Dziewiątka na luzie. gazetka uczniowska kwiecień 2008 numer 5. Moje spotkania z europejską kulturą

Transkrypt

1 Dziewiątka na luzie gazetka uczniowska kwiecień 2008 numer 5 Moje spotkania z europejską kulturą Piotr nigdy nie zapomni Hiszpanii Patryk spędził tydzień w Grecji Marcin zwiedził Włochy Paweł marzy, by wrócić na Cypr

2 Przekonajcie się sami, Ŝe Włochy to piękny kraj We Włoszech byłem wielokrotnie. Zwiedziłem wiele ciekawych miejsc i poznałem kulturę tego kraju. Teraz podzielę się wra- Ŝeniami zdobytymi podczas moich rodzinnych wypraw do Italii. Niedawno byłem w Rzymie, a chyba kaŝdy wie, co w Rzymie robić? Oczywiście, Ŝe zwiedzać miasto i jego piękne zabytki. Jednym z tych zabytków jest Koloseum, które powstało za panowania dynastii Flawiuszów. Konstrukcja Koloseum była mistrzowskim dziełem. Budowla miała owalny kształt dwu połączonych ze sobą teatrów greckich. Arena miała drewnianą, pokrytą piaskiem podłogę i piwnicę głęboką na siedem metrów. Znajdowały się tutaj doprowadzające i odprowadzające wodę kanały, klatki dla dzikich zwierząt, więzienia. Amfiteatr był olbrzymi. Jego wysokość wynosiła 55 m., szerokość 156 m., długość 188 m., zaś obwód wynosi 527 m. Za panowania Nerona, w czasie prześladowania chrześcijan, na arenie amfiteatru ginęli, rozszarpywani przez lwy pierwsi wyznawcy Chrystusa. Byłem teŝ w Bazylice Świętego Piotra. Niestety, PapieŜa Benedykta XVI nie było w Watykanie. Dowiedziałem się, Ŝe początkiem ogromnego kościoła był grób męczennika Piotra. Grób ten stał się miejscem pielgrzymek, a chrześcijański cesarz Konstantyn wzniósł wokół niego bazylikę, która stała przez całe tysiąclecia. Kiedy zaczęła się rozpadać, papieŝ Mikołaj I zaplanował wzniesienie nowej budowli. Bazylika powstawała przez 170 lat. Ostatecznie kościół został konsekrowany w 1526 roku. Oprócz bazyliki w tym mieście jest jeszcze 365 kościołów i katedr! Dziewiątka na luzie Byłem teŝ w mieście na wodzie, które nazywa się Wenecja, a w Wenecji oczywiście trzeba popłynąć kanałami i zobaczyć sklepy z maskami. W czasie karnawału w Wenecji odbywają się huczne bale karnawałowe i wszyscy noszą specjalne maski o najróŝniejszych wzorach i kolorach. Sklepy z maskami zawsze bardzo nas interesują. Włochy jak kaŝde inne państwo ma swoje tradycje kulinarne. We Włoszech koniecznie trzeba być w pizzerii, gdzie spotyka się przy barze kucharza, który formuje ciasto na pizzę i wkłada do pieca z cegieł. Pizza jest pieczona na ogniu. MoŜna teŝ w pizzerii spotkać sympatycznych i wesołych kelnerów, którzy bardzo lubią dzieci. Ostatnio, kiedy byłem na nartach w Livigno, kelner robił do nas śmieszne miny rozciągając policzki i mówiąc Luck!. Menu są najczęściej w języku włoskim, w turystycznych miejscowościach równieŝ po angielsku, a w Rzymie i innych popularnych miastach, równieŝ po niemiecku. Gdy byłem w Weronie, zwiedziłem największą jej atrakcję amfiteatr zwany Areną, w którym co roku odbywają się przedstawienia operowe. Widzowie siedzą na kamiennych