EBC i niemieckie wybory

Transkrypt

1 EBC i niemieckie wybory Nadzieja umiera ostatnia. Tak pokrótce można opisać zachowanie rynków finansowych w ostatnich tygodniach. Nadzieja na to, że Europejski Bank Centralny utrzyma hiszpański rząd na rynku obligacji. Nawet pomimo niechęci Bundesbanku. Nie będzie to jednak proste, gdyż na europejskiej polityce coraz większym cieniem kładła będzie się kampania przed przyszłorocznymi wyborami do Bundestagu. Na początek należy zdać sobie sprawę z faktu, iż ewentualne interwencje EBC na rynku hiszpańskiego długu, które tak bardzo rozbudziły nadzieje inwestorów, są w praktyce środkiem redystrybucji dochodu w ramach unii monetarnej. Kupując hiszpański dług EBC oddziaływałby głównie na premię za ryzyko, a nie stopę wolną od ryzyka (co jest teoretycznie ideą tego rodzaju operacji) i tym samym obniżałby Hiszpanom koszt finansowania deficytu, za co płaciliby podatnicy pozostałych krajów strefy euro. Koncepcja ta nie jest tak odległa od idei euroobligacji, która zdaniem niemieckiego rządu nawet nie podlega dyskusji. Dodatkowo sprawy komplikuje pogorszenie koniunktury, które coraz wyraźniej dotyka niemiecką gospodarkę. W drugim kwartale roczna dynamika produkcji w Niemczech była ujemna po raz pierwszy od ostatniego kwartału 2009 roku, a lipcowy PMI zapowiada, iż trzeci kwartał może być jeszcze gorszy. W tym kontekście chęć dzielenia się z krajami południa traci zwolenników w niemieckim społeczeństwie. Wiele wskazuje na to, iż to właśnie społeczeństwu zostanie przedstawiony wybór drogi dla Europy. Lider opozycyjnej SPD Sigmar Gabriel rzucił rządzącej koalicji wyzwanie, nawołując do zaakceptowania euroobligacji i stworzenia unii fiskalnej. SPD będzie starało się przedstawić to rozwiązanie jako koncepcję nowej Europy, podczas gdy koalicja CDU/CSU będzie oskarżać SPD o narażanie pieniędzy niemieckiego podatnika. Do wyborów u naszych sąsiadów został jeszcze ponad rok, ale nie będzie to okres luźnej debaty. Angela Merkel będzie musiała w trakcie kampanii podejmować konkretne decyzje pod presją rynków finansowych i rządów innych krajów strefy euro. Jeśli jej partia zechce uczynić politykę europejską głównym wątkiem kampanii wyborczej, to wobec jasnego i dość radykalnego stanowiska opozycji, może usztywnić się w obecnej konserwatywnej filozofii. Szczególnie, że gorsza koniunktura może oznaczać konieczność szukania oszczędności również w kraju. W takiej sytuacji rynki wcześniej czy później czeka rozczarowanie. Miłej lektury. dr Przemysław Kwiecień Główny Ekonomista Wydarzenia tygodnia minionego: Chińska gospodarka zwalnia lipiec przyniósł spadek dynamiki sprzedaży detalicznej i produkcji przemysłowej w Chinach, obniżyła się inflacja CPI, a także doszło do silnego spadku dynamiki eksportu. Najnowsze dane tworzą przestrzeń do dalszego luzowania polityki monetarnej w Chinach. Rynek spekuluje, że już wkrótce może dojść do cięcia zarówno stopy rezerw obowiązkowych, jak i stóp procentowych. To kolejny bank centralny, na którego ruch czekają inwestorzy pytanie, na ile starczy tych nadziei w konfrontacji z pogarszającymi się danymi? Stopy w Australii bez zmian na sierpniowym posiedzeniu RBA, zgodnie z konsensusem, nie zmienił stóp