Zespół Szkół Zawodowych i Ogólnokształcących w Biłgoraju. Internetowa gazetka szkolna

Transkrypt

1 Zespół Szkół Zawodowych i Ogólnokształcących w Biłgoraju Internetowa gazetka szkolna Czerwiec 2013

2 Dziesiątki tysięcy złotych wydane na nowe klaso - pracownie wzbogaciły ofertę edukacyjną Zespołu Szkół Zawodowych i Ogólnokształcących w Biłgoraju. Zakupiono m. in. komputery oraz specjalistyczne programy. Wszystko w ramach projektu Wiedza i umiejętności kluczem do sukcesu realizowanego w Zespole Szkół Zawodowych i Ogólnokształcących w Biłgoraju. Środki zewnętrzne pozwoliły poszerzyć bazę dydaktyczną placówki o nowoczesne pracownie dydaktyczne: informatyczną i hotelarską. Zakupiono nowoczesne komputery na 20 stanowisk za kwotę ponad 63 tys. zł, a także specjalistyczne oprogramowania komputerowe, wsparcia produkcji odzieży na 10 stanowisk za kwotę zł, programy komputerowe projektowania odzieży z efektami 3 D za kwotę zł, zestaw CAM Edukacja EdgeCAM, Solid Edge do nauki komputerowego wspomagania wytwarzania i projektowania za kwotę zł, oprogramowanie CorelDraw na 10 stanowisk za zł oraz program do gastronomii i hotelarstwa Gastro szef i Chart za kwotę zł. Ogółem zakupy wyniosły złotych. Pracownie gastronomiczna, odzieżowa i mechaniczna zostały doposażone w najbardziej nowoczesne oprogramowania komputerowe dostępne na rynku. We wrześniu do dyspozycji uczniów ZSZiO zostaną zakupione dodatkowe pomoce dydaktyczne, takie jak szkoleniowy model obrabiarki numerycznej, dwa plotery umożliwiające pracę w branży odzieżowej oraz reklamowej, dwie stębnówki płaskie i dwa owerloki, tablica fotodigitalizująca, drukarki laserowe, kamera i aparaty cyfrowe, zestawy multimedialne oraz tablety multimedialne.

3 Nowoczesna pracownia komputerowa wyposażona w 20 stanowisk oraz 10 tabletów, 2 drukarki, kamerę, 2 aparaty fotograficzne, laptop. Tutaj uczniowie będą się uczyć na programach: Gastro Szef, Chart. Programy do projektowania z wizualizacji w 3D FDF. Program do przygotowania produkcji: z modułami do konstruowania, digitalizacji szablonów i stopniowania szablonów MDS, PDF. Nowoczesna maszyna do szycia Maszyna do szycia z wbudowanym panelem sterowniczym Stół krojczy Urządzenie do prasowania na parze

4 Ekspres do kawy Stroje kelnerskie, zastawa stołowa do kawy i herbaty, wózki, tace kelnerskie redakcja Jeżeli masz jakiś problem związany ze szkołą, jesteś świadkiem lub ofiarą przemocy nie bądź obojętny reaguj! Napisz do nas na adres zszio@onet.pl albo wrzuć informację do skrzynki na pierwszym piętrze. Masz pasję, rozwijasz swoje zainteresowania, chcesz podzielić się z innymi swoją twórczością na łamach gazetki szkolnej. Zgłoś się do opiekunów gazetki.

5 Wywiad z panią Barbarą Dziurzyńską nauczycielem języka rosyjskiego Przeprowadzony dnia r. Redakcja: Gdyby nie została Pani nauczycielką, to kim by Pani była? Pani: Może autorką poczytnych książek. Redakcja: Jak pracuje się Pani z młodzieżą? Pani: Dobrze, lubię pracę z młodzieżą. Choć czasami narzekam, ale tylko wtedy, gdy uczniowie nie wywiązują się ze swoich obowiązków. Redakcja: Czy jest coś, czego nie lubi Pani w swojej pracy? Pani: Myślę, że największym minusem jest to, że mimo starań nie zawsze jako nauczyciele, jesteśmy w stanie przekazać w pełni uczniom wiedzę, jaką chcielibyśmy, żeby posiadali. Poza tym dużą część pracy związanej z uczeniem nauczyciel musi wykonać w domu. Redakcja: A co najbardziej odpowiada Pani w zawodzie nauczyciela? Pani: Jeśli posiadamy pasję nauczania, zaletą jest duża satysfakcja z sukcesów naszego ucznia. Poza tym ma się możliwość przekazywania własnych doświadczeń, kształtowania młodych umysłów. Można ciągle się rozwijać, stawiać przed sobą nowe wyzwania. Redakcja: Czy młodzież lubi uczyć się języka rosyjskiego? Pani: Tak, młodzież wybiera ten język na egzaminie maturalnym. Chętnie uczestniczy w konkursach językowych, programach poetyckich, festiwalach. Redakcja: Jak wielu uczniów decyduje się zdawać na maturze ten język? Pani: W bieżącej sesji 31 uczniów, w sesji wiosennej 2012 roku 40 uczniów, na poziomie podstawowym i na poziomie rozszerzonym. Dodam jeszcze, że zdawalność do tej pory była bardzo wysoka. Redakcja: Czy to prawda, że matura z języka rosyjskiego jest trudna i jak wielu osobom udaje się ją zdać? Pani: Dla chcącego nic trudnego jak głosi przysłowie i jest w tym wiele prawdy. Jeśli uczniowie aktywnie i systematycznie uczestniczą w zajęciach lekcyjnych i dodatkowych, to bez problemu poradzą sobie na egzaminie maturalnym. Redakcja: Jakiej rady udzieliłaby Pani uczniom uczącym się tego języka? Pani: Niestety wśród młodzieży (i nie tylko) funkcjonuje ciągle jeszcze przekonanie, że język rosyjski to tak jak polski tylko trochę bardziej się zaciąga i wychodzi. Oczywiście jest to język z grupy języków słowiańskich i w wielu przypadkach słowa i konstrukcje gramatyczne

