Śladami Canaletta str. 4. Szkoła dyplomacji str. 6. Rozmowa z Krzysztofem Domaradzkim, projektantem modernizacji Krakowskiego Przedmieścia.

Transkrypt

1 0 3 / (11) (C Z E R W I E C ) Śladami Canaletta str. 4 Rozmowa z Krzysztofem Domaradzkim, projektantem modernizacji Krakowskiego Przedmieścia. Szkoła dyplomacji str. 6 Rozmowa z Tomaszem Pawlakiem, kierownikiem budowy nadzorującym modernizację ul. Krakowskie Przedmieście.

2 Nowa witryna Rzeczywistość wokół nas nieustannie się zmienia. Nasza firma też nie stoi w miejscu, lecz dynamicznie się rozwija. Te procesy nie mogą pozostać bez wpływu na to, w jaki sposób prezentujemy się na zewnątrz. Kondycja rynkowa oraz pozycja, jaką przedsiębiorstwo zajmuje w świecie rzeczywistym powinna znaleźć swoje odzwierciedlenie w świecie wirtualnym, poprzez wygląd firmowej strony www. W maju gruntownie zmodyfikowaliśmy serwis internetowy naszej spółki nadając mu zupełnie nowe oblicze. Całkowicie zmieniony został projekt graficzny, dodano także nowe funkcjonalności. Głównymi celami, które przyświecały przebudowie strony internetowej było podniesienie jej atrakcyjności wizualnej, usprawnienie nawigacji oraz dostosowanie do obowiązujących w tym zakresie standardów światowych. W obecnej wersji serwisu dział Realizacje został mocno rozbudowany, prezentując zarówno zakończone projekty firmy, jak i te, które są w trakcie realizacji. Dzięki specjalnej wyszukiwarce, w oparciu o określone kryteria, użytkownik ma możliwość odnalezienia konkretnych projektów z całego portfolio firmy. Każdy z nich jest opisany i uzupełniony galerią zdjęć. W ramach działu Biuro Prasowe powstały nowe sekcje, takie jak Galeria czy Multimedia, gdzie prezentowane są zdjęcia i materiały filmowe dotyczące różnych ważnych wydarzeń z życia firmy. Serwis pozwala na łatwy wydruk lub zapisanie wybranej treści do pliku PDF oraz posiada możliwość zmiany rozmiaru wyświetlanej czcionki. Nowy silnik, oparty o autorski system zarządzania treścią (Content Management System), pozwala administratorom serwisu na łatwe i szybkie wprowadzanie nowych treści oraz dużą elastyczność w kształtowaniu architektury strony. Takie rozwiązanie pozwoli na stałe udoskonalanie i rozwijanie serwisu. Za realizację zadania odpowiedzialny był zespół programistów z Difronte, młodej poznańskiej firmy specjalizującej się w projektowaniu, opracowywaniu i programowaniu stron internetowych. Drogowcy spotkali się w Kielcach Turystyczne tradycje Nasza spółka była organizatorem tegorocznego, już czterdziestego drugiego, Ogólnopolskiego Zlotu Turystycznego Mostostalowców, który odbył się w czerwcowy weekend ( ) w Górach Świętokrzyskich. W tym tradycyjnym spotkaniu mostostalowskiej braci licznie wzięli udział przedstawiciele firm, które wywodzą swoją historię ze wspólnych korzeni i członu w nazwie spółki. Świetną bazę wypadową do wycieczek po Tradycją stał się już udział Mostostalu Warszawa w największym drogowym wydarzeniu, jakim są Międzynarodowe Targi Budownictwa Drogowego AUTOSTRADA-POLSKA. W tym roku odbyły się one w dniach maja i zgromadziły rekordową liczbę blisko 1000 wystawców. W Kielcach spotkali się przedstawiciele największych firm drogowych. Mostostal Warszawa wystąpił na targach wraz ze swoim partnerem strategicznym Accioną Infrastruktura S.A. oraz spółkami z Grupy, Mostostalami: z Puław, Kielc, oraz Płocka. Stoisko firmy zdobiły zdjęcia inwestycji drogowych, które wyświetlane były na ekranach multimedialnych, a jego pięknej okolicy stanowił Ośrodek Ameliówka w Mąchocicach Kapitulnych koło Kielc. W ciągu dnia chętni mogli wędrować po górach lub zwiedzać lokalne atrakcje. Wieczorem na zmęczonych turystów czekały przygotowane przez organizatorów rozrywki ognisko oraz występy artystyczne. Wszyscy uczestnicy Zlotu wrócili bardzo zadowoleni. Ci, których tam nie było mogą tylko żałować i planować udział w następnym spotkaniu które będzie już za rok. kolorystyka nawiązywała do barw korporacyjnych. Ekspozycja Mostostalu i Acciony została nagrodzona przez Targi Kielce za swoją oryginalność i nowoczesny styl. Wyróżnienie odebrał Grzegorz Owczarski, Dyrektor ds. rozwoju infrastruktury w Mostostalu. Otwarcia największych w Polsce i Europie Wschodniej targów sektora drogowego dokonał Cezary Grabarczyk, Minister Infrastruktury. Miał on również okazję odwiedzić stoisko Mostostalu Warszawa, gdzie przyjął go Grzegorz Owczarski. Panowie mieli okazję porozmawiać na temat budowy dróg w naszym kraju i problemów, jakie podczas ich realizacji napotykają wykonawcy. (k.d.) 2