procentowych (główna 3,5%). Rynek oczekuje jednak ich cięcia o 25 pb do końca roku. Recesja we Włoszech zmagająca się z kryzysem długu włoska gospodarka skurczyła się w II kwartale o 0,7% K/K, po tym jak kwartał wcześnie był to spadek o 0,8%. Ujemna dynamika włoskiego PKB utrzymuje się już od czterech kwartałów. nadchodzącego: PKB dla strefy euro we wtorek (14.08) zostaną opublikowane wstępne szacunki PKB dla strefy euro, Niemiec i Francji. Do tej pory poza Szwecją, raporty o PKB za drugi kwartał były w Europie wyjątkowo słabe. Dane makro z USA rynki zostaną zasypane danymi makro z USA. Zostaną opublikowane m.in. raporty o sprzedaży, inflacji, produkcji, sytuacji na rynku nieruchomości, a także indeksy NY Empire State, NAHB, Fed z Filadelfii, wskaźników wyprzedzających oraz Uniwersytetu Michigan. Wszystkie te dane będą analizowane w kontekście ewentualnego QE3. Inflacja CPI w Polsce we wtorek (14.08) GUS opublikuje dane o inflacji. Rynek oczekuje w lipcu jej spadku do 4,2% z 4,3% R/R w czerwcu, naszym zdaniem możliwy jest głębszy spadek. Dane te mogą istotnie wpłynąć na oczekiwania co do dalszych decyzji RPP.

2 Temat tygodnia: ryzykowne manewry Chińczyków Mijający tydzień teoretycznie nie przyniósł rozstrzygających publikacji czy wydarzeń. Po dwóch tygodniach emocji wokół EBC czy danych z USA, tym razem mieliśmy tylko pakiet danych z Chin. Te dane mówią jednak bardzo wiele. Pojawiają się też sygnały pokazujące, co chińskie władze chcą z tym fantem zrobić. Chińska gospodarka przez lata pędziła na dwóch silnikach eksporcie oraz inwestycjach. Kiedy w wyniku globalnego kryzysu eksport załamał się w 2009 roku, wzrost gospodarczy został podtrzymany przez ogromny impuls stymulujący inwestycje. Teraz ponownie maszyna eksportowa wyraźnie słabnie. Pomijając zniekształcone efektem nowego roku dane za styczeń, lipcowe dane są najgorsze od listopada 2011 roku. Nawet zakładając optymistycznie, iż z jakiegoś powodu lipcowy raport był wyjątkowo słaby, 3-miesięczna średnia pokazuje niekorzystny trend, potwierdzony dodatkowo słabymi danymi o produkcji. Chińskie władze od dawna marzyły o zmianie struktury wzrostu, jednak kryzys z 2009 roku zmusił je do jeszcze mocniejszego stymulowania inwestycji w celu podtrzymania tempa wzrostu (na drugim wykresie widać, jak ekspansja zwiększyła popyt na nieruchomości). Wszystko wskazuje na to, że podobny dylemat został tak samo rozstrzygnięty teraz. Chińskie władze stojąc przed wyborem spowolnienia w połączeniu ze zmianą struktury gospodarki a podtrzymania wzrostu poprzez stymulowanie inwestycji, wybrały to drugie tak przynajmniej można wnioskować z sygnałów płynących z chińskich samorządów i wzrostu popytu na nieruchomości w lipcu (po raz pierwszy od roku). Chińskie władze nie zdecydowały się na razie na dużą ekspansję, stąd nie można być pewnym poprawy koniunktury w drugiej połowie roku. Wydaje się jednak, iż ich planem jest podtrzymanie wzrostu za cenę ryzyka pęknięcia bański spekulacyjnej w przyszłości. Naszym zdaniem utrzymanie inwestycji na poziomie 13,5% PKB nie jest realne w dłuższym okresie. Jeśli gospodarka Chin nie spowolni w roku bieżącym, w przyszłości (być może już w 2013 roku) czeka ją jeszcze twardsze lądowanie.

