"Czas na miłość - popołudnik poezji miłosnej" Wiosna za oknami, wiosna w nas. Masz czas na miłość. Możesz spędzić go z nami! Zapraszamy do biblioteki.

Wielkość: px

Rozpocząć pokaz od strony:

Download ""Czas na miłość - popołudnik poezji miłosnej" Wiosna za oknami, wiosna w nas. Masz czas na miłość. Możesz spędzić go z nami! Zapraszamy do biblioteki."

Krzysztof Marcinkowski
7 lat temu
Przeglądów:

1 "Czas na miłość - popołudnik poezji miłosnej" Wiosna za oknami, wiosna w nas. Masz czas na miłość. Możesz spędzić go z nami! Zapraszamy do biblioteki. 27 kwietnia 2006 o 15:10 odbył się popołudnik poezji miłosnej. Tak było w pewien czwartek w dusznej od woni róż salce przy bibliotece. Róże nas upajały swoja słodką wonią, rozanielały swoim aromatem w czasie (nomen omen!) konsumpcji ich słodkich płatków i owoców, w postaci konfitur. Panowie grali na gitarach, panie czytały poezję, panowie czytali poezji. Było czarownie! Nie byłeś? Szkoda! Wspomnienia plastyczne i duchowe uczestników imprezy możesz podziwiać poniżej... I nie przegap następnej imprezy w bibliotece obyś nie musiał znowu żałować a czas darowany, tak niepewny Nie bądź pewny że czas masz bo pewność niepewna... ks. Jan Twardowski ŚPIESZMY SIĘ Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą zostaną po nich buty i telefon głuchy tylko to co nieważne jak krowa się wlecze najważniejsze tak prędkie że nagle się staje potem cisza normalna więc całkiem nieznośna jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy kiedy myślimy o kimś zostając bez niego Nie bądź pewny że czas masz bo pewność niepewna zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście przychodzi jednocześnie jak patos i humor jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej tak szybko stąd odchodzą jak drozd milkną w lipcu jak dźwięk trochę niezgrabny lub jak suchy ukłon żeby widzieć naprawdę zamykają oczy chociaż większym ryzykiem rodzić się niż umrzeć kochamy wciąż za mało i stale za późno Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze a będziesz jak delfin łagodny i mocny Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą STARA BIBLIOTEKARA Maciej Malinowski, kl. III BI

Róże nas upajały swoja słodką wonią, rozanielały swoim aromatem w czasie (nomen omen!) konsumpcji ich słodkich płatków i owoców, w postaci konfitur.

2 Dnia 27 kwietnia 2006 roku odbył się popołudnik poezji miłosnej Czas na Miłość. Został on przygotowany przez panią Iwonę Macioszek wraz z uczniami naszej szkoły oraz pani córką. Moją rolą było zapewnienie oprawy muzycznej, dlatego wraz z Markiem Promińskim z klasy II SA przygotowaliśmy kilka piosenek Starego Dobrego Małżeństwa w opracowaniu na dwie gitary i śpiew. Oprócz naszego muzycznego wkładu zmierzyliśmy się również z miłosną twórczością różnych poetów. Na samym początku większość obecnych była stremowana lecz z czasem wszystkim przeszło i wytworzyła się miła kameralna atmosfera w której dzieliliśmy się ze sobą spostrzeżeniami na temat nie tylko poezji ale również naszego życia. Stworzoną atmosferę podtrzymywało pożywienie w postaci przepysznych konfitur malinowych i różanych oraz przygotowana przez naszą opiekunkę babka. Wracając więc z popołudnika byliśmy nakarmieni nie tylko intelektualnie ale i również nasz fizyczny jakże ludzki głód również został zaspokojony. Również sala w której odbyło się spotkanie tworzyła atmosferę w której nasze myśli były otwarte na przesłania niesione przez poezję. W pomieszczeniu panował półmrok, żaluzje były zasłonięte, sale oświetlały tylko świeczki co sprawiało że zapomniałem że jestem w szkole i zatopiłem się jeszcze bardziej w świat poezji, świat marzeń. Ja i Marek staraliśmy się aby muzyka którą graliśmy podkreśliła jeszcze bardziej panujący nastrój. Mimo kilku błędów które były spowodowane tremą, myślę że nam się udało. Całość uwieńczyliśmy zagraniem piosenki p.t.: Jest już za późno nie jest za późno, w której wokalnie udzieliła się pani Macioszek i swoim śpiewem zachwyciła wszystkich zebranych. Dla mnie popołudnik był udanym sposobem spędzenia wolnego czasu. Mogłem w szerszym gronie rozwinąć umiejętność interpretacji poezji i wysłuchać ciekawych wierszy. Zachęcam więc wszystkich uczniów i pracowników naszej szkoły do uczestnictwa w spotkaniach bibliotecznych, ponieważ dla każdego znajdzie się tam coś co by go zainteresowało. Ania Raciniewska klasa II CA Pewnego dnia, gdy już myślałam że i ten dzień będzie zwykły i taki jak pozostałe moja koleżanka opowiedziała mi o odbywającym się w tym dniu późnym popołudniem w bibliotece szkolnej wieczorku poezji o miłości pt. Czas na miłość. Choć nie byłam przekonana, zgodziłam się z nią pójść. Później okazało się że było warto. Blask świec, panujący półmrok spowodował tajemniczy nastrój, który dodatkowo wzmacniał unoszący się w powietrzu zapach kadzidełek. Każdy z nas gdy tylko znalazł wiersz, który go zainspirował mógł przeczytać go na głos i podzielić się swoją opinią na jego temat. Wszyscy z chęcią sięgali po następne tomiki poezji. Nasi koledzy przedstawili także spory repertuar piosenek o tej tematyce miłosnej. Jednak chyba najpiękniejszym akcentem wieczoru była muza poezji w którą wcieliła się córka pani bibliotekarki. Wszystko to spowodowało, że trudno nam było po tak mile spędzonym popołudniu wracać do domu, do świata, który teraz wydawał nam się taki smutny i szary. Jednym słowem brak mu magii, którą ten wieczorek z pewnością posiadał. Pocieszająca jest jednak myśl, iż najważniejsze co nam pozostanie na bardzo długo to nasze wspomnienie z tego spotkania...

