Marlena Gumowska potrafi śpiewać i ma ku temu warunki. podyplomowych.

Transkrypt

1 ISSN MIESIĘCZNIK REGIONU RADOMSKIEGO GAZETA BEZPŁATNA NAKŁAD EGZ. Nr 9 lipiec 2011 STRONA 5 STRONA 4 Czarnoleskie spotkania Dziewczyna z Perłą Po raz dwudziesty nagrodzono laureatów konkursu poetyckiego O dzban czarnoleskiego miodu. Marlena Gumowska potrafi śpiewać i ma ku temu warunki. To także Twoje miejsce na reklamę Prosimy o kontakt owy: jerzymadejski@wp.pl lub tel Bilety do Brukseli czytaj na stronie 2 Rozmowa z Rektor WSH doc. dr. Elżbietą Kielską Inwestować w siebie Pierwszego października odbędzie się już trzynasta inauguracja nowego roku akademickiego w Wyższej Szkole Handlowej w Radomiu. Od 1998 roku, kiedy uczelnia powstała, zmieniło się wiele. O studiach w WSH i perspektywach zatrudnienia absolwentów rozmawiamy z rektor WSH doc. dr. Elżbietą Kielską. Studia to pierwszy krok do kariery zawodowej. Jakie szanse mają absolwenci WSH? Naszą ofertę edukacyjną kształtujemy z myślą o europejskim rynku pracy. Proponujemy atrakcyjne programy studiów oraz nowe specjalności w ramach każdego kierunku. W roku akademickim 2011/2012 takimi nowymi rozwiązaniami są m.in. studia drugiego stopnia, (magisterskie) na kierunku pedagogika, oraz nowy kierunek studiów pierwszego stopnia bezpieczeństwo wewnętrzne, w ramach którego proponujemy pięć specjalności: detektywistyka i ochrona osób i mienia, bezpieczeństwo i porządek publiczny, zarządzanie w sytuacjach kryzysowych, przeciwdziałanie przestępczości zorganizowanej i terroryzmowi, bezpieczeństwo w sieciach informacyjnych i informatycznych. Absolwenci kierunku bezpieczeństwo wewnętrzne otrzymają przygotowanie do pracy w administracji publicznej (rządowej i samorządowej), Policji, Straży Granicznej, Straży Więziennej, Straży Miejskiej, Służbach Celnych, Wojsku Polskim, Straży Pożarnej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Inspekcji Transportu Drogowego, Straży Ochrony Kolei oraz w sektorze publicznym i prywatnym na stanowiskach odpowiedzialnych za bezpieczeństwo informacji. Tak więc w nowym roku akademickim uczelnia będzie prowadzić kształcenie na sześciu kierunkach studiów pierwszego stopnia, dwóch kierunkach studiów drugiego stopnia (magisterskich) oraz 37 kierunkach studiów podyplomowych. Uczelnia jest też silnym ośrodkiem opiniotwórczym i kulturotwórczym. To prawda. Świadczą o tym otwarte wykłady o tematyce krajowej i międzynarodowej prowadzone przez wybitnych polityków, ekonomistów, ludzi z pierwszych stron gazet. W minionym roku akademickim gościliśmy Ryszarda Kalisza, Wandę Półtawską oraz Janusza Palikota. W uczelni organizowane są ogólnopolskie konferencje naukowe. Mamy świadomość służebnej funkcji uczelni wobec społecznego otoczenia. Od lat na Wydziale Nauk Prawnych prowadzone są badania dotyczące wdrażania międzynarodowych zobowiązań Polski wynikających z członkowstwa w UE, teorii i praktyki dobrej administracji, prawa urzędniczego, współpracy regionalnej jednostek samorządu terytorialnego. Miniony rok akademicki, jak wiem, obfitował w wydarzenia bardzo pomyślne dla uczelni. Wygraliśmy projekt w konkursie organizowanym przez MNiSW na tzw. kierunki zamawiane, jeśli chodzi o Informatykę. Projekt nosi nazwę Era inżyniera i dotyczy dofinansowania stypendiów, kursów wyrównawczych, staży oraz specjalistycznych szkoleń dla studentów. Otrzymaliśmy na ten cel 2 mln zł. dokończenie na stronie 2 Niepokorny w Orońsku Wystawę prac Xawerego Dunikowskiego przez wielu uważanego za najwybitniejszego polskiego rzeźbiarza otwarto właśnie w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. Ekspozycja dzieł tak uznanego artysty stała się centralnym punktem obchodów jubileuszu 30-lecia CRP. Jest to pierwsza poza warszawską Królikarnią wystawa ukazująca przekrojowo twórczość Dunikowskiego. Zobaczyć można na niej zarówno wczesne prace artysty (słynny cykl Kobiet brzemiennych ), te z okresu paryskiego (projekt grobowca Bolesława Śmiałego, portrety kobiece), aż po powstałe w okresie socrealizmu ( Popiersie W.I. Lenina, Robotnik ) i w latach 50. i 60. XX wieku (podobizny Hanny Rudzkiej-Cybisowej, Włodzimierza Sokorskiego, Aliny Ślesińskiej). W orońskim muzeum twórczość Dunikowskiego będzie można podziwiać do 18 września. Potem ekspozycja prezentowana będzie kolejno w Królikarni, w Muzeum Narodowym we Wrocławiu i w Muzeum Narodowym w Szczecinie. AKA

2 2 AKTUALNOŚCI Nr 9 lipiec 2011 Z RÓŻNYCH STRON MIASTA Uczcili Czerwiec Prezydent RP Bronisław Komorowski zawitał do Radomia, by uczcić 35. rocznicę Czerwca 76. Odwiedził również Muzeum Witolda Gombrowicza we Wsoli oraz spotkał się z wolontariuszami ze Stowarzyszenia Centrum Młodzieży Arka i laureatami konkursu Ośmiu Wspaniałych. Podczas głównych uroczystości pod pomnikiem Czerwca 76 prezydent wręczył odznaczenia państwowe uczestnikom radomskich wydarzeń oraz zasłużonym dla przemian demokratycznych. Możemy z Radomia przesłać sygnał do całej Polski, iż nie tylko warto upamiętnić wszystko co tu się działo przed 35. laty. Ale stąd warto też spojrzeć na Polskę, na Radom, na nas samych i ocenić jak wiele się zmieniło stwierdził Bronisław Komorowski. Kilka godzin przed prezydentem kwiaty pod pomnikiem Czerwca 76 złożył prezes PiS Jarosław Kaczyński. Stoimy tutaj pod skromnym pomnikiem bardzo ważnego wydarzenia naszej historii. Wydarzenia Czerwca 76 można uznać za jedno z najistotniejszych w drodze do odzyskania wolności, odzyskania niepodległości powiedział. Radom zapłacił prześladowaniami przez dziesięciolecia. I ten miecz wisi po dzień dzisiejszy i nad Radomiem, i nad całą Polską dodał z kolei współpracownik Kaczyńskiego, Antoni Macierewicz. Mieszka I do remontu Jeszcze pod koniec lipca powinny ruszyć remont i rozbudowa ulicy Mieszka I. Przetarg na to zadanie wygrała kielecka fi rma KPRD Kielce. Do konkursu stanęło 15 przedsiębiorstw i konsorcjów z całej Polski. KPRD Kielce zaproponowała najniższą cenę: 25,4 mln zł. Odwołań od decyzji komisji przetargowej nie było. Przebudowa ul. Mieszka I przebiegać będzie etapami. Najpierw remontowana zostanie jezdnia na odcinku od ul. Żółkiewskiego do Królowej Jadwigi. Równocześnie rozpocznie się budowa mostu na rzece Mlecznej. Drugi etap to remont ulicy na odcinku od ul. Królowej Jadwigi do Piastowskiej, a trzeci od ul. Piastowskiej do Aleksandrowicza. Powstanie również przedłużenie Mieszka I do ul. Witosa, a na skrzyżowaniu ul. Mieszka I i Aleksandrowicza wybudowane zostanie rondo. Prace powinny zakończyć się do września przyszłego roku. Dofinansowanie tuż, tuż W czerwcu udało się wreszcie podpisać umowę dofi nansowania budowy nowego pawilonu ginekologiczno-położniczego radomskiego szpitala. Umowę podpisała dyrekcja Radomskiego Szpitala Specjalistycznego i władze wojewódzkie. Dzięki temu gmina Radom otrzyma prawie 27 mln zł z Unii Europejskiej. Przypomnijmy: koszt budowy pawilonu wyniósł ponad 37,5 mln zł. Według początkowych założeń, około 32 mln na ten cel przyjść miało z pieniędzy Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Jednak później zarząd województwa informował o sukcesywnym zmniejszaniu tej kwoty. Negocjacje pomiędzy prezydentem Radomia Andrzejem Kosztowniakiem a marszałkiem województwa Adamem Struzikiem przyniosły fi nał dopiero teraz. Pawilon miał przyjmować pierwsze pacjentki już pod koniec 2010 roku. Nie stało się tak m.in. przez długo trwające procedury kupna wyposażenia. Najwcześniej więc pawilon zostanie otwarty dopiero po tegorocznych wakacjach. Będzie to jeden z najnowocześniejszych w Polsce oddziałów dla kobiet. Dyrygent z nagrodą Maciej Żółtowski, dyrektor Radomskiej Orkiestry Kameralnej, otrzymał Radomską Nagrodę Kulturalną. Żółtowski urodził się w 1971 r. w Warszawie, ukończył tamtejszą Akademię Muzyczną im. Fryderyka Chopina na kierunkach kompozycja i dyrygentura. Pracował z wieloma orkiestrami w kraju i za granicą, m.in. latach był dyrektorem artystycznym i pierwszym dyrygentem Państwowej Orkiestry Cypru. Od 2007 r. pełni funkcję dyrektora naczelnego i artystycznego ROK. Inwestować w siebie dokończenie ze strony 1 W najbliższym roku akademickim oferujemy mieszkańcom regionu radomskiego 37 atrakcyjnych kierunków studiów podyplomowych. Powstanie 5 nowych kierunków: organizacja i zarządzanie w administracji, administrowanie bezpieczeństwem wewnętrznym, coaching, pedagogika resocjalizacyjna i pedagogika świata wirtualnego. Zadaniem priorytetowym dla naszej uczelni jest dbanie o wysoką jakość kształcenia. Dumni jesteśmy z faktu, że wszystkie kierunki kształcenia ocenione przez Państwową Komisję Akredytacyjną uzyskały pozytywną ocenę tejże komisji, a w rozmowach bezpośrednich z członkami zespołów oceniających usłyszeliśmy wiele słów uznania dotyczących realizowanego przez nas procesu dydaktycznego. O atrakcyjności studiów w naszej uczelni świadczy m.in. możliwość uzyskania certyfikatów i uprawnień zawodowych. Nasi studenci mogą zdobyć certyfikaty o międzynarodowym charakterze, m.in. z branży IT, takie jak autoryzowany instalator oraz projektant sieci 3M, certyfikat ECDL, oraz ECDLA. Jakimi sukcesami dydaktycznymi może poszczycić się uczelnia? Staramy się być zawsze blisko studentów, wyszukiwać najzdolniejszych i pomagać im w rozwijaniu