etwinning dziś Nauczyciele mają głos

Transkrypt

1 etwinning dziś

2 2 Wydawca Redakcja Współautorzy Koordynacja projektu i kwestie językowe Tłumacz Opracowanie grafi czne Skład DTP i druk Central Support Service for etwinning (CSS) European Schoolnet (EUN Partnership AISBL) Rue de Trèves Bruksela Belgia info@eun.org Christina Crawley, Anne Gilleran, Donatella Nucci, Santi Scimeca Laurence Altibelli, Julie Ashby, Sari Auramo, Margarida Barbieri Figueiredo, Maria Jesús Bayonas, Alessandra Cannelli, Patrick Carroll, Valentina Cuadrado Marcos, Manuel Díaz Escalera, Tautvydė Daujotytė Mukile, Inge De Cleyn, Nuria de Salvador, Silvije Devald, Maria Doria, Paulien du Fosse, Vincent Dupont, Mary Fournari, Maria Georgiadou, Mudrīte Grinberga, Siv Grete Stamnes, Helgi Hólm, Aimi Jõesalu, Catherine Johannes, Ingrid Keller- Russell, Conor Kelly, Christine Kladnik, Angelos Konstantinidis, Anna Krzyżanowska, Justyna Kukulka, Asta Liukaitiene, Marilina Lonigro, Eva Luptáková, Laura Maffei, Corina Mandi, Adriana Maris, Maria Antoinette Magro, Lorena Mihelač, Ayça Oğuz, Irene Pateraki, Ágnes Péter, Marta Pey, Elena Pezzi, Michael Purves, Alessandra Rebecchi, Helena Serdoura, Pasi Siltakorpi, Fani Smixioti, Joanna Stefańska, Adam Stepinski, Anna Szczepaniak, Michelle Thick, Tautvydė Daujotytė Mukile, Carlos Trincão, Theodor Tsampatzidis, Sandra Underwood, Irina Vasilescu Christina Crawley, Gamze Kapilar Dogstudio, Belgia Hofi Studio, Republika Czeska Dogstudio (wersja angielska) Foto ShutterStock, istock Nakład 1000 Data publikacji: grudzień Stanowiska przedstawione w niniejszej publikacji są stanowiskami autorów i niekoniecznie pokrywają się ze stanowiskami European Schoolnet czy Centralnego Biura etwinning. Książka została wydana zgodnie z postanowieniami umowy licencyjnej Attribution 3.0 Unported Creative Commons licence ( Publikacja powstała dzięki fi nansowemu wsparciu Programu Uczenie się przez całe życie i Unii Europejskiej. Publikacja odzwierciedla jedynie poglądy autorów i Komisja Europejska nie ponosi odpowiedzialności za informacje zamieszczone w niniejszej publikacji.

3 etwinning dziś Przedmowa 7 Androulla Vassiliou Wstęp 8 Zespół Programu etwinning Rozdział 1 Rozdział 2 Dołącz do etwinning 11 Wstęp Donatella Nucci 11 Sandra Underwood 13 Catherine Johannes 14 Marta Pey 15 Maria Antoinette Magro 16 Angelos Konstantinidis 17 Helgi Hólm 18 Michelle Thick 20 Maria Doria 21 Autvydė Daujotytė Mukile 22 Valentina Cuadrado 23 Laura Maffei 25 etwinning w praktyce 27 Wstęp Christina Crawley 27 Conor Kelly 28 Ayça Oğuz 29 Margarida Barbieri Figueiredo 31 Marilina Lonigro 32 Paulien du Fossé 33 Adam Stępiński 35 Pasi Siltakorpi 36 Corina Mandi 38 María Jesús Bayonas 39 Elena Pezzi 40 Spis treści 3

4 Rozdział 3 Rozdział 4 Rozdział 5 Społeczność etwinning 43 Wstęp Santi Scimeca 43 Adriana Maris 44 Elena Pezzi 45 Silvije Devald 46 Nuria de Salvador 48 Anna Szczepaniak 49 Ingrid Keller-Russell 50 Joanna Stefańska 51 Inge De Cleyn 53 Patrick Carroll 54 Alessandra Cannelli 55 Siv Grete Stamnes 56 Laura Maffei 57 Moje projekty etwinning 61 Wstęp Christina Crawley 61 Mudrīte Grinberga 62 Julie Ashby 63 Asta Liukaitiene 64 Aimi Jõesalu 65 Ágnes Péter 66 Theodor Tsampatzidis 67 Laurence Altibelli 69 Manuel Díaz Escalera 71 Mary Fournari 72 Vincent Dupont 73 Alessandra Cannelli i Laurence Altibelli 74 etwinning i rozwój zawodowy 77 Wstęp Anne Gilleran 77 Irene Pateraki 78 Lorena Mihelač 80 Maria Georgiadou 81 Anna Krzyżanowska 81 4