3 60 lat minęło Spółka z Grupy Mostostal Warszawa Wrobis S.A. 20 czerwca br. świętowała jubileusz 60-lecia swojej działalności. Odbył się on w bardzo prestiżowym i pięknym miejscu, jakim jest Opera Wrocławska. Gospodarz uroczystości Tadeusz Chodorowski, prezes Wrobisu przypomniał historię firmy, która została powołana w celu odbudowy zniszczonego w czasie wojny Wrocławia. Prezes wymienił kluczowe jej realizacje, podziękował również wszystkim pracownikom tym obecnym i byłym za wysiłek i pracę włożoną w tworzenie przedsiębiorstwa oraz inwestorom, klientom, podwykonawcom, kooperantom i dostawcom, dzięki którym Wrobis stał się kluczową spółką budowlaną na rynku dolnośląskim. Uroczystość swoją obecnością zaszczyciły takie osobistości jak: Jego eminencja ks. Kardynał Henryk Gulbinowicz, Cezary Grabarczyk Minister Infrastruktury, Zbigniew Chlebowski - poseł na Sejm RP, przewodniczący klubu parlamentarnego PO, Zdzisław Średniawski - Wicewojewoda Dolnośląski, Adam Grehl - wiceprezydent Wrocławia oraz Tadeusz Nawracaj - przewodniczący wrocławskiego oddziału PZITB. Jubileusz był również okazją do wyróżnienia grona 40 najbardziej zasłużonych pracowników Wrobisu, którym za wzorowe i sumienne wykonywanie obowiązków wręczone zostały medale wydane przez Prezydenta RP i Ministra Infrastruktury. Odznaczenia dokonał Wicewojewoda Dolnośląski, natomiast 17 osób otrzymało odznaki resortowe Zasłużony dla budownictwa wręczone przez Ministra Infrastruktury. Przemówienia wygłoszone przez gości były bogate w słowa uznania dla Wrobisu za jego ogromny wkład w budowanie dolnośląskiej infrastruktury, zaangażowanie w życie miasta, przedsiębiorczość i patriotyzm. W swoim przemówieniu Jarosław Popiołek, prezes Mostostalu Warszawa podkreślił kluczowe znaczenie wrocławskiej spółki dla Grupy Mostostal Warszawa, życzył kolejnych sukcesów, intratnych kontraktów, a przede wszystkim oddanych firmie pracowników, gdyż to dzięki ich codziennej pracy Wrobis mógł świętować tak znaczący jubileusz. Po części oficjalnej goście mieli okazję uczestniczyć w specjalnie na tą okazję zorganizowanym koncercie zespołu Budka Suflera. 03/2008 (11) (CZERWIEC) 3

4 Śladami Canaletta Rozmowa z Krzysztofem Domaradzkim, projektantem modernizacji Krakowskiego Przedmieścia. Jakie były główne założenia projektu modernizacji Krakowskiego Przedmieścia? Za główny cel postawiliśmy sobie podniesienie jakości przestrzeni publicznej. Ta część Traktu Królewskiego to jedno z najatrakcyjniejszych miejsc w Warszawie. Uznaliśmy, że przy stosunkowo niewielkich nakładach finansowych możemy znacznie poprawić jego wygląd. Podczas pracy nad projektem kierowaliśmy się również opiniami mieszkańców, które poznaliśmy w wyniku przeprowadzonych wywiadów ankietowych. Okazało się, że prawie wszyscy chcieli, aby ograniczyć uciążliwy ruch w obrębie Krakowskiego oraz zlikwidować parkujące na chodnikach samochody. To był dla nas wyraźny sygnał, że powinniśmy powiększyć przestrzeń dla pieszych i ograniczyć ruch pojazdów. Skąd czerpał Pan inspirację podczas pracy nad projektem? Krakowskie Przedmieście to wyjątkowo ukształtowana przestrzeń, również w skali europejskiej. Stanowi jedno z najciekawszych wnętrz urbanistycznych w Warszawie, które cechuje bardzo nieregularny kształt. Zależało nam, aby w jak największym stopniu wydobyć piękno tej przestrzeni, jej zalety. Inspirowałem się obrazami Canaletta, na których wyraźnie widać tętniącą życiem ulicę. W