Wybrane akty prawne w oparciu, o które udzielana jest pomoc rekonwersyjna

Transkrypt

1 Wybrane akty prawne w oparciu, o które udzielana jest pomoc rekonwersyjna USTAWA z 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2014 r., poz. 1414) Art Żołnierza zawodowego zwalnia się z zawodowej służby wojskowej wskutek: 1) zrzeczenia się obywatelstwa polskiego; 2) wybrania na posła, w tym do Parlamentu Europejskiego, senatora, na kierownicze stanowisko państwowe obsadzane na podstawie wyboru oraz do organów wykonawczych samorządu terytorialnego; 3) ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do służby; 4) odmowy przyjęcia skierowania do wojskowej komisji lekarskiej lub nieusprawiedliwionego niezgłoszenia się do tej komisji w określonym terminie i miejscu albo niepoddania się badaniom, do których został zobowiązany przez komisję lekarską; 5) osiągnięcia wieku sześćdziesięciu lat, z zastrzeżeniem art. 111 b; 6) otrzymania niedostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej; 6 a) (uchylony); 6 b) (uchylony); 6 c) złożenia niezgodnego z prawdą oświadczenia lustracyjnego; 7) odmowy pełnienia służby na równorzędnym lub wyższym stanowisku służbowym; 8) upływu czasu określonego w kontrakcie, jeżeli nie nastąpi zawarcie kolejnego kontraktu; 9) upływu terminu wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej dokonanego przez: a) żołnierza zawodowego, b) właściwy organ; 10) niewyznaczenia na stanowisko służbowe w czasie pozostawania w rezerwie kadrowej; 11) utraty stopnia wojskowego albo degradacji; 12) prawomocnego orzeczenia o wymierzeniu kary dyscyplinarnej usunięcia z zawodowej służby wojskowej; 13) prawomocnego orzeczenia środków karnych pozbawienia praw publicznych, wydalenia z zawodowej służby wojskowej lub zakazu wykonywania zawodu żołnierza zawodowego; 14) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego) bez warunkowego zawieszenia jej wykonania; 15) prawomocnego ukarania przez organ właściwego samorządu zawodowego karą zawieszenia lub pozbawienia prawa wykonywania zawodu (specjalności zawodowej); 16) nieobecności w służbie jednorazowo przez okres trzech dni roboczych, która nie została usprawiedliwiona. Art. 112.

2 1. Żołnierza zawodowego można zwolnić z zawodowej służby wojskowej wskutek: 1) skazania prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego) z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary; 2) odmowy wydania lub cofnięcia żołnierzowi wymaganego poświadczenia bezpieczeństwa; 3) niewyznaczenia na stanowisko służbowe na kolejną kadencję; 4) otrzymania dostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej; 5) zaistnienia potrzeb Sił Zbrojnych za pisemną zgodą żołnierza. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt. 3, zwolnienie z zawodowej służby wojskowej następuje po 6 miesiącach od upływu kadencji, w ostatnim dniu miesiąca. Okres ten może być skrócony na pisemny wniosek żołnierza. Art Dokonanie wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej przez właściwy organ może nastąpić, gdy jednostka wojskowa, w której żołnierz zawodowy pełni zawodową służbę wojskową, uległa rozformowaniu lub zmniejszył się jej stan etatowy w korpusie kadry zawodowej Sił Zbrojnych, w którym żołnierz pełni służbę, albo gdy uległo likwidacji stanowisko służbowe, które żołnierz zajmował, a brak jest możliwości wyznaczenia go na inne stanowisko odpowiadające jego kwalifikacjom zawodowym. Art Żołnierz zwolniony z zawodowej służby wojskowej z powodu, o którym mowa w art. 111 pkt. 3, 8, pkt. 9 lit. b i pkt. 10 oraz art. 112 ust. 1 pkt. 3 5, który pełnił zawodową służbę wojskową co najmniej przez dziesięć lat, ze względu na szczególny charakter wykształcenia, doświadczenia wojskowego i wiedzy specjalistycznej, korzysta z pierwszeństwa w zatrudnieniu na stanowiskach związanych z obronnością kraju w administracji publicznej. 1a. Organy administracji rządowej i organy samorządu terytorialnego są obowiązane do współpracy z właściwymi organami wojskowymi w zakresie ewidencjonowania stanowisk związanych z obronnością kraju, w tym stanowisk dotyczących planowania i realizacji pozamilitarnych przygotowań obronnych w państwie. 1b. Właściwy organ wojskowy wydaje żołnierzowi, o którym mowa w ust. 1, na jego wniosek zaświadczenie stwierdzające jego predyspozycje do zajmowania stanowiska pracy określonego w ust. 1. 1c. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, w pierwszej kolejności przysługuje byłym żołnierzom zawodowym którzy zostali zwolnieni z zawodowej służby wojskowej wskutek ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej pełnionej poza granicami państwa, związanej z realizacją celów, o których mowa w art. 2 pkt. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. Nr 162, poz z 2004 r. Nr 210, poz. 2135) oraz z 2009 r. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278). 2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, stanowiska pracy związane z obronnością kraju w administracji publicznej. Rozporządzenie powinno uwzględniać stanowiska pracy, na których są wykonywane zadania i czynności, dla których kwalifikacje żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej są szczególnie przydatne.

3 3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, organy wojskowe właściwe do ewidencjonowania stanowisk związanych z obronnością kraju, wydawania zaświadczeń, o których mowa w ust. 1b, tryb postępowania w tych sprawach oraz wzór zaświadczeni, z uwzględnieniem sposobu prowadzenia ewidencji wojskowej i sprawności postępowania organów wojskowych. Art Były żołnierz zawodowy, który został zwolniony z zawodowej służby wojskowej wskutek ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej albo który pełnił zawodową służbę wojskową co najmniej 4 lata, z wyjątkiem zwolnionego ze służby wojskowej z powodu, o którym mowa w art. 111 pkt. 1 i 12 15, w okresie 2 lat od dnia zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, może korzystać na terenie kraju z pomocy w zakresie doradztwa zawodowego, przekwalifikowania i pośrednictwa pracy, udzielanej przez właściwe organy. 2. Były żołnierz zawodowy, który został zwolniony z zawodowej służby wojskowej wskutek ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej pełnionej poza granicami państwa, związanej z realizacją celów, o których mowa w art. 2 pkt. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa, korzysta z pomocy, o której mowa w ust. 1, bezterminowo. 3. Żołnierz zawodowy, za zgodą dowódcy jednostki wojskowej, może korzystać na terenie kraju z pomocy w zakresie: 1) doradztwa zawodowego, o ile pełnił zawodową służbę wojskową co najmniej trzy lata, 2) przekwalifikowania zawodowego i pośrednictwa pracy na dwa lata przed zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej, o ile pełnił tę służbę co najmniej cztery lata, 3) praktyk zawodowych na sześć miesięcy przed zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej, o ile pełnił zawodową służbę wojskową co najmniej dziewięć lat udzielanej przez właściwe organy. 3a. Do zgody, o której mowa w ust. 3, nie stosuje się art ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego. 4. W ramach pomocy, o której mowa w ust. 1 i 3, do wysokości limitów, mogą być pokrywane koszty: 1) przekwalifikowania zawodowego; 2) przejazdów z miejsca zamieszkania do ośrodka szkolenia, w którym następuje przekwalifikowanie zawodowe, lub do miejsca odbywania praktyki; 3) zakwaterowania w okresie przekwalifikowania zawodowego lub odbywania praktyki zawodowej; 4a. Wysokość limitów, o których mowa w ust.4, wynosi za: 1) przekwalifikowanie zawodowe - 75 % najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego obowiązującego w dniu 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym zainteresowany wystąpił z wnioskiem o udzielenie pomocy w przekwalifikowaniu zawodowym; 2) przejazdy z miejsca zamieszkania do ośrodka szkolenia lub miejsca odbywania praktyki zawodowej i z powrotem - do wysokości równowartości dwudziestu przejazdów, których koszt jednostkowy nie przekracza ceny biletu jednorazowego w 2 klasie

