AUTOREFERAT PODSUMOWANIE OSIĄGNIĘĆ NAUKOWO-BADAWCZYCH

Transkrypt

1 1. Imię i nazwisko: Andrzej Franciszek URBANEK 2. Data i miejsce urodzenia: r. Wałbrzych 3. Wykształcenie: doktor nauk humanistycznych 1999 rok UMK w Toruniu 4. Aktualne miejsce pracy: adiunkt Instytut Bezpieczeństwa Narodowego Akademii Pomorskiej w Słupsku po. Dyrektora Instytutu 5. Miejsce zamieszkania: Przewłoka ul. Gałczyńskiego 8 6. Kontakt: tel. kom aurbanek2@wp.pl AUTOREFERAT PODSUMOWANIE OSIĄGNIĘĆ NAUKOWO-BADAWCZYCH Przebieg kariery zawodowej Cała moja kariera zawodowa i naukowa związana jest ściśle z edukacją, a przede wszystkim z bezpieczeństwem, któremu poświęciłem 28 lat dorosłego życia, pełniąc zawodową służbę wojskową. Przygodę z wojskiem rozpocząłem w 1984 roku jako młody, dziewiętnastoletni młodzieniec, który nie miał sprecyzowanych planów życiowych. Po odbyciu zasadniczej służby wojskowej związałem się na stałe z Marynarką Wojenną RP, rozpoczynając służbę w charakterze żołnierza zawodowego w Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej w Ustce. Momentem przełomowym były dla mnie studia pedagogiczne w ówczesnej Wyższej Szkole Pedagogicznej w Słupsku, które ukończyłem w 1991 roku uzyskując tytuł magistra pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej. Studia przyczyniły się do rozwoju moich zainteresowań pedagogiką, a następnie andragogiką, a przede wszystkim stworzyły formalną podstawę do ukończenia w 1992 roku kursu kwalifikacyjnego i złożenia egzaminu oficerskiego w Wyższej Szkole Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu. W tym czasie pracowałem jako specjalista obrony przed bronią masowego rażenia, dzięki czemu w 1993 roku zostałem skierowany na wyższy kurs doskonalenia oficerów w Wyższej Szkole Wojsk Inżynieryjnych we Wrocławiu. Kurs, który prowadzony był w specjalizacji dowódca batalionu obrony przeciwchemicznej, ukończyłem w tym samym roku, co stało się dla mnie impulsem do rozwoju zawodowego na stanowiskach oficerskich. Od początku służby wojskowej pracowałem na stanowiskach dydaktycznych (instruktor, wykładowca), stąd też działalność zawodową ukierunkowałem na poszukiwanie rozwiązań związanych z optymalizacją działalności dydaktycznej, pisząc skrypty i metodyki związane głównie z problematyką obrony przed bronią masowej zagłady. W 1994 roku rozpocząłem pracę w charakterze oficera specjalisty metodyki szkolenia wojskowego i byłem odpowiedzialny między innymi za przygotowanie pedagogiczne kadry zawodowej do pracy na stanowiskach dydaktycznych w Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej w Ustce. Zmuszało to mnie

2 do ciągłego doskonalenia i podwyższania swoich kwalifikacji, w tym wiedzy i umiejętności pedagogicznych. Moje zainteresowania praktyczno-naukowe oscylowały wokół problemów dydaktyki wojskowej i organizacji kształcenia w instytucjach szkolnictwa wojskowego. Jeszcze przed rozpoczęciem kariery stricte naukowej byłem prekursorem wdrażania na grunt edukacji wojskowej idei kształcenia modułowego oraz procedur operacjonalizacji i taksonomizacji celów szkolenia. W tych latach działałem prężnie w ruchu wynalazczo-racjonalizatorskim. Byłem między innymi twórcą 24 wniosków projektów racjonalizatorskich, które zostały wdrożone w Resorcie Obrony Narodowej. Za całokształt osiągnięć w powyższej dziedzinie zostałem wyróżniony przez Prezesa Rady Ministrów srebrną odznaką Zasłużony dla Wynalazczości (wcześniej honorową odznaką Racjonalizatora Wojskowego ). Kolejnym przełomowym dla mnie momentem, głównie w dziedzinie rozwoju naukowego, stał się udział w seminarium doktoranckim na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, w ramach którego związałem się z niekwestionowanymi autorytetami w dziedzinie andragogiki w Polsce, a mianowicie z prof. Józefem Półturzyckim i prof. Anną Wesołowską. Pracę doktorską nt. Mass media w edukacji ustawicznej znaczenie i uwarunkowania, wykonaną pod kierunkiem prof. dr hab. E. A. Wesołowskiej obroniłem w 1999 roku. Udział w seminariach i praca nad rozprawą doktorską stały się dla mnie impulsem do rozwoju zainteresowania andragogiką, stąd w latach opublikowałem szereg artykułów z zakresu powyższej dyscypliny. W tym czasie rozpocząłem swoją przygodę w pracy na uczelniach wyższych, wykładając między innymi andragogikę, pedagogikę pracy i pedagogikę resocjalizacyjną, jako przedmioty kierunkowe. Współpracowałem w owym czasie z trzema uczelniami wyższymi: Akademią Marynarki Wojennej w Gdyni, Wyższą Hanzeatycką Szkołą Zarządzania w Słupsku oraz Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Słupsku, przekształconą aktualnie w Akademię Pomorską w Słupsku. Istotnym czynnikiem, który wpłynął znacząco na mój rozwój zawodowy i naukowy stał się proces profesjonalizacji Sił Zbrojnych RP. Jako szef Wydziału Dydaktycznego Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej i uznany już ekspert w dziedzinie szkolenia wojskowego, zostałem zaangażowany w liczne działania mające na celu przygotowanie nie tylko Centrum Szkolenia, w którym pracowałem, ale całej Marynarki Wojennej RP, do szkolenia w warunkach profesjonalizacji. Moją działalność służbową wypełniała praca w licznych zespołach