stopniach, a waŝne osoby na pięknych fotelach. Wiem, Ŝe w Sienie i Astii odbywają się kolorowe parady, w których uczestnicy przebrani są w stroje z epoki średniowiecza. Kiedy ja odwiedziłem Sienę, było juŝ po wyścigu Palio, podczas którego jeźdźcy dosiadają konia na oklep. Ten wyścig odbywa się wokół rynku, który po włosku nazywa się Campo. Ja w Sienie uczestniczyłem w nocnym koncercie na Campo. Moja siostra bardzo Ŝałowała, Ŝe nie zdąŝyła na Palio Str.2

3 Za kaŝdym razem, kiedy byłem we Włoszech i odbywały się wówczas Mistrzostwa Świata lub Mistrzostwa Europy w piłce noŝnej, Włosi przestawali interesować się wszystkim, co nie było związane z piłką noŝną. We wszystkich kawiarniach, restauracjach i barach było mnóstwo ludzi, którzy byli wpatrzeni w telewizor. Kiedyś siedząc w kawiarni była akurat transmisja meczu Włochy-Holandia. Kelnerka pytała nas skąd jesteśmy. Baliśmy się, Ŝe Poland zostanie przez nich zrozumiane jak Holland. Na szczęście wszystko zrozumieli. Włosi wygrali mecz i wszyscy goście zostali poczęstowani szampanem. Włosi są wielkimi fanami piłki noŝnej i bardzo cieszą się, gdy wygrywa ich druŝyna. Po meczu odbywa się całonocna, huczna zabawa. Czasami nie mogłem przez to spać. Włosi jeździli na motorach, trąbili, śpiewali, krzyczeli. Jest jeszcze jedna rzecz, która kojarzy mi się z Włochami. W upalne dni Włosi urządzają sobie sjestę. W czasie tej sjesty są pozamykane wszystkie sklepy, bary, banki. Miasta wyglądają wtedy jak opuszczone, nawet nikogo nie widać na ulicy. Włosi wtedy są w swoich domach i odpoczywają. Pisałem, Ŝe byłem we Włoszech wielokrotnie, ale jedna z podróŝy szczególnie utkwiła mi w pamięci Te wakacje spędzaliśmy nad jeziorem Garda. Jest to największe jezioro w północnych Włoszech. Jego woda jest aŝurowo niebieska i nadzwyczajnie czysta. Mieszkaliśmy wysoko w górach i z naszego okna rozciągał się piękny widok na połyskujące w słońcu jezioro i Alpy. Jezioro przyciągało wiele osób, które pływały na windsurfingu. W dolinie znajdowało się wiele małych miasteczek. Jedno z nich miało dziwną nazwę Limone. Po włosku to znaczy cytryna, tak przeczytałem w słowniku języka włoskiego. Gdy byliśmy tam, mieliśmy ze sobą rowery i jeździliśmy na nich. Najczęściej jeździliśmy nad jeziorem, bo ośrodek mieliśmy wyŝej. W czasie naszych rodzinnych wypraw przytrafiało nam się wiele przygód. Na przykład podczas naszej pierwszej wycieczki mojej siostrze spadł łańcuch. Drugi dzień teŝ był pechowy. Mieliśmy butelki z wodą w bocznych stojakach w plecaku i gdy wjechaliśmy na dziurawą drogę, pogubiliśmy wszystkie butelki i musieliśmy po nie wracać Pewnego dnia postanowiliśmy wybrać się na górę Monte Baldo. Ułatwieniem dla turystów była długa dwuczęściowa kolejka linowa, która mieściła rowerzystów i ich rowery. trudna, a w prawo łagodna. Gdy dojechaliśmy na szczyt, zgodnie z ustaleniami poszliśmy w prawo, pomimo tego, Ŝe wszyscy ludzie szli w lewo. Poszła teŝ za nami pewna rodzina z Chin. Początek trasy był prosty, ale