4 pociągu według taryfy pośpiesznej z uwzględnieniem przysługujących ulg, za wyjątkiem biletów na miejsca rezerwowane, sypialne lub miejsca do leżenia; 3) zakwaterowanie w miejscu szkolenia lub w miejscu odbywania praktyki zawodowej - do wysokości równowartości trzydziestu noclegów, których koszt jednostkowy nie przekracza 300 % ryczałtu za noclegi określonego w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. 4b. Żołnierzowi zawodowemu i byłemu żołnierzowi zawodowemu pokrywa się koszty, o których mowa w ust.4 pkt. 1, w wysokości: 1) po 4 latach służby wojskowej 100 % 2) po 9 latach służby wojskowej 200 % 3) po 15 latach służby wojskowej 300 % limitu określonego w ust. 4a pkt. 1. 4c. Małżonkom oraz dzieciom, o których mowa w ust.6, oraz byłym żołnierzom zawodowym zwolnionym z zawodowej służby wojskowej wskutek ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej z przyczyn, o których mowa w ust.1 i 2, pokrywa się koszty, o których mowa w ust.4 pkt. 1 w wysokości 300 % limitu określonego w ust. 4a pkt. 1. 4d. Koszty, o których mowa w ust.4 pkt. 2 i 3, pokrywa się, jeżeli przejazd odbywa się na odległość powyżej 50 kilometrów w jedną stronę. 4e. W przypadku nieukończenia przekwalifikowania zawodowego z winy uprawnionego, koszty, o których mowa w ust.4, podlegają zwrotowi. 5. Pomoc w zakresie doradztwa zawodowego i pośrednictwa pracy realizowana jest bezpłatnie przez właściwe organy wojskowe. 6. Z pomocy, o której mowa w ust.1, mogą korzystać bezterminowo również małżonek oraz dzieci pozostające na utrzymaniu żołnierza zawodowego, który: a) zaginął lub poniósł śmierć w związku z wykonywaniem zadań służbowych, b) zmarł w okresie 3 lat po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej w następstwie wypadku lub choroby pozostającej w związku z wykonywaniem zadań służbowych. 7. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, tryb korzystania z uprawnień, o których mowa w ust.1 6, tryb dokonywania zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 4 oraz właściwość organów w sprawach przyznawania pomocy. Rozporządzenie powinno zagwarantować odpowiednie przygotowanie uprawnionych do funkcjonowania na rynku pracy oraz prawidłowe wykorzystanie środków finansowych przeznaczanych na ten cel. USTAWA z 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416, z późniejszymi zmianami) Art. 133a. 1. Żołnierz, który został zwolniony z czynnej służby wojskowej wskutek ustalenia przez wojskową komisję lekarską trwałej lub czasowej niezdolności do służby wojskowej w następstwie wypadku lub choroby pozostających w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej, może korzystać, w okresie dwóch lat od dnia zwolnienia z czynnej służby

5 wojskowej, z pomocy w zakresie podnoszenia kwalifikacji, przekwalifikowania, doradztwa zawodowego lub pośrednictwa pracy, udzielanej przez właściwe organy. 2. Żołnierz, który został zwolniony z czynnej służby wojskowej z powodów, o których mowa w ust. 1, w związku z pełnieniem służby wojskowej poza granicami państwa, związanej z realizacją celów, o których mowa w art. 2 pkt. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. Nr 162, poz oraz z 2004 r. Nr 210, poz. 2135), korzysta z pomocy, o której mowa w ust. 1, bezterminowo. 3. Z pomocy, o której mowa w ust. 1, mogą bezterminowo korzystać również małżonek oraz dzieci pozostające na utrzymaniu żołnierza, który: a) zaginął lub poniósł śmierć, w związku z wykonywaniem zadań służbowych; b) zmarł w okresie trzech lat po zwolnieniu z czynnej służby wojskowej w następstwie wypadku lub choroby pozostających w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej. 4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb korzystania przez żołnierzy, o których mowa w ust. 1 i 2, a także małżonków oraz dzieci pozostających na utrzymaniu żołnierzy, którzy zaginęli lub ponieśli śmierć, w związku z wykonywaniem zadań służbowych, z pomocy wymienionej w ust. 1, z uwzględnieniem szczególnego traktowania tych żołnierzy, którzy zostali inwalidami. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 19 listopada 2014 r. w sprawie pomocy w zakresie doradztwa zawodowego, przekwalifikowania, pośrednictwa pracy i odbywania praktyk zawodowych (Dz. U r., poz.1622) Na podstawie art. 120 ust. 7 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2014 r., poz. 1414), zarządza się, co następuje: 1. Rozporządzenie określa: 1) tryb korzystania z pomocy na terenie kraju w zakresie doradztwa zawodowego, przekwalifikowania zawodowego, pośrednictwa pracy i praktyk zawodowych przez: a) żołnierza zawodowego, b) byłego żołnierza zawodowego, c) małżonka oraz dzieci pozostające na utrzymaniu żołnierza zawodowego, który: - zaginął lub poniósł śmierć w związku z wykonywaniem zadań służbowych, - zmarł w okresie 3 lat po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej w następstwie wypadku lub choroby pozostającej w związku z wykonywaniem zadań służbowych zwanych dalej "uprawnionymi"; 2) tryb dokonywania zwrotu kosztów przekwalifikowania zawodowego, przejazdów z miejsca zamieszkania do ośrodka szkolenia, w którym następuje przekwalifikowanie zawodowe lub do miejsca odbywania praktyki zawodowej, zakwaterowania w okresie przekwalifikowania zawodowego lub odbywania praktyki zawodowej; 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o pomocy rekonwersyjnej, należy przez to rozumieć ogół przedsięwzięć podejmowanych na rzecz uprawnionych w zakresie doradztwa zawodowego, przekwalifikowania zawodowego, pośrednictwa pracy i odbywania praktyk zawodowych.

