WIĘCEJ NIŻ UCZUCIE. scenariusz oryginalny Arkady Barszcz

Transkrypt

1 WIĘCEJ NIŻ UCZUCIE scenariusz oryginalny Arkady Barszcz Arkady Barszcz 2011

2 2 Z ROZJAŚNIENIA: 1. PL. PLAŻA DZIEŃ (SEN A) Na plaży siedzi elegancko ubrany, 26 lat, typ romantyka i marzyciela. Ma przeciętną urodę i średniej długości włosy. Kilka metrów od niego stoi po kostki w wodzie, 24 lata, szczupła, wyluzowana i pełna życia szatynka. Ma naturalną urodę, zielone oczy i sięgające prawie do pasa włosy. Na głowie ma założoną czapkę w kształcie kota. Po chwili podchodzi do niego. Pomaga mu wstać. Prowadzi go do brzegu morza. Chlapią się. Potem idą wzdłuż brzegu. Trzymają się za ręce. Przytulają. W końcu siadają na piasku. Całują się. 2. WN. POKÓJ A DZIEŃ Gracjan śpi w łóżku. Obok niego leży WOODY, pies rasy WELSH CORGI PEMBROKE. Pokój jest przestrzenny i schludny. Znajduje się w nim duże biurko, krzesło, regał z książkami, rozsuwana szafa. Na ścianach nie ma żadnych plakatów, ani obrazów. DZWONI budzik. Gracjan i Woody budzą się. Gracjan wyłącza budzik. Rozpoczynają się napisy początkowe. Wstaje. Rozgląda się. Przeciąga. Ziewa. Powoli wychodzi z pokoju. 3. WN. ŁAZIENKA DZIEŃ Bierze prysznic. 4. WN. KUCHNIA DZIEŃ Je śniadanie. Rzuca swojemu pupilowi kawałki tostów.

3 3 5. WN. POKÓJ A DZIEŃ Stoi przed lustrem. Jest ubrany w garnitur. Zawiązuje krawat. Podnosi z biurka neseser. Wychodzi z pokoju. 6. PL. PRZED DOMEM DZIEŃ Stoi przed domem. Czeka na samochód. Obok niego siedzi Woody. Dom jest duży, nowoczesny, szklany. Pod dom podjeżdża czarne audi. Gracjan i Woody wchodzą do środka. 7. WN. CZARNE AUDI DZIEŃ Za kierownicą samochodu siedzi FRANCISZEK, 55 lat, ponury szofer. Gracjan siedzi na tylnym siedzeniu. Ma zamknięte oczy. Na jego kolanach leży neseser. Obok niego śpi Woody. 8. WN. SALA KINOWA DZIEŃ W środku sali na fotelu śpi, jego dokładny wiek nie jest znany. Głośno chrapie. Ma na sobie długi, poplamiony płaszcz oraz stare, brudne dżinsy. Ma kilkudniowy zarost i krzywo obcięte włosy. Sala kinowa jest zaśmiecona. Po podłodze walają się puste butelki po winie i wódce, puszki po piwach, opakowania po chipsach, ciastkach, batonach, itd. Na fotelach i ziemi leży kilkadziesiąt magazynów pornograficznych. Nagle załącza się ALARM. Czerwone światło zaczyna intensywnie błyskać. Głos Sumienia budzi się. Spada na ziemię. Łapie się za głowę. Do licha! Pali się czy co? Wszystkie światła gasną. Załącza się projektor. Na ekranie widać czarne audi. W środku siedzi Gracjan.

4 4 KOMPUTER (OFF) UWAGA! UWAGA! ZNALEZIONO ANOMALIĘ! POWTARZAM! ZNALEZIONO ANOMALIĘ! Głos Sumienia podnosi się. Pociera oczy. Ziewa. Dobra, dobra. Zamknij się. Nie jestem głuchy. KOMPUTER (OFF) SZYBKO! SZYBKO! Zaraz. Jeszcze nie jadłem śniadania, ty durna maszyno. Przecież muszę się najpierw ogarnąć, co nie? KOMPUTER (OFF) PROTOKÓŁ MÓWI: MUSI NATYCHMIAST ZAJĄĆ SIĘ NOWO ODKRYTĄ ANOMALIĄ. ŻADNYCH WYKRĘTÓW!. Chrzanić protokół. Nie widzisz, że ja tu umieram. A ty mi tu dupę trujesz o jakiejś anomalii. Wyluzuj trochę, okej? Zaczyna zbierać butelki. Sprawdza czy nie ma w jakiejś odrobiny alkoholu. Wszystko puste. Trzeba zrobić zakupy, a nie robić za niańkę. Alarm ponownie załącza się. Głos Sumienia łapie się za głowę. Wyłącz to dziadostwo! Łeb mi zaraz pęknie. Zlituj się, ty tępa niewyżyta machino! KOMPUTER (OFF) JEŚLI ZAAKCEPTUJESZ ZADANIE TO WYŁĄCZĘ ALARM!