jej druga część była znacznie trudniejsza od pierwszej. Było tam duŝo kamieni i duŝo piasku, a poniewaŝ dzień przed naszą wycieczką padało, to w wielu miejscach zamiast piasku było błoto. Potem zrobiło się jeszcze trudniej, bo zamiast zjazdu były schodki z drewna i kamieni. Kiedy zobaczyliśmy na drzewie narysowaną osobę z plecakiem i kijkiem, a pod nią czarny pasek zrozumieliśmy, Ŝe jesteśmy na czarnej ścieŝce dla pieszych. Jednak mieliśmy mapę i niedługo zaczęliśmy się orientować, gdzie jesteśmy. Piękny widok małego strumyczka z czystą wodą płynącą prosto z gór dał nam dokładny znak, gdzie jesteśmy, poniewaŝ był zaznaczony na mapie. Doszliśmy do rozejścia dróg, gdzie jak na mapie było pokazane, Ŝe mieliśmy iść w prawo. Oczywiście trzeba było zostawić znak naszym chińskim przyjaciołom. Narysowaliśmy więc strzałkę z nazwą drogi, Ŝeby mogli się zorientować i dotrzeć na dół. Po trzech godzinach wreszcie wyjechaliśmy z lasu i dotarliśmy do pierwszej części kolejki, gdzie była juŝ droga asfaltowa. Średnie nachylenie jezdni pozwoliło nam pojechać szybko i łatwo na dół. W końcu byliśmy na dole. Po pięciu godzinach cięŝkiego wysiłku fizycznego pojechaliśmy odpocząć do ośrodka. Nasze wycieczki zawsze były cool! Była długa kolejka do kas, ale jakoś to przeŝyliśmy. W punkcie informacyjnym pytaliśmy, gdzie są prostsze trasy zjazdowe. Pani powiedziała nam, Ŝe gdy wysiądziemy z kolejki musimy pójść w prawo, bo trasa prowadząca w lewo jest Bardzo lubię Włochy i mam nadzieję, Ŝe Wy teŝ je polubiliście. MARCIN ZŁOTY KLASA IVB Dziewiątka na luzie Str. 3

4 O wyjeździe naszej rodziny do Grecji zadecydowali oczywiście rodzice. Na początku nie byłem zachwycony tym pomysłem, bo nie lubię zwiedzać, a rodzice o niczym innym nie mówili. Jedyne co mnie cieszyło, to perspektywa lotu samolotem. Celem naszej podróŝy była grecka wyspa Rodos, a konkretnie miejscowość Kolimbia. Tak więc 17 lipca 2004 roku, po trwającym trzy godziny locie, wylądowaliśmy na wyspie Rodos. Zaraz po wyjściu z samolotu wszystkich zaskoczyła wysoka temperatura powietrza, mówiąc krótko upał. Spodziewałem się, Ŝe będzie gorąco, ale nie aŝ tak. Następnie szybka odprawa na lotnisku i transfer autokarem do hotelu, który okazał się rajem na ziemi. PołoŜony nad samym morzem, z duŝym basenem i placem zabaw dla dzieci hotel robił wraŝenie. Zaczęło mi się podobać! JuŜ następnego dnia zaczęliśmy zwiedzanie wyspy, która jak się dowiedziałem jest czwartą, co do wielkości wyspą Grecji. Od strony zachodniej otacza ją Morze Egejskie, a od wschodniej Morze Śródziemne. Głównym, a zarazem pierwszym miejscem, do którego się wybraliśmy było miasto Rodos stolica wyspy, które dzieli się na starą i nową część. Kontrast jest uderzający z jednej strony fast foody, luksusowe butiki, a z drugiej brukowane uliczki i sielska atmosfera. Nowe Miasto jest pełne eleganckich sklepów, drogich kafejek, Tydzień w Grecji straganów z rybami oraz wielkimi stertami warzyw i owoców. Na nabrzeŝu roi się od