REGULAMIN WYCIECZKI WIOSENNA JURA - GÓRY SOKOLE 2016

Transkrypt

1 REGULAMIN WYCIECZKI WIOSENNA JURA - GÓRY SOKOLE 2016 I. Czas i miejsce wycieczki. Wycieczka odbędzie sie 14 maja 2016 r w Jurę Krakowsko-Czestochowską, rejon Olsztyna i Gór Sokolich. II. Organizatorzy. Organizatorami wycieczki są: -Klub Turystyki Górskiej KOZICA -Zarząd Oddziału Zakładowego PTTK w Hucie Małapanew w Ozimku; III. Warunki uczestnictwa. Uczestnikiem wycieczki mogą być: członkowie PTTK sympatycy PTTK którzy wpłacą wpisowe i zostaną wpisani na listę uczestników. Osoby niepełnoletnie mogą być uczestnikiem wycieczki tylko pod opieka rodziców, lub pełnoletniego opiekuna przez nich wyznaczonego. IV. Wpisowe i zapisy. Wpisowe na wycieczkę wynosi 50,00 zł dla członków KTG Kozica i 60,00 zł dla pozostałych Zapisy wraz z wpisowym przyjmuje od 4 maja 2016 roku, kol. Józef Kozioł tel. kom O wpisaniu na listę uczestników decyduje kolejność wpłaty wpisowego. W ramach wpisowego organizatorzy zapewniają: przejazd posiłek turystyczny (z grilla) na zakończenie wycieczki opiekę pilota poświadczenie punktacji do OTP ubezpieczenie NW V. Kierownictwo wycieczki Kierownikiem i pilotem wycieczki jest kol. Józef KOZIOŁ; Organizatorzy nie odpowiadają za ewentualne szkody wynikłe w czasie i miejscu innym niż to wynika z programu.

2 VI. Program wycieczki godz Zbiórka uczestników na parkingu przed Biedronką ; godz Wyjazd; ok. godz przyjazd do Olsztyna, zwiedzanie ruin zamku ok. godz wyjście na trasę pieszą: Olsztyn Pod G. Knieja Sokole Góry Pod Karzełkiem szlakiem żółtym Pod Karzełkiem Sokole Góry szlakiem czerwonym Sokole Góry Pod Biakłem szlakiem zielonym Pod Biakłem Pod Jodłową Pod Karzełkiem szlakiem żółtym Pod Karzełkiem Zrębice szlakiem czerwonym Zrębice Skałki św. Idziego parking przy DK46 szlakiem niebieskim [20 punktów do OTP; czas przejścia: około 5 h] ok. godz ok. godz Wyjazd do Ozimka, po drodze ok. dwugodzinne spotkanie przy grillu, Przyjazd na parking przed Biedronką i zakończenie wycieczki. Kierownictwo zastrzega sobie prawo dokonywania zmian w programie wycieczki w czasie jej trwania! Kierownik wycieczki