6 3. Organami właściwymi w zakresie udzielania pomocy rekonwersyjnej są: 1) dyrektor komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw pomocy rekonwersyjnej; 2) dyrektor Centralnego Ośrodka Aktywizacji Zawodowej w Warszawie, zwanego dalej "COAZ"; 3) kierownicy ośrodków aktywizacji zawodowej w Bydgoszczy, Gdyni, Krakowie, Lublinie, Olsztynie, Szczecinie i Wrocławiu, zwanych dalej "OAZ"; 4) szefowie wojewódzkich sztabów wojskowych, zwanych dalej WSzW, właściwi ze względu na terytorialny zasięg działania; 5) dyrektorzy wojskowych biur emerytalnych w Bydgoszczy, Gdańsku, Krakowie, Lublinie, Olsztynie, Szczecinie, Warszawie i Wrocławiu, zwanych dalej "WBE" W ramach pomocy rekonwersyjnej w zakresie doradztwa zawodowego dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy pełni służbę na stanowisku służbowym lub do której został przeniesiony w ramach rezerwy kadrowej albo dyspozycji, kieruje uprawnionego, o którym mowa w 1 pkt. 1 lit. a, przed zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej na zajęcia grupowe. 2. Uprawniony, o którym mowa w 1 pkt. 1 lit. a, może zrezygnować z udziału w zajęciach grupowych, składając pisemne oświadczenie o rezygnacji do dowódcy jednostki wojskowej, które dołącza się do jego akt personalnych. 3. Zajęcia grupowe, w wymiarze do trzech dni, realizowane są przez COAZ lub OAZ właściwe ze względu na miejsce stacjonowania jednostki wojskowej, w której uprawniony, o którym mowa w 1 pkt. 1 lit. a, pełni zawodową służbę wojskową. 5. Uprawnieni mogą korzystać z doradztwa zawodowego w trybie indywidualnym realizowanym przez COAZ lub OAZ właściwe ze względu na miejsce zamieszkania lub miejsce stacjonowania jednostki wojskowej uprawnionego Koszty przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 120 ust. 4, pkt. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych zwanej dalej ustawą gdy to przekwalifikowanie jest rozumiane jako zmiana posiadanych przez uprawnionego kwalifikacji zawodowych na inne w celu wykonywania nowego zawodu, nabycia nowych kwalifikacji w ramach tego samego zawodu, uzyskania innych kwalifikacji zawodowych niezbędnych do funkcjonowania na rynku pracy, uzyskania certyfikatu, licencji, zdania egzaminu lub uzyskania wpisu na listę uprawnionych do wykonywania zawodu, pokrywa dyrektor WBE przez: 1) przekazanie należności na rachunek bankowy ośrodka szkolenia realizującego przekwalifikowanie zawodowe na podstawie oryginału faktury lub rachunku wystawionego przez tę instytucję; 2) wypłatę należności po przedstawieniu oryginału dokumentu potwierdzającego opłacenie kosztów przekwalifikowania zawodowego oraz zaświadczenia o ukończeniu przekwalifikowania zawodowego z wynikiem pozytywnym. 2. Koszty, o których mowa w art. 120 ust. 4, pkt. 2 i 3 ustawy, pokrywa: 1) dowódca jednostki wojskowej - uprawnionemu, o którym mowa w 1 pkt. 1 lit. a, 2) dyrektor WBE - uprawnionym, o których mowa w 1 pkt. 1 lit b i c na podstawie złożonego przez uprawnionego oświadczenia o wysokości faktycznie poniesionych kosztów, potwierdzonych oryginałami dowodów wpłaty, rachunków i biletów Pomoc rekonwersyjna, o której mowa w art. 120, ust. 4 ustawy, jest udzielana uprawnionym na ich wniosek. 2. Wniosek zawiera:

7 1) stopień wojskowy, imię i nazwisko, numer PESEL, adres i numer telefonu kontaktowego uprawnionego; 2) pełną nazwę przekwalifikowania zawodowego; 3) nazwę ośrodka szkolenia jego adres, NIP i REGON; 4) termin przekwalifikowania zawodowego; 5) koszt przekwalifikowania zawodowego; 6) przewidywane koszty przejazdów i zakwaterowania; 7) informacje dotyczące uzyskanej dotychczas pomocy rekonwersyjnej. 3. Uprawniony, o którym mowa w 1, pkt. 1, lit. a, dołącza do wniosku: 1) dokument określający termin zwolnienia z zawodowej służby wojskowej albo oświadczenie żołnierza o planowanym zamiarze zwolnienia z zawodowej służby wojskowej; 2) zgodę dowódcy jednostki wojskowej na odbycie przekwalifikowania zawodowego; 3) zaświadczenie dowódcy jednostki wojskowej o posiadanej wysłudze lat służby wojskowej, w tym zawodowej służby wojskowej; 4) zaświadczenie z ośrodka szkolenia o uprawnieniach do prowadzenia szkoleń. 4. Uprawniony, o którym mowa w 1, pkt. 1, lit. b, dołącza do wniosku: 1) decyzję o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej oraz - w przypadku żołnierza zawodowego, o którym mowa w art. 120 ust. 2 ustawy - decyzję o przyznaniu świadczeń odszkodowawczych z tytułu wypadku lub choroby pozostających w związku z pełnieniem służby wojskowej poza granicami państwa; 2) dokument potwierdzający posiadaną wysługę lat służby wojskowej, w tym zawodowej służby wojskowej; 3) zaświadczenie z ośrodka szkolenia o uprawnieniach do prowadzenia szkoleń. 5. Uprawniony (małżonek), o którym mowa w 1 pkt. 1, lit. c, dołącza do wniosku: 1) skrócony odpis aktu małżeństwa; 2) dokument potwierdzający zaginięcie lub śmierć żołnierza zawodowego w związku z wykonywaniem zadań służbowych; 3) zaświadczenie z ośrodka szkolenia o uprawnieniach do prowadzenia szkoleń. 6. Uprawniony (dziecko), o którym mowa w 1 pkt. 1, lit. c, lub jego opiekun prawny, dołączają do wniosku: 1) skrócony odpis aktu urodzenia; 2) dokument potwierdzający zaginięcie lub śmierć żołnierza zawodowego w związku z wykonywaniem zadań służbowych; 3) zaświadczenie z ośrodka szkolenia o uprawnieniach do prowadzenia szkoleń. 7. Uprawniony (dziecko), o którym mowa w 1 pkt. 1, lit. c, w wieku od 18 do 25 lat, do wniosku, niezależnie od dokumentów określonych w ust. 6, dołącza: 1) oświadczenie o stanie cywilnym; 2) zaświadczenie o pobieraniu nauki; 3) orzeczenie o niepełnosprawności, w przypadku dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt. 20 lit. b ustawy Pomoc rekonwersyjna, o której mowa w art. 120 ust. 4 ustawy, uprawnionemu o którym mowa w 1 pkt. 1, lit. a, jest udzielana na wniosek skierowany do dyrektora WBE właściwego ze względu na miejsce zamieszkania uprawnionego za pośrednictwem dowódcy jednostki wojskowej. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, dowódca jednostki wojskowej przesyła w terminie 7 dni od dnia otrzymania do dyrektora WBE za pośrednictwem dyrektora COAZ lub kierownika OAZ właściwego ze względu na miejsce zamieszkania żołnierza.