karykaturzystów, ulicznych sprzedawców popcornu i gąbek, które mama oczywiście kupiła. Największe wraŝenie zrobiły na mnie luksusowe jachty oraz niewielkie wodoloty, którymi moŝna było popłynąć na jedną z pobliskich wysp greckich lub teŝ do Marmaris miasta portowego w Turcji. Atrakcją portu są dwa duŝe jelenie z brązu strzegące wód w porcie, gdzie znajdował się słynny Kolos Rodyjski bóg słońca Helios, o którym legenda głosi, Ŝe stał okrakiem nad wejściem do portu. Natomiast Stare Miasto to otoczona murem średniowieczna część miasta, posiadająca jedenaście bram wjazdowych, wąskie brukowane uliczki, które krzyŝują się pod kątem prostym. W obrębie murów o długości 15 kilometrów znajduje się wiele zabytków, które przetrwały w niemal nienaruszonym stanie i figurują na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO. Zapewniam, Ŝe starówka miasta Rodos zachwyci kaŝdego, ale zwiedzanie w 40-stopniowym upale jest bardzo wyczerpujące. Przez resztę naszego pobytu na tej urokliwej wyspie, ku mojemu zadowoleniu, postanowiliśmy leniuchować i smakować potraw kuchni greckiej. Jak zaobserwowałem, jedzenie w Grecji jest wydarzeniem przy czym chodzi nie tylko o samą czynność i smak potraw, lecz towarzyszącą wspólnym posiłkom pogawędkę. Grecy nie lubią jeść w samotności, bo wtedy nawet najlepsze potrawy im nie smakują. Główny posiłek dnia przypada na czas południa, po którym jest święty czas sjesty, czyli odpoczynku. Tradycyjne greckie potrawy to genista (faszerowane warzywa), dolmades (gołąbki w liściach kapusty lub winorośli) i pites (rodzaj pierogów nafaszerowanych mięsem lub serem) oraz sałatka grecka z serem fetą i warzywami. Szczerze muszę przyznać, Ŝe zdecydowanie wolę kuchnię polską. Na szczęście w restauracji hotelu, w którym mieszkaliśmy, nie serwowano wyłącznie tradycyjnych greckich potraw, ale teŝ kontynentalne. Podczas pobytu na Rodos najbardziej urzekła mnie grecka gościnność. Ludzie są przyjaźni, otwarci i uwielbiają ucztować w gronie rodzinnym. Dla Greków najbliŝsza rodzina to nie tylko mąŝ, Ŝona i dzieci, ale równieŝ dziadkowie, wujowie, ciocie i kuzyni. Ucztom zazwyczaj towarzyszy muzyka, oŝywione rozmowy, a gospodarze za punkt honoru stawiają sobie dbanie o to, aby talerze gości nawet przez chwilę nie pozostawały puste. Atmosferę biesiady oddaje organizowany dla odwiedzających Dziewiątka na luzie Str. 4

5 wieczór grecki, podczas którego moŝna obserwować ludowe tańce i poznać greckie tradycje. Jak się dowiedziałem waŝną rolę w Ŝyciu Greków odgrywają święta religijne, a poniewaŝ w kalendarzu jest około 300 świętych, niemal codziennie moŝna znaleźć pretekst do zabawy. OtóŜ większość Greków nosi imiona świętych, zazwyczaj dziedziczone po dziadkach, co podkreśla ich przywiązanie do przodków i rodziny. Niestety tydzień na Rodos szybko minął i przez tak krótki czas nie moŝna zbyt wiele zobaczyć, ale wystarczy, aby zakochać się w tym kraju i jego mieszkańcach. Przepiękne, piaszczyste pla- Ŝe, malownicze, zaciszne