6 są podobne, ale brak przygotowania i zbytnia pewność siebie, prowadzą nie tylko do nieporozumienia, ale do wielu mniej lub bardziej zabawnych sytuacji. W formie anegdoty krążą opowieści o polskim turyście, który w rosyjskim sklepie spożywczym powiedział: Dajtie mnie ciornyj kawior w puszkie, co po rosyjsku znaczy proszę o czarny dywan w armacie, więc jednak nie jest aż tak prosto. Redakcja: Jak mogłaby Pani zachęcić uczniów do tego, aby zainteresowali się językiem rosyjskim oraz kulturą Rosji? Pani: O języku rosyjskim mówi się: Jest to język przeszłości i język przyszłości. Pod względem popularności zajmuje on jedno z czołowych miejsc na świecie. Dziś język rosyjski zyskał rangę języka międzynarodowego i posługuje się nim ok. 300 mln ludzi, w tym jako pierwszym ok. 145 mln. Jest jednym z sześciu języków ONZ. Język rosyjski jest jednym z najbardziej melodyjnych języków na świecie. Każdy chciałby odkrywać nowe miejsca, sytuacje, ludzi. Modnym w ostatnich latach stało się podróżowanie na wschód, również ten dalszy, podróżowanie np. koleją transsyberyjską. Docieranie tam, gdzie mało kto dociera, a co za tym idzie, miło jest rozumieć, co mówią ludzie wokoło. Miło jest obejrzeć film, nie czytając napisów, poczytać literaturę w oryginale czy po prostu swobodnie porozmawiać w obcym języku. Ponadto znajomość języka rosyjskiego zwiększa nasze szanse na otrzymanie atrakcyjnej pracy, ułatwia nawiązywanie kontaktów biznesowych i towarzyskich nie tylko z Rosjanami, gdyż języka rosyjskiego uczą się obywatele prawie wszystkich krajów świata. Redakcja: Dziękujemy za rozmowę. Credo życiowe: Człowiek ma prawo patrzeć na drugiego z góry tylko wówczas, kiedy chce mu pomóc, aby się podniósł. Ulubiona książka: Mistrz i Małgorzata M. Bułhakowa. Oczywiście w wersji oryginalnej. Marzenia: podróż koleją transsyberyjską. Ulubiona potrawa: potrawy kuchni śródziemnomorskiej. Ulubiona muzyka: pop i ballady liryczne, piosenki literackie, niektóre utwory klasyków wiedeńskich. Ulubiony sposób spędzania wolnego czasu: wycieczki piesze i rowerowe, dobra książka, koncerty organowe. Diana i Roksana III TH