zainteresowań. W uczelni działa program Lider Academy przygotowujący najlepszych studentów do kariery, nie tylko naukowej. Stypendia ministerialne uzyskało w minionym roku 21 studentów (1300 zł miesięcznie), to swoisty rekord wśród niepublicznych uczelni w kraju. Plasujemy się na 6. miejscu wśród wszystkich uczelni w Polsce. Studentka WSH Marta Romanow zajęła drugie miejsce na Mazowszu w konkursie na najlepszego studenta Primus inter Pares. Zajęła również drugie miejsce w ogólnopolskim konkursie organizowanym przez Niezależne Zrzeszenie Studentów Studencki Nobel. Dziękuję za rozmowę. Jerzy Madejski Na żądanie Od 27 czerwca na ponad 70 przystankach w Radomiu będzie można wysiadać tylko na żądanie. Miejski Zarząd Dróg i Komunikacji wybrał takie przystanki, z których według obserwacji pasażerowie korzystali sporadycznie. Są to: 11 Listopada/Zbrowskiego, Aleksandrowicza/Józefowska, Aleksandrowicza/ Warszawska, Bulwarowa/Pośrednia, Cerekiew I, Chorzowska/Wrocławska, Chorzowska I, Długojowska/Miedziana, Energetyków/Brzustowska, Energetyków/Gajl, Energetyków/Żółkiewskiego, Główna/Klonowica, Godowska I, Godowska/Godna (dawniej Godowska II), Górna/Słowackiego, Grzecznarowskiego/Jana Pawła II, Grzmucin I, Janiszew I, Kaszubska/Lubelska, Kielecka/ Garbarska, Kielecka/Michałowskiego, Kielecka/Mostowa, Kielecka/Skrajna, Klwatecka/Sznajdra, Kochanowskiego/Lubelska, Kozienicka/Gryczana, Kozienicka/Lesiowska, Kozłów I, Langiewicza/al. Róż, Listopadowa/al. Róż, Małęczyn Nowy I, Małęczyn Stary, Maratońska/Podhalańska, Miedziana/ Długojowska, Mieszka I/Perzanowskiej, Natolin/Szkoła, Natolin I, Ofi ar Firleja/Barlickiego, Pomorska/Szczecińska, Potkanowska/Kłosowa, Potkanowska/ Starokrakowska, Potkanowska/Żelazna, Przytycka/Malczewskiej, Skaryszewska/Inspektowa, Skaryszewska/ Kmicica, Słowackiego/Grzecznarowskiego, Stańczyka/Malczewskiego, Starokrakowska/Nadrzeczna, Starokrakowska/Nasypowa, Sucha/Wośnicka, Szklana/Kolberga, Warszawska/ Janiszewska, Warszawska/Klejowa, Warszawska/Rybna, Warsztatowa/Potokowa, Wierzbicka/Szkoła, Witkacego/ Sołtykowska, Witkacego/Studzienna, Witosa/Rataja, Wojska Polskiego/Kozienicka, Wojska Polskiego/Odrodzenia, Wojska Polskiego/Ogrodnicza, Wojska Polskiego/Poranna, Wolanowska/Areszt, Wolanowska/Wapienna, Wolanowska I, Wośnicka/Londyńska, Zatopolice III, Zbrowskiego/Gołębiowska, Zielona/Sarnia, Zubrzyckiego oraz Żelazna/Potkanowska. mad Te nagrody są prawdziwymi biletami wstępu na europejskie forum wspólnotowe dla młodych Polaków, którzy bogaci w wiedzę o współczesnej Europie mają prawo, a wręcz obowiązek, budować nowe oblicze nie tylko Polski, ale nowoczesnego świata powiedziała europoseł Jolanta Hibner wręczając nagrody w konkursie Wygraj bilet do Europarlamentu dwójce laureatów z Radomia: Sylwii Okońskiej-Kaca i Robertowi Karbarzowi. Obiecała też towarzyszyć zwycięzcom konkursu w Brukseli i być może Brugii, zwanej Flamandzką Wenecją. Jolanta Hibner jest członkiem Komisji Ochrony Środowiska i Zdrowia Publicznego Klubu PO-PSL w Parlamencie Europejskim. Szansę wyjazdu do Brukseli mają także kandydaci na studia WSH. Hasło Zapisz się na studia, dołącz do grona najlepszych i zobacz od kuchni jak funkcjonuje Unia Europejska towarzyszy także tegorocznej rekrutacji w WSH. (mad) OD REDAKCJI Drodzy Czytelnicy Oddajemy Wam dzisiaj kolejny numer gazety. W redagowaniu korzystamy z uwag i sugestii zamieszczanych w listach do redakcji. Z młodzieżowych pomysłów zrodziła się strona muzyczna przygotowywana przez studenta dziennikarstwa WSH. Ma też swoje miejsce historia oręża, jaką prezentuje ze znawstwem Jacek Lombarski. Stałe rubryki Z różnych stron miasta i Wydarzyło się... rozbudowywane są o fakty i wydarzenia z minionych dni. Postanowiliśmy, że Gazeta Radomska ukazywać się będzie także podczas miesięcy wakacyjnych, pomimo że u naszego wydawcy w Wyższej Szkole Handlowej obowiązuje przerwa do kolejnej inauguracji roku akademickiego w październiku... Z chwilą gdy gazeta dotrze do rąk Czytelników, w WSH prowadzona będzie nadal rekrutacja. Wielu ubiegających się o indeksy, pyta o kierunki, na których mogą się uczyć dziennikarstwa. To cieszy, ponieważ chcemy by także w naszym zespole redakcyjnym znaleźli się ludzie młodzi, operatywni, z pomysłami. Ci, którzy zdecydowali się na naukę w WSH mogą już teraz pisać teksty przesyłając je na adres mailowy, zamieszczony na pierwszej stronie gazety, pod winietą (na żółtym tle). Tematyka różnorodna, dotycząca miasta i regionu. Może to być reportaż z egzotycznej podróży, ale także relacja ciekawych wydarzeń, jakie miały miejsce po sąsiedzku. Czekamy też na interesujące zdjęcia, nie tylko jako ilustracje do tekstów. Fotoreportaż na dowolny temat, jeśli spełniać będzie wymogi od strony formy i treści, taki który nas poruszy, albo przynajmniej przyciągnie naszą uwagę jest mile widziany. Zgłaszający się do rekrutacji na studia mogą w okresie jej trwania zwracać się do redakcji Gazety Radomskiej z pytaniami, na które nie znaleźli odpowiedzi, podzielić się z nami spostrzeżeniami z pierwszego kontaktu z uczelnią. Od lipca Gazeta Radomska docierać będzie do czytelników także za pośrednictwem Poczty Polskiej. Tych z państwa, do których dotrą egzemplarze naszej gazety prosimy o uwagi w sprawie tej formy kolportażu. Odbiorcy nasi wybrani zostali losowo. Do większych osiedli i centrum kierujemy oczywiście więcej egzemplarzy. Nadal gazetę można bezpłatnie otrzymać w Wyższej Szkole Handlowej przy ul. Traugutta 61 i przy ul. Domagalskiego, zarówno w bibliotece WSH, jak i przy ul. Staroopatowskiej 1, w pomieszczeniach redakcji, bądź sąsiadującej z nimi szatni. Życzymy przyjemnej lektury Jerzy Madejski redaktor naczelny Wydawca: Wyższa Szkoła Handlowa w Radomiu ul. Traugutta 61, Radom, tel (48) , wnh@wsh.pl Redaktor naczelny: Jerzy Madejski Z-ca redaktora naczelnego: Mariola Zając Redaguje zespół Wszystkie prawa zastrzeżone. Bilety do Brukseli

3 WYDARZENIA O tym warto wiedzieć Prezydencja w Unii Europejskiej Przewodnictwo Polski w Radzie Unii Europejskiej rozpoczęło się 1 lipca 2011 roku i potrwa pół roku. Polska będzie gospodarzem większości unijnych wydarzeń i będzie grała kluczową rolę na wszystkich polach aktywności UE. Będzie odpowiedzialna za organizację spotkań UE, nadanie kierunku politycznego Unii, dbanie o jej rozwój, integrację oraz bezpieczeństwo. Kolejność sprawowania prezydencji przez państwa członkowskie UE jest z góry ustalona decyzją Rady i wynika z artykułu 16. Traktatu o Unii Europejskiej. W skład Rady wchodzi jeden przedstawiciel szczebla ministerialnego z każdego państwa członkowskiego, upoważniony do zaciągania zobowiązań w imieniu rządu państwa członkowskiego, które reprezentuje, oraz do wykonywania prawa głosu. Zgodnie ze zmianami wprowadzonymi Traktatem z Lizbony, przewiduje się bliższą niż dotychczas współpracę pomiędzy trzema państwami członkowskimi kolejno pełniącymi po sobie funkcję prezydencji. Współpraca ta zapewnia stabilizację polityczno-programową i ciągłość prac instytucji unijnych, zabezpiecza przed forsowaniem swoich własnych interesów przez państwo aktualnie ją sprawujące. Przygotowania organizacyjne do polskiej prezydencji rozpoczęły się w 2007 roku. W 2008 roku powołany został Pełnomocnik Rządu ds. Przygotowania Organów Administracji Rządowej i Sprawowania przez Rzeczypospolitą Polską Przewodnictwa w Radzie Unii Europejskiej, którym został Mikołaj Dowgielewicz. 13 stycznia 2009 roku polski rząd przyjął kompleksowy program przygotowań do tego wydarzenia i zabezpieczone zostały środki finansowe na organizację, ruszyły przygotowania logistyczne, a także szkolenia dla polskich urzędników i pierwsze działania informacyjno-promocyjne. Sprawowanie przewodnictwa w Ra dzie Unii Europejskiej dla polskiej administracji jest wyzwaniem bez precedensu. Realizowane w ramach przewodnictwa zadania będą dotyczyły wszystkich urzędów: Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Biura Ochrony Rządu, Głównego Urzędu Patentowego, Głównego Urzędu Statystycznego i departamentów wszystkich ministerstw. W czasie prezydencji mamy do czynienia z zaangażowaniem dużej części administracji, służb dyplomatycznych oraz parlamentu. Samorządy lokalne będą miały również swój udział, ponieważ zostaną włączone w organizację spotkań na szczeblu ministerialnym i regionalnym. Rada Ministrów w trakcie prezydencji zarządza de facto dwoma organizacjami. Podejmuje decyzje do- tyczące spraw wewnętrznych i jednocześnie dyskutuje o rozwiązaniach dla całej Unii Europejskiej i proponuje nowe rozwiązania. Od polskiego przewodnictwa zależeć będzie skuteczność funkcjonowania Unii Europejskiej oraz jakość podejmowanych decyzji, które przełożą się ostatecznie na poziom życia prawie 500 milionów obywateli Europy. Przewodnictwo w UE jest również szansą na wzmocnienie pozycji Polski wśród państw członkowskich. Jest to czas na zaprezentowanie naszego kraju jako lidera oraz możliwość kreowania w Unii wizerunku Polski jako państwa silnego i skutecznego. Polska jest czwartym, sprawującym prezydencję krajem spośród państw członkowskich, które weszły do Unii 1 maja 2004 roku i pierwszym dużym krajem z dwunastki nowych państw członkowskich. Po wejściu w życie Traktatu Lizbońskiego