XIX Edycja Warsztatów Technik Prezentacji Naukowych OAK

Transkrypt

1 XIX Edycja Warsztatów Technik Prezentacji Naukowych OAK Od słowa do słowa Praca ze słowem pisanym i mówionym Urwitałt w dniach 9-3 kwietnia 2008 Pod honorowym patronatem Jej Magnificencji Rektor Uniwersytetu Warszawskiego Prof. dr hab. Katarzyny Chałasińskiej-Macukow

2 XIX OAK część ogólna Sponsorzy, dobroczyńcy i organizatorzy warsztatów Sponsorzy Wydział Biologii UW Rektor Uniwersytetu Warszawskiego Kolegium Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Matematyczno-Przyrodniczych UW Instytut Biologii Doświadczalnej PAN im. Marcelego Nenckiego w Warszawie Rada Konsultacyjna ds. Studenckiego Ruchu Naukowego UW Eksperci prof. dr hab. Jerzy Dzik, Wydział Biologii UW prof. dr hab. Piotr Dawidowicz, Wydział Biologii UW dr Jarosław F. Słoń, Krzysztof Michalski, Polskie Radio, redakcja popularyzacji wiedzy i edukacji Piotr Kann, grafik komputerowy Magdalena Kołodziejczyk, Pracownia Rozwoju Osobistego FENIKS Goście prof. dr hab. Joanna Pijanowska, Wydział Biologii UW prof. dr hab. Marta Kicińska-Habior, Kolegium Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Matematyczno-Przyrodniczych UW prof. dr hab. Ewelina Kantowicz, Miedzywydziałowe Studia Ochrony Środowiska UW Organizatorzy Koło Naukowe Genetyki i Epigenetyki UW Rada Doktorantów Wydziału Biologii UW Rada Doktorantów Instytutu Biologii Doświadczalnej w Warszawie Interdyscyplinarne Centrum Modelowania UW Szkoła Festiwalu Nauki Maciej Kotliński Katarzyna Abramczyk Anna Fogtman Anna Karnkowska Magdalena Kołodziejczyk Krzysztof Leszczyński Elżbieta Kocik Paweł Krawczyk Jarosław Słoń Jarosław Szczepanik 2

3 XIX OAK część ogólna Co to jest OAK? Warsztaty Technik Prezentacji Naukowych OAK, czyli Obóz Atrakcyjnych Konwentykli, to spotkania poświęcone doskonaleniu sposobów przekazywania wiedzy i autoprezentacji. Pierwsza edycja zorganizowana została z inicjatywy Koła Naukowego Przyrodników Uniwersytetu Jagiellońskiego w styczniu 999 roku. Kolejne warsztaty były dziełem również innych ośrodków akademickich, takich jak Uniwersytet w Białymstoku, Uniwersytet Mikołaja Kopernika, Uniwersytet Warszawski, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza oraz Uniwersytet Łódzki. Warsztaty są skierowane przede wszystkim do młodych naukowców, a zatem studentów, doktorantów i młodych doktorów (głównie kierunków przyrodniczych i pokrewnych), którzy chcieliby doskonalić sposoby przedstawiania planów i wyników swoich badań oraz przygotowywania publikacji naukowych. Warsztaty wypełniają w ten sposób lukę w edukacji ludzi nauki, których nie uczy się profesjonalnych wystąpień i nie kładzie nacisku na jakość prezentowania wiedzy. Warsztaty dają również możliwość nawiązywania międzyuczelnianych i międzynarodowych kontaktów, poszerzają horyzonty myślowe dzięki spotkaniu ludzi różnych specjalności i pochodzących z różnych ośrodków akademickich. Podstawową częścią OAK-u są prezentacje wygłaszane przez uczestników w języku polskim lub angielskim. Po każdym wystąpieniu ma miejsce dyskusja nad jego stroną merytoryczną. Seminaria są filmowane, a następnie odtwarzane i analizowane przez uczestników i ekspertów. W tej części ocenie podlega głównie techniczna strona wystąpień. Wskazywane są słabe punkty i sugerowane sposoby wyeliminowania usterek. Podobnie wygląda omówienie posterów, jednakże w tym przypadku dyskusja techniczna następuje od razu po merytorycznej dla każdego plakatu z osobna. Drugim ważnym punktem warsztatów są zajęcia warsztatowe, dotyczące różnych aspektów opracowywania i prezentowania wyników badań naukowych. Ta część pozwala na zdobycie wiedzy teoretycznej i praktycznej, a często na samodzielne wykonanie prezentacji czy jej części. Do stałych punktów programu należą również wycieczki po atrakcyjnych przyrodniczo terenach, zajęcia terenowe i spotkania towarzyskie. 3

4 XIX OAK część ogólna Historia OAK-ów poprzednie edycje warsztatów: I OAK Kraków, 5-7 I 999, edycja pilotażowa Organizatorzy: Koło Przyrodników Studentów Uniwersytetu Jagiellońskiego Liczba uczestników: 23 Eksperci: dr Michał Jasieński, UJ dr Grażyna Jasieńska, UJ II OAK Smoleń, IV 999 Organizatorzy: Koło Przyrodników Studentów Uniwersytetu Jagiellońskiego Liczba uczestników: 36 Eksperci: dr hab. Mariusz Cichoń, UJ mgr Jacek Sypniewski, UJ, aktor Temat wiodący: Techniki aktorskie, dykcja, postawa i kontakt z publicznością III OAK Turtul, 5-7 XI 999 Organizatorzy: Koło Przyrodników Biologów Uniwersytetu w Białymstoku Liczba uczestników: 43 Eksperci: prof. dr hab. Marek Konarzewski, UwB dr Paweł Michalak, UwB Temat wiodący: Statystyka w badaniach naukowych IV OAK Tuchola, 7-9 I 2000 Organizatorzy: Studenckie Koło Naukowe Biologów Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu przy pomocy Dyrekcji Tucholskiego Parku Krajobrazowego Liczba uczestników: 32 Eksperci: prof. dr hab. Andrzej Przystalski, UMK prof. dr hab. Adam Barcikowski, UMK dr Róża Bazińska Temat wiodący: Psychologia wystąpień publicznych V OAK Pilchy, 3-6 IV 2000 Organizatorzy: Koło Naukowe Biologów Terenowych UW, magistranci i doktoranci Zakładu Hydrobiologii UW Liczba uczestników: 35 (w tym 6 z zagranicy) Eksperci: dr Andrzej Kowalczewski Zaklad Hydrobiologii UW dr Piotr Jaracz Wydział Fizyki UW dr Marek Ostrowski, Pracownia Informatyki Obrazowej UW mgr Piotr Kann, Pracownia Grafiki Komputerowej WWP ASP mgr Jarosław Słoń, Zakład Hydrobiologii UW Temat wiodący: Informacja obrazowa i grafika prezentacyjna VI OAK Polichty k. Ciężkowic, XI 2000 Organizatorzy: Koło Przyrodników Studentów Uniwersytetu Jagiellońskiego magistranci i doktoranci Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi UJ Liczba uczestników: 46 (w tym 3 z zagranicy) Eksperci: dr hab. Ryszard Laskowski, Zakład Ekotoksykologii UJ mgr Piotr Kann, Pracownia Grafiki Komputerowej WWP ASP Jarosław Kyrcz F.H.U. Focus Temat wiodący: Grafika w prezentacjach naukowych, fotografia cyfrowa VII OAK Białowieża, -4 III 200 Organizatorzy: Koło Naukowe Biologów przy Instytucie Biologii UwB, magistranci i doktoranci Instytutu Biologii UwB Liczba uczestników: 37 (w tym 2 z zagranicy) Eksperci: prof. dr hab. Jan Taylor, Zakład Ekologii Zwierząt, Instytut Biologii UwB dr Agata Banaszak, Zakład Genetyki, Instytut Biologii UwB mgr Norbert Duda Temat wiodący: Wykorzystanie GPS w badaniach terenowych 4