Oprócz naszego muzycznego wkładu zmierzyliśmy się również z miłosną twórczością różnych poetów.

3 Lidia Kuliś kl. II CA Z pamiętnika... wspomnienie wieczorku r. Nareszcie jestem w domciu = ) Miałam dość ciężki dzień. 8 godzin spędzone na lekcjach czasem potrafi dobić. Na szczęście pobyt w szkole nie kończy się tylko na lekcjach. Dziś w bibliotece był wieczorek poezji miłosnej, poszłam tam z koleżanką. Było naprawdę milutko =). Już od wejścia czuć było zapach kadzidełek tlących się delikatnie w sali gdzie wszystko się odbywało. Panował tam półmrok rozjaśniony migotliwymi płomyczkami wielu świeczek ustawionych na stole. Ta gra światła i cienia stworzyła niepowtarzalną, rozluźniającą atmosferę. Wieczorek rozpoczął duch Zosi z II Części Dziadów w postaci córki p. bibliotekarki przestanę bać się duchów, jeśli wszystkie są takie miłe;). Następnie wszyscy zebrani czytali wiersze, najpierw te które wcześniej sobie wybraliśmy, później te znalezione przypadkiem w tomikach poezji krążących zgromadzonymi. Początkowo byłam stremowana... to jednak szybko minęło ustępując miejsca rozmarzeniu i swobodnym rozmyślaniom nad miłością tą szczęśliwą i troszkę mniej szczęśliwą, ale zawsze potrzebną. Niech mnie ktoś przytuli!!! Oprócz czytania, śpiewaliśmy różne piosenki a przygrywało nam dwóch kolegów. Coś takiego trzeba przeżyć, bo nie da się dokładnie tego opisać dobranoc pamiętniczku, idę do krainy Morfeusza, może tam spotkam swego księcia;-)

Już od wejścia czuć było zapach kadzidełek tlących się delikatnie w sali gdzie wszystko się odbywało. Panował tam półmrok rozjaśniony migotliwymi płomyczkami wielu świeczek ustawionych na stole.

Podobne dokumenty

Jan Twardowski. Spieszmy się (fragmenty) Bolesław Prus Kamizelka (fragmenty) Bibliografia

Jan Twardowski. Spieszmy się (fragmenty) Bolesław Prus Kamizelka (fragmenty) Bibliografia Bibliografia Bolesław Prus, Kamizelka [w:] tegoż, Nowele wybrane, Czytelnik,Warszawa 1982, ss.45-49. Jan Twardowski, Spieszmy się [w:] Od Staffa do Wojaczka. Poezja polska w 1939-1985. Antologia, red.