5 5 Zgoda! Alarm przestaje wyć. I tak pewnie jest to fałszywy alarm. Tak, jak ostatnim razem. KOMPUTER (OFF) TYM RAZEM JEST PRAWDZIWY! WŁAŚNIE DOSTAŁEM POTWIERDZENIE Z CENTRALI! Niech to szlag! Dlaczego na mnie musiało to trafić? Przecież tam na górze wiedzą, że nie można na mnie polegać. Mam najmniejszą skuteczność ze wszystkich Głosów. Oszaleli czy co? KUMPUTER (OFF) DOSTAŁEM WIADOMOŚĆ, ŻE JEST TO TWOJA OSTATNIA SZANSA! JAK NIE WYKONASZ TEGO ZADANIA TO MOŻESZ SIĘ POŻEGNAĆ ZE SWOIM STANOWISKIEM I PRZYWILEJAMI! ZOSTANIESZ ZLIKWIDOWANY! ROZUMIESZ!? Głos Sumienia stoi w ciszy. Po chwili siada zrezygnowany na fotelu. Cholera. Nie mogą mnie, tak po prostu usunąć, co nie? To musi być żart. KOMPUTER (OFF) ONI MOGĄ WSZYSTKO! I NIE ŻARTUJĄ! TAK WŁAŚCIWIE TO JUŻ WYBRALI TWOJEGO NASTĘPCĘ! Co? Ale to znaczy, że... KOMPUTER (OFF)...JESTEŚ JUŻ SPISANY NA STRATY!

6 6 Tak nie można! To nie po chrześcijańsku! KOMPUTER (OFF) PRZECIEŻ ONI...! Wiem. Nie musisz odpowiadać po każdym moim zdaniu. KOMPUTER (OFF) TAK ZOSTAŁEM ZAPROGRAMOWANY! Dobra, skończ już. Zobaczysz, że tym razem wykonam zadanie. Możesz im to przekazać. KOMPUTER (OFF) JUŻ TO ZROBIŁEM! Bardzo dobrze. I co oni na to? Zatkało ich, co nie? KOMPUTER (OFF) PĘKALI ZE ŚMIECHU! Głos Sumienia kopie w najbliższy fotel. 9. PL. KAWIARNIA DZIEŃ Piękny wiosenny dzień. Życie w mieście toczy się swoim normalnym rytmem. Na ulicy jest duży ruch. LUDZIE beztrosko spacerują. Przy stoliku pod parasolem siedzi, 32 lata, seksowna blondynka o fryzurze Marylin Monroe. Obok niej siedzi KADET, 30 lat, typ nerda ze sporą nadwagą. W Agencji uznawany jest za niższą formę życia. Istnieje tylko po to, aby służyć. Oboje piją kawę. Agentka J przegląda pliki w tablecie. Kadet gra w Tetris. Kilka metrów od nich stoi Głos Sumienia. Obserwuje biurowiec, który znajduje się po drugiej stronie ulicy. Nuci pod nosem Always look on the bright side of life.

7 7 Ludzie patrzą się z pogardą na niego. Agentka J odwraca się w jego stronę. Głos Sumienia przestaje gwizdać. Odwzajemnia spojrzenie. Po chwili uśmiecha się i macha do niej ręką. Agentka J szybko odwraca głowę. Głos Sumienia podchodzi do niej. A wy już tutaj? Naprawdę szybko działacie. To było do mnie? Yhm. Kim jesteś? Proszę o wybaczenie. Głos Sumienia. Do usług. Kłania się. Całuje jej dłoń. Agentka J wyrywa się. Zostaw mnie! Ach, te Agentki. Głos Sumienia podchodzi do Kadeta. Patrzy się, jak gra. Kadet wyłącza grę. REPORTERKA (Do Kadeta) Wyłącz to! Wiesz kim jestem? Wiem. Mówili mi, że ktoś taki może się kiedyś pojawić. Nie powiem, że cieszy mnie te spotkanie.

8 8 Uważaj, bo się jeszcze we mnie zakochasz. Jak chcesz to mogę dać ci buziaka? Wolałabym pocałować oszczanego i zarzyganego menela. Mogę to zaaranżować. Agentka J z odrazą patrzy się na niego. Głos Sumienia uśmiecha się szeroko. O co chodzi? O nic. Tylko mam wrażenie, że jesteś najseksowniejszą Agentką jaką widziałem. Agentka J ignoruje jego wyznanie. Po co tutaj przylazłeś? Nie wiesz? Myślałem, że wyczekujecie kolejnej ofiary. Nie rozumiem. W tym rejonie ma zaraz pojawić się anomalia. Bzdura. Wiedziałabym o tym. Agentka J zamyśla się. Głos Sumienia wzrusza ramionami. Obejmuje ją. Łapie za piersi. Agentka J uderza go otwartą dłonią w twarz. Koło nich przejeżdża czarne audi. O, właśnie przejechała anomalia.

9 9 Co? Gdzie? Rozgląda się wokół siebie. Dostrzega auto, z którego wychodzi Gracjan. (Do Kadeta) Na co czekasz? Kadet błyskawicznie wyciąga z torby aparat fotograficzny. Zaczyna robić zdjęcia Gracjanowi. Nieźle jesteście zgrani. REPORTERKA Muszę dowiedzieć się, co to za jeden. Idziemy! Kadet przestaje robić zdjęcia. Chowa sprzęt. Idzie za Agentką J. Głos Sumienia dopija pozostawione kawy. 10. PL. PRZED BIUROWCEM DZIEŃ Gracjan i Woody powoli zbliżają się do drzwi. Wchodzą do środka. 11. WN. BIUROWIEC DZIEŃ Podchodzą do windy. Przed wejściem czeka kilka osób. Dziwnie patrzą się na psa. Winda otwiera się. Wszyscy wchodzą do środka. 12. WN. WINDA DZIEŃ Ścisk. Gracjan i Woody stoją w środku. Otacza ich spora grupa ludzi. Z każdym piętrem ilość osób zmniejsza się. W końcu Gracjan i Woody zostają sami. Otwierają się drzwi. Gracjan spogląda na numer piętra. Wysiada razem ze swoim psem.