3 Rynek walutowy: co stoi za hossą na wschodzących? W biuletynie sprzed czterech tygodni wskazywaliśmy na bardzo mocne zachowanie rynków wschodzących, które już wtedy kontrastowało nie tylko z sytuacją w Europie, ale także pogarszającą się koniunkturą gospodarczą. Wczoraj z polskiego Ministerstwa Finansów napłynęła wypowiedź sugerująca, iż tempo wzrostu gospodarczego w Polsce spowolni do 2-2,5% - my o takich perspektywach piszemy od kilku tygodni. Mimo tych niekorzystnych tendencji złoty radzi sobie świetnie. Oczywiście sytuacja makro pogarsza się nie tylko w Polsce, jednak w normalnych okolicznościach wzrost obaw o koniunkturę gospodarczą sprawia, iż kapitał odpływa z rynków wschodzących powodując wzrost premii na rynku obligacji i osłabienie lokalnych walut. Wykres po prawej stronie pokazuje, iż do maja tego roku taka zależność doskonale sprawdzała się, ale została zerwana w ostatnich dwóch miesiącach podczas gdy premie na europejskim rynku długu rosły, premie na polskim rynku malały (premiapl to 5-letni CDS dla EUR, premiaeur to suma różnic rentowności włoskich i hiszpańskich obligacji względem niemieckich; początek 2011 roku dla porównania został przeskalowany do 100). Pytanie dlaczego tak się dzieje i ile ta tendencja może potrwać? Teorie o świetnie radzącej sobie polskiej gospodarce już odrzuciliśmy jest nieprawdziwa, a poza tym fenomen dotyczy wszystkich ważniejszych rynków wschodzących. Można zaryzykować stwierdzenie, iż nastąpił decoupling i rola rynków wschodzących zmieniła się. Jednak nie bardzo w to wierzymy, a lekcja z 2008 roku wskazuje dosadnie na ryzykowność takich tez. Z pewną podpowiedzią przychodzi drugi wykres, pokazujący, iż za rosnącym apetytem na ryzyko stoją wzrosty na Wall Street. Wygląda to tak, jakby część rynków (rynki długu w Europie, EURUSD, USDJPY, metale przemysłowe) wyceniała kryzys, a część go ignorowała (rynki akcji w USA, AUDUSD, ropa, rynki wschodzące). To oznacza, że w pewnym momencie któraś ze stron będzie mieć rację. To daje pole do pewnych strategii arbitrażowych. Dla złotego oznacza to tyle, że umocnienie zakończy się, gdy Europa znów zacznie straszyć na Wall Street. Premie za ryzyko w Polsce i Europie przestały pokazywać spójny obraz ale korelacja z Wall Street jest cały czas zachowana

4 Na wykresach: EURUSD W mijającym tygodniu notowania eurodolara miały dość duży problem z pokonaniem oporu w okolicach 1,2440. Wspominaliśmy o tym poziomie w poprzednich biuletynach, przyglądając się sytuacji na wykresie tygodniowym. W tym miejscu wypadało poprzednie istotne miejsce wsparcia teraz traktowane przez rynek jako opór wraz z górnym ograniczeniem kanału spadkowego. Z tego miejsca obserwujemy cofnięcie, a w układzie falowym może obecnie powstawać fala 2/B. W związku z tym dopiero trwałe pokonanie niebieskiej linii wraz z oporem 1,2440 będzie mogło prowadzić do wykształcenia się fali 3/C i wzrostów w rejon 1,2700. Warto także pamiętać, iż fala B w korekcie pędzącej bądź nieregularnej może wybijać nowe minima, a wiec kluczowym miejscem wsparcia pozostają okolice 1,2040. Na wykresie dziennym natomiast wciąż możemy mieć do czynienia z odwróconą formacją głowy z ramionami. Przy minimum wyznaczonym przez lewe ramię 1,2160 notowania znalazły także wsparcie kreując prawe ramię. Jest to dość charakterystyczne zachowanie rynku przy tego typu strukturach. Natomiast obecna zniżka może być potraktowana jako część korekty pędzącej ze wsparciem w rejonie 1,2188 gdzie znajduje się równość względem poprzedniej zniżki. Natomiast potwierdzeniem takiego założenia będzie dopiero pokonanie 1,2440. Wtedy też scenariusz z wykresu tygodniowego mógłby zacząć się realizować.