5 XIX OAK część ogólna VIII OAK Górzno, 9-22 IV 200 Organizatorzy: Studenckie Koło Naukowe Biologów Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi UMK, magistranci i doktoranci Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi Liczba uczestników: 40 Eksperci: dr Róża Bazińska Temat wiodący: Werbalne i niewerbalne sposoby komunikacji IX OAK Murzynowo, 8- XI 200 Organizatorzy: Koło Naukowe Biologii Molekularnej UW Liczba uczestników: 43 Eksperci: doc. dr Grażyna Dobrowolska, Instytut Biochemii i Biofizyki PAN prof. dr hab. Joanna Pijanowska, Zakład Hydrobiologii UW mgr Piotr Kann, Pracownia Grafiki Komputerowej WWP ASP dr Marek Ostrowski, Zakład Ekologii UW Temat wiodący: Informacja obrazowa w prezentacjach X OAK Jeziory, 4-7 IV 2002 Organizatorzy: Koło Naukowe Przyrodników UAM Liczba uczestników: 50 Eksperci: Krzysztof Baczyński TPI Poznań prof. dr hab. Stanisław Dylak, Wydział Nauk Społecznych UAM mgr Lech Kaczmarek, Stacja Ekologiczna w Jeziorach mgr Piotr Kann, Pracownia Grafiki Komputerowej WWP ASP mgr Waldemar Mikołajczyk, Zakład Fizjologii Zwierząt UAM mgr Eliza Rybska, Zakład Fizjologii Zwierząt UAM mgr Krzysztof Wawrzyniak, Wydział Nauk Społecznych UAM dr Krzysztof Wypijewski, Zakład Biochemii Biopolimerów, UAM XI OAK Włodzimierzów, 7-9 XI 2002 Organizatorzy: doktoranci i magistranci Katedry Zoologii Bezkręgowców i Hydrobiologii UŁ Liczba uczestników: 53 Eksperci: dr Michał Grabowski, Katedra Zoologii Bezkręgowców i Hydrobiologii UŁ dr Mirosław Przybylski, Katedra Ekologii i Zoologii Kręgowców UŁ Tematy wiodące: Światopogląd i metoda naukowa Statystyka w badaniach naukowych XII OAK Zamek Bierzgłowski, XI 2003 Organizatorzy: Studenckie Koło Naukowe Biologów UMK, Studium Doktoranckie Biologii UMK Liczba uczestników: 52 (w tym 2 z zagranicy) Eksperci: dr Małgorzata Jefimow, Zakład Fizjologii Zwierząt UMK dr Anna Goc, Pracownia Genetyki UMK dr Karolina Krysińska, Instytut Psychologii UAM dr nauk humanistycznych/mgr psychologii Dorota Mroczkowska, Wydział Socjologii UAM lek. med./mgr psychologii Kamila Pers, Klinika Psychiatrii Dzieci i Młodzieży AM Poznań ks. dr Marian Wróblewski, Seminarium Duchowne w Toruniu Temat wiodący: Psychologia wystąpień publicznych XIII OAK Włodzimierzów, II 2004 Organizatorzy: magistranci i doktoranci Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska UŁ Liczba uczestników: 55 Eksperci: dr Michał Grabowski, Katedra Zoologii Bezkręgowców i Hydrobiologii UŁ dr Marek Michalski, Muzeum Przyrodnicze UŁ mgr Piotr Kann, Pracownia Grafiki Komputerowej WWP, ASP Warszawa Tematy wiodące: Efektywne czytanie i pisanie: abstrakty, słowa kluczowe Narzędzia komputerowe w prezentacji naukowej 5

6 XIX OAK część ogólna XIV OAK Łazy, IV 2004 Organizatorzy: magistranci i doktoranci Instytutu Nauk o Środowisku UJ Liczba uczestników: 33 Eksperci: prof. dr hab. Adam Łomnicki - Zakład Ekologii Populacyjnej, Instytut Nauk o Środowisku UJ dr hab. Mariusz Cichoń - Zakład Ekologii Populacyjnej, Instytut Nauk o Środowisku UJ Temat wiodący: Współpraca w grupie, kreatywność i efektywność pracy XV OAK Jażdżówki, 7-2 XI 2004 Organizatorzy: magistranci i doktoranci z UW Liczba uczestników: 53 Eksperci: prof. dr hab. Andrzej Podstolski (Zakład Fizjologii Wzrostu i Rozwoju Roślin WB UW) mgr Piotr Kann, Pracownia Grafiki Komputerowej WWP, ASP Warszawa dr Jarosław Słoń (UW) mgr Tomasz Majewski (UWM) mgr Magdalena Kołodziejczyk, trener dr Rafał Derlacz, Wydział Biologii UW Temat wiodący: Informacja obrazowa i grafika prezentacyjna XVI OAK Serwy k. Augustowa, 4-6 III 2005 Organizatorzy: Koło Naukowe Biologów Uniwersytetu w Białymstoku Liczba uczestników: 48 Eksperci: dr Paweł Brzęk dr Andrzej Gębczyński dr Jarosław Słoń Temat wiodący: Zastosowanie GIS w badaniach naukowych XVII OAK Dobczyce, 2-24 IV 2005 Organizatorzy: Koło Przyrodników Studentów UJ Liczba uczestników: 33 Eksperci: dr Jarosław Słoń - Zakład Hydrobiologii UW mgr Piotr Kann - Pracownia Grafiki Komputerowej, Wydział Wzornictwa Przemysłowego, ASP Warszawa mgr Magdalena Kołodziejczyk - psycholog, trener mgr inż. Wojciech Gardziński AFIN Wojciech Gardziński Temat wiodący: Psychologia wystąpień publicznych XVIII OAK Rogów (k. Koluszek), 9-2 III 2006 Organizatorzy: Koło Naukowe Ochrony Środowiska Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego Eksperci: dr Taida Tarabuła, Katedra Ochrony Lasu i Ekologii, Wydział Leśny SGGW dr inż. Krzysztof Klimaszewski, Zakład Zoologii Wydział Nauk o Zwierzętach SGGW dr inż. Piotr Sikorski, Katedra Ochrony Środowiska, Wydział Ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu SGGW dr inż. Marek Sławski, Katedra Ochrony Lasu i Ekologii, Wydział Leśny SGGW dr Jarosław Słoń, Zakład Hydrobiologii UW Temat wiodący: Atrakcyjne formy prezentowania treści przyrodniczych 6