tym kierunku zaczęliśmy myśleć, że Krakowskie to przede wszystkim przestrzeń dla ludzi. Skąd pomysł zastosowania chińskiego granitu? Chodziło o uzyskanie ciepłej kolorystyki nawierzchni, pasującej do zabudowy wzdłuż pierzei ulicy. Znalezienie odpowiedniego materiału nie było łatwe. Nie chcieliśmy stosować szarego kamienia, który nie tylko jest smutny, chłodny, ale też nie wpisuje się w tradycję polskich miast. Stąd narodził się pomysł, by zastosować chiński granit, który okazał się nawet nieco tańszy od krajowego. Polski kamień ze Strzegomia użyliśmy tylko w niektórych miejscach, jak na przykład wokół Kolumny Zygmunta. Krakowskie zdobi również granit w kolorze czerwonym. Kostka tej barwy występowała już przed Kościołem Wizytek i uznaliśmy, że dobrze się komponuje z kamieniem w kolorze ciepłego beżu. Zastosowaliśmy go na placu przed Pomnikiem Kopernika, w rejonie Kościoła św. Anny oraz na przejściach dla pieszych. Czy podczas pracy nad projektem od początku zakładał Pan powrót autobusów na Krakowskie? Tak. One są w tym miejscu bardzo potrzebne. Bez komunikacji miejskiej ulica stałaby 4

5 się martwa, byłaby wyłącznie piękną przestrzenią w mieście. Ale założenie jest takie, aby autobusy poruszały się z prędkością nie większą niż 35 km/h. Natomiast z moich obserwacji mogę powiedzieć, że niestety często jeżdżą szybciej, a trzeba się liczyć z tym, że ludzie będą przechodzić przez jezdnię w każdym miejscu. Właściwie chodziło o stworzenie pewnej swobody dla pieszych, która wyróżniałaby Krakowskie od innych warszawskich ulic. Jakie trudności napotkał Pan podczas modernizacji Krakowskiego? W przypadku tej inwestycji zabrakło koordynatora, który zapewniłby sprawną komunikację pomiędzy podmiotami uczestniczącymi w realizacji oraz mógłby podejmować decyzje w kwestiach, które pojawiały się w trakcie budowy. Z pewnością w przypadku innych stołecznych inwestycji również pojawiają się nieprzewidziane sytuacje, jednakże przy modernizacji Krakowskiego Przedmieścia wystąpiły one ze szczególną ostrością. Rozwiązanie wielu z nich powodowało dodatkowe koszty i wymagało szybkich decyzji, również finansowych. W prasie ukazywały się artykuły na temat zabytkowych elementów, jakie odnaleziono na Krakowskim, czy któreś z nich udało się wykorzystać? Wydaje mi się, że w tym, co opisywała prasa było dużo przesady. Często bywałem na budowie i z tego, co wiem niczego cennego nie wykopano. Dosłownie kilka brukowych kostek, które były w bardzo złym stanie i nie dało się już ich w żaden sposób wykorzystać. Jedyny element, który chciałem wkomponować w modernizowaną ulicę to stare tory tramwajowe, ale ostatecznie taka decyzja nie zapadła. Jakie jeszcze inne projekty wykonywał Pan dla Warszawy? Wcześniej zajmowałem się głównie realizacją projektów koncepcyjnych, ideowych oraz planów miejscowych. Inwestycją o podobnej skali i charakterze do Krakowskiego był projekt przebudowy Nowego Światu. Wykonywaliśmy też plany rejonu łuku siekierkowskiego i otoczenia Trasy Siekierkowskiej. A jak było w przypadku skweru Hoovera - czy również uczestniczył Pan w przygotowaniu projektu tej inwestycji? Projekt skweru Hoovera został wybrany w trybie konkursu. Nasze biuro określiło wytyczne, według których należało przygotować koncepcje. Na skwerze powstanie między innymi przeszkolona kawiarnia i podziemna sala wystawowa. Zależało nam, aby urozmaicić funkcje znajdujące się na Krakowskim, by przyciągnąć do niego ludzi. W Warszawie jest jeszcze wiele miejsc, które wymagają zagospodarowania, rozsądnego zaplanowania. To jest właśnie przestrzeń, którą powinni zająć się architekci. Przykład takiej ulicy, jak Krakowskie Przedmieście dowodzi, że tego rodzaju inwestycje nie mogą być realizowane wyłącznie przez drogowców. Potrzebne są jeszcze osoby, które zastanowią się nad wyglądem danego miejsca, jego przeznaczeniem, zaproponują jakieś ciekawe rozwiązania. Tylko w ten sposób można podnieść jakość miejskiej przestrzeni, która w przypadku Warszawy