zatoczki, błękitne i ciepłe morze stwarzają idealne miejsce do wypoczynku. Specyficzny urok stolicy wyspy, a takŝe wspaniałe zabytki czynią z niej miejsce, które warto odwiedzić. Ja na pewno tam wrócę! PATRYK TUZIK KLASA VC Tylko podróŝ ( do Hiszpanii ) jest Ŝyciem Moim mottem Ŝyciowym są słowa: Jeana Pau a : Tylko podróŝ jest Ŝyciem, tak jak odwrotnie Ŝycie jest podróŝą. Swoje podróŝe zacząłem od Hiszpanii. Być moŝe dlatego jest to miejsce, które najbardziej mi utkwiło w pamięci. Zwiedzając takie miejsca jak: Barcelona, Madryt, Palencia, Murcia czy Llonet de Mar zakochałem się w tym kraju. Sposób bycia, zachowania się miejscowej ludności dawał duŝo do myślenia. Bardzo zafascynowała mnie tamtejsza kultura, tradycje, zwyczaje czy nawet zwykli ludzie, którzy tak radośnie nastawieni do Ŝycia zawsze pogodni i rozweseleni, słuŝyli swoją pomocą. Hiszpanie są wspaniałymi, kochającymi zabawę ludźmi i nie sposób się z nimi nudzić. Zawsze Ŝyczliwi i przyjacielscy. Przebywając przez pewien czas w Valenci, a później w Albacete zafascynowałem się tamtejszą kulturą. Hiszpania to nie tylko piękne plaŝe, to kraj, w którym czas spędza się nie tylko na leniuchowaniu. Ludzie pracują tu w przemyśle, rolnictwie, handlu oraz turystyce. Obowiązuje tu jeden język urzędowy, a w głębi kraju nikt nie posługuje się językiem angielskim tylko hiszpańskim. Hiszpania to niezwykle zróŝnicowane terytorium, od krajobrazów lśniących w upalnym słońcu, po ośnieŝone górskie szczyty, urokliwe skaliste zatoczki. Występują tu bogate tradycje, które najbardziej widoczne są w narodowych rytuałach. Najciekawszym przejawem kultury jest corrida i taniec flamenco. odbywa się Corrida to niezwykłe widowisko - walka człowieka z bykiem to nie tylko rodzaj rozrywki, ale część hiszpańskiej kultury. Tradycja corridy na Półwysep Iberyjski przywędrowała wraz z plemionami arabskimi i początkowo była widowiskiem elitarnym - dla arystokracji. W dniu dzisiejszym jest to raczej rodzaj rozrywki, niŝ rytuał. Torreadorzy zachęcają byka do walki za pomocą mulety (czerwonej płachty), następnie - aby go bardziej rozdraŝnić - wbijają mu lancę - rodzaj krótkiej włóczni w unerwiony nerw na karku. Taki zabieg powoduje opóźnienie ruchów byka, Ŝeby łatwiej było torreadorom złapać go za rogi. Następnie na arenę wchodzi zabijacz i próbuje zabić byka, wbijając lancę w niewielkie miejsce na karku zwierzęcia. Kiedy mu się to uda - torreador zostaje nagrodzony brawami widowni. Na początku lipca ulicami Pamlpony odbywa się słynna gonitwa byków, przed którymi ucieka tłum odwaŝnych, ubranych w czerwone chusty. Kto lubi walki byków, nie powinien przegapić równieŝ święta San Isidro, które odbywa się w maju w Madrycie. Taniec flamenco to niezwykle ekspresyjny taniec, który wiąŝe się z tradycją andaluzyjskich cyganów. To nie tylko muzyka i śpiew, ale barwne stroje i mimika twarzy oraz gesty tańczących. Stroje zazwyczaj są niezwykle barwne - panie do tańca zakładają falbaniaste suknie i kolorowy gorset, a panowie obcisłe czarne lub granatowe spodnie, białą koszulę i apaszkę. Taniec flamenco moŝna wykonywać solo, w duecie, grupowo lub etapowo - poprzez występowanie po sobie kilku solówek róŝnych tancerzy. Najczęściej tańczącym towarzyszy wydobywająca się z gitary muzyka. Rzadziej muzycy korzystają z fletu, czy wiolonczeli. Zarówno muzycy, jak i tańczący uŝywają róŝnego rodzaju rekwizy- Dziewiątka na luzie Str. 5