eksperckich i praca koncepcyjna nad wypracowaniem i wdrożeniem do praktyki szkoleniowej szeregu rozwiązań, które wpisywały się w nowy system szkolenia specjalistów na potrzeby profesjonalnych sił zbrojnych. Kierowałem między innymi pracami zespołu, który z ramienia Szefa Sztabu Generalnego WP wypracował koncepcję szkolenia podstawowego w warunkach profesjonalizacji, a także byłem członkiem zespołu, który opracował propozycję Wytycznych szefa Sztabu Generalnego WP w sprawie opracowania programów kształcenia i szkolenia na czas wojny. Mam również duży wkład w pracy nad rozwiązaniami praktycznymi związanymi ze szkoleniem kandydatów do Narodowych Sił Rezerwowych oraz w pracach związanych z modernizacją infrastruktury dydaktycznej Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej. Byłem autorem, współau- 2

3 torem i członkiem zespołów roboczych, których działania przyczyniły się do wdrożenia w latach , trzydziestu ośmiu projektów związanych z rozbudową i modernizacją bazy dydaktycznej na łączną kwotę ponad 40 mln. zł. Z mundurem rozstałem się w stopniu komandora porucznika w 2012 roku, po blisko 28 latach służby zawodowej. Związałem się na stałe z ówczesną Katedrą, a obecnie Instytutem Bezpieczeństwa Narodowego Akademii Pomorskiej w Słupsku, jakkolwiek pracę w charakterze adiunkta rozpocząłem w Katedrze już cztery lata wcześniej w 2008 roku. To dla mnie nowy rozdział w życiu zawodowym, dzięki któremu mogę realizować swoje pasje związane z nauką. Zaangażowanie w prace naukowe, udział w realizacji projektów dofinansowanych ze środków Unii Europejskiej, zaangażowanie w prace nad dostosowaniem programów kształcenia do wymogów Krajowych Ram Kwalifikacji, stały się przyczynkiem wyznaczenia mnie przez Rektora Akademii Pomorskiej w Słupsku w 2014 roku na stanowisko Dyrektora Instytutu, które zajmuję do chwili obecnej. Działalność naukowo-badawcza Całej mojej pracy zawodowej, czy to w charakterze żołnierza zawodowego, czy też wykładowcy, adiunkta, a obecnie również dyrektora instytutu przyświeca dewiza, którą można zamknąć w prostym haśle: innowacyjność i rozwój. Zawsze staram się poszukiwać w nauce implikacji dla praktyki i optymalnych rozwiązań, które służą doskonaleniu naszego codziennego życia i to nie tylko w obszarze pracy zawodowej, z którą jestem związany. Stąd moje zaangażowanie w działalność racjonalizatorską w Siłach Zbrojnych RP, realizacja licznych projektów użytkowych, a obecnie udział w projektach dofinansowanych ze środków Unii Europejskiej i projektach badawczych. W swojej działalności naukowej mogę wyróżnić trzy etapy, które ukształtowały mnie jako naukowca i dydaktyka. Pierwszy okres związany jest z moimi zainteresowaniami edukacją wojskową, a szczególnie dydaktyką wojskową i organizacją kształcenia w placówkach szkolnictwa wojskowego. Zaowocowało to licznymi opracowaniami metodycznymi o innowacyjnym charakterze, które przyczyniły się do doskonalenia procesu edukacji wojskowej, zarówno w perspektywie Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej, Marynarki Wojennej RP jak i całych Sił Zbrojnych RP. Opracowana przeze mnie, jako współautora, koncepcja operacjonalizacji i taksonomizacji celów szkolenia techniczno-specjalistycznego została wdrożona w 1999 roku w Siłach Zbrojnych RP, a koncepcja modułowego sytemu szkolenia funkcjonowała w Marynarce Wojennej w latach Stałem się przez to prekursorem wdrażania w Siłach Zbrojnych RP idei kształcenia modułowego. W tym czasie byłem autorem i współautorem licznych publikacji resortowych w powyższym zakresie, między innymi opracowań: Funkcjonowanie elementów systemu dydaktyczno-wychowawczego CSMW, A. Urbanek, Ustka 1994; Projektowanie szkolenia techniczno-specjalistycznego. Operacjonalizacja i taksonomizacja celów szkolenia, A. Urbanek, A. Balasiewicz, Warszawa-Ustka 1997; Urbanek A.: Kształcenie modułowe, [w:], Przegląd Wojsk Lądowych 1998, nr 2; Modułowy system przygotowania i doskonalenia zawodowego 3

4 specjalistów dla potrzeb Marynarki Wojennej na stanowiska przewidziane dla podoficerów zawodowych, kontraktowych oraz podoficerów i marynarzy służby zasadniczej w kontekście integracji z NATO, W. Brzeziński, J. Reclaw, A. Urbanek, Gdynia-Ustka Działalność ta pozwoliła mi na merytoryczne i mentalne przygotowanie się do udziału w seminarium doktoranckim, które stanowiło dla mnie ważny, wręcz milowy krok w rozwoju kariery naukowej i zawodowej. Rok 1997, w którym rozpocząłem pod kierunkiem prof. dr. hab. Anny Wesołowskiej pracę badawczą dotyczącą roli mass mediów w edukacji ustawicznej, to początek nowego etapu w mojej karierze naukowej. Zainteresowałem się wtedy andragogiką i możliwościami wykorzystania zarówno nowych jak i tradycyjnych mediów w edukacji. Te dwa obszary refleksji naukowej stały się swoistą pasją, której poświęciłem kilka kolejnych lat mojego życia i częściowo realizuję ją do dnia dzisiejszego, chociaż już w mniejszym zakresie. Po pozytywnej obronie pracy doktorskiej moje zainteresowania naukowe zaczęły skupiać się wokół problemu zaimplementowania dokonań andragogiki, w tym andragogiki mediów do praktyki edukacyjnej i to nie tylko w systemie edukacji wojskowej, ale i edukacji na poziomie uczelni wyższych w Polsce. Efektem tych zainteresowań była moja współpraca z Akademickim Towarzystwem Andragogicznym, Uniwersytetem im. Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz Akademią Marynarki Wojennej w Gdyni, a także liczne publikacje w czasopismach naukowych, między innymi artykuły: A. Urbanek, Miejsce mass mediów we współczesnej kulturze, [w:] Edukacja Dorosłych, Kwartalnik nr 2(27)/2000 Akademickiego Towarzystwa Andragogicznego, Warszawa 2000; A. Urbanek, Edukacja dorosłych w Polsce u progu XXI wieku, [w:] Edukacja Dorosłych, Kwartalnik nr 3(28)/2000 Akademickiego Towarzystwa Andragogicznego, Warszawa 2000; A. Urbanek, Edukacyjne funkcje mass mediów u progu XXI wieku, [w:] Toruńskie Studia Dydaktyczne, Rok IX (15), Toruń 2000, A. Urbanek; Możliwości rozwoju ludzi dorosłych, [w:] Zeszyty Naukowe Akademii Marynarki Wojennej. Publikacje z zakresu nauk humanistycznych, Rok XLI, Nr 4 (144), Gdynia 2000; A. Urbanek, Samoedukacja jako podstawowa forma aktywności edukacyjnej współczesnego człowieka, [w:] Toruńskie Studia Dydaktyczne, Rok X (17), Toruń To także okres kolejnych, licznych publikacji resortowych, które związane były z metodyką szkolenia wojskowego, a także działaniami podejmowanymi przeze mnie na gruncie przygotowań Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej do profesjonalizacji Sił Zbrojnych RP. Byłem w tym czasie inicjatorem trzech krajowych konferencji naukowych zorganizowanych w Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej w Ustce, uczestniczyłem też w licznych konferencjach naukowych dotyczących powyższej problematyki, organizowanych głównie przez instytucje Resortu Obrony Naukowej. Okres ten, to również moje zainteresowanie możliwością zaimplementowania technologii informatycznych na grunt edukacji wojskowej. Stąd też stałem się inicjatorem i podjąłem się zadania pokierowania pracami nad rozbudową infrastruktury dydaktycznej Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej, a realizowane przeze mnie projekty wpisują się w badania stosowane i mają liczne walory użytkowe, służąc do dnia dzisiejszego jako ważny element wsparcia szkolenia profesjonalnych kadr wojskowych. 4

5 Jednakże najważniejszy, z perspektywy rozwoju naukowego okres w moim życiu rozpoczął się w 2008 roku, gdy podjąłem pracę w charakterze adiunkta w Katedrze Bezpieczeństwa Narodowego Akademii Pomorskiej w Słupsku. W latach poszukiwałem swojego miejsca na mapie współczesnych nauk o bezpieczeństwie. Pracując jeszcze na stanowisku Szefa Wydziału Dydaktycznego w Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej w Ustce, uczestniczyłem w pracach zespołów resortowych MON nad koncepcją szkolenia w Siłach Zbrojnych RP w warunkach ich profesjonalizacji. Swoje doświadczenia w tym zakresie, oparte o refleksję naukową, starałem się rozpowszechnić, realizując własny projekt badawczy pt.: Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej. Historia, dzień dzisiejszy, perspektywy rozwoju, którego efektem jest publikacja naukowa (praca zbiorowa): Urbanek A. (red.), Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej. Historia i perspektywy, Kraków Ponadto swoje dokonania i przemyślenia dotyczącej powyższej problematyki zamieściłem w kilku publikacjach naukowych, między innymi: A. Urbanek, Narodowe Siły Rezerwowe aspekty edukacyjne, [w:] Kwiatkowski A., Urbanek A. (red.), Edukacja dla bezpieczeństwa wybrane zagadnienia, Słupsk 2013 oraz A. Urbanek, Narodowe Siły Rezerwowe w systemie bezpieczeństwa wewnętrznego aspekty edukacyjne i społeczne, [w:] Metodologiczne problemy w badaniach grup dyspozycyjnych, red. J. Maciejewski, M. Stochmal, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Socjologia LVI, Wrocław Doświadczenie i zainteresowania dotyczące wykorzystania nowoczesnych technologii ICT w edukacji specjalistów na potrzeby bezpieczeństwa przełożyłem na projekt infrastrukturalny dofinansowany ze środków UE pt. Przebudowa i doposażenie laboratorium Edukacyjne Centrum Zarządzania Kryzysowego Akademii Pomorskiej w Słupsku podnoszące jakość kształcenia studentów kierunku Bezpieczeństwo Narodowe, którego realizację, w charakterze asystenta kierownika, zakończyłem w 2012 roku. Ze względu na innowacyjny charakter rozwiązań, które przełożyły się na budowę i modernizację pięciu pracowni służących do prowadzenia zajęć ze studentami na kierunku bezpieczeństwo narodowe, efekty projektu spotkały się z dużym zainteresowaniem uczelni zagranicznych, głównie słowackich i czeskich. Zostałem zaproszony do udziału w realizacji projektu międzynarodowego, którego liderem jest Akademia Korpusu Policji w Bratysławie pt.: Metodologia tworzenia standardowych scenariuszy sytuacji kryzysowych dla potrzeb kształcenia w zakresie zarządzania kryzysowego, studentów Akademii Korpusu Policji w Bratysławie, Akademii Sił Zbrojnych w Liptowskim Mikulaszu, Wyższej Szkoły Zarządzania Bezpieczeństwem w Koszycach oraz Akademii Pomorskiej w Słupsku. Efektem projektu jest mój współudział w publikacjach naukowych, które ukazały się w języku polskim, czeskim i słowackim. Powstały między innymi monografie, których jestem współautorem: Dworzecki J., Urbanek A., Využitié typových krízových scenárov vo výučbe na Pomorskej akadémie v Slupsku, Słupsk 2014; Buzalka J., Blažek V., Dworzecki J., Urbanek A. a kol., Rozvoj bezpečnostných rizík a tvorba krízových scenárov pre verejnú správu, Bratysława 2014, wyd. Akademia Korpusu Policji. Ukazały się również inne publikacje dotyczące powyższej problematyki: A. Urbanek, J. Dworzecki, S. Kozdrowski, Rozsah a charakter modernizacie didaktickiej infrastruktury bezpiecnosti Pomorskiej Akademie v Slupsku, [w:] Riešenie krízových situácií prostredníctvom simulačných technologii, Zborník vedeckých a odborných prác z medzinárodnej vedeckej konferencie, Liptovský Mikuláš 2013; A. Urbanek, K. Rogowski, 5