jest dość niska. Jaka jest Pana wizja Warszawy? Moja wizja miasta zamyka się w stwierdzeniu: Warszawa dla ludzi. Odnoszę wrażenie, że obecnie miastu brakuje jednego spójnego pomysłu, koncepcji na to jaka Warszawa ma być. W prasie czytamy o kolejnych wieżowcach, które staną w stolicy, ale czy tak naprawdę są nam one potrzebne? Wydaje mi się, że takie pytania nie padają. Z pewnością w Paryżu nikt nie zgodziłby się na budowę kilku przypadkowych drapaczy chmur, które w ogóle nie wpisują się w charakter tego miasta i jego niską zabudowę. Powinniśmy przede wszystkim zastanowić się na czym polega charakter Warszawy i jak go wydobyć. Mam wrażenie, że stała się ona globalistycznym śmietnikiem, do którego każdy może wrzucić swoją koncepcję. Musimy podnieść jakość miejskiej przestrzeni i zaprzestać budowy obiektów na zasadzie rzuconych przedmiotów. Tendencja do odtwarzania, odzyskania charakterystycznych dla miasta elementów jest znacznie lepsza od budowania różnych dziwnych budynków, które jedynie powiększają chaos w mieście. Warszawa potrzebuje porządkowania i humanizowania a nie nowych wystrzałów. Jest Pan Kierownikiem Pracowni Urbanistyki Stosowanej na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, gdzie wspólnie ze studentami przygotowujecie przyszłościowe projekty dla stolicy. To jaka będzie Warszawa za te kilkanaście lat? No właśnie, jaka będzie? Bardzo trudne pytanie. Obawiam się, że chaos w naszym mieście się pogłębia. Dochodzimy chyba do jakiegoś przełomowego momentu, który mam nadzieję przyczyni się do refleksji na temat naszego miasta i odpowiedzi na pytanie, jakiej Warszawy chcemy. Odnoszę też wrażenie, że mieszkańcom stolicy coraz bardziej doskwiera bałagan komunikacyjny, który zaczyna być poważnym problemem. Czy absurdy, trudności, jakie pojawiają się podczas realizacji stołecznych inwestycji, nie zniechęcają Pana do tego, by angażować się w warszawskie projekty? Muszę przyznać, że mam ogromną satysfakcję z pracy nad projektem Krakowskiego Przedmieścia i jestem z niego zadowolony. Oczywiście mam swoje krytyczne uwagi. Pewne zmiany wynikły w trakcie realizacji, części pomysłów nie udało się zrealizować albo zostały wykonane nieco inaczej niż pierwotnie zakładaliśmy. W Warszawie jest jeszcze wiele do zrobienia i dla projektanta stanowi ona prawdziwe wyzwanie. Rozmawiała: Kinga Drózd Krzysztof Domaradzki Architekt mocno związany z Warszawą, w 1979 roku nagrodzony Srebrną Syrenką za zasługi dla stolicy. Kierownik pracowni urbanistyki stosowanej na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Szef pracowni Projektowanie Architektoniczne DAWOS Sp. z o.o. Twórca koncepcji przebudowy Nowego Światu. Realizował plany miejscowe dla Warszawy: rejon Trasy Siekierkowskiej, ul. Bartyckiej, stacji metra Politechnika, ulic: Hoża Wilcza Krucza, ulicy Powstańców Śląskich, Żoliborza Przemysłowego oraz plany Centrum Pragi, rejonu Dworca Wschodniego, parku Pod Skocznią, Placu Europy, Lotniska Okęcie, Ronda Wiatraczna, ulicy Grochowskiej, Pasa Nadwiślańskiego na Żoliborzu, Szczęśliwic pn. i pd. i szereg innych. W czerwcu tego roku pracownia architektoniczna DAWOS wraz z firmą JEMS Architekci wygrały prestiżowy konkurs zorganizowany przez Miasto st. Warszawa oraz PKP na zagospodarowanie prawie 40 hektarów między al. Zieleniecką, Targową, kolejową linią średnicową, Wybrzeżem Szczecińskim i al. Ks. J. Poniatowskiego, otaczających obszar, na którym powstanie Stadion Narodowy. 03/2008 (11) (CZERWIEC) 5