6 tów, za pomocą których wybijają rytm lub czynią widowisko jeszcze bardziej kolorowym - są to zazwyczaj bębny, kastaniety, lub w przypadku kobiet - kwiaty i wachlarze. Jedną z największych atrakcji Hiszpanii jest bez wątpienia jej kuchnia, która naleŝy do najlepszych w świecie ze względu na wysoką jakość i róŝnorodność stosowanych w niej produktów. Zresztą, nie moŝna mówić o jednej kuchni hiszpańskiej, gdyŝ kaŝdy region ma swoje własne dania, zaleŝne od warunków klimatycznych i obyczajów jego mieszkańców. W hiszpańskiej kuchni z tłuszczów roślinnych najczęściej uŝywany jest olej z oliwek, a ze zwierzęcych -smalec. Je się wiele gatunków owoców i warzyw, które Hiszpanie przejęli od Arabów, oraz ziemniaki i pomidory, które dotarły na Półwysep z Ameryki. Hiszpania w kaŝdym swoim zakątku jest z pewnością inna. Krajobraz zmienia się jak w kalejdoskopie. Miejsce to jest odpowiednie dla ludzi lubiących zabawę, rozrywkę i zakupy! Znajduje się tu cudowny park wodny Water World z wieloma atrakcjami: ogromnymi zjeŝdzalniami w tym "kamikadze", "rwąca rzeka", pływalnia z falami i wiele innych atrakcji. Cypr chciałbym tam wrócić Cypr jest to najdalej wysunięta na wschód wyspa na Morzu Śródziemnym. Z tego, co zauwaŝyłem, na Cyprze są uŝywane trzy języki: grecki, turecki i angielski. Cypr jest podzielony na część grecką (większa część wyspy) i turecką, zajmującą jej północną część. Stolica Cypru Nikozja, którą zwiedzałem z rodzicami, to jedno z ostatnich miast podzielonych murem. Przecinająca ulice linia demarkacyjna robi niesamowite wraŝenie. Stacjonują tam wojska ONZ. Jedną z moich przygód, którą przeŝyłem na Cyprze jest wycieczka w góry Trodos. Jechaliśmy z rodzicami do klasztoru połoŝonego wysoko w górach. Po kilku godzinach wyczerpującej podróŝy odnaleźliśmy klasztor. Po przekroczeniu bramy z klasztoru wyszedł mnich z długą siwą brodą i kazał nam odjechać. Tata zapytał dlaczego? A mnich odpowiedział, Ŝe klasztor od pięciu lat jest zamknięty dla turystów i prosił, aby go nie filmować. Jednak tata po kryjomu przez chwilę go nagrał. Kiedy wyszliśmy, mama w samochodzie otworzyła przewodnik, którym się kierowaliśmy i przeczytała, Ŝe klasztor jest otwarty dla zwiedzających. Wtedy tata spojrzał na pierwszą stronę i okazało się, Ŝe przewodnik był sprzed dziesięciu lat. Przy zwiedzaniu świątyń naleŝy pamiętać o odpowiednim ubraniu: ramiona i kolana muszą być zakryte. W wielu świątyniach moŝna poŝyczyć spodnie lub chusty, które naleŝy załoŝyć podczas zwiedzania. MoŜe się zdarzyć, Ŝe nieodpowiednio ubrana osoba nie zostanie wpuszczona do