6 M. Zaorski, Kształcenie specjalistów na potrzeby systemu zarządzania kryzysowego w Instytucie Bezpieczeństwa Narodowego Akademii Pomorskiej w Słupsku (Příprava specialistů pro potřeby systému krizového řízení), [w:] Sborník příspěvků z mezinárodní konference Požární ochrana 2014, Ostrava Z zainteresowaniem ze strony uczelni słowackich spotkały się również moje dokonania w zakresie wdrażania idei kształcenia modułowego do systemu kształcenia specjalistów bezpieczeństwa na poziomie uczelni wyższych. Swoje analizy naukowe i przemyślenia w tym zakresie zawarłem w następujących publikacjach naukowych: A. Urbanek, Modulové vyučovanie v systéme akademického vzdelávania v bezpečnosti príležitosti a výzvy, [w:] Nové trendy vo vyučovaní spoločensko-vedných predmetov v školách zameraných na bezpečnosť, Zborník vedeckých a odborných prác z medzinárodnej vedeckej konferencie, wyd. Akadémia Ozbrojených Síl gen. M. R. Štefánika, Liptovský Mikuláš 2013 (referat wygłoszony na zaproszenie ze strony słowackiej uczelni) oraz A. Urbanek, Kształcenie modułowe w systemie akademickiej edukacji dla bezpieczeństwa szanse i wyzwania, [w:] Kwiatkowski A., Urbanek A. (red.), Edukacja dla bezpieczeństwa wybrane zagadnienia, Słupsk Ideę kształcenia modułowego staram się również wdrożyć do systemu akademickiej edukacji ustawicznej poprzez realizację projektu innowacyjnego, dofinansowanego ze środków UE pn. Akademia wieku średniego akademicki model kształcenia ustawicznego osób 50+, którego beneficjentem jest Akademia Pomorska w Słupsku i którym mam przyjemność kierować. W ramach projektu przygotowano między innymi cztery programy kształcenia w konwencji modułowej, jak również propozycję procedury ich opracowania, które zostały ocenione przez ekspertów jako rozwiązania wartościowe i innowacyjne. Poszukując dalej swojego miejsca na mapie współczesnych paradygmatów nauk o bezpieczeństwie swoje zainteresowania zawodowe skupiłem na osiągnięciach współczesnej teorii bezpieczeństwa. Stąd podjąłem się trudnego zadania przeglądu współczesnych dokonań naukowców w dziedzinie bezpieczeństwa narodowego i zaprosiłem do współpracy kadrę naukowo-dydaktyczną Instytutu Bezpieczeństwa Narodowego Akademii Pomorskiej w Słupsku i współpracujących z Instytutem uczelni wyższych z Polski i z zagranicy. W latach zrealizowałem pierwszy w tym zakresie projekt badawczy pt. Interdyscyplinarny charakter nauk o bezpieczeństwie, który pozwolił na wydanie publikacji naukowej (praca zbiorowa): Kozdrowski S., Urbanek A. (red.), Refleksje nad bezpieczeństwem, Kraków Realizacja powyższego projektu stała się implikacją do uruchomienia cyklu wydawniczego, w ramach którego stworzono możliwość zaprezentowania różnych stanowisk i przedstawienia wyników badań dotyczących różnych obszarów bezpieczeństwa. Cykl wydawniczy, którego jestem pomysłodawcą, inicjatorem i redaktorem naukowym (a także współautorem), otrzymał tytuł: Wybrane problemy bezpieczeństwa. Jest współfinansowany ze środków przewidzianych na badania statutowe w postaci projektów realizowanych przeze mnie corocznie w ramach zadania badawczego bezpieczeństwo wewnętrzne w Polsce , którego również jestem kierownikiem. Do chwili obecnej w ramach cyklu ukazały się cztery publikacje naukowe: 6

7 Urbanek A. (red.), Wybrane problemy bezpieczeństwa. Teoria, strategia, system, Słupsk 2012 (efekt projektu badawczego pn. Teoretyczne podstawy nauk o bezpieczeństwie jako nowej dyscypliny naukowej). Urbanek A. (red.), Wybrane problemy bezpieczeństwa. Dziedziny bezpieczeństwa, Słupsk 2013 (efekt projektu badawczego pn. Dziedziny bezpieczeństwa państwa). Urbanek A. (red.), Wybrane problemy bezpieczeństwa. Aspekty społeczno-ideologiczne, Słupsk 2013 (efekt projektu badawczego pn. Społeczno-ideologiczne aspekty bezpieczeństwo państwa); Urbanek A. (red.), Wybrane problemy bezpieczeństwa. Rozważania o przestrzeni bezpieczeństwa, Słupsk 2014 (efekt projektu badawczego pn. Współczesny człowiek w przestrzeni bezpieczeństwa). W bieżącym roku planowana jest do wydania kolejna publikacja stanowiąca kontynuację projektu pt. Współczesny człowiek w przestrzeni bezpieczeństwa, dotycząca merytorycznie zagadnień społecznej przestrzeni bezpieczeństwa. Interesuje mnie również problematyka bezpieczeństwa państwa, jako podmiotu, który obok bezpieczeństwa personalnego stanowi ważny element bezpieczeństwa narodowego. Prowadząc prace analityczno-badawcze w tym zakresie zrealizowałem między innymi projekt badawczy