8 3. Dyrektor COAZ lub kierownik OAZ przesyła wniosek wraz z dokumentami, o których mowa w 7 ust. 3 oraz opinią w terminie 14 dni od dnia otrzymania do właściwego dyrektora WBE Pomoc rekonwersyjna, o której mowa w art. 120 ust. 4 ustawy, uprawnionym, o których mowa w 1 pkt. 1 lit. b i c, jest udzielana na pisemny wniosek skierowany do dyrektora WBE właściwego ze względu na miejsce ich zamieszkania za pośrednictwem dyrektora COAZ, kierownika OAZ właściwego ze względu na miejsce zamieszkania uprawnionego, szefa WSzW albo wojskowego komendanta uzupełnień. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, szef WSzW albo wojskowy komendant uzupełnień przesyła, w terminie 7 dni od dnia otrzymania, do dyrektora WBE za pośrednictwem dyrektora COAZ lub kierownika OAZ właściwego ze względu na miejsce zamieszkania uprawnionego. 3. Dyrektor COAZ lub kierownik OAZ przesyła wniosek wraz z dokumentami, o których mowa w 7 ust. 4-7 oraz opinią w terminie 14 dni od dnia otrzymania do właściwego dyrektora WBE Organem właściwym do wydawania decyzji w sprawach, o których mowa w art. 120 ust. 4 ustawy, jest dyrektor WBE właściwy ze względu na miejsce zamieszkania uprawnionego. 2. Odwołania od decyzji dyrektora WBE rozpatruje dyrektor komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw pomocy rekonwersyjnej Uprawnieni, którym pokryto koszty przekwalifikowania zawodowego w sposób, o którym mowa w 6 ust. 1 pkt. 1, przedstawiają właściwemu dyrektorowi WBE, w terminie 30 dni od daty zakończenia przekwalifikowania zawodowego, dokument potwierdzający jego ukończenie z wynikiem pozytywnym. 2. Uprawniony, o którym mowa w 1 pkt. 1 lit. a, któremu pokryto koszty, o których mowa w art. 120 ust. 4 pkt. 2 i 3 ustawy, przedstawia dowódcy jednostki wojskowej, w terminie 30 dni od daty zakończenia przekwalifikowania zawodowego, dokument potwierdzający jego ukończenie z wynikiem pozytywnym W przypadku nieukończenia przekwalifikowania zawodowego z winy uprawnionego koszty, o których mowa w art. 120 ust. 4 ustawy, podlegają zwrotowi. 2. Postępowanie w sprawie zwrotu kosztów wszczyna i prowadzi organ wypłacający świadczenie. 3. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1, następuje w terminie 14 dni od dnia doręczenia uprawnionemu wezwania od organu. 4. W wezwaniu określa się kwotę podlegającą zwrotowi i wskazuje numer rachunku bankowego, na który należy dokonać wpłaty Uprawniony, o którym mowa w 1 pkt. 1, lit. a, może na swój wniosek zostać skierowany za zgodą dowódcy jednostki wojskowej, decyzją dyrektora komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw pomocy rekonwersyjnej, na praktykę zawodową, jeżeli jest to niezbędne do uzyskania zatrudnienia. 2. Praktyka zawodowa może trwać do 6 miesięcy, pod warunkiem jej zakończenia przed dniem zwolnienia z zawodowej służby wojskowej. 3. Przepisy 7 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. 4. Uprawniony, o którym mowa w 1 pkt. 1, lit. a, do wniosku dołącza zaświadczenie z instytucji organizującej praktykę zawodową o przyjęciu na praktykę zawodową. 5. Uprawnionemu, o którym mowa w 1, pkt. 1, lit. a, mogą być pokryte koszty przejazdów z miejsca zamieszkania do miejsca odbywania praktyk zawodowych i z powrotem oraz zakwaterowania w miejscu odbywania praktyk zawodowych,

9 którego dokonuje dowódca jednostki wojskowej według limitów określonych w art. 120 ust. 4a, pkt. 2 i 3 ustawy. 6. Uprawniony, o którym mowa w 1, pkt. 1, lit. a, skierowany decyzją, o której mowa w ust. 1, na praktykę zawodową, po jej zakończeniu przesyła do dyrektora, o którym mowa w ust. 1, zaświadczenie o odbyciu praktyki. 14. COAZ, OAZ i WSzW prowadzą pośrednictwo pracy dla uprawnionych Uprawnieni składają do dyrektora COAZ, kierownika OAZ lub szefa WSzW pisemny wniosek o udzielenie pomocy w zakresie pośrednictwa pracy. W przypadku uprawnionego, o którym mowa w 1, pkt. 1, lit. b, ubiegającego się o stanowisko pracy związane z obronnością kraju wniosek kierowany jest do właściwego terytorialnie szefa WSzW. 2. Uprawnionym organ przedstawia, w miarę możliwości, oferty pracy na wolnych stanowiskach pracy w rejonie miejsca zamieszkania, uwzględniając ich potrzeby i posiadane kwalifikacje oraz wymagania związane z zatrudnieniem na konkretnym stanowisku pracy. 3. W przypadku braku ofert pracy w miejscu zamieszkania uprawnionego organ, w porozumieniu z innymi organami o których mowa w 14, prowadzącymi pośrednictwo pracy, przedstawia uprawnionemu, w miarę możliwości, oferty pracy w innych rejonach przez niego wskazanych Dyrektor komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw pomocy rekonwersyjnej, dyrektor COAZ, kierownik OAZ, dyrektor WBE oraz szef WSzW prowadzą na rzecz uprawnionych działalność informacyjną w zakresie rekonwersji. 2. Dowódcy jednostek wojskowych odpowiadają za realizację przedsięwzięć rekonwersyjnych i współpracują z właściwym terytorialnie dyrektorem COAZ lub kierownikiem OAZ w zakresie realizacji: 1) działalności rekonwersyjnej; 2) planowanych co najmniej raz w roku, w ramach prowadzonych szkoleń uzupełniających i doskonalących dla żołnierzy zawodowych, zajęć na temat pomocy rekonwersyjnej. 17. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 13 czerwca 2011 r. w sprawie pomocy w zakresie doradztwa zawodowego, przekwalifikowania, pośrednictwa pracy i odbywania praktyk zawodowych (Dz. U. Nr 134, poz. 784), które na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 października 2013 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1355) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Minister Obrony Narodowej: T. Siemoniak ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 9 czerwca 2009 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu korzystania przez żołnierzy zwolnionych z czynnej służby wojskowej, a także małżonków oraz dzieci pozostających na utrzymaniu żołnierzy, którzy zaginęli lub ponieśli śmierć w związku z wykonywaniem zadań służbowych, z pomocy w zakresie podnoszenia kwalifikacji, przekwalifikowania, doradztwa zawodowego lub pośrednictwa pracy (Dz. U. Nr 94, poz.778 z 2009 r.)

