. bielańska Szkoła Podstawowa nr 133 mieszcząca się przy ul. Fontany 3, świętowała dwie rocznice: 75 lat istnienia oraz 50 lat nadania imienia Stefana Czarnieckiego. Tuż przed wybiciem godziny dwunastej przybywających na uroczystość serdecznie witała w gościnnych progach niezwykła para nauczycieli: szlachcianka i szlachcic w przepięknych siedemnastowiecznych strojach, które na ten dzień przywdziała niemal cała Rada Pedagogiczna. Stołówka szkolna z trudem mieściła licznie zgromadzonych gości, wśród których byli m.in. Jolanta Sulborska, przedstawicielka Kuratorium Mazowieckiego, Jerzy Kropacz, Przewodniczący Warszawskiego Porozumienia Rad Rodziców; przedstawiciele bielańskiego ratusza: Elżbieta Sawicka oraz Alicja Junklewicz z Wydziału Oświaty i Wychowania, Jarosław Bobin, naczelnik Wydziału Kultury, Sportu i Rekreacji, Paulina Szczuczko-Jędruszak z Referatu Kultury, Paweł Sondij, naczelnik Wydziału Infrastruktury oraz Andrzej Zalewski, inspektor Wydziału Infrastruktury; Joanna Skuba, przedstawicielka DBFO, Marian Madej, prezes ZNP, Marek Nocuła, dyrektor XLVI Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Czarnieckiego w Warszawie wraz z zastępcą Sebastianem Pychyńskim; dyrektorzy bielańskich szkół i placówek oświatowych, emerytowani pracownicy Szkoły, Absolwenci oraz Uczniowie i ich Rodzice. Część oficjalną poprowadzili, dostojnie wyglądający i profesjonalnie przygotowani do swojej roli, uczniowie zaprzyjaźnionego LO im. Stefana Czarnieckiego. Po słowach powitania wygłoszonych przez panią dyrektor Annę Błaszczyk i uczczeniu minutą ciszy zmarłych pracowników i uczniów szkoły, głos zabrali oficjalni goście, przypominając liczne dotychczasowe osiągnięcia szkoły oraz życząc dalszych sukcesów. Atmosferę minionych lat, w tym podniosłe wydarzenie nadania szkole imienia Stefana Czarnieckiego w r. 1960, przywołał ciepło i z humorem dawny uczeń, a dziś Przewodniczący Warszawskiego Porozumienia Rad Rodziców Jerzy Kropacz, którego mama Krystyna Kropacz przez wiele lat uczyła tu języka polskiego. W imieniu emerytów przemówiła legenda naszej szkoły, bardzo wzruszona Babcia Danusia Romanowska. Chór uczniów kl. IV-VI, pod przewodnictwem Izy Szczęsnej odśpiewał Hymn Państwowy ze szczególnym uwzględnieniem trzeciej strofy: Jak Czarniecki do Poznania po szwedzkim zaborze dla ojczyzny ratowania, wrócim się przez morze! ; a także Hymn Szkoły, który napisały emerytowane nauczycielki Krystyna Zaremba (obecna na sali) i Halina Kurpińska (Przewodnicząca NSZZ Solidarność). Później kurtyna poszła w górę i uczniowie w strojach z epoki zaprezentowali scenki historyczne odwrotu Szwedów i wielkiego tryumfu hetmana Czarnieckiego. Przypomnieli jego słynne zawołanie: Jam nie z soli ani z roli, jeno z tego co mię boli Gości zachwyciła nie tylko gra młodych aktorów, ale również wspaniałe stroje i dopracowana, oddająca charakter epoki scenografia. Przedstawienie zostało wyreżyserowane na podstawie fragmentów Potopu Henryka Sienkiewicza przez polonistkę Danutę Święczkowską i nauczycielkę historii Małgorzatę Szkopińską. Komentarze historyczne przybliżające postać Stefana Czarnieckiego oraz czasy, w których żył słynny hetman, przedstawił Marcin Bąk, dziennikarz, historyk, konferansjer imprez i rekonstrukcji historycznych z charakterystyczną dla siebie swadą i polotem, również w stroju XVII wiecznego Szweda! Na zakończenie uroczystości na scenie pojawił się Jacek Kowalski pieśniarz i poeta, który z towarzyszeniem lutnisty Henryka Jubileusz w sarmackim stylu 75 lat istnienia oraz 50 lat nadania imienia Stefana Czarnieckiego Szkole Podstawowej nr 133 Kasperczaka zaśpiewał m.in. dumę staropolską o hetmanie Czarnieckim, dając tym samym przedsmak planowanego na wieczór koncertu. Po zakończonym przedstawieniu wszyscy goście zostali zaproszeni do pięknie udekorowanego jak przystało na klimat epoki stołu z wyszukanymi specjałami, wśród których królował mistrzowski popis szefa kuchni staropolski bigos. Prawdziwe życie towarzyskie rozkwitło w holu pierwszego piętra szkoły, gdzie w cieniu warszawskiej Starówki pojawiła się kawiarenka wspaniale obsługiwana przez uczniów i dostatnio zaopatrzona przez rodziców w przeróżne rodzaje pysznych ciast. W serdecznej atmosferze dawni nauczyciele rozmawiali z obecnymi, a wspomnieniom i wzruszeniom nie było końca. Wychodząc, goście mogli wpisać się w specjalnie wyłożonej pamiątkowej księdze. Potem jeszcze tylko, pod portretem Patrona, cała Rada Pedagogiczna w swoich wspaniałych sukniach szlachcianek i kontuszach szlachciców pozowała do wspólnego zdjęcia, na którym trudno będzie pewnie rozpoznać panie od kształcenia zintegrowanego, od przyrody czy pana od informatyki... Koncert Sarmacki O godzinie szesnastej w dolnym kościele św. Zygmunta rozpoczął się Koncert Sarmacki, zorganizowany przez Radę Rodziców SP 133, z pomocą Dzielnicy Bielany oraz parafii św. Zygmunta. Jacek Kowalski, muzyk, gawędziarz, historyk sztuki i znawca literatury, słynący z zamiłowania do czasów sarmackich przybył na warszawskie Bielany prosto z Poznania. Jacek Kowalski Rada Pedagogiczna SP nr 133 podczas jubileuszu Fot. M. Ulejczyk Artyście towarzyszył wirtuoz lutni i teorby Henryk Kasperczak. Niecodzienną zaś żywą scenografię koncertu stanowili tego dnia... autentyczni sarmaci nauczyciele z naszej szkoły, którzy także w dolnym kościele św. Zygmunta pojawili się w swoich historycznych strojach. Podczas spotkania Jacek Kowalski opowiadał historię burzliwych losów hetmana Czarnieckiego, ubarwiając opowieści cytatami z literatury XVII w. oraz przepięknie brzmiącymi pieśniami. Usłyszeliśmy Dumę ukrainną Adama Czahrowskiego ( Powiedz wdzięczna kobzo moja najstarszy zapis z 1599 r.) oraz piosenkę własną Psalm rodowodowy o naszych sarmackich korzeniach. Poznaliśmy też dumy: O hetmanie Czarnieckim, Koło rycerskie, Pod Kamieńcem, pod Podolskim, O żołnierzu tułaczu oraz piosenki własne Kowalskiego: Poetyka według Wacława Potockiego, Berestecką potrzebę Apollo śpiewa, Postrzał w gnieźnieńskiej potrzebie. W trakcie koncertu Henryk Kasperczak pokazywał i opowiadał o instrumentach, które towarzyszyły muzykom, a które nieczęsto można usłyszeć na żywo. Publiczność miała więc niecodzienną okazję, aby poznać citolę, teorbę i lutnię... Po koncercie była również możliwość rozmowy z muzykami, obejrzenia instrumentów z bliska, zakupu płyt i książek autorstwa p. Jacka. I na tym zakończyło się nasze świętowanie... Wierzymy, że jubileusz Szkoły Podstawowej nr 133, zarówno jego część szkolna, jak i koncertowa, dobrze i na długo zapisze się w pamięci wszystkich, którzy go przygotowywali i przeżywali; w pamięci uczniów, rodziców, zaproszonych gości i koncertowej publiczności będzie wspominany jako cenne wydarzenie społeczne i wspaniały festiwal kultury sarmackiej. Maria Pieńkosz, Rada Rodziców SP 133 Fot. W. Strzyżewska Najstarsza podstawówka na Bielanach Dzieje Szkoły Podstawowej nr 133 są lustrzanym odbiciem losów Warszawy i jej północnych dzielnic: Marymontu i Bielan. Od siedemdziesięciu pięciu lat Szkoła Podstawowa nr 133 uczestniczy we wszystkim co ważne, wzniosłe, a czasami tragiczne w życiu stolicy. Szkołę utworzono w roku 1935, by ulżyć przepełnionej, marymonckiej podstawówce z ulicy Marii Kazimiery. Organizator i pierwszy kierownik placówki Jan Brodnicki nie miał łatwego zadania. Do dyspozycji otrzymał bowiem dwa drewniane baraczki, jako szkolne obiekty, piaszczyste podwórko zamiast sali gimnastycznej i misję wychowywania i nauczania prawie trzystu dzieciaków pogrupowanych w trzynaście oddziałów. Po roku szkoła przeniosła się do nowego budynku przy ulicy Kolektorskiej. Nastało kilka dobrych lat, które zaowocowały m.in. nową salą sportową, boiskiem, pracowniami przedmiotowymi. To wszystko było możliwe dzięki znakomitej współpracy szkoły z rodzicami i niezwykłej energii nauczycieli. Tylko raz zdarzyło się, że rok szkolny nie rozpoczął się zgodnie z tradycją. Tragiczny 1 września 1939 roku sparaliżował życie SP 133. Władze okupacyjne zgodziły się na otwarcie placówki dopiero późną jesienią z okrojonym programem nauczania, a już po kilku miesiącach zarekwirowały budynek na potrzeby Wehrmachtu. Szkoła tułała się po różnych miejscach, by ostatecznie osiąść w prywatnej willi przy ulicy Lelewela, gdzie obok oficjalnych zajęć prowadzono tajne nauczanie na poziomie gimnazjalnym oraz tajne kursy kierowców i mechaników czołgowych. W tych latach wielu uczniów i wychowanków padło ofiarami terroru hitlerowskiego. Antoni Jastrzębski, Irena Marendowska, Maria Weryńska to nauczyciele, którzy nie doczekali wyzwolenia. Jerzy Cygański, Stefania Drągowska, Stanisława Lipka, Henryk Radomski, Berek Słupski, Szmul Szumenicz, Franciszek Wiśniewski uczniowie, którzy zasłynęli bohatersko i zginęli podczas Powstania Warszawskiego. Ogromną ofiarę krwi złożyli w sierpniu i wrześniu 1944 r. absolwenci SP 133 z roczników 1924 i Niewielu ich doliczono się po wojnie. W getcie i obozach zagłady wymordowano większość wychowanków wyznania mojżeszowego. Wyjątkowemu uporowi i ciężkiej pracy Jana Brodnickiego szkoła zawdzięcza swe odrodzenie 8 marca 1945 roku. W lokalu Stowarzyszenia Nauka i Praca przy Marymonckiej 66, który szczęśliwie ocalał, zabrzmiał pierwszy dzwonek dla 300 dzieci z okolicy. Po 11 latach rok szkolny zainaugurowano już w nowym, a specjalnie dla potrzeb oświaty zbudowanym obiekcie: dnia 1 września roku 1956 otwarto szkołę przy ulicy Fontany 3 i tam znajduje się ona do dziś. Przywilej poprowadzenia szkoły w nowym miejscu przypadł wspominanemu już Janowi Brodnickiemu, który kierował SP 133 aż do przejścia na emeryturę w roku W latach 1972 do 1979, gdy placówką kierowała Jadwiga Reinholz, nastąpił rozwój nowych form oddziaływania szkoły na środowisko. Powstały liczne koła zainteresowań, szkolny chór i teatr, organizowano koncerty i widowiska poetyckie, w tym poświęcone patronowi Stefanowi Czarnieckiemu jego imię szkoła nosi od roku Przez kolejnych 12 lat (do roku 1991) dyrektorem była Wiesława Majorkiewicz. Nie był to łatwy czas, naznaczony stanem wojennym, biedą, niepokojami społecznymi. Szkole udało się jednak zachować znaczącą pozycję w środowisku i wysoki poziom nauczania. Do tego doszły liczne sukcesy sportowe i wspominane do dziś otwarte imprezy kulturalne. W latach 90-tych zmieniło się w Polsce niemalże wszystko i nie do poznania zmieniła się także SP 133. W latach dyrektorem była nauczycielka historii Urszula Przybylska-Zioło. Od 2006 roku funkcję dyrektora szkoły pełni Anna Błaszczyk nauczycielka kształcenia zintegrowanego, od 27 lat związana z placówką. Oprac. Szkoła Podstawowa 133