5 etwinning dziś Eva Luptáková 82 Christine Kladnik 84 Helena Serdoura 85 Rozdział 6 etwinning: wpływ na jednostkę 89 Wstęp Donatella Nucci 89 Michael Purves 90 Alessandra Rebecchi 92 Carlos Trincão 93 Sari Auramo 94 Fani Smixioti 95 Justyna Kukułka 96 María Jesús Bayonas 98 Irina Vasilescu 99 Spis współautorów 101 Spis treści 5

6 Współautorzy

7 etwinning dziś Współautorzy Helgi Hólm Siv Grete Stamnes Sari Auramo Pasi Siltakorpi Aimi Jõesalu Sandra Underwood Patrick Carroll Michael Purves Michelle Thick Julie Ashby Mudrīte Grinberga Asta Liukaitiene Connor Kelly Vincent Dupont Inge De Cleyn Tautvydė Daujotytė Mukile Paulien du Fosse Ingrid Keller-Russell Christine Kladnik Anna Krzyżanowska Justyna Kukulka Joanna Stefańska Adam Stepinski Anna Szczepaniak Eva Luptáková Margarida Barbieri Figueiredo Helena Serdoura Carlos Trincão Laurence Altibelli Catherine Johannes Lorena Mihelač Laura Maffei Maria Doria Alessandra Cannelli Marilina Lonigro Elena Pezzi Alessandra Rebecchi Maria Jesús Bayonas Manuel Díaz Escalera Nuria de Salvador Valentina Cuadrado Marcos Marta Pey Maria Antoinette Magro Ágnes Péter Silvije Devald Adriana Maris Corina Mandi Irina Vasilescu Mary Fournari Maria Georgiadou Angelos Konstantinidis Irene Pateraki Fani Smixioti Theodor Tsampatzidis Ayça Oğuz

8 6

9 Przedmowa Androulla Vassiliou Komisarz ds. Edukacji, Kultury, Wielojęzyczności i Młodzieży Komisja Europejska etwinning dziś Z przyjemnością przedstawiam Wam tę fascynującą książkę, w której nauczyciele dzielą się swoimi licznymi i różnymi doświadczeniami związanymi z etwinningiem. etwinning powstał, by połączyć ze sobą uczniów i nauczycieli z całego kontynentu tworząc w ten sposób sieć współpracujących ze sobą szkół. Cel ten pokrywa się z wizją szkolnictwa prezentowaną przez Unię Europejską: na wszystkich poziomach wspierać współpracę i wzajemne nauczanie pomiędzy krajami europejskimi przy jednoczesnym poszanowaniu organizacji i struktury narodowych systemów edukacji. Zamysł był taki, by dzięki rosnącym możliwościom oferowanym przez technologie informacyjno-komunikacyjne (ICT) szkoły mogły poszerzać swoje horyzonty i doświadczać Europy bez wychodzenia ze szkolnej klasy. Za jednym kliknięciem myszki uczniowie i nauczyciele mogą współpracować ze swoimi partnerami z innych krajów i uczyć się ze sobą i od siebie nawzajem. etwinning jest unijnym programem edukacyjnym, który stanowi obecnie część programu Comenius i który bez wątpienia przewyższył wszelkie oczekiwania pod względem liczby uczestników. Wynika to częściowo z powodu oddolnego podejścia i elastycznej struktury programu, która nie stawia ograniczeń wyobraźni działających w nim osób. Głównym powodem jednak były nadzwyczajne zaangażowanie, entuzjazm i kreatywność wielu nauczycieli oraz ogromna chęć uczniów do nawiązania kontaktu ze swoimi rówieśnikami z całej Europy. etwinning oferuje szkołom zaplecze technologiczne do współpracy, wsparcie, pomysły oraz cały wachlarz możliwości doskonalenia zawodowego dla nauczycieli. Jednak tym, co czyni ten program niezwykłym jest to wszystko, co wnoszą nauczyciele i uczniowie. etwinning to europejska historia sukcesu, którego częścią są nauczyciele biorący udział w powstaniu tej publikacji. Jestem przekonana, że czytanie o ich doświadczeniach (wraz z nauką, która z tego wynika) będzie dla Was taką samą przyjemnością, jaką było dla mnie. Przedmowa 7