pt. Bezpieczeństwo państwa wybrane aspekty, którego efektem jest publikacja naukowa monografia: Urbanek A., Podstawy bezpieczeństwa państwa. Wymiar społecznopolityczny, Słupsk 2013, a także przygotowałem kilka innych publikacji, między innymi w języku słowackim: A. Urbanek, Rola współczesnego państwa w dziedzinie bezpieczeństwa, [w:] Koziński M. (red.), Instytucje w systemie bezpieczeństwa państwa, Słupsk 2013; A. Urbanek, System narodnej bezpecnosti Pol skej republiky, [w:] Policjajna teoria a prax, Bratislava, Rocnik XXI, 3/2013; A. Urbanek, Vybrané prvky systému národnej bezpečnosti Polskej Republiky, [w:] Krízový manažment, Žilinská univerzita v Žiline, Rocnik 13, 1/2014. W swoich badaniach staram się również zgłębiać kwestie współczesnych wyzwań i zagrożeń bezpieczeństwa. Otrzymałem w ubiegłym roku dofinansowanie na realizację badań w tym zakresie w ramach zadań statutowych Instytutu, które będą kontynuowane przez najbliższe cztery lata. Starania te poprzedziły moje prace analityczno-badawcze, których wyniki przedstawiłem między innymi w publikacjach: A. Urbanek, Wyzwania i zagrożenia bezpieczeństwa narodowego, [w:] Wybrane problemy bezpieczeństwa. Teoria, strategia, system, A. Urbanek (red.), Słupsk 2012; A. Urbanek, Zagrożenia asymetryczne czy asymetryczność zagrożeń, [w:] Edukacja dla bezpieczeństwa. Wyzwania i zagrożenia w XXI wieku. Aspekty militarne i niemilitarne, M. Borkowski, M. Stańczyk-Minkiewicz, I. Ziemkiewicz-Gawlik (red.), Poznań 2013; A. Urbanek, Cyberprzestrzeń i jej zagrożenia nowy wymiar przestrzeni bezpieczeństwa, [w:] Urbanek A. (red.), Wybrane problemy bezpieczeństwa. Rozważania o przestrzeni bezpieczeństwa, Słupsk 2014; A. Urbanek, M. Zaorski, Ekstremalne zjawiska pogodowe we współczesnej przestrzeni bezpieczeństwa, [w:] Urbanek A. (red.), Wybrane problemy bezpieczeństwa. Rozważania o przestrzeni bezpieczeństwa, Słupsk 2014 czy A. Urbanek, Global problems in ecological security area, [w:] Urbanek A. (red.), The contemporary area of security. Selected aspects, Nowy York

8 Jednakże najważniejszym dla mnie osiągnięciem naukowym jest podjęcie próby wpisania na mapę współczesnych teorii bezpieczeństwa kwestii dotyczących problematyki bezpieczeństwa personalnego, jako teorii opartej na koncepcji human security, której twórcami są eksperci Organizacji Narodów Zjednoczonych. W tym celu podjąłem się realizacji projektu pt. Znaczenie teorii human security dla rozwoju współczesnych systemów bezpieczeństwa. Projekt jest przewidziany do realizacji w latach W swoim założeniu ma pozwolić na interdyscyplinarne i holistyczne spojrzenie na aktualny stan rozwoju refleksji naukowej nad bezpieczeństwem personalnym, a także podjęcie próby umiejscowienia go w obrębie nauk o bezpieczeństwie, a także ogólnej teorii bezpieczeństwa. Projekt ten poprzedzony był realizacją w latach kilku projektów, zainicjowanych i kierowanych przeze mnie w ramach badań statutowych prowadzonych w Instytucie Bezpieczeństwa Narodowego Akademii Pomorskiej w Słupsku. Do najważniejszych projektów, których wyniki uwzględniono przy wyjaśnianiu problemów badawczych nakreślonych dla powyższego zadania zaliczyć można: projekt pt. Teoretyczne podstawy nauk o bezpieczeństwie jako nowej dyscypliny naukowej realizowany w 2012 roku; projekt pt. Dziedziny bezpieczeństwa państwa realizowany w latach ; projekt pt. Społeczno-ideologiczne aspekty bezpieczeństwo państwa realizowany w latach ; projekt pn. Współczesny człowiek w przestrzeni bezpieczeństwa realizowany w latach ; projekt pt. Bezpieczeństwo ludności wschodniego pogranicza w poszerzonej agendzie studiów nad bezpieczeństwem realizowany w latach we współpracy z Podlaskim Centrum Naukowo-Badawczym w Białymstoku. W związku z realizacją projektu ukazały się między innymi następujące publikacje naukowe, których jestem autorem: A. Urbanek, Koncepcja human security a kształtowanie środowiska bezpieczeństwa społeczności lokalnych, [w:] Zarządzanie kryzysowe. Wybrane problemy, A. Pepłoński, G. Kędzierska, Z. Siemak (red.), NWSP, Białystok 2013; A. Urbanek, Ludzki wymiar bezpieczeństwa, [w:] Wybrane problemy bezpieczeństwa. Dziedziny bezpieczeństwa, A. Urbanek (red.), Słupsk 2013, A. Urbanek, Human Security and European policy, [w:] Aspects of National Security. Local Safety Components, pod redakcją Jacka Dworzeckiego, New York Wymienione projekty i publikacje pozwoliły na zebranie szerokiego materiału teoretycznego i empirycznego (w ramach projektu Bezpieczeństwo ludności wschodniego pogranicza w poszerzonej agendzie studiów nad bezpieczeństwem przeprowadzono badania sondażowe z wykorzystaniem autorskiej ankiety do badania poczucia bezpieczeństwa, wykonanej zgodnie z założeniami koncepcji human security), który poddany został przez mnie analizie w perspektywie głównego celu, określonego dla badań nad teoretycznymi aspektami bezpieczeństwa personalnego. Dzięki temu powstała monografia o objętości ponad 24 ark. wydawniczych: Urbanek A., Współczesny człowiek w przestrzeni bezpieczeństwa. W poszukiwaniu teoretyczności bezpieczeństwa personalnego, Słupsk Jak stwierdził jeden z recenzentów publikacji prof. dr hab. inż. Waldemar Kitler: treść monografii stanowi niejako raport z kilkuletnich badań, a to oznacza, że można ją traktować jako oryginalne osiągnięcie projektowe w rozumieniu ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz.U. z 2003 r. ze zm.). Opinia ta jest dla mnie swoistą 8