prezydencja Rady UE ma niewielkie kompetencje. Nie stanowi instytucji. Część kompetencji prezydencji została przekazana Wysokiemu Przedstawicielowi Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa. Utworzono też nowy urząd Przewodniczącego Rady Europejskiej. Ważną sprawą będę wybory parlamentarne, ponieważ ich konstytucyjny termin przypada w drugiej połowie tego roku, czyli w trakcie prezydencji. W Europie były dwa przypadki przeprowadzenia wyborów w trakcie jej sprawowania w latach dziewięćdziesiątych w Danii odbyły się wybory parlamentarne, a we Francji wybory prezydenckie. Przygotowanie i sprawowanie prezydencji w Radzie UE wiąże się z koniecznością koordynowania kilku tysięcy spotkań formalnych i nieformalnych w Brukseli, Luksemburgu oraz kraju prezydencji, w tym także spotkań na najwyższym szczeblu Rada Europejska, szczyty z przywódcami państw trzecich. Kluczową rolą prezydencji jest wypracowywanie porozumień pomiędzy państwami członkowskimi. Innym zadaniem jest reprezentowanie Rady wobec instytucji UE, w szczególności wobec Komisji Europejskiej oraz Parlamentu Europejskiego i wymaga to przede wszystkim biegłości proceduralnej i merytorycznej, zarówno na szczeblu politycznym, jak i przede wszystkim urzędniczym. Przez pół roku państwo sprawujące prezydencję prowadzi prace Rady, kształtuje jej relacje z partnerami instytucjonalnymi, przewodniczy spotkaniom roboczym i regularnie informuje Parlament Europejski o prowadzonych pracach. W ocenie Najwyższej Izby Kontroli nasza administracja rządowa dobrze i sprawnie się do niej przygotowała. Rząd prawidłowo zaplanował zadania niezbędne do przejęcia prezydencji, konsekwentnie je realizuje i umiejętnie korzysta z doświadczeń państw, które już przewodniczyły Radzie UE. Premier kraju sprawującego prezydencję będzie współpracował w innych dziedzinach z Przewodniczącym Rady Europejskiej. Większość działań kraj ją pełniący uzgadnia z pełniącym funkcję przewodniczącego Hermanem Van Rompuyem. Podobnie w sprawach dotyczących reprezentowania UE na zewnątrz pierwszeństwo ma Catherine Ashton, szefowa unijnej służby zagranicznej. Zgodnie z postanowieniami Traktatu Lizbońskiego prezydencję Rady sprawują ustalone grupy trzech państw członkowskich przez okres 18 miesięcy. Każdy członek grupy przewodniczy przez okres sześciu miesięcy, a pozostali członkowie grupy wspierają kraj przewodniczący w jego obowiązkach na podstawie wspólnego programu. W dniu 15 marca 2011 roku Rada Ministrów przyjęła kierunkowy dokument: Program 6-miesięczny polskiej prezydencji w Radzie Unii Europejskiej w II połowie 2011 r., przedłożony przez pełnomocnika rządu ds. przygotowania organów administracji rządowej i sprawowania przez RP przewodnictwa w Radzie UE. Przedstawia on program, w ramach którego Polska będzie dążyć do wprowadzenia Unii Europejskiej na tory rozwoju gospodarczo-politycznego i skupi się na trzech następujących priorytetach: integracja europejska jako źródło wzrostu, bezpieczna Europa, Europa korzystająca na otwartości. W trakcie polskiej prezydencji będą miały miejsce takie wydarzenia jak: Europejski Rok Wolontariatu, Europejski Kongres Kultury, Europejski Kongres Osób Niepełnosprawnych oraz Forum Rynku Wewnętrznego. Wydarzenia te i związane z nimi inicjatywy mają służyć promocji politycznej Polski i budowie jej wizerunku jako kraju nowoczesnego, kreatywnego i dynamicznego. Agnieszka Jemiołek Wydarzyło się w czerwcu 3Radomska Orkiestra Kameralna zakończyła sezon artystyczny 2010/ 2011, grając utwory mistrzów: Józefa Haydna i Wolfganga Amadeusza Mozarta. Z orkiestrą wystąpił Avri Levitan, jednym z najwybitniejszych altowiolistów na świecie. 4Z Niemiec przyjechał nowy wóz dla radomskich strażaków z jednostki ratowniczo-gaśniczej nr 1 przy ul. Traugutta. Iveco magirus z 42-metrową drabiną kosztował ponad 2 mln zł, a udało się go kupić dzięki dofinansowaniu z UE. Do tej pory strażacy z ul. Traugutta mieli do dyspozycji wóz z drabiną o wysokości 37 metrów. Teraz trafi ł on do jednostki przy ul. Zubrzyckiego. 5Trener Radomiaka Radom Arkadiusz Skonieczny zwolniony. Powód? Podczas meczu derbowego z Bronią trener dokonał zmiany zawodnika, po której na boisku w jego drużynie nie przebywało trzech młodzieżowców co jest niezbędnie wymagane. Trener tłumaczył, że to pomyłka, prezes klubu Mirosław Hernik zarzucił Skoniecznemu celowe działanie na szkodę drużyny. Cała ta awantura i tak odbyła się w cieniu ulicznych walk pomiędzy pseudokibicami i policją w okolicach stadionu przy ul. Struga oraz na Plantach. W zabezpieczeniu meczu brało udział ponad 350 policjantów z Radomia i Płocka, siedmiu z nich zostało rannych. Zatrzymano około stu chuliganów. 6Trąba powietrzna nad Kolonią Lesiów i Lesiowem. Z czterech domów zupełnie pozrywało dachy, kilkanaście innych oraz piekarnia, hurtownia i stodoły zostały poważnie uszkodzone. W gminie Jastrzębia zabrakło prądu, a w niektórych wsiach także i wody. Na ulicach miasta odbyły się XIV Biegi o Puchar Rektora Politechniki Radomskiej, a na Wośnikach XV Regionalne Międzystrefowe Zawody w Skokach przez Przeszkody, organizowane przez Międzyszkolny Klub Jeździecki. Nad zalewem w Domaniowie ratownicy uczyli najmłodszych, jak 16 bezpiecznie wypoczywać nad wodą. W akcję Bezpieczna kąpiel włączyło się wiele instytucji: Wydział Prewencji Komendy Wojewódzkiej Policji z siedzibą w Radomiu, Wydział Edukacji, Sportu i Turystyki Urzędu Miejskiego w Radomiu, Komenda Miejska Państwowej Straży Pożarnej w Radomiu, Radomskie Środowiskowo-Lekarskie Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe, Radomska Stacja Pogotowia Ratunkowego, Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Radomiu, Powiatowa Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w Radomiu, Nadwiślański Oddział Straży Granicznej. Przygotowano m.in. pokazy służb ratownictwa wodnego, tresury psów policyjnych oraz przejażdżki łodziami ratowniczymi. Na Politechnice Radomskiej IV Międzynarodowy Kongres Polskiego Towarzystwa Naukowego Silników Spalinowych ważne wydarzenie dla świata nauk technicznych i motoryzacji. Kongresowi towarzyszyła wystawa nowoczesnych maszyn i pojazdów takich marek jak Volvo, Peugeot, czy Mazda. Otwarcie wystawy historycznej Radomski Czerwiec 1976 w 35-lecie 17 wydarzeń. W radomskim muzeum zaprezentowano m.in. zdjęcia, dokumenty, osobiste pamiątki i sylwetki ludzi związanych z radomskim buntem robotników, zamieszkami i życiem w PRL lat 70. XX wieku. Po raz pierwszy od momentu powstania, czyli od 245. lat, Mennica 18 Polska zorganizowała w Radomiu giełdę numizmatyczną. Radomianie mogli m.in. zważyć w ręku pięciokilogramową sztabkę srebra i zobaczyć kilogramową złotą monetę z wizerunkiem Jana Pawła II (jedną z 27 sztuk na świecie), którą Mennica Polska wybiła na zlecenie Księstwa Andory. Kamila Słomka, uczennica III klasy Zespołu Szkół Odzieżowych 20 Stylizacji i Usług w Radomiu, zajęła I miejsce w III Ogólnopolskim Konkursie na Młodego Projektanta Bielizny Damskiej w Białymstoku. Radomianka pokonała ponad stu innych projektantów z całej Polski: uczniów, studentów i dorosłych, a w nagrodę otrzymała m.in. nowoczesną maszynę do szycia, tysiąc złotych i możliwość współpracy ze znaną fi rmą odzieżową. Rok szkolny 2010/2011 zakończony. Wakacje rozpoczęło w Radomiu prawie 40 tysięcy uczniów: 14 tys. w podstawówkach, siedem 22 w gimnazjach, sześć w liceach i dziesięć w szkołach zawodowych. Setki wiernych przeszło w centralnej procesji Bożego Ciała ulicami 23 Radomia. Nabożeństwu przewodniczył ordynariusz diecezji radomskiej biskup Henryk Tomasik. Anima urbis czyli dusza miasta to tytuł imprezy zorganizowanej 25 przez radomską Resursę. Nocne zwiedzanie zabytkowych kościołów cieszyło się dużym zainteresowaniem radomian. AKA 3

4 4 KULTURA Nr 9 lipiec 2011 Lekcje muzyki Elvisa Oto kolejny, drugi odcinek opowieści o muzyce wszech czasów. Tym razem poznajemy historię życia zmarłego przed dwoma laty Michaela Jacksona. Król jest nagi Parafrazując klasyka postanowiłem, że obnażę dziś króla muzyki pop, Michaela Jacksona, który jakby nie patrzeć zasługuje na to miano bezdyskusyjnie. Czy jednak był tylko królem popu, skoro funkcjonował również jako muzyk, tancerz, producent, filantrop, skandalista, Piotruś Pan ówczesnego show-biznesu, dobry i wrażliwy ojciec swoich dzieci? Jest to niewątpliwie pytanie retoryczne, gdyż ta nieszablonowa postać wniosła do mediów powiew świeżości oraz jakość, która do dziś stanowi niedościgniony wzór dla innych gwiazd. Zatem przed nami Jackson ubrany tylko w czyste fakty... Gary, Indiana w Stanach Zjednoczonych. Tu w 1958 roku przychodzi na świat Michael, który drugie imię dziedziczy po swym ojcu Joseph ie, pieszczotliwie nazywanym Papa Joe. Jest siódmym dzieckiem w rodzinie. Jego matka Katherine, od najmłodszych lat troszczy się o bogactwo duchowe swoich dzieci, wychowując je na Świadków Jehowy. Ojciec, nie mając w tym udziału, pracuje jako suwnicowy w stalowni w Gary, zaś po godzinach grywa w lokalnej kapeli rythm and bluesowej. Widząc, że jego synowie mają ogromny talent muzyczny postanawia stworzyć zespół, a każde kolejne zarobione pieniądze inwestuje w nowe instrumenty. Tak powstaje The Jackson Brothers później przekształcony w Jackson 