7 XIX OAK część ogólna Kilka słów o sponsorach, dobroczyńcach i organizatorach Wydział Biologii Uniwersytetu Warszawskiego Historia Wydziału Biologii jest prawie tak długa, jak dzieje samego Uniwersytetu Warszawskiego, mimo iż w momencie powstania Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego, w roku 86, nawet w nazwie żadnego z pięciu jego Wydziałów nie pojawiło się słowo "biologia". Przedmiotami przyrodniczymi wykładanymi na Wydziale Umiejętności Filozoficznych były: Geologia i Zoologia oraz Botanika i Antropologia. Wydział Biologii ostatecznie wyłonił się z Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi w roku 969. Składały się nań wówczas cztery Instytuty: Botaniki, Zoologii, Biochemii i Mikrobiologii. W 993 r. z Instytutu Botaniki wyodrębnił się Instytut Eksperymentalnej Biologii Roślin. Od roku 2000 r. znaczna część Wydziału Biologii mieści się na terenie Kampusu Ochota w nowym budynku przy ul. Ilji Miecznikowa, bez barier architektonicznych, z nowoczesnymi salami i dobrze wyposażonymi laboratoriami studenckimi i pracowniami naukowymi. Budynek ten nie powstałby bez ogromnego, trudnego do przecenienia zaangażowania i wysiłku ówczesnego dziekana Wydziału - prof. Ewy Symonides i wielkiej pracy wykonanej przez "seniora" budowy, prof. Jerzego Moraczewskiego. Wydział Biologii obecnie składa się z 34 Zakładów, skupionych w 5 Instytutach: Biochemii, Biologii Eksperymentalnej Roślin, Botaniki, Mikrobiologii i Zoologii. W skład Wydziału wchodzi także Ogród Botaniczny, Białowieska Stacja Geobotaniczna, która obchodziła niedawno swoje 50-lecie, samodzielne pracownie (Mikroskopii Elektronowej, Izotopowa i Skażeń Środowiskowych) i stacje terenowe (w Pilchach, Sajzach i Urwitałcie). Wydział zatrudnia ponad 50 nauczycieli akademickich, a kształci około 800 studentów. Na Wydziale funkcjonują trzy kierunki studiów: biologia, biotechnologia i ochrona środowiska. Wydział Biologii uczestniczy także w kształceniu studentów w ramach: Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Matematyczno-Przyrodniczych (MISMaP) i Międzywydziałowych Studiów Ochrony Środowiska (MSOŚ), przyjmując corocznie na specjalizację przeciętnie po 5 słuchaczy tych międzywydziałowych studiów. Profesorowie Wydziału Biologii pełnili ważne funkcje we władzach UW: w latach 982?985 rektorem był prof. Kazimierz Dobrowolski, zaś prorektorami i to niejednokrotnie przez kilka kadencji byli profesorowie: Tadeusz Jaczewski, Zygmunt Kraczkiewicz, Kazimierz Dobrowolski, Piotr Węgleński. Od roku 999/2000 funkcję rektora Uniwersytetu Warszawskiego pełni prof. Piotr Węgleński. W gronie profesorów Wydziału znajdują się członkowie PAN: członek rzeczywisty - prof. Andrzej K. Tarkowski oraz członkowie korespondenci - prof. Maciej Z. Gliwicz, prof. Andrzej Jerzmanowski i prof. Piotr Węgleński, a także członkowie PAU: członek czynny - prof. Andrzej K. Tarkowski oraz członkowie korespondenci - prof. Jadwiga Bryła i prof. Maciej Gliwicz. Prof. Andrzej Tarkowski jest także członkiem zagranicznym Francuskiej i Amerykańskiej Akademii Nauk oraz członkiem Academia Europaea i laureatem wielce prestiżowej nagrody Japan Prize (2002) za pionierskie badania nad rozwojem embrionalnym ssaków. Prof. Stanisław Lewak jest od 998 r. członkiem Francuskiej Akademii Rolniczej (l'academie d'agriculture de France). Prof. Janusz Faliński z Białowieskiej Stacji Geobotanicznej, członek włoskiej Akademii Nauk Leśnych został uhonorowany w roku 995 tytułem Doktora Honoris Causa Uniwersytetu w Camerino we Włoszech; tym samym tytułem Uniwersytet Warszawski uhonorował w 992 r. wybitnego genetyka polskiego pochodzenia, prof. Piotra Słonimskiego z Uniwersytetu Paris VI. W 989 r. prof. Władysław Kunicki-Goldfinger został Doktorem Honoris Causa Uniwersytetu Wrocławskiego, w 2000 r. prof. Andrzej K. Tarkowski został Doktorem Honoris Causa Uniwersytetu Jagiellońskiego, w 200 r. prof. Janusz Gill - Doktorem Honoris Causa Akademii Rolniczej w Szczecinie, w 2002 r. - prof. Piotr Węgleński - Doktorem Honoris Causa Uniwersytetu w Iwanofrankowsku na Ukrainie. Laureatem Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, najbardziej prestiżowej nagrody naukowej w Polsce, tzw. polskiego Nobla, został w 200 r. prof. Maciej Gliwicz. Jest on także laureatem medalu Naumanna- 7

8 XIX OAK część ogólna Thienemanna przyznawanego przez Międzynarodowe Towarzystwo Limnologiczne SIL oraz laureatem nagrody Fundacji Otto Kinne "Excellence in ecology". Prof. Andrzej Jerzmanowski za książkę "Geny i ludzie" otrzymał w 995 r. nagrodę im. Prof. Hugona Steinhausa. Wielu absolwentów Wydziału Biologii zasiliło szeregi kadry profesorskiej w placówkach badawczych w kraju i za granicą i robi międzynarodowe kariery. Inni, związani z naszym Wydziałem jako jego studenci lub pracownicy stali się postaciami życia politycznego, społecznego i artystycznego, m. in. siostra Małgorzata Chmielewska ze Wspólnoty Chleb Życia, pomagającej bezdomnym i ubogim, Ryszard Szaniawski (prezes Fundacji Hospicjum onkologiczne), Krzysztof Śliwiński (dyplomata, obecnie ambasador RP w RPA), Magdalena Tulli (pisarka), Bogdan Styczyński (jazman), Maryna Sołtyńska- Szollosi (malarka i rzeźbiarka), Maciej Iłowiecki (dziennikarz). Władysław Kunicki-Goldfinger uczestniczył w 989 r. w obradach "Okrągłego Stołu", w zespołach ds. nauki i oświaty, a Anna Kalinowska - w zespole ds. ochrony środowiska (dzisiaj zasiada we władzach Światowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN). Ewa Symonides była przez wiele lat wiceprzewodniczącą i przewodniczącą Państwowej Rady Ochrony Przyrody; obecnie sprawuje funkcję Głównego Konserwatora Przyrody; funkcję tę pełnił również Kazimierz Dobrowolski. Od momentu powstania Wydziału Biologii, funkcję dziekanów pełnili kolejno: prof. Alina Skirgiełło (w latach ), prof. Irena Rejment-Grochowska ( ), prof. Kazimierz Dobrowolski ( ), prof. Ewa Pieczyńska (979-98), prof. Zbigniew Kwiatkowski (98-984), prof. Bronisław Cymborowski ( ), prof. Stanisław Lewak ( ), prof. Ewa Symonides ( ), prof. Michał Kozakiewicz ( ). Obecnie dziekanem Wydziału jest prof. dr hab. Joanna Pijanowska, prodziekanem ds. finansowych prof. dr hab. Bogusław Wiłkomirski, prodziekanem ds. studiów dr Bożenna Maciejewska zaś prodziekanem ds. organizacji badań dr hab. Jan Fronk. Koło Naukowe Genetyki i Epigenetyki Koło Naukowe Genetyki i Epigenetyki jest organizacją studencką powstałą w 2003 roku, która skupia młodych ludzi interesujących się szeroko pojętą biologią molekularną. Głównym celem jest poszerzanie wiedzy i umiejętności członków organizacji zwłaszcza w obszarach leżących poza klasycznym programem studiów, a mających duże znaczenie we współczesnej biologii. Udaje się to osiągnąć m.in. poprzez prowadzenie kilku ciekawych projektów naukowych, udział w prestiżowych międzynarodowych konferencjach, współpracę z innymi ośrodkami naukowymi oraz cotygodniowe seminaria swoją tematyką obejmujące zagadnienia współczesnej biologii molekularnej i epigenetyki (związane także z badaniami własnymi członków Koła) oraz aktywne uczestnictwo w popularyzacji wiedzy na temat współczesnej biologii np. poprzez coroczny udział w Pikniku Naukowym Radia BIS, obchodach Święta UW czy Juwenaliach. Koło rozprowadza także Szkolny Zestaw Mutantów Arabidopsis thaliana, przeznaczonego dla gimnazjalistów i licealistów szczególnie zainteresowanych genetyką. Członkowie Koła brali udział w kilku konferencjach, m.in. w międzynarodowej konferencji studentów biologii InBiSCo na Łotwie (2005,2008), w międzynarodowej konferencji epigenetycznej Epigenetics: From Mechanisms to Medicines w Dublinie (2007), w międzynarodowej konferencji studentów nauk biologicznych International Students Life Science Conference w Ljubljanie na Słowenii (2007), w Międzynarodowej Konferencji Epigentics: From Principles to Mechanisms w Mosbach w Niemczech (2008) oraz w wielu konferencjach organizowanych w Polsce. Za każdym razem reprezentanci brali aktywny udział, prezentując własne wyniki badań oraz osiągnięcia Koła. Koło jest współorganizatorami kilku interesujących imprez: 8