9 nobilitacją wieloletniego wysiłku badawczo-naukowego i zaangażowania w prace, w których zawsze starałem się ukazywać człowieka jako ważny podmiot bezpieczeństwa. Mój obecny dorobek stanowi kilkadziesiąt różnego rodzaju publikacji, w tym publikacji naukowych. Jestem autorem, współautorem, redaktorem i współredaktorem 14 publikacji zwartych (w tym trzech monografii autorskich i cyklu wydawniczego Wybrane problemy bezpieczeństwa). Opublikowałem do tej pory 38 rozdziałów w monografiach i innych publikacjach naukowych, zamieściłem 13 artykułów w czasopismach naukowych. Jestem również autorem i współautorem 18 publikacji resortowych (po doktoracie). Wygłosiłem ponadto 21 referatów na konferencjach krajowych i zagranicznych. Kierowałem lub brałem udział a realizacji 18 projektów badawczych, nie licząc swojego udziału w opracowaniu założeń do kilku kolejnych. Podejmuję w chwili obecnej kolejne wyzwania i wdrażam w życie kolejne projekty (w tym projekty w ramach współpracy z biznesm), które mam nadzieję zrealizować w swojej dalszej przygodzie z nauką (między innymi projekt: ekologiczna przestrzeń bezpieczeństwa i jej zagrożenia, broń i energetyka jądrowa jako czynnik zagrożenia współczesnego środowiska bezpieczeństwa). Otrzymałem również zaproszenie ze strony Katedry Bezpieczeństwa i Porządku Publicznego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie do udziału w opracowaniu monografii dotyczącej bezpieczeństwa społecznego i metodologii nauk o bezpieczeństwie. Działalność dydaktyczna, popularyzatorska i współpraca międzynarodowa Zasygnalizowane już hasło: innowacyjność i rozwój, towarzyszą również moim dokonaniom w działalności dydaktycznej, popularyzatorskiej i współpracy międzynarodowej. Posiadam bardzo bogate doświadczenie w pracy dydaktycznej. Przez szereg lat pracowałem na stanowiskach dydaktycznych w Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej w Ustce, do stanowiska starszego wykładowcy włącznie. Byłem oficerem-metodykiem i wreszcie szefem Wydziału Dydaktycznego. Od 2000 roku rozpocząłem pracę dydaktyczną w uczelniach wyższych. Byłem między innymi wykładowcą w ówczesnej Wyższej Szkole Pedagogicznej w Słupsku, przekształconej w Pomorską Akademię Pedagogiczną i obecnie Akademię Pomorską. Pracowałem też w Wyższej Hanzeatyckiej Szkole Zarządzania w Słupsku i Akademii Marynarki Wojennej w Słupsku. Moja praca dydaktyczna związana była z kierunkami pedagogicznymi i kierunkami z obszaru bezpieczeństwa. Obecnie pracuję jako adiunkt na pierwszym etacie w Instytucie Bezpieczeństwa Akademii Pomorskiej w Słupsku i jako adiunkt na drugim etacie w Zakładzie Bezpieczeństwa Wewnętrznego Niepaństwowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Białymstoku. Związany również jestem umową o pracę z Podlaskim Centrum Naukowo-Badawczym w Białymstoku. Posiadam również bogate doświadczenie w kierowaniu różnymi komórkami dydaktycznymi. Jak wspomniałem wcześniej, byłem między innymi szefem Wydziału Dydaktycznego w Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej w Ustce. Współorganizowałem Punkt Konsultacyjny Akademii Marynarki Wojennej w Ustce. Pracując jako kierownik biura prowadziłem studia na dwóch kierunkach: Nawigacja i Pedagogika. Przez trzy lata pracy na stanowisku kierownika biura studiów zaocznych przez punkt konsultacyjny przewinęło się ponad 800 studentów. 9

10 Byłem również członkiem grupy, która zainicjowała powstanie Katedry Bezpieczeństwa Narodowego w Akademii Pomorskiej w Słupsku. Będąc zastępcą dyrektora, a później dyrektorem Katedry, przyczyniłem się do jej przekształcenia w Instytut. Instytutem kieruję do dnia dzisiejszego. Stawiając przed sobą ciągle nowe wyzwania staram się uczestniczyć w programach europejskich i innych programach międzynarodowych i krajowych. To dzięki moim staraniom Akademia Pomorska w Słupsku otrzymała dofinansowanie na realizację projektu pn. Przebudowa i doposażenie laboratorium Edukacyjne Centrum Zarządzania Kryzysowego Akademii Pomorskiej w Słupsku podnoszące jakość kształcenia studentów kierunku Bezpieczeństwo Narodowe. Byłem pomysłodawcą i jestem kierownikiem projektu innowacyjnego w ramach POKL/4.1/innowacyjny/2011, Akademia wieku średniego akademicki model kształcenia ustawicznego osób 50+. Dzięki realizacji powyższego projektu zostałem włączony do prac krajowej sieci tematycznej Edukacja i szkolnictwo wyższe w programie PO KL (projekty innowacyjne) w charakterze członka sieci. Uczestniczę przez to w ocenie szeregu projektów innowacyjnych. Brałem udział w charakterze uczestnika, członka komitetów naukowych i organizacyjnych w 30 konferencjach krajowych i międzynarodowych. Moim dużym osiągnięciem jest praca nad projektami użytkowymi wpisującymi się w badania stosowane. Będąc szefem Wydziału Dydaktycznego w CSzMW w Ustce, przygotowałem koncepcję i plan modernizacji infrastruktury dydaktycznej, który był finansowany w latach ze środków