6 Szkoła dyplomacji Rozmowa z Tomaszem Pawlakiem, kierownikiem budowy nadzorującym modernizację ul. Krakowskie Przedmieście. Jak Pan ocenia modernizację Krakowskiego? Nie będę ukrywał, że to był dla mnie bardzo wymagający kontrakt. Głównie z uwagi na wyjątkowy zakres i charakter robót. Drugiej takiej realizacji raczej nie prędko można się spodziewać, szczególnie, że w stolicy nie ma chyba innego miejsca o podobnym charakterze. To na pewno nie była budowa takiej typowej drogi, jakich robi się wiele. Krakowskie Przedmieście to bardzo szczególna ulica. Teraz, kiedy roboty dobiegają do końca, nie mam wątpliwości, że warto było poświęcić te 2 lata i zdobyć doświadczenie, które stało się nie tylko moim osobistym udziałem ale i całej ekipy, która tutaj razem pracowała. Co sprawiało największe kłopoty w realizacji? Na pierwszym etapie największą przeszkodą był brak w dokumentacji przetargowej, a co za tym idzie również w zakresie umowy, projektów wykonania instalacji podziemnych. Z uwagi na poszerzony trotuar i konieczność zachowania odpowiedniego spadku pozwalającego na spływ wody z chodników do ulicznych studzienek, poziom nowej nawierzchni jezdni został znacznie obniżony w stosunku do wcześniejszej niwelety drogi. Ponadto grubość granitowego bruku oraz wymaganej podbudowy jest znacznie większa niż w przypadku konstrukcji betonowo asfaltowej. Przygotowując koryto pod nową jezdnię musieliśmy zagłębić się znacznie więcej niż metr w ziemię i natrafiliśmy na liczne kolizje z infrastrukturą podziemną kablami energetycznymi i teletechnicznymi, instalacjami wodno-kanalizacyjnymi. W pewnym momencie mieliśmy taką sytuację, że nie mogliśmy ruszyć żadnego frontu robót, bo na każdym kroku blokowały nas przeróbki instalacji podziemnych. Jednocześnie z uwagi na procedury zamówień publicznych, nie można było wykonać pilnie potrzebnych projektów i robót dodatkowych, tylko musieliśmy czekać na odpowiednie decyzje i podpisanie umów. Cały misternie układany harmonogram właściwe można było wyrzucić do kosza. A jak było na drugim etapie? Znacznie lepiej. Uzgodniliśmy z inwestorem, który przychylił się do naszej prośby, aby nie rozpoczynać robót, póki nie zostaną przygotowane projekty instalacji podziemnych. To zupełnie odmieniło sytuację, bo mogliśmy dobrze ułożyć harmonogram i z powodzeniem go realizować, a wszelkie drobne przestoje były powodowane jedynie okolicznościami, które faktycznie były nie do przewidzenia. Etap drugi był prawie dwukrotnie dłuższy niż pierwszy, ale zrealizowaliśmy go dużo szybciej, właśnie z uwagi na możliwość lepszego planowania. Tu należą się podziękowania dla inwestora, który możliwie maksymalnie skracał czas trwania wszystkich procedur, kiedy pojawiała się konieczność wykonania robót dodatkowych i nieprzewidzianych. Co stanowiło o trudności i wyjątkowości tego zadania? Zasady rządzące tą inwestycją były zupełnie inne w przypadku pozostałych kontraktów. Roboty drogowe często wykonywane są w weekendy albo wieczorami, bo wtedy ruch samochodów jest mniejszy i maleje uciążliwość robót dla mieszkańców. Tymczasem na Krakowskim było odwrotnie w weekendy mieliśmy tłumy spacerowiczów i bezpieczne prowadzenie robót było praktycznie niemożliwe. Druga kwestia to lokatorzy, którzy mieszkają, urzędują, czy prowadzą działalność w budynkach przy Krakowskim Przedmieściu. Musiałem nauczyć się nowej umiejętności, która dotychczas przy budowie dróg nie była zupełnie potrzebna chodzi o sztukę dyplomacji. Wiele z budynków wzdłuż ulicy to siedziby ważnych i reprezentacyjnych instytucji, dla których utrudnienia w ruchu odbijają się w znaczący sposób na ich bieżącej działalności. Musiałem wykazać się dyplomacją, aby pogodzić interesy budowy i użytkowników. Z oficerami Biura Ochrony Rządu i pracownikami Kancelarii Prezydenta miałem praktycznie gorącą linię, bo wielokrotnie trzeba było modyfikować harmonogram prowadzonych prac z uwagi na przejazd Prezydenta lub jego gości, a także z uwagi na inne okoliczności i uroczystości państwowe. Może jakieś ciekawostki z tego zakresu? W okresie, kiedy prowadziliśmy prace budowlane na Krakowskim kręcono sceny do 6