9 XIX OAK część ogólna corocznej konferencji Kół Naukowych Wydziału Biologii UW w Pilchach, na której studenci aktywnie działający w kołach naukowych Wydziału Biologii UW prezentują własne wyniki badań lub referaty zgodne z tematem przewodnim konferencji. Tegoroczne spotkanie poświęcone będzie biologii systemów; międzynarodowej konferencji International Life Sciences Students Conference we wrześniu bieżącego roku, wzorowanej na podobnych inicjatywach w innych europejskich krajach; XIX Warsztatów Technik Prezentacji Naukowych OAK w Urwitałcie; Sylwestrowych Warsztatów Naukowych w Białowieży. Ważną częścią życia Koła są też niezależne projekty badawcze dotyczące szeroko pojętej biologii molekularnej i epigenetyki. Są one prowadzone głównie dzięki przychylności Zakładu Biologii Molekularnej Roślin, działającego przy Wydziale Biologii UW. Zakład udostępnia swój sprzęt i odczynniki a jego pracownicy służą radą przy projektowaniu doświadczeń i pomocą przy ich przeprowadzaniu. Dzięki pracy w laboratorium młodsi członkowie Koła mogą zdobyć doświadczenie w pracy eksperymentalnej, zaś starsi członkowie uczą się organizacji pracy i planowania doświadczeń. Prowadzone projekty to m.in.: Produkcja termostabilnej polimerazy Pfu (projekt zakończony); Analiza genu mir-6 Arabidopsis thaliana; Opracowanie metody powtórnego wykorzystania mikromacierzy oligo-dna; Stworzenie układu szczepów bakteryjnych do selekcji i nadekspresji fragmentów przeciwciał (w ramach międzynarodowego konkursu igem, we współpracy z Kołem Naukowym Biologii Molekularnej UW oraz Kołem Naukowym Mikrobiologii UW). Koło Naukowe Genetyki i Epigenetyki działa dzięki wsparciu Wydziału Biologii UW, Rady Konsultacyjnej ds. Studenckiego Ruchu Naukowego UW oraz Fundacji Uniwersytetu Warszawskiego. Instytut Biologii Doświadczalnej im. M. Nenckiego PAN Instytut utworzony został w 98 roku i jest obecnie największym nie-uniwersyteckim centrum badań biologicznych w kraju. W chwili obecnej w Instytucie Nenckiego swoje badania prowadzi 22 naukowców, w tym 27 profesorów, 6 docentów, 45 adiunktów, 34 asystentów i 90 doktorantów; średnia wieku pracownika naukowego wynosi 37 lat. W roku 2003 Instytut wizytowała Komisja złożona z wysokiej rangi naukowców światowych. Według jej oceny - poziom prowadzonych prac eksperymentalnych, znakomite publikacje i silne związki z nauką światową plasują Instytut Nenckiego na liście wiodących placówek biologicznych w Europie. Infrastruktura W Instytucie działa 40 świetnie wyposażonych w nowoczesną aparaturę badawczą laboratoriów i wiele ogólnodostępnych stanowisk badawczych m.in. nowoczesnej Mikroskopii Konfokalnej, Cytometrii Przepływowej i Skaningowej, Mikroskopii Elektronowej, Testów Behawioralnych, Elektrofizjologii. Nasza zmodernizowana wg dyrektywy 86/609 UE zwierzętarnia pozwala na hodowlę zwierząt laboratoryjnych, także transgenicznych, według najwyższych standardów. Priorytety badawcze Priorytetem badawczym w Instytucie są następujące dziedziny: Neurobiologia i Biomedycyna Molekularna, a realizowane prace często mają charakter interdyscyplinarny. Ich przedmiotem są układy o różnym stopniu złożoności w aspekcie zarówno morfologicznym jak i funkcjonalnym - całe organizmy tkankowe, tkanki, komórki, organelle komórkowe, ale również białka i geny. 9