7 Czerwiec to miesiąc, w którym każdy myśli o zakończeniu roku szkolnego i wakacjach. Można powiedzieć, że nareszcie dobrnęliśmy do końca. Planujemy już wyjazdy i dopinamy wszystko na ostatni guzik. Pogoda wraz z nami zmienia się na lepsze, a także mamy więcej czasu dla siebie, przyjaciół i rodziny. Z niecierpliwością czekamy na ostatni dzwonek i wystawienie ocen. Smutnym faktem jest to, że będziemy musieli się rozstać ze swoimi kolegami i koleżankami z klasy oraz ze szkoły. Czerwiec pozwala zastanowić się nad życiem. Przebywamy pomiędzy ludźmi, których lubimy, podziwiamy, nie tolerujemy, kochamy, szanujemy, omijamy, z którymi uwielbiamy rozmawiać i których nie rozumiemy, nie znamy, wielbimy i nienawidzimy. I właśnie pośród tych ludzi szukamy chociaż jednego szczerego uśmiechu, który da nam radość. Kolejny rok szkolny będzie bardzo trudny dla wielu z nas. Przed nami miesiące wyzwań i zobowiązań, ale musimy wierzyć, że sprostamy wymaganiom postawionym przez nauczycieli i szkołę, bo w końcu mamy wszystko, co potrzeba do szczęścia. Koniec roku zmusza nas do przemyśleń. Jesteśmy młodzi, być może dorośli sądzą, że nie przeżyliśmy dużo. Mylą się. Dobrze pamiętamy stres, który poczuliśmy po raz pierwszy przekraczając próg szkolny. Nowa klasa, nauczyciele, całkiem nowi ludzie. Pierwsza klasa, pierwsze lekcje. Rozglądaliśmy się niepewnie, zastanawiając się jak to będzie i dokładnie wtedy szukaliśmy tego szczerego uśmiechu skierowanego w naszą stronę. Teraz, gdy rok nauki się kończy, żegnamy się ze wszystkimi. Ze znajomymi z klasy spędzaliśmy praktycznie każdą chwilę w szkole, znamy się już wszyscy bardzo dobrze. Kiedy wakacje się skończą, wrócimy i będziemy dyskutować na różne tematy, a przewodnim będą wakacje. Każdy będzie opowiadał jak je spędził, z kim i gdzie. Dlatego wraz z całym zespołem redakcyjnym życzymy wszystkim udanych wakacji, spędzonych w gronie przyjaciół. Być może istnieją czasy piękniejsze, ale te są nasze. Simona

8 w Zespole Szkół Zawodowych i Ogólnokształcących Tegoroczny konkurs na Najsympatyczniejszą klasę w roku szkolnym 2012/2013 został rozstrzygnięty. I miejsce z poszczególnych typów szkół zajęły klasy: Technikum klasa III TH - wychowawca: Beata Kapica

9 Liceum Ogólnokształcące klasa II c wychowawca: Zofia Małek Zasadnicza Szkoła Zawodowa klasa III e - wychowawca: Elżbieta Grabias Młodzieży i wychowawcom składamy gratulacje. Grono Pedagogiczne

10 Błyszczące buty opanowały nasze ulice. Złote, srebrne to HIT!! Plastik fantastik kiedyś podbijały serca małych dziewczynek, dziś na ich punkcie oszalały całkiem duże kobiety. Sandałki na koturnie wydłużą nogi, ale nie kosztem wygody kuszące! Dominika i Roksana III TH

11 Opowiadane nagrodzone w konkursie ZŁOTE PIÓRO napisane przez uczennicę Roksanę Bielak z klasy III TH. Ciąg dalszy opowiadania umieszczonego w gazetce majowej. Pasja kontra miłość cz.2 Przedstawione wydarzenia są fikcyjne. Od tego dnia staliśmy się parą, byliśmy nierozłączni. Jedyne, co mnie martwiło to fakt, że Adam dalej szalał na swoim motocyklu. Co prawda starał się jeździć tak, abym go nie widziała, nie martwiła się. Kupił sobie nawet nowy, lepszy, szybszy motocykl. Każda nasza rozmowa na temat jego pasji wychodziła ode mnie: " odważni nie żyją wiecznie", a kończyła słowami Adama: " lecz ostrożni nie żyją wcale". Gdy pewnego dnia wracałam z zakupów i zobaczyłam jak Adam pędzi na jednym kole przez miasto, wiedziałam, że tak dłużej być nie może. Wróciłam do domu i zadzwoniłam do Adama, żeby przyszedł do mnie na chwilę. Po 10 minutach był już u mnie. - Hej kochanie! Pomyślałem, że wieczorem moglibyśmy pójść do kina na tą komedię, którą polecała nam Blanka. Co ty na to? Laura, coś się stało?- popatrzył na mnie lekko zaniepokojony - Tak, stało się! Widziałam jak dzisiaj pędziłeś przez miasto, nie zwracałeś uwagi na przepisy! - Laura, znowu to samo? Po prostu śpieszyłem się. - Adam wyglądał na poirytowanego. - Śpieszyłeś się? Nie bądź śmieszny! Długo nad tym myślałam, ale nie widzę innego wyjścia. Będziesz musiał wybrać, albo ja, albo twoja druga miłość- motocykle- powiedziałam, patrząc mu głęboko w oczy. - Nie, Laura, nie rób tego. Szaleńczo cię kocham i nie wyobrażam sobie bez ciebie życia. ale motocykle są moją pasją od dzieciństwa i nie wyobrażam sobie życia także bez nich- oczy Adama zaszły łzami. - Nie potrafię tak żyć, twoja pasja mnie wykańcza. Daję ci miesiąc na podjęcie decyzji, a i lepiej będzie jak przez ten czas nie będziemy się widywać- starałam się, by mój głos brzmiał stanowczo, ale głos zaczął mi się łamać. Adam popatrzył na mnie, ocierając łzy rękawem bluzy. Wyszedł bez słowa. Gdy drzwi się za nim zamknęły, wybuchłam gorzkim płaczem. Byłam pewna, że wybierze motocykle, to była jego pierwsza miłość.