12 12 Bielańskie sylwetki SPOŁECZNE Ks. Ignacy Wiesław Kabulski budowniczy duszpasterz Ks. Ignacy Wiesław Kabulski był rodowitym warszawiakiem. Urodził się 31 lipca 1934 r. W latach uczęszczał do Metropolitalnego Seminarium Duchownego przy Krakowskim Przedmieściu. Święcenia kapłańskie otrzymał 3 sierpnia 1958 r. z rąk ks. kard. Stefana Wyszyńskiego Prymasa Polski. Wiele lat poświęcił pracy duszpasterskiej w Bąkowie, jako proboszcz miejscowej parafii i wicedziekan parafii Żychlińskiego. Do Warszawy powrócił w 1982 roku, gdy został proboszczem parafii Matki Bożej Królowej Pokoju na Młocinach. Oddajmy teraz głos Józefowi Wojcieskiemu, który opowiada o dalszej drodze duszpasterza Kabulskiego. Ksiądz proboszcz Wiesław Ignacy Kabulski podjął szybko działania w celu poprawienia estetyki kościoła i innych obiektów parafialnych. Już w sierpniu 1982 roku zatrudnił dobrego fachowca z Łowicza, który w swoim życiu odnowił czterdzieści kościołów. We wrześniu została odnowiona plebania, sala katechetyczna i mieszkanie wikariusza. W 1983 r. ks. Wiesław, dzięki ofiarności parafian, zakupił organy elektroniczne. Wynajęta firma z Poznania odnowiła i pozłociła 14 stacji drogi krzyżowej. W marcu staraniem księdza proboszcza, parafia uzyskała zezwolenie na budowę domu katechetyczno-mieszkalnego o powierzchni 600 metrów kwadr. W 1984 r. z polecenia Kurii Metropolitalnej Warszawskiej, ksiądz Wiesław podjął starania o lokalizację kościoła parafialnego na Wólce Węglowej w pobliżu cmentarza. Wysiłki o przydział działki przez władze Warszawy trwały prawie cały rok Zakończyły się sukcesem. Przyznano działkę o powierzchni 8000 m.kw. blisko bramy głównej cmentarza. W sierpniu 1986 r. parafia otrzymała zezwolenie na budowę kaplicy przedpogrzebowej tuż przy bramie głównej cmentarza. Prace prowadzono o każdej porze roku. Wreszcie w marcu 1988 r. kaplicę poświęcił ks. bp Kazimierz Romaniuk Wikariusz Generalny Sufrogan Warszawski. Wkrótce ks. Wiesław podjął działania na rzecz budowy kościoła parafialnego i zaplecza kancelaryjno-mieszkalnego na Wólce Węglowej. W marcu 1988 roku ks. bp Romaniuk poświęcił plac budowy i krzyż misyjny. W kwietniu 1989 r. Prymas Polski nawiedził kaplicę na Wólce Węglowej, a na Młocinach poświęcił dom katechetycznoadmin.-mieszkalny. W 1990 r. ks. prob. kanonik Wiesław Ignacy Kabulski podjął budowę dużego kościoła na Młocinach. Zakupił wiele materiałów budowlanych. W listopadzie, przy pomocy młocińskich parafian, wykopano głębokie rowy pod fundamenty nowego kościoła, który murami miał otoczyć stary kościół. W następnym roku prace budowlane zintensyfikowano. W kronice parafii Młociny zamieszczone jest podziękowanie mieszkańcom Młocin za wkład finansowy, fizyczny i techniczny wniesiony w budowę kościoła. W końcu maja 1998 r. kościół został w pełni zbudowany. Konsekracja świątyni odbyła się 18 czerwca. Uroczystego aktu poświęcenia dokonał ks. Prymas Józef Glemp w obecności ks. bpa Mariana Dusia i wielu księży dekonalnych oraz rzeszy wiernych, także z innych parafii. Ksiądz proboszcz prałat Wiesław Kabulski zbudował również dom dla Sióstr Urszulanek, które pełnią obowiązki katechetek. Ksiądz Wiesław był proboszczem parafii Matki Bożej Królowej Pokoju w Młocinach przez 16 lat. Prowadził wszechstronną pracę duszpasterską wśród dzieci, młodzieży, rodziców i wszystkich mieszkańców Młocin. Poznał wiernych osobiście, gdyż odwiedził każdy dom w Młocinach. Parafianie bardzo go kochali. Budowniczy kościołów ks. prałat Wiesław Kabulski został uroczyście pożegnany przez parafian 27 czerwca 1988 roku, gdyż został powołany przez Kardynała Józefa Glempa, Prymasa Polski, Metropolitę Warszawskiego, na proboszcza parafii św. Ignacego na Wólce Węglowej, by dokończyć tam dzieła budowy dużego kościoła. Niestety, 20 listopada 2005 roku, tuż przed konsekracją kościoła, ksiądz prałat Wiesław Ignacy Kabulski zmarł na udar serca. Odszedł człowiek niezwykły. Wspaniały organizator. Kapłan wielkiego serca, pełen ciepła i serdeczności, doradca w trudnych momentach życiowych. W swoich działaniach, zwłaszcza jako budowniczy kościołów, nie przejmował się zbytnio trudnościami, jakie napotykał na swojej drodze. Wszystko polecał Bożemu Miłosierdziu. Przygotował do druku: Mieczysław Pierzchała Słowa wsparcia oraz wyrazy szczerego współczucia z powodu śmierci Mamy Pani Dorocie Tondera Dyrektorowi Bielańskiego Centrum Edukacji Kulturalnej w Warszawie składają Pracownicy Wydziału Oświaty i Wychowania dla Dzielnicy Bielany oraz pracownicy DBFO Wspomnienia starego bielańczyka Magiczna rzeczka Rudawka W okresie mego dzieciństwa, czyli w latach trzydziestych ubiegłego wieku, rzeka Rudawka, która brała początek w lasku na Kole, wartko płynęła od strony Olszynki, wzdłuż ulicy Ogólnej, w kierunku Słodowca. Po przepłynięciu wąskim kanałem, pod sztucznie usypanym włazem ziemnym, po którym biegł tor kolejowy, od Dworca Gdańskiego w kierunku Łomianek, nabierała Rudawka szybkości, wpadając do niżej położonego stawu Słodowskiego. Teren ten był staranie zagospodarowany w całej okolicy, przez ogrodnika Węgorka, który w malowniczym ogrodzie hodował piękne kwiaty. W tych czasach nad Rudawką zachował się w dość dobrym stanie młyn, w którym od wieków śrutowano słód jęczmienny, do wyrobu różnych odmian piwa. Od owego słodu utarła się nazwa Słodowiec. Zgodnie z przeprowadzoną w latach dwudziestych ubiegłego wieku lustracją, Słodowiec wraz z Burakowem i Piaskami włączono do miejskiego układu przestrzennego. W ostatnim dziesięcioleciu przed wybuchem wojny, Słodowiec był skupiskiem chaotycznej, niskiej zabudowy. Mieszkali tu głównie wozacy i dorożkarze. Wyróżniał się warsztat samochodowy, znany w całej Warszawie, prowadzony przez braci Ostaszewskich. Był też budynek Poczty Polskiej, oraz murowany piętrowy dom czynszowy. Bliżej ul Ogólnej znajdował się warsztat ślusarski prowadzony przez Stefana Kościelskiego. Do Słodowca zaliczano też posesje po Położony nisko w dolinie Wisły Marymont, o suchych kępach wśród podmokłych łąk, stwarzał przed wiekami warunki do lokalnej produkcji hutniczej. Na bagnistych i błotnistych zapadliskach zalegały grubymi pokładami rudy darniowe (limonitowe), zwane też łąkowymi. Były one ubogie w związki żelaza, ale charakteryzowały się łatwą topliwością. Nie brakowało tu też łąkowego margla wapiennego, niezbędnego przy produkcji hutniczej oraz iłów glin ceramicznych, o których eksploatowaniu wiemy z działających w przeszłości na Słodowcu i Marymoncie cegielni. Marymont od zachodu ograniczony był wysoką skarpą. Wokół otaczały go pierwotne puszcze. Przez Marymont płynęła rzeczka Rudawka, która przecinała skarpę i miała swoje ujście u podnóża Góry Pólkowskiej. Odkryte przypadkowo w 1976 roku na marymonckim osiedlu Ruda kloce żużlowe, stanowiły jedyną pozostałość po prymitywnych piecach hutniczych jednorazowego użytku. Pochodzą one z około półmetrowych zagłębień zwanych kotlinkami, nad którymi wznosiły się gliniane naziemne szyby starożytnych pieców w kształcie wschodniej stronie ul. Marymonckiej, zamieszkałe w większości przez ludność żydowską, która głównie zajmowała się ulicznym handlem. Rzeczka Rudawka, po wypłynięciu ze stawu na Słodowcu, przepływała wąskim kanałem pod ulicą Marymoncką i torami tramwajowymi, kierując się ku skarpie marymonckiej. Rzeczka Rudawka, po której dzisiaj pozostały niewielkie ślady, w postaci małych cieków wodnych, w zamierzchłej przeszłości odgrywała znaczącą rolę w rozwoju gospodarczym dawnej Warszawy. Wykorzystując siłę wody opadającej ze skarpy marymonckiej oraz wartko płynącą przez Marymont rzeczkę Rudawkę, zdołano na niej zlokalizować wiele urządzeń przemysłowych, napędzanych siłą przepływającej wody. Dzięki przemyślnym zaporom, jeziorom, sztucznym stawom i młynówkom, ulokowano nad Rudawką całe zagłębie przemysłowe. Wystawiono tam przed wiekami młyny zbożowe mielące mąkę i kaszę, śrutujące słód jęczmienny potrzebny do wyrobu piwa. Wystawiano urządzenia do pilśnienia sukna oraz garbowania skóry i ostrzenia broni. Podobno już w roku 1412 istniał Rudny Młyn, nad ciekiem Rudawki na Marymoncie, w którym uzyskiwano żelazo z rudy darniowej. Przy okazji pozwolę sobie zaznaczyć, że dokonanie przed laty przypadkowego odkrycia archeologicznego na Dolnym Marymoncie w pełni potwierdziło istnienie przed wiekami produkcji metalurgicznej, bazującej na właściwej rudzie darniowej. Dymarki na Marymoncie dniu 9 grudnia 2010 r. odbyła się w Klubie Seniora przy ul. Czechowa 2 Wigilia. Na spotkaniu pojawił się Dyrektor Osiedla Piotr Buczyński. Zaproszeni goście zostali poczęstowani tradycyjnymi świątecznymi potrawami - gorącym barszczem z uszkami oraz pierogami. W przyjaznej atmosferze seniorzy podzielili się opłatkiem z kierowniczką klubu Agnieszką Cuprjak. Jeden z członków klubu Stanisław Błoński umilał czas zebranym śpiewając kolędy. Życzenia zdrowych, pogodnych świąt Bożego Narodzenia seniorom i mieszkańcom Bielan złożyli również w imieniu Rady walca. Paliwem był węgiel drzewny, który wsypywano do szybów na przemian z rozdrobniona rudą. Wytop trwał około doby. Proces redukcji przebiegał w temperaturze około 1300 stopni C. Z około 20 kg łupki można było uzyskać w przybliżeniu 5 kg żelaza. Możemy więc powiedzieć, że zanim powstała Warszawa i zaczęła twórczo oddziaływać na najbliższe okolice, Marymont stanowił już wyodrębnioną jednostkę osadniczą, która wyraźnie ciążyła ku prawemu brzegowi doliny wiślanej, pośrodku której w X i XI wieku znajdował się gród na Bródnie Starym. Wiódł przez Marymont stary szlak przeprawy wiślanej, który łączył nisko położone brzegi tej rzeki. Nie bez znaczenia jest również fakt, że zarówno Marymont jak i sąsiedni Buraków jeszcze w XVI wieku należały do parafii w prawobrzeżnym Tarchominie, związanym z diecezją Płocką. Natomiast najbliższa od strony zachodniej parafia w Babicach Starych, jak też wydzielona z niej parafia w Wawrzyszewie, należały do diecezji Poznańskiej. Jerzy Głosik Wigilia w Klubie Seniora Wawrzyszew W Osiedla W. S. M. Wawrzyszew jej przedstawiciele - Zygmunt Morawski i Stanisława Krajewska. ZM Fot. Z. Morawski

13 Premiera spektaklu Medea W holu basenu przy Conrada 6 w czwartek , zebrała się duża grupa ludzi, którzy z zaciekawieniem zaglądali przez drzwi prowadzące na pływalnię. Nie czekali oni bynajmniej, żeby wejść i popływać. Jeżeli już, to czekali na to, aby zanurzyć się w słowach i obrazie spektaklu przygotowanego w scenerii basenu. Pomysł niby już ktoś, gdzieś, kiedyś wykorzystał Mamy przecież Centralny Basen Artystyczny, ale bez wody A tu i woda i gorąco, takie bielańskie Akropolis, ale bez przewodnika. Jedynie ratownicy tym razem technicy teatralni, siedzieli w skupieniu mając za zadanie w odpowiednim momencie przeciągnięcie platformy z aktorką grająca rolę Medei, z jednej strony basenu na drugą. Miejsc było za mało, żeby przyjąć znacznie większą rzeszę oczekujących, którzy odeszli niepocieszeni z kwitkiem. Niestety, koników tych zaradnych sprzedawców spod kin lat 80-tych nie zauważono. Temat wydawałoby się trudny, warunki również, a jednak mimo prawdziwego upału i braku strojów kąpielowych, publiczność wyszła zadowolona, przechodząc na małe co nieco do holu. A tego dnia zaszczycili nas swoją obecnością nie byle jacy goście, wśród których byli m.in.: burmistrz Dzielnicy Bielany Zbigniew Dubiel z żoną i zastępca burmistrza Grzegorz Pietruczuk, radni naszej dzielnicy oraz przedstawiciele wydziałów kultury i oświaty. Tak w skrócie skończył się wieczór w Centrum Rekreacyjno-Sportowym, gdzie mogliśmy zobaczyć premierę spektaklu Medea Eurypidesa w reżyserii i nowym tłumaczeniu Piotra Wojewódzkiego. Jest to już druga premiera Teatru na Bielanach. Zarówno reżyser, jak i aktorzy mieli karkołomne zadanie do wykonania, realizując ten spektakl w takich niecodziennych warunkach, żeby intencje i sens słów oraz ich piękno, jak najlepiej mogły dotrzeć do widza. Wieczór niezwykły, tak inny od tych typowych teatralnych, bo nie w teatrze, ale sztuka jak najbardziej teatralna, a to że na basenie Grecy przecież równą wagę przykładali do rozwoju zarówno ciała, jak i ducha, a basen jako miejsce połączył i jedno i drugie. Agnieszka Kotlarska, BOK Światowy Dzień Filozofii UNESCO W naszym zróżnicowanym świecie znoszenie odmienności, chociaż nie jest łatwe, wydaje się koniecznością. Życie ułatwiać może także umiejętność akceptowania rzeczywistości i traktowanie samego siebie z przymrużeniem oka. Wyważone podejście do wszelkich spraw potocznie bywa nazywane mądrością życiową. Nie jest to cecha częsta, ale przez to ceniona. Życie w przyśpieszonym tempie nie sprzyja jednak zachowaniu spokoju umysłu, a zastanawianie się nad celami i sensem egzystencji spychane jest na margines codziennych spraw. Czujemy wtedy, że czegoś nam brakuje, ale nie zawsze zdajemy sobie sprawę, co zrobić, aby mieć poczucie kontroli i uznać życie za satysfakcjonujące. Być może ta potrzeba sprawiła, że na odbywające się w Bibliotece przy ulicy Duracza Warsztaty Filozoficzne przybyło mnóstwo osób. Udział w zajęciach wzięli uczniowie okolicznych szkół, a także zainteresowani dyskursem filozoficznym mieszkańcy stolicy. Warsztaty zorganizowano 19 listopada z okazji Światowego Dnia Filozofii UNESCO. Koordynatorem projektu był Piotr Wojciechowski doktorant Uniwersytetu Warszawskiego, a jednym z partnerów bielańska Biblioteka. Zróżnicowanie tematyczne wykładów miało na celu zainteresowanie osób o różnych upodobaniach i potrzebach. Nie można było też narzekać na