10 XIX OAK część ogólna Znana w świecie Polska Szkoła Fizjologii Mózgu stworzona w latach przez prof. Jerzego Konorskiego, wieloletniego pracownika naukowego i dyrektora Instytutu, stała się impulsem badawczym dla nowych pokoleń i podstawą dla dalszego dynamicznego rozwoju współczesnej neurobiologii. Uprawiana obecnie problematyka bazuje na długoletniej tradycji doświadczeń behawioralnych jak również korzysta z nowoczesnych metod biologii molekularnej, biochemii, elektrofizjologii, neuroinformatyki i modelowania. Dzisiaj Instytut Nenckiego jest jedyną placówką naukową w Polsce, gdzie badania w dziedzinie neurobiologii prowadzi się na wszystkich poziomach - od molekularnego po systemowy. Instytut uznany został za Centrum Doskonałości w Neurobiologii zarówno w konkursie Unii Europejskiej, jak i w konkursie ogłoszonym przez KBN w kwietniu W ramach Centrum realizujemy projekty BRAINS (Bringing Research Advances In Neurobiology to Society) i ostatnio uznany za godny dofinansowania MIND (Mózg I Nowe Drogi Terapii). Drugi, szczególnie intensywnie rozwijany obszar badań w Instytucie Nenckiego to biologia molekularna i komórkowa. Prowadzone prace dotyczą m.in. molekularnych mechanizmów starzenia się (realizowane obecnie także w ramach zintegrowanego projektu europejskiego w 6PR) oraz procesów generowania energii w komórce. Wśród wykonywanych w tym nurcie prac podejmuje się próby określenia biochemicznego podłoża działania leków onkologicznych oraz leków stosowanych w terapii cukrzycy i nadciśnienia. Szereg zespołów biochemicznych w Instytucie zaproponowało w kwietniowym konkursie KBN wspólny projekt BIOIMAGE Centrum Doskonałości Obrazowania Procesów Biologicznych, który został zakwalifikowany do dalszego etapu. Podobnie jak w przypadku projektu MIND, BIOIMAGE zwiększa nasze szanse w ubieganiu się o fundusze strukturalne UE. Biochemicy Instytutu Nenckiego (kilkanaście osób w Komitecie Naukowym i Organizacyjnym) grali wiodącą rolę w organizacji Kongresu Europejskich Towarzystw Biochemicznych FEBS, Warszawa 2004, który okazał się wielkim sukcesem. Potencjał naukowy O randze Instytutu świadczy przede wszystkim jego dorobek naukowy i aktywność w pozyskiwaniu grantów. W ostatnich pięciu latach średnia roczna publikacji wyniosła 354 pozycji, w tym średnio 85 prac w czasopismach o najwyższej klasie międzynarodowej. W tym samym okresie pracownicy naukowi Instytutu realizowali 47 krajowych grantów badawczych (w tym zamawianych i 5 celowych) oraz 48 grantów zagranicznych. W roku bieżącym już 20 projektów badawczych uzyskało finansowanie z KBN, a 30 złożonych wniosków oczekuje na ocenę. W 6 PR UE pracownicy Instytutu efektywnie próbują wykorzystać nowe szanse - złożono 5 wniosków, z których wszystkie zostały dobrze ocenione, 5 otrzymało rekomendacje do finansowania. W przygotowaniu znajdują się obecnie 2 kolejne wnioski. Nagrody i wyróżnienia W ostatnich pięciu latach pracownicy Instytutu otrzymali szereg prestiżowych nagród i wyróżnień za swoją działalność naukową, m.in. Krzyż Komandorski z Gwiazdą, 4 nagrody Prezesa Rady Ministrów, 2 doktoraty honoris causa, 6 nagród Wydziału Nauk Biologicznych PAN, 4 stypendiów i nagród Fundacji Nauki Polskiej i kilkadziesiąt innych wyróżnień. Działalność na rzecz społeczeństwa i gospodarki Instytut Nenckiego znany jest wśród biologów, lekarzy i farmakologów jako instytucja szczególnie aktywna w pracy na rzecz środowiska naukowego. Jest siedzibą 3 towarzystw naukowych: Polskiego Towarzystwa Biochemicznego, Polskiego Towarzystwa Badań Układu Nerwowego i Polskiego Towarzystwa Etologicznego. Pracownicy Nenckiego znani są też ze swojej działalności edukacyjnej i popularyzującej naukę. Są autorami licznych podręczników szkolnych i akademickich. Wśród inicjatyw pro publico bono w których bierzemy aktywny udział każdego roku znajduje się Festiwal Nauki, Szkoła Festiwalu Nauki, Piknik Naukowy i kampania edukacyjno-medialna Tydzień Mózgu, także powstała z inspiracji neurobiologów Nenckiego. 0

11 XIX OAK część ogólna Kolegium Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Matematyczno Przyrodniczych Międzywydziałowe Indywidualne Studia Matematyczno-Przyrodnicze (MISMaP) zostały utworzone w roku akademickim 992/93 jako nowa forma studiów, po raz pierwszy wprowadzona w Polsce, na podstawie wniosku o utworzeniu MISMaP zaakceptowanego przez Senat Uniwersytetu Warszawskiego dnia 8 grudnia 99r. W roku 200 zostało utworzone Kolegium MISMaP i został zatwierdzony pierwszy Regulamin Kolegium. Obecnie obowiązujący Regulamin Kolegium został zatwierdzony 7 października 2007 r. (uchwała Senatu UW nr 290 ). Udział w Kolegium MISMaP bierze siedem wydziałów Uniwersytetu Warszawskiego: Wydział Biologii, Wydział Chemii, Wydział Fizyki, Wydział Geografii i Studiów Regionalnych, Wydział Geologii, Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki oraz Wydział Psychologii. Szkoła Festiwalu Nauki Szkoła Festiwalu Nauki to przedsięwzięcie edukacyjne, powstałe w październiku 2002 roku. Działa dzięki porozumieniu Międzynarodowego Instytutu Biologii Molekularnej i Komórkowej w Warszawie, Instytutu Biologii Doświadczalnej im. M. Nenckiego PAN, Instytutu Biochemii i Biofizyki PAN, Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Fundacji BioEdukacji oraz Festiwalu Nauki. Celem działalności SFN są szeroko rozumiane działania edukacyjne i popularyzujące zagadnienia biologii w Polsce, a w szczególności prowadzenie ogólnodostępnych wykładów, szkoleń, pokazów i warsztatów dla młodzieży i nauczycieli szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych oraz innych osób, a także wszelkie działania umożliwiające poprawę stanu wiedzy i świadomości roli biologii we współczesnym świecie. Jest instytucją samodzielną, niezależną od Festiwalu Nauki, działa w ciągu całego roku. Rada Konsultacyjna ds. Studenckiego Ruchu Naukowego Rada powołana została zarządzeniem Rektora UW z dnia 30 października 998 i jest ciałem doradczym w sprawach związanych ze studenckim ruchem naukowym, a w szczególności z podziałem środków materialnych przeznaczonych przez organy Uczelni dla uczelnianych organizacji studenckich. Do Rady powoływani są poprzez wyłonienie w wyborach, przedstawiciele uczelnianych organizacji studenckich oraz inne osoby zajmujące się studenckim ruchem naukowym.

12 XIX OAK część ogólna Opis zajęć warsztatowych. PREZENTACJA SKUTECZNY PRZEKAZ INFORMACJI JAROSŁAW F. SŁOŃ Wydział Biologii Uniwersytetu Warszawskiego Zajęcia:,5 godziny wykładu i,5 godziny warsztatu w małej grupie. Wykład: czwartek, Warsztat: Gr. B czwartek, Gr. A czwartek, Treść zajęć: wprowadzenie do tematu prezentowania i przekazu informacji. W tym: czym jest prezentacja? formy prezentacji naukowej, cel i struktura prezentacji, cechy dobrej prezentacji, przekaz, odbiór, przetwarzanie i zapamiętywanie informacji, informacja tekstowa, wizualna i niewerbalna, konwersja typu informacji, straty i redundancja, kilka przykładowych zagadnień związanych z przekazem informacji: - straty: przekaz i zapamiętanie informacji tekstowej, wizualnej, konwersja, - zapamiętanie różnych form informacji, - wpływ znajomości tematu i przygotowania na jakość prezentacji, - kontrola czasu prezentacji. 2. TECHNIKI GRAFIKI KOMPUTEROWEJ I DTP W PREZENTACJACH (grafika wektorowa i rastrowa) PIOTR KANN grafik, projektant Zajęcia: 45 min wykładu i,5 godziny warsztatu w małej grupie. Wykład: czwartek, Warsztat: Gr. A czwartek, Gr. B czwartek, Treść zajęć: tekst, obraz, wykres, schemat jak je przygotować do publikacji i jak połączyć w profesjonalną prezentację Zagadnienia: Jak przygotować elementy składające się na każdą prezentację wizualną: tekst, obraz, wykres/schemat, aby osiągnąć właściwy efekt i jakość? Jakich narzędzi używać, i do czego? Co należy wiedzieć o obiektach graficznych wykorzystywanych w prezentacjach (zdjęcia, skany, wykresy, rysunki, schematy...)? Grafika rastrowa a wektorowa czym się różnią i jak to wykorzystać? Jak zmontować gotową prezentację wizualną (slajdy, poster, publikację drukowaną, stronę internetową...) i jakimi narzędziami? Jak zakomponować wygląd strony, slajdu, postera, aby były czytelne i ładne? Jak przygotować materiały do druku profesjonalnego? Jakich błędów unikać? 2