10 Na podstawie art. 133a ust. 4 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416, z późn. zm.) zarządza się, co następuje: 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb korzystania przez żołnierzy zwolnionych z czynnej służby wojskowej wskutek ustalenia przez wojskową komisję lekarską trwałej lub czasowej niezdolności do służby wojskowej w następstwie wypadku lub choroby pozostających w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej, a także małżonków oraz dzieci pozostających na utrzymaniu żołnierzy, którzy zaginęli lub ponieśli śmierć w związku z wykonywaniem zadań służbowych, zwanych dalej zainteresowanymi, z pomocy na terenie kraju w zakresie podnoszenia kwalifikacji, przekwalifikowania, doradztwa zawodowego lub pośrednictwa pracy (pomoc rekonwersyjna). 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ustawa ustawę z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej; 2) dziecko pozostające na utrzymaniu żołnierza dziecko własne żołnierza, dziecko jego małżonka, dziecko przysposobione i dziecko przyjęte na wychowanie, do czasu zawarcia przez nie związku małżeńskiego, które: a) nie przekroczyło osiemnastego roku życia, a w razie uczęszczania do szkoły lub odbywania studiów w szkole wyższej dwudziestego piątego roku życia albo b) stało się całkowicie niezdolne do pracy lub niezdolne do samodzielnej egzystencji przed osiągnięciem wieku określonego w lit. a Pomoc w zakresie doradztwa zawodowego udzielana jest w trybie porady indywidualnej. 2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, jest realizowana przez dyrektora Centralnego Ośrodka Aktywizacji Zawodowej w Warszawie, zwanego dalej COAZ, oraz kierowników ośrodków aktywizacji zawodowej w Bydgoszczy, Gdyni, Krakowie, Lublinie, Olsztynie, Szczecinie i Wrocławiu, zwanych dalej OAZ, właściwych ze względu na miejsce zamieszkania zainteresowanego Pomoc w zakresie przekwalifikowania zawodowego lub podnoszenia kwalifikacji realizowana jest w ośrodkach szkolenia oraz w instytucjach uprawnionych do prowadzenia kształcenia i szkoleń. 2. Zainteresowanemu pokrywa się, do wysokości limitu, koszty za: 1) szkolenia związane z przekwalifikowaniem zawodowym lub podnoszeniem kwalifikacji; 2) przejazdy z miejsca zamieszkania do ośrodka szkolenia i z powrotem; 3) noclegi w miejscu szkolenia. 3. Wysokość limitu kosztów, o którym mowa w ust. 2, wynosi za: 1) korzystanie z przekwalifikowania zawodowego lub podnoszenia kwalifikacji 150 % najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego obowiązującego w dniu 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym zainteresowany wystąpił z wnioskiem o udzielenie pomocy; 2) przejazdy równowartość dwudziestu przejazdów, wykonywanych przez przewoźników kolejowych drugą klasą pociągu pośpiesznego, z miejsca zamieszkania do ośrodka szkolenia i z powrotem; 3) noclegi równowartość trzydziestu noclegów, których koszt jednostkowy nie przekracza 300% ryczałtu za nocleg określonego w przepisach rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990, z 2004 r. Nr 271, poz. 2686, z 2005 r. Nr 186, poz oraz z 2006 r. Nr 227, poz. 1661). 4. Koszty przejazdów i noclegów z miejsca zamieszkania zainteresowanego do ośrodka szkolenia i z powrotem pokrywa się, jeżeli przejazd odbywa się na odległość powyżej pięćdziesięciu kilometrów w jedną stronę.

11 5. Pokrycia kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt. 2 i 3, dokonuje się na podstawie złożonego przez zainteresowanego oświadczenie o wysokości faktycznie poniesionych kosztów, potwierdzonych oryginałami rachunków i biletów. 6. W razie odbycia przejazdu innym środkiem transportu niż określony w ust. 3 pkt. 2, zainteresowanemu pokrywa się koszty tego przejazdu w wysokości równej cenie biletu za przejazd drugą klasą pociągu pośpiesznego, z uwzględnieniem posiadanych uprawnień do przejazdów ulgowych. Koszty te nie obejmują cen biletów na miejsca rezerwowane oraz cen biletów na miejsca sypialne lub na miejsca do leżenia. 7. Pokrycia kosztów, o których mowa w ust. 2, dokonuje właściwy terytorialnie ze względu na miejsce zamieszkania zainteresowanego dyrektor wojskowego biura emerytalnego w Bydgoszczy, Gdańsku, Krakowie, Lublinie, Olsztynie, Szczecinie, Warszawie albo Wrocławiu, zwanego dalej WBE. 8. Żołnierze, którzy zostali inwalidami w następstwie wypadku lub choroby pozostających w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej, korzystają z pomocy określonej w ust. 1 do wysokości dwukrotnego limitu, o którym mowa w ust. 3 pkt Zainteresowanemu pomoc, o której mowa w 4 ust. 1, udzielana jest na podstawie wniosku kierowanego do dyrektora WBE za pośrednictwem, właściwego ze względu na miejsce zamieszkania zainteresowanego, szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego lub wojskowego komendanta uzupełnień. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, szef wojewódzkiego sztabu wojskowego lub wojskowy komendant uzupełnień przesyła, w terminie siedmiu dni od dnia otrzymania, do dyrektora WBE, za pośrednictwem właściwego ze względu na miejsce zamieszkania zainteresowanego COAZ lub OAZ. 3. Właściwy ze względu na miejsce zamieszkania zainteresowanego COAZ lub OAZ przesyła wniosek, o którym mowa w ust. 1, wraz z opinią, w terminie siedmiu dni od dnia otrzymania, do właściwego WBE Wniosek, o którym mowa w 5, powinien zawierać: 1) stopień wojskowy, imię i nazwisko, adres zamieszkania, numer telefonu kontaktowego oraz numer PESEL, NIP i adres urzędu skarbowego zainteresowanego; 2) formę pomocy wraz z uzasadnieniem jej wyboru, z której zainteresowany chciałby skorzystać, w tym pełną nazwę szkolenia; 3) instytucję organizującą szkolenie; 4) termin szkolenia; 5) koszt szkolenia; 6) przewidywane koszty przejazdów i noclegów; 7) informacje dotyczące uzyskanej już pomocy rekonwersyjnej. 2. Żołnierz zwolniony z czynnej służby wojskowej wskutek ustalenia przez wojskową komisję lekarską trwałej lub czasowej niezdolności do służby wojskowej w następstwie wypadku lub choroby pozostających w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej do wniosku dołącza: 1) wyciąg z rozkazu dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz ostatnio pełnił czynną służbę wojskową, o zwolnieniu z czynnej służby wojskowej oraz, w przypadku żołnierza, o którym mowa w art. 133a ust. 2 ustawy, decyzję o przyznaniu świadczeń odszkodowawczych z tytułu wypadku lub choroby pozostających w związku z pełnieniem służby wojskowej poza granicami państwa; 2) zaświadczenie z instytucji szkolącej o uprawnieniach do prowadzenia szkoleń; 3) zaświadczenie o inwalidztwie. 3. Małżonek żołnierza, który zaginął lub poniósł śmierć w związku z wykonywaniem zadań służbowych, do wniosku dołącza: 1) skrócony odpis aktu małżeństwa; 2) dokument potwierdzający zaginięcie lub śmierć żołnierza; 3) zaświadczenie z instytucji szkolącej o uprawnieniach do prowadzenia szkoleń.