10 WN. FIRMA DZIEŃ Wchodzą do głównego pomieszczenia firmy. Zatrzymują się na chwilę przy wejściu. Gracjan przyciska mocno neseser do piersi. Obserwuje PRACOWNIKÓW FIRMY. Jego uwagę przykuwa uśmiechnięty, 50 lat, właściciel firmy i ojciec Gracjana. Jest to typowy szef, którego interesuje tylko produktywność pracowników. Gracjan i Woody podchodzą do niego. Wchodzą do gabinetu. Wejdź na chwilę do mnie. Musimy porozmawiać. 14. WN. GABINET A DZIEŃ Jest to typowy gabinet z wielkim biurkiem, dwoma fotelami biurowymi oraz pustymi, białymi ścianami. Adam siada za biurkiem na wygodnym fotelu biurowym. Gracjan siada na identycznym fotelu znajdującym się przed biurkiem. Woody kładzie się przy jego nogach. Obok biurka stoi ADRIAN, 28 lat, wysoki, chudy i poważny asystent Adama. Nasza firma zyska dzisiaj nowego prezesa. Ciebie. Gracjan ma niezadowoloną minę. Ale ja... Pracujesz w firmie już od sześciu lat. Skończyłeś studia z wyróżnieniem. Dzięki tobie przetrwaliśmy kryzys. Tato chciałbym...

11 11 Nie musisz mi dziękować. Nie, ja... Woody kładzie się na grzbiecie. Przekręca się z jednego boku na drugi. Czy te cholerne psisko musi wszędzie za tobą łazić? Od jutra masz mi nie przynosić do firmy tego nieokrzesanego kundla, zrozumiałeś? Stanowisko prezesa wymaga szacunku i powagi. W domu nikt się nim nie zajmuje. Nie mogę go zostawić samego. Skup się lepiej na rozwoju firmy. Gracjan otwiera usta, żeby coś powiedzieć. Po chwili rezygnuje. Kiwa głową. Świetnie. Wiedziałem, że się zrozumiemy. Teraz Adrian zaprowadzi cię do twojego nowego gabinetu. Adrian, Gracjan i Woody wychodzą z gabinetu. 15. WN. FIRMA DZIEŃ Rozbrzmiewają oklaski. Pracownicy Firmy uśmiechają się do Gracjana. Gracjan szybkim krokiem idzie za Adrianem. Wchodzi razem z psem do swojego nowego gabinetu. Pracownicy Firmy przestają klaskać. 16. WN. GABINET A DZIEŃ Gracjan opada na fotel. Jego gabinet wygląda tak samo, jak

12 12 biuro ojca. Woody zaczyna piszczeć. Przykro mi, mały. Wygląda na to, że utknęliśmy tutaj na dobre. Woody próbuje wskoczyć mu na kolana. Szczeka. Do gabinetu wchodzi kilku Pracowników. Stawiają na biurku duży plik dokumentów. Wychodzą. Gracjan ze zrezygnowaniem przygląda się stercie papierów. Zaczyna je przeglądać. 17. WN. GABINET A DZIEŃ (PÓŹNIEJ) Gracjan przerywa pracę. Jest wykończony i blady. Sprawdza godzinę na zegarku. Wstaje. Zabiera neseser. Wychodzą z gabinetu. Chodź, Woody. 18. WN. BIURO AGENTKI J DZIEŃ Agentka J siedzi przed dużym biurkiem. Kadet śpi na krześle. Na ekranie komputera widać informacje o Gracjanie. Przed nią na ścianie znajduje się wiele małych ekranów, które rejestrują poszczególne fragmenty miasta. Do biura wchodzi W., 55 lat, szefowa Agencji. Jest ubrana bardzo formalnie. Ma kamienną twarz, ciasno upięty kok i okulary połówki. Agentka J szybko wyłącza komputer. W. patrzy się na chrapiącego Kadeta. Agentka J poci się. W. Podobno na twoim terenie pojawiła się dzisiaj anomalia. To prawda?

13 13 Agentka J milczy. Nie. Ktoś rozsiewa głupie plotki. W. Doprawdy? Przypominam, że zatajanie jakichkolwiek informacji jest bardzo surowo karane. Dotyczy to również wzorowych Agentek. Więc? W. Agentka J nie potrafi wytrzymać spojrzenia W. Tak to prawda. W. Przeoczyłaś ją? To nie tak. Musiała być jakaś awaria systemu. W. Żadna awaria nie została zgłoszona. Może system się po prostu zawiesił? W. Mnie bardziej ciekawi fakt, że chciałaś zataić tą informację przede mną. A to nie wróży nic dobrego. Przysięgam, niczego nie chciałam zataić. Najpierw sprawdź, potem złóż raport. To nasza dewiza. W. Pojawił się Głos Sumienia? Tak. Spotkałam go. W. W takim razie ta anomalia musi być bardzo ważna.