ofertę. Scena spektaklu Medea Jeśli zdarzało wam się od czasu do czasu reagować nerwowo na obecność innych ludzi, to powinniście wysłuchać wykładu o tolerancji Magdaleny Gawin. Jeśli chcielibyście dowiedzieć się, jak powstają nasze nawyki, powinniście posłuchać, co ma na ten temat do powiedzenia Piotr Wojciechowski. Akceptacji świata można było z kolei poszukać, zastanawiając się nad stoicyzmem wraz z doktorem filozofii Tomaszem Mazurem. Nie sposób oczywiście zrelacjonować krótko kilkugodzinnego dyskursu poświęconego tym sprawom. Można się jednak było przekonać, że filozofia to nie tylko zakurzone książki, których nikt nie czyta. Filozofia to przede wszystkim sztuka myślenia. Na szczęście osoby, które przegapiły wykłady, mają szansę tę stratę nadrobić. Organizatorzy zapowiadają bowiem kolejne warsztaty, które docelowo mają odbywać się co miesiąc. Adresowane będą zarówno do miłośników filozofii, jak i tych wszystkich, którzy się z filozofią nigdy nie zetknęli. Przy filiżance kawy i herbaty można będzie, ufając zapewnieniom organizatorów, poćwiczyć sprawność myślenia, pogimnastykować rozum, porozmawiać w kuluarach z doradcami filozoficznymi z Philosophical Counseling Poland, a najogólniej mówiąc przeżyć przygodę z filozofią. Władysław Adamski Fot. Arch. BOK KULTURA Warsztaty w BOK-u Warsztaty Arteterapia w działaniach edukacyjnych (stopień I) Termin: (sobota-niedziela). Miejsce: Szkoła Podstawowa nr 133 przy ul. Fontany 3 (stacja metra Stare Bielany), Warszawa. Zajęcia prowadzi Grażyna Jezierska pedagog, artysta plastyk, arteterapeuta. W programie m.in. warsztaty twórcze (autoekspresja, samorealizacja, poczucie bezpieczeństwa i wolności oraz tworzenie przestrzeni do odpoczynku, refleksji, medytacji), okazywanie emocji i wyrażanie własnych opinii za pomocą prostych technik plastycznych, ćwiczenia zwiększające zaufanie do własnych możliwości, poznanie działań manifestujących obecność w przestrzeni społecznej i materialnej. Koszt: 110 zł (w cenę wliczone są materiały plastyczne). Karta zgłoszeniowa Warsztaty metodyczne z papieroplastyki - Papierowe fantazje - zima i Święta III Termin: , (sobota-niedziela). Miejsce: Szkoła Podstawowa nr 133 przy ul. Fontany 3 (stacja metra Stare Bielany), Warszawa. Zajęcia prowadzi Elżbieta Szmydt - pedagog i instruktor papieroplastyki. W programie: tajniki warsztatu metody, narzędzia i materiały; techniki modelowania papieru, projekty płaskie i przestrzenne wraz z szablonami, metodyka prowadzenia pa- L udzie spędzają czas w różny sposób. Jedni oglądają telewizję albo chodzą na mecze. Inni czytają, bawią się lub oddają jakiejś pasji. Są jednak i tacy, którzy poprzez swoją twórczość wzbogacają otaczającą nas rzeczywistość, oferując innym część własnych przeżyć. Aktywne zaangażowanie jest oczywiście tylko jedną z postaw. Drugą, biegunowo odmienną, będzie korzystanie z dostępnych dóbr lub bierne koegzystowanie z rzeczywistością. Czerpanie przyjemności z dobrego filmu, książki czy sztuki wymaga jednak kogoś, kto własne pokłady twórcze przeniesie w obiektywny świat. Pewnie dlatego artyści, pisarze i ludzie inspirujący innych są cenieni i potrzebni. W przypadku osób o uznawanej renomie i znanych nazwiskach nie trzeba prawdy tej uzasadniać. W przypadku osób działających na mniejszą skalę i lokalnie, warto pokazać ich wysiłki, aby nie zaginęły przytłoczone kulturą masową. Wychodząc z takiego założenia, Biblioteka na Bielanach organizuje wystawy nie tylko autorów o wielkim dorobku i spotkania z pisarzami pierwszej linii, ale również pokazuje prace amatorskie. Tego rodzaju prace możemy aktualnie zobaczyć w budynku biblioteki przy ulicy Petofiego na osiedlu Wawrzyszew. Na ekspozycję składa się kilkanaście tkanin Teresy Słońskiej. Autorka przedstawia na obrazach, wykonanych tak zwaną techniką haftu krzyżykowego, motywy zimowe i przyrodnicze. Imponuje ogrom wło- 13 pieroplastyki z dziećmi. Koszt: 90 zł (w cenę wliczone są materiały plastyczne). Koordynator warsztatów: Anna Zaremba- Moulahcene, zaremba.bok@gmail.com, tel/ fax Karta zgłoszeniowa bok-bielany.eu/warsztaty Warsztaty wizażu Miejsce: Bielański Ośrodek Kultury, ul. Estrady 112. Termin: (sobota, niedziela). Zapraszamy na dwudniowe warsztaty wizażu prowadzone przez Aleksandrę Bucholc (Wicemistrzyni na Mistrzostwach Europy w Makijażu Profesjonalnym - Monachium 2009, Mistrzyni Polski w Makijażu Profesjonalnym - Warszawa 2009). Warsztat wizażu i makijażu przeznaczony jest dla wszystkich, którzy chcą zdobyć lub pogłębić i uporządkować swoją wiedzę na temat technik wykonywania i doboru makijażu. Kurs obejmuje następujące zagadnienia: * teoria koloru * etapy wykonania profesjonalnego makijażu * analiza kolorystyczna * analiza kształtu twarzy * niezbędne akcesoria i produkty * ćwiczenia praktyczne: makijaż dzienny, biznesowy, ślubny, wieczorowy. Koszt: 120 zł. Zapisy i informacje pod numerem (22) BOK Hafty na Wawrzyszewie żonej w ich wykonanie pracy, kolorystyka i pomysłowość. Wystawę można oglądać do końca grudnia 2010 roku. Jako ciekawostkę świadczącą o wszechstronności autorki można dodać fakt, iż jest ona również laureatką konkursu literackiego zorganizowanego w bieżącym roku przez bielańską Bibliotekę. Artystka zalicza się do pokolenia młodych twórców, którzy swoimi pomysłami i estetyczną pasją zarażają innych. Wanda Lenarczyk, kierowniczka placówki, w której możemy obejrzeć tę ciekawą wystawę, deklaruje otwartość na pokazywanie prac młodych entuzjastów sztuki również w przyszłości. Zaglądać do Biblioteki zatem warto nie tylko po książki, ale i po estetyczne wrażenia. Władysław Adamski Teresa Słońska ze swoimi pracami Fot. M.Bicz

14 14 D SPORT nia 23 października 2010 r. w Domu Rekolekcyjno-Formacyjnym na Bielanach w Warszawie odbyło się ogólnopolskie sympozjum naukowe nt. Kultura fizyczna a globalizacja. Organizatorami sympozjum były: Ministerstwo Sportu i Turystyki, Urząd Miasta Stołecznego Warszawy, Narodowe Centrum Kultury, Akademia Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie, Salezjańska Organizacja Sportowa Rzeczypospolitej Polskiej, a także Kreisel Technika Budowlana Sp. z o. o. oraz Zakłady Przetwórstwa Mięsnego Łukosz. W sympozjum wzięło udział około 120 osób, w tym dyrektorzy szkół i prezesi związków sportowych, nauczyciele wychowania fizycznego, trenerzy, instruktorzy, magistranci i doktoranci, księża (w tym ks. Edward Pleń, ks. Mirosław Mikulski, ks. Bogusław Zawada, ks. Marek Barejko) i siostry zakonne (w tym Siostry Inspektorki: Teresa Czekała i Halina Lewandowska), ale także pracownicy naukowo-dydaktyczni szkół wyższych w Polsce, w tym m.in. prof. Marianna Barlak (AWF Warszawa), prof. Zygmunt Jaworski (AWF Warszawa), prof. Ewa Kałamacka (AWF Kraków), prof. Mieczysław Kolejwa (WSUPiZ TWP), prof. Marek Kowalczyk (WUM w Warszawie, AWF Warszawa), ks. prof. Stanisław Kowalczyk (KUL), prof. Zbigniew Krawczyk (Almamer WSE), prof. Józef Lipiec (UJ), prof. Wojciech Lipoński (UAM, AWF Poznań), prof. Aleksander P. Mazurek (WUM w Warszawie), red. Tadeusz Olszański (PAOl.), prof. Andrzej Pawłucki (AWF Wrocław), prof. Mirosław Ponczek (AWF Katowice), prof. Tadeusz Rychta (AWF Warszawa), dr Tomasz Sahaj (AWF Poznań), prof. Antoni Szymański (AWF Warszawa), prof. Andrzej Wach (UW), prof. Halina Zdebska (AWF Kraków), doc. Krzysztof Zuchora (AWF Warszawa). Warto powiedzieć, że omawiane sympozjum jest elementem pewnego intelektualnego przedsięwzięcia, które zapoczątkowane zostało 19 lat temu i w sposób niezwykle systematyczny oraz programowy realizowane jest każdego roku. Prof. Wojciech Lipoński uznał omawianą inicjatywę sympozjalną za jedyną, niepowtarzalną i niezwykle doniosłą, nie mającą konkurencji w skali kraju, Europy, a nawet świata. Celem sympozjum było ukazanie z pozycji filozofii i teologii, socjologii i antropologii kulturowej, pedagogiki i prawa relacji oraz zależności występujących między kulturą fizyczną a globalizacją. Globalizacja jest procesem dokonującym się w wielu powiązanych ze sobą wymiarach. W jej ramach można wyróżnić globalizację polityczną, ekonomiczną, naukowo-techniczną, ekologiczną i kulturową. W ostatnich dekadach mamy do czynienia z akceleracją procesów globalizacyjnych zachodzących w kulturze fizycznej. Procesy te podzielić można z grubsza na dwie kategorie: globalizację ekonomiczną i globalizację kulturową. W ramach sympozjum wyodrębniono trzy integralne i komplementarne wobec siebie części, a mianowicie część 1) oficjalną, 2) plenarną, merytoryczną oraz 3) dyskusyjnopodsumowującą. W części pierwszej powitał uczestników sympozjum prorektor AWF, prezes SALOS RP prof. Zbigniew Dziubiński. Następnie prorektor AWF prof. Elżbieta Hubner-Woźniak skierowała do uczestników ciepłe słowa i dokonała uroczystego otwarcia sympozjum. Kultura fizyczna w perspektywie filozofii i teologii W części plenarnej, sesji pierwszej zatytułowanej Kultura fizyczna w perspektywie filozofii i teologii uczestnicy wysłuchali referatów najwybitniejszych przedstawicieli filozofii i filozoficznie zorientowanego w swym myśleniu przedstawiciela teorii wychowania fizycznego. Najpierw prof. Józef Lipiec, wybitny filozof, znawca sportu i ruchu olimpijskiego, autor Filozofii olimpizmu i Pożegnania z Olimpią, w swym referacie zatytułowanym Globalizacja i sport dokonał niezwykle błyskotliwej analizy pojęcia globalizacji, jednocześnie wskazując na wiążące się z nią zróżnicowane emocje i oceny. Stwierdził, że globalizacja jawi się jako proces nieuchronny. Natomiast kwestią sporną może być jedynie zakres, tempo i jej aksjologiczne Kultura fizyczna a globalizacja aspekty. Postuluje zatem stworzenie w sporcie ogólnoświatowego projektu mądrego i nacechowanego pozytywnymi wartościami. W procesie globalizacji dostrzega szansę zmniejszenia czy zlikwidowania nierówności występujących w sporcie, będących między innymi konsekwencją salarystycznej polityki. Proponuje stworzenie warunków równego dostępu do sportu przedstawicieli obu płci, włączenie sportu w politykę zdrowotną, edukacyjną, naukową, technologiczną i kulturową. Próbuje też odpowiedzieć na pytanie dotyczące realizatora tego projektu, delikatnie wskazując na MKOl. i ruch olimpijski. Na zakończenie stwierdza, że są podstawy do pozytywnej oceny procesu globalizacji na gruncie sportu, ale także istnieją przesłanki skłaniające do nadzwyczajnej ostrożności w tym zakresie. Ks. prof. Stanisław Kowalczyk, wybitny filozof, doskonały znawca problematyki chrześcijańskiej kultury fizycznej, autor Elementów filozofii i teologii sportu oraz Ciała człowieka w refleksji filozoficznej, w swym wystąpieniu zatytułowanym Kondycja sportu w kontekście procesu globalizacji przedstawił wieloaspektową analizę relacji występujących między globalizacją a kulturą fizyczną, które występują na płaszczyźnie ekonomicznej, komunikacyjnej, informacyjno-medialnej, politycznej i cywilizacyjnej. Wskazał na liczne zagrożenia procesu globalizacji dla kultury fizycznej, zwłaszcza jeśli w procesie tym spychane będą na plan dalszy podstawowe wartości osobowe i wspólnotowe, takie jak sprawiedliwość, godność osoby, solidarność, równość itp. Chodzi tutaj przede wszystkim o poszanowanie i akceptację podstawowych norm etycznych, o których tak często przypominał Jan Paweł II. Proces globalizacji, zdaniem referenta, potęguje i utrwala wiele niekorzystnych zjawisk i procesów w sporcie wyczynowo-zawodowym. W zakończeniu swego wystąpienia zwrócił uwagę, że szansą dla sportu jest jego oparcie na integralnej koncepcji człowieka osadzonej na antropologii personalistycznej, na aksjologii i etyce z niej wynikającej. Doc. Krzysztof Zuchora, znakomity znawca humanistycznych aspektów kultury fizycznej, zamiłowany w antycznym sporcie i coubertinowskim olimpizmie, poeta, redaktor naczelny Kultury Fizycznej, autor książki Nauczyciel i wartości. Z filozofii kultury fizycznej i pedagogiki sportu, w swym referacie zatytułowanym Stadion jest zrobiony na miarę człowieka dokonał retrospektywnej refleksji na temat uniwersalnych walorów sportu. W swej analizie sięgnął do