środka świątyni. Nam to się na szczęście nie zdarzyło. Zwiedzaliśmy równieŝ inne miejsca, m.in. Pafos, gdzie z zabytków najbardziej utkwiły mi w pamięci mozaiki. Nadzwyczajne mozaikowe podłogi w czterech willach z okresu romańskiego to najlepsze przykłady tutejszych znalezisk. Mój pobyt w Hiszpanii uwaŝam za bardzo udany, jeśli kiedykolwiek pojawi się moŝliwość wyjazdu na pewno chętnie pojadę, by dokładniej poznać ten piękny, uroczy kraj. Bardzo chciałbym uczestniczyć w kursach nauki języka hiszpańskiego oraz uczestniczyć w kursie Hiszpania śpiewa, bo tam mogę pogłębić swoją wiedzę o Hiszpanii i jego bogatej kulturze, zwyczajach i tradycji. PIOTR NOWAK KLASA IVB W Kato Pafos wspaniale zachowane są mozaikowe podłogi w szlacheckich willach pochodzących z III-V w. n.e. Są uznawane za najpiękniejsze we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego. W większości przedstawiają sceny z mitologii greckiej. W czasie zwiedzania wyspy poznałem teŝ piękny mit o Afrodycie Pani Cypryjskiej Dziewiątka na luzie Str. 6

7 Hezjod pisał w Teogonii, Ŝe kiedy odcięte części ciała Uranosa (pokonanego przez Kronosa) wpadły do morza w pobliŝu Cypru, woda otoczyła je białą pianą. Z piany morskiej (aphros) wyłoniła się przepiękna Afrodyta. Jej narodziny nie mogły być przypadkowe, gdyŝ na brzegu oczekiwały juŝ na nią: Wdzięki, Uśmiechy i Igraszki - wesołe i miłe bóstwa, które odtąd zawsze jej towarzyszyły i słuŝyły. SłuŜące wytarły i namaściły wonnościami ciało Afrodyty i ubrały ją w delikatne szaty. Na głowę włoŝyły jej złotą koronę, w uszy wpięły kolczyki z pereł, a na szyi zawiesiły naszyjnik ze szmaragdów. Małym, ślicznym wozem, zaprzęŝonym w gołębie, bogini udała się na Olimp. Na jej widok wszyscy bogowie oniemieli, zwłaszcza Hera i Atena, które juŝ myślały jak pozbyć się przybyłej bogini. Jednak onieśmielone wdziękiem Afrodyty, która sprawiała, Ŝe wszystkie serca stawały się jej posłuszne, nic nie uczyniły. Nazwano ją boginią miłości i piękności. Narodziła się z morskiej fali, więc była patronką Ŝeglugi i Ŝeglarzy. Afrodyta bardzo upodobała sobie okolice Cypru i samą wyspę. W Pafos miała sławną świątynię, gdzie opowiadano cud, jaki zdarzył się za sprawą bogini w domu Pigmaliona. Był to król Cypru, którego bardziej niŝ sprawy państwowe interesowała sztuka rzeźbiarska. Wyrzeźbił cudowną postać kobiety, w której się zakochał. Gdy był zatopiony w swej miłości poczuł, Ŝe ktoś dotknął jego ramienia. Odwrócił się i ujrzał wyrzeźbioną ukochaną, mocą Afrodyty zamienioną w Ŝywą kobietę. Nazywała się Galatea i została Ŝoną Pigmaliona, królową Cypru. Urodził im się syn - Pafos, który załoŝył miasto swego imienia i zbudował w nim wspaniałą świątynię Afrodyty. Jak widać na zdjęciu, plaŝe i morze u wybrzeŝy wyspy są cudowne. Ciepła, krystalicznie czysta woda zachęca do kąpieli, a w miejscowości Agia Napa, w której m i e s z k a l i ś m y, l e Ŝ ą c e j w południowo-wschodniej części Cypru, piasek na plaŝy był bielutki choć w większości wyspy