10 Wstęp Zespół Programu etwinning Książka ta jest wynikiem wspólnego wysiłku. Została napisana przez nauczycieli z wielu krajów europejskich, którzy odgrywają aktywną rolę w etwinningu i chcą podzielić się swoim entuzjazmem, doświadczeniami, a także radą lub nawet uwagami dotyczącymi przeszkód, które napotkali. wraz ze swoimi uczniami współpracują w ramach projektów partnerskich z nauczycielami i uczniami z innych krajów europejskich. Kilka miesięcy temu zaprosiliśmy uczestników programu etwinning by opowiedzieli swoje historie i stali się autorami tej książki. Na Portalu etwinning zamieściliśmy apel do wszystkich, którzy chcieliby wnieść coś od siebie do tej publikacji. W ciągu kilku dni otrzymaliśmy setki odpowiedzi. Musieliśmy dokonać naprawdę trudnego wyboru, by wyłonić 60 nauczycieli, którzy mieli wziąć udział w tej przygodzie. Do wstępnego opracowania tej książki stworzyliśmy Grupę etwinning, zaprosiliśmy wszystkich autorów i poprosiliśmy ich o wybranie jednego z zaproponowanych tematów. Już po chwili było oczywiste, że osobiste zaangażowanie okazało się najważniejsze. pisali nie tylko na wybrane tematy, ale komentowali również wypowiedzi innych, wzbogacając tym samym różne historie. Grupa rozrosła się do rozmiarów, których nie przewidzieliśmy i wcale niełatwo było zebrać ostateczny tekst, który właśnie macie przed sobą. Opowiadania różnych autorów tej publikacji mają charakter indywidualny, ale jest też coś, co ich wszystkich łączy. Każdy z nich, w pewnym momencie dowiedział się o istnieniu etwinningu i odwiedził portal www. etwinning.net; zbadał dostępne tam możliwości i zdecydował się zarejestrować. To pozwoliło na uzyskanie dostępu do Pulpitu etwinning platformy społecznościowej, która służy jako punkt spotkań dla dziesiątek tysięcy nauczycieli z całej Europy. Tam można poznać kolegów i koleżanki o podobnych zainteresowaniach lub podobnej sytuacji zawodowej pod względem, na przykład, wieku uczniów, nauczanego przedmiotu czy języka komunikacji. Bardzo często za pośrednictwem Pulpitu etwinning nauczyciele spotykali partnerów, z którymi planowali i realizowali swoje pomysły na współpracę partnerską. Po rejestracji wspólnych projektów nauczyciele 8

11 etwinning dziś otrzymywali dostęp do TwinSpace - bezpiecznego środowiska współpracy, w którym mogli przeprowadzać zadania projektowe ze swoimi uczniami za pomocą szerokiego wachlarza udostępnionych narzędzi ICT. Wszyscy ci nauczyciele wyrażali przekonanie, że projekty etwinning stworzyły ich uczniom bardzo urozmaicone i wiarygodne sytuacje edukacyjne. I to właśnie przyczyniło się do wzrostu motywacji i otwartości uczniów, pomogło rozwinąć umiejętności komunikacyjne, umiejętności pracy w zespole, a także przyczyniło się do podniesienia świadomości kulturowej uczniów i ich tolerancji dla różnic. Autorzy zwracają także uwagę na duże znaczenie etwinningu w kontekście samokształcenia, motywacji i rozwoju zawodowego nauczycieli. Większość z nich nie była ekspertami w dziedzinie komputerów, ale dzięki zadaniom przeprowadzonym w ramach etwinningu z większą pewnością zaczęli wykorzystywać narzędzia ICT w nauczaniu. Poznali je i mieli możliwość pracy w wielodyscyplinarnych zespołach. W większości przypadków poprawili także swoją znajomość języków obcych. W procesie zdobywania niezbędnej wiedzy nauczyciele brali udział w zorganizowanych w ramach programu etwinning zadaniach szkoleniowych, takich jak Eventy Edukacyjne czy Warsztaty Doskonalenia Zawodowego oraz w odbywających się na szczeblu krajowym kursach online i seminariach. Najważniejsza część procesu uczenia się przebiegała jednak podczas interakcji nauczycieli z kolegami i koleżankami po fachu oraz podczas wspólnego pokonywania trudności, które napotykali w swojej pracy nad projektem. Pulpit etwinning oferuje także cały wachlarz możliwości kontaktowania się z innymi uczestnikami etwinningu, by móc porozmawiać na interesujące tematy (np. czat, Pokoje Nauczycielskie i Grupy etwinning). Autorzy tej książki nie mają wątpliwości, że etwinning stał się siecią doskonalenia zawodowego. Ale oddajmy głos nauczycielom. W kolejnych rozdziałach będą opowiadać jak zaangażowali się w etwinning (Rozdział 1), jak wcielili go w życie (Rozdział 2), czego doświadczyli w społeczności etwinning (Rozdział 3) ) i jakie projekty stworzyli (Rozdział 4). Następnie rozważają, jak etwinning przyczynił się do ich rozwoju zawodowego (Rozdział 5) i jaki wpływ miało na nich zaangażowanie się w etwinning (Rozdział 6). Wstęp 9