antropologicznych i etycznych wartości starożytnej Grecji, których wyrazicielami byli Sokrates, Platon, Arystoteles i in. Przywołał nasycone mądrością i niepoddające się procesowi przemijania takie hasła jak: poznaj samego siebie czy nic ponad miarę. W dalszej części wywodu sięgnął do mitu o Dedalu i Ikarze, który doskonale obrazuje sport. W nim to właśnie mądrość, doświadczenie i kalkulacja nieustannie przeplata się z brawurą, ryzykiem, często wydawałoby się nie znajdującym uzasadnienia w porządku rozumu. Na zakończenie swego wystąpienia uwypuklił osadzenie sportu w kulturze, liczne jego związki ze sztuką, ale nade Konferencja naukowa na Bielanach Uczestnicy konferencji wszystko zwrócił uwagę, że olimpizm, będąc skonstruowany na miarę człowieka, zajmuje ważne miejsce w pedagogice humanistycznej. Pedagogiczne i społeczne aspekty kultury fizycznej W sesji drugiej zatytułowanej Pedagogiczne i społeczne aspekty kultury fizycznej uczestnicy wysłuchali niezwykle interesujących i jakże ważnych poznawczo oraz dydaktycznie, wystąpień świeckich reprezentantów nauk społecznych, ale także przedstawicielki Zgromadzenia Salezjańskiego Sióstr. Prof. Andrzej Pawłucki, twórca kulturowej wersji wychowania fizycznego osadzonej na założeniach teoretycznych F. Znanieckiego, wielki orędownik personalistycznej wizji kultury fizycznej, były prorektor AWFiS, autor Rozważań o wychowaniu oraz Pedagogiki wartości ciała, w swym wystąpieniu zatytułowanym Pseudo-Sportivus w ocenie biopedagoga, podjął kwestię niepokojących zjawisk i procesów występujących na gruncie sportu. Zwrócił uwagę, że mają one swoje źródło w niewiedzy uczestnika sportu, jego niemożliwości adekwatnej analizy sytuacji i dokonania prawidłowej oceny. Zadanie to spoczywa na nauczycielach nauczycieli, którzy posiadają kompetencje, aby poprzez pogłębioną analizę odkryć autentyczny sens sportu i zapobiec różnorodnym dewiacjom. Autor zajmuje stanowisko krytyczne wobec ponowoczesności i, jak się należy domyślać, globalizacji, które powodują kulturową korupcję i sprowadzają nieszczęście dla człowieka. Przejęty odpowiedzialnością za powierzonego mu ucznia, jako pedagog, ma nadzieję, że w trakcie dalszych przemian społecznych zdemaskowane zostanie zło i przypomniane zostaną antropologiczne i moralne powinności dążenia do ideału osoby. Dr Tomasz Sahaj, znawca problematyki dewiacji w sporcie, a zwłaszcza zachowań pseudokibiców futbolowych, autor książek Fani futbolowi oraz Człowiek, istota śmiertelna, w referacie zatytułowanym Chuligańskie zachowania dziewcząt w kontekście pseudokibicowania futbolowego, przedstawił zjawisko patologizacji zachowań kibiców piłki nożnej. Przywołał wiele, jakże często tragicznych w skutkach, obrazów dotyczących kibicowania na stadionach piłkarskich, ale także socjologicznych aspektów zjawiska, daleko wykraczającego poza rzeczywistość stadionu piłkarskiego. Uwagę swą skoncentrował na nasilającym się zjawisku dewiacyjnych zachowań dziewcząt na stadionach piłkarskich, które przejmują wzory zachowań od swoich kolegów-pseudokibiców, w postaci wulgarnych przyśpiewek, używania przekleństw i wyzwisk, brutalności w postępowaniu wobec tzw. wroga, czy organizowania ustawek, podczas których dochodzi do zbiorowych bitew z użyciem niebezpiecznych narzędzi (pałek, kastetów, noży, łańcuchów itp.). Autor na koniec stwierdził, że jest to nowe zjawisko społeczne, tzw. żeńskie tsunami w wykonaniu negatywnie wyemancypowanych dziewcząt, które wymaga szczegółowych i bardziej pogłębionych analiz społecznych w kontekście społeczeństwa ponowoczesnego i zmieniających się kulturowych norm i wartości. Fot. Arch. AWF Siostra dr Anna Świątek, absolwentka KUL i Uniwersytetu Rzymskiego, znawczyni pedagogiki chrześcijańskiej, a zwłaszcza systemu wychowawczego księdza Bosko, w swym wystąpieniu zatytułowanym Aktualność propozycji wychowawczej św. Jana Bosko w kontekście aktywności sportowej dzieci i młodzieży, przedstawiła założenia systemu wychowawczego księdza Bosko w kontekście jego aktualności w społeczeństwie nowoczesnym i nasilających się różnorodnych procesów, z procesem globalizacji na czele. Zwróciła uwagę na niezwykle ważną rolę różnorodnych aspektów procesu wychowania młodego człowieka, w tym także wychowania przez uczestnictwo w sporcie. Wymieniła takie elementy tego procesu jak: doświadczenie osobiste wychowanka, praktyka wychowawcza, ale także sport, który w systemie wychowawczym ks. Bosko odgrywa trudną do przecenienia rolę. Sport w perspektywie salezjańskiej, w globalizującym się świecie ma do odegrania ważną rolę jako interesująca propozycja dla dzieci i młodzieży. Rozumiany winien być nie tylko w wąskim znaczeniu, jako rywalizacja sportowców profesjonalnych, ale nade wszystko jako gry i zabawy ruchowe, rekreacja fizyczna i rekreacyjne formy turystyki. Tak rozumiany sport winien być budowany na fundamencie pedagogicznym, przez co będzie służył harmonijnemu rozwojowi dzieci i młodzieży na całym świecie i będzie wierny wizji turyńskiego nauczyciela i przyjaciela dzieci i młodzieży. Kultura fizyczna z pozycji socjologii i prawa W sesji trzeciej zatytułowanej Kultura fizyczna z pozycji socjologii i prawa uwaga uczestników sympozjum została skierowana na kwestie społeczne i kulturowe procesu globalizacji sportu. Prof. Wojciech Lipoński, anglista, wykładowca i prelegent o międzynarodowej sławie, w tym Międzynarodowej Akademii Olimpijskiej w Olimpii, wybitny znawca zagadnień z obszaru humanistyki sportowej, autor Humanistycznej encyklopedii sportu, Encyklopedii sportów świata, a także czekającej na wydanie blisko 1000 stronicowej monografii zatytułowanej Powszechne dzieje kultury fizycznej, w swym referacie zatytułowanym Rola sportów i gier tradycyjnych w epoce globalizacji podjął krytykę zjawiska globalizacji w kontekście sportu, a raczej należałoby powiedzieć kultury fizycznej. Zwrócił uwagę na negatywny wpływ globalizacji przejawiający się we wszechobecności wybranych dyscyplin sportowych, które zdominowały kultury narodowe i społeczeństwa lokalne. W związku z tym przywołuje postać globalnego atlety, który za pieniądze zjawia się w każdym zakątku świata. Taki stan rzeczy, zdaniem autora, powoduje zanikanie obyczaju i tradycji związanych z narodową i regionalną kulturą fizyczną. Ubolewał z powodu zanikania sportów charakterystycznych dla różnorodnych wspólnot lokalnych, które nie tylko były dla tych wspólnot ciekawą rozrywką i zabawą, ale przede wszystkim stanowiły o specyfice tej społeczności i tej kultury. W sposób zaś szczególny dostrzega negatywne wpływy globalizacji na rodzimą kulturę fizyczną, w której prawie nie ma śladu po pięknej tradycji w tym zakresie. Na koniec stwierdził, że mamy do czynienia z procesem, w którym szczególne cechy regionalnej zabawy zatracają się w uniwersalizmie zglobalizowanego sportu. Prof. Andrzej Wach, prawnik, twórca polskiego i międzynarodowego prawa sportowego, współtwórca i członek Trybunału Arbitrażowego przy Polskim Komitecie Olimpijskim, autor wielu książek i opracowań, w tym między innymi Alternatywnych form rozwiązywania sporów prawnych czy Odpowiedzialność prawna za stosowanie dopingu w sporcie, w referacie zatytułowanym Dążenie do przyjęcia powszechnego prawa antydopingowego w dobie globalizacji dowodził, że zjawisko globalizacji na gruncie sportu powinno w pierwszej kolejności dotyczyć unifikacji norm antydopingowych. Mimo

15 wielu, często pozornych wysiłków różnorodnych organizacji narodowych i międzynarodowych, nie udało się do tej pory osiągnąć pożądanego kompromisu. Autor w sposób niezwykle wnikliwy przedstawił wysiłki i próby różnorodnych organizacji formalnych z Radą Europy, Międzynarodowym Komitetem Olimpijskim, Światową Agencją Antydopingową i UNESCO włącznie, które miały na celu wyeliminowanie zjawiska będącego w oczywistej sprzeczności z regułami uczciwego współzawodnictwa sportowego, duchem fair play i zasadą równych szans konkurentów. Autor zgłosił też pewne propozycje i postulaty służące zwalczaniu tego oszustwa sportowego. Proponuje on umocnić: 1) odpowiedzialność karną, którą zawodnik i inne osoby mogą ponosić za stosowanie, podawanie lub podżeganie do stosowania środków dopingujących, 2) odpowiedzialność cywilnoprawną wiążąca się z naprawieniem szkody wynikającej po stronie sportowca lub osób trzecich w związku ze stosowaniem dopingu, 3) odpowiedzialność administracyjną, którą ponoszą osoby z otoczenia sportowca, odpowiedzialne za prawidłowy przebieg procesu szkolenia sportowego i polityki startowej. Red. Tadeusz Olszański, publicysta, pisarz, felietonista, tłumacz, redaktor działu sportowego Sztandaru Młodych, Sportowca, korespondent Polskiego Radia i Telewizji Polskiej na Węgrzech i w Jugosławii, autor wielu prac poświęconych problematyce sportowej, w tym między innymi Czas igrzysk (wspólnie z Janem Lisem) Osobistej historii olimpiad i in., w referacie zatytułowanym Sport a globalizacja instrument doskonały, postawił śmiałą tezę, że nowoczesny sport wyprzedził ideę globalizacji co najmniej o pół wieku. Jednoznacznym na to dowodem jest reaktywacja, zanim McLuhan powołał kategorię globalnej wioski, przez P. de Coubertina Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego w Paryżu, gdzie wygłosił formułę All nation, all Games, która wpisywała się w jeszcze nieznany czy nieujawniony proces globalizacji. Stworzenie międzynarodowej rywalizacji spowodowało potrzebę unifikacji przepisów, ale także wpłynęło na przenikanie wzorów uczestnictwa w sporcie i wyłonienie grupy dyscyplin, które z czasem zyskały miano uniwersalnych, tj. uprawianych powszechnie we wszystkich społeczeństwach i kulturach. Międzynarodowa rywalizacja spowodowała przenikanie nowoczesnych technologii treningu sportowego, taktyki, myśli szkoleniowej, sprzętu sportowego, przepływ trenerów, zawodników, ale także kapitału wspierającego sport i czerpiącego z niego zyski. To wreszcie sport stał się jednym z głównych elementów kultury masowej, która rozwija się dzięki sportowi, ale także czyni go powszechnie dostępnym. Globalizacja S towarzyszenie dla Rodzin realizuje kolejną edycję warsztatów umiejętności wychowawczych oraz poradnictwa i konsultacji dla rodziców i rodzin. Zajęcia zwiększają kompetencje rodzicielskie, dają także wsparcie w trudniejszych sytuacjach życiowych. Mogą uczestniczyć w nich rodzice dzieci w różnym wieku. Poruszane są tematy takie jak: efektywne porozumiewanie się z dziećmi, konsekwencja i trzymanie granic, rozwiązywanie konfliktów, motywowanie do nauki, do samodzielności i aktywności, adekwatne stosowanie pochwał, wzmacnianie rozwoju i zdolności dzieci, radzenie sobie z dziećmi nadpobudliwymi czy dorastającymi, wzmacnianie rozwoju małego dziecka poprzez zabawy, a także wiele innych kwestii, przydatnych rodzicom. Zajęcia prowadzone są w formie warsztatowej, z wykorzystaniem wielu praktycznych ćwiczeń, w małych grupach osób - w różne dni tygodnia po południu oraz w soboty. Dodatkowo rodzice mogą skorzystać z grupy wsparcia w Zespole Zacisze w wybrane czwartki od 18 do 20,30. Grupa poświęcona jest radzeniu sobie z trudnościami wychowawczymi i rozwojowi umiejętności rodzicielskich. w sporcie to także negatywne strony. Jak choćby zanikanie rodzimych tradycji i tracenie przez reprezentacje narodowe charakteru dotychczasowego, związanego z określoną tożsamością, której kształtowanie było wynikiem procesu socjalizacji i kontroli społecznej. Autor zwraca także uwagę, że omawiany proces skutkuje również niepożądanymi zmianami, jak choćby dążenie kobiet do uprawiania wszystkich dyscyplin sportowych, takich jak boks, podnoszenie ciężarów czy MMA. W ostatniej części odbyła się dyskusja, która ogniskowała się wokół kwestii podniesionych przez referentów, ale także zagadnień nowych, które zostały pominięte lub nie dosyć rozwinięte w wystąpieniach. Podsumowania dokonał prof. Zbigniew Krawczyk, twórca szkoły badań teoretycznych i empirycznych poświęconych społecznym aspektom kultury fizycznej, doktor honoris causa