13 XIX OAK część ogólna 3. WSPÓŁPRACA Z MEDIAMI KRZYSZTOF MICHALSKI Polskie Radio (redakcja popularyzacji wiedzy i edukacji), TVP Kultura Szkolenie składa się w dwóch części: 50% wykład, 50% warsztat: ćwiczenia z mikrofonem, nauka oddychania przeponowego, przygotowanie głosu i aparatu mowy. Całość zajęć: czwartek, Cel szkolenia uczestnicy szkolenia zostaną przygotowani do kontaktu z mediami elektronicznymi, uzyskają wiedzę o rynku mediów w Polsce ich specyfice; poznają sposób przygotowania się do występu w radiu i telewizji, swoje prawa w kontaktach z dziennikarzami czego można żądać od reporterów przeprowadzających wywiad; dowiedzą się jak przygotować swój głos do występu w radiu i telewizji, jak oswoić mikrofon i uniknąć pułapek mediów elektronicznych, a także na czym polega magia słowa jaka jest rola emisji głosu, intonacji i poprawnej artykulacji.. RYNEK MEDIÓW ELEKTRONICZNYCH W POLSCE 2. SPECYFIKA RADIA 2. Wypowiedź radiowa ustawienie głosu barwa, emocje, sposób mówienia 2.2 Przygotowanie do wystąpienia w radiu. 2.3 Podstawowe gatunki dziennikarskie: wywiad, rozmowa, dyskusja (zdefiniowanie i omówienie pojęć) 2.4 Podstawowe uwarunkowania przeprowadzenia wywiadu. 2.5 Co powinniśmy wiedzieć przed udzieleniem wywiadu? 2.6 Przygotowanie merytoryczne do udzielenia wywiadu. 2.7 Przygotowanie głosu. 2.8 ĆWICZENIE Oddychanie przeponowe. 2.9 Przygotowanie aparatu mowy. 2.0 ĆWICZENIE rozluźnianie mięśni twarzy. 2. Zachowanie podczas programu (nagrania) Zalecana literatura: Andrzej Wiszniewski, Jak przekonująco mówić i przemawiać, Warszawa - Wrocław, 994 r. Heinz Lemmermann, Szkoła retoryki, tłum. Beata Sierocka, Warszawa, 997 r. Mirosław Bańko, Słownik wyrazów kłopotliwych, Warszawa, 994 r. Andrzej Markowski, Język Polski. Poradnik, Warszawa, 2003 r. 4. JAK ZROBIĆ DOBRY WYKŁAD? JERZY DZIK Wydział Biologii Uniwersytetu Warszawskiego Zajęcia: 45 minut wykładu i,5 godziny warsztatu w małej grupie. Wykład: piątek, Warsztat: Gr.2 piątek, Gr.3 piątek, Gr. piątek, Treść zajęć: Porady jak konstruować treść wykładu i towarzyszącej mu prezentacji w programie PowerPoint. Generalne zasady przekazu treści naukowej. 3

14 XIX OAK część ogólna 5. ZASADY PISANIA PRAC NAUKOWYCH I APLIKOWANIA O GRANTY PIOTR DAWIDOWICZ Wydział Biologii Uniwersytetu Warszawskiego Zajęcia: 45 minut wykładu i,5 godziny warsztatu w małej grupie. Wykład: czwartek, Warsztat: Gr. piątek, Gr.2 piątek, Gr.3 piątek, Treść zajęć: Podanie zasad pisania prac naukowych różnych typów (materiałowych, przeglądowych, popularyzujących, abstraktów itd.) oraz zasad pisania projektów grantowych i najczęściej popełnianych błędów. W części warsztatowej zadaniem uczestników będzie samodzielne napisanie zarysu projektu grantowego dotyczącego podanej hipotetycznej sytuacji, mniej więcej ze swojej dziedziny. Projekty będą recenzowane, wedle kryteriów NSF, Ministerstwa itp. 6. WYSTĄPIENIA PUBLICZNE A STRES MAGDALENA KOŁODZIEJCZYK Pracownia Rozwoju Osobistego FENIKS Zajęcia:,5 godziny warsztatu w małej grupie Warsztat: Gr.3 piątek, Gr. piątek, Gr.2 piątek, Treść zajęć: warsztaty dotyczące radzenia sobie ze stresem w sytuacji wystąpień publicznych zarządzanie stresem w kolejnych fazach wystąpień publicznych, ćwiczenie umiejętności radzenia sobie ze stresem. 4

15 XIX OAK Referaty Streszczenia referatów 5

16 XIX OAK Referaty Model szkód spowodowanych przez wiatr w drzewostanach Borów Tucholskich Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, WBiNoZ Grzegorz Koziński <comarek72@gmail.com> Słowa kluczowe: GIS, teledetekcja, IKONOS, wiatr, wiatrołom, canopy Rodzaj: 20min Wiatr to w ekologii jeden z najważniejszych czynników zaburzających, mogących wpływać na życie roślin i zwierząt w różny sposób pozytywnie jak i negatywnie. Jego gwałtowne podmuchy stanowią istotny czynnik zaburzający środowisko w sposób naturalny. Również nad Polską w ostatnich kilkunastu latach przeszło wiele fal huraganowych wiatrów, powodując straty. W wielu nadleśnictwach Pomorza notuje się wzrost szkód wyrządzonych przez wiatry. Na gruntach porolnych działalność wiatru wzmagają słaby system korzeniowy i patogeny. Istotne jest bliskie sąsiedztwo terenów nieleśnych pól, łąk i pastwisk, a także jezior. Założono opracowanie statystycznego modelu lokalizacji powałów z zastosowaniem teledetekcji satelitarnej oraz GIS. Badania zostały przeprowadzone w Borach Tucholskich. Analizy objęły obszar 25 nadleśnictw w latach Wynika, iż większe ilości drewna pozyskano z terenów charakteryzujących się wyższymi wskaźnikami fragmentacji i różnorodności. Szkody miały największe udziały na siedliskach dość żyznych. Największy udział przypadł szkodom, które wystąpiły w III klasie bonitacji drzewostanu, w drzewostanach starszych o zwarciu umiarkowanym. Główne skupisko szkód wystąpiło w ekspozycji północnej dla obszaru badawczego Borów Tucholskich. Badania potwierdziły też założenie, iż znacznie wyższymi szkodami od wiatru odznaczały się drzewostany na gruntach porolnych niż w kompleksach leśnych, które nie były zaburzane czasowym użytkowaniem rolniczym. Bezpośrednio w ekotonie szkody od wiatru nie są największe. W pewnej odległości nasilają się a następnie maleją w miarę posuwania się w głąb lasu. Potwierdziła się też hipoteza, że elementy rzeźby terenu, takie jak doliny rzeczne wzmagają szkody w dużej odległości od tej formy geomorfologicznej. Symulacja samoczynnego osiągania czystości chiralnej przez racemat przy użyciu automatów komórkowych K MISMaP UW Słowa kluczowe: Rodzaj: 20min Sebastian Wojtysiak Sebastian Wojtysiak <hybrydus@gmail.com> Jednym z najważniejszych pytań, na jakie naukowcy pragną znaleźć odpowiedź, jest geneza życia na planecie Ziemi. Od czasów Pasteura można podejrzewać, że dobrym tropem jest asymetria świata ożywionego: wszystkie chiralne aminokwasy pełniące funkcje biologiczne mają konfigurację L, odpowiednie cukry - D, zaś helisa DNA u wszystkich organizmów posiadających chromosomy jest skręcona w tę samą stronę. Istnieją dwie kategorie hipotez niekoniecznie sprzecznych prowadzących do odpowiedzi na ostatnie z pytań. Jedna szuka źródła w niemal pewnej asymetrii świata na poziomie cząstek elementarnych. Druga wskazuje na zupełnie losowy czynnik i sugeruje, że równie dobrze może istnieć planeta, na której organizmy żywe bazują na "L-cukrach" i "D-aminokwasach". Ta ostatnia teoria brzmi kusząco dla badaczy nieliniowej dynamiki. W niniejszej pracy przeprowadziłem dwuwymiarową symulację najprostszego możliwego układu reakcji, który prowadzi od wyjściowego racematu do jednego z dwóch (poza bardzo rzadkimi sytuacjami) możliwych stanów stabilnych: albo zostają same molekuły "prawe", albo - same "lewe". Program komputerowy, który wykorzystałem w mojej pracy, jest pewną szczególną odmianą automatu komórkowego. 6