14 14 W. odwraca się i powoli kieruje się do wyjścia. W. Coś dziwnego jest w tej sprawie. Nasze systemy alarmowe działają bez zarzutu. A jednak nie wykryły tego konkretnego przypadku. Jakie są rozkazy? W. kopie z całej siły Kadeta w kostkę. Kadet krzyczy z bólu. Pada na podłogę. W. Zacznij działać i wyślij swojego Kadeta do techników. Niech dokładnie zbadają system. Być może nasi wrogowie zakłócają sygnał. Zrozumiałam. Zajmę się wszystkim. W. Doskonale. Masz mnie informować na bieżąco. Rozkaz. W. wychodzi z biurka. Agentka J odetchnęła z ulgą. Słyszałeś, co mówiła? Kadet kiwa głową. Wstaje. Łapie się za bolącą kostkę. Wychodzi z biura. Agentka J wraca do pracy. 19. PL. PARK DZIEŃ Gracjan siedzi na ławce. Je rogalika. Woody śpi na trawie. Po chwili wyciąga z neseseru kilka kartek papieru. Znajdują się na nich zdjęcia jakiegoś mieszkania. Przegląda je. Otwiera sok. Wypija spory łyk. Patrzy się na kapsel. Widać na nim napis: Jutro będzie lepiej. Akurat.

15 15 Wkłada kartki ze zdjęciami z powrotem do neseseru. Dopija sok do końca. Wyrzuca pustą butelkę i kapsel do kosza. Zamyka oczy. Podchodzi do niego Głos Sumienia. Siada obok na ławce. Gracjan otwiera oczy. Na twoim miejscu nie lekceważyłbym tej przepowiedni. One czasami się spełniają. Nie w moim przypadku. Zobaczysz, jeszcze zmienisz zdanie. Nie sądzę. Nazywam się Gracjan. Wymieniają uścisk dłoni. Miło mi. Głos Sumienia. Do usług. Gracjan patrzy się dziwnie na niego. Po chwili uśmiecha się. Dobry żart. Żart? Gracjan kręci głową. No, twoje imię. Jak można się tak nazywać? Widocznie można. Dziwne.

16 16 Dziwniejsze jest to z jakiego powodu tutaj jestem. Naprawdę? Tak. Zostałem wysłany z misją przez pewne, że tak powiem, duchowe istoty, aby ci pomóc. Co ty na to? Gracjan wybucha śmiechem. Gracjan kiwa głową. Dobre. Przykro mi, ale myślę, że uciekłeś ze szpitala psychiatrycznego. Duchowe istoty? Co to ma być? Ukryta kamera? Typowa reakcja. Poza tym, nie potrzebuję żadnej pomocy. Tak uważasz? Skoro tak, to pewnie postawisz się swojemu ojcu i odejdziesz z firmy. A może awans zmienił twoje postanowienie, co? Skąd o tym wiesz? Głos Sumienia wzrusza ramionami. Nie wiem, o co tutaj chodzi. Woody idziemy. Wstaje z ławki. Budzi Woody'ego. Pies podnosi się. Dostrzega Głos Sumienia. Merda ogonem. Podchodzi do niego. Liże mu palce. Pozwala się głaskać.

17 17 Woody! Chodź do mnie! Pies nie zwraca na niego uwagę. Słuchaj! Muszę ci pomóc. Inaczej będę miał przesrane. Dlatego musisz ze mną pójść. W porządku? Chyba zwariowałem. Nie masz nic do stracenia. Ok, pójdę. Ale tylko dlatego, żeby odzyskać psa. No problem. Wstają z ławki. Wychodzą z parku. 20. PL. ULICA DZIEŃ Gracjan, Głos Sumienia i Woody idą wzdłuż chodnika. Głos Sumienia wskazuje palcem stary budynek po drugiej stronie ulicy. Tam mieszkam. Przechodzą przez ulicę. Wchodzą do środka. 21. WN. SALA KINOWA DZIEŃ Gracjan rozgląda się po sali. Ostrożnie idzie do przodu. Woody bawi się pustą butelką. Ale chlew. Więcej szacunku. To jest moje królestwo.

18 18 Chyba wysypisko. Głos Sumienia drapie się po głowie. Ostatnio nie miałem żadnych gości. Dlatego jest tutaj trochę brudno. Kim ty właściwie jesteś? Kiedyś byłem człowiekiem, ale to było dawno temu. Nie jestem ani duchem, ani wymysłem twojego umysłu. Tak dokładnie to nie wiem, jak mam siebie nazwać. Ale, jak sam widzisz zachowałem ludzki wygląd, cechy charakteru, żądze. Jednak mój organizm nie potrzebuje jedzenia, picia i odpoczynku. Nie starzeję się. Nie można mnie zabić. Normalni ludzie nie mogą mnie zobaczyć. Tylko tacy, jak ty. Przebudzeni. Fascynujące. Nigdy nie nurtowało cię pytanie: Kim jestem? Po co? Nie jestem typem filozofa. Nic z tego nie rozumiem. Masz jakiś dowód na to, że jesteś tym za kogo się uważasz? Pomyślmy? Co mógłbym zrobić? A już wiem! Poczekaj chwilę. Głos Sumienia znika. Gracjan wywala szeroko oczy ze zdziwienia. Po chwili Głos Sumienia się pojawia. W dłoni trzyma żółtą miskę, na której napisane jest: WOODY. Jak to możliwe? Skąd to masz?