Akademii Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie, autor wielu prac, w tym Natura, kultura, sport. Kontrowersje teoretyczne w Polsce, Studia z filozofii i socjologii kultury fizycznej czy Sport w zmieniającym się społeczeństwie, który z wielkim znawstwem, ale jednocześnie w erudycyjny sposób podsumował merytoryczną stronę sympozjum. Zwrócił uwagę na wyjątkowo dojrzałe analizy prelegentów, które, siłą rzeczy, prowadzone były na różnym szczeblu teoretycznej ogólności, budowane były na często odmiennych założeniach metodologicznych i wynikały z nich różne wizje relacji występujących między globalizacją a kulturą fizyczną. Stwierdził także, że taka niedookreślona jest specyfika podejmowanego zagadnienia wyrażana poprzez różne opisy zjawiska, ale także różne zabarwienia na płaszczyźnie antropologicznej, aksjologicznej, etycznej itp. Na zakończenie prof. Zbigniew Dziubiński podziękował wszystkim uczestnikom sympozjum, jednocześnie zwracając uwagę na dwa przeciwstawne procesy zachodzące w społeczeństwach nowoczesnych. Nie tylko dynamicznie rozwija się proces globalizacji, ale równocześnie mamy do czynienia z przeżywającym renesans procesem rozwoju lokalizmu. Zatem mamy do czynienia z procesem glokalizacji, który jest obecny we współczesnej kulturze fizycznej społeczeństw nowoczesnych, ale także i przednowoczesnych. Zaprosił wszystkich do udziału w przyszłorocznym sympozjum, które będzie poświęcone zagadnieniu Kultura fizyczna a kultura masowa. prof. Zbigniew Dziubiński Akademia Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie P Bezpłatne warsztaty umiejętności wychowawczych i porady dla rodziców i rodzin Zapraszamy również na spotkania w tworzonym klubie mam dla mam małych dzieci w Zespole Ząbkowska w piątki między 10 a 12-tą. O tym, co dzieje się w trakcie spotkań klubowych, decydują również mamy. Można też skorzystać ze wsparcia indywidualnego w formie poradnictwa i konsultacji dla rodziców oraz terapii rodzinnej i terapii par. Z proponowanych przez nas zajęć mogą korzystać wszystkie rodziny, w tym adopcyjne i zastępcze, a także dziadkowie i babcie, zajmujący się wnukami. Zajęcia realizujemy w czterech Ośrodkach prowadzonych przez Stowarzyszenie dla Rodzin, Zespołach Psychologiczno Terapeutycznych: ZACISZE ul. Pszczyńska 26 m 57 tel./ fax ; tel NOWODWORY ul. Światowida 63B m 85 tel./fax ; ZĄBKOWSKA ul. Ząbkowska 39 m 1,2 tel./fax WILEŃSKA ul. Wileńska 45 m 39 tel./ fax ; tel Osoby zainteresowane proszone są o zgłaszanie się pod numerami telefonów ; Tu można uzyskać rzy ulicy Szegedyńskiej działa Uczniowski Klub Sportowy G-8 Bielany, który jest chlubą Bielan i jej mieszkańców. Po 3 latach przerwy, podczas których klub utrzymywał się w ścisłej czołówce, w 2009 r., znowu uzyskał tytuł najlepszego klubu uczniowskiego w Polsce. Jego prezes, swego czasu Mistrz Polski w pływaniu oraz brązowy medalista Mistrzostw Polski w pięcioboju nowoczesnym, po prostu doskonale wie, czego wymagać od sportowców. W klubie mamy obecnie około 550 zawodników, jak również dzieci, które stawiają w sporcie pierwsze kroki wyjaśnia Dariusz Czerwonka, prezes UKS G-8 Bielany. To przede wszystkim dzieci i młodzież wieku od 5 (pływanie) do 16 lat. Zawodnicy klubu trenują: 5-ciobój nowoczesny; pływanie, szermierkę (szpadę); triathlon (pływanie, jazda na rowerze, bieganie); strzelectwo sportowe; taekwondo olimpijskie i biathlon (strzelanie połączone z biegiem narciarskim a w odmianie letniej połączone z biegiem przełajowym). Na tym jednak nie koniec. Ponieważ niebawem dostępny będzie nowoczesny basen przy ul. Lindego planujemy rozpocząć także szkolenie dla piłkarzy wodnych dodaje Dariusz Czerwonka. Gwiazdy G-8 Bielany Klub G-8 Bielany może pochwalić się wieloma wybitnymi wychowankami. To m.in. 15 SPORT Sport od podstawówki UKS G-8 Bielany najlepszy w Polsce Dariusz Czerwonka więcej informacji o prowadzonych przez nas zajęciach. Osoby przyjmujące zgłoszenie dopytają się o niezbędne informacje potrzebne do zakwalifikowania rodziców na odpowiednie zajęcia. Zaplanowaliśmy również kontynuację zajęć w przyszłym roku. Zajęcia dla mieszkańców Województwa Mazowieckiego dofinansowywane w ramach zadania Dla rodzin ze środków Wojewody Mazowieckiego, a dla mieszkańców Warszawy ze środków Miasta Stołecznego Warszawy między innymi w ramach zadania Dla rodziców, dla rodzin. Anna Szymczak Dyrektor Niepublicznej Poradni Psychologiczno Pedagogicznej, Rodzice zainteresowani mogą zapisać się telefonicznie / sms ( ), ( ) lub mailowo (sdr.zapisy@interia.pl) podając imię i nazwisko, telefon kontaktowy, nazwę zajęć. Ze względu na ograniczoną liczbę miejsc, o przyjęciu na zajęcia decyduje również kolejność zgłoszeń. Fot. O. Gajda pięcioboiści Remigiusz Golis, Michał Stefański, bracia - Jarek i Jacek Świderscy, Ola Skarżyńska - medaliści Mistrzostw Świata, Europy i Polski; taekwondziści: Emilia Dąbrowska - wicemistrzyni świata, Kamil Kołodziejczyk i Katarzyna Wieczorek (medaliści Mistrzostw Europy w teakwondo olimpijskim); a także biathlonistka, Zuzanna Smolec (medalistka ME w biathlonie letnim). Sukcesy zawodników to efekt pracy z uzdolnionymi zawodnikami i dobrej organizacji szkolenia sportowego w klubie. Najlepsi trenerzy G-8 Bielany to grono pasjonatów, osoby żyjące tym, co robią - podkreśla prezes. Póki co nie ma więc obaw, że triumfy G-8 Bielany szybko się skończą. Ponieważ klub działa przy publicznym Zespole Szkół nr 52, na który składają się: Szkoła Podstawowa nr 263 oraz Gimnazjum nr 78, rokrocznie przybywa młodego narybku. Dyrektorem ZS Nr 52 z klasami sportowymi jest Jan Orłowski. Corocznie przyjmujemy do pierwszych klas sportowych podstawówki około 50-ciorga dzieci - wyjaśnia prezes i jednocześnie kierownik wyszkolenia sportowego w ZS. I dodaje: po sześciu latach nauki i treningu w szkole podstawowej dzieci ze wspomnianych klas przechodzą kolejne testy sportowe. Jest to moment weryfikacji, co do wyboru trenowanej dyscypliny. Klub a szkoła UKS G-8 Bielany działa od 1999 r. Powstał z myślą tylko o pięcioboistach. Pozostałe dyscypliny sportowe dołączano stopniowo. Warto podkreślić, że szkoła w ramach klas sportowych zapewnia uczniom podstawowe wyszkolenie sportowe. Do tego jednak, by nie była to tylko nauka podstaw, ale prawdziwy sport dzieci i młodzieży, liczba zajęć treningowych musi być większa. By wdrażać dzieci w rytm treningowy i przybliżać się do standardów światowych, klub w ramach działalności statutowej bezpłatnej bądź odpłatnej (tu głównie pływanie - z uwagi na wysokie koszty procesu treningowego) organizuje dodatkowe godziny treningowe mówi Dariusz Czerwonka. Klub dba także o ogólny rozwój dzieci organizując np. zajęcia wspinaczkowe, zajęcia ogólnorozwojowe z elementami szermierki, zajęcia biegowe i inne zajęcia sportowe. Klub jest także organizatorem i współorganizatorem wielu imprez sportowych, m.in. Bielańskiej Ligi Pływackiej i Bielańskiej Olimpiady Przedszkolaków, na które pozyskuje dotacje z Urzędu Dzielnicy Bielany m.st. Warszawy. Zawodnicy Klubu G-8 Bielany mają do dyspozycji przy ul. Szegedyńskiej: boisko, salę gimnastyczną, halę sportową i dwie małe strzelnice. Klub dzierżawi także strzelnicę biathlonową przy ul. Marymonckiej 42. Pływanie jest realizowane na obiekcie Centrum Rekreacyjno- Sportowego, przy ulicy Conrada. Wielu naszych wychowanków kontynuuje treningi i naukę w 59 Liceum Mistrzostwa Sportowego, które niedawno przeniesiono z ulicy Zuga na pobliską ulicę Lindego. Ich nowa szkoła mieści się kilkaset metrów dalej. * * * Wielu miłośników dyscypliny sportowej, jaką jest pięciobój nowoczesny, może kojarzyć jego zawodników z dobrze wykwalifikowanymi żołnierzami. To przecież zaprawieni w bojach strzelcy, wyborni biegacze i pływacy oraz szermierze, którym nie obce są meandry jazdy konnej. Nie dziwi więc fakt, że niektórzy zawodnicy tej dyscypliny rozpoczynają treningi w bielańskiej podstawówce nr 263, która nosi imię... Powstańców Wielkopolskich. I kontynuując ten wątek nie bez związku przecież wychowankowie gimnazjum nr 78 odnoszą tak wiele sukcesów w strzelectwie. Olga Gajda

16 16 B ielański duch sportowy udziela się także lokalnym miłośnikom tenisowej rywalizacji. Najlepszym tego dowodem są istniejące korty, zarówno na otwartym terenie, pod balonami, jak i w hali oraz podejmowane w naszej dzielnicy inicjatywy sportowo-rekreacyjne. Przykładem ostatniej zainicjowana w sierpniu współpraca bielańskiego Zespołu Szkół Sportowych im. Janusza Kusocińskiego z klubem tenisowym na terenie Akademii Wychowania Fizycznego. Od wielu lat spadające liście z drzew nieodłącznie wiążą się z końcem tenisowych meczów rozgrywanych na świeżym powietrzu i, co gorsza, z większymi opłatami za korzystanie z kortów. I choć sezon jesienno-zimowy w pełni, a większość kortów przykrytych jest już balonami, to wiosną kiedy słońce na niebie na dobre osuszy podłoże i brak będzie zimnych podmuchów, wtedy na Bielanach można będzie nacieszyć się z gry na otwartym terenie. Taką możliwość dla wszystkich zainteresowanych oferuje m.in. Warszawski Ośrodek Sportu i Rekreacji (WOSiR) mieszczący się przy ulicy Marymonckiej 42. Były Hutnik Na terenie wspomnianego WO- SiR do wyboru jest 6 kortów z nawierzchnią ceglastą. Można na nich grać w sezonie wiosenno-letnim i okazuje się - zawsze przy sprzyjającej pogodzie w pozostałym okresie. Opłaty za godzinną grę są naprawdę niewielkie, więc tym bardziej zachęcające do ruchu fizycznego. Do godz wynoszą jedynie - 15 zł, a po i w weekendy 25 zł. Jak dowiedzieliśmy się na miejscu, opłata za godzinną grę z trenerem wynosi natomiast 60 zł. Oprócz cenowych plusów na terenie kortów są również miejscowe minusy, a mianowicie w pobliżu nie ma przebieralni ani pomieszczeń sanitarnych (jest lasek!). Na grę przed pracą lub w przerwach nie ma więc co liczyć (chyba, że mieszka się w pobliżu). Aby zarezerwować kort należy dzwonić na numer Opłaty za grę na kortach WOSiR są niewielkie, zważywszy, że pod balonami czy w halach za godzinę gry płaci się najczęściej do godziny od 35 zł a po od 60 zł. Ten obiekt sportowy, który w lipcu 2010 r. przeszedł w posiadanie Warszawskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji, poprzednio należał do klubu sportowego Hutnik. Ustaliliśmy także, że w czasie wakacji młodzież grała przy Marymonckiej 42 jedynie za 10 zł. Tanio przy Tołstoja Na różnego rodzaju zniżki za korzystanie z dwóch innych kortów tenisowych mogą także liczyć mieszkańcy Bielan, z okolic bazarku na Wolumenie. Te korty znajdują się przy bielańskiej szkole - Gimnazjum i Liceum im. Wojciecha Górskiego przy ulicy Tołstoja. Około 20 lat temu budowę tych placów sportowych sfinansowała fundacja założona przez okolicznych mieszkańców i dlatego tamtejsi bielańczycy mogą liczyć na niskie koszty gry w tenisa, SPORT podobnie jak wszyscy absolwenci wspomnianych placówek oświatowych. Jeszcze lepiej przedstawia się sytuacja obecnych licealistów i gimnazjalistów. Oni z kolei nic nie płacą za korzystanie z kortów, więc (warto to podkreślić) mają wspaniały sposób na odreagowanie swoich stresów, lepszych czy gorszych ocen. W trakcie rozmowy, jakie Nasze Bielany przeprowadziły z sympatycznymi paniami w sekretariacie, dowiedzieliśmy się także, że pozostałe osoby zainteresowane grą na Tołstoja muszą w sprawie opłat kontaktować się z dyrekcją szkoły. - Nie ma żadnych stałych stawek, bo za dużo jest czynników wpływających na wysokość opłat usłyszeliśmy. Warto jednak pamiętać - tamtejsze korty, które mają nawierzchnię z mączki ceglanej (jest preferowana przez większość polskich tenisistów) są przystosowane do gry w ciepłe i suche dni. Na okres jesienno-zimowy nie są przykrywane balonem. Gra na AWF Bielańczycy mogą poszaleć, albo inaczej to określając - poruszać się dla zdrowia, także na 10 kortach klubu A.M. Tenis znajdujących się na terenie Akademii Wychowania Fizycznego (ul. Marymoncka 34, tel ). Amatorzy tenisa, którzy obecnie zdecydują się na grę w tej oazie sportu, stawiani są jednak przed faktem dokonanym. Wyboru nie mają mogą grać wyłącznie pod balonami, a ceny za godzinę takiej