12 4. Dziecko pozostające na utrzymaniu żołnierza, który zaginął lub poniósł śmierć w związku z wykonywaniem zadań służbowych, do wniosku dołącza: 1) skrócony odpis aktu urodzenia; 2) dokument potwierdzający zaginięcie lub śmierć żołnierza; 3) zaświadczenie z instytucji szkolącej o uprawnieniach do prowadzenia szkoleń. 7. Organem właściwym do wydania decyzji w sprawie udzielania pomocy, o której mowa w 4 ust. 1, jest dyrektor WBE, właściwy dla miejsca zamieszkania zainteresowanego. 8. Do rozpatrywania odwołań wniesionych od decyzji dyrektorów WBE właściwy jest dyrektor komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw pomocy rekonwersyjnej. 9. Zainteresowanemu, któremu przyznano pomoc, o której mowa w 4 ust. 1, dyrektor WBE pokrywa koszty szkolenia do wysokości nie większej niż limit określony w 4 ust. 3 pkt. 1, przez: 1) przekazanie należności za szkolenie na rachunek bankowy instytucji realizującej szkolenie, na podstawie oryginału faktury lub rachunku wystawionego przez tę instytucję, lub 2) wypłatę należności za szkolenie po przedstawieniu oryginału rachunku potwierdzającego opłacenie kosztów szkolenia oraz zaświadczenia o ukończeniu szkolenia z wynikiem pozytywnym. 10. Dyrektor COAZ i kierownicy OAZ prowadzą dla zainteresowanych pomoc w zakresie pośrednictwa pracy Zainteresowany składa do organu, o którym mowa w 10, właściwego ze względu na miejsce zamieszkania, wniosek o udzielenie pomocy w zakresie pośrednictwa pracy. 2. Organ, na wniosek zainteresowanego, przedstawia mu, w miarę możliwości, oferty pracy na wolnych stanowiskach pracy w rejonie miejsca zamieszkania, uwzględniając jego potrzeby i posiadane kwalifikacje oraz wymagania związane z zatrudnieniem na konkretnym stanowisku pracy. 3. W przypadku braku ofert pracy w miejscu zamieszkania zainteresowanego organ przedstawia zainteresowanemu, w miarę możliwości, oferty pracy w innych rejonach przez niego wskazanych. 12. Organy, o których mowa w 10, szefowie wojewódzkich sztabów wojskowych oraz dyrektorzy WBE i dyrektor komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw pomocy rekonwersyjnej, niezależnie od zakresu swojego działania, prowadzą działalność informacyjną w zakresie pomocy rekonwersyjnej. 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: B. Klich DECYZJA Nr 440/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 3 października 2007 r. w sprawie działalności rekonwersyjnej w resorcie obrony narodowej Na podstawie 1 pkt. 9 lit. g i 2 pkt. 14 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1996 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. Nr

13 94, poz. 426) oraz w związku z art. 119 i 120 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750, z 2004 r. Nr 116, poz i Nr 210, poz. 2135, z 2005 r. Nr 122, poz. 1025, z 2006 r. Nr 104, poz. 711, Nr 191, poz i Nr 220, poz i 1602 oraz z 2007 r. Nr 107, poz. 732) ustala się, co następuje: 1. Decyzja określa: 1) organy właściwe w sprawach rekonwersji kadr w resorcie obrony narodowej; 2) strukturę i organizację działalności rekonwersji kadr w resorcie obrony narodowej; 3) zakres obowiązków i kompetencji Centralnego Ośrodka Aktywizacji Zawodowej oraz ośrodków aktywizacji zawodowej, a także komórek i jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej realizujących zadania z zakresu rekonwersji kadr. 2. Nadzór nad działalnością rekonwersyjną, w imieniu Ministerstwa Obrony Narodowej, sprawuje Dyrektor Departamentu Spraw Socjalnych. 3. Organami wykonawczymi właściwymi w sprawach działalności rekonwersyjnej w resorcie obrony narodowej są Centralny Ośrodek Aktywizacji Zawodowej, utworzony na bazie Wojskowego Centrum Aktywizacji Zawodowej, oraz podległe mu ośrodki aktywizacji zawodowej. 4. Centralny Ośrodek Aktywizacji Zawodowej jest jednostką organizacyjną podległą Ministrowi Obrony Narodowej, bezpośrednio podporządkowaną Dyrektorowi Departamentu Spraw Socjalnych. 5. Przedmiotem działalności Centralnego Ośrodka Aktywizacji Zawodowej i ośrodków aktywizacji zawodowej jest realizacja przedsięwzięć podejmowanych w ramach rekonwersji kadr, wobec żołnierzy zwalnianych oraz zwolnionych z zawodowej służby wojskowej, mających na celu przygotowanie tych żołnierzy do podjęcia zatrudnienia. 6. Strukturę rekonwersji kadr w resorcie obrony narodowej tworzą: 1) Centralny Ośrodek Aktywizacji Zawodowej w Warszawie; 2) Ośrodek Aktywizacji Zawodowej w Bydgoszczy; 3) Ośrodek Aktywizacji Zawodowej w Gdyni; 4) Ośrodek Aktywizacji Zawodowej w Krakowie; 5) Ośrodek Aktywizacji Zawodowej w Lublinie; 6) Ośrodek Aktywizacji Zawodowej w Olsztynie; 7) Ośrodek Aktywizacji Zawodowej w Szczecinie; 8) Ośrodek Aktywizacji Zawodowej we Wrocławiu. 7. Terytorialne obszary działania jednostek organizacyjnych, o których mowa w pkt. 6, określa załącznik do decyzji. 8. W uzasadnionych przypadkach dyrektor Centralnego Ośrodka Aktywizacji Zawodowej może zlecić podległym kierownikom ośrodków aktywizacji zawodowej realizację zadań na obszarze innym, niż określonym w załączniku do decyzji. 9. Strukturę Centralnego Ośrodka Aktywizacji Zawodowej oraz ośrodków aktywizacji zawodowej określają etaty, nadane według odrębnych przepisów. 10. Do zakresu działania Centralnego Ośrodka Aktywizacji Zawodowej należy w szczególności: 1) kierowanie podległymi ośrodkami aktywizacji zawodowej; 2) prowadzenie działalności metodyczno - szkoleniowej wobec struktur rekonwersji kadr; 3) prowadzenie badań, statystyk i analiz w zakresie rekonwersji kadr; 4) wydawanie wytycznych i zaleceń do działalności rekonwersyjnej dla struktur rekonwersji kadr; 5) realizowanie zadań ośrodków aktywizacji zawodowej, o których mowa w pkt. 11, dla obszaru działania określonego w pkt. 7.