19 19 Wyczytałem z twoich myśli, że zapomniałeś to zabrać z domu. Super, co nie? I tak po prostu zniknąłeś. Nie mogę w to uwierzyć. Siada zszokowany na fotelu. Załącza się alarm. Jesteś moim aniołem stróżem, prawda? Co? Nie. Nazywam się Głos Sumienia, pamiętasz? Uspokój się. Jak? Przecież to jest......niesamowite, totalnie popieprzone. Coś w tym stylu. KOMPUTER (OFF) UWAGA! ROZPOCZYNA SIĘ TRANSMISJA! Co się dzieje? Zaraz poznasz moich doradców. Światło gaśnie. Załącza się projektor. Na ekranie rozpoczyna się odliczanie od pięciu do jednego. Głos Sumienia siada na fotelu. Woody przestaje się bawić butelką. Podchodzi do Gracjana. Ten podnosi go i kładzie na swoje kolana. Na ekranie pojawia się drewniana chata. W tle widzimy wszechogarniającą zieleń. Obok chaty stoi stolik, przy którym siedzi MARTIN HEIDEGGER i KARL JASPERS. Grają w makao.

20 20 Ten po lewej to Martin Heidegger, a z prawej Karl Jaspers. Przecież to... Filozofowie nie przerywają gry. HEIDEGGER Głosie, miałeś nam nie przeszkadzać. Mamy ważną rozgrywkę. Wiesz dobrze, że muszę się odegrać. Jaspers za często wygrywa. Jest sprawa. Mamy gościa. Co? HEIDEGGER I JASPERS Przerywają grę. Odwracają się w stronę sali kinowej. Dostrzegają Gracjana. Głos Sumienia rozsiada się wygodnie na fotelu. Podnosi z podłogi magazyn pornograficzny. Zaczyna go przeglądać. HEIDEGGER Witam. Najmocniej przepraszam. Już dawno nie było u nas Przebudzonego. (Do Głosu Sumienia) Wytłumaczyłeś mu wszystko? Coś tam wytłumaczyłem, ale nie wszystko. Pomyślałem, że wy to zrobicie najlepiej. HEIDEGGER Ty leniu! Przy tobie zawsze trzeba odwalać więcej roboty. JASPERS Kierkegaard to ma szczęście. Trafił na niesamowitego pracusia. HEIDEGGER Karl, proszę cię. Nie wymawiaj w mojej obecności tego imienia. JASPERS Wybacz. Zapomniałem.

21 21 HEIDEGGER W porządku. Zajmijmy się teraz tym młodym człowiekiem. O co tutaj dokładnie chodzi? HEIDEGGER A więc tak. Ludzie tego nie wiedzą, ale w ich świecie toczy się potajemna walka z siłami niszczącymi autentyczność jednostki. Oczywiście my jesteśmy po dobrej stronie. Pomagamy takim, jak ty. Ja nazywam to Dasein... JASPERS Martinie, nie zapędzaj się w te rejony. Błagam. HEIDEGGER Ale to jest moje dziedzictwo. JASPERS A kogo to obchodzi? Streszczaj się. Karty stygną. HEIDEGGER W porządku. (Do Gracjana) Krótko, chłopcze. Jesteś tutaj dlatego, że chcesz zacząć żyć według własnych zasad. Ale nie potrafisz zrobić pierwszego kroku. Dlatego pojawił się Głos Sumienia. To twój przewodnik. Kapujesz? JASPERS Nareszcie. Gramy? HEIDEGGER Zaczekaj chwilę. Dlaczego jesteś taki upierdliwy? Mamy tutaj ważną sprawę do omówienia. Trzeba pomóc chłopakowi. Co się z tobą dzieje? JASPERS Nic. Za bardzo się wszystkim przejmujesz, Martin. Popatrz na niego. Nie wygląda na idiotę. Poradzi sobie.

22 22 HEIDEGGER Tobie po prostu jest wszystko jedno! JASPERS Martinie, zauważ jedną rzecz. Przecież my nie żyjemy. Po kiego grzyba mamy w to wszystko się gmatwać? Już to przechodziliśmy. Teraz jest czas na spokój i trochę rozrywki. Nie zrozum mnie źle. Nie mam nic przeciwko doradztwu filozoficznemu, ale pomyśl, co takie widma jak my mogą doradzić? Heidegger rozmyśla przez chwilę. (Do Gracjana) Oni tak potrafią w nieskończoność. (Do Filozofów) Panowie, przestańcie się kłócić. Heidegger uśmiecha się do Jaspersa. HEIDEGGER Karl, to naprawdę wspaniały temat do rozważań. A co ze mną? HEIDEGGER Cóż, mogę ci tylko życzyć powodzenia. JASPERS Więcej informacji znajdziesz w naszych pracach naukowych. Dokładnie. HEIDEGGER Ekran gaśnie. Zapalają się światła. Muszę to sobie wszystko przemyśleć. Oczywiście. Spacer dobrze ci zrobi.