12 Ten miesiąc oczekiwania spędziłam w swojej rodzinnej miejscowości. Gdy na początku maja Adam poprosił mnie o spotkanie, byłam roztrzęsiona. Umówiliśmy się w "naszym" parku. Gdy przyszłam, Adam już czekał na mnie. - Cześć. Przepraszam za spóźnienie - nie potrafiłam spojrzeć mu w oczy. - Nie czekałem długo. Przez ten czas analizowałem to, co mi powiedziałaś. Podjąłem decyzję, jestem pewien, że mnie zrozumiesz. - Życzę ci szczęścia i mam nadzieję, że znajdziesz taką dziewczynę, z którą będziesz mógł dzielić swoją pasję- wstałam z ławki, czułam łzy zbierające się pod powiekami. - O czym ty mówisz? Laura, wybrałem ciebie. Całkowicie straciłem dla ciebie głowę. Kocham cię i chcę, byś została moją żoną- Adam padł przede mną na kolana i wyciągnął z kieszeni czerwone pudełeczko. W środku był śliczny pierścionek z błękitnym oczkiem. - Ty prosisz mnie o rękę?- spytałam, nie ukrywając wzruszenia. - Na to wygląda- Adam uśmiechnął się szeroko. Wyjdziesz za mnie? - Tak, tak, tak!- rzuciłam mu się na szyję, a on mocno mnie przytulił. Ślub zaplanowaliśmy na lipiec, następnego roku. Widziałam, że Adamowi brakowało motocykli. Potrafił spędzać kilka godzin w garażu, czyszcząc swoje dwa ścigacze. Czasami było mi go szkoda, ale nie musiałam się nim z nikim dzielić. Do reszty wciągnęły nas przygotowania do naszego ślubu i wesela. Zaczęły się przymiarki sukni ślubnej, wybieranie obrączek, menu, fotografa, zaproszeń, sali weselnej. Pewnego wieczoru, gdy oglądałam katalog z fryzurami ślubnymi, marudząc, że na nic nie mogę się zdecydować, Adam siedział przy stole i co chwilę zerkał w moją stronę. - Przestań tak na mnie patrzeć - powiedziałam i uśmiechnęłam się leciutko. - Laura, bo ja chciałbym cię o coś zapytać, a raczej poprosić- powiedział Adam, nie patrząc na mnie. - Pewnie jesteś głodny? Już zaraz zrobię dla nas kolację. Na co masz ochotę? Ale chyba musisz iść do sklepu, bo lodówka jest pusta. - Nie chodzi o kolację. Chciałem cię spytać, czy mogę na wieczorze kawalerskim ostatni raz wsiąć na swój motocykl? Po ślubie sprzedam oba ścigacze. Obiecuję. - Wydaje mi się, że wybrałeś mnie. Dziwię się, że masz czelność pytać mnie o to. Sama pójdę do sklepu- złapałam kurtkę i wyszłam trzaskając drzwiami. Kilka dni przed jego wieczorem kawalerskim zobaczyłam jak Adam głaszczę swoje motocykle, zmiękłam i zgodziłam się, aby mój narzeczony ostatni raz wsiadł na swój motocykl. Wieczór panieński spędzałam z przyjaciółkami w jednym z warszawskich klubów, a Adam ze swoimi kolegami bawił się w całkowicie innym klubie. O północy Adam miał ostatni raz wsiąść na motocykl. Cały wieczór byłam spięta i czekałam na telefon od niego. Akurat, gdy śpiewałam z Blanką "Wehikuł czasu", w klubie zaczęło się robić zamieszanie i kilka osób wyszło na zewnątrz. Pomyślałam, że pewnie szykuje się jakaś bójka. Po naszym występie nie mogłam nigdzie znaleźć Igi, mojej koleżanki. Blanka miała iść sprawdzić w łazience, a ja postanowiłam ruszyć na zewnątrz, sprawdzić czy ciekawska Iga nie znalazła się przed klubem. Tuż przy wyjściu do klubu wbiegła roztrzęsiona Iga, która nagle zaczęła wymiotować. Podeszłam do niej i chciałam zaprowadzić ją do łazienki. - Mówiłam ci, że już wystarczy tych drinków. Zaraz zamawiam taksówkę i jedziemy do domu. Jutro będziesz cierpiała cały dzień, ale może w końcu nauczysz się pić z umiarem.