3

4 OLSZTYN Gmina Gmina powstała w 1867 roku, w okresie istnienia Królestwa Polskiego. Gmina obejmowała wsie Biskupice, Borowa, Bukowno, Ciecierzyn, Czatachowa, Olszownica, Pabianice, Przymiłowice, Skrajnica, Suliszowice, Turów i Zrębice. W momencie powstania gmina należała do powiatu częstochowskiego w guberni piotrkowskiej. 31 maja 1870 roku do gminy przyłączono pozbawiony praw miejskich Olsztyn, a po 1900 roku także wieś Krasawę. W okresie międzywojennym gmina wraz z całym powiatem weszła w skład województwa kieleckiego. Rozporządzeniem rządu z 1924 roku wyłączono natomiast z gminy wieś Czatachowa i włączono ją do gminy Żarki, a dwa lata później do gminy Złoty Potok przeniesiono wieś i folwark Pabianice. W 1928 roku wyłączona została jeszcze osada Mirów, która stała się częścią miasta Częstochowa. Od 1939 roku gmina Olsztyn należała do powiatu Radomsko i dystryktu Radom w Generalnym Gubernatorstwie. Zamek Pierwsza wzmianka o zamku olsztyńskim, wtedy identyfikowanym jako zamek w Przemiłowicach, pochodzi z 1306 r., a zawarta została w aktach drugiego procesu biskupa krakowskiego Jana Muskaty, wytoczonego mu w 1306 r. przez arcybiskupa gnieźnieńskiego, Jakuba Świnkę. Z tego też powodu w 2006 r. obchodzono Jubileusz 700-lecia Zamku Olsztyńskiego. Wiadomo, że zamek istniał jednak już wcześniej, same ww. akta dotyczą wydarzeń z 1294 roku Pierwsza wzmianka o Zbyszku, burgrabim olsztyńskim pochodzi z 1349 r. Istniejącą od drugiej połowy XIII w. strażnicę rozbudował w XIV w. Kazimierz Wielki jako jeden z najbardziej warownych zamków na pograniczu śląsko-małopolskim. Według tradycji za jego panowania więziony był w zamku wojewoda poznański Maćko Borkowic, który zmarł w niej skazany na śmierć głodową za zorganizowanie spisku przeciw królowi. Według podań duch wojewody, jęki, brzęk kajdan i zawodzenia do dziś mają straszyć w okolicy zamku. W 1370 r. król Ludwik Węgierski przekazał Olsztyn z ziemią wieluńską w lenno swemu siostrzeńcowi, księciu opolskiemu Władysławowi Opolczykowi za popieranie swych planów dynastycznych. W 1391 r. Władysław Jagiełło po tygodniowym oblężeniu zdobył zamek i przywrócił go Koronie. W 1406 r. podgrodowa osada nazywana wówczas Olsztynkiem została siedzibą starostwa. W 1488 r. Kazimierz IV Jagiellończyk nadał jej prawa miejskie. W XV wieku powstał tzw. dolny zamek, który prawdopodobnie był rozbudowywany w kolejnym stuleciu. W XV w. zamek odegrał znaczącą rolę przy odpieraniu napadów ze strony książąt śląskich. W tym czasie został rozbudowany, potem był kilkakrotnie przebudowywany z powodu kruszenia się murów wskutek osuwania się skał. W 1552 r. Olsztyn uzyskał przywilej na targi i jarmarki. Miasto nigdy nie rozwinęło się ze względu na nieurodzajną, piaszczystą glebę oraz położenie z dala od szlaków handlowych. W 1587 r. atakowany był przez wojska austriackie arcyksięcia Maksymiliana, pretendenta do tronu polskiego. Dowódcą załogi był wówczas starosta Kacper Karliński. Jego porwany kilkuletni syn wraz z piastunką wystawiony został pod zamek na pierwszą linię ognia. Obrona się powiodła, z poświęceniem jednak życia syna dowódcy[4]. Doszło też do zniszczeń zamku. Wydarzenie to znalazło swój wyraz w twórczości Władysława Syrokomli i Aleksandra Fredry. W pierwszej połowie XVII wieku zamek popadł w ruinę, gdyż ówczesny starosta Mikołaj Wolski nie dość dobrze dbał o zamek, koncentrując się na utrzymaniu rezydencji w Krzepicach. Już w czasie lustracji z 1631 roku obiekt był mocno zniszczony W 1656 r., w czasie potopu, Szwedzi zrujnowali zamek i spalili miasto. W latach 20. XVIII w. rozebrano duże fragmenty dolnych partii zamku. Do końca tego stulecia przetrwało starostwo olsztyńskie. Wkrótce także odebrano Olsztynowi prawa miejskie. Stan obecny Do dziś z zamku zachowały się mury części mieszkalnej, wieże: cylindryczna (stołp) i kwadratowa (Starościańska), fragmenty murów budynków gospodarczych, częściowo także piwnice oraz odkryte w czasie badań archeologicznych fundamenty kuźnicy i ślady dymarek. W latach oraz odbywał się tu międzynarodowy pokaz pirotechniki i laserów. Po zawaleniu się fragmentu muru zamkowego konserwator zabytków zakazał tego typu imprez. Ruiny zamku udostępnione są do zwiedzania. W toku badań archeologicznych przebadano w 2015 roku teren zamku dolnego, którego dokładne rozplanowanie nie było wcześniej znane, udało się m.in. opisać położenie trzech filarów mostu prowadzącego od wieży bramnej do górnej części zamku oraz położenie samej wieży bramnej. A - gotycki dom mieszkalny, B - dziedziniec mały, C - dziedziniec duży, D - majdan gospodarczy, E - wieża cylindryczna (stołp) z XIII wieku, F - filary mostu, G -dom (wieża) na skale, H - podzamcze, I - wieża starościńska (sołtysia), J - wał, pozostałość po dawnym grodzie

5 Rezerwat przyrody Sokole Góry Rezerwat przyrody Sokole Góry leśny rezerwat przyrody, położony na Jurze Krakowsko- Częstochowskiej, na południe od wsi Olsztyn w gminie Olsztyn (województwo śląskie). Rezerwat został utworzony w roku 1953 i zajmuje powierzchnię 215,95 ha i jest drugim po Dolinie Racławki największym rezerwatem na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej. Rezerwat stanowią wzgórza wapienne (m. in. Góra Pustelnica - najwyższe wzniesienie około 400 m n.p.m., Puchacz, Donica, Karzełek, Knieja, Jodłowa, Setki) z bogatymi formami krasowymi (na powierzchni i podziemne jaskinie: Olsztyńska, Wszystkich Świętych, Komarowa, Maurycego, Pod Sokolą Górą, Studnisko i inne). Jaskinie są wykorzystywane przez liczne gatunki nietoperzy jako miejsce hibernacji (snu zimowego). W Jaskini Studnisko znajduje się również kolonia rozrodcza (letnia) nocków dużych. Jest to jedna z dwóch w Polsce kolonii rozrodczych nietoperzy zlokalizowanych pod ziemią na północ od Alp i Karpat kolonie takie formują się zwykle na strychach budynków lub (w przypadku innych gatunków) w dziuplach drzew. W Jaskini Pod Sokolą Górą znalazły swoją ostoję dwa gatunki chrząszczy (Choleva aquilonia gracilenta i Catops tristis infernus), będące reliktami ostatniego zlodowacenia. Korzystają one z utrzymującej się tam przez cały rok temperatury +3 C. Chronione są też lasy (buczyna sudecka i storczykowa oraz grąd) porastające zbocza wzgórz.