5. To tu właśnie mały Michael stawia pierwsze kroki, z czasem stając się liderem zespołu oraz główną jego atrakcją na koncertach. Utrata dzieciństwa, liczne próby muzyczne nadzorowane przez despotycznego ojca oraz wczesne rozpoczęcie kariery były tylko potwierdzeniem ironicznego w tym przypadku stwierdzenia, że prawdziwy talent rodzi się w bólach. Ciężka praca opłaciła się jednak, gdyż w 1969 roku grupa podpisuje kontrakt ze słynną, z promowania takich sław jak Diana Ross czy Stevie Wander, wytwórnią Motown. Swoją decyzję szef wytwórni, Berry Gordy uzasadnił następująco: niewinne czarne aniołki nie będą kojarzyć się z głupimi, czarnymi leniami, którym w głowie tylko seks, narkotyki i rozbój. Taki image przypisany był braciom przez kolejne lata kariery, zaś oni sami konsekwentnie bronili swej pozycji artystycznej, wydając takie przeboje jak: I Want You Back czy ABC. Kulisy życia aniołków nie były już tak czyste jak mogłoby się wydawać, o czym w jednym z przyszłych wywiadów wspomni Michael mówiąc, jak to dzieląc w trasie pokój z jednym z braci był świadkiem jego ekscesów z dziewczynami. Można temu wierzyć lub nie, ale pewnym jest, iż miało to ogromny wpływ na przyszłe życie Króla Popu. W 1975 roku z pomocą ojca zrywa wraz z braćmi kontrakt z Motown, by podpisać nowy z Epic Records. Ta chęć usamodzielnienia się zaprowadziła artystę w miejsce poszukiwania nowej tożsamości. Podglądając innych muzyków przy pracy, śledząc nowe technologie oraz zaliczając aktorski epizod w The Wiz Sidneya Lumeta, gdzie poznaje swojego mentora i przyszłego producenta Quincy Jones a, Jackson jest gotowy na nowy etap w życiu artystycznym. Całkowicie odcinając się od rodzeństwa i toksycznego ojca, rozpoczyna oficjalnie karierę solową. Pojawiają się albumy Off the Wall (1979 rok) i słynny Thriller (1984 rok), który zmienił Jacksona w najpopularniejszego wykonawcę ostatnich dekad XX wieku (sprzedaż albumu wynosi obecnie ok. 107 mln egzemplarzy), czemu towarzyszyło jego rewolucyjne podejście do teledysków. Wideoklip Thrillera (1983 rok, czas trwania 14 minut) wyreżyserowany przez Johna Landisa był krótkometrażowym filmem, którego koszty produkcji wyniosły dolarów. Jego sukcesy muzyczne i estradowe mógłbym wymieniać dalej, jednak nie tylko na nich chciałbym się skupić. Zatrzymajmy się zatem w 1987 roku, kiedy to artysta wydaje swój trzeci album, Bad. Jak mówi sam tytuł, nieartystycznie z piosenkarzem zaczyna być coraz gorzej. Kolor jego skóry uległ zmianie na jaśniejszy, co sam zainteresowany tłumaczył chorobą Vitiligo (bielactwem nabytym), zaś już wcześniej krążyły plotki o tym, jak to Jackson sypia w komorze tlenowej z podwyższonym ciśnieniem dla zatrzymania procesu starzenia oraz poddaje się licznym operacjom plastycznym w celu poprawienia swojego wyglądu. Te i inne wybryki przyczyniły się do nadania mu znienawidzonego przez niego tytułu Wacko Jacko (stuknięty Jackson), który prześladował go przez kolejne lata. Chcąc odpocząć od medialnego rozgłosu, w 1988 kupuje posiadłość na terenie hrabstwa Santa Barbara w Kalifornii, której nadaje nazwę Neverland Valley Ranch na cześć fikcyjnej wyspy Nibylandia, z powieści Piotruś Pan Jamesa Matthew Barriego. Jackson wielokrotnie podkreślał swoją więź z Piotrusiem Panem, którym zawsze chciał być, gdyż był dla niego symbolem nieprzemijającego dzieciństwa, magii i dziecięcego zachwytu, którego przecież tak bardzo brakowało mu jako dziecku. Neveranding story trwa. Silna emocjonalna więź piosenkarza z dzieciństwem umacnia się na tyle, iż zaprasza on do swej posiadłości rodziny wraz z dziećmi, co wywołuje wiele kontrowersji i przypomina nam o oskarżeniach o molestowanie seksualne z 1993 i 2003 roku. Nie bacząc na chronologię możemy śmiało przywoływać obrazki procesów, których gloryfikacją było uniewinnienie Michaela i radość fanów, wyczekujących końca rozpraw przed sądami. To samo można by powiedzieć o jego małżeństwach: pierwszym z córką Elvisa Presleya, Lisą Marie oraz drugim z pielęgniarką z kliniki dermatologicznej, w której leczył się z vitiligo, Debbie Rowe, którego owocem była dwójka dzieci.. Do końca wierzyliśmy, że ułoży sobie z kimś życie, jednak okazało się, że nie było mu to pisane, gdyż oba małżeństwa trwały dość krótko. W tym wszystkim nadzieją dla Jacksona były jego dzieci, będące dla niego największym źródłem szczęścia. Ogromną radość dawały mu także występy na żywo i możliwość tworzenia muzyki. Wielkie trasy koncertowe jak Bad World Tour (1987) czy HIStory World Tour (1997), w ramach której odwiedził też Polskę oraz płyty Dangerous, HIStory: Past, Present and Future Book I, czy składanka z remiksami utworów z HIStory Blood on the Dance Floor (HIStory in the Mix) są potwierdzeniem klasy artysty i zaangażowania, jakie wkładał w swoją twórczość. Ogromne serce dla fanów i troska o problemy społeczne, na których temat wypowiadał się za pośrednictwem utworów takich jak: Black Or White, They Don t Care About Us (rasizm, nierówność społeczna), Earth Song, Heal the World (problemy ekologiczne, zło ówczesnego świata) stanowiły dla wokalisty chleb powszedni. Jednym z ostatnich tak radosnych momentów w jego życiu są narodziny najmłodszego syna, Prince a Michaela Jacksona II zwany Blanketem w 2002 roku. Rok wcześniej udaje mu się wydać nowy album Invincible, który choć sprzedaje się całkiem dobrze, to nie wywołuje już takiego entuzjazmu jak poprzednie albumy gwiazdora. Groźba bankructwa, niedokończone projekty muzyczne czy zakończony w 2006 roku proces o molestowanie seksualne Gavina Arviso nie zwiastują odrodzenia jego cudownej kariery. Po tych wydarzeniach Jackson często zmienia miejsca zamieszkania na Bahrajn czy Irlandię, by w końcu osiedlić się w Las Vegas. Chęć poszukiwania inspiracji oraz ucieczki od kłopotów sprawia, że artysta nie może spokojnie pomyśleć o przygotowaniu swojego powrotu na scenę. Po ukazaniu się specjalnej wersji słynnego Thrillera z okazji 25. rocznicy jego wydania pojawiły się spekulacje o premierowych występach, które okazały się rzeczywistością już 13 marca 2009 roku, kiedy to na O2 Arena w Londynie wokalista ogłasza, iż planuje serię 50 występów od 7 lipca 2009 do 6 marca 2010 roku pod nazwą This is it. Plany koncertowe i wydawnicze przerywa jednak tragiczna wiadomość. Gwiazda Michaela Jacksona gaśnie 25 czerwca o czasu lokalnego, kiedy to lekarze stwierdzają zgon spowodowany atakiem serca. Śmierć piosenkarza, pomimo swego naturalnego tragicznego aspektu, poza smutkiem fanów przynosi również przykrą prawdę o ludziach, bowiem ukazuje hipokryzję dawnych przeciwników artysty, którzy podczas publicznych wystąpień lamentują i mówią o nim już w samych superlatywach. Postać Jacksona śmiało określić można zjawiskiem. Jego uniwersalność nie miała końca, twórczość inspirowała miliony, a naiwność dziecka i wyobraźnia bohatera bajek w ciele 50-latka sprawiały, iż wzruszaliśmy się jego historią mając również świadomość tego, co w życiu przeszedł i jak bardzo ciężko pracował na swój sukces. I niech taki jego obraz pozostanie w naszej wyobraźni. Umarł Król, niech żyje Król. Elvis Strzelecki Dziewczyna z Perłą Marlena Gumińska zdobyła sobie zasłużoną popularność. Czołowe miejsce na liście przebojów Radia Rekord, wywiady w lokalnych gazetach. I, co najważniejsze, piosenki rozpoznawane wśród utworów innych wykonawców. Sama komponuje, sama pisze teksty. Znajomi, którzy słuchali jej kompozycji, podpowiedzieli porozmawiaj z nią. Ona niedługo przebojem wejdzie na estrady... Rozmawiamy przy herbacie. Nie notuję. Słucham. Obiecałem, że zajrzę na jej stronę w internecie, ale może nie będzie takiej potrzeby. Od jak dawna śpiewasz? Od szesnastego roku życia. Wtedy to się pewnie zaczęło, choć początkowo bez sukcesów. A wiadomo, że sukcesy nie przychodzą same, bez osobistego zaangażowania. Debiutanckie utwory? Single Zatracona i Moja siła. Moja muzyka ma popowo-rockowe brzmienie. Ale nie chcę by mnie zaszufladkowano. Pomysły budzą mnie czasami nocą. Z nutami w głowie siadam przed czystą kartką papieru, by stworzyć tekst do błąkającej się po głowie melodii... Czy współpracujesz z jakimiś muzykami? Z wieloma. Pierwsze single powstały przy współpracy z gitarzystą Marcinem Limkiem oraz z Piotrem Matysiakiem. To perkusista z dużym doświadczeniem, jakim wspierał wiele zespołów, m.in. Carpe Diem. Od kiedy zaczęłaś śpiewać własne utwory? Od 2008 roku. Wcześniej śpiewałam utwory innych i tak zostałam zauważona. Było to podczas koncertu Pepsi Vena Music Festival w Łodzi, zaśpiewałam Uniwersal love. Utwór wydany przez wytwórnię przyniósł mi niemałą satysfakcję. W Radio Rekord promowana jest piosenka Perła... Mam nadzieję, że nie znudzi się radiosłuchaczom, bo z 10. miejsca na liście przebojów, w krótkim czasie znalazła się w czołówce... Jerzy Madejski Fotografi a z albumu wokalistki Marlena Gumińska ma 33 lata. Jest absolwentką Uniwersytetu im. Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Pracuje w marketingu. Jest ciekawa świata i ma ogromny apetyt na sukces. Należy się jej, bo jest ambitna i uparta. Przy tym, a to się liczy najbardziej, potrafi śpiewać i ma ku temu warunki. Fachowcy i słuchacze radia już to docenili. Koncerty Marleny też cieszą się dużą popularnością.