13 - Laura, tak mi przykro! - Iga popatrzyła w stronę wejścia i wybuchnęła płaczem. Nie miałam pojęcia, o co jej chodzi, ale postanowiłam wyjść na zewnątrz. Gdy się już tam znalazłam, zobaczyłam mnóstwo krwi, szkieł i części... części motocykla. Przepchałam się przez tłum gapiów, policjantów, strażaków. W słupa wbity był czerwony ścigacz, a obok leżały przykryte folią zwłoki. Zrobiło mi się słabo, upadłam na chodnik. Przed moimi kolanami leżał zgnieciony kask Adama. Doczołgałam się do zwłok, raniąc sobie dłonie i kolana odłamkami szkieł i szarpnęłam za folię. To był Adam, mój Adam, a raczej to co z niego zostało. Miał zdartą skórę na twarzy, Między jego głową, a szyją była widoczna luka. Zaczęłam krzyczeć, czułam potworny ból. Tuliłam głowę do piersi Adama, włosy i twarz miałam we krwi. Policjanci zaczęli mnie odciągać, jednemu z nich łzy kapały na kołnierz kurtki. Nie chciałam puścić dłoni Adama. Zabrano mnie do szpitala, dano zastrzyk na uspokojenie. - Bardzo mi przykro. A od ilu lat byli państwo małżeństwem?- zapytał mnie lekarz z karetki. - Za tydzień miał być nasz ślub - powiedziałam cicho. - Hmmm... dziwne. Mogę się założyć, że ten chłopak miał na palcu obrączkę. Moja mama odebrała mnie ze szpitala. Od razu poszłam do sypialni, z szuflady wyciągnęłam pudełeczko z obrączkami. W środku była tylko jedna obrączka, moja. Wsunęłam ją sobie na palec i wybuchłam płaczem w ramiona mamy. Moi najbliżsi pomogli mi odwołać wszystko, co było związane ze ślubem, weselem. A ja cały czas zastanawiałam się, dlaczego Adam przed swoją ostatnią jazdą założył swoją obrączkę? Czy wiedział, że już nie będzie miał okazji się zatrzymać? Nie uczestniczyłam w przygotowaniach do pogrzebu, nie dałam rady. Poprosiłam tylko, żeby włożono do trumny kask. Na pogrzeb przyszło mnóstwo kolegów Adama, wszyscy motocykliści. Podchodzili do mnie i składali wyrazy współczucia. Jeden z jego kolegów, powiedział mi coś więcej niż tylko, że jest mu przykro. - Adam dużo i często o pani wspominał. Bardzo panią kochał. Mówił, że ma pani wstręt do motocykli. Widziałem się z nim dwa dni przed śmiercią. Powiedział, że niedługo zobaczymy, jaka pani jest dzielna i odważna. Nie rozumiałam, o co w tym chodzi. Byłam nafaszerowana lekami uspokajającymi, ledwie co stałam na nogach. Jednak, gdy na trumnę poleciała pierwsza łopata piachu, poczułam jakbym się obudziła. Dotarło do mnie, że to koniec, że Bóg zabiera mi najważniejszą osobę w życiu. Zaczęłam przeraźliwie szlochać i zaciskać paznokciami dłonie aż do krwi. Na trumnę leciały kolejne łopaty piachu, a ja nie mogłam nic zrobić. Upadłam na kolana przed grobem Adama. - Boże, dlaczego mi to robisz?! Mieliśmy mnóstwo planów, mieliśmy zostać rodzicami! Nie zabieraj mi go teraz! Jeśli to zrobisz i jeśli naprawdę istniejesz będziesz musiał błagać mnie o wybaczenie!- próbowałam wskoczyć do grobu Adama, ale jego tata złapał mnie za ramiona i zaprowadził do samochodu. Do domu wróciłam z mamą i rodzicami Irka, którzy opiekowali się mną przez kilka tygodni. Gdy znosiłam suknię ślubną do garażu, spojrzałam na stary motocykl Irka. Zaczęłam go głaskać tak jak robił to jego właściciel, czułam że nie jestem sama w tym garażu. Postanowiłam stanąć oko w oko z tą adrenaliną, która zabrała mi ukochanych mężczyzn. Czy Irek o tym mówił swojemu koledze? Czy on zginął celowo, żebym ja przezwyciężyła strach do motocykli? Na nagrobku jest napis, który sama wybrałam. Nie jedź szybciej niż Twój Anioł Stróż potrafi latać. Codziennie przyjeżdżam na grób Irka jego starym ścigaczem. Zapalam znicze, opowiadam mu, jaką ostatnio przeczytałam książkę, jaki obejrzałam film, mówię mu, że mam bałagan na biurku, że miałam w pracy urwanie głowy, że kupiłam sobie ładne perfumy, że pani ekspedientka miała śmieszne włosy. A najdłużej to opowiadam mu o adrenalinie. O tej adrenalinie, która uzależnia Roksana

14 z Powiatowego Konkursu Czytelniczego KSIĄŻKA TO COŚ WIĘCEJ NIŻ TYLKO CZYTANIE 7 czerwca nasza biblioteka szkolna zorganizowała powiatowy konkurs czytelniczy pt. Książka to coś więcej niż tylko czytanie. Do rywalizacji przystąpili uczniowie szkół gimnazjalnych z powiatu biłgorajskiego. Jury w składzie: 1.P. Halina Olszewska poetka, dziennikarka 2.P. Dorota Mach dyrektor Biblioteki Pedagogicznej w Zamościu 3.P. Monika Szabat - nauczyciel j. polskiego. Uczniowie byli oceniani pod względem prawidłowego podania tytułu i autora książki, poprawności językowej, a także płynności wypowiedzi i streszczenia fabuły.