12 10

13 Rozdział 1 Do Dołącz do etwinning etwinning dziś Wstęp Donatella Nucci Centralne Biuro Programu etwinning etwinning został ofi cjalnie zainaugurowany w styczniu 2005 roku podczas dużej konferencji w Brukseli. Wzięło w niej udział trzystu nauczycieli dużo, ale to i tak niewiele w porównaniu z liczbą wszystkich nauczycieli w Europie, z których sto tysięcy stało się od tamtej pory częścią etwinningu. Na początku, w 2005 roku, jednym z głównych priorytetów Narodowych Biur etwinningu (NSS) oraz Centralnego Biura etwinningu (CSS) było rozpowszechnianie informacji o akcji w szkołach i wśród nauczycieli. Wszystkie Biura NSS angażowały się w organizację seminariów w poszczególnych regionach swoich krajów, zamieszczały artykuły na swoich stronach internetowych i zajmowały się promocją etwinningu na wiele jeszcze innych sposobów. Przedsięwzięcia te z pewnością odniosły pożądany skutek; wielu nauczycieli twierdzi, że odkryło etwinning dzięki ofi cjalnym komunikatom, szkoleniom czy innym inicjatywom organizowanym zarówno na szczeblu europejskim jak i krajowym. Kiedy w 2007 roku etwinning stał się częścią programu Comenius, wielu nauczycieli zaczęło postrzegać go jako szansę kontynuowania współpracy z innymi szkołami, która w przeciwnym razie musiałaby się zakończyć. Część pedagogów przyznaje jednak, że dotarło do etwinningu samodzielnie, niemal przez przypadek, szukając w Internecie czegoś zupełnie innego, lub czegoś, co właściwie trudno określić. Szczęśliwy traf? Przypadek pomaga dobrze przygotowanym umysłom. *. W rzeczywistości nauczyciele ci odkryli etwinning podczas aktywnych poszukiwań możliwości zmian w swoim życiu zawodowym, czy to w swoich relacjach z uczniami, czy też w metodach pracy lub sposobie realizacji programu nauczania mówiąc krótko, szukając innowacji. Dla niektórych nauczycieli pierwsze spotkanie z etwiningiem nie okazało się decydujące; wrócili do niego po kilku miesiącach lub latach, kiedy już byli gotowi skorzystać z możliwości, jakie ta akcja oferuje. * Słowa Ludwika Pasteura, słynnego XIX-wiecznego chemika i mikrobiologa francuskiego: le hasard ne favorise que les esprits préparés. Rozdział 1 : Dołącz do etwinning 11

14 Mimo ogromnej różnorodności i różnych historii napisanych przez życie, wszyscy nauczyciele działający w etwinningu podzielają ten sam pogląd: spotkanie z rozmaitymi kulturami, językami to wzbogacające doświadczenie zarówno dla nich samych, jak i ich uczniów. Dla nauczycieli języków obcych etwinning to skuteczny sposób nauczania języków obcych, oferujący rzeczywisty kontekst komunikacyjny, zwłaszcza dla tych uczniów, którzy pochodząc ze środowisk zaniedbanych lub mieszkając w oddalonych rejonach, mają mniej szans na kontakt z użytkownikami różnych języków. etwinning to także sposób na poszerzanie horyzontów w nauczaniu innych przedmiotów, od historii po biologię. Wielu nauczycieli zdecydowało się zaangażować w etwinning widząc w nim szansę własnego rozwoju zawodowego. Dla nich jedną z najwspanialszych rzeczy w etwinningu jest to, że udział w akcji nie ogranicza się wyłącznie do realizacji jednego projektu; wprost przeciwnie, nauczyciele mogą w sposób ciągły doskonalić się, wyznaczając sobie wciąż nowe cele; podoba im się, że stawiając czoło wyzwaniom i próbując nowych rzeczy w etwinningu nabywają nowych umiejętności i w coraz większym stopniu angażują się w życie społeczności podobnie myślących nauczycieli. Jedną z głównych reakcji nauczycieli angażujących się w etwinning jest zaskoczenie, że za drzwiami z napisem zarejestruj się w etwinningu kryje się społeczność nauczycieli doświadczających podobnych obaw i problemów. Bywa, że z różnych powodów pierwsze kroki w tej społeczności nie należą do najbardziej produktywnych niewłaściwa pora roku, niewłaściwe nastawienie, itp., ale nikt tutaj nie będzie cię karał wprost przeciwnie! Sandra Underwood, pierwsza z naszych autorek opisuje jak dokonała tego odkrycia: 12