przyjemności kształtują się w granicach zł (do godz ) a zł (po 15.00). Trochę mniej, bo o 5 zł taniej, płaci się natomiast za godzinę gry wykorzystywanej w ramach sezonowego abonamentu. Nie wszyscy jednak decydują się na takie rabaty, ponieważ korzystanie z nich wiąże się z koniecznością zapłaty części lub całości kwoty na początku sezonu. Dla pocieszenia warto dodać, że podobne realia cenowe obowiązują w wielu warszawskich klubach tenisowych. Wytrawni miłośnicy tenisa są jednak świadomi, że w porównaniu z letnimi stawkami, w okresie jesienno-zimowym wszędzie ceny wzrastają mniej więcej o połowę. Na tym jednak lista tenisowych wydatków się nie kończy. Dorosłe osoby, które dopiero będą uczyć się gry albo zamierzają szlifować ją pod okiem trenera, za godzinę indywidualnej lekcji w A.M. Tenis dodatkowo muszą wysupłać z portfela około 60 zł, ponieważ klub oferuje zajęcia grupowe wyłącznie dla dzieci (godzina takiej nauki kosztuje 40 zł). Oczywiście oprócz większych opłat, gra w klubach na profesjonalnym poziomie wiąże się także z wieloma plusami. Do takich, w przypadku A.M. Tenis, zaliczają się porządne natryski i toalety, schludna kawiarenka, czy też serwis z naciąganiem rakiet. Współpraca klubu ze szkołą Aby zmniejszyć koszty uprawiania tego sportu przez młodzież, klub Bielański Wielki Szlem A.M. Tenis zainicjował współpracę z bielańskim Zespołem Szkół Sportowych im. Janusza Kusocińskiego. Na ulotkach informacyjnych pomysłodawcy tej inicjatywy zapewniają, że ustalony przez nich program treningów tenisowych pozwoli młodym ludziom na uczestnictwo w intensywnym szkoleniu tenisowym bez konieczności rezygnowania z edukacji szkolnej na wysokim poziomie. Dodatkowo zachęcają do skorzystania z ich oferty kusząc pomocą w zdobyciu nawet tenisowych stypendiów na amerykańskich uniwersytetach. Zgodnie z założeniami program tenisowej edukacji w A.M. Tenis zakłada tygodniowo godzin treningów, w tym zajęć tenisowych i ogólnorozwojowych a miesięczny koszt takiego cyklu ustalono na około 640 zł. I choć uczestnikami tego programu może być także młodzież z całej Polski, bo szkoła sportowa zapewnia internat (zakwaterowanie, całodniowe wyżywienie i opiekę) za 360 zł miesięcznie, na razie zgłosiło się zbyt mało chętnych, by program ruszył pełną parą. Zdaniem Andrzeja Przewędy, współwłaściciela A.M. Tenis na realne efekty tej inicjatywy trzeba zaczekać do września 2011 r. I wyjaśnia: - pomysł współpracy ze szkołą zrodził się zbyt późno, by już w roku szkolnym 2010/2011 odnotować sukces. - Do realizacji wspomnianego programu tenisowego mówi Andrzej Przewęda - potrzeba 3-4 dzieci na zbliżonym poziomie, najlepiej z jednej klasy. Na razie nie udało się jednak skompletować takiej grupy i dlatego opłaty za miesięczną naukę młodzieży wynoszą około 1 tys. zł za 6 godzin treningowych w tygodniu. Aby zdjąć z rodziców część obciążeń finansowych związanych ze sportem ich dzieci, zawodnicy grający w takim systemie mają zagwarantowane bezpłatne korty na sobotnie sparingi oraz podczas wakacji. Do wdrożenia w całości szkolno-klubowej współpracy bardzo przychylnie nastawiony jest Józef Niemiec, wicedyrektor do spraw sportu w Zespole Szkół Sportowych nr 50 im. Janusza Kusocińskiego. - Wspólnie z A.M. Tenis doszliśmy do porozumienia i zawarcia pewnej myśli edukacyjno-sportowej. Pomoc oferujemy wspólnie. Dzięki stworzeniu klas tenisowych dla Z tenisem za pan brat H arcerze z Krakowa i Jaktorowa zwyciężyli w Europejskim Memoriale Generała Stanisława Maczka Drużyn Harcerskich w Piłce Nożnej, który zakończył się 21 listopada br. Prócz Polaków, do Warszawy przyjechali skauci z Ukrainy. Finałowy mecz dla harcerzy z kategorii 10-15, toczony między zespołami Nadwiślanie z Krakowa i Scout Patrol Kazhany ze Lwowa, zakończył się wynikiem 4:2 dla grupy ze stolicy małopolski. Trzecie miejsce zajęła 172 Drużyna Harcerska Czeneka z hufca Wołomin. W meczu finałowym kategorii OPEN 20 Środowiskowa Drużyna Wędrownicza im. Tadeusza Zawadzkiego pseudonim Zośka, pokonała 56 Specjalnościową Drużynę Harcerską Zielone Diabły z Wołomina 2:1. Trzecie miejsce wywalczyła 172 Drużyna Harcerska Czeneka z Wołomina. Zespoły najpierw rywalizowały w grupach, a najlepsze z nich awansowały do fazy pucharowej, gdzie spotykały się z silnymi przeciwnikami. Mecze w każdej rundzie trwały po 10 minut. Fot. O. Gajda Korty WOSiR gimnazjalistów i licealistów oraz bliskości klubu tenisowego możemy zapewnić rodzicom komfort. Za sprawą odpowiedniego rozkładu treningów i lekcji, rodzice przywożą przecież dzieci do szkółki i odbierają o 16.00, już po wszystkich zajęciach wyjaśnia pan dyrektor. Dyrektor Niemiec podziela zdanie Andrzeja Przewędy i uważa, że na efekty i wdrożenie tego przedsięwzięcia potrzeba co najmniej roku. Ogromnym jego atutem jest to, że szkoła ma doskonale przygotowane zaplecze dla zawodników chcących trenować ten sport wyczynowo. Lech-Kort Bielańscy gracze tenisowi mają do wyboru także oświetloną i ogrzewaną halę tenisową, w której znajdują się 4 korty z nawierzchnią ceglastą. Ten obiekt mieszczący się na Bemowie (ul. Kazubów 14, tel ) zaspokoi potrzeby zarówno tenisowych amatorów, jak i zawodowców. Godzina jednorazowej gry w dni powszednie do godziny kosztuje 70 zł, natomiast po i w weekendy 90 zł. W klubie znajduje się sklep z drobnym wyposażeniem do gry, a w razie potrzeby tamtejsi pracownicy gwarantują także pomoc w reperacji rakiet. Zgodnie ze standardami w obiekcie są prysznice. Nie ma tam jednak sauny. Po grze każdy może napić się kawy i coś przekąsić. Oczywiście, jak we wszystkich klubach tenisowych, tak i na Bemowie gra w ramach abonamentu jest tańsza. Ponieważ w sezonie zimowym jest 30 godzin gry a zniżka wynosi 5 zł, dlatego dzięki wykupieniu abonamentu, tenisiści zaoszczędzają 150 zł. Trenerami w klubie są dwaj bracia Salamonowiczowie panowie Tomek i Marek. Pan Marek zajmuje się szkółkami dla dzieci, a jego brat uczy dorosłych. Nic tylko grać, gdzie się da! Aha, nie próbujcie tylko Państwo za księgarnią na ulicy Żeromskiego, ponieważ na miejscu kortu przy Technikum Księgarskim powstał wspaniały kompleks boisk sportowych. Olga Gajda Harcerze przy piłce Europejski Memoriał gen. Maczka W sobotę i niedzielę (20 i 21 listopada) odbyła się także gra miejska po Warszawie. Zespoły otrzymały karty patroli, do których dołączono 18 zdjęć obrazujących najważniejsze miejsca stolicy. Zadaniem uczestników było odnalezienie miejsc ze zdjęć i zdobycie 3 informacji o każdym z nich. Punkty były przyznawane w zależności od stopnia oddalenia miejsc od Starego Miasta od 2 punktów za Plac Zamkowy do 6 za Łazienki Królewskie. Memoriał Generała Maczka odbył się przy współpracy z 25 partnerami. Honorowy patronat nad imprezą objęła Prezydent Warszawy Hanna Gronkiewicz-Waltz. W imprezie wzięło udział około 400 harcerzy i skautów z 17 miejscowości. Do udziału w turnieju zgłosiło się 50 zespołów z 17 miast Europy. Biuro Prasowe Memoriału Generała Maczka Fot. Arch. Organizatora

17 Talent jak diament O poszukiwaniach diamentów w gimnazjum przy Conrada Zajęcia na sali gimnastycznej D iament, jak twierdzą chemicy - znawcy tematu - jest dość niezwykłą forma węgla. Fizycy uważają go za fenomen natury. Ile szczęścia trzeba mieć i ile trudu trzeba włożyć, by go wyłuskać spośród kamieni, wiedzą poszukiwacze próbujący wyrwać ziemi te skarby. Osoby obdarzone talentem są wśród nas. Jak je znaleźć? Co trzeba zrobić, by ich dar, tak jak diament, rozbłysnął pełnią blasku. Okazuje się, że są na to sposoby. Nie trzeba było do tego wielkich pieniędzy, ani rejestrowanych przez komercyjne stacje telewizyjne eliminacji. Wystarczyła przychylność pedagogów, entuzjazm przyszłych uczestników i trochę dobrych chęci ze strony osób, które zaangażowały się w realizację przedsięwzięcia. Efekt tych działań można było zobaczyć podczas Pokazu talentów zorganizowanego w Gimnazjum nr 73 przy ul. Conrada na Chomiczówce 23 listopada br. Do współzawodnictwa przystąpili, prezentujący swoje umiejętności, uczniowie mojej szkoły. Wśród wykonawców najliczniejszą grupą byli wokaliści. W czasie ich występów słyszeliśmy, wykonujące własne utwory, dwa rapujące duety. Solowy pokaz swoich umiejętności muzycznych dała Natalia Owczarek, śpiewając piosenkę z repertuaru zespołu Blue Cafe. Można było zobaczyć również indywidualny pokaz taneczny, niezapomniany występ kabaretowy oraz pulsujący energią minikoncert gitarowy. Dokonania uczestników były oceniane przez jury składające się z przedstawicieli wszystkich roczników naszej uczniowskiej społeczności. Punkty, przyznawane przez obiektywnych sędziów wyłącznie na podstawie ulotnych wrażeń, dały zwycięstwo Bartkowi Powichrowskiemu i Janowi Stasierskiemu, których gitarowe riffy zelektryzowały zgromadzoną publiczność. Wchodząc do dobrze znanej mi hali gimnastycznej liczyłam wyłącznie na atrakcyjny przerywnik w szkolnej codzienności. Sądziłam, że będzie to okazja do zobaczenia znanych mi z widzenia kolegów i koleżanek, z punktu widzenia oczekującego rozrywki widza. Będąc przedstawicielką pokolenia, które dzięki telewizji i globalnej sieci jaką jest Internet widziało już wszystko, myślałam w duchu, że nic mnie już nie zaskoczy. Czym innym jednak jest przyjąć podawaną przez media papkę, a zupełnie innym doznaniem jest widzieć na własne oczy, malujące się na twarzach konkurujących ze sobą uczestników przeglądu, autentyczne emocje. Zakończył się pokaz. Wybrzmiały wypowiedziane słowa i ostatnie akordy muzyki. Teraz, gdy już umilkły oklaski, a nagrodzeni zebrali gratulacje, wiem już na pewno, że każdy ma w sobie jakiś talent. Każdy z nas ma ten dar, który przy odrobinie pracy i odwagi, by go pokazać, może stać się diamentem ozdabiającym klejnot, jakim jest nasze życie. Aleksandra Chlebowska (kl. IIe) Fot. Arch. Gimnazjum D ziałający od niemal roku przy bielańskiej Bibliotece Klub Fotograficzny zorganizował pokaz swoich prac. Kryterium doboru fotografii było tylko jedno. Wystawiono prace wszystkich autorów, którzy zapisali na swoim koncie przynajmniej jedną ekspozycję w ramach wystaw organizowanych przez Klub Fotograficzny. W wyniku tego powstała ciekawa wystawa w górnym holu Biblioteki przy ulicy Duracza, którą można oglądać jeszcze do końca stycznia 2011 r. Różnorodność prac może zaspokoić nawet najbardziej wyrafinowany gust. Obok wspaniałych zdjęć wykonanych w plenerze przez Mirosława Bicza i Mariusza Olszowskiego możemy podziwiać fotografie owadów i ptaków Pawła Warańskiego. Wystawę uzupełniają portrety Małgorzaty Sussek oraz fotografie Ewy Kisiel-Hys przedstawiające dzieci. W sumie na wystawę składa się ponad pięćdziesiąt zdjęć wykonanych różną techniką i obrazujących nieprzeciętne umiejętności autorów. Otwarcie wystawy, które odbyło się 3 grudnia br., zgromadziło kilkadziesiąt osób. Obecni byli autorzy fotografii: Mirosław Bicz i Ewa Kisiel-Hys. Przy okazji okazało się, że Pani Ewa jest także autorką śpiewnika dla gimnazjalistów, do którego skomponowała muzykę i napisała teksty piosenek. Dziesięć M łodzież Zespołu Szkół nr 110 z ciekawością oczekiwała 18 listopada 2010 r. Tego dnia miał się odbyć pokaz mody Lata dwudzieste, lata trzydzieste, przygotowany przez uczniów szkoły pod kierunkiem Moniki Dyńskiej i Anny Grzybowskiej Rysz. Piękna scenografia przygotowana w sali gimnastycznej, wprowadziła widzów w klimat epoki. Wśród publiczności znaleźli się uczniowie z sąsiednich szkół podstawowych. Młodzież w napięciu oczekiwała na pokaz. Imprezę prowadzili uczniowie klasy II c: Olga i Filip, którzy świetnie sprawdzili się w roli konferansjerów. Zapraszali i zachęcali do prezentacji zdenerwowane, młode modelki. Jako pierwsze wystąpiły Paulina, Eliza, Ula i Klaudia, które zaprezentowały styl nieśmiertelnej elegancji. Pokazowi towarzyszyła piosenka ówczesnego amanta polskiej sceny Eugeniusza Bodo Sex appeal. Z ogromnym zainteresowaniem widzowie obejrzeli plansze, obrazujące tendencje w modzie w latach dwudziestych i trzydziestych Mistrzowskie fotografie 17 KULTURA Pokaz prac w bielańskiej Bibliotece Klubu Fotograficznego