15 Wyniki konkursu: I miejsce: Ilona Leń Zespół Szkoły Podstawowej i Gimnazjum w Korytkowie Dużym za przedstawienie książki Ja, Blanka II miejsce: Magdalena Kita - Zespół Szkoły Podstawowej i Gimnazjum w Korytkowie Dużym za przedstawienie książki Sekretne życie pszczół III miejsce: ex aequo Sabina Golik ( Marina - Carlos Ruiz Zafon) i Kinga Rzeźnik ( Igrzyska śmierci - Suzanne Collins) Publiczne Gimnazjum im. Ks. Błażeja Nowosada w Szyszkowie. Wyróżniona została także Magdalena Zawiślak - Zespół Szkół w Księżpolu. Wszystkim uczestnikom serdecznie gratulujemy! Konkurs fotograficzny Przyłapani na czytaniu Dnia r. w naszej szkole odbył się konkurs fotograficzny Przyłapani na czytaniu na etapie szkolnym. W konkursie wzięły udział 4 uczennice naszej szkoły. 1. Radawiec Joanna kl. II TT 2. Paluch Aleksandra kl. III TG 3. Hyz Klaudia kl. III TG 4. Kuś Jagoda kl. II B Jury w składzie; 1. Magdalena Burdzań-Harasim 2.Anna Chwedyk 3.Monika Buczek

16 Komisja wybrała 3 najlepsze prace: I miejsce: Asia Radawiec kl. II TT II miejsce: Jagoda Kuś kl. II B III miejsce: Klaudia Hyz oraz Ola Paluch kl. III TG Dziewczynom serdecznie gratulujemy! Agnieszka M. I TH

17 W tym miesiącu przeprowadzamy wywiad z laureatami ogólnopolskiego konkursu Świadomy wie, co robić z ZSEE. Donata: Należycie do grupy SEGRA, która wygrała ogólnopolski konkurs dotyczący elektroodpadów. Opowiedzcie nam coś o zespole. SEGRA: Nasz zespół działa od listopada. Nazwa zespołu powstała podczas naszego pierwszego spotkania. Na początku nie mieliśmy pomysłu, jak nazwać Ekozespół. Padały różne propozycje, ale nie przekonywały wszystkich. W pewnym momencie rzuciła nam się w oczy kartka z imionami i nazwiskami członków. Z liter, robiąc burzę mózgów, wymyśliliśmy nazwę SEGRA, która od razu przypadła wszystkim do gustu, ponieważ kojarzy się z segregacją, grą i łatwo zapada w pamięć. W naszym Ekozespole każdy ma określoną rolę, zgodnie ze swoimi umiejętnościami i zdolnościami. Donata: Na czym polegał konkurs? SEGRA: Konkurs podzielony był na dwa etapy. W I etapie zrealizowaliśmy następujące działania: wykonaliśmy mapę i zaznaczyliśmy na niej dzikie wysypiska, fabryki, instytucje itp., promowaliśmy nasz zespół wśród społeczności naszej szkoły, byliśmy w PGK w celu nawiązania współpracy i zobaczenia punktu zbiórki ZSEE, braliśmy udział w akcji zbiórki ZSEE organizowanej przez PGK SA. Zoo., promowaliśmy się wśród społeczeństwa naszego miasta, rozdając ulotki podczas zbiórek, pisząc artykuły do mediów, udzielając wywiadów, byliśmy w zakładzie BWR w celu zebrania informacji i zwiedzenia zakładu, wykonaliśmy gazetki edukacyjne o elektroodpadach na korytarzu szkoły, wykonaliśmy gry edukacyjnej Elektro-zbiórka, zorganizowaliśmy mały happening Świadomy wie co robić z ZSEE, podczas którego odbył się konkurs o elektrośmieciach, wyświetlane były prezentacje, rozdawaliśmy ulotki, przetestowaliśmy wykonaną przez nas grę w naszej szkole oraz w świetlicy w Szkole Podstawowej Nr 1 w Biłgoraju.