23 23 Wstają. Wychodzą z sali kinowej. 22. PL. PRZED DOMEM WIECZÓR Wszyscy troje stoją przed drzwiami wejściowymi do domu rodziców Gracjana. Głos Sumienia uważnie przygląda się szklanemu budynkowi. Metafora szklanych domów nabiera nowego znaczenia, co nie? Czy to wszystko dzieje się naprawdę? Tak. Okej. Bierze głęboki oddech i wypuszcza powietrze. Powodzenia. Gracjan i Woody wchodzą do środka. 23. WN. HOL WIECZÓR Gracjan i Woody idą w kierunku schodów. Nagle podbiega do niego pokojówka MARIANNA, 41 lat, szczupła brunetka z mocnym makijażem. Zabiera neseser Gracjana. MARIANNA Twoi rodzice czekają na ciebie w jadalni. W porządku. Możesz zaprowadzić Woody'ego do mojego pokoju? MARIANNA Oczywiście.

24 24 Dziękuję. Gracjan idzie do jadalni. 24. WN. JADALNIA - WIECZÓR Przy dużym stole siedzi Adam. Obok niego, 48 lat, matka Gracjana. Sprawia wrażenie angielskiej damy. Obok niej siedzi MILENA, 22 lata. Atrakcyjna, schludna, nieśmiała. Wszyscy jedzą. Już jesteś. Siadaj. Chciałabym ci przedstawić Milenę. (Bez entuzjazmu) Cześć. MILENA (Uśmiecha się) Cześć. Miło mi cię poznać. Gracjan podchodzi do stołu. Siada na krześle. Milena pochodzi z szanowanej rodziny. No i co? Jak to co? To bardzo ważne. Tak. I popatrz na nią, jaka jest śliczna. Nie znalazłbyś lepszej kandydatki na żonę. Żonę? To ma być żart? Nie wydaje mi się, synu. Właśnie poznałeś swoją przyszłą małżonkę.

25 25 To prawda. Tak się cieszę. Nawet opuściłam dzisiaj posiedzenie Sejmu, aby wszystko przygotować. Gracjan energicznie odsuwa krzesło. Wstaje. Tym razem przesadziliście. Nie rozumiem. Jak możecie wybierać mi żonę? Dla waszej wiadomości te czasy już minęły. Kieruje się w stronę drzwi. Zaczekaj! O co ci chodzi? Dlaczego nie spytaliście mnie o zdanie? Przecież wiemy, że jesteś nieśmiały. Chcieliśmy ci ułatwić zadanie. Wcale nie jestem nieśmiały. Dość! Nie wiem, po co w ogóle jest ta rozmowa. Milena będzie twoją żoną i koniec. Teraz jesteś prezesem i musisz mieć u swego boku piękną i kochającą żonę. Nie wspominaj mi o firmie. Nienawidzę tego miejsca. Tak samo, jak tego domu. Co ty mówisz? Przecież zawsze lubiłeś pracować z ojcem. Adam mówił mi, jak ciężko harowałeś, aby firma jakoś przetrwała kryzys.

26 26 Teraz tego żałuję. Byłem naiwny i głupi. Co to ma znaczyć? To, że odchodzę z firmy i wyprowadzam się z domu. Oszalałeś! W porządku. Idź. Zobacz, jak tam jest. Naciesz się życiem. Zobaczysz, wrócisz do nas w podskokach. Adam! Gracjan wychodzi z jadalni. (Do Mileny) Przepraszam cię, że byłaś świadkiem takiej okropnej sceny. Nie mam pojęcia, co się stało z moim synem. Zwykle taki nie jest. MILENA Czy zrobiłam coś nie tak? Oczywiście, że nie. Zaraz wszystko wyjaśnimy. Do jadalni wchodzi Marianna. Marianno, zaprowadź Milenę do kuchni. Muszę porozmawiać z mężem. Milena wstaje. Wychodzi razem z Marianną z jadalni. 25. PL. PRZED OKNEM WIECZÓR Agentka J śledzi z ukrycia sytuację rozgrywającą się w

27 27 jadalni. 26. WN. POKÓJ A WIECZÓR Gracjan wchodzi do pokoju. Ściąga marynarkę i krawat. Rzuca je na ziemię. Prosto na niego biegnie Woody. Gracjan kuca. Pies próbuje go polizać po twarzy. Wyprowadzamy się. Woody szczeka. Podbiega do walizki podróżnej, która stoi obok szafy. Próbuje ją popchać. Spokojnie. Najpierw trzeba znaleźć nowe miejsce. Woody przestaje siłować się z walizką. Gracjan wyciąga z kieszeni telefon komórkowy. Szuka numeru. Dzwoni. Dobry wieczór. Mówi Gracjan Wiśniewski. Rozmawiałem z Panią parę dni temu. Pamięta Pani? KOBIETA (OFF) Dobry wieczór. Tak, pamiętam. Długowłosy brunet z psem. Zgadza się? Tak. Chciałem się spytać, czy oferta jest jeszcze aktualna? KOBIETA (OFF) Jest aktualna. To świetnie. Czy w takim razie mógłbym się jutro wprowadzić? KOBIETA (OFF) Nie widzę żadnego problemu. Zrobił Pan na mnie bardzo dobre wrażenie. Dozorca da Panu klucze. Potem spiszemy umowę.