jest brązowy. Cypr to teŝ wyspa dziko rosnących wszędzie kwiatów, a najpiękniejsze z nich to storczyki (orchidee) i oleandry. Zbocza gór zamieniają się w kwitnące skalniaki. O kuchni cypryjskiej moŝna mówić godzinami, ale ja przeka- Ŝę tylko kilka spostrzeŝeń. Po śniadaniu moŝna posilić się róŝnymi przekąskami, jak podawana na południu wyspy nadziewana zapiekanka w formie pasztecika z oliwką (eliópitta) czy t a k h i n ó p i t t a ( p i e r o Ŝ e k z nadzieniem sezamowym). Do przygotowywania potraw uŝywa się wyłącznie oliwy z oliwek i ozdabia się świeŝymi, soczystymi owocami. Inną potrawą, rodem z Grecji, jest musaka, która na Cyprze przybiera postać plastrów bakłaŝanów i ziemniaków przykrytych mięsem, przyprawionym sosem z dodatkiem mleka i bulionu. Greckim akcentem jest teŝ kleftiko, czyli kawałek koziego lub jagnięcego mięsa pieczonego z chrząstką w specjalnych glinianych piecach. Jeśli mówimy o potrawach mięsnych, to trzeba ostrzec, Ŝe na Cyprze popularniejsze od kurczaków są gołębie, podawane w wielu restauracjach jako specjał. PoniewaŜ niejednego mieszkańca Europy moŝe to nieco zaskoczyć, naleŝy o tym pamiętać zamawiając posiłek w lokalu. Na gorącym Cyprze warto spróbować lodów, które sprzedawane są dosłownie wszędzie. Są one najczęściej wyrobem lokalnych zakładów mleczarskich i mają nieco inny smak niŝ przeciętne lody na kontynencie. PoniewaŜ ciepły klimat i Ŝyzne ziemie Cypru nadają się wyśmienicie do uprawy winorośli, nic dziwnego, Ŝe juŝ od stuleci wyrabia się tam wspaniałe wina. Znane są one na całym świcie ze swojej wysokiej jakości i niepowtarzalnego smaku. JeŜeli ktoś lubi porzeczkę, polecam spróbować owocu granatu.owoc ten pochodzi nie tylko z państw azjatyckich, ale równieŝ z państw basenu Morza Śródziemnego. Granat ma kolor jasnoczerwony, jest okrągły, lekko spłaszczony, posiada grubą skórę. W środku znajdują się oddzielone białawą błoną pestki. Owoc ten ma cierpki smak podobny do porzeczki. Dziewiątka na luzie Str. 7

8 Na Cyprze jest bardzo ciepły klimat. Kiedy w wakacje 2006 r. tam byłem, maksymalna temperatura dochodziła nawet do 30 C. Występują tu gorące lata i łagodne zimy. Atrakcją dla turystów oraz mieszkańców wyspy jest park wodny połoŝony niedaleko miejscowości Agia Napa. Są w nim piękne i wielkie zjeŝdŝalnie, którymi jadąc często się bałem. Spędziłem w tym parku wraz z tatą wiele niezapomnianych chwil. Chciałbym tam jeszcze wrócić i zachęcam do odwiedzenia tej cudownej wyspy. PAWEŁ FIGURA KLASA IVB SPONSORZY WYDANIA Przychodnia weterynaryjna PLAZA Dziewiątka na luzie Miesięcznik uczniów Szkoły Podstawowej z Oddziałami Integracyjnymi nr 9 w Koninie Redakcja: Aleksandra Urbaniak, Sandra Kałkowska, Bartosz Bilski, Jakub Kowalski, Magdalena Molenda, Aleksandra Wasilewska, Natalia Rogowska, Oliwia Łaskarzewska, Zuzanna śabierek, Anna Plaza, Katarzyna Konieczna, Wojciech Konieczny Korekta i opieka merytoryczna : Ewa Strzykowska Archiwalne numery gazetki uczniowskiej na stronie internetowej szkoły