17 XIX OAK Referaty Zastosowanie technologii mikromacierzowej do identyfikacji genów drożdży Saccharomyces cerevisiae odpowiedzialnych za stabilność genomu Małgorzata Alabrudzińska, Adrianna Skoneczna, Marek Skoneczny 2 Małgorzata Alabrudzińska <goha@ibb.waw.pl> Pracownia Mutagenezy i Reperacji DNA Instytut Biochemii i Biofizyki PAN 2 Zakład Genetyki IBB PAN Słowa kluczowe: stabilność genomu, mikromacierze, DNA, mutageneza Rodzaj: 0min Utrzymywanie stabilności genetycznej to podstawa przeżycia i prawidłowego funkcjonowania każdej żywej komórki. Wszelkie defekty powodujące niestabilność genomu mogą sprzyjać kancerogenezie. W komórkach nowotworowych odnajdowane są mutacje w genach związanych z replikacją, reperacją DNA czy regulacją cyklu komórkowego. Dlatego też identyfikacja genów biorących udział w procesie utrzymywania stabilności genetycznej oraz związanych z kontrolą poziomu mutagenezy spontanicznej ma kluczowe znaczenie. Zastosowanie pełnej gamy drożdżowych mutantów delecyjnych Saccharomyces cerevisiae, zarówno szczepów haploidalnych jak i diploidalnych, w połączeniu z użyciem techniki mikromacierzy umożliwi nam badanie procesu mutagenezy spontanicznej w komórkach drożdży na skalę globalną. Wśród wszystkich drożdżowych mutantów będziemy poszukiwać tych, w których delecja genu objawia się wzrostem poziomu mutagenezy spontanicznej, a co za tym idzie produkty tych genów wpływają w istotny sposób na zachowanie integralności genomu. Połączenie analizy funkcjonalnej genomu drożdży z techniką mikromacierzy pozwoli na identyfikację nowych genów, których produkty pełnią funkcje w kontroli stabilności genetycznej. Uzyskane wyniki poszerzą wiedzę o mechanizmach mutagenezy spontanicznej i genach związanych z tym procesem. Będą również punktem wyjściowym do analizy nowo wybranych genów i badania ich wpływu na niestabilność genetyczną komórek. Słowa kluczowe: humor, komizm, osobowość Rodzaj: 0min Preferencje komizmu a osobowość Anna Biernacka Anna Biernacka <anbender@poczta.onet.pl> Wyniki wielu badań dowodzą, że istnieje związek między rodzajem osobowości, a odczuwanym przez ludzi stopniem śmieszności prezentowanych treści. Stwierdzono, że pewne cechy charakterologiczne decydują o ocenie śmieszności dowcipów, w zależności od ich tematyki. I tak wykazano, że ekstrawertycy preferują humor dotyczący ludzi, często poniżający innych i dotyczący seksu, introwertykom zaś bardziej odpowiada humor bezosobowy, pozbawiony akcentów seksualnych. Analiza dwóch wymiarów: społecznego ("introwersjaekstrawersja") i emocjonalnego ("zrównoważenie-neurotyczność") pozwoliła na wyróżnienie czterech modelowych typów osób znacznie różniących się zarówno preferencjami humoru, jak i siłą reakcji na komiczne bodźce. Okazuje się, że istnieje bardzo wyraźna zależność między pewnymi cechami osobowości, a preferencją dowcipów ze względu na ich strukturę. Stwierdzono, że osoby o wysokim natężeniu takich cech, jak otwartość na doświadczenie, liberalizm czy poszukiwanie doznań przedkładają humor typu "nonsens" nad humor typu "niezgodność-rozwiązanie" (Ruch, 988, 998). Posiadana osobowość decyduje także o awersyjności pewnych rodzajów komizmu. Wyłoniono dwa zespoły cech będące predykatorami odrzucania treści komicznych: kompleks negatywnej emocjonalności i kompleks "delikatności myślenia". 7

18 XIX OAK Referaty Roślina klonalna, Filipendula ulmaria; wzorce zróżnicowania genetycznego populacji w różnych stadiach sukcesji UAM Poznaniu Marek Budzyński <budzynskimarek@gmail.com> Słowa kluczowe: roślina klonalna, Filipendula ulmaria, sukcesja, AFLP Rodzaj: 0min Testowaliśmy hipotezy, że udział w rozmnażaniu wegetatywnym jak i generatywnym rośliny wieloletniej Filipenduli zależy od stadium sukcesji. We wczesnych stadiach sukcesji - łąki i późniejszych - las obecne są dwa różne wzorce zróżnicowania genetycznego. Badania prowadzone są na terenie Białowieskiego Parku Narodowego. Przeanalizowane zostały wszystkie ramety z dwóch obszarów badawczych, łąki i lasu. Identyfikacja ramet została przeprowadzona przy użyciu markerów AFLP (amplified fragment lenght polimorphism). Otrzymane dane nie wykazują większych różnic w profilu genetycznym pomiędzy populacjami, jednakże wskazują na duże różnice w obrębie każdej populacji. Regulacja stabilności polimerazy eta w komórkach drożdży Saccharomyces cerevisiae Joanna Derkacz, Adrianna Skoneczna, Justyna McIntyre, Marek Skoneczny 2, Ewa Śledziewska-Gójska Joanna Derkacz <Serika@ibb.waw.pl> Pracownia Mutagenezy i Reperacji DNA, IBB PAN 2 Zakład Genetyki, IBB PAN Słowa kluczowe: polimeraza eta, degradacja proteasomalna, ubikwitynacja, S. cerevisiae Rodzaj: 0min Prawidłowe funkcjonowanie procesów naprawy DNA jest konieczne dla utrzymania stabilności genetycznej komórki. Istnieje wiele dróg naprawy DNA, dzięki którym komórka jest w stanie funkcjonować pomimo uszkodzeń pojawiających się w genomie. Jedną z nich jest postreplikacyjna reperacja DNA (PRR), która umożliwia kontynuowanie syntezy DNA na matrycy zawierającej uszkodzenia blokujące główną replikazę DNA. Dotychczasowe wyniki uzyskane w Pracowni Mutagenezy i Reperacji DNA IBB PAN wskazują na rolę ubikwityno-zależnej proteolizy w postreplikacyjnej reperacji uszkodzeń DNA. Wykazano, że mutacje spontaniczne powstające na skutek dysfunkcji proteasomu 20S związane są ze zwiększoną ilością polimerazy eta w komórce. Polimeraza eta, kodowana przez drożdżowy gen RAD30, jest jedną z wyspecjalizowanych polimeraz biorących udział w syntezie DNA poprzez uszkodzenia, tak zwanej TLS (ang. translesion synthesis), będącej częścią PRR. Badania naszego zespołu wykazały, że Rad30 jest białkiem krótko żyjącym i ulega stabilizacji w szczepach niosących mutacje proteasomalne. Wynik ten wskazuje na mechanizm modulowania aktywności Pol eta w komórce przez ubikwityno-zależną proteolizę. Poszukiwania enzymu ubikwitynującego Pol eta doprowadziły nas do identyfikacji Ufo jako potencjalnej ligazy ubikwitynowej tego białka. Obserwowany efekt stabilizacji Rad30 w szczepie niosącym mutację ufo okazał się jednak efektem pośrednim. Za wydłużenie czasu półtrwania Rad30 w tym szczepie odpowiada podwyższenie ilości Ho endonukleazy, a ściślej obecność podwójnych pęknięć DNA wprowadzanych przez ten enzym. 8