7 Nazwa realizacji: Modernizacja ulicy Krakowskie Przedmieście w Warszawie Inwestor: Miasto Stołeczne Warszawa reprezentowane przez Zarząd Dróg Miejskich Projekt architektoniczny: Realizowany przez Dawos Sp. z o.o. w latach przez zespół architektów pod kierownictwem dr arch. K. Domaradzkiego Generalny Wykonawca: Konsorcjum firm: Mostostal Warszawa SA (lider); FALBRUK B.B.Z. Falenta SJ; Zakład Usług Brukarskich Adrog SJ; Stabilator Sp. z o.o. dwóch filmów, odbywały się liczne procesje i parady z okazji różnych świąt kościelnych i państwowych. Wielokrotnie proszono nas, aby w jakimś miejscu przez jakiś czas nie prowadzić prac, bo w czymś tam przeszkadzają. Kilkakrotnie byliśmy zmuszeni do przenoszenia z miejsca na miejsce naszej tablicy reklamowej informującej o budowie, którą postawiliśmy koło Placu Zamkowego. Najpierw zwróciła się do nas ekipa filmowa, z prośbą o przestawienie tablicy, bo psuła im ujęcie. Potem był ksiądz arcybiskup, który prosił o przesunięcie reklamy z uwagi na planowaną procesję wiernych. Potem była międzynarodowa wystawa niedźwiedzi przyjaźni organizowana przez władze Warszawy i Berlina, do której charakteru nie pasowała nasza tablica. No to przestawialiśmy tę tablicę tam i z powrotem, aż nam się w końcu połamała. Terminy realizacji: Etap I X 2006 V odcinek Krakowskiego Przedmieścia od ul. Świętokrzyskiej do ul. Królewskiej wraz z placem wokół pomnika Kopernika. Etap II VIII 2007 VII Krakowskie Przedmieście na odcinku od ul. Królewskiej do pl. Zamkowego Zakres zadania: Przebudowa nawierzchni ulicy Krakowskie Przedmieście nadanie jej charakteru reprezentacyjnego deptaka. Na całej długości ulicy jej nawierzchnia oraz chodniki zostały wykonane z granitowej kostki i granitowych płyt. Zwężenie jezdni do szerokości 7 m (dwa pasy ruchu), poszerzenie chodnika od skrajni nowej ulicy do istniejących budynków, wykonanie elementów małej architektury Parametry: Długość odcinka: ok m Powierzchnia ułożonej kostki granitowej: ponad 50 tys. m 2 Wartość kontraktu: ok. 50 mln zł netto To nie był spokojny plac budowy? To zupełnie inna kwestia. Trudno tu mówić o typowym placu budowy, bo zupełnie nie mieliśmy możliwości wygrodzić całego terenu i zamknąć go dla ruchu i pieszych, jak to się robi w przypadku każdej standardowej budowy. Nawet płoty mieliśmy nietypowe, bo niskie, metrowe. Wysokie ogrodzenia, pełne czy ażurowe, nie zdawały egzaminu. Tak więc prace były prowadzone przy normalnym użytkowaniu ulicy przez pieszych. Czasami spacerowały tu prawdziwe tłumy ludzi, a musieliśmy przecież rozładować w tym miejscu samochody ciężarowe, które dowoziły materiały potrzebne do budowy kostkę i płyty granitowe, kruszywa. W sumie było to kilka tysięcy ciężarówek. No właśnie, ta budowa była realizowana pod bacznym okiem opinii publicznej? Niewątpliwie, zarówno prasa, jak i zwykli mieszkańcy interesowali się tym, co i jak robimy. Tym bardziej, że istniało przypuszczenie, że w trakcie robót możemy natrafić na jakieś znaleziska archeologiczne. Nic znaczącego jednak nie zostało wykopane. Na stałe współpracowaliśmy z archeologiem, który na bieżąco oceniał wykopane przedmioty. To pozwoliło uniknąć niepotrzebnych przestojów. A do informowania mediów na bieżąco o postępach prac zdążyliśmy się przyzwyczaić. Od jak dawna jest Pan związany z budownictwem? W Mostostalu pracuję od 5 lat. Przed modernizacją Krakowskiego Przedmieścia pracowałem przy budowie skrzyżowania Wołoska Marynarska Rzymowskiego Wilanowska, a wcześniej przy budowie ulicy Rokicińskiej w Łodzi i Andrespolu oraz krajowej 7 na odcinku Sękocin - Grzędy. Zanim zatrudniłem się w Mostostal przez kilka lat pracowałem w podradomskiej gminie przy zarządzaniiu drogami, jednocześnie studiując zaocznie budownictwo na Politechnice Kieleckiej, a potem Krakowskiej, gdzie uzyskałem tytuł inżyniera budownictwa w specjalności: drogi, ulice, autostrady. 03/2008 (11) (CZERWIEC) 7