15 Sandra Underwood etwinning dziś LSA Technology & Perfoming Arts College Lytham St Annes Wielka Brytania Pamiętam, że pod koniec roku szkolnego szukałam w sieci czegoś, co mogłoby zmotywować do pracy moich uczniów i wtedy właśnie natknęłam się na stronę internetową etwinningu. Zaskoczyło mnie, że tak wielu nauczycieli z całej Europy przyłączyło się do tego programu i poszukiwało projektów do realizacji. To była wspaniała okazja współdziałania z innymi podobnie myślącymi osobami nad czymś, co motywowało uczniów w klasie do pracy. Muszę przyznać, że początki nie były łatwe. Moja pierwsza próba przeprowadzenia wspólnego projektu nie powiodła się. Przyczyną był najprawdopodobniej nieodpowiedni czas. Projekt powstał i był realizowany w lipcu, kiedy w szkołach brytyjskich kończy się rok szkolny, podczas gdy w sierpniu w wielu szkołach europejskich zaczyna się już nowy rok szkolny. Nie zniechęciłam się jednak a etwinning pojawił się na horyzoncie ponownie, kilka miesięcy później, kiedy otrzymałam zaproszenie do udziału w seminarium kontaktowym w Kolonii. Zgodziłam się chętnie, złożyłam aplikację i zostałam przyjęta na seminarium w grudniu 2009 roku. Nawet w najśmielszych oczekiwaniach nie przypuszczałam, że to seminarium będzie miało taki wpływ na moich uczniów i moją zawodową przyszłość. Ten weekend w Niemczech okazał się pozytywnym doświadczeniem, ponieważ poznałam tam kilkoro pełnych motywacji i entuzjazmu nauczycieli, chętnych do rozpoczęcia pracy nad projektami. Mój zespół, w którym znalazły się dwie szkoły z Niemiec, jedna z Turcji i jedna z Walii, rozpoczął pracę nad projektem mającym trwać dwa semestry, od stycznia do lipca. Od początku trwania projektu zatytułowanego Welcome to my World (Witaj w moim świecie) komunikowaliśmy się za pomocą poczty elektronicznej i blogowaliśmy na TwinSpace, a z nami 160 uczniów piszących listy i rozmawiających ze sobą na czacie. Jestem przekonana, że wszyscy się zgodzą, że koordynowanie i organizowanie zadań w tym projekcie wymagało ogromnego wysiłku, ale wszyscy bez wątpienia potwierdzą, że nasze wspólne przedsięwzięcie okazało się ogromnym sukcesem. Moim uczniom to doświadczenie bardzo się spodobało i na pewno jeszcze raz zaangażuję się w coś podobnego. Relacje, które zbudowałam ze swoimi uczniami zaowocowały niesamowitym wysiłkiem z ich strony, a satysfakcją z nauczania i uczenia się z mojej. Na początku wahałam się, czy zaangażować się w etwinning, przede wszystkim ze względu na ilość dodatkowej pracy, której się domyślałam i na brak uznania dla Rozdział 1 : Dołącz do etwinning 13