19 XIX OAK Referaty Zróżnicowanie morfologiczne kiełża Gammarus roeselii (Amphipoda, Crustacea) w Europie Anna Fijarczyk Anna Fijarczyk <aniafijarczyk@wp.pl> Katedra Zoologii Bezkręgowców i Hydrobiologii, Wydział Biologii, Uniwersytet Łódzki Słowa kluczowe: Gammarus roeselii, obunogi, refugia Rodzaj: 0min Podczas kolejnych epok lodowcowych na skutek narastającego lądolodu, fauna i flora była regularnie spychana na południowe krańce Europy. Badania ukazały, że zwierzęta i rośliny występujące na obszarach półwyspu Apenińskiego, Iberyjskiego czy Bałkanów charakteryzują się ogromną różnorodnością. U gatunku obunoga Gammarus roeselii, stwierdzono wyjątkową zmienność morfologiczną i genetyczną w rejonie Bałkanów. Przebadano pod względem morfologicznym jedną populację skorupiaka z Francji, skąd pochodzi opis gatunku, oraz Austrii, a także dwie populacje z terenu Albanii. Zweryfikowano kształt płytek epimeralnych oraz długość i gęstość szczecin na czułku I i II pary. Wyniki pokazują, że kiełże z okolic miejscowości Oricum w Albanii posiadają tępo zakończone płytki epimeralne, natomiast w przypadku kieły z Francji, Austrii i okolic albańskiego jeziora Ohrid, płytki są zaostrzone. Ponadto, skorupiaki z rejonu jeziora Ohrid mają znacznie dłuższe szczeciny na obydwóch parach czułków, a także są one gęściej oszczecinione w porównaniu z kiełżami z innych prób. Stałość wyżej wymienionych cech, a także towarzysząca im zmienność genetyczna pozwalają na wyodrębnienie trzech odmiennych form gatunkowych. Znaczne różnice w morfologii kiełży bałkańskich zdają się potwierdzać istnienie refugiów glacjalnych na tym terenie. Podobieństwa skorupiaków Europy zachodniej wskazują, że Gammarus roeseli rozprzestrzenił się na kontynencie europejskim względnie niedawno. Dlaczego emo nie lubią grać w "pomidora", czyli parę słów o emo-kulturze Magdalena Mańka, Dorota Tarach <dorota25@o2.pl> Słowa kluczowe: emo Rodzaj: 0min. Narodziny emo, czyli 3 fale uderzeniowe tej kultury 2. Jak rozpoznać emowca spośród zwykłych zjadaczy chleba 3. Osobowość człowieka emo i jak jest ona postrzegana 4. Małe co nieco o emo-muzyce 5. Cechy emo 6. Wygląd emo 7. Społeczeństwo a emo 8. Ciekawostki o emo i humor emo 9

20 XIX OAK Referaty Białko Aha i jego wpływ na aktywność ATPazową Hsp90 Paweł Krawczyk, 2, Jakub Urbański 2 Paweł Krawczyk <pakraw@o2.pl> K MISMaP UW 2 Zakład Biologii Molekularnej Międzynarodowego Instytutu Biologii Molekularnej i Komórkowej w Warszawie (IIMCB) Słowa kluczowe: chaperon, białka opiekuńcze, nowotwory, białka szoku cieplnego, Hsp90, Aha, ATPaza Rodzaj: 2min Aha (ang. Activator of Hsp90 ATPase - aktywator ATPazy Hsp90) jest kochaperonem ATP-zależnego białka chaperonowego Hsp90, zaangażowanego w dojrzewanie, stabilizację/degradację i funkcjonowanie wielu białek związanych z nowotworami. Dostępne dane pokazują, że Aha pełni ważną rolę w regulacji aktywności ATPazowej Hsp90, która to aktywność jest niezbędna dla jego funkcjonowania in vivo. Aha jest jednym z czynników zmieniających czułość Hsp90 na leki przeciwnowotworowe takie jak 7-AAG (7-alliloamino-7- demetoksygeldanamycyna), wiążąca się z domeną wiążącą ATP w Hsp90. W mojej prezentacji chciałbym pokazać część wyników z badań mojego zespołu. Nasze badania są zwrócone szczególnie na analizę funkcji Aha w testach na aktywność ATPazową Hsp90 in vitro. Potwierdziliśmy wcześniej publikowane wyniki pokazujące wzrost aktywności ATPazowej Hsp90 pod wpływem Aha, sprawdziliśmy także oddziaływania białka Aha z mutantami Hsp90 wykazującymi zaburzenia w wiązaniu ATP. Nasza badania in vivo zwrócone są głównie na porównanie poziomów ekspresji Aha w różnych liniach komórkowych, zarówno nowotworowych jak i nienowotworowych. Pokazaliśmy, co jest zgodne z wcześniejszymi publikacjami, że poziom Aha w różnych liniach komórkowych znacznie się zmienia, wykazując podwyższony poziom w liniach nowotworowych. Inne podejście do badań zakłada wykorzystanie techniki sirna w celu sprawdzenia funkcjonowania Aha w aktywacji różnych białek-klientów Hsp90. Wszystkie uzyskane wyniki są zgodne z publikowanymi do tej pory, stanowią także kolejny krok na drodze ku zrozumieniu mechanizmu działania skomplikowanego kompleksu białek opiekuńczych w komórkach nowotworowych oraz zdrowych. AHa protein and its influence on the ATPase activity of the Hsp90 chaperone protein Keywords: chaperone, cancer, heat shock proteins Hsp90, Aha, ATPase Aha (activator of Hsp90 ATPase) is a cochaperone of the ATP-dependent molecular chaperone Hsp90, which is involved in maturation, stabilization/degradation and function of many oncogenic proteins. Recent data show that Aha plays an important role in regulating the ATPase activity of Hsp90 which is crucial for its function in vivo. Aha is also one of the factors changing Hsp90 sensitivity to cancer drugs like 7-AAG (7-allyloamino-7- demethoxygeldanamycin), which binds the ATP-binding domain of Hsp90. In my presentation I would like to show some results of my group research. Our work is aimed at investigating the in vitro function of Aha in Hsp90-ATPaseactivity assays. We confirmed previous results showing that Aha increases the ATPase activity of Hsp90 in vitro and in another part of our work we investigated interactions of Aha with different Hsp90 ATP-binding mutants. Our in vivo work is aimed at comparison of Aha levels in different cell lines - oncogenic and non-oncogenic. We showed, what is consistent with another published data, that Aha levels vary significantly in different cell lines, showing higher levels in oncogenic lines. In another approach we use the sirna targeting Aha to check the function of Aha in activation of different Hsp90 client proteins in vivo. All presented results are consistent with another published data and are another step in finding the exact mechanism of function of multichaperone complex in oncogenic and normal cells. 20