5 KULTURA 5 Czarnoleskie spotkania sobótkowe Tegoroczne Sobótki w czarnoleskim dworku i otaczającym go parku dostarczyły organizatorom i zaproszonym gościom powodów do zadowolenia. Pogoda dopisała i wszystkie imprezy odbyły się zgodnie z planem. Po raz dwudziesty nagrodzono laureatów konkursu poetyckiego O dzban czarnoleskiego miodu i wręczono nagrody im. Jana Kochanowskiego zespołom folklorystycznym, animatorom życia kulturalnego. gminy Policzna Stanisław Pająk. W tak dostojnym gronie była okazja do rozmów o przeszłości spotkań czarnoleskich, kultywowania tradycji w regionie, a także zmianach, jakie dokonywane są w czarnoleskim parku. Od porządkowania zieleni poczynając, po budowę amfiteatru i właściwe wykorzystanie estrady w plenerze. Ponieważ Muzeum im. Jana Kochanowskiego w Czarnolesie jest oddziałem Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu, wiele zależy od wsparcia ze strony dyrekcji radomskiego muzeum. Sobótki trwały do późnych godzin nocnych. W parku miała jeszcze miejsce Gala Zespołów Folklorystycznych, wystąpiły kapela Drewutnia, kabaret Paka, Marcin Siegieńczuk z zespołem Toples. Jerzy Madejski Laureaci konkursu poetyckiego Dostojne grono zaproszonych gości Jedyny szkopuł w tym przedsięwzięciu to skromny budżet ograniczający przyznanie nagród we wszystkich dziedzinach. Ten kryzys spowodował pewnie mniejsze niż zazwyczaj zainteresowanie konkursem literackim. Swój udział zgłosiło zaledwie 17 autorów. Jurorzy pod przewodnictwem Leszka Żulińskiego ocenili 60 nadesłanych wierszy przyznając dwie równorzędne pierwsze nagrody: Annie Piliszewskiej z Wieliczki i Małgorzacie Stachowiak-Schreyner z Sulechowa. Panie dostały po 500 zł. Drugie miejsce przypadło w udziale Markowi Markiewiczowi z Zielonej Góry (400 zł). Trzecie i nagrodę w wysokości 300 zł przyznano Adrianowi Szaremu z Radomia. Wyróżnienie powędrowało do Nowej Huty dla Andrzeja Ziobrowskiego. Konkurs jest prestiżowy i nagrody pieniężne nie są w nim najważniejsze, ale przyjeżdżający z odległych krańców Polski, poza satysfakcją, liczą zawsze na coś więcej. Podkreślano wysoki poziom konkursu, o czym można się było przekonać, gdy autorzy sami czytali swoje utwory. Wiersze Jana Kochanowskiego prezentowała Emilia Krakowska. W spotkaniu poetyckim Od Amora do Marsa wzięła udział wraz z Wojciechem Stańczakiem, krytykiem literackim, tłumaczem i poetą. Koncert laureatów i występy wybitnej polskiej aktorki oklaskiwali w czarnoleskim dworku m.in. europosłanka Jolanta Hibner, poseł Marek Wikiński, wicestarosta zwoleński Arkadiusz Sulima, burmistrz Zwolenia Bogusława Jaworska, wójt Emilia Krakowska, poeta i tłumacz Wojciech Stańczak, skrzypaczka Ewelina Dąbrowska R E K L A M A

6 6 KULTURA Nr 9 lipiec 2011 Historia i dzień dzisiejszy Azerbejdżanu Po wizycie ambasadora Republiki Azerbejdżanu zamieściliśmy wywiad z dr. Hasanem A. Hasanovem. Pan ambasador w uzupełnieniu rozmowy odpowiedział jeszcze na kilka pytań przedstawicielce gazety. Prosimy opowiedzieć o korzeniach i pochodzeniu azerbejdżańskiego narodu. Azerbejdżanie to jeden z najdawniejszych narodów świata. Ciekawostką jest to, że kształtował się przez kilka wieków z pokrewnych narodów. O najdawniejszych etosach Kaspii i Bagi (Miki) na naszej ziemi wspominał Herodot i to właśnie po nich zostały nam nazwy Morza Kaspijskiego i stolicy Baku. Później, w procesie etnogenezy naszego narodu aktywnie uczestniczyły takie narody jak: Kimeryjczycy, Scytowie, Sakowie, Albańczycy, Hunowie, Awarowie. Chcę zaznaczyć, ze wszystkie te narody wchodziły do turkijskiego etosu, w związku z czym uformowaliśmy się jako współczesna nacja turkijska. Co pana zdaniem jest najbardziej wyjątkowego w kulturze Azerbejdżanu? Kultura Azerbejdżanu to połączenie kimeryjskiej, scytyjskiejej, sakskiej, turkijskiej, kaukaskiej, islamskiej, a także antycznej i europejskiej kultury. Żaden inny naród nie posiada takiej ilości źródeł swojej kultury, tak bogatego bukietu tradycji. Chciałbym zwrócić uwagę na dwa aspekty naszej kultury: muzyczny i ornamentalny. Szczególnym elementem naszej kultury jest mugam jedna z wielu ludowych kompozycji muzycznych, która składa się z dziesięciu rytmicznych i melodycznych części. Warto zwrócić uwagę, że mugam jest zarówno dziedzictwem kultury, jak i profesjonalnej nowoczesnej sztuki. Nasza współczesna kultura muzyczna formowała się na bazie tradycyjnego mugamu. Na bazie tej muzyki powstała współczesna azerbejdżańska muzyka symfoniczna, opera, balet. W połowie XX wieku nastą- Brama wejściowa do Starego Miasta piła synteza mugamu i jazzu. W naszej współczesnej muzycznej kulturze są takie pojęcia jak symfoniczny mugam, mugam opera, mugamjazz. Współcześnie, piosenki estradowe zawierają także elementy tej muzycznej kompozycji. Jednym z najbardziej znaczących wkładów narodu do światowej kultury jest sztuka ornamentalna. Historycy sztuki naliczyli ponad tysiąc rodzajów ornamentu, niektóre z nich znane w świecie od dawna. Jako przykład mogę przytoczyć ornament, który my nazywamy buta (w świecie znany jako pejsli od nazwy miasta w Szkocji, gdzie produkują tkaniny z tym ornamentem). Pierwszy podobny ornament wymyślili nasi przodkowie, dawni Scytowie, jeszcze w VII wieku p.n.e. Można wyróżnić ponad sto rodzajów tego ornamentu, umieszczanego często na dywanach, kilimach, jedwabnych chustach, ubraniach, naczyniach i złotych wyrobach. Czy pomiędzy współczesną kultura Azerbejdżanu i Polski wyróżnić można więcej podobieństw czy różnic? Obecnie kultury różnych narodów zbliżają się do siebie. Nie można podać jakiejś istotnej, zasadniczej różnicy Wieża Dziewicza między współczesną kulturą naszych krajów. Możliwe, że różni nas to, co pochodzi z dawnych narodowych cech. A co wspólnego jest w naszych tradycjach? Wspólnym jest niewątpliwie kult rodziny. Właśnie rodzina to pierwsze kultowe pojęcie w świadomości człowieka. Młodych mieszkańców Azerbejdżanu wyróżnia to, że rodzina jest moralną wartością. Mocna i zdrowa rodzina to mocna i zdrowa nacja. Czy są takie miejsca, które trzeba koniecznie odwiedzić będąc w Azerbejdżanie? Nie można ominąć Baku. Koniecznie trzeba zobaczyć wybudowaną tam w XII wieku p.n.e. Wieżę Dziewiczą, jedyną na świecie świątynię składającą się z ośmiu poziomów. Jej nazwę nadano ku czci bogini Ognia. Według tradycji tych, którzy wybudowali tę świątynię, bogini Ognia zazwyczaj była Panną, więc tak ją nazwano. Druga podobna świątynia to Wieża Babilońska, która nie wytrzymała próby czasu. Centrum Baku stanowi Ichari Szahar (Stare Miasto), jest najstarszym zamieszkałym rejonem kraju. O tej części miasta pod nazwą Bakau są informacje w znanej Książce Umarłych dawnego Egiptu. Jest to także najbardziej popularna część miasta, bogata w wąskie uliczki i starożytne budowle. Warta obejrzenia również wybudowana w XVIII wieku hinduska Świątynia Czcicieli Ognia i znajdujący się obok Janar-dag, co w tłumaczeniu oznacza Płonąca góra. Nazwę swoją zawdzięcza zachodzącym tutaj zjawiskom samoczynnych wybuchów ognia. Jak z tymi wybuchami ognia radzą sobie mieszkańcy Azerbejdżanu? Te gorące ognie, bijące jak wulkan, mogą się okazać niezwykłe dla obcokrajowców, ale mieszkańcy przyzwyczaili się do tych zjawisk. Wrota forteczne Podróżnicy odwiedzający Azerbejdżan w XVII wieku, opowiadali bardzo ciekawe historie z tym związane. Będąc gośćmi Azerbejdżanów dziwili się, że w ich domach nie ma pieców. Okazało się, że gorące posiłki przygotowuje się zapalając wbitą do ziemi pałkę z otworem, przez który przepływa gaz. Jak duże jest ryzyko konfliktu zbrojnego na terenie Karabachu? W pierwszej kolejności chcę zaznaczyć, że konflikt zbrojny wszczęła Armenia, która zagarnęła 20% naszego terytorium, w wyniku czego do porzucenia swoich domów zmuszone zostało około miliona Azerbejdżanów. Ryzyko możliwego konfliktu zbrojnego nie jest związane z działaniami strony azerbejdżańskiej, a z tym, jakie stanowisko zajmuje społeczeństwo międzynarodowe, i czy Armenia jest gotowa do opuszczenia okupowanej ziemi. Kiedy Imperium Rosyjskie na początku XIX wieku zaczęło podbój Południowego Kaukazu, na tym terenie tylko dwa narody miały struktury państwowe: Gruzini i Azerbejdżanie. Na Południowym Kaukazie nie było państwa Armenia. Na azerbejdżańskie ziemie Chanatu Karabachskiego ze stolicą w mieście Susza oraz Chanatu Erewańskiego ze stolicą w Erewaniu Ormianie przesiedlili się w XIX wieku po przyłączeniu Chanatu Karabachskiego do Rosji. Terytorium Chanatu Karabachu, gdzie ma miejsce konflikt, i Chanatu Erewańskiego (współczesnej Republiki Armenii) od dawna było nieodłączną częścią naszego państwa. Dziękuję za rozmowę. Magdalena Kowalewska Zdjęcia przedstawiające ciekawe zakątki Azerbejdżanu otrzymaliśmy dzięki uprzejmości ambasady Republiki Azerbejdżanu. Przed finałem W Amfiteatrze w Kozienicach odbył się półfinał wyborów Miss Polski W szranki stanęło 45 pięknych kobiet. W sierpniu w płockim Amfiteatrze, rywalizować o zdobycie tytułu najpiękniejszej Polki będą 23 panie wyłonione podczas półfinałowych zmagań... Półfinalistki przebywały na tygodniowym zgrupowaniu, jak to już jest w zwyczaju na tego typu imprezach. Przebieg konkursu transmitowała telewizja na kanale TV4. Oprócz bohaterek gali na scenie kozienickiego Amfiteatru wystąpili: Michał Wiśniewski, Magda Femme, Sabina Golanowska, Marcin Nowak, Kamil Skicki. Imprezę poprowadzili Krzysztof Ibisz oraz Robert Jarek. Mimo chłodu, jaki panował tego wieczoru, atmosfera była bardzo gorąca za sprawą pięknych dziewczyn prezentujących się m.in. w strojach kąpielowych oraz sukniach wieczorowych. Spośród nich wyłoniono 23 najpiękniejsze finalistki, które powalczą o koronę Miss Polski. Dziewczyny nie kryły wzruszenia z powodu dostania się do finału. Jest to niesamowite uczucie, ponieważ czuję się doceniona przez widzów i jury mówi Magdalena Niziołek. Podobnie reaguje kolejna finalistka, Dayana Grabarek: Jestem bardzo szczęśliwa. Nie myślałam, że tak będzie i cieszę z wejścia do finału. Nam pozostaje tylko życzyć paniom powodzenia w finałach, 27 sierpnia w Płocku. Piotr Brodowski