5 Na wykresach: EURPLN, USDPLN Ponownie spoglądając na wykresy par USDPLN i EURUSD (a dokładniej USDEUR wykres czerwono zielony), wciąż obserwujemy bardzo istotną rozbieżność w notowaniach. Wcześniejsza silna korelacja zaczęła maleć na początku lipca i trwa do dziś. Taka sytuacja wciąż może zachęcać inwestorów do zajmowania pozycji długiej na parze USDPLN i długiej na EURUSD (krótkiej na USDEUR) oczywiście odpowiednio dobierając wielkość pozycji. Wtedy też odpowiednio złożona strategia arbitrażu będzie mogła być realizowana w momencie powrotu silnej korelacji bez znaczenia, w którą stronę podążą opisywane rynki. Na notowania złotego na początku tygodnia wpływ miały jeszcze piątkowe wydarzenia. Mowa tutaj o pokonaniu istotnych wsparć do euro oraz do dolara. Tym samym jeszcze w poniedziałek próbowali kontynuować powstały przed weekendem trend, jednakże ich siła stopniowo malała. W związku z tym w drugiej części tygodnia obserwowaliśmy realizację zysków z pozycji krótkich. Od strony technicznej pierwsze wsparcie wyznaczał poziom 4,02, przy którym wypadała równość względem poprzedniego równie silnego impulsu. Natomiast opór jest aktualnie testowany i wynika on z pokonanego w piątek dołka z marca. W takim przypadku może powstać tutaj trend horyzontalny i dopiero trwałe pokonanie wspomnianych barier powinno przynieść rozstrzygnięcie co do dalszych losów pary EURPLN.

6 Na wykresach: EURJPY, AUDUSD Spoglądając już bardziej szczegółowo na notowania dolara australijskiego, warto zwrócić uwagę na dwie rzeczy. Pierwsza z nich to bardzo wyraźna potrójna negatywna dywergencja powstała na oscylatorze MACD sugerująca wykupienie rynku. Natomiast druga to zachowanie rynku po pokonaniu linii poprowadzonej po minimach. Kurs po jej przełamaniu przetestował ją z drugiej strony jako miejsce oporu dodatkowo tworząc potencjalną formację podwójnego szczytu. Obecnie rynek znajduje się już poniżej ostatniego minimum 1,0528 i jeśli wyprzedaż AUD się pogłębi to będzie można oczekiwać dalszej zniżki w rejon silnego wsparcia 1,0445. Warto zwrócić uwagę na fakt, że na innych silnie skorelowanych do czasu rynkach zmiany rozpoczęły się na początku lipca. Powyżej przedstawiony wykres obrazuje parę EURJPY oraz AUDUSD (wykres zielono czerwony) gdzie właśnie z początkiem ubiegłego miesiąca rozpoczął się okres zdecydowanego zmniejszenia korelacji. Tym samym również na tym rynku mogą pojawiać się arbitrażyści oczekujący powrotu do stanu poprzedniego zajmując pozycje długie na parze EURJPY oraz krótkie na AUDUSD. Zdaje się, że takie zachowanie rynków jest jedynie anomalią i w średnim terminie korelacje powinny powrócić.