18 II etap polegał na promocji zasad postępowania z ZSEE oraz przygotowaniu i przeprowadzeniu zbiórek elektroodpadów na terenie Gminy i Miasta Biłgoraj. Oto niektóre działania, które zrealizowaliśmy: braliśmy udział w spotkaniu Rady Sołtysów. Rozdawaliśmy listy i materiały promocyjne na temat akcji, przygotowaliśmy gazetki na korytarzu szkoły, opracowaliśmy projekty ulotek i plakatów, pozyskaliśmy sponsorów na ich wydruk, następnie rozwiesiliśmy je i rozprowadziliśmy na terenie miasta i gminy, zachęcaliśmy nauczycieli i młodzież do włączenia się do zbiórki, przygotowaliśmy mnóstwo pism z prośbą o pomoc, wykonaliśmy tablice, dzieki którym każdy trafił na miejsce zbiórki ZSEE, w dniach roku odbyła się zbiórka na terenie szkoły, roku zbieraliśmy ZSEE przed Urzędem Miasta w Biłgoraju, podczas Dnia Włókniarza, Metalowca, Gastronoma i Hotelarza ( święta szkoły) w ramach promocji zasad ZSEE wystawiliśmy przedstawienie pt. Świat bez trujących śmieci, inscenizację Świat bez trujących śmieci! obejrzały dzieci i młodzież w 12 szkołach na terenie gminy i miasta Biłgoraj. Podczas warsztatów dzieci utrwalały sobie zasady postępowania z ZSEE, bawiły się z nami tańcząc i śpiewając piosenki ekologiczne, Gminna Biblioteka Publiczna w Soli zgłosiła chęć zaopiekowania się naszą grą, którą wykonaliśmy w I etapie, z przyjemnością przekazaliśmy ją na ręce Pani Dyrektor biblioteki. To nie wszystkie działania, które zrealizowaliśmy, było ich więcej. Ogólnie można powiedzieć, że był to trudny konkurs wymagający bardzo dużo działań i naszej pracy. Donata: Skąd pomysł, by wziąć udział w konkursie? SEGRA: Pomysł na wzięcie udziału w konkursie oraz utworzenie SEGRY podsunęła nam pani Ewa Oszajca, nauczycielka pracująca w świetlicy. Propozycja bardzo nam się spodobała i to właśnie p. Ewę wybraliśmy na naszego opiekuna, ponieważ jest osobą kompetentną i mającą zawsze dla nas czas. Zespół zainicjowała również pani Ewa. Od razu przystaliśmy na jej pomysł, bo chcemy pomóc środowisku i zrobić coś dobrego na rzecz naszej gminy, a przy tym dobrze się bawić. Donata: Gdy zaczynaliście współpracować, praktycznie się nie znaliście. Czy tworzyliście zgraną grupę? SEGRA: Na początku byliśmy nieśmiali, ale wspólne działania nas połączyły. Musieliśmy wspólnie działać, bo mieliśmy wspólny cel-chcieliśmy wygrać, dlatego też razem współpracowaliśmy. Donata: Czy warto było ciężko pracować przez sześć miesięcy? SEGRA: Trzeba przyznać, że było warto. Jako nagrody każdy indywidualnie dostał mp4, dyplom oraz koszulkę z logo programu. W Warszawie, gdy odbieraliśmy nagrody, mieliśmy okazję zwiedzić Centrum Olimpijskie, którym wszyscy byliśmy pozytywnie zaskoczeni. Również dzięki nam szkoła otrzymała sprzęt elektroniczny. Donata: Nagrodę odbieraliście w Warszawie. Jak przebiegała ceremonia? SEGRA: W dniu 12 czerwca 2013 r. w sali konferencyjnej Centrum Olimpijskiego w Warszawie odbyła się gala finałowa ogólnopolskiego konkursu Świadomy wie, co robić z ZSEE.

19 Na galę przybyło 250 uczniów i nauczycieli reprezentujących zespoły konkursowe z całej Polski. Otrzymaliśmy nagrody w postaci sprzętu elektronicznego: mp4 oraz dla szkoły: laptop, projektor, ekran projekcyjny. Dodatkowo wszyscy uczestnicy konkursu otrzymali koszulki z logo programu oraz dyplomy uczestnictwa. Po zakończeniu uroczystości uczniowie obejrzeli film dokumentalny pt. 90 lat na olimpijskim szlaku". Mieli również możliwość spotkać się z polską olimpijką - Luizą Złotkowską oraz zwiedzić siedzibę Polskiego Komitetu Olimpijskiego wraz z Muzeum Sportu. Donata: Co czuliście, odbierając nagrodę? SEGRA: Byliśmy bardzo zaskoczeni oraz dumni, że możemy stać na podium, czując dreszczyk emocji związany ze zwycięstwem, że zostaliśmy docenieni- nasz wkład, nasza praca, działania. To bardzo miłe uczucie. Donata: Jak zareagowało otoczenie na wieść o Waszym sukcesie? SEGRA: Wszyscy cieszyli się razem z nami. To był sukces nas wszystkich, również osób które nam pomagały- przecież poruszyliśmy całą gminę, ale również miasto, powiat. Otrzymaliśmy bardzo dużo gratulacji i serdecznych uśmiechów. Na koniec zespół SEGRA chciałby z całego serca podziękować: Starostwu Powiatowemu w Biłgoraju, Gminie Biłgoraj, Urzędowi Miasta Biłgoraj, PGK Sp. z o.o. w Biłgoraju, Dyrekcji Szkoły, Pani Alinie Miszkin, Pani Dorocie Turczyniak, ks. Markowi Mazurkowi, Szkolnemu Kołu LOP oraz wszystkim nauczycielom i młodzieży ZSZiO w Biłgoraju, którzy aktywnie przyłączyli się do zbiórek elektrośmieci. Zespól SEGRA w składzie: Natalia Turowska I TOR, Anna Dworniczak I TOR, Martyna Stec III TH, Damian Zygmunt II TG, Estera Garbacz I A, Wywiad przeprowadziła: Donata