7 DAWNYCH WSPOMNIEŃ CZAR 7 Verba volant, scripta manent W kolejnym odcinku wspomnień z czasów dzieciństwa i młodości przypominam wakacje i tzw. zajęcia pozalekcyjne, gdy we wrześniu wracałem do szkoły. Odnawiałem kontakty z Młodzieżowym Domem Kultury, do którego wydelegowano mnie ze szkoły. Zajęcia w zespołach i sekcjach MDK rozpoczynały się gdy zapoznano nas już z planami lekcji i można było korzystać z fachowej wiedzy instruktorów w pracowni fotograficznej, sekcji wychowania fizycznego, w bibliotece. Słońce za pazuchą (8) Czas wakacji Zajęcia w pracowni przyrodniczej... Fronton MDK przy ul. Mickiewicza 31 Na dzień 24 czerwca czekaliśmy z niepokojem. Nadchodził ze słońcem, które grzało coraz intensywniej i pełną swobodą, bez tornistrów, książek, zeszytów, także bez niepokojów, gdy rodzice wracali z wywiadówek. Przed św. Janem zabraniano nam się kąpać. Do wody można było wchodzić po sobótkowych uroczystościach. A działo się w Noc Świętojańską wiele. Na basenie Broni przy ul. Narutowicza wystrzeliwano w niebo sztuczne ognie, puszczano wianki, grały orkiestry. Dzień później zbieraliśmy jeszcze w trawie gilzy po nabojach wykorzystywanych do fajerwerków. Bez względu na pogodę, jaka była w ostatnich dniach czerwca, wskakiwaliśmy do wody, ustawiali w kolejce do zjeżdżalni stanowiącej nie tylko element dekoracyjny kąpieliska. Wokół basenu na trawie zasiadali brydżyści i korzystający z promieni słonecznych, by bladość skóry ustąpiła miejsca śniadej karnacji. Zapach olejku do opalania roznosił się wokół. Za wejście na basen trzeba było zapłacić równowartość najtańszego biletu do kina. Dlatego różnymi sposobami próbowaliśmy się dostać na ogrodzony teren bez biletu, przez siatkę od strony ul. Wieczorkiewicza albo Plant. Granica z boiskiem sportowym była dobrze strzeżona, szczególnie w dniach, gdy odbywały się mecze piłkarskie, albo inne wydarzenia sportowe, budzące powszechne emocje. Takimi były np. zawody motorowe na żużlu, albo wyścigi radomskich taksówkarzy, bądź zawody na drewnianym torze kolarskim. W takie dni w oknach szpitala naprzeciwko stadionu pojawiali się pacjenci, by obserwować sportowe zmagania. Kto nie korzystał z kąpieli na Broni chodził pływać do Starego Ogrodu, albo jeździł piątką do Kosowa. Z plaży pod lasem wybiegało się na zarośnięty szuwarami staw. Niewielu moich rówieśników wyjeżdżało latem nad morze, chyba że ktoś miał tam bliską rodzinę. Niektórzy odwiedzali podradomskie miejscowości: Garbatkę, czy Jedlnię-Letnisko. Więcej czasu, niż podczas roku szkolnego spędzaliśmy przy trzepaku na podwórkach, czy odległych wyprawach na Piotrówkę, do Lasu Kapturskiego, na stadion Radomiaka, by wspinać się na wieżę spadochronową, której nie używano już do ćwiczebnych skoków. W centrum Radomia były dwie strzelnice, jedna na placu przy ul. Moniuszki, w miejscu gdzie teraz stoi Dom Handlowy Sezam, druga w parku im. Tadeusza Kościuszki, przy baszcie (rozebranej w latach 60.). Można było strzelać do tarczy albo metalowych figurek zwierząt i ludzi, wygrać lizak, rakietkę do ping-ponga. Podczas wakacji do Radomia przyjeżdżały wesołe miasteczka z karuzelą dla dzieci i łańcuchową (dla dorosłych). Miejscem rozbijania jarmarcznych budek i namiotów był Plac Jagielloński, zwany wtedy placem Zwycięstwa albo Rajszulą. Przyjazd cyrku był niemal świętem w regionie. Na placu, w postawionych okazjonalnie namiotach wyświetlano filmy propagandowe i instruktażowe dla rolników. Plac był, w latach 50. minionego wieku, terenem zamkniętym od strony ul. Warszawskiej. Drewniany płot odgradzał szpital św. Kazimierza. Płot ten kończył się za Rogatką, w której obecnie mamy Galerię, wtedy zaś była szpitalna kostnica....i krawieckiej W czasach, gdy nie było jeszcze telewizji, a era komputerów i internetu miała nadejść co najmniej za lat trzydzieści, młodzi mieli więcej czasu na czytanie książek, słuchanie radia, wycieczki za miasto. Ale byli też tacy, którzy mieli więcej czasu na nudę. Może dlatego z radością witaliśmy, podobnie jak oczekiwane wakacje, także... początek roku szkolnego. Rozpoczynały się również zajęcia w Młodzieżowym Domu Kultury. Po szkole do MDK Placówka wcześniej nazywała się Państwowy Dom Harcerza i mieściła na pierwszym piętrze przy ul. Sienkiewicza 14. Największym zainteresowaniem cieszyły się pracownie modelarstwa lotniczego i szkutniczego. Młodzież uczęszczająca na zajęcia była na nie kierowana przez swoich nauczycieli w szkołach podstawowych. Tak było do 1954 roku, w którym nastąpiła przeprowadzka na ul. Mickiewicza 31, obok parku. Od 1956 roku zmieniono nazwę na Młodzieżowy Dom Kultury. Przybyło pracowni, zwiększyła się obsada wychowawców. Pierwszym dyrektorem MDK był Jerzy Ostrowski. Nazwiska Piotra Wykroty, Jana Rodaka, Zdzisława Kuleszy, Bogdana Czerskiego, Andrzeja Dąbrowskiego, Pawła Tymirskiego, Heleny Stadnickiej od początku związane były z placówką. W latach 60. pracowałem w MDK, w którym wcześniej spędziłem wiele lat na zajęciach pozaszkolnych. Od tamtego czasu MDK dwukrotnie zmieniał lokalizację. Wychowankowie rozpoczynali pracę jako wychowawcy, wychowawcy doczekali się monograficznych opracowań, jak Helena Stadnicka, nauczycielka tańca, wychowawca całych pokoleń młodzieży. Wspaniała, niezapomniana kobieta, pełna werwy, radości życia... Warto przypomnieć, choć w wielkim skrócie, życiorys tej wybitnej postaci związanej z Radomiem Urodziła się w Wilnie w 1903 roku. Wykształcenie średnie zdobyła na pensji prowadzonej przez księżną Ledóchowską w Petersburgu. Latem wyjeżdżała do rezydencji księżnej do Szwecji. Od 1923 roku Helena Stadnicka pracuje w Operze Warszawskiej. Wyjeżdża do Paryża. Dostaje się do słynnego baletu rosyjskiego Siergieja Diagilewa, jako tancerka. Z zespołem tym występowała w Anglii, Holandii, Niemczech, Francji. Zimą w Paryżu, latem w Monte Carlo, Nicei. Po śmierci Diagilewa Helena Stadnicka wyjeżdża do Hiszpanii tańczy w Teatro del Lincco w Barcelonie. Potem angażuje się do baletu słynnej Anny Pawłowej. Wyjeżdża też do Afryki. Do Polski powraca, by w Filharmonii Warszawskiej prowadzić studium baletowe Heleny Jasiewicz (panieńskie nazwisko Heleny Stadnickiej). Po II wojnie światowej przenosi się do Radomia z zamiarem zorganizowania szkoły baletowej. Była to prywatna szkoła przy ul. Piłsudskiego 1, w jej mieszkaniu. Tutaj przez 18 lat ćwiczyły, w skromnych warunkach, setki młodzieży i dzieci. Z czasem szkołę przekształcono w Ognisko Choreograficzne i Społeczne Ognisko Baletowe. Helena Stadnicka, najdłużej 34 lata związana była z MDK. Zmarła 5 grudnia 1986 roku. Pochowana została na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Jerzy Madejski