7 Rynek akcji: Ateny znów kluczowe dla rynków? Ostatnie dwa miesiące to okres wyjątkowo dobrych nastrojów na rynkach akcji. Straty z maja na wielu parkietach zostały w zasadzie odrobione i to pomimo danych potwierdzających słabnącą koniunkturę gospodarczą. Cały ten okres charakteryzował się jednym wspólnym elementem brakiem negatywnych wiadomości z Grecji (były za to dobre, jak przegrana populistycznej Syrizy w wyborach). Ale to eldorado może nie trwać wiecznie Rynki są na chwilę obecną nieco uśpione komentarzem ze strony Trojki, która w niedzielę opuściła stolicę Grecji, zapewniając, iż rozmowy z nowym greckim rządem były dobre i konstruktywne. Naszym zdaniem jest to przykrywka dla faktycznego stanu rzeczy. Zarówno grecki rząd, jak i Europa muszą dokonać kluczowego wyboru. A to dlatego, że po niewielkiej transzy 4,2 mld EUR, kolejne dwie transze mają wielkość 31,5 mld EUR każda (pierwsza z nich miałaby być wypłacona na przełomie września i października). To dużo pieniędzy: Europa musi zdecydować, czy warto dalej finansować Grecję, czy lepiej uciąć straty, zanim urosną do gigantycznych rozmiarów. Warunek numer jeden to znalezienie przez grecki rząd 11,5 mld EUR oszczędności a tych pieniędzy Samaras na razie nie jest w stanie znaleźć. Wewnątrzrządowa opozycja nie chce zgodzić się na tzw. rezerwę pracy w administracji, w ramach której pracownicy byliby przenoszeni w stan bezczynności, otrzymując 60% wynagrodzenia. Grecy mają jeszcze miesiąc na uzbieranie wspomnianej sumy, ale sam fakt rozpisania jej na papierze nie wystarczy. W europejskich kuluarach mówi się, że wypłata większych środków będzie uzależniona nie od planów, ale faktycznych rezultatów wdrażanych oszczędności. Innymi słowy, politycy będą chcieli zobaczyć postęp i mieć pewność, iż Grecja nie będzie studnią bez dna inaczej nie będzie zgody na wypłatę środków. To jednak nie koniec komplikacji. Jednym ze sponsorów pomocy dla Grecji jest MFW. Naturalnie jego interes polityczny nie jest do końca tożsamy z interesem krajów strefy euro. MFW jest przekonane, że nawet przy dobrej woli greckiego rządu kraj ten nie będzie w stanie obsługiwać zredukowanego zadłużenia i konieczna będzie kolejna restrukturyzacja. Naturalnie, MFW, jako zewnętrzny kredytodawca, czuje się najbardziej uprzywilejowany i chce przede wszystkim zabezpieczyć swoje pieniądze. Dlatego prawdopodobnie będzie naciskał Europę na kolejną restrukturyzację greckiego długu, w której umorzona zostanie np. część obligacji w posiadaniu EBC lub ewentualnie część pożyczek od europejskich rządów. W takiej sytuacji straty naturalnie ponieśliby europejscy podatnicy, a MFW łatwiej byłoby odzyskać pieniądze w przyszłości. Jeśli Europa nie zgodzi się na taki układ, MFW wycofa się z finansowania Grecji, wysyłając na rynek fatalny sygnał. Co to wszystko oznacza? Oznacza to, iż kraje finansujące strefę euro (przede wszystkim Niemcy) muszą zaangażować się podwójnie. Po pierwsze wyłożyć kilkadziesiąt miliardów euro dla bardzo wątpliwego kredytobiorcy. Po drugie jednocześnie umorzyć część już istniejącego długu. Nie jest to łatwa decyzja, również pod kątem przekazania tej informacji elektoratowi w kraju. To ważny wątek, o którym nie należy zapominać o wpływie krajowej polityki w Niemczech na Europę piszemy w felietonie na pierwszej stronie. Podsumowując, aby Europa i rynki przeszła przez greckie pole minowe bez szwanku, musi nastąpić szereg pozytywnych rozstrzygnięć. Po pierwsze, grecki rząd musi znaleźć oszczędności i musi zademonstrować Trojce absolutne zaangażowanie we wdrażanie reform jakiekolwiek tarcia w koalicji muszą zostać rozegrane przez kolejną wizytą Trojki. Po drugie, Europa musi być w pełni zaangażowana w utrzymanie Grecji w strefie. Po trzecie, Europa musi porozumieć się z MFW w kwestii ewentualnej restrukturyzacji. Naturalnie to wszystko może się udać, jednak wystarczy wpadka na którymś etapie i na rynkach momentalnie zrobi się nerwowo. A należy pamiętać, iż politycy, podejmując decyzje ws. Grecji, grają również o swoją pozycję na krajowej scenie.