8 Deptak marzeń Byliśmy ciekawi, co na temat zmodernizowanego Krakowskiego sądzą jego użytkownicy. Jak czują się w nowej przestrzeni, co najbardziej się im podoba, a co chcieliby zmienić. Bardzo podoba mi się nowy wygląd Krakowskiego Przedmieścia. Zrobiło się przyjemnie, przestronnie i nie ma się wrażenia, że jest się zamkniętym w centrum miasta. Dzięki jasnemu granitowi ulica zyskała swego rodzaju blask, wydaje się, że tej przestrzeni jest więcej, poza tym jest chyba trochę weselej, aż miło studiować w takim miejscu. Cieszę się również, że są znacznie szersze chodniki, często spieszę się na wykład, czy egzamin i teraz biegnąc na uczelnię nie muszę już obijać się o innych przechodniów. Na pewno ułatwiło mi to życie. Agnieszka (z lewej), studentka III roku filozofii Uniwersytetu Warszawskiego Na pewno Krakowskie stało się bardziej kameralne, pomimo tego, że czuje się większą przestrzeń. Jest spokojniej, idealny klimat do spacerów. Krakowskie nie jest już zwykłą ulicą pokrytą asfaltem, ale przestronnym deptakiem wykonanym z jasnego kamienia. Stało się wyjątkowym zakątkiem stolicy. Bogusław Domański, mieszka w Otwocku, a pracuje w Warszawie Krakowskie bardzo się zmieniło, jest znacznie więcej przestrzeni dla pieszych, więcej zieleni. My dodatkowo zamknęlibyśmy ulicę dla ruchu pojazdów, nie tylko w weekendy, ale też pozostałe dni. Na początku pewnie ciężko żyłoby się bez autobusów, ale jest to tylko kwestia przyzwyczajenia, a mielibyśmy prawdziwy, europejski deptak. Mamy również nadzieję, że na Krakowskim powstanie więcej ogródków i zacznie ono tętnić życiem. Daniel Pieniak (z prawej), Michał Senator, studenci I roku politologii Uniwersytetu Warszawskiego Przyjechałyśmy zobaczyć Krakowskie aż z Koszalina. Jesteśmy rodowitymi warszawiankami, ale w 1945 roku musiałyśmy opuścić stolicę. Im jesteśmy starsze tym częściej tęsknimy za naszą Warszawą, szczególnie jej zabytkową częścią. Krakowskie, jakie pamiętamy po wojnie a Krakowskie dziś to dwa zupełnie inne obrazy. Jesteśmy pod wrażeniem nowego wyglądu ulicy, szerokich chodników i jakości tej przestrzeni. Zawsze kiedy wracamy do Warszawy odwiedzamy Krakowskie Przedmieście, Nowy Świat, Marszałkowską, te miejsca mają duszę, tu dorastałyśmy. Teraz Krakowskie jest pięknym deptakiem, my pamiętamy je jeszcze z okresu po wojnie, kiedy było zniszczone i wszędzie znajdowały się ślady po kulach. Siostry: Barbara Szumowska (z lewej) i Wiesława Januszewska z Koszalina Sondę przeprowadziła: Kinga Drózd 8

9 Opakowanie ma znaczenie Działalności naszej firmy nie da się zapakować w kolorowe pudełko czy mniej lub bardziej gustowne opakowanie, które przyciągnie uwagę klientów i nakłoni do zakupu. Usługa budowlana to proces, którego zwieńczeniem jest most, droga czy budynek, mające służyć ludziom i na długi czas wpisywać się w krajobraz miasta czy regionu. Po ich wykonaniu rzadko kiedy są one kojarzone i zapamiętane przez opinię publiczną, jako obiekty zrealizowane przez konkretną firmę budowlaną. Dlatego też, tak istotną sprawą dla spółki budowlanej, z punktu widzenia jej wizerunku, jak i reklamy jest dbanie o to, aby maksymalnie wykorzystać czas budowy, który stanowi praktycznie jedyną okazję do poinformowania kto jest jego generalnym wykonawcą i zaprezentowania swojego logo. Proces budowy to również czas, w którym dzięki płotom, tablicom i masztom z flagami możemy opakować naszą usługę w swój znak firmowy. Mając tego świadomość, zwracamy się przede wszystkim do kierownictwa naszych budów, ale także do wszystkich pracowników, którzy biorą udział w procesie budowlanym, aby baczyli na właściwe oznakowanie naszych budów oraz na to czy są one zorganizowane w taki sposób, by były jak najmniej uciążliwe dla okolicznych mieszkańców i środowiska naturalnego. Dział public relations dysponuje opracowaną księgą, tzw. Systemem Identyfikacji Graficznej Budów, gdzie szczegółowo opracowane są zasady oznaczania realizowanych inwestycji. Podstawowym elementem są płoty, na których znajdują się tablice z logo Mostostalu Warszawa, a tuż przy bramach wjazdowych maszty z flagami mostostalowymi oraz specjalnie zaprojektowana i przygotowana tablica budowlana. To jest podstawa bez której żadna budowa nie może funkcjonować. Innymi elementami, które świadczą o trosce szefostwa budowy o wizerunek firmy, to duże tablice reklamowe, gdzie zazwyczaj umieszczamy nazwę i wizualizację danego obiektu oraz logotypy nasz