16 W 2005 roku krążyło po naszym liceum nadane przez władze lokalne pismo zachęcające nas do wzięcia udziału w etwinning, czyli do przeprowadzenia projektu partmoich wysiłków. Myliłam się, ponieważ dyrektor mojej szkoły bardzo entuzjastycznie podszedł do współpracy z innymi szkołami w naszym kraju i za granicą. Jednym z celów, jakie nasza szkoła obrała było poszerzenie wiedzy kulturowej, społecznej i ekonomicznej, by dzięki temu pomóc naszym uczniom stać się obywatelami świata. Moja praca została doceniona i zostałam mianowana koordynatorem ds. kontaktów z innymi szkołami. Moim zadaniem było łączenie szkół na poziomie krajowym i międzynarodowym oraz rozwijanie współpracy międzynarodowej w szkole. Mój sposób uczenia nie zmienił się aż tak bardzo, ale został ulepszony dzięki nowej wiedzy zdobytej na podstawie własnych doświadczeń i szkoleniom, w których uczestniczę. Jeśli chodzi o nauczanie, czuję się coraz pewniej i odbieram jako nagrodę zainteresowanie uczniów współpracą. Na ostatnie warsztaty adresowane do uczniów zgłosiła się ogromna liczba chętnych, co świadczy o tym, że chcą się uczyć o tym, jak żyją inni. Jestem przekonana, że jest o wiele więcej możliwości uczenia się niż tylko w szkolnej klasie. Moje doświadczenie z etwinningiem z pewnością przyniesie wiele dalszych projektów partnerskich, realizowanych zarówno online jak i poprzez wizyty w lokalnych szkołach wyższych, gdzie moi uczniowie będą mieli możliwość poznania korzyści płynących z nauki języków obcych i nawet zdobycia dzięki nim zawodu. W mojej szkole nauka języka obcego dla uczniów powyżej czternastego roku życia nie jest obowiązkowa i jestem przekonana, że liczba uczniów uczących się języków wzrosłaby, gdyby mogli oni spotykać się i rozmawiać z kolegami i koleżankami z zagranicy, czy to za pośrednictwem poczty elektronicznej, czy Internetu. W ten sposób mieliby więcej okazji do stosowania swoich umiejętności językowych i podzielenia się wiedzą na temat własnej kultury. Być może wówczas, uczniowie decydowaliby się na języki obce. W 2005 roku nie było aż tak wielu przykładów projektów czy zadań realizowanych w ramach etwinningu jak mamy teraz; ale niektórzy nauczyciele od razu dostrzegli wartość, którą etwinning mógł wnieść w nauczanie języków, oferując uczniom, zupełnie za darmo, wirtualną mobilność i prawdziwy kontekst do nauki języków obcych, budując w ten sposób pomosty pomiędzy grupami nierównymi społecznie. Catherine Johannes Lycée Hilaire de Chardonnet Chalon Sur Saône Francja 14

17 etwinning dziś nerskiego z inną szkołą z kraju Unii Europejskiej. Idea nie do końca była jasna, ale po rozmowie z moją koleżanką, nauczycielką angielskiego, zdecydowałyśmy się rozpocząć projekt na początku roku szkolnego 2005/2006. Jestem nauczycielką technologii w szkole średniej (mała szkoła na prowincji), gdzie uczniom często brakuje motywacji do nauki. Regularnie słyszą, że nie są dobrzy z języków obcych, ot tak po prostu! Oczywiście to nieprawda; poza tym, ci uczniowie często pochodzą z niezamożnych środowisk, a ich rodziców nie stać na zagraniczne podróże. Pomyśleliśmy, że projekt może okazać się motywujący zarówno dla nas jak i naszych uczniów, że być może pokaże celowość uczenia się języków obcych oraz technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT). Projekt miał także nieco zniwelować granice między przedmiotami (angielski i technologie ICT). I wreszcie, co nie mniej ważne dzięki tej wirtualnej podróży, która nic nie kosztowała, każdy mógł wyjechać za granicę. Błędem jest myśleć, że etwinning to panaceum na wszelkie problemy, jakie nauczyciel może napotkać w swojej klasie, zwłaszcza kiedy uczniom brakuje motywacji. Z pewnością pomoc i wsparcie ze strony partnerów, i z Narodowego Biura etwinningu, czy innych osób spotkanych w etwinningu sprawia, że łatwiej jest poradzić sobie z problemami, ponieważ nauczyciele nie są pozostawiani sami sobie, o czym opowiada historia Marty Pey. Marta Pey Institut Jaume Callis Vic Hiszpania Wszystko zaczęło się pewnego październikowego dnia w 2007 roku. Natknęłam się na ogłoszenie o kursie organizowanym przez hiszpańskie Ministerstwo Edukacji poświęconym etwinningowi. Co to jest etwinning? Pierwsza część kursu była nieco zbyt teoretyczna, ale za to druga w dużo większym stopniu odnosiła się do rzeczywistości. Musiałam znaleźć bliźniaka: udało mi się i w niecałe 10 minut Alessandra P. z miejscowości Monfalcone w północnych Włoszech zaprosiła mnie do udziału w swoim projekcie. Wszystko było jak trzeba: cele projektu, wiek uczniów (16-17 lat). Musiałam szybko podjąć decyzję. Czy naprawdę chcę zaangażować się w ten projekt? Czy moi uczniowie chętnie wezmą w nim udział? Wiedziałam, że nie są zbyt pracowici i że ich poziom angielskiego nie był za wysoki... po chwili zastanowienia postanowiłam dołączyć do tej europejskiej społeczności. Rozdział 1 : Dołącz do etwinning 15