8 8 GARBATKA-LETNISKO Nr 9 lipiec 2011 Powróćmy jak za dawnych lat Letniskowy Garbatki czar Już wkrótce, lipca, kolejny coroczny festyn Dni Garbatki. Tym razem jednak w nowym, lepszym wydaniu, z nowym obliczem nie tylko Garbatki, ale i słynnej Polanki. Mogli się o tym już przekonać uczestnicy Szychy 2011, nowej zabawowej propozycji dla mieszkańców Garbatki i przybywających coraz liczniej letników. W imieniu własnym i mieszkańców Garbatki powiedział Robert Kowalczyk, wójt gminy Garbatka- Letnisko zapraszam wszystkich na festyn, który od wielu lat odbywa się zawsze w lipcu. Są to tzw. Dni Garbatki. Myślę, że bardzo wiele osób znajdzie w repertuarze, który zaplanowaliśmy na te dni, coś dla siebie. Zapraszam szczególnie wszystkich, którzy przez ostatnie lata patrzyli na Garbatkę z sentymentem. Zapraszam dlatego, że Garbatka zaczyna się zmieniać. Pewne symptomy tych zmian można już zauważyć. Są to pierwsze działania, które poczyniliśmy z nową Radą Gminy, po to żeby Garbatka otwierała się z powrotem na letników, żeby Garbatka była z powrotem przyjazna mieszkańcom pobliskich dużych miast. Po to, żeby znów mogła stać się chętnie odwiedzanym letniskiem, takim jak była kiedyś. Myślę, że warto już dziś zajrzeć na Polankę do Garbatki. Polanka była zawsze miejscem kultowym dla ludzi, którzy tu przyjeżdżali. Będzie pomału nabierać innego charakteru. Wiadomo, że od razu wszystkiego się nie zrobi, ale myślę, że już dziś można zauważyć dużo pozytywnych zmian. Można śmiało powiedzieć, że Garbatka zawsze istniała w naszej świadomości jako wspaniała letniskowa miejscowość na skraju Puszczy Kozienickiej. Nie tylko wśród mieszkańców pobliskiego Radomia, Warszawy czy Lublina, ale również... lekarzy. Wójt Robert Kowalczyk Jeden ze znajomych pediatrów powiedział Robert Kowalczyk opowiadał mi, że na studiach bardzo szeroko omawiane były walory zdrowotne Garbatki, której klimat jest bardzo zbliżony do Rabki. Dziś to nie tylko powietrze, to wygodne, oznakowane szlaki turystyczne oraz ścieżki rowerowe wyznaczone przez Nadleśnictwo Kozienice i Kozie- nicki Park Krajobrazowy, gdzie można oglądać stare drzewostany Puszczy Kozienickiej i malownicze widoki, które w zamierzchłych czasach przyciągały wielu znanych malarzy. Co roku Garbatkę zapełniają rzesze stałych bywalców, a kwatery w gościnnych domach rezerwowane są z roku na rok. Garbatka oczekuje, również w to lato, na ludzi, którzy chcą aktywnie spędzić czas zaprasza wójt Kowalczyk. Będą odbywały się spotkania dla chętnych, którzy preferują aktywny tryb życia i troszkę ruchu. Już niedługo na stronie gminy Garbatka będą tzw. Piesze wycieczki po Puszczy Kozienickiej, które szczególnie polecam, gdyż są tam miejsca unikatowe, takie jak źródła w rezerwacie Krępiec, dolina Brzeźniczki, Trasa szlakiem kapliczek. Są takie miejsca, o których myślę, że nawet bardzo wielu mieszkańców Garbatki nie wie, a co dopiero mówić o osobach, które tu przyjeżdżają. Zapraszam do ich odkrywania. J. Woroniecki, Foto: R. Mazur

9 OŚWIATA 9 Z dyplomem po dalszą naukę O studiach podyplomowych w Wyższej Szkole Handlowej rozmawiam z dyrektor biura studiów Iwoną Kolasą. Na jakich wydziałach można podjąć studia podyplomowe? Są to: Wydział Nauk Humanistycznych, Wydział Nauk Prawnych, Wydział Stosunków Międzynarodowych i Wydział Informatyki. Na tych wydziałach do dyspozycji studentów jest łącznie 37 kierunków. Część z nich ma w programie uzupełnienie wiedzy, ale są i takie kierunki, gdzie można posiąść określone kwalifikacje, a także uzyskać uprawnienia do wykonywania zawodu. To edukacja wczesnoszkolna i przedszkolna oraz logopedia z emisją głosu. Na tych kierunkach pewnie przeważają kobiety? Tak jest dotychczas, ale mamy nadzieję, że nie stanie się to regułą, bo mężczyźni też pytają o możliwości podejmowania nauki poszerzającej wiedzę. Czasy tak się zmieniają, że nie wystarczy ukończyć jednego kierunku studiów. Człowiek, który zasmakował w nauce kształci się wielokierunkowo i my mu to umożliwiamy. Czy kierunki są tak dopasowane, by po ich ukończeniu nie było problemów z podjęciem pracy? Mamy świadomość ciągle zmieniającego się rynku pracy i kierunki są, jak to pan zauważył, dopasowane do tej sytuacji. Dziękuje za rozmowę. J.M.

10 10 RADOM Nr 9 lipiec 2011 RANKING LOKALI GASTRONOMICZNYCH W Sezamie po nowemu Czas barów mlecznych i taniej gastronomii dawno minął. W Radomiu było kilka takich stołówek. Na ul. Słowackiego 1 bar Beatka, przy ul. Traugutta, w pobliżu Plant Kefir, przy ul. Żeromskiego Bolek i Lolek. Można tam było zjeść niedrogie śniadanie, obiad i kolację... Smacznie i na każdą kieszeń. Bary mleczne zostały wyparte przez fast foody, ale powszechnie wiadomo, że szybko wcale nie znaczy smacznie i zdrowo. Tradycyjny zestaw niedrogich dań typowo polskich zachowany został w barze Sezam przy ul. Moniuszki. Placówka do dzisiaj związana z PSSem zmieniła ostatnio swoje oblicze. Zniknęły barowe stoliki, zmienił się klimat przypominający czasy PRL. Estetyczny, prawdziwie nowoczesny wygląd wnętrz zachęca konsumentów do odwiedzania Sezamu. Nie ma tu już stołówkowej atmosfery. Dania niby takie same, ale jakoś inaczej smakują. Kuchnia typowo polska. Są kopytka, gołąbki, mielony i schabowy, także nieśmiertelne pierogi ruskie. Zupy: jarzynowa, ogórkowa, Za barem kierowniczka baru Sezam Regina Jadczak (z prawej) i Ewa Kwatek pomidorowa, żurek. Na deser kompoty i galaretki. Ceny niewygórowane. Za kaszę gryczaną ze słoniną zapłacimy 3 zł, za schabowy 8 zł, placek po węgiersku kosztuje ok. 13 zł. Kierowniczka baru Sezam Regina Jadczak zaprasza na posiłki ze zdrowej polskiej żywności. W stara- niach o ich dobrą jakość towarzyszy Jacek Stępień, z gastronomią związany od lat. Wcześniej pracował w Balatonie, skąd przeniósł niektóre serwowane tam dania, m.in. placki po węgiersku... Czy nadal można tu wypić kakao na śniadanie i zjeść twarożek? Zestaw dań śniadaniowych jest o wiele bogatszy, ale twarożek i kakao zawsze jest w karcie mówi pracownica baru Ewa Kwatek. Dania mleczne zazwyczaj nie są popularne w innych lokalach gastronomicznych. U nas jest po domowemu... (mad) R E K L A M A

11 HISTORIA 11 Święto 22. Pułku Ułanów z Garbatki Tak nazwa, jak i data święta pułkowego to sprawa złożona. Nazwa, a właściwie numer pułku, wywodzi się od 2. Lubelskiego Pułku Jazdy Ochotniczej majora Feliksa Jaworskiego (212. Pułk Ułanów Lubelskich) i 209. Pułku Ułanów Podkarpackich powstałego z inicjatywy przemysłowca naftowego, rotmistrza Henryka Towarnickiego. Nazwa, 22. Pułk Ułanów Podkarpackich, pojawiła się dopiero 8 listopada 1920 roku, kiedy przystąpiono do reorganizacji jednostek kawalerii. Wtedy to połączono 209. i 212. pułk w jeden i otrzymał on porządkową nazwę 22, a od miejsca organizacji, Przemyśla, nazwę Podkarpackich. 23 października 1923 roku pułk otrzymał sztandar od przemysłowców-nafciarzy z Borysławia. To właśnie dzięki temu, że inicjatorem utworzenia 209. Pułku był związany z produkcją nafty rotmistrz Towarnicki, a ofiarodawcami sztandaru nafciarze, w żurawiejce o 22. Pułku Ułanów, jak zwykle złośliwej, padają słowa: Śmierdzą naftą, robią długi To jest pułk Dwudziesty Drugi. Podobnie wygląda sprawa daty święta pułkowego. Początkowo ustalono je na dzień 19 sierpnia, rocznicę bitwy pod Skrzeszowem. Ponieważ jednak pułk w tym dniu przebywał zwyczajowo na obozie letnim a nie w Brodach, miejscu stałego stacjonowania, dzień święta przeniesiono na 22 czerwca. Zgodnie z przedwojenną tradycją, 26 czerwca br., w Garbatce-Letnisko odbyło się Święto Pułkowe. Była msza św. w intencji ułanów 22. Pułku i kontynuatorów ich tradycji. Był pokaz kunsztu kawaleryjskiego, czyli musztra paradna, którą poprowadził Paweł Kibil, władanie lancą przez Marka Ziarkowskiego i szablą w wykonaniu Błażeja Orzechowskiego, nieodłączna szarża nagrodzona gromkimi brawami i defilada. Błażej Orzechowski zademonstrował również, zaskoczonej publiczności: kto tu rządzi, koń czy ułan. Na koniec uczta dla przybyłych na pułkowe święto gości, czyli ułanów z 11. Pułku Ułanów Legionowych Szarża I kto tu rządzi i dziewcząt z Przysposobienia Wojskowego Kobiet przy tym pułku oraz 27. Pułku Ułanów im. Króla Stefana Batorego. (JaL) Wieczór z Czesławem Miłoszem, Międzynarodowe Targi Książki, Miami 1986 Rok Miłosza trwa Zawsze tęskniłem do formy bardziej pojemnej, która nie byłaby zanadto poezją ani zanadto prozą i pozwoliłaby mi się porozumieć nie narażając nikogo autora ni czytelnika, na męki wyższego rzędu. Czesław Miłosz urodził się w Szetejniach na Litwie 30 czerwca 1911 roku. Setna rocznica urodzin poety i prozaika, laureata Nagrody Nobla przypadła w przeddzień objęcia przez Polskę po raz pierwszy prezydencji w Unii Europejskiej. Wymowa dat jest symboliczna. Autor Rodzinnej Europy, gdyby żył pewnie poświęciłby prezydencji strofy swej poezji, tak jak to czynił gdy postrzegał Polskę w różnych jej okresach dziejowych... Rok Miłosza wiąże się z wieloma wydarzeniami poświęconymi poecie organizowane są spotkania literackie wznawiane zbiory poezji i prozy Czesława Miłosza. Do historii przeszedł pierwszy majowy Festiwal Literacki w Krakowie. W jego drugiej czerwcowej edycji pod hasłem Rodzinna Europa zgromadziła blisko 130 poetów, pisarzy i uczonych z Litwy, Białorusi, Ukrainy, Rosji, Rumunii, Irlandii, Anglii, Włoch, Szwecji, Czech, Turcji, ale także z Chin, Indii, Libanu... Na półkach księgarskich znalazły się dwa opasłe tomy Wier- sze wszystkie Czesława Miłosza i Bibliografia napisana przez Andrzeja Franaszka, we wstępie do której autor stwierdza, iż życie Miłosza jest kroniką minionego stulecia, którego boleśnie doświadczył na własnej skórze. Miłosz zaś sam tak pisał Życie niemożliwe, ale było znoszone J.M. Leciwa Konopnicka Paniom wieku się nie wypomina, ale w przypadku szkoły można to chyba zrobić. II Liceum Ogólnokształcące im. Marii Konopnickiej w Radomiu obchodziło w czerwcu stulecie istnienia. stroje dla uczennic: ciemnogranatowe fałdowane spódnice z kontrafałdą na przodzie, ciemne pończochy i buty, berety oraz charakterystyczne kołnierze w stylu marynarskim. Podczas II wojny św. nauczyciele Konopnickiej organizowali tajne komplety. Wielu z nich zginęło w obozach