8 Na wykresach: WIG20, S&P500 (futures) W tym tygodniu notowania kontraktu na amerykański indeks S&P500 testowały okrągły poziom 1400 pkt. Jak na razie w tym rejonie nie pojawili się nowy kupujący, ale także nie obserwujemy zdecydowanej realizacji zysków. Takie zachowanie inwestorów doprowadza do obserwowanej lokalnej konsolidacji i zdaje się, że rynek czeka obecnie na impuls, który pozwoli na większe zaangażowanie którejś ze stron rynku. Od strony technicznej strefa oporów wyznaczona jest przez ostatnie wierzchołki ,4 pkt., a także przez linię poprowadzoną po szczytach. Natomiast wsparcie to linia wyznaczona po dołkach oraz poziomy 1386,6, 1371 oraz 1351,7 pkt. Dwa tygodnie temu opisując na łamach niniejszego biuletynu sytuację na warszawskim parkiecie wspominaliśmy o formacji młota powstałej na wykresie tygodniowym. Konsekwencje powstania tej byczej formacji świecowej obserwujemy do dziś. Zgodnie z założeniem po jej powstaniu rynek ruszył na północ doprowadzając najpierw do zamknięcia ubiegłotygodniowej świecy przy jej maksimum (kupujący byli zdeterminowani do końca sesji), aby następnie w obecnym tygodniu z impetem pokonać ostatni szczyt 2242 pkt. Aktualnie rynkowe byki starają się pokonać także górne ograniczenie w kanale wzrostowym i gdyby im się to udało to już niedaleko znajduje się potencjalne miejsce docelowe wynikające z ekspansji 100% pkt. Wsparciem pozostaje pokonane 2242 pkt.

9 Rynek surowców: Pszenica short, bawełna long Ostatnie wzrosty cen najpopularniejszych surowców rolnych były na tyle duże, że inwestorzy, którym udało się wejść w miarę wcześnie w te rynki zaczynają powoli realizować zyski. O ile dalszych wzrostów cen nie można wykluczyć, np. pod wpływem kolejnych informacji o słabych zbiorach w Indiach czy w krajach Morza Czarnego (dziś o 14:30 raport Amerykańskiego Departamentu Rolnictwa), to z dużym prawdopodobieństwem można oczekiwać, że potencjał do dalszego wzrostu cen jest bliski wyczerpania. Jednak w najbliższych miesiącach nie należy liczyć na szybki powrót cen do poziomów z maja i czerwca. Dlatego też utrzymujące się wysokie ceny podstawowych surowców rolnych powinny odbić się także na koniunkturze na rynkach mniej popularnych softów. Takim przykładem może być bawełna, która konkuruje o areały z pozostałymi surowcami rolnymi. Co więcej, od kilku tygodni informacje napływające z Indii sugerują, że jej zbiory w kraju drugiego największego producenta na świecie mogą być niższe niż przed rokiem. Stąd też rośnie prawdopodobieństwo, że rząd w Delhi kolejny raz wprowadzi ograniczenia w eksporcie tego surowca, chcąc chronić rodzimy przemysł tekstylny. W scenariuszu bazowym oczekujemy, że przy stabilizacji lub nawet lekkich spadkach cen pszenicy, dużo lepiej radzić sobie powinny notowania bawełny. Stosunek cen obu surowców jest blisko historycznie wysokich poziomów. Podobnie jest z pozycjami spekulacyjnymi. Na kontraktach na pszenicę dominują długie