18 Tak jak przypuszczałam, moi uczniowie okazali się najtrudniejszą częścią tego przedsięwzięcia. Na początku byli pełni entuzjazmu, ale kiedy dotarło do nich, że muszą naprawdę ciężko pracować, to już zupełnie inna historia... Rzeczy nie układały się najlepiej, tak więc postanowiłam poświęcić część swoich zajęć na realizację tego projektu i oceniać uczniów za udział w nim. Wielokrotnie czułam się sfrustrowana, czasami byłam już bliska wycofania się z projektu, z etwinningu i z tego wszystkiego To, co mnie jednak trzymało, to silny związek z Alessandrą i ogromna pomoc ze strony hiszpańskiego Biura etwinningu (NSS) w Madrycie oraz Núrii de Salvador z Barcelony. Przekonałam się, że etwinning to wspaniałe narzędzie zarówno w mojej pracy nauczyciela, jak i w nauce moich uczniów. Zaangażowanie w etwinning może mieć swój początek z niewielkiego, prostego projektu -, tylko jeden partner, czas trwania tylko kilka miesięcy. Prawdziwe niebezpieczeństwo pojawia się, gdy raz zetknąwszy się z etwinningiem nauczyciel nabiera ochoty by się angażować bardziej i bardziej, jak Maria Antoinette, nasza kolejna autorka, która po pięciu latach od realizacji swojego pierwszego projektu może poszczycić się piętnastoma kolejnymi oraz partnerami z wielu różnych krajów. Maria Antoinette Magro School St Gorg Preca Primary School C Hamrun Malta W 2005 roku, kiedy etwinning został oficjalnie zainaugurowany, wszyscy dyrektorzy szkół Wysp Maltańskich wzięli udział w seminarium poświęconym tej nowej akcji. Po powrocie dyrektor naszej szkoły udzielił nam wszelkich informacji o etwinningu i postanowiłam od razu zarejestrować się, nie bardzo zdając sobie sprawę z tego, co to tak naprawdę oznacza. Od tamtej pory nigdy nie oglądałam się za siebie, a mój entuzjazm i miłość do etwinningu z roku na rok stają się coraz silniejsze. Gdy tylko się zarejestrowałam znalazłam się w części portalu poświęconej szukaniu partnerów. Odezwał się do mnie nauczyciel szkoły podstawowej ze Szkocji. Rozpoczęliśmy prosty projekt z udziałem naszych uczniów pt. Children from Other Lands (Dzieci z innych krajów). Dzieci pisały do siebie maile, wysyłaliśmy sobie wzajemnie prezentacje PowerPoint i zdjęcia, by w ten sposób przedstawić partnerowi swoją szkołę i nas samych. 16

19 etwinning dziś Pod koniec roku szkolnego moi uczniowie i ja stwierdziliśmy, że fajnie się pracowało jak jedna rodzina. Nauczyliśmy się tak dużo od naszych kolegów i koleżanek z zagranicy, że postanowiliśmy spróbować jeszcze raz w kolejnym roku i tak aż do dziś. Podczas pierwszych pięciu lat istnienia etwinningu wzięłam udział w piętnastu projektach z różnymi krajami, w tym ze Szkocją, Polską, Norwegią, Słowacją i Francją. Każdy z projektów świetnie łączył się z treścią obowiązującej u nas podstawy programowej i programem pracy przewidzianym na dany rok szkolny. Nie zrobiliśmy niczego spoza programu nauczania, jednak to, co realizowaliśmy przebiegało w bardziej stymulujący uczniów sposób i to się dzieciom bardzo podobało, więcej też zapewne zapamiętały z rzeczy, których się uczyły. Gdyby nie było tych projektów, lekcje musiałyby się odbywać w zwykły sposób z użyciem tradycyjnych i nudnych metod. Technologie informacyjno-komunikacyjne (ICT) to z pewnością ważny, ale nie główny element etwinningu; aspekt interdyscyplinarny, a także współpraca horyzontalna pomiędzy nauczycielami z tej samej szkoły i nauczycielami z innych krajów oraz współpraca wertykalna pomiędzy nauczycielami i uczniami to bardziej widoczne cechy etwinningu, co znajduje swoje odzwierciedlenie w refl eksjach Angelosa. Angelos Konstantinidis School Secondary Sport School Drama Grecja Uważam, że miałem szczęście bo w 2008 roku mogłem uczestniczyć w pierwszym, zorganizowanym online, seminarium poświęconym akcji etwinning w Grecji. Seminarium zatytułowane było Projekty interdyscyplinarne i akcja etwinning, i zostało poprowadzone przez trzech greckich ambasadorów. Dowiedziałem się o nim z Biuletynu etwinning i z czystej ciekawości postanowiłem wziąć udział. Oczywiście interesował mnie temat, ale muszę przyznać, że nie byłem Rozdział 1 : Dołącz do etwinning 17