koncentracyjnych lub podczas masowych rozstrzelań. Po wojnie szkoła (jako podstawówka i liceum) działała przy ul. Lubelskiej (obecnie Żeromskiego). Do obecnej siedziby przy ul. Kusocińskiego 8 placówka przeniosła się w 1966 r. Dopiero wtedy też Konopnicka stała się szkołą koedukacyjną. AKA Konopnicka jest więc już szkołą z tradycjami co się zowie. A dodać trzeba, że liceum może pochwalić się świetnymi absolwentami że wymienimy tylko Leszka Kołakowskiego, Igę Cembrzyńską, czy obecną minister zdrowia Ewę Kopacz. Imprezy towarzyszące jubileuszowi np. cykl wystaw Pasje, dzień patrona, koncerty szkolnego chóru trwały od roku. Jednak główne uroczystości odbyły się 11 czerwca. Byli dyrektorzy i wieloletni pracownicy szkoły dostali pamiątkowe sta- tuetki, pięciu pedagogów otrzymało Nagrody Prezydenta Radomia. Dyrektorka II LO Anna Łapieniecka nie kryła wzruszenia, dziękując wszystkim, którzy przez lata przyczynili się do budowania świetności szkoły. Nie obyło się bez balu absolwentów chętnych przeszło 250 osób. Jedno z najstarszych liceów w mieście powstało w 1911 r. jako siedmioklasowa Szkoła Handlowa Żeńska. Założył ją Stefan Sołtyk, przejmując działającą od 1902 r. prywatną czteroklasową szkołę żeńską, prowadzoną przez Józefę Julię Waręską. Dlatego w kronikach panią Waręską wylicza się jako pierwszego dyrektora Konopnickiej. W 1925 r. szkoła przyjęła nazwę Gimnazjum Filologiczne Żeńskie im. Marii Konopnickiej. Zaznaczyć tu trzeba, że nazwisko polskiej pisarki było w tych czasach niezwykle popularne i szanowane. W 1932 r. szkołę rozszerzono o dwuletnie liceum, a z okazji 90. urodzin patronki placówka otrzymała swój sztandar. Rok później wprowadzono jednolite z czego długo Konopnicka słynęła Na osobną wzmiankę zasługuje postać twórcy II LO Stefana Sołtyka. W młodości członek PPS, za działalność polityczną wyrzucony z uniwersytetu i karnie wcielony do armii rosyjskiej. Po doświadczeniach rewolucji bolszewickiej zerwał z socjalizmem. W 1917 r. wstąpił do I Korpusu Polskiego gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego. Po powrocie do Radomia Sołtyk zaangażował się w działalność społeczną, zwłaszcza na polu edukacji. W latach był posłem na Sejm RP z listy Związku Ludowo-Narodowego, a senatorem z listy Stronnictwa Narodowego. Był wydawcą i redaktorem (uwaga!) Gazety Radomskiej oraz przewodniczącym koła Towarzystwa Nauczycieli Szkół Średnich i Wyższych. W 1939 r. aresztowany przez Niemców, wojnę spędził w obozach koncentracyjnych Sachsenhausen i Buchenwald. Zmarł w wieku 65 lat z wycieńczenia w Dachau, w 1945 r., już po wyzwoleniu przez wojska amerykańskie.

12 12 OSTATNIA STRONA Nr 9 lipiec 2011 Czas akrobacji Fot. Internet Za ponad miesiąc nad Radomiem pojawią się piękne, groźne i huczące maszyny. Międzynarodowe Pokazy Lotnicze Air Show znów przyciągną tysiące gości z kraju i zagranicy. Trwa sprzedaż biletów. Kiedy dwa lata temu na pokazach rozbił się białoruski Su-27, pojawiły się wątpliwości, czy Air Show w Radomiu będzie kontynuowane. Tym bardziej, że była to kolejna lotnicza katastrofa na drugiej z rzędu imprezie. Jednak ani wojsko, ani tym bardziej władze miasta, nie chcą rezygnować z organizacji tak widowiskowych i popularyzujących nasze miasto pokazów. Air Show 2011 ma być tym bardziej spektakularny. Swój udział w sierpniowym święcie lotnictwa potwierdziły najbardziej utytułowane ekipy akrobatyczne i historyczne. Ostatnio Battle of Britain Memorial Flight. Angielski zespół zaprezentuje w Radomiu m.in. dwa samoloty, które wsławiły się podczas II wojny światowej. Pierwszy to brytyjski myśliwiec Spitfire na takich samolotach walczyli również Polacy w bitwie o Anglię. Zresztą maszy- W Radomiu w sierpniu zaprezentuje się również zespół historyczny Battle of Britain Memorial Flight na, która przyleci do Radomia będzie miała godło Jana Zumbacha, świetnego pilota i jednego z dowódców dywizjonu 303. Anglicy podczas pokazów dynamicznych zaprezentują również najpowszechniej używany podczas wojny samolot transportowy C-47 Dakota. Ostatnio swój udział w radomskiej imprezie potwierdził również znany na całym świecie akrobatyczny zespół The Flying Bulls. Latające byki pokażą na Air Show możliwości trzech samolotów: amerykańskiego myśliwca z czasów II wojny św. P-38L Lightning, śmigłowca Bo-105M oraz szkolno-treningowego Alphajet. A dodajmy, że już wcześniej swój udział na Air Show potwierdził m.in. zespół akrobacyjny włoskich sił powietrznych Frecce Tricolori, francuski Patrouille de France, Patrouille de Swiss ze Szwajcarii czy chorwacki Wings of Storm. Do Radomia przyleci także węgierski myśliwiec JAS-39 Gripen i samolot transportowy An-26. Nad lotniskiem pojawi się również potężny amerykański bombowiec 52 Stratofortress. Długo by wymieniać wszystkie atrakcje zaplanowane dla miłośników lotnictwa. Od 1 czerwca na portalu ebilet.pl trwa przedsprzedaż biletów na pokazy, które odbędą się sierpnia. ebilet daje możliwość wydrukowania wejściówki samemu, na domowej, nawet czarno-białej drukarce. Na każdym bilecie znajduje się kod kreskowy. Kontroler przy wejściu po sczytaniu kodu będzie mógł sprawdzić jego autentyczność. Bilet normalny jednodniowy kosztuje 40 zł, ulgowy 30 zł. Mogą go nabyć uczniowie, studenci (do 26. lat), emeryci i renciści. Za darmo na pokazy będą mogli wejść: dzieci do lat sześciu, osoby niepełnosprawne o widocznym stopniu upośledzenia oraz żołnierze w umundurowaniu i kombatanci wojenni (za okazaniem legitymacji). AKA Archiwum nowocześnie Rozpoczyna się budowa nowoczesnej siedziby Archiwum Państwowego w Radomiu. Miasto stało się właścicielem ratusza. Przy ul. Wernera do końca lipca 2013 roku gotowy ma być trzykondygnacyjny, modernistyczny obiekt o złamanej bryle. Pracami budowlanymi zajmuje się firma Flisbud z Janowa Lubelskiego, która wygrała przetarg, oferując za swoją pracę niewiele ponad 9 mln zł (w konkursie współzawodniczyły z nią firmy Agat z Kielc i Rosabud z Radomia). Dodatkowo 3 mln zł będzie kosztowało wyposażenie budynku. Za wszystko płaci Archiwum Państwowe. Dzięki umowie podpisanej pod koniec czerwca miasto przekazało pod budowę Archiwum Państwowemu działkę przy ul. Wernera. W zamian gmina Radom stała się właścicielem ratusza, który dotąd należał do Skarbu Państwa. Formalnie więc od 1 lipca prezydent Radomia tylko użycza archiwum miejsca w ratuszu, ale w ciągu trzech lat wszystkie zbiory muszą zostać przeniesione do nowego budynku przy ul. Wernera. Ten zaś projektowała trójka architektów z pracowni SIGR S.C. Nowa siedziba archiwum będzie miała powierzchnię użytkową 2 tys. m. kw., z czego połowę zajmą magazyny na akta, a resztę: sala wystawiennicza, sala konferencyjno-naukowa, punkt informacyjny oraz pracownie naukowe i specjalistyczne, w których będzie można robić i odczytywać zdjęcia, korzystać z mikrofilmów i przeprowadzać prace konserwatorskie materiałów archiwalnych. Przy projektowaniu pomyślano też o miejscach parkingowych wokół budynku. AKA Fot. materialy SIGR SC, internet O zaginionym świecie Rozdział zamknięty, trzecia powieść Grzegorza Bartosa, trafiła właśnie do sprzedaży. To ciekawa historia nawiązująca do przedwojennego kina jidysz. Grzegorz Bartos w radomskiej (i nie tylko) kulturze to zjawisko osobne. Ma 35 lat, a na koncie już trzy wydane powieści i kilka nagrodzanych na ogólnopolskich festiwalach dramatów. Ostatni Nadzy i martwi znalazł się w finale Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej i został zrealizowany przez Teatr Polskiego Radia. Bartos debiutował jako dziewiętnastolatek opowiadaniem w Brulionie. Imał się różnych zajęć, pisał do gazet, był urzędnikiem, barmanem, handlował na bazarze. Jego pasją pozostaje jednak literatura. Cztery lata temu ukazały się jego powieści Czapki z głów i Anarchiści. Teraz nadszedł czas na ukończony przed dwoma laty Rozdział zamknięty. Książka ciekawie splata dwie płaszczyzny czasowe. Głównymi bohaterami współczesnej historii są Mikołaj i Rafa, którzy w nieuczciwy sposób stali się posiadaczami jednego z zaginionych przedwojennych filmów jidysz. Mężczyźni postanawiają go drogo sprzedać i wyruszają szukać kupca do Holandii. Drugi wątek to świat przedwojennego kina żydowskiego w Polsce autor przywołuje sceny, fakty, anegdoty i historie związane ze światem, który zmiótł Holocaust. Tytuł powieści jest dość oczywisty. Kino jidysz i kultura żydowska w Polsce stały się po wojnie rozdziałem zamkniętym tłumaczy autor. Widać, że Bartosa kino przedwojenne urzeka, widać też, że dobrze się do napisania powieści przygotowywał sam zresztą przyznaje się do wielu wizyt w archiwach Filmoteki Narodowej w Warszawie. Książkę którą wydała warszawska oficyna Kantor Kultura można kupić przez internet lub w radomskich księgarniach. A Grzegorz Bartos właśnie zakończył pracę nad swoją kolejną powieścią, w której więcej będzie wątków radomskich. Noworoczną opowieść o dwóch meczach i morderstwie będziemy mogli przeczytać, kiedy tylko znajdzie się wydawca. AKA