przewidzianych na modernizację Sił Zbrojnych RP. Osobiście uczestniczyłem w różnym charakterze w pracach nad realizacją 38 projektów na kwotę kilkudziesięciu milionów zł. Dzięki nim powstało kilkanaście nowoczesnych pracowni dydaktycznych, wyposażonych w najnowocześniejsze nie tylko w Polsce, ale i w Europie urządzenia szkolno-treningowe wykorzystywane w procesie przygotowania specjalistów do służby i wykonywania zadań specjalistycznych w jednostkach Marynarki Wojennej. Dzięki powyższym pracom, ośrodek w Ustce to obecnie wizytówka Sił Zbrojnych RP w skali Europy. Wypracowane przeze mnie koncepcje i projekty są realizowane jeszcze do dnia dzisiejszego, pomimo, iż pożegnałem się z mundurem w 2012 roku. Za swoją pracę w tym zakresie byłem wielokrotnie wyróżniany nagrodami finansowymi, a także licznymi medalami za zasługi dla obronności, między innymi: Brązowym Krzyżem Zasługi w 2005 roku, złotym medalem Za Zasługi dla Obronności Kraju w 2006 roku, Medalem za Zasługi dla Marynarki Wojennej RP w 2009 roku oraz złotym medalem Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny w 2011 roku. Jestem pomysłodawcą, inicjatorem, członkiem rady naukowej i redaktorem naczelnym zeszytów naukowych Instytutu Bezpieczeństwa Narodowego pt. Studia nad Bezpieczeństwem. Staram się również aktywnie uczestniczyć w międzynarodowych i krajowych organizacjach i towarzystwach naukowych. Jestem między innymi członkiem stowarzyszenia EURO- PEAN ASSOCIATION for SECURITY z siedzibą w Krakowie. Wcześniej współpracowałem z Akademickim Towarzystwem Andragogicznym i Fundacją Promocji i Akredytacji Kierunków Ekonomicznych z siedzibą w Warszawie. 10

11 Moje osiągnięcia dydaktyczne związane są z trzema obszarami: rozwojem nowoczesnej infrastruktury dydaktycznej, wdrażaniem nowoczesnych procedur dydaktycznych do praktyki edukacyjnej oraz pracami nad programami kształcenia. O swoim zaangażowaniu w rozwoju infrastruktury dydaktycznej na rzecz CSzMW w Ustce i Akademii Pomorskiej w Słupsku wspomniałem wcześniej. Zaznaczyłem też, opisując swoją działalność naukową, że byłem prekursorem we wdrażaniu procedur operacjonalizacji i taksonomizacji celów szkolenia technicznospecjalistycznego i idei kształcenia modułowego w Siłach Zbrojnych RP, czy nowego modelu kształcenia ustawicznego w uczelniach wyższych. Warto jednak wspomnieć, że posiadam również ogromne doświadczenie w opracowaniu programów szkolenia wojskowego i programów kształcenia na uczelniach wyższych. Byłem między innymi współautorem i koordynatorem pracy zespołu, który opracował 136 tomów programów szkolenia specjalistów na rzecz Resortu Obrony Narodowej pod kątem profesjonalizacji SZ RP. Jestem współautorem Programu kształcenia studentów na kierunku bezpieczeństwo narodowe (wersja zmodyfikowana na podstawie znowelizowanych przepisów ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym ), Słupsk 2012 oraz programu i wniosku na uruchomienie studiów drugiego stopnia na kierunku bezpieczeństwo narodowe na Wydziale Filologiczno-Historycznym Akademii Pomorskiej w Słupsku (wniosek uzyskał pozytywną opinię Polskiej Komisji Akredytacyjnej i studia zostaną uruchomione począwszy od roku akademickiego 2015/2016). Opracowałem dwa programy autorskie dla studiów podyplomowych (pomoc humanitarna zarządzanie bezpieczeństwem w warunkach niesienie pomocy humanitarnej oraz zarządzanie kryzysowe). Jestem ponadto autorem programów autorskich licznych przedmiotów (modłów) kształcenia na studiach pierwszego i drugiego stopnia, między innymi modułów: system bezpieczeństwa narodowego, bezpieczeństwo personalne, bezpieczeństwo kulturowe, wyzwania i zagrożenia bezpieczeństwa, zagrożenia bezpieczeństwa powszechnego, logistyka bezpieczeństwa, współpraca cywilno-wojskowa w zarządzaniu kryzysowym, służby, inspekcje i straże w zarządzaniu kryzysowym, seminarium dyplomowe na studiach pierwszego stopnia na kierunkach bezpieczeństwo narodowe i bezpieczeństwo wewnętrzne oraz seminarium magisterskie na studiach II stopnia na kierunku bezpieczeństwo narodowe. Nie bez znaczenia dla mojego ogólnego dorobku jest opieka nad studentami. Kierowałem pracami magisterskimi 39 studentów Akademii Pomorskiej w Słupsku, a także pracami dyplomowymi 128 studentów następujących uczelni: Akademii Pomorskiej w Słupsku, Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni, Niepaństwowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Białymstoku, Wyższej Hanzeatyckiej Szkoły Zarządzania w Słupsku. Prace te prowadzone były na następujących kierunkach studiów: bezpieczeństwo narodowe, bezpieczeństwo wewnętrzne, zarządzanie bezpieczeństwem i higieną pracy, zarządzanie bezpieczeństwem, pedagogika, resocjalizacja. Staram się ponadto wdrażać studentów do badań naukowych. Kierowałem między innymi udziałem 20 studentów z NWSP w Białymstoku przy realizacji projektu Bezpieczeństwo ludności wschodniego pogranicza w poszerzonej agendzie studiów nad bezpieczeństwem oraz udziałem 15 studentów przy realizacji projektu Bezpieczeństwo uczniów podlaski szkół w ramach Podlaskiego Centrum Naukowo-Badawczego w Białymstoku. Obecnie rozpocząłem 11