28 28 Dziękuję. Do widzenia. KOBIETA (OFF) Do widzenia. Gracjan wyłącza telefon. Stawia go na biurku. Otwiera szafę. 27. WN. SALON WIECZÓR Rodzice Gracjana siedzą na kanapie. Adam czyta gazetę. Weronika pije herbatę. Nie wiem, co wstąpiło w tego chłopaka. Adam nie reaguje. Weronika szturcha go. Co? Masz słuchać kiedy do ciebie mówię! Mamy sytuację kryzysową. Przesadzasz. Przejdzie mu. Rano będzie taki, jak zawsze. Obyś miał rację. Wypija całą zwartość filiżanki. Do pokoju wchodzi Marianna w towarzystwie Agentki J. Marianna wychodzi. MARIANNA Mają państwo gościa. Z kim mamy przyjemność? Agentka J.

29 29 Jestem czysty, jak łza. Ty mnie nie interesujesz. Chodzi o waszego syna. Pomogę wam go odzyskać. Jak? To proste. Trzeba pokazać waszemu synowi, że życie jakie dotychczas prowadził jest dla niego najlepszą opcją. Będę potrzebowała waszej pomocy. Jeśli mój plan ma się udać to będziemy musieli użyć wszystkich waszych kontaktów. Zrobimy wszystko, co będzie trzeba. Dzwoni telefon. Agentka J odbiera połączenie. Rozłącza się. Co się stało?...ach, tak. Niech technicy się tym zajmą. Przekaż informację W. (Do Rodziców) Dobra. Zrobicie tak WN. POKÓJ A WIECZÓR Gracjan pakuje się. Przegląda dokładnie biurko. Zagląda we wszystkie szuflady i półki. Wyjmuje plik dokumentów. Pośród nich dostrzega swój portret namalowany przez Emmę. Resztę dokumentów wyrzuca do kosza. Uważnie przygląda się rysunkowi.

30 WN. POCIĄG DZIEŃ (RETROSPEKCJA) Wagon jest schludny i czysty. Nie ma wielu PASAŻERÓW. Niektórzy z nich śpią, czytają książkę lub gazetę, rozwiązują krzyżówkę albo słuchają muzyki. Gracjan siedzi pod oknem i podziwia widoki. Na siedzeniu obok leży jego niewielki bagaż. Kilka metrów przed nim siedzi Emma. Na głowie ma założoną czapkę w kształcie kota. Co chwilę poprawia ją i rękawy swetra. Rysuje ołówkiem portret Gracjana. Kiedy patrzy w jego stronę uśmiecha się i rumieni. Po chwili przerywa rysowanie. Zabiera swój bagaż i przenosi się na inne miejsce. Po kilku sekundach zmienia kolejne siedzenie. W końcu siada naprzeciwko Gracjana. Podaje mu rysunek. Gracjan nie reaguje. Emma macha rysunkiem przed jego twarzą. On odwraca się w jej stronę. Jest bardzo zdziwiony. Trzymaj. Bierze od niej rysunek. Ogląda go. Potem patrzy się na sympatyczną twarz Emmy. Jest onieśmielony i zdezorientowany. (Odruchowo) Jesteś piękna. To znaczy, wiesz...no tego... ja chciałem... Dzięki. Gracjan rumieni się i przewraca oczami. I jak? Podoba ci się? Tak. Emma odwraca wzrok. Patrzy przez okno na mijane pola. Nazywam się Gracjan.

31 31 (Odwraca się) Emma. Masz ładne imię. Ty też. Oboje śmieją się. Ulubioną książką mojej mamy była Emma Jane Austen. Gracjan oddaje rysunek. Rysujesz dla przyjemności czy zawodowo? Z obu powodów. Lubisz swoją pracę? I to jak! A ty rysujesz? Kiedyś próbowałem, ale nigdy nie potrafiłem załapać, jak się cieniuje. I w końcu przestałem. Szkoda. Cisza. Oboje szukają tematu do podtrzymania rozmowy. Po chwili. Pojedziesz ze mną na plażę? Gracjan milczy. Wierci się. Jest zaskoczony pytaniem. Mówisz poważnie? Tak.

32 32 Dopiero mnie poznałaś. Nie boisz się? Dlaczego miałabym się bać? No... (Przerywa mu) Daj spokój. Mam, co do ciebie dobre przeczucie. Tylko, że ja... Masz coś lepszego do roboty? Muszę być dzisiaj na ważnym spotkaniu biznesowym. Czy to jest naprawdę takie ważne? Dla firmy jest. A dla ciebie? Nie. Raczej, nie. Jedź ze mną. Chyba nie chcesz, żebym błagała cię o chwilę szaleństwa, co? Oczywiście, że nie. Chodźmy. 30. WN. POKOJ A WIECZÓR (TERAŹNIEJSZOŚĆ) Gracjan patrzy się na rysunek. Odkłada go na biurko. Głaszcze psa. Zamyka walizkę. Stawia ją koło łóżka. Wychodzi z pokoju.