i inwestora. Bardzo ważnym elementem są także stroje nadzoru budowlanego, jak i pracowników fizycznych, które oprócz spełniania funkcji bezpieczeństwa na budowie są również nośnikiem znaku firmowego. Dbałość o prawidłowy wygląd budowy, w każdym jej szczególe - od schludnego jej zorganizowania, odpowiednio przygotowanego zaplecza, a także wyglądu biur budowy ma bardzo duży wpływ na to, jak zapamięta naszą spółkę inwestor, współpracujące z nami urzędy i organizacje nadzorujące. Ważne jest również to, jak odbierać nas będzie opinia publiczna, która chcąc nie chcąc obserwuje i szeroko komentuje przebieg realizacji. Chcielibyśmy, aby postrzegano nas, jako firmę, która uwzględnia potrzeby ludzi spieszących się do pracy, czy szkoły i stara się dodatkowo nie utrudniać im życia. 03/2008 (11) (CZERWIEC) 9

10 Studencka inicjatywa Mostostal Warszawa wsparł studentów Wydziału Inżynierii Lądowej w stworzeniu pierwszej na Politechnice Warszawskiej wypożyczalni rowerów. Spółka sporządziła projekt garażu dla rowerów i sfinansowała jego wykonanie. Otwarcie wypożyczalni odbyło się 30 maja tego roku. Realizacji projektu podjęło się dwoje studentów WIL, członków Koła Naukowego Inżynierii Komunikacyjnej, Karolina Jesionkiewicz i Krzysztof Masłowski. Przygoda z wypożyczalnią rozpoczęła się od pisania przez studentów pracy dyplomowej na temat miejsko akademickiego systemu rowerowego. Kwestią rozwoju ruchu rowerowego w stolicy zainteresował przyszłych inżynierów ich promotor dr Andrzej Brzeziński. Studentom od początku zależało, aby ich koncepcja nie tylko powstała na papierze, ale też miała praktyczne zastosowanie. Postanowili oni poprosić o wsparcie uczelnię i pozyskać sponsorów. Grant rektorski przyznany Kołu Naukowemu posłużył na zakup 10 holenderskich jednośladów i wydrukowaniu folderów promocyjnych, a dzięki wsparciu Mostostalu powstał garaż na rowery. Powstanie wypożyczalni to część większego projektu, który oprócz tworzenia takich punktów zakłada również rozwój dróg rowerowych w Warszawie. Obecnie studenci pracują nad wyznaczeniem ścieżki rowerowej łączącej pl. Politechniki z rejonem Dworca Śródmieście. Jej pierwszy odcinek ma powstać jesienią. (k.d.) Juwenalia 2008 Warszawscy studenci 17 maja podczas Wielkiej Parady Studenckiej, która przeszła ulicami stolicy ogłosili swoje rządy w mieście. Mostostal Warszawa podobnie, jak w zeszłym roku wsparł Wydział Inżynierii Lądowej w przygotowaniach do tego wydarzenia. Firma przekazała przyszłym inżynierom okolicznościowe koszulki oraz gadżety wykonane specjalnie na tę okazję. W juwenaliowej paradzie uczestniczyło blisko 6 tys. studentów. Przedstawiciele wydziałów warszawskich uczelni przejechali ulicami miasta na platformach podkreślających charakter i klimat danej szkoły. Barwny korowód wyruszył w południe z Placu Teatralnego w kierunku Pół Mokotowskich, gdzie odbywały się koncerty. Studenci Wydziału Inżynierii Lądowej wystąpili na paradzie w białych koszulkach, na których widniało logo ich wydziału, Mostostalu oraz tegorocznych juwenaliów. Od firmy otrzymali oni również niebiesko białe klekotki, dzięki którym mogli zamanifestować swoją obecność na imprezie. Juwenalia to największe, coroczne święto studentów. Jest to czas, kiedy niemalże wszystkie warszawskie uczelnie jednoczą siły, by objąć władzę w Warszawie. Impreza ma na celu integrację środowiska akademickiego a jej myślą przewodnią jest "jedność w różnorodności". (k.d.) Piknik wydziału Inżynierii Lądowej W tym samym dniu, kiedy na Wydziale Inżynierii Lądowej dokonano otwarcia pierwszej wypożyczalni rowerów, studenci wzięli udział w jeszcze jednym wydarzeniu. Otóż o godzinie rozpoczął się coroczny Piknik pod Wydziałem IL, na który Samorząd Studentów zaprosił również przedstawicieli Mostostalu Warszawa. W ten sposób przyszli inżynierowie chcieli podziękować naszej spółce za wspieranie ich w różnego rodzaju inicjatywach. Główną atrakcją pikniku był koncert zespołu studenckiego The Engineers Band. (k.d.) 10