14 11. Do zakresu ośrodków aktywizacji zawodowej należy w szczególności: 1) realizowanie zadań i przedsięwzięć rekonwersyjnych na określonym obszarze działania; 2) organizowanie współpracy z jednostkami wojskowymi, władzami samorządowymi oraz instytucjami rynku pracy na określonym obszarze działania. 12. Głównymi formami i metodami rekonwersji kadr są w szczególności: 1) informacja zawodowa; 2) doradztwo zawodowe; 3) przekwalifikowanie; 4) pośrednictwo pracy; 5) praktyki zawodowe. 13. Do zadań wojewódzkich sztabów wojskowych w zakresie rekonwersji kadr należy: 1) prowadzenie działalności informacyjnej w zakresie rekonwersji dla byłych żołnierzy zawodowych; 2) realizowanie zadań z zakresu pośrednictwa pracy wynikających z odrębnych przepisów; 3) realizowanie zadań zleconych przez właściwych terytorialnie kierowników ośrodków aktywizacji zawodowej. 14. Merytoryczny nadzór nad realizacją zadań, o których mowa w pkt. 13, sprawuje właściwy terytorialnie Centralny Ośrodek Aktywizacji Zawodowej i ośrodki aktywizacji zawodowej. 15. Jednostki organizacyjne, o których mowa w pkt. 6, pozostają: 1) na zaopatrzeniu finansowym wojskowych biur emerytalnych, odpowiednio w Warszawie, Bydgoszczy, Gdańsku, Krakowie, Lublinie, Olsztynie, Szczecinie i we Wrocławiu; 2) na zaopatrzeniu logistycznym wojskowych jednostek budżetowych właściwych dla tego zaopatrzenia prowadzonego na rzecz wojskowych biur emerytalnych. 16. Dowódcy (dyrektorzy, komendanci, szefowie, kierownicy) komórek i jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej stacjonujących na obszarze działania właściwego terytorialnie ośrodka aktywizacji zawodowej: 1) przekazują informacje dotyczące żołnierzy zwalnianych z zawodowej służby wojskowej w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia wobec nich działań rekonwersyjnych; 2) uczestniczą w procesie udzielania zwalnianym żołnierzom pomocy rekonwersyjnej; 3) współpracują z właściwymi terytorialnie ośrodkami aktywizacji zawodowej w zakresie działalności rekonwersyjnej. 17. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego wyda do dnia 31 grudnia 2007 r. dokumenty organizacyjne i etatowe umożliwiające realizację przedsięwzięć określonych w decyzji. 18. Dowódcy rodzajów Sił Zbrojnych, Szef Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych oraz Dowódca Garnizonu Warszawa, w uzgodnieniu z Dyrektorem Departamentu Spraw Socjalnych, przedstawią Szefowi Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, do dnia 15 listopada 2007 r., wnioski organizacyjno - etatowe dotyczące likwidacji stanowisk do spraw rekonwersji, za wyjątkiem stanowisk pełnomocników do spraw rekonwersji w wojewódzkich sztabach wojskowych. 19. Szef Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych oraz Dowódca Garnizonu Warszawa w wyniku zmian etatowych, o których mowa w pkt. 17 i 18, przekażą do dyspozycji dysponenta głównego planowane zatrudnienie pracowników oraz wydatki budżetowe. 20. Dyrektor Generalny Ministerstwa Obrony Narodowej uwzględni zmiany wynikające z decyzji przy opracowywaniu obwieszczenia Ministra Obrony Narodowej w sprawie wykazu jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez

15 niego nadzorowanych oraz decyzji Ministra Obrony Narodowej w sprawie bezpośredniego podporządkowania jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych. 21. Dyrektor Departamentu Spraw Socjalnych: 1) na etapie projektu decyzji budżetowej na 2008 r. przedstawi uzgodniony z właściwymi dysponentami środków budżetowych wniosek w sprawie przesunięcia limitów zatrudnienia pracowników wojska oraz wydatków budżetowych na utrzymanie istniejących ośrodków aktywizacji zawodowej; 2) przedstawi, w terminie do dnia 15 listopada 2007 r., w trybie określonym w przepisach w sprawie działalności kompetencyjnej i organizacyjno - etatowej w resorcie obrony narodowej, wnioski organizacyjno - etatowe dotyczące przeformowania dotychczasowych i sformowania nowych jednostek organizacyjnych, o których mowa w pkt. 6; 3) przedstawi, w terminie do dnia 15 października 2007 r., projekt zmian do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 7 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu korzystania przez żołnierzy zawodowych z pomocy w zakresie przekwalifikowania, doradztwa zawodowego lub pośrednictwa pracy (Dz. U. Nr 147, poz. 1549); 4) opracuje jednolite wytyczne do działalności rekonwersyjnej; 5) przeformuje i sformuje, w terminie do dnia 31 marca 2008 r., jednostki organizacyjne, o których mowa w pkt. 6; 6) opracuje, w porozumieniu z Dyrektorem Departamentu Administracyjnego, projekt zmian do regulaminu organizacyjnego MON stanowiącego załącznik do zarządzenia Nr 40/MON z 22 listopada 2006 r. w sprawie regulaminu organizacyjnego Ministerstwa Obrony Narodowej (Dz. Urz. MON Nr 21, poz. 270 oraz z 2007 r. Nr 4, poz. 38 i Nr 6, poz. 73) wynikających z decyzji. 22. Dyrektor Departamentu Kontroli dostosuje plany działalności kontrolnej do postanowień decyzji. 23. Odpowiedzialnym za wykonanie decyzji jest Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej właściwy w zakresie nadzoru nad Departamentem Spraw Socjalnych. 24. Decyzja wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia podpisania. Minister Obrony Narodowej A. Szczygło USTAWA z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U r., poz. 149) (Artykuły związane z udzielaniem pomocy byłym żołnierzom zawodowym) Art Ilekroć w ustawie jest mowa o: 45) Żołnierzach rezerwy - oznacza to osoby zwolnione z zawodowej służby wojskowej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, przy czym status żołnierza rezerwy