33 PL. PRZED DOMEM DZIEŃ Gracjan i Woody czekają na przyjazd taksówki. Obok nich stoi duża walizka podróżna. Podjeżdża taksówka. Gracjan wkłada walizkę do bagażnika. Razem z psem wchodzi do środka samochodu. 32. WN. TAKSÓWKA DZIEŃ Jadą przez miasto. Gracjan obserwuje trasę przez okno. Głaszcze Woody'ego. 33. PL. PRZED KAMIENICĄ DZIEŃ Pod kamienicę podjeżdża taksówka. Gracjan wysiada i wyciąga z bagażnika walizkę. Z auta wybiega Woody. Taksówka odjeżdża. Pilnuj. Woody siedzi przy bagażu. Gracjan idzie w kierunku bramy. Podchodzi do niego DOZORCA, 54 lata. Ma na sobie rozpiętą koszule flanelową. Spod podkoszulka widać spory brzuch. Dzień Dobry. Nazywam się Gracjan Wiśniewski. Miałem u pana odebrać klucze. DOZORCA Wynocha! Pedały i zboczeńce! Co? To jakaś pomyłka. Wczoraj rozmawiałem z właścicielką. Wszystko było w porządku. DOZORCA Ale teraz nie jest. Wynoś się albo dzwonię na policję. Gracjan wycofuje się. Wraca do Woody'ego. Zabiera walizkę i siada na pobliskiej ławce.

34 PL. ŁAWKA DZIEŃ (PÓŹNIEJ) Gracjan rozmawia przez telefon. Po chwili kończy rozmowę. (Do Woody'ego) Pięknie. Nikt nie chce nam wynająć ani mieszkania, ani pokoju. Hotele też się rozłączają. Ktoś maczał w tym palce. Jak myślisz, kto? Woody szczeka i warczy. Rodzice? Też tak myślę. I co teraz zrobimy? Przed ławką zatrzymuje się autobus. Otwierają się drzwi. Za kierownicą siedzi Głos Sumienia. Wskakuj. Gracjan wstaje. Uśmiecha się. Skąd to wytrzasnąłeś? Z postoju autobusów. Super. Wnosi swój bagaż. Wchodzi z Woodym do środka. Zamykają się drzwi. Autobus rusza z miejsca. 35. PL. ULICA DZIEŃ Autobus jedzie po ulicy. Śledzi go żółty samochód, w którym siedzi Adrian. 36. WN. AUTOBUS DZIEŃ Gracjan stoi obok Głosu Sumienia.

35 35 Gdzie jedziemy? Do twojego nowego mieszkania. Ciekawe gdzie? Jest jedno takie miejsce. Nie martw się. Tak przy okazji, twoi rodzice zaczęli współpracować z Agencją. Agencją? Tak. To nasi naturalni wrogowie. Te zamieszanie z mieszkaniem to ich pomysł. Gracjan ma smutną minę. Spokojnie. Damy im radę. Gracjan kiwa głową. Autobus zatrzymuje się na światłach. Przez pasy przechodzi kilku ludzi. Każdy z nich odwraca się w stronę autobusu. Nie widzą kierowcy. Są zaskoczeni, zdezorientowani, zszokowani. Na światłach zapala się zielone światło. Autobus rusza. Głos Sumienia kieruje bardzo chaotycznie. Tak, jakby był pijany. Gracjan musi się mocno trzymać, aby nie upaść na podłogę. Nie możesz jechać normalnie? Po co? Tak jest o wiele zabawniej! Dociska pedał gazu. Zaczyna głośno śpiewać. Woody ślizga się na wszystkie strony. Piszczy i szczeka. 37. PL. ULICA DZIEŃ Autobus zatrzymuje się. Otwierają się drzwi. Woody

36 36 wyskakuje z pojazdu. Gracjan wynosi swój bagaż. Głos Sumienia wskazuje mu palcem pobliski blok. Twoim szczęśliwym numerem jest czwórka. Na razie. Znika. Autobus pozostaje na ulicy. Gracjan i Woody podchodzą do bloku. Wchodzą do środka. Z budynku wychodzi PONĘTNA BLONDYNKA, 22 lata. Gracjan ogląda się za nią. Pod budynek podjeżdża żółty samochód. Adrian wychodzi z auta. Śledzi Gracjana. 38. WN. KLATKA SCHODOWA DZIEŃ Gracjan puka do drzwi. Otwiera je przystojny i dobrze zbudowany DAWID, 28 lat, typ podrywacza. Oboje są zaskoczeni swoim spotkaniem. Woody ukrywa się za nogami Gracjana. DAWID Gracjan! Kopę lat! Cześć. DAWID Skąd się tu wziąłeś? To długa i pokręcona historia. DAWID Wejdź do środka. Mam ze sobą psa. Spoko. DAWID Wchodzą do środka.

37 WN. KLATKA SCHODOWA DZIEŃ Adrian wychodzi z klatki. 40. WN. PRZEDPOKÓJ DZIEŃ Gracjan, Woody i Dawid stoją w przedpokoju. DAWID Co się z tobą działo? Cały czas pracowałem. DAWID W firmie ojca? Tak. Właśnie rzuciłem pracę i wyprowadziłem się z domu. Może w to nie uwierzysz, ale nie mam się gdzie podziać. DAWID Możesz zostać tutaj. Mam wolny pokój. Naprawdę? Byłoby super. DAWID Nie ma problemu. Pokażę ci mieszkanie. Dawid oprowadza Gracjana po mieszkaniu. Mieszkanie ma trzy pokoje, kuchnię i łazienkę. DAWID Tutaj jest kuchnia. Tam łazienka. Ten pokój jest mój. Tamten będzie twój. Nic specjalnego, ale zawsze coś. A tutaj jest pokój mojego współlokatora, Tomka. Wchodzą do pokoju Tomka.