egzemplarzy śpiewnika podarowała Bibliotece. Autorzy zdjęć chętnie dzielili się z zebranymi informacjami o swoim fotograficznym hobby. Zainteresowani mogli poznać tajniki artystycznego wykonywania zdjęć, a nastawieni na odbiór wrażeń podziwiać gotowe prace. Jerzy Konarski 1_agatka.radio.wawa Mirosław Bicz, założyciel Klubu Fotograficznego w Bibliotece na Duracza oraz Ewa Kisiel-Hys, autorka kilku pokazywanych na wystawie prac Jak na czerwonym dywanie w Zespole Szkół nr 110 Pokaz mody Lata dwudzieste, lata trzydzieste przygotowane przez Dominikę. Projekcję uprzyjemniała piosenka Jana Kiepury Brunetki, blondynki Młodzieży podobała się kreacja Patrycji z klasy II c, która w krótkiej fryzurze, nieodłącznej białej bluzce, męskim krawacie była uosobieniem typowej chłopczycy. Styl charakterystyczny dla wielkiej gwiazdy estrady Hanki Ordonówny zaprezentowały Klaudia i Monika. Artystka była znana z niezwykłej elegancji, toteż dziewczyny pokazały się szykownie i wytwornie, za co zostały nagrodzone gromkimi brawami. Widzowie z ogromnym rozbawieniem przyjęli pojawienie się ucznia klasy II c, który wcielił się w postać komika wszech czasów. Maciek nie tylko wyglądał, ale poruszał się i tańczył jak Charlie Chaplin. Z wdziękiem charakterystycznym dla Chaplina rozbawił widzów do łez. Fot. Arch. Szkoły Uczniowie nie szczędzili braw Dominice, Kindze i Antkowi. Zaprezentowali oni modę wiejską, uroczą w swej prostocie, bo chłopi długo pozostawali wierni swoim strojom ludowym. Wielką niespodziankę zrobili uczniom nauczyciele, którzy również poczuli klimat epoki i założyli stroje z tego okresu. Śpiewająco, rytmicznie, z gracją w takt piosenki Staśka Wielanka Felek Stankiewicz, poruszali się po scenie. Pokaz mody Lata dwudzieste, lata trzydzieste zakończyła prezentacja mody ślubnej przygotowana przez Różę i Kasię z klasy III a. Oklaskom nie było końca, kiedy po raz ostatni pokazały się modelki i modele. Impreza była udana, młodzież bawiła się doskonale. Prezentowana moda przeniosła widzów w cudowne lata dwudzieste i trzydzieste XX wieku, pozwoliła odtworzyć nastrój tamtej epoki i zrozumieć ludzi żyjących w dwudziestoleciu międzywojennym. Chociaż nie było czerwonego dywanu, to dzięki wspaniałemu pokazowi poczuliśmy się w wielkim świecie minionej epoki. Zespół Szkół nr 110 Fot. E. Kisiel-Hys Fot. J. Konarski Fot. Arch. Szkoły

18 18 głos SENIORA Spokoju serc! Fot. Arch. Stowarzyszenia Irma Wieczorkowska- Bednarek J est coś, co wyzwala ze stresów, daje siłę przetrwania, pozwala mocno stać na nogach: to umiejętność koncentrowania się w życiu na tym, co jest rzeczywiście ważne i godne budowania. Dziś, bogaci w przeżyte lata, wiemy już, jak niszczący jest wyścig po dobra tego świata, a jak budujący spokój serc i luksus wyboru sensu życia. Dzięki tej wiedzy możemy być sobie bliscy i wspierać się wzajemnie, odrzucając zawiść, wścibstwo, pretensje i żale. Kto czuje się samotny w swoich czterech ścianach, może radośnie iść do ludzi po cieple słowo, pomocny gest, a ktoś inny może czerpać radość z poczucia, że jest ludziom potrzebny. Świąteczny czas sprzyja refleksji, że tak właśnie powinniśmy obdarowywać się na co dzień. Miłych, pogodnych świąt! Tak trzymaj, Jubilacie! Niektóre polskie organizacje grupujące seniorów lub pracujące na ich rzecz należą do międzynarodowych federacji w zjednoczonej Europie. Nie szukając daleko, nasze bielańskie stowarzyszenie Vis Major jest członkiem Euragu Europejskiej Federacji Osób Starszych /European Federation of Older Persons/, zrzeszającej ok.150 organizacji i ok. 200 członków indywidualnych ze wszystkich krajów unijnych. Przewodnicząca Vis Major bielańska radna Renata Banasiak niewesołe przywiozła wieści z ostatniej konferencji Euragu; bo Polska, w której z 10 milionów emerytów i rencistów ponad milion pobiera świadczenia ocenione tam jako głodowe, znalazła się na przedostatnim miejscu listy seniorskiej biedy. Powiecie, że to temat nie na święta, które powinny być wolne od trosk i narzekań. Godne jednak odświętnej refleksji jest zaangażowanie organizacji pozarządowych w pomoc swojskiej biedzie, a jedną z nich jest właśnie Vis Major, które akurat obchodzi dziesiąte urodziny. - Najlepiej jest działać w lokalnym środowisku uważa Renata Banasiak, z wykształcenia psycholog, z zawodu dziennikarka. Dostrzega się wtedy konkretne ludzkie potrzeby. Więc skrzyknęło się dwadzieścioro zacnych ludzi z osiedla Ruda, którzy poczuli bluesa czynienia dobra. Założyli w tym celu stowarzyszenie pomocy najbiedniejszym i porozwieszali kartki w miejscowych sklepach, że Vis Major żywność zbiera. Polacy są wyczuleni na nieszczęścia innych! komentuje te początki Renata, bo ludzie zaczęli przynosić także odzież, a bywało - filantropka z Vis Major spotkała przemarznięta starowinkę i już mieli nową podopieczną. Przez pięć lat praca wrzała we własnych mieszkaniach i pod własnymi telefonami, doczekali się wreszcie Barki na ul. Klaudyny 18a. W lokalu ciasnota, na spotkaniach z zaproszonymi gośćmi ścisk niczym w zatłoczonym tramwaju. Bo przez 10 lat istnienia w Vis Major dokonywało się przeobrażenie ideowe: nie tylko pomagać biednym, ale wyciągać ludzi z domów, uaktywniać, organizować im godziwą rozrywkę oraz cel wielce ambitny budować więzi międzypokoleniowe. Żeby młodzież dodawała starszym życia do lat, a seniorzy dzielili się z młodymi swoją wiedzą jako świadkowie historii. Na Rudzie nie ma domu kultury, ani żadnych innych klubów jest tylko ta Barka. Można tu od biedy zmieścić sekcję brydżową, naukę języków obcych, zorganizować prelekcję, pełni tu dyżury lekarz / społecznie/, prawnik /też społecznie/ dyżurują członkowie stowarzyszenia notując ludzkie prośby, załatwiając bilety do kina, teatru, wycieczki itp. Ale zainteresowanie tym rudzkim domem kultury rośnie, już nie tylko w osiedlu. Przychodzą ludzie z Chomiczówki, z Wrzeciona, z Piasków i z Żoliborza, z którym rozwinęła się zresztą systematyczna współpraca. Jakby ich przyciągała siła wyższa /Vis znaczy siła, Major Vis Major u Jana Pawła II 2001 r. Świąteczny czas sprzyja refleksji wyższa/. A rodzime osiedle też ma ogromny procent seniorów. Znalazło się miejsce, w którym można organizować duże spotkania i różne imprezy dzięki dyrektorowi Szkoły Podstawowej Nr 53 Jackowi Grzybowskiemu. Użycza on szkoły bo widzi potrzebę współpracy młodzież seniorom. Chcemy serdecznie podziękować Panu Dyrektorowi! mówi Renata. W szkole miejsca dość, więc na koncerty, spotkania okołoświąteczne, uroczystości patriotyczne itp., przychodzi ponad 100 osób. Nie tylko seniorów, bo członkami Vis Major lub sympatykami są także ludzie młodzi. - Jak jest się radną, łatwiej zdobywać artystów na społeczne występy! tłumaczy, i rzeczywiście, każdą imprezę uatrakcyjnia ktoś ze świata kultury: aktor, piosenkarz, poetka, często śpiewa seniorom chór Surma, młodzieżowe chóry z różnych szkół Zadziwia energia tej grupy entuzjastów. Opiekują się seniorami z Henrykowa, z Konstancina, nawiązali kontakt z bliźniaczym stowarzyszeniem niemieckim nazbierali tam aparatów słuchowych i okularów. Organizują wycieczki dla seniorów, np. do Lwowa i Wilna. Sami tez podróżują w Rzymie powitał Vis Major papież Jan Paweł II! Organizują różne akcje umacniające więzi z młodzieżą, np. Przyszywany dziadek przyszywana babcia. Mieszkańcy osiedla Ruda poprzynosili dary dla powodzian od garnków i latarek po komputery zebrały się trzy ciężarówki! Koniecznie napisz, że znów zbieramy dary, bo ludzie mieszkają w kontenerach i brak im środków do życia prosi Renata. W pięknym klubie Pod ośrodkiem zdrowia / jest klub emeryta / kto nie Spotkanie seniorów z dziećmi w siedzibie Stowarzyszenia może trafić / niech o niego pyta pisała swego czasu klubowa poetka. Tam właśnie, przy ul. Wrzeciono 10c, odbyła się ostatnia w tym roku grudniowa sesja Rady Programowej Seniorów Bielańskich. Choć goszczono nas tu nie pierwszy raz znów zwiedzaliśmy seniorską siedzibę sycąc oczy. Każdej Radzie Osiedla, która wygospodaruje pomieszczenie dla seniorów, jesteśmy głęboko wdzięczni. Przeważnie jednak są to pokoiki małe, z trudem mieszczące bywalców. Natomiast Warszawska Spółdzielnia Mieszkaniowa Młociny urządziła w piwnicach przychodni istny apartamentowiec. Prawie każda sala ma rozmiary bliskie M3, a sal jest kilka, nie licząc pomieszczeń gospodarczych. Cała Rada orzekła więc zgodnie, że przy okazji świąt należy złożyć władzom osiedla serdeczne za ów lokal podziękowania na ręce dyrektora Jerzego Zarychty. Klubem kieruje Iza Porczyńska, której wykształcenie muzyczne oraz lata prześpiewane na deskach Teatru Wielkiego procentują zarażaniem klubowiczów swoją pasją. Tutejsza specyfika to edukacja muzyczna, z chodzeniem na koncerty włącznie. Ale różne inne imprezy też cieszą się powodzeniem. W poniedziałki, środy i piątki od do trwają wykłady albo brydż, albo spotkania integracyjne, czy obchody świąt kościelnych i państwowych, wreszcie tańce. Są one mówiła kierowniczka Iza nieodłączną częścią większości seniorskich wieczorów. Klubowicze chętnie chodzą na wycieczki do Kampinosu, biorą też udział w wycieczkach organizowanych przez Urząd Dzielnicy. Są ze sobą zżyci i dobrze im w tym pięknym klubie. W sesji wzięła udział bielańska radna Anna Czarnecka, prawdziwy dobry duch klubu przy ul. Wrzeciono 10c. Serdeczne podziękowania dla Pana Jacka Bączkowskiego Prezesa Ogniska TKKF Chomiczówka i Pani Krystyny Żebrowskiej - Sekretarza Ogniska TKKF Chomiczówka za wdrażanie i koordynację programu Senior starszy sprawniejszy. Podziękowania również dla Pani Danuty Rozmus Dyrektor Gimnazjum Nr 72 i Pani Anny Błaszczyk Dyrektor Szkoły Podstawowej Nr 133 za nieodpłatne udostępnienie sali gimnastycznej do realizacji wyżej wspomnianego programu. Najserdeczniejsze życzenia z okazji Świąt Bożego Narodzenia i Nowego Roku 2011 składa Grażyna Lewicka wraz z 50-cioma aktywnie gimnastykującymi się seniorami ze Starych Bielan Yad Vashem stosuje przesłanie: Ratując jedno istnienie, ratujecie ludzkość. Te słowa pasują do pracowników OPS Bielany, którzy nie oglądając się na ludzkość ratują każde istnienie, nie oglądając się na czas prywatny więc krótko powiem: dziękuję Pani Izie Ziemnickiej, Pani Annie Czarneckiej, Pani Ewie Flaszyńskiej i innym osobom nieznanym mi z nazwiska. I. Krzcińska Fot. Arch. Stowarzyszenia