12 z grupą 9 seminarzystów z Akademii Pomorskiej w Słupsku realizację projektu pt. Oblicza współczesnej cyberprzestrzeni i jej zagrożenia. Efektem badań będą między innymi prace licencjackie całej grupy i publikacja naukowa planowana do wydania w 2016 roku. Jestem pomysłodawcą utworzenia w Akademii Pomorskiej w Słupsku Legii Akademickiej funkcjonującej na zasadach koła studentów. W chwili obecnej trwają ustalenia między innymi z Ministerstwem Obrony Narodowej w zakresie objęcia patronatem powyższego przedsięwzięcia. Termin uruchomienia działalności koła: początek roku akademickiego 2015/2016. Dużą wagę przykładam w swojej pracy do współpracy międzynarodowej. Jestem pomysłodawcą, inicjatorem i koordynatorem współpracy międzynarodowej pomiędzy Instytutem Bezpieczeństwa Narodowego Akademii Pomorskiej w Słupsku a Akademią Korpusu Policji w Bratysławie, Wyższą Szkołą Bezpieczeństwa w Koszycach, Uniwersytetem Technicznym w Ostrawie, Akademią Policji Republiki Czeskiej w Pradze (podpisano w tym względzie stosowne porozumienia). Nawiązałem współpracę z Polskim Towarzystwem Myśli Politycznej i Stowarzyszeniem Naukowców Polaków na Litwie. Współpracuję z uczelniami ukraińskimi, między innymi poproszony zostałem do współpracy przy uruchomianiu studiów związanych z bezpieczeństwem narodowym na Uniwersytecie w Łucku. Na zaproszenie zaprzyjaźnionych i współpracujących z Instytutem uczelni wygłosiłem cykl wykładów, między innymi: w dniu roku wykład nt. Organizacja i działalność policji w Rzeczypospolitej Polskiej dla studentów i pracowników Katedry Służb Bezpieczeństwa Wydziału Inżynierii Bezpieczeństwa Uniwersytetu Technicznego w Ostrawie; w dniu roku wykład nt. Organizacja i funkcjonowanie oddziałów i pododdziałów prewencji w polskiej policji dla studentów Wydziału Bezpieczeństwa i Prawa Akademii Korpusu Policji Republiki Czeskiej w Pradze; w dniu roku dwa wykłady dla studentów kierunku zarządzanie kryzysowe w Akademii Korpusu Policji w Bratysławie pt.: Komparatystyka systemów zarządzania kryzysowego w wybranych krajach (4 godziny) oraz Ochrona i obrona infrastruktury krytycznej (2 godziny). W ramach podjętej współpracy międzynarodowej jestem również promotorem pomocniczym rozprawy doktorskiej JUdr Jany Cygáňovej doktorantki w Akademii Korpusu Policji w Bratysławie. Temat rozprawy: Aktualna prognoza rozwoju wybranych rodzajów przestępczości. W wyniku współpracy z Akademią Korpusu Policji w Bratysławie uczestniczę w realizacji projektu badawczego pn. Metodologia tworzenia standardowych scenariuszy sytuacji kryzysowych dla potrzeb kształcenia w zakresie zarządzania kryzysowego, studentów Akademii Korpusu Policji w Bratysławie, Akademii Sił Zbrojnych w Liptowskim Mikulaszu, Wyższej Szkoły Zarządzania Bezpieczeństwem w Koszycach oraz Akademii Pomorskiej w Słupsku. Ściśle współpracuję też z ośrodkami krajowymi. W latach współpracowałem, oprócz Akademii Pomorskiej w Słupsku, z Akademią Marynarki Wojennej w Gdyni i Wyższą Hanzeatycką Szkołą Zarządzania w Słupsku. W 2012 r. odbywałem staż w Podlaskim Centrum Naukowo-Badawczym w Białymstoku (obecnie stała współpraca i kierowanie dwoma 12

13 projektami badawczymi). Współpracuję też z Wydziałem Bezpieczeństwa Narodowego Akademii Obrony Narodowej w Warszawie, Transdyscyplinarnym Centrum Badania Problemów Bezpieczeństwa im. Prof. K. Bogdańskiego UPH w Siedlcach, Zakładem Bezpieczeństwa i Porządku Publicznego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, Wyższą Szkołą Policji w Szczytnie. Staram się również aktywnie uczestniczyć w badaniach stosowanych. Aktywnie uczestniczę w corocznych Dniach Gospodarki organizowanych w Słupsku. Zostałem zaproszony i kieruję od strony naukowej projektem pn.: Bezpieczeństwo i zagrożenia zbiorowego zaopatrzenia w wodę na terenie Słupska i wybranych obszarów Powiatu Słupskiego. Projekt jest realizowany w oparciu o stosowne porozumienie, z inicjatywy i we współpracy z przedsiębiorstwem Wodociągi Słupsk S. z o.o. Pracowałem też w licznych zespołach eksperckich, głównie na potrzeby Resortu Obrony Narodowej. Najważniejsze prace w tym zakresie, to: 2007 opracowanie Koncepcji pozyskiwania i szkolenia specjalistów na potrzeby Marynarki Wojennej w warunkach profesjonalizacji SZ RP przewodniczenie zespołowi resortowemu ON i współautorstwo Koncepcji szkolenia podstawowego w warunkach profesjonalizacji SZ RP członek zespołu autorskiego przewodniczący podzespołu Marynarki Wojennej do opracowania Wytycznych szefa Sztabu Generalnego WP w sprawie opracowania programów kształcenia i szkolenia na czas wojny opracowanie Koncepcji szkolenia zintegrowanego jednostek Marynarki Wojennej RP w warunkach profesjonalizacji opracowanie Koncepcji szkolenia narodowych sił rezerwowych w ramach służby przygotowawczej, ćwiczeń rotacyjnych oraz rozwoju służbowego żołnierzy NSR w Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej. W swojej działalności staram się również promować wiedzę o bezpieczeństwie wśród młodzieży. Jestem między innymi współpomysłodawcą i współorganizatorem I Ogólnopolskiej Olimpiady Wiedzy o Obronności i Bezpieczeństwie Państwa, która został objęta patronatem Biura Bezpieczeństwa Narodowego. Pierwszy finał odbył się w dniu roku w Słupsku. 13