20 Ugotować czekoladową polewę: pół margaryny 4 łyżki kakao 1 szklanka mleka ½ szklanki cukru pudru 2 łyżki żelatyny Wszystkie składniki zagotować i wystudzić. Składniki: 2 galaretki(czerwona i zielona) żelatyna 5 Śnieżek Blachę wyłożyć folią aluminiową. Można na spodzie ułożyć biszkopty lub herbatniki. Wylać pół polewy. 2 galaretki (czerwona i zielona) rozpuścić w 1 szklance wody i do każdej szklanki dodać po 2 łyżki żelatyny. 2 ½ Śnieżki ubić w 1 ¼ szklanki mleka. Do ubitej Śnieżki dodać rozpuszczoną galaretkę i zmiksować. Wlać na czekoladową polewę. Zrobić taka samą porcję z drugą galaretką. Drugą część polewy wylać na wierzch. Włożyć do lodówki aż stężeje na ok. 3 godz. Ułożenie: 1. ½ polewy 2. masa z 1-ej galaretki 3. masa z 2-ej galaretki 4. reszta polewy Martyna Stec III TH

21 Koniec roku szkolnego. Synek przychodzi ze szkoły. - Tato, Ty to masz szczęście do pieniędzy. - Dlaczego? - Nie musisz kupować książek na przyszły rok - zostaję w tej samej klasie Kolega pyta kolegę: - I jak było po zakończeniu roku? - Eeee.. dwa razy dostałem lanie od ojca.. - Dlaczego aż dwa? - Pierwszy raz jak zobaczył świadectwo, a drugi jak się połapał, że to jego. Jakiej treści kartkę przesyła blondynka z wakacji? Bawię się świetnie! A właściwie gdzie ja jestem? Wakacje nad morzem Pyta Alex swojej mamy: Mogę popływać? Mama: Dobrze tylko się nie zmocz Martyna Stec III TH

22 Kropla oleju w stanie nieważkości. Potrzebne materiały : Wlewamy do słoika trochę wody, dolewamy drugie tyle denaturatu. Doświadczenie jest łatwiej wykonać gdy ciecze nie są dokładnie wymieszane. Następnie do słoika wlewamy łyżeczkę oleju. Prawidłowo wpuszczony olej nie powinien dotknąć ani brzegów ani dna słoika. Olej jest lżejszy od wody z kolei cięższy od denaturatu. Denaturat i woda dobrze i łatwo się ze sobą mieszają. Z faktów tych wynika, że można zmieszać cięższą od oleju wodę z lżejszym od oleju denaturatem i uzyskać taką ciecz, w której olej ani nie tonie ani nie wypływa na wierzch- wisi w środku błękitnej toni. Doświadczenie wykonała klasa IB Materiał przygotowała: pani Marta Kapica

23 Tektura to najgrubszy materiał papierniczy (ma do 5 mm grubości). Powstaje przez sklejenie od dwóch do kilku warstw masy papierniczej. Do jej wyrobu używa się grubszych włókien ścieru drzewnego, szmat, makulatury. Rozróżnia się kilka gatunków tektury: białą, brązową (szarą), techniczną, powlekaną. Wyróżnia się tekturę litą oraz falistą. Tektura falista 3-warstwowa to najbardziej uniwersalny materiał wykorzystywany przy produkcji opakowań jednostkowych i zbiorczych. Wyróżnia się trzy najpopularniejsze typy fali w tekturach trzywarstwowych: fala B, fala C, fala E (mikrofala). Tektury pięciowarstwowe i siedmiowarstwowe powstają z połączenia powyższych typów fal (np. fala BC, EB, BCA, AAC itd.). Tektura ta znajduje zastosowanie w przy produkcji pudełek o dużej wytrzymałości. Materiał przygotowała: Pani Agata Smagacz- Rak

24 Liczby lustrzane to dwie takie liczby, które są własnym lustrzanym odbiciem. Oznacza to, że jedna liczba lustrzana powstaje przez zapisanie cyfr drugiej liczby lustrzanej w odwrotnej kolejności. Przykłady liczb lustrzanych: Zapisanie obu liczb lustrzanym w postaci jednej liczby, ma następującą własność dana liczba jest podzielna przez 11 A więc sprawdźmy czy nasza liczba jest podzielna przez 11? 1331:11=121. Wybierzmy inną liczbę i dopiszmy liczbę lustrzaną 345 i 543. Czy ta liczba zapisana razem też jest podzielna przez 11? :11= Wybierzcie sami liczby lustrzane i sprawdźcie podzielność przez 11? Materiały przygotowała Pani Elżbieta Grabias