20 wówczas entuzjastą projektów interdyscyplinarnych. Wtedy jeszcze wierzyłem, że mogę pobudzić uczniów do aktywnego działania przekazując im wyłącznie konkretną wiedzę, w moim przypadku - w zakresie technologii ICT. Owszem, uczniów interesowały moje lekcje, ale ja osobiście nie byłem zadowolony z wyników. Od czasu do czasu uczniowie kwestionowali przydatność pewnych treści przewidzianych przez program nauczania, pytając: Proszę pana, po co mam się tego uczyć? Na co mi się to przyda?. Nie muszę chyba mówić, że tego typu pytania były dla mnie niezręczne i zachęciły mnie, by przyjrzeć się tym dotąd przyjmowanym bez zastrzezeń treściom nauczania... To seminarium online poświęcone projektom interdyscyplinarnym było okazją, dzięki której mogłem bardziej zgłębić tę kwestię. Zdałem sobie sprawę, że panujący model nauczania, wciąż wykorzystywany przez większość nauczycieli, jest nie tylko przestarzały, ale i nieskuteczny. Poznawcze metody nauczania skoncentrowane na przekazywaniu wiedzy teoretycznej okazały się poważnie nieadekwatne, ponieważ tylko poprzez model nauczania bazujący na współpracy można stworzyć sprzyjające warunki dla dobrego rozwoju poszczególnych jednostek. Niewątpliwie, technologie ICT odgrywają istotną rolę w tym procesie edukacyjnej ewolucji. Po seminarium, mój punkt widzenia na edukację uległ całkowitej zmianie, dla mnie to już nie jest tylko nauczanie technologii ICT, ale nauczanie przy pomocy technologii ICT. Ta nowa perspektywa fascynuje mnie i jest najistotniejszym bodźcem do dalszego rozwoju osobistego w tym właśnie kierunku. Jak już wspomnieliśmy, pojęcie współpracy nie jest obce nauczycielom w Europie, jako że od wielu lat uczestniczą w programie Comenius. Ale nasz kolejny autor odkrył, że zaangażowanie się w etwinning przyniosło nowe bogate możliwości w realizowaniu zadań w ramach programu Comenius. Helgi Hólm I Stóru-Vogaskóli Vogar Islandia Na początku 2007 roku moja szkoła została koordynatorem trzyletniego projektu realizowanego w ramach programu Comenius zatytułowanego The World around Us (Świat wokół nas) i już po chwili zacząłem się w ten projekt angażować. Od razu odkryłem, że ten rodzaj pracy jest zarówno ciekawy jak i kształcący. W projekcie wzięły 18

21 etwinning dziś udział szkoły z pięciu innych krajów Norwegii, Belgii, Anglii, Czech i Francji. Były to historyjki i zabawy z udziałem najmłodszych uczniów. Postanowiliśmy, że językiem pracy i komunikacji będzie angielski, w wyniku czego moja szkoła podjęła decyzję, aby wprowadzić angielski do programu nauczania od pierwszej klasy (sześciolatki) i kontynuuje to nadal. Stało się dla mnie oczywiste, że taki projekt może przynieść szkole, która w nim uczestniczy zarówno krótko- jak i długofalowe efekty. W trakcie realizacji projektu zacząłem dostrzegać i uczyć się rzeczy, które potem wykorzystywałem w swojej pracy jako nauczyciel informatyki. W naszym projekcie Comenius skupiliśmy się na najmłodszych uczniach, choć na co dzień pracowałem niemal ze wszystkimi uczniami naszej szkoły (w wieku od 6 do 16 lat). Zacząłem więc szukać sposobów, by zaangażować więcej uczniów w różne ciekawe projekty. Dzięki islandzkiej Narodowej Agencji Programu Comenius dowiedziałem się o etwinningu i w sierpniu 2007 roku zarejestrowałem się. Byłem zaskoczony widząc, jak w bardzo niedługim czasie od inauguracji do etwinningu przyłączyły się tysiące nauczycieli z całej Europy, którzy rozpoczęli realizację różnorodnych, interesujących projektów. Zamieściłem na stronie etwinningu kilka swoich pomysłów i wkrótce zacząłem się komunikować z innymi nauczycielami.* Chociaż wielu nauczycieli przyciąga wizja działania w projekcie europejskim, rezygnują z tego pomysłu z powodu licznych wymogów narzucanych przez program nauczania, co w konsekwencji prowadzi do braku czasu na cokolwiek innego. Sekret polega na tym, jak zauważa Michelle, by dobrze wpasować projekt w obowiązkowe treści nauczania i rozszerzyć je o dodatkową korzyść dla twojej pracy, jaką jest wprowadzenie kontekstu europejskiego. Jej uczniowie odkryli też, że udział w takim projekcie ma znaczenie podczas rekrutacji na studia... Rozdział 1 : Dołącz do etwinning 19