19 P ierwszy w historii dzielnicy konkurs graffiti, turniej piłki nożnej czy akcja zbierania pomysłów na wymarzone Bielany to tylko niektóre z inicjatyw Młodzieżowej Rady Bielan. Kończący się 2010 rok to doskonały moment na podsumowanie kilku bardzo intensywnych miesięcy działalności MRB. We wrześniu wraz z początkiem nowego roku szkolnego Młodzieżowa Rada Bielan wznowiła swoje działania. Zaczęła od pierwszego w historii dzielnicy konkursu graffiti. Zgłosiło się wielu artystów. Prace trzech najlepszych znalazły się na specjalnej ścianie ustawionej w samym sercu Bielan - przed ratuszem przy ul. Żeromskiego. O konkursie Maluj z głową na Bielanach było głośno w mediach. Jego zapowiedzi pojawiały się w wielu mediach, przede wszystkim na najpopularniejszych portalach hiphopowych: break.pl czy hip-hop.pl. O konkursie organizowanym przez MRB i Urząd Dzielnicy mogliśmy dowiedzieć się również z programu Rytm Miasta w TVN Warszawa oraz przeczytać na portalach naszemiasto.pl, polskathetimes.pl, mmwarszawa.pl czy wiadomosci24.pl. Na początku grudnia ścianka ustawiona przed ratuszem została zdemontowana i ponownie zamontowana w Młodzieżowym Domu Kultury im. Marii Gwizdak przy ul. Andersena z którym MRB współpracuje od kilku lat. Jednak to nie koniec malowania graffiti na Bielanach. W listopadzie studenci Akademii Sztuk Pięknych oraz mieszkańcy Bielan w miejscu, gdzie ma stanąć Dom Kultury Piaski na ogromnych ścianach namalowali graffiti. Temat przewodni prac to: Kultura - co Cię kręci. Z podwórka na boisko MRB nie mogła też zapomnieć o promowaniu sportu wśród młodzieży. Wspólnie z bielańskim Centrum Sportu i Rekreacji oraz Urzędem Dzielnicy Bielany zorganizowała Młodzieżowy Turniej Piłki Nożnej o Puchar Burmistrza Bielan. Do turnieju zgłosiło się ponad 20 drużyn - najwięcej w historii turniejów organizowanych w dzielnicy. Ponieważ impreza była jednodniowa, to zagrało tylko kilkanaście drużyn. DAM PRACĘ Zatrudnię fryzjera od zaraz (pływalnia przy ul. Conrada 6), tel Poszukujemy MONTERA/SERWISANTA klimatyzacji. Praca od zaraz w Warszawie (Wólka Węglowa, niedaleko Metra Młociny). CV prosimy kierować na adres: praca@maromar.pl; tel: (22) SZUKAM PRACY Kobieta w średnim wieku podejmie się sprzątania mieszkań lub małych biur. Tel. (22) lub Emerytka z Bielan zaopiekuje się dzieckiem lub osobą starszą. Tel Zaopiekuję się starszą osobą referencje. Tel Złota rączka, usługi remontowo-wykończeniowe, tel SPRZEDAM Biurko czarne - 70 zł. Tel Łóżko piętrowe-wielofunkcyjne - 5 w jednym, tj.: łóżko, materac, biurko, miejsce na komputer, szafa. Jest to bardzo mocny i stabilny mebel. Kolor-olcha miodowa z granatem. Cena do uzgodnienia. Proszę o kontakt telefoniczny pod nr: w godzinach popołudniowych. Buda dla psa, ocieplana, używana. Dmuchawa elektryczna farelka. Kożuch męski beżowy, rozmiar XL. Tel Wózek inwalidzki, balkonik na kółeczkach - stan bardzo dobry oraz 40 szt. pampersów dla dorosłych firmy TENA, odbiór osobisty PIASKI Bielany, cena do uzgodnienia, tel Sprzedam za 150 zł składane łóżko polowe już z materacem. Tel wieczorem. Sprzedam garnki do gotowania i smażenia bez tłuszczu firmy Kochersena. Tel , Sprzedam aparat fotograficzny Zenit 12XP. Tel KUPIĘ Kupię ekonomicznego fiata lub daewoo po 2000 roku pierwszy właściciel. Tel Samochód produkcji japońskiej do 18 tys. zł, kilkuletni, z pierwszej ręki, tel Kupię małolitrażowy samochód, kilkuletni, salonowy. Tel NIERUCHOMOŚCI Wynajmę pokój mężczyźnie pracującemu. Tel Piękna działka budowlana 2500 m 2, okolice Czosnowa, tel. bezpośrednio Starsza Pani poszukuje do wynajęcia kawalerki na parterze lub I piętrze. Tel Zamienię mieszkanie 46m 2 własnościowe 3 pok., Bielany II piętro, widna, kuchnia, balkon, zieleń, cisza na większe. Tel: Urokliwa działka rekreacyjna koło Urli nad rz. Liwiec, 1100 m2, dom z Ogłoszenia drobne bali 80m2, piętrowy, tel Sprzedam lub zamienię na mieszkanie ok. 50 m 2 (Bielany, Żoliborz, Bemowo), działkę - 1 ha, w Gminie Leoncin. Tel.: Pilnie sprzedam grunt 10 ha gmina Zakroczym. Tel Sprzedam 2-pokojowe mieszkanie na Chomiczówce przy ul. Kluczowej (46 m2), tel USŁUGI Gładzie gipsowe, sufity, ścianki karton gips, glazura, terakota, panele podłogowe, malowanie i osadzanie drzwi. Tel Remonty oraz wykończenia: glazura, terakota, gładzie, malowanie, elektryka, hydraulika, zabudowy gips karton, szafy wnękowe, meble na wymiar, kowalstwo artystyczne tel Gładzie gipsowe, sufity, ścianki karton gips, glazura, terakota, panele podłogowe, malowanie i osadzanie drzwi. Tel Ubezpieczenia PZU: mieszkań i domów, komunikacyjne. Umów się z agentem PZU tel Firma wykonuje usługi remontowe: hydraulika, elektryka, glazura oraz inne wykończenia. Wieloletnie doświadczenie. Warszawa, tel Autowypożyczalnia24 osobowe minivany, dostawcze, tel Poprowadzę księgowość. Licencja MF. tel Usługi transportowe: Alko przeprowadzki, tel Sprzątanie piwnic, wywóz mebli, tel Malarz doświadczony wykona remonty małe i duże; gładź gipsowa, tapeta, wykładzina. Błyskawiczne terminy, umiarkowane ceny, wysoka jakość osobiście. Tel , Księgowa z dużym doświadczeniem poprowadzi każdą księgowość w pełnym zakresie od A do Z. Tel Wypożyczalnia samochodów. Tel Usługi księgowe, kadrowo-płacowe. Konkurencyjne ceny!! Tel , , NAUKA Korepetycje z matematyki. Tel Niemiecki, absolwentka lingwistyki UW, doświadczenie, tanio i solidnie, tel Nauczycielka LO z wieloletnią praktyka udziela korepetycji z języka niemieckiego. Tel Matematyka, chemia (nauczycielka Liceum) tel Od podstaw język francuski dla dzieci. Chcesz, aby Twoje dziecko poznało podstawy melodyjnego języka Moliera? Marzysz o tym, aby w przyszłości posiadało ogromny atut, jakim jest znajomość francuskiego? Nie zwlekaj dłużej! Otwarty, cierpliwy i kreatywny uczeń renomowanego liceum Kopernika posiadający certyfikat językowy DELF B2 bezstresowo, krok po kroku wprowadzi Twoje dziecko w niuanse francuszczyzny. Lekcji udzieli na terenie Bielan, zwłaszcza Piasek, najchętniej w domu ucznia. Kontakt: Angielski, dzieci młodzież, nowa matura. Dojazd do ucznia. Tel MŁODZIEŻ To były pracowite miesiące Wszystkie z nich grały o Puchar Burmistrza Dzielnicy Bielany. Turniej odbył się na boisku Syrenka przy ulicy Duracza. Pierwsze miejsce zajęła drużyna Piaski, drugie Dewulot II, na trzecim uplasowała się drużyna Dewulot I. Najlepszym zawodnikiem został Karol Smoliński (Piaski), najlepszy bramkarz to Rafał Brzezik (Dewulot I), natomiast tytuł zawodnika Fair Play powędrował do Filipa Junowicza (Dewulot II). Na wiosnę planowana jest druga edycja sportowych zmagań młodzieży. Relacja z turnieju była emitowana w wiadomościach sportowych telewizji TVN Warszawa. Pomysł na wymarzone Bielany Młodzieżowa Rada Bielan była obecna również na imprezie plenerowej Żegnaj Lato na Bielanach. Przez cały dzień było czynne stoisko promocyjne MRB, które odwiedziło ponad tysiąc osób. Każdy mógł porozmawiać z radnymi na temat tego, co w naszej dzielnicy można zrobić dla młodzieży. Przez cały dzień Podsumowanie działalności Młodzieżowej Rady Bielan Turniej piłki nożnej mieszkańcy mogli na specjalnych plakatach zapisywać pomysły na wymarzone Bielany - w zamian dostawali gadżety z logo MRB. Wszystkie propozycje posłużą MRB w dalszych działaniach. Akcji zbierania pomysłów na wymarzone Bielany poświęcono jeden z programów na żywo Radia Dla Podsumowując kilka miesięcy działań MRB, warto również wspomnieć o stronie internetowej Pod tym adresem znajdują się aktualne informacje o działalności młodych radnych. Każdy użytkownik ma do dyspozycji kilka zakładek pod którymi znajdziemy takie informacje jak: skład rady czy aktualnie prowadzone projekty. Na stronie jest również dostępny formularz kontaktowy, poprzez który bardzo szybko i łatwo można skontaktować się z młodzieżową radą. Jednak to nie koniec obecności MRB w internecie. Rada ma również swój profil na Fot. B. Frymus portalu społecznościowym Facebook. Liczba znajomych ciągle rośnie, a ze wszystkich profili młodzieżowych rad dzielnic w Warszawie MRB jest najaktywniejsza. Rowerem po Bielanach Młodzi radni uczestniczyli również w konsultacjach społecznych: komunikacja rowerowa na Bielanach. Radni MRB byli obecni na przejazdach rowerowych oraz na spotkaniach przy mapie, gdzie wspólnie z pracownikami Centrum Komunikacji Społecznej przeprowadzali konsultacje. Jako pierwsi w Mediatece Kilkanaście osób z bielańskiej rady jako pierwsze przetestowało sprzęt w otwartej w połowie października Mediatece. Później w czasie otwarcia tej największej multimedialnej biblioteki w Polsce radni z MRB uczestniczyli w lekcjach pokazowych nowoczesnego sprzętu do nauki. Kim jest MRB? Młodzieżowa Rada Bielan jest apolityczną organizacją skupiającą aktywną młodzież bielańską, która bierze udział w działalności samorządu lokalnego jako reprezentacja młodych mieszkańców Bielan. MRB została reaktywowana na początku 2007 roku. Celem bielańskiej Rady jest reprezentacja ogółu młodzieży mieszkającej w dzielnicy Bielany. Każda bielańska szkoła ma możliwość wytypowania do Rady po dwóch przedstawicieli, którym uczniowie danej szkoły będą mogli przedstawić swoją inicjatywę oraz wizję wymarzonych Bielan. Następnie członkowie MRB takie pomysły będą przedstawiać na posiedzeniach Rady. Rada współpracuje z władzami dzielnicy Bielany oraz organizacjami obywatelskimi. Dzięki temu MRB ma ogromne wsparcie w realizacji planów. opr. baf Testowanie wyposażenia mediateki Wydawca Naszych Bielan : Urząd Dzielnicy Bielany, ul. Żeromskiego 29, Warszawa Redakcja: ul. Żeromskiego 29, p. 317, tel./fax (22) , ga ze ta@poczta.bie la ny.waw.pl Redaktor naczelny: Tadeusz Olechowski Redaktorzy: Katarzyna Białczyk i Maciej Podczaski Korekta: Agnieszka Stawiarska Ogłoszenia przyj mo wa ne są w re dak cji. Za treść ogło szeń redakcja nie ponosi od po wie dzial no ści. Redakcja zastrzega sobie prawo do zmiany ty tu łów, śródtytułów oraz skra ca nia nieza mó wio nych tekstów. Fot. B. Frymus

20 20 1 grudnia 2010 r. w Mediatece START-META odbyła się konferencja Narodowego Centrum Kultury z udziałem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bohdana Zdrojewskiego, otwierająca ogólnopolski portal kulturalny Mapa Kultury zachęcający do poznawania kultury lokalnej i dzielenia się swoimi relacjami z innymi. Osoby z pasją i animatorzy kultury zaproszeni są do zamieszczania informacji o ciekawostkach, historiach oraz wydarzeniach, które kształtują tożsamość miejsc i społeczności. Projekt jest wspólną inicjatywą Narodowego Centrum Kultury oraz Centrum Edukacji Obywatelskiej, pod auspicjami Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. MAPA KULTURY jest tworzona przez jej użytkowników. Na portalu można m.in. opisać swoje ulubione kulturalne miejsce, zaprezentować wyjątkową, lokalną historię, stworzyć własny szlak turystyczno-kulturowy. Można także dowiedzieć się więcej o wybranym regionie Polski, miejscu lub osobie z nimi związanej. Wszystkie wpisy mogą być komentowane i oceniane przez użytkowników, stając się tym samym interaktywnym źródłem informacji i miejscem dyskusji o małej historii Polski. Wyszukiwarka jest oparta na platformie Google Maps, która w przyszłości będzie nadal rozwijana o nowe funkcjonalności, takie jak: możliwość tworzenia szlaków tematycznych zwierających lokalizację GPS, przesyłanie treści oraz zdjęć z telefonów komórkowych, tworzenie wirtualnych wycieczek w oparciu o Google Earth. Dodatkowo portal będzie przystosowany dla osób niewidomych i niedowidzących poprzez dwie funkcjonalności: możliwość powiększania treści oraz syntezator mowy IVONA pozwalający przekształcać tekst w mowę o naturalnym, ludzkim brzmieniu. Za: W styczniu w MEDIATECE 8 stycznia 2011 r. o g Koncert kolęd w wykonaniu dzieci i młodzieży ze Stowarzyszenia Viva la Musica organizowany przez Urząd Dzielnicy Bielany m.st. Warszawy oraz Mediatekę START- META. Młodzi wykonawcy zaprezentują się zarówno w tradycyjnym repertuarze kolędowym, jak i we współczesnym repertuarze o tematyce świątecznej. Wstęp wolny. Konkurs plastyczny Podróże koziołka Matołka rysowanie komiksu. Prace należy przesyłać do MEDIATEKI do 7 stycznia 2011 r. Po konkursie planowana jest wystawa prac. 13 i 27 stycznia w godz w ramach cyklu Bielańska Akademia Filmowa odbędą się projekcje filmowe kina społecznego; po pokazie przewidziane jest spotkanie z krytykiem filmowym. 4, 11, 18 i 25 stycznia, godz planowane są zajęcia dla dzieci w wieku przedszkolnym KULTURA w ramach cyklu Akademia Małego Odkrywcy. Ilość miejsc ograniczona! tel lub amo@ mediateka.waw.pl 8, 15, 22, 29 stycznia w godz odbędą się pokazy filmowe dla dzieci z cyklu Sobotnie poranki filmowe w Mediatece. 13, 20, 27 stycznia (czwartki) godz szachy, karty, warcaby dla Seniorów (kawa i herbata). 13, 20, 27 stycznia (czwartki) w godz Kino dla Seniorów. 11, 18, 25 stycznia (wtorki) w godz Spotkania przy płycie winylowej. 17, 31 stycznia (poniedziałki) w godz Mediateka łączy pokolenia (spotkania dla samotnych matek z dziećmi i seniorek). W każdy wtorek i środę w miesiącu styczniu 2011 r. odbywać się będzie kurs komputerowo-internetowy Internet 50+ I edycja jest limitowana (rekrutacja już się zakończyła). II edycja ruszy w lutym. W styczniu odbędzie się spotkanie pt. Pracować i nie zwariować z trenerem personalnym Miłoszem Brzezińskim połączone z promocją książki pod tym samym tytułem data spotkania zostanie podana na stronie www. mediateka.waw.pl. Pod koniec stycznia planowane są również Bielańskie Spotkania z Pojedynkiem; pojedynki hip-hopowe na IQ Ringu oraz prezentacja slamu poetyckiego szczegóły wkrótce na stronie www. mediateka.waw.pl. MEDIATEKA START-META, ul. Szegedyńska 13a, Biblioteka: tel , Wypożyczalnia multimediów: tel , Multicentrum: tel Referat Kultury Mapa Kultury w Mediatece Ogólnopolski portal kulturalny otwarty