pozycje, których poziom netto jest rekordowy w historii. Na kontraktach na bawełnę dominują zaś krótkie pozycje. Dlatego też pojawiające się na horyzoncie prognozy spadku areałów pod uprawy bawełny kosztem pszenicy (ze względu na marże) mogą zachęcić inwestorów na obu rynkach do większej realizacji zysków, co powinno przynieść wzrost cen bawełny w stosunku do cen pszenicy Pszenica -Długie spekulacyjne pozycje netto w tys. kontraktów (prawa oś) Ceny pszenicy w USD za 100 buszli (lewa oś) Bawełna - Długie spekulacyjne pozycje netto w tys. kontraktów (lewa oś) Ceny bawełny w USD za 100 buszli (prawa oś) / / / /2010 Zapasy pszenicy/zapasy bawełny Ceny pszenicy/ceny bawełny Źródło: USDA, Ecowin, XTB, CFTC

10 Na wykresach: kukurydza, bawełna Drugi tydzień sierpnia przynosi ustanowienie nowych historycznych rekordów ceny kukurydzy. O możliwości tak silnego ruchu wzrostowego wspominaliśmy w momencie wybicia notowań z formacji przypominającej klin / trójkąt. Od strony oznaczeń znanych z Teorii Elliotta cały tak dynamiczny ruch może być już falą piątą impulsie wzrostowym. Na rynku towarów i surowców piątki są przeważnie najbardziej dynamiczne i mogą być często dość mocno wyciągnięte w cenie. Na silne wykupienie rynku wskazuje tutaj także negatywna dywergencja na oscylatorze MACD, a najbliższe opory wyznaczają zewnętrzne zniesienia Fibonacciego 113,2 127,2% ( USD). Potwierdzeniem przejścia rynku w fazę większej korekty będzie jednak dopiero trwałe zejście pod rejon wsparć USD. W przeciwieństwie do rynku kukurydzy bardzo niedowartościowane są notowania bawełny. W momencie kiedy skończą się perspektywy dalszych wzrostów cen kukurydzy czy też pszenicy inwestorzy mogą szukać kolejnych interesujących kontraktów i takim też może się okazać kontrakt na bawełnę. Tutaj notowania dopiero co wybiły się górą z konsolidacji przypominającej trójkąt i testują lokalny opór 76,42 USD. Jego pokonanie powinno prowadzić rynek przynajmniej w rejon 81,76 gdzie wypada modelowy zasięg po wybiciu z trójkąta, a także znajduje się tam jeszcze niedomknięta luka bessy. Takie założenia może zmienić dopiero powrót do wspomnianej formacji.

11 KONTAKT Dział Analiz dr Przemysław Kwiecień, Główny Ekonomista, nr tel. (22) Marcin Kiepas, Daniel Kostecki, Paweł Kordala, Obsługa klienta VIP nr tel. (22) Adres Dom Maklerski X-Trade Brokers nie ponosi odpowiedzialności za decyzje inwestycyjne podjęte na podstawie informacji zamieszczonych w niniejszym opracowaniu. Żadna z zamieszczonych informacji nie może być traktowana jako wytyczna, dyspozycja, obietnica czy zobowiązanie że inwestor osiągnie zysk lub zmniejszy swoje straty wykorzystując zamieszone na stronie informacje. Transakcje na instrumentach inwestycyjnych, w szczególności instrumentach wykorzystujących dźwignię finansową są z natury rzeczy spekulacyjne i mogą w efekcie przynieść straty i zyski, przekraczające zaangażowany przez inwestora kapitał początkowy.