16 przysługuje przez okres 36 miesięcy od dnia zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej. Art Starosta inicjuje, organizuje i finansuje z Funduszu Pracy szkolenia bezrobotnych, w celu podniesienia ich kwalifikacji zawodowych i innych kwalifikacji zwiększających szanse na podjęcie lub utrzymanie zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności gospodarczej, w szczególności w przypadku: 1) braku kwalifikacji zawodowych; 2) konieczności zmiany lub uzupełnienia kwalifikacji; 3) utraty zdolności do wykonywania pracy w dotychczas wykonywanym zawodzie; 4) braku umiejętności aktywnego poszukiwania pracy. 2c. Finansowanie szkoleń osób skierowanych przez starostę jest realizowane ze środków publicznych, w szczególności ze środków Funduszu Pracy, Europejskiego Funduszu Społecznego lub ze środków programów Unii Europejskiej, i polega na: 1) finansowaniu kosztów szkoleń instytucjom szkoleniowym; 2) wypłacaniu stypendiów osobom skierowanym na szkolenia; 3) finansowaniu kosztów przejazdów lub kosztów zakwaterowania i wyżywienia związanych z udziałem w szkoleniach; 4) finansowaniu kosztów badań lekarskich lub psychologicznych. 3. Starosta może skierować bezrobotnego na wskazane przez niego szkolenie, jeżeli uzasadni on celowość tego szkolenia, a jego koszt w części finansowanej z Funduszu Pracy w danym roku nie przekroczy 300 % przeciętnego wynagrodzenia. 3a. Starosta, na wniosek bezrobotnego może sfinansować ze środków Funduszu Pracy, do wysokości przeciętnego wynagrodzenia, koszty egzaminów umożliwiających uzyskanie świadectw, dyplomów, zaświadczeń, określonych uprawnień zawodowych lub tytułów zawodowych oraz koszty uzyskania licencji niezbędnych do wykonywania danego zawodu. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio. 4. Szkolenie finansowane przez starostę z Funduszu Pracy odbywa się w formie kursu, realizowanego według planu nauczania obejmującego przeciętnie nie mniej niż 25 godzin zegarowych w tygodniu, chyba, że przepisy odrębne przewidują niższy wymiar szkolenia. Szkolenie może trwać do 6 miesięcy, a w sytuacjach uzasadnionych programem szkolenia w danym zawodzie nie dłużej niż 12 miesięcy; w przypadkach osób bez kwalifikacji zawodowych szkolenie może trwać do 12 miesięcy, a w sytuacjach uzasadnionych programem szkolenia w danym zawodzie nie dłużej niż 24 miesiące. 5. Skierowanie na szkolenie bezrobotnego, w przypadkach zawodów wymagających szczególnych predyspozycji psychofizycznych, powinno być poprzedzone określeniem przez doradcę zawodowego powiatowego urzędu pracy predyspozycji do wykonywania zawodu, który osoby te uzyskają w wyniku szkolenia; w uzasadnionych przypadkach szkolenie może być poprzedzone skierowaniem na badania lekarskie lub psychologiczne finansowane z Funduszu Pracy. Art Bezrobotnemu w okresie odbywania szkolenia, na które został skierowany przez starostę, przysługuje stypendium finansowane ze środków Funduszu Pracy. 2. Stypendium nie przysługuje bezrobotnemu, jeżeli w okresie odbywania szkolenia przysługuje mu z tego tytułu inne stypendium, dieta lub innego rodzaju świadczenie pieniężne w wysokości równej lub wyższej niż stypendium finansowane z Funduszu Pracy.

17 3. Wysokość stypendium wynosi miesięcznie 120 % zasiłku, o którym mowa w art. 72 ust. 1 pkt. 1, jeżeli miesięczny wymiar godzin szkolenia wynosi co najmniej 150 godzin; w przypadku niższego miesięcznego wymiaru godzin szkolenia wysokość stypendium ustala się proporcjonalnie, z tymże stypendium nie może być niższe niż 20% zasiłku, o którym mowa w art. 72 ust. 1 pkt. 1. 3a. Skierowany przez starostę na szkolenie, w przypadku podjęcia zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności gospodarczej w trakcie szkolenia, ma prawo do ukończenia tego szkolenia bez konieczności ponoszenia jego kosztów. 3b. Bezrobotnemu skierowanemu przez starostę na szkolenie, który w trakcie szkolenia podjął zatrudnienie, przysługuje stypendium w wysokości 20 % zasiłku, o którym mowa w art. 72 ust. 1 pkt. 1, od ostatniego dnia miesiąca, w którym podjął zatrudnienie, do zakończenia szkolenia. Od stypendium tego nie są odprowadzane składki na ubezpieczenia społeczne. 4. W przypadku skierowania na szkolenie bezrobotnego, koszty tego szkolenia są finansowane z Funduszu Pracy. 4a. Starosta finansuje z Funduszu Pracy, w formie zwrotu, koszty zakwaterowania i wyżywienia bezrobotnego, skierowanego na szkolenie odbywane poza miejscem zamieszkania, jeżeli wynika to z umowy zawartej z instytucją szkoleniową. 4b. Starosta może wyrazić zgodę na sfinansowanie, w formie zwrotu, całości lub części poniesionych przez skierowanego bezrobotnego, kosztów z tytułu przejazdu na szkolenie. 5. Starosta, na wniosek bezrobotnego, może wyrazić zgodę na częściowe sfinansowanie z Funduszu Pracy kosztów szkolenia, jeżeli skierowanie na to szkolenie nastąpiło na prośbę bezrobotnego albo organizacji lub instytucji pokrywającej część kosztów tego szkolenia. Przepisy art. 40 stosuje się odpowiednio. 6. Osoba, która z własnej winy nie ukończyła szkolenia, jest obowiązana do zwrotu kosztów szkolenia z wyjątkiem przypadku, gdy przyczyną nieukończenia szkolenia było podjęcie zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności gospodarczej. 7. Osobom skierowanym na szkolenie przez starostę, z wyjątkiem osób posiadających z tego tytułu prawo do stypendium, przysługuje odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków powstałych w związku ze szkoleniem oraz w drodze do miejsca szkolenia i z powrotem, wypłacane przez instytucję ubezpieczeniową, w której osoby te zostały ubezpieczone. Art Starosta może, na wniosek bezrobotnego, udzielić pożyczki na sfinansowanie kosztów szkolenia do wysokości 400 % przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu podpisania umowy pożyczki, w celu umożliwienia podjęcia lub utrzymania zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności gospodarczej. 2. Pożyczka, o której mowa w ust.1, jest nieoprocentowana, a okres jej spłaty nie może przekroczyć 18 miesięcy od ustalonego w umowie dnia zakończenia szkolenia. W przypadku wykorzystania pożyczki na cele inne niż określone w umowie, niepodjęcia lub nieukończenia szkolenia pożyczka podlega bezzwłocznemu zwrotowi w całości, wraz z odsetkami ustawowymi. Odsetki ustawowe ustala się także od kwoty pożyczki niespłaconej w terminie. Art. 42a. 1. Starosta, na wniosek bezrobotnego, może sfinansować z Funduszu Pracy koszty studiów podyplomowych należne organizatorowi studiów, do wysokości 100 %, jednak nie więcej niż 300 % przeciętnego wynagrodzenia. 2. Starosta zawiera z osobą, o której mowa w ust. 1, umowę o dofinansowanie studiów podyplomowych, która określa w szczególności prawa i obowiązki stron oraz wysokość